#Μέγαρο

[romios-gr]

Τρομερή αποκάλυψη από την Εστία: Ο Μητσοτάκης επέτρεψε στις τουρκικές μυστικές υπηρεσίες να ελέγξουν το προεδρικό μέγαρο! Σύγκρουσις παρασκηνίου μεταξύ Πρωθυπουργοῦ καί Προέδρου Δημοκρ��τίας τοῦ ΜΑΝΩΛΗ ΚΟΤΤΑΚΗ «Ἀχάριστο» θεωρεῖ τόν κύριο Μητσοτάκη ή κυρία Σακελλαροπούλου, μετά την συνέντευξη στον ΣΚΑΪ, ὅπου ἄνοιξε «παράθυρο» νά μήν προτείνει στο Κοινοβούλιο τήν ἀνανέωση τῆς θητείας της •... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/tromeri-apokalypsi-apo-tin-estia-o-mitsotakis-epetrepse-stis-toyrkikes-mystikes-ypiresies-na-elegxoyn-to-proedriko-megaro/

[fromgreecetoanarchy]

Μπάτσος - Ζήκος θέλει να μαλώσει!

20 Φλεβάρη 2023: Εκπαιδευτικοί και σπουδαστές καλλιτεχνικών σχολών έχουν συγκεντρωθεί για να διαμαρτυρηθούν στο πάρκο του Βενιζέλου, δίπλα από το Μέγαρο Μουσικής, όπου θα λάμβανε χώρα η φιέστα Κεραμέως - Μητσοτάκη για το κυβερνητικό έργο στην Παιδεί��. Δεκάδες αστυνομικοί όλων των ειδών και 6 κλούβες τους έχουν περικυκλωμένους και απομονωμένους χωρίς καμία καν οπτική επαφή με τα διερχόμενα αμάξια επί της Β. Σοφίας. Ξαφνικά, χωρίς να έχει προηγηθεί κάτι ξεκίνα αρχικά από άνδρες των ΥΜΕΤ και στη συνέχεια από τα ΜΑΤ σε άλλα σημεία του πάρκου, μια σκληρή και βίαιη επίθεση με χημικά και γλομπς που στοχεύουν στα κεφάλια των διαδηλωτών, ακόμα και όταν πέφτουν στο έδαφος.

Κι ενώ έχει εκτυλιχτεί αυτή η άγρια σκηνή ξεχωρίζει ένας μπάτσος των ΥΜΕΤ, ο οποίος χωρίς καμία απολύτως ενσυναίσθηση, ούτε καν συναίσθηση για το τι έχει μόλις διαπράξει, χτυπώντας - χωρίς καν αφορμή - βίαια ανθρώπους που απλά διαδήλωναν στο πεζοδρόμιο, ξεκινά να βρίζει και να προκαλεί τους ανθρώπους που μόλις είχε τραυματίσει, κρυμμένος πίσω από τις πλάτες των συναδέλφων του, με έναν τρόπο που θυμίζει τον μπακαλόγατο Ζήκο, τύπου «μαλώνεις ρε;»

Και όσο κι αν αυτό το θέαμα από και αυτό το άτομο φαντάζει γελοίο, δεν είναι.

Όταν αυτή η συμπεριφορά εκδηλώνεται από ανθρώπους που φέρουν όπλα, κράνη, ασπίδες, γκλομπς, ασφυξιογόνα, κρότου-λάμψης και το ελεύθερο να ασκούν σκληρή βία νόμιμα, βία που αν ασκούσε οποιοσδήποτε πολίτης, ακόμη και για άμυνα, θα κατηγορείτο για κακουργήματα, τότε τα πράγματα δεν είναι καθόλου αστεία, είναι επικίνδυνα. Γιατί τέτοιοι τύποι είναι επικίνδυνοι, και για τον εαυτό τους και για τις διμοιρίες τους, και για τις περιοχές στις οποίες εισβάλουν σαν κατοχικός στρατός, αλλά κυρίως για τον «εχθρό λαό» που έχει να τους αντιμετωπίσει κάθε φορά που υπερασπίζει το δίκιο του, σε ένα πολίτευμα που ονομάζεται δημοκρατία και καταδικάζει τη βία, αλλά την κρατά ως προνόμιο για τον εαυτό της…

[mikrofwno]

Λειβαδάς και Μπάμπαλη παρουσιάζουν την ποιητική παράσταση «Του λόγου το αληθές» στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών

Ένας από τους πιο αγαπημένους δημιουργούς της γενιάς μας, ο Κώστας Λειβαδάς, μαζί με το alter ego του, την εξαιρετική ερμην��ύτρια Ανδριάνα Μπάμπαλη, παρουσιάζουν την ποιητική παράσταση «Του λόγου το αληθές» ως απότιση φόρου τιμής σε σημαντικούς και αγαπημένους σύγχρονους αθόρυβους εργάτες της ποίησής μας, στην Αίθουσα Διδασκαλίας της Μουσικής Βιβλιοθήκης του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, το Σάββατο 23…

[nando161mando]

Ανάρτηση γιγαντοπανό στην πεζογέφυρα της Κατεχάκη από την Ταξική Αντεπίθεση

Ένα χρόνο μετά την 7η Οκτώβρη 2023: Η παλαιστινιακή αντίσταση είναι δίκαιη, λαϊκή επαναστατική και θα νικήσει! Συγκέντρωση και πορεία προς τις πρεσβείες ΗΠΑ - Ισραήλ τη Δευτέρα 7/10. Μέγαρο Μουσικής, 19:00

Posting of a giant banner on the Katehaki pedestrian bridge by the Class Counterattack

One year after October 7, 2023: The Palestinian resistance is just, popular revolutionary and will win! Rally and march to the US - Israel embassies on Monday 7/10. Concert Hall, 19:00

[justforbooks]

Σε ποιον ανήκει η ομορφιά;

Θα μπορέσει η αποαποικιοποίηση των έργων τέχνης να έχει κάποιο αποτέλεσμα; Ο Βορράς του πλανήτη φιλοξενεί τα πλουσιότερα μουσεία στον κόσμο, αλλά μεγάλο μέρος αυτού του πλούτου προέρχεται περισσότερο από λεηλασίες και λύτρα παρά από νόμιμες αποκτήσεις (αγορές, δωρεές καλλιτεχνών). Από την αρχή, η ιστορικός Bénédicte Savoy θέτει τα δύσκολα ερωτήματα: ανήκουν τα αντικείμενα στους τόπους όπου γεννήθηκαν; Στους πολιτισμούς των οποίων την ιδιοφυΐα ενσαρκώνουν; Στους πεφωτισμένους εστέτ που τα οικειοποιήθηκαν; Ή σε ολόκληρη την ανθρωπότητα, η οποία έχει πρόσβαση σε αυτά μέσω ιδρυμάτων αφιερωμένων στη διατήρησή τους; Είναι δύσκολο να πάρει κανείς θέση, τουλάχιστον για ορισμένα έργα, χωρίς να κάνει την προσπάθεια να μάθει πώς τα αντικείμενα αυτά βρέθηκαν στις δυτικές χώρες. Ούτε μπορούμε να υπολογίσουμε αν προκάλεσαν απροσδόκητη αισθητική γονιμοποίηση στον τόπο όπου έφτασαν, ενώ η απουσία τους στον τόπο προέλευσής τους σηματοδοτεί μια πληγή που είναι ακόμη ανοιχτή…

Η Bénédicte Savoy ακολουθεί τα ίχνη εννέα από αυτά: την προτομή της Νεφερτίτης, τον Βωμό της Περγάμου, το τέμπλο του Μυστικού Αμνού, τη Μαντόννα Σιστίνα, τις χάλκινες κεφαλές των θερινών ανακτόρων στο Πεκίνο, τον πίνακα L'Enseigne de Gersaint, το άγαλμα της "βασίλισσας Bangwa" του Καμερούν, το πορτρέτο της Adele Bloch-Bauer και τους "βασιλικούς θησαυρούς" του Μπενίν. Γνωρίζουμε, στην Ευρώπη, ότι ο θαυμασμός μας για τα αντικείμενα τέχνης κρύβει το γεγονός ότι οι συλλογές οφείλουν κατά πολύ την προέλευσή τους στη συμβολική ή την πραγματική βία, διερωτάται η Bénédicte Savoy;

Θα μπορούσαμε εξαρχής να κάνουμε έναν διαχωρισμό ανάμεσα σε ευρωπαϊκά έργα, όπως το τέμπλο του Μυστικού Αμνού του Van Eyck στη Γάνδη ή τον πίνακα του Watteau L'Enseigne de Gersaint στο Λούβρο, και σε έργα εκτός Ευρώπης, όπως η προτομή της Νεφερτίτης από την Αίγυπτο, οι χάλκινες κεφαλές από τα θερινά ανάκτορα του Πεκίνου ή ακόμη και το άγαλμα της βασίλισσας Bangwa από το Καμερούν ή τον Βωμό της Περγάμου, ο οποίος ανήκει στον ελληνορωμαϊκό πολιτισμό αλλά βρισκόταν στην Τουρκία πριν μεταφερθεί στο Βερολίνο.

