#αιώνων

[romios-gr]

ΚΥΡΙΑΚΗ Η ΜΑΤΘΑΙΟΥ – Ο πολλαπλασιασμός των πέντε άρτων … “Και κελεύσας τους όχλους ανακλιθήναι επί τους χόρτους, λαβών τους πέντε άρτους και τους δυο ιχθύας, αναβλέψας εις τον ουρανόν ευλόγησε, και κλάσας έδωκεν τοις μαθηταίς τους άρτους οι δε μαθηταί τοις όχλοις, και έφαγον πάντες και εχορτάσθησαν”. Ανέβλεψε ο Χριστός στον ουρανό πριν κάνει το θαύμα, για να δείξει την ισότητά Του ... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/to-thayma-toy-chortasmoy-ton-pentakischilion-epanalamvanetai-sto-perasma-ton-aionon-mechri-synteleias-toy-kosmoy-mesa-stin-theia-leitoyrgia/

[astratv]

Βατόπουλος στο onlarissa.gr για έκθεση Παπαθεοδώρου: Μεγάλο γεγονός για τη Λάρισα, αφηγείται μία ιστορική διαδρομή αιώνων (φωτό

Ως μεγάλο γεγονός για τη Λάρισα, χαρακτήρισε ο γνωστός δημοσιογράφος και συγγραφέας Νίκος Βατόπουλος, τα αποψινά εγκαίνια της ιστορικής έκθεσης «Larissa mea dulcissima. Γλυκυτάτη μου Λάρισα» που αφορά επί της ουσίας στην παρουσίαση της ιστορικής ταυτότητας της Λάρισας μέσα από τον πλούτο του σπάνιου αρχείου, του ιατρού Νίκου Παπαθεοδώρου. Ο κ. Βατόπουλος βρέθηκε από το πρωί του Σαββάτου στη…

[christostsantis]

Μιχάλης Τζανάκης & Ζαχαρίας Μαθιουδάκης - Βιβλιοπαρουσίαση στο Ηράκλειο 13/7/2023

Δυο μυθιστορήματα σε μία βιβλιοπαρουσίαση Οι Εκδόσεις Ραδάμανθυς παρουσιάζουν, στο Ηράκλειο, τα μυθιστορήματα: «Στη χώρα των αιώνων», του Ζαχαρία Μαθιουδάκη, και «Ανοιξιάτικο δείλι – Κώστας Καρυωτάκης», του Μιχάλη Τζανάκη. Μιλάνε οι συγγραφείς των βιβλίων. Συντονίζει η φιλόλογος Μαρία Ορφανού. Η εκδήλωση θα γίνει την ΠΕΜΠΤΗ 13 ΙΟΥΛΙΟΥ 2023, στις 8 μ.μ., στο Μαρίνα café, στο Ενετικό Λιμάνι…

[ippokampos]

Μερικά από τα χαρακτικά του José Guadalupe Posada στο Ένας κόσμος ανάποδα του Eduardo Galeano

Οι μηχανισμοί της καταναλωτικής ισοπέδωσης υπονομεύουν την αξιοθαύμαστη δύναμη των ανθρώπων να αναγνωρίζονται στις διαφορές τους, κι αυτές να τους συνδέουν. Το καλύτερο στοιχείο του κόσμου αυτού είναι η πολλαπλότητα των κόσμων που εμπεριέχει, οι διαφορετικές μελωδίες της ζωής, τα βάσανα και τα χρώματά της: οι χίλιοι δυο τρόποι να ζούμε, να μιλάμε, να τρώμε, να εργαζόμαστε, να χορεύουμε, να παίζουμε, να αγαπάμε, να υποφέρουμε και να γιορτάζουμε, τους οποίους ανακαλύψαμε στο πέρασμα των αιώνων.

[gemsofgreece]

Αν είναι να ακούσετε ένα podcast αυτήν την ημέρα, εβδομάδα, μήνα, ας είναι αυτό. Σας συμβουλεύω να μην το προσπεράσετε με το σκεπτικό "σιγά το ξέραμε ότι ήταν ψέμα". Το συγκεκριμένο επεισόδιο είναι ένας θησαυρός πληροφορίας και γνώσης. Αναλύει πώς ξεκίνησε η ιεροτελεστία αυτή, από ποιους, πώς συντηρήθηκε, ποιοι εναντιώθηκαν πρώτοι ιστορικά, ποια είναι η ιδιαίτερη θέση της Ελληνικής σε σχέση με τις άλλες ορθόδοξες εκκλησίες πάνω στο ζήτημα και χίλια δυο άλλα πράγματα για τα οποία προσωπικά δεν είχα ι-δ-ε-α.

