#titus de voogdt

[movienized-com]

1985

1985 (Serie 2023) #TijmenGovaerts #AiméClaeys #MonaMinaLeon #PeterVandenBegin #TomVermeir #RodaFawaz Mehr auf:

Serie Jahr: 2023- Genre: Krimi / Drama Hauptrollen: Tijmen Govaerts, Aimé Claeys, Mona Mina Leon, Peter Van den Begin, Tom Vermeir, Roda Fawaz, Guillaume Kerbusch, Yoann Blanc, Titus De Voogdt, Ruth Becquart, Lien Thys, Lieselot Boens … Serienbeschreibung: Eine Reise in die Vergangenheit zurück zu den Unruhen der 1980er Jahre, als die Mörder aus Brabant Terror in Belgien verbreiteten…

[kvsmiley]

CRAQUELÉ ⛪️ (Studio Orka)

Genieten van begin tot eind!

Van/Met: Martine Decroos, Philippe van de Velde, Dominique van Malder, Titus De Voogdt, Janne Desmet, Tania Van der Sanden, Ilse de Koe, Robrecht Vanden Thoren, Peter Monsaert, Lander Scheire, Willem Loobuyck, Maria Dolores Nijns & Staf De Neve

In een kerk vertellen we het verhaal van een opgroeiende jongen en alles om hem heen. Flarden, herinneringen en dromen, momenten die bepalen wie we zijn of nooit mochten worden. En ondertussen spelen we met de tijd, zijn voeten. Craquelé is een ode aan alle zichtbare (schijnbaar belangrijke) en alle onzichtbare (schijnbaar onbelangrijke) mensen en gebeurtenissen in ons leven.

Dinsdag wordt op de dag van de bevrijding na WO II te vondeling gelegd in de kerk van conciërge Nestor. Hij sluit vriendschap met diens zoon René en met Stella, de dochter van Hildegarde, de buurvrouw.

Dinsdag is au fond een tragische figuur. Hij wil niet weg uit de Kerk in de hoop dat zijn moeder ooit zal terugkomen. Dat zorgt ervoor dat hij zijn vrienden verliest en bijgevolg een eenzaam bestaan leidt. Zijn surrogaatvader ziet in Dinsdag de zoon die René nooit geweest is. En zo volgen we het tragische verhaal van alle figuren die dit stuk bevolken. De o zo typische Orka-humor blijft echter aanwezig, waardoor het geheel verteerbaar wordt. Uiteindelijk word je verliefd op alle personages en hoop je van ganser harte dat het goed komt voor elk van hen.

"Het leven loopt niet altijd op wieltjes." - Stella

Alle acteurs bezitten stuk voor stuk een perfecte komische timing, wat dit soort voorstellingen altijd ten goede komt. Bovendien toont Titus De Voogdt in wellicht de mooiste scène uit het stuk opnieuw dat hij een bijzonder getalenteerd acrobaat is. Het ene moment zit je met een glimlach op je gezicht om even later te schaterlachen en uiteindelijk jezelf er op te betrappen dat er een traan je wang bevochtigt. Prachtige voorstelling van een gezelschap dat jammer genoeg opgedoekt wordt.

[begitalarcos]

Cub (2014) - Over-imaginative 12 year-old Sam heads off to the woods to summer scout camp with his pack convinced he will encounter a monster...and he does.            

[maledettiricchi]

King of the Belgians

[deprotagonisten]

King of the Belgians

King of the Belgians gaat over de Koning van België. Tijdens een bezoek aan Turkije, valt België uiteen. Hij wil terug, maar dat gaat niet. Onze #recensie ☆☆1/2. @contactfilm #KingoftheBelgians

De komische dramafilm King of the Belgians gaat over de Koning van België. Tijdens een staatsbezoek aan Turkije, valt België uiteen. De Koning wil terug, maar moet daardoor wel zo ongezien mogelijk door de Balkan reizen. Wat wij van The King of Belgians vinden, lees je in onze recensie.

(more…)

[movielovtrailers-blog]

King Of The Belgians (2017) Official Trailer Trailer for King of the Belgians starring Peter Van den Begin, Lucie Debay, Titus De Voogdt.

