#απόλυτο

[romios-gr]

Ετοιμάζουν τον απόλυτο σατανισμό στην Γαλλία. Στη τελετή της λήξης των ολυμπιακών η αποθέωση του Εωσφόρου!  ΣAΤΑΝΙΣΜΟΣ: Στη νέα Μαύρη Τελετή της Λήξης των Ολυμπιακών η αποθέωση του Λούσιφερ! Η αφίσα προαναγγέλει την πτώση του Εωσφόρου.. Έλευση Αντίχριστου; ”π���ς ἐξέπεσεν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ὁ ἑωσφόρος ὁ πρωΐ ἀνατέλλων; συνετρίβη εἰς τὴν γῆν ὁ ἀποστέλλων πρὸς πάντα τὰ ἔθνη.” (Ησαΐας κεφ.14.12) Κα... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/etoimazoyn-ton-apolyto-satanismo-stin-gallia-sti-teleti-tis-lixis-ton-olympiakon-i-apotheosi-toy-eosforoy/

[mousmoula]

(tagged by beloved bestie @portokali <3)

challenge: make a poll with five of your all time favourite characters and then tag five people to do the same. see which character is everyone's favourite

tags: @darkside-cookies @whenthesunn @ephemeralzenith @mysticallilac (& anyone else who wants to do it! i don't remember any other usernames rn but consider urselves tagged)

[psychotiko-epeisodio]

Και είναι μέρες που θέλω να τα δώσω όλα μια να πάνε στον διαόλο.

Και άλλες που κοιτω τα μάτια σου και θυμαμαι πως ακόμα και μέσα στο απόλυτο σκοτάδι,

πάντα,κάπως,κάπου,

θα υπάρχει λίγο φως.

[loulouditouheimona]

Αν δεν υπάρχει χημεία, μην το ξεκινήσεις καν!

Η χημεία είναι απλή. Ή υπάρχει ή δεν υπάρχει. Αν δεν υπάρχει, μην το ξεκινήσεις καν, μακροπρόθεσμα θα είναι χαμένος χρόνος. Το ένα θα σου μυρίζει και το άλλο θα σου ξινίζει και το μόνο που θα θες θα είναι να την κάνεις με ελαφρά πηδηματάκια.Εγώ βέβαια με τις χημικές αλληλεπιδράσεις τα έχουμε τσουγκρίσει λίγο, άμαν σκεφτείς ότι σπανίζει η χημεία μου να σμίξει με άλλη. Μου κάνει τα δικά της.Η χημεία υπάρχει στον έρωτα, στη φιλία και όπου υπάρχει ανθρώπινη επαφή. Είναι λες και ψάχνουμε συμβατούς δότες, όπου τα δείγματα που θα είναι βατά, θα είναι ελάχιστα και συνήθως χρειάζεται πολύς καιρός για να βρεθούν. Ίσως να μην βρεθεί και ποτέ ένας συμβατός δότης, ίσως να μην σταυρωθούν ποτέ οι δρόμοι αυτών των ανθρώπων που θα ταιριάζουν σαν δυό σταγόνες νερό, σαν μια αγκαλιά που κουμπώνει λες και αυτοί οι δύο άνθρωποι μοιάζουν ένα. Αυτό είναι χημεία.Υπάρχουν αυτοί, οι τυχεροί που εναρμονίστηκαν οι χημείες τους και έζησαν το απόλυτο. Υπάρχουν και άλλοι όπου η χημεία υπήρχε αλλά τα εμπόδια ήταν ανυπέρβλητα. Εκεί καταριέσαι θεούς και δαίμονες που έφεραν ένα τέτοιο άνθρωπο στη ζωή σου και δεν μπορείς να ζήσεις μαζί του όλα τα πυροτεχνήματα και όλες τις εκρήξεις του είναι σου.Η χημεία δεν έχει να κάνει ούτε με εμφάνιση, ούτε με χαρακτήρα. Είναι κάτι ανεξήγητο που σμίγει τους ανθρώπους, είναι κάτι μαγικό, απροσδιόριστο. Και όπως σμίγει, άλλο τόσο χωρίζει. Γιατί η χημεία απλά υπάρχει, δεν δημιουργείται.

[for-your-eyes-only-16]

Ξαπλώναμε μαζί στο μονό σου κρεβάτι.

Ήταν μικρό, αλλά χωρούσε και τους δυο μας.

Ξάπλωνες στην αγκαλιά μου κι εγώ σου χαϊδευα τα μαλλιά με το ένα χέρι, και με το άλλο κρατούσα το δικό σου.

