#totaliter

[dipnotski]

Murat Çetin – Şahlar Piyonlar ve [Meta] Kent (2024)

Bu kitap dijital kapitalizmin ivmelenişine paralel olarak kent mekânının “buharlaştırılma” sürecini ele alıyor ve bu ideolojik buharlaşmanın son aşaması olarak metaverse olgusunun reel ve fiziki kentsel mekâna, onun kamusallığına sınıfsal olarak nasıl etki ettiğini gözler önüne seriyor. Distopik kurgu ile gerçeklik verilerinin birbirine bugüne dek hiç olmadığı kadar yaklaştığı günümüzde, bu…

[gamergirlbonestaskforce141riot]

Ama me fideliter,

fidem meam nota,

de corde totaliter

et ex mente tota,

sum presentialiter

alens in remota;

quisquis amat taliter,

volvitur in rota.

Wot ye lookin' at? Dinnae cherubs flop around nekkid?

Happy Valentines

[kitapkontu]

"Ve sonra anladım ki dünya değişmişti, kardeşlerim. Artık eski oyunlar, eski şarkılar kalmamıştı. Ve bir adam yaşlandığında, gözlerini geçmişe diker, eski günlerin ne kadar güzel olduğunu düşünür. Ama ben, ben yine de bir şarkı söylemek istedim. Yeni bir şarkı. Belki bu sefer anlamlı olur diye."

Otomatik portakal bize özgür irade ve ahlaki seçimleri sorgulatır. Kitapta da bahsedilen konu insan iyiliğe zorlanırsa bu gerçek bir iyilik midir ? Kitabın ana karakteri Alex bir takım yöntemlerle iyi insan yapılmaya çalışılmaktadır. Kısmen başarılı olmuş görünülse de işler tam olarak öyle değildir. Alex'in içindeki şiddete eylimi eskisi kadar sık olmasa da yine görürüz. Devletin Alex’i “tedavi” adı altında bir deneye tabi tutması, bireyin özgürlüğünü elinden alması anlamına gelir. Bu da totaliter rejimlerin, toplumu nasıl bireylerden çok “itaatkâr varlıklar” haline getirmek istediğini gösterir. Alex ve arkadaşları için şiddet, bir eğlence değil; varoluş biçimi. Bu, toplumun genç bireyleri nasıl ihmal ettiğini ve sonuçlarının ne kadar tehlikeli olabileceğini ortaya koyar..

Anthony Burgerss - Otomatik Portakal

[veganlogicdinamo]

İKİNCİ CUMHURİYETÇİ UR ŞİŞTİ VE PATLADI!

Ortada bir savaş yok. Çünkü savaş iki egemen devlet arasında olur. Türkiye, 40 yıldır emperyalizmin desteğini alarak ülkeyi kan gölüne çeviren bir terör örgütü ile mücadele ediyor. Şimdi “barış” sözcüğünü sömürerek yapılan kandırmaca ise şudur:

PKK, koşulsuz teslim olmuyor; birtakım pazarlıklarla anayasaya etnikçi/dinci düzenlemeler sokulmaya, Öcalan’ın serbestleşmesine ve PKK’liler için af çıkarılmasına çalışılıyor. AKP ise Erdoğan’ın yeniden cumhurbaşkanı olmasını sağlamayı hedefliyor.

Siyasal İslamcı totaliter AKP ile etnikçi DEM’in, liboşların, laik Cumhuriyet karşıtlığında ortaklığının tarihi eskidir. Yanlarına MHP’yi de katmalarını ise emperyalizmin gücüne borçludurlar.

2010 anayasa referandumundan önce kullandıkları “vesayet rejiminin kaldırılması”, “demokratikleştirme” gibi çekici kavramlarla toplumu aldatıyorlar. Özünde zaten eşitlik barındıran ve anayasada bu temelde tanımlanan yurttaşlığı “eşit yurttaşlık” yapma vaadiyle çarpıtıyorlar. Çünkü ümmetçi AKP, üniter ve laik ulus devleti sona erdirme derdindedir; laiklik karşıtı tarikat ve aşiret liderlerini sahiplenmesiyle bilinen DEM de bu çabasında AKP’ye ortaktır.

[arkeolog]

Kinik filozof Sinoplu Diogenes, bir gün küçük bir çocuğun avucuyla çeşmeden su içtiğini görünce "Küçük bir çocuk yalın yaşayışta beni geçti" diyerek heybesinden çıkardığı tası yere atar. Eşyanın totaliter baskısına karşı Adorno’nun Minima Moralia adlı eserinde de benzer tepkileri görürüz: "Bazı nesneler, jestleri ve dolayısıyla davranış tarzlarını kendi yapılarında taşırlar. Terlik, elin hiç yardımı olmadan giyilmek üzere tasarlanmıştır. Eğilmeye karşı duyulan nefretin adıdır".

