#vikersund 2017

[gasstationpopcorn]

cc: damjan končar, 2017 / ksenija mikor, 2021 / fotosmialek (@vikersund), 2023

[wie-sagt-man-noch]

Lellinger: The way I love you - Part 3 / 10

Masterpost | AO3 | FF | Prev | Next

Slipped under your tongue, twisted into something else. “I trust you,” maybe. Trust them to figure it out. | 1.4k

März 2017, Vikersund

Sein Sprung zieht wie in Zeitlupe an seinem inneren Auge vorbei, wieder und wieder. Er spürt die Windböe, seine Skier wippen unnatürlich von oben nach unten und dann ist da plötzlich gar nichts mehr. Kein Polster, keine Unterstützung, rein gar nichts. Dafür kommt ihm der Hang viel zu schnell, viel zu früh entgegen. Seine Skier treffen geräuschvoll auf den harten Schnee auf, während die grüne Linie noch meterweit entfernt ist. Fassungslos fährt in den Auslauf, das wars. Er hat nicht nur dieses Springen, sondern auch den Titel verloren.

Alles, was danach passiert ist, nimmt Andreas kaum wahr. Menschen umarmen ihn, klopfen ihm auf die Schulter und flüstern ihm aufmunternde Worte zu, aber in seinem Kopf ist er noch immer bei seinem verkorksten Sprung - 166 mickrige Meter auf einer Flugschanze. Tränen steigen ihm in die Augen, seine Brust fühlt sich mit einem Mal an wie zugeschnürt. Wieder Schulterklopfer und Umarmungen gefolgt von unbedeutenden Worten, die alle an ihm vorbeiziehen. Heiße Tränen laufen über seine Wange, trotzig wischt er sie aus seinem Gesicht. Zittrig amtet er ein und wieder aus und sitzt gedanklich bereits wieder auf dem Balken, bereit, zu springen und zu gewinnen.

Die nächste Stunde läuft wie im Autopiloten an ihm vorbei. Er gibt Interviews, bei denen er die Frage bereits Sekunden nach seiner Antwort wieder vergessen hat. Steht auf dem Siegertreppchen der Gesamtwertung, von Platz eins auf den dritten abgerutscht. Er lächelt nichtssagend, die schwarze Trophäe in seiner Hand fühlt sich sperrig an. Um ihn herum herrscht ein wahnsinniger Trubel, aber davon bekommt Andreas kaum etwas mit. Es folgen weitere Interviews, eine kurze Teambesprechung, er zieht sich um und steigt ins Auto.

Er sitzt auf dem weichen Polster und spürt stattdessen den harten Balken unter sich. Er steigt aus dem Auto, während er sich gleichzeitig vom Balken abstößt und den Absprung nicht richtig trifft. Er spürt den Wind, der ihm kräftig ins Gesicht weht, aber eigentlich ist da kein Druck unter seinem Ski. Er wird von Markus und Karl angesprochen und nickt einfach, dabei hat er kein Wort verstanden, weil die Lautstärke im Stadion alles übertönt. Er schlurft durch den Hotelgang und stapft gleichzeitig aus dem Auslauf.

Seine Zimmertüre entriegelt sich mit einem leisen Summen, nachdem er die Hotelkarte durch den Schlitz gezogen hat. Andreas knallt sie hinter sich zu, lässt seine Tasche achtlos auf den Boden fallen und kickt sich seine Schuhe von den Füßen. Während er wahllos frische Kleidung aus seinem Koffer zerrt und im Bad verschwindet, wird er gedanklich von Interview zu Interview gehetzt. Die Dusche verläuft fast schon achtlos, seine Hände wissen was zu tun ist, während seine Gedanken die Endlosschleife fortsetzen.

