#εβραίοι

[romios-gr]

Η εταιρεία γενετικών δοκιμών: οι Εβραίοι Ασκενάζι (περί το 80% του παγκόσμιου εβραϊκού πληθυσμού) πάσχουν από γενετικές ανωμαλίες εκ των οποίων ψυχικές διαταραχές, λόγω ενδογαμίας! ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΕΣ ΜΕΛΕΤΕΣ Η εταιρεία γενετικών δοκιμών ADNTRO επιβεβαιώνει ότι οι Εβραίοι Ασκενάζι (περίπου το 80% του παγκόσμιου εβραϊκού πληθυσμού) πάσχουν από γενετικές ανωμαλίες, συμπεριλαμβανομένων ψυχικών δια... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/i-etaireia-genetikon-dokimon-oi-evraioi-askenazi-peri-to-80-toy-pagkosmioy-evraikoy-plithysmoy-paschoyn-apo-genetikes-anomalies-ek-ton-opoion-psychikes-diataraches-logo-endogamias-epistimonikes-m/

[skatepunkanthi]

Παγκόσμια ημέρα Ολοκαυτώματος

Το 1944 υπήρξε η χειρότερη στιγμή στην ιστορία της ανθρωπότητας. Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος κατέστρεψε την κοινωνία της φιλελεύθερης Ευρώπης και η Ναζιστική Γερμανία με κυβερνήτη τον Φύρερ Αδόλφο Χίτλερ υπήρξε ο δημιουργός ενός Ολοκληρωτικού Καθεστώτος που βασάνιζε ανελέητα αθώους ανθρώπου μόνο και μόνο επειδή ήταν διαφορετικής καταγωγής. Εκείνη την περίοδο στο Βερολίνο δημιουργήθηκαν…

[fawncel]

Δεν μας εφταναν ολα τα αλλα εχουμε και αυτο, μνημονια μεχρι να πεσει ο ηλιος. Αυτο μας αξιζει

οι πούστηδες και οι εβραίοι φταίνε για όλα διαδοσται

[xionisgr]

ISBN: 978-960-645-652-7 Συγγραφέας: Kepel Gilles Εκδότης: Κλειδάριθμος Σελίδες: 240 Ημερομηνία Έκδοσης: 2024-09-01 Διαστάσεις: 20.5 x 14 Εξώφυλλο: Χαρτόδετο

[a078740849aposts]

ISBN: 978-960-645-652-7 Συγγραφέας: Kepel Gilles Εκδότης: Κλειδάριθμος Σελίδες: 240 Ημερομηνία Έκδοσης: 2024-09-01 Διαστάσεις: 20.5 x 14 Εξώφυλλο: Χαρτόδετο

[rulinarulina]

Ισραήλ: Συνελήφθησαν 7 Ισραηλινοί για κατασκοπεία υπέρ του Ιράν

Επτά Ισραηλινοί, ορισμένοι από τους οποίους συγγενείς, συνελήφθησαν ως ύποπτοι για κατασκοπεία υπέρ του Ιράν, ανακοίνωσε η ισραηλινή αστυνομία τη Δευτέρα. Οι επτά ύποπτοι, Εβραίοι Ισραηλινο�� αζερικής καταγωγής από τη Χάιφα και τα προάστια της κόλπου της Χάιφα, βρίσκονται υπό κράτηση εδώ και περίπου 35 ημέρες. Οι εισαγγελείς ισχυρίζονται ότι οι συλληφθέντες ολοκλήρωσαν περίπου 600 αποστολές για…

[labookaracha]

Οι κάτοικοι της Ανάρες είναι πρόσφυγες. Ή μετανάστες. Δεν είναι ακριβώς ξεκαθαρισμένο. Πριν από χρόνια έγινε μια επανάσταση στον Γιουράς, και οι ακόλουθοι της Όντο εκδιώχθηκαν (?), εξοστρακίστηκαν (?), απλά μετοίκησαν (?) στην Ανάρες όπου έφτιαξαν μια κοινότητα βασισμένη στη συνεργασία, την συνύπαρξη και την αλληλεγγύη. Η μεγαλύτερη βρισιά στην Ανάρες είναι να σε πει κάποιος "ιδιοκτήτη" και το μεγαλύτερο έγκλημα είναι κάποιος να "εγωτίζει" να θεωρεί τον εαυτό του πιο σημαντικό από τους άλλους, την μονάδα πιο σημαντική από το σύνολο.