[fragmente-din-inima]

Pentru prima data in 23 de ani am experimentat ceva neasteptat si mult prea predestinat, in ciudat perceptiilor mele precum ca ceva scris dinainte nu are cum sa fie. Cred in lucruri intamplatoare mai mult decat cred intr-un destin. Aceasta experienta pana la urma m-a blocat intr-un punct in care n-am mai putut sa ies de saptamani intregi. Probabil nici acum nu am reusit in totalitate, doar timpul imi magaie corzile unei melodii deja pierdute. Timpul ma ajuta, ma calmeaza, insa timpul nu v-a reusi sa ma readuca inapoi in prezent. De aceea trebuie sa o fac eu chiar daca e neplacut si nostalgic. In decursul a unui an consecutiv am intalnit 4 persoane, iar ultima experienta m-a faramitat, incat si acum ma gandesc ca nu mi-am invatat lectiile. Iar una dintre ele este ca o data ce o persoana isi schimba decizia, pot sa te superi, sa te infurii, sa bati cu sinapsele alea de toti peretii, sa nu intelegi de ce s-au mai folosit atatea vorbe frumoase pentru o chestie la care nici acea de "once" nu s-a folosit la potentialul ei maxim , sa urasti acea persoana, dupa toate astea tot ce poti sa faci este sa accepti ca desi 2 oameni se inteleg de minune si pare ca ti-ai intalnit geamanul din viata asta, chiar si in conditiile cand o persoana da 100% pentru scurt timp si dupa ajunge la 0% fara sa intelegi cum se poate schimba radical, sa nu uiti de tine si de valoriile tale. Pentru ca in ciuda compatibilitatii, a chimiei, a conexiuni, in ciuda destinului astuia, daca o persoana alege sa plece din viata ta, tot ce poti sa faci e sa-i arati usa de unde a venit, nu sa treci usa o data cu el. Trebuie sa ramai acolo unde esti si sa-l privesti cum pleaca. Te schimba? Da, te schimba. Dar doar pentru ca nu a mers nu inseamna ca nu meriti ceva stabil si constant. Cate persoane nu o sa mai treaca pe aceeasi usa? Ideea care te sperie cel mai mult este ca de fapt nimeni nu o sa mai ajunga sa te cunoasca si sa te inteleaga cum a facut o aceasta persoana. Dar de asta esti aici. De asta te ai pe tine inainte sa iti versi si ultimele parti din tine cu gandul ca persoana aia se va intoarce. Gandeste te cum ti-a luat 23 de ani sa te cunosti, sa treci prin atatea chestii si totusi crezi ca cineva va compensa in 2 saptamani ce ai facut tu pentru tine atatia ani? Raspunsul e nu. In toate aceste zile de suferinta ma gandeam cum pot sa ma mai intorc la persoana de acum 4-5 luni, cand era atat de clara si optimista, cand visa ca poate in viitor lucrurile se vor schimba in ceva mai bun. Lucrurile s-au schimbat, probabil ca nu ma mai voi intoarce nicidecum la acea persoana pentru ca nu mai am cum. Ceva s-a intamplat in tot acest timp, iar acel ceva m-a adus exact in punctul de aici. Este o stare confuza si totusi atat de clara. Am fost atat de suparata pe tot acest destin pentru ca aparuse dupa tot acest timp, doar ca nu era destinul meu. Era doar o experienta care sa ma aduca mai aproape de realitate. Dorintele si sentimentele m-au facut atat de vulnerabila, m-a durut mintea inainte sa o faca inima. plangeam ca si cum ma desparteam pentru prima data si ma gandeam cum o sa ma pot descurca in viitor cu toate aceste despartiri spontane. Apoi m-am calmat. Mi-am focusat obiectivul si mergeam. Atunci gandurile s-au oprit si chiar daca a fost o chestie scurta, am ramas in prezent.

(Nici macar cei 30 de km alergati n-au putut sa compenseze cu ceeea ce simt, aratandu- mi inca o data ca eram prea afectata de rezultat incat nu observam toata acea distanta parcursa.)

[dustorange-moved]

Two German monks enjoyed a great friendship over their years in the monastery. Their favorite topic of conversation was heaven. One, a gardener, believed that the most beautiful flowers would constantly bloom. The other, the organist, thought that heaven would be filled with the most beautiful melodies. They decided that the first to die would return a year after his death and tell the other what heaven was really like with a single word. If it was as he imagined he would say taliter (“exactly”); if it was as the other thought, he would say aliter (“the other one”).

The organist died suddenly, and his friend sent many prayers to heaven in the year that followed. On his death anniversary, he appeared to the gardener in his cell. “Taliter?” the gardener asked. After a moment of silence, he tried the other response. “Aliter?”

The organist breathed forth two words: “Totaliter Aliter! (Totally Other!)”

Adapted from Fr. Rainero Cantalamessa, Contemplating the Trinity, p.117-118

[mywitchcultblr]

isn't pixiv banning AI art and deepfakes a good thing?

Agree, but other rules mentioned in the new update is just... Ridiculous. You are not even allowed to depict death

YOU ARE NOT EVEN ALLOWED TO WRITE about death :/ also number 5 is the bs reasons that any totaliter government always use to ban art they deemed as 'immoral' for god sake Hitler banned Picasso's because he deemed cubism as degenerate...

[kitap-fuari-1]

Okunacak En Kaliteli Kitaplar: Her Okur İçin Öneriler

Kitap okumak, zihinsel gelişimi desteklemek, yaratıcılığı teşvik etmek ve genel kültürü artırmak adına vazgeçilmez bir aktivitedir. Kitaplar arasında seçim yaparken, hangi eserlerin gerçekten değerli ve etkileyici olduğunu belirlemek bazen kafa karıştırıcı olabilir. İşte her okurun kütüphanesinde bulunması gereken okunacak en kaliteli kitaplar:

Klasik Edebiyatın Öncüleri

1. "Suç ve Ceza" - Fyodor Dostoyevski

"Suç ve Ceza", insan psikolojisinin derinliklerine inen ve ahlaki sorgulamalarla dolu bir başyapıttır. Ana karakter Raskolnikov'un içsel çatışmaları ve suçun getirdiği vicdan azabı, eseri edebi anlamda zenginleştirir. Dostoyevski, toplumsal yapıyı ve bireyin bu yapı içindeki yerini ustalıkla işler.