Παρεμπιπτόντως, δεν υπάρχει λόγος να στραβώσει κανείς πιστός με αυτό το ηχητικό ντοκουμέντο, καθώς επ' ουδενί δεν εναντιώνεται στην χριστιανική πίστη. Απεναντίας, καταδεικνύει πώς το ψέμα και η απάτη την φθείρουν εκ των έσω. Υπάρχει μεγάλη κατανόηση και ενσυναίσθηση προς την οδύνη που μια τέτοια αποκάλυψη πιθανότατα θα προκαλεί σε πολλούς πιστούς και δίδεται από ανθρώπους της Εκκλησίας καθοδήγηση για να παρηγορηθούν αποτελεσματικά. Με λίγα λόγια, είναι αριστουργηματικό. Εάν δεν πιστεύετε μην το προσπεράσετε και εάν πιστεύετε μην το φοβηθείτε.

Ενδεικτικά, δύο σημεία που κρατώ:

"Ο Χριστιανισμός είναι μια γλυκύτατη θρησκεία και έχει πικρότατους, πικρότατους δηλητηριώδεις εκπροσώπους" - Παντελής Μπουκάλας, δημοσιογράφος και συγγραφέας.

"Αν κάτι μπορεί να καταστραφεί από την αλήθεια, αξίζει να καταστραφεί από την αλήθεια" - Carl Segan, σπουδαίος αστροφυσικός.

[justforbooks]

Τα δύο αστυνομικά μυθιστορήματα του Όλιβερ Μπανκς

Βρόμικα παιχνίδια που στήνονται γύρω από διάσημους πίνακες και διαχρονικά ζητήματα του χώρου της τέχνης περνούν μέσα στις δύο ιστορίες με τρόπο οικείο και διαφωτιστικό

ΠΙΝΑΚΕΣ, ΔΗΜΟΠΡΑΣΙΕΣ, ΧΡΩΜΑΤΑ, υπογραφές, τελάρα, κορνίζες, μαχαίρια, αίματα, συμβόλαια, χρήματα, δολοπλοκίες, σκοτάδια. Και κάπου ανάμεσα σε όλα αυτά, η επιβλητική μορφή του Έιμος Χάτσερ, του ντετέκτιβ κλοπών έργων τέχνης της Νέας Υόρκης. Του προσώπου που συνέθεσε με μαεστρία ο Όλιβερ Μπανκς και που του «ανέθεσε» τις περίπλοκες υποθέσεις στα δύο μοναδικά του μυθιστορήματα.

Ο Όλιβερ Μπανκς, γεννημένος το 1941, υπήρξε ιστορικός τέχνης και καθηγητής Iστορίας της Tέχνης στη Νέα Υόρκη. Στη διάρκεια του σύντομου βίου του –πέθανε το 1991, σε ηλικία μόλις 50 ετών– ασχολήθηκε εντατικά με την τέχνη, έζησε μέσα σε αυτή, μελέτησε, δίδαξε και έγραψε για τους μεγάλους εκπροσώπους της τέχνης, ζωγράφους που όρισαν είδη και εποχές. Η διδακτορική του διατριβή, στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, είχε τίτλο «Watteau and the North: Studies in the Dutch and Flemish Baroque Influence on French Rococo Painting». Ωστόσο, παράλληλα με την ακαδημαϊκή του εργασία, ο Μπανκς θέλησε να δοκιμαστεί και στον χώρο της λογοτεχνικής γραφής. Δύο μόνο μυθιστορήματα πρόλαβε να γράψει: τον «Χαμένο πίνακα του Ρέμπραντ» («The Rembrandt panel», 1980) και τη «Μανία με τον Καραβάτζο» («The Caravaggio Obsession», 1984). Και τα δύο κυκλοφορούν στα ελληνικά από τις εκδόσεις Άγρα, σε εξαιρετικές μεταφράσεις από τον Ανδρέα Αποστολίδη.

