#έλαβε

[romios-gr]

Ὁ ἔνσαρκος ἄγγελος, τῶν Μοναστῶν κορωνίς, ὁ ἄσαρκος ἄνθρωπος, τῶν οὐρανῶν οἰκιστής, ὁ θεῖος Παΐσιος, χαίρει τὴ αὐτοῦ μνήμη, σὺν ἠμὶν ἑορτάζων, νέμει τοὶς κοπιώσι, δι’ αὐτὸν θεῖον χάριν διὸ ἐν προθυμίᾳ πολλὴ τοῦτον τιμήσωμεν. Ο θείος Παΐσιος ο Μέγας (Εορτάζει στις 19 Ιουνίου) πήγε στη βαθύτερη έρημο και εκεί, όσον αφορά το σώμα κατοικούσε με σκληρή, και σχεδόν άσαρκη διαγωγή, ... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/agios-paisios-o-megas-19-ioynioy-irpagi-ston-oyrano-eide-oloys-toys-agioys-kai-elave-to-charisma-tis-asitias/

[psychotiko-epeisodio]

Το μύνημα ελήφθη.

Ο παραλήπτης έκανε τάχα πως δεν το έλαβε.

Και ο αποστολέας τάχα πως δεν τον πείραξε.

[justforbooks]

Το πιο παράξενο γαστρονομικό βιβλίο που γράφτηκε ποτέ

Ο Ρόμπερτ Φάραρ Κέιπαν, ένας ιερέας με λατρεία για το φαγητό, έγραψε το «Δείπνο του αρνιού», ένα θεολογικό έργο που αφορά όλα όσα θρέφουν το σώμα και την ψυχή.

Το βιβλίο του Robert Farrar Capon (προφέρεται κέι-παν) The supper of the lamb το ανακάλυψα σε μια λίστα με τα σημαντικότερα βιβλία που έχουν γραφτεί ποτέ για το φαγητό που δημοσίευσε στο τέλος του καλοκαιριού η «Independent», ανάμεσα σε άλλους κλασικούς τίτλους, όπως το Love in a dish and other pieces της M.F.K. Fisher, το Gastronaut του Stefan Gates και το Salt, fat, acid, heat του Samin Nosrat. Από τα συνολικά εννιά βιβλία της λίστας, το πιο περίεργο ήταν το Supper of the lamb (Το δείπνο του αρνιού).

Το μοναδικό αυτό βιβλίο είναι γραμμένο από έναν επισκοπικό ιερέα, θεολόγο και συγγραφέα που από το 1966 μέχρι το 2004 έγραψε 27 βιβλία, τα περισσότερα από τα οποία ήταν θεολογικά ή ερμήνευαν την Καινή Διαθήκη. Σε αυτά εκφράζει «μια παθιασμένη, διασκεδαστική και μερικές φορές ανορθόδοξη άποψη για τις χριστιανικές διδασκαλίες». Το Supper of the lamb είναι το τρίτο του βιβλίο, το οποίο δεν έχει σταματήσει να εκδίδεται από το 1969 που πρωτοκυκλοφόρησε, έλαβε διθυραμβικές κριτικές και το 2002 εκδόθηκε ξανά ως κλασικό της Modern Library. Στους «New York Times» ο μυθιστοριογράφος Φρέντερικ Μπιούκνερ το περιέγραψε ως «κάτι που δεν μπαίνει σε κατηγορίες. Το να χαρακτηρίσουμε το Δείπνο του αρνιού ως “βιβλίο μαγειρικής” θα ήταν σαν να χαρακτηρίζαμε τον Μόμπι Ντικ ως “εγχειρίδιο για το κυνήγι της φάλαινας”», έγραψε. «Είναι ένα βιβλίο πιο αστείο, σοφό, όμορφο, συγκινητικό και παράλογο απ' οτιδήποτε έχω διαβάσει τα τελευταία χρόνια, τόσο αχρείαστο όσο μια πρίμουλα ή η μυρωδιά του φρεσκοψημένου ψωμιού».

Το Supper of the lamb είναι ένα βιβλίο μαγειρικής που δεν μοιάζει με κανένα άλλο. «Πέρα από μια πραγματεία για οτιδήποτε αφορά το φαγητό, ��ίναι ένα από τα πιο καλογραμμένα βιβλία για το φαγητό που έχουν κυκλοφορήσει ποτέ, κι ας μην το έχετε ακουστά», γράφει ο Mike Daw στην «Independent». «Φαινομενικά είναι ένα βιβλίο συνταγών, με τη συνταγή για το “αρνί για οχτώ άτομα μαγειρεμένο τέσσερις φορές” να καλύπτει παραπάνω από το μισό βιβλίο – με εμβόλιμες φιλοσοφικές και θεολογικές αναλύσεις. Στις τελευταίες εξήντα σελίδες υπάρχουν κι άλλες συνταγές βέβαια» (που περιγράφονται όπως θα τις περιέγραφε η γιαγιά σου). «Το Supper of the lamb είναι περισσότερο ένα εγκυκλοπαιδικό και θεολογικό έργο που αφορά όλα όσα θρέφουν την ψυχή: από το νόστιμο έως το θείο. Αγγίζοντας μια ευρεία γκάμα θεμάτων, από τη γιορτινή και καθημερινή μαγειρική μέχρι τις αρετές ενός κρεμμυδιού, το έργο του Κέιπαν είναι πλημμυρισμένο από ενθουσιασμό – και δεν πρέπει να προκαλεί έκπληξη αυτό, αφού ο άνθρωπος που το έγραψε ήταν και ιερέας. Για να αποκαλυφθεί πλήρως η βασική συνταγή πρέπει να διαβάσετε τα δύο τρίτα του βιβλίου και να ανεχτείτε τη θρησκευτικότητα του συγγραφέα».

Όταν ξεκίνησα να διαβάζω το βιβλίο δεν γνώριζα σχεδόν τίποτα για τον Κέιπαν. Ο Ρόμπερτ Φάραρ Κέιπαν γεννήθηκε στις 26 Οκτωβρίου 1925 στη γειτονιά Τζάκσον Χάιτς του Κουίνς, οι γονείς του ήταν ο Φρεντερίκο και η Μέιμπελ Κέιπαν. Αποφοίτησε από το Κολέγιο Κολούμπια και το Seabury-Western Theological Seminary στο Έβανστον του Ιλινόις. Το 1949 χειροτονήθηκε παπάς και λειτουργούσε στον χριστιανικό ναό του Ιησού στο Πορτ Τζέφερσον του Λονγκ Άιλαντ από το ’49 μέχρι το 1977. Οι συγκρούσεις με τους ανωτέρους του και μέρος του εκκλησιάσματός του, και μια ρήξη το 1977, όταν ανακοίνωσε την πρόθεσή του να χωρίσει από την πρώτη σύζυγό του, τη Μάργκαρετ, του κόστισαν όχι μόνο τη θέση του στην εκκλησία αλλά και αυτήν του κοσμήτορα στη Σχολή Θεολογίας Mercer στο Garden City. Την περιπέτειά του την έκανε βιβλία. Μιλάει για το διαζύγιό του στο Φαγητό για σκέψη: Ανασταίνοντας την τέχνη του φαγητού (1978) και στο Μια δεύτερη ημέρα: Στοχασμοί για τον δεύτερο γάμο (1980). Στα πρώτα του βιβλία ο Κέιπαν ερμήνευσε τα Ευαγγέλια ως ένα ριζοσπαστικό μανιφέστο για την ελευθερία, υποστηρίζοντας αυτό που ονόμασε «εκπληκτική παραδοξότητα του κόσμου».

Με τα χρόνια εξελί��θηκε σε παραγωγικό και ανεξάρτητ�� συγγραφέα, γράφοντας για το φαγητό και το κρασί στους «New York Times» και στη «Newsday», και δημοσίευε σχεδόν ένα βιβλίο με θεολογικά θέματα κάθε χρόνο. Στο site των «New York Times» υπάρχουν 146 συνταγές του, ενώ υπάρχουν και άρθρα του για το φαγητό που είναι εξαιρετικά δείγματα γαστρονομικής λογοτεχνίας, με τόσο αναλυτικές περιγραφές της διαδικασίας μαγειρέματος που στην ουσία είναι περισσότερο εγχειρίδια μαγειρικής για άσχετους μάγειρες παρά συνταγές.

Σε ένα από αυτά, που δημοσιεύτηκε στις 9 Οκτωβρίου 1988, γράφει για το ψωμί:

«Ακόμα και ο ήχος του εκπλήσσει. Το καρβέλι, αν το χτυπήσεις από την κάτω πλευρά με το δάχτυλο μόλις βγει απ’ τον φούρνο, βγάζει τον ήχο της ζωής. Κάτω από τη σκληρότητα της κρούστας κρύβεται η κενότητα εκατομμυρίων κυττάρων. Το αυτί κρίνει και προσπαθεί να ονοματίσει αυτό που ακούει. Ο ήχος “κλικ”; Πολύ άψυχος. Ο ήχος “τουνκ”; Πολύ κούφιος. Ο ήχος “τοκ;”. Πολύ θαμπός. Ο νους παρεμβαίνει: ο ήχος είναι το γαστρονομικό ισοδύναμο του χτυπήματος στην πίσω πλευρά ενός βιολιού.

Και η ακοή δεν είναι η μόνη από τις αισθήσεις που εμπλέκονται. Η μύτη συμμετέχει σε όλη τη διαδικασία παρασκευής ψωμιού. Έχει μυρίσει το άρωμα της μαγιάς που φουσκώνει, τη μυρωδιά του αλευριού όταν ανακατεύεται με το νερό, το κομψό άρωμα της καραμελοποίησης καθώς το καρβέλι ροδίζει στον φούρνο και το απολύτως χαρακτηριστικό άρωμα του ζεστού ψωμιού όταν ο φούρναρης κόβει την άκρη για να ανταμείψει τον εαυτό του.

