hekiaaa

[hekiaaa]

Bu gün aktı Zehirim kestim saçımı, acımın hıncını çıkardım saçımdan ama dinmedi. Kayboluyorum koskoca galaksinin için bir buz yığını olarak düştüm. Ve kurtulmak için çabalayamıyorum. İçimi kemiren soğuk buz koca galakside beni bitiriyordu, ve ben yalnızca bekliyordum. Ölmüyordum ama yaşayamıyordum da içime işlemiş acı beni yok ediyordu, ve beni seçmişti en iyi seyircisini. Çünkü seçilen bu seyirci, hayata anlam yüklemeyi bırakmıştı, herkes onu bıraktığı zaman anlamıştı alam yüklemenin sadece yük olduğunu.

Galaksideki yıldızlar yardım etmeye çalışıyordu ama o buz kütlesi engel oluyordu. Aslında kurtulabilirdi ama artık yaşamaya değil ölmeye sebebi vardı. Buzun içindeki enkaz, artık canlanmak istemiyordu. Yıldızlar boşuna çabalıyor, boşuna umut ediyordu. Buzun kemirdiği o beden artık ruhunu vermişti ölüme, yıldızların umut dolu bekleyişi devam ederken.

[hekiaaa]

gülmek için günlüğümü okumam gerek. ben buna mı üzüldüm diye gülyorum.

[hekiaaa]

Onunla sürekli göz göze gelişimizi hiç unutmayacağım galiba. Bi de utanarak gözlerimi hızla kaçırışımı

[hekiaaa]

Ruhu emilmiş elerim onu ellerine değince ısınmıştı.

[hekiaaa]

Hiç bir şeyden korkmadığım için beni acımasız sandılar.

[hekiaaa]

Bu gün yine sevilmediğimi öğrendim. Bana gösterdiği tavırlar ben üzülmeyeyim diyeymiş. tamam sen üzülme, ben üzülmem.

[hekiaaa]

 Tırnaklarımı enseme batırdım. Kendime gelmem için alışmış olan bedenimi acıtarak topluyordum. Mazoşist,gibi davranmak kanayan ruhumun bir alışkanlığıydı bundan kurtulamıyordum.

[hekiaaa]

Gidiyordum belki bu sefer her zaman ki gibi bir gidiş değildir belki. Belki yeni bir başlangıç olacak.

Araba hareket etti. Bir daha gelecek miydim buraya? Bir daha bu 10 yaşındaki çocuk buraya yaralanmaya gelecek miydi? Büyük binaya baktım, korkunç siyah saçlı adam bana kötü bakıyordu. Korkuyordum. Kadın kolumu okşadı, adını bilmediğim daha önce hiç yaşamadığım bir hissi hissettim kalbim yeniden canlandı, umut yerini geri aldı. Korkarak baktığı bu kadına minnet duydu, belki de bu kadana hayat borçluydum.

[hekiaaa]

Wattpad profilime bir göz at, kullanıcı adım melek sahra https://www.wattpad.com/melosahra?utm_source=web&utm_medium=tumblr&utm_content=share_profile İstegram: @sahraoz.83 Tumblr: hekiaaa.tumblr.com Twitter: @melekdou4 Pinterest: @melosahraoz E-posta: melo.sahraoz@gmail.com ile bana ulaşabilirsiniz.

[hekiaaa]

Yağmurlu bir Kasım günü,Cebimde ıslanmış bir mektup,Zar zor toparlamışım kendimi,Sol yanım alev, alev,Seni bekliyorum okul bahçesinde,İçimde deli bir cesaretle,Hayatım boyunca unutamayacağım O ses yankılanıyor uzaklardan ve gittikçe yaklaşıyor,Merdivenlerde bir koşuşturmaca, Acı siren sesleriyle bir ambulans geliyor okulun bahçesine,Bilinmez bir korku kaplıyor içimi,Ve sedyede görüyorum seni rengin soluk bembeyaz, bir melek gibi,Koşuyorum hiç durmak sızın boş sokaklarda yağmura karışan göz yaşlarımla, mezarlıkta alıyorum soluğu Annemin başucunda,Bir yandan dua ediyorum, bir yandan kendime, kaderime kızıyorum, ben sevdiğim için mi ölüyor insanlar önce Annem şimdi sen,Sevmem bir daha kimseyi,Mezarlıkta biraz ağladıktan sonra eve gidiyorum, dua ediyorum sabaha dek,Ve ertesi sabah okulda alıyorum acı haberi küçük kalbin hayata dayanamayıp durmuş kalp krizi geçirmişsin ve melek olmuşsun.Şimdi yıllar geçti hala aynı mahalledeyim, evlendim çocuklarım oldu, hatta kızım bizim okulda okuyor o bahçede geziyor, seni son gördüğüm yerde, Annemi her ziyaretimde, senin yanında uğruyorum, her seferinde iki gülle gidiyorum mezara, biri sana biri Anneme iki beyaz gül, hayatıma giren iki meleğe.Birde o mektup var senden kalan,Sana vermek için beklediğim o ıslak mektup hala saklıyorum onu,Merak ediyorsundur ne yazıyor diye,

