#αδιαφορούν

[romios-gr]

«Οι κραδασμοί που προκλήθηκαν από το τρυπάνι, προκειμένου να κρεμαστούν τα πανό για την μετατροπή της σε τζαμί. Το πρόσθετο βάρος που δημιουργήθηκε από τις αναρτήσεις αυτές. Και η υγρασία από τις αναπνοές χιλιάδων επισκεπτών». Όπως λέει ο ακαδημαϊκός κ. Παναγιώτης Καρύδης, ομ. καθηγητής Αντισεισμικής Τεχνολογίας αυτή είναι η τριάδα των νέων επιβαρύνσεων, που υφίσταται η Αγία Σοφία... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/se-kindyno-i-agia-sofia-sovades-peftoyn-apo-tin-ygrasia-alla-oi-armodioi-adiaforoyn/

[justforbooks]

«ΕΚΑΝΕ ΤΗΝ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΗΣ το 1954 μ’ ένα μικροσκοπικό μυθιστόρημα, το «Καλημέρα, θλίψη», που σκανδάλισε όλον τον πλανήτη. Ο χαμός της, έπειτα από μια ζωή κι ένα έργο ευχάριστα κι επιπόλαια, δεν σκανδάλισε παρά τον εαυτό της». Αυτήν τη νεκρολογία είχε σκαρώσει η Φρανσουάζ Σαγκάν το 1988, κι αν τον Σεπτέμβριο του 2004, λίγο πριν από τον θάνατό της, της ζητούσαν να την αναθεωρήσει, το πιθανότερο είναι πως δεν θ’ άλλαζε λέξη.

Πέθανε στα εξήντα εννιά της στην ψάθα, κατηγορούμενη για φοροδιαφυγή και με το στίγμα ότι χρηματίστηκε από την εταιρεία πετρελαίων Elf για να μεσολαβήσει υπέρ της στον Φρανσουά Μιτεράν. Τα τελευταία της βιβλία πουλούσαν μεν, αλλά δεν διαβάζονταν με μεγάλη θέρμη. Η εσωτερική της μοναξιά, κινητήριος δύναμη για όλα της τα γραπτά, ίσως της ήταν δυσβάσταχτη, αποψιλωμένη πια από την κοσμική της αίγλη. Μισόν αιώνα, ωστόσο, μετά τη «σκανδαλώδη» της εμφάνιση, και τέτοιες μέρες πριν από είκοσι χρόνια, η Σαγκάν πέρασε στην άλλη όχθη μέσα σ’ ένα κύμα κατανόησης και αγάπης, τόσο μεγάλο όσο και η ευαισθησία και η εξυπνάδα της, τόσο απόλυτο όσο και τα πάθη της.

Για τη συγγραφέα του «Σας αρέσει ο Μπραμς;» και του «Απατηλού καθρέφτη», του «Ένα κάποιο χαμόγελο» και της «Υποταγής», όπως στη ζωή, έτσι και στα μυθιστορήματα, τα τσιγάρα ήταν για να καπνίζονται, το αλκοόλ για να πίνεται, τα ναρκωτικά –σκληρά και μαλακά– για να καταναλώνονται, τα λεφτά για να ξοδεύονται και τα σπορ αυτοκίνητα για να ξεχύνονται στις λεωφόρους σαν τη φωτιά. Κόρη εργοστασιάρχη, εγκατεστημένη από τα δέκα της στη δεξιά όχθη του Παρισιού, αναθρεμμένη με ζεστασιά, αν κι εκπαιδευμένη μέσα σε αυστηρά καθολικά σχολεία, η Σαγκάν, χωρίς ν’ αποχωριστεί το «αστικό» λογοτεχνικό της πλαίσιο, βίωσε και ύμνησε την επιθυμία της για ελευθερία, αδιαφορώντας για το τίμημα σχεδόν προκλητικά.