Και η όραση έχει την τιμητική της, καθώς βλέπεις το σχήμα που παίρνει το ζυμάρι όταν ζυμώνεται τέλεια, το καρβέλι καθώς μπαίνει στη φόρμα, την τομή στην κορυφή όσο φουσκώνει κατά το ψήσιμο, το χρώμα του όταν βγαίνει από τον φούρνο πάνω στη σχάρα, τις ρωγμές στην κρούστα που εμφανίζονται όσο κρυώνει, τις οποίες μπορείς επίσης να τις ακούσεις. Και μετά είναι η αφή· ένα μπαλάκι ζύμης πάνω στην επιφάνεια ζυμώματος δεν είναι ένα αντικείμενο, είναι σύντροφος σε έναν σφοδρό έρωτα. Και η γεύση, α, η γεύση· ξεπερνάει την κοινή λογική. Αυτό είναι το ψωμί. Ένα από τα παλιότερα, τα καλύτερα, τα πιο συνηθισμένα, τα πιο απλά, τα πιο περίπλοκα, πιο μοναδικά ανθρώπινα επιτεύγματα.

Με έναν τρόπο είναι δημιουργία της γης από τους σπόρους των χωραφιών, το νερό από το έδαφος, τη ζάχαρη από το ζαχαροκάλαμο, το αλάτι από το ορυχείο, τη μαγιά από τις επιφάνειες των ζωντανών οργανισμώ��, ακόμη και από τον αέρα, αν λάβουμε υπόψη τα ψωμιά με προζύμι. Αλλά, με έναν άλλο τρόπο, οι άνθρωποι είμαστε οι δημιουργοί του ψωμιού, και όχι μέσω έρευνας και σκληρής δουλειάς. Οι περισσότερες από τις μεγάλες κατακτήσεις του ανθρώπινου είδους προήλθαν από τον ελεύθερο χρόνο όσων βαριούνταν την αγγαρεία της κάλυψης των προφανών αναγκών. Πόσα απογεύματα Σαββάτου πέρασαν, άραγε, με χαζολόγημα πριν κάποιος σκεφτεί ότι το ξύλο της ελάτης και του σφενδάμου, τα έντερα του προβάτου, η ουρά του αλόγου και ο χυμός του πεύκου θα μπορούσαν να συνδυαστούν για να φτιάξουν βιολί και δοξάρι; Το καλύτερο πάντα μάς προέκυπτε όταν δεν είχαμε τίποτα καλύτερο να κάνουμε.

Το ψωμί είναι αρχαίο. Ο Θεός μάς έδωσε φυτά ώστε καλλιεργώντας τα να παράγουμε κρασί, που μας χαρίζει χαρά, και ψωμί για να δυναμώσει την καρδιά. Ο βασιλιάς Μελχισεδέκ πρόσφερε ψωμί και κρασί στον Αβραάμ. Οι Εβραίοι έψησαν άζυμο ψωμί κατά την έξοδο από την Αίγυπτο. Ο Ιησούς τάισε πέντε χιλιάδες ανθρώπους με πέντε άρτους, αποκαλούσε τον εαυτό του “Άρτο της Ζωής” και σε μία από τις πιο εκλεκτές και λακωνικές παραβολές του παρομοίασε τον Θεό με μια φουρνάρισσα που βάζει τη μαγιά της βασιλείας της μέσα στη ζύμη της δημιουργίας ώστε να φουσκώσει και από κει να βγει ολόκληρος ο κόσμος».

Στο ξεκίνημα του βιβλίου Το δείπνο του αρνιού ο Κέιπαν αναφέρει με μια διάθεση αυτοσαρκασμού:

«Επιτρέψτε μου τώρα να σκουπίσω τα χέρια μου και να σας συστηθώ. Είμαι ένας συγγραφέας που πάντα είχε σκοπό να γράψει για το φαγητό, αλλά ποτέ δεν ξεπέρασε τις δύο αράδες, ή και λιγότερο. Αυτήν τη φορά, όπως μπορείτε να δείτε, έχω ξεγελάσει την έμπνευση. Το ξεκίνημά μου, αν και μπερδεμένο, είναι το πιο ευοίωνο μέχρι τώρα.

Ακολουθούν τα προσόντα μου. Πρώτα απ’ όλα, είμαι ερασιτέχνης. Αν αυτό σας φαίνεται απογοητευτικό, σκεφτείτε πόσο λάθος κάνετε και πως το λάθος είναι εντελώς δικό σας επινόημα. Αυτό πηγάζει από μια εναντίωση στα βιβλία μαγειρικής που γράφονται από μη επαγγελματίες (μια αντίρρηση, παρεμπιπτόντως, την οποία θεωρώ απόλυτα έγκυρη και σας συγχαίρω γι' αυτή). Αυτό όμως δεν ισχύει εδώ. Ο “ερασιτέχνης” και ο “μη επαγγελματίας” δεν είναι συνώνυμα. Ο κόσμος ίσως έχει –ή και όχι– την ανάγκη για ένα ακόμα βιβλίο μαγειρικής, αλλά χρειάζεται όσο περισσότερους εραστές, δηλαδή ερασιτέχνες, γ��νεται. Είναι ένα υπέροχο παλιό μέρος, γεμάτο κωμικές χάρες και όμορφες γελοιότητες, και έχει αρκετές υφές, γεύσεις και μυρωδιές για να μας κρατήσει το ενδιαφέρον περισσότερο χρόνο απ' όσο διαθέτουμε. Δυσ��υχώς, η αντίδρασή μας στην ομορφιά του κόσμου δεν είναι πάντα χαρά και απόλαυση· πολύ πιο συχνά απ' όσο θα έπρεπε είναι πλήξη. Και αυτό δεν είναι μόνο περίεργο, είναι και τραγικό· γιατί η πλήξη δεν είναι ουδέτερη – είναι η γονιμοποιητική αρχή της ασχήμιας, της έλλειψης αγάπης.

Σε μια τέτοια κατάσταση, ο ερασιτέχνης –ο εραστής, ο άνθρωπος που θεωρεί την αδιαφορία αμαρτία και την πλήξη αίρεση– είναι ακριβώς ο άνθρωπος που χρειάζεστε. Πέρα από αυτό, ανεξαρτήτως τού αν πιστεύετε ότι τον χρειάζεστε ή όχι, είναι ένας άνθρωπος που δεσμεύεται να μιλήσει από αγάπη. Αν αγαπά τη Σοφία των Τεχνών, τόσο το καλύτερο γι' αυτόν, τόσο το καλύτερο για όλους μας. Αλλά αν αγαπά μόνο τον τρόπο που ροδοκοκκινίζει το κρέας ή που ξεφλουδίζονται τα κρεμμύδια, αν παίρνει χαρά απλώς από τον τρόπο που πήζει το τυρί του ή το χρώμα του κρασιού του, είναι αναγκασμένος να μιλήσει για καθέναν από αυτούς τους ενθουσιασμούς. Σιωπηλός εραστής είναι κάποιος που δεν ξέρει τη δουλειά του.

Αυτός, λοιπόν, είναι ο ρόλος του ερασιτέχνη, να αναγάγει τον κόσμο ξανά στη χάρη. Στην πραγματικότητα, όλη η διάκριση μεταξύ τέχνης και σκουπιδιών, μεταξύ φαγητού και σκουπιδιών, εξαρτάται από την παρουσία ή την απουσία του στοργικού βλέμματος. Δώσε ένα άγαλμα σε έναν αγροίκο και η βαρεμάρα που θα νιώσει θα τον συντρίψει· η απόδειξη είναι τα κατεστραμμένα μνημεία της αρχαιότητας. Από την άλλη, δώσε μια καλύβα σε έναν εραστή· παρότι είναι φτωχική, τα φώτα και οι σκιές της προκαλούν ζεστασιά και οι ακατέργαστες επιφάνειές της, συναισθήματα.

Ή, εν τέλει, ξεφλουδίστε ένα πορτοκάλι. Κάντε το με αγάπη, σε τέλειες φέτες, σαν καραβάκια ή κλιμακωτά, σε στρώσεις, σαν έναν επίπεδο χάρτη του κόσμου, ή σε μια μακριά σπείρα, όπως το έκανε ο παππούς μου. Ο φλοιός του πορτοκαλιού σχεδόν πάντα καταλήγει στα σκουπίδια· αλλά όσο τον κοιτάζει κανείς με χαρά, ο σωρός των σκουπιδιών μένει χιλιόμετρα μακριά. Αυτός, ξέρετε, είναι ο λόγος που υπάρχει ο κόσμος. Η πορτοκαλόφλουδα παραμένει έξω από τον κοσμικό σκουπιδοτενεκέ όχι επειδή απαγορεύεται διά ροπάλου να την ξεφορτωθεί κανείς αλλά επειδή είναι κρεμασμένη στον πολυέλαιο του Θεού, το γιάντες στην ντουλάπα της κουζίνας Του. Του αρέσει· γι' αυτό παραμένει. Όλη αυτή η θαυμάσια συλλογή από πέτρες, δέρματα, φτ��ρά και σκοινιά υπάρχει επειδή τουλάχιστον ένας εραστής δεν έχει πάρει ποτέ το μάτι του από πάνω της, επειδή ο “Δεσπότης Ζωοδότης” χαίρεται με τους γιους των ανθρώπων.

Αλλά αρκετά. Ο ερασιτέχνης δικαιώνεται. Ας προχωρήσουμε με τα υπόλοιπα προσόντα μου. Σημειώστε ότι μου αρέσει το φαγητό. Ως παιδί, απεχθανόμουν τα ψάρια, τα αυγά και το κουάκερ, αλλά όταν μεγάλωσα άφησα πίσω μου όλα αυτά τα παιδαριώδη. Τώρα πλέον τρώω τα πάντα, είμαι παμφάγος. Τα παιδιά μου με αποκαλούν “κάδο σκουπιδιών με πόδια» (με τους δικούς μου όρους, βέβαια, αρνούμαι τον χαρακτηρισμό “όλα όσα τρώω αποθηκεύονται με αγάπη σε ένα φαρδύ σώμα, δεν γίνονται σκουπίδια, αλλά κοιλιά”. Όσον αφορά τον χαρακτηρισμό τους, ωστόσο, ας πούμε ότι είμαι πρόθυμος να δοκιμάσω οτιδήποτε περισσότερο από μία φορά.)