Η Ανάρες δεν επικοινωνεί με τον Γιουράς. Ούτε με κάποιον άλλο πλανήτη. Γίνονται μόνο κάποιες ελεγχόμενες εμπορικές συναλλαγές.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο μεγαλώνει και αρχίζει να ασχολείται με τη φυσική ο Σεβέκ. Κάποια στιγμή όμως νιώθει ότι στον κόσμο του, στον πλανήτη του, δεν τον καταλαβαίνουν, ότι χρειάζεται να συνομιλήσει με κάποιους άλλους, με ανώτερο επίπεδο, για να μπορέσει να προοδεύσει στην επιστήμη του και να γίνει πραγματικά χρήσιμος στην κοινωνία του. Έτσι αποφασίζει να ταξιδέψει στον Γιουράς. Να απαρνηθεί εν μέρει τον κόσμο του και να γυρίσει στον κόσμο από τον οποίο έδιωξαν τους προγόνους του.

Ο Βερνόν Σουμποτέξ είναι ένας 50άρης, πρώην ιδιοκτήτης δισκοπωλείου, που ζει και αναπνέει με τις αρχές και τις αξίες του ροκ εν ρολ. Ασυμβίβαστος, έξω από καλούπια, προσπαθεί να επιβιώσει σε έναν κόσμο που δεν καταλαβαίνει, σε έναν κόσμο που αλλάζει διαρκώς πολύ γρηγορότερα από όσο ο ίδιος θα ήθελε. Κάποια στιγμή μένει άστεγος. Και κάπως έτσι αρχίζει μια ιδιότυπη Οδύσσεια όπου ο Βερνόν ψάχνει να αποκαταστήσει τις σχέσεις του με άτομα από το παρελθόν του, παλιές σχέσεις, φίλους, γνωστούς, ώστε να καταφέρει να επιβιώσει σε αυτή την, όπως νομίζει, προσωρινή κατάσταση.

Γύρω από τον Βερνόν θα μαζευτεί ένα ιδιαίτερο και αλλοπρόσαλο πλήθος περίεργων χαρακτήρων και με πρωταγωνιστές όλους αυτούς θα ξεδιπλωθούν αστείες, γκροτέσκες, περίεργες καταστάσεις που πολλές φορές μοιάζουν απίθανες. Όμως μέσα στο θέατρο των μεγαλουπόλεων του καπιταλισμού του 21ου αιώνα τίποτα δεν μοιάζει απίθανο.

Αν έχουν ένα κοινό όλοι αυτοί οι περίεργοι και αταίριαστοι χαρακτήρες είναι πως με τον έναν ή τον άλλο τρόπο νιώθουν ξένοι μέσα σε αυτό το περιβάλλον το οποίο μέχρι τώρα τους έθρεψε και που πολλοί από αυτούς βοήθησαν να χτιστεί. Έφτασαν όμως νομοτελειακά στα όριά τους. Κανένας ��νθρωπος δεν μπορεί υπό φυσιολογικές συνθήκες να αντέξει αυτούς τους ρυθμούς και αυτόν τον άκριτο ανταγωνισμό σε κάθε άποψη της καθημερινότητάς μας για πάντα.

Στο βιβλίο του Οζ έχουμε μια λίγο διαφορετική αλλά όχι άσχετη ιστορία. Ο λαός του Ισραήλ, οι Εβραίοι, κυνηγημένοι για αιώνες, καταλήγουν στις αρχές του προηγούμενου αιώνα στη γη της Παλαιστίνης, στην προγονική τους γη. Εκεί το 1948 θα ιδρυθεί το κράτος του Ισραήλ. Υπάρχει όμως ένα πρόβλημα. Στην γη της Παλαιστίνης ζει και ένας άλλος λαός, οι Παλαιστίνιοι, που και αυτοί, όπως οι Εβραίοι, θεωρούν τη γη αυτή σπίτι τους, πατρίδα τους. Οπότε υπάρχει ένα πρόβλημα. Πώς θα συνυπάρξουν αυτοί οι δύο λαοί? Ποιος είναι ο ξένος σε αυτή την περίπτωση? Που είναι η χρυσή τομή του συμβιβασμού? Πόσο εύκολος είναι ο οποιοσδήποτε συμβιβασμός?

