oopsple - Tumblr blog

[oopsple]

พระอาจารย์ สุชาติ อภิชาโต

[oopsple]

[oopsple]

[oopsple]

[oopsple]

เส้นทางที่ลัดสั้น :: 30 ตุลาคม 2566 พระธรรมเทศนา หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช เราภาวนา เข้ามาให้ถึงจิตถึงใจตัวเองให้ได้ จะรักษาศีลก็รู้เท่าทันจิต นี่จิตอยากทำผิดศีลแล้ว ด้วยความโลภความโกรธความหลง อยากทำผิดศีลรู้ทัน มันก็ไม่ผิดศีล

เวลาจิตมันฟุ้งซ่านให้เรารู้ว่าฟุ้งซ่าน แล้วมันสงบเอง เพราะอะไรฟุ้งซ่านเป็นกิเลส ทันทีที่มีสติกิเลสดับเลย จิตไม่ฟุ้งซ่าน จิตก็ตั้งมั่นจิตก็สงบ อาศัยการที่เรามีสติคอยรู้ทันจิตใจตัวเอง กิเลสครอบงำจิตไม่ได้ก็ไม่ผิดศีล กิเลสครอบงำจิตไม่ได้ก็มีสมาธิขึ้นมา

อ่านจิตอ่านใจไปเรื่อย จิตเดี๋ยวก็ดีเดี๋ยวก็เลว เดี๋ยวก็สุขเดี๋ยวก็ทุกข์ รู้เท่าทันไปเรื่อยๆ สุดท้ายมันก็ได้มรรคได้ผล ตั้งแต่ขั้นต้นเห็นเลยจิตไม่ใช่เรา โลกไม่ใช่เรา ขันธ์ 5 ไม่ใช่เรา ในขั้นสุดท้ายที่จะแตกหักข้ามภพข้ามชาติ จะเห็นเลยจิตนั่นล่ะคือตัวทุกข์ ขันธ์ 5 คือทุกข์ โลกทั้งหมดคือตัวทุกข์ เรียกว่าเรารู้ทุกข์แจ่มแจ้ง ก็เป็นอันละสมุทัย เกิดสัมผัส เข้าไปสัมผัส เข้าไปรู้เข้าไปเห็นพระนิพพาน เกิดอริยมรรคขึ้น นี้เป็นเส้นทางที่เราจะเดิน เป็นเส้นทางที่ลัดสั้นมากเลย ตัดตรงเข้ามาที่จิตตัวเอง แล้วบาปอกุศลทั้งหลายเราก็จะไม่ทำ กุศลทั้งหลายมันก็จะเจริญขึ้น

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม 30 ตุลาคม 2566

[oopsple]

พระธรรมเทศนา หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช จุดตั้งต้นของการปฏิบัติต้องรู้สึกตัวให้ได้ก่อน ถ้าไม่รู้สึกตัวปฏิบัติไม่ได้จริง ได้อย่างมากก็ได้สมาธิชนิดสงบอยู่เฉยๆ เผลอๆ เพลินๆ ความรู้สึกตัวเป็นธรรมะสำคัญ ขนาดพระพุทธเจ้าท่านบอก ท่านไม่เห็นธรรมะอะไรสำคัญเท่าความรู้สึกตัวเลยในการที่จะเอาชนะกิเลส มันประหลาด เราทุกคนรักตัวเองที่สุด แต่เราลืมตัวเองบ่อยที่สุด เราสนใจคนอื่น สนใจสิ่งอื่น ตลอดเวลา ไม่ได้สนใจตัวเอง ทั้งๆ ที่รักที่สุด พอเราไม่สนใจตัวเอง จิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ไม่มีความรู้สึกตัว เราก็ไม่สามารถเรียนรู้กายรู้ใจของตัวเองได้ ถ้าไม่สามารถเรียนรู้กายรู้ใจของตัวเองได้ โอกาสที่จะปล่อยวางความยึดมั่นถือมั่นในกายในใจก็ไม่มี ปล่อยไม่ได้ก็ไม่พ้นทุกข์ เพราะกายกับใจนั้นคือตัวทุก���์

