#verschrikkelijk vak

[uygfiug]

NCZ my beloathed

[zielsvlucht]

Plastic

Voor dat plastic een materiaal was, was het een woord. Een adjectief. Ik kwam het overlangs tegen in Dracula, geschreven vele jaren voor de massaproductie van kunststoffen die we vandaag kennen. "Plastic" in de originele tekst. Plastiek, oftewel plastisch, in het Nederlands. Het betekende buigbaar. Kneedbaar. Veranderbaar. Het laat zich in nieuwe vormen gieten. Zoals de plastische chirurg een mensengezicht in een nieuwe vorm kan boetseren als klei, althans de naam van het vak pretendeert dat de operaties zo elegant verlopen. Het woord werd ook gebruikt voor vele kunsten. Om al de mogelijke vormen te beschrijven die kunstenaars met zachte hand de wereld in konden brengen. Voor al de mogelijkheden te beschrijven die een creatieve geest kon zien een dode klomp materie. Zelfs het karakter van mensen kon als plastisch beschreven worden. Soepel. Flexibel. Adaptief. Reactief. Misschien was het wel een compliment om een persoon plastisch te noemen. Het wou dan zeggen dat je elke vorm kon vullen. Elke uitdaging aan kon. Kon leren, kon veranderen. Buigen, maar nooit breken. Het was een woord. Een idee. Een droom. En dan werd het echt. Een revolutie van nieuwe, goedkope kunststoffen die duizend en één problemen konden oplossen. Plastic! Een Engelse verbastering van een bekend woord. Eten kon niet meer slecht worden dankzij luchtdichte verpakkingen. Nieuwe containers, doosjes, potjes in hard plastiek om dingen in te bewaren. Zelfs veel van ons gereedschap en onze machines werden plastic, of kregen plastic onderdelen. Het was de ultieme stof; Dé dode materie waaruit creatieve geesten alle mogelijkheden konden maken. Waarmee ze eindelijk konden tonen waartoe ze echt in staat waren. En toen gingen wij, de creatieve geesten, aan het werk. En alle mooie dingen die we maakten, maakten we om weg te gooien. Om ze te verzamelen in hopen en hopen van stinkende creaties. Rommel dat we opstapelden in bergen tot ze schaduwen wierpen in grote valleien waarin de minder gelukkigen rond scharrelden op zoek naar restjes van onze luxe, in halfgare landen ver ver weg. En als het daar niet kon geraken, lieten we het achter aan de kant van de weg. Weggegooid, of gewaaid, tot in de donkerste delen van de meest ongerepte bossen. En in de vijvers en de tuinen en diep onder de grond. Waar dan ook; want wat maakt het ook uit waar we het achterlaten? Het eindigt toch allemaal op dezelfde plek: de zeeën. Daar drijven ze mee met de stroming in kleine microscopische stukjes, of zelfs in grote flarden. Waar ze gegeten worden door vissen en ander leven dat er in stikt en er aan lijdt tot wij die zieke dieren weer opvissen, koken en op ons bord leggen en dan is de cyclus rond. Dan eten wij onze creaties weer op in kleine onverteerbare, oncomposteerbare schilfertjes. Tot ons lichaam er vol van zit. Onze maag, onze darmen, kleine stukjes plastic die vast blijven plakken aan onze beenderen, in onze hersenen en onze longen. Infestaties tot in het diepste van onze teelballen zodat ook de volgende generatie kan geboren worden in een wereld van plastic. Waar het plastic vloeit uit de rivieren, regent uit de lucht en zelfs gretig gedronken wordt door onze kinderen rechtstreek uit de moedersborst. In elke bodem, elk dier, elke plant en elke adem. Zodat de hypothetische archeologen duizenden jaren in de toekomst zeker zullen weten waaraan ze onze bodemlaag kunnen herkennen. Zodat zij weten waar ze die smeerlappen kunnen terugvinden, moesten ze zich daar nog mee willen bezig houden terwijl wij verder flessenwater zuipen in de hel. Om terug te blikken op ons plastische tijdperk, en ons te vervloeken voor onze onvergeeflijke schepping. Die verschrikkelijke incarnatie van een wondermooi woord.

[van-b-naar-b]

WHAT IS GOING ON?

Zaterdag 27 oktober 2018

Hiiiiier ben ik weer, se.

Vorig weekend was verlengd weekend, zoals jullie weten, en ik ben eigenlijk heel blij dat op vrijdag twee vriendinnen mij hebben meegevraagd naar Drugyel. Dit is een plaatsje near Paro (Oh mijn God ik vind het soms echt moeilijk om bepaalde uitdrukkingen in het Nederlands te zeggen omdat ik dan het gevoel heb dat het niet goed klinkt), en hier was een soort van monastry (again). Ik was blij dat we een taxi konden nemen tot daar en het was écht een prachtige plek. Choki vertelde me dat hier ooit één ‘’oorlog’’ is geweest en dat dit een soort van oorlogsplek was. Hooggelegen, en rondom zag je inderdaad de wandelpaden (met enorm trappen en gigantische treden, Jezus ik kreeg al bijna astma als ik ernaar keek). Jammer genoeg konden we niet naar binnen omdat er renovatiewerken waren, maar ik heb écht genoten van het uitzicht en van mijn vriendinnen daar.

Toen we terugkeerden, was er geen taxi haha (WPA!!) (WPA betekent Western Panic Attack) (Allez ja, zo noem ik het toch). Ik merkte dat beide meisjes heel kalm waren en bleven wandelen en mijn overgestructureerde westerlijk brein kon dit gewoon niet vatten. HOE ZOUDEN WE TERUG GERAKEN WANT HET IS AL BIJNA AVOND EN WE ZIJN OP EEN REDELIJK AFGELEGEN PLEK HALLOOOO. Maar ze hadden gelijk, na een paar honderd meter wandelen, kwamen we toevallig een taxichauffeur tegen die ons graag terug naar Paro Town bracht. Daar zijn we dan iets gaan eten in Take-Away cafetaria (da’s zo een westerse tent waar je pizza, fried chicken, pasta enzo kan eten en ik ga hier eigenlijk gewoon altijd eten omdat ik NOGSTEEDS niet gewend ben aan het Bhutanese voedsel). Daarna namen we de taxi richting ons mandje, haha.

Op zaterdag en zondag heb ik eigenlijk niets gedaan. Ik ben eerlijk gezegd ook niet veel uit bed gekomen, gewoonweg omdat ik me niet goed voelde, mentaal. Ik heb thuis heel erg gemist dat weekend, om niet te zeggen verschrikkelijk erg, maar elke dag gaat weer voorbij.

Maandag had ik weer goede moed om terug positief te zijn. Ik ben gewoon naar college gegaan, heb supertoffe Australische UNE-studenten leren kennen die een weekje zouden meedraaien in PCE en heb ook Karine gesproken. Karine, International Officer van UCLL, was daar met Liesbeth en ik vond het echt supertof om nog eens met Belgen te kunnen praten en te kunnen praten over wat ik voel en denk en leer. Ik vertelde haar ook hetgene ik het meest heb ervaren tot nu toe: hoe goed wij het wel niet hebben in België en hoe dankbaar ik mijn mama ben voor alles, omdat ik dit in België nooit echt besefte. Daarna ben ik naar veggie market gegaan want ik had echt ander eten nodig dan altijd soep en noodles (ik kan beiden echt niet meer zien, ruiken of proeven, zelfs als ik maar denk eraan, verdraait mijn maag) en heb daar wortel, uitjes, watermeloen en granaatappels gekocht voor een appel en een ei. Ik leef hier zo vegetarisch, da’s niet normaal voor een vleeseter gelijk ik. Ik ben een jaartje vegetarisch geweest, jep, maar om redenen moeten stoppen, daarna was ik onafscheidelijk van vlees. Een vriendin van mij stond op de markt met haar oma en heb van die mevrouw ook pindaatjes gekregen als cadeautje. Zo lief.

Dinsdagochtend stond ik op met enorme hoofdpijn, en da’s eerlijk gezegd ook niet zo abnormaal. Mijn kamergenoten waren zo enorm luid, en dat vaak tot een gat in de nacht. Dan staan ze weer tussen 5 en 6 uur op. Ik ben op dinsdag dus voor de eerste keer niet naar college gegaan, gelukkig miste ik maar één les. Ik heb ’s middags worteltjes met uitjes gekookt en ben redelijk vroeg proberen gaan slapen.

En nu komt het… Op woensdag werd ik wakker rond 9 uur, klaar voor mijn wekelijks check-up gesprek met mijn mentor. Alles goed en wel, tot ik wou vertrekken. Nergens, maar dan ook nergens, was mijn portefeuille nog te vinden. Die zit ALTIJD in mijn rugzak. But now it was just gone. Disappeared. Vanished. Dus daar had ik weer een WPA (Western Panic Attack) en terecht deze keer. Ik heb mijn vrienden en mentor direct aangesproken dat ik mijn portefeuille niet meer kon vinden en heb de kamersleutel meegenomen naar school because NO WAY dat er nog iemand in die kamer zou komen tot ik mijn portefeuille vond. En geloof me, it is hella important, want deze bevatte niet enkel geld, maar ook mijn paspoort, visa, ID, rijbewijs, bankkaarten, studentenkaarten, Belgische SIM,… Omdat dit niet de eerste keer is dat iets zomaar uit mijn kamer verdwijnt (eerder ook Nu 15 000 = 200 euro en mijn back-up gsm), besloot de administrative officer deze keer de politie erbij te halen. Mijn documenten kwijt zijn, met slechts een vijftigtal dagen eer ik terug naar België keer, is een ramp.

Nu, ik ga niet het hele politieverhaal uitleggen, dat interesseert niemand. Het gekke is, ik heb maandagavond 300% zeker mijn portefeuille gehad in mijn kamer, ben de kamer amper uitgeweest tot woensdagochtend en TOCH is die portefeuille uit mijn rugzak genomen. Ik heb niemand gezien in die periode buiten mijn kamergenoten. De officier besloot dus mijn kamer volledig te controleren, inclusief alle kasten, tassen, zakken, dozen, hoekjes en kleinste kiertjes van mijn kamergenoten. Na een uur ALLES overhoop te gooien van hen, op de grond te smijten en hun vingerafdrukken genomen te hebben, was duidelijk dat in die kamer mijn portefeuille niet was. De officier beval ook dat ik van kamer zou wisselen, omdat dit al de zoveelste keer was voor mij en vertelde me dat mijn portefeuille waarschijnlijk ergens weggegooid is, omdat iedereen de hersencellen wel heeft of mijn spullen met mijn naam niet bij zich te houden.

All my hope was lost. Hoe zou ik in godsnaam ooit mijn documenten terug krijgen? Die hele procedure weer... Laat staan al die kosten… ’s Avonds tijdens attendence (om 20u30 moeten alle meisjes, buiten ik eigenlijk, zich altijd aanwezig stellen) werd dit hele gebeuren aangekondigd door de verantwoordelijke. Ook ik deed mijn woordje om duidelijk te maken hoe veel deze spullen wel niet voor me betekenden. Een meisje stelde dan ook voor om de volgende dag met z’n allen verplicht mijn portefeuille te zoeken. Maar ja, wie heeft daar nog hoop voor. Ook beschuldigden sommige meisjes mij dat het waarschijnlijk mijn eigen fout was, terwijl ik heel zeker was van mijn schuld en omdat ik soms met vrienden iets ga drinken... I was shocked. Such a cultural difference. Ik ben dus van kamer veranderd en lig nu bij twee klasgenoten van me die ik vertrouw en op donderdag ben ik dan maar gewoon teruggekeerd naar college, zonder documenten weliswaar.

De hele dag was ik down (WPA, je weet wel). En in het midden van de les werd ik door mijn mentor buiten geroepen. Alle gekheid op een stokje: iemand had anoniem mijn portefeuille gedropt in het hoofdgebouw van college. WHAAAT?? Alle documenten zaten er gewoon in. Enkel de Nu 1500 was weg. MAAR ALLE DOCUMENTEN ZIJN ER GEWOON!!! Ik heb dus echt gehuild van geluk. Waarschijnlijk had degene die mijn portefeuille nam beseft hoe zeer gekwetst ik was óf was ze bang geworden omdat niet enkel heel college het wist, maar ook de politie ermee bezig was.

Dit was een van mijn beste dagen hier, ik heb de hele dag gelachen en ’s avonds zijn we nog naar de volleybalmatch van de meisjes van de klas gegaan.

Op vrijdag hadden we Momo-party. Momo-what?! Meer dan de helft van de klas was samengekomen om samen momo/dumplings te maken. Iedereen had wel een taakje. Een momo is eigenlijk deeg met daarin eender welke groenten. Wij deden er ui en cabbage in, samen met wat kaas. Je kan er ook vlees in doen, maar omdat velen van ons vegetarisch zijn (Boeddhisme), gingen we voor een vegetarische variant. Daarna worden ze gestoomd en hebben we allemaal lekker samen gegeten. Ook heb ik een film gekeken met een van mijn beste vrienden en rond 21 uur was ik weer in mijn hostel, in mijn nieuwe kamer, doodmoe en klaar om te slapen.