Εκ πρώτης όψης τα βιβλία αυτά που διάβασα τις τελευταίες μέρες απανωτά (είχα διαβάσει τον πρώτο τόμο του Βερνόν Σουμποτέξ και τώρα ανάμεσα στον Αναρχικό της Λεγκέν και το βιβλίο του Οζ διάβασα τους άλλους δύο) μοιάζουν ασύνδετα. Και όμως το καθένα με τον τρόπο του πραγματεύεται το ίδιο θέμα.

Τον ξένο.

Την αποξένωση.

Την συνύπαρξη.

Τον εξοστρακισμό, ηθελημένο η αθέλητο.

Κάποια στιγμή ο Βερνόν ζει στους δρόμους. Έχει χαθεί και οι φίλοι του τον ψάχνουν. Όταν τον βρίσκουν τελικά προσφέρονται να τον φιλοξενήσουν. Εκείνος τους εκπλήσσει αρνούμενος τις προτάσεις τους και επιλέγοντας να συνεχίσει να μένει στους δρόμους. Δεν αντέχει άλλο να ζει εντός του συστήματος με κόστος την ανθρωπιά του.

Στη σημερινή εποχή, στον δικό μας όχι τόσο μακρινό κόσμο από το σύμπαν του Βερνόν, τα βιβλία αναφέρονται στο 2015-16 και αναφέρεται αρκετές φορές και η χώρα μας στις σελίδες τους, με αφορμή την δεινή οικονομική κατάσταση στην οποία περιέπεσε τα τελευταία χρόνια, στον δικό μας κόσμο που δεν διαφέρει πολύ από το φανταστικό σύμπαν της Λεγκέν όπου δύο πλανήτες περιστρέφονται ο ένας γύρω από τον άλλο, όντας ο ένας το φεγγάρι του άλλου, και μη μπορώντας στην ουσία να υπάρξουν ο ένας χωρίς τον άλλο, στον δικό μας κόσμο όπου στην Παλαιστίνη το πρόβλημα αυτό για το οποίο ο Οζ έγραφε μια ζωή κείμενα, ομιλίες, δοκίμια, άρθρα, βιβλία υποστηρίζοντας πως ναι, δεν είναι εύκολο να κάνει κάποιος πίσω αλλά χρειάζεται να κάνουμε ειρήνη με τους εχθρούς μας για να καταφέρουμε να ζήσουμε με ειρήνη μέσα μας, σε αυτόν λοιπόν τον κόσμο όπου πλέον το όριο ανάμεσα στον πραγματικό και τον εικονικό κόσμο είναι αραχνοΰφαντο, πως και που μπορούμε να βρούμε την ��ιρήνη με τον εαυτό μας και με τους άλλους?

Πώς και πού μπορούμε να βρούμε τον τρόπο να υπάρχουμε μέσα σε ένα απάνθρωπο σύστημα που μας βλέπει σαν αριθμούς?

Υπάρχει άραγε ένα τέλος σε όλο αυτό που ζούμε?

Υπάρχει ένα καλύτερο μέλλον πέρα από το σκοτάδι μπροστά μας?

Ή είμαστε καταδικασμένοι να ψάχνουμε για πάντα μάταια το φως?

06.08.24

[silezukuk]

[Μια πρόταση ή «Δεξιότερα Κουροπάτκιν»]

—————— Νομίζω πως η ιδέα για ανεξάρτητο Παλαιστινιακό Κράτος είναι κακή ιδέα. Κυρίως διότι είναι μεγάλη η πιθανότητα η ύπαρξη αυτού του κράτους να διαιωνίσει την παρούσα φριχτή κατάσταση. Προτείνω οι περιοχές, όπου σήμερα ζουν κατά πλειοψηφία Άραβες, να επιστραφούν στις χώρες που είχαν την ευθύνη τους πριν τον πόλεμο του 1967: Η μεν λωρίδα της Γάζας στην Αίγυπτο, η δε Δυτική Όχθη στην Ιορδανία. Τα κράτη αυτά 1) διαθέτουν τους μηχανισμούς που θα επιτρέψουν να ελεγχθεί αποτελεσματικά η δράση τρομοκρατικών οργανώσεων, 2) αν χρειαστεί να καταφύγουν σε «δραστικά μέτρα» (όπως το συνηθίζουν οι Άραβες) δεν θα αναστατωθεί η Προοδευτική Ανθρωπότης, μια και δεν θα είναι ανακατεμένοι Εβραίοι και 3) αμφότερα έχουν υπογράψει συνθήκες ειρήνης με το Ισραήλ (η Αίγυπτος το 1979 και η Ιορδανία το 1994).

