#zelfcontrole

[mijnniemandsland]

Rookmelder.

In de wereld van huisveiligheid is de rookmelder een onmisbaar apparaat geworden. Zijn primaire taak is eenvoudig: ons waarschuwen voor de gevaren van rook en mogelijk vuur. Maar deze fundamentele functie roept een intrigerende vraag op: hoe weten we zeker dat onze rookmelder werkt als hij het meest nodig is? Hier ontvouwt zich een fascinerende paradox. Stel je voor dat we een tweede apparaat…

[alleswatmijblijmaakt]

Sweet Home seizoen 2

Episode 02

Ik vraag mij af of er een rede is dat we een hart en hersenen zien in de opening. Half en half naast elkaar.

In dit soort verhalen zal ik het leger niet zo snel op hun woord geloven. Al helemaal niet als je hen onder schot houd. Wat ik van seizoen 1 en de eerste aflevering heb gezien, denk ik dat ook in deze serie, het leger niet echt bescherming gaat bieden.

Dat zijn heel veel dode soldaten.

Okay, we hebben er 1 die semi decent is. Mooi. Hoe lang kan je gaan vertrouwen, Chanyoung?

Mrs Im. Ben blij dat je een beschermende engel blijft. Wie is hier nu het monster mister.

Ik hoop dat je de juiste keuze hebt gemaakt, Hyunsoo.

Wacht, hij roept herinneringen op bij anderen wanneer ze hem op een bepaalde manier aanvallen. Of met hem contact te maken. Deze onderzoeken gaan hem helpen om zijn krachten te begrijpen, maar ik weet niet of hij sympathie blijft houden voor de mensen die niet geëvalueerd zijn.

Hmm, die twee kennen elkaar?

Hoe Chanyoung om ging met Youngsoo, maakt me wat zekerder om hem te vertrouwen. Zijn humaniteit is nog aanwezig.

[sanctobin]

Q&A met Sergio Herman

Met welke eettrend moeten we meteen kappen? Ik zeg altijd, iedereen beslist zelf wat hij wilt of doet. Zelf doe ik niet aan trends mee. Als ik het gevoel heb dat het too much wordt, neem ik meteen afscheid.

Meest memorabele eetervaring? Dat zijn er eigenlijk twee. Mijn eerste maaltijd bij Willy Slawinski in Gent en bij Pierre Gagnaire in Saint-Étienne. Dat was revolutionair en verreweg beter dan de rest. Toen zei ik tegen mijzelf: er is nog een hele lange weg te gaan.

Favoriete drankje? Het allerlekkerste vind ik toch wel versgeperst grapefruitsap, à la minute bereid. Heel simpel, daar kan ik echt van genieten. En ja, toch ook wel een glas witte Bourgogne.

Onmisbare gadget voor in de keuken? Ik werk vaak met een aardappelschilmesje, daar doe ik heel veel mee.

Wat wil je nooit meer eten? Dat heb ik in Singapore gegeten, die witte vrucht. Durian. Dat vond ik mega goor, echt verschrikkelijk.

Welk land is je favoriet als het op eten aankomt? Italiaans, daar mogen ze mij echt voor wakker maken. Het is zo puur, altijd smaakvol. Je moet natuurlijk op de juiste plekken komen, maar ik vind het echt heerlijk. En daarnaast de Arabische keuken, Marokkaans, Libanees.

Wat moet iedereen een keer hebben gegeten? Langoustines. Verse langoustines zijn het allerlekkerste wat er bestaat.

Wat is het beste product uit de supermarkt? Cola Zero

Wat staat er nog op je wenslijst als het om eten gaat? Manresa in San Francisco, hun groentekeuken spreekt mij heel erg aan. En Japan, gewoon in het algemeen.

Welk kookboek moet bij iedereen in de kast staan? Mijn eigen boek natuurlijk, SIMPLE FOOD. En daarnaast White Heat van Marco Pierre White.

Wat maak je graag thuis als je snel en goed wilt eten? Een lekkere salade met iets hartigs erbij, bijvoorbeeld vis of schaal- en schelpdiertjes. Maar altijd een salade met veel groenten en een lekkere vinaigrette. Dat smaakt altijd.

Bij welk gerecht heb je geen zelfcontrole? Chili con carne. In Oud Sluis aten we dat altijd met het personeel en nog steeds trouwens. Daar kan ik van blijven eten. Het is wel zwaar, maar ook zo lekker spicy. Je blijft toch telkens een lepel pakken.

By Favorflav Foto by © Tony Le Duc

[gwynb]

breken

vroeger gooide je nog wel eens je koffie in de kamerplant vroeger gaf je wel eens weken geen water aan de planten in de kamer maar je weet

het is een misdaad je weet het wanneer je aan de dorre woestijnen denkt aan het goud in dure horloges als je echt zou weten hoe ingewikkeld de wijzers van de wereld draaien je weet het niet en daar komt je aardbeiensmoothie aan

de wijzers van de wereld doen tiktok tiktok

je zit op de bank en je hebt zijn t-shirt aan het t-shirt is geen tweedehands je bent bang om iets reëels te aanvaarden kijk je houdt van vlees omdat je in een gouden tijd biefstuk vers van de pampa at iedereen wil aan een tijd vasthouden je eerste was de liefste maar die is nu zeven relaties van je vandaan daar komt al je vegan vleesvervanger aan de koeien zijn verslaafd aan soja en in Amerika noemen ze jou een love & sex verslaafde

swipe swipe swipe

in Mumbai maakt een vermoeide vrouw je t-shirt en dient andere verslaafden aan haar onderwerping verdient iemand wel zesendertigduizend euro per jaar de vrouw heeft drie kinderen en eentje ervan werkt in de kobaltmijnen in afrika of is geronseld door jihadisten en heeft onbedoeld zijn broertje vermoord de vrouw heeft een gebroken hart en huilt in een wit t-shirt uit India de keten is zo lastig te volgen want kip en ei en kip en ei

netflix lost je problemen op [net als je denkt dat je alles…]

wat kwam eerst de hormonen of het gebrek aan zelfcontrole zit hij daarom nu op de bank met een ander of was het hart al gebroken en breekt het opnieuw kon je maar wat vaker nee zeggen op tinder gaat het vanzelf op de bank zit de vrouw in haar zelfgemaakte t-shirt ze heeft het gestolen en ze zal het bekopen de ene zoon heeft de andere vermoord maar iets blijft trekken en doet hopen want er zit meer héél hart dan ze had gedacht dan de wereld dacht hier en daar is alles keten alles is keten opnieuw het hart breekt hier en daar opnieuw

blijft breken

online publicatie in het Gezeefde Gedicht, oktober 2022

[mentaalmoraal]