Αναγνωρίζω ότι υπάρχουν κάποια εδέσματα που με κάνουν να διστάζω, όπως τα στρείδια ή το μάτι του μοσχαριού στην tête de veau (μοσχαροκεφαλή). Αλλά από τη στιγμή που δεν τα έχω δοκιμάσει η ανησυχία μου μπορεί να είναι απλώς η απογοήτευση που προκύπτει από την απόσταση. Ακόμα και τα υλικά μπορεί να είναι τρομακτικά όταν είσαι ξαπλωμένος και τα σκέφτεσαι στο κρεβάτι. Σε κάθε περίπτωση, είναι μέρος του δόγματός μου ότι σχεδόν κανένα φαγητό, αν το φτιάξει ο σωστός μάγειρας, δεν γίνεται να μην είναι λαχταριστό. Εφόσον δεν είναι ανήθικο –κι αυτό δεν είναι γενικό, θα μου κοστίσει τον φασιανό και το κρέας του ελαφιού–, εφόσον δεν είναι απρεπώς αποκτημένο, υπάρχει κάπου στον κόσμο ένα μάτι που μπορεί να αντιληφθεί την ομορφιά του και μια συνταγή που μπορεί να βγάλει κάτι καλό. Πιστεύω ότι ακόμα και η γλώσσα ενός παπουτσιού, αν μαγειρευτεί με τον τρόπο της Προβηγκίας ή la mode de Caen, θα είναι περισσότερο από ανεκτή.

Τρίτο προσόν: μου αρέσει το ποτό. Χωρίς εξαιρέσεις χρονικές, τοπικές ή περιστασιακές. Δεν έχω δοκιμάσει ποτέ κρασί ή ποτό που να μην βρω να πω μια καλή κουβέντα γι' αυτό ή να μην ασχοληθώ τουλάχιστον μία ώρα με το μαγείρεμά του. (Έχω δοκιμάσει κάποια πραγματικά κακά υλικά, αλλά με αρκετό σκόρδο στη συνταγή συνήθως μπορώ να τα παρουσιάσω ευπρεπώς.) Απ' όσο θυμάμαι, δεν έχω πετάξει ποτέ μπουκάλι· εάν το κρασί είναι πολύ κακό, μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να αραιώσει το ξίδι σε σαλάτες. Και δεν υπάρχει ποτό τόσο κακό που να μην μπορεί να καλυφθεί από κάποιο ισχυρότερο.

Κάθε κανόνας, ωστόσο, έχει την εξαίρεσή του. Ενώ δεν έχω πετάξει ποτέ ποτό, υπάρχει ένα μπουκάλι στο σπίτι μου που, μετά από δέκα χρόνια, είναι ακόμα μισογεμάτο. Περιέχει ένα συνθετικό κιρς που κατασκευάστηκε από μια εταιρεία εντομοκτόνων (sic). Μου το έδωσε, γεμάτο σχεδόν μέχρι τα τρίτα τέταρτα, ένας φίλος χημικός που εργαζόταν στην εταιρεία εκείνη την εποχή. Ήπιε ακριβώς όσο χρειαζόταν για να εκπληρώσει την υποχρέωσή του στους ανωτέρους του και μετά μου το δώρισε. Ήταν φρικτό, και δέκα χρόνια παραμένει το ίδιο. Παρ' όλα αυτά, κάθε τόσο πίνω μία ακόμα γουλιά, εν μέρει για να θυμάμαι πόσο χάλια είναι αλλά και για να αποδείξω ότι, παρά τις ατέλειές του, είναι δυνατό να το πιεις. Στον πραγματικό κόσμο, τίποτα δεν είναι εντελώς κακό. Ακόμα και ο Διάβολος, εφόσον υπάρχει, είναι καλός».

Το βιβλίο του Κέιπαν γράφτηκε τη δεκαετία του ’60 και με μια πρόχειρη ματιά θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι «σεξιστικό», γιατί αναφέρεται σε γυναίκες μαγείρισσες – την εποχή που γράφτηκε κυρίως η γυναίκα μαγείρευε στο σπίτι. Παρότι το γράφει ένας άντρας, αναφέρεται σε νοικοκυρές και οι περιγραφές των συνταγών δείχνουν ότι απευθύνονται σε ανθρώπους που έχουν εμπειρία στην κουζίνα. Δύσκολα, ωστόσο, θα βρεις συγγραφέα που να αντιμετωπίζει το φαγητό με τέτοια τρυφερότητα και αγάπη και το συνδέει με την πνευματικότητα, ακόμα και αν μιλάει για μια πατατόσουπα: «Η τέλεια σούπα για μεσημεριανό, που θα διώξει την κατάρα του κρυώματος μια βροχερή μέρα και συνοδεύει τέλεια σάντουιτς με ψημένο τυρί (grilled cheese sandwiches)».

Ο Ρόμπερτ Φάραρ Κέιπαν πέθανε στις 5 Σεπτεμβρίου 2013, αφήνοντας πίσω του τη δεύτερη σύζυγό του, Βάλερι, οκτώ παιδιά, δώδεκα εγγόνια και δυο δισέγγονα.

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

[alatismeni-theitsa]

ΚΡΙΤΙΚΗ ΓΙΑ ΤΙΣ "ΣΕΡΡΕΣ" 💗

Μην περιμένετε κάτι τύπου "Στο Παρά Πέντε" αλλά σίγουρα να περιμένετε μια καλη και προσεγμένη σειρά με στοιχεία χιούμορ και την κλασσική ικανότητα του Γ. Καπουτζίδη να μας κάνει να γελάμε τη μια στιγμή και να κλαίμε την επόμενη. Δε μετανιώνω καθόλου που την είδα, και σίγουρα δε μετανιώνω που την είδα όλη σε μια μέρα.

Θα έλεγα ότι έχει μια φρεσκάδα συγκρινόμενο με τις Ελληνικές σειρές που έχουμε συνηθίσει. Είνα μια πιο "ώριμη" σειρά του Καπουτζίδη, επομένως όχι πολύ "ελαφριά", (και είχε και κάποια όχι τόσο καλά αστεία) αλλά αυτή η ωριμότητα είναι που κάνει τη σειρά σημαντική. Ο Καπουτζίδης έλαβε υπ' όψη του όλες τις οπτικές και παρήγαγε ένα απλό έργο έξυπνης και επαρκούς πολυπλοκότητας.

Ο κύριος χαρακτήρας είναι (προφανώς, για Καπουτζίδη μιλάμε) κάθε άλλο από καρικατούρα. Το λέω γιατί είναι ο μόνος ανοιχτά γκέι Πρωταγωνιστής που θυμάμαι στην Ελληνική τηλεόραση. Και πάλι, η ομοφυλοφιλία παρουσιάζεται όπως ακριβώς είναι στη ζωή του, και ως κομμάτι του, και όχι ως κάτι λιγότερο. Ο Καπουτζίδης πήγαινε για ρεαλισμό και το πέτυχε, κατ' εμέ. Πιστεύω η σειρά έχει και μεγάλη πιθανότητα να αγγίξει και τον Έλληνα που μπορεί να μην είναι σίγουρος στο θέμα της ομοφυλοφιλίας - καλώς ή κακώς υπάρχουν και αυτοί.

Επίσης.... Σπύρος Μπιμπίλας και ο ίδιος ο Γιώργος Καπουτζίδης ως guests... Chef's kiss!!! 😍 Και ο Γιώργος Γάλλος έδωσε ρέστα ως πατέρας! Στα μάτια του μπορούσες να δεις δέκα διαφορετικά συναισθήματα και σκέψεις τη φορά!

Το χιούμορ θα μπορούσε να είναι λίγο καλύτερο, αλλά το ύφος του Καπουτζίδη πάλι διαφαινόταν, με αποκορύφομα την αρχή ενος επεισοδίου όπου το ένα λεπτό γελούσα με μια παράλογη σκηνή και την άλλη δάκρυζα.

Αυτός ο άνθρωπος πάντα ξέρει τι να πει και πως να το γράψει παναθεμά τον.... Δηλαδή δάκρυσα αρκετές φορές γιατί τα συναισθήματα των χακρατήρων εκφραζόταν με μια κανονικότητα, αλλά και με έναν τρόπο που σε χτυπάει στην καρδιά.

Η σκηνοθεσία ήταν προσιτή στον μέσο τηλεθεατή και ταυτόχρονα κάπως ιδιαίτερη και απλοϊκή, το οποίο το βλέπω ως θετικό. Το στυλ αυτό εξύψωσε τη σειρά περισσότερο.

[chterzidislaw]

Δεν καταδικάστηκε ο εντολέας μας για κακουργηματική κατηγορία!

Αφέθηκε ελεύθερος ο εντολέας μας!

⚖️ 🏛️ Δεν καταδικάστηκε ο εντολέας μας για κακουργηματική κατηγορία, έλαβε ποινή με αναστολή και αφέθηκε ελεύθερος!

Έχετε εμπλακεί σε υποθέσεις Ποινικού Δικαίου..;

Αναζητείτε κάποιον δικηγόρο που να εξειδικεύεται στο Ποινικό Δίκαιο για να αναλάβει τις υποθέσεις σας..;

.

.. Καλέστε  μας  σήμερα  στο  6977424779  για να βοηθήσουμε στα νομικά σας ζητήματα!

💼 Διαθέτουμε εξαιρετική εμπειρία και εις βάθος γνώση του Ποινικού Δικαίου, ενώ εξειδικευόμαστε στη νομοθεσία περί Ναρκωτικών.

