#Αγώνας

[romios-gr]

Φιλοξενούμενοι του γέροντος Παϊσίου. Αγώνας αγάπης και μαθήματα αυταπάρνησης Στην 100ή επέτειο από τη γέννηση του γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου, φέρουμε στο φως μια σ��ζήτηση με αυτόν, από τον Αρχιμανδρίτη Μελχισεδέκ (Αρτιούχιν), ηγούμενο του μετοχίου της Ερήμου της Όπτινας και του ναού της Σκέπης της Υπεραγίας Θεοτόκου του Γιασένιεβο. Εκδηλώσεις στη μ... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/filoxenoymenoi-toy-gerontos-paisioy-agonas-agapis-kai-mathimata-aytaparnisis/

[christostsantis]

Γρηγόρης Νιόλης "ΖΗι"

[astratv]

Θεσσαλονίκη: Αγώνας ποδοσφαίρου αναβλήθηκε λόγω... εξοικονόμησης ενέργειας

Θεσσαλονίκη: Αγώνας ποδοσφαίρου αναβλήθηκε λόγω… εξοικονόμησης ενέργειας

Δεν ήταν η πρώτη φορά που αναβάλλεται ποδοσφαιρικός αγώνας λόγω προβλήματος στους πυλώνες φωτισμού ή διακοπής ρεύματος. Ήταν η πρώτη φορά όμως, που τα… φώτα ήταν η αιτία, αν και δεν είχαν κανένα πρόβλημα! Όλα συνέβησαν σε γήπεδο της Νεάπολης Συκεών στη Θεσσαλονίκη, όπου επρόκειτο να πραγματοποιηθεί ο αγώνας μεταξύ των ερασιτεχνικών ποδοσφαιρικών ομάδων Πεύκων Θεσσαλονίκης και Ελπίδας Συκεών. Αν…

[eptileeikala]

Το τρενάκι γυρνούσε φωτισμένο και αχνό στον αέρα

Κάτω η θάλασσα μ' ένα καράβι το φεγγάρι πιο πέρα

Σε θυμάμαι συχνά που φορούσες ένα άσπρο φουστάνι

Σε κρατούσα απ' το χέρι

Ό, τι ζούμε μου λες δεν μου φτάνει

Στα τραγούδια που λέγαμε οι δυο μας οι φωνές χαμηλώσαν

Χαραγμένη καρδιά στο παγκάκι που μετά την προδώσαν

Μια φορά μου 'χες πει δεν μπορεί θα το νιώσανε κι άλλοι

Πριν το τέλος πως μοιάζει η σιωπή σαν αγάπη μεγάλη

[aluminia]

πρέπει να ενημερώσω πως όταν (κάποια στιγμή) ανεβεί το βίντεο, δεν έχω γράψει περιγραφή γιατί δοκίμασα 5-6000 φορές and i got frustrated. θα ήθελα να περιμένεις να γράψω αυτό που θέλω όταν ανεβεί πριν το κάνεις reblog, γιατί έτσι όπως είναι τώρα κενό φαίνεται πολύ θλιβερό 💔

Βεβαίως, θα περιμένω

[geostratigiki]

ΠΑΥΛΟΣ ΜΕΛΑΣ - ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΤΑΙΝΙΑ μαζί με τις κομμένες σκηνές

ΠΑΥΛΟΣ ΜΕΛΑΣ - ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΤΑΙΝΙΑ μαζί με τις κομμένες σκηνές

ΠΑΥΛΟΣ ΜΕΛΑΣ – ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΤΑΙΝΙΑ Ο Παύλος Μελάς είναι μία ελληνική ταινία που προβλήθηκε στις κινηματογραφικές αίθουσες το 1974. Πρόκειται για ένα ηρωικό πολεμικό μελόδραμα, που σκηνο��έτησε ο Φίλιππος Φυλακτός. Θέμα της ταινίας είναι η ηρωική προσωπικότητα του Παύλου Μελά από την παιδική του ηλικία ως το θάνατό του και η δράση του στη Μακεδονία.