2. "Sefiller" - Victor Hugo

"Sefiller", adalet, merhamet ve insanlık onurunu ele alan epik bir romandır. Jean Valjean’ın zorlu mücadelesi ve toplumsal adaletsizliklere karşı duruşu, okuyucuya derinlemesine düşündürücü temalar sunar. Hugo'nun güçlü anlatımı, eseri zamansız kılar.

Modern Edebiyatın İncileri

3. "1984" - George Orwell

George Orwell'in "1984" adlı eseri, totaliter bir rejimin birey üzerindeki baskısını çarpıcı bir şekilde gözler önüne serer. Büyük Birader ve çift düşünce kavramları, günümüzün dijital gözetimi ve özgürlük tartışmaları bağlamında bile önemli mesajlar taşır.

4. "Yüzyıllık Yalnızlık" - Gabriel Garcia Marquez

Büyülü gerçekçilik akımının en çarpıcı örneklerinden biri olan bu roman, Buendía ailesinin nesiller boyu süren hikayesini anlatır. Gerçek ve fantastik unsurların iç içe geçtiği anlatımı, okuyucuya benzersiz bir edebi deneyim sunar.

Kişisel Gelişim ve Motivasyon

5. "Alchemist" - Paulo Coelho

"Alchemist", kişisel hedeflerin peşinden gitme ve kendi kaderini oluşturma temalarını işler. Santiago'nun macerası, herkesin kendi hayat yolculuğunda ilham alabileceği evrensel mesajlar taşır.

6. "Düşün ve Zengin Ol" - Napoleon Hill

Napoleon Hill'in klasik eseri, başarı ve zenginlik üzerine derinlemesine bilgiler sunar. Pozitif düşünce gücü ve kararlılığın önemi vurgulanarak, okuyucuya hedeflerine ulaşma konusunda rehberlik eder.

Bilim Kurgu ve Fantastik Eserler

7. "Dune" - Frank Herbert

"Dune", bilim kurgu türünün en etkileyici romanlarından biridir. Politik entrikalar, ekolojik temalar ve zengin karakter derinliğiyle dikkat çeken eser, Arrakis gezegenindeki mücadeleleri epik bir dille anlatır.

8. "Yüzüklerin Efendisi" - J.R.R. Tolkien

Fantastik edebiyatın mihenk taşlarından biri olan bu üçleme, Orta Dünya’da geçen destansı bir yolculuğu konu alır. İyi ile kötü arasındaki mücadele, dostluk ve fedakarlık temalarıyla okuyucuyu büyüler.

Sonuç

Okunacak en kaliteli kitaplar listesi, kişisel ilgi alanları ve zevkler doğrultusunda çeşitlilik gösterebilir. Klasiklerden modern eserlere, kişisel gelişimden bilim kurguya kadar geniş bir yelpazede seçilebilecek kaliteli kitaplar mevcuttur. Bu eserleri okuyarak hem edebi birikiminizi artırabilir hem de farklı dünyaların kapılarını aralayabilirsiniz. Hangi kitabı seçerseniz seçin, okumanın sunduğu derin ve zengin deneyimin keyfini çıkarın!

[theartismi]

Demokrasi : Gambaran dari Sampah Peradaban

Istilah “demokrasi” saat ini tidak dapat dilepaskan dari wacana politik apapun, baik dalam konteks mendukung, setengah mendukung, atau menentang. Mulai dari skala warung kopi pinggir jalan sampai hotel berbintang lima, demokrasi menjadi obyek yang paling sering dibicarakan, paling tidak di negeri ini. Dengan logika antitesis, lawan kata demokrasi adalah totaliter. Jika tidak demokratis, pasti totaliter. Totaliter sendiri memiliki kesan buruk, kejam, bengis, sehingga negara-negara komunis sekalipus tidak ketinggalan ikut memakai istilah demokrasi, walaupun diembel-embeli sebagai “Demokrasi Sosialis” atau “Demokrasi Kerakyatan”.

Dalam kaitannya dengan masalah ini, UNESCO pada tahun 1949 menyatakan:

“…mungkin untuk pertama kali dalam sejarah, demokrasi dinyatakan sebagai nama yang paling baik dan wajar untuk semua sistem organisasi politik dan sosial yang diperjuangkan oleh pendukung-pendukung yang berpengaruh…”

Gejala serupa juga melanda dunia Islam. Para intelektual muslim berupaya mencari titik temu antara demokrasi dan ajaran Islam. Partai-partai politik Islam, misalnya di negeri ini, berlomba-lomba mengklaim diri sebagai “paling demokratis” agar tidak terkena serangan panah beracun dari pihak Islamophobia yang mencap Islam sebagai agama totaliter dan dogmatis. Putra-putri Islam dengan susah-payah berupaya “melindungi” nama baik agamanya dengan ungkapan-ungkapan bernada defensif apologetik, walaupun hal itu menyebabkan ajaran Islam menjadi kabur atau malah lenyap.

