#Ιανουάριο

[romios-gr]

Συνεχίζεται η συζήτηση για την Υφαλοκρηπίδα: Για ποια «συμφωνία με τους Τούρκους μέχρι τον Ιανουάριο» μίλησε ο Γεραπετρίτης; Έντονη κινητικότητα στα Ελληνοτουρκικά. Τι αποκάλυψε ο Έλληνας ΥΠΕΞ! Σκοπός είναι μέχρι τον Ιανουάριο να έχει υ��άρξει συμφωνία για το πλαίσιο της οριοθέτησης, ώστε Ελλάδα και Τουρκία να μπορέσουν στη συνέχεια να συζητήσουν και την ουσία για υφαλοκρηπίδα και Αποκλει... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/synechizetai-i-syzitisi-gia-tin-yfalokripida-gia-poia-symfonia-me-toys-toyrkoys-mechri-ton-ianoyario-milise-o-gerapetritis/

[iveneverbeenmorestressedinmylife]

Παρά πέντε φινάλε στην τηλεόραση, making me feel so so normal.

[mousmoula]

ΚΟΝΤΕΥΩ ΝΑ ΚΑΤΟΥΡΗΘΩ ΑΠΟ ΤΑ ΓΕΛΙΑ ΤΙ ΕΧΩ ΚΑΝΕΙ

[prasinoxaos]

Δεν έχει νόημα

Να σου λείπει ο Δεκέμβρης

Κάθε Αύγουστο.

Δεν έχει νόημα

Να σου λείπει ο Μάης

Κάθε Ιανουάριο.

Δεν έχει νόημα

Να της φωνάζεις έλα

Αφού έκλεισες εσύ τη πόρτα.

[absolute-1nsanity]

Αξίζει επίσκεψη η Θεσσαλονίκη τον Ιανουάριο; Χελπππ

[justforbooks]

Ο ΚΛΑΥΔΙΟΣ ΑΝΕΒΗΚΕ στον αυτοκρατορικό θρόνο της Ρώμης τον Ιανουάριο του 41 μ.Χ., μετά τη δολοφονία του ανισόρροπου Καλιγούλα (παρωνύμιο που σημαίνει «Αρβυλάκιας) από τους πραιτοριανούς. Ο Κλαύδιος, που ήταν θείος του Καλιγούλα, υπηρετούσε στο παλάτι ως αξιωματούχος και λέγεται ότι ήταν παρών στη δολοφονία του ανιψιού του, κρυμμένο�� πίσω από μια κουρτίνα. Εκεί τον βρήκαν οι πραιτοριανοί και θεωρώντας τον ως βολική λύση τον έχρισαν αυτοκράτορα. Βασίλευσε έως το 54 μ.Χ., οπότε και δολοφονήθηκε με τη σειρά του, για να τον διαδεχθεί ο Νέρων. Στη μεγάλη ιστορία, ο Κλαύδιος, που οι Συγκλητικοί τού είχαν δώσει το παρωνύμιο Cucurbita, δηλαδή Κολοκύθας, θεωρείται καλός αυτοκράτορας. Στη διάρκεια της διοίκησής του επέκτεινε τα όρια του ρωμαϊκού κράτους, βελτίωσε το δικαστικό σύστημα, πολλές φορές δικάζοντας ο ίδιος, κατασκεύασε πολλά δημόσια έργα (δρόμους, κανάλια, υδραγωγεία), αύξησε την καλλιεργήσιμη γη στην ιταλική χερσόνησο και προσπάθησε να ανεξαρτητοποιηθεί από τη Σύγκλητο και του ιππείς, δίνοντας αξιώματα σε απελεύθερους, δηλαδή σε πρώην δούλους.

Φαίνεται όμως ότι η μεγάλη ιστορία δεν μέτρησε για την υστεροφημία του Κλαύδιου. Μέτρησε περισσότερο η μικρή ιστορία, το ανέκδοτο, το κουτσομπολιό. Ο Κλαύδιος έγινε το συνώνυμο του μωρού, του ανόητου, του γελοίου. Τον υποτιμούσε ακόμη και η ίδια η οικογένειά του, η γιαγιά του, η Λιβία Δρουσίλλα, που ήταν η τρίτη σύζυγος του Αυγούστου, η αδελφή του Λιβίλλα και η μητέρα του Αντωνία η Νεότερη. Μάλιστα, η μητέρα του τον θεωρούσε γέννημα ανθρώπου το οποίο η φύση δεν είχε μπορέσει να ολοκληρώσει και όποιον ήθελε να κατηγορήσει για βλακεία έλεγε ότι ήταν πιο ηλίθιος από τον γιο της.

