#Νεανική Βία | Explore Tumblr posts and blogs

kgoldtemporarygallery · 2 years ago

Photo

Πρόσκληση εκδήλωσης ενδιαφέροντος για τη συμμετοχή νέων δημιουργών στο πρόγραμμα «Τέχνη, μια σιωπηλή επανάσταση: Η τέχνη ως δυναμικό εργαλείο κοινωνικού μετασχηματισμού και αλλαγής για την αντιμετώπιση των φαινομένων ανισότητας, στερεοτύπων, ρατσισμού και εκδηλώσεων βίας και κακοποίησης».

Η Γενική Γραμματεία Επαγγελματικής Εκπαίδευσης, Κατάρτισης, Διά Βίου Μάθησης και Νεολαίας του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων προσκαλεί νέους και νέες δημιουργούς από 18 έως 30 ετών, να συμμετάσχουν στο πρόγραμμα «Τέχνη, μια σιωπηλή επανάσταση: Η τέχνη ως δυναμικό εργαλείο κοινωνικού μετασχηματισμού και αλλαγής για την αντιμετώπιση των φαινομένων ανισότητας, στερεοτύπων, ρατσισμού και εκδηλώσεων βίας και κακοποίησης». Το ευρύτερο πρόγραμμα αποτελείται από μια σειρά δράσεων, οι οποίες περιλαμβάνουν μια ομαδική έκθεση, ένα συνέδριο και δύο ημερίδες, ενώ θα παραχθεί έντυπο και ψηφιακό ενημερωτικό υλικό. Οι δράσεις αυτές εντάσσονται στο Ευρωπαϊκό Έτος Νεολαίας 2022.

ΣΚΕΠΤΙΚΟ - ΘΕΜΑΤΙΚΟΙ ΑΞΟΝΕΣ

Ο ρατσισμός, ο έμφυλος διαχωρισμός, η ομοφοβία, η τρανσφοβία, το body shaming, το bullying, η σεξουαλική παρενόχληση και ο χλευασμός απέναντι σε άτομα με αναπηρίες αποτελούν φαινόμενα που απασχολούν έντονα τη σύγχρονη πραγματικότητα. Η ψυχολογική, λεκτική και σ��ματική βία συνιστούν μέσα για την περιθωριοποίηση κάθε ατόμου, το οποίο δε�� συμβαδίζει με αυτό που η κοινωνία θεωρεί «πρότυπο» ή «φυσιολογικό», εντάσσοντάς τα στην κατηγορία του «ξένου», του «άσχημου», του «μη φυσιολογικού». Τα τελευταία χρόνια, κινήματα όπως το #MeToo σπάνε τη σιωπή, δίνοντας φωνή στα θύματα βίαιων συμπεριφορών μέσω της προτροπής δημοσιοποίησης των περιστατικών στα κοινωνικά δίκτυα.

Η τέχνη λειτουργεί διαχρονικά ως κοινωνός καίριων ζητημάτων και ως εκ τούτου φέρνει στην επιφάνεια, μεταξύ άλλων, και προβληματισμούς γύρω από τις παραπάνω έννοιες. Η σύγχρονη καλλιτεχνική δημιουργία αποτελεί αδιαμφισβήτητα ένα σπουδαίο εργαλείο θέασης και ερμηνείας του κόσμου μας αφού στηρίζεται σε έναν οικείο κώδικα επικοινωνίας και διαλόγου — μια πανανθρώπινη γλώσσα που μπορεί να ξεπεράσει σύνορα, διαφορές και συγκρούσεις.

Στόχος του προγράμματος είναι η δημιουργία ενός πεδίου συζήτησης για την αντιμετώπιση της κακοποίησης, της παρενόχλησης και του εκφοβισμού. Αναγνωρίζοντας και εξετάζοντας ανάλογες τραυματικές εμπειρίες, οι νέοι δημιουργοί παρουσιάζουν τη δική τους οπτική, προτείνοντας τρόπους για την επούλωση και την αποτροπή τους, τόσο σε ατομικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο. Τα έργα τους μετατρέπονται σε πομπούς μηνυμάτων ενάντια στην καταπίεση, σε στερεότυπα, προκαταλήψεις και ανισότητες. Η τέχνη ως «σιωπηλή επανάσταση» αποτελεί εφαλτήριο για τον δρόμο προς τον κοινωνικό μετασχηματισμό, την αλλαγή των αντιλήψεων και την αντιμετώπιση παρόμοιων φαινομένων.

Με ποιους τρόπους μπορούν οι νέοι και νέες δημιουργοί να συγκροτήσουν ένα νέο πλαίσιο ενδυνάμωσης που θα ενισχύει αισθήματα ορατότητας και συμπεριληπτικότητας για όλα τα άτομα; Ποιος είναι τελικά ο ρόλος τους στην αφύπνιση και τη διαμόρφωση μιας ισότιμης κοινωνίας, όπου ο πολιτισμός θα αποτελεί τον κεντρικό μοχλό για την ανάπτυξη;

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ

Το Τμήμα Πολιτισμού και Νεανικής Καλλιτεχνικής Δημιουργίας της Διεύθυνσης Νεολαίας της Γενικής Γραμματείας Επαγγελματικής Εκπαίδευσης, Κατάρτισης, Διά Βίου Μάθησης και Νεολαίας του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων, με σκοπό την εφαρμογή της εθνικής πολιτικής για την ανάδειξη και προστασία των πολιτιστικών αγαθών και των σύγχρονων νεανικών πολιτιστικών και καλλιτεχνικών έργων που παράγονται σε εθνικό επίπεδο, υλοποιεί το ενταγμένο στο ΠΔΕ έργο με θέμα: «Τέχνη, μια σιωπηλή επανάσταση: η Τέχνη ως δυναμικό εργαλείο κοινωνικού μετασχηματισμού και αλλαγής για την αντιμετώπιση των φαινομένων ανισότητας, στερεοτύπων, ρατσισμού και εκδηλώσεων βίας και κακοποίησης».

Στόχος του προγράμματος, η εικαστική επιμέλεια το�� οποίου έχει ανατεθεί στον Νικόλα Βαμβουκλή (K-Gold Temporary Gallery), είναι η υλοποίηση δράσεων που υπογραμμίζουν τη σύνδεση του πολιτισμού με την κοινωνία και προάγουν τη νεανική καλλιτεχνική δημιουργία, δημιουργικότητας και καινοτομία. Μέσα από αυτή τη σύνδεση προβάλλεται η δύναμη της τέχνης να ενημερώνει, να ευαισθητοποιεί και να συμβάλλει στην καλλιέργεια και την κουλτούρα των νέων.

Οι γενικότεροι στόχοι - προτεραιότητες του προγράμματος είναι:

να δοθεί η δυνατότητα στους νέους και τις νέες δημιουργούς όλης της χώρας που δεν έχουν συχνά ανάλογες ευκαιρίες να προβάλλουν το έργο τους και μέσω αυτού να εκφράσουν τις σκέψεις, τις ιδέες και τις απόψεις τους για την αντιμετώπιση των φαινομένων ανισότητας, στερεοτύπων, ρατσισμού και εκδηλώσεων βίας και κακοποίησης.

να επιτευχθεί η ενημέρωση και ευαισθητοποίηση των νέων και της κοινωνίας σε θέματα όπως ο ψυχολογικός εκφοβισμός, η συναισθηματική κακοποίηση, η λεκτική βία, το bulling, η σεξουαλική και ηθική παρενόχληση κ.ά., προκειμένου να εξελιχθούν σε ενεργούς πολίτες πάνω στα σοβαρά θέματα που απασχολούν και προβληματίζουν τις σύγχρονες κοινωνίες.

να δοθεί η ευκαιρία στους νέους και τις νέες δημιουργούς, μέσω της έκθεσης που θα πραγματοποιηθεί, να προβάλλουν το έργο τους στο κοινό αλλά και να δημιουργηθεί το κατάλληλο έδαφος ώστε να αναπτυχθούν σχέσεις συνεργασίας μεταξύ των νέων καλλιτεχνών με καλλιτεχνικούς φορείς, οργανισμούς και δίκτυα και να επιταχυνθεί η προσωπική, κοινωνική και επαγγελματική τους εξέλιξη.

να επιβραβευθούν οι δημιουργοί τα έργα των οποίων θα επιλεγούν με τη συμμετοχή τους σε εκπαιδευτική επίσκεψη σε καλλιτεχνικούς φορείς, οργανισμούς και δίκτυα. Με αυτόν τον τρόπο θα ενισχυθεί η εκπαίδευση και κατάρτισή τους, θα τους δοθεί η ευκαιρία για ενημέρωση και επικοινωνία με εθνικά και ευρωπαϊκά δίκτυα για την περαιτέρω ανάπτυξη των προσόντων και των δεξιοτήτων τους και για τη συμμετοχή τους στην αγορά εργασίας στους τομείς της τέχνης και του πολιτισμού.

Η πρόσκληση απευθύνεται σε όλους και όλες τους νέους και νέες δημιουργούς Έλληνες ή/και διαμένοντες νόμιμα στην Ελλάδα, οι οποίοι/ες καλούνται να συμμετάσχουν με πρωτότυπο καλλιτεχνικό έργο σχετικό με τους συγκεκριμένους θεματικούς άξονες της δράσης.

Συγκεκριμένα, αφορά δημιουργούς που δραστηριοποιούνται στα πεδία των εικαστικών τεχνών (ζωγραφική, γλυπτική, φωτογραφία, εγκαταστάσεις, πολλαπλά μέσα, ψηφιακές μορφές τέχνης κ.ά.), της κινούμενης εικόνας (βιντεοτέχνη, μυθοπλασία, ντοκιμαντέρ, animation κ.ά.), της περφόρμανς (δεν αφορά παραστάσεις θεάτρου και χορού) και της συγγραφής (ποίηση, λογοτεχνία κ.ά.).

Οι ενδιαφερόμενοι/ες καλούνται να υποβάλουν προτάσεις έργων που αναδεικνύουν ότι η τέχνη λειτουργεί ως ένα ��υναμικό εργαλείο κοινωνικού μετασχηματισμού και αλλαγής για την αντιμετώπιση των φαινομένων ανισότητας, στερεοτύπων, ρατσισμού, εκδηλώσεων βίας και κακοποίησης. Μετά από διαδικασία αξιολόγησης, δέκα επιλεγμένοι δημιουργοί θα συμμετάσχουν σε έκθεση προβολής των έργων τους, η οποία θα πραγματοποιηθεί στην Αθήνα με την ολοκλήρωση όλων των δράσεων του προγράμματος.