Frisch geduscht und umgezogen lässt er sich auf seine Betthälfte fallen und schließt die Augen. Die Stille im Raum wirkt erdrückend, obwohl er sich die Ruhe eigentlich herbeigesehnt hat. Sein Herz schlägt einen holprigen Takt und das Atmen fällt ihm schwer. Wieder sammeln sich Tränen in seinen Augen. Andreas versucht sie wegzublinzeln, als die Zimmertüre erneut aufschwingt und kurz darauf kaum hörbar ins wieder Schloss fällt. Er hört Schritte auf sich zu kommen, vorsichtig und fast schon schleichend. Die Matratze neben ihm senkt sich ein wenig ab und eine vertraute Hand legt sich auf seine Schulter. Er dreht den Kopf ein wenig und sieht Stephan, der sich im Schneidersitz neben ihn gesetzt hat. In seinem Gesicht kann er keine Sorge und kein Mitleid wie in all den anderen erkennen. Stephan sieht ihn nicht ratlos und fragend an, stattdessen rutscht er etwas näher an ihn heran, sodass Andreas sich nur umdrehen müsste und damit eigentlich schon in seinem Schoß liegen würde. Stephan sagt nichts, fragt nichts, sondern ist einfach da. Warm, beständig und stark.

Andreas' Sicht verschwimmt, als sich die Tränen unkontrolliert ihren Weg über seine Wangen bahnen und ein leises Schluchzen seinen Mund verlässt. In einer fließenden Bewegung dreht er sich zur Seite, vergräbt seinen Kopf an Stephans Bauch und umarmt seine Mitte fest. Drängt sich so nah es geht an den soliden Körper, während die ganze Enttäuschung unvermittelt aus ihm herausbricht. Stephans Hand verirrt sich währenddessen in seinen Haaren, dabei lässt er seine Finger sanft durch die noch immer vom duschen leicht feuchten Strähnen gleiten.

Der Druck in Andreas' Brust lässt nur langsam nach, während er noch immer weint. Weint, weil er heute etwas Großartiges hätte schaffen könnte. Weint, weil nur er selbst Schuld daran ist, dass er den sicher geglaubten Titel aus der Hand gegeben hat. Weint, weil da neben all dem Ärger und der Verzweiflung auch Scham in seinem Bauch pulsiert. Er war sich so verdammt sicher, dass er diese RawAir gewinnen würde, dass er keinen anderen Ausgang des Turniers auch nur ansatzweise als realistische Möglichkeit in Betracht gezogen hatte.

Irgendwo zwischen dem brennenden Scham und zu hastigem atmen, beginnt Stephan, seinen Kopf zu massieren. Behutsam, angenehm und beruhigend. Immer wieder wandert seine Hand dabei auch in Andreas' Nacken, die vertrauten Fingerspitzen malen unsichtbare Linien auf seine Haut. Andreas versucht, sich darauf zu konzentrieren. Der Sprung verblasst Stück für Stück, während er jede Berührung an seinem Nacken und auf seiner Kopfhaut nachspürt.

Sein Atem beruhigt sich langsam, die letzten Tränen versiegen schließlich im weichen Stoff von Stephans Shirt. Andreas bemerkt, wie sein Griff um dessen Mitte beinahe schon krampfhaft ist und lockert ihn ein wenig. Unbeeindruckt davon fährt Stephan noch immer durch seine Haare.

„Die Jungs haben sich Sorgen gemacht.“ Stephans Stimme Stimme klingt neutral, ohne Vorwurf. „Sie haben sich nicht getraut, dir hinterherzugehen.“ Ein Lächeln schwingt in diesem Satz mit und Andreas kann nicht verhindern, dass auch seine Mundwinkel sich kurzzeitig verziehen.

Dann räuspert sich Stephan. „Sorry, dass ich nicht direkt da war.“

Anders als der Rest des Teams ist Stephan heute nicht an der Schanze gewesen, sondern hat eine Sondertrainingseinheit eingeschoben. Vor Ort würde er eh nichts von ihm abkriegen, wenn er das Ding gewinne, hat Stephan sich vorhin zwinkernd von ihm verabschiedet. Jetzt klingt er ernst und ein wenig reumütig und Andreas kann nicht anders, als empört zu schnauben.

