#vrolijkheid

[dutchjan]

June 15, 2024

[travelor-cape]

Hiking in Vrolijkheid Reserve, McGregor

[jaarijani]

Inspired by this post, I love this idea sm

Als je me een jaar geleden had verteld dat ik deze zomer zou doorbrengen compleet geobsedeerd door een finse rapper had ik je volkomen voor gek verklaard. Maargoed, nu zijn we hier want soms gaat het leven een gekke kant op en de dingen die je niet ziet aankomen zijn vaak de beste!

Ik ben zo ontzettend dankbaar dat ik Jere en dit fandom heb ontdekt wanneer ik het vond, voor deze zomer was ik mentaal in een behoorlijk slechte plek maar de muziek en de vrolijkheid en de gekkigheid hebben ervoor gezorgd dat ik me nu beter voel dan in maanden 🥰

Bedankt Jere voor deze fantastische wereld die je hebt geschapen voor ons, de muziek waar ik nog steeds zo lekker op ga, de lach die je bijna dagelijks op mijn gezicht zet, de geilheid (<- ps. ik haat dat ik woord met mijn eigen handen heb geschreven hdvdbs) en de geweldige sfeer die je hebt doen ontstaan hier 🩷 we houden van je en ik kan niet wachten om je in levende lijve te zien in oktober!!!

[overprikkelqueer]

M'n eerste pyjama gehaald bij de Hema, wat ik eng vond, want de maten daar zijn heel gek. Blijkt na het passen wél mijn maat te zijn. Er was nog maar 1 XL over en hij bleek echt voor mij te zijn.

Also heb een tweede gratitude journal gekocht! Ik heb nu al eentje wat het oude (en veel leukere) design heeft, deze is dus het hele chille paarse design, maar ik vond de vrolijkheid van de blauwe gratitude journal best wel leuk.

Small Hema Haul: geslaagd. Ondanks dat ik vroeg om een Hema pas en die vaag genoeg niet kreeg. Ik weet niet wat er fout ging lol

[devosopmaandag]

Kunstenaar ....

Je stapt een vreemd huis binnen en je weet dat dat de komende twee maanden je huis zal zijn. Je wordt binnengelaten door de Engelse eigenaren en je valt onmiddellijk voor hun hartelijkheid. Je houdt van Engeland omdat het je eerste echt beleefde buitenland is. Op een dag werd je samen met R door een wildvreemde oude dame binnengevraagd 'for a cup' en bij het afscheid geeft ze je een beige nylon vest, en als je het aantrekt, zegt ze 'It looks you smashing'. Hannah Whitehand. Alles in Engeland resoneerde met iets, waarvan je niet wist dat je het had. Je wist toen ook nog niet dat je heel veel later een tijd met een Engelsman zou leven, en dat je een half jaar in Edinburgh zou wonen.

Goed, je kijkt rond en rond in het huis en wordt vrolijk van alles wat je ziet. Je ziet vooral al die Engelse dingen: de theemuts, de coasters, de dubbele broodrooster, de gedecoreerde aardewerken voorraadpotten met kippen en hanen erop, het toast-rekje. Boven staat een een hemelbed in de vlinderkamer. Op de nachtkastjes staan tiffany-lampjes in de vorm van vlinders, met echte barnsteendruppels op de vleugels. Dan verandert je vrolijkheid in een soort hilariteit. Je gevoel voor – vooruit – schoonheid, vecht met je warme gevoelens voor al die Engelse dingen. Je bent in 'Honeysuckle House', ergens diep Frankrijk in.

Maar na een paar dagen worden de voorraadpotten met hun crèmekleurige achterkanten naar voren gedraaid, leg je de theemuts op de koelkast, vervang je de vlinderlampjes door eenvoudige schemerlampjes uit de tweede slaapkamer, schuif je met meubels, leg je een eigen tafelkleed op de eettafel.

Af en toe bekruipt je een zekere gêne voor zo weinig speelruimte in je esthetisch paradigma. Maar, hé, je bent toch kunstenaar, iemand van de klare lijn, je bent toch apollinisch van aard? Als experiment maak je opstellingen van heel lelijke en best mooie dingen, maar het eierdopje van gedraaid staaldraad (dat wiebelt als je er een ei in doet) naast de aardewerken zwarte eend is te erg. Het doet zelfs een beetje pijn. Maar waar mag die pijn dan wel niet zitten?! Het spaarvarkentje is eigenlijk best grappig en dat je het echt kapot moet slaan, krijgt een 10 voor concept. Het konijntje (of is het een haas?) doet niemand kwaad, het is te generiek om ergernis op te wekken. Het is slechts een teken van ooit gegeven aandacht.

Maar waarom werd ik echt getroffen door de zwarte aardwerken eend, dat op afstand het mooiste ding in dit huis is? Ik laat het resoneren in dat esthetisch paradigma en doorzoek mijn kennis van de kunst. Opeens weet ik het: het zou zo door Felix Vallotton getekend kunnen zijn!

[galacticnova3]

Freshly bakes pastries are quite wonderful are they not? Their aroma warms the soul and gently guides it into a state of serenity, and their taste is quite exquisite. I remember on a fair spring day when I was handed an apple fritter, it brought me into a lovely world I will never forget, a world of peace reminding of when I was a child playing in fields and being called back to the house by my mother to enjoy supper. I practice making these pastries so I can spread the splendor to others, but sadly I do not think I can recreate the pure and soothing, soul warming experience that I encounter with the delectable pastries from my home town. If you ever find yourself near a small village in the Netherlands called vrolijkheid, please take a stroll through the town and enjoy the food they serve and enjoy the beautiful sights, it would be a time that you would savor for decAAAAAAAA AAAAA A AAAAA A AAA AAA A A EVIL SKULL 💀💀💀💀💀💀💀💀💀💀💀

Necrodeus visits the Netherlands

[joostjongepier]

Wat?   Venetian Boy Catching a Crab (1892-1893) door Henrietta Skerrett Montalba, Helen of Troy, (na 1812), Theseus and the Minotaur (1782) en The Three Graces (1814-17) door Antonio Canova, The Fallen Angel (1895-1900) en The Age of Bronze (gemodelleerd 1876-77, voor het eerst gegoten in brons 1880) door Auguste Rodin en Thetis Dipping Achilles in the River Styx door Thomas Banks (1790)

Waar?   Victoria & Albert Museum, Londen

Wanneer?   10 januari 2023

Het is decennia geleden dat ik het Victoria and Albert Museum (meestal V&A genoemd) bezocht. Wat me er nog van bijstaat is een grote verzameling mode en een afdeling met heel veel muziekinstrumenten. Van kunst is me van dat bezoek weinig bijgebleven. Op de laatste middag van mijn bezoek aan Londen besluit ik het V&A opnieuw te bezoeken. Vanaf het metrostation leidt een lange tunnel naar een ingang van het museum die direct uitkomt op de afdeling sculptuur. Ik heb het hele museum bekeken. Nou ja, bekijken is natuurlijk een te groot woord voor zo’n immens museum volgepakt met duizenden voorwerpen. Ik zag fraaie schilderijen van Constable en Turner, kartons van Rafaël en Tippoo’s Tijger. Maar omdat je nu eenmaal niet alles goed kunt bekijken, besloot ik me te concentreren op de afdeling beeldhouwkunst. Deze bevat een zeer fraaie verzameling werken met grote namen.