Η απλούστερη εξίσωση είναι αυτή της κλοπής. Η αφαίρεση είκοσι έξι μνημειακών αγαλμάτων, θρόνων, αρχιτεκτονικών στοιχείων, υφασμάτων και θρησκευτικών αντικειμένων από το Abomey, πρωτεύουσα του βασιλείου Danxomè (στο σημερινό Μπενίν), μετά από μια αιματηρή αποικιακή εκστρατεία του γαλλικού στρατού το 1892, δεν αφήνει καμία αμφιβολία ότι επρόκειτο για κλοπή. Μία κλοπή που αναγνωρίστηκε τον Νοέμβριο του 2021, όταν η Γαλλία επέστρεψε τους 2,5 τόνους πολιτιστικής κληρονομιάς στο Κοτονού. Μια πρωτιά, σύμφωνα με τους New York Times, για την υποσαχάρια Αφρική, η οποία αναβιώνει για κάποιους τις ψυχές των κομματιών αυτών και κυρίως το πνευματικό και πολιτιστικό δυναμικό αυτών των αντικειμένων. Πώς θα μπορούσαμε όμως να λάβουμε υπόψη μας και την ευρωπαϊκή αντίληψη, η οποία τα έχει μετατρέψει σε μουσειακά αντικείμενα, ταξινομημένα σύμφωνα με αποικιοκρατικά και αισθητικά κριτήρια; "Πώς μπορούν να τοποθετηθούν στα δημιουργικά συστήματα των σύγχρονων αφρικανικών χωρών;" Τα έργα από το Μπενίν, που εκτίθενται το 2022 δίπλα στο προεδρικό μέγαρο, περιλαμβάνουν επίσης παλιά έργα, επανασυνδέοντάς τα με έναν κόσμο που έχει γίνει διαφορετικός, όπως μαρτυρούν κάποια αφροφουτουριστικά έργα (κράνη μοτοσικλετών καλυμμένα με κοχύλια καούρι του Emo de Medeiros) που σχετίζονται με την κοσμογονία του Βουντού. Για να μην αναφέρουμε πόσο τα τίμησε ο Le Corbusier, ο οποίος τα αντέγραφε σχολαστικά στο Musée de l'Homme όταν εκτέθηκαν στο Trocadéro στο Παρίσι. Η Bénédicte Savoy αφηγείται όλη την ιστορία αυτής της επιστροφής, η οποία ζητήθηκε ήδη από τη δεκαετία του 1960.

Εντελώς διαφορετική είναι η περίπτωση του Μεγάλου Βωμού της Περγάμου (αφιερωμένου στον Δία), που χρονολογείται από το 2ο τέταρτο του 2ου αιώνα π.Χ. και αφαιρέθηκε από την ακρόπολη του αρχαίου βασιλείου της Περγάμου στη Μικρά Ασία (σήμερα το Bergama στην Τουρκία). Ένα βασίλειο που σχηματίστηκε μετά το θάνατο του Μέγα Αλέξανδρου, και προσφέρει ως "ποθητό αντικείμενο" ένα ολόκληρο μνημείο που μεταφέρθηκε στο Βερολίνο, έχοντας εντοπιστεί από έναν Γερμανό αρχιτέκτονα που είχε αναλάβει να κατασκευάσει νέους δρόμους στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Ο Λατίνος συγγραφέας Πλίνιος είχε ήδη περιγράψει την Πέργαμο ως "την πιο διάσημη πόλη της Ασίας", μια πόλη ελληνιστική, ρωμαϊκή, αραβική, χριστιανική και οθωμανική. Εν μέσω της ευρωπαϊκής αποικιοκρατίας, οι Γερμανοί, σε πλήρη ανταγωνισμό με τη Γαλλία και την Αγγλία, αποφάσισαν να μεταφέρουν αυτές τις ζωφόρους που απεικονίζουν μια μάχη μεταξύ θεών και γιγάντων, με το μήκος τους να φτάνει τα 120 μέτρα και το βάρος τους τις χιλιάδες τόνους που έπρεπε να μετακινηθούν από την αρχική τους θέση. Από το 1878 έως το 1886, η μεταφορά τους προς το Βερολίνο γίνεται μέσω του Αιγαίου, από τη Σμύρνη στο Αμβούργο και στη συνέχεια σιδηροδρομικώς υπό πολύ δύσκολες συνθήκες. Ο αντίκτυπος στους επισκέπτες του Βερολίνου, συμπεριλαμβανομένων επιστημόνων και συγγραφέων όπως ο Τουργκένιεφ και ο Απολλιναίρ, ήταν τόσο τεράστιος που έγειρε φόβους για κακές συνθήκες συντήρησης και χρειάστηκε να ξαναχτιστεί ένα νέο μουσείο, το οποίο εγκαινιάστηκε το 1930, μαζί με άλλα όχι λιγότερο διάσημα κομμάτια, όπως η Πύλη της Αγοράς της Μιλήτου. Το ναζιστικό καθεστώς χρησιμοποίησε το Βωμό για την προπαγάνδα του πριν φροντίσει να το προστατεύσει από τους συμμαχικούς βομβαρδισμούς το 1945. Στη συνέχεια, ο Κόκκινος Στρατός το μετέφερε στη Μόσχα, για να το επιστρέψει στη ΛΔΓ δεκατρία χρόνια αργότερα. Ένα ωραιότατο παράδειγμα της ιδεολογίας του εθνικού μουσείου με οικουμενικές βλέψεις.