[michaleemitsako]

TΙ ΕΜΑΘΑ ΑΠΟ ΤΑΙΝΙΕΣ,pt1:Ο Αντισημιτισμός ορίζεται ως το μίσος κ η εχθρότητα απέναντι στην εβραϊκή φυλή Καποιοι- ελπίζω όχι πολλοι- πιστεύουν ότι ο αντισημιτισμός περιορίζεται στν Χίτλερ κ τ Ολοκαύτωμα .Ο αντισημιτισμός,ωστόσο,ξεκινάει ήδη από την αρχαιότητα με τους εγκλωβισμένους στην Αίγυπτο Ιουδαίους.Στην μεσαιωνική Ευρώπη το μίσος απέναντι στους Εβραίους οδηγεί σε περιορισμό κυκλοφορίας τις βραδινές ώρες κ σ αντιεβραικα πογκρομ..Ο Μαρτίνος Λούθηρος,ιδρυτής του προτεσταντισμού,είχε γράψει ολόκληρη λίβελο ενάντια Εβραίων.Οι λόγοι αυτού του ασβεστου μισους;Ξεκαθαρα οικονομικοί,αν και ως πρόφαση χρησιμοποιήθηκε το debate Εβραίων κ Χριστιανών.Οι Εβραίοι ήταν διασκορπισμένοι σ όλη την Ευρώπη,"όπου γη πατρίς" δλδ.Ειχαν συσσωρεύσει πλούτο κ ήλεγχαν σε μεγάλο βαθμό χρηματοπιστωτικό σύστημα εποχής . Αυτό αρκούσε γ ν προκαλεί έχθρα σε βασιλιάδες εποχή .Ο "έμπορος της Βενετίας" του Σέξπιρ τοποθετείται στη μεσαιωνική Βενετία.Ο πρωταγωνιστής είναι ένας γέρος Εβραίος τραπεζίτης,ο Σαιλοκ, όπου βιώνει την περιθωριοποίηση κ γινεται εκδικητικός .στ κάτωθεν κλιπ παρουσιάζεται ο μονόλογος τ Σαιλοκ κ πρόκειται γ ένα αντιρατσιστικό έπος.Ολοι οι άνθρωποι είμαστε ισοι-προσεξε,όχι ίδιοι-.Οι τεχνητές διάφορες υψώνουν τειχη που η κοινή ανθρώπινη φύση πρέπει ν ξεπερνά. Όπως αναρωτιέται ο Σαιλοκ: «Δεν έχει ο Εβραίος μάτια; Δεν έχει χέρια, όργανα, διαστάσεις, αισθήσεις, συναισθήματα, πάθη; Δεν τρέφεται με το ίδιο φαγητό, δεν πληγώνεται από τα ίδια όπλα, δεν προσβάλλεται από τις ίδιες αρρώστιες, δεν θεραπεύεται με τα ίδια μέσα, δεν ζεσταίνεται από το ίδιο καλοκα��ρι και δεν κρυώνει από τον ίδιο χειμώνα με τους χριστιανούς; Οταν μας τρυπάτε, δεν ματώνουμε; Οταν μας γαργαλάτε, δεν γελάμε; Οταν μας δηλητηριάζετε, δεν πεθαίνουμε; Κι όταν μας αδικείτε, δεν πρέπει να αναζητήσουμε εκδίκηση;» Υγ:το τραγικό τη σημερινή εποχή είναι ότι οι Ισραηλινοι(κ όχι Εβραίοι.Αφου Εβραιος=φυλή,Ισραήλ=κρατος)σφυροκοπούν ανελέητα τους Παλαιστινιους.Το μηνυμα του Σαιλοκ παραμένει τραγικά επίκαιρο .Το αλλοτινό θύμα μετατρέπεται σε θύτη.Ισως ο όρος αντισημιτισμός πρέπει ν διευρυνθεί κ ν περιλαμβάνει κάθε θύμα διακρισεων:μίσος απέναντι σε κάθε έθνος, φυλή ή κρατος.