Centraal in de hal staat een werk dat ik herken, maar waarvan de kunstenares mij volledig onbekend is. Het gaat om Venetian Boy Catching a Crab van Henrietta Skerrett Montalba (1848-1893). Ze studeerde aan de National Art Training School (nu: Royal College of Art) en aan de Accademia de Belle Arti in Venetië. Ze specialiseerde zich in portretbustes van terracotta, waarmee ze talloze prijzen won. Het fraaie beeld van de Venetiaanse vissersjongen werd in 1893 tentoongesteld in de Royal Academy en op de World’s Columbian Exposition in Chicago.

Hoewel zijn werken erg gladjes zijn, ben ik toch een immens bewonderaar van Antonio Canova. Zijn Amor en Psyche in het Louvre behoort (met werken van Bernini) tot de allermooiste beeldhouwwerken die ik ken. Hier in de V&A staan een aantal werken van zijn hand. Naast een buste van Helena van Troje, is dat Teseus and the Minotaur. De held uit de Griekse mythe heeft de Minotaurus (een monter, half-mens, half-stier) gedood. Op de rots liggen de spoelen met draad die Theseus moeten helpen uit het labyrint te komen. Canova was in de twintig toen hij dit indrukwekkende beeld maakte. En dan is er als derde The Three Graces. Zij representeren vrolijkheid, elegantie en jeugd en schoonheid. De hertog van Bedford gaf opdracht voor dit beeld toen hij Rome bezocht. Hij plaatste het in een speciaal ontworpen ‘tempel’ in zijn huis.

Van de geïdealiseerde beelden van Canova naar de veel ruwere en modernere beelden van Rodin. The Fallen Angel toont een geveugelde figuur die op de grond is gevallen en vastgehouden wordt door een naakte vrouw. Het beeld is bijna een zoekplaatje. Waar houdt het ene lichaam op en begint het andere? The Age of Bronze was Rodin’s eerste levensgrote beeld. Hij gebruikte een soldaat als model omdat hij de houdingen van professionele modellen te conventioneel vond. Toen het werk voor het eerst werd tentoongesteld, vond men het zo levensecht dat critici de kunstenaar ervan beschuldigden dat het een afgietsel was. Rodin moest bewijzen dat de kwaliteit van het beeld te danken was aan zijn zorgvuldige observatie.

Een paar dagen gelden schreef ik dat het altijd leuk is om een werk tegen te komen dat je herkent, omdat je het eerder in een totaal andere context hebt gezien. Dat is ook vandaag weer het geval. In januari 2020 bezocht ik de tentoonstelling Troy, myth and reality in het British Museum. Daar zag ik een beeld, dat blijkbaar thuis is in het Victoria & Albert Museum, namelijk Thetis Dipping Achilles in the River Styx. Uit mijn kunstdagboek van toen: “Thetis, de moeder van Achilles, doopt hem in de rivier de Styx om hem zo onkwetsbaar te maken. Omdat ze de baby vasthoudt bij zijn hiel, vormt dat, inmiddels spreekwoordelijke, lichaamsdeel later zijn enige kwetsbare plek. De hiel zal hem uiteindelijk fataal worden.”

[gewoonkarin]

Tweede kerstdag. Ik heb net het kippenhok voorzien van schoon zaagsel. Het is stil op de tuin. Heerlijk.

Mijn lief aan de klus, oudste liefje wat aan het aanrommelen zoals afgesproken anders blijft ze studeren, jongste liefje is schaatsen met een vriendin.

Ik bracht jongste liefje weg. We hadden het over alleen dingen doen en dat we dat fijn vinden. Af en toe alleen. Zo herkenbaar. We zijn vier einzelgangers in één huishouden en dat werkt goed. Tijd samen is fijn want dan kiezen we daarvoor. Tijd alleen is fijn en soms nodig om tot rust te komen.

Gisteren zat ik van vier tot tien alleen thuis. Alleen een kerstmaaltijd op de bank. Totaal niet zielig. Ergens anders eten schiet niet op met m'n tanden, ik wil ze uit kunnen doen indien nodig en dat voelt niet fijn als ik ergens anders ben. M'n grote zus op m'n verjaardag ontvangen zonder tanden in was mentaal wel een ding. Daarom, doe ik niet meer. Alleen thuis zijn leverde wat ruimte op in de berging om te lopen, een geschuurde en opnieuw geplamuurde deur want klussen gaat gewoon door en nog een kast opgeruimd en wat hergeschikt van kast naar kast. Na het eten douchen en dolly dots kijken tot lief en liefjes thuis kwamen. Ook zij hadden het fijn gehad. Mijn lief wilde eerst ook thuis met kerst maar bedacht zich. Gelukkig want nu een gelukkig klein moedertje.

Met Kerstmis ik wat ooit was. Het gedicht van Merel Morre dwaalt standaard door mijn hoofd met deze dagen. Ik ben geen fan van kerst maar was het wel. De nachtmis, worstenbroodjes bij thuiskomst. Onze vogeltjes in de kerstboom waar we mee speelden, het verzetten van de drie koningen bij de buren. Fondue met vlees wat van de vork afviel. Tutti frutti, lust ik niet maar standaard op tafel.

Van mijn geloof afvallen betekende het einde van houden van Kerstmis. In de bloemenwinkel werken vond ik dan wel weer leuk, op het kerstballen op een stokje lijmen na. De drukte, de vrolijkheid. De lange dagen met het lekkere eten van de Italiaan die naast de bloemenwinkel zat. Het komen en gaan.

Wij eten er altijd goed van en over het algemeen samen op één dag in de week na. Dat vreetfeest trekt me niet. Het verplicht samen moeten zijn ook niet. Jaarrond draag je zorg voor elkaar. Er is geen vrede op aarde, nog sterker, er is vooral veel geweld. We doen ook niet allemaal aan kerst in de zin van de kerstgedachte en sowieso niet wereldwijd aan kerst. Commercie maakt kerst.

Ik ga zo fijn eten met m'n lieve, fijne gezin. Daarna triviant want jongste liefje en ik hadden op kerstavond gewonnen, revanche zal vanavond plaats vinden. Of we winnen nog een keer.

Koester wat je hebt maar ook wat je hebt gehad. Met Kerstmis ik wat ooit was en dat was mooi. Een nieuwe, andere invulling van deze dagen is welkom. Missen doe ik jaarrond, koesteren ook. Van de mensen houden die in mijn hart zitten dagelijkse kost. Dat er wat rouwkost bij is gekomen maakt het liefhebben niet minder.

