#Εκδόσεις Ρώμη

[nosensepapercollage]

ΕΝΝΕΑ ΜΗΝΕΣ ΣΤΗ ΦΟΡΜΟΛΗ, Ποιήματα, Εκδόσεις Ρώμη 2024

Δελτίο τύπου Από το Οπισθόφυλλο του βιβλίου Εννέα μήνες στη Φορμόλη, ποιήματα. ISBN: 978-960-655-167-3. Εξώφυλλο: Νόπη Φουντουκίδου Σε καίει μέσα μια περίεργη ζέστη. Ιδρώνεις μέσα σου. Ζέγνεις με στεγνές μασχάλε��. Εσωτερική αιμορραγία. Γάγγραινα. Σήψη συέλου. Εξωτερικά μια επιτηδευμένη απάθεια: «Οὕτως ἔσονται οἱ ἔσχατοι πρῶτοι καὶ οἱ πρῶτοι ἔσχατοι.» Η συλλογή ποιημάτων Εννέα μήνες στη…

[justforbooks]

Έρση Σωτηροπούλου

Θα γίνει η πρώτη Ελληνίδα που θα τιμηθεί με Νόμπελ Λογοτεχνίας, επιβεβαιώνοντας τις προβλέψεις που τη θέλουν να «παίζει» ψηλά στη λίστα με τους πιθανούς νικητές του φετινού βραβείου;

Η πληροφορία έγινε γνωστή από μια ανάρτηση στο προσωπικό προφίλ της καταξιωμένης συγγραφέως. Η ίδια ανέβασε τους πίνακες που δείχνουν τα στατιστικά στοιχεία των εταιρειών στοιχήματος και κατ’ επέκταση τις προβλέψεις και τις αποδόσεις που δίνουν για το ποιος είναι πιθανότερο να βραβευτεί φέτος με το Νόμπελ Λογοτεχνίας.

Το όνομα της γνωστής πεζογράφου συναγωνίζεται κορυφαία ονόματα της λογοτεχνίας, όπως του Ιάπωνα συγγραφέα Χαρούκι Μουρακάμι και της Κινέζας Can Xue. Ειδικότερα, φαίνεται ότι η απόδοση για την Xue είναι κατά μέσο όρο 9,33:1, για τον Μουρακάμι είναι 14:1, για την Έρση Σωτηροπούλου 15:1, ενώ για την Καναδή Μάργκαρετ Άτγουντ 17:1. Και στο World Literature Forum τα στοιχήματα θέλουν την υποψηφιότητά της φαβορί.

Να θυμίσουμε ότι την κορυφαία λογοτεχνική διάκριση έχουν λάβει στο παρελθόν ο Οδυσσέας Ελύτης και ο Γιώργος Σεφέρης ενώ, αν επιβεβαιωθούν οι προβλέψεις, η Έρση Σωτηροπούλου θα είναι η πρώτη πεζογράφος και η πρώτη γυναίκα που τιμάται για τη χώρα μας.

Πάντως, θα μπορούσαμε να πούμε ότι το λογοτεχνικό προφίλ της Έρσης Σωτηροπούλου ταιριάζει απόλυτα στο σκεπτικό της Σουηδικής Ακαδημίας, ειδικά αν αναλογιστούμε τις επιλογές που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια. Επίσης, έχει πολλά χρόνια να τιμηθεί κάποιος α��ό την Ελλάδα, ενώ οι πολυεπίπεδες ιστορίες που πλάθει η βραβευμένη πεζογράφος αλλά και η πορεία της μπορεί να αποτελέσουν μια καλή βάση για τ�� πιο προβεβλημένο ετήσιο λογοτεχνικό βραβείο. Επιπρόσθετα, έργα της έχουν μεταφραστεί στα γαλλικά, τα αγγλικά, τα γερμανικά, τα ισπανικά, τα ιταλικά και τα σουηδικά.

Η γλώσσα της είναι κοφτερή, νευρώδης, καθηλωτική και δυνατή. Τα θεματικά μοτίβα στα οποία κινείται, όπως στο τελευταίο της βιβλίο «Η τέχνη του να μην αισθάνεσαι τίποτα», εστιάζουν στις ρευστές ταυτότητες, στη γυναικεία συνθήκη, στην κατασκευή περσόνας, στο σεξ και την ερωτική επιθυμία, στο θέμα του να «ανήκεις» κάπου, στην οικογένεια και ιδιαίτερα στη μορφή της μητέρας, καθώς και σε προβλήματα της εποχής. Δημιουργεί ηρωίδες που είναι φεμινίστριες αλλά δεν το διακηρύσσουν. Όπως έχει πει παλαιότερα, «στέκομαι στο πλευρό κάθε φεμινιστικής διεκδίκησης και στηρίζω τους γυναικείους αγώνες, όπως και τους αγώνες όλων των κινημάτων επιθυμίας. Η πολιτική, για μένα, συνδέεται έντονα με τη σεξουαλικότητα».

Γράφει σχεδόν όλη τη ζωή της, πάντα στις άγρυπνες νύχτες της και θεωρεί τη συγγραφή ένα «παράθυρο ελευθερίας». Δεν αποχωρίζεται ποτέ το τσιγάρο, αντλεί έμπνευση από το τίποτα και θεωρεί τα βραβεία ενέσεις εμπιστοσύνης.

Μια από τις πιο θλιβερές εμπειρίες που έχει ζήσει ήταν όταν πριν από μερικά χρόνια ένα βιβλίο της, το «Ζιγκ-ζαγκ στις νεραντζιές», το οποίο γνώρισε μεγάλη επιτυχία στην Ελλάδα και το εξωτερικό, βρέθηκε στο στόχαστρο της λογοκρισίας, φτάνοντας να αποσυρθεί με εισαγγελική εντολή το 2008 από τις σχολικές βιβλιοθήκες ως «χυδαίο πορνογράφημα».

Η Έρση Σωτηροπούλου γεννήθηκε στην Πάτρα το 1953 και ζει στην Αθήνα. Σπούδασε Φιλοσοφία και Πολιτιστική Ανθρωπολογία στη Φλωρεντία και εργάστηκε ως μορφωτική σύμβουλος στην ελληνική πρεσβεία στη Ρώμη. Έχει γράψει ποιήματα, νουβέλες και μυθιστορήματα και έχει ασχοληθεί µε την οπτική και τη συγκεκριμένη ποίηση. Ενδεικτικά, έχει τιμηθεί µε το Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας και µε το βραβείο του περιοδικού «Διαβάζω» για το µυθιστόρημα «Ζιγκ ζαγκ στις νεραντζιές» (εκδόσεις Πατάκη, επανέκδοση, 2020), µε το Βραβείο της Ακαδηµίας Αθηνών για το μυθιστόρημα «Εύα» (Πατάκη, 2009), που ήταν επίσης υποψήφιο στη γαλλική του έκδοση για το Prix du Livre Européen, µε το Κρατικό Βραβείο Διηγήματος για τη συλλογή «Να νιώθεις µπλε, να ντύνεσαι κόκκινα» (Πατάκη, 2011) και µε το βραβείο ποίησης Dante Alighieri στην Ιταλία. Το μυθιστόρημά της «Τι µένει από τη νύχτα» (Πατάκη, 2015) απέσπασε στη Γαλλία το Βραβείο Μεσόγειος (Prix Méditerranée Etranger) και στις ΗΠΑ το Εθνικό βραβείο ALTA 2019 (µτφρ. Karen Emmerich). Από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν επίσης τα μυθιστορήματά της «Η φάρσα» (2010, νέα έκδοση) και «Μπορείς;» (2017, Βραβείο Literature.gr Ελληνική Λογοτεχνική Φράση της Χρονιάς), το ποιητικό έργο «Άνθρωπος στη θάλασσα» (2018) και η συλλογή διηγημάτων «Η τέχνη να μην αισθάνεσαι τίποτα» (2022).

