#Αγώνας

[romios-gr]

Φιλοξενούμενοι του γέροντος Παϊσίου. Αγώνας αγάπης και μαθήματα αυταπάρνησης Στην 100ή επέτειο από τη γέννηση του γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου, φέρουμε στο φως μια συζήτηση με αυτόν, από τον Αρχιμ��νδρίτη Μελχισεδέκ (Αρτιούχιν), ηγούμενο του μετοχίου της Ερήμου της Όπτινας και του ναού της Σκέπης της Υπεραγίας Θεοτόκου του Γιασένιεβο. Εκδηλώσεις στη μ... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/filoxenoymenoi-toy-gerontos-paisioy-agonas-agapis-kai-mathimata-aytaparnisis/

[christostsantis]

Γρηγόρης Νιόλης "ΖΗι"

[eptileeikala]

Το τρενάκι γυρνούσε φωτισμένο και αχνό στον αέρα

Κάτω η θάλασσα μ' ένα καράβι το φεγγάρι πιο πέρα

Σε θυμάμαι συχνά που φορούσες ένα άσπρο φουστάνι

Σε κρατούσα απ' το χέρι

Ό, τι ζούμε μου λες δεν μου φτάνει

Στα τραγούδια που λέγαμε οι δυο μας οι φωνέ�� χαμηλώσαν

Χαραγμένη καρδιά στο παγκάκι που μετά την προδώσαν

Μια φορά μου 'χες πει δεν μπορεί θα το νιώσανε κι άλλοι

Πριν το τέλος πως μοιάζει η σιωπή σαν αγάπη μεγάλη

[aluminia]

πρέπει να ενημερώσω πως όταν (κάποια στιγμή) ανεβεί το βίντεο, δεν έχω γράψει περιγραφή γιατί δοκίμασα 5-6000 φορές and i got frustrated. θα ήθελα να περιμένεις να γράψω αυτό που θέλω όταν ανεβεί πριν το κάνεις reblog, γιατί έτσι όπως είναι τώρα κενό φαίνεται πολύ θλιβερό 💔

Βεβαίως, θα περιμένω

[geostratigiki]

ΠΑΥΛΟΣ ΜΕΛΑΣ - ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΤΑΙΝΙΑ μαζί με τις κομμένες σκηνές

ΠΑΥΛΟΣ ΜΕΛΑΣ - ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΤΑΙΝΙΑ μαζί με τις κομμένες σκηνές

ΠΑΥΛΟΣ ΜΕΛΑΣ – ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΤΑΙΝΙΑ Ο Παύλος Μελάς είναι μία ελληνική ταινία που προβλήθηκε στις κινηματογραφικές αίθουσες το 1974. Πρόκειται για ένα ηρωικό πολεμικό μελόδραμα, που σκηνοθέτησε ο Φίλιππος Φυλακτός. Θέμα της ταινίας είναι η ηρωική προσωπικότητα του Παύλου Μελά από την παιδική του ηλικία ως το θάνατό του και η δράση του στη Μακεδονία.

[agnickradio]

Ποδοσφαιρικός αγώνας σε εργοτάξιο;;;;;

ποδόσφαιρο με φόντο χωματουργικά μηχανήματα Από γονείς στη Σητείας λάβαμε μία σοβαρότατη πληροφορία που αφορά την δημόσια ασφάλεια και υγεία. Continue reading Untitled

[darkside-cookies]

ΨΗΦΙΣΤΕ ΤΟΝ ΤΕΜΠΕΡ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΕΙ ΝΑ ΚΟΝΤΑΡΟΧΤΥΠΗΘΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΥΝΙΑΔΑ ΤΟΥ