[kerstpiratie]

45 Dagen tot Kerstmis: Tijd voor Kersttruien!

Met nog 45 dagen te gaan, is het de perfecte tijd om alvast je kersttrui klaar te hebben. Kersttruien zijn niet alleen een gezellige kledingkeuze; ze zijn ook een belangrijk deel van de kerstcultuur geworden. Van grappige designs tot klassieke patronen, kersttruien brengen ons in de feeststemming, en vandaag duiken we in hun oorsprong, de diversiteit en waarom ze zo geliefd zijn.

Het Ontstaan van de Kersttrui

De kersttrui, zoals we die vandaag kennen, begon in de jaren ‘50, toen truien met simpele winterse motieven in trek kwamen. In de jaren ‘80 werd de kersttrui een grappig mode-icoon in films en tv-programma's, waarbij karakters vaak in over-the-top truien verschenen. Het was pas in de jaren 2000 dat de kersttrui weer populair werd, nu met een knipoog en vooral veel humor.

De Diversiteit in Kersttruien

Tegenwoordig is er een eindeloze variëteit aan kersttruien:

Klassieke patronen: Denk aan sneeuwvlokken, rendieren, en kerstbomen. Deze truien hebben vaak een vintage uitstraling.

Grappige designs: Truien met humoristische teksten of grappige afbeeldingen, zoals de kerstman die yoga doet of elfen met een knipoog.

Interactie & technologie: Sommige kersttruien hebben lichtjes, geluid of zelfs een ingebouwde telefoonhouder om selfies mee te maken.

Familiecoördinatie: Gezinnen kunnen matchende kersttruien dragen voor een extra vrolijke en gezellige uitstraling op familiefeesten en foto’s.

Wat Maakt de Kersttrui Zo Leuk?

Kersttruien brengen plezier en lichtheid in het seizoen. Het dragen ervan zorgt vaak voor lachende gezichten en een informele, gezellige sfeer. Kersttruien helpen ons om een beetje extra vrolijkheid in de winter te brengen. Ze zijn ook een geweldige manier om de feestdagen te vieren, zelfs op een casual manier.

Tips voor de Aanschaf van de Perfecte Kersttrui

1. Ga voor comfort: Kies een trui die comfortabel is, zodat je deze langer kunt dragen, bijvoorbeeld bij kerstborrels of diners.

2. Kies je thema: Denk na over wat bij jou past – wil je een grappige trui, een klassieke, of misschien zelfs iets unieks zoals een verlichte trui?

3. Materialen checken: Voor langdurig comfort is het belangrijk om te kiezen voor natuurlijke materialen, zoals katoen of een mix met wol.

4. Koop op tijd: Kersttruien kunnen snel uitverkocht raken, dus wees er vroeg bij voor de beste keuze.

Leuke Thema’s voor Kersttruien

Traditioneel: Met rendieren, kerstbomen en sneeuwvlokken.

Foute kersttrui: Hoe overdreven, hoe beter! Denk aan felle kleuren en grappige tekstjes.

Popcultuur: Truien geïnspireerd door films en bekende figuren, zoals Home Alone of The Grinch.

DIY: Versier een eenvoudige trui met je eigen creatieve accenten, zoals bellen, strikken en kunstsneeuw.

Dus trek die kersttrui aan en begin de voorpret voor de feestdagen! Of je nu voor klassiek gaat of voor een komische twist, een kersttrui brengt iedereen in de juiste stemming

[fritsmaasland]

Kortingsactie Imbarro Kussens Norah, Evelyn en Feline van €34.95 voor €24.95 T/m donderdag 31 oktober a.s. €10.-- korting deze 4 prachtige kussens #kortingsactie #sierkussens #woondecoratie #shopindepijp @meltingpotamsterda.nl www.meltingpotamstedam.nl Een spektakel van explosieve, weelderige bloemen. Deze kussens zijn perfect voor iedereen die durft te dromen en te leven in kleur. De verleidelijke bloemen in krachtige, levendige kleuren met een vintage look brengen een vleugje vrolijkheid en originaliteit in je interieur. Kleur: Groen multicolor Afmeting: 60x40cm Materiaal: 100% Katoen Levering: Hoes met rits incl. binnenkussen

[taeminno]

Dear Santa Just Bring Wine Hoodie

Dear Santa Just Bring Wine Hoodie Onze kersthoodie met de tekst "Dear Santa Just Bring Wine" is de perfecte uiting van vrolijkheid en humor tijdens de feestdagen. Deze hoodie is niet zomaar een kledingstuk; het is een grappige manier om je liefde voor wijn te combineren met de kerstsfeer. Het perfecte cadeau voor wijnliefhebbers om de kerstvreugde te vergroten en een beetje humor toe te voegen aan de feestdagen. Met onze "Dear Santa Just Bring Wine" kersthoodie kun je je gevoel voor humor en liefde voor wijn combineren tijdens de meest feestelijke tijd van het jaar. Bestel de jouwe vandaag nog en geniet van de kerstsfeer met een knipoog. Wij hebben deze kerst hoodie speciaal ontworpen en zal ook speciaal voor jouw bedrukt worden. Elke kerst hoodie is daarmee uniek. Mooie Hoodie van 80% gekamd katoen / 20% polyester voor een maximaal comfort en uitstekende weerstand tegen pluizen. Gemaakt van hoogwaardig katoen(80% gekamd katoen) en polyester(20%) voor ultiem comfort en duurzaamheid. Geschikt voor dagelijks gebruik tijdens het vakantieseizoen of als een leuke toevoeging aan uw kerstoutfit. De capuchon is voorzien van een verstelbaar trekkoord, zodat u uw capuchon naar wens kunt aanpassen. Beschikbaar in verschillende kleuren en maten om aan uw pasvorm te voldoen. 1x1 rib aan de manchetten en tailleband Geruwde fleece binnenkant Wasvoorschrift 30 °C, normaal programma Perfect voor zowel binnen als buiten, ideaal voor gezellige avonden bij de open haard of winterwandelingen  

[jurjenkvanderhoek]

COMPENSATIE VOOR DE WERKELIJKE WERKELIJKHEID

Het lijkt als heeft een kind speelgoed na een dag van zonnige vrolijkheid in de tuin laten slingeren. Rondom op het grasveld en in de borders was plek van spel tussen struiken en bloemen. Het is dan in de avond plaats van en voor achteloos achterlaten. Zo lijkt het, en naar het motto van Arie van Geest is dat zo. Alles lijkt op wat het is, daar gaat het hier over. Maar niet het kind in hem heeft na een aangenaam verpozen de speeltjes laten rondzwerven, de kunstenaar heeft deze op cruciale posities in stelling gebracht, als stelde hij een stilleven samen, om er de bespiegeling van het zijn mee te maken. De composities als weerslag van deze opstellingen lijken een sprookje te verbeelden, echter is het pure werkelijkheid vermomt als speelse fantasie. Deze afgebeelde realiteit doet zich omfloerst voor, de figuren spelen een serieuze rol in het drama dat is gezet in zonnige tinten: always look at the bright side of life, zoiets. Het toneel is de realiteit waarop de gemaskeerde werkelijkheid de toeschouwer geen rad voor ogen draait maar een spiegel voorhoudt. Het is surrealisme te noemen, maar het is veel meer dan dat. Het heeft het kenmerk van een gelijkenis; verhalen die aanschouwelijk maken wat is.