Μετά το 2014, ο Βωμός δεν είναι πλέον προσβάσιμος στο κοινό λόγω της ανακαίνισης του μουσείου, ενώ οι Τούρκοι έχουν κατασκευάσει μία μακέτα στον αρχαιολογικό χώρο, ο οποίος αποτελεί πλέον Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO. Η Bénédicte Savoy καταλήγει: "Παρόλο που λείπει πλέον, αυτό το κομμάτι εξαιρετικής αξίας, σύμφωνα με την ορολογία της Unesco, παραμένει εικονικά συνδεδεμένο με τον αρχ��κό του χώρο". Σε ποιον ανήκε λοιπόν ο Βωμός της Περγάμου; Στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, η οποία το άφησε να ��εηλατηθεί; Στους κατοίκους της Περγάμου; Στους Γερμανούς αρχαιολόγους που τον ανακάλυψαν και τον διέσωσαν; Στους νομικούς της Υψυλής Πύλης που δεν συνέταξαν νόμους για να εμποδίσουν την εξαγωγή του; Στα γερμανικά ιδρύματα που το αξιοποίησαν; Στην Τουρκία; Στην Ελλάδα;

Τα ζητήματα αυτά φανερώνουν την πολυπλοκότητα του προβλήματος. Το βέβαιο είναι ότι έχει ανατείλει μια νέα εποχή, κατά την οποία οι επιστροφές είναι πιθανό να πολλαπλασιαστούν, καθώς ο κόσμος είναι έτοιμος για την επιστροφή των έργων, υπό την προϋπόθεση ότι οι χώρες που τα διεκδικούν δεν βρίσκονται σε εμπόλεμη κατάσταση. Το μπλοκμπάστερ Chinese Zodiac, μια ταινία δράσης συμπαραγωγής Κίνας και Χονγκ Κονγκ που γράφτηκε και σκηνοθετήθηκε από τον Τζάκι Τσαν το 2012, αφηγείται την ιστορία της ανάκτησης από την Κίνα των περιουσιών που λεηλατήθηκαν από τη Γαλλία και την Αγγλία. Ευαισθητοποίησε ένα νεανικό κοινό που ενθουσιάστηκε με την ταινία στις χώρες του Νότου. Ειδικά όταν μια σκηνή αφηγείται τη λεηλασία των θερινών ανακτόρων στο Πεκίνο κατά τη διάρκεια του δευτέρου πολέμου του Οπίου το 1860 και τη διαμάχη που προκάλεσε μια δημοπρασία δύο κινεζικών χάλκινων αντικειμένων στο Παρίσι το 2009. Στους πρόποδες του Πύργου του Άιφελ, η διαδήλωση νεαρών ακτιβιστών που φώναζαν "Φτάνει πια με την πώληση των εθνικών θησαυρών" και "Επιστρέψτε αυτούς τους θησαυρούς στις χώρες προέλευσής τους" έβαλε στην πρώτη γραμμή τη γεωγραφική λογική. Η γεωγραφία είναι αναμφίβολα αυτή που θα έχει το λόγο τα επόμενα χρόνια.