Θα είναι, όμως, η Έρση Σωτηροπούλου η πρώτη Ελληνίδα πεζογράφος που θα πάρει το Νόμπελ Λογοτεχνίας; «Είμαι ψύχραιμη. Έχω μάλλον εθιστεί γιατί βλέπω το όνομά μου στη λίστα των πιθανών νικητών του Νόμπελ Λογοτεχνίας σχεδόν κάθε χρόνο, τα τελευταία 5-6 χρόνια. Αν και εδώ είχε περάσει απαρατήρητο. Όμως φέτος εκτοξεύτηκα, κάποιος ή κάποιοι μ’ έσπρωξαν και ανέβηκα αρκετά ψηλά στη λίστα, έτσι το θέμα πήρε δημοσιότητα. Ποιοι είναι αυτοί οι άγνωστοι θαυμαστές του έργου μου που συνεχίζουν να με ωθούν προς τα πάνω και δεν πρόκειται να γνωρίσω ποτέ; Κάθομαι μπροστά στο γραφείο μου, λίγο στραβά στην καρέκλα, όπως πάντα. Δεν περιμένω να χτυπήσει το τηλέφωνο. Ούτε φαντασιώνομαι τη στιγμή που ανοίγοντας την πόρτα θα βρεθώ στο φως των προβολέων. Όλα μπορούν να συμβούν και τίποτα να μη γίνει. “Η ελπίδα μπορεί να είναι ελπίδα για το λάθος πράγμα”, έγραψε ο Έλιοτ», υποστηρίζει η γνωστή συγγραφέας. 

Μπορεί οι αποδόσεις των στοιχημάτων να μην έχουν ιδιαίτερη φερεγγυότητα, αλλά όπως και να ‘χει είναι σημαντικό ότι το όνομα μιας Ελληνίδας συγγραφέως συζητείται γι’ αυτή την παγκόσμια διάκριση. Η αγωνία αναμένεται να λάβει τέλος την επόμενη Πέμπτη, 10 Οκτωβρίου, στις δύο το μεσημέρι (ώρα Ελλάδας), όταν η Σουηδική Ακαδημία θα ανακοινώσει από τη Στοκχόλμη τον ή τη συγγραφέα που θα τιμηθεί με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας 2024.

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

[babiskavvadias]

Η απελευθέρωση - Μπάμπης Καββαδίας

(2ο βραβείο στον Α΄ Λογοτεχνικό Διαγωνισμό Διηγήματος για τον El Greco, Εκδόσεις Ρώμη, Θεσσαλονίκη 2014)

Κοίταξε το ρολόι του. Πριν προλάβει να δυσανασχετήσει για την διαφαινόμενη αργοπορία του άλλου, τον είδε να περνάει έξω από τη τζαμαρία του καφέ. Την επόμενη στιγμή σάρωνε από την πόρτα με μια αγχωμένη ματιά το εσωτερικό. Δεν χρειάστηκε να του κάνει νόημα. Πλησίασε το τραπέζι έχοντας κάτω απ’ την μασχάλη του ένα τετράγωνο δέμα, 40 επί 40, τυλιγμένο με κίτρινο χαρτί και δεμένο με σπάγκο από λινάρι.

«Τά ‘φερες;» τον ρώτησε ο νιοφερμένος, χωρίς να καθίσει, σφίγγοντας στο στήθος του με τα δυο του χέρια το δέμα, γερά αλλά και τρυφερά, σα μωρό.

Δεν απάντησε αμέσως. Σκάλωσε για λίγο στην εμφάνισή του. Ήταν δυνατόν; Αυτός ο κακομοίρης; Το βλέμμα του ταξίδεψε στους γκρίζους κροτάφους -της ταλαιπώριας, όχι της γοητείας-, στους μαύρους κύκλους γύρω απ’ τα μάτια -αναμφίβολα μόνιμο χαρακτηριστικό κι όχι πρόσκαιρο σημάδι ενός ξενυχτιού-, στους σκυφτούς ώμους, στα τριμμένα ρούχα. Το γενάκι και τα ρουφηγμένα μάγουλα του έδιναν μορφή ασκητική. Η ομοιότητα -σκέφτηκε- ήταν εντυπωσιακή για να είναι τυχαία.

«Εδώ είναι;» τον ρώτησε, δείχνοντας με το κεφάλι του το δέμα.

Αγριωπά ο άλλος επανέλαβε την ερώτησή του.

«Τά ‘φερες;»

Χαμογέλασε πλατιά για να τον καθησυχάσει.

«Και βέβαια. Αλλά πρώτα θέλω να τον δω.»

Σήκωσε τα χέρια του προς το δέμα. Ο άλλος τραβήχτηκε.

«Περίμενε!» έκανε απότομα. «Όχι ακόμα. Να δω τα λεφτά.»

Κούνησε το κεφάλι του συγκαταβατικά και σήκωσε κάτω απ’ το τραπέζι ένα σάκο. Τον τοποθέτησε στην καρέκλα δίπλα του και τον άνοιξε προς το μέρος του: Δεσμίδες πενηντάρικων και εικοσάρικων μέχρι απάνω.

«Είναι όλα εδώ. Τώρα, τον πίνακα.»

Με το ένα χέρι έδωσε το σάκο και με το άλλο πήρε το δέμα. Ψηλάφισε τις άκρες του και ένοιωσε την ανάγλυφη διακόσμηση της κορνίζας. Τα μάτια του φωτίστηκαν. «Ήταν αλήθεια! Με την κορνίζα τον βούτηξε!», σκέφτηκε. Δεν τόλμησε να πάει το χέρι του προς το κέντρο· φοβόταν μην πειράξει τον καμβά. Έκανε να τραβήξει τον σπάγκο, για ν’ ανοίξει το δέμα.

«Μη!» έσκουξε πνιχτά ο άλλος. «Όχι εδώ! Όχι μπροστά μου!» Τον κοίταξε με απορία, καθώς �� άλλος έβαζε το χέρι μέσα στο σακάκι του και έβγαζε μερικές φωτογραφίες πολαρόιντ. «Θα πρέπει να σ’ εμπιστευθώ για τα λεφτά. Κι εσύ, θα πρέπει να μ’ εμπιστευθείς για τον πίνακα», είπε πιο μαλακά. Ακούμπησε τις πολαρόιντ στο τραπέζι και κάθησε. Ήταν έντεκα, με ημερομηνίες σημειωμένες στο άσπρο τους περιθώριο. 21/3/2003, 21/3/2004, 21/3/2005 και ούτω καθεξής. Όλες τους απεικόνιζαν το ίδιο πράγμα: Τον πίνακα, ενώ το κεφάλι που φαινόταν μπροστά απ’ αυτόν ανήκε αναμφίβολα στον συνομιλητή του. Πόσο μέσα είχε πέσει! Το κεφάλι του ήταν ολόιδιο με αυτό της φιγούρας στον πίνακα. Θα ‘λεγες ότι ο Ελ Γκρέκο τον είχε στο εργαστήρι του, για μοντέλο. Ναι, σκέφτηκε, δεν θα του φαινόταν παράξενο, αν αυτή η ταλαιπωρημένη φιγούρα ήταν ένας ζωντανός νεκρός, καταδικασμένος να τριγυρνά στον πάνω κόσμο, 500 χρόνια τώρα. Ξανακοίταξε την πρώτη πολαρόιντ. Όχι. Αυτός που ποζάρει μπροστά στον πίνακα δεν είναι απέθαντος. Είναι ένας άνθρωπος γεμάτος ζωή, με μάτια που αστράφτουν από ενθουσιασμό. Το νεανικό του πρόσωπο δεν το σκιάζει τίποτα. Μόλις κατόρθωσε το ακατόρθωτο και το απολαμβάνει. Όχι, τα σύννεφα αρχίζουν να εμφανίζονται στις επόμενες πολαρόιντ. Ο πίνακας παραμένει αναλλοίωτος, αλλά ο άνθρωπος μπροστά του αλλάζει. Το χέρι που κρατάει τη φωτογραφική μηχανή τραβώντας αυτές τις selfies χαμηλώνει σιγά σιγά, χρόνο με το χρόνο. Και ο άνθρωπος κοιτάει τον φακό όλο και πιο εξαντλημένος. Οι πρώτες φωτογραφίες ήταν τρόπαια νίκης. Οι μεσαίες φλέρταραν με την αγγαρεία. Στις τελευταίες, η λάμψη του ενθουσιασμού στα μάτια έχει δώσει ξεκάθαρα τη θέση της στην λάμψη της τρέλας και της απόγνωσης.

Όσο ο άλλος ψαχούλευε τις δεσμίδες μέσα στην τσάντα, εστίασε στο δεύτερο επίπεδο των πολαρόιντ, στον πίνακα: Ναι, ήταν αυτός. Ένας χαμένος για αιώνες Άγιος Φραγκίσκος της Ασσίζης λαμβάνων τα στίγματα, του Ελ Γκρέκο, έργο περίπου του 1595. Μια από τις 6-7 παραλλαγές που έκανε με αυτό το θέμα ο Δάσκαλος –και σώζονται ακόμα.