Diverse acteurs in het spel hebben zich versluierd met een waarheid, zij geven een gelaagde betekenis aan de taferelen. Van Geest schreef het script en interpreteert de werkelijkheid. Laat dit zien, laat het spelen, zoals hij ziet dat het zich voordoet. Van Geest is de werkelijke werkelijkheid ermee op het spoor. Hij toont het niet als de harde waarheid, maar verpakt een en ander in een vrolijk omhulsel, een cadeauverpakking. Zo lijkt het. Maar pas op, er zit altijd een adder onder het gras. Alles is zoals het lijkt, maar ondertussen… En daar zit de crux, in die verspreking van de lijfspreuk. Daar sist het beest vals tussen de grassen. Alles lijkt op wat het is. Het lijkt er op, het is het niet. De figuren spelen een spel. Dit symbool van het leven, de metafoor van het zijn, is het leven zelf niet. De verfilmde moord is niet de ware doodslag zelf. Het spiegelbeeld ben ik niet, het lijkt op mij. Alles lijkt op wat het is, maar het bevindt zich in een andere werkelijkheid.

Het is een gespiegelde omgeving, parallel aan de werkelijkheid. Het bespiegelt en laat mij nadenken, beschouwen. In de stripfiguren, hebbedingen en speelpopjes van de rommelmarkt zie ik een eigen wereld afgespiegeld. Dan moet ik daar wel oog voor hebben, zal de compositie mijn blik vangen en krijg ik inzicht in een onwerkelijk lijkend zijn dat als kern de werkelijkheid draagt. Arie van Geest speelt in een deel van de opvoering zelf mee, voor de rest vereenzelvigd hij zich met de poppenspelers. Vooral Alice in Wonderland staat voor hem gelijk met zijn visie op het zijn. Deze gedroomde omgeving, waar het verhaal invalt door een hol, reflecteert het leven. In mijn stoutste dromen zal ik kibbelen met konijnen, eenden en dodo´s. Met Bambi dartelen, Pinokkio niet geloven en Dopey en Grumpy bijlichten. Beelden en poppen gevonden in het leven staan figuurlijk voor dat leven.

Ik zal in die tuin van Arie van Geest zijn, rond het Franse zomerverblijf met atelier. Die beleving kan ik hebben door de tentoonstelling in Museum Galerie Heerenveen te ervaren. Daar kan ik bij wijze van spreken met de schilder dolen door weelderige vegetatie en mijn blik over kleurrijke borders laten gaan. Ik kan mij daar bij gedachte bevinden doordat in de schilderijen planten en bloemen haarscherp zijn afgebeeld, fotografisch echt. Van Geest is een schilder maar schijnt een tekenaar. De vormen die blad en beeld maken zijn omkaderd met fijne lijnen. Planten zijn botanisch herkenbaar op de Latijnse naam. Zo zou Van Geest een fijnschilder zijn die zichtbaar werkelijke schilderijen maakt. Maar rondom die subtiele echtheid dwaalt een andere werkelijkheid in gevoel en beleving.

In boek en katern “The Broken Promised Land” verklaart Wouter Welling, kunstcriticus en conservator hedendaagse kunst bij Nationaal Museum van Wereldculturen, de kunst van Arie van Geest nader. Hij licht een tip van de sluier op, verduidelijkt de werkwijze en ontrafelt het mysterie. Eigenlijk is dat jammer, want daardoor stap ik niet onbevooroordeeld de ruimte van MUGA binnen, kan ik niet objectief kijken. Maar goed, zo krijg ik wel oog voor de emblemen van het menszijn, zinnebeelden van de werkelijkheid. De catalogus is als een gids in en door de niet-maakbare wereld van Arie van Geest. Het spoor van Welling te volgen navigeert mij door deze wonderlijke tuin. Door de schilderijen is de wereld imaginair. Althans zijn de figuren denkbeeldig, de tuin is niet bedacht. Het is een decor dat voortdurend terugkomt en herkenning geeft, alsof ik die omgeving ken, er een déjà vu beleef. Alles kan in het beelduniversum van Arie van Geest worden opgenomen wanneer het past, schrijft Welling. “High culture en low culture, kunst en kitsch, outsider art, literatuur en songteksten. En natuurlijk zijn eigen leven, zijn dromen en de mensen in zijn directe omgeving. Zijn leven is het prisma waarin het licht van buiten wordt opgenomen, gebroken en teruggekaatst op doek of papier.” Hij is het middelpunt van zijn wereld, die verdacht veel op de onze lijkt.

De desillusie van de werkelijkheid wordt, gezien door de spiegel van Alice, een illusie. Een andere werkelijkheid, een persoonlijke beleving, geen afspiegeling. Het is een bespiegeling, voor Van Geest werkt het als zelfreflectie en in zijn plaats kan ik mij er in spiegelen. In dat contemplatieve, dat beschouwende, rekent de schilder af met zichzelf, zoekt en vindt zichzelf, het eigen ik. De schilderijen zijn op te vatten als zelfportretten daarom. Niet fysiek, maar qua emotie. Dat gegeven projecteert hij in zijn werk, zodat zijn ego mijn ik wordt. In zijn wereld herken ik mijn zijn. Hoewel het een zijn weergeeft tussen droom en werkelijkheid, een laminale fase vannacht waarin gister voorbij en morgen nog onduidelijk is. Het werk van Van Geest is als de slaap, een tussenzijn, een in-between van wat is en wat lijkt. Een allegorie op het leven. “Een wereld van associaties en vermoede betekenis”, citeer ik Welling volmondig. “Het schilderij is en blijft een illusoir vlak, een imaginaire nooduitgang. Het is compensatie voor de werkelijke werkelijkheid…” Het onzichtbare zichtbaar maken door middel van de werkelijkheid, dat is het.

Alles lijkt op wat het is. Schilderijen van Arie van Geest bij Museum Galerie Heerenveen, Minckelersstraat 11 in Heerenveen. Van 8 september tot en met 20 oktober 2024. Uitgave The Broken Promised Land. Arie van Geest. Tekst Wouter Welling. Van Spijk / Rekafa Publishers, Livingstone Editions, 2016/2024.

