naysayer60

[naysayer60]

#ποιήματα #ποιηση #ελληνικαστιχακια #poetsofinstagram #poema #poetrygr #poetrycommunity #greekpoetry #greekwords #greekstagram #ποίηση #στιχοι #στιχακιαμενοημα #greekstixakia #digitallife #babis_mak_ https://www.instagram.com/p/Cc2fY9fKFJr/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[naysayer60]

#ποιήματα #ποιηση #ελληνικαστιχακια #poetsofinstagram #poema #poetrygr #poetrycommunity #greekpoetry #greekwords #greekstagram #ποίηση #στιχοι #στιχακιαμενοημα #greekstixakia #digitallife #babis_mak_ https://www.instagram.com/p/Cc2fY9fKFJr/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[naysayer60]

Dam-aged

They say The older you get the wiser you’ll be They say The harder you try the greater you’ll receive I try to spell damaged right The older I get the more hollow I become I try to spell damaged right The older I get I forget how to smile.

Babis Makridakis @naysayer60

[naysayer60]

Τραγουδούν και ψάχνουν για την αγάπη ενώ την έχουν βρει ήδη στην αγκαλιά της μοναξιάς.

Babis Makridakis @naysayer60

[naysayer60]

Δυστυχία είναι: να είσαι ηλικιωμένος, με το μυαλό στη θέση του και να καταλαβαίνεις ότι σε εγκατέλειψαν.

Babis Makridakis @naysayer60

[naysayer60]

I love music, food and her. That's the particular order,she gives me rhythm and she tastes good. I'm physically and spiritually full.

Babis Makridakis @naysayer60

[naysayer60]

Παραλληλισμός ζωής-φύσης, ένα ποίημα που μπορεί να σπασει σε δύο ξεχωριστά. Γράφτηκε σαν σύνολο.

Εποχές

Περίεργη και ανάποδη ζωή Ξεκινάς απ το σκοτάδι Και καταληγεις να τυφλωνεσαι απ το φως Περίεργοι και αναποδοι άνθρωποι Ξεκινούν σα λευκό χαρτί Και καταλήγουν πολυχρωμοι, κενοι

(Ήρθε η Ανοιξη) Ξεσκονίζει τα καλά της η φυση Σου χαριζεται το πολυτιμοτερο δώρο Πόσα δάση έμειναν για να ψωνισει Ανοίγεις τα μάτια σου στον ξένο χώρο Στο φλερτ του ήλιου παραδίνεται Λέξεις, κινήσεις αρχίζεις να μαθαίνεις Στη θερμή του ολόψυχα αφηνεται Πέφτεις, πονας και συνεχώς παθαίνεις Μεθυστικο το άρωμα της Βαρεθηκες το χαρτί να μουτζουρωνεις Τη μέρα μεγαλώνει για να βρεθεί κοντά της Πια προσεχτικά τις πινελιές απλώνεις (Το καλοκαίρι ήρθε) Πιο ζωντανή από ποτέ καμαρώνει Έμαθες τα περισσότερα ως τώρα Μικρυνε η νύχτα και πια δε την αγχωνει Θες να δεις πολλά και δε σου φτάνει η ωρα Μετακομισαν μαζί κι εκείνη άλλαξε συνήθειες Βρήκες τον έρωτα μα όχι την αγάπη Ανακάλυψαν την καλοπέραση και τις ακριβιες Άλλοι απλά θα περνούν και άλλ��ι θα παίρνουν κατι Τις αποβολες τις άνοιξης υποδέχονται άλλες γέννες Ανοιχτά κράτα τα μάτια σου, ένας θα αξίζει μόνο Στα φάρμακα βυθίζεται για να βγουν πετυχημενες Τα χέρια του οποίου θα σταματούν το χρόνο Η θερμη του καρκίνος και η δίψα της ζητιανα Ήρθε ο καιρός να δεις ματιά να ανοιγουν Δίνει για υιοθεσία τα παιδιά αφού απέτυχε ως μανα Τα δικά σου πλέον δάκρυα θα πνίγουν. (Ήρθε το φθινόπωρο) Βασανισμενη,χρόνο ζητά για να πενθησει Μεγαλωσες και ψάχνεις χώρο για να γράψεις Μία τελευταία φορά θα προσπαθήσει να γεννήσει Κάποιες αναμνήσεις σε πληγωσαν και θέλεις να πετάξεις Πρώτη φορά κλαίει από πάνω της κρυφα Ήρθε η σειρά σου κάποιον ν αποχαιρετησεις Οσο κι αν δροσιζεται πίσω απ τα σύννεφα τον αναζητά Σε παλιές σελίδες τριγυρνας μέχρι να μεθυσεις Δε την επισκέπτεται συχνά κι εκείνη γεννάει μόνη Κάποτε έγραφες αμεριμνα και τώρα πονάει το χέρι Χωρίς δώρα πια,στα κουρελια το σώμα της διπλωνει Μικρυναν τα κεφάλαια και περιοριστηκαν τα μέρη. Όσο φωνάζει “κρυωνω”εκείνος σταματά να καίει Το μολύβι τρέμει μα στο στηρίζει εκεινη Όσο φωνάζει “μείνε”, “άσε με” να της λεει Μέχρι το τελευταίο κατάφερε να μείνει. (Έφτασε ο χειμώνας) Χάνεται η ανάσα της καθώς ολοκληρωνεται ο κύκλος Σε χαρτινα κουτιά μοιραζεις την πνοή σου Ζηλεύει και μουρμουρα ο, τι τραγουδά ο κυκνος Μία επανάληψη επιβεβαιώνει την ύπαρξη σου Στειρα την άφησε, δε πρόλαβε να τη γιατρεψει Καθώς περνούν οι εποχές, σ εγκαταλειπουν οι αισθήσεις Άμα έμενε θα τη σκότωνε και προτίμησε να τρέξει Στην αγκαλιά της ανοιας αδύνατον να συνεχίσεις Εξαρτημενη απ αυτόν, τον βλέπει μια στο τόσο Για χρόνια έγραφες “νεκρος” και τώρα το βιωνεις Δε τη νοιάζει το πότε και το που αλλά το ποσό Ευχαριστημένος η χαρούμενος? Το ζεις η μετανιωνεις? Στα άσπρα την σκεπασε, ήταν το φιλί του κρύο Στα μαύρα στολισες την τελευταία σελίδα Για λίγο έπεσε κοιμηθεί χωρίς να πει αντίο Έβαλες τελεία στο κόμμα και έκανες το “βλέπω”, “ειδα”