Αφού ρούφηξε φωτογραφία την φωτογραφία, άφησε τις πολαρόιντ στο τραπέζι και εξέτασε τον άλλον. Έτρεμε, και όχι λόγω του ότι ψηλαφούσε τόσες χιλιάδες ευρώ. Και πριν έτρεμε, πριν πάρει στα χέρια του το σάκο. Και στο τηλέφωνο η φωνή του ακουγόταν τρεμάμενη. Πώς διάολο μπόρεσε αυτό το ανθρώπινο ράκος, να κάνει τη «ληστεία του αιώνα» πριν 11 χρόνια;

Εντάξει, δεν ήταν μόνος του. Οι συνεργάτες του, όμως δεν φάνηκαν ιδιαίτερα έξυπνοι, αν τους κρίνεις απ’ το ότι πιάστηκαν μέσα στη βδομάδα μετά τη ληστεία. Μπα… Δεν είχε νόημα να τον ρωτήσει λεπτομέρειες. Όλοι τις γνώριζαν. Και ένας 12χρονος μπορεί να googlάρει και να τις μάθει. Ο πίνακας, που ανήκε σε μια ιδιωτική συλλογή, βρισκόταν στην Αθήνα για μια έκθεση. Η λήξη της έκθεσης και η μεταφορά των έργων στο αεροδρόμιο για να επιστραφούν αυτά στους ιδιοκτήτες τους, συνέπεσε με μια από τις μεγαλύτερες πορείες ενάντια στους βομβαρδισμούς στο Ιράκ. Ένας συνδυασμός καλών πληροφοριών, ερασιτεχνισμών των διοργανωτών της έκθεσης, αποφασισμένων συνεργατών και χιλιάδων εξαγριωμένων διαδηλωτών που είχαν ξεχυθεί από την Ομόνοια ως τον κόμβο Αμπελοκήπων είχε σαν αποτέλεσμα τα φορτηγά να χτυπηθούν, λίγα μόλις λεπτά μετά την αναχώρησή τους από την Εθνική Πινακοθήκη. Δέκα πίνακες ανυπολόγιστης αξίας έκαναν φτερά. Με τους συνεργούς ανακαλύφθηκαν οι εννιά. Ο δέκατος, αυτός ο Ελ Γκρέκο, εξαφανίστηκε, μαζί με τον εμπνευστή και οργανωτή της καταδρομικής επιχείρησης. Και τώρα, ω τώρα! τους είχε και τους δύο μπροστά του.

Ξανακοίταξε τις πολαρόιντ. Τις έφερε ακόμα πιο κοντά στα μάτια του. Ναι, ο πίνακας ήταν αναμφίβολα κρεμασμένος, από καρφί. Ο τοίχος φαινόταν ο ίδιος. Και στις 11 φωτογραφίες. Μόνο το χρώμα του σκούραινε σταδιακά, μαρτυρώντας το πέρασμα των χρόνων -και την ηλικία των πολαρόιντ. Ώστε έτσι λοιπόν. Για 11 χρόνια ο πίνακας βρισκόταν στο ίδιο μέρος. Από την πρώτη μέρα που κλάπηκε. Και μαζί του ήταν και ο κλέφτης. Γούστο θα είχε, να τον είχε συνέχεια κρεμασμένο στο σπίτι του, στο σαλόνι του, στο γραφείο του ή στην κρεβατοκάμαρά του! Να τον βλέπουν οι επισκέπτες του, οι φίλοι του, η ή ο σύντροφός του.

Ο άλλος σταμάτησε το ψευτομέτρημα των λεφτών και τον κοίταξε. Δεν έτρεμε τόσο πολύ πλέον. Η έκφραση στο πρόσωπό του είχε μαλακώσει. Ψέλλισε ένα «Σ’ ευχαριστώ». Για τα χρήματα; Είναι δυνατόν; Αυτός ο επαγγελματίας να λέει «σ’ ευχαριστώ;» Τι διάολο είχε πάθει;

«Σ’ ευχαριστώ που τον παίρνεις από μένα. Δεν άντεχα άλλο.» Σταμάτησε και πήρε δυο ανάσες. «Δεν μπορείς να φανταστείς πόσες φορές έφτασα στα πρόθυρα να τον καταστρέψω.»

Γιατί τόσο μίσος για ένα τέτοιο αριστούργημα;

«Μετά το χτύπημα εξαφανίστηκα. Τσιμπάγανε και τους δικούς μου… Ούτε σκέψη να τον σπρώξω ακόμα. Ο αγοραστής που τον περίμενε ήξερε ότι ήταν στο πρόγραμμα μια κάποια περίοδος αναμονής μέχρι να τον πάρει στα χέρια του…»

Το αγρίμι που βρυχιόταν μπροστά του 5 λεπτά της ώρας πριν, πλέον είχε εξαφανιστεί. Τα λόγια σιγά σιγά έρρεαν αβίαστα και συγκροτημένα από το στόμα του. Λες; Τα χιλιάρικα εξανθρώπισαν τον πίθηκο;

«Ήμουν ευτυχισμένος. Δεν μ’ ένοιαζε που έπρεπε να κρύβομαι στα λαγούμια και να μη ξεμυτίζω καθόλου. Ήταν μέρος της δουλειάς. 15 χρόνια στο κουρμπέτι τα είχα μάθει καλά. Και η πληρωμή τις άξιζε αυτές τις θυσίες. Δεν μ’ ένοιαζε τι έκλεβα. Με το που έβγαζα την πρώτη πολαρόιντ, τα καταχώνιαζα και δεν ασχολιόμουνα με δαύτα. Διάβαζα τα βιβλία που είχα αφήσει στην άκρη, άκουγα τους δίσκους που δεν είχα προλάβει να ακούσω, έβλεπα ταινίες, έκανα ό,τι έχανα όσο καιρό προετοίμαζα το κάθε χτύπημα. Και όταν καταλάγιαζε ο αχός, τσουπ, ξεμυτούσα, παρέδιδα και εισέπραττα. Και ξεκίναγα την ετοιμασία για το επόμενο.»

Ρούφηξε μια γερή γουλιά νερό από ένα ποτήρι που ήταν στο τραπέζι.

«Όλα πήγαιναν ρολόι, σε όλες μου τις δουλειές. Μέχρι που έπεσε στα χέρια μου αυτός ο αναθεματισμένος.» Δεν έδειξε τον πίνακα. Δεν κοίταξε καν προς την καρέκλα που είχε ακουμπήσει ο άλλος το δέμα.

«Το βλέμμα του, αχ… το βλέμμα του… Αν τον δεις, θα καταλάβεις. Μου μοιάζει. Φτυστός είμαι. Στην αρχή τον άφησα κρεμασμένο. Σίγουρα ήταν ό,τι ομορφότερο είχα κλέψει ποτέ. Προσποιόμουν ότι ήταν καθρέφτης. Και άρχισα να του μιλάω, σαν να μιλούσα στον εαυτό μου. Φτου σου, ομορφάντρα μου. Τι φάτσα, τι κορμοστασιά. Τα μάτια του, δυο αναμμένα κάρβουνα που λάμπανε μέσα σε τόση μαυρίλα, πιο δυνατά κι απ’ τον Εσταυρωμένο που έστελνε απ’ την γωνιά του, πάνω αριστερά, τα στίγματα στον Φτωχούλη Άγιο. Κι αυτός μου απαντούσε, ξέρεις. Έστριβε το βλέμμα του και μού ‘λεγε πόσο πολύ χάρηκε που τον πήρα εγώ. Πόσο άξιος ήμουν που κατάφερα τέτοιο κόλπο και που ήμουν ακόμα ελεύθερος. Πως είχα επιδείξει τέτοια ευφυία, που όμοιά της δεν είχε συναντήσει άλλη φορά στην πεντακοσαετή του ύπαρξη, παρά μόνο όταν ο Ελ Γκρέκο σκούπιζε απέναντί του τα πινέλα του και τον κοιτούσε ολοκληρωμένο. Από τότε, στις τόσες χιλιάδες κόσμου που πέρασαν μπροστά του, κανένας δεν ήταν αντάξιός του.»

Αναστέναξε βαθιά και ρούφηξε μια ακόμα γουλιά νερό πριν συνεχίσει.