[fandomsinabookshelf]

Vrolijke armbandjes vriendschap: een blijvende band

Vrolijke armbandjes vriendschap: een blijvende band Op zoek naar een unieke manier om de band van vriendschap te vieren⁢ en te versterken? Ontdek de vrolijke armbandjes vriendschap! Deze kleurrijke accessoires zijn ⁤niet ⁢alleen een ⁢trendy toevoeging aan je outfit, ‍maar⁢ symboliseren ook ‌de blijvende band‌ die je deelt met je dierbaren. ⁣Of⁢ je nu‌ op‍ zoek bent naar een persoonlijk cadeau voor je⁢ beste​ vriend(in) of ⁣gewoon wat extra vrolijkheid wilt toevoegen aan‌ je eigen collectie, deze armbandjes zijn de perfecte⁤ keuze.⁢ Lees verder om meer te weten ⁢te komen over​ de betekenis achter⁣ deze‌ vrolijke armbandjes ⁣en hoe ze kunnen helpen om de ⁢band van vriendschap te versterken!Inhoudsopgave1. Vrolijke armbandjes vriendschap:⁣ de betekenis van een‍ blijvende band2. ​De ⁤geschiedenis achter vriendschapsarmbandjes en waarom ze nog steeds populair zijn3. Vriendschap vieren ‌met unieke en kleurrijke armbandjes: tips‌ en ideeën4. ⁢Een persoonlijk tintje toevoegen aan je vriendschapsarmbandjes: DIY suggesties5. Het perfecte cadeau voor je beste vriend of‍ vriendin: een vriendschapsarmbandje6. Een ‌blijvende ⁣band ‍symboliseren met vrolijke‌ armbandjes:​ draag ze met trots!Vragen en⁢ antwoordenDe weg voorwaarts1. Vrolijke armbandjes vriendschap: de betekenis ⁤van een blijvende bandVrolijke armbandjes vriendschap zijn niet zomaar accessoires - ‌ze vertegenwoordigen een blijvende band tussen vrienden. Het dragen van deze vrolijke armbandjes is een ⁤manier⁤ om te laten⁣ zien ‍dat je ⁣om elkaar geeft en dat de ‌vriendschap voor altijd is.⁢ De kleurrijke en speelse ontwerpen‍ van deze armbandjes ⁢symboliseren‍ de vreugde en positiviteit⁢ die vriendschap‌ met zich⁤ meebrengt. Door het dragen van een vrolijk armbandje vriendschap laat je zien dat je open staat voor‍ nieuwe verbindingen en dat ⁣je bereid ⁣bent om te investeren in de relaties die je koestert. Het‌ uitwisselen van vrolijke armbandjes ⁢vriendschap is een traditie die al eeuwenoud is en nog steeds populair is in de moderne​ tijd. Het geven van ‌een vrolijk⁤ armbandje‍ aan een ⁤vriend is een teken van waardering en ​genegenheid. Het is een⁢ manier om te laten zien dat je om elkaar geeft en ‌dat je de vriendschap wilt versterken. Door samen een armbandje te dragen, ⁤creëer je een​ speciale⁢ band die jullie voor altijd met elkaar verbindt. Met vrolijke armbandjes vriendschap geef je niet alleen ‍een⁤ mooi sieraad, maar ook ​een​ blijvende herinnering aan de waardevolle band ⁢die jullie ⁣delen.2. De geschiedenis achter vriendschapsarmbandjes en ⁤waarom ze nog steeds ⁣populair zijnDe geschiedenis achter vriendschapsarmbandjes ⁢gaat terug tot ⁢vele jaren geleden, waar ze werden gebruikt als ⁢symbolen ⁢van vriendschap ⁢tussen geliefden, familieleden of vrienden. Deze armbandjes waren⁤ vaak handgemaakt en‌ werden gegeven als teken van verbondenheid en ​liefde. Door ⁤de jaren heen zijn vriendschapsarmbandjes geëvolueerd en hebben ze ⁢verschillende stijlen en materialen aangenomen, maar de betekenis achter deze‍ armbandjes is altijd hetzelfde gebleven: het vieren van vriendschap en‍ het⁣ koesteren van speciale banden. Vandaag de dag zijn vriendschapsarmbandjes nog steeds populair en worden ze vaak gezien als trendy accessoires die een persoonlijke touch toevoegen aan ⁣elke outfit.⁢ Mensen dragen ze als herinnering aan geliefden ‍of als symbool ⁣van nieuwe vriendschappen die‌ zijn ontstaan. Het dragen van⁤ een vriendschapsarmbandje kan ‌een gevoel van samenhorigheid ⁢creëren en kan dienen als een constant aandenken ⁤aan de waardevolle⁢ banden die we ⁤hebben met‍ de mensen om ons heen. Vriendschapsarmbandjes zijn meer dan alleen sieraden; ze zijn symbolen van ‌liefde, vriendschap en verbondenheid die blijvend ‌relevant blijven in onze steeds veranderende wereld.3. Vriendschap vieren met unieke en kleurrijke armbandjes: tips en⁢ ideeënVriendschap is een waardevolle band die gevierd moet worden, en wat is een betere‍ manier om dit te doen dan met unieke‍ en kleurrijke armbandjes?