Μια πρόκληση ήταν για την μπουρζουαζία και το παρθενικό της μυθιστόρημα, το «Καλημέρα, θλίψη», το οποίο έγραψε στα μπιστρό μέσα σ’ ένα εξάμηνο και δημοσίευσε μ’ ένα ψευδώνυμο αλιευμένο από τον Προυστ και μ’ έναν στίχο του Ελιάρ για τίτλο, πριν καλά καλά συμπληρώσει τα δεκαεννιά της. «Τότε δεν είχα καταλάβει τίποτε, κι ακόμα και σήμερα δεν μπορώ ν’ αποδώσω το σκάνδαλο παρά σε δύο ανόητους λόγους», θα εξομολογηθεί το 1984 στο αυτοβιογραφικό –και αμετάφραστο στα ελληνικά– «Με τις καλύτερες αναμνήσεις μου»:

«Κανείς δεν ανεχόταν ότι μια κοπελίτσα δεκαεπτά, δεκαοχτώ χρονών μπορεί να κάνει έρωτα μ’ ένα αγόρι της ηλικίας της χωρίς να είναι ερωτευμένη και χωρίς να τιμωρείται γι’ αυτό», έγραφε για την ηρωίδα της. «Το να μη λιώνει από αγάπη και το να μη μένει έγκυος στο τέλος του καλοκαιριού ήταν ασυγχώρητο. Όπως ήταν ασυγχώρητο το ότι το ίδιο κορίτσι γνώριζε τους έρωτες του πατέρα της, ότι συζητούσαν σαν σύμμαχοι μεταξύ τους θέματα-ταμπού ακόμα για τις σχέσεις παιδιών και γονιών».

Τα δημοσιεύματα που προκάλεσε το «Καλημέρα, θλίψη» το '54 –μέσα σε λίγους μήνες οι πωλήσεις του εκτινάχθηκαν στις 200.000 αντίτυπα– ξεπέρασαν ακόμα κι εκείνα για τη βράβευση του Χέμινγουεϊ με Νόμπελ. Έκτοτε το όνομα της Σαγκάν –αυτού του γοητευτικού «τέρατος», όπως έσπευσε να τη χαρακτηρίσει ο Φρανσουά Μοριάκ– παρέμεινε στο συλλογικό υποσυνείδητο πλάι σ’ αυτό της Μπαρντό, συνδεδεμένο με την περίφημη απελευθέρωση των ηθών, την ανεμελιά και τη φρεσκάδα που είχαν εισβάλει με φόρα στη μεταπολεμική και τόσο συντηρητική γαλλική κοινωνία.

Τι κι αν αργότερα ο προγαμιαίος έρωτας φάνταζε υποχρεωτικός στα μάτια όλων; Από την επέλαση του AIDS κι έπειτα, τα χρόνια του '50 αναδύθηκαν ξανά στην επιφάνεια τυλιγμένα μ’ ένα πέπλο ποίησης και νοσταλγίας. Μ’ έναν τρόπο, η Σαγκάν δεν υπήρξε ποτέ ντεμοντέ. Και μ’ έναν άλλο, ήταν η επιτομή του μοντέρνου συγγραφέα: πιο σημαντική από τα βιβλία της, πιο διάσημη από τους ήρωές της – τους άστατους, ανώριμους άντρες και τις δοτικές κατά κανόνα γυναίκες, μέλη ερωτικών τριγώνων που αδιαφορούν για την τετριμμένη καθημερινότητα των υπολοίπων.

Η ίδια δεν ανήκε σε καμία λογοτεχνική γενιά. Παρόλο που συνέπεσε χρονικά με την άνθιση του νουβό ρομάν, δεν μοιραζόταν καμία από τις φιλοδοξίες των εκπροσώπων του. «Δεκάρα δεν δίνω», έλεγε. Η λογοτεχνία δεν ήταν κάτι ιερό για τη Σαγκάν, ούτε την αντιμετώπισε ποτέ σαν διαβατήριο για την αθανασία: «Δεν ξέρω αν έχω μια θέση στην ιστορία της λογοτεχνίας, σίγουρα όμως έχω μια θέση στην ιστορία των εκδόσεων». Στην πραγματικότητα, δούλευε περισσότερο απ’ ό,τι παραδεχόταν, δεν ήταν όλα της τα βιβλία «γραμμένα στο πόδι», όπως αυτοσαρκαζόταν, κι αντιμετώπιζε τη γραφή σαν ένα «ανεκτίμητο» δώρο, σαν μια απόλαυση που δεν συγκρίνεται με καμία άλλη.