Temper belongs to @darkside-cookies

Nelson belongs to yours truly >:3c

Propaganda under the cut

Temper

Τέμπερ/Tmperance. 25 χρονών. Καημένο, βικτωριανό ποντίκι, εγκλωβισμένο μαζί με τον αδερφό του και τη γκόμενα του αδερφού του σε μια σκοτεινή, ομιχλώδη χώρα από την οποία δεν μπορούν να φύγουν αν δεν σκοτώσουν τον τ��ραννο που την κυβερνάει. Θα ψάξει τις πιο σκοτεινές πλευρές της ύπαρξής του για να βρει τη δύναμη να σώσει τα άτομα που αγαπάει (και στην πορεία θα τσακωθεί με όλα τα άτομα που αγαπάει). Το μαύρο πρόβατο της οικογένειάς του επειδή έχει έμφυτη, σκοτεινή μαγεία. Τραυματικό παρελθόν όπου κάλεσε κατά λάθος έναν δαίμονα που σκότωσε τη μικρή αδερφή του. Έχει ΘΕΜΑΤΑ. Λόγοι για να τον ψηφίσετε: 1) αυτιστικός, 2) καθολικός 3) απίστευτα προληπτικός 4) themes σχετικά με τη σύγκρουση ανάμεσα στην έννοια της μοίρας και την ελεύθερη βούληση 5) champion of agency 6) πρήξας - νομίζει ότι ξέρει τι είναι το καλύτερο για τους άλλους και θα τους πιέσει μέχρι να πάρουν τη μοίρα τους στα χέρια τους 7) τα χόμπι του είναι να λέει ψέματα, να κλέβει πράγματα και να είναι emotionally constipated 8) soft spot για κάθε καημένο, απελπισμένο παιδάκι που βρίσκουν στον δρόμο τους

Nelson

Εδώ θα φανούν οι og mutuals να σας δω άμα τον θυμάστε. Λοιποοοοον ο Νελσον μας γεννήθηκε σε μια αριστοκρατική οικογένεια και ήταν μοναχοπαίδι. Η μητέρα του δεν ήθελε ποτέ της παιδιά (θα μπορούσε η ίδια να είναι σεξιμαν τβχ αλλά τέλος πάντων) και ο πατέρας του έκανε ο,τι μπορούσε. Είναι πολιτικός, εθισμένος στην κοκαινη, έχει πολλους πονοκεφαλους, έναν μοναδικό ηθικό φραγμό για τον οποίο ούτε αυτός είναι σίγουρος, το τρειντμαρκ του είναι μια τόσο codependent σχέση με την ξαδέρφη του που αγγίζει τη συναισθηματική αιμομιξία, μια σχεση ενος παρανοϊκού υπερπροστατευτικου γονέα που έχει με τον μικρό αδερφο του Αρι (το άλλο μου το παλικάρι για το πολ) (γιατί πρακτικά τον υιοθέτησε) και τα είχε με έναν σαντμποι ιππότη. Γιατί να τον ψηφίσετε;;;;; Ξέρετε ποσο δύσκολη είναι η ζωή άμα είσαι ένας μπαισεξουαλ τγουινκ φεμ τοπ που είναι πρόθυμος να κάνει τα πάντα για το βαλιντεισιον των συγγενών σου;;;; Νομίζω μπορείτε να καταλάβετε. Επισης οι γονεις του είναι κυριολεκτικά αυτά τα δυο υπερδραματικα παιδιά στο κλαμπ θεάτρου (απλά στα δυο άκρα του φασματος). Αβερειτζ ταμπλρινα μομεντ. Σε κάποια φάση μάλωσε με τον Αρι που του είπε ότι κανενας ποτέ δεν τον έχει συμπαθήσει και άρχισε ένα ντελιριους ραντ στον αδερφό του Αρι το Νεφερτεμ για το ότι δεν τον νοιάζει τίποτα αρκει αυτός να τον εμπιστεύεται. Μετά λιποθύμησε και ξύπνησε σε τρεις μέρες. Αυτό οδήγησε σε μια κρισαρα καταθλιψης και ταυτότητας και πάνω κάτω από τότε είναι λίγο στα χαμένα. Ύβρις, νέμεσις, τισις κλπ κλπ

[clinicsharmartia]

Another VER/PER/ALO podium wow who would’ve thought

[astratv]

Μαραθώνας: Κυκλοφοριακές ρυθμίσεις λόγω αγώνα δρόμου

Κυκλοφοριακές υθμίσεις θα ισχύσουν σήμερα, Κυριακή 04/12 και ώρα 08.30 – 12.00. Κατά την διάρκεια της ημέρας (04/12), θα ισχύσουν προσωρινές κυκλοφοριακές ρυθμίσεις στον Μαραθώνα. Η τροχαία επέβαλε τα μέτρα αυτά λόγω της διεξαγωγής του 6ου Αγώνα Δρόμου «MICHEL BREAL 2022». Ειδικότερα, κατά τις ώρες 08.30΄- 12.00΄, θα πραγματοποιηθεί πλήρης διακοπή της κυκλοφορίας και απαγόρευση της…

[o-monaxikos]

Για να έρθεις να ταράξεις τα νερά της πρέπει να ξέρεις να κολυμπάς…

Αλλά να σου πω ένα μυστικό;

Δε φτάνει

- την ξέρω καλά -

Πρέπει να ξέρεις να κολυμπάς και να έχεις αντοχή…

Aν δεν έχεις, μην έρθεις καθόλου…

Θα πνιγείτε και οι δυο!