Ο δικηγόρος Χρήστος Μ. Τερζίδης, διδάκτωρ Νομικής ΑΠΘ στο αντικείμενο των ναρκωτικών και μέλος της ομάδας δικηγόρων του ΚΕΘΕΑ, αναλαμβάνει υποθέσεις που αφορούν όλο το φάσμα του Ποινικού Δικαίου.

[gentle-author]

"Δεν μπορείς να με κάνεις καλά" ψιθυρισες σιωπηλά όταν με γνώρισες

"Κανείς δεν μπορεί να με κάνει καλά" και έτσι προσπάθησες να δώσεις μια επιβεβαίωση στον εαυτό σου

Ξέρεις πόσο μάταιο ήταν όλο αυτό;

Αγάπη μου, βυθιστηκες τόσο στο ατέρμονο σκοτάδι της ψυχής σου που δεν πρόσεξες το θαύμα: η καρδιά σου σού χαμογελούσε

"Δεν μπορείς να με κάνεις καλά" μετέφερα αυτομάτως την σκέψη αυτή στο μυαλό μου όταν σε γνώρισα

"Κανείς δεν μπορεί να με κάνει καλά" και ως συνήθως πιέστηκα να την πιστέψω με τεκμήρια που δεν έβρισκαν πάτημα για να σταθούν

Ξέρεις πόσο βάρβαρο ήταν όλο αυτό;

Ψυχή μου, χάθηκα τόσο στην προσπάθεια να βρω τον εαυτό μου που δεν πρόσεξα το θαύμα: η καρδιά μου βρήκε επιδέσμους για τα σπασμένα της κομμάτια

Δεν χαμογέλασε κανείς μας και η καρδιά μας μάς τιμώρησε για τον λανθασμένο αυτό φόβο που έλαβε υπόψη του τόσο αψήφιστα τα θαύματά της

Μας τιμώρησε τόσο σκληρά γιατί ήξερε πως ο,τι αξίζει, ποτέ δεν είναι εύκολο

Μέχρι πότε οι αγκαλιές μας θα πρέπει να μετριούνται σε χιλιόμετρα τα οποία πάντα θα μηδενίζονται με ένα μας φιλί;

Η καρδιά μας μάς τιμώρησε, μα όταν το έκανε, προφανώς δεν ήξερε, οτι τα χιλιόμετρα, θα ήταν απλώς βλακωδεις, άχρηστοι αριθμοί σε μια οθόνη

Η καρδιά σου έδωσε τους μοναδικούς επιδέσμους της στην δική μου για να την σώσει

Η καρδιά μου έδωσε την μοναδικη ζωή της στην δική σου για να την σώσει

��έρεις πόσο τρομακτικό είναι να μην έχεις έναν επίδεσμο στην άκρη σε περίπτωση που τραυματιστείς;

Ξέρεις πόσο επικίνδυνο είναι να μην έχεις μια ανάσα στην άκρη σε περίπτωση που παψεις να ζεις;

Και ξέρεις πόσο δεν με νοιάζει που σου έδωσα την ζωή μου όλη

Και ξέρω πόσο δεν σε νοιάζει που το κουτί πρώτων βοηθειών σου έμεινε κενό για εμένα

Καθημερινά σου λέω πως σε αγαπάω, τόσους μήνες, τόσες ημέρες, μα μια στιγμή δεν έχει υπάρξει χωρίς να σε αγαπώ περισσότερο από τον εαυτό μου, χωρίς να σε αγαπώ περισσότερο από όσο σε αγαπούσα χτες, χωρίς να σε αγαπώ περισσότερο από όσα περικλείει μέσα της η λέξη "αγαπώ"

Μα πώς θα μπορούσα να μην αγαπώ τον άνθρωπο που με είδε να κειτομαι σε ένα έδαφος από αίμα, χαμήλωσε στα γόνατα, μου χάιδεψε τα μαλλάκια, άπλωσε διστακτικά το χέρι και με μια του αγκαλιά με καθάρισε από τον ίδιο μου τον εαυτό;

Μα πώς θα μπορούσες να μην αγαπάς τον μόνο άνθρωπο που σε έκανε πραγματικά να χαμογελάς, την στιγμή που είχες ξεχάσει τι είναι το χαμόγελο, την στιγμή που ήταν ένα μικρό ανέκδοτο;

Πόσο μετανιώνω που δεν σου λέω πόσο σε αγαπώ ακόμη πιο συχνά

Γιατί το κάθε μέρα είναι λίγο

Ακόμη και το για πάντα είναι λίγο

Εγώ σε θέλω στην ζωή αυτή και σε κάθε άλλη ζωή, προηγούμενη ή μεταγενέστερη, αληθινή ή μη

Και ακόμη κι αυτό σου υπόσχομαι, λίγο θα είναι

Αφού είμαι τόσο εγωιστρια που η καρδιά μου έχει γίνει πλέον δική σου

Όπως νιώθω να πάλλεται η δική σου μέσα στο στέρνο μου κάθε φορά που με αγαπάς

Και κάθε φορά ν�� χαμογελάω γιατί με έκανες καλά

Και κάθε φορά να χαμογελάς γιατί σε έκανα καλά

Πάντα δηλαδή.

Copyright © 2024 Christine Aggeli. All rights reserved.

[visitorsfromvenus]

JESSICA ALBA

Η Jessica Marie Alba (/ˈælbə/ AL-bə; γεννημένη στις 28 Απριλίου 1981) είναι Αμερικανίδα ηθοποιός και επιχειρηματίας. Ξεκίνησε την καριέρα της ως ηθοποιός σε ηλικία 13 ετών στο Camp Nowhere (1994), ακολούθησε το The Secret World of Alex Mack (1994) και έγινε γνωστό σε ηλικία 19 ετών ως η πρωταγωνίστρια της τηλεοπτικής σειράς Dark Angel (2000–2002) , για την οποία έλαβε υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα. Η επιτυχία της στη μεγάλη οθόνη ήρθε στο Honey (2003). Σύντομα καθιερώθηκε ��ς ηθοποιός του Χόλιγουντ και έχει πρωταγωνιστήσει σε πολλές επιτυχίες στο box office σε όλη την καριέρα της, όπως Fantastic Four (2005), Fantastic Four: Rise of the Silver Surfer (2007), Good Luck Chuck (2007), The Eye ( 2008), Ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου (2010), Little Fockers (2010) και Mechanic: Resurrection (2016).[9] Είναι συχνή συνεργάτης με τον σκηνοθέτη Robert Rodriguez, έχοντας πρωταγωνιστήσει στα Sin City (2005), Machete (2010), Spy Kids: All the Time in the World (2011), Machete Kills (2013) και Sin City: A Dame to Kill For (2014). Από το 2019 έως το 2020, η Άλμπα πρωταγωνίστησε στην εγκληματική σειρά δράσης Spectrum, L.A.'s Finest. Το 2011, η Alba συνίδρυσε την The Honest Company, μια εταιρεία καταναλωτικών ειδών που πουλά βρεφικά, προσωπικά και οικιακά προϊόντα. Διάφορα περιοδικά, συμπεριλαμβανομένων των Men's Health, Vanity Fair και FHM, έχουν συμπεριλάβει την Alba στις λίστες τους με τις πιο όμορφες γυναίκες του κόσμου.

[epestrefe]

Ήταν 9 Ιουλίου το ξημέρωμα - 05.11 έγραφαν τα ρολόγια - όταν η γη σείστηκε στη Σαντορίνη. Οι πρώτες αχτίδες του ήλιου θα αποκάλυπταν την καταστροφή. Νεκροί, τραυματίες και χιλιάδες κατοικίες και γκρεμισμένες.

Ο καθηγητής σεισμολογίας του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης Κώστας Παπαζάχος είχε πει: «Ένας από τους μεγαλύτερους σεισμούς του 20ου αιώνα που χτύπησε ξημερώματα της 9ης Ιουλίου του 1956 σχεδόν ισοπέδωσε τη Σαντορίνη προκαλώντας έκρηξη του ηφαιστείου της Θήρας και τεράστιο παλιρροϊκό κύμα. Ο σεισμός της 9η Ιουλίου 1956 (μέγεθος 7.5), που έλαβε χώρα στο ρήγμα της θαλάσσιας λεκάνης της νότιας Αμοργού, ήταν ο μεγαλύτερος σεισμός του 20ου αιώνα σε ολόκληρη την Ευρώπη, από τα Ουράλια έως το Γιβραλτάρ και από τη Μάλτα έως τη Λαπωνία. Το έργο του κύριου σεισμού ολοκλήρωσε ο καταστρεπτικός μετασεισμός (μέγεθος 6.9) που ακολούθησε 12 λεπτά αργότερα».

Ένας προσεισμός 4,9 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ είχε προειδοποιήσει από το μεσημέρι της προηγούμενης μέρας και είχε επίκεντρο το θαλάσσιο τμήμα νότια της Αμοργού. Ωστόσο δεν ανησύχησαν οι κάτοικοι των Κυκλάδων. Την επόμενη μέρα, τα ξημερώματα της 9ης Ιουλίου (05:11) εκδηλώθηκε ο κύριος σεισμός και τούτη τη φορά τα αποτελέσματα ήταν διαφορετικά. Ο σεισμός ήταν μεγέθους 7,5 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ. Οι δύο σεισμοί όχι μόνο σκότωσαν 53 ανθρώπους και τραυμάτισαν περισσότερους από 100, αλλά δημιούργησαν ένα από τα μεγαλύτερα θαλάσσια κύμα βαρύτητας (τσουνάμι) στο Αιγαίο, το ύψος του οποίου το ύψος έφθασε τα 25m στη νοτιοανατολική ακτή της Αμοργού τα 20m στη βορειοδυτική ακτή της Αστυπάλαιας και τα 10m στη Φολέγανδρο, ενώ ήταν ασθενέστερο σε άλλες ακτές του Νοτίου Αιγαίου μέχρι τη Σμύρνη. Από το τσουνάμι μία γυναίκα έχασε τη ζωή της στην Κάλυμνο, σύμφωνα με τα δημοσιεύματα της εποχής. Το τσουνάμι εξασθενημένο έφθασε μέχρι την Καλαμάτα και κατέστρεψε πολλές μικρές βάρκες που βρίσκονταν στο λιμάνι...

