#wasbeertje

[glineurjl]

❤️❤️❤️ #fotojeanlouisglineur #fotoglineur #waschbär #wasbeertje #ratonlaveur #procione #coonies #raccoon #coon #tierwohl #gemeindesimmerath #nordeifel #eifel #plüschohren #dedenborn #dedenborneifel #animals (hier: Nordrhein-Westfalen, Germany) https://www.instagram.com/p/Cn5UGYhN-s-/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[duskmite]

Wormhole!

wormhole: what’s something you wish would happen, but know won’t?

i wanna say something about human rights but i hold out the hope that all those things will happen one day so i’m gonna have to go with mako mori being alive and well in pacrim 3

also would be neat if we could raise all the great people who died thinking their lives / work meant nothing from the dead and show them what a wonderful impact they’ve had

[lateforitall]

De stappen van soep eten

Geschreven door Tessa

[ CW - eten - verstoord eetgedrag] Voor je verder gaat een waarschuwing over de inhoud: deze blog gaat over eten en verstoord eetgedrag. 

Soms zit er ineens een champignon in mijn hoofd. Die blijft daar om aandacht vragen tot ik het gegeten heb. Superhandig, want als vanzelf ontstaat er zo een gerecht omheen. Regelmatig verrassend lekker. De kans dat ik het een tweede keer precies zo kan maken is klein. Wat jammer is voor de mensen met een favoriet Tessa gerecht. 

Plezier, iets goed kunnen én externe bejubeling zijn perfecte hulpmiddelen voor mijn brein dat de dopamine en noradrenaline logistiek niet al te best regelt. Klinkt in principe als een succesrecept voor de beste maaltijden ooit. 

Maar helaas. Koken, maar ook eten, is soms een grote uitdaging met mijn chaoshoofd. Het is ook de perfecte illustratie van hoe lastig het soms is om mijn aandacht bij één ding te houden. Dus, welkom bij het avontuur dat soep eten heet. 

Mmmm soep. Yum. 

Het is lockdown én avondklok dus welke dag het is weet ik niet. Maar ik voel me raar en merk dat ik cynisch reageer op berichtjes van vrienden. 

Ik ga m’n checklist af. 

Moet ik naar de wc? Nee

Heb ik het koud? Ja

Heb ik dorst? Nee

Honger? Nee

Wacht... 

Hoe laat is het? Kut. Te laat voor boodschappen. Veel te laat voor avondeten. 

Wanneer at ik voor het laatst? 

Toen ik mijn medicatie nam. Vier uur nadat ik opstond. Dus ik at zeven uur geleden voor het laatst. Een banaan. Honger is waarschijnlijk gekomen maar ook weer afgedropen toen het te lang genegeerd werd. Heeft waarschijnlijk een tijdje staan roepen maar werd niet opgemerkt.

Het betekent ook dat ik mijn medicatie 3,5 uur geleden had moeten nemen.

Ok. NU! Eten en medicatie.

Even een slok drinken. En Heinzi aaien. Zoeken of er een soeprecept is met knolselderij want die ligt daar langzaam kleiner te worden.

 Als ik een berichtje zit te lezen bedenk ik me ineens weer dat ik eten zou maken. En medicatie zou nemen. Ongeveer 20 minuten geleden.

Ok. Eerst bedenken wat ik in huis heb want er is bijna niets en een keuze maken terwijl ik door kastjes ga zoeken loopt nooit goed af. Dat wordt zoeken zonder te kunnen kiezen. Vallen er allemaal dingen uit kastjes, die ik er dan weer terug in moet gooien.

De lichtbruine verpakking met veel groene blaadjes komt ineens in m’n hoofd voorbij. Ohjaaaa, ik kocht kant klare soep. Hippe, biologische, vegetarische soep. 

Voor dit soort momenten is soep altijd het beste (makkelijk te eten, warm, comfort). En deze hoeft zelfs alleen maar in de pan en warm gemaakt, wat niet mijn favoriet is, maar wel heel simpel.