Οι ανθρώπινες σχέσεις δεν είναι sprint σε πενηντάρα ήρεμη πισίνα.

Οι ανθρώπινες σχέσεις - πάσης φύσεως - είναι αγώνας ανοιχτής θαλάσσης…

Εκεί έξω…

Κόντρα στον καιρό και στις απρόοπτες συνθήκες…

Κόντρα στα θέλω τα δικά της και στα δικά σου.

Αλλά…

Να σου πω ένα ακόμα μυστικό;

Είναι ένας αγώνας διαφορετικός απ’ τους άλλους…

Δεν κερδίζει αυτός που τερματίζει πρώτος, για την ακρίβεια δεν κερδίζει καν αυτός που τερματίζει...

Κερδίζουν αυτοί που συμπληρώνουν τα περισσότερα χιλιόμετρα.

Κι όπου πάει...

Σου είπα, είναι διαφορετικός αγώνας…

Κι αν κάποια στιγμή οι δυνάμεις σου σε εγκαταλείψουν και δεν έχεις άλλες ανάσες… εκείνη τότε απ' τις εννέα που έχει θα σου δώσει τις δέκα

- την ξέρω καλά -

Είσαι διατεθειμένος να ριχτείς στην θάλασσα;

Στον αγώνα;

Αν όχι..

Αν είσαι του γλυκού νερού... μην ταράζεις θάλασσες.

Έχει την αλμύρα στην ψυχή της.

[h-kakia-h-wra]

Ο χρόνος πέρυσι, σταμάτησε τον Αύγουστο. Ο ήλιος έπαψε να’ναι τόσο καυτός, όμως δεν είχε εγκαταλείψει ακόμη τον ουρανό. Η θάλασσα, σταμάτησε να ανακουφίζει με το κρύο της. Ζέστανε τόσο, που έχασε κάθε δύναμή της να ηρεμεί, να γαληνεύει. Η πόλη, ενώ είχε αδειάσει, άρχισε να γίνεται πάλι πολύβουη. Ανυπόφορη. Ο κόσμος τωρα -ενώ μέρες πριν είχε ξεχυθεί χαλαρός σε κάθε παραλία- αναστέναζε σύσσωμος. Η ατμόσφαιρα ήταν πια ένας συσσωρευμένος αναστεναγμός. Ένα «Αχ» στο κενό. Τον Αύγουστο ο σκοπός είναι πάντα το «τίποτα». Το όμορφο «τίποτα», το ξέγνοιαστο. Το «Τι δουλειές έχεις για σήμερα;» «Τίποτα», μετατράπηκε αστραπιαία σε «Τι νόημα έχει όλο αυτό;» «Τίποτα». Κανένα. Ένα τέτοιου είδους κενό αφήνει το τέλος του Αυγούστου. Ένα κενό στομάχι, μια κενή ψυχή (αν απέμεινε). Ένα κενό που σήμανε την παύση.

Κι’ύστερα ξανά άρχισε ο χρόνος. Και κυλούσε αργά(αααα) μα σταθερΆ. Κι’οι άνθρωποι προσπαθούσαν να τον επισπεύσουν. Να τρέξουν να προλάβουν να φτάσουν στον επόμενο Αύγουστο. Κι’ας τους γέμιζε το στέρνο με άγχος αυτός ο αγώνας δρόμου. Φτάνει να έφτανε ο Αύγουστος.