จุดตั้งต้นของการปฏิบัติ เริ่มมาตั้งแต่การฝึกให้รู้สึกตัว พอรู้สึกตัวแล้วก็แยกธาตุแยกขันธ์ แยกธาตุแยกขันธ์ได้ ก็เห็นแต่ละธาตุแต่ละขันธ์ล้วนแต่ตกอยู่ใต้ไตรลักษณ์ สุดท้ายจิตมันก็มีปัญญาแก่รอบ มันก็วางความยึดมั่นถือมั่นในธาตุขันธ์ไป

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม 26 พฤศจิกายน 2566

อ่านถอดบทความฉบับเต็มได้ที่ https://www.dhamma.com/the-starting-p…

0:00 อารัมภบท 3:48 ภาวนาขั้นแรกต้องฝึกความรู้สึกตัวให้ได้ก่อน 8:38 ความสุดโต่ง 2 ข้าง 15:46 วิธีทำตัวผู้รู้ให้เกิด 21:26 รู้ทันจิตที่เผลอกับเพ่ง 26:02 หลักการปฎิบัติกับอุบายไม่เหมือนกัน 31:54 ต้องฝึกจนกระทั่งมีตัวผู้รู้ในชีวิตประจำวัน 39:48 พอมีจิตที่ตั้งมั่นเป็นผู้รู้ผู้ตื่นขึ้นมา เราจะแยกขันธ์ได้ 42:46 ช่วงส่งการบ้าน 1:00:54 ธรรมะเพื่อการปฏิบัติสำหรับคนคนหนึ่งไม่มาก

[oopsple]

:: เคล็ดลับการฟังหลวงพ่อให้รู้เรื่อง:: รถวินีตสูตร :: วันอาทิตย์ที่ 12 พฤษภาคม พ.ศ.2567 ท่านพระอาจารย์ ปราโมทย์ ปาโมชฺโช (วัดสวนสันติธรรม) จัดทำขึ้นเพื่อบูชาพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์

เคล็ดลับในการที่จะฟังหลวงพ่อให้รู้เรื่อง นั่งสมาธิไปฟังไปแล้วรู้เรื่อง ไม่ใช่เชื่อมจิต นั่งสมาธิแล้วก็ฟัง เรียนกับครูบาอาจารย์ก็เรียนอย่างนั้น สมัยก่อน เราไม่ต้องทำอะไรหรอก เราก็ไปนั่งสมาธิของเรา แล้วท่านก็สอนไป ธรรมะตรงไหนมันพอดีกับใจเรา เรากำลังติดข้องอยู่ในเรื่องนั้น ใจเราก็จะ Alert ขึ้นมา ตื่นตัวขึ้นมารับรู้

เวลาครูบาอาจารย์เทศน์ คนเยอะๆ อย่างนี้ ท่านก็หว่านๆ ของเรามันเป็นจุดเล็กๆ ที่เรายังขาดอยู่ เราก็นั่งสมาธิของเรา ไป พอธรรมะมันตรงกับใจเราตรงนี้ ใจเราจะตื่นตัวขึ้นมาฟัง ไม่ได้เชื่อมจิต ไม่มีใครมาเชื่อมใครได้หรอก อันนั้นนิยาย คล้ายๆ กำลังภายใน เชื่อมพลัง

[oopsple]