Du bist jetzt da, denkt er, du bist immer da, wenn ich dich brauche. Stephan hat keinen Grund, ein schlechtes Gewissen zu haben. Er ist die Person, bei der Andreas sich fallen lassen kann. Ohne Bedenken, ohne Wenn und Aber. Bei ihm fühlt er sich sicher und vor allem weiß er, dass Stephan ihn versteht. Er muss sich nicht dafür entschuldigen, dass er nicht direkt nach dem Wettkampf da gewesen ist, wo ohnehin alles zu viel war. Er war da, als Andreas ihn gebraucht hat, ohne es selbst zu bemerken, und ist das nicht mehr wert als bedeutungslose Schulterklopfer und hohle Phrasen direkt nach dem misslungenen Sprung?

Eigentlich sollte Andreas ihm all das sagen, aber er traut seiner eigenen Stimme nicht. Stattdessen atmet er tief ein, langsam wieder aus und richtet sich vorsichtig auf. Stephan sieht ihn an, sein Blick ist voller Zuneigung, obwohl Andreas fürchterlich aussehen muss. Seine Augen fühlen sich geschwollen an, seine Wangen sind bestimmt feuerrot und seine Nase ist ein wenig verstopft. Seine inzwischen trockenen Haare müssen in alle Himmelsrichtungen abstehen und trotzdem verzieht Stephan keine Miene, sondern mustert ihn interessiert und mit so viel Gefühl, dass Andreas Herzschlag kurzzeitig aus dem Takt gerät.

Vor Stephan muss er sich nicht von seiner besten Seite zeigen, keine unangenehmen Fragen mit einem falschen Lächeln beantworten und vor allen Dingen nicht die professionelle Fassade aufrecht erhalten. Bei Stephan muss er nichts und kann gleichzeitig alles sein – ganz gleich ob siegesgewiss oder am Boden zerstört. Das Vertrauen, was über die Jahre zwischen ihnen gewachsen ist und sich inzwischen so unglaublich natürlich anfühlt, geht viel tiefer, als alles, was Andreas bis dato gekannt hat.

Diese Erkenntnis raubt Andreas kurzzeitig den Atem und der Drang, Stephan genau das zu zeigen, irgendwie begreiflich zu machen, steigt in ihm auf. Gleichzeitig fühlt er sich gerade mehr als überfordert, sodass er nur mit den Schultern zuckt. „Alles gut“, seine Stimme klingt belegt. Ehe er es sich anders überlegen kann, schiebt er noch ein leises „Ich vertrau' dir“ hinterher. In dem Satz schwingt so viel Ungesagtes mit, aber wie so oft scheint Stephan ihn auch so zu verstehen. Er lächelt, schlingt einen Arm um seine Schultern und küsst ihn sanft auf Stirn. „Krimiabend?“, fragt er anschließend und Andreas nickt erleichtert.

Als sie Stunden später im abgedunkelten Zimmer dicht nebeneinander liegen, während im Fernsehen bereits der dritte Krimi vor sich hin flimmert, greift Andreas nach Stephans Hand und umschließt sie fest. Sein Herz schlägt ihm bis zum Hals, als Stephan seine Hand vorsichtig drückt, während im TV gerade das blutüberströmte Mordopfer gefunden wird. Andreas erwidert den Druck ohne Umschweife und kann das erste ehrliche Lächeln seit dem Wettkampf nicht unterdrücken.

Mit Stephan an seiner Seite hat er eigentlich schon gewonnen.

[wintersportism]

btw andi’s 245.0m in training were his exact pb (245.0m in vikersund 2017)

[ofertabukmacherskafortuny]

Która drużyna wygrała ostatnie zawody skoków narciarskich drużynowych?

🎰🎲✨ Darmowe 2,250 złotych i 200 darmowych spinów kliknij! ✨🎲🎰

Która drużyna wygrała ostatnie zawody skoków narciarskich drużynowych?

