yonderlya

[yonderlya]

yanlışlar, araflar, uçurumlar ve bitmek bilmeyen acılar. hayaller bir insanı parçalayacak izler taşırmış, bunu sen öğrettin bana. bak parçalara ayrıldım. sen giderken söz ver dedin iyi olacağına söz ver. yalan söyledim, o gün sana ilk defa yalan söyledim. verdiğim sözü tutamayacıgımı biliyordum yine de inandırdım söylediğim yalana. nasıl iyi olabilirdim ki sen gidiyordun ve benim yaşamak için bir sebebim kalmamıştı. seni özlediğimi kendime bile itiraf edemiyorum biliyor musun? sigara içmemden nefret ederdim senin y��zünden yakıyorum artık her bir sigarayı. gel diyemiyorum çünkü bizden olmayacağını biliyorum. inanmıştım sana ve hayallerimize.

sen gittin ve ben bittim'

[yonderlya]

bir gün tüm bu yazdıklarımı okuyacak olsaydın dudaklarına aceleyle sigaranı yerleştirip çakmak arayışına girerdin. sana iyi gelemeyeceğimi söylerken samimiydim.

[yonderlya]

güneş bile tenine dokundu ben dokunamadım. o yüzden geceye aşığım, güneşe düşman'

-G

[yonderlya]

yine uçurumdayım. kıyısına gelene kadar çok net olan adımlarım, gelince sendeledi. sanki birinin ben yanındayım demesini bekliyordum. korka korka atıyordum adımlarımı.

sanırım yalnızlık, ihtiyacın olduğu bir zamanda yanında kimseyi görememekmiş. görmek istediğin tek bir kişinin olmasına da çaresizlik denirmiş. işte, sen benim en büyük çaresizliğimsin. oysa ne sözler vermiştik birbirimize. hiç gitmeyeceğim demiştin bana o gün. aklımıza bile gelmedi ayrılık. en nefret ettiğim günde gittin sen. bugünden nefret etmem için bir sebep daha verdin.

hayır anlamıyorsun bu acım yalnızlıktan değil, çaresizlikten. ben eskiden yarım kaldım derdim, artık hafif kalıyor biliyor musun? ben yarım kalmadım, bir hiç oldum. çünkü yarım kalan insan tamamlanabilirmiş. ben kendimi öyle bir kaybettim ki, tamamlanmam mümkün bile değil.

tek başıma ölümü beklediğim kaldırımda ölüm çoktan gelmiş de beni bekliyor gibi. ölüm çok yakınımda, yanı başımda.

[yonderlya]

sana sığınmak istedim. en çaresiz olduğum anda. herkes sırtını dönmüşken bana, koşup başımı omzuna yaslamak istedim.

[yonderlya]

hayat beni uçurumun kenarına sürüklediğinde tek yaptığım dönüp arkama bakmak oldu. arkamda beni bu hale getiren insanları gördüm sanki. hesap sormak istedim, neden demek istedim ama tek kelime çıkmadı dudaklarımdan. bitecek miydi her şey bu uçurumda? geçecek miydi bütün acılar. yapabilseydim tek bir saniye beklemeden atlardım ama yapamadım. sonra döndüm arkamı, siz getirdiniz beni bu hale hadi devam edin sonumu yazın dedim. sadece izlediler, belki de halime üzülmüşlerdir, bilmiyorum. hiçbir şey yapamadım. çöktüm sadece yere, sonra düşündüm neydi bu çektiğim acı? neden ben mutlu olmayı hak etmiyorum? çok bir beklentim yoktu bu hayattan benim. tek istediğim kendi düşüncelerimle,hislerimle yaşamaktı. kendi ayaklarımın üstünde durmak en büyük hayalimdi mesela. yoktu ki başka bir hayalim.

son çok yakın hissediyorum. sona bir adım kaldı. hadi at ve bitsin işte her şey. neden adımların gerisin geriye gidiyor? görmüyor musun seni mutlu edecek tek bir şey kalmadı? oysa sen bomboş şeylere kahkaha atardın, çok gülerdin. hayatın her anından zevk almaya bakardın. niye şimdi bütün umutların söndü? ne yaptılar sana. korkma işte, kaçma bu sefer yetmedi mi döktüğün göz yaşı? kimin umurundasın dönüp baksana bi. yapamadım yine koşarak kaçtım saklandım bir köşeye, ölüme gidemedim. tek başıma bir kaldırımda ölümün gelip beni almasını bekledim.

