Tumgik
#unión de terra
exa-tech-corp · 2 months
Text
Tumblr media
ROBOTS DE CASA
ROBOT K'UX K'IIK
¿Has soñado alguna vez con un asistente personal avanzado y eficiente que también sea cariñoso? Te presentamos a K'ux K'iik, un kuxtal artificial dedicado a supervisar el cumplimiento de las tareas básicas del hogar. Este innovador asistente se asegura de que todo esté en orden, desde la limpieza de la casa y el baño hasta el lavado de los trastes. Cuando una tarea requiere mayor fuerza, K'ux K'iik delega el trabajo a sus compañeros artificiales especializados.
Además de sus habilidades prácticas, K'ux K'iik ofrece apoyo emocional, toma órdenes a la hora de las comidas, crea alarmas, solicita ayuda de emergencia y recuerda fechas importantes. Con K'ux K'iik, disfrutarás de un hogar organizado y un compañero atento y confiable.
Más información sobre "Robots de Casa"
Tumblr media Tumblr media Tumblr media
0 notes
theaftermath-rpg · 1 year
Text
Tumblr media
LA CONVERGENCIA
“La Convergencia” es el nombre por el que se conoce al suceso que unió dos universos paralelos en uno solo. Es, a día de hoy, el hecho histórico más importante al que la humanidad ha hecho frente.
A la mayoría de los humanos supervivientes de dicho acontecimiento se les conoce como ‘Convergentes’, ya que durante el proceso de unificación las dos versiones de cada persona se fusionaron en una sola. Dado que la mente humana sólo es capaz de albergar una conciencia, el proceso causó que únicamente uno de los dos alters sobreviviera a la fusión. Los humanos que no pasaron por este proceso son los denominados Novas, con unas características especiales.
La unión también se llevó a cabo en el resto de seres vivos del planeta, incluyendo animales, plantas, hongos e incluso criaturas microscópicas como bacterias o protozoos. Aunque no siempre fue existosa y produjo la aparición de las quimeras.
¿Y qué sucedió con el propio planeta? La Convergencia derivó en un nuevo mundo; una mezcla casi perfecta de los dos existentes: la actual Tierra. Su superficie permanece estable en gran medida, salvo en las zonas denominadas "Brechas de Eventualidad" que son la gran excepción a esta regla.
Para esclarecer la naturaleza del nuevo planeta, los científicos de la OCMA dieron nombre a los antiguos universos clasificándolos como Gea y Terra. Durante la fusión de las dos realidades nuestro mundo heredó características de ambos.
6 notes · View notes
ptorresmx · 8 months
Text
El sueño de volar
Los sueños de volar algún día se harán realidad con los vehículos aéreos eléctricos de pasajeros. Desde Ícaro desafiando al sol con alas de cera hasta los Wright elevándose sobre Kitty Hawk, la humanidad ha estado obsesionada con surcar los cielos. Ahora, disruptivas startups prometen llevar esa fantasía a nuestras ciudades con taxis aéreos autónomos. Pero mientras visionarios como Lilium y Joby Aviation buscan que despeguemos hacia los suburbios, los autos eléctricos terrestres como los de Tesla ya recorren velozmente las carreteras. ¿Podrán los vehículos voladores personales sortear obstáculos regulatorios y de infraestructura para materializar su potencial? ¿O el futuro de la movilidad eléctrica seguirá atado al asfalto? Revisemos el panorama.
Tumblr media
Los humanos han soñado con volar desde la antigüedad. Los primeros esfuerzos se centraron en emular el vuelo de las aves con alas artificiales. En el siglo IX, Abbas Ibn Firnas construyó unas alas rudimentarias y se lanzó desde una torre, planeando brevemente. En el Renacimiento, Leonardo Da Vinci diseñó varios prototipos de máquinas voladoras. Pero no fue hasta finales del siglo XVIII que los hermanos Montgolfier inventaron el globo aerostático, demostrando por primera vez que el vuelo era posible.
A mediados del siglo XIX, Sir George Cayley sentó las bases de la aerodinámica moderna al identificar las cuatro fuerzas que actúan sobre un avión. A principios del siglo 20, los inventores comenzaron a experimentar con autos voladores y aeronaves híbridas tierra-aire. En 1903, los hermanos Wright lograron el primer vuelo propulsado y controlado en un avión más pesado que el aire. La Primera Guerra Mundial vio grandes avances en el diseño de aviones. En 1917, Glenn Curtiss desarrolló el Autoplane, considerado uno de los primeros diseños viables de un auto volador. En 1927, Charles Lindbergh cruzó el Atlántico en un vuelo transoceánico sin escalas.
En la década de 1930, Waldo Waterman creó varios prototipos exitosos de autos voladores que realizaron breves vuelos. Después, la Segunda Guerra Mundial trajo aviones a reacción y cohetes. Sin embargo, la tecnología y los materiales de la época limitaron el desarrollo en gran escala. La Segunda Guerra Mundial y la Guerra Fría desviaron los recursos e intereses hacia jets de combate y cohetes. No fue hasta la década de 1950 que nuevos intentos como el ConvAirCar Model 118 y el Aerocar Aero-Plane tuvieron algo de éxito, aunque eran complejos de operar. En 1969 el Apolo 11 aterrizó en la luna.
En la década de 1980, la Administración Federal de Aviación de EE. UU. estableció estándares de seguridad para vehículos de despegue y aterrizaje vertical. Esto renovó el interés y allanó el camino para desarrollos posteriores. Modelos notables de fines del siglo XX fueron el Avcen Jet Flying Car y el Moller Skycar M400. Sin embargo, los altos costos, la compleja logística y las limitaciones persistentes de almacenamiento de energía evitaron una adopción generalizada.
Tumblr media
Ahora en las dos primeras décadas del siglo 21 hemos visto grandes avances en vehículos aéreos eléctricos para transporte urbano y regional. Compañías como Lilium, Joby Aviation y Archer Aviation están desarrollando taxis aéreos y vehículos de despegue y aterrizaje vertical eléctricos (eVTOLs) para viajes punto a punto más rápidos y sostenibles.
En 2006, el avión transitable PAL-V Liberty obtuvo la certificación de la Unión Europea para operar tanto en carreteras como en cielos. Otros como Terrafugia Transition están siguiendo un enfoque híbrido terra-aire. Mientras tanto, AeroMobil ha presentado prototipos de automóviles voladores de alta velocidad para 4 pasajeros.
China ha establecido una hoja de ruta ambiciosa para tener vehículos aéreos operativos masivamente en 2025. Compañías respaldadas como EHang ya tienen taxis aéreos autónomos funcionando en pruebas. Por otro lado, AirBus, Hyundai y Uber planean lanzar servicios aéreos urbanos en la próxima década. Con la electrificación, la autonomía y las asociaciones intersectoriales, es probable que veamos los vehículos voladores tripulados convertirse en una realidad común en los próximos años.
La compañía alemana Volocopter tiene el volador eléctrico Volocity, diseñado para trasladar 2 pasajeros sobre el entorno urbano sin necesidad de infraestructura adicional. Lilium, también alemana, trabaja en una aeronave eléctrica de despegue y aterrizaje vertical capaz de transportar a 4 pasajeros. En Estados Unidos, Joby Aviation construye el taxi aéreo eléctrico S4 con 4 plazas, ideal para entornos suburbanos.
Tumblr media
Skai Alaka'i Technologies Hopkinton, Massachusetts, USA. www.skai.co
Se pronostica que este nicho alcanzará 580 mil vehículos anuales en 2040. Empresas como Alaka'i y JetPack Aviation desarrollan prototipos de jets personales compactos impulsados por hidrógeno. La visión futura es que estos vehículos puedan estar al alcance de cualquier persona interesada en experiencias de vuelo personalizadas e innovadoras.