Ή σχεδόν καμία. Γιατί, σ’ ένα άλλο σημείο του «Με τις καλύτερες αναμνήσεις μου», μιλάει για μια πηγή απόλαυσης και περηφάνειας που δεν έχει την παραμικρή σχέση με τις λέξεις και την έμπνευση. Η Σαγκάν ανα��έρεται σε μια βραδιά της σε καζίνο της Ντοβίλ. Όχι σ’ εκείνη απ’ την οποία κέρδισε όσα ακριβώς κόστισε το μοναδικό σπίτι που αγόρασε ποτέ της (αυτό της Νορμανδίας, που αργότερα κατασχέθηκε) αλλά σ' εκείνη απ’ την οποία βγήκε χρεωμένη με 300 μόλις φράγκα! Ούτε οι πιο θριαμβευτικές πρεμιέρες θεατρικών της έργων, ούτε οι πλέον διθυραμβικές κριτικές για τα μυθιστορήματά της δεν της προσέφεραν την πληρότητα εκείνης της βραδιάς, ομολογεί. «Το παιχνίδι», γράφει, «δεν απαιτεί μόνο τρέλα ή ένα φρικτό, ασύλληπτο βίτσιο στο υποσυνείδητο, απαιτεί και ψυχραιμία και θέληση και κουράγιο. Όταν χάνεις αδιάκοπα όλο το απόγευμα, όλη τη βδομάδα, όταν νιώθεις πως σ’ έχουν εγκαταλείψει οι θεοί, και ξαφνικά ο τροχός της τύχης στρέφεται πάλι προς το μέρος σου, χρειάζεται να κάνεις μια τεράστια προσπάθεια για να επιβληθείς στον εαυτό σου και ν’ ανακτήσεις την πίστη σου, για ν’ αρπάξεις την ευκαιρία από τα μαλλιά και να επωφεληθείς».

Η σχέση της Σαγκάν με τα χρήματα ήταν παροιμιώδης. «Ο πατέρας μου με δασκάλεψε σωστά», θα εξομολογηθεί το '94 στον «Νουβέλ Ομπσερβατέρ», ανακαλώντας την ημέρα όπου ο εκδότης της, ο Ρενέ Ζιλιάρ, τη συμβούλεψε να εμπιστευτεί τη διαχείριση των 500 εκατομμυρίων φράγκων που της αναλογούσαν από το «Καλημέρα, θλίψη» στον μπαμπά της. Εκείνος, όμως, αντέδρασε ως εξής: «"Ενήλικη δεν είσαι; Ξόδεψέ τα αμέσως, παραείναι επικίνδυνο να τα κρατάς!" Είχε δίκιο. Αντιλαμβάνεστε τι θα 'χα απογίνει αν έπρεπε να αποταμιεύσω ή να επενδύσω; Μια φρικτή αστή θα ήμουν».

Μόνο γι’ αυτό δεν την κατηγόρησε κανείς! Ποια καθωσπρέπει αστή θα σάρωνε τους δρόμους του Σαν Τροπέ, με τα ξυπόλυτα πόδια της να εναλλάσσονται στα πεντάλ μιας ντεκαποτάμπλ Φεράρι; Ποια θ’ αντιμετώπιζε την ταχύτητα «όχι σαν πρόκληση, ούτε σαν απόδειξη για οτιδήποτε, αλλά σαν βουτιά στην ευτυχία»; Ποια θα δήλωνε «αρνούμαι να ομολογήσω ή να αρνηθώ ότι παίρνω κοκαΐνη, έχω δικαίωμα να παίρνω ό,τι θέλω, το λέει το Σύνταγμα»;

Μια ζωή κρυμμένη πίσω από μια τεράστια ξανθιά φράντζα, ετοιμόλογη και νευρώδης, γενναιόδωρη όχι μόνο με τους ήρωες που επινόησε αλλά και με δημιουργούς που τη σημάδεψαν, όπως ο Σαρτρ, ο Τένεσι Ου��λιαμς, ο Όρσον Γου��λς, η Κάρσον ΜακΚάλερς, η Μπίλι Χόλιντεϊ, η Φρανσουάζ Σαγκάν είχε να το λέει: «Πάντα υπήρξα ελεύθερη. Τόσο ελεύθερη όσο μπορεί να είναι μια γυναίκα, ελεύθερη ν’ αγαπήσω έναν βλάκα, ελεύθερη να ζήσω όπως επιθυμώ».

