immont

[immont]

Przyjazd

Nadeszła jesień, wszystko co piękne odchodzi I pędząc po szynach już tylko wspominam tamten upał. W najnowszych sprawach długi mrok mi przewodzi Aż po zimne poranki, które nocą mgłami uklepał.

Jeszcze niedawno wszędzie mogłem być promienny. Czy znowu tam tak będę, czy to bilet w jedną stronę? Trudniej wierzyć w siebie, kiedy ja odmienny I samemu w pędzie wybranego taboru tonę.

Na stacji losu nie będzie łatwo wysiadać. Niech mija za oknem mrok, mróz, mgła na tyle, ile może Jeśli i tak nie ma już czasu, by uskładać Sił z doświadczonych dróg na lżejsze przejście przez bezdroże.

Zlokalizuje mnie tylko księżyc na niebie Kiedy z bagażem ruszę do celu, trochę na oślep. Czasami sam nie wiem, czy robię to dla siebie Wsiadając zbyt pochopnie, by zagłuszyć niepewności szczep.

Chociaż wiem, że nie miało być łatwo w życiu Dubituję jak uczynić wagony snem przed budzikiem Dopóki w klimatyzowanym odkryciu Spokojniejszy zachwyt przed ograniczonym przewodnikiem.

I zbliżam się do wyznaczonego miejsca wprost, Ubieram w kurtkę mieszczącą oznaki w kieszeniach, Cząstka ochrony, która mija ostatni most Zaraz odjedzie beze mnie w ciemności powieszeniach.

Tam, gdzie zostawi mnie bezimiennym na dworze Bez świateł przy drogach będę tułać się do wrót użytku. Czy oddaniu się szronom nową wartość stworzę, Czy przyszłość będzie mnie wołać- ,,ty przegrywania przybytku”?

/Październik 2021/

[immont]

11.11.2018

Ile musiało się stać, abyś mogła się odrodzić Z zebranym bagażem stu dwudziestu trzech lat, Ile cierpienia, zła ,tęsknoty dzieł jak refleksji świat? Już jesteś w ustalonych przez świat granicach Choć nie jak ich chciano, ważne, że jesteś i tak Był czas by wyjąć, co polskie, ukryte w piwnicach I zacząć znów prawdziwie Tobą żyć.

Boję się tego Ciebie zapytać, Gdyż wiem, że sam tyle chciałbym pozmieniać w Tobie Ciągle analizuję, gdzie podążasz Ale jak mam odbierać głosy narodowych barw?

Nie muszę zewnętrznie symboli chwytać Gdy w sercu pozostajesz wielką wartością. Można nadal żyć wyrokiem dla Polski A jak ja mogę cieszyć się twoją wolnością?

Przecież dzisiaj mamy możliwość żyć w pokoju I mogę Tobie już złożyć najlepsze życzenia Tam, gdzie moi rodacy oraz polityczne postanowienia Ale czy ja jestem dla nich bratem, jeśli inaczej spostrzegam? Nie wylewam za dużo żalu by pokazać znajomość Choć jestem wzruszony historią, do czczenia też zabiegam Ja dodam najszczerzej ,,bądź lekcją dla nas”.

Wybrałaś mnie prawem krwi bezwarunkowo, Nie z wyznaczonej obywatelstwa codzienności Po zwróceniu się do Ciebie z miłości. Kiedy spoglądam na życie, tradycję oraz chęci Pragnę zapamiętać jaki kryjesz w sobie dar wolności.

/Listopad 2018/

[immont]

Ikarowe Loty

Miałem oszczędzać na najwspanialsze rzeczy Ze środków samowystarczalności do własnego spełnienia. Jak wytłumaczę to, gdy serce zaprzeczy Uwolnieniu na nowo wzbogaconych tętnic od cierpienia? Gdyż teraz tylko szybciej pulsuje mi krew, Lecz bez kompromisu trąci już samotny, wewnętrzy odzew.

Mówił ,,dziecinności kapitał ulokuj” Chociaż ja już gdzieś stratny wcześniej bałem się o taką przyszłość. A duża ostrożność spędzała dniom spokój, Może innym koszem czas odpuścić tułaniu się tam, gdzie złość? I kiedy płodzi ulgę rzemieślniczy żal To pcham się naiwnie do kursu bym wyruszył jak ptak w dal.