[agnickradio]

Ποδοσφαιρικός αγώνας σε εργοτάξιο;;;;;

ποδόσφαιρο με φόντο χωματουργικά μηχανήματα Από γονείς στη Σητείας λάβαμε μία σοβαρότατη πληροφορία που αφορά την δημόσια ασφάλεια και υγεία. Continue reading Untitled

[darkside-cookies]

ΨΗΦΙΣΤΕ ΤΟΝ ΤΕΜΠΕΡ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΕΙ ΝΑ ΚΟΝΤΑΡΟΧΤΥΠΗΘΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΥΝΙΑΔΑ ΤΟΥ

Temper belongs to @darkside-cookies

Nelson belongs to yours truly >:3c

Propaganda under the cut

Temper

Τέμπερ/Tmperance. 25 χρονών. Καημένο, βικτωριανό ποντίκι, εγκλωβισμένο μαζί με τον αδερφό του και τη γκόμενα του αδερφού του σε μια σκοτεινή, ομιχλώδη χώρα από την οποία δεν μπορούν να φύγουν αν δεν σκοτώσουν τον τύραννο που την κυβερνάει. Θα ψάξει τις πιο σκοτεινές πλευρές της ύπαρξής του για να βρει τη δύναμη να σώσει τα άτομα που αγαπάει (και στην πορεία θα τσακωθεί με όλα τα άτομα που αγαπάει). Το μαύρο πρόβατο της οικογένειάς του επειδή έχει έμφυτη, σκοτεινή μαγεία. Τραυματικό παρελθόν όπου κάλεσε κατά λάθος έναν δαίμονα που σκότωσε τη μικρή αδερφή του. Έχει ΘΕΜΑΤΑ. Λόγοι για να τον ψηφίσετε: 1) αυτιστικός, 2) καθολικός 3) απίστευτα προληπτικός 4) themes σχετικά με τη σύγκρουση ανάμεσα στην έννοια της μοίρας και την ελεύθερη βούληση 5) champion of agency 6) πρήξας - νομίζει ότι ξέρει τι είναι το καλύτερο για τους άλλους και θα τους πιέσει μέχρι να πάρουν τη μοίρα τους στα χέρια τους 7) τα χόμπι του είναι να λέει ψέματα, να κλέβει πράγματα και να είναι emotionally constipated 8) soft spot για κάθε καημένο, απελπισμένο παιδάκι που βρίσκουν στον δρόμο τους

Nelson

Εδώ θα φανούν οι og mutuals να σας δω άμα τον θυμάστε. Λοιποοοοον ο Νελσον μας γεννήθηκε σε μια αριστοκρατική οικογένεια και ήταν μοναχοπαίδι. Η μητέρα του δεν ήθελε ποτέ της παιδιά (θα μπορούσε η ίδια να είναι σεξιμαν τβχ αλλά τέλος πάντων) και ο πατέρας του έκανε ο,τι μπορούσε. Είναι πολιτικός, εθισμένος στην κοκαινη, έχει πολλους πονοκεφαλους, έναν μοναδικό ηθικό φραγμό για τον οποίο ούτε αυτός είναι σίγουρος, το τρειντμαρκ του είναι μια τόσο codependent σχέση με την ξαδέρφη του που αγγίζει τη συναισθηματική αιμομιξία, μια σχεση ενος παρανοϊκού υπερπροστατευτικου γονέα που έχει με τον μικρό αδερφο του Αρι (το άλλο μου το παλικάρι για το πολ) (γιατί πρακτικά τον υιοθέτησε) και τα είχε με έναν σαντμποι ιππότη. Γιατί να τον ψηφίσετε;;;;; Ξέρετε ποσο δύσκολη είναι η ζωή άμα είσαι ένας μπαισεξουαλ τγουινκ φεμ τοπ που είναι πρόθυμος να κάνει τα πάντα για το βαλιντεισιον των συγγενών σου;;;; Νομίζω μπορείτε να καταλάβετε. Επισης οι γονεις του είναι κυριολεκτικά αυτά τα δυο υπερδραματικα παιδιά στο κλαμπ θεάτρου (απλά στα δυο άκρα του φασματος). Αβερειτζ ταμπλρινα μομεντ. Σε κάποια φάση μάλωσε με τον Αρι που του είπε ότι κανενας ποτέ δεν τον έχει συμπαθήσει και άρχισε ένα ντελιριους ραντ στον αδερφό του Αρι το Νεφερτεμ για το ότι δεν τον νοιάζει τίποτα αρκει αυτός να τον εμπιστεύεται. Μετά λιποθύμησε και ξύπνησε σε τρεις μέρες. Αυτό οδήγησε σε μια κρισαρα καταθλιψης και ταυτότητας και πάνω κάτω από τότε είναι λίγο στα χαμένα. Ύβρις, νέμεσις, τισις κλπ κλπ