Vandaag was het zaterdag en normaal denk je, heeeuy weekend. Ja, nee dus. Vanochtend hadden wij een gastspreker voor het vak Creative Arts en blijkbaar was hij dus echt wel een big deal. Het was een Bhutanese rapper, de eerste ooit hier, Kenzang Dorji was zijn naam en hij kwam zijn levensverhaal en visie op onderwijs brengen. Super interessant, echt waar.

En nu, lig ik om 16u27 in bed, denkende aan al mijn werk wat ik moet doen voor school. Denkende aan mijn ene examen (haha) dat eraan komt. Denkende aan het einde van mijn studie hier in PCE. Denkende aan mijn twee weken vrije tijd in de hoofdstad Thimphu. Denkende aan zo veel.

Weet je, het is eigenlijk heel raar hoe dag na dag er niets lijkt te veranderen, maar dat na een tijdje alles lijkt veranderd te zijn.

Wat ik wou meedelen met dit megalange blogbericht zijn twee dingen…

In elke cultuur zitten slechte mensen. Niet iedereen heeft het goed met je voor. Maar mensen zijn mensen en hoe jij op hen reageert maakt JOU ook een goed of een slecht mens. Hou gewoon altijd je ogen open, want je kan niet zomaar iedereen vertrouwen.

Het volgende is dat je altijd uit slechte dagen kunt komen. Ik heb hier hele donkere dagen gehad, dagen dat ik niets nog zag zitten, maar zoals jullie het spreekwoord wel kennen (NEE NIET NA REGEN KOMT ZONNESCHIJN): difficult roads often lead to beautiful destinations.

En oke... nog 1 extraatje dan. Het laatste wat ik wil zeggen is NEVER EVER let people bring you down or make you sad. Jij weet wie je bent. Jij weet wat je waard bent. En soms is het niet mogelijk om dit te bewijzen aan iedereen. Maar leef je leven en geniet. Vooral geniet...

Tot snel maar weer XOXO

48 days to go!

[renske4hg-blog]

Kunstautobiografie

I

Mijn moeder schildert al heel mijn leven. Mijn vroegste herinnering aan kunst is een aquarel van mijn moeder dat bij ons aan de muur hangt van een boeket bloemen. Het schilderij is ongeveer 50 bij 20 cm met een houten lijst. 

II 

Ik ga bijna elk weekend naar de film, ik lees vrij vaak boeken, ik kijk elke dag tv-programma’s. Ik ben wel eens naar een toneelstuk van een vriendin geweest, mijn moeder houdt van musicals dus ik ben een keer mee geweest. Ik zat vroeger op ballet en ging daarvoor naar veel dansvoorstellingen. Mijn moeder ging elke zondag naar de kerk en ik moest vroeger mee. Ik ben weel eens naar een museum geweest met school. Mijn favoriete van deze activiteiten is naar de film gaan.

III 

1. Film: films kijken, ik doe dit vaak en vind het leuk om te doen. 2. Popmuziek 3. Literatuur 4. Fotografie 5. Architectuur 6. Klassieke muziek 7. Beeldende kunst 8. Dans 9. Design 10. Toneel: ik vind toneel heel saai om te zien, en verschrikkelijk om te doen.

IV 

Ik zou graag klassieke muziek, beeldende kunst of design onderzoeken omdat ik klassieke muziek erg interessant vind, beeldende kunst omdat mijn moeder schildert en design omdat ik er weinig van af weet. Kunstdisciplines waar ik niks van wil weten zijn literatuur, fotografie en architectuur. Literatuur lijkt me niet erg boeiend, van fotografie hoef ik niks te weten en architectuur lijkt me de moeilijk om me in te verdiepen.

V 

Vroeger tekende ik veel maar omdat ik er minder tijd voor had door school doe ik het nu niet echt meer. VI Ik heb Instagram, Snapchat, Whatsapp, ik had vroeger Facebook maar nu niet meer en ongeveer 7 jaar geleden toen Hyves nog in had gebruikte ik dat veel. Instagram, Snapchat en Whatsapp gebruik ik dagelijks. Op Instagram plaats ik vooral selfies en groepsfoto’s, ik zou nooit quotes plaatsen. Op snapchat plaats ik niet zo veel, ik behoud vooral mijn streaks.

VII

Kunst is: Gemaakte dingen zoals schilderijen maar ook zoals dans en toneel, een manier van emotie uiten. Cultuur is: De manier van leven van een bepaalde groep mensen. Wat ze per dag doen, wat ze eten, feesten, etc. VIII Ik denk dat dit vak zo’n vak wordt waar ik alles de dag van te voren maak en er niet zo mee bezig zal zijn, ook al lijkt het me best interessant.

[hetvolmaaktehuis]

‘Hoe was het nu met pappa?’ Fenne kon niet wachten tot haar opa en oma binnen waren. Ze stond direct al bij ze. ‘Famke, weet je, het ziet er allemaal heel akelig uit, dat vinden wij ook. Maar ik denk dat we met zijn allen een ding niet moeten vergeten: Menno Oosting is een hele sterke man. Ik geloof vast dat hij nog heel veel beter gaat worden Fenneke, echt waar.’ ‘Oh beppe, ik hoop dat je gelijk hebt.’ Ze omhelsde haar oma, de eerste die iets positiefs kon zeggen over haar vader. Ze had gelijk, dat waren ze met zijn allen vergeten. De vechtersmentaliteit van haar vader was iets dat hem zo groot had gemaakt in zijn vak, en dat was ook precies de eigenschap die hij nu zo hard nodig had om er weer bovenop te komen. Voor alles moesten ze wat meer vertrouwen in hem hebben, in zijn eigen herstellend vermogen. Het luchtte op. Ze voelde zich een stuk beter dan de afgelopen dagen, niet alleen door het slapen maar ook door het idee dat het allemaal niet meer zo hopeloos was met haar vader. Het was ook al meer dan een halve dag geleden dat ze voor het laatst had overgegeven, de nieuwe pillen leken te werken. Misschien zou het vanaf nu echt allemaal beter worden… ‘…Als ik zo’n mooie man zou hebben zou ik ook liever in het poolhouse wonen, ik heb in tijden niet meer zo’n lekker ding gezien zeg.’ ‘Oma?!’ Fenne grinnikte ervan. Beppe had ontdekt dat ze verhuisd waren, en veranderde niet zo tactisch van onderwerp. Maar haar beppe was ook niet echt het prototype van een oma, waarom ze op haar 18e al per ongeluk zwanger was geworden, was wel duidelijk. Fenne had ook echt nooit begrepen hoe haar beheerste deftige moeder uit deze losse vrolijke vrouw was voortgekomen. ‘Kijk, nu gaat ze blozen, wat schattig.’ Steven lachte Fenne gewoon uit, hij was afschuwelijk. Hij vond haar oma behoorlijk cool, dat was te zien. Fenne fronste haar wenkbrauwen plagend. ‘Hou op zeg, anders ga je daar maar alleen wonen lekker ding...´ Beppe lachte. ‘Zeg, sinds wanneer ben jij zo preuts geworden? Jij was toch dat meisje dat samen met haar vriendje de meest controversiële clip van de eeuw heeft gemaakt, heel Amerika viel over jullie heen. En da’s dan mijn kleindochter.’ ‘Dat was 14 jaar geleden oma.’ ‘Zo, daar ben ik alsnog benieuwd naar,’ zei Steven. ‘Kom jij uit een ei? It’s all over the internet dear,’ Beppe keek hem verbaasd aan. ‘Nee Steven komt uit Drenthe, beppe, dat is bijna net zo erg.’ Nu was het Fennes beurt om Steven uit te lachen. ‘Nou Fenne,’ zei hij grinnikend, ‘jij voelt je overduidelijk al een stuk beter zeg, en bedankt!’ Ze besloot hem te redden, vond hem toch wel een beetje zielig. ‘Weet je wat het probleem is beppe, als iets een shock is in de US denken ze in Nederland: en wanneer beginnen ze nu eindelijk eens? Daar waren ze helemaal niet onder de indruk van die clip. Ze vonden ons in Nederland alleen maar twee schattige tieners die een beetje verliefd aan het doen waren. Dus waarschijnlijk heeft Steven hem best gezien maar heeft het helemaal geen indruk gemaakt.’ ‘Je vader en moeder vonden het anders verschrikkelijk, famke, dat weet ik nog wel,’ zei pake. ‘Dat was de eerste keer dat pappa zo ontzettend boos op jullie was dat hij je direct naar huis wilde halen,’ vulde Fennes moeder hem aan. ‘Ik heb er ook dagenlang van lopen huilen. Je wil gewoon niet dat je kind zo te zien is Fenne.’ Dat was alsnog niet leuk om te horen, vreemd dat het haar nog zoveel deed eigenlijk, het was al zo ontzettend lang geleden. Maar ze had nu de kans om eindelijk iets te doen waar ze nooit de gelegenheid voor had gekregen: ze kon uitleggen waarom ze alles gedaan had zoals ze het gedaan had. ‘Daar denk je niet aan als je 19 bent mam, en we hebben er uiteindelijk 10 miljoen mee verdiend, het was Adams grote doorbraak. We hadden al die commotie gewoon nodig om verder te komen… En het ging feitelijk ook nergens over, wat was het nu helemaal? Een paar schimmige beelden met een soft-focus lens terwijl we over elkaar heen aan het rollen waren, dat was echt alles. De rest is de verbeelding van een hysterisch conservatief Amerikaans publiek geweest.’ ‘…Daar heb ik nooit bij stilgestaan,’ zei haar moeder. Het klonk aarzelend. ‘…Het was dus eigenlijk een PR stunt?’ ‘Ja wat dacht jij, en ook nog door je eigen dochter bedacht. Ik was er supertrots op dat het zo goed gelukt was, wij haalden echt niet elke dag 10 miljoen binnen hoor.’ ‘…En dan is het des te schrijnender als je eigen familie er zo boos over is.’  Die conclusie kwam van Steven. Ze glimlachte naar hem. ‘Zoals altijd begrijp jij het, dank je wel.’ Ze was nog niet klaar, dat voelde ze, er was nog zoveel meer en het moest er nu eindelijk uit. ‘…Jullie maakten altijd een grote denkfout, jullie vonden dat ik niet nadacht over de dingen die ik deed, dat ik impulsief was. Maar ik had echt elke stap die we maakten van te voren goed doordacht, en daardoor ging het in het begin ook zo goed. Het ging mis toen ik te veel tijd in mijn studie moest gaan steken, alles over moest laten aan de platenmaatschappij. Adam kon het niet zonder mij, ik was de sterke persoon in die relatie en dat zag ik pas toen het al te laat was. Daarom kon ik hem uiteindelijk niet alleen laten, ik wist dat er geen redden meer aan was, maar ik voelde gewoon dat hij mijn verantwoordelijkheid was geworden in al die jaren, ik had hem zelf te afhankelijk van mij gemaakt.’ Fennes moeder depte een paar tranen weg. ‘Het zou fijn zijn als je nog de kans krijgt om dit op deze manier aan je vader te vertellen Fenne, ik weet zeker dat hij er ook anders naar gaat kijken als hij dit zo hoort.’ Fenne knikte, ze zou niets liever doen dan dat. ‘Het is toch wrang dat we, nu we eindelijk het geduld hebben om naar elkaar te luisteren, er de kans niet voor krijgen om alles uit te spreken wat we zouden willen.’ ‘Zeg het hem gewoon lieverd, hij begrijpt waarschijnlijk meer dan je denkt.’ Steven had gelijk, dat was wat ze zou doen.

[maxschellekens-blog]

dinsdag 3 september

We zijn vandaag met het groepje begonnen aan het idee voor ons kunstwerk. Ik had als idee om iets met dating te doen, want wij hebben logistiek en liefde als onderwerpen. De logistiek in dating is de mensen van allemaal verschillende plekken, de liefde is natuurlijk het daten. Het brainstormen voor ons idee was vrij snel over, want we kwamen vanochtend achter alle andere taken van het management en dat we eigenlijk nog niks geregeld hadden. Hier schrok ik wel een beetje van. Na een tijdje viel alles toch wel op zijn plek en hebben we alles kunnen regelen.

 Later kregen we een soort introductie van onze vakken, voor mijn gevoel was de helft nutteloos, hoewel ik zin in de opleiding heb. Hoewel ik zin heb in de opleiding had ik niet het idee dat iedereen zijn vak goed weerspiegelde.