«Στο χρόνο ο αγοραστής άλλαξε γνώμη. Γαμημένοι νεόπλουτοι. Καμία σχέση με τους παλιούς ευρωπαίους αριστοκράτες. Τσαπατσούληδες κι ανυπόμονοι. Κι έτσι έμεινα με τον πίνακα. Δεν μπορώ να πω ότι στεναχωρήθηκα. Στα δύο χρόνια άρχισα να βγαίνω πάλι έξω, για να ξαναστήσω το δίκτυό μου. Ίσως και να βρω νέο αγοραστή. Και με έβλεπε να βγαίνω και δυσφορούσε. Είχε συνηθίσει, φαίνεται, τα ταξίδια, τους ανθρώπους, τις φροντίδες. Άρχισε να γκρινιάζει. Το βλέμμα του συνοφρυώθηκε. Σου φαίνεται απίστευτο, ε; Κι όμως. Έγινε ακόμα πιο σκυθρωπός. Και τα δάχτυλά του, αχ, αυτά τα μακριά δάχτυλα, εκεί που πριν τεντώνονταν σε ικεσία προς τον Εσταυρωμένο, τώρα σφίγγονταν σχεδόν σε γροθιά, αδιαφορώντας για το κόκκινο στίγμα στην παλάμη, με μόνο το δείχτη να στρέφεται απειλητικά προς εμένα. Θυμόταν τα χέρια του Δασκάλου όταν δουλεύαν πάνω του. Πώς τον φρόντιζαν, πώς τον χάιδευαν, πώς τον ομόρφαιναν. Πώς βλαστήμαγε σε μια λάθος πινελιά. Μα, πώς την ξεχώριζε τη λαθεμένη ανάμεσα στις τόσες ακατάστατες; Τι φοβόταν; Μην δείχνω εγώ άσχημος –μου έλεγε- ή μήπως μειωνόταν η αμοιβή του; Μήπως πληττόταν η υστεροφημία του; Του φώναζα, Σκάσε! Για να σε κλείσουν σ’ ένα σκοτεινό παρεκκλήσι σ’ έφτιαχνε! Για να σε χαζεύει κάποιος χοντρομπαλάς ευγενής, ή ένας διεστραμμένος επίσκοπος! Για να σε φιλάνε σιχαμένα χείλη και να γονατίζουν μπροστά σου βαρεμένοι θρησκόληπτοι! Για να μουτζουρώνεσαι απ’ την καπνίλα των κεριών! Αλλά αντί να ησυχάζει, φούντωνε! Τι λες ανθρωπάκι, μου απάνταγε. Η κάθε παραγγελία ήταν μόνο η αφορμή. Η σπίθα που έβαζε φωτιά σε ό,τι ήξεραν οι τοτινοί, σε ό,τι τόλμαγαν να φανταστούν οι κατοπινοί. Εσύ βλέπεις το πρόσωπό μου, τα παραμορφωμένα μου χαρακτηριστικά. Δεν μπορείς να διακρίνεις τίποτα πίσω από το μαύρο. Υπάρχουν άλλοι όμως που μπορούν. Και θέλουν να δουν. Και θέλουν να δείξουν σ’ όλο τον κόσμο τι κρύβεται πίσω από τις σκοτεινές μου γωνίες. Δες αυτή την πινελιά, στ’ αριστερό μου χέρι. Γιατί είν’ αλλιώτικη απ’ τις άλλες; Τι έκανε το Δάσκαλο να πατήσει έτσι το πινέλο του πάνω μου κι όχι αλλιώς; Ξέρεις εσύ; Μπορείς να καταλάβεις; Δες την πολύτιμη υπογραφή του, σα να είναι γραμμένη σε ένα παλιόχαρτο, που πίσω του κρύβει τα μεγαλύτερα μυστήρια του κόσμου!»

Κούνησε το κεφάλι του.

«Με έκανε σκουπίδι. Κάθε μέρα. Κάθε του φράση, μια ακόμα επιβεβαίωση της ασημαντότητάς μου. Ποιος είσ’ εσύ, μού ‘λεγε, που με κρατάς εδώ φυλακισμένο; Επέζησα από πολέμους, από καταστροφές, από λεηλασίες. Είδα να περνούν από μπροστά μου όλων των λογιών οι ανθρώποι. Τι νομίζεις, ότι είσαι ο πρώτος που έβαλε τ’ άνομο χέρι του πάνω μου; Υπερφίαλοι αξιωματικοί του Ναπολέοντα, ναζιστικά σκουλήκια, τσιράκια του Φράνκο… Κι εγώ να μην μπορώ να τον ξεκρεμάσω. Τι μου ζητάς; του ούρλιαζα. Σε ποιους θες να κηρύξεις την Πενία; Στο λαουτζίκο; Ήρθες καθυστερημένος! Κι άλλοι, πότε σ’ άκουσαν για να σ’ ακούσουν τώρα; Και τον άφηνα εκεί, να με ξεφτιλίζει… Γιατί ήξερα ότι είχε δίκιο. Με πλησίασαν αγοραστές, αλλά, για να τον τιμωρήσω –χα! έτσι νόμιζα!-, τους αγνοούσα. Έντεκα χρόνια όμως είναι πολλά. Σώθηκαν και οι καβάτζες μου. Και έτσι, αποφάσισα να τον… απελευθερώσω, για να μην τον κάνω τελικά κομμάτια.»

Σηκώθηκε να φύγει.

«Ε! Τα λεφτά!», του φώναξε ο άλλος. Γύρισε και τον κοίταξε, γαλήνιος.

«Αυτά; Τα -πώς τα λέτε;- προσημειωμένα;», κάγχασε και ξανάκανε προς την έξοδο, με τα χέρια ψηλά, σαν να παραδινόταν.

Ο άλλος γέλασε.

«Χα χα! Τον κακομοίρη! Νομίζει ότι είμαι μπάτσος», μονολόγησε και κάθησε πιο αναπαυτικά στην καρέκλα του, περιμένοντάς τον να επιστρέψει. Γρήγορα θα διαπίστωνε ότι δεν θα τον συλλάμβανε κανείς.

[xionisgr]

ISBN: 9789605473518 Συγγραφέας: Wallace LewVeitch Εκδόσεις: Άγκυρα Σελίδες: 232 Ημερομηνία Έκδοσης: Απρίλιος 2017 Διαστάσεις: 16 x 21 cm

[a078740849aposts]

ISBN: 9789605473518 Συγγραφέας: Wallace LewVeitch Εκδόσεις: Άγκυρα Σελίδες: 232 Ημερομηνία Έκδοσης: Απρίλιος 2017 Διαστάσεις: 16 x 21 cm

[pharmacynchorio]

Αγαπώ ιδιαίτερα τις Ποιητικές Ανθολογίες, ελληνικές ή ξενόγλωσσες και, όταν περιλαμβάνουν και κάποιο δικό μου ποίημα, τότε τις αγαπώ διπλά! 😊 Ευχαριστώ πολύ τον ποιητή Γιώργο Χ. Θεοχάρη (Γιώργος Χ. Θεοχάρης) για την τιμή να συμπεριλάβει για ακόμη μία φορά ένα ανέκδοτο ποίημά μου στις Ανθολογίες του ακαταπόνητου "Χαρτοκόπτη" του, κυρίως όμως τον ευχαριστώ, που με την επιμονή, την έγνοια και το μεράκι, που δείχνει μέσα από την συγκρότηση αυτών των τόμων, εκφράζει την ουσία της Ποίησης, την αλήθεια και τη διάρκειά της... "Τα υπογείως ανεωχθέντα", λοιπόν, από τις εκδόσεις Ρώμη.

[xamenotalento]

Σε μία εποχή όπως η σημερινή, όταν οι πάντες είναι αναγκασμένοι, υπό την απειλή της ερήμην καταδίκης τους στην ποινή της ανυποληψίας, να μπουν σε κάποιο προσοδοφόρο επάγγελμα και στο πλαίσιο του να μοχθήσουν επιδεικνύοντας κάτι που δεν απέχει πολύ από τον ενθουσιασμό, η φωνή της αντίπαλης πλευράς, που είναι ικανoποιημένη με τα λίγα και ευχαριστημένη όταν μπορεί να περιεργάζεται από απόσταση τα πράγματα και να τα απολαμβάνει, αποπνέει ένα είδος κομπασμού και περιαυτολογίας – και αντιμετωπίζεται αναλόγως. Κι όμως δεν θα έπρεπε να είναι έτσι.