Zwycięzcą ostatnich zawodów skoków narciarskich drużynowych był zespół reprezentujący Polskę. Polska drużyna skoczków narciarskich odniosła spektakularne zwycięstwo, imponując swoją doskonałą formą i umiejętnościami na skoczni. W zawodach udział wzięli najlepsi skoczkowie z różnych krajów, lecz to polska drużyna okazała się bezkonkurencyjna i zdominowała rywalizację.

Skoczkowie reprezentujący Polskę pokazali niezwykłą precyzję i determinację w swoich skokach, co pozwoliło im zdobyć najwięcej punktów i zająć pierwsze miejsce na podium. Ich wysoka jakość skoków oraz zgranie w drużynie były kluczowe dla ostatecznego sukcesu. To ważne zwycięstwo dla polskich skoków narciarskich, a także dla całego kraju, który z dumą wspierał swoich zawodników.

Polska drużyna skoczków narciarskich udowodniła, że ma potencjał i talent do rywalizacji na najwyższym poziomie. Ich sukces motywuje młodych adeptów narciarstwa do dążenia do doskonałości i wiary we własne umiejętności. Zwycięstwo w ostatnich zawodach skoków narciarskich drużynowych jest jednocześnie powodem do dumy dla całej polskiej społeczności sportowej.

Gratulujemy polskim skoczkom narciarskim fenomenalnego sukcesu i trzymamy kciuki za ich dalsze osiągnięcia na międzynarodowych arenach sportowych. Mam nadzieję, że kolejne zawody przyniosą im równie spektakularne wyniki i umocnią ich pozycję w światowej czołówce skoków narciarskich.

W miniony weekend odbyły się zawody skoków narciarskich drużynowych, które przyciągnęły uwagę fanów tej emocjonującej dyscypliny sportu. W ramach zawodów, zawodnicy mieli okazję zaprezentować swoje umiejętności na skoczniach o różnych rozmiarach, co pozwoliło im rywalizować w różnych warunkach atmosferycznych i terenowych.

Wyniki skoków narciarskich drużynowych przyniosły wiele emocji i niespodzianek. Zwycięstwo odniosła ekipa z Finlandii, imponując znakomitą formą swoich skoczków. Drugie miejsce zajęła reprezentacja Norwegii, która również zaprezentowała się bardzo dobrze podczas zawodów. Na trzecim miejscu uplasowała się drużyna Polski, co spotkało się z zadowoleniem kibiców z naszego kraju.

Wyniki tych zawodów potwierdzają wysoką formę skoczków narciarskich z różnych krajów oraz intensywną rywalizację na skoczniach. Drużynowe zawody skoków narciarskich stanowią doskonałą okazję do wspólnego świętowania sukcesów sportowych oraz wsparcia dla zawodników w trudnych chwilach.

Niezależnie od wyników, ważne jest, aby docenić wysiłek i determinację sportowców, którzy codziennie trenują, aby osiągać coraz lepsze rezultaty. Skoki narciarskie to dyscyplina sportowa, która wymaga nie tylko talentu i umiejętności technicznych, ale także ogromnej siły charakteru, aby stawić czoło trudnościom i wyzwaniom na skoczniach.

Kolejne zawody skoków narciarskich drużynowych już wkrótce, dlatego fani tej dyscypliny sportu mogą się cieszyć kolejnymi emocjonującymi momentami na skoczniach oraz wspierać swoich ulubionych skoczków w dążeniu do sportowych sukcesów.

Rekordy skoków narciarskich drużynowych to temat, który cieszy się sporą popularnością wśród fanów narciarstwa. Drużynowe zawody skoków narciarskich to ekscytująca dyscyplina, która wymaga nie tylko indywidualnych umiejętności skoczka, ale także doskonałej współpracy i synchronizacji całej drużyny.

Najwyższy wynik w historii skoków narciarskich drużynowych został osiągnięty przez norweską reprezentację podczas zawodów Pucharu Świata w Vikersund w 2015 roku. Norwegowie w składzie: Anders Fannemel, Anders Jacobsen, Rune Velta i Kenneth Gangnes osiągnęli imponującą odległość, która do dziś imponuje fanów i ekspertów.