[romios-gr]

Erdogan: Οι Εβραίοι θα προκαλέσουν Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο – Βάλτε τέλος στη θρησκευτική διαστροφή για τη Γη της Επαγγελίας  Ο υπουργός ��ξωτερικών του Λιβάνου Abdallah Bou Habib αποκάλυψε ότι το Ισραήλ έβαλε στο στόχαστρο τον Nasrallah αφού είχε συμφωνήσει σε κατάπαυση του πυρός 21 ημερών Δραματική έκκληση να γίνει ό,τι πρέπει και χρειάζεται για να αποφευχθεί το ενδεχόμενο να λάβει χώρα ένας... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/erdogan-oi-evraioi-tha-prokalesoyn-g-pagkosmio-polemo-valte-telos-sti-thriskeytiki-diastrofi-gia-ti-gi-tis-epaggelias/

[xionisgr]

ISBN: 978-960-04-3161-2 Συγγραφέας: Jean - Marie Vigoureux Εκδότης: Κέδρος Σελίδες: 447 Ημερομηνία Έκδοσης: 2006-04-01 Διαστάσεις: 21x14 Εξώφυλλο: Μαλακό εξώφυλλο

[a078740849aposts]

ISBN: 978-960-04-3161-2 Συγγραφέας: Jean - Marie Vigoureux Εκδότης: Κέδρος Σελίδες: 447 Ημερομηνία Έκδοσης: 2006-04-01 Διαστάσεις: 21x14 Εξώφυλλο: Μαλακό εξώφυλλο

[rulinarulina]

Νέα Υόρκη: Εβραίοι αρνούνται να πετάξουν σκουπίδια το Σάββατο – Τεράστιο πρόβλημα με αρουραίους

Με βάση το δημοσίευμα, οι Ορθόδοξοι Εβραίοι ζήτησαν τα σκουπίδια τους να μαζεύονται το απόγευμα της Παρασκευής Ορθόδοξοι Εβραίοι έχουν προκαλέσει αναστάτωση σε γειτονιές της Νέας Υόρκης γιατί αρνούνται να πετάξουν τα σκουπίδια τους το Σάββατο, παρά το τεράστιο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η πόλη με τους αρουραίους. Πιο συγκεκριμένα, σύμφωνα με δημοσίευμα της New York Post, τα προβλήματα ξεκίνησαν…

[eclecticstarlightblogger]

Πώς υπολογίζουμε κάθε χρόνο πότε «πέφτει» το Πάσχα;

Το Πάσχα είναι κινητή γιορτή και γιορτάζεται την πρώτη Κυριακή μετά την πανσέληνο της εαρινής ισημερίας (με το παλαιό ημερολόγιο). Αρχικά, η εορτή ορίσθηκε από τους Χριστιανούς, κατά τροποποίηση του εβραϊκού Πάσχα. Οι Εβραίοι γιόρταζαν το πέρασμα από την Ερυθρά θάλασσα με επικεφαλής τον Μωυσή την 14η μέρα του μήνα Νισάν, δηλαδή ανήμερα της πρώτης […] Πώς υπολογίζουμε κάθε χρόνο πότε «πέφτει» το…

[labookaracha]

Έχουν περάσει σίγουρα δεκαπέντε χρόνια από τότε που διάβασα για πρώτη φορά την Ιστορία αγάπης και σκότους του Άμος Οζ.

Το βιβλίο κάπου χάθηκε, δεν μπόρεσα να θυμηθώ ποτέ αν το δάνεισα σε κάποιον ή αν τελικά παράπεσε σε κάποια μετακόμιση. Πριν από κανά δυο χρόνια διάβασα τη Νύχτα του συγγραφέα, ένα μικρό βιβλίο που μου άρεσε πολύ και κάπως έτσι μου δημιουργήθηκε η ανάγκη να διαβάσω πάλι την Ιστορία αγάπης και σκότους. Το βρήκα μεταχειρισμένο, το αγόρασα και με περίμενε υπομονετικά μέχρι τώρα στο ράφι.