Η λεγόμενη “φυγοπονία” – η οποία δεν συνίσταται στην απραξία, αλλά σε μία ενεργητικότητα που δεν αναγνωρίζεται από το δογματικό τυπικό της καθεστηκυίας τάξης – έχει, εξίσου με την εργατικότητα, το δικαίωμα να διακηρύξει τις αρχές της. Έστω ότι δεχόμαστε πως η παρουσία ανθρώπων που αρνούνται να ποντάρουν έξι πένες στη μεγάλη κούρσα χάντικαπ αποτελεί προσβολή και απογοήτευση για όσους είναι έτοιμοι να στοιχηματίσουν. Ένας άξιος άντρας (γνωρίζουμε ότι υπάρχουν πολλοί τέτοιοι) παίρνει την απόφαση, ποντάρει έξι πένες και, όπως θα έλεγαν εμφατικά και οι Αμερικανοί, “τα δίνει όλα”. Και καθώς ένας τέτοιος άνθρωπος οργώνει ιδρώνοντας τους δρόμους, δεν είναι δύσκολο να κατανοήσουμε την αγανάκτηση του όταν διακρίνει, στα λιβάδια που απλώνονται στο βάθος, ατάραχες μορφές, ξαπλωμένες στη σκιά, μ’ ένα μαντίλι στο κεφάλι κι ένα ποτήρι στο χέρι. Ο Αλέξανδρος είχε θιχτεί πολύ βαθιά από την αδιαφορία του Διογένη. Όσο για τη δόξα στην οποία απέβλεπαν εκείνοι οι θορυβώδεις βάρβαροι που κατέλαβαν τη Ρώμη, αυτή πήγε περίπατο από τη στιγμή που, εισβάλλοντας στη Σύγκλητο, είδαν τους Πατρικίους να κάθονται σιωπηλοί και εντελώς ασυγκίνητοι από το κατόρθωμά τους.

Είναι πικρό να έχεις μοχθήσει, να έχεις αναρριχηθεί σε απόκρημνους λόφους και, όταν πια έχεις ολοκληρ��σει την προσπάθεια, να ��νακαλύπτεις ότι η ανθρωπότητα αδιαφορεί για το επίτευγμά σου. Εξ ου και οι φυσικοί καταδικάζουν τους αδαείς περί την επιστήμη τους, οι κεφαλαιούχοι ελάχιστα ανέχονται όσους δεν κατέχουν τα μυστικά των επενδύσεων, οι εγγράμματοι απεχθάνονται τους αναλφάβητους και οι άνθρωποι που έχουν στόχους συνασπίζονται για να κακολογήσουν εκείνους που δεν έχουν κανένα.

R.L Stevenson, Απολογία ενός αργόσχολου, Εκδόσεις Ποταμός, Μετάφραση Κατερίνας Σχινά.

[eclecticstarlightblogger]

Τι κρύβει η παράσταση της σκυμμένης Αθηνάς; (ΒΙΝΤΕΟ)

Τι κρύβει η παράσταση της σκυμμένης Αθηνάς; (ΒΙΝΤΕΟ)

“Στο λίκνο του ευρωπαϊκού πολιτισμού”

Από τις εκδόσεις Gutenberg κυκλοφορεί το βιβλίο του Προκόπη Παυλόπουλου, με τίτλο Στο λίκνο του ευρωπαϊκού πολιτισμού – Οι συμβολισμοί της «Σκεπτομένης Αθηνάς».

Αρχαία Ελλάδα «που δημιούργησε την Παιδεία, στην πιο υψηλή της έκφραση» και οι τρεις πυλώνες του Δυτικού Πολιτισμού μέσα από τους συμβολισμούς που κρύβει ένα από τα ομορφότερα γλυπτά του Μουσείου της…

[greekblogs]

Τι κρύβει η παράσταση της σκυμμένης Αθηνάς; (ΒΙΝΤΕΟ)

Τι κρύβει η παράσταση της σκυμμένης Αθηνάς; (ΒΙΝΤΕΟ)

“Στο λίκνο του ευρωπαϊκού πολιτισμού”

Από τις εκδόσεις Gutenberg κυκλοφορεί το βιβλίο του Προκόπη Παυλόπουλου, με τίτλο Στο λίκνο του ευρωπαϊκού πολιτισμού – Οι συμβολισμοί της «Σκεπτομένης Αθηνάς».

Αρχαία Ελλάδα «που δημιούργησε την Παιδεία, στην πιο υψηλή της έκφραση» και οι τρεις πυλώνες του Δυτικού Πολιτισμού μέσα από τους συμβολισμούς που κρύβει ένα από τα ομορφότερα γλυπτά του Μουσείου της…

[nosensepapercollage]

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ

Παράρτημα Παραπομπές των υποσημειώσεων με υπερσύνδεση στο προσωπικό ιστολόγιο του Δημήτρη Σούκουλη αναφορικά με αναρτήσεις "συνοδευτικών σημειωμάτων" κατά τη συγγραφή, κριτικών προσεγγίσεων, συνεντεύξεων και λοιπών άρθρων.

No Sense Words – Λέξεις Φυγόκεντρες Εννέα μήνες στη φορμόλη, ποιήματα, εκδόσεις Ρώμη, 2024 Άρθρα, σημειώματα, κριτικές προσεγγίσεις, συνεντεύξεις, δελτία τύπου. ΔΟΚΙΜΕΣ Δοκιμές: “Κανίβαλος” Κανίβαλος – Δοκιμή Ο αναγνώστης είναι ένας αχόρταγος κανίβαλος. Σας το λέω πρώτος κι εμένα πολύ να με συμπαθάτε και να αδιαφορείτε, βεβαίως – δικαίωμά σας – αν φτύνω δόγματα στα πεζοδρόμια σας και κάπως…

[justforbooks]

Ο Πάκο Μαρτίνεθ, που τον γνωρίσαμε στο Μαύρο Αλγέρι, την Κόκκινη Μασσαλία, το Παρίσι μπλουζ και τη Λευκή Καραϊβική, εργάζεται ως δημοσιογράφος και ασφυκτιά μέσα στη ρουτινιάρικη ατμόσφαιρα της δουλειάς του. Νοσταλγεί τα χρόνια της δράσης, τότε που ήταν αστυνομικός. Βρισκόμαστε στο 1978. Οι Ερυθρές Ταξιαρχίες απάγουν τον Άλντο Μόρο. Ο Πάκο πείθει την εφημερίδα του να τον στείλει στη Ρώμη για να καλύψει το γεγονός. Εκεί γνωρίζει τη γοητευτική δημοσιογράφο της La Repubblica Λέα Τρότσκι, που τον βοηθά ως διερμηνέας και πληροφοριοδότρια.

Αποσπάσματα του ημερολογίου και των επιστολών, που έγραφε ο Άλντο Μόρο κατά τη διάρκεια της κράτησής του, παρεμβάλλονται στην αφήγηση, δείχνοντας ότι εκείνος είχε συνειδητοποιήσει πως η κυβέρνηση θα τον θυσίαζε στον βωμό της αρχής «δεν διαπραγματευόμαστε με τους τρομοκράτες».

Η Λέα πέφτει θύμα ενός ύποπτου τροχαίου ατυχήματος. Ο Πάκο ρίχνεται με κέφι στην έρευνα και αυτής της υπόθεσης. Ξαναβρίσκει τα αντανακλαστικά του αστυνομικού που κάποτε υπήρξε: την αδρεναλίνη, την αγάπη για την περιπέτεια, τις ανατροπές και τις εκπλήξεις.

Όσο ο Πάκο βρίσκεται στη Ρώμη, η γυναίκα του, η Ιρέν, ανακαλύπτει καταχωνιασμένο ένα χειρόγραφο του πατέρα της που, με μυθιστορηματικό τρόπο, εξιστορεί την αστυνομική επιχείρηση που διεξήχθη το 1899 κατά της αντισημιτικής οργάνωσης «Η Μεγάλη Δύση της Γαλλίας», η οποία εξέδιδε και την κολοσσιαίας κυκλοφορίας εφημερίδα Ο Αντιεβραίος. Πίσω από την αφήγηση, αποκαλύπτονται σιγά σιγά οικογενειακά μυστικά που ίσως ρίξουν φως στην αυτοκτονία του πατέρα της.

Συνθέτοντας με μαεστρία και συναρπαστικό τρόπο τα δύο επίπεδα της αφήγησής του, ο Αττιά μιλάει για την αναζήτηση της αλήθειας, τον εξτρεμισμό και τη βία, τη μεγάλη και τη μικρή Ιστορία, τις οικογενειακές σχέσεις, τον έρωτα, τη φιλία και την αφοσίωση, την κατάφαση στη ζωή και την άρνηση του θανάτου. *** Ο Μωρίς Αττιά γεννήθηκε στο Αλγέρι το 1949. Εργάζεται ως ψυχίατρος-ψυχαναλυτής. Παράλληλα γράφει σενάρια για το σινεμά.