อนุปุพพิกถา :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 5 พ.ย. 2566 พระธรรมเทศนา หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช พระพุทธเจ้าท่านสอนฆราวาส ท่านสอนธรรมะบทหนึ่งชื่อ อนุปุพพิกถา ท่านสอนให้ทำทาน เป็นเรื่องดี สอนให้รักษาศีลไว้แล้วจะได้ขึ้นสวรรค์ พวกเราก็จะไปจบอยู่ตรงขึ้นสวรรค์นี้ล่ะ พระพุทธเจ้าไม่ได้หยุดคำสอนอยู่แค่นี้ พระพุทธเจ้ายังสอนต่อไปอีก สวรรค์ก็ไม่ยั่งยืน ความสุขจากการเห็นรูปที่สวยๆ ก็ไม่ยั่งยืน สวรรค์อยู่ที่ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจกระทบอารมณ์ที่ดี เราเห็นรูปที่ดีได้ บางทีเราก็เห็นรูปที่ไม่ดีได้ ได้ยินเสียงที่ดีได้ บางทีก็ได้ยินเสียงที่ไม่ดีได้ ได้กลิ่น ได้รส ได้สัมผัสที่ดีได้ บางทีก็เจอของไม่ดีได้เหมือนกัน เพราะฉะนั้นตัวกามคุณทั้งหลาย รูป เสียง กลิ่น รส สัมผัสทั้งหลาย ที่ว่าเราอุตส่าห์ทำบุญทำทาน เราขึ้นสวรรค์มาเพื่อจะได้สิ่งเหล่านี้ สิ่งเหล่านี้ไม่ยั่งยืน ถึงวันหนึ่งเทวดาก็ตกสวรรค์ หรือเราเป็นคนดีแท้ๆ เลย บางทีอกุศลให้ผลมา เราก็เจอสิ่งที่ไม่ดีขึ้นมา ฉะนั้นท่านยังสอนว่ามันมีโทษ สอนให้รู้จักปลีกตัวออกจากสวรรค์บ้าง สวรรค์ก็คือกามคุณอารมณ์ทั้งหลาย ท่านก็สอนบอกสิ่งเหล่านี้ไม่ยั่งยืน ให้มาพัฒนาจิตใจให้สูงกว่าสวรรค์ขึ้นไปอีก คือการรู้แจ้งแทงตลอดอริยสัจ 4 หลักธรรมที่ท่านสอน จะมาสู่จุดนี้ เรียกว่าอนุปุพพิกถา

คนแรกที่ได้ฟังอนุปุพพิกถาคือ พระยสกุลบุตร แล้วคนต่อมาก็คือพ่อของพระยส พระยสฟังอนุปุพพิกถา ได้เป็นพระโสดาบัน อนุปุพพิกถาก็คือสิ่งที่หลวงพ่อเล่าให้ฟังนี้ล่ะ พระยสบารมีท่านเต็มแล้ว ท่านฟังแล้วได้โสดาบัน บารมีท่านเต็มแล้ว ท่านเบื่อ ท่านออกมาจากบ้าน พระยสเดินบ่นมาเรื่อยๆ ที่นี่ขัดข้องหนอ ว่าไปเรื่อยๆ พระพุทธเจ้าบอกที่นี่ไม่ขัดข้อง ท่านก็เลยเข้าไปฟังธรรม ฟังอนุปุพพิกถานี่ล่ะ แล้วได้โสดาบัน ตอนเช้าพ่อมาตาม พอพ่อพระยสมาถึง พระพุทธเจ้าก็สอนอนุปุพพิกถาให้อีก พ่อพระยสได้โสดาบัน พระยสฟังแล้วได้พระอรหันต์

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม 5 พฤศจิกายน 2566

[oopsple]

ให้ธรรม���รักษาเรา เรารักษาธรรมะ ธรรมะรักษาเรา จะได้มีความสุข พระธรรมเทศนาวันพุธที่ 22 พฤษภาคม 2567 ท่านพระอาจารย์ ปราโมทย์ ปาโมชฺโช (วัดสวนสันติธรรม)

[oopsple]

#ท่านพระอาจารย์ ปราโมทย์ ปาโมชฺโช (#วัดสวนสันติธรรม)

#ธรรมเทศนางานศพ

#วัดเป็นศาสนสถาน

[oopsple]

พุทโธให้รู้สึกตัว พุทโธตัวจริงก็คือตัวจิตใจของเรา พระธรรมเทศนาเช้าวันพุธที่ 22 พฤษภาคม 2567 ท่านพระอาจารย์ ปราโมทย์ ปาโมชฺโช (วัดสวนสันติธรรม) “ขอบุญที่เกิดนี้ไปถึงทุกเชื้อโรคและนายเวรที่ผ่านแล้วและ ทำงานแล้ว จงได้บุญนี้ข้าพฯขอขมาในความผิดในกาลก่อน”