Door het⁤ dragen van matchende armbandjes met je beste ‍vriend(in) laat je zien dat jullie een speciale band delen. Kies ⁤armbandjes‍ met symbolen die​ een betekenis hebben voor jullie vriendschap,⁢ zoals ⁤hartjes, infinity-symbolen, ‌of zelfs elkaars initialen. Er zijn talloze manieren om vriendschap te ‌vieren met armbandjes. Maak bijvoorbeeld ‌zelf armbandjes met kralen in jullie favoriete⁢ kleuren, of ga voor⁤ armbandjes met edelstenen die staan voor‌ eigenschappen die jullie bewonderen in elkaar. Vergeet niet om de ‍armbandjes te personaliseren met gravures of bedeltjes die een speciale herinnering symboliseren. Door samen armbandjes uit ‌te zoeken en ⁣te ⁤dragen, creëer je een blijvende band die jullie vriendschap nog sterker maakt.4. Een persoonlijk tintje toevoegen ‌aan⁤ je ⁤vriendschapsarmbandjes: ​DIY suggestiesVoor wie op zoek⁢ is naar een persoonlijk tintje aan hun vriendschapsarmbandjes, zijn er tal ​van leuke‌ DIY suggesties⁢ om uit‍ te proberen. Met een beetje⁢ creativiteit en handigheid kun je jouw armbandjes uniek maken en ze nog specialer​ maken voor jou en je ⁢vrienden. Een leuke suggestie is⁣ om ​kralen⁢ toe te voegen die passen bij de persoonlijkheid ⁢van elke‌ vriend. Zo kun je ⁣bijvoorbeeld letters kiezen die de initialen van jullie namen spellen, of kralen in‌ favoriete kleuren van elke vriend. Een andere⁣ leuke manier om een persoonlijk tintje toe te voegen aan je vriendschapsarmbandjes⁣ is⁢ door kleine bedeltjes of bedels toe te voegen die iets betekenen⁤ voor jou en je vrienden.⁣ Denk aan symbolen die staan voor vriendschap,⁣ liefde,‌ geluk of ⁣avontuur.‌ Door deze bedels toe te voegen, geef je een ⁣extra ⁣betekenis aan de armbandjes en ​maak je ze nog specialer. ​Met​ een beetje creativiteit en aandacht voor detail, ‌kun je prachtige vriendschapsarmbandjes maken die de band tussen jou en je ‌vrienden‌ versterken.5. Het perfecte​ cadeau voor je beste vriend of‌ vriendin: een vriendschapsarmbandjeHet perfecte cadeau voor je beste vriend of ‌vriendin kan soms ⁢lastig te vinden zijn, maar ⁣een vriendschapsarmbandje is altijd een goede keuze. Met ‌een vrolijk ⁤armbandje van vriendschap creëer je een blijvende band die⁤ symbool staat voor ⁢jullie speciale⁤ verbinding.‌ Of je nu al jarenlang vrienden bent of⁣ net een hechte vriendschap hebt⁢ gesloten, een ⁢vriendschapsarmbandje ‍is een prachtige manier om jullie band⁣ te vieren en te versterken. Vriendschapsarmbandjes zijn er⁤ in allerlei soorten en stijlen, van kleurrijke‍ kralenarmbanden tot subtiele ‌zilveren armbandjes. Door een ⁣armbandje uit te‌ kiezen dat perfect bij ��de persoonlijkheid van ‌je beste vriend of‍ vriendin ‌past, laat ​je zien ‍hoe goed je hen ‍kent en hoeveel je om hen geeft. Bovendien zijn‍ vriendschapsarmbandjes vaak‌ verstelbaar, waardoor ze geschikt​ zijn​ voor zowel mannen als ⁤vrouwen. Met⁢ een⁢ vrolijk armbandje vriendschap geef ‍je niet‌ alleen ​een⁢ tastbaar ​cadeau, maar ook een symbolisch gebaar van liefde ⁢en waardering.6.​ Een blijvende band symboliseren met vrolijke armbandjes: draag ze met trots! Vrolijke armbandjes vriendschap​ kunnen​ een blijvende band vertegenwoordigen tussen vrienden, familieleden‍ of geliefden. Deze ⁣kleurrijke accessoires zijn niet ‍alleen leuk⁣ om te dragen, maar kunnen ook een diepere betekenis hebben. Door een ⁤vrolijk ‌armbandje te dragen, ​laat je zien⁢ dat je‌ om de ⁢persoon⁢ geeft met wie je de band deelt⁣ en dat je hun⁣ vriendschap waardeert. Je kunt vrolijke⁢ armbandjes dragen om een‌ speciale band‍ te symboliseren tijdens evenementen of ⁢gewoon als een alledaagse herinnering aan⁤ de belangrijke mensen in je leven. Deze armbandjes zijn verkrijgbaar in ⁣allerlei kleuren, patronen en materialen, waardoor je er altijd⁣ een kunt vinden die perfect past bij jouw stijl⁣ en de boodschap die je wilt overbrengen. Door vrolijke armbandjes ⁢te dragen met trots, laat je zien ‍dat ⁢je‍ openstaat voor verbinding en dat je de mensen ⁢om je heen⁢ waardeert ​en respecteert.⁤ Geniet van het ⁤dragen ⁢van

deze armbandjes en laat ze de speciale⁣ banden vertegenwoordigen die je deelt met je‍ dierbaren! Vragen en antwoordenQ: Wat ​zijn vrolijke armbandjes ⁤vriendschap en waarom zijn⁣ ze zo speciaal? A: ‌Vrolijke armbandjes vriendschap, ook wel bekend⁢ als vriendschapsarmbandjes,⁢ zijn symbolische sieraden die worden uitgewisseld tussen vrienden om de band tussen⁣ hen te ‌versterken. Deze armbandjes worden vaak handgemaakt en zijn ⁤versierd met⁢ kleurrijke kralen,⁣ symbolen of teksten die de ⁢vriendschap tussen de dragers vertegenwoordigen. Ze‌ zijn‍ niet alleen een modeaccessoire, maar ‍ook een ‌uiting ⁣van ⁣liefde en waardering voor ​de speciale band die je deelt met je vrienden. Q: Hoe worden vrolijke armbandjes vriendschap ‍gedragen en‌ gedeeld? A: Vrolijke armbandjes vriendschap kunnen op verschillende manieren worden gedragen en gedeeld. Je kunt ervoor kiezen om ze om⁢ je pols​ te dragen als ⁢een constante herinnering aan de vriendschap die je deelt met ⁣die persoon. Sommige mensen⁣ delen deze armbandjes als cadeau voor een speciale gelegenheid, zoals een verjaardag of een jubileum, om hun liefde en steun te tonen aan hun vrienden. Anderen ⁢geven ze gewoon⁤ zomaar, als teken van waardering en⁢ genegenheid. Q: Wat maakt⁤ vrolijke⁢ armbandjes⁣ vriendschap zo'n blijvende band? A: ‌Vrolijke armbandjes ‍vriendschap⁣ zorgen voor een blijvende band tussen vrienden omdat⁣ ze symbolisch zijn voor ⁤de vriendschap en liefde die je met elkaar deelt. Elke keer dat je ‍naar je armband kijkt, herinner je je de ⁣speciale momenten die je hebt gedeeld met die persoon en de steun⁢ en ‌vriendschap die je van hen ontvangt. Het dragen van een vrolijk armbandje vriendschap kan je helpen om je verbonden te voelen met je vrienden, zelfs als ​je⁤ ver​ bij⁣ elkaar⁤ vandaan bent. Dus, of je nu⁣ op zoek bent naar een​ manier om ⁢de band ‍met je beste vrienden te versterken of gewoon op zoek bent naar⁤ een leuk en symbolisch⁢ cadeau, vrolijke‍ armbandjes vriendschap zijn een geweldige keuze! Met‍ hun kleurrijke ontwerpen en betekenisvolle symbolen ⁢zorgen ze ‌voor een blijvende band tussen jou ‌en je vrienden. De‌ weg voorwaartsBedankt voor het ⁢lezen van ons artikel over vrolijke‌ armbandjes vriendschap! Wil jij ook ‍een blijvende band symboliseren met een kleurrijke ⁤armband? Bekijk dan snel ons assortiment en vind de perfecte armband ‌die ‍jouw⁤ vriendschap⁤ voor altijd zal benadrukken. Vergeet niet dat het geven van een vrolijk armbandje aan een vriend of vriendin​ een mooie manier is om jullie‍ speciale band te vieren. Laat de wereld zien hoeveel ⁢jullie​ om⁤ elkaar geven met een prachtig armbandje van vriendschap. 👫💖⁤ #VriendschapArmbandjes #BlijvendeBand #Vrolijkheid

[hafffff]