Niby synem mądrości jestem prawem krwi A pozwalam sobie tak jak chcę zachwycać się widokami. Czy ten człowiek z ojca wzoru sobie drwi By chwilami obchodzić wyczerpanie blokadą bokami, Coraz wyżej unosząc się gdzieś ku słońcu? Ale co z przegapionych szczęść czekałoby mnie na końcu?

/Wrzesień- październik 2021/

[immont]

Osiedlowe drzewo

Osiedlowemu drzewu za oknami spostrzeżenia trudne Odkąd samo z nierozwianymi sprawami Dojrzewało na przeświadczenia kontrowersyjne, brudne. A dla pozoru otoczyło się trawami.

Przebycie przez pory zieleni, żółci, brązu i bieli Miało udowodnić zasługi na uznanie. Po przegranej nagle załamie się i nagle ośmieli Niechcący utrudniając ludziom obeznanie.

Pomimo określeń było tajemniczością owiane I kto wiedziałby czy samo mogło tego chcieć. To drzewo wynoszone na świat, przez bliskich mu kochane Na wcześniejsze dydaktyzmy zaczęło mieć… Pamiętam jak chcąc swoich trywialnych zmian dawało w kość

By nawet wśród konsekwencji odkrywało się. Jak to stało się, że w młodości już miało świata dość Oraz kiedy to mu dokładnie zaczęło się? Z gałęzi wspomnień i bólu nadal liście śle ziemi

Wyznając prawdziwie wszystko co jest w stanie. I przechodząc tam przypadkiem, od poczucia jakiejś chemii Teraz ja odczytam od niego szelestanie.

Choć napisało, że podejmowało złe decyzje też Ważne bym z tego nic więcej nie żałował. Będąc wysokim drzewem przed oczami, tak wysoko mierz Do obecnych chmur, tak jak dotychczas pracował.

/Wrzesień 2021/

[immont]

Z publiczności

Nie ukrywam się przed światem wcale Kiedy dostrzegam sztuki sygnały. Mnie było warto czekać wytrwale Na łączące się oryginały.

Niosę słabość skorupą mienioną By grano jak lirą Merkurego, Gdzieś w obiegu pozostawioną Mistrzom do kultu czasom dobrego.

Ja jestem niedoskonałym wiernym, Zwrócony z mostem do precyzji I choć Waszym dorobkiem wymiernym, Patrzę w lustro rzeki decyzji.

Chociaż bywam pozbawiony racji Tu nie może braknąć zaufania Pośrodku na stojąco owacji Na jawie ludzkości umacniania.

Artyści- słudzy lirze wszechświata Odkąd Apollo włada zbiorami Z to��samości, którymi oplata Historię słaną pokoleniami.

Podtrzymywać śpiew odwzajemniony, Unosić na częstotliwościach fal Abym wnoszoną treścią spełniony Niósł sens wręczonej twórczości w dal.

Dlatego pozwoliłem wydobyć Z siebie szczerą pięciolinię snów, Na Wasze stoły godność wyłożyć I za każdym razem wynurzyć znów.

/Wrzesień 2021/

[immont]

Kieliszki

Stukamy kieliszki na zdrowie. Niech asambl trwa najlepsze człowieka. Tej nocy w czynach i mowie Dolana duszy towarzystwa opieka.

Na razie nieważne są sprawy Zwątpień w innych ludzi z przetrwanych ran Dopóki największe obawy Odkaża tą chwilą ze mną Pani i Pan.

A napojeni niczym serum Już odplątujemy w całości języki, Długo spragniony tego był tłum Aż gubią mnie wcześniejsze żale i krzyki.

Nie znałem niektórych beztroski Kiedy ich wstręt do innego rujnował świat. Biorąc flaszki i papieroski Niech we wspomnieniach zeruje się licznik strat.

Może krótką przerwą od tańców Rozumiemy, że lepiej zatrzymać ten cud. Czy jednak chytrości posłańców Na okazjach widzę wyłącznie twarzy przód?