Bagaimana hakikat demokrasi yang sebenarnya? Apakah Islam memiliki titik temu dengan demokrasi? Bagaimana realitas demokrasi sesungguhnya? Dan apa peranan negara-negara adidaya dalam pemaksaan ide demokrasi kepada negeri-negeri Islam? Tulisan berikut ini akan menguraikannya.

Kerajaan-kerajaan lokal mulai muncul di Eropa sejak tahun 476 M. Seperti halnya Romawi, gereja turut menjadi penentu dalam sepak-terjang penguasa kerajaan. Para bangsawan dan politikus—yang umumnya dari keluarga kaya—menjadi boneka yang dikendalikan penuh oleh gereja. Tetapi karena ajaran Kristen tidak mengatur urusan kenegaraan, gereja membuat berbagai fatwa menurut kemauan mereka sendiri dan hal itu diklaim sebagai wewenang yang diterimanya dari Tuhan. Tidak heran jika sosok kerajaan-kerajaan Eropa saat itu lebih mirip dengan Imperium Romawi Kuno yang paganistis dan belum mengenal agama.

Gereja memiliki supremasi yang sangat tinggi hampir dalam setiap urusan. Para pemuka gereja diyakini sebagai satu-satunya pihak yang berhak berkomunikasi langsung dengan Tuhan, dan hasil “komunikasi” itu diajukan kepada penguasa kerajaan untuk ditetapkan sebagai keputusan politik. Eropa memiliki sejarah yang cukup berdarah mengenai hal ini : ribuan wanita dibunuh ketika gereja mencap perempuan sebagai tukang sihir, kaum ilmuwan yang tidak setuju dengan pendapat gereja harus rela dipenjara atau bahkan dibunuh (seperti yang menimpa Galileo Galilei dan Nicolaus Copernicus), perampasan tanah milik rakyat untuk dibagi-bagikan kepada penguasa dan pemuka gereja, sampai orang yang hendak matipun tak luput dari pemerasan oleh gereja. Pendapatan terbesar gereja berasal dari penjualan Kunci Surga (Keys to Heaven), yaitu menjual surat pertobatan kepada orang-orang yang hendak meninggal. Dengan membayar sejumlah uang, gereja meyakinkan orang tersebut bahwa dosa-dosanya telah diampuni dan boleh memasuki surga.

Pada tahun 1618 meletus perang sipil di seluruh daratan Eropa antara pendukung dan penentang supremasi gereja. Perang itu berlangsung selama 30 tahun dan menghabiskan sepertiga penduduk Eropa serta meruntuhkan sebagian besar kerajaan yang bercokol di Eropa. Perang terlama terjadi antara Perancis dan Spanyol sampai tahun 1659. Akibatnya, para pemikir terpecah menjadi 2 kelompok:

1. yang mempelajari filsafat Yunani, disebut Naturalis, dan meyakini bahwa akal manusia mampu menyelesaikan semua persoalan;

2. yang berpihak pada gereja, disebut Realisme, dan meyakini ajaran gereja sebagai kebenaran.

Sekularisme benar-benar menggembirakan hati para filosof dan politikus. Tidak ada lagi gereja yang memenjarakan kebebasan berpikir mereka. Politik dan segala urusan duniawi telah menjadi sangat bebas nilai. Tidak ada satupun yang membatasi. Tidak nilai agama. Tidak pula nilai moral. Salahsatu lambang betapa liarnya dunia politik sekuler adalah buku karya Niccolo Machiavelli yang berjudul The Discourses on the First Ten Books of Livy dan The Prince. Salahsatu pilar pemikiran politiknya adalah: “….politik adalah sesuatu yang sekuler. Politik adalah pertarungan antar manusia untuk mencari kekuasaan. Semua orang pada dasarnya sama, brutal, dan egoisme politik harus mengikuti aturan universal yang sama untuk semua orang. Penguasa yang sukses harus belajar dari sejarah, harus mengamati para pesaingnya, dan mampu memanfaatkan kelemahan mereka.”

Sekularisme tetap dianut hingga masa kini. Menteri Luar Negeri AS, Madeleine Albright, pada tanggal 23 Oktober 1997 di depan sivitas akademika Columbus School of Law, The Catholic University, Washington D.C. menyatakan: “Di AS, kita meyakini pemisahan gereja dan negara. Konstitusi kita merefleksikan ketakutan atas penggunaan agama sebagai alat penyiksaan, yang pada abad ke-17 dan 18 menyebabkan banyak orang melarikan diri ke daratan Amerika…”

Sekularisme merupakan akar demokrasi. Dalam sistem politik yang sekularistik, dimana agama hanya menjadi “inspirasi moral dan alat penyembuhan” , kehendak akal manusia menjadi penentu semua keputusan. Dan inilah ciri yang utama dari demokrasi, yaitu menyerahkan keputusan politik kepada kehendak masyarakat (the will of the people), sesuai dengan pertimbangan akal manusia.

Ditinjau dari akar kelahirannya, Islam jelas berbeda dengan demokrasi. Sistem Islam tidak lahir dari akal-akalan manusia, tetapi merupakan wahyu Allah swt. Tetapi memang ada sementara pihak yang mencoba menyebut Islam sebagai Mohammedanism untuk menimbulkan kesan sebagai agama buatan Muhammad, seperti yang dinyatakan oleh H.A.R. Gibb.  Dalam hal ini Allah swt berfirman:

Kedaulatan (as siyadah) didefinisikan sebagai “menangani dan menjalankan suatu kehendak atau aspirasi tertentu” . Dalam sistem demokrasi kedaulatan berada di tangan rakyat. Hal ini berarti rakyat sebagai sumber aspirasi (hukum) dan berhak menangani serta menjalankan aspirasi tersebut.

