#zaprzegi | Explore Tumblr posts and blogs

flwsl · 2 years ago

Text

artykuł link https://copiesnato.pl/wkreceni-w-psie-zaprzegi/ Wkręceni w psie zaprzęgi! CoPiesNaTo 7 kwietnia 2016

Odkrycia archeologiczne w Kanadzie, na Syberii i w północnej części USA wskazują, iż wykorzystywanie psów w zaprzęgach zapoczątkowali ludzie zamieszkujący regiony arktyczne już 4000 lat temu. Psy wykorzystywano do polowania i transportu. Już wtedy psy zaprzęgowe posiadały szelki pociągowe zbliżone wyglądem do współczesnych

(Ryc. 1.), sanie zaś nieco odbiegały wyglądem od tych wykorzystywanych obecnie (Ryc. 2.).

Ryc. 1. Inuicka uprząż zaprzęgowa zbliżona wyglądem do „sledów”, fot.: gutenberg.org .Ryc. 2. Qamuti – sanie zaprzęgowe Inuitów, fot.: gutenberg.org

JAK TO WYGLĄDA TERAZ?

Obecnie psy zaprzęgowe wykorzystuje się głównie w rekreacji i sporcie. Wyścigi psich zaprzęgów organizowane są niemal na całym świecie, a do najważniejszych z nich zaliczyć możemy Iditarod, Yukon Quest, La Pirene czy polski (naprawdę godny uwagi) Border Rush. Na świecie wciąż jednak istnieją miejsca, w których w pewnych okresach w roku pomoc psów w transporcie jest nieoceniona.

Psy nie mogą się doczekać kolejnych wypraw!

Do pracy w zaprzęgu wykorzystuje się wiele ras i typów psów. Do najpopularniejszych należą alaskan i siberian husky, greystery(mieszanki wyżła niemieckiego szorstkowłosego z greyhoundem) orazeurodogi. Rdzenne plemiona Inuitów korzystają nadal z canadian eskimoo dogów. Często używa się także psów grenlandzkich, samojedów, alaskan malamutów i jezdowyje sobaków. Ale to nie koniec – w czasie gorączki złota w Stanach Zjednoczonych do pracy wykorzystywano także wiele innych ras, w tym setery, bernardyny czy mastify! Próbowano krzyżować malamuty z seterami, jednak żadna z mieszanek nie była w stanie dorównać psom Indian i Eskimosów (Husky i inne – sport psich zaprzęgów, M. i I. Szmurło). Z ciekawostek, w internecie krąży współczesny film z zaprzęgiem (skijoring) złożonym z czterech papillonów. ;)

NASZA PRZYGODA Z PSIMI ZAPRZĘGAMI

Zaczęło się od pomysłu zbudowania z kolegą sań zaprzęgowych na bazie starych nart zjazdowych. Nie wiedzieliśmy, czy ten twór w ogóle się nada, ale sprawdzał się przez całą zimę i zaraził nas nieuleczalną chorobą jaką jest miłość do psich zaprzęgów. Dzisiaj mamy już swój pierwszy profesjonalny sprzęt: sanie, wózek, liny, kompletujemy stake-out…

Początkowo zaprzęg składał się z trzech psów, teraz jest to zwykle 4-5 czworonogów. Oczywiście, tak niewielki, stworzony z tak różnych psów zaprzęg, niesie ze sobą sporo ograniczeń, zwłaszcza, kiedy w jego szeregach staje pies lękliwy, jednak tak samo jak każdy inny, daje radość z tej niesamowitej formy współpracy z psami.

Jeśli marzą Ci się starty w największych wyścigach zaprzęgowych, warto dokładnie wyselekcjonować psy do swojego zaprzęgu. :) Tak samo jak w przypadku obedience czy agility, muszą to być psy dobrze zsocjalizowane, zdrowe i o określonych predyspozycjach, zarówno psychicznych jak i fizycznych.

CO PIES NA PRACĘ W ZAPRZĘGU?

zdarzyły się pojedyncze osobniki, które nie czerpały z tego przyjemności. Takim psom odpuszczamy i wyszukujemy inne zajęcia. Większość jednak ma z tej formy pożytkowania energii wielką frajdę, a w wielu z nich na myśl o biegu budzi się demon. :)

Cenimy sobie pracę zaprzęgową jako nietypową formę terapii psów lękliwych – buduje ich pewność siebie, daje przyjemność z biegania i pracy w grupie, wspomaga trening sprawstwa (ćwiczenia mające na celu nauczenie psa, że swoim działaniem może wpływać na otoczenie i na to, co się z nim dzieje – na przykład uzyskać nagrodę), a to wszystko przy aktywnym udziale człowieka. Psa lękliwego nie zawsze da się nauczyć ciągnięcia sań czy roweru, ale większość można nauczyć biegania w zaprzęgu z samym człowiekiem (canicross, dogtrekking). Obecnie w naszym zaprzęgu zarówno z saniami jak i wózkiem, biega i czerpie z tego przyjemność lękliwa suczka, która dawniej w kontakcie z człowiekiem zastygała w bezruchu. Ta forma współpracy z człowiekiem wspomogła pracę z nią na innych polach. Obserwujemy pozytywny wpływ pracy w zaprzęgu również na psy nadpobudliwe i agresywne. Pozwala ona lepiej rozładować energię i zmienić emocje, niż zwyczajny spacer, czy wolne bieganie z innymi psami.