A pesar del entusiasmo por los vehículos aéreos eléctricos de pasajeros, su adopción masiva enfrenta desafíos. Los autos eléctricos terrestres ya tienen una infraestructura establecida de carriles, estaciones de carga y cadenas de suministro. La movilidad aérea urbana, por otro lado, debe resolver complejos rompecabezas regulatorios, de espacio aéreo, ruido y seguridad antes de materializarse.
El futuro de la movilidad aérea personalizada está despegando. Con innovadores vehículos eléctricos de despegue y aterrizaje vertical que transportan de 1 a 4 pasajeros, empresas visionarias lideran una revolución silenciosa y sostenible. Libres como pájaros, pronto cruzaremos ciudades abarrotadas pilotando nuestros propios taxis aéreos. El cielo es el límite para esta nueva era dorada de aviación personal.
¡Agárrate!
Gracias por leerme y compartir
@ptorresmx
Tumblr media
2 notes · View notes
notasdecidade · 5 months
Text
Pavimentar non é decorar
Tumblr media
Na rúa, o chan que pisamos son só os centímetros finais sobre o fundamental e que non vemos, as redes urbanas, infinitos tubos con augas e cables que discorren polo subsolo dando servizo a cidade. 
O pavimento é o acabado dun sistema de subbases, bases e materiais de agarre cos seus requirimentos de calidade, espesor, colocación etc. Se a base é deficiente, o material da superficie está condenado. Se non existe a previsión para redes futuras, terase que abrir a lo menos unha nova gabia. Proxectar á modo compensa para non ter que usar e tirar. A contabilidade do malgasto actual é groseira. Cantas veces podemos ver repoñer o mesmo treito de beirarrúa? Hai paises cunha lexislación que non permite abrir unah nova gabia en 30 anos, eso obriga a pensar cada rúa a longo prazo.
É necesario pensar o chan para sempre ou debemos calcular e aceptar a súa caducidade?, existe hoxe algo “para sempre”? Nada é inalterable e un mínimo mantemento é sempre necesario. Dispoñer de recambios obrigatorio. Por exemplo, cunha boa base, non é esaxerado un chan de pedra de 20 cm de espesor podendo colocar só 6 cm e repoñer as que poidan ir rompendo co tempo? Non convén esaxerar, é necesario coñecer o límite para axustar o gasto. Que pavimentos levan máis de 50 anos alí, con pouco mantemento e por que? 
O que semellan infinitas posibilidades, resúmense en tres: asfalto, formigón e pedra. Que se completan coa decisión sobre a súa permeabilidade, é dicir, a capacidade do propio material ou entre as xuntas das pezas para que parte da auga que cae nel pase ao subsolo e non se conduza inutilmente como adoita. Decidido o pavimento queda o máis difícil, a disposición das súas xuntas de traballo do propio material e o máis delicado, as unións con outros materiais: tapas de rexistro, sumidoiros, arboredo, etc. 
O asfalto, grazas á industria do motor, é a solución máis desenvolvida. É posiblemente o máis eficaz, é dicir, mellor durante máis tempo a menor prezo. A súa accesibilidade universal é incuestionable, ben o sabe calquera que teña utilizado unha cadeira de rodas. En todo o mundo, sen pudores municipais absurdos, o asfalto continuo tamén é o empregado nas zonas peonís. O universal cubo de pedra pode ser reutilizado indefinidamente e as súas reparacións son sinxelas. O máis frecuente nas beirarrúas é o formigón prefabricado que ten o mellor balance calidade-prezo-reposición.
Por outra banda, debe o uso previsto condicionar a solución?, é dicir, non debe o público, precisamente, propociar o inesperado? Non existe o material perfecto pero o tempo sinala con claridade os materais inadecuados por brandos, esvaradíos, sucios ou que absorben calor de máis. O material co que construímos o público precisa unha reflexión universal. Este chan que compartimos non pode ser tratado coma se fosen os adornos de piscina privada que vemos en tantas rúas.
A pel pavimentada da cidade ten que ser un plano o máis liso posible sen reclamar protagonismo. O mellor chan é o que non lembramos.
Tumblr media Tumblr media
Imaxe // fonte:
1. Decididas pedras e terras proxectadas para sempre // G.V. Consuegra
2. Novo cruceiro infraestructural arborado de preferencia peonil // E. Cruz
3. A inesperada gabia constante e un fráxil pavimento cosmético // L.A. 
53 Sermos, nº 604, páx. 27 (04/05/2024)
0 notes
organisationskoval · 1 year
Photo
Tumblr media Tumblr media
666) Unión do Povo Galego, Unión del Pueblo Gallego, Galician People's Union, Galicyjski Związek Ludowy - galicyjska nacjonalistyczna i komunistyczna partia polityczna i jest jedną z zarejestrowanych partii politycznych w Hiszpanii. Partia wydaje magazyn Terra e Tempo, a sekretarzem generalnym jest Néstor Rego. Powstał w 1964 roku z zamiarem odzyskania niepodległości Galicji i przekształcenia jej w państwo socjalistyczne. Doprowadziło to do powstania frontów nacjonalistycznych, takich jak Galicyjskie Zgromadzenie Narodowo-Ludowe i Bloque Nacionalista Galego. Od 1982 r. jest jedną z partii w koalicji. Obecny rzecznik krajowy (Ana Pontón) BNG jest członkiem UPG. W listopadzie 1963 roku Xosé Luís Méndez Ferrín, Bautista Álvarez, Reimundo Patiño i Xosé Antonio Arjona, członkowie grupy literackiej Brais Pinto, założyli Unión do Pobo Galego jako komunistyczną i nacjonalistyczną partię polityczną. W 1964 r. Rada Młodzieży, pod kierownictwem Ramóna Piñeiro, wypędziła lewicowy sektor, który 25 lipca 1964 r. przystąpił do odbudowy UPG w Santiago de Compostela, integrując grupę Brais Pinto, byłych bojowników Federacji Młodzieży Galicyjskiej (jak Celso Emilio Ferreiro) i Komunistycznej Partii Hiszpanii (Luís Soto) oraz niezależnych lewicowych nacjonalistów, łącznie nie więcej niż 25 osób. W pierwszych dwóch latach działalność partii ogranicza się do sporadycznych kontaktów jej członków i wydawania pisma Terra e Tempo, w którym w 1965 roku ukazał się jej pierwszy program:
“UPG (Galicyjski Związek Ludowy)    
Front, który proponuje wszystkim Galicjanom wspieranie kolejnych minimum 10 zasad:        
Galicja jest narodem i jako taki ma prawo do samostanowienia        
Naród galicyjski sprawuje władzę w Galicji        
Środki produkcji, dystrybucji i kredytu należą do ludu        
Kolektywizacja ziemi wiejskiej rozpocznie się etapem spółdzielczym, jako faza poprzedzająca bardziej rozwinięte formy socjalizacji        
Drobny rzemieślniczy biznes i przemysł będą skoncentrowane w wyższych jednostkach produkcyjnych        
Wielkie przedsiębiorstwo kapitalistyczne zostanie natychmiast uspołecznione       
Organizacja administracyjna obszarów wiejskich Galicji będzie miała jako główny oddział parafię, która zostanie włączona do Bisbarras. Terytorium miejskie jest administrowane przez concellos (gminy), złożone z okręgów
Edukacja będzie służyć ludziom        
Językiem urzędowym Galicji będzie galicyjski        
Wyzwolenie narodowe Galicji nie odrzuca federacji Galicji z innymi ludami Półwyspu Iberyjskiego”        
— Dziesięć punktów UPG, Terra e Tempo Nº1.