Groeneweg, Zwolle

Ik kom net uit de trein en loop met grote stappen door de Groeneweg in Zwolle. Een smalle eenrichtingsweg parallel aan het spoor, met aan één kant huizen, die allemaal uitkijken op de Deventerstraatweg en de rails die daar weer achter liggen. Het is een donderdagmiddag en er is niemand anders op de stoep. Ook de vorige keren dat ik hier liep, passeerde ik hooguit één of twee voorbijgangers. Het lijkt er altijd uitgestorven. Wel zit een paar keer in een studentenhuis halverwege mijn route een meisje dat in het raamkozijn al rokend aan het bellen is, of al bellend aan het roken. Als de bewoners het vanuit hun woonkamers in de gaten houden, zouden ze me waarschijnlijk herkennen als dat meisje dat eens per maand op hoog tempo door de straat stapt. Volgens Google Maps is het achttien minuten wandelen, maar alleen, zo heb ik ondervonden, als je flink doorloopt. Door de trein die vaak met enkele minuten vertraging aankomt, moet ik met enige haast de hele Groeneweg af om op tijd te zijn. Ik kom niet graag te laat. Of beter gezegd: zoals sommige mensen witte strepen van een zebrapad of randen van een stoeptegel willen ontwijken, in diezelfde mate wil ik te laat zijn voorkomen. Te laat komen garandeert dat of mensen me niet aardig vinden, of mijn zelfopgelegde strakke planning in de soep loopt. Waarschijnlijk allebei. Een trein eerder maakt me een half uur te vroeg: te lang om rustig te wandelen, te kort om ergens te overbruggen. Dus dan maar een trein later en haast. Het gevoel geen tijd te hebben hangt toch altijd al als een sluier over mijn dag. Aan mijn linkerhand passeert een wirwar van zijstraten die eerst geen samenhang lijken te hebben - Spoorstraat, Groenestraat, Eendrachtsweg - maar vanaf de Lindestraat komt er een Dahliastraat, Begoniastraat, Klimopstraat, ik kom langs een bloemen- en plantenwinkel en als ik de Hortensiastraat oversteek, ben ik er. Als onderdeel van een opleidingstraject krijg ik, naast workshops, intervisie en een traineeship, loopbaancoaching. Van een loopbaancoach, die ik koos uit een toegestuurde lijst van namen en websites, en alleen op basis van een goed gevoel. Waar ik normaal een beslissing dagen- of wekenlang laat sudderen, stuurde ik nu direct een mail en zette de afspraken in gang. Ze heeft dezelfde naam als mijn kat, wat in gesprekken met vrienden nu soms voor verwarring zorgt.

Inmiddels ben ik een paar keer geweest, in Zwolle. Het zijn lange gesprekken van anderhalf tot twee uur, waarin ze me goede vragen stelt waar ik over nadenk en dan antwoord, of gelijk op antwoord en later over nadenk. Praten wordt afgewisseld met een gedachte-oefening of een groot vel papier waar ik iets op uit teken. Ik verplaats van stoel naar stoel rond de grote houten tafel tijdens een oefening om de verschillende meningen in mijn hoofd te onderscheiden, hou een maand bij waar in mijn lichaam ik stress ervaar (mijn buik) of juist vrolijkheid (mijn wangen), kies uit kleurrijke kaarten welke het beste bij mijn situatie past (één met een veelvoud aan verschillende kleuren en vormen). Alle bevindingen worden weer besproken. Op de terugweg naar het station loop ik even snel als op de heenweg, want als ik de trein mis moet ik een half uur wachten, tijd die ik niet heb. Zowel heen als terug over de Groeneweg zit mijn hoofd vol van alle kleine en grote zorgen waar een dag uit kan bestaan. Het licht ontvlambare materiaal voor een piekeraar om mee aan de haal te gaan. Met grote stappen over de stoeptegels en mijn jas telkens een knoop verder open om af te koelen, ben ik jaloers op de bewoners van deze weg. Ze hebben enigszins troosteloos uitzicht op het grijze spooraanzicht, maar kennen de buren, weten de weg, wonen in de sweet spot van dichtbij het centrum maar niet erin, hebben goed verzorgde planten op hun vensterbanken, krijgen baby’s en hangen kartonnen makelaarsborden met hun namen buiten op ter kennisname, hebben een voorraad pasta en andere conserven in de voorraadkast die nooit opraakt, bij nummer 110 hangt een bordje dat je gratis kruiden kan plukken in hun voortuin, posters voor vrede en bobbleheads achter de ramen, de bankjes voor hun huis staan op het zuiden, ze hebben banen die niet complex zijn en waarvan ze niet elke week denken, hoe ga ik dit nu weer oplossen?, banen met zelfs een kantoor en een HR-manager, zetten geleegde containers bij de juiste huisnummers terug, hebben nooit haast. Stel ik me zo voor. In de trein naar huis maak ik aantekeningen van de opgedane inzichten aan de lange tafel in een voormalig klaslokaal. Ik heb eerder therapie gehad, maar nog niet eerder mezelf als werkend persoon geanalyseerd. Het blijkt dat mijn werkende ik niet zo ver afstaat van mijn persoonlijke ik. Dat treft: in de loop van het jaar ontdek ik dat ik die twee identiteiten ook niet per se van elkaar wil scheiden. Het nadeel van de overlap is dat ik dus op alle gebieden tegen dezelfde dingen aanloop. Een piekerende people pleaser met gevoelsmatig chronisch tijdgebrek en wensen te over. In positieve zin merk ik door die samenhang iedere keer op de terugweg van een coachingsessie, een workshop of intervisie een lichter gevoel. Meer zelfkennis en meer duidelijkheid. Het gevoel dat het misschien toch gewoon goed komt, allemaal. Ik leer dat ik positiever en nieuwsgieriger ben dan ik al die jaren dacht. Dat voor iemand die houdt van structuur en orde, ik bij de aanblik van chaos niet per se in paniek raak, maar juist de mouwen opstroop en ga onderzoeken: wat is de volgende stap? Ik merk dat het uit balans is en dat ik me vaker druk maak dan me goed doet. Maar wanorde is niet altijd de oorzaak van mijn stress: het geeft me juist iets te doen. [laatste alinea's hier]

[dagenvanonrust]

Einzelgängers deel 2: Een ander soort liefde: Hoofdstuk 14

‘Oke,’ zegt Luna, ‘dus in deze scène komt een man genaamd Wannes thuis - hij is een zakenman die net terug is uit Duitsland. Zijn vrouw Sas - dat ben ik dan - heeft net zijn favoriete maaltijd klaargemaakt. Maar Wannes lijkt helemaal niet blij te zijn dat hij weer thuis is, hij lijkt zelfs ongelukkig. Dus ze zitten zwijgend aan tafel te eten, en dan begint het.’ 

Na het scheerincident was Luna weer klaarwakker en ze stelde voor om voor het slapengaan nog even de tekst van haar toneelstuk “Een ander soort liefde”, dat ze binnenkort zou opvoeren, in te oefenen. Ze staat aan het voeteinde van het bed en kijkt me aan met haar kinderlijke vrolijkheid waar ik zo van hou. ‘Goed, klaar?’

Ik knik enthousiast en Luna legt haar handen in haar heupen, schraapt haar keel, staart even naar de vloer, zucht luid, heft haar hoofd, strekt haar rug en begint aan de scène. Ze heeft een gepijnigd gezicht en ijsbeert langzaam door de kamer. 

‘Ik weet niet waarom ik het nog doe, Wannes,’ zegt ze bijna fluisterend. ‘Dag in dag uit doe ik wat een huisvrouw hoort te doen, elke dag opnieuw. Al m’n hele leven doe ik m’n uiterste best, en waarom? Wat haal ík er uit?’