Και να που ήρθε…

Και να που φεύγει

[romios-gr]

«Ὃς ἐὰν οὖν λύσῃ μίαν τῶν ἐντολῶν τούτων τῶν ἐλαχίστων καὶ διδάξῃ οὕτω τοὺς ἀνθρώπους, ἐλάχιστος κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν· ὃς δ᾿ ἂν ποιή��ῃ καὶ διδάξῃ, οὗτος μέγας κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν». Υπάρχει, αγαπητοί μου, μία τάσις εις τους ανθρώπους, ένεκα ακριβώς αυτής της π... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/kyriaki-ton-agion-pateron-tis-d-oikoymenikis-synodoy-agonas-yper-toy-orthodoxoy-fronimatos-p-athanasios-mytilinaios/

[mikrh-kallitexnhs6]

«Εδώ Πολυτεχνείο! Εδώ Πολυτεχνείο! Ελληνικέ λαέ, το Πολυτεχνείο θα μείνει το προπύργιο και η εστία του αγώνα. Όλος ο λαός να συσπειρώνεται γύρω από τους χώρους του Πολυτεχνείου, να παραμείνει στους δρόμους της Αθήνας και να κατέβει στους δρόμους κάθε μεγάλης πόλης της Ελλάδας. Το Πολυτεχνείο είναι οχυρωμένο με τα στήθη των φοιτητών…»

«Ο αγώνας μας είναι κοινός. Είναι αγώνας αντιχουντικός. Είναι αγώνας αντιδικτατορικός. Είναι αγώνας αντιιμπεριαλιστικός. Κάτω η δικτατορία. Ζήτω η Δημοκρατία…»

/

[eptileeikala]

Από τον πρίγκιπα για τον πρίγκιπα των Εξαρχείων ! Αυτή η γειτονιά είναι αδύνατον να μην σημαδέψει κάποιον ,παντου χρώματα ,ελευθερία ,τραγούδια ,σκέψεις για ένα μέλλον και αγάπη πολύ αγάπη ! Ίσως ένα πρωί βρούμε τα πάντα εκεί μέσα στα στενά ,εκεί που γράψαμε μια όμορφη ιστορία .

Υγ. Θέλω να 'ρθείς και να μ' ανάψεις

το παραμύθι να μου πεις

σαν μάνα γη να μ' αγκαλιάσεις

σαν άσπρο φως να ξαναρθείς.

[justforbooks]

Κάτω από το ηφαίστειο του Μάλκολμ Λόουρι

Οι αναλογίες μεταξύ του μυθιστορηματικού βίου του Βρετανού συγγραφέα και του κορυφαίου έργου του είναι παραπάνω από δραματικές, όπως και αυτές μεταξύ της υπαρξιακής πτώσης του και του σημερινού, αδιέξοδου κόσμου.

Όταν πλάθει κανείς τη ζωή με πρώτο υλικό τη γλώσσα των ποιητών, αναζητώντας ταυτόχρονα την απάντηση στο αιώνιο ερώτημα ποιος είναι ο σκοπός του ανθρώπου, προσπαθεί να βρει τα εργαλεία που θα τον βοηθήσουν να φτιάξει το απόλυτο δράμα, πολλές φορές πέρα από τα όρια της λογοτεχνίας: είτε έξω από τα ιερά σύνορα της πόλης, στα μακρινά μέρη της Θήβας, είτε στις απέραντες στέπες, στη ρωσική ύπαιθρο, είτε στα πιο σκοτεινά υπόγεια της Μόσχας. Στην περίπτωση του Μάλκολμ Λόουρι, του Βρετανού συγγραφέα που θέλησε να γράψει ένα μυθιστόρημα για τον μοντέρνο άνθρωπο τη στιγμή ακριβώς της πτώσης του, μια «μεθυσμένη Θεία Κωμωδία», όπως την είχε αποκαλέσει, τα χωροχρονικά δεδομένα είναι τα ηφαιστειακά μέρη του Μεξικού την Ημέρα των Νεκρών.