Choć chciałoby się żyć bez granic Czuć, że warto by grono powiększało się Noc ucieka kresem obietnic Przykrywając dobrym wspomnieniem aż ja śpię.

Świętowań blask mnie już nie złudzi Skoro zdrowiej odnaleźć uczuć sterowiec. Lecz zanim trzeźwość się wybudzi Nie będę potrzebować zapalania świec.

/Wrzesień 2021/

[immont]

Felinoterapia

Po spędzonym na zewnątrz długim czasie Uroczym dźwiękiem kotka mnie przywita, Przybiegła mi na opuszkowym obcasie, Gatunkowemu pięknu rodowita.

Już nieruchomego pana zdobywa Feromonami łasząc się o nogi, Swoją historią już je obie pokrywa. A czy w niej spisała moje trwogi?

Kotka się kładzie i wyraźnie mruczy I moja dłoń ciepła jej odwzajemnia. Niech składania mnie w jedność nadal uczy Pomimo, że niewinność się zaciemnia.

Serotoninie korytarz rozszerzy Dopełnienie do domowego schronu. Rozpraszam sierść po ciele oraz odzieży, Gdzie Ona zasiada swojego tronu.

I owiany jej własnymi drogami Poznaję z instynktu opowieści. Gdy zwraca wyznane sprawy przeszkodami Tak samo czuję jak strach mnie bezcześci.

W taki czas nigdy się nie spieszyło By tajemnice dystansem wymienić Jak życie walką latami mnie zmieniło Chcąc Jej władzę inspiracji uświetnić.

/Wrzesień 2021/

[immont]

Ars bene

Świadomy tylu pytań dokąd zmierzamy Sam planetę moją ciekawością spamuję. Wiem, że na koniec się w proch obracamy To może prędzej życia skolekcjonuję. Skoro już trochę upraw mi stąd zabrano, A też nie spodziewam się kto następny będzie Poklepię ziemię, którą ludźmi zasiano A różnorodne plony rozeszły się wszędzie.

I mówią wprost do mnie, żebym nie wybiegał Tak daleko jeśli jestem w młodym wieku. Ale na urnę ja już szczerze nalegał Czujnością na strach, co dojrzała w człowieku. I nim zrodziłem się władał nade mną zbiór, Nie dał słów by obrót globu żywił spełnienia. Chociaż braku cierpienia wnet przyjmę ubiór, To bólem też chcę przystosowań dostrzeżenia.

Raz susze, a raz przymrozki, grady trapią I bywa, że myślę by czas tykał obłamem Nie miałbym serca legnąć wiatrom, co szarpią Za wiarę w wytrwanie duszą oraz ciałem. Pola tajemnic od lat odzyskują skład Płodami rolnymi siłą doczesnych celów. Nawet jeśli losem dopełnię mniejszy sad Żniwo podarowaną mnie wegetacją pozdrów.

/Wrzesień 2021/

[immont]

Ciężki deszcz

Ciężki deszcz wciąż opadał na mnie, aż zgarbiłem się. Przytłoczenia, choć to przeszłość były zatopieniem. Ile czasu musiało zawieść przed ryzykiem zła, Które z dystansu biorę wyżej wspinając się? A przez strome skały wyrabiam się lżejszym ulepieniem Odkąd prawdą naruszona glina ze mnie zeszła.

Tylko było długo ciągnąć za sobą urazy By pragnąć przegapione uniesienia nad chmurą. Tylko podzielić całość ucieczki przez wszystkie dni By poznać obaw przed istnym bólem ilorazy. A nad obłokiem ulew czerpię wolności z naturą, Wyprostowany na wiatr ożywieniu przewodni.

/Wrzesień 2021/

[immont]

Recepta

Z medycznie gojącą się skronią Krążę pomiędzy łóżkiem a biurkiem. Wcześniejsze zapędy nieco zwolnią Owiniętej krwi lecącej ciurkiem.

Teraz mam czas na drobne porządki Nienakierowaną siłą na szczyt. Ona wspomina moje początki I wtedy pokornieje ludzki byt.