[clinicsharmartia]

Another VER/PER/ALO podium wow who would’ve thought

[o-monaxikos]

Για να έρθεις να ταράξεις τα νερά της πρέπει να ξέρεις να κολυμπάς…

Αλλά να σου πω ένα μυστικό;

Δε φτάνει

- την ξέρω καλά -

Πρέπει να ξέρεις να κολυμπάς και να έχεις αντοχή…

Aν δεν έχεις, μην έρθεις καθόλου…

Θα πνιγείτε και οι δυο!

Οι ανθρώπινες σχέσεις δεν είναι sprint σε πενηντάρα ήρεμη πισίνα.

Οι ανθρώπινες σχέσεις - πάσης φύσεως - είναι αγώνας ανοιχτής θαλάσσης…

Εκεί έξω…

Κόντρα στον καιρό και στις απρόοπτες συνθήκες…

Κόντρα στα θέλω τα δικά της και στα δικά σου.

Αλλά…

Να σου πω ένα ακόμα μυστικό;

Είναι ένας αγώνας διαφορετικός απ’ τους άλλους…

Δεν κερδίζει αυτός που τερματίζει πρώτος, για την ακρίβεια δεν κερδίζει καν αυτός που τερματίζει...

Κερδίζουν αυτοί που συμπληρώνουν τα περισσότερα χιλιόμετρα.

Κι όπου πάει...

Σου είπα, είναι διαφορετικός αγώνας…

Κι αν κάποια στιγμή οι δυνάμεις σου σε εγκαταλείψουν και δεν έχεις άλλες ανάσες… εκείνη τότε απ' τις εννέα που έχει θα σου δώσει τις δέκα

- την ξέρω καλά -

Είσαι διατεθειμένος να ριχτείς στην θάλασσα;

Στον αγώνα;

Αν όχι..

Αν είσαι του γλυκού νερού... μην ταράζεις θάλασσες.

Έχει την αλμύρα στην ψυχή της.

[h-kakia-h-wra]

Ο χρόνος πέρυσι, σταμάτησε τον Αύγουστο. Ο ήλιος έπαψε να’ναι τόσο καυτός, όμως δεν είχε εγκαταλείψει ακόμη τον ουρανό. Η θάλασσα, σταμάτησε να ανακουφίζει με το κρύο της. Ζέστανε τόσο, που έχασε κάθε δύναμή της να ηρεμεί, να γαληνεύει. Η πόλη, ενώ είχε αδειάσει, άρχισε να γίνεται πάλι πολύβουη. Ανυπόφορη. Ο κόσμος τωρα -ενώ μέρες πριν είχε ξεχυθεί χαλαρός σε κάθε παραλία- αναστέναζε σύσσωμος. Η ατμόσφαιρα ήταν πια ένας συσσωρευμένος αναστεναγμός. Ένα «Αχ» στο κενό. Τον Αύγουστο ο σκοπός είναι πάντα το «τίποτα». Το όμορφο «τίποτα», το ξέγνοιαστο. Το «Τι δουλειές έχεις για σήμερα;» «Τίποτα», μετατράπηκε αστραπιαία σε «Τι νόημα έχει όλο αυτό;» «Τίποτα». Κανένα. Ένα τέτοιου είδους κενό αφήνει το τέλος του Αυγούστου. Ένα κενό στομάχι, μια κενή ψυχή (αν απέμεινε). Ένα κενό που σήμανε την παύση.