[laulilla]

Un re allo sbando

Un re allo sbando

recensione del film: UN RE ALLO SBANDO Titolo originale: King of the Belgians Regia: Peter Brosens, Jessica Woodworth Ptincipali interpreti: Peter Van den Begin, Bruno Georis, Lucie Debay, Titus De Voogdt, Pieter van der Houwen – 94 min. – Belgio, Paesi Bassi, Bulgaria 2016. Una tempesta elettromagnetica di proporzioni inusitate e del tutto imprevedibile aveva scombinato i piani per il rientro in…

[kwebtv]

De Twaalf / The Twelve -  Eén / Netflix  -  November 3, 2019 - January 5, 2020

Drama (10 episodes)

Running Time:  50 minutes

Stars:

Tom Vermeir as Joeri Cornille

Maaike Neuville as Delphine Spijkers

Peter Gorissen as Arnold Briers

Zouzou Ben Chikha as Carl Destoop

Piet De Praitere as Noël Marinus

Maaike Cafmeyer as Frie Palmers, Defendant

Anne-Mieke Ruyten as Vera De Block

Josse De Pauw as Ari Spaak

Johan Heldenbergh as Stefaan De Munck

Greet Verstraete as Margot Tindemans

Koen De Sutter as Marc Vindevogel

Sophie Decleir as Inge Van Severen

Mieke De Groote as President of the Court

Isabelle van Hecke as Prosecutor of the Court

Mungu Cornelis as Fabrice Boks

Charlotte De Bruyne as Holly Ceusters

Supporting cast

Aimé Claeys as Jonge Stefaan

Bart Claeys as Bob

Lore Dejonckheere as Leentje

Luc De Ruelle as assize messenger

Titus De Voogdt as Mike

Veerle Malschaert as Yannick

Emin Mektepli as Demir Karaca

Lynn Van Royen as Brechtje Vindevogel

Bram Verrecas as Ward

Lino Van Reeth as Kurt

Souad Boukhatem as Naïma

[simondewachter-blog]

Podium (2de trimester)

Voor podium ben ik het theater Craquelé in de Sint-Rochus kerk in Halle gaan kijken.

Toen ik de kerk binnenging begon het theater al meteen. Je zat heel dicht bij de acteurs, dus je werd direct meegezogen in het toneel. Het verhaal ging over een jongen die gevonden was in een kerk. En je volgde dus het leven van de jongen. Het was een prachtig toneel met heel wat bekende acteurs zoals: Titus De Voogdt, Robrecht Vanden Thoren en Dominique Van Malder. Het stuk is gemaakt oor studie orka. Er was ook veel aandacht voor de prachtige kostuums wat het stuk nog 10 keer beter maakte. De morgen gaf zelf dit theater 4 sterren. 

[del-hibernaculum]

22 mei - Koen Mortier (2010)

Tres años después de engendrar la polémica y descarada Ex Drummer, lo que quiere decir: luego de haberle vomitado en la cara a gran parte del ámbito cinematográfico; Koen Mortier volvió, mucho más serio y sin desfachatez. 22 mei es un drama hecho y derecho, no trae el cinismo de su predecesora, nada de gracia, ni siquiera una pizca de humor para airear el mundo gris y truculento en el que habita nuestro protagonista. El director belga vuelve a recurrir al grandulón Sam Louwycz, no para que encarne nuevamente a un discapacitado, sino para soportar las penurias existenciales de Sam, un cincuentón que sobrevive sus miserables días como guardia de seguridad en un shopping. Hasta que esa alienación es interrumpida por una explosión. Sin que nadie lo haya notado, un muchacho ingresó con una mochila, reventó el edificio por los aires y ahora, Sam huye aturdido por las calles desoladas de la ciudad. Primero será el shock, después la culpa la que lo persiga y sumerja en un mundo surrealista casi idéntico al suyo, habitado por víctimas y rescatados iguales de desdichados que él.