Σε αυτό το πλαίσιο, και συγκεκριμένα στην πόλη Κουαουναγουάκ, μοιάζει να κινείται ο πρωταγωνιστής του Κάτω από το ηφαίστειο, ο πρόξενος Τζέφρι Φέρμιν, ατενίζοντας το κενό της ύπαρξής του, «όπως οι άγγελοι του Σβέντενμποργκ», του Σουηδού φιλοσόφου, θεολόγου και χριστιανού μυστικιστή που ο Θεός τού επέτρεψε να επισκεφθεί τον Παράδεισο, το Καθαρτήριο και την Κόλαση και να συνομιλήσει με αγγέλους και δαίμονες – για να αναφέρουμε έναν μόνο γνήσιο μεταφυσικό συνομιλητή του. Για να καταφέρει, ωστόσο, να προσδώσει στην αφήγηση, εκτός από μεταφορική δύναμη, απόλυτη πιστότητα και ύψιστο λόγο, ο Λόουρι μετατρέπει τον πρωταγωνιστή του σε έναν παράξενο Δάντη στις πιο επίγειες εκδοχές της Κόλασης, ο οποίος βιώνει τις στιγμές της έκλαμψης μπροστά από κάποια cantina, όπως αποκαλούν στο Μεξικό τα υπαίθρια μέρη όπου πουλούν αλκοόλ, αναπολώντας τον μεγάλο του έρωτα και βιώνοντας την έξαψη και την πτώση με παραπάνω δόσεις ουίσκι και μεσκάλ. «Αυτό το μυθιστόρημα, για να χρησιμοποιήσω μια φράση του Έντμουντ Γουίλσον», γράφει με ενάργεια στον πρόλογο του βιβλίου ο συγγραφέας, «έχει ως θέμα τις δυνάμεις που κατοικούν μέσα στον άνθρωπο και τον οδηγούν να βλέπει με τρόμο τον εαυτό του. Θέμα του είναι επίσης η πτώση του ανθρώπου, οι τύψεις του, ο αδιάκοπος αγώνας του να βγει στο φως υπό το βάρος του παρελθόντος – το αιώνιο πεπρωμένο του».

Το μόνιμο άτυπο μότο, οι στίχοι του Μποντλέρ «μεθάτε αδιάκοπα, από κρασί, από ποίηση ή από αρετή», που μοιάζει να υπαγορεύει τη συγγραφή του αριστουργηματικού αυτού μυθιστορήματος, συνοδεύεται, επομένως, από τη βαθιά ανάγκη του συγγραφέα να καταθέσει το ύψιστο έργο για το τι σημαίνει να απομακρύνεται ο άνθρωπος από τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά του και να μετατρέπεται στον απόλυτο δραματικό ήρωα που, για να σωθεί, πρέπει να αντιμετωπίσει τη στιγμή της πτώσης του. Ο μεθυσμένος πρόξενος θαρρείς πως μας μιλάει από το εσωτερικό ενός χαμένου κόσμου, ως ένας εκπεσών άγγελος στη γη, ενδεχομένως και ως ένας σύγχρονος άνθρωπος του σήμερα που βλέπει την κατάπτωση σε κάθε σφαίρα δραστηριοποίησης του μοντέρνου κόσμου, μεταφερμένη στο σήμερα – μια παραπομπή στα πρόσφατα παγκόσμια αδιέξοδα και στις εξελίξεις στην Αμερική είναι απολύτως νόμιμη. Ο εαυτός του γίνεται έτσι το π��ράδειγμα για να δούμε την πραγματικότητα στη μέγιστη αποσύνθεσή της, αναζητώντας έναν άλλο μοναδικό τόπο, έναν μοναδικό Κήπο της Εδέμ που θα μπορούσε να φιλοξενήσει τους ουσιαστικούς σκοπούς του ανθρώπου.

«Τι άλλο είναι ο άνθρωπος πέρα από μια μικρή ψυχή που κρατάει ορθό ένα πτώμα;» αναρωτιέται σε μια καίρια στιγμή του βιβλίου ο πρόξενος, υιοθετώντας το υπαρξιακό ερώτημα του Μάρκου Αυρήλιου από τα Εις εαυτόν. Σε αυτήν τη μεγαλειώδη φόρμα που δεν αφήνει ανεκμετάλλευτη καμία δραματική αναφορά, αποδεικνύοντας ταυτόχρονα την υπαρξιακή υπέρβαση και κατάπτωση, υπάρχει ένας αφηγηματικός μηχανισμός που φτάνει μέχρι τον Θερβάντες –δεν είναι τυχαίο το ότι στο βιβλίο εμφανίζεται ο Σερβάντες– με τα διαρκή οράματα, τη φαντασιοπληξία και την εκτενή παρέκβαση. Είναι ένας τρόπος που αποπνέει μια μοναδική αφηγηματική ελευθερία, αυτή που λάτρεψαν αργότερα οι καταστασιακοί, οι οποίοι έσπευσαν να υιοθετήσουν το Ηφαίστειο, διαμορφώνοντας μια τεράστια ανθρώπινη τοιχογραφία σαν εκείνες του Ντιέγκο Ριβέρα, ο οποίος αναφέρεται στο βιβλίο, απολύτως ανάλογη της ευρύτητας της ύπαρξης, που αναδεικνύει τη σύνδεση μυθιστορηματικού και ιστορικού χρόνου.