Κι’ύστερα ξανά άρχισε ο χρόνος. Και κυλούσε αργά(αααα) μα σταθερΆ. Κι’οι άνθρωποι προσπαθούσαν να τον επισπεύσουν. Να τρέξουν να προλάβουν να φτάσουν στον επόμενο Αύγουστο. Κι’ας τους γέμιζε το στέρνο με άγχος αυτός ο αγώνας δρόμου. Φτάνει να έφτανε ο Αύγουστος.

Και να που ήρθε…

Και να που φεύγει

[romios-gr]

«Ὃς ἐὰν οὖν λύσῃ μίαν τῶν ἐντολῶν τούτων τῶν ἐλαχίστων καὶ διδάξῃ οὕτω τοὺς ἀνθρώπους, ἐλάχιστος κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν· ὃς δ᾿ ἂν ποιήσῃ καὶ διδάξῃ, οὗτος μέγας κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν». Υπάρχει, αγαπητοί μου, μία τάσις εις τους ανθρώπους, ένεκα ακριβώς αυτής της π... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/kyriaki-ton-agion-pateron-tis-d-oikoymenikis-synodoy-agonas-yper-toy-orthodoxoy-fronimatos-p-athanasios-mytilinaios/

[nando161mando]

Αλληλεγγύη στην Ahou Daryaei από το Ιράν που συνελήφθη όταν έβγαλε τα ρούχα της από αντίδραση επειδή κατηγορήθηκε ότι δε φορούσε hijab. Έκτοτε έχει συλληφθεί και έχει θεωρηθεί από τις αυταρχικές δυνάμεις καταστολής ότι "πάσχει" από ψυχική διαταραχή και θα νοσηλευτεί. (Αυτό συνηθίζεται να λέγεται αρκετές φορές για γενναίους και ασυμβίβαστους ανθρώπους που αψηφούν τον κίνδυνο).

Αλληλεγγύη στον αγώνα των γυναικών στο Ιράν ενάντια στην καταπίεση. Αγώνας μέχρι τη λευτεριά.

Solidarity with Ahou Daryaei from Iran who was arrested when she took off her clothes in reaction to being accused of not wearing a hijab. He has since been arrested and has been deemed by authoritarian repression forces to be "suffering" from a mental disorder and will be hospitalized. (This is often said about brave and uncompromising people who defy danger).

Solidarity in the struggle of women in Iran against oppression. Struggle to freedom.

[astratv]

Μαραθώνας: Κυκλοφοριακές ρυθμίσεις λόγω αγώνα δρόμου

Κυκλοφοριακές υθμίσεις θα ισχύσουν σήμερα, Κυριακή 04/12 και ώρα 08.30 – 12.00. Κατά την διάρκεια της ημέρας (04/12), θα ισχύσουν προσωρινές κυκλοφοριακές ρυθμίσεις στον Μαραθώνα. Η τροχαία επέβαλε τα μέτρα αυτ�� λόγω της διεξαγωγής του 6ου Αγώνα Δρόμου «MICHEL BREAL 2022». Ειδικότερα, κατά τις ώρες 08.30΄- 12.00΄, θα πραγματοποιηθεί πλήρης διακοπή της κυκλοφορίας και απαγόρευση της…

[eptileeikala]

Από τον πρίγκιπα για τον πρίγκιπα των Εξαρχείων ! Αυτή η γειτονιά είναι αδύνατον να μην σημαδέψει κάποιον ,παντου χρώματα ,ελευθερία ,τραγούδια ,σκέψεις για ένα μέλλον και αγάπη πολύ αγάπη ! Ίσως ένα πρωί βρούμε τα πάντα εκεί μέσα στα στενά ,εκεί που γράψαμε μια όμορφη ιστορία .

Υγ. Θέλω να 'ρθείς και να μ' ανάψεις

το παραμύθι να μου πεις

σαν μάνα γη να μ' αγκαλιάσεις

σαν άσπρο φως να ξαναρθείς.