 ‘Best gezond’ <> ‘bullshit, de verpakking liegt’‘Best gezond’ <> ‘bullshit, de verpakking liegt’‘Best gezond’ <> ‘bullshit, de verpakking liegt’

FUCK YEAAA de keuze is gemaakt. Noodzakelijk om direct één been te verplaatsen zodat de rest van mijn lichaam volgt want anders heb ik alweer drie nieuwe dingen opgestart.

In mijn hoofd noem ik de stappen die ik moet doen. 

‘Opstaan.’ ‘Naar de soep lopen.’ 

Voordat ik de soep bereik loop ik langs het pannenkastje dus, hé, logisch om eerst een pan te pakken. En als ik daar toch ben direct de kookplaat aan te doen.

Oh en dat doosje van mn ontbijt moet bij het oud papier anders staat het er morgen nog. In de kelder zit poes Cthulhu onder z’n brug van dozen naar me te staren. Ik probeer een foto te maken maar het licht is lelijk. Wacht. Shit. Ben ik nou weer oud papier vergeten aan de straat te zetten? Even opzoeken wanneer dat is. Internetbrowser openen. Soeprecept zien. 

Ohja... Terug. Soep pakken. Goed. Zoals bij elke kooksessie besluit ik bij de pan te blijven en geduldig te roeren tot het warm is. 

‘Duurt maar even.’

Roer. Roer. Roer.

Er is altijd een moment dat ik toch even trots ben dat ik geduldig bij die pannen sta. Daarna is er ook altijd minstens één moment dat ik ineens ergens anders ben. Niets nieuws, dus ik probeer mezelf heel bewust bij het roeren van de soep te houden. Zo saai. Roer. Roer. Roer. Niet roeren is geen optie. De lepel loslaten is als mezelf afschieten naar iets anders wat ik kan doen. Roer. Roer. Roer. 

En dan hoor ik ineens de scheidsrechter van de buurman fluiten en heb ik door dat het pijnlijk stil in huis is. 

Wacht!! Muziek. Dat helpt altijd. Waar is m’n muziek. Muziek helpt. Welk liedje. Mmmm. Moeilijke keuzes.

De keuze voor het perfecte roer liedje heb ik nog niet gemaakt als ik de soep hoor. Het zit deels aan de bodem maar is ook klaar om te eten. 

Tevreden kruip ik in m’n hoekje. Neem een slok drinken.

Shit. Medicatie. Als ik die nu neem heb ik er wat aan als m’n eten op is. Kan ik het meteen niet meer vergeten.

Ik moet een nieuwe strip en als ik die pak zie ik een kadootje liggen dat ik al weken wil versturen. Laat ik die vast in het zicht leggen. Welk kaartje zal ik erbij doen? Een schattig zeehondje erbij of een wasbeertje? Stop ik er ook confetti in? 

Als ik het op tafel leg zie ik dat ik ook mn medicatie in de hand heb.

Medicatie. 

Of had ik die nou wel voor het koken ingenomen? 

Wacht. Soep. 

'Loop terug naar je hoekje. Neem je medicatie. Eet je soep.’ 

Die zin herhaal ik bij elke stap die ik zet. Want elke stap die ik zet kan ook ineens een andere kant op gaan. 

‘Neem je medicatie. Eet je soep.’ ‘Neem je medicatie. Eet je soep.’

Het is smerige soep. Maar ik troost me want op dit soort momenten is er weinig wat ik wel lekker zou vinden. De brokjes, die nog net gekauwd moeten worden, zijn hele gezonde stukjes broccoli vertel ik mezelf. 

‘Eten! Straks voel ik me er beter door.’

Het is alsof ik weer 6 ben en met een bol deeg, wat ooit een hap volkorenbrood was, in mijn mond zit. Slikken is moeilijk.