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

[rpfofficial]

εεεερμ το Μέγαρο μουσικής θα δείξει λάιβ το θεατρικό "Βάνια" που παίζει ο Άντριου Σκοττ, στις 18 Απρίλη 😵‍💫😵‍💫😵‍💫

OOHHHHHHHHHHHHHHHHH HOLY SHIT ΕΥΧΑΡΙΣΤΤΩΩΩΩΩ ΠΑΩ ΝΑ ΠΙΑΣΩ ΕΙΣΗΤΗΡΙΑ ΡΑΪΤ ΝΑΟΥ !!!!!!

[epestrefe]

Το ξενοδοχείο «Ανακτορικόν» ή «Palace Hotel». Πηγή: Συλλογή Θωμά Σιταρά. Βιβλιοθήκη ΕΛΙΑ-ΜΙΕΤ.

Διεύθυνση: Σταδίου και Εδ. Λω (Οφθαλμιατρείου)

Έτη λειτουργίας: 1905 - 1930

Στη συμβολή των οδών Σταδίου 22 (σήμερα) και Εδουάρδου Λω (πρώην Οφθαλμιατρείου) οικοδομήθηκε από τον αρχιτέκτονα Αλέξανδρο Λυκάκη το κτήριο που στέγασε το ξενοδοχείο «Ανακτορικόν» ή «Palace Hotel». Τα εγκαίνια της λειτουργίας του ξενοδοχείου πραγματοποιήθηκαν στις 10 Απριλίου του 1905 με διευθυντές τους αδελφούς Πολέμη.

Σε διαφημιστική καταχώριση του 1905 αναφέρεται ως «το πολυτελέστερον και τελειότερον εν Ελλάδι» και διέθετε άπλετο ηλεκτρικό φωτισμό, θέρμανση τελευταίου συστήματος, ασανσέρ. Είχε αίθουσες κυριών, υποδοχής, αναγνωστήριο, σφαιριστήριο και εστιατόριο.

Το 1911 διευθυντής του αναφέρεται ο Γ. Καλαμάρης και εκείνη την περίοδο διέθετε 75 δωμάτια.Αργότερα, το 1920 απέκτησε εστιατόριο και διευθυντής του ήταν ο Νικ. Τσαντίλης. Το 1927 λειτουργούσε υπό τη διεύθυνση του Γ. Λογιώτατου, ενώ κάποιος Π. Βάιντεκ εμφανίζεται ως διευθυντής του λίγο νωρίτερα και για μικρό διάστημα. Σύμφωνα με τους οδηγούς της εποχής λειτούργησε από το 1905 ώς το 1930 περίπου.

Όταν το μέγαρο Καλαμάρη γκρεμίστηκε, στη θέση του το 1963  χτίστηκε το ξενοδοχείο «Esperia Palace Hotel», το οποίο διέκοψε τη λειτουργία του το 2010.

http://www.elia.org.gr/

[agapw-va8ia-misw-va8utera]

Στο Μέγαρο με εσένα αγκαλιά

[ippokampos]

απ' το μέγαρο το κέντρο φαίνεται σαν φερερο ροσε😌

[madam-hussein]

Egoshooting

Το μουρμουρητό των χρήσιμων ηλιθίων στην τράπεζα, στο δωμάτιο του ξενοδοχείου˙ οι αστικές νευρώσεις τους, ο ισόβιος δονζουανισμός τους, η πίστη τους στο τίποτα ως μέσο αυτοβελτιστοποίησης. Ο φόνος είναι για τους ανθρώπους ένα υπεράθλημα, τους αρέσει να ξεκοιλιάζουν τους ανταγωνιστές. Δημοσιονομική εξυγίανση ονομάζεται η πιο φτηνή μορφή κυριαρχίας, το κυνηγητό που παίζουν τα παιδιά λέγεται ανταγωνισμός, η αειφορία είναι ένα κράμα του χρόνου που απομένει και της επίθεσης των eurofighters. Βάλτε τη βαλβίδα εξάτμισης στον κώλο σας, αφήστε την ψωλή σας να επιμηκυνθεί μέχρι το φεγγάρι, ανατινάξτε το μυαλό σας με το Know Your Enemy. Δεν χρειάζομαι τις διαφημίσεις ούτε τις ειδήσεις, ζωντανά από το κυβερνητικό μέγαρο. Δεν χρειάζομαι κανένα κυβερνητικό μέγαρο. Δεν χρειάζεται να δω το αίμα μου να χύνεται, για να βεβαιωθώ ότι είμαι ζωντανός.