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

[nando161mando]

Σε αυτές τις δύσκολες στιγμές αν κάτι πρέπει να αντιληφθούμε είναι η αξία της αυτοοργάνωσης και της αλληλεγγύης. Πλήθος εθελοντών, απλοί κάτοικοι χωρίς γνώσεις, άτομα που υπερασπίζονται τη φύση και τα σπίτια τους, τους ανθρώπους που αγαπούν, τα ζώα, προσφέρουν σε γείτονες και κοντινούς. Ο αναρχικός χώρος και τα άτομα που στοχεύουν σε ελευθεριακές κοινωνίες φροντίζουμε να κάνουμε πράξη τις αξίες αυτές. Όσο τα κράτη αδιαφορούν και καταστρέφουν τις ζωές μας γιατί κύριο γνώμονα έχουν το κέρδος, εμείς το μόνο που έχουμε είναι ο ένας τον άλλο.

In these difficult times, if we should realize something, it is the value of self-organization and solidarity. A lot of volunteers, ordinary residents without knowledge, people who defend nature and their homes, the people they love, animals, offer to neighbors and close ones. The anarchist space and individuals who aim for libertarian societies make sure to put these values ​​into practice. As long as the states don't care and destroy our lives because their main motive is profit, all we have is each other.

[anthodesmia]

Έχω μια κουρασμένη καρδιά σαν σελήνη

τις προσδοκίες απ’ τις πλάτες των ανθρώπων μου τινάζω

κι εκείνο τ’ όνειρο που ‘χα μικρή μα δεν θυμάμαι σιγοσβήνει

τις δυο σου χούφτες που κρατάνε το κορμί μου σαν κοιτάζω.

Να ξαπλώσω στο πεζοδρόμιο δίχως αιτία

ν’ αδιαφορούν οι περαστικοί, να προσπερνάνε

μες το χάος της πόλης να μυρίζω γαζία

και να κάνω γκριμάτσες στα παιδιά που κοιτάνε.

Έχω μια κουρασμένη καρδιά σαν παλτό στα χέρια

μια μέρα θαρρώ πως θα γλιστρήσει στις πόρτες του τραμ

θα σφυρίζει ο σταθμάρχης ενώ χαζεύω τ’ αστέρια

κι οι επιβάτες του τρένου θα κοιτούν και γελάν.

[taylorforelizabeth]

Πως παραμένεις ψύχραιμη με όλα αυτά που συμβαίνουν;; Με πιάνει τρομερός πονοκέφαλος, το γεγονός ότι μας κοροϊδεύουν μες τα μούτρα μας με τα ψέματα που μας λένε και αδιαφορούν εντελώς αν τα πιστεύουμε ή όχι. Νιώθω πως δημοκρατία δεν υπάρχει πλέον και ζούμε μια πιο ήπια χούντα

Επίσης εκνευρίζομαι απίστευτα που ο κόσμος έχει κουραστεί; αδιαφορεί; και δεν μιλάει, δεν κινητοποιειται θέλω με κάποιο μαγικό τρόπο να τους ταρακουνησω να ξυπνήσουν

Το τρομερότερο όλων είναι ότι ζούμε στην εποχή της πληροφορίας όμως η δυστοπία είναι πιο κοντά από ποτέ. Δεν παραμένω ψύχραιμη αλλά φαντάζεσαι να έβγαινα στα social και να ωρυόμουν; Ο κόσμος έχει καταπιεί τόσα πολλά που πλέον αυτή είναι η πραγματικότητα & το δεδομένο σενάριο για τους περισσότερους, γι’ αυτό και δε βλέπεις αντίσταση, είναι λίγο -πολύ- σαν το πείραμα με το βατραχάκι και το καυτό νερό.

Θα σε πιάνει λιγότερο το κεφάλι σου αν εσύ αντιστέκεσαι με τον τρόπο σου με ότι μέσον έχεις, και ίσως βρεις κι άλλους ανθρώπους που μοιράζεστε την ίδια ελπίδα και αξίες για τη ζωή. Δύσκολα αλλάζει ο κόσμος εύκολα ωστόσο επιλέγεις ανθρώπους που έχουν τις ίδιες αξίες & ανησυχίες με εσένα. Υπάρχουν εθελοντικά προγράμματα που μπορείς να προσφέρεις φαγητό, ρούχα, να ενταχθείς σε ένα σώμα εθελοντών και εκεί θα γνωρίσεις κοσμο που όντως προσφέρει. Τώρα όσον αφορά την αφύπνιση, πολύ δύσκολο και μην κουβαλάς αυτό το βάρος στην πλάτη σου, χρησιμοποίησε τη φωνή σου κάνε το μέρος που σου αναλογεί.