Meer kennis in het Mentaal Moraal boek op: ᴍᴇɴᴛᴀᴀʟᴍᴏʀᴀᴀʟ.ɴʟ #emoties #evenwicht #zelfcontrole https://www.instagram.com/p/CAwgCkPp6Ns/?igshid=10m6fsx9z9hfz

[uruz-coaching]

Sporten voor duurzaam leiderschap

Nicky Van Belle – URUZ Coaching

  Inleiding

 Sporten is gezond, dat is algemeen geweten. Dat sporten ook bijdraagt aan een betere gezondheid van ons brein, werd de afgelopen decennia, mede dankzij de technologische en neurowetenschappelijke vooruitgang, duidelijk aangetoond. Meer zelfs, sporten kan onze cognitieve prestaties bevorderen: het zorgt voor een betere doorbloeding van onze hersenen, wat natuurlijk de hersenfunctie ten goede komt; sportieve mensen slapen doorgaans beter, wat de geheugenconsolidatie bevordert; sporten werkt stress-reducerend waardoor we helderder kunnen nadenken; en door, tijdens het sporten, te deconnecteren van onze problemen en uitdagingen, stimuleren we incubatie – het proces dat voor het gekende ‘eureka-moment’ zorgt. En dit zijn dan nog maar enkele van de positieve effecten van sport op onze hersenfunctie. Op basis van hiervan, kan wel gesteld worden dat sporten bijdraagt aan de gezondheid en betere werking van ons brein – althans op indirecte wijze.

In dit literatuuronderzoek willen we echter nagaan of er ook een direct verband te leggen valt tussen sporten en een betere cognitieve functie van ons brein. Met andere woorden, wanneer we de positieve effecten door een betere doorbloeding, minder stress, gezonder slaappatroon, etc. wegnemen, draagt sporten dan nog steeds bij aan performantere hersenen? We gaan dus, kort gezegd, naast de reeds aangetoonde correlatie, op zoek naar de causaliteit tussen sporten en het bevorderen van cognitieve functies. Meer nog: we kaderen dit binnen het thema van leiderschap en onderzoeken of sporten een positieve invloed heeft op ons leiderschap – het soort leiderschap dat vandaag de dag nodig is, hence the title: ‘duurzaam leiderschap’.

  Literatuuronderzoek

 Het uitgangspunt van ons onderzoek is dat er weldegelijk een direct, causaal verband is tussen sporten en beter leiderschap. Dat doen onze eigen ervaringen ons althans sterk vermoeden. Maar laat ons misschien eerst starten met wat we onder ‘duurzaam leiderschap’ verstaan.

AQ is het nieuwe goud…

Er zijn weinig onderwerpen waarover er de afgelopen decennia zoveel boeken, artikels en blogs zijn verschenen als over leiderschap. Tijdens de COVID-19 – pandemie kende dit nog een verdere exponentiële groei – waar we zelf een zeer bescheiden bijdrage aan mochten leveren – want onze bestaande leiderschapsparadigma’s bleken niet langer afdoende. Naast enkele algemene leiderschapscompetenties, zoals empathie, ondernemerschap, besluitvaardigheid, communicatieve skills en een hele rist andere generieke vaardigheden, is het kunnen omgaan met verandering, complexiteit en onzekerheid en de hiermee gepaard gaande mate van zelfcontrole, of regulering van onze emoties, de afgelopen jaren almaar belangrijker geworden. We leven immers in een, vergeef ons het acroniem dat we zelf reeds beu gehoord zijn, VUCA-wereld. Het recentelijk verschenen boek van Prof. Steven A.Y. Poelmans, Paradoxes of Leadership, beschrijft mooi hoe deze complexiteit zich vertaalt naar de kunst van leiderschap. AQ, adaptability quotient, en niet langer IQ of zelfs EQ, is het nieuwe goud in de business wereld: zich op een positieve manier kunnen aanpassen in en aan de steeds sneller veranderende noden en context. Zo komen we algauw uit bij het begrip neuroplasticiteit: het vermogen van ons brein om zich steeds opnieuw aan te passen aan nieuwe uitdagingen, situaties en noden. En deze plasticiteit mag vrij letterlijk genomen worden. Immers, zo stelt Cotman in Exercise: a behavioral intervention to enhance brain health and plasiticy, de oorspronkelijke definitie van neuroplasticiteit als zijnde het vermogen om nieuw gedrag te vertonen en zich zinvol aan te passen in functie van wat nodig is, ook wel behavioral plasticity genoemd, gaat ook gepaard met structurele veranderingen in onze hersenen op cellulair, moleculair en systemisch niveau. Intussen zijn er veel definities van neuroplasticiteit. Laten we het voor dit onderzoek houden op: het adaptieve vermogen van onze hersenen in functie van de vraag door zich te herstructureren en anatomische en functionele neurologische veranderingen door te voeren. We gaan dus, met andere woorden, in ons literatuuronderzoek op zoek naar het verband tussen sporten en neuroplasticiteit.

Sporten … activeert bepaalde moleculaire en cellulaire processen die neuroplasticiteit ondersteunen en bevorderen.

Een eerste duidelijke aanwijzing vinden we in The Healthy Mind Platter (David Roch, Daniel J. Siegel, Steven A.Y. Poelmans en Jessica Payne) waarin de auteurs vanuit een neurowetenschappelijke kijk op leiderschap stellen dat de plasticiteit van onze hersenen verbeterd kan worden door te sporten. Dit houdt dus in dat sporten een positieve invloed op cognitieve functies zoals aandacht, leervermogen, geheugen, zeker op latere leeftijd en in verband met degeneratieve hersenaandoeningen of hersentrauma, menen de auteurs. Dit wordt verder nog beaamd door talloze artikels en studies rond de voordelen van sporten op de gezondheid en het herstel van ons brein, waarvan er enkele vermeld werden in onze referentielijst. Sporten, aldus de auteurs in The Healty Mind Platter, activeert bepaalde moleculaire en cellulaire processen die neuroplasticiteit ondersteunen en bevorderen. Meer specifiek, wordt de aanmaak van brain-derived neurotrophic factor (BDNF) gestimuleerd. BDNF is een molecule die, onder andere, in verband wordt gebracht met synaptische groei en betere synaptische activiteit en overdracht, neurogenese en een toename van leer- en cognitief vermogen. Dat de toename in BDNF door te sporten zich voornamelijk in de hippocampus situeert, het gedeelte van onze hersenen gelinkt aan de meer complexe cognitieve vaardigheden (zoals iets nieuws leren, wat op zich ook een vorm van verandering is), lijkt dit te ondersteunen. Is dit dan een eerste bewijs van de causaliteit tussen sporten en neuroplasticiteit?