 Organisatiekunde sprak mij persoonlijk wel aan, want ik weet van mezelf dat ik niet de beste ben in iets organiseren. Hier is nog zat ruimte voor verbetering. Logistiek is het vak dat mijn meeste interesse kreeg en hier wil ik uiteindelijk ook in doorgroeien, maar je weet het nooit zeker. Ik kan heel goed met getallen rekenen en vind het optimaliseren van een bedrijf zijn logistiek ook heel interessant. Veel ruimte voor verbetering zie ik in mezelf ook wel in het vak Techniek, want ik ben geen technisch persoon maar heb wel natuurkunde gedaan op de havo wat ik wel leuk vond en ook redelijk goed in was. Bedrijfseconomie is een vak waar ik nog niet helemaal precies van weet wat de bedoeling precies is, ik heb wel economie gevolgd op de havo. Ik ben wel zeer geïnteresseerd naar wat ik met bedrijfseconomie allemaal te leren krijgen. Het vak Psychologie leek mij in eerste instantie een verschrikkelijk waardeloos vak, maar toen de lerares ons die opdracht liet doen dacht ik er wat meer over na en dat het in het bedrijfsleven ook handig is als jij goed met mensen om kunt gaan en op andere mensen in kunt spelen. Ik denk dat het vak psychologie mij ook heel erg verder zal helpen in het kunnen communiceren met iedereen.

[jan-jaap4vc-blog]

Schriftelijke opdracht 1

ersion:1.0 StartHTML:0000000188 EndHTML:0000054299 StartFragment:0000039824 EndFragment:0000054259 SourceURL:file:///C:/Users/Jan-Jaap/Documents/school/ak/schriftelijke%20ding.docx

Schriftelijke opdracht 1

Vroegste herinnering kunst

Mijn vroegste herinnering op het gebied van kunst is de Nachtwacht van Rembrand van Rijn.  Ik zag dit stuk kunstwerk in het Rijksmuseum toen ik een jaar of 8 was en daarmee een van de kunstwerken die ik mij het best herinner. De nachtwacht is geschilderd op canvas met zelf gemaakte verf.

In mijn herinnering is de Nachtwacht enorm groot maar exact is het schilderij 363 x 438 cm.

De Nachtwacht valt onder de kunstdiscipline beeldend.

 Bezoekjes

Film: Ik in mijn leven verschillende films gezien noch thuis als in de bioscoop.

Waaronder klassiekers: Nemo, fast and furious 8, koning van kantoren, storm etc.

Mijn beste film herinnering was de film storm, die film zouden eerst bij ons in de polder maken maar dat ging niet door, de storm gaat over de watersnoodramp in zeeland. De film heb ik van genoten.

Boek: Boeken die ik heb gelezen zijn: een vluchtregenwulpen, dagen van gras, vechten voor de vrijheid etc. Het leukste boek waar ik nog zelden aan terug denk is ‘vechten voor de vrijheid’.

Vechten voor de vrijheid was het eerste boek dat ik in mijn leven heb gelezen en nog steeds het beste boek.

Klassiek concert: Ik ben vroeger weleens naar klassieke concerten geweest. Vooral de reden waarom is dat mijn moeder zelf een goede koor zanger was en dan ging ik weleens mee.

Cabaret: Nog niet lang geleden heb ik mijn eerste cabaret show gezien in de Leidse schouwburg.

De cabaret groep die ik heb gezien was ‘op sterk water’ ik heb er erg van genoten vooral omdat de sfeer in de schouwburg prettig was en daardoor de show veel leuker maakte.

 Musical: Ik heb vroeger meerdere keren een musical gezien. Waaronder de afsluitende musicals van groep 8. Zelf heb ik ook aan een musical gespeeld namelijk die van groep 8; vond het niet leuk.

Heb er wel van genoten om naar de musicals te kijken.

 Kerkbezoek: Ik bezoek regelmatig de kerk. Ik ben zelf protestant opgevoed en dan ga je wel naar de kerk. Elke zondag is een kerkdienst die ik meestal bezoek. Tijdens zo’n dienst hoor je de preek, zegen en gebeden. De sfeer die daar hangt is prachtig omdat je iedereen kent en het daarmee naar de dienst altijd gezellig is.

 Museum: Ik heb door Nederland vele musea bezocht waaronder: Kröller-muller, rijksmuseum, corpus, Nemo, museum van oudheden, spoorwegmuseum, scheepvaartmuseum, oorlogsmuseum, Naturalis, Artis, verzet museum Waterloo, openluchtmuseum de duinhuisjes, hunebedden, kazermatte. Je kan het niet zo gek bedenken of ik ben er geweest. Ik kan geen museum eruit pakken die ik HET leukste vind, want elk museum is anders en leuk op zijn manier.

 Dierentuinen:  Ook heb ik door heel Nederland dierentuinen bezocht.Dierentuinen die ik heb bezocht zijn onder andere: burger zoo, safaripark Beekse bergen, Blijdorp, dolfinarium, Seaworld en nog meer waar ik de naam niet meer van weet.

 Vak gebieden 

Nr. 1/ Nr. 2: fotografie, ik zet fotografie/film op plek 1 daar is een goede reden voor namelijk het bewerken van foto’s, ik vind het heel leuk om foto’s en films te bewerken. Daar kan ik echt van genieten beginnen met een rauwe clip of foto en daar een kunstwerk van maken. Het zelf maken van foto’s en film in de openlucht is voor mij niks waard alleen digitaal zijn het  stukjes kunst. Buiten rond lopen voor een foto of een stukje film is een copy van de reality die niks voorstelt. Wil je een foto van kerk ga dan naar de kerk zeg ik. Â

Nr. 3: Architectuur : Het ontwerpen van gebouwen/producten in de digitale wereld is voor mij een lache dingetje. Ik vind het leuk om digitaal beeldende kunst te maken. Virtual is het nieuwe heden.

Nr. 4: beeldende kunst, ik zet beeldende kunst op plek 4 omdat ik geen andere plek 4 toe kan wijzen die voor mij werkt ;0

Nr. 5: design, ik zet design op plek 5 omdat, ik het digitaal maken van een ontwerp leuk vind.

Nr. 6: popmuziek, ik zet popmuziek op plek 5 omdat, ik de muziek kan luisteren dat vind ik geen enkel probleem maar het maken wel. Ik heb geen gevoel voor ritme of bespeel geen enkel instrument.

De reden omdat muziek redelijk hoog staat is dat de andere 4 ik nog erger tegenop kijk dan tegen popmuziek.

Nr. 7: klassieke muziek, ik zet klassieke muziek op plek 7 omdat, de klassieke muziek niet leuk vind en ook al dat ik vroeger concertjes heb bezocht ben ik er totaal niet in geïnteresseerd

Nr. 8: literatuur , ik zet literatuur op de 8ste plek omdat, literatuur mij niet boeit en mij ook niet leuk vind om met literatuur bezig te zijn.

Nr. 9: Toneel , ik zet toneel op de 9de plek omdat, het mij niet interesseert om er mee bezig te zijn

Nr. 10: Dans , ik zet dans op de laatste plek omdat, ik het mij totaal niet aanspreekt.

 Vakgebieden 2.0

De vakgebieden die ik verder wellicht zou willen onderzoeken zijn fotografie/film/architectuur.

Deze vakgebieden zijn interessant omdat, je alle drie de vakgebieden een tak die zich digitaal afspeelt en die tak is voor interessant. Dit komt mede door de potentie die er in zit. Steeds meer speelt zich af in de digitale wereld en ik zou door er mee van te leren. Ook zie ik in de digitale kunst een mogelijke markt om op te gaan als het maken van websites, logos, banners of reclame. En dat lijkt mij hartstikke leuk.

 De vakgebieden die ik totaal niet verder wil onderzoeken zijn literatuur/toneel/dans. Alle drie de vakgebieden spreken mij totaal niet aan en vind ze eerder nutteloos dan nuttig.

Voor alle drie de vakgebieden zie ik geen toekomst, zelf vind ik het ook  verschrikkelijk om verder onderzoek naar te doen.

 Vakgebieden 3.0

Ik ben al actief op het gebied van digitale bewerking zo heb ik al eerder mijn eigen logo, banner, thumbnail’s en video’s gemaakt. Waarvan een de hele wereld heeft bereikt maar jammer genoeg van het internet is gehaald. Ruim één miljoen views op een video. Op mijn YouTube kanaal heb ik momenteel rond de 700 abonnees en ruim 160 duizend totale views.

 Social media

Ik ben actief op YouTube, Instagram, Tumblr en reddit.

Op YouTube sta ik bekend als anoniemyous. Op youtube heb ik rond de 700 abonnees en ruim 160 duizend totale weergaven. Op mijn youtube post ik tutorial’s, top 10 video’s en fifa.

Wat ik totaal niet op YouTube gooi zijn video’s van mijn leven omdat, niemand daar op zit te wachten.

Daarom geldt ook de vuistregel ‘kijk je eigen video niet af, dan doet niemand dat’.

Dit geldt ook voor andere soorten social media

Op Instagram, Tumblr en reddit scrol ik weleens over heen maar post weinig tot niks.

 Definities

Kunst is: alles dat gemaakt of bedacht is door mensen

Cultuur: alles wat een mens doet of denkt

 verwachting

Ik ga zonder verwachtingen het ckv jaar in en laat mij verrassen

 Jan-Jaap Verweij

4vc

[wdkreatures]

Rough version of the story (Dutch) | project by Evy Hachmang

De zon komt op boven het dorpje Bjorko en boven op de heuvel hoort Lothar de vogels fluiten. Ze ziet haar dorp. In de haven is al enige bedrijvigheid, ze ziet vissers de vangst binnenhalen en boten worden klaar gemaakt voor de jacht. Verder ziet ze al wat rookpluimen van de bakker en de smit achter de huizen vandaan komen. Ook ziet ze de oranje gekleurde zee die overdag donkerblauw is en woest oogt. Wat daar achter zit zal en ze nooit weten. Vele avonturiers hebben de tocht al geprobeerd, maar geen van hen is ooit terug gekomen. Vanuit hier kan ze ook haar huis zien waar ze woont met haar moeder en tante. Dit huis is van haar opa en oma geweest en wordt al generaties lang gebruikt door dezelfde familie. Als iemand in de familie trouwt trekt diegene in. Dit is alleen nooit gebeurt bij mijn tante Fika. Achter haar liggen de akkers waar de boeren het land omploegen. Ze komt hier vaak op deze heuvel. Het liefst vroeg in de ochtend. Dat doet ze al zolang ze zich kan herinneren. Ze zit gehurkt in het gras en maakt een ketting van kleine witte bloemetjes. Naast haar ligt een zonnewijzer. Het is een rond houten plaatje met cijfers erin. In het midden staat een metalen punt en een handig apparaatje om de zon mee te lezen.

Jaren geleden leefden de inwoners van Bjorko, ook wel de Orgen genoemd, nog niet met tijd. Sterker nog ze hadden geen vaste woonplaats en reisde als normalen de wereld over. Ze waren wild, egoïstisch, smerig en ongeorganiseerd. Ze trokken samen rond om te overleven. De mannen jaagde en de vrouwen plukte bessen en zorgde voor de kinderen. Onderling was er vaak ruzie en mensen waren hebberig. Je moest vechten voor je eten en de machtigste, sterkste kreeg het meeste. 150 jaar geleden zijn de Orgien neergestreken op dit eiland. Of eigenlijk zijn ze hier verzeild geraakt. In die tijd was er een leider, Trobi. Hij was een ambitieuze, sterkte en slimme krijger die avontuur belust was. Hij moest en zou meer van de wereld zien. Razendsnel werden er schepen gebouwd en gingen ze zonder ervaring de zee op. Na tien dagen kwam de bevolking aan land. Velen waren boos op Trobi. Het was de meest verschrikkelijke reis geweest die een mens ooit had kunnen doorstaan. Een boot was gezonken waarbij kinderen en volwassenen om het leven zijn gekomen en er was een gebrek aan vers water. Er ontstond een enorme ruzie en dat eindigde in twee kampen. Z’n 100 man wilde niets meer met Trobi en zijn volgelingen te maken hebben. Het vertrouwen was geschaad en zij leven nu in eenzaamheid aan de ene kant van het eiland. De rest van het volk vertrouwde Trobi als leider en bleef bij hem. Hij beloofde dat ze nooit meer hoeven te vechten om eten, hij verdeelde te taken en voor het eerst bouwden ze huizen. Ieder heeft zijn eigen specialiteit en alles in het drop werd eerlijk verdeeld. Dit zou werken, mits er geen ruzie meer werd gemaakt. Ze onderdrukken de wildeling in hen in ruil voor een rustig, veilig leven. Dankzij het toezicht van Trobi waren ze beschermd tegen de, zogenoemde wilden, die nog steeds aan de andere kant van het eiland wonen. Mocht iemand deze kant niet kunnen onderdrukken dan hebben ze twee keuzes; vluchten naar het bos of voor altijd opgesloten zitten in de kelder. Als je eenmaal gevlucht ben, kan je nooit meer terug naar de beschaving. Als iemand eenmaal geproefd heeft van het wilde leven valt alle beschaving weg.