Kolejny znaczący rekord należy do austriackiej drużyny, która podczas Turnieju Czterech Skoczni w Bischofshofen w 2017 roku również zapisała się w historii skoków narciarskich. Drużyna w składzie: Michael Hayböck, Manuel Fettner, Stefan Kraft i Daniel Huber po imponujących skokach ustanowiła kolejny najlepszy wynik w historii.

Trzecie miejsce na podium rekordów skoków narciarskich drużynowych należy do niemieckiej ekipy, która podczas Mistrzostw Świata w Lahti w 2017 roku osiągnęła imponujący rezultat. Drużyna w składzie: Markus Eisenbichler, Richard Freitag, Andreas Wellinger i Severin Freund zachwyciła kibiców na całym świecie doskonałą formą i synchronizacją skoków.

Rekordy skoków narciarskich drużynowych są nie tylko wynikiem indywidualnych umiejętności skoczków, ale także efektem doskonałej współpracy i zaangażowania całego zespołu. Dla fanów tej dyscypliny są one niezapomnianymi momentami w historii skoków narciarskich.

W zawodach skoków narciarskich uczestniczy wiele drużyn z całego świata. Każda z tych drużyn składa się z utalentowanych sportowców, którzy sprawiają, że zawody są pełne emocji i widowiskowych skoków. Jedną z najbardziej znanych i utytułowanych drużyn w skokach narciarskich jest reprezentacja Norwegii. Norwegowie od lat dominują na międzynarodowej scenie skoków narciarskich, zdobywając wiele medali podczas zawodów mistrzowskich oraz Pucharu Świata.

Kolejną silną drużyną w skokach narciarskich jest reprezentacja Polski. Polscy skoczkowie narciarscy cieszą się ogromnym uznaniem i popularnością zarówno w kraju, jak i za granicą. Dzięki swojej determinacji, talentowi i ciężkiej pracy zdobywają regularnie medale oraz punkty w klasyfikacji Pucharu Świata.

Inne ważne drużyny uczestniczące w zawodach skoków narciarskich to m.in. Austria, Niemcy, Japonia oraz Słowenia. Wszystkie te drużyny mają w swoich szeregach utalentowanych skoczków, którzy rywalizują ze sobą o najwyższe lokaty na podium.

Zawody skoków narciarskich to nie tylko sportowa rywalizacja, ale także pasja, adrenalina i emocje. Każda z drużyn uczestniczących w tych zawodach stara się jak najlepiej reprezentować swój kraj i zdobywać jak najwięcej sukcesów na arenie międzynarodowej. Dzięki nim skoki narciarskie są jedną z najbardziej popularnych dyscyplin sportowych na świecie.

Terminarz zawodów skoków narciarskich drużynowych jest zawsze bardzo oczekiwany przez fanów tego sportu. Zawody te są niezwykle ekscytujące, ponieważ skoczkowie rywalizują w drużynach, co dodaje dodatkowego napięcia i emocji. W sezonie skoków narciarskich organizowane są różne konkursy drużynowe, które są ważnym elementem kalendarza zawodów.

Pierwsze zazwyczaj odbywają się zawody Pucharu Świata w skokach narciarskich drużynowych, które stanowią doskonałą okazję do zobaczenia najlepszych skoczni na świecie w akcji. Następnie skoczkowie rywalizują w mistrzostwach świata w skokach narciarskich drużynowych, co zawsze przyciąga uwagę fanów ze względu na wysoki poziom sportowy i dramaturgię, jaka towarzyszy tym zawodom.

Zawody skoków narciarskich drużynowych odbywają się na różnych obiektach w całej Europie i na świecie. Każdy konkurs przyciąga tłumy kibiców, którzy wspierają swoich ulubionych skoczków i emocjonują się ich występami na skoczni. To nie tylko sportowa rywalizacja, ale także okazja do integracji miłośników skoków narciarskich z różnych krajów i regionów.