Μου σχολίαζες πόσο παγωμένα είναι τα χέρια μου κι εγώ σου έλεγα πόσο ζεστά είναι τα δικά σου.

Με άφησες όμως να συνεχίσω να σε χαϊδεύω.

Και αισθανόμουν ευτυχισμένη, ήρεμη και χαλαρή.

Ένιωσα ότι αυτή ήταν μια τρυφερή στιγμή ανάμεσά μας. Και την λάτρεψα όσο τίποτα άλλο.

Μετά από λίγο μου είπες να ξαπλώσω μαζί σου στο μαξιλάρι σου.

Και ξάπλωσα.

Τότε με άρπαξες και με φίλησες.

Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο πολύ είχα ανάγκη το φιλί σου. Πόσο μου είχε λείψει να βρίσκομαι στην αγκαλιά σου.

Ένα κομμάτι του εαυτού μου έλαμπε από ευτυχία.

Ένα άλλο ωστόσο, έτρεμε. Έτρεμε γιατί μάλλον είχε προβλέψει ότι έρχεται το τέλος.

Δε γινόταν να ήμουν τόσο ευτυχισμένη στο πλάι σου. Ήξερα πως η τόση ευτυχία και ηρεμία, απρόσμενα θα έφερνε την απόλυτη καταστροφή.

Έτσι κι έγινε.

Λίγα λεπτά αργότερα, χάθηκαν όλα.

Η τρυφερή στιγμή μας, έφερε το απόλυτο χάος.

Το άσπρο ξαφνικά έγινε μαύρο.

Το φως μετουσιώθηκε σε σκοτάδι.

Η ηρεμία σου μετατράπηκε σε οργή.

Η ευτυχία μου μετατράπηκε σε πόνο.

- Ejo

25.04.2024

[justforbooks]

Nano Disc by Paco Rabanne

Η δεκαετία του 1960 υπήρξε μια από τις πιο σημαντικές περιόδους στην ιστορία της μόδας, όπου ανατρεπτικές δημιουργίες και πρωτοποριακά σχέδια έθεσαν νέες βάσεις στον χώρο. Ένας από τους πιο εκκεντρικούς και καινοτόμους σχεδιαστές της εποχής ήταν ο Paco Rabanne, ο οποίος έγινε διάσημος για τις ριζοσπαστικές και ασύλληπτες δημιουργίες του, συνδυάζοντας ασυνήθιστα υλικά όπως μέταλλο και πλαστικό στη μόδα.

Μία από τις πιο εμβληματικές δημιουργίες του είναι η τσάντα Nano Disc, η οποία παρουσιάστηκε το 1969 και ενσωματώνει τη φιλοσοφία του Rabanne για την «αρχιτεκτονική της μόδας». Ειδικά σχεδιασμένη για τη Γαλλίδα τραγουδίστρια και style icon, Françoise Hardy, η τσάντα αυτή ξεχώρισε αμέσως για την τολμηρή της αισθητική, που συνδύαζε την πολυτέλεια με την πρωτοπορία. Η χρυσή «1969 Nano bag» αποτίει φόρο τιμής στο θρυλικό φόρεμα της Hardy, η οποία το 1968 φόρεσε «το πιο ακριβό φόρεμα του κόσμου» για μια έκθεση κοσμημάτων στο Παρίσι. Το φόρεμα ήταν κατασκευασμένο από 1.000 χρυσά πλακίδια και διαμάντια συνολικά 300 καρατίων και η διάσημη Γαλλίδα, η οποία συμμετείχε σε έκθεση κοσμημάτων στην Πόλη του Φωτός, έπρεπε να μεταφερθεί με θωρακισμένο φορτηγό και να συνοδεύεται από φρουρούς ασφαλείας.

Η τσάντα Nano Disc κατασκευάστηκε από εκατοντάδες μεταλλικούς δίσκους, προσεκτικά συνδεδεμένους μεταξύ τους για να δημιουργήσουν ένα μοναδικό οπτικό αποτέλεσμα. Κάθε τμήμα της τσάντας αποτελούσε μια πρόκληση για τους τεχνίτες, που έπρεπε να δουλέψουν με πρωτόγνωρα για τη μόδα υλικά, ενώ η Hardy την ανέδειξε ως το απόλυτο σύμβολο κομψότητας. Η Nano Disc, κοστίζει σήμερα περίπου 250.000 ευρώ (ή 279.000 δολάρια). Αυτή η μοναδική τσάντα, φτιαγμένη από 18 καρατίων χρυσό, δημιουργήθηκε σε συνεργασία με τον Γάλλο κοσμηματοποιό Arthus Bertrand. Πρόκειται για ένα εμβληματικό κομμάτι, το οποίο παρουσιάστηκε πρόσφατα στην Εβδομάδα Μόδας στο Παρίσι για τη συλλογή Άνοιξη/Καλοκαίρι 2025, ως φόρος τιμής στη Hardy -η Γαλλίδα τραγουδίστρια πέθανε τον περασμένο Ιούνιο- που υπήρξε μούσα του Paco Rabanne.