Ο Κλαύδιος, όταν ήταν έφηβος και νέος, χώλαινε, έτρεμε, τραύλιζε, γελούσε ενοχλητικά, η μύτη του έτρεχε και άφηνε δύσοσμα αέρια. Όσο μεγάλωνε όμως η κατάσταση της υγείας του βελτιωνόταν. Διάβαζε πολύ, μιλούσε πολύ καλά ελληνικά και ήταν από τους τελευταίους που μπορούσε να διαβάσει ετρουσκικά. Έγγραφε κιόλας, μολονότι τίποτα δεν έχει διασωθεί από το έργο του, στο οποίο συγκαταλεγόταν, ανάμεσα στα άλλα, μια ρωμαϊκή ιστορία της εποχής του Αυγούστου, μια ετρουσκική ιστορία, η αυτοβιογραφία του και μια πραγματεία για τα ζάρια. Όταν ανέλαβε αυτοκράτορας δεν είχε κάποιο σπουδαίο πρόβλημα.

Το γεγονός που κάνει μυθιστορηματική τη ζ��ή του Κλαύδιου, ο οποίος είχε γεννηθεί το 10 π.Χ. στο Λούγδουνο, τη σημερινή Λιόν, από Ρωμαίους ευγενείς είναι η δολοφονία του. Τον δολοφόνησε η τέταρτη σύζυγός του, που ήταν και ανιψιά του, η Αγριππίνα, προκειμένου να διευκολύνει την άνοδο στον θρόνο του γιου της Νέρωνα. O Νέρων είχε αρραβωνιαστεί και στη συνέχεια παντρευτεί την κόρη του Κλαύδιου Οκταβία και ο Κλαύδιος τον είχε υιοθετήσει. Η Αγριππίνα είχε ρίξει δηλητήριο σε ένα πιάτο με ζουμερά μανιτάρια, που της το είχε προμηθεύσει μια «διαβόητη φαρμακεύτρια». Το πιάτο πρόσφερε στον Κλαύδιο ο δοκιμαστής των φαγητών του, ο ευνούχος Αλωτός, ο οποίος προφανώς είχε μυηθεί στο κόλπο. Ο αυτοκράτορας δεν πέθανε αμέσως. Η δράση των δηλητηριασμένων μανιταριών δεν έγινε αμέσως αισθητή από τον Κλαύδιο, ίσως γιατί ήταν μεθυσμένος ή γιατί έπαιξε ευεργετικό ρόλο μια κένωση των εντέρων του. Όλα αυτά τα μαθαίνουμε από τον ιστορικό Τάκιτο. Τότε η Αγριππίνα ζήτησε τη συνδρομή του γιατρού Ξενοφώντα. «Ο Ξενοφών, προφασιζόμενος ότι θα βοηθούσε τον Κλαύδιο να κάνει εμετό, βύθισε βαθιά μέσα στον λαιμό του ένα φτερό που το είχε αλείψει με δραστικό δηλητήριο», γράφει ο Τάκιτος.

Και από δω αρχίζει η «Αποκολοκύνθωση» του Σενέκα. Όταν πέθανε ο Κλαύδιος του αποδόθηκαν όλες οι τιμές και επιπλέον αποφασίστηκε να του αποδοθεί ως τιμή η «αποθέωσις», δηλαδή η ένταξή του στους θεούς που απολάμβαναν την επίσημη κρατική λατρεία. Ίσως η απόφαση αυτή ήταν προϊόν υστερόβουλης σκέψης της Αγριππίνας, προκειμένου ο γιος της, Νέρων, να θεωρηθεί «υιός Θεού», από τη στιγμή που Κλαύδιος θα είχε αποθεωθεί, δηλαδή θεοποιηθεί. Η πρώτη ιστορική ρωμαϊκή προσωπικότητα που αποθεώθηκε ήταν ο Ιούλιος Καίσαρ.

Ο Νέρων ανέβηκε, λοιπόν, στον θρόνο και μάλιστα εκφώνησε τον επικήδειο για τον Κλαύδιο, τον οποίον είχε γράψει ο δάσκαλός του Σενέκας. Λίγο καιρό μετά την ανάρρηση στον θρόνο του Νέρωνα κυκλοφόρησε μια σάτιρα για τον Κλαύδιο με τον τίτλο Αποκολοκύντωσις που παραπέμπει στο «αποθέωσις». Μόνο που στη σάτιρα ο θεός έχει αντικατασταθεί από την κολοκύθα, την κολοκύντην, όπως ήταν ο αττικός τύπος της κολοκύνθης. Σύμφωνα με τη σάτιρα αυτή ο δολοφονημένος Κλαύδιος ανεβαίνει στους ουρανούς και παρουσιάζεται ενώπιον της Συγκλήτου των Ολυμπίων Θεών. Οι θεοί, τελικά, ματαιώνουν την αποθέωσή του και για να τον τιμωρήσουν ακόμη περισσότερο του επιβάλλουν ένα μάταιο καθήκον: να ρίχνει ζάρια χρησιμοποιώντας ένα τρύπιο κύπελλο από κολοκύθα.