Χαρακτηριστικό είναι ότι το κύριο μέρος της αφήγησης καταλαμβάνει δώδεκα ώρες μίας μόνο μέρας, ενώ το μυθιστόρημα αποτελείται συνολικά από δώδεκα κεφάλαια που καλύπτουν δώδεκα μήνες. Αναδεικνύεται με αυτόν τον τρόπο ο αριθμός δώδεκα που έχει τεράστια σημασία για την εβραϊκή Καμπάλα, την οποία είχε διδαχτεί ο συγγραφέας από νωρίς και επανέρχεται σε διαφορετικές στιγμές της αφήγησης. Κάθε φράση, άλλωστε, είναι ένας ερμητικός συνδυασμός που μένει να αποκωδικοποιηθεί, κάθε βήμα του πρόξενου απηχεί την πτώση του ανθρώπου από τον κήπο της χάριτος, που μοιάζει όλο και πιο αναστρέψιμη. Πρόκειται ουσιαστικά για διαφορετικές εικόνες της ίδιας Βαβυλώνας τυλιγμένης στα παραισθησιακά πέπλα του ποτού και στη βαριά ατμόσφαιρα του ηφαιστείου. Όλα αυτά αναδεικνύουν ένα υπερφυσικό σύστοιχο, βγαλμένο από τη φιλοσοφία των στωικών, τον κόσμο του Οράτιου και του Σαίξπηρ, απηχώντας τις αρχές του έπους και της τραγωδίας, τις οποίες βοηθούν πολύ να κατανοήσουμε οι άκρως κατατοπιστικές υποσημειώσεις της μεταφράστριας Κατερίνας Σχινά που μας χαρίζει μια απόδοση στα ελληνικά ισάξια του κειμένου (τα εύσημα και στις εκδόσεις Μεταίχμιο για την απόφαση να κυκλοφορ��σουν μια νέα μετάφραση).

Ο Λόουρι είχε, άλλωστε, καταδείξει με το παράδειγμά του ότι μπορούσε να γευτεί παραισθητικές στιγμές και πυρακτωμένα οράματα εξίσου αυθεντικά με εκείνα των μεγάλων ρομαντικών, όπως ο αγαπημένος του Σέλεϊ, στον οποίο παραπέμπει συχνά, αλλά και ο Μέλβιλ, στον οποίο έχει κάθε λόγο να κάνει συχνές αναφορές. Ο ίδιος είχε ζήσει για χρόνια στις θάλασσες, μπαρκάροντας με φορτηγό πλοίο για Ιαπωνία, Κίνα και Νορβηγία, σε μια προσπάθεια να αφήσει πίσω του τις σκληρές αναμνήσεις των εφηβικών του χρόνων. Και αυτές δεν ήταν λίγες: εκτός από το άκρως συντηρητικό περιβάλλον όπου μεγάλωσε, κατά τη διάρκεια των σπουδών του στο Κέμπριτζ, όπου απέκτησε κλασική παιδεία, βίωσε το μεγάλο τραύμα της αυτοκτονίας του συγκατοίκου του Πολ Φάιτ ο οποίος τον είχε ερωτευθεί παράφορα. Στη μνήμη του γράφει ένα ανέκδοτο διήγημα, που κάηκε σε πυρκαγιά, αλλά και το Σκοτεινά, όπως ο τάφος που ο φίλος μου κείται (είχε κυκλοφορήσει στα ελληνικά από εκδόσεις Αστάρτη), το οποίο λειτουργεί ως συμπληρωματικό ανάγνωσμα του Ηφαιστείου.