Ο Μπανκς δεν μετακινήθηκε μακριά από το πεδίο που γνώριζε καλά. Έστησε δύο ιστορίες βγαλμένες από τη σκοτεινή κοιλιά του χώρου των έργων τέχνης. Στην πραγματικότητα, έγραψε για αυτό που γνώριζε βαθιά. Όλοι βλέπουμε και θαυμάζουμε, μα λίγοι μπορούμε να φανταστούμε τι σκοτάδι κρύβεται πίσω από τα πολύτιμα τελάρα του Καραβάτζο, του Ρέμπραντ, του Πικάσο, του Ντα Βίντσι και εκατοντάδων άλλων μεγάλων της ζωγραφικής.

Πηγαίνοντας σε μουσεία, εκθέσεις και γκαλερί, κοιτάζει κανείς τα αριστουργήματα αιώνων, μπορεί να διαβάσει και να μάθει την ιστορία κάθε έργου τέχνης. Λίγοι, όμως, γνωρίζουν τα βρόμικα παιχνίδια που στήνονται ανά τους αιώνες γύρω από αυτούς τους πίνακες – και όχι μόνο: γλυπτά, διακοσμητικά αντικείμενα, έπιπλα αντίκες και ένα σωρό άλλα έργα τέχνης έχουν κλαπεί και βρεθεί «όμηροι» στα χέρια αιμοβόρων και σατανικών εγκληματιών.

Η αγορά των έργων τέχνης είναι από τις πλέον σκληρές και απάνθρωπες. Τι κι αν το αντικείμενο κλοπής είναι ένα πανέμορφο έργο τέχνης, που φτιάχτηκε από έναν ευαίσθητο και ευφυή καλλιτέχνη; Αυτό δεν αφορά καθόλου τον εγκληματία, που μπορεί να σκίσει με ένα μαχαίρι τον καμβά περιμετρικά του τελάρου, για να αποσπάσει τον πίνακα από την κορνίζα του πιο εύκολα και γρήγορα.

Φυσικά, υπάρχουν πολλοί και διαφορετικοί κλέφτες. Οι προαναφερθέντες προχειρολόγοι, που μόνο σκοπό έχουν να κάνουν τη δουλειά τους γρήγορα και να εξαφανιστούν (άνθρωποι που δεν γνωρίζουν και πολλά περί τέχνης, και φυσικά ούτε για αυτό που κλέβουν), αλλά κι οι άλλοι, εκείνοι που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν και «ειδικοί» των έργων τέχνης. Εκείνοι, δηλαδή, που έχουν μελετήσει και γνωρίζουν επακριβώς την αξία αυτών που κλέβουν, που σέβονται και μεταχειρίζονται με απόλυτη ακρίβεια και προσοχή τα έργα (τα αποσπούν προσεκτικά από τα σημεία που εκτίθενται, τα συσκευάζουν, τα μεταφέρουν με αυξημένα μέτρα προστασίας).

Για αυτούς μιλά ο Μπανκς στα δύο του μυθιστορήματα, που ενδύονται τον αστυνομικό μανδύα –και πράγματι η πλοκή τους μιμείται τις τεχνικές μεγάλων αστυνομικών μυθιστορημάτων–, στα οποία όμως το ενδιαφέρον του συγγραφέα εστιάζεται αλλού. Αν προσπεράσει ο αναγνώστης τον αστυνομικού τύπου σκελετό των βιβλίων, βρίσκεται ενώπιον ενός υποκόσμου που μιλά και δρα εν κρυπτώ, που δολοφονεί μικροεμπόρους, γκαλερίστες, στον οποίο οι απειλές και οι εκβιασμοί αποτελούν καθημερινότητα. Μεγάλα και διαχρονικά ζητήματα του χώρου της τέχνης περνούν μέσα στα βιβλία αυτά με τρόπο οικείο και διαφωτιστικό. Ο απλός θεατής και λάτρης της τέχνης δεν δύναται να γνωρίζει τη σκοτεινή ιστορία κάποιων έργων, από ποια χέρια έχουν περάσει για να καταλήξουν στους τοίχους μεγάλων μουσείων ανά την υφήλιο.

Ένα μεγάλο θέμα, αυτό των πλαστών έργων τέχνης, ο Μπανκς το χρησιμοποιεί και στα δύο μυθιστορήματά του, μα κυρίως στον «Χαμένο πίνακα του Ρέμπραντ», όπου ένας πίνακας που αποδίδεται στον Ρέμπραντ φτάνει στα χέρια του Σάμιουελ Βάινστοκ, ενός Βοστονέζου εμπόρου έργων τέχνης. Μέσα από μια σειρά απίστευτων διαπλοκών και μηχανορραφιών, ο Μπανκς σκιαγραφεί τη διαδικασία που υφίστανται τα έργα τέχνης προκειμένου να αποσαφηνιστεί η αυθεντικότητά τους.