… sporten bevordert de expressie van genen die geassocieerd kunnen worden met neuroplasticiteit.

We zetten ons onderzoek verder en dankzij de referentielijst van The Healthy Mind Platter, komen we uit bij Carl W. Cotman. Misschien kan zijn baanbrekend onderzoek doorslaggevend zijn. Cotman gaat dieper in op wat reeds aangehaald werd in The Healthy Mind Platter. Zowel in Exercise: a behavioral intervention to enhance brain health and plasticity als in Exercise Enhances and Protects Brain Function toont hij, door zijn onderzoek op muizen, aan dat sporten – in dit geval dus lopen in een rad -  leidt tot een verhoging van BDNF, dat deze toename zich voornamelijk in de hippocampus situeert en dat dit ook zorgt voor verbeterde cognitieve prestaties (blijkbaar kan men dit ook meten bij muizen). Zijn onderzoek op muizen toont ook aan dat er een lineair verband is tussen de hoeveelheid sport en de toename van BDNF en dat het effect van stress (en verandering, zoals we weten, brengt stress met zich mee), dat de BDNF-levels verlaagt, gecounterd kan worden door te sporten. Sporten als antagonist voor stress en als wondermiddel om met verandering om te gaan? BDNF, aldus Cotman, verhoogt het vermogen van de synapsen om verandering te encoderen – neuroplasticiteit dus. Het is nu wel duidelijk: sporten bevordert de expressie van genen die geassocieerd kunnen worden met neuroplasticiteit, zoals BDNF.

Resten mij nog 2 vragen: kan dit onderzoek van Cotman zomaar geëxtrapoleerd worden naar mensen?; en is  er in deze optiek een voorkeur voor type sport: cardio of kracht?

… naast BDNF, stimuleert sporten ook de aanmaak van andere genen die in verband kunnen worden gebracht met neuroplasticiteit, zoals IGF-1.

Laat ons aanvangen met de 2e vraag: ons eigen vermoeden neigt naar de hypothese dat het vooral duursport is dat bijdraagt aan meer neuroplasticiteit. We hebben hier geen argumenten voor, behalve dan dat duursporten de indirecte effecten van sport op onze breingezondheid, zoals kort aangehaald aan het begin van dit artikel, meer in de hand werken. Maar, zoals gezegd, we gaan op zoek naar de directe link. Ons vermoeden lijkt echter ook bevestigd te worden door de meeste artikels en studies die we vinden. Of het nu gaat om studies op muizen, of onderzoek naar sport in functie van herstel na breintrauma, of hoe bewegen ouderdomsziektes zoals Alzheimer en andere vormen van dementie kan vertragen, of depressie tegengaat, …, steevast worden aërobe vormen van sport naar voor geschoven. Opnieuw vinden we een hint in Cotman (2002): naast BDNF, stimuleert sporten ook de aanmaak van andere genen die in verband kunnen worden gebracht met neuroplasticiteit, zoals insuline-like growth factor (IGF-1). En dat doet een belletje rinkelen: IGF-1 speelt namelijk een belangrijke rol in het herstel van spierschade door krachttraining. Kort gezegd: anaërobe training leidt tot een ophoping van lactaat in onze spieren Dit lactaat zorgt voor spierschade waardoor de aanmaak van het groeihormoon IGF-1 wordt gestimuleerd. Dit groeihormoon zorgt er voor dat de spiercellen worden hersteld en er hypertrofie optreedt. In ons brein lijkt IGF-1 daarnaast ook een rol te spelen als precursor voor BDNF: IGF-1 reguleert de expressie van BDNF. Dus dan toch (ook) krachttraining?

… er is algemeen tot dusver te weinig onderzoek verricht op mensen om tot een sluitend causaal verband te komen … Er zijn vooral veel hypotheses.

Ons onderzoek brengt ons bij Stein et al, Physical exercise, IGF-1 and cognition. A systematic review of experimental studies in the elderly. Dit vrij recente artikel opent meteen met een ontnuchterende conclusie: ‘er is algemeen tot dusver te weinig onderzoek verricht op mensen om tot een sluitend causaal verband te komen. De gevoerde onderzoeken en resultaten verschillen daarenboven sterk in functie van geslacht, leeftijd, initiële breingezondheid, type sport, intensiteit, … Er zijn vooral veel hypotheses. Meer onderzoek is nodig.’ Dit beantwoordt meteen ook mijn eerste openstaande vraag… IGF-1 en BDNF, zo stellen Stein et al. verder, zijn belangrijk voor plasticiteit en cognitieve functies, maar de causaliteit met sport is complex en niet lineair. Het lijkt er inderdaad sterk op dat sporten IGF-1 en BDNF niveaus reguleert – waarbij IGF-1 als mediator fungeert voor het effect van sporten op plasticiteit – en cognitieve performantie verhoogt. Echter, dit werd niet in ieder onderzoek, dat aan de criteria van Stein beantwoordde om als relevant beschouwd te worden, aangetoond. Sommige studies toonden effectief het verband tussen sporten, een toename van IGF-1 en BDNF en verbeterde cognitieve functies en neuroplasticiteit aan, terwijl bij andere de toegenomen BDNF en IGF-1 niveaus zich niet vertaalden in een sterker cognitief vermogen. In enkele gevallen leidde sporten zelfs tot een afname van de aan neuroplasticiteit gelinkte moleculen, wellicht door overtrainen.

Het onderzoek van Stein et al. toont echter wel aan dat krachttraining de aanmaak en circulatie van IGF-1 in de hersenen sterk bevordert én dat IGF-1, zoals eerder gesteld, op zijn beurt de expressie van BDNF stimuleert. De huidige studies lijken er verder op te wijzen dat krachttraining efficiënter is voor de aanmaak van IGF-1 dan aërobe sporten, maar dat aëroob trainen meer effect heeft op het cognitief vermogen (de concrete toepassing van neuroplasticiteit) – misschien door de indirecte effecten zoals een betere doorbloeding. Kort geschetst, bevordert aëroob sporten de expressie van BDNF, en anaëroob sporten de aanmaak van IGF-1. Wat het echter nog interessanter maakt, is dat beide moleculen een invloed lijken te hebben op andere cognitieve vaardigheden! Cardio én kracht dus!