Dalam sistem demokrasi, rakyat berfungsi sebagai sumber hukum. Semua produk hukum diambil atas persetujuan mayoritas rakyat, baik secara langsung (demokrasi langsung) maupun melalui wakil-wakilnya di parlemen (demokrasi perwakilan). Inilah cacat terbesar dari sistem demokrasi. Manusia dengan segala kelemahannya dipaksa untuk menetapkan hukum atas dirinya sendiri. Pikiran manusia akan sangat dipengaruhi lingkungan dan pengalaman pribadinya. Pikiran manusia juga dibatasi oleh ruang dan waktu. Atas pengaruh-pengaruh itulah maka manusia bisa memandang neraka sebagai surga, dan surga sebagai neraka.

Dalam sistem demokrasi, jika mayoritas rakyat menghendaki dihalalkannya perzinaan, maka negara harus mengikuti pendapat tersebut. Budaya sebagian suku di Sumatera Utara yang terbiasa meminum tuak, dapat memaksa penguasa setempat untuk mengizinkan peredaran minuman keras. Mayoritas rakyat Iran pada Revolusi Islam 1979 menginginkan diterapkannya sistem pemerintahan Wilayatul Faqih, tetapi sekarang muncul gugatan terhadap sistem tersebut, maka penguasa harus memperhatikan kehendak tersebut. Walaupun dalam konsep Syi’ah, sistem Wilayatul Faqih adalah sesuatu yang tidak dapat ditawar-tawar.

Dalam sistem demokrasi, masyarakat kehilangan standar nilai baik-buruk. Siapapun berhak mengklaim baik-buruk terhadap sesuatu. Masyarakat bersikap “apapun boleh”. Di San Fransisco, para eksekutif makan siang di restoran yang dilayani oleh pelayan wanita yang bertelanjang dada. Tetapi di New York (masih di AS), seorang wanita telah ditangkap karena memainkan musik dalam suatu konser tanpa pakaian penutup dada. Newsweek menyatakan: “…kita adalah suatu masyarakat yang telah kehilangan kesepakatan….suatu masyarakat yang tidak dapat bersepakat dalam menentukan standar tingkah laku, bahasa, dan sopan santun, tentang apa yang patut dilihat dan didengar.”

Dalam Islam, penetapan hukum adalah wewenang Allah swt. Penetapan hukum tidak bermakna teknis, tetapi bermakna penentuan status baik-buruk, halal-haram, terhadap sesuatu hal. Allah swt berfirman:

“Menetapkan hukum itu hanyalah hak Allah.” (QS al-An’aam : 57)

“Kemudian jika kamu (rakyat dan negara) berlainan pendapat tentang sesuatu, maka kembalikanlah kepada Allah (al-Qur’an) dan Rasul (Sunnahnya).” (QS an-Nisaa : 59)

Dengan demikian jelaslah bahwa Islam menempatkan kedaulatan di tangan Allah sebagai Musyarri’ (Pembuat Hukum), sebagai pihak yang paling berhak menentukan status baik-buruk terhadap suatu masalah. Segala produk hukum dalam sistem Islam harus merujuk kepada keempat sumber hukum Islam, yaitu al-Qur’an, as-Sunnah, Ijma Shahabat, dan Qiyas (ijtihad).

2. Kekuasaan

Dalam sistem demokrasi, kekuasaan berada di tangan rakyat dan mereka “mengontrak” seorang penguasa untuk mengatur urusan dan kehendak rakyat. Jika penguasa dipandang sudah tidak akomodatif terhadap kehendak rakyat, penguasa dapat dipecat karena penguasa tersebut merupakan “buruh” yang digaji oleh rakyat untuk mengatur negara. Konsep inilah yang diperkenalkan oleh John Locke (1632-1704) dan Montesquieu (1689-1755), dikenal dengan sebutan Kontrak Sosial.

Dalam sistem Islam, kekuasaan ada di tangan rakyat. Dan atas dasar itu rakyat dapat memilih seorang penguasa (Khalifah) untuk memimpin negara. Pengangkatan seorang Khalifah harus didahului dengan suatu pemilihan dan dilandasi perasaan sukarela tanpa paksaan (ridha wal ikhtiar). Tetapi berbeda dengan sistem demokrasi, Khalifah dipilih oleh rakyat bukan untuk melaksanakan kehendak rakyat, tetapi untuk melaksanakan dan menjaga hukum Islam. Maka seorang Khalifah tidak dapat dipecat hanya karena rakyat sudah tidak suka lagi kepadanya, tetapi dapat dipecat jika tidak lagi melaksanakan hukum Islam walaupun baru sehari menjabat. Bukhari, Muslim, Ahmad, an-Nasai, dan Ibnu Majah meriwayatkan dari Ubadah bin ash-Shamit:

“Kami membaiat Rasulullah saw (sebagai kepala negara) untuk mendengar dan mentaatinya dalam keadaan suka maupun terpaksa, dalam keadaan sempit maupun lapang, serta dalam hal yang tidak mendahulukan urusan kami (lebih dari urusan agama), juga agar kami tidak merebut kekuasaan dari seorang pemimpin, kecuali (sabda Rasulullah): ‘Kalau kalian melihat kekufuran yang mulai nampak secara terang-terangan (kufran bawaahan), yang dapat dibuktikan berdasarkan keterangan dari Allah.”