Καθώς η αγορά έργων τέχνης αφορούσε πάντοτε μια συγκεκριμένη μερίδα ανθρώπων, που έχουν την οικονομική δυνατότητα να τα αποκτήσουν, οι άνθρωποι στους οποίους ο Μπανκς δίνει φωνή μέσα στα βιβλία του είναι άνθρωποι που γνωρίζουν πολύ καλά τις ποιότητες, τις νοοτροπίες και τα όρια αυτών των εύπορων πελατών. Όπως επίσης και των ανθρώπων που εμπορεύονται τα έργα αυτά. Ο Μπανκς τους γνωρίζει, έχει ζήσει ανάμεσά τους, έχει μυρίσει το χνότο τους, έχει σταθεί πλάι τους τις στιγμές των κρίσιμων αγοραπωλησιών.

Πώς αλλιώς θα μπορούσε να τους πλάσει, να τους μετασχηματίσει σε λογοτεχνικούς ήρωες, να τους δώσει αιμάτινη μορφή και λόγο ρεαλιστικό; Διότι αυτό πετυχαίνει με τη γραφή του ο Μπανκς: να ακούς και να βλέπεις αυτούς τους ανθρώπους δίπλα σου, να μπαίνεις ολόκληρος μέσα στις μισοσκότεινες (βλ. το περίφημο κιαροσκούρο του Καραβάτζο) αίθουσες, να στέκεσαι πίσω από το γραφείο του εμπόρου, δίπλα σε στοιβαγμένα τελάρα πινάκων. Γιατί πίσω από τη λάμψη της τέχνης υπάρχει πολύ σκοτάδι. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει σε κάποιο σημείο της «Μανίας» ο Μπανκς: «Οι άνθρωποι που επιλέγουν τα μουσεία για εργασία τους συχνά το κάνουν για ν’ αποφύγουν τις δυσάρεστες καταστάσεις […] για να καταφέρουν τα μουσεία να επιβιώσουν στο μέλλον, θα έπρεπε οι εργαζόμενοι σ’ αυτά να πάψουν να τα θεωρούν ως ησυχαστήρια και να τα μετατρέψουν σε ετοιμοπόλεμα φρούρια».

Δεν θα είχε νόημα να περιγράψει κανείς, στο πλαίσιο ενός άρθρου, τις πλοκές των δύο αυτών μυθιστορημάτων, εν περιλήψει. Σημασία έχει να ανατρέξει ο αναγνώστης στα ίδια τα βιβλία, να τα πιάσει στα χέρια του, να τα μυρίσει, να τα ξεφυλλίσει, να τα διαβάσει. Να παραμερίσει τη βελούδινη κουρτίνα του μουσείου και να μπει λαθραία στον πίσω χώρο, τον λιγοστά φωτισμένο, που μυρίζει κλεισούρα και αίμα. Να συναντήσει επικίνδυνους εγκληματίες, να πιάσει στα χέρια του έργα τέχνης και να αναρωτηθεί αν είναι αυθεντικά ή πλαστά, να σηκώσει τα χέρια του ψηλά μπροστά σε μια κάνη που τον σημαδεύει, να ταξιδέψει σε χώρες μακρινές, να κατέβει σε υπόγεια, να δει φορτηγά που φέρουν επιγραφή χαρτιών υγείας αλλά που μεταφέρουν πίνακες εκατομμυρίων, εγκύους να βγάζουν την ψεύτικη κοιλιά τους ταυτόχρονα με το περίστροφο από την τσέπη τους.

Αυτά και άλλα πολλά μπορούν να αισθανθούν οι αναγνώστες, διαβάζοντας αυτά τα δύο βιβλία, που οι εκδόσεις Άγρα φρόντισαν και εξέδωσαν σε δύο τόμους, περιλαμβάνοντάς τα στη μικρόσχημη «μαύρη» σειρά των αστυνομικών τους βιβλίων. 