[justforbooks]

ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΩ. Να διαβάσω παρακάτω, να φτάσω ως το τέλος – απέχει μονάχα λίγες σελίδες. Διαβάζω και διαβάζω ξανά την ίδια πρόταση. Δεν μπορώ να δω όμως. Σκουπίζω τα μάτια μου με τα δάχτυλά μου. Παίρνω μια βαθιά ανάσα και καταφέρνω να τελειώσω το βιβλίο – από την προσπάθεια να μείνω ψύχραιμος ένας οξύς πονοκέφαλος με ακινητοποιεί. Τρεις μέρες κράτησε η ανάγνωση αυτού του βιβλίου.

Μιλώ για την «Αμηχανία» του Ρίτσαρντ Πάουερς που κυκλοφόρησε τον περασμένο Μάρτιο από τις εκδόσεις Gutenberg, στη σειρά Aldina, σε μετάφραση του Γιώργου Κυριαζή. «Την “Αμηχανία” την έχεις διαβάσει;» άκουγες από δω και από κει ήδη από τις πρώτες ημέρες κυκλοφορίας του. Μιλούσαν όλοι για ένα βιβλίο σκληρό, που πραγματεύεται τη σχέση πατέρα - γιου, με πολιτικές και οικολογικές ανησυχίες και μεγάλη συναισθηματική ένταση. Ώσπου πιάνεις στα χέρια σου το βιβλίο κι εκείνο σε πιάνει από τον λαιμό· και σε πνίγει.

Ο Πάουερς σου ανοίγει την πόρτα του σπιτιού του Θίοντορ Μπερν, ενός Αμερικανού αστροβιολόγου, και σου επιτρέπει να σταθείς ήσυχος σε μια γωνιά και να παρακολουθήσεις τη ζωή του με τον εννιάχρονο γιο του, τον Ρόμπιν. Μετά τον θάνατο της συζύγου του, της Αλίσα, αναλαμβάνει αποκλειστικά την ανατροφή του παιδιού τους, του μικρού Ρόμπιν, ο οποίος βρίσκεται στο φάσμα του αυτισμού.

Όπως επισημαίνεται στο βιβλίο, οι ειδικοί αδυνατούν να κατατάξουν την περίπτωσή του – μιλούν για Άσπεργκερ, για ΙΨΔ (Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή) ή για ΔΕΠΥ (Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής/Υπερκινητικότητας). Όπως και να ’χει, ο Ρόμπιν είναι ένα πλάσμα φωτεινό. Ένας μικρός εξερευνητής της ζωής, του πλανήτη, της φύσης. Διψά για γνώσεις, αποζητά διαρκώς νέες πηγές πληροφοριών.

Τα ενδιαφέροντά του είναι ατελείωτα: τα ζώα, τα φυτά, μα, πάνω απ’ όλα, το Διάστημα. Οι πλανήτες, τα αστέρια, οι γαλα��ίες και όλος αυτός ο άγνωστος και ανεξερεύνητος κόσμος συναρπάζει τον Ρόμπιν. Με τη βοήθεια του –εξειδικευμένου σε τέτοια ζητήματα– πατέρα του ο Ρόμπιν, κάθε βράδυ, πριν κοιμηθεί, ταξιδεύει και σε έναν νέο, κάθε φορά άγνωστο πλανήτη, όπου γνωρίζει τους ζωντανούς οργανισμούς που τον κατοικούν, τη μορφολογία του εδάφους κ.ά.

Ωστόσο, αυτή είναι η μία πλευρά του Ρόμπιν. Η άλλη, η σκοτεινή, κινητοποιεί τον πατέρα του να αναζητήσει κάποια μορφή θεραπείας ή καταστολής – δεν είναι λίγες οι φορές που οι απότομες εναλλαγές στη διάθεση του Ρόμπιν έχουν ως αποτέλεσμα εξαιρετικά βίαιες και επικίνδυνες συμπεριφορές. Στην επίμονη προσπάθειά του να μη χορηγήσει στον γιο του φαρμακευτική αγωγή («Οκτώ εκατομμύρια παιδιά στην Αμερική παίρνουν ψυχοδραστικά φάρμακα», παραδέχεται απελπισμένος ο Θίοντορ) και με τη συνδρομή ενός ειδικού σε τέτοια θέματα, του δρος Κάριερ, ο Ρόμπιν συμμετέχει σε ένα πειραματικό πρόγραμμα Αποκωδικοποιημένης Νευροανάδρασης.