Σήμερα, η τσάντα αυτή θεωρείται συλλεκτικό κομμάτι και η πιο ακριβή έκδοση της Nano Disc έχει δημοπρατηθεί για αστρονομικά ποσά, καθώς οι συλλέκτες και οι λάτρεις της μόδας επιζητούν να αποκτήσουν ένα κομμάτι της ιστορίας της haute couture. Η επιρροή της Hardy ως μούσα του Rabanne έχει συμβάλει στην αναγνώριση αυτής της τσάντας ως διαχρονικού κομματιού, ενώ συνεχίζει να εμπνέει τις νέες γενιές σχεδιαστών. Η συγκεκριμένη τσάντα υπερβαίνει κάθε έννοια απλής αξεσουάρ μόδας, καθώς θεωρείται και ένα έργο τέχνης. Η αξία της δεν βρίσκεται μόνο στην εξαιρετική χειροτεχνία της, αλλά και στο γεγονός ότι αντανακλά την avant-garde φιλοσοφία του Rabanne, η οποία επαναπροσδιόρισε τη σχέση μεταξύ μόδας και υλικού.

Daily inspiration. Discover more photos at��Just for Books…?

[10-outof-10]

Ειναι παραξενο.

Καθε φορα που με αγγίζει νιωθω την ψυχη μου να ηρεμεί.

Μπορει να βρίσκομαι στο απόλυτο χάος των σκέψεων μου

κι ακομη να καταφέρνει να γαληνεύει καθε κομματι της ψυχής μου.

Εξαφανίζει καθε αρνητικότητα,

με ενα του βλέμμα ολα ηρεμούν.

��αν μεσα στην αγκαλια του να μην μπορει να με βλάψει τιποτα.

Σαν στη μέση ενός πλήθους,

να υπάρχουμε μονο εμεις.

[orgismenh]

Ο έρωτας στα 30 τ.μ. [II]

Το τελευταίο δεκάλεπτο κάθομαι ήσυχη στην γωνία του καναπέ. Η συζήτηση των διπλανών μου έχει τραβήξει κάπως την προσοχή. Κανονίζουν εκδρο��ή με τους φίλους τους. Ζηλεύω κάπως. Θέλουμε και εμείς να πάμε Παρνασσό με τα παιδιά αλλά δεν ξέρω τι θα κάνουμε τελικά. Για λίγο επικρατεί ένας θόρυβος, μια βουή. Η κοπέλα του ζήτησε να της φέρει μια κουβέρτα, στην αρχή αρνήθηκε χαρακτηριστικά της είπε «τράβα παρ'τη» μα της την έφερε, άκουσα ένα «πιάσε» και ένα «σ'αγαπώ». Συνέχισαν να μιλάνε για άκυρα θέματα, ώσπου του είπε ότι πεινάει λίγο και εκείνος της είπε «σου πήρα ήδη από mailo's το αγαπημένο σου γιατί το έλεγες από πριν.» Οι συζητήσεις τους συνεχίστηκαν, τα παιχνίδια με τη γάτα τους επίσης, λίγο αργότερα ακούστηκε το κουδούνι, το φαγητό είχε φτάσει και εκείνοι έκλειναν την πόρτα τους σε εμένα και όλη τους την ευτυχία σε εκείνα τα 30 τ.μ.

Θα αναρωτιέσαι τώρα γιατί αναφέρομαι ξανά στους γείτονες μου, αν έχω ζωή και γιατί ασχολούμαι τόσο με το ζευγάρι της διπλανής πόρτας. Ίσως γιατί είναι η τρανή απόδειξη ότι υπάρχει ο έρωτας εκεί έξω. Ίσως γιατί αναγνωρίζω πράγματα σε εκείνους που έχω νιώσω, έχω ζήσει κι άλλα πάλι που φοβάμαι να σκέφτομαι ότι δεν πρόκειται να ζήσω ποτέ. Δεν ξέρω γιατί είμαι τόσο περίεργη που ρομαντικοποιω τόσο τη ζωή τους. Σε εκείνους θα φαίνεται τουλάχιστον πληκτική αυτή η καθημερινότητα, το πιστεύω. Όμως εγώ μέσα σε αυτή τη ρουτίνα βρίσκω ψήγματα αγάπης και έρωτα. Τα γέλια τους, τα φιλιά τους, οι φωνές τους ακόμη κι οι οργασμός τους φανερώνουν ότι σε εκείνο τα 30τ.μ. δύο άνθρωποι ζουν το απόλυτο, το σαρωτικό, αυτό που σε καθηλώνει και σε ανυψώνει και σε καθορίζει και σε επαναπροσδιορίζει. Ζουν τον έρωτα σε απόλυτη αντιστοιχία.