«Κι εκείνος στη στιγμή άρχισε να ψάχνει τα ζάρια, που του έφευγαν συνέχεια, και δεν κατάφερνε να παίξει». Φαίνεται ότι ο συγγραφέας αυτού του κειμένου ήταν ο Σενέκας. Αυτός ο διάσημος, ακόμη και σήμερα, για τις τραγωδίες του, πολιτικός και φιλόσοφος, είχε γεννηθεί το 1 π.Χ στην Κόρδοβα της Ισπανίας, μάλλον από Ισπανούς γονείς. Πρωτοεμφανίστηκε ως δικηγόρος στη Ρώμη στα χρόνια του Τιβέριου (14-37 μ.Χ), πέρασε μάλλον δύσκολα στα χρόνια του Καλιγούλα αλλά και του Κλαύδιου, που τον εξόρισε στην Κορσική, με την κατηγορία της μοιχείας. Επέστρεψε από την εξορία το 49 μ.Χ., μάλλον με την παρέμβαση της Αγριππίνας, κι έγινε δάσκαλος του εντεκάχρονου, τότε Νέρωνα, παίρνοντας και το αξίωμα του υπάτου.

Όταν ο Νέρων ανέβηκε στον θρόνο σε ηλικία 17 ετών, ο Σενέκας έγινε σύμβουλός του, ασκώντας μεγάλη επιρροή στον αυτοκράτορα. Πέντε χρόνια έμεινε ο Σενέκας ως σύμβουλος του αυτοκράτορα, μια πενταετία που θεωρείται λαμπρή. Τελικά κατηγορήθηκε ότι πήρε μέρος σε συνωμοσία εναντίον του και καταδικάστηκε σε θάνατο. Ένα απόγευμα του Απριλίου του έτους 65 μ.Χ., ενώ ο Σενέκας δειπνούσε με τη γυναίκα του Πομπηία Παυλίνα και φίλους του σε έπαυλή του έξω από τη Ρώμη, αξιωματικός της πραιτοριανής φρουράς τού μετέφερε την απόφαση του Νέρωνα. Τότε, ο Σενέκας, έχοντας προφανώς ως πρότυπο τον Σωκράτη, αυτοκτόνησε ανοίγοντας τις φλέβες στα χέρια του, στον μηρό αλλά και πίσω από τα γόνατα.

Όλη αυτή η ιστορία του Κλαύδιου, του Σενέκα και της Αποκολοκύνθωσης παρουσιάζεται με απίστευτη αφηγηματική γοητεία από τον καθηγητή της Αρχαίας Ελληνικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, Σταύρο Τσιτσιρίδη, στην εκτεταμένη εισαγωγή της έκδοσης του κειμένου του Σενέκα. Ο καθηγητής Τσιτσιρίδης μας λέει ότι η κολοκύθα στον τίτλο του έργου πιθανόν να συνδέεται με την παραδομένη μωρία και ανοησία του Κλαύδιου αλλά και με το πάθος του για τα ζάρια. Το κύπελλο των ζαριών κατασκευαζόταν, όπως και άλλα αντικείμενα, από νεροκολοκύθα. Η πολύ κομψή και βιβλιοδετημένη έκδοση της Κίχλης περιλαμβάνει, εκτός από την εισαγωγή, το πρωτότυπο κείμενο, ένα αριστούργημα σε πεζό και ποιητικό λόγο, και αντικριστά τη μετάφρασή του, καθώς και σχόλια, όλα από τον Σταύρο Τσιτσιρίδη. Τα ελληνικά της μετάφρασης βρίσκονται πιο κοντά στη λογοτεχνική γλώσσα, έτσι ώστε το αρχαίο κείμενο να προκαλεί την απόλαυση αλλά και την περιέργεια του σημερινού αναγνώστη. Τα σχόλια δίνουν όλες τις ιστορικές και πραγματολογικές πληροφορίες που είναι απαραίτητες στον σημερινό αναγνώστη, ενώ μερικά από αυτά διαβάζονται σαν μικρές λογοτεχνικές ιστορίες.

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

[sugaroto]

Πρώτος γύρος

Ο Αλέξης Τσίπρας είναι Έλληνας πολιτικός, πρόεδρος του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς - Προοδευτική Συμμαχία  (ΣΥ.ΡΙΖ.Α.-Π.Σ.) και αρχ��γός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Διετέλεσε πρωθυπουργός της Ελληνικής Δημοκρατίας από τον  Ιανουάριο  ως τον Αύγουστο του 2015 και από το  Σεπτέμβριο του 2015 ως τον Ιούλιο του 2019.

Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης ήταν Έλληνας αρχιστράτηγος και ηγετική μορφή της Επανάστασης του 1821, οπλαρχηγός, πληρεξούσιος, Σύμβουλος της Επικρατείας. Απέκτησε το προσωνύμιο Γέρος του Μοριά. Μετά θάνατον τιμήθηκε από την Ελληνική Πολιτεία με τον βαθμό του Στρατάρχη.

ΠΡΟΤΟΤΥΠΟ ΠΟΣΤ

[mpolikh-gkrinia-kai-aiwnia-neura]

Τι σπουδάζεις , Και με τι ασχολείσαι στον ελεύθερο σου χρόνο ? 

Σπουδάζω βιοτεχνολογία στην Ιταλία και στον ελεύθερο χρόνο μου προσπαθώ να κάνω εκδρομές και ταξίδια και από Ιανουάριο θέλω να ξεκινήσω και γυμναστήριο.

[rockattitudegr]

O Yellow Red κυκλοφορεί το πρώτο του single “Live a Little Lie” μέσα από το ντεμπούτο του άλμπουμ “My Little Words” που θα κυκλοφορήσει τον Ιανουάριο του 2025 από την Make Me Happy records.

[crisismonitor]

Υπό διερεύνηση για υποθέσεις διαφθοράς βρίσκεται ο υπουργός Άμυνας της Κίνας, σύμφωνα με τους Financial Times, στο πλαίσιο του τελευταίου σκανδάλου που συγκλονίζει τον Λαϊκό Απελευθερωτικό Στρατό μετά από σειρά υψηλού προφίλ εκκαθαρίσεων που ανέτρεψαν τους δύο προκατόχους του. Ο ναύαρχος Ντονγκ Τζουν βρίσκεται υπό έρευνα στο πλαίσιο μιας ευρύτερης υπόθεσης, σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας την Τετάρτη, η οποία επικαλείται ανώνυμους νυν και πρώην αξιωματούχους των ΗΠΑ που γνωρίζουν την κατάσταση. Το άρθρο δεν παρέχει λεπτομέρειες για τις κατηγορίες που βαραίνουν τον Ντονγκ. Η κυβέρνηση του προέδρου Σι Τζινπίνγκ έχει καθαιρέσει περισσότερα από δώδεκα ανώτατα στρατιωτικά στελέχη από το περασμένο καλοκαίρι, όταν ξεκίνησε μια εκτεταμένη έρευνα για διαφθορά που αφορά αγορές εξοπλισμού από το 2017. Αυτή η έρευνα οδήγησε στην απομάκρυνση των δύο τελευταίων υπουργών Άμυνας της Κίνας από το Κομμουνιστικό Κόμμα και αρκετών αξιωματούχων με δεσμούς με τη μυστικοπαθή Δύναμη Πυραύλων που επιβλέπει το πυρηνικό οπλοστάσιο της χώρας. Auditor's note: Η διαφθορά ως... πρόσχ��μα Επίσης, πρέπει να σημειωθεί ότι προσφάτως, για διαφθορά εξαναγκάστηκε σε παραίτηση και ο επικεφαλής της Λαϊκής Τράπεζας της Κίνας, κίνηση που όμως ερμηνεύεται ότι αποτελεί προϊόν σύγκρουσης με την Οικονομική Επιτροπή της Πολιτικής Γραμματείας, για τον τρόπο χειρισμού της επιβράδυνσης της οικονομίας. Η καθαίρεση του Ντονγκ, λιγότερο από έναν χρόνο μετά την ανάληψη των καθηκόντων του, υποδηλώνει ότι η έρευνα κλιμακώνεται, εγείροντας ερωτήματα σχετικά με τη διαδικασία επιλογής στελεχών από τον Κινέζο ηγέτη. Η Κίνα καθαίρεσε επίσης τον πρώην υπουργό Εξωτερικών Κιν Γκανγκ, που είχε επιλεγεί από τον Σι, τον Ιούλιο, αφού απολύθηκε μυστηριωδώς λίγους μήνες μετά την ανάληψη του ρόλου του. Παρόλο που ο υπουργός Άμυνας της Κίνας είναι επιφορτισμένος με την ηγεσία της στρατιωτικής διπλωματίας της χώρας —και όχι με την άμεση διοίκηση των ενόπλων δυνάμεων— οι εκκαθαρίσεις δείχνουν εκτεταμένη αναταραχή στις ανώτερες βαθμίδες του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού. Οι έρευνες για διαφθορά στο αδιαφανές στρατιωτικό σύστημα του Πεκίνου διεξάγονται συνήθως κεκλεισμένων των θυρών, με μόνο την απομάκρυνση δημόσιων προσώπων να γίνεται γνωστή, πράγμα που σημαίνει ότι περισσότεροι αξιωματούχοι ενδέχεται να βρεθούν υπό έλεγχο. Η αναταραχή στον Λαϊκό Απελευθερωτικό Στρατό απειλεί να υπονομεύσει την προσπάθεια του Σι να αυξήσει την πίεση στην Ταϊβάν με μια σειρά ασκήσεων γύρω από το αυτοδιοικούμενο νησί, το οποίο το Πεκίνο διεκδικεί ως έδαφός του. Αυτή η πίεση έρχεται καθώς ο Ντόναλντ Τραμπ επιστρέφει στον Λευκό Οίκο τον Ιανουάριο, εγείροντας αμφιβολίες για τη δέσμευση των ΗΠΑ απέναντι στην Ταϊπέι, ενώ απαιτεί από την κυβέρνησή της να πληρώσει την Αμερική για την άμυνά της. Το τανγκό με τις ΗΠΑ Ο Ντονγκ ανέλαβε τη θέση του κορυφαίου στρατιωτικού διπλωμάτη της χώρας τον Δεκέμβριο, μετά την καθαίρεση του προκατόχου του, Λι Σανγκφού, επτά μήνες μετά την ανάληψη των καθηκόντων του —η συντομότερη θητεία σε αυτόν τον ρόλο. Ο Ντονγκ ήταν ο πρώτος υπουργός Άμυνας που προερχόταν από το ναυτικό της Κίνας, το οποίο προβάλλει τη δύναμή του στη Νότια Σινική Θάλασσα και τα Στενά της Ταϊβάν — δύο από τα μεγαλύτερα σημεία τριβής στις σχέσεις ΗΠΑ-Κίνας. Η τοποθέτησή του εξάλειψε μια τριβή σε αυτή τη σχέση, με τον Ντονγκ να επαναφέρει συναντήσεις με τον Υπουργό Άμυνας των ΗΠΑ, Λόιντ Όστιν, που ο Λι είχε αρνηθεί να πραγματοποιήσει λόγω κυρώσεων από την Αμερική. Ωστόσο, μετά από συνομιλίες στη Σιγκαπούρη που και οι δύο πλευρές χαρακτήρισαν «θετικές, πρακτικές και εποικοδομητικές», η επικοινωνία φάνηκε να διακόπτεται αυτόν τον μήνα. Ο Ντονγκ αρνήθηκε να συναντήσει τον Όστιν σε σύνοδο υπουργών Άμυνας στο Λάος, με το Πεκίνο να καλεί τις ΗΠΑ να «διορθώσουν άμεσα τα λάθη» τους σχετικά με την Ταϊβάν μετά την αποτυχημένη συνάντηση. Το ταξίδι στο Λάος ήταν η τελευταία φορά που ο Ντονγκ εμφανίστηκε στα κρατικά μέσα, όταν συναντήθηκε στις 22 Νοεμβρίου με τον ηγέτη της χώρας Θονγκλούον Σισουλίθ. Η απομάκρυνση των προκατόχων του Ντονγκ έχει αποκαλύψει πόσο μακριά πρέπει να φτάσει η εκστρατεία του Σι για την εξάλειψη της διαφθοράς. Ο Γουέι Φενγκχέ —υπουργός Άμυνας από το 2018 έως το 2023— καταχράστηκε τη θέση του και «δέχθηκε τεράστια ποσά χρημάτων», ενώ ο Λι «εγκατέλειψε την αρχική του αποστολή και τις αρχές του κόμματος», σύμφωνα με κρατικά μέσα ενημέρωσης. Read the full article