Περισσότερα στο:https://www.ekriti.gr/afieromata/santorini-9-ioylioy-1956-i-imera-poy-xypnise-to-ifaisteio-video

[darkside-cookies]

Θυμάστε κάποια στιγμή πέρυσι που κάποιος μας έστελνε περίεργα ασκ για κατούρημα :| .... νομίζω ο μυστήριος ανον ξαναχτύπησε. Έλαβε κανένας άλλος ασκ; Πέρυσι θυμάμαι ημασταν κάμποσοι.

ποιος έχει ελεύθερο χρόνο να στέλνει τόσα άσκ για κατούρημα;; σε αυτή την οικονομία;;

[eclecticstarlightblogger]

Πάτμος: Το νησί της Αποκάλυψης

Η Πάτμος, στο Αιγαίο Πέλαγος, είναι περισσότερο γνωστή ως η τοποθεσία όπου ο Απόστολος Ιωάννης έλαβε τα οράματα που βρέθηκαν στο Βιβλίο της Αποκάλυψης της Καινής Διαθήκης και όπου γράφτηκε το βιβλίο. Άποψη της νήσου Πάτμου, που δείχνει το μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη. Πηγή: Δήμος Πάτμου Kατά την Ελληνική μυθολογία, η αρχική ονομασία του νησιού […] Πάτμος: Το νησί της Αποκάλυψης – olympia source…

[xamenikopela]

🆘📍Απορριπτική Ασύλου στον #Chico

ή αλλιώς πως καταδικάζεται η ζωή ενός νέου ❗️

◾️Ο νέος που βλέπετε στη φωτογραφία είναι o Chico, ένας νεαρός πρόσφυγας, τη μέρα της παράστασης «Untitled for now: An old fable» της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, στην οποία έλαβε μέρος. Ο Chico, ένα παιδί εξαιρετικά φιλότι��ο, που ήδη έχει ενταχθεί την κοινωνία μας, έλαβε απορριπτική απόφαση χορήγησης διεθνούς προστασίας, ενώ η ζωή του κινδυνεύει σοβαρά σε περίπτωση που οδηγηθεί πίσω στην χώρα του. Γεννημένος στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, έζησε μια δραματική παιδική ηλικία. Σε ηλικία 10 ετών σφαγιάστηκε όλη η οικογένειά του από στρατιώτες. Ο ίδιος, που τυχαία έλειπε από το σπίτι, γλύτωσε τη σφαγή αλλά αναγκάστηκε βέβαια να δραπετεύσει από την πατρίδα του, καθώς αποτελούσε και ο ίδιος στόχο.

◾️Μαζί με τον θείο του, έφτασαν στο Μαρόκο, όπου έζησε ως επαίτης μέχρι την ηλικία των 14 ετών, ενώ ο θείος πέθανε λίγο μετά την άφιξή τους σε αυτή τη χώρα. Με φουσκωτή βάρκα πέρασε στη Λιβύη και από εκεί επιχείρησε να περάσει με καράβι στην αντικρινή «ασφαλή» Ευρώπη. Δυστυχώς, το σαπιοκάραβο βούλιαξε ανοιχτά της Λιβύης και πνίγηκαν αβοήθητοι πολλοί συνταξιδιώτες του. Ο Chico φάνηκε τυχερός για μια ακόμη φορά (!) αφού διασώθηκε από Ιταλικό εμπορικό πλοίο. Κατέληξε στην Τουρκία και από εκεί κατάφερε να περάσει με βάρκα στην Κω.

◾️Ο Chico έφτασε στη Δομή «Νεφέλη 1» του Κοινωνικό ΕΚΑΒ στις 24/12/2019. Μιλούσε βασικά την μητρική γλώσσα του, τα Lingala, και ελάχιστα γαλλικά. Έδειξε όμως αξιοθαύμαστο σθένος, επιμονή και θέληση να διδαχθεί την ελληνική γλώσσα. Συμμετείχε σε όλες τις δραστηριότητες της δομής, χωρίς να απουσιάζει ποτέ από το μάθημα ελληνικών! Με ακλόνητη συνέπεια φοίτησε για 3 χρόνια στο 1ο ΕΠΑΛ Πειραιά, ακολουθώντας την ειδικότητα της Ηλεκτρολογίας, και αποφοιτώντας με βαθμό 15,5 (!) και με εξαιρετική διαγωγή. Όλοι όσοι βρέθηκαν γύρω από τον νεαρό έφηβο, μιλούν με τα καλύτερα λόγια για τον χαρακτήρα του αλλά και για τον τρόπο με τον οποίο κατάφερε να ενταχθεί στην ελληνική κοινωνία.

◾️Μετά την ενηλικίωσή του, αποχώρησε από τη Δομή της Οργάνωσής μας και φιλοξενήθηκε σε διαμέρισμα ημιαυτόνομης διαμονής άλλου οργανισμού. Σήμερα, σε ηλικία 20 ετών πλέον, μετά τη διακοπή των προγραμμάτων φιλοξενίας προσφύγων σε διαμερίσματα, πήρε τη ζωή του στα χέρια και εγκαταστάθηκε μαζί με συνομήλικο φίλο του που γνώρισε στη Δομή μας, σε μισθωμένο διαμέρισμα, καλύπτοντας εξ ιδίων τις δαπάνες του. Βρήκε δε μόνιμη εργασία σε εργοστάσιο συσκευασίας στον Ασπρόπυργο.

◾️Έχοντας υπόψη τα παραπάνω, είναι προφανές ότι ο Chico NSECI πληροί αναμφίβολα τις προϋποθέσεις υπαγωγής του σε Προσφυγικό Καθεστώς Διεθνούς Προστασίας. Η άρνηση χορήγησης ασύλου αποτελεί μια ακατανόητη απόφαση, η οποία έχει χαρακτηριστικά αυθαιρεσίας. Όπως βεβαιώνεται από διεθνείς οργανισμούς και έγκυρους ανεξάρτητους παρατηρητές, στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, «οι βίαιες ένοπλες συγκρούσεις με θύματα τον άμαχο πληθυσμό, είναι εκτεταμένες στο σύνολο της χώρας και η κατάσταση παραμένει ασταθής, με ομάδες ενόπλων να προβαίνουν σε ωμότητες εις βάρος του άμαχου πληθυσμού».

◾️Επιπλέον, δεν πρέπει να παραγνωρισθεί ότι όλα αυτά τα χρόνια, ο Chico με επιμέλεια και προσήλωση πέτυχε την ουσιαστική ένταξή του στην ελληνική κοινωνία και στην εργασιακή ζωή του τόπου μας.

Το Κοινωνικό ΕΚΑΒ, μαζί με όλους όσους είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν αυτόν τον υπέροχο νέο, θα συνεχίσουμε να στεκόμαστε δίπλα στο Chico, ζητώντας το αυτονόητο, δηλαδή να του αποδοθεί η Διεθνής Προστασία που δικαιούται ❗️

📢Παρακαλούμε διαδώστε την ιστορία του Chico. Eίναι ανάγκη να σωθεί αυτός ο υπέροχος νέος. Του το οφείλουμε σαν ανθρωποι προς άνθρωπο!

✊ #support_chico #RaiseYourVoice #με_τον_Σικο #justice #solidarity

Konstantina Panagiotopoulou Tsak Maki Afrodite Kofopoulou Anna Maria Katomoniati Mando Douri Michalis Moschoutis Evi Hadjipieri Θεοφανώ Κατωμονιάτη Nikos Kostakopoulos Fey Apostolou Irini Blika Νίκος Γ. Χασιώτης Andys Skordis - composer Nikos Ziaziaris Zizar Athanasia Nikolopoulou Christina Vazou

📷 by Christina Vazou

[greekroyalfamily]

In the 14th of June was 153 years since the birth of HM Queen Sofia of Hellenes Princess of Prussia

Sophia of Prussia (Sophie Dorothea Ulrike Alice, )(14 June 1870 – 13 January 1932) was Queen of Greece from 1913 to 1917 and from 1920 to 1922 as the wife of King Constantine I.

A member of the House of Hohenzollern and child of Frederick III, German Emperor, Sophia received a liberal and Anglophile education, under the supervision of her mother Victoria, Princess Royal. In 1889, less than a year after the death of her father, she married her third cousin Constantine, heir apparent to the Greek throne. After a difficult period of adaptation in her new country, Sophia gave birth to six children and became involved in the assistance to the poor, following in the footsteps of her mother-in-law, Queen Olga. However, it was during the wars which Greece faced during the end of the 19th and the beginning of the 20th century that Sophia showed the most social activity: she founded field hospitals, oversaw the training of Greek nurses, and treated wounded soldiers.

However, Sophia was hardly rewarded for her actions, even after her grandmother Queen Victoria decorated her with the Royal Red Cross after the Thirty Days' War: the Greeks criticized her links with Germany. Her eldest brother, German Emperor William II, was indeed an ally of the Ottoman Empire and openly opposed the construction of the Megali Idea, which could establish a Greek state that would encompass all ethnic Greek-inhabited areas. During World War I, the blood ties between Sophia and the Emperor also aroused the suspicion of the Triple Entente, which criticized Constantine I for his neutrality in the conflict.

After imposing a blockade of Greece and supporting the rebel government of Eleftherios Venizelos, causing the National Schism, France and its allies deposed Constantine in June 1917. Sophia and her family then went into exile in Switzerland. Sophia's second son, Alexander, replaced his father on the throne. At the same time, Greece entered the war alongside the Triple Entente, which allowed it to grow considerably. After the outbreak of the Greco-Turkish War in 1919 and the untimely death of Alexander the following year, the Venizelists abandoned power, allowing the royal family to return to Athens. However, the defeat of the Greek army against the Turkish troops of Mustafa Kemal forced Constantine to abdicate in 1922, at which point his eldest son became King George II. Sophia and her family were then forced to a new exile, and settled in Italy, where Constantine died one year later, in 1923. With the proclamation of the Republic in Athens the following year, Sophia spent her last years alongside her family, before dying of cancer in Germany in 1932 at the age of 61.