Ιδιαίτερη μνεία: το επίμετρο της «Μανίας με τον Καραβάτζο» έχει επιμεληθεί ο πρόσφατα μεταστάς Κύριλλος Σαρρής (1950-2024). Εκεί, ο αναγνώστης θα διαβάσει εξαιρετικά ενδιαφέρουσες πληροφορίες, που συνοδεύουν τα μυθιστορήματα του Μπανκς και λειτουργούν επικουρικά. Μια εργασία γόνιμη και συγκινητική, αν σκεφ��εί κανείς την «άτυπη» συνεργασία ανθρώπων μεταξύ τους: Μπανκς - Αποστολίδης - Σαρρής. Η τέχνη ενώνει τους ανθρώπους με δεσμούς που πολλές φορές παραμένουν αόρατοι. Αλλά για ποιον άλλο λόγο να έρχεται κανείς σε επαφή με έργα τέχνης, αν όχι για να συνδεθεί με άλλους ανθρώπους;

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

[nofuckinlabels]

.

Παντα υπαρχουν μερες που απλα πρεπει να περασουν

Μερες που τα ρουχα κολλανε πανω μου απο την υγρασια και τα μαλλια μου με ενοχλουν κα��ε φορα που τα βλεπω τυχαια στον καθρέφτη

Ομως τον τελευταιο καιρο αυτες αρχιζουν να πληθαίνουν

Και δεν μπορω να αφηνω θετικη χροια πανω στο χαρτι

Υπαρχουν μερες που θελω απλα να αιμορραγώ

Γιατι οι φαντασιώσεις ταιριαζουν σε μπλε ουρανους

Δεν μπορω να γραψω

Εχω στερεψει απο λεξεις

Ολες εχουν χρησιμοποιηθει πια

Και δεν μπορω να ζω μεσα σε δανεικους ορισμους

Παντα έβρισκα το νοημα αναμεσα στις λεξεις

Ομως θα θελα εστω και για λιγο

Να χαμογελάσω

Οχι να γελασω

Να χαμογελασω

Θελω να ζωγραφιστεί αργα στα χειλη μου ενα απο εκεινα τα χαμογελα που ξερεις οτι πηγαζει απο χαρα αιώνων, απο αρχεγονη ικανοποιηση

Οταν γελαω νιωθω οτι εκπορνευω την θλιψη μου.

Σιχαίνομαι την υγρασία

Στις παλιές ταινίες

Η πρωταγωνίστρια παντα φοραει ενα μακρυ μαυρο παλτο, γοβες και ενα καλσον με βουλες

Περπαταει στο Μανχατταν και σκέφτεται την φυση του ερωτα με ενα τσιγαρο πλεγμενο στα δαχτυλα της.

Τοτε αρχιζει να βρεχει και τα μαλλια της προδίδουν ποσο ομορφη ειναι ακομα και μετα απο μια καταιγίδα

Εκεινη την στιγμη έρχεται εκεινος ο ερωτας της ζωης της και σβηνει καθε σκεψη απο το μυαλο της

Η μελαγχολια δεν χρειαζεται πλεον

Η ευτυχια ειναι απολυτη

Δεν υπαρχει χώρος να ανθισει και να γερασει ο χρονος

Αυτο θελω.

Ο ερωτας δεν ειναι κλισε ειναι διαχρονικός

[glaufxgarland]