Şöyle başlıyor;

Bunları yazı yorum çünkü seninle konuşacak cesaretim yok, sana saçma gelebilir ama öyle işte, Annemi kaybettikten sonra fazla çevrem olmadı yalnız gezdim hep, sessiz yalnız bir çocuk oldum , bu yüzden okulda deli diyende oldu bir sürü şey zırvalayanda oldu, ama sen, sen başkaydın benim için, Annemin gülüşleri vardı sende, belki bu yüzden farklıydın, seni her gördüğümde boğazım düğümleniyor konuşamıyordum bu yüzden bu mektubu yazma kararı aldım bilmiyorum cesaret bulup da vere bilir miyim sana, ha birde ricam var senden tek sen okursan sevinirim, sana olan hislerime karşılık vermesen bile aşkıma saygı duymanı isterim...

Sen hatırlar mısın bilmiyorum ama, benim hiç unutamadığım bir gün var. Hani okul gezisine çıkmıştık ya, sıcak bir haziran günüydü, okulların kapanmasına sayılı günler kala, hayatımda ilk defa uzun bir yolculuğa çıkacaktım çok korkuyordum. Cam kenarında oturuyordum, korkularım epilepsi nöbetlerimi tetiklemişti, kriz geçiriyordum ve sen yaklaştın o an, gözlerinden süzülen bir iki damla yaşa inat, güçlü gözüküyordun. Elini saçlarıma atıp kulağıma fısıldadın " ölmek için çok küçüksün lütfen yaşa" dedin . Boynuma , yüzüme kolonya sürüyordun. Öğretmenler dahi panik olmuşken, sen o minicik kalbinle, minnacık ellerimle bana şifa olmuştun. O gün aşık olmuştum sana, evet sana aşığım...... Yazıyordu o mektupta, bak ben hâlâ yaşıyorum, bak hâlâ ölmedim. O gün, o minik ellerini tutup sana şifa olamadım, " ölmek için çok küçüksün" diyemedim. Sanki sen doğa üstü güçlere sahiptin, sanki orada bütün gücünü bana verip beni hayata döndürdün, sanki bu yüzden, benim yüzümden yorgun düştün... Sen, sen öldün. Maalesef ben hâlâ yaşıyorum...

[hekiaaa]

Büyüyecek bir iş sahibi olacak, arkadaşalrımla gezmelere gidecek, aşk hayatımda karmaşa olmmayacak birbirini seven iki yetişkin insan olacaktı. Ama hiç biri olmmadı. Tam tersini yaşadım. İstemmediğim bir mesleği okudum, tanımadığğım insanların canını aldım, her gün içimme umut ekmeye çalışırken umur-dumun yanarak küle döndüğünü, kendimi suçlarken, kalime saplanan bir çok oku kendime olan nefretim ile yaktım. Beni yakmaya çalışan bütün okları ben yakmıştım nefretimle...

[hekiaaa]

Çocukken bir çok hayal içine gireriz. Hepsini de gerçekleştirme kararı alırız. Ama bazı şeyler yolunda gitmez ve gerçekleşmez. Yeni hayal kurar onun peşine düşeriz. Ama büyüdükçe yine her şey değişir.Ya da değiştirilmek zorunda kalır. Bende değiştirmek zorunda kaldım. Kimine göre basit gelen bir olaydı. Ama o kadar çok umut öldürür ki. Tahmin edilemez, kırılırsınız. Hissetmezsiniz ama, içinizde bir parça kopup gider. O parçayı geri alamazsınız. Kimseye hayal kurmayı önermem. Tabii hayal kurmak güzel bir şey, ama biz hep kendimize göre büyük hayal kurarız. Hayal gerçekleşmeyince parçalanırız, toparlanamayız, kafayı yeriz.

[hekiaaa]

Korkarak değil, Umuda sığınarak bekledi. Kalkıp ışığı açmadı karanlık odada bekledi. Aydınlığın insanı korkutacağına inandı korkmak yerine, savaşmak yerine, bekleyip umudun onu bulmasını bekledi. Geç gelmesi umurunda değildi, umurunda olan tek şey getireceği güzelliklerdi...

-Görev

-Melek Doğu

[hekiaaa]

Giderken şunu yazmış bana

"Sen benim dikkatimi dağıtın, bende senin duygularını. Ödeştik."

İlk okul çocuğu. Gitmek için uydurabildiğin tek yalan bu muydu? Senden daha gerçekçi beklerdim. Mesela; "Sevemiyorum seni, senden daha güzelleri var. Çirkinsin." Gözümde dürüst olmayı da beceremedin.Sen artık hiç bir şeysin...

-Melek

[hekiaaa]

Düşüncemin büyük veya küçük olması sizi neden ilgilendiriyor? Benim düşüncem ister büyük olur, ister beyninizden de küçük, lütfen size kötü davranmak istemiyorum, beni cidden rahat bırakın, eğer içimde biriktirdiklerim ile patlarsam çok ama çok kötü olur. Ne siz kötü olun ne ben pişman. Bunu sizde istemezsiniz.

[hekiaaa]

Kelebekler neden bir gün yaşar? Hiç düşündünüz mü?