De zon in bijna op en Lothar loopt terug naar haar huis. Ze bewandeld het pad naar beneden, dit heeft ze al zo vaak gedaan. Bijna elke ochtend, als de stad nog lijkt te slapen loopt ze over het pad omhoog om zo het dorp wakker te zien worden. De zon verward langzaam het landschap en de mensen lijken erdoor aangetrokken. Ze komen een voor een hun huizen uit om aan de dag te beginnen. Ze begroeten de buren en stoken de vuurtjes warm. Het geluid van lachende kinderen en hier en daar een loeiende koe galmt door de kleine vallei. Het gaat al jaren zo, zo lang ze zich kan herinneren. Vroeger werd ze meegenomen door haar vader die dit weer van zijn vader heeft. Hij vertelde dan vaak over de geschiedenis van het dorp en over de natuur. Hoe ze deze het beste met respect kon gebruiken. De natuur voor je laten werken noemde hij het. Zo waren en bloemen die hielpen tegen de jeuk en je ze tegen een insectenbeet wrijft en bladeren die helpen als pleisters tegen brandwonden. Ook deze dingen leerde hij van zijn familie, van generatie op generatie. Zijn opa leerde he onderzoek en hij is geboren met een drang om dingen te bevragen en ontdekken. Hij stelde Lothar die vragen al op jonge leeftijd, en ze konden er uren over filosoferen. Boven op die berg, als de stad nog leek te slapen.

Eenmaal aangekomen thuis begint de dag zoals altijd. Resten eten van gisteren avond brengt ze naar de kippen die deel uit maken van het dorp. Ze lopen los en lopen voornamelijk heel erg vaak in de weg, maar ze horen en nou eenmaal bij. Daarna helpt ze haar moeder en tante met ijzer smeden. Ze maken onderdelen voor karren, repareren regentonnen en helpen de handhavers met wat klusjes. Haar moeder vond een tijd geleden een kookplaat uit waarop vlees en groenten warm gemaakt kan worden, de Meirer kreeg lucht van haar uitvinding en vond dat er een aantal in het dorp bij de vuurplaatsen neergezet moeten worden. Daardoor is het iets drukker dan normaal. Ze moeten er nog vier maken. De werkplaats, die aan het huis vast zit, is groot genoeg om met zijn drieën te werken af en toe komen er wat kinderen om een dag mee te helpen en het vak te leren.  Hij is deels buiten en deels overkapt. Buiten staat een smeltoven en een blok om het ijzer op te houden. Net als ze even een blokje om wilt maken komt de officier binnen. ‘Goedendag, hard aan het werk?’ Hij kijkt Lothar aan en pendelt zijn blik richting haar tante die vriendelijk terug lacht. Haar moeder is het huis ingeschoten om fruit te pakken. Als ze terug komt heeft ze een mand vol fruit en groente in haar hand en deelt ze uit aan ons en de officier. Het in belangrijk om te laten zien dat je wilt delen en zeker als er een gezaghebbende binnen komt. ‘Zo officier’ zegt moeder ‘hoe gaat het met ons dorp?’ ‘Het is erg rustig momenteel, gelukkig maar. De wilden laten niet van zich zien en het is voor mensen te warm om egoïstisch te denken. Een tijd terug nog drie opgesloten. Ze jammeren veel dat het ze zoveel spijt, maar wat ze gedaan hebben is onvergeeflijk. Ik hoop dat ze zelf ook gaan inzien dat dit het lot is waar ze de rest van hun leven aan moeten wennen. Dat zal wel, zo gaan het met alle gevangen.’  

De mannen hebben de regel overtreden in het dorp. De regel is op eerste ook vrij simpel. Ben niet zoals de mensen in het wild. De eigenschappen van iemand uit het wild zijn egoïstisch, vies en brutaal. Dit houd in dat je altijd je medemens moet helpen, je omgeving schoon houd en niemand tegenspreekt. En wie bepaalt wat schoon, brutaal of vies is vraag je jezelf af, juist dat is de officier en uiteindelijk de Meirer. Het is dus belangrijk om extra goed je best te doen mocht er een officier langs komen, zo. lijken beschuldigingen sneller onterecht. Lothar weet nog dat daar vader voor de eerste keer vertelde over de regels. Hij vertelde niet wat de regels waren, maar hij vertelde dat eigenlijk iedereen de regels overtrad. In het begin begreep ze het niet. Hij legde uit dat ze werden overtreden zonder dat andere of zijzelf het door hadden. ‘Let maar een op’ zei hij ‘neem zou tegenspreken. Tegenspreken kan op verschillende manieren worden opgepakt en sommige zijn er goed in om er omheen te draaien. Kleine techniekjes waarbij je eigenlijk zegt; je hebt absoluut geen gelijk, maar in werkelijkheid zegt; ik begrijp helemaal wat je bedoelt en je hebt ook helemaal gelijk maar… Begrip tonen, meeveren en weerleggen.’ Sinds hij dat tegen haar heeft verteld is ze erop gaan letten, en hij heeft gelijk alleen kan ze het niet delen in het dorp. Je kan iemand natuurlijk niet zomaar beschuldigen van een regel overtreding.

De avond in aangebroken en iedereen is al een enige tijd klaar met de werkzaamheden. In de avond in het gebruikelijk dat de mensen bij elkaar komen en samen eten. Dit gebeurt in eigen buurt en er zijn 6 vuurplaatsen. Hier worden vangsten uit de zee, groenten en vlees gekookt en gedeeld. Iedereen kookt ongeveer eenmaal per week met zijn of haar gezin. Het gezin dat kookt kijkt die dag vrij om alles voor te bereiden. Dan wacht iedereen in de rij en kan je zelf opscheppen. Er blijft altijd een restje over omdat ze bang zijn om het laatste uit de pan te scheppen.

Aan het eten vraagt haar buurtgenoot hoe het met haar avontuur gaat. Saamis is haar vriend en ze kent hem al haar hele leven. Ze vertrouwt hem. Ze wilt graag zeggen dat het goed gaat, maar het lukt niet. Ze is al dagen zenuwachtig. Over een paar dagen gaat ze vertrekken voor een langere tijd, ze heeft het al helemaal uitgestippeld. Ze wilt onderzoek gaan doen naar de planten die groeien achter de vee-velden, zegt ze. In werkelijkheid gaat ze haar vader opzoeken. Hij is zes jaar geleden vertrokken, omdat hij niet geloofde in het verhaal van onze geschiedenis. Er zaten nog veel haken en ogen aan beweerde hij, maar wie zou hem geloven? Hij wilde het zo graag bewijzen dat hij is vertrokken. Zal ze hem vertellen waarom ze werkelijk vertrekt? Ze denkt nog eens goed na en besluit het te zeggen. ‘Het gaat wel goed, ik ben alleen zo zenuwachtig.’ Logisch zegt Saamis ‘Het is heel dapper wat je gaat doen. Zeker met al die stugge mensen die je bekritiseren om wat je doet. Trek je maar niets aan van die reacties.’ Veel dorp bewoners beweren dat ze net zo gek wordt al haar vader en voorspellen dat ze nooit meer terug komt. Ze zou verleid worden door de geluiden in het wild en daar blijven. ‘Ik moet je wat vertellen’ zegt Lothar. ‘Ik ga geen planten onderzoek doen. Ik ga opzoek naar mijn vader’ Geschrokken kijkt Saamis haar aan ‘maar..’ Stamelt hij en dan stopt hij weer met praten. ‘Wat als ze erachter komen?’ fluistert hij bijna, bang dat iemand mee luistert. ‘Ik heb het nog tegen niemand verteld en dat moet jij ook echt niet doen. Ik meen het, als je dat doet mag ik nooit meer terug komen.’ Saamis denkt even na en zegt ‘natuurlijk zeg ik niets, maar hoe ga je het aanpakken?’ ‘Mijn vader sprak vaak over een ondergronds keldertje. Deze is gebouwd door zijn overgroot moeder om onderzoek te doen naar de wilden. Niemand durfde er uiteindelijk heen te gaan, bang om afgestoten te worden door vrienden en familie uit het dorp. Ik denk dat mijn vader daar heen is gegaan. Ik weet dat het achter de vee-velden ligt. Boven de ingang is een pruimenboom gepland door mijn oma.’ ‘Maar dat is oneindig groot, hoe ga je die ene pruimenboom vinden?’ ‘Tja leuk dat je dat vraagt, maar ik voel gewoon dat ik hem ga vinden.’ ‘Je bent knettergek’ en Saamis schud ongeloofwaardig zijn hoofd. Iets in zijn ogen zegt dat hij zich zorgen maakt. ‘Het komt wel goed, en als ik niets vind kom ik gewoon weer terug, maak je geen zorgen.’

En zo geschiedde Lothar liep in de ochtend vroeg weg, met de zon in haar rug. De heuvel over en door de boeren landschappen. Ze ploetert tot het einde van de middag door de velden en het wordt steeds minder bewoond. De glasvelden gaan over in bomen en hoge graslandschappen. Lothar loopt nog een paar uur en vind de pruimenboom. Onder de pruimenboom zit een hol, ze kijkt om zich heen zodat ze zeker weet dat niemand haar ziet en kruipt in het hol. Het hol is 10 meter diep en ze hoort stemmen, meerdere stemmen. Met een brok in haar keel komt ze dichterbij en als ze het hoekje om is treft ze daar vier mannen. Ze lijken op haar en de mensen van haar dorp. Houden ze zich al die tijd al schuil, hier in het hol? Zij kijken verbaast naar haar en de ziet iets van angst in hun ogen. Een van de mannen stapt naar voren en herkent haar. ‘Lot, je bent er’ stamelt hij. ‘Pa.’ Ze stapt op hem af en geeft hem een knuffel. ‘Hoe gaat het met je? Hoe gaat het met je onderzoek? Wie zijn deze mensen?’ ‘Ga eerst maar even zitten.’ en haar vader wijst naar een stoel aan de tafel. ‘Wat wil je drinken?’ En ze antwoord dat ze wel iets sterks kan gebruiken. Haar vader zet een kop voor har neus en gaat tegenover haar zitten. De andere drie mannen kijken afwachtend zijn kant op. ‘Lot, ten eerste wat fijn om je te zien. Ik had niet verwacht dat je me zo snel zou opzoeken, maar wel tijd gehoopt. Hoe reageerde je moeder?’ ‘Mama weet hier niets van, ze denkt dat ik onderzoek aan het doen ben naar planten. Wie zijn deze mannen pap?’ Ze verandert haar houding en steunt met haar ellebogen op tafel om meer naar voren te leunen. ‘Ach, wat onbeleefd. Ik vergeet mijn vrienden aan je voor te stellen. Deze grofgebaarde man heet Roka.’ Hij wijst naar de man die het dicht bij Lothar zit. De man klinkt met zijn hoofd richting haar. Hij heeft bruine ogen en volle wenkbrauwen. Zijn haar is donker net zoals het haar van de andere mannen. Haar vader stelt de andere twee mannen Klaro en Jitsky ook voor. Ze bekijkt de mannen goed en kijkt naar haar vader. In het dorp waar Lothar woont hebben mensen tegenwoordig de gewoonte het haar te blonderen. Haar vader had ook licht haar, dat is eruit gegroeid. Buiten dat lijken ze echt veel op haar dorpsgenoten. ‘Waar komen jullie vandaan?’ De mannen aarzelen en kijken vragend naar vader. Hij geeft toestemming door middel van een korte knik. Roka neemt het woord en zegt in een teug ‘wij zijn mannen uit het wild.’ Lothar schikt zichtbaar en kijkt haar vader verontwaardigd aan. Is haar vader gek geworden? Waarom zitten ze hier zo vriendelijk? Is dit een dekmantel? ‘Wat hebben jullie met mijn vader gedaan?’ Lothar weet niet wat ze moet voelen. ‘Ik zal het je uitleggen, Lot.’ Lot, zo noemde hij haar vroeger altijd. Ze kijkt in de vertrouwde ogen van haar vader en kalmeert. ‘Ik vond het moeilijk, heel erg moeilijk om te geloven dat de wilde slechte mensen waren. Het verhaal van onze geschiedenis klopte gewoon niet. Waarom vertrouwde ze de leider nog? Waarom moeten we worden gehandhaafd en waarom moeten er mensen worden opgesloten? Zes jaar geleden besloot ik weg te gaan om het uit te zoeken, vanuit dit hol. Dagen heb ik hier gezeten om uit te zoeken hoe ik in contact zou komen met de wilden. Ik hoorde de tweede dag mensen langs het hol lopen en zo hoorde ik dat dagelijks. Ze waren dus in de buurt. Ik heb de eerste dagen in de nacht een spoor van eten gemaakt. Na twee weken gaf ik het op, er was niemand gekomen. Later bouwde ik een val op de plek waar ze liepen, maar na een week ving ik geen wilden’. De andere mannen lachen binnensmonds. Vader kijkt naar de mannen en een rode gloed vult zijn wangen. ‘Achteraf was het ook wel een echt duidelijk dat daar een val lag.’ En hij lacht mee uit zelfspot. ‘Ik was er al helemaal klaar mee, ik verveelde me overdag enorm en het begon warm te worden in het hol. Toen op een dag, ik hoorde de wilden praten met elkaar. Praten! Ik snapte er niets van, in mijn beleving spraken de wilden geen mensenstaal. Praten, zoals jij en ik. Ik werd een beetje gek in het hol dus ik maakte, uit ironie, een bordje met kom binnen met een pijl richting het hol. Het werkte, binnen een dag stond er een vrouw en haar zoon in het hol. Ik was doodsbang maar zei hallo. De vrouw zei hallo terug en ze vertelde dat ze geen idee had dat hier een hol zat en dat ze dit optrekje bijzonder vond. Ze vertelde dat ze hier elke dag langsliep samen met haar zoon. Ik bood haar drinken aan en we hebben heel de middag zitten kletsen. Een paar dagen laten kwam ze nog een keer terug en nodigde me uit om het dorp te bekijken. Ik liep met haar mee, een klein beetje bang dat het een valstrik zou zijn. Onderweg waren we weer haar het kletsen en heel mijn wantrouwen verdween. De wilden leven in bomen en zijn veel meer met de natuur bezig dan wij zijn. Elke dag kwam ik terug en ik werd voorgesteld aan andere. Iedereen was zo warm en open. Een enkeling wantrouwde me, maar het overgrote deel was vriendelijk en ik raakte al snel bevriend met Roka, Jitsky en Klaro.’ Het was even stil aan tafel. Dat is fantastisch pap, echt waar, maar waarom kwam je nooit terug?’ Een schot in de roos, zijn enthousiasme verdwijnt van zijn gezicht en hij kijkt ineens serieus. ‘Ik had het hier zo naar mijn zin Lot, de mensen waren vriendelijk, er is hier geen baas, mensen werken samen en zorgen voor elkaar, een hogere macht en niemand die zegt dat je moet werken. Je doet het gewoon, in naam van de community. Ik kon niet terug naar het dorp met het verhaal dat de wilden wel deugen. Niemand zou me geloven en ik was ontzettend bang om gebannen te worden. Ik was ook bang dat jij en je moeder me niet zouden geloven. Wat had ik moeten zeggen? Ja ik heb onderzoek gedaan en het verhaal wat ons al zo lang wordt voorgehouden klopt gewoon niet. De wilden waar we zo bang voor zijn, zijn niet eng. Ik was bang opgesloten te worden en nooit meer vrij te zijn.’ Ik snap het pap. De mensen in het dorp zijn stug als het gaat om nieuwe ideeën en vele hadden geen hoge pet op van vader. Ze moeten een plan bedenken, denkt Lothar. Hoe gaan we dit idee aan de het dorp introduceren?