Εκπομπή 39 επεισοδίων με Ανάγνωση Ελληνικής Λογοτεχνίας Και Μεταφράσεις. Με μουσική υπόκρουση avant-garde, experimentaλ και dark ambient ο Στέφανος Γλαύκωψ διαβάζει έργα των: Έρικ Σμυρναίου, H. P. Lovecraft, Αντώνη Αντωνιάδη, Gottfried Bürger August, E. A. Poe, Γλαύκωψ Στέφανος, Περικλή Μποζινάκη, Antonin Artaud, Auguste Villiers de l'Isle-Adam, Théophile Gautie, Franz Kafka, Eleni von Modlicht. Επίσης σε κάθε ένα επεισόδιο τα video είναι μοναδικά abstract short films cinema art, πειραματικός κινηματογράφος. Σε αυτήν την νέα ροή με θέμα την λογοτεχνία επιστημονικής ή ανθεπιστημονικής φαντασίας, τρόμου, αποκρυφισμού και μυστηρίου αλλά και όλα τα άλλα είδη, θα έχετε την ευκαιρία να βυθιστ��ίτε σε ασυνήθιστα τοπία. Σε μέρη όπου όλα είναι πιθανά και πολλά από αυτά με το πέρασμα των αιώνων έχουν αποδειχθεί μέρη της πραγματικότητας, τα οποία κάποτε δεν ήταν αποδεκτά, αλλά και αντιστρόφως έχουμε δεί μύθους να μην είναι αυτό το οποίο θεωρούμε μυθικό αλλά πραγματικό όσο η σελήνη και τα αστέρια, διότι και αυτά τα βλέπουμε αλλά δεν γνωρίζουμε τι κρύβουν και τι θα δούμε αν κάποτε τα πλησιάσουμε. Πολλά τα οποία ονομάζονται στην φιλοσοφία πρόδηλα είναι ταυτοχρόνως και άδηλα. Δηλαδή, για παράδειγμα, βλέπουμε έναν άνθρωπο, προφανώς γνωρίζουμε πως είναι άνθρωπος, αλλά σε καμία περίπτωση δεν γνωρίζουμε τι σκέφτεται, οποίος ήταν, πως και πότε θα αλλά��ει και γιατί. Αυτά γίνεται να τα παρατηρήσουμε και σε κάθε έναν από εμάς, αν κυττάξουμε τι κάναμε και τι κάνουμε, ή πως σκεφτόμασταν και πως σκεφτόμαστε μετά από χρόνια. Μην απορήσετε πως ένα γραπτό, το οποίο κάποτε διαβάσαμε και δεν το εννοήσαμε, αν το διαβάσουμε ξανά μετά από χρόνια με περισσότερες γνώσεις, να το δούμε με τελείως άλλο τρόπο και να αποκαλυφθεί ένας τεράστιος κόσμος εννοιών, τις οποίες δεν είχαμε διακρίνει την πρώτη φορά διότι δεν είχαμε γνώσεις. Καλώς, ή κακώς, ήλθατε εδώ, εσείς θα αποφασίσετε ένα από τα δύο. Ελπίζουμε πως δεν έχετε χάσει την ικανότητα να γελάτε αλλά και ταυτοχρόνως να κλαίτε διότι το παράλογο, παρά το γεγονός ότι είναι κωμικό, είναι ταυτοχρόνως και τραγικό και σε πολλές περιπτώσεις πιο εύστοχο από τα σοβαροφανή γραπτά. Διότι, κακά τα ψέματα, οι πράξεις των ψευτών, των απατεώνων, των δημαγωγών αλλά και ανθρώπων οι οποίοι προσπαθούν να μας πείσουν να δεχθούμε λάθη, επειδή είναι αποδεκτά από το πλήθος, είναι ανόητες και αν με λογικό τρόπο αναλυθούν είναι όλες γελοίες. Όταν πολλοί από εμάς ανακαλύπτουμε ότι κάποια στιγμή πιστέψαμε έναν τέτοιο δημαγωγό κλαίμε και ταυτοχρόνως γελάμε και απορούμε για το πως είναι δυνατόν να μας είχε πείσει ένας βλαξ.

[ekkwfantikh-siwph]

Τα σώματά μας θα χαθούν θα σβήσουν, από ‘μας θα μείνει μέχρι της συντέλειας των αιώνων αυτό το «σ’αγαπώ» που σου ψιθύρισα στις ώρες τις πιο κρυφές.

Νίκος Εγγονόπουλος

[architecture-v-rassias]

#frangokastellofortress

Xώρα Σφακίων 1985

From my project ''Chateaux Forts de Grece''.

In 2006 the fortresses were exhibited at the Byzantine Museum, '' Byzantines Fortress in Greece'' then, in 2007 the French Embassy in Athens undertook major exhibitions on the ''Fortresses of Greece''-''Chateaux forts de Grece'' in Rhodes, Kalamata, Patras, Athens, Nafplio.

Το περίφημο ''Φραγκόκαστελλο'' λόγω του φαινομένου του αντικατοπρισμού των λεγομενων Δροσουλιτών,χτίσθηκε απο τους Βενετούς όταν κατέκτησαν την Κρήτη,τον 14ο αιώνα.Πολλές ανακατασκευές έγιναν κατα την διάρκεια των αιώνων.

Το Φραγκοκάστελλο θα παραμείνει ως μνημείο του λεγόμενου Βασιλείου της Κρήτης της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας της Βενετίας που διήρκεσε 450 χρόνια.

[aivyaivyko]

🐞

"...Αν πρόκειται να κερδίσουμε ένα δίδαγμα από

όλα αυτά που υποφέρουμε, και θα υποφέρουμε.