[yonderlya]

Ayağımdaki prangalar zihnime dolanıyor'

[yonderlya]

hayaller kuran kız çocuğu artık çok uzakta. kaybettim onu ne yaparsam yapayım ulaşamıyorum ona. 3 yıl benden çok şey götürdü ama en acısı içimdeki çocuk oldu. artık hayata dair bir umudum kalmadı.

'Bir tarafım geleceği için hayaller kuran kız çocuğu, bir tarafım ise ölmek için gün sayan yaşlı kadın...'

[yonderlya]

sızlıyor. sadece sızlıyor. anneme her sarılamadığımda, omzunda ağlayamadığımda içim çok sızlıyor. babamla oturup dertleşemediğimde, bir daha ona güvenle bakamayacağımı anladığımda, her an her saniye içim öyle bir sızlıyor ki. çocukluğum beni suçladığında, hayallerim bir bir kaybolurken. hayattan vazgeçmişken, artık kendimden bile kaçarken...

ama bir o kadar da hissizim aslında. fırtınalar koparken gıkım çıkmadı. kalktım annemin saçını boyadım, yemek hazırladım. sonra bir bardak kahve yaptım kendime, pakette kalan son sigaramı yaktım. kulağımda sezen aksudan bir parça. dudaklarımdan bir kelime bile dökülmedi ama kafamda intihar mektuplarımı yazdım. artık sigaranın ağızda bıraktığı o iğrenç tadı bile seviyorum. aslında kızgın değilim. birine beni sevmedin diye kızılmaz, beni parçalara ayırdın ama dönüp bakmadın diye de kızılmaz. sadece bir sızı kaldı işte içimde.

yaşadıklarım acı ama ben yaşayamadıklarıma ağlıyorum sanırım. hiçbir şey beklemiyorum, hiçbir şey istemiyorum çünkü artık bir önemi kalmadı.

[yonderlya]

Defalarca kapalı kapılar ardında kendimi kaybettim. Kimse de kapıyı tıklatmadı.

[yonderlya]

İsterdim ellerinin ellerimde olmasını ama bak benim ellerim titriyor senin özleminle.

[yonderlya]

İnsanın kendisini uçurumun kenarından atmaması için engel olan sebepler olmalıydı.

Benim ise sebebim yoktu.

[yonderlya]

"Kapıyı kapatmak zorunda kalmış ama, pencere kenarında ömür harcamış."

[yonderlya]

"Vazgeçilmiş, terk edilmiş, yalnız kalmış hissettin; belki de sadece gerçekleri fark ettin."

[yonderlya]

Bir intihar mektubunun sonunda şöyle yazıyordu;

"Tanrım kollarını açar mısın sarılacak kimsem kalmadı da?"

[yonderlya]

Ben seni ararken kendimi kaybettim. Bu hikayenin de kötü sonu bu sanırım.

[yonderlya]

"O gün sabaha kadar gözlerimde kuruyan yaşlarla beraber bir köşeye oturdum. Titreyen ellerim, yangın yeri kalbim bana eşlik etti. İçim çığlık atarak haykırıyordu ama dışımdan gıkım çıkmadı. Bu yüzden yanıldı herkes. İyiyim sandılar ama ben günden güne yok oluyordum. Her acı bir parçamı alıp götürüyordu. Ve en sonunda benden geriye zemine düşen gözyaşlarım kaldı..."