[winniesluis]

feedback op het vak educatief project

dit vak is niet belangrijk voor de opleiding. er is niets dar relevant is voor de opleiding dat wij hier leren. ik snap niet waarom we dit vak hebben. ik kan mijn tijd beter besteden. de opdracht was verschrikkelijk en ik weet niet wat de leerdoelen zijn. ik vind het belachelijk dat we een product aan het maken zijn voor onze leraren om later ook nog eens te verkopen. waarschijnlijk denken zij “o wat gezellig. ik laat mij daarin tegen niet gebruiken en als ze willen dat ik voor hun productie ga leveren mag ik wel een loon krijgen. er is bij deze opdracht heel veel creativiteit verloren gegaan omdat ze geen vertrouwen hebben in onze creatieve marketing skills. zij hebben hun eigen visie als “de enige echte”  gesteld dat ik heel zonde vind van de hoeveelheid creativiteit die verloren gaat. ook hebben ik het gevoel dat ze niets met kritiek op hun opdracht doen na meerdere malen naar hun toe te komen om met mijn kritiek de creativiteit niet verloren te laten gaan. het is nu niet meer onze toolkid maar die van hun. ik hoop dat ze betere opdrachten gaan bedenken waar we misschien wel iets aan hebben. ook nemen ze niets aan van leerlingen die een achtergrond hebben in verkoop en management of design. dat is weer super jammer. 

[brigitte4vd-blog]

Eindbalans CKV 5V

CKV                                       Eindbalans                                        5V                                         Brigitte Mulder

Maak een recente kunstautobiografie (aan hand van werkboek 1,4). Vergelijk je huidige kunstautobiografie met die uit begin 4 VWO.

 In de afgelopen jaren ben ik naar een aantal musicals geweest, een daarvan is soldaat van oranje. Ik vond het verhaal van soldaat van oranje erg aangrijpend en erg goed gespeeld. Ook vond ik het decor erg mooi en kwam alles erg geloofwaardig over. Het leek echt of je midden in het verhaal zat. Ook ben ik naar de musical sister act geweest. Het was een grappige musical met een achterliggende gedachte. Ook deze vond ik erg goed gespeeld en werd je mooi meegenomen in het verhaal.

Door het vak CKV ben ik jammer genoeg niet anders naar musicals gaan kijken. Ik blijf ze erg leuk vinden maar ik ben er niet anders over gaan denken.

 Op mode gebied heeft CKV mij wel een beetje veranderd. Eerst had ik helemaal niks met mode en gekke modeshows. Tegenwoordig kijk ik wel meer naar de vormen en stijlen en materialen die er gebruikt worden. Dit vind ik nu interessanter omdat ik er meer over weet.

 Ook met muziek zijn er kleine dingen veranderd. Eerst luisterde ik alleen het nummer en als het een leuk deuntje had bleef ik het luisteren. Tegenwoordig luister ik ook meer naar de tekst en naar de opbouw van het liedje.

 Fotografie, met fotografie heb ik nooit veel gehad, als andere mensen een mooie foto maken vind ik het mooi om te zien maar verder zou ik zelf niet snel foto’s maken. Ik zou er zelf net als aan het begin van CKV niet snel een fototoestel bij pakken.

 Laatst ben ik naar een museum geweest, voor het eerst sinds lange tijd. Vroeger ging ik vaak naar musea en vond ik het verschrikkelijk. Maar laatst toen ik in Bilbao naar het Guggenheim ging moet ik eerlijk toegeven dat ik het best wel interessant vind. Als je een tijdje naar een schilderij of kunstwerk kijkt zie je allemaal verschillende dingen en komen er allemaal gedachtes boven. Dus mijn interesse voor schilderijen en  kunstwerken wel gegroeid.

 Architectuur, voor het gedeelte architectuur had ik een molen ingeleverd, omdat ik dit een erg mooie architectuur vind en ook nog eens typisch Hollands. Architectuur vond ik toen al interessant en ben ik ook geïnteresseerd in gebleven. Af en toe zie je gebouwen staan en dan vraag je je af hoe dit gebouw gebouwd is en met wat voor reden. Dit blijf ik interessant vinden.

     Is er iets verandert in de omgang met en je beleving van kunst en cultuur in het algemeen?

 Ja, geen super grote verschillen maar toch wel een paar. Door dit vak heb ik meer geleerd over kunst en cultuur. Doordat je er nu meer van weet kijk je vanuit een ander opzicht naar de kunst. Dit maakt het een stuk interessanter.

Eerst had ik een hekel aan alles wat met kunst en cultuur te maken had, nu vind ik het ergens wel leuk en vind ik het niet erg om af en toe kunst en cultuur te bekijken/te bezoeken.

 Wat is je visie op de onderdelen van het vak?

Thema’s                                                     wat is kunst/film/lachen/eureka

Keuzeopdrachten                                  zie werkboeken en dossier

Culturele activiteiten                            eigen keuze en bespreekschema’s

Anders

De thema’s die bij dit vak aanbod zijn gekomen vind ik juist gekozen. Er word contact gelegd met de wereld waarin wij, de jongeren, zich bevinden. Hierdoor sluit het beter aan en vind iedereen het een prima vak.

De keuzeopdrachten vind ik ook goed bedacht. Doordat je telkens twee keuzes hebt bij een bepaald onderwerp. Door deze kleine keuze is het makkelijker om toch creatief te blijven en alsnog je eigen ideeën uit te voeren. Ook dit vind ik slim aangepakt.

De culturele activiteiten staan mij wel een beetje tegen bij het vak CKV. Ik ga naar een museum als het zo uitkomt en af en toe kom ik echt wel bij een musical of iets in die richting. Ik vind het raar dat school ons verplicht om naar zoiets toe te gaan, ook al snap ik dat het doel van CKV is om ons in contact te laten komen met kunst en cultuur.

Hoe denk je in de toekomst tegenover culturele activiteiten te staan?

  Een culturele activiteit op zijn tijd lijkt mij prima. Ik zal nooit een persoon worden die iedere week in een museum te vinden is maar dat hoeft natuurlijk ook niet. In de vakantie ga ik altijd wel naar kerken, musea en musicals. Dit zal ik zeker blijven doen.  Ook ga ik binnenkort nog naar een festival en een concert. Dit hoort natuurlijk ook bij een culture activiteit. Ik denk dat ik gemiddeld een keer per maand een culture activiteit ga bezoeken.

    Maak een top drie van de door jou bezochte culturele activiteiten en praktische opdrachten. Beredeneer je keuze. Gebruik inhoudelijke goede argumenten en laat zien dat je vooruit bent gegaan in je ontwikkeling als je het hebt over kunst.

Culturele activiteiten top 3:

Soldaat van oranje: Erg mooie en boeiende musical. Meeslepend, spannend en een deel werkelijkheid. Erg mooi om heen te zijn geweest.

Anne Frank Museum: het is klein maar fijn, de sfeer die daar hangt is erg bijzonder en het is een erg belangrijke herinnering aan onze geschiedenis. Ooit in je leven moet je gewoon naar het Anne Frank huis gaan.

Bevrijdingspop Haarlem: afgelopen jaar ben ik naar bevrijdingspop geweest. Ik vond dit erg leuk vooral door de sfeer die er hangt en de vrolijkheid van de mensen. Ook de vele soorten muziek vond ik leuk om te horen. Van Triggerfinger tot Ralf Mackenbach, ze waren er allemaal, helemaal top.

Praktische opdrachten top 3:

Stop motion: vorig jaar hebben wij bij CKV een stop motion filmpje gemaakt. Dit was een erg leuke opdracht. We hadden met Playmobil het clipje van Gers Pardoel nagemaakt. Het nummer ik neem je mee. Het was goed gelukt en erg grappig om te doen.

Parodie: dit jaar hebben we een parodie gemaakt op het liedje blub ik ben een vis van K3. We hebben de tekst veranderend en wat was naar onze mening, Meike en ik, een leuk liedje geworden.

Wasteland: bij deze opdracht hebben wij van afval een nieuwe creatie gemaakt. Wij hadden voor deze opdracht doppen gespaard en hier een park van gemaakt met de boodschap “keep our park clean”. Ik vond het een leuke opdracht en het is ook nog eens goed om te beseffen hoeveel afval we produceren en het opruimen hiervan. Goed voor het besef.

[saskiaeigenwijsz]

Een afschuwelijk verhaal

Lieve lezers,

Ik krijg heel vaak complimenten over mijn manier van schrijven. Mensen vinden de stijl leuk en vinden mijn verhalen leuk om te lezen. Deze keer zal dit heel anders zijn, ben ik bang. Dit wordt geen leuk verhaal en als je geen hele sterke maag hebt, zal ik het je ook zeer afraden om het te lezen.

Eigenlijk zou ik er een leeftijd op moeten plakken.      Dit is geen verhaal voor 16+, geen 18+, geen 21+, Maar misschien wel 45 +

Zoals jullie weten ben ik hulpverlener en aan de door mij zelf opgevraagde referenties te zien, mag ik concluderen dat ik best goed in mijn vak ben. Iedere horoscoop, of numerologisch rapport dat ik van mij zelf opvraag, vertelt mij dat ik een fantastische counselor  ben, dat ik de gave heb om mensen te helpen en naar ze te luisteren. Om echt een verschil te maken in hun leven.  Dat is mooi! Heel erg mooi. ik doe het ook graag; ik vind het fijn om mensen te laten groeien en (iets) gelukkig (er) te laten zijn in hun leven.   Ik krijg er echt een kick van als ik  iemand helemaal in de put vind, waar de rest van de wereld de persoon in kwestie heeft achter gelaten ( terecht of onterecht) en deze persoon er dan uit te halen en te laten zien hoe mooi het leven is en hoe ze zelf de controle kunnen terug pakken, om ook te kunnen genieten in die mooie wereld.   Iedereen kan dat met een beetje hulp. Want iedereen heeft een talent ,of een kracht die hij/zij in kan zetten.  Iedereen?  ik hoor een voormalig vriendin al in mijn oor fluisteren op sissende toon: “Niet iedereen kan dat Saskia”    Heel irritant dat ze dat doet. Ik leef namelijk graag in de overtuiging dat geluk een keuze is in je leven. Je kunt kiezen om bij de pakken neer te gaan zitten en te klagen, hoe zwaar en zielig je het hebt en de rest van de wereld de schuld geven van jouw ellende, maar ik kies liever voor het advies dat mijn zoon mij een paar jaar geleden gaf : 

If life gives you lemons,..... Make Lemonade!! 

Geluk zit hem namelijk niet in 10 miljoen op de bank, een kast van een huis, een geplastificeerd gezicht en 246 paar schoenen in de kast, die je eigenlijk toch nooit draagt, omdat 95% ervan kut loopt.  Geluk zit hem in houden van jezelf, een tevreden gevoel van binnen, genieten van de zon, lieve mensen om je heen, lekker slapen in je eigen bed ( of dat van iemand anders) samen eten onder het genot van een goed gesprek. En precies genoeg geld om wel je rekeningen te kunnen betalen en af en toe iets leuks te doen. 