•อย่างหลวงพ่อเข้าไปหาครูบาอาจารย์สายวัดป่าหลายองค์ ท่านสอนหลวงพ่อให้ดูจิตดูใจตัวเอง กระทั่งการพุทโธ ไม่ใช่พุทโธเพื่อจะพุทโธ ไม่ใช่พุทโธให้จิตสงบ ท่านสอนไปอีกระดับหนึ่ง ท่านสอนพุทโธให้รู้สึกตัว บางองค์ท่านพูดชัด อย่างหลวงปู่บุญจันทร์ ถ้ำผาผึ้ง ท่านพูดชัดเจนเลยว่า ให้บริกรรมไป “พุทโธใจรู้ พุทโธรู้ใจ” “พุทโธใจรู้ พุทโธรู้ใจ” เห็นไหมพุทโธแล้วมาที่ใจ ครูบาอาจารย์บางองค์ท่านก็สอน พุทโธก็คือผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน อะไรคือผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน ก็จิตใจของเราที่มันมีความรู้เนื้อรู้ตัว มันตั้งมั่น มันก็เป็นผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน

หลวงพ่อไปเรียนจากครูบาอาจารย์รุ่นก่อนๆ ท่านจะสอนคำว่า “ผู้รู้” ไปวัดไหนก็พูดแต่คำว่า “ผู้รู้” พุทโธ พุทโธคือจิต จิตคืออะไร จิตคือผู้รู้ หลังๆ ธรรมะมันกร่อนลง มันกลายเป็นว่าพุทโธเพื่อจะพุทโธไปเรื่อยๆ ให้จิตมันนิ่งๆ ถามว่าดีไหม ก็ดีเหมือนกัน แต่ดีแบบสมถะ นิ่งๆ ไป แต่ถ้าพุทโธใจรู้ พุทโธแล้วรู้ใจตัวเอง พุทโธเป็นสิ่งที่ใจไปรู้เข้า พุทโธแล้วคอยรู้เท่าทันใจตัวเองไว้ เราก็จะได้พุทโธตัวจริง ไม่ใช่คำพูดว่าพุทโธ พุทโธตัวจริงก็คือตัวจิตใจของเรานั่นเอง

หลวงปู่เทสก์ หลวงพ่อเข้าไปเรียนด้วย ท่านก็สอนสิ่งเหล่านี้ แต่ท่านบัญญัติศัพท์เฉพาะของท่านขึ้นมา ท่านบัญญัติคำว่า “จิต” กับคำว่า “ใจ” ท่านบอกจิตคือผู้คิด ผู้นึก ผู้ปรุง ผู้แต่ง ใจคือผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน ให้ปฏิบัติไป แล้วก็สุดท้ายจิตมันยกระดับขึ้นม��เป็นใจ คือเป็นผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน จิตมันคิดนึกปรุงแต่ง ถ้าเรารู้เท่าทันความปรุงแต่ง จิตพ้นจากความปรุงแต่งก็เข้ามาเป็นใจ ก็จะสอน หลวงปู่ดูลย์ท่านก็สอนบอกว่า “คิดเท่าไหร่ก็ไม่รู้ หยุดคิดถึงรู้ แต่ก็อาศัยคิด”

คำว่า “รู้” ก็คือตัวจิตผู้รู้นั่นล่ะ จิตผู้รู้มันจะเกิดขึ้น ถ้าเราคิดอยู่ มันก็มีแต่จิตผู้คิด แต่ถ้าเรารู้ว่าจิตคิด จิตคิดจะดับ จิตผู้รู้จะเกิด เพราะฉะนั้นหลวงปู่ดูลย์ไม่ได้สอนว่าอย่าไปคิด ท่านไม่ได้สอนว่าอย่าคิด หลวงพ่อเคยทำผิด จะไปดูจิต รู้ว่าจิตเป็นคนรู้ ก็จะพยายามฝึกไม่ให้มันคิด หลวงปู่บอก “ทำผิดแล้ว จิตเป็นผู้คิด ผู้นึก ผู้ปรุง ผู้แต่ง ไปทำจนมันไม่คิด ไม่นึก ไม่ปรุง ไม่แต่ง อันนั้นใช้ไม่ได้ ให้ตามรู้ตามดูจิตใจตัวเองไป”