[rulinarulina]

Μαντλίν ΜακΚάν: Η Πολωνή που ισχυρίζεται με «νέες αποδείξεις» ότι είναι η εξαφανισμένη τρίχρονη

Πέρυσι προκάλεσε φρενίτιδα στα ΜΜΕ με τους ισχυρισμούς του, πριν ζητήσει συγνώμη τον περασμένο Ιανουάριο – Τώρα επανέρχεται Η Τζούλια Βάντλετ, από την Πολωνία, πιστεύει ότι είναι η Μαντλίν ΜακΚάν, η οποία εξαφανίστηκε από το θέρετρο Praia da Luz στην Πορτογαλία τον Μάιο του 2007. Η τρίχρονη ήταν σε διακοπές με τους γονείς της και τα μικρότερα δίδυμα αδέλφια της, όταν εξαφανίστηκε από το δωμάτιο…

[awesomehappystudentmagazine-blog]

Ο Τραμπ υλοποιεί τις υποσχέσεις του: Δασμοί 25% από την πρώτη μέρα της θητείας του σε Καναδά, Μεξικό, Κίνα

Ο Ντόναλντ Τραμπ επιβεβαίωσε ότι το πρώτο μέτρο το οποίο θα εφαρμόσει στο πεδίο της οικονομίας αμέσως αφού ορκιστεί τον Ιανουάριο θα είναι η αύξηση των τελωνειακών δασμών σε προϊόντα που εισάγονται στις ΗΠΑ από την Κίνα, αλλά και από το Μεξικό και τον Καναδά, αποφάσεις που δικαιολόγησε επικαλούμενος τις κρίσεις των οπιοειδών και της παράνομης μετανάστευσης. “Την 20ή Ιανουαρίου, ως ένα από τα…

[prasinoxaos]

Καλοκαίρι είναι αυτό;

Εμένα μου θυμίζει Ιανουάριο.