Όπως όλοι οι συγγραφείς της εποχής, κάποια στιγμή ο Λόουρι μεταβαίνει στο Παρίσι, όπου παραμένει μέχρι το 1934, συναναστρεφόμενος διάφορους λογοτέχνες και ποιητές και αναπτύσσοντας ερωτική σχέση με τη συγγραφέα Τζαν Γκάμπριαλ. Η σχέση οδηγήθηκε σε γάμο και σύντομα σε χωρισμό, με διαρκείς φάσεις μάταιης επανασύνδεσης, με πιο χαρακτηριστική εκείνη στην Κουαουναγουάκ του Μεξικού, ακριβώς όπως αυτή που περιγράφει στο βιβλίο. Το 1940 παντρεύεται τη συγγραφέα και πρώην αστέρα του βωβού κινηματογράφου Μάρτζερι Μπόνερ, ενώ η επιστροφή του στο άκρως πλέον Μεξικό σημαδεύει για πάντα τη συγγραφή του Κάτω από το ηφαίστειο. Η βούλησή του να πολεμήσει στον Β’ Παγκόσμιο και η ακόλουθη απόρριψη διαπερνά επίσης τις σελίδες του βιβλίου – δεν είναι τυχαίες οι εξονυχιστικές αναφορές στον ισπανικό εμφύλιο αλλά και κατά του φασισμού. Η απόγνωσή του από την επικράτηση των Ναζί στην Ευρώπη τον έκανε να αποσυρθεί από τα εγκόσμια και να ζήσει μαζί με τη Μάρτζερι σε μια καλύβα, σε παραλία βόρεια του Βανκούβερ, όπου δούλεψε το κορυφαίο αυτό έργο, το Ηφαίστειο, το οποίο εκδόθηκε το 1947· τότε δεν έγινε κατανοητό, όπως αποδεικνύει η μακροσκελής επιστολή που έστειλε στον εκδότη του. Η κατάθλιψη που ακολούθησε και τα προβλήματα του αλκοολισμού προκάλεσαν διάφορα προβλήματα στον γάμο του, μάλιστα η σύζυγός του έδωσε αντιφατικές εξηγήσεις αναφορικά με τον θάνατό του, ο οποίος επισήμως αποδόθηκε σε δηλητηρίαση από βαρβιτουρικά και υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ. Ο Λόουρι πέθανε στις 26 Ιουνίου του 1957, σε ένα απομακρυσμένο χωριό της Αγγλίας του Σάσεξ, όπου διέμενε με τη γυναίκα του.

Το μεγαλόπνοο έργο του, που εκλαμβάνεται πλέον ως μια προφητεία για την αποσύνθεση του επερχόμενου κόσμου και της πλανητικής κατάπτωσης, αναγνωρίστηκε μετά θάνατον και καταλαμβάνει πλέον περίοπτη θέση στη λίστα με τα καλύτερα βιβλία στην ιστορία της λογοτεχνίας. Διαβάζεται, πάντως, και ως το προσωπικό ημερολόγιο ενός ανθρώπου που, όπως το alter ego του, ο Τζέφρι Φέρμιν, ομολογεί: «Μου αρέσει να περιφέρω τη θλίψη μου στη σκιά παλιών μοναστηριών, την ενοχή μου σε περιστύλια, κάτω από ταπισερί, στην ευσπλαχνία κάθε απόκοσμης cantina, όπου μελαγχολικοί αλήτες και κουτσοί ζητιάνοι πίνουν καθώς χαράζει μια αυγή που την παγωμένη, αχνοκίτρινη, κρινένια ομορφιά της ξαναβρίσκεις τον θάνατο. (..). Όχι, τα μυστικά μου είναι του τάφου και πρέπει να μείνουν μυστικά. Κι έτσι σκέφτομαι μερικές φορές τον εαυτό μου σαν έναν μεγάλο εξερευνητή που ανακάλυψε κάποια μαγική χώρα απ’ όπου δεν θα μπορέσει ποτέ να επιστρέψει για να χαρίσει τη γνώση του στον κόσμο: το όνομά όμως αυτής της χώρας είναι Κόλαση». Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο από αυτό.

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

[nando161mando]

Αλληλεγγύη στην Ahou Daryaei από το Ιράν που συνελήφθη όταν έβγαλε τα ρούχα της από αντίδραση επειδή κατηγορήθηκε ότι δε φορούσε hijab. Έκτοτε έχει συλληφθεί και έχει θεωρηθεί από τις αυταρχικές δυνάμεις καταστολής ότι "πάσχει" από ψυχική διαταραχή και θα νοσηλευτεί. (Αυτό συνηθίζεται να λέγεται αρκετές φορές για γενναίους και ασυμβίβαστους ανθρώπους που αψηφούν τον κίνδυνο).

Αλληλεγγύη στον αγώνα των γυναικών στο Ιράν ενάντια στην καταπίεση. Αγώνας μέχρι τη λευτεριά.

Solidarity with Ahou Daryaei from Iran who was arrested when she took off her clothes in reaction to being accused of not wearing a hijab. He has since been arrested and has been deemed by authoritarian repression forces to be "suffering" from a mental disorder and will be hospitalized. (This is often said about brave and uncompromising people who defy danger).

Solidarity in the struggle of women in Iran against oppression. Struggle to freedom.