Στο πλαίσιο της έκθεσης θα πραγματοποιηθούν ξεναγήσεις και ομιλίες, δίνοντας την ευκαιρία στους καλλιτέχνες να παρουσιάσουν το έργο τους και να αλληλεπιδράσουν με το κοινό. Παράλληλα με την έκθεση, προγραμματίζεται συνέδριο, με τη συμμετοχή ειδικών από τον χώρο του πολιτισμού, της εκπαίδευσης, της πολιτικής και των επιστημών, με σκοπό την ευαισθητοποίηση σχετικά με τους κοινωνικούς προβληματισμούς που θέτει το πρόγραμμα.

Το καλλιτεχνικό έργο θα παρουσιαστεί σε ιστοσελίδες σχετικές με την Τέχνη και τον Πολιτισμό, στην ιστοσελίδα του ΥΠΑΙΘ, την ιστοσελίδα του Ευρωπαϊκού Έτους Νεολαίας 2022, σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης κ.λπ..

Τέλος, με στόχο να δοθούν στους νέους δημιουργούς ευκαιρίες που διευκολύνουν και προωθούν την κινητικότητά τους σε εθνικό και διεθνές επίπεδο, την ανταλλαγή ιδεών, τον διαπολιτισμικό διάλογο, τη συνεργασία, την εκπαίδευση και την κατάρτιση, οι επιλεγμένοι καλλιτέχνες θα επιβραβευθούν με εκπαιδευτική επίσκεψη σε εγχώριους ή ευρωπαϊκούς καλλιτεχνικούς φορείς, οργανισμούς και δίκτυα.

ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ

Οι νέοι και νέες δημιουργοί θα πρέπει να πληρούν τις παρακάτω προϋποθέσεις κατά τον χρόνο υποβολής της αίτησης:

Να έχουν γεννηθεί στο διάστημα μεταξύ 1992 και 2004

Να είναι Έλληνες ή/και διαμένοντες νόμιμα στην Ελλάδα

Σε περίπτωση συλλογικότητας, η ομάδα δημιουργών να μην ξεπερνά τα 2 άτομα

Η πρόσκληση είναι ανοιχτή σε όλους τους νέου�� και τις νέες δημιουργούς και η υποβολή φακέλων δεν απαιτεί κόστος συμμετοχής.

Οι ενδιαφερόμενοι/ες πρέπει να αποστείλουν έως τη Δευτέρα 3 Οκτωβρίου 2022 και ώρα 15:00 στην ηλεκτρονική διεύθυνση [email protected] τα παρακάτω έγγραφα σε ένα ενιαίο αρχείο pdf (έως 10 ΜΒ):

Υπογεγραμμένη αίτηση συμμετοχής με πρόταση έργου/ων

Βιογραφικό σημείωμα έως δύο (2) σελίδες

Portfolio έως είκοσι (20) σελίδες

Κάθε καλλιτέχνης έχει δικαίωμα υποβολής έως δύο (2) διαφορετικών προτάσεων, οι οποίες θα πρέπει να συνοδεύονται από φωτογραφίες, βίντεο, προσχέδια ή ενεργά links των έργων.

Οι συμμετέχοντες/ουσες δημιουργοί με την κατάθεση της αίτησής τους συμφωνούν στην εκχώρηση προς τη Γενική Γραμματεία Επαγγελματικής Εκπαίδευσης, Κατάρτισης, Διά Βίου Μάθησης και Νεολαίας του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων του δικαιώματος χρήσης και αναπαραγωγής κάθε κατατεθέντος υλικού για λόγους προώθησης και δημοσιοποίησης του Έργου και για μη κερδοσκοπικούς σκοπούς.

Η δημοσιοποίηση θα γίνεται κάτω από τα λογότυπα της Γενικής Γραμματείας Επαγγελματικής Εκπαίδευσης, Κατάρτισης, Διά Βίου Μάθησης και Νεολαίας και του Έργου.

Η μεταφορά και η ασφάλιση των έργων, καθώς και η μετακίνηση, η ��ιαμονή και η σίτιση των δημιουργών για την εγκατάσταση της έκθεσης καλύπτονται από το Έργο.

Για τους/τις συμμετέχοντες/ουσες νέους και νέες δημιουργούς δεν προβλέπεται χρηματική αμοιβή.

ΕΠΙΛΟΓΗ ΕΡΓΩΝ

Από το σύνολο των έργων των δημιουργών που θα υποβάλουν αίτηση, θα επιλεγούν δέκα (10) έργα λαμβάνοντας υπόψη την τεχνική αρτιότητα και την αισθητική ποιότητα των προτάσεών τους, καθώς και τη συνολική εικόνα του φακέλου υποψηφιότητας. Για την αξιολόγηση των έργων θα συσταθεί πενταμελής επιτροπή ειδικών και καταξιωμένων επαγγελματιών από τον χώρο της Τέχνης και του Πολιτισμού σε συνεργασία με το Τμήμα Πολιτισμού και Νεανικής Καλλιτεχνικής Δημιουργίας της Διεύθυνσης Νεολαίας της ΓΓΕΕΚΔΒΜ&Ν και τον επιμελητή του Έργου Νικόλα Βαμβουκλή.

Η απόφαση για την επιλογή των καλλιτεχνών, τα κριτήρια της οποίας θα τεκμηριώνονται σε πρακτικό της επιτροπής αξιολόγησης και επιλογής, θα είναι οριστική και δεν θα επιδέχεται ένσταση.

Τα ονόματα των δημιουργών που θα επιλεγούν θα ανακοινωθούν στους ιστότοπους του ΥΠΑΙΘ, του Ευρωπαϊκού Έτους Νεολαίας 2022 κ.λπ.

Για πρόσθετες πληροφορίες ή διευκρινίσεις μπορείτε να επικοινωνείτε στα ακόλουθα στοιχεία επικοινωνίας:

ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ

Γενική Γραμματεία Επαγγελματικής Εκπαίδευσης, Κατάρτισης, Διά Βίου Μάθησης & Νεολαίας

Διεύθυνση Νεολαίας

Τμήμα Πολιτισμού και Νεανικής Καλλιτεχνικής Δημιουργίας

τηλέφωνα: 210 344 3763, 210 344 2558, 210 344 2766

ηλεκτρονική διεύθυνση: [email protected]

Οι αιτήσεις θα υποβληθούν ηλεκτρονικά στην ηλεκτρονική διεύθυνση:

[email protected]

Για την πλήρη πρόσκληση και το έντυπο της Αίτησης, πατήστε εδώ

Προθεσμία κατάθεσης φακέλων υποψηφιότητας για επιλογή:

Δευτέρα 3 Οκτωβρίου 2022 και ώρα 15:00

0 notes

orthodoxiaonline · 3 years ago

Text

Κωνσταντίνος Χολέβας: "Ας δώσουμε πρότυπα στα παιδιά μας για να μην γίνονται χούλιγκαν"

Κωνσταντίνος Χολέβας: “Ας δώσουμε πρότυπα στα παιδιά μας για να μην γίνονται χούλιγκαν”

Γράφει ο Κωνσταντίνος Χολέβας Πολιτικός Επιστήμων Μας απασχολεί η νεανική βία είτε αφορά «οπαδούς» ομάδων είτε αφορά συμμορίες ανηλίκων. Το ερώτημα είναι ποια πρότυπα είχαν αυτά τα παιδιά. Τι πρότυπα τους προσφέρουν η κοινωνία, η εκπαίδευση, τα ΜΜΕ; (more…)

View On WordPress

#εκπαίδευση #κοινωνία #Κωνσταντίνος Χολέβας #παιδιά #πρότυπα #χούλιγκαν

0 notes

spoilersgr · 4 years ago

Link

Υπήρξε θύμα φτώχειας, ενδοοικογενειακής βίας και υπέρβαρος... Σήμερα είναι personal trainer και απαλλαγμένος από το κακό του παρελ��όν & εκπροσωπεί το νησί μας στο #BigBrotherGR! Τι κι αν οι αρχικές πληροφορίες ήθελαν τους διαγωνιζόμενους του Big Brother μόνο να αποχωρούν, δίχως νέες εισόδους, το βράδυ της Παρασκευής μια έκπληξη περίμενε τους διαγωνιζόμενους. Υπεύθυνος για αυτήν δεν ήταν άλλος από τον Μεγάλο Αδελφό! ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Χρήστος και Παναγιώτης Βαρουξής αποκαλύφθηκαν! Το σοκ στο #BigBrotherGR! Η Αφροδίτη έκανε μπάνιο γυμνή μπροστά σε όλους! Τα πέταξε όλα στο #BigBrotherGR Η αναφορά του Μικρούτσικου στην Δήμητρα Ρουμπέση, Βόσσου και Φωτεινή Γιωργαντά Ειδικότερα, στο ριάλιτι του ΣΚΑΪ/Sigma θα συμμετέχει πια και ο Βλαδίμηρος Νικόλα από την Κύπρο. Όπως πρόδωσε ο ίδιος ο νεαρός διαγωνιζόμενος, στο εισαγωγικό του βίντεο, πήγε για να… επιστρέψει στην πατρίδα μας με το χρηματικό έπαθλο. «Ο Βλαδίμηρος είναι ένα άτομο το οποίο έχει περάσει φτώχεια, ενδοοικογενειακή βία» σημείωσε χαρακτηριστικά ο Κύπριος διαγωνιζόμενος για τον εαυτό του. «Φοβόμουν πολλές φορές τον πατέρα μου επειδή τον έβλεπα κάποτε να ασκεί βία στη μάνα μου, γενικά η συμπεριφορά του ήταν αρκετά τυραννική οπότε μου προκαλούσε αρκετό φόβο. Έχει κάνει τόσα πολλά πράγματα που δεν μου έρχεται κάποιο καλό συναίσθημα όταν τον σκέφτομαι» πρόσθεσε. Ο 22χρονος Βλαδίμηρος μίλησε ανοιχτά στην κάμερα για τα δύσκολα παιδικά του χρόνια. Η ενδοοικογενειακή βία, αλλά και τα περιττά κιλά, ήταν και αυτά που «σημάδεψαν» τη νεανική του ηλικία. Αμέσως μετά την προβολή του βίντεο, ο νέος παίκτης του Big Brother έκανε την είσοδό του στο σπίτι του ριάλιτι. Ποιες αναταράξεις θα φέρει στο Big Brother ο νέος παίκτης;