Początkowo UPG miała linię współpracy z PCE, ale ta współpraca nie trwała długo, a UPG i PCE stały się rywalami o hegemonię w galicyjskim ruchu komunistycznym. PCE została oskarżona przez UPG o españolismo (hiszpański nacjonalizm / hispanocentryzm). Sprzeciw wobec budowy tamy Castrelo de Miño (1966) był pierwszą dużą akcją publiczną UPG. UPG zorganizowała miejscowych chłopów w brygady szturmowe, które podpalały i paliły maszyny. UPG pomagał także miejscowym chłopom za pośrednictwem rzecznika organizacji. W 1971 roku wydalenie Xosé Torresa i jego zwolenników, którzy przyłączyli się do Ruchu Komunistycznego w Hiszpanii, pozostawiło organizację prawie bez bojowników w Ferrol i Santiago de Compostela. Vigo stało się w ten sposób trzonem organizacji, która w tym czasie nie przekraczała 50 członków. Dopiero utworzenie Galicyjskich Studentów Rewolucyjnych (ERGA) przez Manuela Merę w 1972 r. UPG zaczęło zwiększać swoją bazę społeczną. Tego samego roku, 10 marca, hiszpańska policja zabiła 2 robotników podczas demonstracji w Ferrol. Doprowadziło to do serii strajków i demonstracji w całej Galicji w ramach solidarności z robotnikami Ferrol. Punktem kulminacyjnym tego ruchu był strajk generalny w Vigo w 1972 r., kiedy to miasto zostało sparaliżowane na 20 dni. UPG było bardzo zaangażowane w strajk i nawiązało kontakt z dwiema organizacjami Vigo: Galicia Socialista i Organización Obreira. Pierwsza to grupa marksistowska, która organizowała robotników w niektórych fabrykach w mieście, a druga to radykalny odłam od CCOO. Galicia Socialista i sektor Organización Obreira dołączyły do UPG. Pomogło to UPG odgrywać znacznie ważniejszą rolę wśród klasy robotniczej i pomogło organizacji znacznie zwiększyć liczbę członków. Strajk zakończył się 26 września, a ostatecznym rezultatem było zwolnienie 6000 robotników. Po nowej fali protestów ostatecznie liczba zwolnionych spadła do 400. Chociaż strajk nie osiągnął swoich celów, UPG opuścił ten okres znacznie wzmocniony, więcej bojowników, większy prestiż wśród robotników i znacznie więcej doświadczenia. Pomogło to UPG stać się główną alternatywą dla Komunistycznej Partii Galicji wśród opozycji wobec państwa frankistowskiego w Galicji. Następnie wiosną 1973 r. powstał Fronte Obreira (Front Robotniczy), kierowany przez Moncho Reboirasa, który działał jako związek lubiany przez partię. W następnym roku utworzono Comisións Labregas w celu zorganizowania chłopów. W kontekście stosunków nawiązanych z innymi partiami nacjonalistycznymi bez państw w Europie, UPG podpisała w lutym 1974 r. z Bretońską Unią Demokratyczną i irlandzkim ruchem republikańskim (w skład którego wchodziła Tymczasowa Irlandzka Armia Republikańska i Sinn Féin) Kartę Breską. Na tym wykresie organizacje podpisujące broniły prawa narodów Europy do samostanowienia dla przyszłej Socjalistycznej Europy Ludów. Dokument podpisali później także Herriko Alderdi Sozialista, Cymru Goch, PSAN-Provisional, Esquerra Catalana dels Treballadors, Su Populu Sardu i Lucha Occitana. UPG nawiązała także kontakty po Rewolucji Goździków (25 kwietnia 1974) z siłami portugalskiej radykalnej lewicy, zwłaszcza Liga de Unidade e Ação Revolucionária (LUAR), Rewolucyjna Partia Proletariatu – Brygady Rewolucyjne (PRP-BR) czy Ruch Sił Zbrojnych (MSZ). Co więcej, od 1970 r. w partii pojawiały się głosy, które postulowały potrzebę fazy zbrojnej w kontekście rewolucji narodowo-ludowej i przy wsparciu ETA (pm), UPG utworzyło Fronte Armada (FA, Front Zbrojny. Nie więcej niż 10 osób). FA dokonała kilku rabunków i drobnych akcji zbrojnych, ale w sierpniu 1975 roku policja zabiła Moncho Reboirasa i aresztowała 4 członków grupy zbrojnej. Po tych wydarzeniach partia zrezygnowała z walki zbrojnej. Po wydarzeniach w Ferrol kierownictwo partii wygnano do Portugalii i chociaż niektóre wspólne wydarzenia nadal odbywają się z ETA, UPG wstrzymała działania zbrojne, dając pierwszeństwo działaniom politycznym. UPG poparła Galicyjskie Zgromadzenie Narodowo-Ludowe (AN-PG), które zostało zaprezentowane publicznie w styczniu 1976 r. i miało zjednoczyć różne lewicowe galicyjskie organizacje nacjonalistyczne i przewodzić utworzeniu tymczasowego rządu galicyjskiego po przejęciu władzy. W tym samym czasie, również w styczniu 1976 r., z inicjatywy UPG powstała Galicyjska Rada Sił Politycznych, do której przystąpiły PSG, Galicyjska Partia Socjaldemokratyczna i sama UPG. Consello opublikowano w kwietniu 1976 r. Bases Constitucionais (Podstawy konstytucyjne), w których domagano się prawa Galicji do samostanowienia. Później do consello weszły Partia Karlistów i Komunistyczny Ruch Galicji (MCG). W listopadzie CFPG weszła w kryzys po włączeniu MCG, która odmówiła opuszczenia CCOO i wejścia do Sindicato Obreiro Galego zgodnie z żądaniem UPG. W rezultacie UPG i PGSD opuściły CFPG. Aby wziąć udział w pierwszych demokratycznych wyborach w 1977 r., UPG utworzyła front nacjonalistyczny, Galicyjski Blok Narodowo-Popularny (BN-PG), który został zintegrowany przez UPG i AN-PG. BN-PG zdobyła zaledwie 22 771 głosów (2,02%). Po wyborach sektor kierowany przez Camilo Nogueirę Romána, który utworzył Galicyjską Partię Robotniczą, podzielił się. Wcześniej twardogłowy bojownik Xosé Luís Méndez Ferrín, który został wyrzucony z kierownictwa UPG, opuścił partię i oskarżył UPG o prawicowość, postępowe podporządkowanie się hiszpańskim instytucjom i międzyklasowość. Méndez Ferrín założył w 1977 roku nową partię: Linię Galicyjskiego Związku Ludowo-Proletariackiego. W hiszpańskim referendum konstytucyjnym w 1978 r. UPG poparła głos przeciw. W wyborach w 1979 roku UPG ponownie poparła BN-PG, zdobywając 60 889 głosów, co stanowi 6% głosów w Galicji, osiągając ogromny wzrost od pierwszych wyborów, chociaż ponownie BN-PG nie uzyskało przedstawicieli w kongresie hiszpańskim. Stopniowy wzrost poparcia społecznego dla BN-PG potwierdziły wyniki wyborów samorządowych w tym samym roku. BN-PG zdobyła 7,32% głosów w całej Galicji (78 216 głosów) i zdobyła 258 radnych miejskich i 9 burmistrzów. Między kwietniem a majem 1981 r. UPG przeżywało wewnętrzny kryzys między zwolennikami profesjonalizacji i nadania większego znaczenia BN-PG, którzy stanowili mniejszość, a tymi, którzy byli im przeciwni, większością. Kryzys zakończył się wydaleniem sektora mniejszościowego (w Vigo stanowili oni jednak większość), kierowanego przez Francisco Garcíę Montesa, sekretarza generalnego INTG; Requeixo Bernardo Fernandez, sekretarz generalny Comisións Labregas i Agustín Malvido. Po tych sporach UPG skręciło w lewo i wspierało kampanie na rzecz więźniów ETA, zacieśniło stosunki z Herri Batasuną, a nawet organizowało wspólne imprezy z Komunistyczną Partią Hiszpanii (Rekonstytucja), politycznym skrzydłem GRAPO. W lutym 1982 r. centrowe skrzydło partii opuściło UPG, na czele z Pedro Luacesem (byłym sekretarzem generalnym) i silnym w Lugo. Po zwycięstwie PSOE w wyborach w 1982 r. UPG zadeklarowało, że jest przeciwne jakiejkolwiek współpracy, gdyż socjalistyczny rząd postrzegali jako życzliwą twarz kapitalizmu. W tym środowisku w grudniu 1983 roku Mariano Abalo został wybrany na sekretarza generalnego UPG. W 1986 roku UPG i Galicyjski Blok Nacjonalistyczny (w którym BN-PG została przekształcona) zgodziły się uczestniczyć w instytucjach, co skłoniło Xosé Manuela Beirasa do galicyjskiego parlamentu, aby obiecał działać zgodnie z Konstytucją. Doprowadziło to w lipcu 1986 r. do rozłamu 13 członków KC i kilkudziesięciu bojowników, którzy założyli Komunistyczną Partię Wyzwolenia Narodowego. Wśród założycieli nowej partii byli Mariano Abalo, Xan Carballo i Ramiro Oubiña. Od tego momentu miejscem pracy UPG jest Galicyjski Blok Nacjonalistyczny. Wraz z BNG, UPG uzyskało ważne stanowiska instytucjonalne: posłów na Sejm Galicji, posłów do Kongresu Hiszpańskiego, posłów wojewódzkich, burmistrzów i licznych radnych miejskich, zawsze pod sztandarem BNG. Partia skupiła się również na pracy socjalnej poprzez nacjonalistyczny ruch związkowy, zjednoczony pod sztandarem Confederación Intersindical Galega (CIG). W styczniu 2005 roku w Santiago de Compostela odbył się XI Kongres Narodowy. Ponowny wybór na sekretarza generalnego Francisco Rodrígueza Sáncheza. 15 i 16 listopada w Santiago de Compostela odbył się XII Kongres pod hasłem: O nacionalismo, a alternativa á globalización. Vivir, traballar e producir na nosa Terra („Nacjonalizm, alternatywa dla globalizacji. Życie, praca i produkcja na naszej ziemi”).