  Conclusie 

De neurowetenschap is één van de jongste wetenschappelijke domeinen en ondanks de razendsnelle vooruitgang van de laatste jaren, mede dankzij de technologische evolutie, staat dit onderzoeksveld nog in zijn kinderschoenen. Neuroleiderschap, de neurowetenschappelijke benadering van leiderschap, is al helemaal nog maar aan zijn eerste pasjes toe. Desalniettemin zijn de reeds beschikbare onderzoeksresultaten veelbelovend en hoopgevend in het kader van neurologisch herstel na hersentrauma; het tegengaan en vertragen van degeneratieve ouderdomsziektes zoals dementie; als remedie voor depressie; … en dus ook in het domein van leiderschap.

In onze literatuurstudie gingen we op zoek naar het causale verband tussen sporten en duurzaam leiderschap, waarbij dat laatste vooral slaat op het kunnen omgaan met verandering en we dit linkten aan neuroplasticiteit. Het lijkt er sterk op dat sporten de aanmaak van moleculen bevordert die bijdragen aan neuroplasticiteit. Verder suggereren de huidige studies dat zowel kracht- als duursporten hiertoe bijdragen. Hoe, wanneer en waarom (of waarom ook niet) dit zich vertaalt in een grotere effectieve neuroplasticiteit en verbeterde cognitieve functies, is nog onduidelijk. Er is op dit moment te weinig systematisch en structureel onderzoek gevoerd bij mensen om een eenduidig direct verband te kunnen leggen tussen sporten en meer neuroplasticiteit. Dit verband, dat er waarschijnlijk weldegelijk is, is uiterst complex, niet lineair en wordt beïnvloed door verschillende onderling afhankelijke parameters. Zoals Stein et al. reeds zeiden: meer onderzoek is nodig!

Dan toch niet sporten voor duurzaam leiderschap? Uiteraard wel! Zelfzorg is wellicht de belangrijkste leiderschapsvaardigheid vandaag de dag, en sporten hoort hierbij. In het slechtste geval verbetert het ‘enkel’ onze lichamelijke gezondheid en draagt het, zij het dan op indirecte wijze, bij aan een betere gezondheid van ons brein en een verhoging van onze cognitieve functies. Wij geloven echter ook rotsvast in het directe effect van sporten op neuroplasticiteit en zien sport als onderdeel van de toolkit van de moderne en duurzame leidinggevende. Het is slechts een kwestie van tijd vooraleer de wetenschap dit eenduidig en ontegensprekelijk aantoont.

Afsluiten doen we graag met nog een bevinding van Cotman (2002): in zijn onderzoek naar het effect van sport op neuroplasticiteit bij muizen, bleek dat de toename van BDNF enkel optrad bij vrijwillige beoefening van sport. Gedwongen sporten leidde zelfs tot een afname van BNDF… Voer tot nadenken!

  Referenties

Amorosi M. (2014). Correlation between sport and depression. Psychiatria Danubina 2014 Vol. 26 Suppl. 1: 208 - 210

Collins S. et al. (The Brain Ladies). Whitepaper : From Learning to Performance. Global Lessons from the brainladies. http://www.brainladies.com/homepages/whitepaper/

Cotman C.W., Berchtold N.C. (2002). Exercise: a behavioral intervention to enhance brain health and plasticity. Trends in Neurosciences Vol. 25 No. 6 June 2002: 295 – 301

Cotman C.W., Engesser-Cesar C. (2002). Exercise Enhances and Protects Brain Function. Exercise and Sport Sciences Reviews Vol. 30, No 2: 75 – 79

Gifford C. (2019). To become a better leader, look to neuroscience. https://www.europeanceo.com/business-and-management/to-become-a-better-leader-look-to-neuroscience/

Gomez-Pinilla F. et al. (2002) : Voluntary Exercise Induces a BDNF-Mediated Mechanism That Promotes Neuroplasticity. J Neurophysiol Vol. 88, 2002: 2187 - 2195

Mangiola A. et al. (2014) : Role and Importance of IGF-1 in Traumatic Brain Injuries. BioMed Research International, Volume 2015

Poelmans, Steven A.Y. (2020). Paradoxes of Leadership

Rock D., Siegel D.J., Poelmans S. A.Y. & Payne J. (2012). The Healthy Mind Platter. Neuroleadership Journal Issue Four

Roveda E. et al. (2011). Effects of endurance and strength acute exercise on night sleep quality. International SportMed Journal Vol. 12, No.3, 2011: 113 - 124

Sivalingam S. et al. (2017). A conceptual study on application of neuro plasticity for leadership development: a leadership perspective. International Journal of Management, IT & Engineering Vol. 7 Issue 7, July 2017: 102 - 133

Stein et al. (2018). Physical exercise, IGF-1 and cognition. A systematic review of experimental studies in elderly. Dement Neuropsychol 2018 June; 12(2): 114 – 122

Trenkova B. (2020). Neuroscience for Agile Leadership: Neuroplasticity and Growth Mindset. https://www.ardigent.com/post/neuroscience-for-agile-leadership-neuroplasticity-and-growth-mindset

Van de Vliet P. et al. (2004): The effect of fitness training on clinically depressed patients: an intra-individual approach. Psychology of Sport and Exercise 5 (2004): 153 - 167

Yates K. Using neuroplasticity for leadership. https://blog.trevor-roberts.com.au/using-neuroplasticity-for-leadership

[anoniemus]

Heeft er iemand tips voor zelfcontrole? Mijn doel is om af te vallen maar ik krijg mezelf niet onder controle om te stoppen met fastfood :-(

[vervreemdvandebuitenwereld]

Ben je gelukkig met wie je bent?

Deze vraag snijdt diep als ik eerlijk ben maar ik wil er toch op antwoorden voor jou. Volgens mij ga ik nooit of niet snel gelukkig zijn met wie ik ben. Ik heb sinds kort moeite met mijn materialistische ingesteldheid en met mijn gezondheid mentaal als fysiek. Ik probeer vaak aan mezelf te werken zodat ik gelukkig kàn worden met mezelf maar mijn zelfcontrole is nog niet op point, allesbehalve zelfs.