0 notes

maxmaggr · 5 years ago

Text

Του δολοφόνου... το σινεμά: 6+1 αγαπημένες ταινίες

Υποθέτω πως με το παρόν θέμα ασχολήθηκαν και άλλοι αρθρογράφοι του MaxMag. Αυτή είναι μια δική μου ματιά σε ταινίες που ξεφεύγουν από την κατηγορία του τρόμου και του σπλάτερ. Ταινίες που μας οδηγούν περισσότερο στην σκιαγράφηση του προφίλ του εκάστοτε δολοφόνου. The Raven (2012)

Πηγή εικόνας: smithsonianmag.com Η ταινία «Το κοράκι» είναι μια παραγωγή θρίλερ/ μυστηρίου. Βρισκόμαστε στον 19ο αιώνα όπου ένας μανιακός δολοφόνος αρχίζει να διαπράττει φρικιαστικές δολοφονίες εμπνευσμένες από τα έργα του Edgar Allan Poe. Την ίδια ώρα ο Poe ενώνει τις δυνάμεις του με έναν νεαρό ντετέκτιβ από τη Βαλτιμόρη για να τον εμποδίσει να κάνει πράξη τις ιστορίες του. Ένα ενδιαφέρον φιλμ με ωραία ατμόσφαιρα από τον James Mc Teigue. Ένα κινηματογραφικό έργο μου μπλέκει έξυπνα μια φανταστική πλοκή με τα πραγματικά γεγονότα που αφορούν τη ζωή του συγγραφέα. The Clovehitch Killer (2018)

Πηγή εικόνας: heavenofhorror.com Μια δραματική ταινία μυστηρίου του Duncan Skiles. Το έργο εστιάζει στον έφηβο Tyler Burnside που αρχίζει να ανακαλύπτει συνταρακτικές αλήθειες για τον πατέρα του, ο οποίος κατέχει μια σεβαστή θέση στην τοπική κοινωνία. Το αγόρι υποπτεύεται τον γονιό του ως έναν κατά συρροή δολοφόνο με το ψευδώνυμο «Clovehitch» που βασανίζει γυναίκες μέχρι θανάτου. Η κεντρική ιδέα των θρίλερ «ο δολοφόνος απαγάγει και φυλακίζει το θύμα» διαφοροποιείται σημαντικά. Μια απλή ιστορία που στα πρώτα κιόλας λεπτά σε κάνει να ξεχνάς την λιτότητα της. Μια ταινία που ίσως της λείπει το σασπένς. The Frozen Ground (2013)

Πηγή εικόνας: telegraph.co.uk Στην ταινία «The Frozen Ground» πρωταγωνιστούν οι Nicolas Cage, Vanessa Hudgens και John Cusack. Μια νεαρή γυναίκα δραπετεύει από τα χέρια του μανιακού δολοφόνου Robert Hansen. Τώρα, θα συνεργαστεί με έναν άντρα από την πολιτεία της Αλάσκας με σκοπό να τον οδηγήσουν στη δικαιοσύνη. Ένα φιλμ βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα που δεν κατάφερε να ξεπεράσει σε εισπράξεις τον προϋπολογισμό της. Ένα κινηματογραφικό έργο με ένα αξιόλογο καστ και ένα ενδιαφέρον σενάριο. Μια ρεαλιστική αστυνομική ιστορία γυρισμένη στον τόπο που διαδραματίζονται όλα τα γεγονότα που περιγράφει που όμως δεν φαίνεται να έπεισε το κοινό. Perfume: A story of a murderer (2006)

Πηγή εικόνας: bbc.co.uk Η ιστορία ενός δολοφόνου με το όνομα Jean- Baptiste Grenouille στη μεγάλη οθόνη. Ένα ψυχολογικό θρίλερ που γυρίστηκε στη Γερμανία, τη Γαλλία και την Ισπανία. O Jean γεννήθηκε με μια ανώτερη οσφρητική αίσθηση και προσπαθεί να δημιουργήσει το καλύτερο άρωμα του κόσμου. Η προσπάθειά του αυτή παίρνει μια ανεξέλεγκτη τροπή όταν αναζητά τον τρόπο με το οποίο θα το πετύχει. Το φιλμ βασίστηκε στη νουβέλα «Das Parfum» του Patrick Suskind (1985). Μια σκοτεινή ιστορία που μεταφέρθηκε με δεξιοτεχνία στο κινηματογραφικό πανί διατηρώντας την ατμόσφαιρα της εποχής. Μια παραγωγή με προσεγμένη μουσική επένδυση και πολύ κα��ή σκηνογραφία που αξίζει κανείς να παρακολουθήσει. Έτερος εγώ (2016) Πηγή εικόνας: flix.gr Μια παραγωγή του σύγχρονου Ελληνικού Κινηματογράφου από τον Σωτήρη Τσαφούλια. Ένα αστυνομικό θρίλερ με πρωταγωνιστή τον Πυγμαλίων Δαδακαρίδη. Ένας εκκεντρικός και μοναχικός εγκληματολόγος αναλαμβάνει να βοηθήσει στην εξιχνίαση μιας σειράς τελετουργικών φόνων ενός δολοφόνου που συνδέει τα εγκλήματα του με τα πυθαγόρεια ρητά (www.athinorama.gr). Μια ταινία- έκπληξη για τον Ελληνικό Κινηματογράφο. Από τις καλύτερες παραγωγές που έχω δει τα τελευταία χρόνια. Μια άρτια δουλειά με φοβερή ατμόσφαιρα και καλές ερμηνείες των πρωταγωνιστών. Ένα κινηματογραφικό έργο με υψηλά στάνταρτ για τα ελληνικά δεδομένα. Μια ταινία που έγινε και σειρά. Κυκλοφορεί από τις 16 Ιουνίου σε παραγωγή COSMOTE TV. The House That Jack Built (2018)

Πηγή εικόνας: dreadcentral.com Η ταινία μας διηγείται την ιστορία του Jack, ενός δολοφόνου ιδιαίτερα έξυπνου που περιγράφει τα τελευταία 12 χρόνια της ζωής του και τους φόνους που τον σημάδεψαν. Μια ταινία με την περισσότερη βία συγκριτικά με τα υπόλοιπα φιλμ της λίστας μας. Μια παραγωγή χωρίς καμία ιδιαίτερη μεγάλη επιτυχία εισπρακτικά. Μια ταινία του Lars Von Trier που σόκαρε και δίχασε κοινό και κριτικούς. Σίγουρα, μια κινηματογραφική δουλειά διαφορετική από τις άλλες, όπως συνηθίζει ο σκηνοθέτης όλα αυτά τα χρόνια. O Trier μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη έναν χαρακτήρα, κάποιον με πολλά κοινά στοιχεία με τον ίδιο. El Angel (2018)

Πηγή εικόνας: regerebert.com Το «El Angel» είναι μια ιστορία εγκληματικότητας που είναι βασισμένη στην αληθινή ιστορία του Αργεντίνου δολοφόνου, Carlos Robledo Puch. Το αγγελικό πρόσωπο του Carlos -ετών 17- κρύβει μια σκοτεινή πλευρά από ληστείες, ψέμματα και δολοφονίες (www.imdb.com). Ένα φιλμ σε παραγωγή των Agustin και Pedro Almodovar. Μια ταινία για έναν διαβόητο εγκληματία που μετατρέπεται σε fun movie γεμάτη rock n’ roll και 70’s ατμόσφαιρα από τον Luis Ortega. Ένα απολαυστικό και γρήγορο κινηματογραφικό έργο που σου εγγυάται ένα ψυχαγωγικό δίωρο. Έχει δράση, χιούμορ και μια νεανική φρεσκάδα. Read the full article

#maxmaggr #serialkillers #εγκληματολογικήψυχολογία #κινηματογράφος #ταινιεςεγκληματων

0 notes

maxmaggreece · 5 years ago

Text

Του δολοφόνου... το σινεμά: 6+1 αγαπημένες ταινίες

Πηγή εικόνας: heavenofhorror.com Μια δραματική ταινία μυστηρίου του Duncan Skiles. Το έργο εστιάζει στον έφηβο Tyler Burnside που αρχίζει να ανακαλύπτει συνταρακτικές αλήθειες για τον πατέρα του, ο οποίος κατέχει μια σεβαστή θέση στην τοπική κοινωνία. Το αγόρι υποπτεύεται τον γονιό του ως έναν κατά συρροή δολοφόνο με το ψευδώνυμο «Clovehitch» που βα��ανίζει γυναίκες μέχρι θανάτου. Η κεντρική ιδέα των θρίλερ «ο δολοφόνος απαγάγει και φυλακίζει το θύμα» διαφοροποιείται σημαντικά. Μια απλή ιστορία που στα πρώτα κιόλας λεπτά σε κάνει να ξεχνάς την λιτότητα της. Μια ταινία που ίσως της λείπει το σασπένς. The Frozen Ground (2013)

Πηγή εικόνας: bbc.co.uk Η ιστορία ενός δολοφόνου με το όνομα Jean- Baptiste Grenouille στη μεγάλη οθόνη. Ένα ψυχολογικό θρίλερ που γυρίστηκε στη Γερμανία, τη Γαλλία και την Ισπανία. O Jean γεννήθηκε με μια ανώτερη οσφρητική αίσθηση και προσπαθεί να δημιουργήσει το καλύτερο άρωμα του κόσμου. Η προσπάθειά του αυτή παίρνει μια ανεξέλεγκτη τροπή όταν αναζητά τον τρόπο με το οποίο θα το πετύχει. Το φιλμ βασίστηκε στη νουβέλα «Das Parfum» του Patrick Suskind (1985). Μια σκοτεινή ιστορία που μεταφέρθηκε με δεξιοτεχνία στο κινηματογραφικό πανί διατηρώντας την ατμόσφαιρα της εποχής. Μια παραγωγή με προσεγμένη μουσική επένδυση και πολύ καλή σκηνογραφία που αξίζει κανείς να παρακολουθήσει. Έτερος εγώ (2016) Πηγή εικόνας: flix.gr Μια παραγωγή του σύγχρονου Ελληνικού Κινηματογράφου από τον Σωτήρη Τσαφούλια. Ένα αστυνομικό θρίλερ με πρωταγωνιστή τον Πυγμαλίων Δαδακαρίδη. Ένας εκκεντρικός και μοναχικός εγκληματολόγος αναλαμβάνει να βοηθήσει στην εξιχνίαση μιας σειράς τελετουργικών φόνων ενός δολοφόνου που συνδέει τα εγκλήματα του με τα πυθαγόρεια ρητά (www.athinorama.gr). Μια ταινία- έκπληξη για τον Ελληνικό Κινηματογράφο. Από τις καλύτερες παραγωγές που έχω δει τα τελευταία χρόνια. Μια άρτια δουλειά με φοβερή ατμόσφαιρα και καλές ερμηνείες των πρωταγωνιστών. Ένα κινηματογραφικό έργο με υψηλά στάνταρτ για τα ελληνικά δεδομένα. Μια ταινία που έγινε και σειρά. Κυκλοφορεί από τις 16 Ιουνίου σε παραγωγή COSMOTE TV. The House That Jack Built (2018)

#maxmaggr #serialkillers #εγκληματολογικήψυχολογία #κινηματογράφος #ταινιεςεγκληματων

0 notes

schoolofrockgr · 7 years ago

Text

Back In The Day | Ποια ήταν η γνώμη των κριτικών για το Sleepers του Barry Levinson;

Παρασκευή σήμερα και είπα να κρατήσω για πρώτη φορά στη ζωή μου μια συνέπεια και όπου μας βγάλει. Ο λόγος για την στήλη Back In The Day, όπου θα μιλάμε για κλασικές ταινίες, που σπάνια θα βρεθεί κάποιος σήμερα να τις αμφισβητήσει, αλλά που στην εποχή τους δεν έτυχαν απόλυτης αποδοχής.