0 notes
hits1000 · 2 years
Text
Top Songs of 1984 - Hits of 1984
Top Songs of 1984 - Hits of 1984 Top Songs of 1984 including: Alphaville - Big In Japan, Alphaville - Forever Young, Bon Jovi – Runaway, Bonnie Tyler - Holding Out For A Hero, Bruce Springsteen - Born in the U.S.A., Bruce Springsteen - Dancing In the Dark and many more! Subscribe to our channel to see more of our content! 1. Al Corley - Square Rooms 2. Alaska y Dinarama - Como Pudiste Hacerme Esto A Mí 3. Alphaville - Big In Japan 4. Alphaville - Forever Young 5. Alphaville - Sounds Like A Melody 6. Black Lace - Agadoo 7. Bon Jovi - Runaway 8. Boney M - Kalimba De Luna 9. Bonnie Tyler - Holding Out For A Hero 10. Break Machine - Street Dance 11. Bronski Beat - Smalltown Boy 12. Bruce Springsteen - Born in the U.S.A. 13. Bruce Springsteen - Dancing In the Dark 14. Bryan Adams - Run To You 15. Cookie Dingler - Femme libérée 16. Cyndi Lauper - Time After Time 17. Duran Duran - The Reflex 18. Duran Duran - Wild Boys 19. Elton John - Sad Songs (Say So Much) 20. Eurythmics - Here Comes The Rain Again 21. Evelyn Thomas - High Energy 22. Fiordaliso - Non voglio mica la luna 23. Foreigner - I Want To Know What Love Is 24. Frankie Goes To Hollywood - The Power Of Love 25. George Michael - Careless Whisper 26. Gloria Estefan & Miami Sound Machine - Dr. Beat 27. Herreys - Diggi-loo Diggi-ley 28. Huey Lewis & The News - The Heart Of Rock & Roll 29. Iron Maiden - 2 Minutes To Midnight 30. Jennifer Rush - The Power Of Love 31. Jermaine Jackson & Pia Zadora - When The Rain Begins To Fall 32. John Waite - Missing you 33. Kenny Loggins - Footloose 34. Kid Abelha - Como Eu Quero 35. Kool & The Gang - Fresh 36. La Unión - Lobo Hombre en París 37. Laura Branigan - Self Control 38. Leonard Cohen - Hallelujah 39. Limahl - Never Ending Story 40. Madonna - Like a Virgin 41. Miguel Bosé - Amante Bandido 42. Mike Oldfield - To France 43. Murray Head - One night in Bangkok 44. NENA - Irgendwie Irgendwo Irgendwann 45. Nik Kershaw - The Riddle 46. Nik Kershaw - Wouldn't It Be Good 47. P. Lion - Happy Children 48. Pat Benatar - We Belong 49. Peter Schilling - Terra Titanic 50. Phil Collins - Against All Odds (Take A Look At Me Now) 51. Phil Collins & Philip Bailey - Easy Lover 52. Prince - Purple Rain 53. Queen - I Want To Break Free 54. Queen - Radio Ga Ga 55. Raf - Self Control 56. Ray Parker Jr. - Ghostbusters 57. REO Speedwagon - Can't Fight This Feeling 58. Rick Springfield - Love Somebody 59. Robin Gibb - Boys Do Fall In Love 60. Rockwell - Somebody's Watching Me 61. Rod Stewart - Some Guys Have All the Luck 62. Sade - Smooth Operator 63. Sandy Marton - People From Ibiza 64. Scorpions - Rock You Like A Hurricane 65. Scorpions - Still Loving You 66. Stevie Wonder - I Just Called To Say I Love You 67. Talk Talk - It's My Life 68. Tears For Fears - Shout 69. The Alan Parsons Project - Don't Answer Me 70. The Art Company - Susanna 71. Tina Turner - Private Dancer 72. Tina Turner - What's Love Got To Do With It 73. Titãs - Sonífera Ilha 74. Twisted Sister - We're Not Gonna Take It 75. U2 - Pride (In The Name Of Love) 76. Ultravox - Dancing With Tears In My Eyes 77. Van Halen - Jump 78. Wham! - Freedom 79. Wham! - Last Christmas 80. Wham! - Wake Me Up Before You Go-Go Related Searches: Greatest Hits of 1984, Best Jukebox 1984 Playlist, Late 1984 Non Stop , Top 1984 Non Stop, Mix 1984 Compilation, Best 1984 List, Late 1984 UK, Best 1984 Playlist, Best 1984 Non Stop, Best 1984 Video, Greatest 1984 Non Stop, Mix 1984 Playlist, Best Jukebox 1984 List, List of 1984 Mix, Top 1984 USA, Best Songs of 1984, Top Music 1984, Hits of 1984 Relate Hashtags: #songsof1984 #hits1984 #songs1984 #listof1984mix #hits1984 #bestsongs1984 #classic1984playlist #greatest1984nonstop #best1984list #best1984video #top1984mix #greatest1984video #mix1984playlist #top1984nonstop #mix1984compilation https://www.youtube.com/watch?v=ZUTEIt6okPg
0 notes
praza-teatro · 3 years
Text
QUE VEÑAN (E ESPERTEN) PRA QUEDAR. Por David Sobral Fariña
Tumblr media
[Foto de Rocío Cibes]
Tanxugueiras, con ‘Terra’, gañaron o apoio dos votantes no Benidorm Fest, pero non irán a Eurovisión. Gañaron elas e gañou Galiza, ou iso quere un pensar, co desexo profundo de que o acontecido nestas últimas semanas non sexa outra ensoñación.
Que difícil é falar de algo do que todas falan, mesmo cando un quere centrarse naquilo no que a maioría non repara. E é que, se callar, Eurovisión e o Benidorm Fest sexan o de menos e nós, as galegas, sexamos o de máis.
Eu son o amigo de Becerra que se enfadaba esta mañá porque o seu colega do mundo da cultura ao que admira e que, ademais, ten voz, non quería falar sobre isto. Becerra, que é moi listo, quería que eu falara. Seino, gústame o seu xeito de provocarme, coñéceme ben. E a cultura debe ser un elemento de provocación, debe espertar algo en nós.