Από τις εκδόσεις Πόλις κυκλοφορούν και τα βιβλία του (με ήρωα τον Πάκο Μαρτίνεθ) Το Μαύρο Αλγέρι, Η Κόκκινη Μασσαλία, Παρίσι μπλουζ και Η λευκή Καραϊβική.

Ο Μωρίς Αττιά έχει εκδώσει επίσης τα μυθιστορήματα Ça va bien, Fautes de conduites, Le Carnaval des gueux, Rue Oberkampf, Une rude journée, και τη μελέτη Drames de l’adolescence, familles en séance-Récits cliniques.

Daily inspiration. Discover more photos at http://justforbooks.tumblr.com

[ritsmas]

Νικήτας Κακκαβάς: Photogrey-Ιστορίες σε ευαισθητοποιημένο χαρτί

Νικήτας Κακκαβάς: Photogrey-Ιστορίες σε ευαισθητοποιημένο χαρτί Στα διηγήματα του Κακαββά η Θεσσαλονίκη αποκαλύπτεται μέσα από τις αθέατες όψεις της «Photogrey: ιστορίες σε ευαισθητοποιημένο χαρτί και χωρίς καταπιεστική νοοτροπία» (εκδόσεις Ρώμη) (2021) μια συλλογή διηγημάτων του Νικήτα Κακκαβά. Γράφει ο Θανάσης Δρίτσας  Εδώ και μερικά χρόνια έχω ανακαλύψει τα εμπνευσμένα κείμενα του ταλαντούχου…

[xionisgr]

ISBN: 978-960-16-8076-7 Συγγραφέας: Ελένη Σαραντίτη Εκδότης: Εκδόσεις Πατάκη Σελίδες: 324 Ημερομηνία Έκδοσης: 2018-12-01 Διαστάσεις: 21x14 Εξώφυλλο: Μαλακό εξώφυλλο

[a078740849aposts]

ISBN: 978-960-16-8076-7 Συγγραφέας: Ελένη Σαραντίτη Εκδότης: Εκδόσεις Πατάκη Σελίδες: 324 Ημερομηνία Έκδοσης: 2018-12-01 Διαστάσεις: 21x14 Εξώφυλλο: Μαλακό εξώφυλλο

[universepaths]

Πρόσκληση προς συγγραφείς να συμμετέχουν στην ανθολογία «Θύελλα στον Χρόνο IV: Ανθολογία Ελληνικού διηγήματος Ιστορικής φαντασίας»

Πρόσκληση προς συγγραφείς να συμμετέχουν στην ανθολογία «Θύελλα στον Χρόνο IV: Ανθολογία Ελληνικού διηγήματος Ιστορικής φαντασίας»

Οι συμμετοχές θα είναι ανοιχτές μέχρι στις 15 Νοεμβρίου του 2019. Η πρώτη παρουσίαση θα γίνει στα μέσα Δεκεμβρίου του 2019.

«… Σήκωσε το κεφάλι και κοίταξε τη νεόκτιστη τεράστια πόλη που απλώνονταν από κάτω του. Η Αμάρνα, η πόλη του Ενός Θεού. Εδώ δεν υπήρχαν πολλοί θεοί, δαίμονες και τέρατα. Το έρπων χάος ήταν εκεί, έξω στην έρημο, και περίμενε να χτυπήσει, αλλά εδώ υπήρχε Ένας Θεός και ένας Φαράω, ο κύριος και άρχοντας του. Η πόλη είχε αρχίσει να ακμάσει μακριά από τα απατηλά κέντρα των πολυθεϊστών, τα μεγάλα αστικά κέντρα της παρακμής και της αμαρτίας. Πήρε μια βαθιά ανάσα και μύρισε τη ζωή της πόλης. Τα φρούτα από τις λαϊκές, ψητά κρέατα από τις ταβέρνες, φρέσκια μπύρα, μπαχάρια και αρώματα από τη Μεσοποταμία και από τις χώρες πέρα από τις πηγές του μεγάλου ποταμού. Άκουσε τις φωνές των εμπόρων, τις καθημερινές συζητήσεις των απλών ανθρώπων, τα άλογα του στρατού, που πηγαινοέρχονταν πάντοτε σε κάποια άγνωστη σε όλους αποστολή, τις κραυγές των αξιωματικών, το απαλό περπάτημα των ιερέων του δρόμου. Και εκεί, στο βάθος, το καινούργιο παλάτι του Φαραώ, πιο ένδοξο από ποτέ. Εκεί που έβγαινε και χαιρετούσε το λαό του, έχοντας στο πλευρό του τη Νεφερτίτη, τη μία και μοναδική, και όλα τα παιδιά του. Ναι, η Αίγυπτος, το βασίλειο των Δύο Οίκων, είχε αναγεννηθεί και δεν θα το άφηναν να γυρίσει πάλι στο σκοτάδι. Δόξα στο Φαραώ, δόξα στο Βασίλειο του Ορίζοντα…»  

Σας μαγεύει η ιστορία; Ονειρεύεστε ότι ζείτε στο Κούσκο, τ��ν πρωτεύουσα των Ίνκας και ανεβαίνετε στις τεράστιες πυραμίδες, ότι είστε ένας στρατιώτης από τις τεράστιες στρατιές των Ρωμαίων, που κατέχτησαν όλο τον τότε γνωστό κόσμο, ότι ήσασταν στην στρατιά του Μεγάλου Αλεξάνδρου και φτάσατε μέχρι τα πέρατα του κόσμου στα βουνά της Ινδίας, πολεμώντας δεκάδες λαούς, ότι ήσασταν στις ορδές των Βίκινγκς, που ξεχύθηκαν σε όλο τον κόσμο αναζητώντας την περιπέτεια, ότι ήσασταν ένας πιστός στον άρχοντας του σαμουράι στην φεουδαρχική Ιαπωνία;   Αν τα λατρεύεται όλα αυτά τότε αυτή είναι η σωστή ανθολογία για εσάς! Περιμένουμε συμμετοχές από όλους σας!

Μετά από την επιτυχημένη έκδοση είκοσι θεματικών ανθολογιών λογοτεχνίας του φανταστικού τα τελευταία χρόνια προχωράμε προς τα εμπρός, συνεχίζοντας να εκδίδουμε καινούργιες ανθολογίες, με τη συμμετοχή εκατοντάδων συγγραφέων. Περιμένουμε τα κείμενα σας για την ανθολογία «Θύελλα στον Χρόνο IV: Ανθολογία Ελληνικού διηγήματος Ιστορικής φαντασίας». Διεκδικήστε σήμερα τη συμμετοχή σας στην ανθολογία!

Οι Εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές δημιουργήθηκαν πριν από δέκα τέσσερα χρόνια έχοντας ένα και μοναδικό σκοπό, να αναγεννήσουν τη λογοτεχνία του φανταστικού στην Ελλάδα και στην Κύπρο και να στηρίξουν τους Έλληνες και Κύπριους συγγραφείς του φανταστικού. Από το 2012 αρχίσαμε οργανωμένα να προωθούμε και να εκδίδουμε βιβλία από Κύπριους συγγραφείς και ταυτόχρονα να διοργανώνουμε το Φεστιβάλ Όψεις του Φανταστικού και στην Κύπρο. Το 2017 συμμετείχαμε για πρώτη φορά στην Διεθνή Έκθεση βιβλίου της Φρανκφούρτης, όπως και σε μια σειρά από άλλες διεθνείς εκθέσεις βιβλίων, πιστεύοντας ότι ήρθε η ώρα να φέρουμε την Ελληνική Λογοτεχνία του Φανταστικού έξω από τα όρια της Ελλάδας και της Κύπρου και να την κάνουμε γνωστή σε όλο τον κόσμο.   Συνεχίζουμε πάντα προς τα εμπρός και προχωράμε στην έκδοση της ανθολογίας «Θύελλα στον Χρόνο IV: Ανθολογία Ελληνικού διηγήματος Ιστορικής φαντασίας».

Αυτά που θα θέλαμε να μας στείλετε:

Οι συμμετοχές θα είναι ανοιχτές μέχρι στις 15 Νοεμβρίου του 2019.