Μετά τον Δράκουλα του Copola, θα περάσω σε μία που είδα και πάλι πρόσφατα και πραγματικά ανακάλυψα νέα πράγματα για αυτήν, καθώς πάντα είχα ένα πρόβλημα με την ιστορία της. Αναφέρομαι στο Sleepers του Barry Levinson από το μακρινό (πια) 1996, που στην Ελλάδα όμως προβλήθηκε το 1997.

Για να ξεμπερδέψω γρήγορα με τα όσα έχω να πω εγώ, αναφέρω μόνο πως η ιστορία μου φαινόταν υπερβολική από την πρώτη φορά που την είδα (πιθανότατα να ήμουν 16-17, κοντά στο 2000 σε κάποια τηλεοπτική προβολή) και ακόμα περισσότερο αναληθή με τον καιρό που την ξαναείδα πιο μεγάλος. Για να φτάσουμε στο τελικό καθαρτικό αποτέλεσμα που μας προσφέρει η ταινία, γίνονται τόσα πολλά, πίσω και μπρος από την σκοτεινή σκηνή του Χελς Κίτσεν της Νέας Υόρκης, που φαίνονται λες και όλα κρέμονται από μια κλωστή, αραχνοΰφαντη.

Μόλις πέρσι έμαθα πως η ταινία είναι βασισμένη σε βιβλίο του Lorenzo Carcaterra και πως ισχυρίζεται πως είναι τα παιδικά του χρόνια. Φυσικά οι επίσημοι φορείς αναφέρουν πως δεν υπάρχουν αρχεία της συγκεκριμένης δίκης που ισχυρίζεται ο συγγραφέας, ενώ το ίδιο αναφέρει και ένας δημοσιογράφος, ο David Stout των New York Times, ψάχνοντας τα αρχεία της εφημερίδας.

Όπως είναι λογικό, οι αρνητικές κριτικές που (θα) εστιάζουμε σε αυτή τη στήλη, συγκεκριμένα για το Sleepers, στοχεύουν σε αυτή την τρύπια λιγάκι ιστορία ή το πώς ο σκηνοθέτης απεικόνισε την βία και την παιδική σεξουαλική παρενόχληση, καθώς δεν μπορείς να προσάψεις τίποτα για την μουσική της (υποψήφιος για όσκαρ ο John Williams), την φωτογραφία, την κινηματογράφηση και (ίσως κάποιες από) τις ερμηνείες.

Η βαθμολογία του κοινού στο IMDb είναι 7.6/10 και στο Rotten Tomatoes είναι 85%. Για τους κριτικούς, επίσης στο Rotten Tomatoes είναι 73%, ενώ στο IMDb που αντλεί βαθμολογίες από το metacritic.com είναι μόλις… 49%.

Ας δούμε λοιπόν τι λένε οι πιο χαμηλές από αυτές:

Newsweek | 10/100

Διάβασα το σπαρακτικό The Boys of St. Vincent (το βιβλίο που στηρίχτηκε το σενάριο) για να δω πόσο αδύναμο και άδειο είναι το Sleepers και πόσο λίγα αποκαλύπτει για την φύση και τα αποτελέσματα της παιδική σεξουαλικής κακοποίησης.

The New York Times | 30/100

Ο τρόπος με τον οποίο σκηνοθέτησε ο Barry Levinson αλλά και έπαιξαν, μια σειρά από αστέρες, η ταινίας δεν αφήνει έστω μια πνοή αλήθειας στο σύμπαν της.

Los Angeles Times | 30/100

Ο τόνος της ταινίας είναι επιφορτισμένος για να μυθοποιήσει περιστασιακά ατυχήματα και να τα μετατρέψει σε ένα έπος για την χαμένη νεανική αθωότητα. Περισσότερο μοιάζει με επιχρυσωμένο σκουπίδι.

Austin Chronicle | 40/100

Με μπερδεμένη λογική προσέγγιση, το δεύτερο μισό της ταινίας αποτυγχάνει να δώσει την κάθαρση στην οποία περιμένεις.

Entertainment Weekly | 50/100

Το μόνο πράγμα που κακοποιείται σε αυτή την ταινία, είναι η νοημοσύνη του κοινού.

The A.V. Club | 50/10

Αργό, μπερδεμένο και βαρετό. Προοικονομεί το τέλος μιας ακριβής ταινίας που της λείπει εν τέλει μια καλή βασική ιστορία να πει.

Ενδιαφέρουσα facts της ταινίας:

Σύμφωνα με το βιβλίο, μετά την ψευδή κατάθεση του Father Bobby, ολόκληρη η δικαστική αίθουσα ξέσπασε σε χειροκροτήματα.

Κάποιοι χαρακτήρισαν την οπτική ματιά της, ως ομοφοβική.

Οι πιτσιρικάδες -τότε- ηθοποιοί Brad Renfro και Joe Perrino, φορούσαν φακούς επαφής για να αλλάξουν το χρώμα των ματιών τους και να ταιριάζει στους Brad Pitt και Jason Patric, τους ηθοποιούς δηλαδή, που τους ενσάρκωσαν ως ενήλικοι.

Η ταινία είχε budget σχεδόν 45 εκατομμύρια και έβγαλε περίπου 200.

youtube

#Back In The Day #Barry Levinson #blog #brad pitt #crime #Kevin Bacon #Sleepers #Sleepers του Barry Levinson

0 notes

paranoikosnews-blog · 7 years ago

Text

Η νεανική βία ως παράγωγο της φτώχειας και της δυσλειτουργίας της οικογένειας

[ad_1]

του Άγγελου Τσιγκρή Δικηγόρου – Καθηγητή Εγκληματολογίας Η εγκληματολογική έρευνα, αναφορικά με τους ανήλικο��ς παραβάτες έχει αποδείξει ότι πρόκειται κυρίως για αγόρια, εφηβικής ηλικίας…

Οι παραβατικές παρέες των νέων σχολικής ηλικίας είναι σχετικά πολυμελείς και στελεχώνονται κυρίως με άτομα του ιδίου φύλου. Τα μέλη της παρέας προέρχονται κυρίως από το σχολείο, αλλά επίσης από τη…