[praatmethans]

We hebben het gehad over de gelaagdheid in ons brein en dat je een gedachte-laag hebt en twee gevoels lagenslagen: de emotionele gevoelens (je zou kunnen zeggen een paard) en de biologische gevoelens (je zou kunnen zeggen een krokodil). Dat verschil maakt dat je snapt dat soms jouw krokodil zin heeft in jouw middel, dat misschien zelfs jouw paard dat ook heeft, maar dat je menselijke gedachten laagje denkt van niet. En dat dat de spanning geeft die je kunt voelen bij grote trek. Natuurlijk, als de trek heel groot wordt, geldt dat je niet meer na kunt denken. Dat je op een gegeven moment ook niets meer voelt... behalve trek. Maar dat is pas als je lang genoeg wacht. We hebben gekeken naar de lichamelijke kant van craving: de smalle blik, de hoge gespannen borstademhaling, de afwezigheid van adempauze, het onrustige lopen. En dat je craving ook kunt opvangen door heel bewust het tegenovergestelde(!) te doen: breed kijken diep in je rug ademen, ontspannen ademen, ontspannen adem pauze, rotaties in je wervelkolom, zitten en niet onrustig lopen... juist omdat je duidelijk aan jezelf wilt maken dat er NIET gebruikt gaat worden. Dus dat je andere dingen gaat doen. Misschien minder leuk maar bijvoorbeeld wel nuttig. In ieder geval de duidelijkheid dat je niet gaat gebruiken. We hebben het belang genoemd van oefenen en nadenken over je gevoel zodat je gelukkig kunt worden zonder gebruik. Sterkte met deze zoektocht binnen je eigen hersenstam en de volgende keer hoor ik graag je vragen. groet,  Hans West  Hans geeft individuele, en groepssessies die helpen om handiger met lastig gevoel om te gaan.  West-coaching.nl (bij Amsterdam, Netherlands)

[borstkankernouen]

Mormels, de bits & bytes

Vandaag is mijn 2e chemokuur begonnen. Ik krijg best veel vragen over de ins en outs van de Mormels. Die hebben totnogtoe niet zoveel aandacht gehad in de blog. Mijn blog is eigenlijk vooral bestemd voor al m’n hersenspinsels en gevoelens. Vandaag daarom eenmalig de top 3 vragen over de Mormels op een rijtje!

1. Wat voor borstkanker heb je eigenlijk?

Ik heb een Invasief Ductaal Carcinoom. Dat wil zeggen dat de borstkanker is ontstaan in de melkgangen van de borst en daarbuiten verder is gaan groeien in het borstgebied: in mijn geval in de lymfeklieren.En daarnaast is in de linkerborst zelf ook al voorstadium van borstkanker ontdekt

Ik heb 2 tumoren (carcinomen). Bij elkaar waren die zo’n 3 cm groot. Daarnaast zijn in 4 lymfeklieren actieve kankercellen gevondenen. 1 tumor is inmiddels al geslonken met een 0,5 cm. Goed nieuws dus. Overigens zegt de grootte van een tumor niet alles. het gaat erom of ie agressief is of niet. In mijn geval heb ik kleine agressieve tumoren En verder ter verduidelijking. Je spreekt van uitgezaaide kanker als deze zich buiten het borstgebied is gaan ontwikkelen (bv lever, bot etc). En dat is in mijn geval niet aan de hand.

Ook is er sprake van 2 receptoren: hormoonreceptor en HER2/NEU receptor. In het geval van de hormoonreceptor betekent het, dat de kanker zich voedt met de hormonen oestrogeen en progesteron. Vandaar dat het zo belangrijk is dat de eierstokken stoppen met de productie hiervan. En dat ik, juist ja, asap in de overgang kom. HER2/NEU is een eiwit dat op onze cellen zit. Als je hiervan teveel op je cellen hebt zitten, worden deze aangespoord om sneller te gaan delen. En ik ben HER2/NEU positief, dus idd teveel eiwit op die cellen waardoor de deling wordt aangejaagd.

2. Hoe ben je erachter gekomen?

Ik checkte zo 1x per 2/3 maanden mijn borstgebied op afwijkingen. Ik had weleens vaker kleine bobbeltjes gevoeld en liet dat zekerheidshalve checken bij mijn huisarts. Gelukkig bleken dat achteraf altijd kleine vetbobbeltjes te zijn. Nu voelde ik deze bobbel en instinctief wist ik dat dit “ anders” was. Op zondagochtend voelde ik dit bobbeltje. Maandag zat ik bij de huisarts, dinsdag werden er een mammografie en echo + biopt genomen, Vrijdag kreeg ik de uitslag van de chirurg dat het kwaadaardig was. Diezelfde vrijdag kreeg ik ook een MRI, die maandag erop nog een echo en biopt uit mijn lymfeklieren en toen kreeg ik ook direct te horen dat er mormels in mijn lymfeklieren actief waren. De laatste vraag bleef nog over: waren er uitzaaiingen in de rest van mijn lichaam? Daarvoor kreeg ik die woensdag een CT/PET scan. En de week erop kreeg ik te horen dat dat niet het geval was godzijdank. Ik druk daarom echt alle vrouwen (en ook mannen)  op het hart om echt regelmatig een zelfcontrole uit te voeren. Je kunt er niet vroeg genoeg bij zijn.

3. Hoe ziet je genezingsproces eruit?

Belangrijk om te weten is dat alles in goed overleg is gegaan met het medische team dat mij begeleidt en in sommige gevallen heb ik ook met de huisarts overlegd. Er zijn allerlei keuzes te maken: volgorde bepalen, wel/niet gebruik maken van diverse therapieën en of medicijnen, borst besparen of borstamputatie, wel niet lymfeklieren laten verwijderen uit mijn oksel, wel/geen second opinion. Ik heb mezelf heel goed ingelezen en veel ervaringsverhalen gevraagd en gehoord. Door de materie goed te snappen, kon ik ook heel weloverwogen keuzes maken samen met Karel. Ik heb gekozen voor de volgende opzet

-Fase 1: Chemo icm Doelgerichte ofwel immunotherapie. 

Waarom nu als eerste deze combinatie. Mijn eerste reactie was om direct te kiezen voor een operatie: weg met die mormels. Uit mijn lijf. Maar het voordeel van chemo is dat het álle delende cellen in je lichaam stopt, dus ook die kankercellen die misschien ergens verdwaald zijn buiten het borstgebied. Daarnaast slinken de tumoren en verdwijnen de al aanwezige kankercellen. Daarmee is de kans op borstbesparend opereren zometeen veel groter en zou een ander voordeel kunnen zijn dat mijn lymfeklieren er misschien niet eens uit hoeven ( een zgn okseltoilet wordt dat genoemd) als blijkt dat ze schoon zijn. Vandaar als eerste deze keuze. Ik ben net begonnen met de zgn PTC-P mix  (de letters staan voor de volgende medicijnen: Pertuzumab Tratsuzumab Carboplatine Paclitaxel 

In totaal zijn er 12 sessies verdeeld over 6 kuren. Elke kuur duurt 3 weken. Op dag 1 krijg ik een de totale mix van chemo en doelgerichte medicijnen en op dag 8 krijg ik een extra shot doelgerichte medicijn. Voor de echte nerds: Op https://www.bijwerkingenbijkanker.nl/25/borstkanker/chemokuur/4513/ptc.html zie je precies welke bijwerkingen er bij komen kijken. Voor de laatste P kijk je op https://www.bijwerkingenbijkanker.nl/25/borstkanker/behandeling/bijwerkingen.html Als alles meezit, heb ik zo rond half augustus mijn laatste sessie. Ik kan niet wachten!!