Desde el ingenioso travelling de cuatro minutos en el que amanecemos en la privacidad del protagonista (y lo seguimos hasta el baño para que se cepille los dientes mientras se fuma un pucho y de ahí, hasta la cocina para que se prepare “el café de cada día”) hasta en ciertas escenas en cámara lenta; desde ese color polvoriento que baña la pantalla hasta la cadencia monolítica de la música, es fácil darse cuenta que -cinematográficamente hablando- las huellas dactilares del cineasta siguen ahí, intactas. Está más que claro: Mortier tiene estilo y aferrado al ciclismo de Run, Lola Run y Groundhog Day más la ambición onírica de Inception, penetra el realismo hasta hacerlo estallar dejando que la fuerza expansiva rompa con los límites del tiempo y el espacio. Si Sam vivía como un zombie durante su rutina diaria, ahora deambula en esa misma ciudad versión post-apocalíptica buscando –a cara de piedra- razones (¿cómo alguien puede cometer semejante acto terrorista?) pero sobretodo, intentando saber cuál fue su grado de culpabilidad en el siniestro.  

Como decíamos anteriormente, en el aspecto fílmico el director crea planos, modos de conceptualizar la idea de la culpa que resultan extremadamente originales, como la de recrear la escena de la bomba con el protagonista en rol de asesino. El problema es que a nivel guion falla. Es verdad, 22 mei no cuenta con una novela, un texto de respaldo como sí ocurría con Ex Drummer que era una adaptación del libro de Herman Brusselmans. 22 mei es una obra con sangre puramente suya, pero esta manía incesante de avanzar en retrospectiva una y otra vez, de volver sobre sus pasos, de hacer que veamos secuencias que ya vimos más allá de que sean desde diferentes perspectivas, puede provocar que el “deja vu” se torne insoportable. A los primeros escombros, se le suman más y más, y el tedio puede ser que termine sepultando una trama cautivante que ni la destreza visual de Mortier logra exhumar.

Título: 22 mei Año: 2010 País: Bélgica  Duración: 1h 28min  Director: Koen Mortier Actores: Sam Louwycz, Jan Hammenecker, Titus De Voogdt

Link  Torrent

[arthurlots01-blog]

Craquelé

Dicht bij huis en uitzonderlijk goed, zo vaak kom je dat niet tegen. Maar op 21 februari speelde Studio Orka Craquelé in de Sint-Rochuskerk in Halle.

Ik was aangenaam verrast toen ik de kerk binnenstapte en daar banken, stoelen, ladders en ander antiek zag opgestapeld als decor. De tribunes stonden waar vroeger het altaar stond en keken uit op de rest van de kerk. Reeds vanaf de binnenkomst staat Titus de Voogdt te spelen. Hij vertolkt de rol van Dinsdag, een vondeling die gevonden is daar, in de kerk. Hij staat bij de kist van zijn net overleden vader en door een flashback zien we zijn leven door zijn ogen, vanaf zijn ‘Vinddag’ in 1945 (een dinsdag). Het stuk is een tragedie met een komische noot waardoor het ook geschikt is voor kinderen. De vader draagt een pacemaker, die opgewonden moet worden met ‘de sleutel van zijn hart’ wat voor veel woordspelingen zorgt zoals ‘Je windt me op’ en ‘ge zijt over uw toeren’. Gedurende de voorstelling is er altijd wel ergens actie, iemand die tientallen meters hoog klimt op het decor, een koor, een flashback en grappige scènes worden snel afgewisseld met momenten waarvan je koude rillingen krijgt.

De voorstelling loopt nog tot 10 maart en ik zou zeker aanraden om hem te bekijken.

[danisergeluk1]

ZATERDAG 4 APRIL 2020

Theatervoorstelling: Poepsimpel Van Campagnie Cecilia en Arne Sierens, met Titus De Voogdt, Robrecht Vanden Thoren en Tom Vermeir.

‘Poepsimpel’ vertelt het verhaal van een familiereünie op het domein van ‘de baron’. Hij heeft zijn kasteel verkocht en nodigt voor een laatste keer de mensen uit die hem na aan het hart liggen. Duizenden jaren na Babylon is het nog altijd één en al verwarring op de aarde, in onze hoofden en in ons leven. We gedragen ons deftig, houden ons voortdurend in en lopen braaf en netjes tussen de lijnen. Maar af en toe houden we het niet meer vol en barsten we uit. Zo is het ook in ons theater ...