• Ένα μέχρι και πέντε διηγήματα, από 1.000 μέχρι και 15.000 λέξεις το ένα. Εμείς θα επιλέξουμε ένα με πέντε από αυτά. • Τα διηγήματα αυτά να μην τα έχετε εκδώσει ή δημοσιεύσει κάπου αλλού, σε έντυπο ή στο ίντερνετ. • Μαζί με τα διηγήματα σας να μας στείλετε και τη φόρμα που ακολουθεί, συμπληρωμένη. Για να γνωριστούμε. • Να μας τα στείλετε μέχρι τις 15 Νοεμβρίου του 2019, στο e_mail: universepaths@yahoo.com αφού βέβαια θα έχετε διαβάσει προσεκτικά τους όρους συμμετοχής. • Τα διηγήματα θα πρέπει να ανήκουν αποκλειστικά στον χώρο της ιστορικής φαντασίας και να είναι αυστηρά μέσα στα όρια των 1.000 με 15.000 λέξεων. • Μην μας στέλνετε τα κείμενα σε .pdf. Στείλτε τα ή σε .doc αρχείο του Word ή σε .docx και .odp του Open Office.

Τι ζητάμε;

Κ��ίμενα από Έλληνες και Κύπριους συγγραφείς που ζούνε στην Ελλάδα, στην Κύπρο ή στο εξωτερικό.   Τα κείμενα σας  πρέπει να είναι στα Ελληνικά.  

Τα διηγήματα  που θέλουμε να γράψετε πρέπει να έχουν θεματική ιστορικής φαντασίας, όπως ορίζεται σε αυτή την ανακοίνωση. Ο μόνος περιορισμός είναι ότι τα κείμενα πρέπει να αναφέρονται χρονικά μέχρι το 1900. Δεν θέλουμε κείμενα που να αναφέρονται στην σύγχρονη εποχή και μετά το 1900. Όλα τα κείμενα πρέπει να βασίζονται σε πραγματικές ιστορικές εποχές και κοινωνίες και όχι σε φανταστικές. Αναφέρουμε παρακάτω, απλά ενδεικτικά, κάποιες ιστορικές εποχές στις οποίες μπορείτε να βασίσετε τα κείμενα σας. - Αρχαία Ελλάδα -Αρχαία Αθήνα -Αρχαία Σπάρτη -Αρχαία Μακεδονία -Αρχαία Αίγυπτος -Τα αρχαία βασίλεια της Μεσοποταμίας -Αρχαία Βαβυλώνα -Αρχαία Περσία -Ίνκας -Μάγιας -Βίκινγκς -Αρχαία Ρώμη -Βυζάντιο -Καρχηδόνα -Βασίλεια της Κίνας -Βασίλεια της Ιαπωνίας -Ινδιάνικες φυλές της Αμερικής -Αραβικά βασίλεια  

Αυτά που αναφέρονται εδώ είναι ένας οδηγός. Το κείμενο σας μπορεί να έχει την οποιαδήποτε αναφορά θέλετε εσείς, ακόμα και αν δεν αναφέρεται ρητά σε αυτή την ανακοίνωση, φτάνει ο/η συγγραφέας να είναι Έλληνας ή Κύπριος και τα κείμενα να είναι μέσα στα πλαίσια της ιστορικής φαντασίας.   Αν έχετε οποιαδήποτε ερώτηση ή ανάγκη για διευκρίνιση θα χαρούμε να σας απαντήσουμε στο e_mail: universepaths@yahoo.com

Φόρμα για αποστολή μαζί με τα διηγήματα: Ονοματεπώνυμο: Τηλέφωνο επικοινωνίας (κινητό και σταθερό): E_mail επικοινωνίας: Πόλη διαμονής: *Ζητάμε την πόλη διαμονής γιατί θέλουμε να μαζέψουμε στοιχεία από ποιες πόλεις είναι οι συγγραφείς για να αξιολογήσουμε αν μπορούν να γίνουν παρουσιάσεις της ανθολογίας και στις πόλεις τους, αν υπάρχει βέβαια ενδιαφέρον από τους συγγραφείς. [Η φόρμα με τα στοιχεία να υπάρχει και στο email και μέσα στο αρχείο με τα διηγήματα. Να φαίνονται ξεκάθαρα μέσα στο διήγημα ο τίτλος του διηγήματος και το όνομα του/της συγγραφέως. Μην στέλνετε διηγήματα χωρίς να υπάρχει μέσα όνομα συγγραφέα και τίτλος. Αποστολές κειμένων με ελλιπή στοιχεία, και όχι όπως περιγράφεται εδώ, θα ακυρώνονται].

Περιμένουμε διηγήματα από όλους σας. Δεν έχει σημασία άμα σας γνωρίζουμε ή όχι ή αν έχετε εκδώσει κάτι ή το οτιδήποτε άλλο. Σημασία έχει μόνο άμα γράφετε! Άμα γράφετε περιμένουμε τα διηγήματα σας!

Μετά τη λήξη της προθεσμίας:

1. Δεν θα δοθεί άλλη παράταση. 2. H ομάδα των εκδόσεων Συμπαντικές Διαδρομές θα επιλέξει τα διηγήματα που θα μπουν στην ανθολογία. 3. Οι συγγραφείς που θα επιλεγούν  θα ενημερωθούν μέσω email. 4. Η αξιολόγηση των κειμένων θα γίνεται λίγες ημέρες μετά την αποστολή τους και θα ανακοινώνεται άμεσα στον/στην συγγραφέα αν τα κείμενα τους έχουν επιλεγεί. Εφόσον επιλεγούν τα κείμενα θα σταλεί στον/στην συγγραφέα το συμφωνητικό έκδοσης. Μετά την αποστολή του συμφωνητικού ο/η συγγραφέας θα πρέπει να το στείλει πίσω υπογεγραμμένο, όπως ζητηθεί, μέσα σε 4 ημέρες, αλλιώς το κείμενο θα αποκλειστεί άμεσα. 5. Για να μπουν τα κείμενα στην ανθολογία πρέπει να πληρούν τους βασικούς όρους. - Να είναι αρχεία είτε του word είτε του openoffice. Αν είναι άλλο αρχείο το κείμενο θα αποκλειστεί. - Να είναι τα αρχεία μέσα στα όρια των λέξεων. Αν δεν είναι το κείμενο θα αποκλειστεί. - Να σταλεί υπογεγραμμένο το συμφωνητικό μέσα στα χρονικά όρια που θα ζητηθούν. Συμφωνητικά που θα αποσταλούν με ελλιπή στοιχεία ή χωρίς υπογραφή ή δεν θα είναι συμπληρωμένα σύμφωνα με τις οδηγίες δεν θα θεωρούνται έγκυρα και θα απορρίπτονται.  Άμα δεν σταλεί, το κείμενο θα αποκλειστεί χωρίς άλλη ειδοποίηση.   - Να είναι τα κείμενα μέσα στα όρια της ιστορικής φαντασίας, όπως περιγράφεται. Αν δεν είναι, τα κείμενα θα αποκλειστούν. -Να συμπληρωθεί η φόρμα με τα στοιχεία με τον τρόπο που ζητάτε. Αν δεν συμπληρωθεί με τον τρόπο που ζητάτε τα κείμενα θα αποκλειστούν. 6. Αν συγκεντρωθούν πολλά κείμενα υπάρχει η περίπτωση από ένα σημείο και μετά να ανακοινώσουμε δημόσια ότι δεν θα δεχόμαστε άλλα κείμενα. Όσο πιο νωρίς στείλετε τα κείμενα σας τόσες περισσότερες πιθανότητες έχουν να μπουν στην ανθολογία. 7. Τα ονόματα των τελικών συμμετεχόντων θα ανακοινωθούν επίσημα πλέον στο διαδίκτυο στις 21 Νοεμβρίου του 2019. 8. Η πρώτη παρουσίαση θα γίνει στις Όψεις του Φανταστικού στα μέσα Δεκεμβρίου στην Αθήνα, στην Αθηναίων Πολιτεία. 9. Η επιλογή των κειμένων θα είναι αυστηρή.