Fase 2: Opereren en bestralen

Als we weten hoe klein/groot de tumoren zijn en of er nog mormels in mijn lymfeklieren zijn, gaan we met de chirurg en oncoloog kijken hoe en wat we precies gaan opereren. Ik heb aangegeven dat ik heel graag een borstbesparende operatie wil.  Beide gaven aan dat de locatie van de mormels heel gunstig is en daarmee is de kans op borstbeparend opereren heel reëel aanwezig. Als blijkt dat de mormeltjes uit mijn lymfeklieren ook weg zijn, zouden de lymfeklieren ook niet verwijderd hoeven worden. Maar nogmaals e.e.a hangt af van de verloop van de uren. En uiteindelijk wordt alles pas zo ergens in juli/augustus duidelijk.  

Waarom dan nog bestralen? Bij een borstbesparende operatie móet er bestraal worden, dat is medisch protocol. In het gesprek met de radio-therapeute is nu onder voorbehoud bepaald dat ik 15 bestralingen krijg. Dat betekent dat ik na herstel van de operatie 3 weken lang elke dag bestraald moet worden. 

Dit alles zal zo ergens in september/oktober gaan plaatsvinden, Maar ook hier hangt weer heel veel af van het verloop van het voortraject. 

Fase 3: Hormoontherapie.

Zoals al eerder gezegd: mijn mormels voeden zich met hormonen. Hormonale therapie is eigenlijk een antihormoon therapie. Ik krijg dan medicijnen die de werking van hormonen verminderen. Omdat het nog zover weg is ga ik later pas met de oncoloog de behandeling bespreken. Het enige wat ik met zekerheid kan zeggen is dat ik 10 jaar aan deze therapie vastzit ;-)

Fase 4: En daarna?

To be honest? Daar maak ik me nu nog even helemaal niet druk om. De focus ligt voor 100% op herstel. De enige vraag voor de toekomst die ik nu heb is of en wanneer m’n haar weer zal beginnen met groeien. In het meest gunstige geval begint het weer te groeien ergens medio september.

Nogmaals ter overdenking voor een ieder die dit leest: Bovenstaande is mijn eigen individuele genezingsproces. Er zijn eindeloos veel variaties van borstkanker en dus ook evenzoveel behandelingen en therapieën. En voor elke keuze die anderen maken en die niet hetzelfde is als wat ik omschrijf: het is voor hen ook hun beste keuze. Mijn eigen keuzes maken is zo belangrijk gebleken tot nu toe!  Het geeft een gevoel van eigen regie en daarmee doet dat iets heel goeds voor mijn mindset. En voor mij is die laatste van cruciaal belang!  

Tot zover! Mocht je andere dingen willen weten, dan hoor ik het graag van je!! 

[kronkelsinmijnhoofd]

Zij was een vrouw van te veel kansen en te weinig temperament. Gij een man van te veel excuses en te weinig zelfcontrole. Ge verdrinkt nog steeds in uw eigen impulsiviteit. Ik deel nog steeds even veel kansen uit. Kansen die gij verkeken hebt. Ik geef ze aan mezelf.

[reneleijen]

"Nederlanders met weinig zelfcontrole vaker slachtoffer van fraude"

“Nederlanders met weinig zelfcontrole vaker slachtoffer van fraude”

Vooral Nederlanders (16+) met ‘weinig zelfcontrole’ worden slachtoffer van fraude, blijkt uit het rapport Fraudevictimisatie in Nederland van de Universiteit van Twente. Uit dat onderzoek, mede gefinancierd door de politie, komt naar voren dat één op de zes Nederlanders (15,7%) in 2020 slachtoffer werd van fraude. Ruim 6% was meer dan één keer slachtoffer. Van alle fraude vindt grofweg 70% geheel…

[mentaalmoraal]

Zelfcontrole is belangrijk. Zonder zelfcontrole kunnen emoties zoals woede de overhand krijgen op jou. Laat emoties jou niet in problemen brengen. Leer meer over zelfcontrole in het speciale Mentaal Moraal boek, verkrijgbaar via link in bio. #huilen #woede #zelfcontrole https://www.instagram.com/p/B7OxSiQJ84c/?igshid=17cmpa1wddy5f

[ellenboxstael-blog]

Nobelprijs naar de man achter ‘nudging’ : economie

De Nobelprijs Economie gaat naar Richard Thaler (72), een gedragseconoom die bestudeerde hoe mensen gestuurd kunnen worden richting betere keuzes.

De Amerikaan Richard H. Thaler is professor aan de Universiteit van Chicago. Hij werd in 1945 geboren in het Amerikaanse East Orange en bestudeerde vooral hoe beperkte rationaliteit, sociale voorkeuren en beperkte zelfcontrole een invloed kunnen hebben op individuele beslissingen en marktresultaten.

Hij krijgt de prijs voor zijn bijdrage aan de gedragseconomie, omdat hij psychologisch realistische veronderstellingen in analyses van economische beslissingen heeft verwerkt. Thaler onderzocht de gevolgen van 'gelimiteerde rationaliteit', 'sociale preferenties', en 'gebrek aan zelfbeheersing'. Hij bewees dat deze menselijke eigenschappen systematisch individuele beslissingen en marktresultaten beïnvloeden.

'Ik zal het prijzengeld zo irrationeel mogelijk gebruiken', reageert Thaler nadat hij de prijs in ontvangst kreeg.

Ik vind goed dat deze man heeft bewezen dat mensen gestuurd kunnen worden in een richting zodat ze betere keuzes gaan maken. Dit heeft ook effect op de marktresultaten. Ze kunnen zich nu beter aanpassen aan het gedrag van het cliënteel.

[projectjusticeblog-blog]

Straft Nederland streng genoeg?

Wordt er in Nederland streng genoeg gestraft?