... Θα πρέπει φαντάζομαι να είναι τούτο :

Όλος ο κόσμος ως τους αντίποδες, η γης

ολόκληρη, ως τα βάθη της Κίνας, είναι

υπεύθυνη για την αδικία που γίνεται και

σ' έναν άνθρωπο ακόμη και στον πιο μικρό,

τον πιο ασήμαντο άνθρωπο. Την αδικία

την πληρώνουμε όλοι. Δεν υπάρχει τρόπος

διαφυγής. Αυτό λέει η μοίρα μας, και γι αυτό,

φοβούμαι, η μοίρα μας θα μας χτυπά ως

την συντέλεια των αιώνων... ξεχνούμε

πάντα ξεχνούμε !... και το κακό που

κυκλοφορεί μέσα στο αίμα μας δεν

γνωρίζει εμπόδια..."

Γεώργιος Σεφέρης απο Βούρλα Μικρας Ασίας.

Θεωδορος Ραλλης 1852-1909

[adraneia]

ωραία χρόνια στο φμπ προ αιώνων

[crisismonitor]

Παρά το γεγονός ότι η εκλογική απάτη είναι εξαιρετικά σπάνια, έξι στους δέκα ενήλικες στις ΗΠΑ εκφράζουν ανησυχία για το ενδεχόμενο εκλογικής νοθείας. Αυτό προκύπτει από μια δημοσκόπηση της NPR/PBS News και του Marist. Κοιτάζοντας κατά μήκος των κομματικών γραμμών, αυτός ο φόβος ήταν ιδιαίτερα έντονος μεταξύ των ψηφοφόρων που κλίνουν προς το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα, σε ποσοστό 86 τοις εκατό, σε σύγκριση με το 55% των Ανεξάρτητων και μόλις το 33% των ψηφοφόρων που κλίνουν προς το Δημοκρατικό Κόμμα. Το κλίμα αυτό έχει τις ρίζες του τόσο στην προεκλογική περίοδο και τις προληπτικές καταγγελίες Τραμπ, όσο και στις προηγούμενες εκλογές του, του 2020, όταν ο Ντόναλντ Τραμπ είχε επίσης καταγγείλει εκλογική νοθεία σε αρκετές πολιτείες. Στις ΗΠΑ, επίσης, σε πολλές πολιτείες, όπως στη Νέα Υόρκη, είναι δυνατόν να ψηφίσει κάποιος χωρίς ταυτότητα, αλλά με τα τρία πρώτα γράμματα του ονόματος, του επωνύμου και με την οδό που διαμένει. Πρόκειται για διαδικασία κατάλοιπο προηγούμενων αιώνων, με χαμηλά εχέγγυα προστασίας, που στο σύγχρονο περιβάλλον, μπορεί εύκολα να παραβιαστεί. Σε άλλες πολιτείες, οι κυβερνήσεις έχουν κατηγορηθεί ότι εφαρμόζουν άλλα συστήματα που καθιστούν δυσκολότερη τη συμμετοχή συγκεκριμένων ομάδων στις εκλογές. Έτσι, συνδυαστικά, το κλίμα βαραίνει, ο σκεπτικισμός επικρατεί και τα εκλογικά αποτελέσματα αμφιβσητούνται ευκολότερα, αποδυναμώνοντας τα θεμέλια της Δημοκρατίας και καθιστώντας τις κοινωνικές αναταραχές και εξεγέρσεις, όπως αυτή του 2021, πολύ ευκολότερες. You will find more infographics at Statista  Read the full article

[justforbooks]

Σε ένα από τα πιο πολυσυζητημένα και προκλητικά βιβλία της χρονιάς ο Τζούλιαν Μπαρνς καταφέρνει να μιλήσει για ένα από τα πιο καίρια θέματα της εποχής μας, τον θρησκευτικό φανατισμό, αλλά με τον δικό του μοναδικό τρόπο, περιπλέκοντας το μυθιστορηματικό με το πραγματικό, την προσωπικότητα και την πολιτική του Ιουλιανού, όπως μεταγράφηκαν στην πορεία των αιώνων από τον Τζον Μίλτον μέχρι τον Ερρίκο Ίψεν· όλα αυτά συμβαίνουν στα Ημερολόγια της Φιντς, τα οποία φέρνει στην επιφάνεια ένας πρώην μαθητής της.