Geluk zit hem ook in een knuffel van iemand die jou lief vindt,... of gewoon aardig. 

Geluk zit hem in een man die een vlinder voor je vangt en die vlinder richting de zon loslaat en zegt; Kijk Sas, voor jou....  die blije vlinder die opgelucht richting de zon vliegt, dat momentje met degene die de moeite nam om dat mooie wondertje van de natuur voor mij te vangen. dat is ook geluk.   

Nou kun je makkelijk zeggen: Ja maar Sas, jij hebt dat geluk, want jij hebt toevallig zo’n man die dat voor je doet. Is dat zo?   Is dat geluk?   Of is dat ook een puur gevolg van de keuzes die ik mijn leven heb gemaakt? Ik heb er namelijk na iedere hobbel, bobbel en tsunami in onze relatie weer voor “gekozen” om mijn schouders er onder te zetten. Ik heb er voor gekozen om te blijven vechten voor hetgeen waar ik in geloofde. Onze vriendschap, je leest het goed, niet onze liefde, maar onze vriendschap. Dat is namelijk de basis van onze liefde. Liefde zonder vriendschap  bestaat in mijn opinie niet. Ik heb er niet voor gekozen om bij iedere imperfectie op zoek te gaan naar iets beters, iets anders. Ik heb gekozen om mijn ruwe stekelige rotsblok te blijven bikken, schuren, beitelen en poetsen tot ik de diamant in het midden gevonden had. En hij komt nu steeds meer aan de oppervlakte,..... 

Is dat geluk? Geluk dat mij zomaar in mijn schoot geworpen is? Nee! Dat is keuzes maken en keihard werken. En dan is de uitkomst dat je gelukkig wordt van je eigen keuzes en wat mij betreft geld dat ook voor vriendschappen, een baan, je huis, etc,....

Maar die pessimistische vriendin heeft natuurlijk wel een beetje gelijk, geluk is niet voor iedereen een keuze. Maar ik hou me toch heel stevig vast aan mijn visie, omdat ik anders het leven niet meer aan kan. Ik móet geloven dat er ergens een mogelijkheid is die we zelf in de hand hebben.   Waarom heb ik dat zo nodig?  

Omdat ik bijna dagelijks de onderkant van het leven zie. Een onderkant die heel erg verschrikkelijk is. Zo verschrikkelijk dat veel mensen, jij waarschijnlijk ook, er niet naar willen kijken, maar er wél een mening over hebben.  (Ik merk dat ik afdwaal van wat ik wil gaan zeggen, maar dat moet wel even.)  Ik durf te zeggen dat je die mening niet mag hebben. Je  hébt namelijk geen idee waar je het over hebt. Het deel van het leven, waar geen keuze is, is zo complex, daar mág je gewoon niet over oordelen, als je niet precies weet wat de achtergronden zijn. Het gaat hier namelijk over mensen, mensen die als kinderen geen kans hebben gehad, omdat ze zoveel trappen van het leven hebben gekregen, dat ze nooit hebben kunnen ontwikkelen tot een gezond denkende volwassene. Mensen die zijn geboren met een psychische kwetsbaarheid en die niet de juiste mensen om zich heen hebben gehad, waardoor ze wellicht tóch een kans hadden op een volwaardig en (enigszins) gelukkig leven.  Ik weet namelijk van heel dichtbij dat het ook mogelijk is om met een persoonlijkheidsstoornis wél een carrière en een gezin te kunnen hebben. Maar dan heb je wel de juiste steun nodig, mensen om je heen die jouw krachten en talenten naar boven weten te halen.   De mensen waar ik dagelijks mee te maken heb, hebben dat allemaal niet gehad. Geen goede liefde volle ouders, geen lieve vrienden, geen krachtige partner, geen goed voorbeeld.   Daarom zijn ze op de verrotte plek terecht gekomen waar ik al jaren werk.  De plek is verrot en niet verrot.  Hij is aan de ene kant heel erg mooi, omdat er elke dag mensen naar toe gaan, mensen net als ik, die met veel plezier en passie voor deze zieke kant van het leven willen zorgen. De psychiatrie is een hele harde wereld, propvol ellende, afschuwelijke walgelijke zwart gallige uitzichtloze ellende. Niet iedereen is sterk genoeg om daar te kunnen werken. 

Dat is een gave! 

Denk niet dat je dat wel even doet. Je hebt geen idee!!! Maar het is ook leuk, we lachen er ook veel. Mét deze kapotte mensen. En heel soms ook een beetje óm deze kapotte mensen. Maar wij mogen dat, want wij zorgen ook voor ze en zo hard als we soms om hen lachen, lachen we ook om onszelf. Als je dat niet kunt, ben je namelijk geen goede hulpverlener en geen goed mens. Wij zien elke dag mensen die vechten tegen de demonen en wanen in hun hoofd, die vechten tegen de trauma’s uit het verleden, die vechten tegen de gevolgen van mishandelingen die ze is aangedaan, die vechten tegen hun verlangen naar drugs, in welke vorm dan ook, die vechten tegen ons en onze regels, die vechten tegen zichzelf en hun onvermogen. Mensen die zichzelf op verschrikkelijke wijze verwonden: Ze bonken in afzondering soms uren met hun hoofd tegen de muur, ze knippen zichzelf op armen en benen open met een nagelschaartje, ze stoppen scheermessen en glasscherven, keuken messen puntenslijpers  in de meest intieme gaten van hun lichaam, ze drukken sigaretten peuken uit op hun eigen lijf. Mensen, zoals als jij en ik,  mensen die ook kinderen zijn van iemand, broers en zussen zijn van iemand, helaas soms een ouder zijn van iemand en heel soms, bijna nooit, een partner zijn van iemand.   Nu hoor ik je denken: Laten jullie dat dan toe? Nee natuurlijk niet! Maar deze mensen zijn zo ziek, dat ze altijd wel een onbewaakt moment weten te vinden om zich zelf deze dingen aan te doen. Dát is de kant waar ik al heel lang tegen aan kijk. 

En zelfs op deze plek probeer ik mensen bij te brengen dat ze een keus hebben. Probeer ik dat diep verstopte talentje te vinden, waar ze een heel klein beetje geluk mee kunnen genereren. Want als je dan toch daar binnen moet zitten, dan moet je toch af en toe ook een momentje van geluk voelen? Moet je toch soms heel even een klein momentje blij kunnen zijn? Kunnen lachen? Iets lekkers kunnen eten? Blij kunnen zijn met een mooie tekening  of een kledingstuk dat je zelf hebt gemaakt? Iets?    Dat is wat ik doe.  

Ik heb ook heel lang gedacht dat dit mijn missie was. Ik heb namelijk wel een keus, ik heb een lief gezin, gezonde kinderen ( al vraag ik me af in hoeverre dat een gevolg van mijn keus is geweest, dat is wel een vorm van geluk denk ik) Ik heb best een leuk leven, met lieve familie en vrienden om mij heen. Mensen op wie ik kan bouwen en van wie ik kan leren. Dus in ruil daarvoor heb ik heel lang gedacht dat ik verplicht was om deze mensen, deze zwarte kant van het leven, niet in de steek te laten. Ik heb blijkbaar het talent gekregen om ze te helpen, dus dan ben ik dat ook verplicht. Iets met Karma.    Maar gisteren was ik het opeens zo verschrikkelijk zat! Ik had eergisteren een gesprek met mijn zoon, over de mooie dingen van het leven: reizen, muziek, kunst, verzorging, stijl.

Er zijn gewoon echt mensen die geld verdienen met de mooie dingen van het leven, de dingen die het leven verrijken en mooi maken. Misschien ben jij ook wel zo iemand.  Dat noem ik ook geluk.  Daarmee zeg ik niet dat ik pech heb, want ik heb er zelf voor gekozen om op deze manier mijn geld te verdienen. Ik heb er ook heel veel uitdagingen uitgehaald, successen gekend en heb ik hele mooie emoties mogen delen met hele lieve bijzondere mensen, die mij genoeg vertrouwden om me dicht bij hun kostbaarste bezit te laten, namelijk hun hart hun gevoel, hun verdriet, hun gezin. Dat is een groot kano een enorm compliment. Dat zou ik nooit pech durven noemen> ik heb er ook geen spijt van. Alleen mijn energie voor de zwarte kant is op. Dus het is tijd dat ik  me meer ga bemoeien met de mooie kanten van het leven. 

Een bezorgde moeder in haar kracht zetten. Een vader en een moeder weer met elkaar leren communiceren. Ouders laten zien hoe leuk hun kind eigenlijk is. Maar ook trainingen geven waar ik mensen vaardigheden mee kan geven om blij te zijn, met zichzelf, met het leven.  Mooie dingen creëren , blije mensen.  Daar wordt ik namelijk zelf ook heel erg blij van. Ik wil dat gaan doen op een creatieve vrolijke manier met liefde en humor. Vooral humor!! want dat is toch wel heel erg belangrijk in het leven. Een crisis is belangrijk omdat het altijd iets positiefs te weeg brengt, iets waar zonder de crisis geen ruimte voor was, maar humor en vooral lachen, is minstens zo belangrijk.  Ik kies bij deze voor de vrolijke kant van het leven en ik weet nu al dat ik daar heel gelukkig van ga worden. en hopelijk heel veel mensen met mij. En als ik daar ook nog eens een fatsoenlijke boterham mee mag verdienen, dan zal ik daar niet rouwig om zijn. Ik zal mijzelf daar toestemming voor geven. Want geld alleen maakt absoluut niet gelukkig. Geld geeft je slechts vrijheid en onafhankelijkheid en de middelen om voor anderen ook iets te kunnen betekenen. Dus het is zeker een heel wenselijk middel om ook te hebben.  Alleen als geld je enige motivatie is, dan zal je er ooit gelukkig van worden.   Geluk is ook nooit het einde van de lijn, geluk is niet het uiteindelijke doel waar je naartoe werkt, geluk is de weg erheen. Geluk zijn de mensen die met je mee wandelen, of vechten. Geluk is de ervaring die je op doet, geluk is de les die je iedere dag leert. Geluk is weten dat je de weg die je bewandelt samen aflegt.

Open deuren,... ik weet het,... maar we moeten ze blijven benoemen, want er zijn nog veel te veel mensen die de open deuren laten voor wat ze zijn en er depressief en verdrietig aan voorbij gaan,.......

[karina66]

MÜNCHHAUSEN BY PROXY SYNDROOM,NARCISME EN ADVOCATEN DIE ZICH OMHOOG NEUKEN OVER ONSCHULDIGE RUGGEN VAN ANDEREN.!!!! --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Kent u dat.? Advocaten die de neukvriendjes zijn van zorginstellingen,zoals de j.p.v.d.bent haalderen,en die zichzelf willen verrijken over de ruggen van anderen voor hun eigen gerief.? Nou.ik inmiddels wel. Onderstaande foto is MR.jacob bisschop van Dommerholt Advocaten in Zwolle. Het vieze advocaten hufter vriendje van de j.p.v.d.bent haalderen.dezelfde idioten die om de haverklap valse aangiftes lopen doen,en dan denken dat deze onderstaande viezerik dat wel even op zal lossen.nou ik dacht het dus echt even niet.!! Deze gladde yup met z,n enge uitgestreken smoelwerk,waarschijnlijk zo gereformeerd als de pest heeft de strafbare techniek om ouders en kinderen op een zwaar,walgelijke manier de grond in te praten,en dan denken dat hij gelijk heeft.münchhausen by proxy dus.en ook in de rechtszaal loopt meneer zwaar uit z,n nek te blazen,en uit te stralen dat hij zo verschrikkelijk goed is.NOT!!! Zwaar narcist dus.dat is wel duidelijk.!! Deze zwaar gestoorde crimineel brengt constant dossiers in,die al jaren geleden,afgehandeld zijn.hij heeft samen met z,n vriendjes van de j.p.v.d.bent haalderen de mediation via de rechtbank moedwillig kapot gemaakt.op de laatste dag van de mediation zijn ze niet eens meer op komen dagen.een dag later.gisteren dus kwam advocaten vriendje bisschop met wederom een leugendossier.het tweede in korte tijd,waaruit bleek dat alle oude meuk weer naar boven was gehaald.facebook,WordPress,Google,Twitter.echt zo vuil.zo privacy schendende,zo zwaar intimiderend.zo zwaar schofterig.!! Orde van advocaten,leest u even mee.deze j bisschop dient met onmiddellijke ingang ontslagen te worden wegens list,leugen en bedrog.met zijn leugendossier misleidt hij de rechter keer op keer weer.hij wenst opzettelijk en moedwillig onschuldige burgers kapot te maken voor eigen gerief.voor de eigen criminele geldzak vol met smerig ,vies,vuil bloedgeld.waarvan hij naar de meest dure vakantielanden kan,om het daar met bakken vol uit te kunnen geven.vuile opzet dus.Deze man is ZWAAR SCHULDIG.!! En als onze jurist dit zwaar verzonnen kort geding gaat behandelen,gaat hij ervoor zorgen dat deze arrogante,verwaande klote advocaat een pak slaag krijgt in de rechtszaal.dit soort kerels horen in dit vak echt niet thuis.deze j.bisschop heeft ons willens en wetens psychisch willen misbruiken,om er zelf beter van te worden.KOTS.!!!! En z,n vriendjes die hij in de kont wilde neuken om zo zichzelf te kunnen verrijken over andermans rug zorgen er nu ook voor dat letterlijk alles wat ze doen STRAFBAAR wordt,sterker nog,al is.de feiten,die wij inmiddels naar buiten gebracht hebben mogen meer dan duidelijk zijn. Wij zijn het zat om door deze gladde zwaar criminele figuren nog verder kapot gemaakt te worden.derhalve volgt er een sv 12 procedure.wie niet horen wil,moet dan maar voelen.einde verhaal.!!