Drużynowe zawody skoków narciarskich są doskonałą okazją do śledzenia ulubionych skoczków w akcji i przeżycia niezapomnianych chwil sportowych. Terminarz tych zawodów należy śledzić uważnie, aby nie przegapić najważniejszych konkursów i emocjonujących momentów, jakie przynosi sezon skoków narciarskich.

[sauteur-oublie]

Summary of yesterday's competition in one picture 😂

[xthecaptainssaviorx]

Half Team Slovenia in Vikersund, Norway (18.03.17)

 (All of them in the first one, they're like "woah, look at that!" Also Anze's like "so not here for this shit" then he's turining into the happy sunshine that he is. But people Peter in the last one though..*-*)

(tagging @kamiiruzuou​ because a gif of this Situation was needed ッ)

[skiijumpinng]

THIS IS IT GUYS I THOUGHT I GREW TO LIKE RAW AIR BUT IT'S CURSED EVER SINCE 2017

[reindeersonmytshirt]

I’m awfully late to the party with this but Kamil Stoch is a really nice guy

[timeofkingsandqueens]

KAMIL! KAMIL! LIKE A BOSS

From 15th place to 2nd in #RAWAIR

Feel so sorry for Andi. :( 

Want him to jump just a little less than Kamil, not like that! Didn’t mean to! :(

Please someone hug him...

CONGRATULATIONS TO STEFAN, KAMIL AND ANDI! ♥♥♥

[eksperimentgaj]

Today’s team competition was so FUCKING INCREDIBLE World record, national and personal bests beaten left and right! I’ve hoped this year’s competitions in Vikersund might bring new world record, but never in my life I would imagine this incredible festival of flights! Holy shit, most notable Stefan Kraft’s 253,5 m (he’s unbelivable this season, second flight 244 m long, with not so good wind) and Robert Johansson’s 252 m. And here I thought Peter Prevc had bad luck with his WR being beaten only day after being set... For me notable is also Piotr Żyła’s 245,5 m flight, Poland’s new national record! Also Maciej Kot’s and Kamil Stoch’s new personal bests being also second and third longest flights in history of Polish ski jumping <3 Not to mention I totally didn’t expect our team to end in second place, as flights are not our national speciality, unlike Norwegians, who won in gorgeous style, or Slovenians.  Speaking of Slovenians, whom I support with joy, if first flight of Anze Lanisek’s wouldn’t have been cancelled, they could be fighting for third place, they really did a solid work! I was still kinda worried what Domen might do, but hey, he has beaten his own PB, things are going right way and seeing him smile instantly made things better. No regrets about 1 hour and 15 minutes delay in start of the competition - it was absolutely worth the wait. I’m just still screaming internally, that’s all.

[skijumpingbabes]

Ski Flying Individual Competition 2 (Vikersund - 18.03.2018): Congrats to Robert Johansson 🇳🇴, Andreas Stjernen 🇳🇴 and Daniel-Andre Tande 🇳🇴 Source: FIS Ski Jumping

[dadlezal]

I know it'll sound a little not-manly but I think every guy should be thankful to his woman. Especially after the tough moment that Oslo was for me. Instead of just saying "Come back home", she said: "Stay. Keep fighting, I believe in you". And that was all I needed, so the faith, power and new possibilities hit me. What else can I say? Thank you, sweetheart.

Kamil Stoch after winning in Vikersund and taking 2d place in RawAir Tournament general standing, World Cup 2016/2017

[hillsize]

I'm really happy about the victory. But I dedicate this victory today to Andreas Wellinger, he is still young and lost bitter today!

Kamil Stoch

[liveforeverneversaynever]

I love them so much! (Vikersund, 18.03.17)

[xthecaptainssaviorx]

LOOK AT THIS HAPPY, SMILEY DOMEN! THIS PRECIOUS CUPCAKE! (I'll make better ones if I have a Video with better quality! But honestly, I missed him being carefree and all smiley and happy

tagging @sarcasticlilkid because gifs were needed ☺)

[skiijumpinng]

me @ the wind