Ο ίδιος ο συγγραφέας έχει κατά καιρούς ασπαστεί τις απόψεις της πρωταγωνίστριάς του Ελίζαμπεθ Φιντς για τη μισαλλοδοξία και τη μνησικακία που έχουν προκαλέσει κατά καιρούς οι θρησκείες, ειδικά οι μονοθεϊστικές, καθώς επιβλήθηκαν εξαρχής επιτάσσοντας το κυνήγι των αιρετικών.

Κάπως έτσι άλλωστε ξεκινάει κ��ι το βιβλίο, μεταφέροντας τον αναγνώστη από τον σύγχρονο κόσμο σε αυτόν της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, συγκεκριμένα στην ιστορία του Ιουλιανού του Κλαύδιου, του λεγόμενου «Παραβάτη», του τελευταίου παγανιστή Ρωμαίου αυτοκράτορα, συγγραφέα του περίφημου Μισοπώγωνα, δίνοντάς μας πολλές πληροφορίες, όπως συνηθίζει να κάνει ο Μπαρνς στα βιβλία του, για το ιστορικό παρελθόν, αναφερόμενος πάντα σε μας, στο παρόν και στο μέλλον.

Daily inspiration. Discover more photos at http://justforbooks.tumblr.com

[iakovina-kallinteri]

Έρχεται ο Μ***** σημερα και μου λέει:

«Δούλεψα 7ωρο και εκανε λαθος και πληρώθηκα 8ωρο και δεν του το είπα» και του λέω:

«Είναι κλέψιμο και αυτά δεν πάνε επι καλού.» Και γυρνά και μου λέει:

«Δ��ν ζήτησα την έγκριση σου.»

Δεν καταλαβαίνει ότι παχαίνει την συνείδηση του με τον τρόπο αυτο. Είναι ΟΛΑ πνευματικά. Εγώ σημερα στη δουλειά βρηκα ένα ζευγάρι δαχτυλίδια. Και είχαν σπάσει τα κορδόνια και είχαν βγει από το χαρτί της συσκευασίας-ωστόσο ήταν άθικτα. Θα τα βγάζαμε tarass, δηλαδή ελαττωματικά για να επιστραφούν στο εργοστάσιο. Και καθώς τα ανέβαζα στην αποθήκη μπήκα στο δίλημμα. Για δευτερόλεπτα!!! Λέω έλα μωρέ για πέταμα πάνε να πάρω το ένα; Θα του λείψουν του Ισπανού εργοδότη μου;

Και μετά με πιάνει μια στενοχώρια ακαριαία. Λεω ντροπή!!!!!! ΟΧΙ. Ιακωβινα αυτά δικά σου είναι;! Τα έχεις πληρωμένα;!;! Αυτά είναι του διαβολου. Σε βάζει σε πειρασμό για να κλέψεις και μαζί με το δαιμόνιο αυτό βρίσκει την ευκαιρία να φέρει άλλα εφτά μαζί του να κατοικήσουν μέσα σου. Εγώ κατοικίδια άλλα ΔΕ ΘΕΛΩ. Μου φτάνουν οσα έχω!!!!!!!!! Οσα κλέβετε θα τα δώσετε. Ότι σπέρνεις θερίζεις. Και θα τα δώσεις δίπλα!!!!! Θα κλέψεις ένα τάληρο θα δώσεις 1.000 στους γιατρούς. Και δεν είναι μόνο η ζημιά αυτή. Μπορεί να συλλάβει κανεις με τον νου του ποςο ζημιώνει την ψυχή του με όλο αυτό; Για κάτι αμελητέο. Τίποτα δεν αξίζει να χάσεις την ψυχή σου.

εἰ δὲ ὁ ὀφθαλμός σου ὁ δεξιὸς σκανδαλίζει σε, ἔξελε αὐτὸν καὶ βάλε ἀπὸ σοῦ· συμφέρει γάρ σοι ἵνα ἀπόληται ἓν τῶν μελῶν σου καὶ μὴ ὅλον τὸ σῶμά σου βληθῇ εἰς γέενναν.

Για αυτό λέω για την πορνεία. Καλύτερα να μείνεις τυφλός παρά να σκανδαλίζεσαι και να βασανίζεσαι ΝΥΝ και ΑΕΙ και εις τους αιώνας των αιώνων.

Never underestimate the healing power of a good playlist and a solo-drive.