[από την έκδοση Kai Pohl, σφηνάκια πανικού, λεκέδες από πίσσα, που κυκλοφορεί από το Τεφλόν]

[rulinarulina]

Live η ενημέρωση των πολιτικών συντακτών από τον Παύλο Μαρινάκη

Παρακολουθήστε ζωντανά την ενημέρωση από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο, Παύλο Μαρινάκη Την πρώτη ενημέρωση των πολιτικών συντακτών για τη νέα χρονιά, πραγματοποίησε το μεσημέρι της Τρίτης, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Παύλος Μαρινάκης. Ο κύριος Μαρινάκης αποκάλυψε πως στις 10 Ιανουαρίου θα συνεδριάσει υπό τον Πρωθυπουργό στο Μέγαρο Μαξίμου το Υπουργικό Συμβούλιο. Η τοποθέτηση του κυ��ερνητικού…

[crisismonitor]

Προειδοποίηση στην κυβέρνηση και στο Μέγαρο Μαξίμου να αναθεωρήσουν πολιτικές σε μια σειρά από άξονες στέλνει με άρθρο του ο διευθυντής της Καθημερινής Αλέξης Παπαχελάς, υπογραμμίζοντας ότι «η παρένθεση που βιώνουμε δεν θα κρατήσει για πάντα». Ελλείψεις και προβληματικούς χειρισμούς επισημαίνει με το τελευταίο άρθρο του για το 2024 στην Καθημερινή ο Αλέξης Παπαχελάς, ζητώντας από τον πρωθυπουργό να εμπνεύσει και να ξεδιπλώσει κυβερνητικό σχέδιο με φιλοδοξίες, ώστε να κλείσουν τα κενά σε μισθούς και επενδύσεις και να εμπεδωθεί το θετικό κλίμα σε όλο το εύρος της οικονομίας και της κοινωνίας, πριν εκπνεύσει η δυναμική. Ο διευθυντής της Καθημερινής αφήνει και αιχμές για διορισμούς ημετέρων και ζητά φιλόδοξο κυβερνητικό σχεδιασμό, ενώ παράλληλα σημειώνει ότι η προσέλκυση επενδύσεων στα ακίνητα και τον τουρισμό είναι μεν θετική, πλην όμως δεν αρκεί να συντηρήσει την οικονομία. Οι διαπιστώσεις του Αλέξη Παπαχελά δεν απέχουν από αυτές του διευθυντή του ΙΟΒΕ Νίκου Βέτα, διατυπώνονται όμως με διαφορετικό τρόπο και ύφος. Συνδυαστικά, όμως, αμφότεροι απηχούν ανησυχία για την απουσία πολιτικού σχεδιασμού που θα συμβάλλει ενεργά στην αντιμετώπιση δομικών και διαρθρωτικών προβλημάτων. Κατά καιρούς τα ίδια, με άλλο τρόπο, επισημαίνει και ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος Γιάννης Στουρνάρας. Ακόμα και επιχειρηματικοί παράγοντες ζητούν ολοένα και συχνότερα με παρεμβάσεις τους αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου, αποφεύγοντας να γίνουν πιο σαφείς. Σε κάποιες περιπτώσεις επισημαίνουν και αναδεικνύουν ανάγκες για ολιστική αντιμετώπιση προβλημάτων, εστιάζοντας άλλωστε στα ενεργειακά και άλλωστε στις υποδομές. Το μείζον ζήτημα όμως παραμένει η έλλειψη σχεδιασμού που θα συμβάλλει στην αποκάλυψη ενός ευοίωνου μέλλοντος, ενώ σε αυτή τη φάση η δυναμική που έφερε την ελληνική οικονομία στην τρέχουσα κατάσταση υπεραπόδοσης έναντι των ευρωπαϊκών φαίνεται να εκπνέει... και μάλιστα επιταχυνόμενα. Τ�� άρθρο του Αλέξη Παπαχελά Ο τόπος χρειάζεται φιλοδοξίες Το χειρότερο πράγμα που μπορεί να πάθει μια χώρα, ένας λαός, είναι να σταματήσει να έχει φιλοδοξίες. Ειδικά όταν ζούμε σε έναν κόσμο που αλλάζει ραγδαία, όπου τίποτα δεν πρέπει να θεωρείται βέβαιο ή αυτονόητο. Περάσαμε τη μεγάλη οικονομική και κοινωνική κρίση στην αρχή και κατόπιν τα ακροβατικά πειράματα του 2015 μας έκαναν να φοβηθούμε και να πανηγυρίζουμε με θέρμη την επιστροφή στην κανονικότητα. Δεν χρειαζόταν πια να ανησυχούμε για το αν μπορούμε να