Δεν είναι δημιούργημα της φαντασίας μου. Πρόκειται για υπαρκτά πρόσωπα, ίσως η ιστορία αγάπης που σου περιγράφω να έχει σημεία εξιδανίκευσης μα αυτά υπάρχουν σε κάθε κείμενο μου. Ο έρωτας άλλωστε είναι εξιδανίκευση. Να τον ψάξεις, να τον βρεις, να τον ζήσεις, να τον πενθήσεις, να τον στερηθείς, να τον στερήσεις. Τον έρωτα, τον απόλυτο τον σαρωτικό, τον χαοτικό που σου διαλύει ολόκληρο τον κόσμο και τον πλάθει εκείνος όπως ορίζει. Να τον ζήσεις μα μην τον φυλακίσεις μονάχα σε 30τ.μ.

[pa-nos]

Η αληθινή δύναμη δεν έγκειται στο να εξουσιάζεις τους άλλους, αλλά στο να εξουσιάζεις τον εαυτό σου. Η σοφία είναι το απόλυτο όπ��ο,η υπομονή είναι το αριστούργημά της. Για να ηγηθεί κανείς, πρέπει πρώτα να μάθει να ακολουθεί. Αφήστε μια κληρονομιά που ούτε ο χρόνος δεν μπορεί να σβήσει.

[fromgreecetoanarchy]

Μνήμη και χλευασμός: Τα ΜΑΤ παριστάνουν τους κλόουν όταν κάποιοι θρηνούν για 57 νεκρούς στα Τέμπη

28 Φεβρουαρίου, Τέμπη. Σαν σήμερα, 1 χρόνο πριν. 57 κραυγές που σίγησαν μέσα στη νύχτα, μετά τη λάμψη εκείνη που έφερε το απόλυτο σκοτάδι. 57 κραυγές που στοιχειώνουν τη σιωπή της δικαιοσύνης 1 χρόνο μετά.

28 Φεβρουαρίου, Εξάρχεια. Μια μέρα βαριά από τις μνήμες που έχουν γίνει ένα με αυτή τη μέρα. Χωρίς δικαιοσύνη. 57 κραυγές και κάποιοι γελοίοι που χλευάζουν. Προκαλούν διαδηλωτές για να επέμβουν στη συνέχεια με βία. Λες και δεν είναι αρκετά βαριά η μέρα από τη βία του τέλους.

[romios-gr]

Κωδικός Κούβα – Πώς η Ρωσία πέτυχε τον απόλυτο πυρηνικό αιφνιδιασμό και μετέφερε τον τρόμο στην πόρτα των ΗΠΑ Ο Putin υπενθύμισε στον Biden ότι η Μόσχα μπορεί να αμφισβητήσει την Ουάσιγκτον στη δική της σφαίρα επιρροής Η ρωσική Πολιτική Άμυνας και Ασφάλειας επί προεδρίας Putin παρουσιάζει πολλές διαφορές με την αντίστοιχη της Σοβιετικής Ένωσης. Είναι απαλλαγμένη από την αφέλεια με την οπ... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/kodikos-koyva-pos-i-rosia-petyche-ton-apolyto-pyriniko-aifnidiasmo-kai-metefere-ton-tromo-stin-porta-ton-ipa/

[iveneverbeenmorestressedinmylife]

I cracked the code

Ναι ναι ναι!!!! Κυριολεκτικά έχεις απόλυτο δίκιο, 10/10 no notes.

[lemoniiia]

Μπορώ να κάθομαι "με τις ώρες" να κοιτάω το υπερπέραν σκεφτόμενη το απόλυτο κενό 😶

[aidhmwn-sigh]

Η ώρα 4:46.

Γράφω αυτό για να μοιραστώ μαζί σας πως την καλύτερη ψυχανάλυση της ζωής μου την έκανα πριν μισή ώρα γυρνώντας από ένα πάρτυ.

Στο αμαξι εγώ και μια φίλη μου και χτυπάει το κινητό από την άλλη φίλη μας η οποία ήταν μαζί μας στο ίδιο μέρος.