Zo groot mogelijke happen besluit ik. Dan ben ik er t snelst klaar mee. Het is een taak die volbracht moet worden. Geen pleziertje.

Tijdens het eten lees ik een boek en ineens ontdek ik dat ik vergeet te eten. De randjes zijn al koud geworden. Gatver.

‘Eten. Grote happen.’ 

Tussendoor maak ik even een foto van mn kommetje soep. Het ziet er zo smerig uit. Maar ook grappig. En als ik er over wil schrijven is dat handig. Mijn camera ligt gelukkig naast me. Als ik vervolgens de foto al naar mijn telefoon geïmporteerd heb en zit te bewerken realiseer ik me dat ik alwéér vergeet te eten. Camera weg. Telefoon weg. 

‘Eten. Grote happen.’

In mn hoofd moedig ik mezelf aan. Niet alleen omdat het smerig is. Ook om te proberen mijn hoofd bij de taak van eten te houden. 

Als ik ineens weer aan het zoeken ben naar een passend liedje voor het diner met de koude randjes, en opnieuw vergeet te eten schuif ik m’n telefoon over de grond van me af.

‘Eten. De helft is al op. Daarna kun je blowen. En lezen.’

‘Eten. Grote happen. Eten. De brokjes zijn maar gezonde stukjes broccoli.’

.

.

.

.

Veel ADHD-ers hebben een verstoord tijdsbesef. Late For It All weet je wel. Voor mij betekent het onder andere dat een ‘normaal’ dagritme echt veel makkelijker is als ik externe referenties heb. Huisgenoten om mee te eten. Mensen om me heen die ik zie eten en drinken. Externe werkafspraken die op een bepaald moment van de dag plaatsvinden waardoor er automatisch een ochtend, middag en avond is. Maarja, lockdown en alleen wonen, weg referenties. De hele dag heb ik om mijn dingen te doen. Veelal eigen projecten of achter de schermen werkzaamheden. Het maakt niet uit wanneer ik dit doe. Rond een uur of drie in de middag lijkt er altijd een schakelaar om te gaan in mijn hoofd. Vanaf dan word ik vaak ergens ingezogen. Heerlijk, werken als het buiten donker wordt. Maar als ik dan ineens ergens in zit dan is soms ook de tijd ineens voorbij. Waardoor ik soms vergeet te eten. Vergeet boodschappen te doen.

Toch heb ik dit soort dagen niet zo vaak op het moment. Wat echt knap werk is als ik kijk naar de totale structuurloze ruimte van niets en alles op dit moment.

Dat gegeven heb ik, niemand is verbaasd, geanalyseerd. Want hé. Als ik weet hoe iets zit is het ook makkelijker er nog beter in te worden. 

Tessa wordt een goede volwassene aflevering honderdduuzendzessenzestig.

JEEEZUS TESSA. KOM OP. JE BENT 38 JE KUNT TOCH ZEKER WEL GEWOON FATSOENLIJK KOKEN? EN ETEN! JE HEBT VRIENDEN DIE DAT DOEN TERWIJL ZE GOOCHELEN MET LUIERS EN SCHETTERENDE KINDERTV OP DE ACHTERGROND HEBBEN. 

Dit soort dingen zeg ik niet zo vaak meer tegen mezelf sinds ik mijn diagnose heb. En weet waarom dit soort dingen soms gebeuren. En, hoezeeeeeee, dat er blijkbaar heel veel mensen zijn die dit soort dingen herkennen. En ook hebben! Wowww.

KOKEN

Heuj: Ritalin! Koken is bijna altijd een proces van in mijn hoofd herhalen wat ik moet doen omdat ik anders ineens andere dingen doe. Met medicatie is dat nog steeds zo maar het kost veel minder moeite. Vaak kan ik zelfs de afwas tussendoor doen. Wat FANTASTISCH is. Want hoooozeeeee, huis op orde houden. (Vertel ik misschien ook nog wel eens wat over. Als ik durf.) 