Sophia's body was transferred to the castle of Friedrichshof, where she rested a few days before being sent to the Russian Church in Florence, where she was buried alongside her husband and mother-in-law. They stayed there for four years until the restoration of George II on the Greek throne in 1935.

After his restoration on the Greek throne, George II organized the repatriation of the remains of members of his family who died in exile. An important religious ceremony that brought together, for six days in November 1936, all members of the royal family still alive. Sophia's body was buried at the royal burial ground at Tatoi Palace, where she still rests today

Στης 14 Ιουνίου συμπληρώθηκαν 153 χρόνια από τη γέννηση της Α.Μ. Βασίλισσας Σοφίας των Ελλήνων Πριγκίπισσα της Πρωσίας

Η Σοφία της Πρωσίας (Sophie Dorothea Ulrike Alice, ) (14 Ιουνίου 1870 – 13 Ιανουαρίου 1932) ήταν βασίλισσα της Ελλάδας από το 1913 έως το 1917 και από το 1920 έως το 1922 ως σύζυγος του βασιλιά Κωνσταντίνου Α΄.

Μέλος του Οίκου των Χοεντσόλερν και παιδί του Φρειδερίκου Γ', Γερμανού Αυτοκράτορα, η Σοφία έλαβε φιλελεύθερη και αγγλόφιλη εκπαίδευση, υπό την επίβλεψη της μητέρας της Βικτώριας,

Βασιλικης Πριγκίπισσας(Τίτλος που κατέχει η μεγαλύτερη κόρη του εκάστοτε Βρετανού Μονάρχη εκτός αν αυτή είναι η Διάδοχος πχ Βασίλισσα Ελισσαβετ Β´) .

Το 1889, λιγότερο από ένα χρόνο μετά τον θάνατο του πατέρα της, παντρεύτηκε τον τρίτο ξάδερφό της Κωνσταντίνο, προφανή διάδοχο του ελληνικού θρόνου. Μετά από μια δύσκολη περίοδο προσαρμογής στη νέα της χώρα, η Σοφία γέννησε έξι παιδιά και ασχολήθηκε με τη βοήθεια προς τους φτωχούς, ακολουθώντας τα βήματα της πεθεράς της, βασίλισσας Όλγας. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια των πολέμων που αντιμετώπισε η Ελλάδα στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ού αιώνα, η Σοφία έδειξε την πιο κοινωνική δραστηριότητα: ίδρυσε νοσοκομεία υπαίθρου, επέβλεπε την εκπαίδευση των Ελλήνων νοσοκόμων και περιέθαλψε τραυματίες στρατιώτες.

Ωστόσο, η Σοφία δύσκολα ανταμείφθηκε για τις ενέργειές της, ακόμη και όταν η γιαγιά της Βασίλισσα Βικτώρια τη στόλισε με τον Βασιλικό Ερυθρό Σταυρό μετά τον Τριακονταήμερο Πόλεμο: οι Έλληνες επέκριναν τους δεσμούς της με τη Γερμανία. Ο μεγαλύτερος αδελφός της, ο Γερμανός Αυτοκράτορας Γουλιέλμος Β', ήταν πράγματι σύμμαχος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και αντιτάχθηκε ανοιχτά στην οικοδόμηση της Μεγάλης Ιδέας, η οποία θα μπορούσε να ιδρύσει ένα ελληνικό κράτος που θα περιλάμβανε όλες τις εθνικές ελληνοκατοικημένες περιοχές. Κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, οι δεσμοί αίματος μεταξύ της Σοφίας και του Αυτοκράτορα προκάλεσαν επίσης την υποψία της Τριπλής Αντάντ, η οποία επέκρινε τον Κωνσταντίνο Α' για την ουδετερότητά του στη σύγκρουση.

Αφού επέβαλε αποκλεισμό της Ελλάδας και στήριξε την ανταρτική κυβέρνηση του Ελευθέριου Βενιζέλου, προκαλώντας το Εθνικό Σχίσμα, η Γαλλία και οι σύμμαχοί της καθαίρεσαν τον Κωνσταντίνο τον Ιούνιο του 1917. Η Σοφία και η οικογένειά της στη συνέχεια εξορίστηκαν στην Ελβετία. Ο δεύτερος γιος της Σοφίας, ο Αλέξανδρος, αντικατέστησε τον πατέρα του στο θρόνο. Ταυτόχρονα, η Ελλάδα μπήκε στον πόλεμο δίπλα στην Τριπλή Αντάντ, γεγονός που της επέτρεψε να αναπτυχθεί αρκετά. Μετά το ξέσπασμα του ελληνοτουρκικού πολέμου το 1919 και τον πρόωρο θάνατο του Αλέξανδρου τον επόμενο χρόνο, οι βενιζελικοί εγκατέλειψαν την εξουσία, επιτρέποντας στη βασιλική οικογένεια να επιστρέψει στην Αθήνα. Ωστόσο, η ήττα του ελληνικού στρατού έναντι των τουρκικών στρατευμάτων του Μουσταφά Κεμάλ ανάγκασε τον Κωνσταντίνο να παραιτηθεί το 1922, οπότε ο μεγαλύτερος γιος του έγινε βασιλιάς Γεώργιος Β'. Στη συνέχεια, η Σοφία και η οικογένειά της αναγκάστηκαν σε νέα εξορία και εγκαταστάθηκαν στην Ιταλία, όπου ο Κωνσταντίνος πέθανε ένα χρόνο αργότερα, το 1923. Με την ανακήρυξη της Δημοκρατίας στην Αθήνα τον επόμενο χρόνο, η Σοφία πέρασε τα τελευταία της χρόνια δίπλα στην οικογένειά της, πριν πεθάνει του καρκίνου στη Γερμανία το 1932 σε ηλικία 61 ετών.

Η σορός της Σοφίας μεταφέρθηκε στο κάστρο Friedrichshof, όπου αναπαύθηκε λίγες μέρες πριν σταλεί στη Ρωσική Εκκλησία στη Φλωρεντία, όπου τάφηκε δίπλα στον σύζυγο και την πεθερά της. Έμειναν εκεί για τέσσερα χρόνια μέχρι την αποκατάσταση του Γεωργίου Β΄ στον ελληνικό θρόνο το 1935.

Μετά την αποκατάστασή του στον ελληνικό θρόνο, ο Γεώργιος Β' οργάνωσε τον επαναπατρισμό των λειψάνων των μελών της οικογένειάς του που πέθαναν στην εξορία. Μια σημαντική θρησκευτική τελετή που συγκέντρωσε, για έξι ημέρες τον Νοέμβριο του 1936, όλα τα μέλη της βασιλικής οικογένειας εν ζωή. Η σορός της Σοφίας ετάφη στο βασιλικό ταφικό μνημείο στο Τατόι, όπου αναπαύεται μέχρι σήμερα.

[justforbooks]

Πέθανε ο σπουδαίος παραγωγός κινηματογράφου Αντώνης Καρατζόπουλος

Ηταν συνιδρυτής της εταιρείας παραγωγής «Καραγιάννης - Καρατζόπουλος» με πλήθος τεράστιων επιτυχιών στον κινηματογράφο

Πέθανε ο παραγωγός Αντώνης Καρατζόπουλος, όπως αποκάλυψε με μήνυμά της η Άννα Φόνσου, εκφράζοντας τη λύπη της για την απώλεια.

«Έφυγε δυστυχώς και ο μεγάλος και σπουδαίος παραγωγός Αντώνης Καρατζόπουλος... Αντώνη μου Σ' ευχαριστούμε για αυτά που προσέφερες Σ εμάς τους ηθοποιούς... οφείλουμε σε εσένα πολλά... εγώ τουλάχιστον δεν θα ξεχάσω... Καλό σου ταξίδι...» έγραψε στον λογαριασμό του Σπιτιού του Ηθοποιού στο Instagram η πρόεδρός του η οποία είχε συνεργαστεί μαζί του κατά το παρελθόν.

Ο Αντώνης Καρατζόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα και από πολύ μικρός, σύμφωνα με την επίσημη σελίδα της εταιρίας Καραγιάννης-Καρατζόπουλος ασχολήθηκε με τον κινηματογράφο. Στον πατέρα του ανήκε ο κινηματόγραφος «Μπομπονιέρα» στην Κηφισιά και εξαιτίας της δουλειάς του γνώριζε καλά τον Ούγγρο κινηματογραφιστή Ζοζέφ Χεπ ο οποίος ζούσε στην Ελλάδα και εργαζόταν τα πρώτα χρόνια στον Φίνο. Όταν κάποια στιγμή αποφάσισε να φτιάξει το δικό του εργαστήριο, προσέλαβε ως υπάλληλό του τον Αντώνη Καρατζόπουλο.

Μέσα στο εργαστήριο αυτό, ο Καρατζόπουλος έλαβε τις πρώτες του γνώσεις γύρω από τον κινηματογράφο. Μέσα σε λίγα χρόνια αγόρασε τη δική του κάμερα, που ήταν απαραίτητο εργαλείο τότε για τη δουλειά του οπερατέρ και ξεκίνησε να εργάζεται ως οπερατέρ και διευθυντής φωτογραφίας. Το 1957 πήρε τη μεγάλη απόφαση μαζί με τον αδερφό του και τον πατέρα του να ιδρύσουν την εταιρεία Ι. Καρατζοπουλος και να ξεκινήσουν την παραγωγή ελληνικών ταινιών με την ταινία "Μαρία Πενταγιώτισσα". Ακολούθησαν αρκετές ταινίες όπως «ο Μιμικός και η Μαίρη(1958)», «ο Θύμιος τα έκανε θάλασσα(1959 )", "Ποια είναι η Μαργαρίτα" κ.α.