Στο ενδιάμεσο διάβασα άλλο ένα βιβλίο του Οζ, το Ο Μιχαέλ μου. Η αίσθηση που αποκόμισα από τα δύο αυτά βιβλία, αλλά και από όσα διάσπαρτα θυμόμουν από την Ιστορία αγάπης και σκότους είναι ότι ο Οζ είναι ένας πολύ τρυφερός συγγραφέας. Η καταγωγή του και η θεματολογία του κρύβουν πολλή βία, πολλή θλίψη, αλλά παρόλα αυτά καταφέρνει να μιλήσει στον αναγνώστη με απαράμιλλη τρυφερότητα. Καραφέρνει να δημιουργήσει μια τρομακτική οικειότητα, να φτιάξει ένα περιβάλλον μέσα στο οποίο ο αναγνώστης αισθάνεται ασφάλεια, θαλπωρή.

Το βιβλίο αυτό αποτελεί μια άτ��πη αυτοβιογραφία του Οζ. Ή μάλλον καλύτερα αποτελεί μια ιχνηλάτηση. Μια ιχνηλάτηση της καταγωγής του, ένα ταξίδι στον χώρο και στον χρόνο, στην Ευρώπη των αρχών και στην Παλαιστίνη των μέσων του 20ου αιώνα, ένα ταξίδι μέσα από πρόσωπα και περιστατικά που χτίζουν την ιστορία μιας οικογένειας αλλά και ενός λαού και ενός κράτους.

Στο επίμετρο του βιβλίου η Μάγκυ Κοέν σημειώνει:

"Δεν είμαι παιδί μεταναστών..." θα πει σε μια συνέντευξη ο Άμος Οζ αναφορικά με το τελευταίο του αυτό βιβλίο, "ούτε παιδί προσφύγων. Είμαι το παιδί ανεπιθύμητων ανθρώπων. Είμαι ο γιος και ο εγγονός και ο δισ��γγονος ανθρώπων οι οποίοι επί γενεές ολόκληρες ήταν ανεπιθύμητοι."

Οι Εβραίοι εκδιώχθηκαν βίαια από όλη την Ευρώπη σε μια εποχή που ήταν οι μόνοι που αυτοπροσδιορίζονταν ως Ευρωπαίοι. Κυνηγήθηκαν και εξοστρακίστηκαν τελικά στην Παλαιστίνη. Τα προβλήματά τους όμως δεν τελείωσαν. Ακολούθησαν χρόνια εχθροπραξιών με τους Άραβες, σφαγές ένθεν κακείθεν, μέχρι να σταθεροποιηθεί το στάτους του κράτους του Ισραήλ. Παράλληλα με το καθεστώς στη Δυτική Όχθη και τη Γάζα.

Ένας βασικός άξονας της αφήγησης είναι η σχέση του συγγραφέα με τη μητέρα του, μια ξεχωριστή και ιδιαίτερη προσωπικότητα η οποία αυτοκτόνησε στα 39 της όταν ο Οζ ήταν 12 ετών. Ο Οζ μέσα από τις περιγραφές των οικογενειακών σχέσεων, τη δικιά του με τους γονείς του και τη σχέση ανάμεσα στους γονείς του, μπορούμε να πούμε ότι επιχειρεί να κατανοήσει το πως η ιστορία και η γεωγραφία επηρεάζουν τους ανθρώπους και τις σχέσεις τους. Οι γονείς του ήταν δύο πολύ ιδιαίτεροι άνθρωποι που ο καθένας με τον τρόπο του κουβαλούσαν από ένα τεράστιο βάρος, ακριβώς επειδή ανήκαν σε αυτόν τον πλάνητα λαό. Παράλληλα όμως αυτή η προσπάθεια ψυχανάλυσης που κάνει ο Οζ δεν αφήνει ασυγκίνητο και αμέτοχο τον αναγνώστη. Οι γονείς του είναι και οι γονείς μας, ο Οζ ως παιδί είναι το παιδί που ήμασταν εμείς, η οικογένειά του είναι μια εβραϊκή αλλά και μια παγκόσμια οικογένεια.

Ο Οζ ήταν υπέρμαχος της ειρήνης στη μέση ανατολή. Έγραψε δοκίμια, άρθρα, έδινε συνεντεύξεις. Αυτή η στάση του διαπνέει και αυτό το βιβλίο. Σε κάποιο σημείο του βιβλίου αναφέρεται στις εξόδους που έκανε με τους γονείς του και άλλους γνωστούς σε διάφορα καφέ. Σε εκείνες τις εξόδους είχε σαφείς οδηγίες από τους γονείς του για το πως θα συμπεριφέρεται.