[healthy-angelique-pieters-blog]

SEH - STROKE-NAAR HUIS

Dan kom je op de spoed eisende hulp, de SEH afgekort. Daar staat een hele batterij aan doktoren,verpleegkundigen, laboranten en wat al niet meer gereed om van alles met je te doen. Ze willen je bloed, ze willen foto’s, ze willen neurologische testjes doen, ze willen informatie, ze willen heel veel. Maar vooralsnog door al dat tumult heen, voel ik warmte en betrokkenheid. Ook hier doen ze hun werk met liefde en passie voor het vak,In alle consternatie ben ik “mijn” broeder even uit het oog verloren. Ik had ‘m nog zo graag willen bedanken voor het teruggeven van mijn been, arm en spraakvermogen. Ahh ja hij is er nog, even een glimp tussen het gordijn door, hij zwaait naar me, steekt zn duim omhoog en weg is hij. Even voel ik me leeg, maar dat duurt maar kort er komen weer andere broeders en zusters voor in de plaats. Mijn man zit hulpeloos op de stoel naast me, wat moet hij zich verschrikkelijk voelen. En dan ben ik ook nog zo boos, ik geef ‘m een klein lachje, niet dat er veel meer kan dan dit, maar hij pakt mn hand en zegt sorry. Geeft niet, zeg ik... ‘t komt wel goed. Ik heb geluk gehad, zeg ik voor de zoveelste keer. Ik kan het wel honderd keer herhalen, ik heb geluk gehad!! Na alle toeters en bellen op de SEH word ik op een ander bed getild en naar de gang gereden, het is druk, ik moet alweer plaats maken voor de volgende. Na enige tijd komt er een verpleegkundige op me afgelopen, ze is van de stroke afdeling, ze is lang heeft een kromme rug en grijs haar slordig in een knot opgestoken. Door het licht in de gang lijkt ze ook nog eens heel wit. Ik schrik er een beetje van... Als dit mijn laatste reis is denk ik, dan komt zij me vast halen. Terwijl ik dit denk heb ik al spijt. Als ze vlak bij me is zie ik haar pientere en vriendelijke blauwe ogen. Hoe oud zou ze zijn?? Vast al tegen pensioen aan, maar ik voel me om een of andere reden heel gerust gesteld door haar aanwezigheid. Vast omdat het nog zo’n zuster is van de oude stempel. Dat zie je aan alles. Niks modern onderwijs, praktijk en stoffige leerboeken, dat is wat zij is. En terwijl ze mn bed duwt dommel ik even weg....

[lezismore-lez]

Omdat ik verschrikkelijk uitstelgedrag heb ga ik sowieso buizen op een paar vakken, ik vind dat opzich ni erg, maar mijn ouders is een ander verhaal. Van tegen Brussel, maar toch gekozen om in Gent te gaan studeren? Een jaartje meer of minder maakt de zaak ni he dus die drie vakken zijn niet zo erg. Zeer drukke en stressvolle week voor de boeg, eens beginnen aan alle groepswerken en papers die volgende week af moeten zijn, plus voetbaltrainingen. Uw plannen?

Haha uitstelgedrag, ik ken dat! Je hebt wel nog een hele maand december tho! Een weekje voor een vak volledig te studeren. Examens beginnen bij u ook januari of? Komt goed, you’re not alone! Haha ik zou hetzelfde aan u kunnen vragen hé. Van de Kempen en eerst naar Brussel gaan studeren. De keuze voor Gent was snel gemaakt, ik wou graag een plek voor mijzelf en ik kende hier wel al wat mensen dus. En wow, hebt gij ook zoveel papers en groepswerken? Echt wat doen ze de studenten aan tegenwoordig. Ik ben op automatische piloot aant leven tegenwoordig. But you’ll manage! Stap voor stap. Eerst het hoogst noodzakelijke aanpakken en niet vergeten denken aan uw eigen. Voetbal, in de Kempen of in Antwerpen zelf dan? Mijn plannen zijn eig ook papers en groepswerken. En dit weekend komt mijn vriendin wss langs, mijn mama is niet thuis dus!

[joysinteur-blog]

Kunstautobiografie

I Mijn vroegste herinnering De herinnering die als eerst mij te boven schiet, is een toneelstuk op de basisschool. Om precies te zijn in groep 2/3 van basisschool de Vogels, in Oegstgeest. Ik weet er niet veel meer van, maar wat ik weet, zijn de leukste herinneringen. Ik moest met mijn klas een toneelstuk opvoeren voor de hele school en alle papa’s en mama’s. Volgens waren alle kinderen best wel zenuwachtig. Iedereen had zijn eigen rol. Mijn rol was het spelen van een kat en de rol van mijn tweelingbroer was het spelen van een leeuw. Speciaal voor mij, maakte mijn oma een hele mooie kattenpak, waardoor ik leek op een echte kat. Mijn moeder zegt dat het geen toneelstuk was, maar een soort opvoering. Volgens haar las de juffrouw een verhaaltje voor en zaten wij achter haar op een bankje. En wanneer ze dan een bepaalde zin zei, zoals: “De kat miauwde van geluk”, moest ik miauwen. Het was net een levend verhaaltje. Maar we moeten niet vergeten dat wij rond een jaar of 5 waren, dus iedereen hoefde er niet heel veel van te verwachten.

II Culturele activiteiten

- Films Ook al heb ik er weinig tijd voor door school, ga ik wel regelmatig naar de bioscoop. Meestal in de vakanties en vooral met mijn moeder en mijn broertje. Wij hebben onder andere de films ‘Michiel de Ruyter’, ‘Bridget Jones’s Baby’ en ‘Beauty and the Beast’ gezien. ‘Michiel de Ruyter’ is een Nederlandse epische, historische avonturenfilm uit 2015. ‘Bridget Jones’s Baby’ is een Amerikaans-Brits-Franse film uit 2016. En ‘Beauty and the Beast’ is een Amerikaanse musicalfilm uit 2017. Alle drie de films zijn van een totaal andere genre, namelijk historie/avontuur (Michiel de Ruyter), komedie (Bridget Jones’s Baby) en romantiek (Beauty and the beast). Ik vond  vooral ‘Bridget Jones’s Baby’ en ‘Beauty and the Beast’ leuk. Dat komt doordat ik het meest houd van films met als genre romantiek en/of komedie. Het minst houd ik van thriller en actie, ik ben meer van het lachen.

- Boeken Aan de ene kant vind ik boeken lezen leuk, maar aan de andere kant ook niet. Als een boek geen leuk verhaal heeft en geen goed geschreven einde (en daarmee bedoel ik niet dat het goed moet aflopen, maar dat het goed geschreven is) vind ik het gelijk al een verschrikkelijk boek! Vandaar dat ik niet zo veel boeken lees. Ik heb namelijk alleen nog maar boeken gelezen omdat het moest van school en ik daar uiteindelijk een cijfer voor kreeg. Boeken van Maren Stoffels heb ik wel veel gelezen. Zoals ‘Stapelverliefd’, ‘Je bent van mij’ en ‘Dreadlocks & Lippenstift’. Dat vind ik over het algemeen hele leuke boeken!!! Volgens mij heb ik deze boeken gebruikt voor een boekverslag in de 1e, 2e en 3e klas.

- TV programma’s Spelshows zijn mijn favoriet! ‘Ik hou van Holland’ is een van mijn favoriete tv-programma’s. Schreeuwen naar de tv als je het antwoord weet! I love it! Jammer genoeg, komt er dit jaar geen seizoen. Linda de Mol had een ander leuk idee als vervanger voor ‘Ik hou van Holland’. Ook vind ik ‘Zullen wij een spelletje doen’ een leuk programma. Nick en Simon strijden tegen elkaar voor de winst. Dit doen zij niet alleen, maar samen met hun publieksvak en gast BN’ers. En ook een favoriet van mij was ‘Rad van Fortuin’. ‘Rad van Fortuin’ werd gepresenteerd door André Hazes, maar die is er mee gestopt. Ik weet dus niet of er nog een seizoen komt. De kandidaten moeten zoveel mogelijk  geld bij elkaar verdienen door aan het rad te draaien en het woord of zin te raden. Zo kan ik wel even door gaan met het opnoemen van leuke programma’s.

- Musea Om eerlijk te zijn haat ik musea!!! Ook al ben ik al heel vaak naar een museum geweest. Corpus, Naturalis, Museum Volkenkunde, Rijksmuseum van Oudheden, Museum De Lakenhal, Museum Boerhaave, noem maar op. Ik weet niet waarom, maar het boeit/interesseert mij niet zo veel meer. Misschien komt het wel omdat ik er al zo vaak ben geweest. Vroeger met schoolreisje vond ik het, volgens mij, super leuk! Maar nu ga ik echt met tegenzin naar een museum toe. En ik weet dat het goed ik voor mijn culturele ontwikkeling, dus ik blijf er ook wel heen gaan, maar ik denk niet dat ik het nog leuk ga vinden.

III – Top 10 kunstdisciplines

1. Popmuziek Ik kan met zekerheid zeggen dat voor mij popmuziek op de eerste plek staat. In alle situaties komt muziek van pas. Als ik huiswerk aan het maken ben, wanneer ik heel vrolijk ben en met alle liedjes wil meezingen, maar ook als ik verdrietig ben komt muziek van pas. Het eerste wat ik doe, als ik thuiskom, is de muziek aanzetten (een beetje overdreven, maar ik luister wel heel veel muziek). Van de meeste muzieksoorten houd ik wel, zoals vrolijke nummers, zielige nummers,

2. Fotografie Ook al maak ik niet zo heel veel foto’s, zou ik dat wel willen. Ik vind het super leuk om foto’s te maken en ze bijvoorbeeld in een plakboek te plakken. Het enige probleem is, dat ik niks leuks tegenkom om te fotograferen en ik heb daar ook niet de beste middelen voor (camera, etc). Ik zou het heel leuk vinden om een keer naar een mooie stad te gaan, bijvoorbeeld Parijs of Praag,  om daar heel veel mooie foto’s te maken.

3. Film Films kijken is natuurlijk super leuk en dat doe ik graag. Maar negen van de tien keer, heb ik daar geen tijd voor. Tenzij het natuurlijk vakantie is. En mij maakt het echt niet uit of het een nieuwe film is in de bioscoop of een wat oudere film op de televisie. Zolang het maar in mijn favoriete genre valt, kijk ik met alle plezier naar een film!

4. Design, dans en architectuur Tussen deze drie kon ik echt niet kiezen, welke ik op de 4e, 5e en 6e plek zou zetten. Ik weet eigenlijk niet zo goed wat onder deze vakgebieden valt. Maar ik weet wel dat ik ze minder leuk vind dan mijn top 3 en leuker vind dan de vakgebieden op de 7e, 8e, 9e en 10e plek. Bij design denk ik aan de vormgeving van een product of gebouw. Wat natuurlijk heel leuk is om over na te denken. Bij dans denk ik aan een dansvoorstelling en aan zelf dansen. Ik zou echt heel graag een stijl kunnen dansen, zoals de salsa of de tango, maar ook hiphop lijkt mij heel leuk. En bij architectuur denk ik vooral aan gebouwen, interieur en meubels. En dat lijkt mij heel leuk om zelf allemaal te ontwerpen.

5. – 6. –

7. Toneel Niet dat ik toneel niet leuk vind, maar de bovenstaande vakgebieden vind ik gewoon leuker. Ik heb een hekel aan toneelstukken waarbij je bijna in slaap valt, daarentegen vind ik toneelstukken waarbij er bijvoorbeeld iets te beleven/volgen wel heel leuk. Het ligt er maar net aan waarover het toneelstuk gaat en waar mijn interesses liggen.

8. Beeldende kunsten Bij beeldende kunsten denk ik vooral aan tekenkunst, schilderkunst en beeldhouwkunst. En minuten lang naar een tekening, schilderij of beeld kijken,  om de boodschap te ontdekken, is niet mijn ding. Sommige mensen vinden het geweldig, maar het is niet voor mij weggelegd.