Περίεργη και ανάποδη ζωή Χώρια σε ζουν στο καλοκαιρινό σου χρώμα Περίεργοι και αναποδοι άνθρωποι Μόνοι αναρωτιουνται για τη λύπη του χειμώνα

Χαράλαμπος Μακριδάκης Babis Makridakis @naysayer60

[naysayer60]

Άργησα να φύγω και με συνήθισαν στις ζωές τους

Babis Makridakis @naysayer60

[naysayer60]

Διάβρωση

Κόρη μου, Σκουριά

γιε μου, οξυγόνο

και σιωπηλε δολοφονε

Στα χέρια μου,

τρεμοπαίζουν οι τελευταιες μου ελπίδες.

Σε κάθε άρθρωση ανάβουν φωτιές

και καίγονται πατόκορφα οι κινήσεις.

Βελονιές στ’ αποτυπώματά

διαγραφούν στην αρχή

και έπειτα μαρκαρουν τη νέα μου ζωή.

Με μια γραμμή διακεκομμένη

γιατί ξέχασα να ζω στο πριν

κι είμαι αλυσοδεμένη στο ανεξήγητο παρόν

με κάθε λεπτό της ώρας που γερνα

να ξεγελω τον πόνο επειδή δε χάθηκα νωρίς.

Με μια γραμμή παράλληλη στην κόλαση

για το παραλυτο μου μέλλον.

Κόρη μου σκουριά

Γιε μου οξυγονο

κληρονόμοι της θολής προσπάθειας μου

στη διαθήκη μου σας αφηνω

το διαβρωμενο μου σκαρί,

που τόσο λαχταρούσατε

και με τυφλώνατε με αγαπη.

Το παράσημο της εξάντλησης,

που μου χάρισε η στέρηση του ύπνου

και την ψυχή μου,

για να πετάξετε εκεί που δε θα κλάψουν.

Καν��ναν δεν αδίκησα και με στιγμάτισε το αντιθετο

Αποκομμενη πιλοτος σε μολυσμένο πιλοτήριο

Αφηνομαι στην τροχιά της δυστυχίας.