“Pemimpin para syuhada adalah Hamzah bin Abdul Mutthalib, dan seseorang yang berdiri di hadapan penguasa yang lalim, lalu ia menyuruhnya berbuat baik dan mencegahnya berbuat munkar, lalu penguasa itu membunuhnya (karena marah).”

3. Kebebasan

Dalam sistem demokrasi, kebebasan adalah faktor utama untuk memberi kesempatan kepada masyarakat untuk mengekspresikan kehendaknya—apapun bentuknya—secara terbuka dan tanpa batasan atau tekanan.

Masyarakat demokratis bebas memeluk agama apapun, berpindah-pindah agama, bahkan tidak beragama sekalipun. Juga bebas mengeluarkan pendapat, walaupun pendapat itu bertentangan dengan batasan-batasan agama. Bebas pula memiliki segala sesuatu yang ada di muka bumi, termasuk sungai, pulau, laut, bahkan bulan dan planet jika sanggup. Harta dapat diperoleh dari segala sumber, baik dengan berdagang ataupun dengan berjudi dan korupsi. Dalam sistem demokrasi, masyarakat juga bebas bertingkah laku tanpa peduli dengan mengabaikan tata susila dan kesopanan.

Islam tidak mengenal kebebasan mutlak. Islam telah merinci dengan jelas apa saja yang menjadi hak dan kewajiban manusia. Islam bukan hanya berorientasi kepada kewajiban, tetapi juga hak sebagai warganegara dan individu.

Ummu Athiyah dari Abu Said ra meriwayatkan bahwa Rasulullah saw bersabda:

“Jihad paling utama adalah (menyampaikan) perkataan yang haq kepada penguasa yang zalim.”

Islam melarang seseorang untuk memiliki benda-benda yang tidak berhak dimilikinya, baik secara pribadi maupun kelompok. Islam telah merinci beberapa cara pemilikan yang terlarang, misalnya pencurian, perampasan, suap (riswah), korupsi, judi, dan sebaliknya menghalalkan beberapa sebab pemilikan, yaitu bekerja, waris, mengambil harta orang lain dalam keadaan terdesak yang mengancam jiwanya, serta harta yang diperoleh tanpa pengorbanan semisal hadiah, hibah, sedekah, atau zakat.

“Wahai orang-orang yang beriman, janganlah kamu memasuki rumah orang lain, sampai kamu mendapatkan izin, dan kamu mengucapkan salam kepada penghuninya.” (QS an-Nuur : 27)

Syura = Demokrasi ?

Adanya prinsip syura dalam sistem Islam dan musyawarah dalam sistem demokrasi tidak dapat dijadikan alasan untuk menyamakan Islam dengan demokrasi. Becak memiliki roda, demikian pula dengan mobil. Tetapi bukankah becak jauh berbeda dengan mobil?

Tidak semua masalah dapat dimusyawarahkan dalam Islam. Hal inilah yang membedakannya dengan sistem demokrasi yang mengharuskan setiap keputusan diambil dengan suara terbanyak, tidak peduli apakah hasil keputusan itu melanggar batasan-batasan agama yang sudah mereka singkirkan jauh-jauh dari panggung kehidupan dunia. Islam membatasi musyawarah hanya untuk masalah-masalah yang mubah. Adapun masalah-masalah yang telah jelas halal-haramnya, tidak dapat dimusyawarahkan untuk dicabut atau sekedar mencari jalan tengah.

Untuk masalah-masalah teknis dan menyangkut keterampilan tertentu, Rasulullah saw menyerahkan keputusannya kepada para pakar dalam bidang tersebut. Ketika meletus perang Badar Kubra, Rasulullah saw menempatkan pasukannya jauh di belakang sebuah sumur (sumber air). Melihat hal ini, Hubbab bin al-Mundzir bertanya: “Wahai Rasulullah, apakah ini wahyu atau sekedar pendapatmu?” Lantas dijawab oleh beliau: “Ini hanyalah pendapatku.” Hubbab al-Mundzir kemudian mengusulkan kepada beliau untuk menempatkan pasukannya di depan sumur, sehingga mereka dapat menguasai sumur tersebut dan menimbunnya jika pasukan Quraisy menyerang sehingga musuh tidak dapat mengambil air dari sumur itu. Rasulullah saw lantas mengubah pendapatnya dengan pendapat Hubbab tersebut.

Untuk masalah-masalah yang sifatnya mubah (boleh), Rasulullah saw meminta pendapat kaum muslimin. Ketika Perang Uhud, beliau dan sebagian Shahabat yang terlibat dalam Perang Badar memilih menyambut musuh dari dalam benteng kota Madinah. Tetapi mayoritas penduduk Madinah dan sebagian Shahabat yang tidak ikut Perang Badar memilih untuk menyongsong musuh di lur benteng. Melihat semangat yang begitu membara, ditambah ucapan Hamzah bin Abdul-Mutthalib yang ketika Perang Badar tidak turun ke medan laga, akhirnya Rasulullah saw memutuskan untuk menyambut musuh di luar benteng.  Dalam hal ini, beliau hanya meminta pendapat mengenai lokasi penyambutan musuh. Adapun kewajiban jihad tidak beliau musyawarahkan karena jihad merupakan kewajiban yang tidak berhenti hingga hari kiamat. Allah swt berfirman:

Dan memang pada kenyataannya, menyerahkan setiap keputusan politik kepada seluruh warganegara adalah sesuatu yang mustahil dan justru dapat mengkhianati kebenaran. Sistem polis di Yunani Kuno yang digembar-gemborkan telah menerapkan demokrasi langsung (direct democracy), ternyata melakukan diskriminasi rasial dengan memberikan hak bersuara hanya kepada golongan penduduk kaya dan menengah. Adapun golongan pedagang asing dan budak (yang merupakan mayoritas penduduk) tidak memiliki hak suara samasekali.