หลวงพ่อก็พบว่า ถ้าจิตมันหลงคิด จิตรู้ก็ไม่เกิด แต่ถ้าเรารู้ว่าจิตหลงคิด จิตรู้จะเกิดเพราะฉะนั้นท่านถึงบอกว่า “คิดเท่าไรก็ไม่รู้ หยุดคิดถึงรู้ แต่ก็ต้องอาศัยคิด” ประโยคที่ 3 คนเรียนรุ่นหลังๆ ก็กร่อนไปแล้ว ลืม พูดกันแค่ว่า “คิดเท่าไรก็ไม่รู้ หยุดคิดถึงรู้” จบแค่นี้ ธรรมะครูบาอาจารย์มันกร่อน ก็เลยพยายามที่จะไม่คิด พยายามไม่คิดก็คือปรุงแต่งอีกแบบหนึ่ง เรียกอเนญชาภิสังขาร ใช้ไม่ได้ ไปดัดแปลงธรรมชาติของจริงไป

เพราะฉะนั้นที่หลวงปู่ดูลย์สอน มันมี 3 ประโยค “คิดเท่าไรก็ไม่รู้ หยุดคิดถึงรู้ แต่ก็อาศัยคิด” “แต่ก็อาศัยคิด” ก็คือ ให้จิตมันคิดไปตามธรรมชาตินั่นล่ะ แต่พอจิตมันคิดไป แล้วจิตเราหลงไปตามความคิดปุ๊บ เรามีสติรู้ รู้ว่าจิตคิด จิตคิดจะดับ จิตรู้จะเกิด แล้วเราก็ไม่รักษาจิตรู้ไว้ เดี๋ยวมันก็คิดใหม่ คิดใหม่ รู้ใหม่ จิตรู้ก็เกิดอีก ไม่ใช่ห้ามความคิด ถ้าห้ามความคิด จิตก็จะติดความปรุงแต่งชนิดที่ 3 เรียกอเนญชาภิสังขาร

ความปรุงแต่งมี 3 อย่าง ปุญญาภิสังขาร ปรุงบุญ ปรุงฝ่ายดี อปุญญาภิสังขาร ปรุงฝ่ายชั่ว อเนญชาภิสังขาร พยายามไม่ปรุง เพราะฉะนั้นถ้าเราพยายามไม่ให้จิตคิด ก็คือพยายามไม่ปรุง รากเหง้าของมันก็คืออวิชชา ฉะนั้นเราไม่ได้ห้าม จิตจะคิด แต่จิตคิดแล้วเรามีสติรู้ว่า อ้อ นี่หลงคิดแล้ว ถ้าเรารู้ว่าหลงคิด จิตหลงคิดจะดับ จิตรู้จะเกิด ฝึกบ่อยๆ•

#ท่านพระอาจารย์ ปราโมทย์ ปาโมชฺโช

#วัดสวนสันติธรรม #พุทโธให้รู้สึกตัว #พุทโธตัวจริง #ตัวจิตใจของเรา #คำว่า“รู้”ก็คือตัวจิตผู้รู้ #ผู้รู้ #พุทโธ #พุทโธคือจิต #จิตผู้รู้

[oopsple]

เมตตาคุณณังหรือเมตตาคุณัง หมายถึงความปรารถนาดีที่เป็นสิ่งที่ทำได้ยาก และเป็นสิ่งที่เป็นประโยชน์ต่อสัตว์โลกทั้งหลาย โดยไม่มีที่สิ้นสุดและไม่มีประมาณ อะระหังหมายถึงพระอรหันต์ผู้ไกลจากกิเลส นับตั้งแต่พระพุทธเจ้า พระปัจเจกพุทธเจ้า และพระสาวกอรหันต์ทั้งหลาย โดยเฉพาะกับบุคคลที่เราไม่เคยรู้จักกันมา หรือบุคคลที่เป็นศัตรูกัน

[oopsple]

#ท่านพระอาจารย์ ปราโมทย์ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม

พระเจ้าอยู่หัว

[oopsple]

#ท่านพระอาจารย์ ปราโมทย์ ปาโมชฺโช

(#วัดสวนสันติธรรม)

#พระเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่ 9

เทวตานุสติ

พอเพียง

[oopsple]