É fácil esgotar hoxe entre tanto chío sobre este monotema. Que máis podemos dicir? Que non estamos de acordo co que fixo o “xurado”? Que foi unha afrenta?
Por poder, podemos dicir moitas cousas sobre RTVE, a mecánica empregada e o “xurado”. Podemos facer unha crítica estrictamente técnica e artística sobre a gañadora do “xurado” e do estupendas que estiveron as nosas pandeireteiras. Mesmo poderiamos falar da maquinaria que está detrás da elixida por RTVE para ir a Eurovisión nun acto realizado de costas á xente que permitiu que o Benidorm Fest rexurdira das súas cinsas tantos anos despois.
Poderiamos facelo mais, hoxe, por militancia cultural (e política) querería máis discursos coma o de Guadi Galego, que fala de Aida, Olaia e Sabela coma esas “tres mozas que representan os valores propios de calquer sistema educativo que se precie. Diversidade, inclusión, pluralidade, esforzo e calidade. Tanxugueiras son un Tsunami de Ilusión, de amor do bo, de enerxía, de potencia, de emoción e de superación”.
Ilusión, emoción, superación. Que palabras tan fermosas!
Hoxe, eu querería máis discursos falando do significado do ouro na pel das nosas artistas, da cor negra do seu vestiario lembrando que esa tamén era a cor das nosas heroínas para as festas. Desexaría ver máis discursos sobre a nosa danza, sobre a pandeireta e sobre o aturuxo. Encantaríame ler moito e escoitar moito máis falar sobre nós, sobre a nosa identidade e sobre a nosa historia. Sería marabilloso sermos conscientes de como con cada detalle unhas artistas levaron toda a nosa escultura e identidade a escea. Que importante é o detalle.
O día despois, todas se unen a felicitar ás Tanxugueiras e falar de inxustiza. As institucións públicas do noso país, persoas con certa capacidade de influencia, a poboación en xeral, todos coinciden nalgo, en destacar o valor dunha mostra da nosa cultura. As galegas unidas, sí, unidas. Que tolemia! As galegas unidas! Quen o ía dicir. Nós, unidas! Nós, un pobo minifundista en todo, pero que cando viu os ollos postos enriba súa, decidiu poñerse en pé e sentir orgullo do seu. Parece, logo, que as galegas precisamos estímulos externos para espertar e decatarnos do noso propio valor.
Que impotencia!
As Tanxugueiras non van a Eurovisión!
E as galegas, en dous días, olvidarán este fermoso espellismo de unión para retornar ao noso endémico minifundismo, por aquilo de sermos nós mesmos, claro. Voilà! C’est tout! Somos así. Éparte do noso encanto, disque.
E por iso, por iso mesmo eu me enfadaba co meu amigo Becerra, porque sinto certa rabia ao saber que, antes de que o sol volte a bañar a costa do pobo mariñeiro que me adoptou, Galiza estará durmida.
Tanxugueiras son máis que unhas rapazas que quixeron agasallarnos cun momento de visibilidade ás galegas. Pertencen a unha nova vaga de artistas do país, conscientes de onde veñen, da nosa historia, da nosa tradición milenaria. Xente moza que decidiu recoller a nosa tradición non escrita para darlle unha nova vida achegándoa a unha mocidade que maioritariamente renega do que somos. Son as nosas gardiás, as nosas guerreiras nunha guerra invisible, as que puxeron por escudo de protección o noso celme, aquilo que ninguén nunca poderá roubarnos: a nosa cultura.
Somos un pobo eterno. A maior parte da nosa cultura non está escrita e sobreviviu grazas a manterse na xente, nas persoas, nas galegas. Ese é o noso verdadeiro éxito.
Agora temos sorte de ter moito diso sobre o papel mais, amigas, a historia xa nos mostrou unha vez o importante que é manter a cultura dentro da mente das persoas e precisamos desta nova xeración de artistas para perpetuar a nosa esencia no tempo.
Lembrade: é a xente nova a única que poderá facer eterno algo que, por natureza, é efémero. Que contradición!
E lembrade que a cultura, para que sexa tal, precisa de emocións, de reaccións, de análise, de pensamento. E iso, amigas, non será posible se a cultura deixa de abrazar ao conxunto da sociedade e se esta lle da as costas á cultura. Imaxinade teatros, concertos e cinemas valeiros, libros sen lectoras… Mudar iso, depende de nós, de vós. Depende, pois, de abrir a cultura á xente.
As Tanxugueiras regaláronnos un soño que é preciso converter en realidade. E é que, como dixo Castelao, “o verdadeiro heroismo consiste en converter os soños en realidades e as ideas en feitos”. O meu soño, porque non podo falar máis que por min, é loitar por unha Galiza esperta, unha cultura viva que nos emocione.
Non, nin as nosas linguas nin as nosas tetas dan medo. O único que nos ten que dar medo é o noso adormecemento. Falade galego, consumide cultura galega, sede conscientes e sentide orgullo da nosa orixe. Ilusionádevos co noso como fixestes estes días e mantédevos unidos sen esquecerdes todos os retos que temos por diante como pobo.
Vivimos tempos complexos, de regresión. Vivimos tempos de non precisar que nos miren para mostrar que cremos no noso.
Hoxe, máis que nunca, todas temos que ser “esas bravas gorxas de fondo cantar que veñen pra quedar”.
Aida, Olaia e Sabela, grazas pola retranca, pola espontaneidade, pola madurez e pola intelixencia. Grazas por mostrar que vivir en galego é posible e que as fronteiras son aquelas que nós decidamos poñernos.
Grazas, Tanxugueiras, por levar ao palco unha completa representación da nosa tradición coidando cada pequeno detalle. Porque todo, absolutamente todo comunica mais a clave para proxectar cara fóra, e isto é aplicable ás artes escénicas en xeral, é ser quen de proxectar cara dentro e iso, vós, xa o lograstes por convicción.
Polo demais: a unión, a diversidade, o respecto, a tradición, a ilusión, as mulleres bravas… a nosa esencia… que veñan, que veñan (e esperten) pra quedar.
20 notes · View notes
milumoart · 3 years
Photo
Tumblr media
Here, Aqua is on the Realm of Darkness. In some moment, her heart, connected to Terra's, remembered the good times in Land of Departure and then, she felt Terra was with her, sharing the same night sky. 
I wrote in spanish a very short fic about this scene:
“El tiempo no existe en el Reino de la Oscuridad. Camino… Sin cesar. En el Reino de la Luz, ¿pasan días o años con cada paso que se da? No supe la respuesta hasta que el Rey Mickey me habló del exterior. Pero incluso esa escena, esa batalla contra la oscuridad en la que me sacrifiqué por el niño al cual elegiste… Me parecía lejana.
Recuerdo la primera reflexión que hice al llegar al primer mundo sumido en la oscuridad. Caminando a través de las casas que formaban parte del pueblo del Castillo Durmiente, me pregunté, qué ocurrió con todos los seres vivos del lugar. ¿Qué pasó con el perro que esperaba a su dueño? ¿Qué le ocurrió al gato que se acurrucaba en la esquina? ¿A los árboles y las flores que embellecían aquel mundo? Toda aquella vida… ¿Estarían atrapados de la misma forma que yo lo estaba? ¿O bien, sus destinos estaban ligados a los Mundos Durmientes?
La luna que iluminaba tenuemente el lugar era mi única compañera. El cielo encapotado no dejaba pasar la totalidad de aquella extraña luz, sólo cruzaba la necesaria para que los Sincorazón se orientaran en su hogar natal.
Este lugar era insoportable.
La espera también.
De repente, una vez más, tu corazón encontró al mío. Y fue como si esa unión iluminara el cielo del Reino de la Oscuridad, otorgándole una belleza inusual. Las nubes grises adoptaron tonos azules y morados, saturados y en cierto modo artificiales. Tras ellas, avisté por primera vez en mucho tiempo las estrellas y las galaxias que observábamos en Tierra de Partida. Entre ellas, tu luz me abrazó de forma inesperada. Incluso pude sentir la calidez de tu aliento y la suavidad de tu piel. Un sentimiento casi olvidado despertó en mí y las lágrimas descendieron por las mejillas.