Οι Εκδόσεις ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΕΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ ξεκίνησαν την παρουσία τους πριν από δέκα τέσσερα χρόνια, έχοντας σαν πρωταρχικό στόχο την προώθηση και προβολή Ελλήνων και Κύπριων συγγραφέων που ασχολούνται με τη λογοτεχνία, την ποίηση και τη λογοτεχνία και ποίηση του φανταστικού. Όπως δηλώσαμε και τότε, στην πρώτη ανακοίνωση μας, είμαστε και οι ίδιοι συγγραφείς και αυτή την προσπάθεια την ξεκινάμε πρώτα από όλα για τους ίδιους τους Έλληνες και Κύπριους συγγραφείς του φανταστικού, αλλά και για κάθε Έλληνα και Κύπριο συγγραφέα, καθώς αναγνωρίζουμε τη δυσκολία που έχουν για να βρουν τρόπο για να εκδώσουν τα κείμενα τους, γιατί στην Ελλάδα και στην Κύπρο οι νέοι συγγραφείς, και όσοι δεν έχουν κάποιον γνωστό, πολύ δύσκολα βρίσκουν έστω και την πιο μικρή δυνατότητα να εκδώσουν ακόμα και ένα μικρό κείμενο τους. Και σε αυτή την προσπάθεια είστε καλοδεχούμενοι όλοι. Δεν χρειάζεται να σας γνωρίζουμε, δεν χρειάζεται κάποιος να σας συστήσει, δεν χρειάζονται τελετές, δεν χρειάζεται να έχετε ήδη εκδώσει κάτι. Ποτέ δεν θα απορρίψουμε κάποιον επειδή θα είναι καινούργιος συγγραφέας, αντίθετα θα τον τιμήσουμε ισότιμα, ούτε θα απορρίψουμε κάποιον άμα δεν τον ξέρουμε. Το μόνο που χρειάζεται είναι να γράφετε. Στείλτε μας τα κείμενα σας και θα κάνουμε ότι μπορούμε για να σας βοηθήσουμε. Και αυτό το έχουμε αποδείξει, έχοντας εκδώσει πάνω από τριακόσιους Έλληνες και Κύπριους συγγραφείς τα τελευταία δέκα τέσσερα  χρόνια, στο περιοδικό μας και στα βιβλία μας. Έχουμε αποδείξει ότι ήμασταν πάντοτε κοντά στους συγγραφείς και θα συνεχίσουμε να είμαστε. Δεν ��ίναι σκοπός μας να δημιουργήσουμε μια ακόμα μικρή και αδιαφανή ομάδα συγγραφέων και να προβάλλουμε μόνο τρία-τέσσερα άτομα. Γράφετε, ακόμα και αν δεν ξέρετε κανέναν ή δεν έχετε δημοσιεύσει το οτιδήποτε, ότι ηλικία και να είστε; Στείλτε μας τα κείμενα σας και θα τα τιμήσουμε όλα με τον ίδιο σεβασμό.

Η ανθολογία στηρίζετε και χρηματοδοτείτε από την Αυτοέκδοση για συγγραφείς των Εκδόσεων Συμπαντικές Διαδρομές. Ενημερωθείτε για την Αυτοέκδοση για συγγραφείς των Εκδόσεων Συμπαντικές Διαδρομές.

https://autoekdosi.blogspot.com/

Για συγγραφείς που δεν συμβιβάζονται! Εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές! - Λογοτεχνικές Λέσχες - Συνεχείς εκδηλώσεις σε όλη την Ελλάδα και την Κύπρο - Διανομή σε Ελλάδα και Κύπρο - Συνεχή διαφήμιση στο internet - Τα καλύτερα εξώφυλλα - Η καλύτερη σελιδοποίηση - Συμμετοχή σε διεθνείς εκθέσεις βιβλίου - Προώθηση στο εξωτερικό - Δεκάδες θεματικές ανθολογίες κάθε χρόνο, ελεύθερη συμμετοχή των συγγραφέων - Συνεντεύξεις - Αφιερώματα - Οι πιο εξειδικευμένοι συνεργάτες

Στηρίζουμε τους συγγραφείς με πράξεις και έργα! Όταν εμείς χτίζαμε τη λογοτεχνία στην Ελλάδα οι άλλοι μάθαιναν. Εσείς ακόμα το σκέφτεστε; Αυτοέκδοση για συγγραφείς από Εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές!

Όροι συμμετοχής:

• Οι διοργανωτές διατηρούν το δικαίωμα να μεταβάλουν τις ημερομηνίες. • Η συμμετοχή στο στάδιο της προ-επιλογής είναι ελεύθερη και δωρεάν για όλους. • Οποιαδήποτε συμμετοχή δεν είναι σύμφωνη με όλους ανεξαιρέτως τους όρους συμμετοχής θα αποκλείεται από τη διαδικασία επιλογής με την έγκαιρη, όμως, ειδοποίηση του/της συγγραφέως με e-mail. • Με την αποστολή του διηγήματος του ο/η συγγραφέας αποδέχεται ότι το έργο του θα τεθεί υπό αξιολόγηση. Αποδέχεται επίσης ότι θα υπογράψει συμβόλαιο συνεργασίας για την ανθολογία με τις εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές, όπου θα καθορίζονται οι όροι της συνεργασίας. Εκχωρεί στις εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές το αποκλειστικό δικαίωμα για δημοσίευση του διηγήματος του σε βιβλίο (εφόσον επιλεγεί). • Οι συγγραφείς αποδέχονται ότι δεν θα λάβουν κανενός είδους χρηματική ή υλική αμοιβή, εκτός από ειδικούς όρους που θα αναφέρει το συμφωνητικό, που θα υπογράψουν για τη συμμετοχή τους στην ανθολογία. Με την αποστολή του/των κειμένων τους αποδέχονται αυτό τον όρο χωρίς ουδεμία επιφύλαξη.   • Η συμμετοχή τους στην διαδικασία αξιολόγησης των κειμένων για την ανθολογία προϋποθέτει και συνεπάγεται την πλήρη και ανεπιφύλακτη αποδοχή του συνόλου των παραπάνω όρων χωρίς καμία επιφύλαξη.

Βασικοί τρόποι προώθησης της ανθολογίας: - Θα γίνει εκτεταμένη παρουσίαση της ανθολογίας και των συγγραφέων που θα πάρουν μέρος, σε συνεχόμενα τεύχη του περιοδικού μας, Συμπαντικές Διαδρομές. Θα γίνει προσπάθεια να παρουσιάσουμε μικρές συνεντεύξεις αν γίνεται και από όλους τους συγγραφείς που θα συμμετέχουν. - Θα γίνουν ανοιχτές παρουσιάσεις στις περισσότερες μεγάλες πόλεις της Ελλάδας και της Κύπρου, σε βιβλιοπωλεία και χώρους. Αναφέρονται ενδεικτικά κάποιες πόλεις: Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Λάρισα, Γιάννενα, Καλαμάτα, Αμφιλοχία, Γρεβενά, Πρέβεζα, Πάτρα, Ηράκλειο, Ρέθυμνο, Λευκωσία, Λάρνακα, Λεμεσό, Πάφο και σε άλλες, στα πλαίσια του Φεστιβάλ που οργανώνουν οι εκδόσεις μας, των Όψεων του Φανταστικού, όπου θα γίνει συνεχόμενη παρουσίαση της ανθολογίας και των συγγραφέων της. - Θα γίνει προώθηση της ανθολογίας στην Διεθνή έκθεση βιβλίου στη Φραγκφούρτη, όπου συμμετέχουν οι Εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές. Διεκδικήστε και εσείς να κάνετε γνωστό το έργο σας στο εξωτερικό.

Όλοι μαζί αναγεννήσαμε τη λογοτεχνία του φανταστικού στην Ελλάδα και στην Κύπρο, όλοι μαζί συνεχίζουμε στον ίδιο δρόμο. Στηρίζουμε τους συγγραφείς με πράξεις και έργα Ελάτε και εσείς στη μεγάλη οικογένεια του εκδοτικού μας!

Σας ευχαριστούμε για την ανάγνωση κι ευχόμαστε να διαβάσουμε πολλά διηγήματα σας.

Η ομάδα των Συμπαντικών Διαδρομών

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΕΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ Καραγάτση 27, 41221, Λάρισα, 2410-236110, universe-pathways.blogspot.com www.universepaths.com universepaths@yahoo.com

[thoughtfullyblogger]

Τι κρύβει η παράσταση της σκυμμένης Αθηνάς; (ΒΙΝΤΕΟ)

Τι κρύβει η παράσταση της σκυμμένης Αθηνάς; (ΒΙΝΤΕΟ)

“Στο λίκνο του ευρωπαϊκού πολιτισμού”

Από τις εκδόσεις Gutenberg κυκλοφορεί το βιβλίο του Προκόπη Παυλόπουλου, με τίτλο Στο λίκνο του ευρωπαϊκού πολιτισμού – Οι συμβολισμοί της «Σκεπτομένης Αθηνάς».

Αρχαία Ελλάδα «που δημιούργησε την Παιδεία, στην πιο υψηλή της έκφραση» και οι τρεις πυλώνες του Δυτικού Πολιτισμού μέσα από τους συμβολισμούς που κρύβει ένα από τα ομορφότερα γλυπτά του Μουσείου της…