Ξεκινάμε και αναλύουμε ποσό για τον πουτσο είναι οι άνθρωποι, πως ο καθένας παίρνει αυτό που θέλει από σένα και μετά φεύγει χωρίς να δίνει δεκάρα για το τι αφήνει πίσω του και γενικότερα ποσό κενός μπορεί να είναι ο καθένας από όσους έχουμε κοντά μας χωρίς να το έχουμε καταλάβει ακόμα.

Το καλύτερο σημείο της συζήτησης ήταν το πως αντιδράμε εμείς σε όλα αυτά.

Και αφού καταλήξαμε οι 2 απο τις 3 ότι είμαστε μαλακες επειδή επιλέγουμε να πληγωθούμε από κάτι που ήδη ξέρουμε πως θα καταλήξει γιατί για να μην γελιόμαστε όλα έχουν ημερομηνία λήξης, ακούστηκε μια άποψη που αν την κάναμε νόμο στην ζωή μας όλα θα ήταν καλύτερα.

Επιλέγεις να ζήσεις κάτι το οποίο έχεις ξαναζήσει και είχες φτάσει τον εαυτό σου σε σημείο να εξαντληθεί;

Όχι. Ξέρεις γιατί; Γιατί ο εαυτός σου είναι σημαντικότερος όλων. Θα στεναχωρηθείς ναι αλλά απο κει και έπειτα πας στο επόμενο. Κανένας δεν αξίζει να σε κάνει να ζεις σε καμία αναμονή, κανένας δεν αξίζει να σε κάνει να αισθάνεσαι λίγος, κανένας δεν αξίζει να σε ακυρώνει, να ακυρώνει τα συναισθήματα σου επειδή του πέρασε η καυλα.

Κανένας εκεί έξω δεν αξιζει όσο ο εαυτος σου.

Και είχε δίκιο. Είχε απόλυτο δίκιο.

Και ομολογώ πως ήταν η πιο εποικοδομητική συζήτηση που έκανα εδώ και μήνες.

Μάγκες η ζωή ειναι λίγη για να αναλωνόμαστε σε λίγους ανθρώπους. Κανένας δεν μπορεί να προσαρμόσει το δικό του θησαυρό για κάτι τάλιρα.

[nofuckinlabels]

Θα θελα τοσο πολυ να καταφερω να σου γραψω κατι ευχαριστο

Κατι που να μην σου αφηνει μια πικρια στα χειλ��

Κατι απόλυτο

Χωρις ρωγμές

Ομως αυτα που γράφω πάντα μπάζουν πραγματικότητα

Ισως γιατι δεν εχω γραψει ποτε χωρις εκεινον τον κόμπο στο στέρνο

Μονο οταν αποφασισα να γραψω για εκεινον τον Ιουλιο

Μας ταιριαζε τοσο πολυ το καλοκαιρι

Σε λιγες μερες ειχα κερδισει την αιωνιοτητα

Ολα ελιωναν αρμονικα το ενα μεσα στο αλλο

Θυμασαι;

Θυμασαι εκεινα τα δευτερολεπτα που η σαρκα μας δεν ηταν πλεον συνορο που μας χωρίζει;

Υπαρχουν στιγμες που μου θυμιζεις την θαλασσα οταν εχει άπνοια και βραδιάζει

Υπαρχουν στιγμες που μου θυμιζεις εκεινη την τελευταια βουτιά στην θαλασσα στα μεσα Αυγούστου

Που η θαλασσα γινεται ενα με τον οριζοντα

Και νιωθω σαν να κολυμπαω στον ουρανό

Με ψευδαισθήσεις θα κερδίσουμε την αθανασία.

Υπάρχουν άλλες που μου θυμίζεις τρικυμία

Που καταπινω βίαια νερο και νιωθω οτι πλησιαζω προς τον θανατο

Το χειροτερο ειναι οτι εκεινη την στιγμη

Παλευω για την φθαρτη μου υποσταση

Και ταυτόχρονα παλευω εσενα.

Ισως να μην το καταλαβεις

Ισως να μην το καταλαβες ποτε

Αλλα κατι μεσα μου ουρλιαζει οτι εσυ μου τοποθέτησες αυτες τις λεξεις στο μυαλό

Οτι ειχες καταλάβει τις ημιτελείς μου φρασεις πριν καν τις σκεφτω

Για πρωτη φορα ελπιζω να μην υπαρχουν ψευδαισθήσεις απο τις οποιες θα κερδισουμε την αιωνιότητα.

Για πρώτη φορά ελπίζω να πνίγω