Terra… ¿Estás aquí?”
33 notes · View notes
unpensadoranonimo · 3 years
Text
Opiniones sobre economía (17/5/2021)
¿De qué hablamos cuando hablamos de pobreza? Clarificamos conceptos para que no te engañen - Juan Carlos Llano
Descentralización sin desconcentración - Xoaquín Fernández Leiceaga
Dogecoin, ¿la nueva Terra? - Pedro Pablo Valero
El flanco geopolítico más frágil de la Unión Europea está en el fondo del océano - Lucas Proto
El presidente que odiaba a los autónomos - Juan T. Delgado
El sol que nos alumbra - Juan Avellaner y Fernando Prieto
El verano de las lavadoras nocturnas: cómo evitar el 'sablazo' a partir de junio en una factura de la luz lastrada por el gas - Javier Martínez
La década perdida de los jóvenes del 15M: retenidos en casa hasta los 29 con sueldos más bajos y contratos más precarios - Álvaro Sánchez Castrillo
La España rural, la gran perjudicada de los peajes: "Aquí o tienes coche o lo pasas mal" - Marta Ley y María Zuil
La recuperación - Juan Manuel López Zafra
Los nuevos límites de velocidad en ciudad: más averías, más contaminación, más multas - Alfonso Aguilera
Los problemas de Renfe - Roger Senserrich
Motivos para la decepción - Manuel Alejandro Hidalgo
Política de ciencia ficción - Ángel Fernández Millán
¿Otro 'quiero y no puedo' vendedor? - Carlos Doblado
Por qué los paneles solares cada día son más baratos (y no van a dejar de serlo) - Álvaro Hermida
¿Qué fue de los teletrabajadores en la España vaciada? "En cuanto esto mejoró, se fueron" - Héctor G. Barnés
¿Qué ha dicho la OCDE sobre el impuesto de sucesiones? - Juan Ramón Rallo
¡Que Nadia Calviño cobre su sueldo íntegro! - Javier Fumero
Seis datos que muestran que los jóvenes están peor que cuando estalló el 15-M - Javier G. Jorrín
1 note · View note
impresionesdeagosto · 4 years
Photo
Tumblr media Tumblr media Tumblr media
Disco #134: Congreso – Congreso
         Ya que escribí acerca de Los Jaivas (#16), bueno sería que escribiese acerca de otras de mis bandas favoritas chilenas de fusión rock y latinoamericana, como es Congreso.
        Congreso nace de la unión de dos bandas del período de la Nueva Ola en la V región, y empiezan a componer pensando en el período de la Nueva Canción Chilena. De hecho, el primer disco, llamado “El Congreso” salió en esa época, pero se parecía más a Los Blops que a otras bandas de ese período por el rock. Después, apareció la dictadura, la cual desmembró a todos y cada uno de los artistas, ya sea exiliándolos o, simplemente, matándolos (léase Víctor Jara), pero unos pocos se quedaron en Chile, como ellos.
        Burlando todo tipo de censura, en el año 1975 sacaron el disco “Terra Incógnita”, la primera obra maestra de ellos, con Francisco Sazo (voz y textos) burlando poéticamente la censura y musicalmente, un poco más elaborado, quizás más progresivo, lo que se concreta ya completamente en el disco homónimo de 1977, también llamado “Disco Café” por el color de su tapa.
        Este disco “Congreso” tiene joyas de esa época, como “Volantín de Plumas” (usada para el informe del tiempo de un canal en esa época) o “Arco Iris de Hollín”, en la cual hablan del golpe metafóricamente como si fuese el apocalipsis. Lejos no estaba, claro.
        Mi llegada a ellos fue por canciones en la radio y uno que otro tape que había en la casa de mis padres, y normalmente, a pesar de que Los Jaivas son mucho más reconocidos, siempre se nombraban a la par de Congreso. Ahora, en la época que nací sacaron discos más elaborados en el campo del jazz fusión, y hasta salieron en canales de música con su éxito de finales de los ochenta, “En todas las esquinas”. Buscando más de ellos, llegué a su discografía, la cual es genial, pero me afané con el disco “Congreso” debido a que apareció en mi período progresivo.
        Congreso es una institución chilena, la que por suerte ya es actualmente reconocida como debe ser acá en Chile. Este blog se llama “Impresiones de Agosto” a semejanza de una canción de un disco ochentero de ellos, lo que muestra mi incondicionalidad a esta banda. Y de todos los discos, me quedo con el disco café, por el contexto y mi llegada a él. Podría haber nombrado otras joyas de ellos, pero siempre es éste el que llega a mi memoria. Geniales, y adorados.
6 notes · View notes
exa-tech-corp · 7 months
Text
Tumblr media
Transporte inteligente EXA TECH CORP Mark 2
COMUNICADO DE PROYECTO
PROYECTO DE TRANSPORTES INTELIGENTES
EXA TECH CORP | 15 de febrero de 2024
Redactado por: Yoshua Rameli, Presidente, director ejecutivo y fundador de Exa Tech Corp. (Mejorado con AI)
Visualicen los últimos conceptos de transportes del futuro de Terra que hemos estado desarrollando. Estos impresionantes medios de transporte, repletos de tecnología de seguridad y comodidad, representan la solución definitiva a las necesidades de movilidad de nuestra sociedad, ofreciendo la calidad requerida para avanzar con confianza.
Nos complace anunciar que estos innovadores medios de transporte estarán disponibles próximamente. En Exa Tech Corp, nos comprometemos a llevar estos conceptos del papel a la realidad antes de 2040, permitiendo su integración con la fundación de la ciudad tecnológica de Terrahuacan.
Recordemos que en 2021, presentamos los primeros bocetos de varios conceptos de transporte, abarcando desde opciones personales hasta sistemas de transporte público (como metros y hyperloops), así como propuestas disruptivas como los vehículos voladores y soluciones de transporte industrial como camiones inteligentes de gran tamaño. Además, a finales de 2023, compartimos una lista de reproducción musical que evocaba un ambiente futurista, con referencias a los transportes innovadores de EXA.
Sin lugar a dudas, este período de progreso impulsado por nuestros medios de transporte futuristas estará profundamente influenciado por el desarrollo de nuestro proyecto insignia de esta década, Multiverse. Asimismo, estamos avanzando en la planificación de futuras negociaciones comerciales tecnológicas clave antes del 2030 con el mercado asiático, especialmente el chino, para acelerar aún más el desarrollo de la tecnología de la Unión de Terra y de Exa Tech Corp.
Tumblr media
Para obtener más información sobre este emocionante proyecto de transporte futurista y otros proyectos de Exa Tech Corp, los invitamos a visitar nuestro sitio web oficial en el siguiente enlace: https://www.exatechcorp.com
1 note · View note
theaftermath-rpg · 1 year
Text
Tumblr media
ÉTER
El éter es la energía que utilizan los Novas para manipular el mundo a su alrededor. Deriva de su propia energía vital, pero se le ha dado un nombre propio a la parte de ésta que pueden usar a su antojo. Esta energía interfiere con la del nuevo mundo desencadenando efectos diversos en función del tipo de Nova que la usa, pudiendo llegar incluso a convertirlo en materia.
El éter surge a raíz de que los primeros Novas no tuviesen un alter con el que fusionarse durante la convergencia. Durante el proceso de unión de ambos universos todo aquello que contaba con un similar a lo que unirse se convirtió en un único ser cuya energía quedó equilibrada con el nuevo mundo. En el caso de los Novas no se dio este suceso, dejándolos en un desequilibrio energético que les permite la manipulación de su entorno.
Dependiendo del mundo de origen del Nova el desequilibrio es positivo o negativo, lo cual influye en el modo en el que manejan la energía:
Los Novas procedentes de Terra quedaron en un desequilibrio energético negativo, lo que les lleva a absorber la energía de su alrededor.
