#karanlığım

[numbmindsworld]

...

[yalnizgokyuzu]

sızlıyor. sadece sızlıyor. anneme her sarılamadığımda, omzunda ağlayamadığımda içim çok sızlıyor. babamla oturup dertleşemediğimde, bir daha ona güvenle bakamayacağımı anladığımda, her an her saniye içim öyle bir sızlıyor ki. çocukluğum beni suçladığında, hayallerim bir bir kaybolurken. hayattan vazgeçmişken, artık kendimden bile kaçarken...

ama bir o kadar da hissizim aslında. fırtınalar koparken gıkım çıkmadı. kalktım annemin saçını boyadım, yemek hazırladım. sonra bir bardak kahve yaptım kendime, pakette kalan son sigaramı yaktım. kulağımda sezen aksudan bir parça. dudaklarımdan bir kelime bile dökülmedi ama kafamda intihar mektuplarımı yazdım. artık sigaranın ağızda bıraktığı o iğrenç tadı bile seviyorum. aslında kızgın değilim. birine beni sevmedin diye kızılmaz, beni parçalara ayırdın ama dönüp bakmadın diye de kızılmaz. sadece bir sızı kaldı işte içimde.

yaşadıklarım acı ama ben yaşayamadıklarıma ağlıyorum sanırım. hiçbir şey beklemiyorum, hiçbir şey istemiyorum çünkü artık bir önemi kalmadı.

[siyahbeyazgibiydin]

Tanısan severdin, belki…

Ne sen beni tanımak istedin,

Ne de ben sana kendimi tanıtabildim.

Birbirimize iki yabancı olduk.

[geceninmavisis0]

Gökyüzüm delik deşik. Nereden tutsam dökülüyor umutlarım bir bir.

[geceyamurundakibirii]

Senin masal dediklerini ben aşk sanmışım

[yirmisifiraltiikibin]

seviyorum demek önemli değil bunu hissettirebilmek asıl mesele

[vasilsworld]

Senin sevdiklerini sevdim hep, belki de bu yüzden sevemedim kendimi.

[0karanl1k]

Kendi hikâyemin kahramanı olacağım.

[papatyademetii]

Bir gün olucak biliyorum..

Karşımda böyle duracaksın, ellerinde papatyalar boynuna atlayacağım..

[karanliginleydisi]

Kendimi ne kadar soyutlamışım bu diyardan.

[numbmindsworld]

Naparsanız yapın ama bir ilişkide sürekli kendisinden taviz veren olmayın. Sonu kötü bitiyor. Tecrübe ile sabit...

[yalnizgokyuzu]

bir insanı sevmemek için onlarca neden olabilir. gıcıktır belki, somurtkan, huysuz ya da çok konuşuyordur, olur olmadık yerlerde gülüyordur falan. zaten herkes herkesi sevmek zorunda değil bunu anlarım. ama bir insan neden kendi çocuğunu sevmez. bak işte sebep ne olursa olsun bunu anlayamam. ben daha doğmadan beni kimse kabullenmemiş ki. annem beni düşürmeye çalışmış, babam izin verse aldıracakmış. gerçekten bu kadar acıyı babam izin vermedi diye mi çekiyorum? doğduktan sonra ölümden dönmüşüm. ben bile yaşamak istememişim. anneannem ben doğunca anneme küsmüş o bile nefret etmiş benden. ben neyin günahını çekiyorum ki. neden bazı hataların bedelini ben ödemek zorunda kalmışım. daha doğrusu ben değil küçücük bir bebek. şimdi de suçlu benim. evin huzurunu kaçıran, her şeyi berbat eden benim. herkesin nefret edeceği kadar kötü biri miyim gerçekten. yaşayacak hevesim kalmadı. her nefes boğazımı tırmalıyor. 7 mayıs ve ben bugünde ölemedim.

7 mayısta yazmışım bu yazıyı. bugün 7 eylül ve 5 ayda neler neler değişirmiş meğer. sanırım değişmeyen tek şey nefret. hayatımın en kötü zamanlarını geçiriyorum. geçecek mi onu da bilmiyorum, dayanamıyorum demeyeceğim dayanıyorum şimdilik ama hiç bu kadar zorlanmamıştım. bir evde değil de cehennemde yaşadığımı daha yeni fark ediyorum sanki. bu fark edişler canımı daha çok yakıyor.

[bellatrixx3]

Benim acılarıma gülen bir adamın,gülüşlerine ağladım...

[okyanuskadargizemlibiri]

" Evimi özledim ben, çünkü evim sendin..."

[geceyamurundakibirii]

[sendenkalmadusler]

Ben hiç kumar masasında bulunmadım

Veya bir bahise dahil olmadım

Ama şimdi cehennemin ortasında bir masadayım

Çift kişilik masaya tek başıma prangalanmışım

Kartlar açık kalmış gidenin ardından

Kalbim acımazmış bile artık,anlamışım

Bu ilk hayal kırıklığı değil...

Saplanan ağaç dallarını

Kendi ellerimle çekip çıkarmışım hatta

Akan kanı dilime pelesenkleyip

İzmaritimi basmışım yarama her defasında

Güzel şeyler söylemek isterdim bende tabi

Ama dudaklarıma işlenen façalar

Nasırlaştırmış kelimelerimi

Sustuğumdan beri kalemim silahlaşmış

Ama aklımı yitirince  satırlarımda uzaklaşmış sanki benliğimden

Bakıyorum da eskitilmiş bir yaz avuçlarımda gördüğüm

Mevsimlerden düşmüş solgun yaprakların izleri omuzlarımda kalmış

Bir düş ormanım var olmuş ama içerisini  yapay  çiçeklerle doldurmuşum

Karanlıkta uzanmışım toprağın arasında

Soymuşum yüreğimi gökyüzü altına beklemişim, nafile...

Gelmeyecek olan adımları hayal etmek boşuna!