Przygotowania do startu!

A CO MA Z TEGO CZŁOWIEK?

Z punktu widzenia człowieka, każdy wyjazd z zaprzęgiem to niepowtarzalna przygoda. Piękne widoki, komunikacja z psami i zastrzyk adrenaliny. Powożąc zaprzęgiem nigdy nie wiesz co się stanie. Twoją drogę może przeciąć sarna, możesz spotkać ludzi spacerujących z psem albo przeszkodę w postaci wielkiego kamienia, czy pnia. Od tego, co zrobią Twoje psy może zależeć Twoje i ich zdrowie, a w ekstremalnych przypadkach – życie.

NAUKA POSŁUSZEŃSTWA PRZEDE WSZYSTKIM!

zaczęliśmy wykrzykiwać znaną psom komendę „STOP!”. Na próżno. Zaprzęg dalej pędził radośnie. Dopiero wydanie malinoisowi komendy przywołującej, poskutkowało zatrzymaniem przez suczkę zaprzęgu.

Nocna jazda na śniegu – cudowna sprawa!

Baron! Przecież zna wiele komend! Wykrzyczane w zadyszce, ostatkiem sił „Mały, WARUJ!” poskutkowało. zaprzęg złapany, szkolenie na coś się zdało. To ogromna satysfakcja.

Bardzo ważne jest to, aby przynajmniej jeden pies w zaprzęgu był wyszkolony w zakresie podstawowego posłuszeństwa. Znacznie zwiększa to prawdopodobieństwo zapanowania nad zaprzęgiem w sytuacjach awaryjnych, ułatwia też sterowanie nim.

Adrenalina, energia, szybkość i gigantyczna radość!

CO POWINIEN UMIEĆ PIES ZAPRZĘGOWY?

Powinien znać komendy kierunkowe (dla naszych psów prawo i lewo) i zagrzewające do biegu (u nas: „3… 2… 1… GO!” oraz „dawaj, dawaj”), na komendę omijać przeszkodę z prawej lub lewej strony, reagować na „stop” (choć na początku biegu, kiedy zaprzęg jest nakręcony i w pełni sił, różnie z tym bywa;) ) oraz „NIE!” i „naprzód”, przydatne w omijaniu rozproszeń, np: spotkanych psów czy rezygnacji z pogoni za zwierzyną. Do tego wszystkiego, jeszcze rozumienie pochwał i mamy względne panowanie nad zaprzęgiem. ;)

CO MUSI UMIEĆ MASZER – AMATOR?

Poza podstawowymi umiejętnościami komunikacji z psami, utrzymania rozochoconych czworonogów podczas dopinania do zaprzęgu i stania na saniach czy wózku, powinien umieć… UPADAĆ! ;) Przykładem sytuacji, w której przydała się umiejętność upadania, może być przejażdżka Michała rowerem z dwoma psami: Baronem i Teo – lękliwym, bezdomnym psiakiem w typie wyżła. Psiak ten radził sobie w zaprzęgu wspaniale i czerpał z tego przyjemność, jednak wciąż miał pewne zahamowania związane z brakami socjalizacyjnymi. Tą samą leśną drogą przechadzały się Panie uprawiające nordic walking. Teoś tak przestraszył się kijków, że zrobił „kotwicę”, podczas gdy Baron biegł dalej. Jak łatwo się domyślić, Michał z hukiem spadł z roweru, co jeszcze bardziej wystraszyło Teosia, który szukając ucieczki, dołączył do Barona i oba psy ruszyły naprzód, ciągnąc za sobą rower. Podczas takich wypadków, tylko umiejętne upadanie, może uchronić przed złamaniami.

Nasza ekipa w komplecie.

O pięknie tego sportu, emocjach jakie odczuwa się będąc z psami w trasie, trudnościach i ich pokonywaniu oraz stylu życia, jaki wymusza na człowieku życie z psim zaprzęgiem, można opowiadać godzinami. Ci, którzy chcą dowiedzieć się więcej i poczuć to na własnej skórze, mają ku temu okazję na różnego typu wycieczkach z nami i naszymi podopiecznymi. Zapraszamy do uroczej Limanowej!

Asia Nosal i Michał Bieda

Asia i Michał mieszkają w Limanowej, 70km od Krakowa, gdzie prowadzą domowy hotel dla zwierząt Skylos, a także zajmują się szkoleniem i terapią behawioralną psów. Są członkami stowarzyszenia frikaj.pl i współorganizatorami imprez dogtrekkingowych. Więcej o ich pracy i pasji możecie przeczytać tutaj.

0 notes