Tęskniąc za szaleństwem spokój zbiera Cierpliwość i mój zapał w jedno. Zgodą najdrobniejszy ruch otwiera Nieznaną receptę dnia każdego.

Rozległy opatrunek ścisnął sen Nocą, która przywiała głowie gwar. Choć ciężki wstęp do wypoczynku ten Zaśnięciem zatrzyma głęboki czar.

Niepokój o uraz mnie rozmył się Na lewym boku wśród wolnych fal theta. Dobrze mi jest wstać na świeże dnie Szczęściem, co najlepszy lek przywita.

/Wrzesień 2021/

[immont]

Na dystynkcji

Byłem zaufaniem w niezłym garniturze, Pewny, że mogę elegancko osiągnąć cel. Jednak mogłem popełnić błąd w procedurze Chcąc samemu działać, tak jak dyktowała biel. Ja nieświadomie sprowokowałem los do zła Lecz to wcale nie jest bliskie wytłumaczenia. Bez obrazów kolorem ofiarnego kozła Gdy sumieniem nadaje się godne znaczenia.

Dlatego powiedziałem, że dziękuję pięknie I jestem szczęśliwy za możliwość udziału. Dobrze znam wyrok, który o mnie się orzeknie Na sam wierzch dobrze przyszytego materiału, Co przyniósł nienajlepszy bilans wyczekania. Chyba już bardziej nie można ubliżyć sobie Niż byłoby tłamszenie zamiast przyrzekania, Że dogadane, chociaż tak naprawdę to nie.

Zostawiam otwarte ścieżki na przekonania I interpretacje polubownego końca. Po prostu debitora szczerości wycofania, Kiedy zakrycie się klasą to mój obrońca. Korzeń jej bieli nie zapewni nam umowy. A nie mogłem już pozwolić na skarg odsetki Jeśli jesteśmy tak blisko sporów wymowy. Zajadłość dobrała krawaty i poszetki.

/Sierpień 2021/

[immont]

Rozwaga

„Chcę odczuwać obojętność”- powiedziałem terapeucie. Podsumowuję swój charakter i z niego problemy. Miałbym łatwiejsze życie i bez obaw szczytów zdobycie A złożonym sprawom głównie nadwrażliwością kaszlemy. Znów wyrzucam powietrze z płuc w pośpiechu za lękiem W którym nie poszukałem źródeł wraz ze swoim wiekiem.

I przeklinając los mówię o tym tak emocjonalnie, Powtarzam się z notatek myśli, co naprowadziły Na zrozumienie siebie z pobocznej strony naturalnie. Moje wdechy przed przeczytaniem wyrażeń odwróciły Potok niepokoju mej duszy w potęgę twórczości Gdyż nie ma wymysłów na paraliż bez kreatywności.

Zwiększoną objętością płuc doznaję magii dotyku Powietrza wzruszeń i swoich przeżyć w napięte ciało. Przez podziw terapeutów właśnie uniosłem się do styku Swoich wnętrz z pewną sztuką, którą życie pochłaniało. Już wydycham wykorzystane ze środka tajemnice, Które trzymałem wcześniej jako spisane zakładnice.

„Skoro napisałem tyle dzieł, co tym zyskam?”- spytałem. Drżenie ręki wchodzi w ruch czyniący wielkie odkrycia Z trudnych odbiorów rzeczywistości duszą i ciałem. Lecz teraz myśli swarzą się czy potrzeba mi trosk zbycia. Podniosę głowę do góry, gdyż tak prędko nie wyksztuszę Uśpienia, choć szukanie siebie za bardzo tu poruszę.

/Sierpień 2021/

[immont]

Immeasurable marks

I am greeted in the mirror

Waiting for a better reflection,

Counting how many times

I could have changed my direction.

And older by every new day

But younger yet before tomorrow

I am turning to pray

For safety and liveable fate.

My bared body, explicit face

With all the scars that  I watch alone

Getting out of the chase

Because it is worn on my own.

                                                                                        I have extruded most of stuck scabs  

From epidermis and bone tissues.

So, let me be detached from tabs

To know I am bleeding my sense.

                                                                                         Experiences manage the brain

Knocking it you will feel that organ.

I could awake the chain

Of neurons that added up mine.