[eclecticstarlightblogger]

Σλοβακία: Κόβει τις διπλωματικές σχέσεις με το Κοσσυφοπέδιο

Η απόφαση της Σλοβακίας να κλείσει το γραφείο διασύνδεσης της,  η οποία είναι μια από τις πέντε χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης που δεν αναγνωρίζουν το Κοσσυφοπέδιο, θεωρείται ένα βήμα πίσω στις προσπάθειες της Πρίστινα να βελτιώσει τις σχέσεις της με αυτές τις χώρες. Η Σλοβακία αποφάσισε να κλείσει το γραφείο στην Πρίστινα από τον Ιανουάριο του […] Σλοβακία: Κόβει τις διπλωματικές σχέσεις με το…

[justforbooks]

Τον Ιανουάριο του 1975, ένας σαραντάχρονος, μικροκαμωμένος, διοπτροφόρος δημοσιογράφος ξεκινούσε στο δεύτερο κανάλι της γαλλικής τηλεόρασης μια εκπομπή που έμελλε να πάρει διαστάσεις θρύλου. Γιος αγροτών, λάτρης του καλού κρασιού και φανατικός θεατής αγώνων ποδοσφαίρου, ο Μπερνάρ Πιβό (1935-2024) πέτυχε με τις «Apostrophes» («Αποστροφές») κάτι που ακόμα και σήμερα μοιάζει ακατόρθωτο: επί μια δεκαπενταετία κρατούσε ενήμερους τους συμπατριώτες του για την εκδοτική παραγωγή, παροτρύνοντάς τους ν’ αγοράσουν βιβλία και, κυρίως, να τα διαβάσουν.

Ο ίδιος δεν ήταν ούτε κριτικός ούτε συγγραφέας. Το τελευταίο ίσως θα το ήθελε πολύ, αλλά η αδυναμία του δεν τον δηλητηρίασε με απογοήτευση ή πικρία. Αντίθετα, τον προίκισε με θαυμασμό και περιέργεια για εκείνους που γράφουν.

Ο Πιβό λειτουργούσε απλώς ως δημοσιογράφος. Κι όπως στις βιτρίνες των βιβλιοπωλείων εκτίθενται πρωτόλεια, έργα επικαιρικά, βιβλία ενδιαφέροντα μεν αλλά αποτυχημένα, έτσι και από το σαλόνι των «Apostrophes» πέρασαν συγγραφείς που δεν στέκονταν στο ύψος του Ναμπόκοφ, του Νόρμαν Μέιλερ ή της Γιουρσενάρ. Το σίγουρο, ωστόσο, είναι πως η εκπομπή του Πιβό, με αφορμή πάντα κάποια βιβλία, κατέγραψε όλα τα πάθη, τα ερωτήματα, ακόμα και τα ευτράπελα μιας εποχής.

Όταν με δική του πρωτοβουλία ο κύκλος των «Apostrophes» έκλεισε, τη σκυτάλη πήρε μια καινούργια εκπομπή, με τίτλο «Bouillon de culture» («Πολιτιστική σούπα»). Σ’ αυτήν, μεταξύ 1991-2001, ο Πιβό ανακάτευε τη λογοτεχνία με τον κινηματογράφο και τον χορό, και τα εικαστικά με τη μουσική και το θέατρο, χωρίς όμως να σαγηνεύει τα πλήθη που τον παρακολουθούσαν παλιότερα. Τι συνέβη; Είχε χάσει την ικανότητα να συνθέτει πάνελ ομιλητών; Δεν έκανε με την ίδια όρεξη τη δουλειά του; Δεν αντλούσε ενδιαφέρον υλικό από την πολιτιστική επικαιρότητα; Ή μήπως είχε αλλάξει γλώσσα και δεν απευθυνόταν πια στον μέσο τηλεθεατή;

Κάθε άλλο. Η «Πολιτιστική σούπα» αποτελούσε όαση στη γαλλική τηλεόραση και κάθε βδομάδα τροφοδοτούσε τον Τύπο με ειδήσεις και ευνοϊκά σχόλια. Γιατί η θεαματικότητά της, σε σχέση με την προηγούμενη εκπομπή του Πιβό, είχε πέσει στα μισά; Για τον ίδιο η απάντηση ήταν απλή: έφταιγε η ώρα προβολής της. Οι «Αpostrophes» ξεκινούσαν μεταξύ εννιά με εννιάμισι, ενώ η «Πολιτιστική σούπα» γύρω στις έντεκα το βράδυ. Στην αρχή της βραδιάς, οι πιθανότητες συνάντησης ενός χαρισματικού παρουσιαστή μ’ ένα περιφερόμενο, ακαθόριστο και μάλλον επιφυλακτικό κοινό είναι πολύ περισσότερες. Αυτήν την ώρα μπορεί κανείς να στρατολογήσει οπαδούς της ανάγνωσης, του θεάτρου ή της μουσικής. Πιο αργά, όμως, όσο πλησιάζ��υν μεσάνυχτα, στήνονται μπροστά στην οθόνη μόνο οι φανατικοί, οι «ψωνισμένοι» με την κουλτούρα. Οι εκ των προτέρων πεπεισμένοι.