View On WordPress

0 notes

frapedoypoli · 7 years ago

Link

Τι χάνουν λοιπόν τα παιδιά όταν ο πατέρας τους είναι απών, απόμακρος ή μονίμως απασχολημένος;... Κάποιες έρευνες σχετικές με την ανάπτυξη του παιδιού μας πληροφορούν ότι αυτό που τα παιδιά χάνουν είναι κάτι περισσότερο από μια «βοηθητική μητέρα». Ο πατέρας δημιουργεί με το παιδί του μια σχέση τελείως διαφορετική από την αντίστοιχη με τη μητέρα, πράγμα που σημαίνει ότι η συμμετοχή και η εμπλοκή του συμβάλλουν στην ανάπτυξη διαφορετικών ικανοτήτων, ιδιαίτερα στον τομέα των κοινωνικών σχέσεων. Η επίδραση του πατέρα φαίνεται ακόμη και σε παιδιά πολύ μικρής ηλικίας. Μια έρευνα έδειξε ότι αγοράκια μόλις πέντε μηνών, τα οποία είχαν πολλές επαφές με τους πατέρες τους, ένιωθαν πιο άνετα όταν περιβάλλονταν από άγνωστα ενήλικα άτομα. Τα μωρά έβγαζαν περισσότερους ήχους και δυσανασχετούσαν λιγότερο όταν οι άγνωστοι τα έπαιρναν αγκαλιά —πάντοτε σε σύγκριση με βρέφη των οποίων οι πατέρες δεν συμμετείχαν στην ανατροφή τους. Μια άλλη μελέτη έδειξε ότι τα μωρά ενός έτους που είχαν περισσότερη επαφή με τον πατέρα τους έκλαιγαν λιγότερο όταν τα άφηναν με άγνωστα πρόσωπα.father-by-jetbluestone Πολλοί ερευνητές πιστεύουν ότι η επίδραση του πατέρα συντελείται κυρίως μέσα από το παιχνίδι. Όχι μόνο γιατί οι μπαμπάδες αφιερώνουν χαρακτηριστικά μεγαλύτερο μέρος του χρόνου που διαθέτουν για τα παιδιά τους σε δραστηριότητες παιχνιδιού, αλλά και γιατί το στιλ του παιχνιδιού που υιοθετούν είναι πιο πολύ σωματικό και περισσότερο συναρπαστικό από την αντίστοιχη αλληλεπίδραση των μητέρων. Παρατηρώντας κάποιους γονείς με τα νεογέννητα παιδιά τους, οι Michael Yogman και Τ. Berry Brazelton διαπίστωσαν ότι οι πατέρες μιλούσαν λιγότερο αλλά άγγιζαν τα παιδιά τους περισσότερο. Ακόμη, δημιουργούσαν περισσότερους ρυθμικούς ήχους και χτύπους για να προσελκύσουν την προσοχή των μωρών. Το παιχνίδι τους μπορούσε να προκαλέσει στα παιδιά ένα απίστευτο εύρος διαφορετικών συναισθημάτων, ξεκινώντας από δραστηριότητες που παρουσίαζαν ελάχιστο ενδιαφέρον μέχρι δραστηριότητες που συνάρπαζαν τα μωρά. Οι μητέρες, αντίθετα, κρατούσαν το παιχνίδι και τα συναισθήματα των παιδιών τους σε ισορροπία, χωρίς «σκαμπανεβάσματα». father-and-son-walkingΟι διαφορές αυτές εμφανίζονται και στην παιδική ηλικία, με τον πατέρα να εισάγει τα παιδιά του σε «τραχιά», γεμάτα ανατροπές και χωρίς κανόνες παιχνίδια, στα οποία περιλαμβάνονται οι ανυψώσεις, τα πηδήματα και τα γαργαλητά. Οι μπαμπάδες επιδίδονται συχνά σε ιδιόρρυθμα και ασυνήθιστα παιχνίδια, σε αντίθεση με τις μαμάδες που είναι πολύ πιθανό να παραμείνουν προσκολλημένες σε δοκιμασμένες συνταγές, όπως το «κρυφτούλι», το «πλάθω κουλουράκια», το «έλα να διαβάσουμε ένα βιβλίο» ή το «ας παίξουμε με τα παιχνίδια και τα παζλ σου». Πολλοί ψυχολόγοι πιστεύουν ότι το τραχύ πατρικό στιλ του θορυβώδους παιχνιδιού χαράσσει μια σημαντική δίοδο που διευκολύνει τη μάθηση των συναισθημάτων από τα παιδιά. Φανταστείτε τον μπαμπά σαν μια «κακιά αρκούδα» να κυνηγά ένα καταγοητευμένο μικρό παιδ��κι στην αυλή του σπιτιού. Ή φανταστείτε έναν άλλο μπαμπά που σηκώνει ψηλά το παιδί και το φέρνει γύρω-γύρω σαν αεροπλανάκι. Τα παιχνίδια αυτά επιτρέπουν στο παιδί να βιώσει τη συγκίνηση του μικρού, ελεγχόμενου φόβου, ενώ ταυτόχρονα το διασκεδάζουν και το ευχαριστούν. Του μαθαίνουν τον τρόπο να παρατηρεί και να αντιδρά στα επικοινωνιακά σήματα του πατέρα του για να βιώσει μια θετική εμπειρία. Διαπιστώνει, για παράδειγμα, ότι το στρίγκλισμα και το γαργάλημα κάνουν τον μπαμπά να γελά και να παρατείνει το παιχνίδι. Παρατηρεί επίσης τον πατέρα του αναζητώντας ενδείξεις ότι το παιχνίδι πλησιάζει στο τέλος του («Εντάξει, φτάνει για την ώρα») και μαθαίνει πώς, μετά τη διέγερση του παιχνιδιού, να επανέρχεται στη φυσιολογική του κατάσταση και να ηρεμεί. Οι δεξιότητες αυτές είναι εξαιρετικά χρήσιμες καθώς το παιδί αποτολμά να βγει έξω στον κόσμο των συνομηλίκων του. Από την εμπειρία των παιχνιδιών του με τον μπαμπά έχει μάθει να διαβάζει τα μηνύματα των άλλων και ξέρει πότε η κατάσταση οξύνεται. Γνωρίζει πώς να αναπτύξει το δικό του συναρπαστικό παιχνίδι και ανταποκρίνεται στους άλλους με τρόπο που δεν είναι ούτε πολύ νωθρός ούτε υπερβολικά παρορμητικός. Γνωρίζει πώς να ρυθμίζει τα συναισθήματά του έτσι ώστε να συμβάλλει σε ένα διασκεδαστικό παιχνίδι. Οι μελέτες σε τρίχρονα και πεντάχρονα παιδιά, τις οποίες πραγματοποίησαν οι Ross Parke και Kevin MacDonald, κατέδειξαν τη σχέση ανάμεσα στο φυσικό παιχνίδι με τον πατέρα και στον τρόπο με τον οποίο τα παιδιά αντιμετωπίζουν τους συνομηλίκους τους. Παρατηρώντας, τα παιδιά πατά τη διάρκεια ενός εικοσάλεπτου παιχνιδιού με τον πατέρα τους οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι εκείνα στα οποία οι πατέρες τους πρόσφεραν ένα υψηλού επιπέδου φυσικό παιχνίδι ήταν περισσότερο δημοφιλή μεταξύ των συνομηλίκων τους. Παράλληλα εντοπίστηκε η ύπαρξη ενός σημαντικού ποιοτικού χαρακτηριστικού: τα παιδιά των οποίων ο πατέρας έπαιζε ιδιαίτερα φυσικά ήταν δημοφιλή, μόνο όμως εφόσον ο πατέρας τους δεν τα κατηύθυνε και δεν τα πίεζε κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού. Λιγότερο δημοφιλή ήταν τα παιδιά των οποίων ο πατέρας έπαιζε μεν φυσικά, αλλά ήταν και εξαιρετικά εξουσιαστικός. Παρόμοιες ενδείξεις έχουν αναφερθεί και από άλλες μελέτες. Αρκετοί ερευνητές από πολλούς τομείς καταλήγουν στη διαπίστωση ότι οι βέλτιστες κοινωνικές δεξιότητες των παιδιών αναπτύσσονται όταν οι πατέρες τους διατηρούν τις θετικές τους αλληλεπιδράσεις και επιτρέπουν στα παιδιά να λάβουν μέρος και να κατευθύνουν την πορεία του παιχνιδιού. father (1)Αυτά τα δεδομένα ταιριάζουν απόλυτ�� με τα δικά μου ευρήματα. Έχω επισημάνει πόσο σημαντικό είναι να αποφεύγει ο πατέρας τις επικρίσεις, την ταπείνωση, τον εξευτελισμό, την όχληση και την αδιακρισία με τα παιδιά του. Στις έρευνές μας τα παιδιά που τα πήγαιναν καλύτερα στις σχέσεις με τους συνομηλίκους τους και στις σχολικές τους επιδόσεις ήταν εκείνα των οποίων οι πατέρες αναγνώριζαν τα συναισθήματά τους και επικροτούσαν τα επιτεύγματά τους. Αναφέρομαι σε πατέρες που λειτουργούσαν ως «συναισθηματικοί μέντορες», οι οποίοι δεν απέρριπταν ούτε και κατέκριναν τα αρνητικά συναισθήματα των παιδιών τους. Αντίθετα, έδειχναν ενσυναίσθηση και πρόσφεραν καθοδήγηση για να βοηθήσουν τα παιδιά τους να αντιμετωπίσουν αυτά τα αρνητικά συναισθήματα. Κατά τη διάρκεια μιας άσκησης όπου οι γονείς δίδασκαν στο παιδί τους να παίζει ένα βιντεοπαιχνίδι, οι πατέρες – «συναισθηματικοί μέντορες» ενθάρρυναν τα παιδιά προσφέροντας ακριβώς τον απαραίτητο βαθμό καθοδήγησης, χωρίς να είναι ιδιαίτερα παρεμβατικοί. Εφάρμοζαν συχνά τη διδακτική τεχνική της «κλιμάκωσης», για την οποία έχω ήδη μιλήσει. Έβλεπαν δηλαδή την κάθε επιτυχία του παιδιού ως μια επιπλέον απόδειξη των ικανοτήτων του. Με απλά λόγια, όπως «Αυτός είσαι!» ή «Το ήξερα πως μπορούσες να το κάνεις», οι πατέρες αυτοί μετέτρεπαν κάθε μικρή νίκη σε θεμέλιο λίθο πάνω στον οποίο οικοδομούνταν η καλύτερη αυτοαντίληψη του παιδιού. Η ενθάρρυνση και οι έπαινοι έδιναν στα παιδιά την απαιτούμενη σιγουριά ώστε να προχωρήσουν και να συνεχίσουν να μαθαίνουν. Αντίθετα, διαπιστώσαμε ότι τα παιδιά που είχαν ψυχρούς, αυταρχικούς, χλευαστικούς και υπερβολικά αδιάκριτους και παρεμβατικούς πατέρες ήταν εκείνα που δοκιμάζονταν σκληρότερα στις σχολικές τους επιδόσεις και στις κοινωνικές τους σχέσεις. Κατά τη διάρκεια της ίδιας άσκησης με το βιντεοπαιχνίδι, οι πατέρες αυτοί έκαναν υποτιμητικές παρατηρήσεις στα παιδιά τους, τα κορόιδευαν και τα επέκριναν για τα λάθη τους. Όταν μάλιστα το παιχνίδι δεν πήγαινε καλά, αναλάμβαναν να το συνεχίσουν οι ίδιοι, δίνοντας έτσι στο παιδί μια «απόδειξη» της ανικανότητάς του. Τρία χρόνια αργότερα, όταν ήρθαμε εκ νέου σε επαφή με αυτές τις οικογένειες και τους δασκάλους των παιδιών, διαπιστώσαμε ότι εκείνα που είχαν επικριτικούς, μη υποστηρικτικούς πατέρες ήταν πολύ πιθανό να αντιμετωπίσουν προβλήματα. Εκδήλωναν επιθετική συμπεριφορά απέναντι στους φίλους τους, αντιμετώπιζαν τις περισσότερες δυσκολίες στο σχολείο και είχαν επίσης προβλήματα που συνδέονταν με παραβατική συμπεριφορά και νεανική βία. Παρόλο που στις έρευνες μας καταλήξαμε ότι οι αλληλεπιδράσεις μητέρας-παιδιού είναι εξίσου σημαντικές, διαπιστώσαμε ότι, συγκρινόμενες με τις αντιδράσεις του πατέρα, η ποιότητα της σχέσης με τη μητέρα δεν αποτελούσε ισχυρό δείκτη πρόβλεψης της μελλοντικ��ς επιτυχίας ή αποτυχίας του παιδιού στο σχολείο και στις σχέσεις με τους φίλους του. Η ανακάλυψη αυτή είναι αναμφίβολα εκπληκτική, αφού μάλιστα είναι γνωστό ότι οι μητέρες περνούν περισσότερο χρόνο με τα παιδιά τους απ’ ό,τι οι πατέρες. Πιστεύουμε ότι ο λόγος αυτής της ακραίας επιρροής του πατέρα στα παιδιά του είναι το γεγονός ότι η σχέση του μαζί τους τούς προκαλεί τόσο έντονα συναισθήματα. Aπό το βιβλίο Η συναισθηματική νοημοσύνη των παιδιών του john gottman Πηγή Πηγή: http://ift.tt/2eWeG4T http://ift.tt/2gS3ByL

#frapedoypoli

0 notes

epikairocom · 8 years ago

Text

Βιος και Πολιτεία του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη που δεν θα σου πει ο (κουμπάρος) ΣΚΑΪ

