#zaburzenia obsesyjno kompulsywne

[im-control-freak]

[kedoim099]

"Dysocjacja która wita mnie z samego ranka

Ona nie znika nawet gdy gasną te światła

Pierdolony lęk który mnie wykańcza

Jest zemną całą dobę i nie znika jak bańka"

~ MIODEK

[sheena1234]

Nikt mi kurwa nie pokazał jak sobie radzić z problemami bez używek

[deemeloos]

Czy przeżyje

Czy tez nie

To wszystko nie obchodzi już mnie

[uzal3zniona]

Najgorszym uczuciem jest gdy nawet ty sam/a nie wiesz co się z tobą dzieje i nie umiesz opisać tego nikomu. Przez co twoje diagnozy i dobierane leki są wybieranie na zasadzie prób i błędów🤡

[an0r3xi4]

masz tyle zaburzen, ale nie widac po tumblr nic wiecej niz ed :/

Wiesz... Mam swoje zaburzenia. Jak miałam piętnaście lat to uzależniłam się od narkotyków - kodeiny, amfetaminy, marihuany, heroiny. Trwało to bardzo długo, właściwie dopiero 9 miesięcy jestem czysta. Wtedy moje początki zaburzeń borderline, były bardzo silne ( dopiero od roku mam postawioną pełną diagnozę). W międzyczasie zdarzył się nauczyciel, co mnie molestował seksualnie, przyjaciel który robił to samo. Uciekałam mamie z domu, wracałam po kilku dniach, czasem tygodniach. Okaleczałam się na ogromną skalę - nawet tatuaże nie są w stanie teraz już tego zakryć. Były momenty, gdy waliłam głową w ścianę dopoki jej nie rozwaliłam, były momenty kiedy cięłam sobie nawet język i policzki, były momenty kiedy rozwalałam szklankę w ręce, obijałam dłonie o mury, przypalałam petem. Krzyczałam na wszystkich i wszystko, obwiniając o każde zło. Wpadałam w ataki paniki, histerii, wyskakiwałam przez okno balkonowe. Byłam zamykana w psychiatrykach, ośrodkach leczenia uzależnień. Byłam ubezwłasnowolniona kilka razy. Miałam masę prób samobójczych - około 15. Po jednej byłam w śpiączce, po drugiej miałam zostać roślinką, ale zdarzył się "cud" i po rehabilitacji jestem sprawna. Reszta kończyła się po prostu w szpitalu - zszywaniem żył, płukaniem żołądka. Przestawałam jeść całkowicie, żyłam na narkotykach, nabawiłam się zapalenia żołądka, jelit, stawów a nawet kości. To były miesiące bólu na róznych antybiotykach, lekach. Często spałam na grobie swojego taty, bo tak właściwie od tego momentu się to zaczęło. To jest tylko część historii i moich "zaburzeń". Ogarnęłam się dopiero bardzo niedawno, około 1.5 - 1 rok temu. Teraz zostały ataki paniki, zaburzenia lękowe. Jeszcze zdarza mi się popaść w histerie, wyrywać sobie włosy z głowy, nie daje się dotknąć bardzo często bo dostaje paraliżu. Zdarza mi się także wydrapywać rany na skórze, przypalić się w jednym czy dwóch miejscach, uderzyć głową w ścianę niejednokrotnie. Ostatnio nadawała się do szycia... Życie ze mną nie jest łatwe. Jestem cholernie trudna i zaburzona. A to tylko część. Jeśli nie wierzycie - zapytajcie się Misi, ona była świadkiem przeróżnych rzeczy.

[porzucony-kotek2]

Wciąż chce się ciąć a moja ręka już wygląda okropnie, mam rany z wybroczynami, co znaczy że dookoła nich są fioletowe siniaki. Jestem przeziębiona, żęzi mi w gardle i nosie co rusz, jak chcę dojść do słowa. Czuję się przez to jak umierająca, bez zwątpienia jest to dla mnie czas i samopoczucie pasujące do tego jak teraz czuję się psychicznie. Za kilka dni, kiedy wrócę do szkoły a dziś rano z mamą uzgodniłam że będę czuć się na siłach w ten czwartek, więc już po jutrze muszę iść do szkolnego pedagoga....mam dość tego stanu i stąd mam taki zamiar, lecz nie wiem na ile chcę się leczyć. Na początek potrzebuję do tego jakiegoś planu, ale zdaje mi się że jeśli nadal nie będę otrzymywać wsparcia od rodziców wykonanie następnych kroków (pierwszym jest poproszenie o pomoc) będzie raczej niemożliwe. I to otwiera mi oczy czasem jak bardzo muszę walczyć o swoje zdrowie, siebie i odzyskanie życia. Ale czy warto? O tym jeszcze się przekonam....

[tazaburzonadusza]

Nienawidzę tęsknić za kimś, kogo nawet nie obchodzę.

23.07.2023, 20:29

[im-control-freak]

TW: BARDZO REALISTYCZNY MAKIJAŻ CHARAKTERYZACYJNY!!

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

..

. .

.

.

.

.

..

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Z tego gówna nadal krew leci. Chcę obudzić się ze strupem.ಠ_ಠ

[kedoim099]

"I jak pewnie bym nie poznał psychiatryków

To bym z Wami kręcił bekę z ludzi pogubionych w życiu"

[sheena1234]

Nie mam nic przeciwko temu żeby sobie umrzeć.

[im-control-freak]

Zaczęłam z OCD i depresją.

Ni chuja nie skończę z dwoma, bo to musiałoby chyba kurwa wyjść ZE MNIE a nie JA Z TEGO.

Zaczęłam z depresją

Skończe z anoreksją

[deemeloos]

Drżenia rąk nie mogę powstrzymać, mój oddech staje się płytki, serce wali mocniej niż zazwyczaj. Chce ucieczki i wolności. Chce powietrza i przestrzeni. Zero ludu, zero złości. Pragnę zwykłej samotności

[zagubionana]

Mam dość samej siebie i dość tego, że mam dość

[porzucony-kotek2]

Jestem głupia, bo myślałam, że z tą jedną osobą będę szczęśliwa. Ostatnio jeszcze przyrzekałam, że tylko dla niej tu jestem....i że dzięki niej udało mi się w dwóch sytuacjach nie pociąć....ale teraz nie widzę innego sensu. Żyletki są jak moje narkotyki, w których mam akurat okazję jeszcze mocniej stoczyć się....nie potrafię rozmawiać, każdy ma do mnie jakiś problem, rodzina jest ze mną tylko na obrazkach, od 6 dni ignoruje mnie dziewczyna, na której zależy mi jak na nikim innym i choć czytała wszystko nie odpisywała....mogło być pięknie, lecz teraz siedzę rozmazana. Dzieje się zbyt dużo by tu o tym opowiadać robiąc rozprawkę na 40 minut do czytania, ale no, sytuacja idealnie sprzyja wędrowaniu głębiej w uzależnienie! :D

[tazaburzonadusza]

Doświadczyłem zdrad, usłyszałem wiele kłamstw, oraz ukrywałem płacz.

Bedoes - Tarzan

23.07.2023, 20:17