Mijn kookeiland van 1 kookpit en een oven. Beperkingen zijn als een cool spel wat ik wil winnen. Als ik oplossingen moet bedenken en creatief moet zijn is de kans een stuk groter dat ik er plezier in heb. En mijn aandacht erbij kan houden. Dus ik heb een oven en één kookpit en ik heb nog nooit zo vaak, zo lekker voor mezelf gekookt.

ETEN

Ik blijf een stuk aardiger tegen mezelf nu ik weet hoe het komt dat ik soms vergeet te eten. Loslaten dat ik altijd een maaltijd zou moeten kunnen maken maakt het een stuk makkelijker om goed voor mezelf te zorgen. Nu hou ik vooral aan dat het belangrijk is om te eten en dat ik dat zo gezond mogelijk wil doen. Daarom probeer ik nu de volgende dingen altijd in huis te hebben:

Yoghurt (jeuj altijd makkelijk te eten)

Bananen (niet perse lekker maar t is makkelijk eten en werkt goed) 

Noten en repen (gezond, energie, makkelijk eten)

Alles om een echt lekkere soep te maken

Rauwe groenten zoals komkommer, wortel, radijs, paprika (gezond en kan ik altijd eten

Als eten moeilijk gaat omdat ik mezelf geen tijd gun of het te lang vergeten ben helpt het me om eerst iets makkelijks te eten. Daarna kan ik beter een keuze maken wat ik nog meer wil eten én lukt het beter om dat klaar te maken.  Soms kies ik ervoor mijn eten staand aan het aanrecht te eten terwijl ik naar buiten kijk. Interessant genoeg en toch zo min mogelijk kans op afleiding tussendoor. Snel en zonder heen en weer lopen is soms gewoon de beste keuze.

<3

PLEZIER EN NIEUWIGHEID/ EERVOLLE VERMELDING 

Toen we in maart 2020 moesten isoleren had ik geen eigen woning. Rondreizen zat er niet meer in. Maar gelukkig was daar de uitnodiging voor een quarantaine huishouden met de beste Wouter Pieterse die zijn huis opende voor mij en Judith Hontstrouw. 

Niet alleen had ik ineens een fantastisch huis aan zee en fantastische huisgenoten. Ook brachten we samen structuur in structuurloze tijden. 

Wouter is een geweldige kok die met alle liefde elke avond een vegan maaltijd voor ons toverde. Daardoor at ik met een extra goed geweten zoooooveel nieuwe dingen. Ik ontdekte van alles. Vooral ook nieuwe combinaties. (Win win win voor mijn brein). Maar ook had ik mede ADHD puppy en isolatie buddy Judith om samen te jubelen over het eten. We begonnen overdag met praten over de heerlijke dingen die we al gegeten hadden en ons verheugen op wat we nog meer voor lekkers zouden gaan eten. Ondertussen snuffend als wij nog laat met werkdingen bezig waren en de geuren uit de keuken kwamen. En daarna altijd volle verbazing te kijken naar de minstens drie pannen gerechten en samen vol verbazing wowwww wowwwwww te roepen. 

Eten is in chaotische momenten vaak een noodzakelijk iets voor me. Maar dit zorgde ervoor dat eten een speciaal moment op de dag werd. Wat me er ook aan herinnert dat ik nog genoeg te vertellen heb over wat met liefde een thuis krijgen deed voor het accepteren van hoe beperkend ADHD kan zijn. Én dat dat dus blijkbaar los staat van de waarde van mij als persoon. (HEBBEN JULLIE OOK ZO’N ZIN OM DIT TE LEZEN????)

<3 <3 

Als je dit herkent dan hoor ik graag welke trucs jij heb gevonden voor dit soort situaties. 

Herken je dit niet, lees dan vooral om te begrijpen.

yum soep

[verbruggenenrika]

Illustratie: Wasbeertje ♥️ Kaartje © Enrika Verbruggen

Kaartje van een Wasbeertje dat een hartje vasthoud. Gemaakt met potlood.