Με τον Κώστα Καραγιάννη συναντήθηκαν στο λεγόμενο «Hollywood», ένα κτίριο στην Ακαδημίας, στο οποίο στεγάζονταν τα γραφεία της Δαμασκηνός Μιχαηλίδης και πολλά άλλα γραφεία μικρότερων εταιρειών παραγωγής. Οι δύο άντρες μόλις συναντήθηκαν θυμήθηκαν ότι είχαν υπηρε��ήσει μαζί στο στρατό, στον ίδιο λόχο και στον ίδιο θάλαμο. Έχοντας και οι δυο τους ως μεμονωμένες εταιρείες παραγωγής κάποιες εμπορικές επιτυχίες αποφάσισαν να συνεργαστούν και να μπουν πιο επιθετικά στην αγορά του κινηματογράφου.

Η εταιρεία Καραγιάννης Καρατζόπουλος τελικά ιδρύθηκε το 1966 από το σκηνοθέτη Κώστα Καραγιάννη τον αδερφό του Ντόντο Καραγιάννη και τον Αντώνη Καρατζόπουλο.

Την επόμενη χρονιά από την ίδρυση της εταιρείας γυρίσανε την ταινία «Το Πιο Λαμπρό Αστέρι» (1967), με το ζευγάρι Βουγιουκλάκη-Παπαμιχαήλ και κατάφεραν να κατακτήσουν την κορυφή στον πίνακα των εμπορικότερων ταινιών της χρονιάς εκτοπίζοντας την παντοκρατορία της Finos Film ".

Μετά το 1973 η παραγωγή της εταιρείας μειώθηκε κατακόρυφα, εξαιτίας της εισόδου της τηλεόρασης. Στα τέλη του ΄70 οραματιζόμενοι την ανάκαμψη του ελληνικού κινηματογράφου χρηματοδότησαν την ταινία του Θ. Μαραγκού «Από πού Πάνε για την Χαβούζα» (1978), η οποία με την τεράστια επιτυχία της, τους δικαίωσε. Παρ' όλα αυτά η τηλεόραση προκάλεσε δραστική μείωση στα εισιτήρια των κινηματογράφων και έτσι οι ταινίες που γινόντουσαν είχαν πολύ χαμηλό προϋπολογισμό και το αποτέλεσμα δεν ήταν ικανοποιητικό. Συνολικά η εταιρεία έχει παράγει μαζί με τις συμπαραγωγές 110 ταινίες.

Το 2015 πήρε τη μεγάλη απόφασή να χρωματίσει στο εξωτερικό για πρώτη φορά την ασπρομάυρη ελληνική ταινία "Η δε γυνή να φοβείται τον άντρα", του ΓΙώργου Τζαβέλλα, με εκπληκτικά αποτελέσματα.

Αυτή τη στιγμή η συλλογή της Καραγιάννης – Καρατζόπουλος καλύπτει περισσότερα από εξήντα χρόνια ελληνικού κινηματογράφου, ξεκινώντας από το 1952 και την ταινία «Ένα βότσαλο στη λίμνη» και φτάνοντας στο 2022 με την ταινία «ARMY BABY».

🔔 Ο Αντώνης Καρατζόπουλος άφησε την τελευταία του πνοή το μεσημέρι της Κυριακής 3 Νοεμβρίου 2024, σε ηλικία 92 ετών.

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

[grexitdrachmaendebt]

Παραιτήθηκε ο γιατρός που λάτρεψαν στη Σέριφο | Το Κουτί της Πανδώρας

Παραιτήθηκε ο γιατρός που λάτρεψαν στη Σέριφο

Την τραγική κατάσταση που επικρατεί στη δημόσια Υγεία και ειδικότερα στο Πολυδύναμο Περιφερειακό Ιατρείο Σερίφου επί κυβέρνησης Μητσοτάκη επιβεβαιώνει η παραίτηση του γιατρού Αθανάσιου Κοντάρη

19/04/2023 | 23:39

Με μία ανάρτηση-κόλαφο ο γενικός οικογενειακός γιατρός και επιμελητής Α’ στο Πολυδύναμο Περιφερειακό Ιατρείο Σερίφου Αθανάσιος Κοντάρης παραιτήθηκε αφήνοντας αιχμές για την κατάσταση που έχει περιέλθει το το ΕΣΥ, από την κυβέρνηση Μητσοτάκη, ο οποίος μεταξύ άλλων σε σχετ��κό υπόμνημα το οποίο απηύθυνε και στον υπουργό Υγείας Θάνο Πλεύρη και στο οποίο παραπέμπει με ανάρτησή του στο Facebook.

Ο Α. Κονταρής σημειώνει μεταξύ άλλων, ότι οι υπηρεσίες Υγείας που παρέχονται στα νησιά είναι επισφαλείς για τους κατοίκους και τους επισκέπτες. Μάλιστα τονίζει ότι ήταν αδύνατο να οργανώσει την Πρωτοβάθμια Φροντίδα λόγω της υποστελέχωσης και του γεγονότος ότι εκτελεί χρέη επειγοντολόγου, ενώ αφήνει αιχμές στην επιστολή του στον Υπουργό Υγείας , όπου δηλώνει την παραίτηση του «με βαριά την καρδιά, σχεδόν αναγκασμένος (αγανακτισμένος), αλλά παρά��ληλα και με ένα αίσθημα ανακούφισης…». Ο κ. Κοντάρης αφήνει πίσω του τεράστιο έργο στο νησί, καθώς αναδιαμόρφωσε πλήρως το Περιφερειακό Ιατρείο μέσα σε πλείστες αντιξοότητες, ενώ μεταξύ άλλων ήταν εκείνος που έστησε το πρώτο εμβολιαστικό κέντρο στην Ελλάδα που εμβολίασε υγιή πληθυσμό ηλικίας 18 έως 59, τον Μάρτιο του 2021 μέσα στην πανδημία. Ο ίδιος μαζί με τους συνεργάτες του στο Πολυδύναμο Περιφερειακό Ιατρείο Σερίφου, είχαν κάνει και μια έρευνα πριν λίγους μήνες, σε μια προσπάθεια να καταγράψουν ποιες δυσκολίες αντιμετωπίζουν και τα άλλα νησιά. Η ερευνητική ομάδα επικοινώνησε τηλεφωνικά με συναδέλφους τους σε 26 από τα 28 νησιά όπου η μόνη υγειονομική δομή τους είναι ένα Πολυδύναμο Περιφερειακό Ιατρείο – ΠΠΙ.

Αναλυτικά το κείμενο της παραίτησης του:

«ΤΕΛΟΣ ΕΠΟΧΗΣ

Με βαριά την καρδιά ,σχεδόν αναγκασμένος (αγανακτισμένος), αλλά παράλληλα και με ένα αίσθημα ανακούφισης, κλείνει ένας κύκλος.

Παραθέτω το υπόμνημα -συνοδευτικό της παραίτησης μου από το ΕΣΥ- που παράλαβε ο Υπουργός Υγείας.

Ευχαριστώ όλους όσους βρέθηκαν δίπλα μου σε αυτό το ταξίδι!

Εις το επανιδείν.

«Αξιότιμε κύριε υπουργέ, θα ήθελα να σας ενημερώσω για τα εξής:

– Επέστρεψα από την Σουηδία το 2018 με σκοπό να υπηρετήσω το Ε.Σ.Υ, κάτι που έκανα με αγάπη, αφοσίωση και θυσίες μέχρι και σήμερα.

– Οι κάτοικοι της Σερίφου αλλά και άλλων μικρών νησιών αντιμετωπίζονται ως πολίτες τρίτης κατηγορίας.

– Οι υπηρεσίες υγείας που παρέχονται από το ΠΠΙ ΣΕΡΙΦΟΥ είναι επισφαλείς για τους κατοίκους αλλά και τους επισκέπτες του νησίου, ιδιαίτερα τους θερινούς μήνες. Οι λόγοι είναι ο φόρτος εργασίας, η αυξημένη επισκεψιμότητα στο νησί καθώς και η υποστελέχωση.

– Είμαι διορισμένος ως ΓΕΝΙΚΟΣ/ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟΣ ΙΑΤΡΟΣ, 4.5 χρόνια επιμελητής Β΄και 3 μήνες επιμελητής Α’ και δεν κατάφερα πότε να οργανώσω την ΠΦΥ. Αιτία οι προαναφερόμενοι λόγοι καθώς και το γεγονός πως εκτελώ χρέη επειγοντολόγου και όχι ΓΕΝΙΚΟΥ/ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟΥ ΙΑΤΡΟΥ.

– Ο��ίστηκα ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΣ ΙΑΤΡΟΣ δίχως να ερωτηθώ για αυτό. Κάτι που αδυνατώ να υπηρετήσω, ιδιαίτερα τους θερινούς μήνες. Το γεγονός αυτό όχι μόνο προκάλεσε σύγχυση στους κατοίκους του νησιού αλλά και προσέθεσε επιπλέον δυσκολία στο ήδη δύσκολο έργο μου.

– Ύστερα από εμπειρία 10 ετών στο εθνικό σύστημα υγείας της Σουηδίας οφείλω να σας ενημερώσω πως οι προσπάθειες -από όλες τις κυβερνήσεις – για την οργάνωση της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας είναι αποτυχημένες από τη γέννηση τους.

– Το Υπουργείο Υγείας δεν έλαβε ποτέ σοβαρά υπόψη του, τη νησιωτικότητα και την σημαντικότητα των Κυκλάδων σε καμία νομοθεσία και σε καμία προκήρυξη. Στην τελευταία προκήρυξη, τον Αύγουστο του 2022, οι περισσότερες θέσεις ιατρών που αφορούσαν τις Κυκλάδες έμειναν αζήτητες.