[eclecticstarlightblogger]

Τραμπ: Πάμε για Τρίτο Παγκοσμιο

«Οδεύουμε προς τον τρίτο παγκόσμιο πόλεμο», προειδοποεί ο Τραμπ και καταλογίζει χαρακτηριστική ανυπαρξία της κυβέρνησης των ΗΠΑ, καθώς «βρέχει βόμβες παντού» αλλά ο Μπάιντεν και η Χάρις αδιαφορούν προκλητικά. Σε μήνυμα που ανάρτη��ε στον προσωπικό του λογαριασμό στο X, τον οποίο εσχάτως έχει ενεργοποιήσει πάλι έπειτα από πολλά χρόνια απουσίας, ο τέως πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ […] Τραμπ: Πάμε για…

[thoughtfullyblogger]

Τραμπ: Πάμε για Τρίτο Παγκοσμιο

«Οδεύουμε προς τον τρίτο παγκόσμιο πόλεμο», προειδοποεί ο Τραμπ και καταλογίζει χαρακτηριστική ανυπαρξία της κυβέρνησης των ΗΠΑ, καθώς «βρέχει βόμβες παντού» αλλά ο Μπάιντεν και η Χάρις αδιαφορούν προκλητικά. Σε μήνυμα που ανάρτησε στον προσωπικό του λογαριασμό στο X, τον οποίο εσχάτως έχει ενεργοποιήσει πάλι έπειτα από πολλά χρόνια απουσίας, ο τέως πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ […] Τραμπ: Πάμε για…

[greekblogs]

Τραμπ: Πάμε για Τρίτο Παγκοσμιο

«Οδεύουμε προς τον τρίτο παγκόσμιο πόλεμο», προειδοποεί ο Τραμπ και καταλογίζει χαρακτηριστική ανυπαρξία της κυβέρνησης των ΗΠΑ, καθώς «βρέχει βόμβες παντού» αλλά ο Μπάιντεν και η Χάρις αδιαφορούν προκλητικά. Σε μήνυμα που ανάρτησε στον προσωπικό του λογαριασμό στο X, τον οποίο εσχάτως έχει ενεργοποιήσει πάλι έπειτα από πολλά χρόνια απουσίας, ο τέως πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ […] Τραμπ: Πάμε για…

[skandaladiaplokidiafthora]

Τραμπ: Πάμε για Τρίτο Παγκοσμιο

«Οδεύουμε προς τον τρίτο παγκόσμιο πόλεμο», προειδοποεί ο Τραμπ και καταλογίζει χαρακτηριστική ανυπαρξία της κυβέρνησης των ΗΠΑ, καθώς «βρέχει βόμβες παντού» αλλά ο Μπάιντεν και η Χάρις αδιαφορούν προκλητικά. Σε μήνυμα που ανάρτησε στον προσωπικό του λογαριασμό στο X, τον οποίο εσχάτως έχει ενεργοποιήσει πάλι έπειτα από πολλά χρόνια απουσίας, ο τέως πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ […] Τραμπ: Πάμε για…

[rockattitudegr]

Οι Dreambleed είναι από τις περιπτώσεις συγκροτημάτων που επειδή είναι τόσο ξεχωριστά, δεν εντάσσονται εύκολα σε ένα είδος. Ίσως θα μπορούσε κάποιος να τους χαρακτηρίσει με τον γενικό όρο alternative metal. Αποτέλεσμα της γνήσιας καλλιτεχνικής ανάγκης του Μανόλη Παπαδόπουλου, παίζουν χωρίς στεγανά και όρια, πειραματίζονται και φυσικά αδιαφορούν για όσους δεν τους καταλαβαίνουν.