Yannis Androulidakis

Ανήκω σε μια γενιά που πολιτικοποιήθηκε βίαια και απότομα κατά την περίοδο της διακυβέρνησης Μητσοτάκη. Έχοντας περάσει όλη την παιδική μας ηλικία, δημοτικό και γυμνάσιο, στην πρώτη 8ετία του ΠΑΣΟΚ, ένα είδος εποχικής dolce vita στην ελληνική ιστορία, ακούγοντας κάποιοι από εμάς ιστορίες για την «δεξιά», την ταυτίζαμε εκείνη την εποχή με τις βιντεοταινίες του Ψάλτη και τις επιθεωρήσεις στο Δελφινάριο. Και μια μέρα ξυπνήσαμε με το μελανιασμένο πρόσωπο του Νίκου Τεμπονέρα στις πρώτες σελίδες των εφημερίδων. Και με την αστυνομία να δέρνει κόσμο στις στάσεις του ΗΣΑΠ. Και με τον πατέρα του συμμαθητή μας να απολύεται. Μπορώ να καταλάβω ότι για όποιον/αν γεννήθηκε μετά το 1976 ή το 1977, όλα αυτά δεν σημαίνουν πολλά. Αφηρημένες ή συγκεκριμένες έννοιες, όπως αρχαιοκάπηλος, πλαστογράφος, συκοφάντης μοιάζουν με θραύσματα ενός γενικευμένου βερμπαλισμού, άλλες πάλι, όπως το βρυκόλακας, μπορεί να μοιάζουν γκροτέσκ. Χωρίς να ελπίζω ότι οποιαδήποτε σύνοψη μπορεί να αντικαταστήσει το βίωμα, θέλω να προσπαθήσω να ανακαλέσω τον βίο του ανδρός.

Γεννημένος μέσα στην οικογένεια Βενιζέλου (του Ελευθέριου, όχι του άλλου του χλεχλέ), δηλαδή αυτήν που ανέλαβε να πάρει τον ελληνικό καπιταλισμό από το χέρι και να τον βγάλει στο δρόμο, ο Μητσοτάκης είχε ίσως περισσότερο από κάθε άλλον πολιτικό στην Ελλάδα ανεπτυγμένη την αίσθηση της ταξικής συνείδησης. Μόνο που, αντίθετα από το στερεότυπο που θέλει τον «πραγματικό αστό» να είναι ένας καλλιεργημένος ευπατρίδης, η αληθινή ταξική συνείδηση του αστού περιλαμβάνει όλη τη βρώμα και τη δυσωδία, τη βία, τη μικροψυχία, την εκδικητικότητα και την ελεεινότητα που κουβάλησε σε όλη της τη ζωή η μορφή του Μητσοτάκη. Πολιτευτής στην Κρήτη στη νεανική του ηλικία, ο Μητσοτάκης είναι αυτός που θα συνδεθεί στον πόλεμο με τις ομάδες των κρητικών ταγμάτων ασφαλείας του Μπαντουβά και του Γύπαρη, θα συμμετάσχει ενεργά στην απόφαση να μην αφοπλιστούν οι γερμανικές δυνάμεις μετά τη συνθηκολόγηση και θα οργανώσει την εξόντωση των αριστερών της Κρήτης, την οποία θα προπαγανδίζει μέσω της εφημερίδας που αρχίζει να εκδίδει τον «Κήρυκα των Χανίων» (ναι, ναι, τον ίδιο αυτόν με τα τραπεζικά δάνεια), στον οποίον αρθρογραφεί σταθερά και ο ίδιος ο Παύλος Γύπαρης, ο διαβόητος μαχαιροβγάλτης φονιάς των «Δημοκρατικών Ταγμάτων Ασφαλείας». Χρόνια αργότερα, ο Μητσοτάκης θα καταπιαστεί με αφοσίωση στην προσπάθεια να ξαναγραφτεί η ιστορία, παρουσιάζοντας τον εαυτό του ως συμφιλιωτή και πλαστογραφώντας το έγγραφο ειρήνευσης μεταξύ του ΕΑΜ Κρήτης και της ΕΟΚ, προκειμένου να προστεθεί το όνομά του.

Στη δεκαετία του ’60, ο Μητσοτάκης αναλαμβάνει ρόλο «χρυσού παιδιού» της δεξιάς πτέρυγας του Κέντρου, η οποία υπερασπίζεται με θέρμη τη στενή συνεργασία όλου του αστικού πλέγματος (παλάτι, αμερικανική πρεσβεία, δεξιά, κέντρο) ενάντια στο ΚΚΕ, σε αντιπαραβολή με ιδέες που προτείνουν χαλάρωση του μετεμφυλιακού κράτους. Όταν μετά την εκλογική νίκη του Κέντρου το 1963, ο ελεεινός κατά τα άλλα Γιώργος Παπανδρέου θα βρεθεί σε σύγκρουση με το υπερ-αντιδραστικό σύμπλεγμα που εξουσιάζει πραγματικά (παλάτι, ακροδεξιά κλιμάκια του στρατού που εκφράζονται μέσω του ΙΔΕΑ, μετεμφυλιακά «τζάκια», ακροδεξιό παρακράτος, ηρακλείς του Ψυχρού Πολέμου κ.ά.), ο Μητσοτάκης θα οργανώσει την περίφημη επιχείρηση της αποστασίας 50 βουλευτών της Ένωσης Κέντρου, προκειμένου να επιστρέψει την εξουσία στο παλάτι και τη Φρειδερίκη -και από εκεί στη φασιστική χούντα του ΙΔΕΑ. Η αποστασία του ’65 είναι κάτι περισσότερο από ένα κοινοβουλευτικό πραξικόπημα, όπως μπορεί να μοιάζει σήμερα. Είναι κατά κύριο λόγο η ανακοπή ενός κλίματος που επιτρέπει στην ελληνική κοινωνία, και ιδιαίτερα στην αριστερά, να αρχίζει να συνέρχεται από την ήττα του εμφυλίου σε όλα τα επίπεδα: από το άδειασμα των ξερονησιών μέχρι το ανέβασμα πολιτικών θεατρικών έργων. Η ανατροπή αυτή γεννά την πρώτη μεγάλη κινητοποίηση μετά την ήττα: τα Ιουλιανά. Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι βρίσκονται με συγκρουσιακή διάθεση στους δρόμους, αμφισβητώντας ολόκληρο το μετεμφυλιακό πρόσωπο του ελληνικού κράτους και όχι απλά την αποστασία. Κεντρικό σύνθημα του κινήματος όμως είναι το «Μητσοτάκη κάθαρμα!». Στις διαδηλώσεις δολοφονείται ο φοιτητής Σωτήρης Πέτρουλας από την αστυνομία. 1,5 χρόνο μετά η χούντα θάβει οριστικά κάθε απόπειρα άλλης κίνησης της ελληνικής κοινωνίας και ο Μητσοτάκης αυτοεξορίζεται (sic) στο Παρίσι, με την πολιτική του καριέρα κατεστραμμένη. Φευ…

Η μεταπολίτευση τον βρίσκει να προσπαθεί να αναστήσει την πολιτική του καριέρα ως πολιτευτής -ξανά- της Κρήτης, κάτι το οποίο καταφέρνει χάρη σε ένα τεράστιο σύμπλεγμα κουμπαριών και πελατειακών σχέσεων. Το 1980 τον περιμαζεύει η Δεξιά στις τάξεις της και το 1985 τον εκλέγει αρχηγό της, ως τον μόνο που μπορεί να τα βάλει με τον Ανδρέα. Πράγματι ένας άνθρωπος που ακούει εκατομμύρια άλλους ανθρώπους να τον αποκαλούν ομοθυμαδόν «κάθαρμα» και δεν ιδρώνει το αυτί του, είναι ικανός για τα πάντα. Ως πρόεδρος της ΝΔ, ο Μητσοτάκης αποστρατεύει την κουρασμένη ακροδεξιά μιας άλλης εποχής και την αναγεννά με όρους πολιτικής ανακύκλωσης που έχει διδαχθεί από τη θητεία του στο Κέντρο. Στη δεξιά του χωράνε όλοι: χουνταίοι, φασίστες, βασιλόφρονες, κεντρώοι και πεφωτισμένοι φιλελεύθεροι, αλλά όχι πλέον με τη σκονισμένη προβιά της δεκαετίας του ’50, αλλά με την νέα μορφή της Θάτσερ και του Ρίγκαν. Η ξεχασμένη δεξιά των μαχαιροβγαλτών και των συνεργατών των ναζί θα αποκατασταθεί στην κολυμβήθρα των ιδιωτικοποιή��εων. Αναβαπτισμένοι φασιστοκομματάρχες της παλιάς εποχής, θα μπουν δυναμικά στη νέα, ετοιμάζοντας το 1985 και το 1989 στην επαρχία φέρετρα για να βάλουν μέσα τους αντιπάλους τους μετά τις εκλογές.

Για να κυβερνήσει ο Μητσοτάκης θα περάσει, ξανά πάνω από το πτώμα της αριστεράς, στην οποία θα δώσει το 1989 το αποτελειωτικό κτύπημα, με την κυβέρνηση Τζαννετάκη. Θα το πληρώσει ακριβά δύο χρόνια αργότερα, όταν θα βρει μπροστά του ένα κοινωνικό κίνημα χειραφετημένο και απελευθερωμένο από την ημιθανή μετεμφυλιακή αριστερά. Ωστόσο, ας έχουμε στο μυαλό μας, ότι πάντοτε, το ’45, το ’65, το ’89, ο Μητσοτάκης είναι κατεξοχήν ο πολιτικός ο οποίος υποστηρίζει και το υπερασπίζεται με τις πράξεις του, ότι η καπιταλιστική σταθερότητα στην Ελλάδα περνάει μέσα από την ολοκληρωτική συντριβή των οργανωμένων δυνάμεων του εργατικού κινήματος: Σφαγή – περιθωριοποίηση – διαπόμπευση δια της ενσωμάτωσης, τρία στάδια μέσα σε 45 χρόνια, στα οποία είναι ο πρωταγωνιστής.