[fannykempkens]

Ik heb een wasbeertje getekend

my drawing

Fanny Kempkens

[rotterdamvanalles]

Schattig: nieuwe wasbeertjes meteen al dikke maatjes met huidige bewoners van Blijdorp

Het wasberenverblijf in Diergaarde Blijdorp heeft vijf nieuwe bewoners. De kennismaking tussen de huidige groep wasberen en de nieuwelingen verliep op rolletjes. 

,,Ze begroetten elkaar eerst door het gaas’’, vertelt woordvoerster Constance Alderlieste. ,,Een dag later mochten ze ook met zijn alle het buitengebied verkennen. Daar waren ze best druk mee, maar ze voelden zich meteen thuis. Ze smulden van het voedsel en zochten al snel het beekje op.’’ De groep bestaat nu uit twaalf dieren.

De vijf wasberen zijn met hulp van stichting AAP naar Blijdorp gekomen. ,,Die vangt dieren op en herplaatst ze op een geschikt adres. De dieren mogen zich niet voortplanten, omdat zij op de Europese lijst van verboden invasieve soorten staan’’, luidt de uitleg. Blijdorp dient als veilige opvang waar de dieren een zo natuurlijk mogelijk leven in een groep kunnen leiden. Elke zaterdag kunnen bezoekers om 11 uur kennismaken met de wasberenverzorger. ,,Ze krijgen dan ook wat lekkers.’’

Bron: AD Rotterdams Dagblad

[miskmask]

Nu de shirtjes met wasbeertjes. Kijk snel op www.miskmask.nl om te kijken en te bestellen😄. #shirtjes #green #kids #boysandgirls #handmade #raccoons @miskmask #steentilstraat #groningencity #steentilstraat46-1 https://www.instagram.com/p/B1ERK0alJf8/?igshid=12r0updrna1c3

[dierenfilmpjevandedag-blog]

Wilde baby wasbeertjes denken dat deze pitbull hun moeder is…

Wilde baby wasbeertjes denken dat deze pitbull hun moeder is…

Hond Ashlyn is een hele lieve hond en dat blijkt wel als ze zich ontfermt over een paar wasbeertjes. De beestjes zijn namelijk wees geworden en hebben hun steun en toeverlaat gevonden in de zorgzame hond. De hond zelf denkt echter ook dat Rain, Storm en Hailey haar pups zijn en dat betekent wel dat ze moeten luisteren. Zo houdt Ashlyn continu toezicht en als één van de diertjes achterblijft, dan…

[blogmargadegenieter]

Vrijdag 5 oktober 2018: op wit papier een wasbeertje afbeelden. Eerst met houtskool, werkend vanuit vlekken. Dan van afstand kijken of het lijkt. Vervolgens licht en donker erin verwerken met houtskool, conté, siberisch krijt en zwarte pastel. Lichte stukken maken met gum.

[glineurjl]

Waschbär #fotojeanlouisglineur #fotoglineur #calvendoverlag #waschbär #wasbeertje #ratonlaveur #procione #coonies #raccoons #dedenborn #dedenborneifel #simmerath #monschau #wirsindsimmerath (hier: Dedenborn, Nordrhein-Westfalen, Germany) https://www.instagram.com/p/CnKvAgrLw6d/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[onlinevandaag-blog]

Vrouw geeft eten aan blinde wasbeer - zodra ze zijn 2 'lijfwachten' ziet, pakt ze snel haar camera!

Vrouw geeft eten aan blinde wasbeer – zodra ze zijn 2 ‘lijfwachten�� ziet, pakt ze snel haar camera!