 Los Novas procedentes de Gea por el contrario tienen un desequilibrio positivo, lo que les incita a desprender energía.
El uso constante de estas capacidades puede llevar a que la diferencia energética entre el Nova y el planeta se descompense de manera exponencial. Esto da lugar a graves fallos del organismo que, si no se revierten a tiempo, pueden desencadenar en la muerte del sujeto. Para evitar que esto suceda se ha desarrollado el Tratamiento de Alineación Bioelectromagnética.
5 notes · View notes
adancesii · 5 years
Text
O Rexurdimento
1.Introducción
Foi un movemento social, literario e intelectual, situado no tempo na segunda metade do século XIX. Tería o seu comezo este período da literatura galega en 1863.
Hai dúas etapas nelas: unha primeira, o provincialismo, máis longa e de resultados incertos, que abarcaría a primeira metade do século XIX (ata 1846, data da sublevación de Solís). O seu obxectivo era a recuperación de Galicia como provincia única que mantiña a unidade administrativa, social, cultural e económica. 
E unha segunda, o rexionalismo, desenvolvida durante os anos cincuenta e sesenta do século, no que o traballo intelectual de sistematización das características diferenciadoras de Galicia é o suficientemente importante como para estimular moito o cultivo literario do galego. O rexionalismo
busca, xustifica e defende o emprego do galego e a consecución dun dereito á autonomía política
e administrativa, pero sen rachar a unidade de España
2.Xéneros literarios no Rexurdimento
Cando falamos da literatura do Rexurdimento, estamos a referirnos fundamentalmente á poesía. O Rexurdimento é un movemento fundamentalmente lírico, xa que tanto a narrativa como o teatro galego van xurdir a partir da década de 1880 (ao final do Rexurdimento e ao comezo do período intersecular). Entón, estes dous xéneros van vivir o seu (re) nacemento con case vinte anos de retraso respecto da poesía.
Polas características do xénero, os rexionalistas consideraron a lírica como a máis adecuada para a literatura do idioma e a dignificación da lingua.
.Rosalía de Castro
Rosalia de Castro naceu o 24 de febreiro de 1837 en Camiño Novo, un arrabalde de Santiago de Compostela.
Foi bautizada pouco despois do seu nacemento, na capela do Hospital Real, cos nomes de María Resalía Rita, filla de pais descoñecidos, aínda que se sabe que era filla do seminarista José Martínez Viojo e de María Teresa de la Cruz de Castro, de Familia Hidalga.
Pasou os seus primeiros anos ao coidado dunhas tías paternas e despois trasladouse a Padrón para vivir coa súa nai. A súa enfermeira ensinoulle galego e fíxolle coñecer a poesía popular nesa lingua.
En 1857 publicou o seu primeiro libro poético, La Flor, seguido de Cancións galegas de 1863, e Follas Novas de 1880, ambos escritos en galego. A súa obra principal, En las orillas del Sar, publicouse en español en 1884. 
Con saúde delicada e temperamento depresivo, padeceu cancro durante dous anos. Rosalía de Castro morreu despois de tres días de agonía, o 15 de xullo de 1885, en A Matanza (Padrón).
Tumblr media
Busca y anhela el sosiego
Busca y anhela el sosiego… mas… ¿quién le sosegará? Con lo que sueña despierto, dormido vuelve a soñar. Que hoy como ayer, y mañana cual hoy, en su eterno afán, de hallar el bien que ambiciona -cuando sólo encuentra el mal-, siempre a soñar condenado, nunca puede sosegar.
.Cantares Gallegos
A publicación de Cantares Gallegos de Rosalía de Castro foi o 17 de maio de 1863 en Vigo, data que marca a referencia para a celebración do Día das Letras Galegas. É unha obra moi influenciada polas cantigas populares galegas.
Os poemas desenvolven temas que reflicten a sociedade rural na que viviu Rosalía. Atópanse poemas costumistas, cun forte carácter descritivo, aínda que tamén hai poemas amorosos, sociais e íntimos. Estas cancións significan o renacemento da literatura galega, a autora dignifica a lingua e demostra que é posible escribir literatura en galego. A autora é a voz lírica da súa terra abandonada. O traballo conserva un testemuño contra a depresión do pobo co fin de convertelo nun orgullo para todos os labregos e labregas, así como un acto de memoria para todos os destinatarios.
-Poema inicial: "Has de cantar"                                                                             A voz lírica comeza a súa posición na obra como nai de todos os galegos. Contamos coa representación do repertorio popular galego, a música e o contido da canción crean unha unión por excelencia.
-O final do traballo: "Alborada" Indica unha alegría cun ambiente festivo e protagonismo das “meniñas” onde nos lembra o primeiro poema. Os poemas teñen unha base de diferentes elementos, como o ambiente festivo e o carácter folclórico.
.Follas novas
Follas novas é un poema publicado en 1880 por Rosalía de Castro (1837-1885). Foi escrito na cidade de Valladolid de Simancas, onde naquela época vivía co seu marido, nomeado director do Arquivo Xeral do Reino de España, situado nesa cidade.
Rosalía inicialmente concibiu estes poemas como unha continuación das cancións galegas: o 40% dos poemas de Follas novas teñen afinidade co texto publicado en 1863, mentres que o resto das composicións teñen un espírito poético diferente, motivado pola emigración, infortunios familiares e enfermidades físicas e morais.
.Curros Enriquez 
Celanova, (1851 - A Habana, 1908) poeta e xornalista español en lingua galega e española, cuxa obra lírica foi unha das pezas básicas do renacemento da literatura galega.
De pensamento liberal e anticlerical, traballou ao longo da súa vida como xornalista, profesión na que obtivo un gran prestixio grazas ao dominio dos recursos do xénero e á solidez conceptual dos seus artigos. Colaborou no Impartial de Madrid e outros xornais republicanos e, en 1898, fundou na Habana, onde se mudara, a revista Tierra Gallega e integrou a redacción do Diario de la marina.
Tumblr media
Queixumes dos pinos
Il est beau pour un brave de tomber aux premiers rangs de la bataille et de mourir en défendant sa patrie.
.O divino sainete
Trátase de unha obra de forte contido crítico e satírico. En 1877, o papa León XIII convocou un xubileo con indulxencias plenarias para todas as persoas que nese ano viaxaron a Roma. Curros aproveita este motivo, por un lado, para criticar o negocio económico das peregrinacións e, polo outro, satirizar diversas personalidades e institucións da vida galega.
Estruturalmente, a obra é unha parodia da comedia divina de Dante. Nesta obra o seu autor, guiado polo poeta Virxilio, visita o Inferno, o Purgatorio e o Ceo, atopando en cada un destes lugares diversas personalidades da vida da súa época. Curros sitúa a acción de O divino sainete a bordo dun tren no que, guiado por Francisco Añón, que atopa en Madrid, vai a Roma para gañar o xubileo. A intención irónica e satírica queda clara dende o comezo da obra.
.Eduardo Pondal
Eduardo María González-Pondal y Abente (Ponteceso, A Coruña, 8 de febreiro de 1835 - A Coruña, 1917) foi un poeta rexionalista galego, que escribiu tanto en español como en galego. Foi o último de sete irmáns dunha familia de orixe Hidalgo, enriquecido coa emigración a América. Estudou gramática latina en Nemiña cun clérigo relativo, Cristóbal de Lago. En 1848 estableceuse en Santiago de Compostela para cursar o bacharelato en Filosofía e, posteriormente, o título de médico. Como alumno frecuentou as tertulias do "Colexio San Agustín" do que xa formaban parte Rosalía de Castro, Manuel Murguía e o poeta Aurelio Aguirre. Desta época data o seu apaixonado interese pola cuestión rexionalista. Foi un dos organizadores, xunto con Aguirre, do banquete de Conxo, que uniu fraternamente traballadores e estudantes no carballo de Conxo o 2 de marzo de 1856. Nesta ocasión, Pondal leu un poema vingativo, en español, "Toast" , sobre a igualdade dos homes. Este feito provocou graves problemas coas autoridades, que estiveron a piques de deportalo
As primeiras estrofas do seu poema "Os pinos" son as letras do himno galego.