Στις συνεδρίες που ακολουθούν εισέρχεται σε έναν εξειδικευμένο αξονικό τομογράφο, όπου, μέσω συγκεκριμένων ερεθισμάτων και των αντίστοιχων αντιδράσεών του σε αυτά, του δίνεται η δυνατότητα να ελέγχει τα συναισθήματά του. Στο πείραμα αυτό είχε συμμετάσχει και η μητέρα του πριν από χρόνια (το μηχάνημα έχει «μνήμη» και μπορεί να αναπαράγει αντιδράσεις άλλων, εν προκειμένω της νεκρής μητέρας του). Με αυτόν τον τρόπο το πένθος του παιδιού αρχίζει σταδιακά να μαλακώνει, αφού, κατά κάποιον τρόπο, ενσωματώνει τη μητέρα του, που αγαπούσε και θαύμαζε πολύ. «Τι είναι το πένθος; Είναι ο κόσμος απ’ τον οποίο έχεις χάσει κάτι το οποίο θαυμάζεις», πιστεύει ο Πάουερς.

Μέσα από πολλές περιπέτειες, έντονες στιγμές χαράς, επιτυχίας και προόδου αλλά και οδυνηρές συγκρούσεις ο Πάουερς υφαίνει αυτήν τη μοναδική σχέση πατέρα - γιου. Ο Θίοντορ παραδέχεται πως «τα πάντα γύρω από την ανατροφή ενός παιδιού με γέμιζαν φόβο […] δεν ήμουν σε θέση να μεγαλώσω ένα παιδί, όπως ακριβώς δεν ήμουν σε θέση να μιλήσω σουαχίλι». Και πράγματι, παρακολουθούμε την αγωνιώδη προσπάθεια ενός πατέρα να μεγαλώσει το παιδί του όπως ξέρει και όπως πιστεύει ότι θα είναι καλύτερα για εκείνο. Ο αγώνας του είναι μεγάλος και το τέλος του οδυνηρό.

Μα ο Θίοντορ χτίζει με τον γιο του μια σχέση δυνατή, με αγάπη και φροντίδα. Τον συντροφεύει στις συνεδρίες του, στις εξορμήσεις του στη φύση, στα φανταστικά ταξίδια του σε μακρινούς πλανήτες. Είναι δίπλα του, τον στηρίζει, υπομένει τις απροσδόκητες αντιδράσεις του, ανησυχεί για την έκθεσή του στον κόσμο, προσπαθεί να διαχειριστεί την απουσία της συζύγου του, το πένθος το δικό του και του γιου του. Προσπαθεί. Αυτό το ρήμα αποτελεί τη ραχοκοκαλιά ολόκληρης της «Αμηχανίας».

Στον πυρήνα του βιβλίου βρίσκεται η έννοια της προσπάθειας, που μαζί της φέρει πείσμα, αποφασιστικότητα, υπαναχώρηση, απογοήτευση, ματαίωση, οργή· εν ολίγοις, ανθρωπιά. «Μπαμπά, σου καταστρέφω τη ζωή», συμπεραίνει ο Ρόμπιν, αισθανόμενος βάρος. Ο Θίοντορ, όμως, έχει ξεκαθαρίσει πως: «Η ζωή είναι κάτι που πρέπει να σταματήσουμε να το διορθώνουμε. Ο γιος μου ήταν ένα σύμπαν τσέπης που ποτέ δεν θα κατάφερνα να κατανοήσω. Καθένας από μας είναι ένα πείραμα, και δεν γνωρίζουμε καν ποια είναι τα προσδοκώμενα αποτελέσματα του πειράματος […] Κανείς δεν είναι τέλειος […] όμως, ρε φίλε, οι ατέλειές μας είναι πανέμορφες».

Ο Πάουερς δημιούργησε δυο χαρακτήρες που ζουν και αναπνέουν, που ματώνουν στ’ αλήθεια, που κυνηγούν τον στόχο τους, που πέφτουν και σηκώνονται και πάλι από την αρχή. Που αγκαλιάζονται, που αγαπιούνται. Που προσπαθούν.