Ik hoor vaak om mij heen: Als het niet mag doe ik het gewoon, want je wordt hier in Nederland niet hard gestraft. Maar is dat ook echt zo? Zijn de straffen echt zo kort? En passen de straffen wel goed bij de misdaad die ze hebben gepleegd? Of zijn de straffen in andere landen juist hoog vergeleken ons land? Dit allemaal in mijn artikel over; Wordt er in NL streng genoeg gestraft? Om te beginnen wil ik jullie graag vertellen welke straffen er allemaal bestaan in ons land. Verder wil ik het gaan hebben over welke doelen deze straffen hebben. Hierna wil ik duidelijkheid over hoe de rechter de strafmaat bepaald en of deze straffen licht zijn? Verder heb ik wat artikels opgezocht over uitspraken van de rechter met het bijbehorende verhaal erbij. Welke straffen zijn er? De belangrijkste straffen zijn een boete, een taakstraf en gevangenisstraf. De rechter kan ook maatregelen opleggen. Daaronder valt bijvoorbeeld ontneming van geld dat door het misdrijf is verkregen, het betalen van schadevergoeding of de meest ingrijpende: tbs. Wat is het doel van straffen? Vergelding: Een doel van een straf is vergelding. Wie een strafbaar feit heeft begaan, mag daar niet mee wegkomen. Hij verdient straf. Het slachtoffer en de samenleving verdienen genoegdoening. Voorkomen van herhaling: Straf moet voorkomen dat de dader nog een keer in de fout gaat. Welke straf dat doel het beste dient, hangt af van de persoonlijke omstandigheden van de dader. Soms zal de rechter voor de zwaarst mogelijke straf kiezen, soms kan hij besluiten dat een voorwaardelijke straf beter helpt om herhaling te voorkomen. Daar kan de rechter voorwaarden aan verbinden, zoals afkicken van drugs of meewerken aan begeleiding door de reclassering. Afschrikken: Criminelen die bewust een misdaad plannen, weten dat ze gevangenisstraf kunnen krijgen als ze gepakt worden. Op daders die hun misdaad plegen vanwege weinig zelfcontrole, zwakbegaafdheid of alcohol en drugs, heeft een lange gevangenisstraf minder afschrikwekkend effect. Beschermen samenleving: Zolang de dader gevangen zit, kan hij of zij niet opnieuw de fout in gaan. De samenleving is dan (tijdelijk) beschermd tegen deze persoon.

Ook zijn er mogelijkheden in de gevangenissen waarbij de mensen zich kunnen ontwikkelen om zo beter terug te komen in de maatschappij. Neem nou bijvoorbeeld de scholing, gedetineerde kunnen nu in de gevangenis een diploma behalen. Hoe bepaalt de rechter de strafmaat? Een rechter zoekt altijd naar een passende straf en houdt daarbij rekening met de omstandigheden. Welke straf de rechter geeft, hangt af van: - De ernst van het misdrijf - Omstandigheden van het misdrijf en leeftijd en voorgeschiedenis van de dader  - Wettelijke kaders

De rechter mag bij een ernstig geweld- of zedenmisdrijf nooit alleen taakstraf geven. Ook gelden er maximumstraffen. Om te voorkomen dat straffen van verschillende rechtbanken en gerechtshoven te veel van elkaar verschillen, heeft het Landelijk Overleg Vakinhoud Strafrecht (LOVS) oriëntatiepunten opgesteld voor een aantal veelvoorkomende misdrijven. Die geven weer welke straffen rechters opleggen voor bepaalde feiten. Vaak worden ook omstandigheden genoemd waardoor de straf hoger of lager uitvalt. De oriëntatiepunten dienen als houvast voor de rechter, maar hij is daar niet aan gebonden. Straffen Nederlandse rechters licht? Veel mensen hebben het idee dat Nederlandse rechters lichte straffen geven. Als je mensen op straat vraagt of het Nederlandse strafklimaat te mild is, zegt 75% ja. In werkelijkheid is Nederland een van de strengst straffende landen in West- en Noord-Europa. Hoe zouden burgers zelf straffen, als ze net zo veel informatie hadden als de rechter? Precies hetzelfde. Of zelfs milder, blijkt uit onderzoek.

Mensen die gevangen hebben gezeten, komen vaker opnieuw met justitie in aanraking dan een controlegroep. Mogelijke oorzaken zijn dat de gevangenen elkaar negatief beïnvloeden en de fijne kneepjes van het vak bijbrengen. Bovendien raken langgestraften vaak hun baan, woning en soms ook gezin kwijt. Vervolgens is het voor ex-gedetineerden extra moeilijk om weer aan werk of een woning te komen. Zo kan gevangenisstraf indirect leiden tot crimineel gedrag. Er zou ook meer begrip voor een rechter zijn door een helder vonnis te geven. Als de rechter helder beschrijft hoe hij tot zijn oordeel is gekomen, accepteren betrokkenen in een rechtszaak sneller dat een verdachte schuldig is bevonden. Dat blijkt uit een onderzoek naar een proef met rechters die inzicht gaven in hun denkproces. Eigen standpunt Ik vind dat Nederland streng genoeg straft bij de kleinere misdrijven en delicten zoals bijvoorbeeld: woningdiefstal of het stelen van een fiets. Maar ik vind dat als jij een ernstig delict hebt gepleegd zoals bijvoorbeeld: drugs, mensenhandel en zedenzaken dat je daar dan een flinke straf voor moet krijgen. Ook voor de veiligheid van de maatschappij en de erkenning voor het slachtoffer vind ik dat deze straffen hoger moeten. Artikelen Moord Rechtbank Den Bosch 2005: De rechtbank in Den Bosch veroordeelde in 2005 een verdachte tot twaalf jaar gevangenisstraf voor de moord op zijn vrouw. Hij stak zijn vrouw, de moeder van zijn 4 kinderen, in een park neer en heeft haar vervolgens in een vijver achtergelaten. De verdachte zou door ‘VooDoo’ hebben gehandeld en opdracht van bovenaf hebben gekregen zijn vrouw neer te steken.

Moord Rechtbank Breda 2015: Ook hiervoor een soort gelijke zaak maar dan 10 jaar later. De rechtbank in Breda veroordeelde in 2015 een verdachte tot 15 jaar cel voor de moord op zijn slachtoffer. De rechtbank is van oordeel dat er sprake is van voorbedachte rade, omdat de verdachte achter het slachtoffer is gaan staan terwijl het slachtoffer in lagere positie zat, waarna hij de keel van het slachtoffer doorsneed. Op dat, weliswaar korte moment, bestond er volgens de rechtbank de gelegenheid voor de verdachte om na te denken over zijn voorgenomen daad.