Tumblr media
As almas escravas
As almas escravas, De ideas non grandes,  Van pensando mil cousas femíneas, Molentes e infames.
Mil soños forxando, Que o ánimo agobian;  Arrastrando infamantes cadeas, Cal brandos ilotas.
Espíritos brandos, Espritos muliebres;  Sedentarios, que lenta consome, E mórbida febre.
Mais a alma do bardo, Enérxica, ousada, Que audaz libertade, Tan só soña e ama;  Vai pensando en propósitos férreos, Que ergueran a patria!
.Queixume dos pinos
Queixumes dos pinos representa, fronte aos Rumores dos piñeiros, o desexo de Pondal de ser poeta en galego. Xunto a esta mesma opinión, Manuel Forcadela afirma unificar esa obra a conciencia da súa propia voz e o esforzo por construír un mundo poético que revela o seu desexo de renovación.
Publicada en 1886, a estética de Queixumes dos pinos está intimamente relacionada co movemento simbolista, iniciado en 1875 coa aparición de Une Saison en Enfer, de A. Rimbaud, ou podenAprès midi segundo faune de S. Mallarmé.
Tumblr media
3 notes · View notes
remotephantasie · 2 years
Text
Laços de Amor, Karoline Von Günderrode (1780-1806)
Ah! o meu amado está morto! ele caminha na Terra das Sombras As estrelas não o iluminam, dia algum brilha para ele E a história cala-se para ele; o destino dos tempos Ele trilha o caminho dos poderosos, mas ele não acorda; Tudo morreu com ele, mas ele não morreu para mim Porque um vínculo* eterno ainda me une com o meu amado (amigo?) Amor é o nome desse vínculo que está amarrado ao meu dia Há noite arábica, morte unida com a vida. Sim, eu conheço uma terra onde a morte conversa com a vida, Onde ela, tendo escapado do submundo (Orkus), regozija-se na luz, Onde despertada pela memória, ela (a vida) ressuscita dos mortos. Onde uma luz terrena brilha na túnica do cadáver. Abençoada terra dos Sonhos! Onde, com a vida, a morte vagueia (wandeln) no crepúsculo, ainda regozijando-se na existência. Lá, na terra feliz, reencontro o querido (o amado), o amor ainda se alegra em meus abraços. E então eu respiro o poder da juventude nas sombras, Que um rubor vivo pinte sua bochecha novamente, Que os pulsos congelados se agitem com o hálito quente, E o sentimento de amor levante seu peito novamente. Então não pergunte, amante(s)! Estava eu tremendo?  Por que o vermelho rosado extingue um(a) fim/morte pálida (ertödtendes?) Eu compartilho minha vida com sombras ctônicas. * Elas sugam avidamente a minha força de juventude. *
Notas:
Bande = têm diversos significados possíveis, mas preferi manter a palavra “laços” na tradução. Segue as possíveis traduções de “Bande” em inglês, a oitava foi a de minha preferência: https://www.dict.cc/?s=Bande
Preferi traduzir “Band” no decorrer do poema por vínculo, segue as traduções possíveis desse verbo no substantivo, na terceira coluna: https://www.dict.cc/?s=Band
wandeln = to stroll, to metamorphose, to cahnge, to commute sth., to walk, to promenade, to transform. retirado de: https://www.dict.cc/?s=wandeln+
ertödtendes = er- dentre os muitos significados que esse prefixo possui, uma delas talvez seja interessante de ressaltar aqui. É a seguinte: “2. prefixo inseparável do verbo que indica a ação de matar ou morrer.” Nesse link é possível encontrar os outros significados desse prefixo. Já a segunda parte da palavra quer dizer “mata, matar e etc”. Já a última parte, “endes”, quer dizer “fim”, mas no caso do genitivo singular da palavra “ende”. Ou seja, uma tradução livre aproximada seria: morte delimitada, ou mortal faria mais sentido o último caso. Ainda assim preferi manter as duas opções de “fim/morte” e o artigo indefinido um(a), é uma opção possível de ser contestada.
Orkus = https://en.wikipedia.org/wiki/Orcus ou: "Eu ainda compartilho a minha vida com sombras ctônicas." ou: " A minha força de juventude é por elas sugada avidamente.”
o site com os originais da Karoline: http://www.wortblume.de/dichterinnen/bandelie.htm
Mais informações sobre a vida de Karoline Von Günderrode:https://elvuelodelalechuza.com/2017/08/23/karoline-von-gunderrode-y-la-rebeldia-inconmovible/
Segue um trecho, do link acima, de um apanhado que eu fiz sem traduzir, porém está em espanhol:
O Amor para Günderrode: Precisamente, el amor va a gozar de un especial protagonismo en el pensamiento y la obra de Günderrode. Para la poeta, el amor constituye la esfera donde se unifican los contrarios, es decir, aquellos elementos separados que estructuran la realidad. Será en el amor, por tanto, donde Günderrode sitúe el siempre perseguido Absoluto, pues en éste se encuentran en armónica unión los opuestos. Para ilustrar esta concepción compartida por otros muchos románticos alemanes, nada mejor que acudir a su poema titulado «Amor», que expone la siguiente definición del vínculo amoroso: «Muerte que vive, vida venturosa en la unión, / alborozo en la falta, resistencia rendida, / gozo en la languidez. / Contemplar sin saciarse, / vida de sueño que es dos veces vida». Poco más puede decirse que no aparezca aquí nítidamente expresado.
0 notes
exa-tech-corp · 2 years
Text
OVIOGEN 🤍👁️🧠🫀
Experimento de generación de caras artificiales.
Tumblr media Tumblr media Tumblr media
Cara generada por el equipo EXA e inteligencia artificial, cualquier parecido con alguna persona es mera coincidencia, los rasgos faciales fueron una exhaustiva generación por parte del equipo mediante combinaciones de rasgos faciales selectos de una recolección confidencial.
Después se utilizo como base o plantilla una fotografía ya antes vista, donde se coloco la cara que se genero anteriormente.
Además, cabe recalcar que es posible que sea reutilizado como el rostro de un ser humano evolucionado sintético en un futuro no muy lejano.
0 notes
gtgaleratricolor · 3 years
Photo
Tumblr media
 Anúncio dobrado! @ecbahia Hoje, 11h25 Isnaldo e Cirino chegam para o Esquadrão O Esporte Clube Bahia informa que os atacantes Eugenio Isnaldo e Marcelo Cirino são os novos reforços tricolores.  Argentino da cidade de Rosário, terra do craque Lionel Messi, o primeiro é atual campeão da Copa Sul-Americana pelo Defensa y Justicia, tendo inclusive enfrentado o Esquadrão nas quartas de final. Quatro meses depois, em abril de 2021, conquistou a Recopa Sul-Americana diante do Palmeiras, ganhador da Libertadores, quando converteu a sua cobrança na decisão por pênaltis, em São Paulo. Isnaldo costuma atuar na ponta esquerda, tem 27 anos e assinou contrato inicialmente até o término desta temporada. Começou a carreira no Newell's Old Boys-ARG e também defendeu o Asteras Tripolis, da Grécia, e o Unión La Calera, do Chile. Já iniciou os treinamentos no CT Evaristo de Macedo ao lado de compatriotas como o zagueiro Germán Conti, o meio-campista Lucas Mugni e o técnico Diego Dabove. Paranaense de Maringá, Cirino levantou a Sul-Americana de 2018 e a Copa do Brasil de 2019 pelo Athletico, onde se profissionalizou, após convocações para as seleções brasileiras de base. No título nacional, ficou marcado por uma sequência de dribles que resultou no gol que sacramentou o resultado em pleno estádio do Beira-Rio. https://www.instagram.com/p/CThktnGLr_y/?utm_medium=tumblr
0 notes