Luna staat stil en kijkt me recht in de ogen met een blik die droefenis en boosheid uitstraalt. Ze begint nu luider te praten.

‘Heb je er ooit bij stilgestaan hoe dit leven voor míj moet zijn? Jij hebt je zakenreisjes, je voetbalwedstrijden in het weekend en je vrienden en je café, maar wat heb ik? Wat heb ik behalve deze… al deze stomme dingen?’ Luna’s ogen beginnen waterig te worden. ‘Porselein en een breedbeeld-tv, de nieuwste staafmixer en een twee meter hoge koelkast, en tapijten, overal van die stomme, oerlelijke tapijten!’

Tranen glijden langzaam over Luna’s wangen en bijna vergeet ik dat ze geen huisvrouw van middelbare leeftijd is, maar een meisje dat een toneelscène aan het spelen is.

Nu gaat ze op de rand van het bed zitten en begraaft haar gezicht in haar handen. ‘Ik voel me zo gevangen,’ snikt ze luid, ‘gevangen tussen deze muren die iedere dag dichter op me af lijken te komen en me dreigen te verstikken maar waartussen ik me tegelijkertijd zo ontzettend verloren voel. Ik wil het niet meer, Wannes, ik kan het niet meer, ik ben leeg. Helemaal...leeg…’ 

Na enkele seconden stilte staat Luna recht en maakt een klein sprongetje. ‘O deze ging wel lekker vond ik zelf, of misschien was het een beetje té? Ben, zeg nou wat, wat vond je?’

‘Luna…dat was fantastisch!’ zeg ik diep onder de indruk, en ik applaudisseer. ‘Echt waar, gewoonweg oscarwaardig.'

‘Dank je, dankje,’ zegt ze, en ze maakt een diepe buiging terwijl ik nog eens in mijn handen klap. 

Luna gaat weer op bed zitten. ‘Goed, wat zullen we nu gaan doen?’ 

Ik kijk op mijn telefoon en zie dat het inmiddels al ver na middernacht is. Het gebeurt wel vaker dat ik nog tot diep in de nacht wakker ben, maar ik heb nog maar zelden een dag meegemaakt waarin ik zoveel verschillende emoties gevoeld heb en besef nu pas hoe vermoeid  ik eigenlijk wel ben. Ik wrijf in mijn ogen. ‘Wat dacht je van slapen?’

Luna doet haar mond open en even lijkt het alsof ze wilt protesteren, maar dan zegt ze: ‘Mij goed, kan ik eindelijk lekker dicht tegen je aan liggen.’

[devosopmaandag]

Ontvang in eenvoud dit geschenk van het toeval

Mijn vroegste herinneringen aan de laatste dag van het jaar zijn gevuld met kinderlijke opwinding, met een huis vol mensen, muziek, vrolijkheid, dwaze spelletjes, de lekkerste dingen en vader die te veel dronk. Dan wilde hij dansen, vervolgens werd hij sentimenteel tot tranen aan toe, en tot slot viel hij in de stoel in slaap. Moeder werd dan altijd boos maar was ook toegeeflijk. Ik schaamde mij voor die vreemde man die toch mijn vader was. Misschien omdat dit een patroon was dat jaren aanhield, drong iets van het verstrijken van de tijd door in dat kind dat ik was. Alweer een jaar voorbij. Ik ben nooit gevoelig geweest voor dat sentiment. Vaders ritueel op die avond was de uitdrukking van zijn hang aan het leven. Op zijn sterfbed was hij soms een bang kind.

Op de een na laatste avond van dit jaar had ik behoefte aan wat frisse lucht. Ik ging een tijd op het dakterras van ons tijdelijk onderkomen staan. Er was amper wind, de lucht was vochtig. Twee lantaarns brandden in een bijna zwarte wereld. Er leek niemand thuis te zijn in het huis onderaan de weg. Ik stond zo een tijdje en haalde extra diep adem. Er was niets te horen, behalve het ruisen van een beekje. Ik dacht niet na over het afgelopen jaar, laat staan over het verstrijken van het leven. Ik stond daar en zag mijzelf staan. Dat was meer dan voldoende.

Door een hinkstapsprong in mijn hoofd was ik enkele dagen terug beland bij de dichter Carlos Drummond de Andrade*. Ik zocht een gedicht ergens voor, kwam een ander gedicht tegen dat ik ooit al eens markeerde en vervolgens een gedicht dat ik nooit echt las. Het heet 'Jaarwisseling'**. Ergens in dat gedicht staat de regel: “ontvang in eenvoud dit geschenk van het toeval”. Dat doe ik. Ergens in dat gedicht staat ook “de troost van zich bedrinken”. Dat ik nog eens mijn vader en een Braziliaanse dichter samen zou brengen!

Er rest mij niets dan het gedicht voor u over te typen en u te waarschuwen dat alles erin zit wat het overdenken van het leven met zich mee kan brengen (met excuses voor een vos die veel langer is dan ik mezelf altijd toesta).

De laatse dag van het jaar

ís niet de laatste dag van de tijd

Andere dagen zullen komen

en nieuwe dijen en buiken zullen je de warmte des levens mededelen

Je zult monden zoenen, papieren verscheuren,

reizen maken en vieringen bijwonen van

zoveel verjaardagen, doctoraalexamens, promoties, glorie, zoet

dood met orgelspel en koraal,

dat de tijd meer dan vol zal zijn en het het roepen niet hoort,

het onherroepelijke huilen

van de wolf in eenzaamheid

De laatste dag van de tijd

is niet de laatste dag van alles.

Er blijft een franje van leven

waar twee mensen gaan zitten

een man en zijn vijand,

en vrouw en haar voet,

een lichaam en zijn herinnering,

een oog en zijn glans,

een stem en haar echo,

en wie weet misschien God...

Ontvang in eenvoud dit geschenk van het toeval.

Je hebt verdiend nog een jaar te leven.

Je zou wel altijd willen leven en de droesem der eeuwen drinken.

Je vader is dood, je grootvader ook.

In jou zelf is al veel gestorven, of anders loert het op de dood.

Maar hoe dan ook, je leeft, voor de zoveelste keer,

en je hoopt, glas in de hand,

straks te ontwaken.

De troost van zich bedrinken.

De troost van dansen en schreeuwen,

de troost van het biljart,

de troost van Kant en van de poëzie,

allemaal... en geen enkele brengt uitkomst.

Komt de ochtend van een nieuw jaar.

De boel is afgewassen, opgeruimd.

Het wrakke lichaam herstelt zich in

schuim.

De zintuigen funktioneren vlot,

De mond vreet leven.

De mond stikt in het leven.

Het leven gulpt uit de mond,

lekt de handen, het plaveisel,

Het leven is dik, vettig, dodelijk, gluiperig.

* Carlos Drummond de Andrade (1902-1987)

** vertaling August Willemse (1936-2007)