If I remind what was bitter,

What would be comfortable to avoid

I could find a glitter

To light my life without regret.

Maybe by following new trails

In ordinary men will  be reached

Deposit of details

From emotion and pulsation.

                                                                                And the story to myself is told

About body completing my soul.

Nothing is left you cannot hold

And to lose something you have sought.

                                                            How many parts of myself have I met

If I am supposed to learn all my life?

The more fulfillment I still want to get,

The more I must get out of imposed ways.

                                                           I know that I am being seen.

They remember my appearance

When my legs and arms look clean.

Standing in the same eyes

Immeasurable marks will be recognized

With a temper.

I know that I did not forget

What I wanted to do or not

And what I have not found yet.

If something in me dies

Immeasurable marks will follow new trails

To see how far I have gone.

                                                                                /From May and June 2018/

[immont]

Knowledge comes from me

I know what I need to get

All the world’s common secret.

Like illegal endorphins

But being already met.

                                                          And I can confess my drive

In four walls to stay alive,

Rough until I feel mine much

With wanted relentless touch.

                                                                   I have woken senses up

So fast to enjoy the ride.

Standing alone to rise up

Above the speed I could slide.

                                                                               People have their time to share

Longing for safe and warm care.

                                                                                  This action will never be

Easier said than done

Because knowledge comes from me

About body art.

Fantasies never downplay.

I become the one

Who is going the right way

From the deepest start.

Nature stood at attention

In the line of pride

To set free all my tension

And stay clarified.

                                                               /From December 2016/

[immont]

Paid Viciously

How can I complain my dream has not come true fully?

I put on quite sleepless body some clothes

Waking up messed up from a short, small bed.

I’ll move on but it’s too much to control skilfully

And act like I’m someone everyone knows

When I must change calendar in my head.

                                                                 Brought corner is being trampled unconsciously.

Nobody knows the price that is paid viciously.

Would you feel disgust at being there in my line

Or lack of trust when I become myself in case?

How to mess up with a while but keeping it fine

When I’m not the only one to live in this place?

                                                                               Sometimes I feel wasted meshing here among you

And I can’t sidetrack from being observed.

I better burn all the personal part

Because I won’t be liked unless I am someone new

And even if I got what I deserved

I need to hear sounds of mine without heart.

                                                                                  Life is meant to live it carefully

Whenever the rush of it is calling me

Should I take my closeness anymore?

Life is meant to live it socially

Gain trust from the others that isn’t for free

Otherwise, what would I exsist for?

                                                                                     /From August 2017/

[immont]

One Ultimate Love Story

I have had a lot of affectionateness

I cannot remember whom I could refuse.

I used to spend years standing there to amuse

Trying to make them happy believed in luck

I talked well to women and had a good grace.

Took off masks because none of them saved my love.

                                                                                   And should they all even recognize me

If it all might have been just a game?

I lost in a lust each time I started with new glory

Guilty of running out of the time frame

Was it supposed to build the one ultimate love story?

                                                                                                            And I admired their personality.

Nothing could deny affection in my voice

For girls I could change to become a good choice

But none of them looked at my fate differently.

And what has happened to me on the border

Of indifference to my mistakes for real love?

Thought attention was enough to have a goal

And effort was something what megabytes stole

To see I wanted to have just anyone.

                                                                                      /From August 2018/

[immont]

Avenged Stigma

Are you curious

What is really supposed to go on  

Somewhere you were not invited?

Is it serious?  

And you are looking for a fault in you

That you stopped being sighted.

I also felt

Worthless when I tried to do

Everything but no one was excited.

                                                                 Have you regrets

When it is pretended that nothing

Has happened at all and you hurt?

I know it gets

Much harder when you can see

You let someone catch you in the one’s dirt.

                                                                                     It would be easy to call somebody

Just to put the worst spell of your revenge.

It would be easy to wish the one bad

And be sure of harming who you avenge

Or accept it to get up by yourself.

                                                                                        You hurt because

You turned out you were not needed.

You hurt because

You know that life is not a tale.

You feel anger

And good attitudes have to fail

In a short time

But your world will not stay for sale.

                                                                               /From July 2018/