[awesomehappystudentmagazine-blog]

ΑΑΔΕ: Υποχρεωτική η καταχώρηση ΙΒΑΝ στις φετινές φορολογικές δηλώσεις

Με «όχημα» το ΙΒΑΝ του τραπεζικού λογαριασμού, θα προσπαθήσει η Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων (ΑΑΔΕ) να λύσει το σοβαρό ζήτημα των εκκρεμών επιστροφών φόρου 85 εκατ. ευρώ σε περίπου 190.000 φορολογούμενους, οι οποίοι φέρονται να αδιαφορούν να αναζητήσουν τα χρήματά τους, σύμφωνα με την ΕΡΤ. Από φέτος, η δήλωση του IBAN τραπεζικού λογαριασμού του φορολογούμενου στην ΑΑΔΕ καθίσταται υποχρεωτική…

[astratv]

Τυρναβίτης ζει σε τρώγλη και οι υπηρεσίες της πολιτείας αδιαφορούν –

Σε μια σοβαρή καταγγελία στο paidis.com προχώρησαν σήμερα γείτονες ενός Τυρναβίτη, ο οποίος όπως υποστηρίζουν και όπως άλλωστε φαίνεται και στις φωτογραφίες ζει σε μία τρώγλη, και παρά το γεγονός ότι έχουν απευθυνθεί σε υπηρεσίες του δήμου και της πολιτείας δεν στάθηκε δυνατό μέχρι σήμερα να βρεθεί μία λύση ώστε αυτός ο άνθρωπος να ζήσει σε καλύτερες συνθήκες και η γειτονιά να μην είναι…

[debbiesdiary]

Αφήνω σκόρπια μηνύματα με την ελπίδα να φτάσουν σε σένα κι ίσως, ενδεχομένως να σου θυμίσουν εμένα. Κάπου όμως χάνονται στον δρόμο, είτε ο παραλήπτης είναι απών, είτε τα ίδια δεν θέλουν να σε βρουν.

Σου είπα ψέματα, δεν είμαι καλύτερα, για την ακρίβεια μέρα με την μέρα χειροτερεύω και βαλτώνω στο μαύρο. Ξέρεις, κρύβω την θλίψη μου πίσω από την ειρωνεία και τον σαρκασμό, πλέον ούτε αυτό δεν μπορώ να κάνω. Είμαι αφηρημένη, κι όχι έτσι όπως με θυμάσαι εσύ στον κόσμο μου αφηρημένη, αλλά με την κακή έννοια. Ξεχνάω, μπερδεύω πράγματα, δυσκολεύομαι να γράψω και γενικότερα δυσκολεύομαι να ανταπεξέλθω στα απλά καθημερινά πράγματα της βαρετής ρουτίνας μου. Προσπαθώ να μην σε σκέφτομαι, μάταια.

Θυμάσαι τον περσινό χειμώνα; Είμαι χειρότερα κι ανησυχώ. Προσπαθώ να μιλήσω αλλά κανένας δεν με ακούει. Πνίγομαι κι γύρω μου όλοι αδιαφορούν. Είναι τόσο αστείο, υποκρίνονται. 

Κι εσύ; Εσύ…δεν ακούς και δεν αδιαφορείς, γιατί πολύ απλά δεν νοιάζεσαι.

[eclecticstarlightblogger]

Ίλιγγός από τα εκατομμύρια που έχει λάβει το ινστιτούτο Λινού από την κυβέρνηση Μητσοτάκη

Όσο αδιαφορούν και συγκαλύπτουν τα ΜΜΕ της διαπλοκής που καταπίνει τη χώρα και μαζί οι αρμόδιες ελεγκτικές, δικαστικές και διαχειριστικές αρχές για τα Έργα και τις Ημέρες του «κοινωνικού έργου» της Αθηνάς Λινού , τόσο εμείς (στο thefaq.gr) θα επανερχόμαστε με νέα στοιχεία. Γιατί, όπως έχουμε ξαναπεί, η Αθηνά Λινού υποχρεούται σε δημόσια λογοδοσία. Διαχειρίστηκε […] Ίλιγγός από τα εκατομμύρια που…

[thoughtfullyblogger]

Ίλιγγός από τα εκατομμύρια που έχει λάβει το ινστιτούτο Λινού από την κυβέρνηση Μητσοτάκη

Όσο αδιαφορούν και συγκαλύπτουν τα ΜΜΕ της διαπλοκής που καταπίνει τη χώρα και μαζί οι αρμόδιες ελεγκτικές, δικαστικές και διαχειριστικές αρχές για τα Έργα και τις Ημέρες του «κοινωνικού έργου» της Αθηνάς Λινού , τόσο εμείς (στο thefaq.gr) θα επανερχόμαστε με νέα στοιχεία. Γιατί, όπως έχουμε ξαναπεί, η Αθηνά Λινού υποχρεούται σε δημόσια λογοδοσία. Διαχειρίστηκε […] Ίλιγγός από τα εκατομμύρια που…