Meningen van andere mensen

Onderzoek naar strafopvattingen in Nederland

Om te weten te komen wat voor straffen de Nederlandse bevolking dan wel gepast vindt voor veelvoorkomende delicten, verrichtten onderzoekers van het Nederlands Studiecentrum Criminaliteit en Rechtshandhaving (NSCR) en de Radboud Universiteit Nijmegen in 2011 een grootschalige studie. De studie werd in opdracht van het Ministerie voor Veiligheid en Justitie en in samenwerking met het Centraal Bureau voor de Statistiek verricht.

In het onderzoek kregen 1071 respondenten uit een representatieve steekproef van de Nederlandse bevolking een twaalftal korte beschrijvingen van verschillende delicten voorgelegd. Het kon dan gaan om allerlei soorten misdrijven, van winkeldiefstal of oplichting tot aanranding of mishandeling. De beschrijvingen werden willekeurig gevarieerd om uit te zoeken of bepaalde kenmerken van de omschreven delictssituaties van invloed zijn op de straf die Nederlanders passend vinden.

Grote verschillen:

Zoals gezegd is de belangrijkste bevinding dat er grote verschillen bestaan in de antwoorden die respondenten hebben gegeven. Voor exact hetzelfde delict zou de één misschien het liefst een werkstraf opgelegd zien, terwijl de voorkeur van de ander wellicht uitgaat naar een onvoorwaardelijke gevangenisstraf. In meer dan 90 procent van de oordelen over een passende straf, konden respondenten zich overigens vinden in meer dan één type straf. Verder bestaat er steun voor schadevergoeding wanneer een slachtoffer ernstig letsel of grote financiële schade heeft opgelopen.

De geprefereerde strafzwaarte loopt ook enorm uiteen: er zijn mensen die relatief lichte straffen voorstaan en er zijn voorstanders van relatief zware straffen. Dit concludeert dat voor nogal wat straffen die in concrete gevallen door rechters kunnen worden opgelegd, een deel van de Nederlandse bevolking ze te licht zal vinden en een ander deel te zwaar.

[yradevi]

Dit is voor iedereen die niet weet wat er nu met mij is. Ik schrijf het hier op. Ik hoop dat ik word gehoord en word begrepen. Cuz, im tired of trying. Im tired letting people in. I lost my hope, my faith and the ones i love.

First of all im sorry. Het spijt me. Ik kan geen ruzies verdragen maar ik stoot mensen af. Mensen hebben geen zin in mij omdat ik met mezelf struggle. Ik vind het daarom moeilijk om nieuwe mensen te ontmoeten. Mezelf te leren kennen. Ik denk niet dat iemand mij meer kan helpen. Ik wil praten en ik wil me niet meer ergens in storten waar ik denk dat ik mezelf weer terug vind. Ik mis liefde en ik mis mensen om mij heen. Ik kan mezelf helemaal geven maar, het is niet goed genoeg.

Ik maak mensen moe en mezelf. Ik heb van alles geprobeerd. Op verschillende manieren. Ik heb leuke mensen ontmoet maar, ik kon de contacten niet onderhouden. Ik heb moeite met school. Ik voel me niet op mijn plaats en alles wat ik tot nu toe heb bereik doe ik met halve energie.

Ik denk vaak terug aan tijden dat ik het leuk had met iemand maar, al gauw was er iets. Ik wilde mezelf openstellen maar, in plaats van te praten stootte ik diegene af. Aan de ene kant was ik bang om diegene te verliezen en aan de andere kant was ik bang dat diegene mij toch weer zou verlaten.

Mijn verleden ging niet soepel. Ik weet dat iedereen een verleden heeft en een issue. Bij mij wordt het achtervolgd en ik voel me niet geaccepteerd. Ik voel me in het nauw en ik wil niemand teleurstellen maar, juist omdat ik nu zo leef, leef ik al niet meer voor mezelf. Ik ben mezelf al een tijdje vergeten.

De balans die ik zocht door de dingen te doen die ik leuk vind was door alles af te sluiten. Vaak alleen zijn. Ik kon dan niemand teleurstellen en ik leerde veel. Maar, ik voelde me eenzaam. Het is moeilijk om iemand iets over jezelf te vertellen als je niet weet waar je moet beginnen. Het is teveel en het wordt meer. Dat is de reden waarom ik mensen uit het verleden opzoek. Alleen degene die ik dichtbij mij had die willen niet meer met mij omgaan. Ze zijn het zat en ik begrijp dat. Ik ben het ook zat.

Mijn huidige relaties zijn ver te zoeken. Ondanks ik liefde mis en ik vaak gebroken ben. Ben ik onzeker geworden. Ik dreig vaak dat ik het uit maak of dat de ander dat moet doen. Omdat ik wil dat ik zeker weet dat diegene blijft. Ik ben mezelf daarvan bewust. Maar, momenten dat ik dat doe verlies ik mijn zelfcontrole. Daardoor lopen mijn relaties slecht af. Terwijl ik zoveel liefde heb te bieden. Ik moet je eerlijk zeggen. Ik kan er niets aan doen dat ik zo ben geworden. Het is een gewoonte geworden. Ik zie het als een ziekte en ik voel ongeneeselijk.

Ik laat iedereen links liggen als ik mezelf denk te hebben gevonden. Sorry voor de mensen die mij nodig hadden. Ik kon mezelf niet geven omdat, ik zal je uitleggen hoe ik dat ervaarde. Ik zag mezelf rennen naar een deur met witlicht en dat was de opening van een nieuw begin. Telkens als ik ernaar toe wilde rennen werd ik tegengehouden door obstakels. De deur zag ik als verlossing.

Ik vind het leven moeilijk en stabiel zijn is iets waar ik al jaren lang naar verlang. Sorry voor de mensen die ik heb laten zitten, voor de mensen die ik heb teleurgesteld en sorry voor jullie afstoten. Ik ben moe geworden en ik ga het niet meer proberen. Overtuig me niet. I tried. I tried it all. I'm done en ik weet niet hoe lang ik nog wil blijven. Maar, ik wil jullie nog wel helpen. Ik heb nog zoveel te vertellen en zoveel liefde te geven voordat ik ga. Dit is nu hoe ik mezelf ga voortzetten. Ik leef niet meer. Ik heb het opgegeven en zolang mijn lichaam tijdelijk nog hier is omdat ik mezelf daarop moet voorbereiden hoe ik dit moet doen. Ben ik er nog voor jullie. Accepteer dat ik er niet meer wil zijn. Im tired of trying.