Dalam lapangan peradilan, sistem juri seperti yang dipakai di AS dan Inggris telah mengundang kritik yang sangat keras. Para juri dipilih mewakili setiap komunitas di suatu kota/distrik tanpa melihat kemampuan masing-masing sedangkan hakim hanya bertugas mengatur persidangan agar sesuai dengan hukum acara. Vonis terhadap terdakwa dijatuhkan berdasarkan kesepakatan atau suara mayoritas anggota juri. Dengan sistem seperti ini, diharapkan akan lahir keputusan pengadilan yang “demokratis”.

Tetapi layakkah nasib seorang terdakwa (apalagi terdakwa hukuman mati) diserahkan kepada 10-12 orang yang samasekali buta hukum? Mereka (para juri) bisa jadi buta huruf, tidak menguasai asas-asas hukum pidana, atau bahkan pernah melakukan kejahatan yang sama dengan si terdakwa. Atau termakan oleh kepandaian bersilat lidah dari para pengacara sehingga vonis yang dijatuhkan tidak lagi didasarkan pada bukti-bukti materiil yang memang hanya dapat dipahami oleh para ahli hukum. Sistem juri adalah pengadilan primitif, sisa-sisa peradilan hukum rimba, yang tidak menjunjung kebenaran hukum, tetapi mengambil suara mayoritas (siapapun orangnya) sebagai kebenaran.

Demokrasi sebagai Alat Penjajahan

Benarkah Amerika Serikat—sebagai kampiun demokrasi di dunia—telah memberi contoh terbaik tentang demokrasi? Ralph Nader pada tahun 1972 menerbitkan buku Who Really Runs Congress?, yang menceritakan betapa kuatnya para pemilik modal mempengaruhi dan membiayai lobi-lobi Kongres. Diperkuat oleh The Powergame (1986) karya Hedrick Smith yang menegaskan bahwa unsur terpenting dalam kehidupan politik Amerika adalah: (1) uang, (2) duit, dan (3) fulus. Sehingga benarlah apa yang diteriakkan Huey Newton, pemimpin Black Panther pada tahun 1960-an: “Power to the people, for those who can afford it.” (kekuasaan diperuntukkan bagi siapa saja yang mampu membayar untuk itu).

Sejak terbentuknya negara federasi pada tahun 1776, Amerika memerlukan waktu 11 tahun untuk menyusun konstitusi, 89 tahun untuk menghapus perbudakan, 144 tahun untuk memberi hak pilih pada kaum wanita, dan 188 tahun untuk menyusun draf konstitusi yang “melindungi” seluruh warganegara. Dengan masa lalu yang demikian kelam dan masa kini yang demikian jorok, Amerika dengan arogan mencoba memberi kuliah tentang demokrasi kepada negara-negara berkembang yang mayoritas negeri-negeri Islam.

Negara adidaya tersebut mempunyai kepentingan untuk membuka pasar global seluas-luasnya sehingga perusahaan Amerika dapat masuk dan menguasai pasar di negara setempat. Untuk mencapai hal itu, dibutuhkan suatu rezim yang lemah, yang dapat ditekan oleh para pemilik modal atau badan-badan keuangan internasional. Rezim yang lemah ini diharapkan dapat bekerjasama secara lebih kooperatif dengan para investor Amerika dalam sektor perdagangan, dan tentunya mudah tunduk pada tekanan politik Amerika dalam sektor diplomatik.

[anotheroneidk]

Până și luna, în toată splendoarea ei, are o parte ascunsă, oamenii de ce ar fi sinceri în totalitate?

Îți arată fața cu care pot obține ceea ce își doresc, iar apoi, precum luna, dispar în spatele unor nori. Începe furtuna.

[ecemsu]

Totaliter rejimlerde baskin kültür, bagimsizlik yerine itaati, yaratici zeka verine yüzeysel

kurnazligi, yeterlilik yerine yalakaligi, hakkaniyet

yerine güçlüden yana taraf olmayi ödüllendirebilir.

Fromm'un deyimiyle, bütün ülke, zihinleri

carpitilmis insanlarin kendilerini saglikli, bagimsizligini koruyabilmis insanlarin ise

kendilerini hasta hissettigi bir alana dönüsebilir.

[veganlogicdinamo]

KİTLESEL TEPKİDEN SİYASİ ENERJİ YARATMAK

Nicedir muhalefet etmenin yalnızca sandığa indirgendiği kurulu düzende sayısız hileli seçim yapıldıktan sonra, sıranın artık iktidarın karşısındaki en güçlü rakiplerin hukuksuz bir şekilde devreden çıkarılması aşamasına gelmesi; evde, işte, arkadaş arasında duyulan homurtuların yeniden sokaklarda yankılanan sloganlara dönüşmesine yol açtı.