Τα τρία χρόνια εξουσίας του μένουν αξέχαστα σε όσους τα έζησαν. Ο Μητσοτάκης ασκεί ένα πρόγραμμα θατσερισμού που ιδιωτικοποιεί τα πάντα και απολύει κατά συρροή, το οποίο αναλαμβάνουν να υπερασπιστούν οι Γυπαραίοι τραμπούκοι της σύγχρονης εποχής. Σε διεθνές επίπεδο η Ελλάδα συνάπτει συμφωνία με τον Μιλόσεβιτς και τον Κάρατζιτς που πνίγουν τη Βοσνία στο αίμα. Στο επίπεδο της ασφάλειας, το περιβάλλον Μητσοτάκη θα φτιάξει ένα σύστημα επικηρύξεων σχετικών με την «τρομοκρατία» γύρω από το οποίο θα στηθεί ένα κατασταλτικό πάρτι. Αγωνιστές όπως ο Γιάννης Μπουκετσίδης, ο Γιώργος Μπαλάφας, ο Νώντας Σκυφτούλης θα περάσουν μήνες στις φυλακές, όντας απεργοί πείνας, θύματα εμφανών σκευωριών που έχουν στηθεί με στόχο τις επικηρύξεις. Στο ζήτημα της οικονομίας, το κλείσιμο μιας σειράς εργοστασίων βυθίζει ολόκληρες πόλεις (Πάτρα, Νάουσα κ.ά) στην ανεργία και τη φτώχεια από την οποία δε βγήκαν ποτέ. Ιδιωτικοποιείται όλος ο τραπεζικός τομέας, για να μπορεί να κερδοσκοπεί και να ανακεφαλαιοποιείται ανενόχλητος την επόμενη 25ετία. Η ιδιωτικοποίηση των αστικών λεωφορείων με ταυτόχρονη απόλυση όλων των εργαζόμενων σε αυτά αποτελεί ακόμα και σήμερα το πιο επιθετικό κρατικό λοκ-άουτ της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, αλλά οδηγεί και σε μια από τις σκληρότερες απεργίες της μεταπολίτευσης: όλον τον Αύγουστο του 1992, η Αθήνα είναι το θέατρο συγκρούσεων μέσα και έξω από τα αμαξοστάσια. Ο Μητσοτάκης συναντάται με τις γυναίκες των απολυμένων και την επομένη δηλώνει: «Γελάω με τις γυναίκες των απολυμένων που έρχονται και με παρακαλάνε ότι οι άνδρες τους δεν έχουν δουλειά και δεν έχουν να φάνε». Στα σχολεία ο νόμος-πλαίσιο του Κοντογιαννόπουλου επιχειρεί, μεταξύ άλλων, να επαναφέρει τις σχολικές ποδιές (!), καταργώντας κάθε δικαίωμα που κατακτήθηκε μετά το 1974 και εγκαθιστώντας ένα δρακόντειο πόιντ-σίστεμ πειθάρχησης. Η απάντηση είναι το μαζικότερο κίνημα καταλήψεων όλων των εποχών, από την πρώτη γενιά ανθρώπων που δεν έχει καμία αναφορά, ούτε στην ΕΣΣΔ ούτε στο ΚΚΕ ούτε σε κανέναν άλλον. Το σύνθημα «οι καταλήψεις είναι παράνομες και οι ανακαταλήψεις νόμιμες» που λανσάρουν κυβερνητικοί αξιωματούχοι αποτελεί σήμα για να ξαμοληθούν οι τραμπούκοι δολοφόνοι της μητσοτακικής ΟΝΝΕΔ στα σχολεία για να κυνηγήσουν μαθητές. Ο μαθηματικός Νίκος Τεμπονέρας θα πέσει νεκρός από τα πολλαπλά χτυπήματα με σιδερολοστούς της ηγεσίας της ΟΝΝΕΔ Πάτρας, τον Καλαμπόκα και τα πρωτοπαλλήκαρά του. Μετά τον Σωτήρη Πέτρουλα, ο Μητσοτάκης «υιοθετεί» και τον δεύτερο πιο συμβολικό νεκρό της μεταπολεμικής Ελλάδας. Εκατοντάδες χιλιάδες νέοι άνθρωποι φτιάξαμε την κοινωνική και την πολιτική μας συνείδηση, εκείνες ακριβώς τις μέρες που ακολούθησαν την 9η Ιανουαρίου 1991 και τις συγκρούσεις στον δρόμο, όπως εκατοντάδες χιλιάδες από τους γονείς μας έχτισαν τη συνείδησή τους στις μέρες που ακολούθησαν την 21η Ιουλίου 1965 και τη δολοφονία του Πέτρουλα. Αν πολλά άλλαξαν σε αυτά τα 25 χρόνια, έμειν�� εκεί εκείνος ο κρητικός πολιτευτής που οργάνωσε τη σφαγή του ΕΑΜ Κρήτης το 1945 για να αναγνωρίζουμε ο ένας τον άλλον.

Ο Μητσοτάκης έχασε τις εκλογές του 1993 και παρά τις επίμονες προσπάθειές του, δεν επέστρεψε ποτέ στο προσκήνιο της πολιτικής ζωής. Το όνομά του ωστόσο παρέμεινε στην επικαιρότητα με διάφορους τρόπους: άλλοτε γιατί εμπλέκονταν σε υποθέσεις αρχαιοκαπηλείας, άλλοτε γιατί έβγαινε από το λαγούμι του για να ζητήσει περισσότερο αίμα εργατών και απολύσεις, άλλοτε γιατί όλη η οικογένειά του εμφανιζόταν να πολιτεύεται με χορηγό τη Siemens, οι σχέσεις με την οποία ανάγονται στην περίοδο διακυβέρνησής του, άλλοτε γιατί η εφημερίδα του εμπλέκονταν σε σκάνδαλο παράνομης δανειοδότησης και άλλοτε γιατί όποτε κάποιος συνομήλικός του πέθαινε, έβγαινε και έκανε -απόντος του πλέον- «αποκαλύψεις» για το κοινό παρελθόν τους, στις επαναλαμβανόμενες προσπάθειές του να πλαστογραφήσει και να ξαναγράψει την ιστορία. Κάπως έτσι απέκτησε στο λαϊκό θυμικό τον τίτλο του Δράκουλα και του Βρυκόλακα. Μοιάζει ίσως γραφικό σήμερα, αλλά είναι απλά η έκφραση ενός εύλογου κοινωνικού μίσους απέναντί του.

Κάποτε, μιλώντας για τη ζωή του, ο Μητσοτάκης είχε αποκαλύψει γελώντας ότι πέρασε σχετικά εύκολα την περίοδο της Κατοχής, γιατί είχε κατορθώσει, παρά τον σχετικό περιορισμό, να γραφτεί σε τρία διαφορετικά συσσίτια (των Κρητών, των φοιτητών Νομικής και των δικηγόρων). Αυτή η ιστορία είναι η ιστορία της ζωής του Μητσοτάκη: ενός ανθρώπου που πλούτιζε πάντα την ώρα που ο κόσμος δίπλα του βυθιζόταν στην απόγνωση και φώναζε με όλη την αλαζονεία του οικονομικού φιλελευθερισμού ότι χρειάζεται κι άλλη απόγνωση στην κοινωνία για να πλουτίσει κι άλλο αυτός και η τάξη του. Ένας από τους πιο πλούσιους και σκοτεινούς ανθρώπους στην Ελλάδα, στην ισόβια υπηρεσία των υπόλοιπων πλούσιων και σκοτεινών -κατά παράβαση του παροιμιώδους εγωισμού των πλούσιων και σκοτεινών.

Με αυτά και με αυτά, ο Μητσοτάκης έφτασε καλοζωισμένος τα 99, για να μηδενίσει λίγο πριν τα 100. Μας καλούν να τον σεβαστούμε σήμερα ως νεκρό και ως σοβαρό αντίπαλο. Δεν υπάρχει καμία περίπτωση. Για να φτάσει τα 99 ο Μητσοτάκης χρειάστηκε να μη φτάσει τα 50 ο πολύ αξιότερός του Γιάννης Μπουκετσίδης που πέθανε με την υγεία του κατεστραμμένη από την απεργία πείνας. Για να φτάσει τα 99 ο Μητσοτάκης πέθανε στα 50 του από καρδιά ο θείος της φίλης μου της Αλεξάνδρας, οδηγός λεωφορείου, ένας γλυκύτατος άνθρωπος που απέκτησε το πρόβλημα την εποχή της απόλυσής του. Για να φτάσει τα 99 ο Μητσοτάκης χρειάστηκε να αποδεκατιστούν τα νοσοκομεία και τα σχολεία για να χρηματοδοτηθούν οι τράπεζες που άφησε ανεξέλεγκτες και σήμερα ακόμα να πεθαίνουν άνθρωποι από τις ελλείψεις και να ταξιδεύουν τα παιδιά στην επαρχία 50 χιλιόμετρα τη μέρα για να κάνουν μάθημα. Για να φτάσει τα 99 καλοζωισμένος ο Μητσοτάκης χρειάστηκε να πέσουν νεκροί ο Σωτήρης Πέτρουλας και ο Νίκος Τεμπονέρας, να μείνουν άνεργοι εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι, να εξοντωθεί η αριστερά της Κρήτης. Μας ζητάνε να σεβαστούμε τον νεκρό Μητσοτάκη. Να πάνε να δουν αν ερχόμαστε. Και, guess what: ερχόμαστε. Εκατομμύρια άνθρωποι, εξουθενωμένοι και αποδεκατισμένοι από τις πολιτικές του Μητσοτάκη κι έπειτα των επιγόνων του, των οποίων παρέμεινε ο αιώνιος νονός, προσθέτοντας στα αναρίθμητα βαφτιστήρια του. Δεν υπάρχει περίπτωση. Δεν ξεχνάμε. Δεν συγχωρούμε. Δεν σεβόμαστε. Ο αγώνας για ζωή, ο αγώνας για ελευθερία, ο αγώνας για δικαιοσύνη, ο αγώνας για έναν κόσμο όπου θα δημιουργούμε αντί να πολεμάμε με τη φτώχεια, θα περάσει πάνω από την πραγματική dolce vita, όλων αυτών των καθαρμάτων που οργανώνουν την καπιταλιστική αθλιότητα με το αζημίωτο.

Κάθε αγώνας για κοινωνική απελευθέρωση, θα είναι αγώνας ενάντια σε αυτούς που σε κάθε στιγμή της ιστορίας βρέθηκαν απέναντι από την κοινωνία για λογαριασμό του Κεφαλαίου. Και κάθε σύνθημα σε κάθε έναν από αυτούς τους αγώνες, θα κάνει ηχώ με το σύνθημα του ’65 και του ’91:

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΣΤΟ FB

http://ift.tt/2qKtlQw

from epikairo.com http://ift.tt/2rfMk8S

#epikairo.com

0 notes

mikrofwno · 8 years ago

Text

Ο «Μάκβεθ», η εμβληματική και συναρπαστική όπερα του Τζουζέππε Βέρντι, του διασημότερου συνθέτη στο είδος της όπερας, είναι η πρώτη παραγωγή όπερας που θα παρουσιαστεί στη δοκιμαστική περίοδο της Εθνικής Λυρικής Σκηνής στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Στάυρος Νιάρχος, στην Κεντρική Σκηνή – Αίθουσα «Σταύρος Νιάρχος», στις 23, 25, 27, 29 Απριλίου & 3 Μαΐου 2017, σε μουσική διεύθυνση Λουκά Καρυτινού και Ηλία Βουδούρη.