จิตก่อนเกิดและก่อนตายเป็นอย่างไร พระราชสังวรญาณ (พุธ ฐานิโย) ท่านอาจารย์ทอง อโสโก ศิษย์องค์หนึ่งของหลวงปู่เสาร์ เล่าให้ฟังว่า มีพระองค์หนึ่ง อยู่ที่อำเภออำนาจเจริญ อุปสมบทในงานฉลองอายุของหลวงปู่เสาร์ที่วัดบูรพา เมืองอุบล เมื่อ พ.ศ. ๒๔๘๓ พออุปสมบทแล้วก็ไปจำพรรษาที่วัดบ้านสามผง อำเภอท่าอุเทน จังหวัดนครพนม แล้วก็ไปป่วยหนัก ท้องร่วง มรณภาพอยู่ที่วัดนั้น

ภายหลังแกบอกเล่าว่า แกไปเกิดที่บ้านน้ำกล่ำ อำเภอธาตุพนม เมื่อโตขึ้นก็ระลึกชาติหนหลังได้ ท่านอาจารย์ทองซึ่งเป็นผู้ฝึกฝนและให้การอบรมได้ทราบข่าวว่าพระองค์นี้ไปเกิดที่บ้านน้ำกล่ำ ท่านก็ไปพิสูจน์ข้อเท็จจริง โดยเดินทางไปพบคนที่ระลึกชาติหนหลังได้ แล้วก็ได้สอบถามว่า เมื่อก่อนที่จะตายนี่ แกรู้ไหมว่าแกจะตาย เขาบอกไม่รู้ แม้แต่ตายแล้วก็ไม่รู้ว่าตัวตาย เขาบอกว่าในขณะที่ญาติโยมเอาศพแกไปขุดหลุมจะฝัง แกก็ไปกับเขาด้วย แล้วไปนั่งดูเขาขุดหลุม แกก็ถามเขาว่า "โยมขุดหลุมฝังอะไร" โยมเขาก็ไม่ตอบเพราะไม่ได้ยินเสียงพูด แกก็เอามือไปตีพุ่มไม้ พอพุ่มไม้ไหวมีเสียงดัง ญาติโยมก็ร้องเอะอะว่าผีหลอก พากันวิ่งหนี แกก็วิ่งตามเขาไปเพราะกลัวผีหลอกเหมือนกัน พอโยมไปได้หน่อยหนึ่งก็ย้อนกลับมาช่วยกันขุดหลุมแล้วก็ฝังศพจนเสร็จ แล้วเขาชวนกัน ไป รีบกลับ เดี๋ยวผีหลอก แกก็รีบวิ่งออกหน้าเขากลับเข้าไปในวัด นี่ตามคำบอกเล่าของคนที่ตายแล้วมาเกิดใหม่ แล้วก็ระลึกชาติหนหลังได้แสดงว่าเขาไม่รู้ว่าเขาตาย เพราะฉะนั้นคำถามที่ว่า คนก่อนจะตายก่อนจะเกิด จิตมีลักษณะอย่างไร ถ้าพิจารณาตามลักษณะที่เรามาภาวนานี่ เมื่อเราภาวนาจิตสงบเป็นสมาธิระหว่างหัวเลี้ยวหัวต่อที่จิตจะตัดกระแสความรู้สึกในปัจจุบันไปสู่ความเป็นสมาธิอย่างไร คนก่อนที่จะตายก็มีลักษณะอย่างนั้น คนธรรมดาที่ไม่ตายในสมาธิ จะต้องปรากฏมีรูปร่างเดินออกไป พอเดินออกไปแล้วจะชะโงกมาดูร่างเดิมนี่นิดหนึ่ง แต่เขาจะไม่นึกว่าร่างที่นอนตายอยู่นั้นคือร่างกายของเขา เขาก็เดินหนีไปเลย

นี่เปรียบเทียบกับจิตที่เป็นสมาธิระดับอุปจาระ ส่งกระแสออกไปนอก แล้วปรากฏว่ามีรูปร่างเดินไป เหมือนๆ กับลักษณะของมโนมยิทธิที่จิตออกไปดูนรก ดูสวรรค์ เพราะในขณะนั้นมีความรู้สึกว่าเขามีร่างกายอยู่ เมื่อออกจากร่างไปจึงปรากฏว่ามีร่างติดตัวไปด้วย ถ้าเปรียบเทียบกับคนก่อนจะตายก็ต้องเป็นอย่างนั้น คือจิตจะมีการรวมลงไป คือรวมพลัง เพื่อจะถีบตัวออกจากร่างเดิม