Kalabalık ana muhalefet partisi CHP’nin çağrısıyla toplandı ama mesele artık yalnızca İmamoğlu’na yapılanlar değildi, faşizmi reddeden herkes parti ayrımı yapmadan elinde pankartlarla Saraçhane’ye koştu. Yol boyunca halk, protestoculara alkışlarla destek verdi.

Ben gençlerin meydanları inleten protestosunun akşamki mitingde güçlendirilerek büyütülmesini umuyordum. Ancak Özgür Özel’in konuşmasında yalnızca sandığı işaret etmesi ve yine “Mertçe bir yarış istiyorsa karşımıza çıksın” diyerek Erdoğan’ı seçime girmeye çağırması, soğukta saatlerdir iktidarı protesto etmek için direnen kitlenin üzerinde buz gibi bir etki bıraktı.

Kalabalığın coşkusunu mikrofona aktarabilen bir konuşma duymadık. Böylesine kritik bir dönemeçte, sivil darbe olarak nitelenen bir operasyonun olduğu gün, hukuk devleti ve demokratik hakları için sokağa dökülen binlerce insanı yönlendiremeyen, aksine heyecanı sönümlendiren bir konuşmaydı.

Ben Özel’in Erdoğan’ı anayasaya aykırı olarak dördüncü kez cumhurbaşkanlığı seçimine girmeye çağırmasından sonra oradan ayrıldım. Daha önce defalarca yazdım ve sordum: Anayasaya uyulmadığı için yakınan bir muhalafet partisi, neden bu totaliter iktidarın başını bir kez daha anayasayı çiğnemesi için teşvik eder?

Bugünkü yazımın geri kalanı için bağlantı:

[kbra-09]

1984 “George Orwell”

📌''Bilinçlenene kadar asla başkaldırmayacaklar,başkaldırmadıkça asla bilinçlenemeyeceklerdi.''

📌"Her şey sisin içinde kaybolmuştu. Geçmiş silinmiş, silinen unutulmuş ve yalan hakikatin yerini almıştı."

📌Sözcükleri yok ediyoruz; her gün onlarcasını, yüzlercesini ortadan kaldırıyoruz.

❗️Düşünün. Çünkü henüz yasaklanmadı.

‼️1984 yılında Okyanusya adlı hayali bir ülkede geçer.Bu ülke, totaliter bir rejim tarafından yönetilmektedir ve liderleri Büyük Birader (Big Brother) olarak adlandırılmaktadır.Romanın ana karakteri Winston Smith,Düşünce Polisi tarafından sürekli izlenen ve Parti'nin ideolojisine uyum sağlamaya zorlanan bir vatandaştır. Winston,Parti'nin propagandası ve tarih manipülasyonu karşısında giderek daha fazla şüphe duymaya başlar ve içsel bir isyan geliştirir.Winston'un isyanı,Julia adlı bir kadınla olan yasak aşkı ile somutlaşır.Birlikte Parti'nin baskısından kaçmayı ve özgürlüklerini geri kazanmayı hayal ederler.Ancak Düşünce Polisi tarafından yakalanırlar ve sonunda Winston, yoğun bir işkence ve beyin yıkama sürecinden geçer.Kitap,Winston'ın tamamen Parti'ye boyun eğmesi ve Büyük Birader'e duyduğu zorunlu sevgi ile sona erer.

[dustorange-moved]

Two German monks enjoyed a great friendship over their years in the monastery. Their favorite topic of conversation was heaven. One, a gardener, believed that the most beautiful flowers would constantly bloom. The other, the organist, thought that heaven would be filled with the most beautiful melodies. They decided that the first to die would return a year after his death and tell the other what heaven was really like with a single word. If it was as he imagined he would say taliter (“exactly”); if it was as the other thought, he would say aliter (“the other one”).

The organist died suddenly, and his friend sent many prayers to heaven in the year that followed. On his death anniversary, he appeared to the gardener in his cell. “Taliter?” the gardener asked. After a moment of silence, he tried the other response. “Aliter?”

The organist breathed forth two words: “Totaliter Aliter! (Totally Other!)”

[ahmetcumhur-blog]

Aldous Huxley

Cesur Yeni Dünya

"Tabii ki yeni totaliter sistemin eskisine benzemesini gerektirecek hiçbir neden yok. Polis copu ve idam mangaları, yapay açlık, toplu hapsetmeler ve toplu sınırdışı etmeler yoluyla devlet, yalnızca insanlıkdışı değil (bugünlerde buna kimse pek aldırmıyor); açık şekilde yetersizdir ve ileri teknoloji çağında yetersizlik, Kutsal Ruh'a karşı işlenmiş bir günahtır. Gerçekten etkili totaliter devlet, siyasi patronların ve onların yönetici ordularının tüm güçleri kendisinde toplayan hükümetinin, kölelerden oluşan nüfusu köleler köleliklerini sevdikleri için zor kullanmaksızın kontrol ettikleri devlettir. Günümüzün totaliter devletlerinde köleliği sevdirmek, propaganda bakanlıkları, gazete yayıncıları ve okul öğretmenlerine verilmiş bir görevdir. Ancak yöntemleri halen kaba ve bilimdışıdır. Cizvitlerin, "bana çocuğun aldığı eğitimi söyle sana yetişkin halinin dinî inançlarını söyleyeyim" diye böbürlenmeleri, hüsnü kuruntunun ürünüdür. Ve muhtemelen modern pedagog, öğrencilerinin reflekslerini şartlandırma konusunda, Voltaire'i yetiştiren değerli rahipler denli başarılı değildir"