Βασισμένη στο ομότιτλο θεατρικό έργο του Σαίξπηρ, η σημαντικότερη νεανική όπερα του Ιταλού συνθέτη, μέσα από την έντονα δραματική και πρωτότυπη μουσική της, προσφέρει σπάνια ψυχογραφήματα των βασικών ρόλων, του στρατηγού Μάκβεθ και της συζύγου του, δύο αδίστακτων χαρακτήρων που είναι ικανοί για όλα και που μετέρχονται κάθε μέσου προκειμένου να αναρριχηθούν στον θρόνο της Σκωτίας.

#gallery-0-7 { margin: auto; } #gallery-0-7 .gallery-item { float: left; margin-top: 10px; text-align: center; width: 33%; } #gallery-0-7 img { border: 2px solid #cfcfcf; } #gallery-0-7 .gallery-caption { margin-left: 0; } /* see gallery_shortcode() in wp-includes/media.php */

Στον «Μάκβεθ», ο Βέρντι υπερβαίνει τα συμβατικά πλαίσια της εποχής του για να συνθέσει ένα μοναδικό έργο με θεατρική δύναμη και με χαρακτήρες που διαθέτουν πρωτόγνωρο ψυχολογικό βάθος και ένταση, ενώ με τη δεξιοτεχνική ενορχήστρωση επιτυγχάνει να σκιαγραφήσει θεαματικά τη βία, τη συνωμοσία και το θάνατο.

Η σκηνοθεσία του διακεκριμένου Ιταλού ταλαντούχου σκηνοθέτη και θεωρητικού της όπερας Λορέντσο Μαριάνι, εστιάζει στον τρόπο σκέψης των δύο ηρώων και οπτικοποιεί την αντίδραση στο συναίσθημα του φόβου. Το σκηνικό αποδίδει ένα no man’s land – ένα τόπο στο πουθενά, μια «απεικόνιση» των σκοτεινών σημείων του μυαλού μας.

Την εντυπωσιακή υπερπαραγωγή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής με τα θεαματικά σκηνικά πλαισιώνει μια λαμπερή διανομή διακεκριμένων Ελλήνων πρωταγωνιστών. Στο ρόλο του Μάκβεθ ο Τάσης Χριστογιαννόπουλος και σε αυτόν της Λαίδης Μάκβεθ η Δήμητρα Θεοδοσίου.

#gallery-0-8 { margin: auto; } #gallery-0-8 .gallery-item { float: left; margin-top: 10px; text-align: center; width: 33%; } #gallery-0-8 img { border: 2px solid #cfcfcf; } #gallery-0-8 .gallery-caption { margin-left: 0; } /* see gallery_shortcode() in wp-includes/media.php */

Πληροφορίες :

Μουσική διεύθυνση: Λουκάς Καρυτινός (23, 25, 27/4) – Ηλίας Βουδούρης (29/4 & 3/5) Σκηνοθεσία: Λορέντσο Μαριάνι

ΠΡΕΜΙΕΡΑ 23 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2017 23, 25, 27, 29 Απριλίου 2017 3 Μαΐου 2017

Κεντρική Σκηνή Εθνικής Λυρικής Σκηνής – Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος – Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος Ώρα έναρξης: 20.00

Σκηνικά: Μαουρίτσιο Μπαλό

Κοστούμια: Σίλβια Αϋμονίνο

Χορογραφία: Ρενάτο Τζανέλλα Σχεδιασμός φωτισμών: Λίνους Φέλμπομ

Επιμέλεια-προσαρμογή φωτισμών: Χριστίνα Θανάσουλα Σχεδιασμός Βιντεοπροβολών: Λούσυ Μακ Κίννον

Διεύθυνση χορωδίας: Αγαθάγγελος Γεωργακάτος

Πρωταγωνιστούν : Μάκβεθ: Τάσης Χριστογιαννόπουλος Μπάνκο: Πέτρος Μαγουλάς Λαίδη Μάκβεθ: Δήμητρα Θεοδοσίου Ακόλουθος της Λαίδης Μάκμπεθ: Αντωνία Καλογήρου Μακντάφ: Δημήτρης Πακσόγλου Μάλκολμ: Φίλιππος Δελλατόλας Γιατρός / Υπηρέτης του Μάκμπεθ: Παύλος Σαμψάκης Δολοφόνος / Αγγελιαφόρος: Χρήστος Αμβράζης Α’ Οπτασία: Παύλος Μαρόπουλος Β’ Οπτασία: Βάσω Πετρόγιαννη Γ’ Οπτασία: Φύλλη Γεωργιάδου

Συμμετέχουν η Ορχήστρα, η Χορωδία και μέλη του Μπαλέτου της ΕΛΣ Στα ιταλικά, με ελληνικούς και αγγλικούς υπότιτλους

Τιμές εισιτηρίων δοκιμαστικής περιόδου: €15, €25, €35, €50, €55, €60

Φοιτητικό, παιδικό: €12 Περιορισμένης ορατότητας: €10

«Μάκβεθ» του Τζουζέππε Βέρντι | Η πρώτη παραγωγή όπερας που θα παρουσιαστεί από την Εθνική Λυρική Σκηνή στο ΚΠΙΣΝ !! Ο «Μάκβεθ», η εμβληματική και συναρπαστική όπερα του Τζουζέππε Βέρντι, του διασημότερου συνθέτη στο είδος της όπερας, είναι η πρώτη παραγωγή όπερας που θα παρουσιαστεί στη δοκιμαστική περίοδο της Εθνικής Λυρικής Σκηνής στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Στάυρος Νιάρχος, στην Κεντρική Σκηνή - Αίθουσα «Σταύρος Νιάρχος», στις 23, 25, 27, 29 Απριλίου & 3 Μαΐου 2017, σε μουσική διεύθυνση Λουκά Καρυτινού και Ηλία Βουδούρη. Βασισμένη στο ομότιτλο θεατρικό έργο του Σαίξπηρ, η σημαντικότερη νεανική όπερα του Ιταλού συνθέτη, μέσα από την έντονα δραματική και πρωτότυπη μουσική της, προσφέρει σπάνια ψυχογραφήματα των βασικών ρόλων, του στρατηγού Μάκβεθ και της συζύγου του, δύο αδίστακτων χαρακτήρων που είναι ικανοί για όλα και που μετέρχονται κάθε μέσου προκειμένου να αναρριχηθούν στον θρόνο της Σκωτίας. Στον «Μάκβεθ», ο Βέρντι υπερβαίνει τα συμβατικά πλαίσια της εποχής του για να συνθέσει ένα μοναδικό έργο με θεατρική δύναμη και με χαρακτήρες που διαθέτουν πρωτόγνωρο ψυχολογικό βάθος και ένταση, ενώ με τη δεξιοτεχνική ενορχήστρωση επιτυγχάνει να σκιαγραφήσει θεαματικά τη βία, τη συνωμοσία και το θάνατο. Η σκηνοθεσία του διακεκριμένου Ιταλού ταλαντούχου σκηνοθέτη και θεωρητικού της όπερας Λορέντσο Μαριάνι, εστιάζει στον τρόπο σκέψης των δύο ηρώων και οπτικοποιεί την αντίδραση στο συναίσθημα του φόβου. Το σκηνικό αποδίδει ένα no man’s land – ένα τόπο στο πουθενά, μια «απεικόνιση» των σκοτεινών σημείων του μυαλού μας. Την εντυπωσιακή υπερπαραγωγή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής με τα θεαματικά σκηνικά πλαισιώνει μια λαμπερή διανομή διακεκριμένων Ελλήνων πρωταγωνιστών. Στο ρόλο του Μάκβεθ ο Τάσης Χριστογιαννόπουλος και σε αυτόν της Λαίδης Μάκβεθ η Δήμητρα Θεοδοσίου. Πληροφορίες : Μουσική διεύθυνση: Λουκάς Καρυτινός (23, 25, 27/4) - Ηλίας Βουδούρης (29/4 & 3/5) Σκηνοθεσία: Λορέντσο Μαριάνι ΠΡΕΜΙΕΡΑ 23 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2017 23, 25, 27, 29 Απριλίου 2017 3 Μαΐου 2017 Κεντρική Σκηνή Εθνικής Λυρικής Σκηνής - Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος - Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος Ώρα έναρξης: 20.00 Σκηνικά: Μαουρίτσιο Μπαλό Κοστούμια: Σίλβια Αϋμονίνο Χορογραφία: Ρενάτο Τζανέλλα Σχεδιασμός φωτισμών: Λίνους Φέλμπομ Επιμέλεια-προσαρμογή φωτισμών: Χριστίνα Θανάσουλα Σχεδιασμός Βιντεοπροβολών: Λούσυ Μακ Κίννον Διεύθυνση χορωδίας: Αγαθάγγελος Γεωργακάτος Πρωταγωνιστούν : Μάκβεθ: Τάσης Χριστογιαννόπουλος Μπάνκο: Πέτρος Μαγουλάς Λαίδη Μάκβεθ: Δήμητρα Θεοδοσίου Ακόλουθος της Λαίδης Μάκμπεθ: Αντωνία Καλογήρου Μακντάφ: Δημήτρης Πακσόγλου Μάλκολμ: Φίλιππος Δελλατόλας Γιατρός / Υπηρέτης του Μάκμπεθ: Παύλος Σαμψάκης Δολοφόνος / Αγγελιαφόρος: Χρήστος Αμβράζης Α’ Οπτασία: Παύλος Μαρόπουλος Β’ Οπτασία: Βάσω Πετρόγιαννη Γ’ Οπτασία: Φύλλη Γεωργιάδου Συμμετέχουν η Ορχήστρα, η Χορωδία και μέλη του Μπαλέτου της ΕΛΣ Στα ιταλικά, με ελληνικούς και αγγλικούς υπότιτλους Τιμές εισιτηρίων δοκιμαστικής περιόδου: €15, €25, €35, €50, €55, €60 Φοιτητικό, παιδικό: €12 Περιορισμένης ορατότητας: €10

#Εθνική Λυρική Σκηνή #Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος #Μάκβεθ #Τζουζέππε Βέρντι

0 notes