[oopsple]

หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน วัดป่าบ้านตาด ต.บ้านตาด อ.เมือง จ.อุดรธานี เทศน์อบรมฆราวาส ณ วัดป่าบ้านตาด เทศน์เมื่อ วันที่ 17 พฤษภาคม 2549 เวลา 7:55 น. สถานที่ : วัดป่าบ้านตาด จ.อุดรธานี เมื่อวันที่ ๑๗ พฤษภาคม พุทธศักราช ๒๕๔๙ ตอนหนึ่งในคลิป "หลวงตามหาบัว…จะเตือน (ทักษิณ) เป็นครั้งสุดท้าย (๑๗ พ.ค.๔๙)" จะเตือนเป็นครั้งสุดท้าย

หลังจังหัน มันหากเป็นอย่างนั้นนะในจิตนี่ ในจิตนี่เป็นเพราะอะไรอีก ก็คือเมตตา เมตตานี่เป็นพื้นครอบหมดเลย เป็นหลักธรรมชาติ อย่างที่เขามาฟ้องร้องเราอย่างนั้นอย่างนี้ ปากอมขี้นั้น เราก็ต้องปากอมขี้ใส่เขาบ้าง บางทีเราก็วากใส่เขาบ้าง เช่นอย่างว่าให้หมอวิชัยหมาวิชัย ก็วากเสียบ้าง แต่เขาจะเป็นยังไงไม่ทราบ เราไม่มีจริงกับใครว่าไปเฉยๆ วากก็วากไปเฉยๆ ไม่มีอะไร เขามีละเราแน่ใจ สำหรับเราไม่มี ถึงจะใช้กิริยายังไงที่ออกจากตัวของเราเองนี้เรียกว่าเราไม่มีพิษต่อโลกเลย จะเป็นกิริยาใดก็ตาม จะเป็นแง่น้ำหนักของอรรถของธรรมต่างกันตรงนั้นแหละ ออกถ้ามีน้ำหนักมากมันก็รุนแรงออกไปเท่านั้น ที่จะให้มีกิเลสไปแทรกให้เป็นพิษเป็นภัยต่อผู้ที่ถูกดุถูกด่าถูกว่าอยู่นี้ไม่มี

จึงว่าใจนี่ลงได้เข้าถึงขั้นแล้วไม่มีอะไรเสมอนะ สามโลกธาตุนี่ไม่มีอะไรเสมอใจที่บริสุทธิ์เต็มส่วน ใจพระพุทธเจ้า ใจพระอรหันต์ นี่เป็นหลักธรรมชาติครอบโลกธาตุเลยจิตดวงนั้น อยู่ที่ไหนจ้าอยู่ตลอด กิริยาท่าทางเป็นเรื่องของธาตุของขันธ์ เครื่องใช้ เป็นเรือนร่างของใจดวงนั้น ใช้งานใช้การไปอย่างนั้นแหละ สำหรับธรรมชาตินั้นเรียกว่านิพพานเที่ยง กฎ อนิจฺจํ ทุกฺขํ อนตฺตา ไม่มีในนั้นเลย คงเส้นคงวาหนาแน่นตลอดอนันตกาล ท่านเรียกว่านิพพานเที่ยง คือใจดวงเป็นธรรมธาตุแล้วนั้นแล นี่ละที่พระพุทธเจ้าทรงแสดงๆ ไว้ คือทางเดินเพื่อเข้าจุดนี้เป็นจุดใหญ่ ให้เป็นความสงบสุขร่มเย็น ปฏิบัติต่อกันระหว่างมนุษย์อยู่ร่วมกันก็มี ธรรมประเภทนี้ก็มี