Babis Makridakis @naysayer60

Η δική μου πάντα προσέγγιση για τα άτομα που πάσχουν από κάθε μορφής αρθρίτιδας και σκλήρυνση κατά πλάκας

[naysayer60]

Διάβρωση

Κόρη μου, Σκουριά

γιε μου, οξυγόνο

και σιωπηλε δολοφονε

Στα χέρια μου,

τρεμοπαίζουν οι τελευταιες μου ελπίδες.

Σε κάθε άρθρωση ανάβουν φωτιές

και καίγονται πατόκορφα οι κινήσεις.

Βελονιές στ’ αποτυπώματά

διαγραφούν στην αρχή

και έπειτα μαρκαρουν τη νέα μου ζωή.

Με μια γραμμή διακεκομμένη

γιατί ξέχασα να ζω στο πριν

κι είμαι αλυσοδεμένη στο ανεξήγητο παρόν

με κάθε λεπτό της ώρας που γερνα

να ξεγελω τον πόνο επειδή δε χάθηκα νωρίς.

Με μια γραμμή παράλληλη στην κόλαση

για το παραλυτο μου μέλλον.

Κόρη μου σκουριά

Γιε μου οξυγονο

κληρονόμοι της θολής προσπάθειας μου

στη διαθήκη μου σας αφηνω

το διαβρωμενο μου σκαρί,

που τόσο λαχταρούσατε

και με τυφλώνατε με αγαπη.

Το παράσημο της εξάντλησης,

που μου χάρισε η στέρηση του ύπνου

και την ψυχή μου,

για να πετάξετε εκεί που δε θα κλάψουν.

Κανέναν δεν αδίκησα και με στιγμάτισε το αντιθετο

Αποκομμενη πιλοτος σε μολυσμένο πιλοτήριο

Αφηνομαι στην τροχιά της δυστυχίας.

Babis Makridakis @naysayer60

Η δική μου πάντα προσέγγιση για τα άτομα που πάσχουν από κάθε μορφής αρθρίτιδας και σκλήρυνση κατά πλάκας

[naysayer60]

One of the best songs in the album with a powerful meaning.

[naysayer60]

Τίποτα (η θέα)

Να μιλάω για τα πάντα

και να μου μένει ένα τίποτα

και αυτό το τίποτα να είναι τα πάντα μου

Ο κόσμος μου, οι τέσσερις μισοριγμενοι τοίχοι, που πάνω στον ασβέστη χαραμισα

και άφησα το μισό μου σώμα.

Εκεί που χορεύω και καμία μουσική

δε συντονίζει τα βήματα μου,

Και χάνω το ρυθμό μου

Και σέρνομαι

Και γίνομαι όλο και πιο βαριά,

όλο και πιο σκυθρωπη,

σε μια απομόνωση να ζω,

να περιμένω τα ληγμένα νέα τους.

Μοίραζα φτερά στα παιδιά μου και κάποια τα αντάλλαξαν με άγκυρες,

Πλάτες γυρίσανε σε παρελθόν και μέλλον.

Έμεινα δίπλα στο παράθυρο να απορώ,

αν έφταιξε η αγάπη μου που πότισε

το χώμα της απάθειας.

Γιατί οι καρποί των τυψεων

δε συνάντησαν τις ρίζες της απελπισίας μου?

Εγώ φταίω, στην τελική σα δέντρο

ακούνιτη, παράλυτη να υπνωτιζομαι

από την ομορφιά του δρόμου

αναζητωντας τη θολή τους όψη.

Εγώ φταίω που δεν έχω πια να δώσω.

Τι έχω να προσφέρω?

Ένα παράθυρο και αυτό μισό.

Μισό παράθυρο με θέα στο τίποτα.

Χαράλαμπος Μακριδάκης

@naysayer60

Αφιερωμένο στη γιαγιά μου και γενικά σε όλους τους ηλικιωμένους με κινητικά προβλήματα ή βαριά περιστατικά που αντικατεστησαν τα πόδια τους ή τα χέρια τους με αυτά των παιδιών τους, ακόμα και των εγγονιων τους.

[naysayer60]

営業

[naysayer60]

"Imagination ends the moment you hurt someone, then you just want to travel back in time."

Babis Makridakis @naysayer60

[naysayer60]

"Η φαντασία σταματάει τη στιγμή που πληγώνεις κάποιον, μετά απλά εύχεσαι να μπορούσες να γυρίσεις το χρόνο πίσω."

Babis Makridakis @naysayer60

[naysayer60]

[naysayer60]

"Το μυαλό μου γράφει, ότι δεν φαντάστηκε ποτέ το χέρι μου"

Babis Makridakis @naysayer60