Από την εποχή που ξεκίνησε ο Πιβό την τηλεοπτική του καριέρα ως το τέλος των '90s, είχαν έρθει τα πάνω κάτω (και) στο γαλλικό οπτικοακουστικό πεδίο. Η ιδιωτικοποίηση του TF1 το 1986 και η δημιουργία ιδιωτικών καναλιών επέφεραν ριζικές αλλαγές στον τηλεοπτικό χάρτη. Ο ανταγωνισμός των σταθμών, η αναζήτηση διαφημιστικών εσόδων όχι μόνο από τα ιδιωτικά αλλά και από τα κρατικά κανάλια, και η δικτατορία των μετρήσεων θεαματικότητας υπέσκαψαν την ποιοτική στάθμη των εκπομπών και εξόρισαν τις πολιτιστικές εκπομπές στις μεταμεσονύχτιες ώρες.

Μοναδικός ίσως επιζών της «απορρύθμισης», πιστός στην Αntenne 2 (το δεύτερο κρατικό κανάλι), παρά τις δελεαστικές προσφορές που δέχτηκε κατά καιρούς για να το εγκαταλείψει, ο Μπερνάρ Πιβό αποφάσισε τo 1998 να περάσει στην επίθεση. Και το έκανε γραπτώς, μ’ έναν λίβελο, επιπλήττοντας τις νοικοκυρές κάτω των πενήντα ετών –το target group στο οποίο απευθύνονταν οι διευθυντές προγράμματος για ν’ αυξήσουν τα διαφημιστικά έσοδα των σταθμών τους– για την απάθεια που επιδεικνύουν καταναλώνοντας φτηνές εκπομπές, οι οποίες υποτίθεται πως ανταποκρίνονται στα χαμηλά τους γούστα.

Το βιβλίο του –εξαντλημένο προ πολλού, δυστυχώς– «Αμήχανοι θεατές» (μτφρ. Ελένη Ψυχούλη, Λιβάνης) ήταν σαν τις εκπομπές του, ανάλαφρο και ταυτόχρονα διεισδυτικό. Ακόμα κι αν το εύρημα της επίπληξης των «νοικοκυρών κάτω των πενήντα ετών» μπορεί να θεωρηθεί από κάποιους ατυχές ή κακόγουστο, ο προβληματισμός του Γάλλου δημοσιογράφου για την παιδευτική λειτουργία της τηλεόρασης και για την τύχη των εκπομπών που στοχεύουν στην καλλιέργεια του κοινού παραμένει σημαντικός. Πόσο μάλλον όταν προέρχεται από έναν άνθρωπο που απεχθανόταν όσο τίποτε άλλο τους διανοούμενους που μεμψιμοιρούν για τα χάλια της τηλεόρασης επειδή δεν έχουν αντιληφθεί τι είναι τελικά αυτό το μέσον και σε τι χρησιμεύει.

Ο Πιβό γνώριζε καλά ότι η τηλεόραση δεν είναι παντοδύναμη κι ότι δεν μπορεί να αντιμετωπίσει με τον ίδιο τρόπο όλες τις μορφές της τέχνης και της επιστήμης. Είχε επίσης συνείδηση ότι, όσον αφορά τις νέες γενιές, η κουλτούρα έχει χάσει την παλιά της αίγλη, ότι φαντάζει λιγότερο απαραίτητη στην ολοκλήρωση της ύπαρξης. Αντιλαμβανόταν ότι οι νέοι αρνούνται να παραδώσουν τη σκυτάλη της πολιτιστικής τους έκφρασης στην τηλεόραση, ότι δεν περιμένουν το «κουτί» για να τους εξηγήσει τον κόσμο ούτε να τους διαφωτίσει για τις συμπεριφορές και τα γούστα τους.