σηκώσουμε χρήματα από την τράπεζα ή για το αν η χώρα θα ανήκει στην Ευρωζώνη ή όχι. Η ανακούφιση αυτή εύκολα όμως μετατρέπεται σε επανάπαυση, ακόμη και σε αδράνεια. Και γι’ αυτό χρειάζεται προσοχή και στόχοι, φιλόδοξοι στόχοι. Εχουν γίνει πολλά τα τελευταία χρόνια. Η χώρα βιώνει μια περίοδο πολιτικής σταθερότητας και δημοσιονομικής πειθαρχίας και προβλεψιμότητας. Διαθέτει ακόμη έναν πρωθυπουργό που «πουλάει» στο εξωτερικό και απευθύνεται με πειθώ σε ξένους επενδυτές. Μένουν όμως ακόμη πάρα πολλά που πρέπει να γίνουν για να είμαστε μία κανονική ευρωπαϊκή χώρα. Πρώτα απ’ όλα είναι ανάγκη να αυξηθούν οι μισθοί. Οχι με επιδόματα ή παροχές, αλλά με τρόπο που θα αντανακλά αλλαγές στην οικονομία. Ενα σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας απλά δεν βγαίνει. Δεν μπορεί εύκολα να κάνει οικογένεια και πολύ περισσότερο να αγοράσει ένα δικό του σπίτι. Αυτό δεν μπορούμε να το ξεχνάμε επειδή μια μερίδα της κοινωνίας έχει βγάλει πολλά χρήματα τα τελευταία χρόνια. Ούτε να αφορίζουμε τις σχετικές ανησυχίες, λέγοντας πως υπάρχουν και τα voucher κοινωνικού τουρισμού. Καμία κοινωνία δεν μπορεί να προοδεύσει πραγματικά χωρίς να αντιμετωπίσει τις τεράστιες ανισότητες, οι οποίες νομοτελειακά θα οδηγήσουν σε πολιτικές και κοινωνικές εκρήξεις. Η χώρα έχει επίσης πολύ δρόμο να καλύψει σε επενδύσεις, ειδικά σε άμεσες ξένες επενδύσεις. Ο τουρισμός και τα ακίνητα είναι σημαντικές επενδύσεις, αλλά δεν φτάνουν. Ο ελληνισμός, πέραν των γεωγραφικών μας ορίων, έχει ασύλληπτο ταλέντο σε πολλούς καίριους τομείς. Δεν έχουμε καταφέρει να τον αξιοποιήσουμε γιατί δεν υπάρχει σοβαρή έρευνα, γιατί οι μισθοί είναι χαμηλοί και γιατί πολλές φορές οι πανεπιστημιακοί μας καρεκλοκένταυροι φροντίζουν να κλείνουν πόρτες και παντζούρια για να βολέψουν κολλητούς. Μικρά και μεγάλα συμφέροντα φροντίζουν να απορροφούν κάθε δυνατό δημόσιο πόρο και ταυτόχρονα κρατούν τον κλάδο τους ��λειστό στους «απ’ έξω». Οι πολιτικοί μας δεν δίνουν βέβαια ούτε αυτοί το καλό παράδειγμα όταν διορίζουν σε διάφορες εταιρείες στις οποίες συμμετέχει το Δημόσιο τους δικούς τους κολλητούς και αποτυχημένους πολιτευτές, χωρίς να σκεφθούν καν να ανοίξουν τη διαδικασία σε κανονικούς ανθρώπους. Γίνονται προσπάθειες που ελπίζουμε ότι θα αποδώσουν στον τομέα της βιοτεχνολογίας, στην έρευνα στο πλαίσιο της αμυντικής βιομηχανίας. Οπου όμως μπλέκονται το κράτος και το πολιτικό σύστημα οι ρυθμοί είναι ασύλληπτα αργοί και γραφειοκρατικοί. Οταν αρχίζουν να μπλέκονται και τα πολιτικά ή πανεπιστημιακά ΕΓΩ, αρχίζουν οι τρικλοποδιές που κρατούν τη χώρα καθηλωμένη. Χρειαζόμαστε στόχους, χρειαζόμαστε φιλοδοξίες. Η παρένθεση που βιώνουμε δεν θα κρατήσει για πάντα. Ο κόσμος μας γύρω αλλάζει και γίνεται ολοένα πιο ανταγωνιστικός και πιο επικίνδυνος. Πρέπει να κτίσουμε πάνω σε όσα έγιναν τα τελευταία χρόνια και να φτιάξουμε γερές βάσεις εκεί όπου έγινε απλώς ένα μεγάλο πασάλειμμα. Φτάνει η μικροπολιτική συζήτηση για το ποιος θα είναι ο επόμενος Πρόεδρος της Δημοκρατίας και η ατέλειωτη επιδοματολογία, που δεν λύνει το πρόβλημα των ανισοτήτων. Ο τόπος χρειάζεται φιλοδοξία και η κυβέρνηση ένα πειστικό αφήγημα. Read the full article