ประเภทเด็ดเข้าไปๆ เป็นประเภทที่จะเอาตัวรอดอย่างเดียวพุ่งเลย อย่างนี้ก็มี ธรรมพระพุทธเจ้ามีไว้ทุกแบบไม่มีบกพร่อง คือศาสนธรรมของพระพุทธเจ้า บอกไม่มี เราได้คุ้ยเขี่ยขุดค้นเต็มหัวใจเราบนเวที ถึงได้รู้ได้ชัดถึงเรื่องศาสนา ชี้นิ้วเลยมีศาสนาเดียวบอกตรงๆ นอกนั้นเป็นศาสนากิเลส คลังกิเลสเป็นเจ้าของศาสนา ต้องแสดงลวดลายของกิเลสออกไปตลอด ส่วนพระพุทธเจ้าผู้เป็นพระอรหันต์สิ้นกิเลสแล้วมีแต่ธรรมออกล้วนๆ ที่เรียกว่าสวากขาตธรรม ตรัสไว้ตรงไหนถูกต้องๆ หมดเลย ต่างกันอย่างนี้นะ

เข้าไปพิสูจน์ในภาคจิตตภาวนา ให้มันกระจายถึงกันแล้วทีนี้มันก็เหมือนน้ำมหาสมุทร น้ำจะไหลมาจากสายไหนคลองใดก็ตาม พอเข้าถึงมหาสมุทรปั๊บเท่านั้นเป็นน้ำมหาสมุทรอันเดียวกันหมดเลย จะบอกว่าน้ำนี้มาจากสายนั้นสายนี้เหมือนแต่ก่อนไม่ได้ เป็นน้ำมหาสมุทรอันเดียวกัน จิตนี้พอผางเข้าถึงธรรมธาตุอันเดียวกันแล้ว เหมือนน้ำมหาสมุทร คือน้ำมหาวิมุตติมหานิพพานแบบเดียวกัน ท่านจึงว่า นตฺถิ เสยฺโยว ปาปิโย บรรดาท่านผู้สิ้นกิเลสแล้วนับแต่พระอรหันต์ลงมา จนกระทั่งถึงพระสาวกองค์สุดท้ายเสมอกันหมด นั่นท่านว่า ก็เหมือนน้ำมหาสมุทร เหมือนกันหมดเลย เพราะฉะนั้นจึงไม่ต้องไปทูลถามหาพระพุทธเจ้า ถามหาอะไรเป็นอันเดียวกันแล้ว จิตดวงนี้ละเวลาประคับประคองเอาความดีงามเข้าไป ชำระซักฟอกสิ่งที่สกปรกโสมมเป็นพิษเป็นภัยต่อจิตใจตัวเองและต่อส่วนรวมได้หมดแล้วก็เป็นเช่นน��้น #หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน #วัดป่าบ้านตาด #เมตตา #สามโลกธาตุ #ใจที่บริสุทธิ์เต็มส่วน #ใจพระพุทธเจ้า #ใจพระอรหันต์

#หลักธรรมชาติ #ครอบโลกธาตุ #นิพพานเที่ยง #สวากขาตธรรม #พระพุทธเจ้าผู้เป็นพระอรหันต์สิ้นกิเลส #ท่านเรียกว่านิพพานเที่ยง คือใจดวงเป็นธรรมธาตุ #มหาวิมุตติมหานิพพาน #ธรรมธาตุ #พระสาวกองค์สุดท้ายเสมอกัน

[oopsple]

มัฏฐกุณฑลิชาดก

ว่าด้วยคนร้องไห้ถึงคนตายเป็นคนโง่เขลา

[๑๔๔๒] ดูก่อนมาณพ เราเป็นผู้ถอนลูกศรได้ แล้ว ปราศจากความโศก ไม่มีความขุ่นมัว เรา จะไม่เศร้าโศก จะไม่ร้องไห้ เพราะได้ฟัง ถ้อยคำของท่าน. จบ มัฏฐกุณฑลิชาดกที่ ๑๑

อรรถกถามัฏฐกุณฑลิชาดกที่ ๑๑

ในอดีตกาล เมื่อพระเจ้าพรหมทัตครองราชสมบัติ อยู่ในพระนคร พาราณสี บุตรของพราหมณ์ผู้มีสมบัติมากคนหนึ่ง เมื่ออายุได้ ๑๕, ๑๖ ปี ถูกพยาธิชนิดหนึ่งเบียดเบียน #ตายไปเกิดในเทวโลก ตั้งแต่บุตรนั้นตาย

#พราหมณ์ไปป่าช้า #คุ้ยเขี่ย #กองฟอน #คร่ำครวญอยู่ #เลิกละการงานทุกอย่างเฝ้า แต่#เที่ยวเศร้าโศก.