Καμβάς της «Αμηχανίας» είναι το οικολογικό πρόβλημα. Η Αλίσα, η μητέρα του Ρόμπιν, ήταν μια δυναμική γυναίκα που αφιέρωσε τη ζωή της στον αγώνα για την υπεράσπιση όλων των έμβιων όντων. Είχε ως οδηγό της τη βουδιστική ευχή: «όλα τα αισθανόμενα όντα να είναι απαλλαγμένα από άσκοπη οδύνη». Η ευχή αυτή προέρχεται από τις Τέσσερις Ευγενείς Αλήθειες του Βουδισμού: «Υπάρχουν τέσσερα καλά πράγματα που αξίζει να εφαρμόζεις: να φέρεσαι με καλοσύνη σε οτιδήποτε ζωντανό· να παραμένεις ισορροπημένος και σταθερός· να νιώθεις χαρά για κάθε χαρούμενο πλάσμα οπουδήποτε στον κόσμο· και να θυμάσαι πως κάθε οδύνη είναι και δική σου οδύνη».

Ο Ρόμπιν νιώθει την επιτακτική ανάγκη να γνωρίσει και να προστατεύσει όλα τα πλάσματα εκεί έξω. Αυτό κάνει, μέχρι που δίνει και τη ζωή του σε αυτό το σκοπό. Ο Πάουερς θίγει ευθέως και στηλιτεύει απροκάλυπτα την ανθρώπινη αυθαιρεσία, την επιβλαβή δράση ή αδράνεια του πολιτικού συστήματος (αναφέρεται συχνά στον Πρόεδρο, δίχως να τον κατονομάζει, αλλά ασφαλώς σκιαγραφεί την εγκληματική μορφή του Ντόναλντ Τραμπ). Η κατάρρευση του κλίματος και οι ολέθριες συνέπειές της σε όλα τα όντα αυτού του πλανήτη διαμορφώνουν τον πυρήνα δράσης ολόκληρης της οικογένειας.

Ο Πάουερς δεν κεντάει μόνο πόντο-πόντο αυτήν τη δυνατή σχέση πατέρα - γιου αλλά ταυτόχρονα βγάζει μια κραυγή τρόμου απέναντι σε όσα συμβαίνουν και όσα πρόκειται να συμβούν. Ήρθε η στιγμή οι συγγραφείς να αποτυπώσουν στα κείμενά τους το μείζον πρόβλημα της ανθρωπότητας και να σταματήσουν να εθελοτυφλούν. Ο Πάουερς με την «Αμηχανία» του οπωσδήποτε συμβάλλει σε αυτό. Τελειώνοντας την ανάγνωση αυτού του βιβλίου, δεν μπορείς να είσαι το ίδιο αμέτοχος ή αδιάφορος απέναντι στην κλιματική κατάρρευση. Αλλιώς, απέτυχε το βιβλίο. Απέτυχες κι εσύ.

Η «Αμηχανία» του Πάουερς είναι η αμηχανία που νιώθει ο καθένας μας απέναντι σε άτομα και συμπεριφορές που απαιτούν ειδικούς χειρισμούς. Η αμηχανία του πατέρα να μεγαλώσει το παιδί του μόνος του και όπως εκείνος αισθάνεται πιο σωστά. Δεν ξέρει τι είναι σωστό και τι όχι, προσπαθεί. Μέχρι το τέλος προσπαθεί. Κι αν αποτυγχάνει, ο μικρός Ρόμπιν του το συγχωρεί.

Τον συγχωρεί γιατί είναι ο μπαμπάς του, που από την πρώτη στιγμή έως την τελευταία ήταν εκεί για κείνον. Που τον ζέσταινε με το σώμα του, που τον προστάτευε από τον παγωμένο αέρα, που τον μάλωνε, του έβαζε όρια, του άνοιγε κόσμους, του έδειχνε εμπιστοσύνη. Τον αγαπούσε. Μικρέ Ρόμπιν, είσαι ελεύθερος πια να εξερευνήσεις τον κόσμο. Χωρίς όρια κι εμπόδια. Όρμα, Ρόμπιν!

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?