– Η υποστελέχωση σε συνδυασμό με την πανδημία καθώς και την όλο αυξανόμενη ζήτηση υπηρεσιών υγείας έχει εξουθενώσει ψυχικά και σωματικά ιατρούς, νοσηλευτές και όσους εργάζονται στον χώρο της υγείας.

– Ενώ υπάρχει σαφής και αποδεδειγμένη αύξηση της επισκεψιμότητας στο νησί της Σερίφου τα τελευταία 4 χρόνια (τα στοιχεία είναι στη διάθεσή σας), και κατά συνέπεια αυξημένη ζήτηση υπηρεσιών υγείας, δεν υπήρξε αντίστοιχη ανταπόκριση στην αύξηση του προσωπικού του ΠΠΙ ΣΕΡΙΦΟΥ, παρά τις εκκλήσεις μου.

– Η διαμονή σε ένα τόσο μικρό νησί των Κυκλάδων αποτελεί τεράστια πρόκληση για έναν ιατρό. Εκτός από τις αντικειμενικές δυσκολίες και τις δυσκολίες στην λήψη ιατρικών αποφάσεων (καιρός, δρομολόγια), περιλαμβάνει κοινωνική απομόνωση, ερημοποίηση, ακρίβεια, δυσκολία μετακίνησης και επιστημονικό αποκλεισμό.

– Ζω με την οικογένειά μου και εργάζομαι σε ένα μικρό νησί που δεν διαθέτει: πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι», κοινοτική νοσηλεύτρια, ιδιώτη ιατρό, παιδίατρο, (στοιχεία που θα μπορούσαν να αποσυμφορήσουν τη λειτουργεία του ΠΠΙ ΣΕΡΙΦΟΥ) και παιδικό σταθμό.

– Ο Δήμος Σερίφου αδυνατεί, λόγω νομοθεσίας, να παρέχει κάποιο κίνητρο στο μοναδικό ειδικευμένο ιατρό. Το ίδιο και η Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου η οποία χορηγεί επίδομα μονάχα σε αγροτικούς και επικουρικούς ιατρούς.

– Τους θερινούς μήνες εργαζόμαστε υπερωριακά, παράνομα και με εξουθενωτικά ωράρια, σε τετοίο σημείο που είμαστε επικίνδυνοι για την ασφάλεια των ασθενών, ενώ η πληρωμή μας, αφορά κυρίως (μας αποζημιώνονται ) 7 εφημερίες.

– Δεν υπάρχει κανένα κοινωνικό, οικονομικό και επιστημονικό κίνητρο για ιατρούς-επιστήμονες που θέλουν να εργαστούν σε δυσπρόσιτες και προβληματικές περιοχές όπως οι Κυκλάδες.

– Μιλώντας για brain drain, το Ε.Σ.Υ. επ’ ουδενί δεν αποτελέι πόλο έλξης των Ελλήνων ιατρών που έφυγαν για το εξωτερικό.

– Όσο και να προσπαθήσαμε να βρούμε λύση με την προϊσταμένη αρχή μου, 2η ΔΥΠΕ, η υπάρχουσα νομοθεσία μας οδηγεί σε αδιέξοδο.

Για όλα τα παραπάνω, αλλά και για άλλα τόσα, σας ενημερώνω πως κατέθεσα αίτηση παραίτησής μου, από τη θέση του ΓΕΝΙΚΟΥ/ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟΥ ΙΑΤΡΟΥ επιμ. Α΄ του ΠΠΙ ΣΕΡΙΦΟΥ.

Με εκτίμηση,

Αθανάσιος Κοντάρης

ΓΕΝΙΚΟΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟΣ ΙΑΤΡΟΣ

Επιμελητής Α’, ΠΠΙ ΣΕΡΙΦΟΥ»

[chterzidislaw]

Επιτυχία του γραφείου μας σε υπόθεση Δικαίου Αλλοδαπών (Migration Law).

⚖️ Εντολέας μας, υπήκοος Λιβύης, έλαβε άδεια διαμονής στην Ελλάδα για εξαιρετικούς λόγους.

💼 Ο δικηγόρος Χρήστος Μ. Τερζίδης, διδάκτωρ Νομικής του ΑΠΘ, τ.νομικός σύμβουλος στη ΜΚΟ 'ΑΡΣΙΣ' σε θέματα προσφύγων και μεταναστών, διαθέτει πολυετή εμπειρία και εξειδικεύεται σε υποθέσεις που αφορούν το Δίκαιο Αλλοδαπών.

Ενδεικτικά, αναλαμβάνουμε υποθέσεις που έχουν να κάνουν με: 

• αίτηση για πολιτικό άσυλο 

• άδειες διαμονής προσφύγων και μεταναστών

• προστασία από απέλαση και κράτηση

• οικογενειακές επανενώσεις 

• διαβατήρια 

• αιτήσεις ακύρωσης και αναστολής

• προσφυγές 

• υπομνήματα 

• πολιτογράφηση-κτήση ελληνικής ιθαγένειας 

• Golden Visa υποθέσεις κλπ.

📞 Καλέστε μας στο  00306977424779  να συζητήσουμε την υπόθεσή σας. Το Δικηγορικό μας Γραφείο διαθέτει πολύ μεγάλη εμπειρία και πολύ μεγάλη κατάρτιση στο Δίκαιο Αλλοδαπών (Μεταναστευτικό Δίκαιο & Προσφυγικό Δίκαιο – αίτησης χορήγησης Ασύλου στην Ελλάδα).

[crisismonitor]

Η Κεντρική Τράπεζα της Ουγγαρίας (MNB) κάλεσε τη Revolut να ιδρύσει θυγατρική τράπεζα στη χώρα, αντί για υποκατάστημα, κίνηση που ισοδυναμεί με προσπάθεια υπονόμευσης της έστω ανώριμης τραπεζικής ένωσης και αμφισβητεί ευθέως την αρχή της διαλειτουργικότητας των ευρωπαϊκών τραπεζών. Σε ανακοίνωση που δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα της στις 17 Οκτωβρίου, η MNB ανέφερε ότι η Fintech «καθυστερεί συνεχώς» τα σχέδια για την ίδρυση υποκαταστήματος και ότι, ακόμη και αν τελικά ιδρυθεί, οι Ούγγροι πελάτες της δεν θα καλύπτονται από το εθνικό σύστημα εγγύησης καταθέσεων. Η κεντρική τράπεζα εκτιμά ότι η Revolut έχει 1,5 εκατομμύριο πελάτες στην Ουγγαρία, αν και δήλωσε ότι προς το παρόν δεν μπορεί να αποτιμήσει το πλήρες μέγεθος. Η Revolut έχει ανακοινώσει ότι προσδοκά η καταναλωτική της βάση να διευρυνθεί στα 2 εκατ. στην Ουγγαρία. Σε μια προσπάθεια να εντείνει τις πιέσεις στη Revolut, η Κεντρική Τράπεζα της Ουγγαρίας απείλησε ότι θα μπορούσε να αναλάβει ανεξάρτητη δράση (μονομερή) εφόσον διαπιστώσει σοβαρή παραβίαση της προστασίας των καταναλωτών και των συμφερόντων των πελατών, που θα έθεταν σε κίνδυνο συνολικά το τραπεζικό σύστημα. Για την ώρα, πάντως, οι πελάτες της Revolut καλύπτονται από το λιθουανικό συνεγγυητικό ταμείο, μέχρι των 100,000 ανά καταθέτη/λογαρισμό. Η Ουγγαρία προσπαθεί να βρει πάτημα για παρέμβαση πάνω στη διαφορά αποθεματικού που διατηρεί το Συνεγγυητικό Κεφάλαιο της Λιθουανίας, που ανέρχεται στα 130 εκατ. ευρώ, υποστηρίζοντας ότι είναι πολύ μικρότερο από στα 220 που διαθέτει το ουγγρικό και ως εκ τούτου δεν παρέχει τις ανάλογες εξασφαλίσεις. Η Revolut Η Revolut ιδρύθηκε αρχικά στη Μεγάλη Βρετανία, αλλά έλαβε τραπεζική άδεια από τη Λιθουανία το 2018. Επειδή η Λιθουανία είναι μέλος της ΕΕ, η Revolut έχει τη δυνατότητα να δραστηριοποιείται σε όλες τις χώρες της Ένωσης. Επισήμως, η Revolut προσφέρει καταθετικούς λογαριασμούς στην Ουγγαρία, αλλά η MNB υποστηρίζει ότι δίνει πρόσβαση σε ισοτιμίες, χρηματιστηριακά προϊόντα και παράγωγα. Η ατζέντα της MNB Η MNB υποστηρίζει ότι εφόσον η Revolut αναγκαστεί να ανοίξει θυγατρική ��τη χώρα θα την αναγκάσει να συμμορφωθεί με τους νόμους για το ξέπλυμα χρήματος, τη χρηματοδότηση τρομοκρατίας και τις απαιτήσεις για τη ρευστότητα. Με δεδομένο ότι ο συγκεντρωτικός πρωθυπουργός της Ουγγαρίας Βίκτορ Όρμπαν έχει παραβιάσει τη διάκριση εξουσιών κατ επανάληψη και έχει υπονομεύσει την ανεξαρτησία των Αρχών, οι απαιτήσεις της MNB φαίνεται ότι εκπορεύονται από το πρωθυπουργικό γραφείο. Καθώς ο Όρμπαν βρίσκεται σε ανοιχτή γραμμή με τον Πούτιν, τον Τραμπ και αρκετά μακριά από το διευθυντήριο των Βρυξελλών, είναι πιθανό οι πιέσεις στη Revolut να σχετίζονται με την προσπάθεια ελέγχου της ρευστότητας που διοχετεύεται από και προς τη χώρα του από άλλους παράγοντες που δεν μπορεί να ελέγξει άμεσα. Η Ουγγαρία ανάγκα στο Open Society Foundation του Τζόρτζ Σόρος σε έξοδο μετά από διωγμούς και εξαντλητικούς ελέγχους, καθώς ήταν ανοιχτά αντίθετο στις πρακτικές του Όρμπαν. Read the full article