De Amerikaanse Eryn uit Illinois zorgde al zo’n 5 jaar voor de wasbeer die haar elke dag weer opzocht. Het beestje was zo goed als blind en kon daardoor moeilijk voor zichzelf zorgen. Die taak besloot Eryn daarom op zich te nemen. Toen de vrouw het roofdiertje aan zag komen, viel haar op dat hij dit keer niet alleen was. Aan beide kanten van het wasbeertje liep een zwarte kitten! Een apart…

[thegirlinthecafe]

Een voederbak voor herten was hoog opgehangen, buiten bereik van wasbeertjes. Daar hebben de wasbeertjes het volgende op gevonden. :-D http://pic.twitter.com/c1pC4Rl7TT

— Miriam Wesselink (@MiriamWesselink) October 15, 2017

[nielmatflorida2017]

Uitzicht vanuit onze kamer in “Pelican Cove” op Islamorada.

Na aankomst gesnorkeld, gezwommen en gekanood langs de met mangrove begroeide kust.

Bij het zwembad een wasbeertje gezien.

[ailfon-seryona-blog]

Knuffeldier wasbeertje

[maaikekemmink-blog]

Dieren zijn eigenlijk net robots

Het meest stompzinnige argument dat je kunt gebruiken tegen mensen die zich inzetten tegen dierenleed: ‘Bekommer je eerst eens om mensen, die zijn belangrijker dan dieren. Hoezo maak je je wel druk om wasbeertjes die levend gevild worden en heb je het niet over arme Syrische kinderen die misbruikt en gemarteld worden?’

Dat Sheila Sitalsing hierin meegaat, doet me twijfelen aan haar intelligentie. In de Volkskrant van 24 december 2014 vindt mevrouw Sitalsing dat je niet mag strijden voor een beter leven voor dieren in circussen, dierentuinen en dolfinaria zolang er Filipijnse nanny’s zijn die hulp nodig hebben. Maar – en dat betreurt ze ook nog – dat dierenrechten groot gaan worden, is volgens haar ‘niet tegen te houden’.

Sheila verdeelt de mensheid in twee kampen: de mensen die mensenrechten belangrijk vinden en degenen die dierenrechten belangrijk vinden. Waarom moet het een het ander uitsluiten? Waarom kan je niet én willen dat mensen stoppen met elkaar vreselijke dingen aan te doen én stoppen met dieren vreselijke dingen aan te doen?

Mensen onthoofden omdat ze niet hetzelfde geloven als jij? Nee. Voor de lol een mes in de anus van een paard steken? Nee. Zie je? Kan best.

Ben je als je het principe van en-en niet kent niet gewoon een beetje dom? Snuggere Sheila maakt nog een extra stap door dieren te vergelijken met robots en te zeggen dat er ook nog wel mensen zullen komen die voor hun rechten gaan strijden. Hoe komt ze erbij? Iets met appels en peren en zo. Als je dieren gelijkstelt met robots, zeg je dat het dingen zijn, en hiermee toon je totaal disrespect voor het leven.

Ondertussen waant deze mevrouw met geen respect voor het leven zich op een gigantische high horse: ‘Ik ben meer van het kamp dat liever ziet dat rechters meer werk maken van rechten voor Filipijnse nanny's dan van rechten voor mensapen’. Je voelt dat ze vindt dat dit haar een beter, meer verheven persoon maakt: ‘Kijk mij nou eens een heerlijk echt mensen-mens zijn’.

Gandhi zei: ‘De beschaving van een samenleving valt af te meten aan de wijze waarop ze omgaat met dieren’.

Als die samenleving voornamelijk bestaat uit mensen die net zo bekrompen denken als Sheila, hebben we nog een lange weg te gaan.

[miskmask]

Hoe lief zijn deze shirtjes met wasbeertjes😍. www.miskmask.nl. #shirt #boysandgirls #babysandkids #green #raccoons #springandsummer #handmade #ookopbestellingtemaken @miskmask #steentilstraat #groningencity #steentilstraat46-1 https://www.instagram.com/p/BwHR_mnlxF0/?utm_source=ig_tumblr_share&igshid=10sw6f361ff3t