Podium Aan Huis is een tijdelijk platform met een bundeling van podiumvoorstellingen uit Vlaanderen en Brussel voor jong en oud. Dagelijks komen er nieuwe voorstellingen bij. Door de coronacrisis is de magie van de live beleving even onbereikbaar. Honderden voorstellingen zijn geannuleerd nu cultuurhuizen moeten sluiten. Via dit platform kan je tijdelijk toch genieten van straffe podiumvoorstellingen. Na de coronamaatregelen hopen we iedereen massaal in de zalen terug te zien. Dit platform is een initiatief van Cultuurconnect. www.podiumaanhuis.be 

[kvsmiley]

King of the Belgians

King of the Belgians

Absurd-hilarische komedie over een zichzelf ontdekkende koning van België Het is bijna niet te geloven dat een Belgische film van dit niveau moeite had om een verdeler te vinden in het eigen België. Zeker als je weet dat de film in de officiële selectie zat van Venetië in 2016 en daar zelfs een staande ovatie te beurt viel. De film verhaalt de lotgevallen van koning Nicolas III en zijn gevolg bij…

[dirkdeglinne]

Zonder reeks - afl. 100 - Amatorski: EP Same Stars We Shared

Naar aanleiding van de uitzending van “Baptiste” op één, ben ik “The Missing” aan het bekijken op dvd. “Baptiste” is namelijk een spin-off van “The Missing”. Het eerste seizoen maakte alvast veel indruk: een knap scenario dat met veel flashbacks verteld wordt, sterke acteursprestaties (o.a. van enkele Belgen zoals Titus De Voogdt en Johan Leysen) en een fantastische begintune (“Come Home” van Amatorski). Het deed me de EP “Same Stars We Shared” nog eens uit de kast halen, waarop “Come Home” de openingstrack is. Jammer dat het sinds “From Clay To Figures” uit 2014 stil is op het albumfront. Voor mij mag Amatorski nog wel eens naar buiten komen met nieuw materiaal.

[nickvit2]

King of the Belgians (2016)

Uma historia louca, um passeio pelo interior da Europra (q ninguem dá atencao) e fizeram um bom filme.

King of the Belgians (2016)

  Directed by Peter Brosens, Jessica Woodworth. With Peter Van den Begin, Lucie Debay, Titus De Voogdt, Bruno Georis. Desperate to return home from a state visit to Istanbul when his country suffers its worst-ever political crisis, but unable to fly due to a solar storm, the King of the Belgians finds...

Salvar

IMDB.COM

via Blogger http://ift.tt/2v7zskT

[jasperberteloot-blog]

HOOFDACTIVITEIT 2 (2017juni)

Toneel met en over de 'Poepsimpele' vege lijven van Titus De Voogdt, Robrecht Vanden Thoren en Tom Vermeir

Els Van Steenberghe

★ ★ ★ ★ ★

'Ik heb het gevecht met de zwaartekracht verloren', zegt Babette terwijl ze wankelt op haar elegante, witte hakschoentjes en haar rug extra bolt in haar 'artistiek verantwoord' jurkje (een soort vestimentaire interpretatie van een abstract schilderij - een Mondriaan of Klein, bijvoorbeeld -, het kleedje lijkt te bestaan uit twee aan elkaar gestikte vierkante lappen stof, blauw met brede, witte boord). Titus De Voogdt laat als Babette zijn stem de hoogte in gaan en trillen. Het publiek ligt in een deuk om zoveel tragiek en trakteert hem op een open doekje.

Et voilà. Ziedaar de ingenieuze techniek van deze voorstelling: het hilarische zo fel doortrekken terwijl de zinnen zo scherp en tragisch zijn dat je lacht om de zo herkenbare ellende. Babette en Roger zijn aan het scheiden en willen nog een zomer samen doorbrengen met hun zoon Antonin, zijn vriendin en de buurjongen. Na de zomer wil Roger de gezinswoonst (een kasteeltje) afbreken en vervangen door een gebouw dat strakker en jonger is. Net zoals hij met zijn vriendin Caro ook 'iets' strakker en jonger in bed heeft gekregen. Roger wordt weergaloos vertolkt door Tom Vermeir die zich voor deze voorstelling een ander stemmetje en spreektoon aanmeet en niet een keer (écht niet een keer) door de mand valt.