9. Literatuur Boeken waarbij het eeuwig duurt voordat je de boodschap eruit hebt gehaald en boeken die soms geen einde hebben, ik houd er niet van. Dit jaar moet ik wel literatuur gaan lezen voor het vak Nederlands. Ik kijk er nu al tegen op.

10. Klassieke muziek Ik weet niet waarom, maar ik heb echt totaal niks met klassieke muziek. Misschien omdat mijn familie er niet naar luistert of omdat ik geen klassieke muziekinstrumenten bespeel. Sommige mensen vinden het fijn om naar klassieke muziek te luisteren, dan kunnen ze zich lekker ontspannen. Ik kan mij echt niet op ontspannen op klassieke muziek.

IV – Kunstdisciplines onderzoeken

Het liefst zou ik gewoon de disciplines willen onderzoeken die ik het leukst vindt en die ik al beter ken. Want de disciplines die ik nog niet zo goed ken, wil ik ook niet kennen (😊).

De kunstdisciplines die ik het liefst zou willen onderzoeken, zijn: 1. Fotografie Ik zou wel meer willen weten over fotografie. Bijvoorbeeld waar je allemaal op moet letten voor een mooie foto, waar de mooiste plekjes zijn om een foto te maken en hoe je de perfecte foto maakt. Zodat ik in de toekomst meer foto’s kan maken en vooral mooiere foto’s.

2. Popmuziek Vooral het maken van muziek lijkt mij heel leuk om te onderzoeken. Hoe maak je de perfecte melodie? En hoe schrijf je een tekst? Dit zijn twee vragen die ik heel graag zou willen onderzoeken. Misschien kan ik na dit onderzoek mijn eigen lied schrijven en de melodie bedenken.

3. Architectuur Mijn interesses liggen, denk ik, het meest bij het interieur. Maar ik vind het ook interessant hoe je je eigen huis zou kunnen bouwen. Kortom, ook een leuk onderwerp om te onderzoeken.

De kunstdisciplines die ik totaal niet zou willen onderzoeken, zijn: 1. Klassieke muziek Ik vind klassieke muziek niet leuk en misschien ook wel een beetje saai. Waarom zou ik iets willen onderzoeken wat ik niet leuk vind? Misschien om het wel leuk te vinden, maar nee, de andere 3 disciplines vind ik leuker om te onderzoeken.

2. Literatuur Alles wat te maken heeft met boeken vind ik niet leuk. Ook lijkt het mij een beetje saai en de moeite niet waard om een onderzoek te doen over literatuur, omdat ik alles wat te maken heeft met boeken niet leuk vind.

3. Beeldende kunsten Het is echt niks voor mij om tekeningen, schilderijen en beelden te gaan onderzoeken. Wat ging er in het hoofd van de schilder om toen hij dit schilderij aan het maken was? Met wat heeft hij rekening gehouden tijdens het maken van dit beeld? Dit zijn geen onderzoeksvragen die ik zou willen onderzoeken.

V – Actief

- Instrumenten bespelen Ik heb nooit muziekles gehad, behalve op de middelbare school. Vandaar dat ik ook niet alle regels weet om zo goed mogelijk een instrument te bespelen. Sommige mensen weten alles van een bepaald muziekinstrument en dan hoeven ze alleen maar de noten te zien om het al helemaal te kunnen. Dat kan ik totaal niet!

Vroeger kreeg ik ‘gitaarles’ van mij vriendin, want zij had wel echte gitaarlessen. Maar het was niet te doen. Je kan beter gitaarlessen krijgen van iemand die het al super goed kan. Ik ben er al na een hele korte periode mee gestopt, omdat het zo ingewikkeld was.

Tot op heden heb ik een keyboard in mijn kamer staan, die ik bespeel, wanneer ik er de tijd voor heb. Op dit moment ben ik het liedje ‘Without you’ van Avicii aan het leren. Het gaat best wel goed, ik ken het liedje al bijna helemaal. Via YouTube leer ik het mijzelf aan.

VI – Social media

Social media is een verzamelnaam voor alle internet-toepassingen waarmee het mogelijk is om informatie met elkaar te delen op een gebruiksvriendelijke en vaak leuke wijze. Met andere woorden, social media staat voor ‘Media die je laten socialiseren met de omgeving waarin je je bevindt’. Mijn allereerste social media sites waren MSN en Hyves. Hiermee kon je onderanderen berichtjes versturen en foto’s delen. Inmiddels bestaan deze websites niet meer. De social media sites die ik op dit moment vaak gebruik zijn: WhatsApp, Facebook, Snapchat, Instagram, YouTube, Google, Wikipedia en waarschijnlijk nog veel meer. WhatsApp is een gratis berichtenservice waarmee je aan jouw vrienden een gratis tekstbericht kunt sturen. Ook kun je met WhatsApp foto’s, video’s en geluidsopnames sturen. Deze social media site gebruik ik het vaakst. Zowat ieder uur! Bijvoorbeeld als ik iets moet regelen of als ik iets ben vergeten te vragen, stuur ik een berichtje via WhatsApp. Snapchat is een app waarin je foto’s en video’s kunt versturen naar vrienden. Een paar seconden na het openen, verdwijnen deze foto’s en video’s weer. Ik gebruik deze app vooral omdat mijn vrienden en vriendinnen deze app vaak gebruiken en ik graag op de hoogte wil zijn van wat ze allemaal op een dag hebben gedaan. En natuurlijk wil ik mijn Snapreeks bijhouden (elke dag een foto sturen). Instagram is ook een mobiele app om foto’s en video’s uit te wisselen. De foto’s en video’s kun je bewerken door middel van filters, zodat de foto scherper en kleuriger wordt of een nieuwe look krijgt. Ik vind het leuk om te zien wat voor foto’s anderen hebben gemaakt over wat ze aan het doen zijn, wat ze zijn tegengekomen, etc. Elke dag kijk ik op deze app voor nieuwe foto’s. YouTube is een website voor het uploaden, bekijken en delen van videofilms door gebruikers. Ik gebruik YouTube dagelijks. En niet om video’s van mijzelf te uploaden maar om video’s van anderen te kijken. Ook gebruik ik YouTube voor muziek. Het is heel simpel, maar super om te gebruiken! Google is een zoekmachine op internet en de meest bezochte website ter wereld. Als je iets niet weet, kun je dat hier opzoeken. Google heeft antwoord op letterlijk alle vragen. Ik heb wel dagelijks een vraag die ik Als ik iets wil weten, ga ik meteen naar Google en niet een andere site. Wikipedia is een online encyclopedie die wordt onderhouden door vrijwilligers. De informatie op Wikipedia kan door iedereen worden bekeken en aangepast. Ik gebruik deze site vooral voor verslagen en presentaties over een bepaald onderwerp. Zo kun je bijvoorbeeld heel veel informatie vinden over de geschiedenis, plaatsen in de wereld en producten Privacy vind ik heel belangrijk, vandaar dat ik niet heel veel dingen op social media plaats. Natuurlijk kun je dat wel doen wanneer je jouw accounts hebt afgeschermd, zodat vreemde mensen je profiel niet kunnen zien. Want meestal vertrouw je de mensen wel die je zelf hebt toegevoegd. Dingen die ik niet op social media zou plaatsen zijn onder andere de dingen wat je niet voor altijd online wilt hebben, teveel persoonlijke informatie, aankondiging wanneer je op vakantie gaat en de dingen die het niet waard zijn om te delen. Natuurlijk kun je wel dingen op social media zetten over je passies en hobby’s en misschien een foto van het gezin, et cetera.

VII – Definities

- Kunst Kunst is een belangrijk onderdeel van onze cultuur.  De combinatie van verstand, fantasie en creativiteit brengt ons mooie dingen en daar genieten mensen van. Het uitvinden van de fiets, het verbeteren van de fiets en het fietsen of een fiets, mensen vinden het prachtig. Het is een soort amusement en mensen waarderen het enorm. Architectuur, beeldende kunsten, muziek, dans, design, film, fotografie, klassieke muziek, literatuur, popmuziek en toneel zijn verschillende soorten kunst. Dus alle kunstdisciplines die in dit verslag zijn behandeld, zijn voorbeelden van kunst.

- Cultuur Cultuur is een samenleving, waarin de mens alles tot ontwikkeling heeft gebracht. Zo heeft bijna ieder land een eigen taal en zijn er verschillende soorten godsdiensten waar een mens in kan geloven. Bij een cultuur horen zaken, zoals taal, kennis, godsdienst, eetgewoontes, tradities en de geschiedenis. In elke cultuur zijn deze dingen verschillend. Bijvoorbeeld in Spanje, daar hebben ze een feestdag die wij hier in Nederland niet hebben, namelijk ‘de Sanfermines de Pamplona’ (stieren rennen). Maar Nederland kent ook tradities en feestdagen die Spanje niet heeft.

VIII - Verwachtingen

Ik heb mijzelf aangeleerd om niks te verwachten en het gewoon allemaal  mee te maken. Natuurlijk hoop ik wel dat er leuke dingen op de planning staan, die mij ook echt interesseren. Zo lijkt het mij leuk om, wat ik bij ‘IV - kunstdisciplines’ heb opgeschreven, te onderzoeken. Maar toch houd ik er rekening mee dat ik niet de enige ben met dit vak en zijn/haar interesses. Dus ik zal soms uit mijn ‘comfortzone’ moeten en dingen uitproberen die mij, op het eerste gezicht, niet leuk lijken.

[ikhebhiergeenzininvhl-blog]

Tim Schipper 4hf

Schriftelijke opdracht  1

Beschrijf je vroegste herinnering op het gebied van kunst.

Welk materiaal herinner je?

A:  Mijn vroegste herinnering op het gebied van kunst was het schrijven met zand. De benodigdheden daarvoor waren alleen een grote bak, een ruimte waarin het niet erg was als er zand op de vloer kwam, mijn vingers, water en zeep voor naderhand.

 Hoe groot was het?

B:  Ik herinner het als niet heel groot, ongeveer 2 A4`tjes breed en 1 A4`tje lang.

 Onder welke kunstdiscipline valt dit, denk je?

C:  Ik denk dat dit valt onder de kunstdiscipline “beeldende kunst”.

 Welke culturele activiteiten heb je wel eens bezocht?

Film     (Fifty Shades Darker)                                   

Boek    (Fifty Shades, the trilogy)

Pop- en of jazzconcert   (Kesha, Miley Cyrus, Katy Perry, Nicki Minaj)

Tv-programma   (American Horror Story)

Dansvoorstelling  (Isabelle Bernaert)

Ik heb alle films, voorstellingen en concerten bezocht in Amsterdam. Ze waren allemaal tussen nu en 3 jaar geleden. Mijn leukste culturele activiteit was het concert van Kesha, dit was mijn eerste concert. Het was in de Paradiso, een best knusse ruimte om een concert te geven en haar show was steengoed. Ik heb het daar vooral naar mijn zin gehad omdat alle bezoekers zo leuk met elkaar waren, los van dat was de muziek ook erg leuk.

 Welke vakgebieden in de kunst spreken je aan en welke minder? Maak een top10.

  Design

Film

Dans

Pop muziek

Fotografie

Beeldende kunsten

Architectuur

Toneel

Klassieke muziek

Literatuur

Design staat bij mij op nummer 1 omdat ik verschillende nailart designs, lashart designs en kleding designs gewoon erg gaaf vind. Ik verdiep mijzelf er graag in en probeer het na te maken. Literatuur staat bij mij op nummer 10 omdat ik een verschrikkelijke hekel heb aan lezen. Ik vind het helemaal niks en ik doe het ook nooit.

 Maak een top 3 over wat je wel en wat je niet graag wilt onderzoeken

Zoals ik al zei, designs onderzoek ik vaak, vind ik ook leuk. En dat heb ik ook met popmuziek en dans. Ik wil ze zeker niet namaken, maar ik vind het leuk om te kijken achter de songteksten en achter de danspasjes zit.

Dat heb ik totaal niet met literatuur, klassieke muziek en architectuur. Prima dat het er is maar ik wil er niets mee te maken hebben, ik vind het doodsaai en wil er absoluut niet mijn eigen draai aan geven

 Op welke vak terreinen ben je actief geweest?

Ik heb vroeger op de piano gespeeld, dat doe ik inmiddels al 6 jaar niet meer. Ik heb vroeger ook op toneel les en op dansles gezeten maar ook hier ben ik 4 jaar geleden mee gestopt.

 Tot hoeverre ben je actief op social media?

Ik heb een facebook, snapchat en instagram account. Ik gebruik die alle 3 minimaal 6 uur per dag. Op facebook en instagram zou ik nooit naaktfoto’s, dingen over voetbal of over politiek zetten. Puur omdat ik geen zin heb in die ellenlange discussies op mijn pagina

 Kunst is… Cultuur is…?

Kunst is: Handgemaakte kunst aan de hand van tekenen, muziek of dans

Cultuur is: De normen en waarden in een land, denk aan godsdienst, klederdracht, e.d.

 Verwachtingen voor het vak CKV?

Na deze opdracht te tikken heb ik het gevoel dat we erg veel gaan doen en erg veel op Tumblr moeten zetten. Heel veel PO’s en heel veel werk dus.