Ο λόγος για τον οποίο εξεγέρθηκε ο Πιβό ήταν επειδή όλοι –ακόμα και οι επικεφαλής των κρατικών καναλιών– είχαν καταθέσει τα όπλα στον βωμό των αριθμών: «Αντί να διαμορφώσουμε το γούστο του κοινού, προλάβαμε τις επιθυμίες του. Αντί να το ταράζουμε κάθε τόσο με κάτι το απρόβλεπτο, το παρακινδυνευμένο, το κολακέψαμε με εύκολες λύσεις. Ας έχουν χάρη η τηλεθέαση και η διαφήμιση που μας έκοψαν κάθε φόρα για τόλμη στις ζώνες υψηλής θεαματικότητας». Τα βέλη του μάλιστα δεν τα εκτόξευε γενικώς και αορίστως. Στις σελίδες του βιβλίου του, υπουργοί, βουλευτές και γερουσιαστές, επιχειρηματίες και στελέχη καναλιών, όλοι έχουν την τιμητική τους.

Σύμφωνα με τη γνώμη του διαπρεπούς κοινωνιολόγου Ντομινίκ Βολτόν –την οποία μνημονεύει ο Πιβό στους «Αμήχανους θεατές»–, η τηλεόραση είναι η μόνη δραστηριότητα που μοιράζονται όλες οι κοινωνικές τάξεις και όλες οι ηλικίες, η μόνη που συντελεί στη δημιουργία δεσμού ανάμεσα στα περιβάλλοντα. Καθώς το κοινωνικό ρήγμα διευρύνεται συνεχώς λόγω της οικονομικής κρίσης, της επέκτασης της ανεργίας και του ξέφρενου αγώνα για περισσότερο κέρδος, όσο η τηλεόραση παίζει τον ρόλο του καθρέφτη που επιτρέπει τη συνάντηση της μεγάλης πλειονότητας των κοινωνικών στρωμάτων τόσο περιορίζει τον αποκλεισμό εκείνων που αισθάνονται στο περιθώριο της κοινωνίας. Ο Βολτόν ήδη προέβλεπε ότι σ’ ένα όχι και τόσο μακρινό μέλλον κάθε τηλεθεατής, απομονωμένος στο ιδιωτικό του σύμπαν, θα έχει πρόσβαση στο καλωδιακό κανάλι που θα προβάλλει τα εξειδικευμένα προγράμματα που τον ενδιαφέρουν. Μόνο τα μη ειδικά κανάλια με τα ποικίλα και διαφοροποιημένα προγράμματά τους, υποστήριζε, μπορούν να συντελέσουν στη δημιουργία κοινωνικού δεσμού.

Ωστόσο, όπως παρατηρούσε ο Πιβό, αυτά τα μη ειδικά κανάλια λειτουργούν με τους αμείλικτους όρους της ελεύθερης αγοράς και του ανταγωνισμού, πριμοδοτούν φτηνές εκπομπές τύπου reality show, εξορίζοντας από τα προγράμματά τους τον πολιτισμό: «Η τηλεθέαση εκμεταλλεύτηκε αυτό το δημοκρατικό και κοινωνικό, σχεδόν πατριωτικό άλλοθι που της προσέφερε ο περίφημος “κοινωνικός δεσμός” για να επιβάλει λιγάκι παραπάνω τους δικούς της νόμους, σε βάρος φυσικά της κουλτούρας». Κι από τη μεριά του επέμενε ότι μακροπρόθεσμα η ταυτότητα ενός έθνους σμιλεύεται περισσότερο μέσα από τις κοινές πολιτισμικές πρακτικές και την αλληλεπίδραση των πατροπαράδοτων αξιών και των σύγχρονων έργων, παρά μέσα από τις εξομολογήσεις των ανθρώπων της διπλανής πόρτας που εκθέτουν δημόσια τη δυστυχία ή την «τρέλα» τους.

Τι πρότεινε τελικά ο Πιβό στις… νοικοκυρές κάτω των πενήντα ετών μέσα από τον λίβελό του; Ν’ αντισταθούν, φυσικά. Να διαψεύσουν τα προγνωστικά των επικεφαλής του μάρκετινγκ και να μην παραδίδονται στις εκπομπές που απευθύνονται ειδικά σ’ εκείνες. Τις καλούσε να ανακαλύψουν τις χαρές που στερούνται εξαιτίας της ρουτίνας, ν’ απελευθερωθούν από το «κουτί», να ονειροπολήσουν. Όπως αποδείχτηκε, ήταν ένας από τους τελευταίους ρομαντικούς.

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

[thoughtfullyblogger]

Σλοβακία: Κόβει τις διπλωματικές σχέσεις με το Κοσσυφοπέδιο

Η απόφαση της Σλοβακίας να κλείσει το γραφείο διασύνδεσης της,  η οποία είναι μια από τις πέντε χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης που δεν αναγνωρίζουν το Κοσσυφοπέδιο, θεωρείται ένα βήμα πίσω στις προσπάθειες της Πρίστινα να βελτιώσει τις σχέσεις της με αυτές τις χώρες. Η Σλοβακία αποφάσισε να κλείσει το γραφείο στην Πρίστινα από τον Ιανουάριο του […] Σλοβακία: Κόβει τις διπλωματικές σχέσεις με το…