[mikrofwno]

«Μερικοί το προτιμούν μπλε» στο Μέγαρο Μουσικής: Η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών τιμά τους Τζωρτζ Γκέρσουιν και Εντουάρ Λαλό

Ο διεθνώς αναγνωρισμένος Κορνήλιος Μιχαηλίδης ηγείται της Νύχτας Εξαΰλωσης του Άρνολντ Σαίνμπεργκ, αλλά και του Αναπάντητου ερωτήματος του Τσάρλς Άιβς. «Δεν πιστεύω πως έχει υπάρξει επί γης τόσο εμπνευσμένος μελωδιστής από την εποχή του Τσαϊκόφσκι», έλεγε με ενθουσιασμό ο τριανταεπτάχρονος την εποχή εκείνη Λέοναρντ Μπερνστάιν για την Γαλάζια Ραψωδία του Τζωρτζ Γκέρσουιν. Ενθουσιασμός όχι…

[awesomehappystudentmagazine-blog]

Σαρώνει σε γραφικότητα ο Καραμέρος: Αποκαλεί τον Γ. Στουρνάρα κηπουρό του καρτέλ των υπερκερδών

Απάντηση στις σημερινές δηλώσεις του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, Γιάννη Στουρνάρα, δίνει με ανακοίνωσή του ο εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Γιώργος Καραμαμέρος. Στην ανακοίνωσή του αναφέρει : «Επίμονος κηπουρός των υπερκερδών του καρτέλ των τραπεζών ο κ. Στουρνάρας προσπάθησε να δώσει σήμερα σε συνέντευξή του, νέα διαπιστευτήρια στο Μέγαρο Μαξίμου. Επέλεξε να μιλήσει για την κυβέρνηση Τσίπρα…

[thoughtfullyblogger]

Η Ιταλία σχεδιάζει να στείλει ξανά μετανάστες στα κεντρα που δημιούργησε στην Αλβανία

Τον Ιανουάριο, η κυβέρνηση της Τζόρτζια Μελόνι επιθυμεί να ξαναρχίσει η μεταφορά αιτούντων άσυλο στα κέντρα που η Ιταλία δημιούργησε στη βόρεια Αλβανία», σύμφωνα με την ιταλική δημόσια τηλεόραση Rai ��αι μεγάλο μέρος του Τύπου. Η Ιταλίδα πρωθυπουργός συζήτησε σήμερα το όλο θέμα σε σύσκεψη η οποία πραγματοποιήθηκε στο κυβερνητικό μέγαρο της Ρώμης, Παλάτσο Κίτζι, […] Η Ιταλία σχεδιάζει να στείλει…

[eclecticstarlightblogger]

Η Ιταλία σχεδιάζει να στείλει ξανά μετανάστες στα κεντρα που δημιούργησε στην Αλβανία

Τον Ιανουάριο, η κυβέρνηση της Τζόρτζια Μελόνι επιθυμεί να ξαναρχίσει η μεταφορά αιτούντων άσυλο στα κέντρα που η Ιταλία δημιούργησε στη βόρεια Αλβανία», σύμφωνα με την ιταλική δημόσια τηλεόραση Rai και μεγάλο μέρος του Τύπου. Η Ιταλίδα πρωθυπουργός συζήτησε σήμερα το όλο θέμα σε σύσκεψη η οποία πραγματοποιήθηκε στο κυβερνητικό μέγαρο της Ρώμης, Παλάτσο Κίτζι, […] Η Ιταλία σχεδιάζει να στείλει…