Robrecht Vanden Thoren - die Caro en de uit Limburg afkomstige buurjongen speelt - heeft iets meer moeite om - wanneer hij de buurjongen is - dat accent vol te houden maar dat doet allerminst afbreuk aan zijn spel dat zoals altijd even ontwapenend, grappig als triestig is. Met grote ogen en een aandoenlijk onwetende, naïeve blik kijkt hij naar het leven, zonder het te begrijpen.

De drie acteurs spelen de pannen van het dak en keren zich binnenstebuiten, aangedreven door de muziek van Jean-Yves Evrard. Zijn klanken kringelen als een huilende soundscape tussen de personages en door het 'huis'. Dat huis is inventief vormgegeven door Guido Vrolix en is niets meer of minder dan een soort mobile van gekleurde, zijdeachtige doeken. Het zijn kleuren die, net als de kleuren van een Mondriaan of Klein,baf meteen het hele doek in beslag nemen. Oranje! Groen! Zwart! Blauw! Net zoals de personages meteen baf de hele ruimte waarin ze vertoeven inpalmen en daardoor elkaar (en elkaars noden) amper zien.

Sierens schildert hier bonter dan ooit met licht en letters. Hij flirt met de grap en het karikaturale, bij momenten dansante spel van zijn acteurs. En hij schudt een verhaal uit zijn mouw dat even vlot als complex is. Zo levert hij een van zijn meest kleurrijke en elegante tragedies af. Vol sierlijke personages die plomp door het leven gaan omdat ze niet anders kunnen, wegens te verkrampt door vroeger en de angst voor later. 'Misschien brengt de groene zonsondergang verandering?' Samen met de personages kijk je uit naar die verandering, naar iets dat er nog niet is en waarvan je vreest dat het nooit zal komen. Maar je blijft toch hoopvol kijken. Omdat het zulk een schoon zicht is. Zelden de wanhoop zo grappig en bont gezien als hier. Onzeker wankelend op pronte hakschoentjes.

Els Van Steenberghe

http://focus.knack.be/entertainment/podium/toneel-met-en-over-de-poepsimpele-vege-lijven-van-titus-de-voogdt-robrecht-vanden-thoren-en-tom-vermeir/article-review-612115.html 

Mijn bevindingen: 

Op woensdag 22 februari 2017 trad Compagnie Cecilia op in de Westrand te Dilbeek met hun voorstelling Poepsimpel. De voorstelling werd beschreven als een simpele voorstelling die overal kan plaatsvinden. Dat kan ik zeker beamen want dat werd naar mate de show duidelijker. Ik heb genoten van de herkenbare personages neergezet door Titus De Voogdt, Robrecht Vanden Thoren en Tom Vermeir. Het zijn één voor één toppers! Het verhaal Poepsimpel gaat over een baron die nog een laatste keer een feest geeft op zijn landgoed voordat het verkocht wordt. Hierbij zijn zijn ex-vrouw, zoon, buurjongen en nieuwe vriendin aanwezig. De vader wilt hier het beste van maken maar zijn ex-vrouw heeft het hier erg moeilijk mee.

In de inleiding van het toneel werd verteld dat de man achter de tekst en de regie, Arne Sierens, steeds schrijft vanuit het spontane. Hij heeft een idee waarover het stuk moet gaan en trekt hiermee naar zijn acteurs. Zij gaan improviseren en later werkt hij dat dan uit tot een vaste tekst. Wat ik zeer mooi vond aan dit stuk was de geïmproviseerde muziek waarvoor jazzmuzikant Jean-Yves Evrard verantwoordelijk was. Hij speelde echt in op wat er gaande was op het podium en maakte dus ook deel uit van het verhaal. Het mooiste voorbeeld hiervan vond ik de badmintonscène. Elke keer wanneer de acteurs met hun raket het pluimpje raakten, maakte hij hier een gepast geluid bij. Ook het decor vond ik een echte meerwaarde. Het bestond namelijk uit drie doeken met langs beide kanten een andere kleur , zodat wanneer de doeken verplaatst of verdraaid werden er steeds een andere sfeer werd gecreëerd. Zo zag je dat het totaalplaatje echt klopte in dit stuk. Wat ik zeker zal onthouden van dit toneel was het aanstekende enthousiasme van de acteurs , de accenten en de teksten waarmee ze iedereen aan het lachen konden krijgen.