"Η τιμωρία για παράβαση καθήκοντος παρουσία ξένων μπορούσε να είναι απόλυτος κατ' οίκον περιορισμός που έμπαινε σε ισχύ κάθε ��έρα μετά την επιστροφή μου από το σχολείο και για περίοδο δυο εβδομάδων ή αφαίρεση της άδειας να παίζω με φίλους, ή απαγόρευση να διαβάζω βιβλίο πριν από τον ύπνο για τις επόμενες είκοσι μέρες.

Ενώ το μεγάλο βραβείο για εκείνες τις εκατό ώρες μοναξιάς ήταν παγωτό. Ή ακόμα και καλαμπόκι."

Είμαι σίγουρος πως η αναφορά "εκατό ώρες μοναξιάς" δεν είναι καθόλου τυχαία.

Ο Οζ σε όλο το βιβλίο μιλάει για άλλους συγγραφείς, αναφέρεται συνέχεια σε βιβλία. Η αναφορά αυτή μου έφερε στο μυαλό αυτόματα την κατακλείδα από το επικό μυθιστόρημα του Μάρκες:

"...γιατί ράτσες καταδικασμένες σ' εκατό χρόνια μοναξιάς, δεν είχαν δεύτερη ευκαιρία πάνω στη γη...",

και η οποία με τη σειρά της με οδήγησε αντανακλαστικά πίσω στην πορεία των Εβραίων μέσα στην ιστορία. Κυνηγημένοι από όλους έφτασαν στην Παλαιστίνη ζητώντας ακριβώς μια δεύτερη ευκαιρία στο όνειρο, στη λύτρωση, στο να αποκτήσουν επιτέλους μια πατρίδα.

Έχουν περάσει σχεδόν 80 χρόνια από την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ και σήμερα η ζυγαριά έχει γείρει από την άλλη μεριά. Οι κυνηγημένοι στο όνομα αυτής της πατρίδας που αποζητούσαν χρόνια εξοντώνουν έναν άλλο λαό. Έναν λαό με τον οποίο όπως αναφέρεται σε ένα άλλο σημείο του βιβλίου πίστευαν ότι θα μπορούσαν να ζήσουν ειρηνικά:

"Βέβαια, ξέραμε πόσο δύσκολα ήταν εδώ: ξέραμε πως είχε πολλή ζέστη, πως υπήρχαν έρημοι, βάλτοι, ανεργία, ξέραμε ότι υπήρχαν φτωχοί Άραβες στα χωριά, βλέπαμε όμως στο μεγάλο χάρτη που ήταν κρεμασμένος στην τάξη ότι οι Άραβες δεν ήταν πολλοί, ήταν δεν ήταν τότε στην Παλαιστίνη μισό εκατομμύριο, σίγουρα λιγότεροι από ένα εκατομμύριο, και ήμασταν σίγουροι ότι υπήρχε χώρος για ακόμα μερικά εκατομμύρια Εβραίους, και ότι τους Άραβες μόνο τους υποδαύλιζαν εναντίον μας, όπως τον απλό λαό στην Πολωνία, όμως μπορούσαμε να τους εξηγήσουμε και να τους πείσουμε ότι μόνο κέρδος θα έχουν από μας, οικονομικό, ιατρικό, πολιτιστικό και τόσα άλλα. Νομίζαμε ότι όπου να 'ναι, λίγα χρόνια ακόμα, οι Εβραίοι θα γίνουν εδώ η πλειοψηφία - και τότε αμέσως εμείς θα αποτελέσουμε για όλο τον κόσμο παράδειγμα με την άψογη συμπεριφορά μας προς την αραβική μειονότητά μας: εμείς που ήμασταν πάντα μια καταπιεσμένη μειονότητα, βεβαίως θα συμπεριφερθούμε στη δική μας αραβική μειονότητα δίκαια, έντιμα και μεγαλόψυχα, θα συμπράξουμε στο έργο της ανοικοδόμησης της πατρίδας, θα τα μοιραστούμε όλα μαζί τους, με κανέναν τρόπο δεν θα τους κάνουμε γάτες.

Ωραίο όνειρο εί��αμε."

12.05.24