#tak kie

[auroragreenvale]

People Watching - JJ Maybank

They met in class for metaphysical philosophy, he tells his friends I like her ‘cause she’s so much smarter than me

OR How you and JJ met

Summary: A look into different points of JJ and reader's relationship inspired by People Watching by Conan Gray. 3k words

***

A/N: I loveee this song especially the opening verse and I always loved picturing the people that inspired it. The chapters wont follow the order of the lyrics. I hope y'all enjoy :)

***

“Dude look what is this shit?” He smacked the paper before holding it out to Pope. He took hold of it, looking over each class listed in his friend’s schedule for the upcoming year until he found the so-called “shit” JJ was referring to: Philosophy. Pope let out a chuckle the moment he registered the word and looked over at his friend, amused. “Pope, man this isn’t funny they must’ve messed up my schedule and shit! I can’t take this class, man!” Pope could only continue to laugh, catching Kiara’s attention. She grabbed the paper out of Pope’s hand and quickly displayed the same reaction as him. 

“Wow JJ I had no idea you were such a scholar! An intellectual if you will?”

“Shut up Kie!” JJ rolled his eyes as his friends’ laughter died down, ready to show a little sympathy. 

“Look JJ,” Pope started, “It really isn’t that big a deal. This stuff happens just go talk to the counselor and get it fixed, easy.”

“Yeah alright… gimme that,” JJ snatched back his class schedule before roughly folding it and putting it into his pocket. He’d probably remember to look at it again before the first day. Probably.

***

To JJ, school was the single biggest waste of his time. He sat through stupid classes all day, missing out on prime surfing time. And what’s worse, it’s not like he could smoke a joint in the middle of history, much less chat with any of his friends in English. He was just glad to have guaranteed easy classes that required close to nothing on his end. That and the knowledge that he didn’t have parents riding his case about his education or caring about his future allowed him to ignore the nuisance that was school once he left the building. But being put in philosophy did not work into his plan. Philosophy was for the smart people. Like Pope smart. Maybe even smarter and JJ definitely considered himself a lot less smart than Pope. JJ took the classes that were required of him and absolutely nothing else. The people who took philosophy probably finished half of their requirements in middle school and overloaded on classes with specific topics because they were actually interested in them. He shuddered at the thought of more school as he entered his next class. Seven students sat at the various desks, not even filling half of them. JJ thought maybe the rest of the class was running late but he thought it was weird that everyone there currently sat toward the front of the room. His other classes were always full and people had no issue sitting in the very back row even if the one closest to the teacher had yet to be filled. But JJ was a master at blending in of course and even though he planned to get out of this class by tomorrow, he could still have fun pretending to be one of the smart kids. He slid into the last empty seat in the second row, looking around and observing his temporary classmates. His brow furrowed in confusion when he noticed them all with faces in books or scribbling away in their notebooks. How were they doing work before the bell had even rung? He slid down slightly in his seat letting his head hang down in the direction of his empty desktop, hoping to divert attention away from himself so as not to blow his cover and ruin his little game. His hand came up to the side of his face, blocking it from the others in his row as he waited for the dreaded class to begin. 

“Hi!” The sound came from the desk next to him. He lowered his hand and looked over at the girl sitting there. “...I… haven’t seen you before, I’m Y/N.”

“Oh well… I typically take a lotta... math... classes so this is kinda… new for me,” he tested out.

“Oh me too! Maybe we’ll have some more classes together.” You smiled at him warmly.

“Mmm yeah maybe,” he smiled, amused at the possibility, “I’m JJ.”

“Nice to meet you. Glad to have you in class JJ.” Again he smiled, you reading it as politeness when he really was trying to hold back laughter. Finally the bell rang signaling the beginning of class and JJ realized no other students had entered the room. If the first bell took that long to sound, he knew it would take an eternity before the last one would sound, ending his philosophy career and his misery. 

***

“You’re kidding me what!? What do you mean there’s no other classes??” JJ yelled, ignoring that he was in the administrative office. 

“Please keep it down Mr. Maybank. What I mean is that all the other classes at that time are full so we can’t move you out of your current class.”

“Ughh! … Yall messed this up, you gotta fix it!”

“I’m sorry JJ but there’s nothing I can do.”

“Okay but you don’t understand I can’t spend the whole semester in this class its for like the genius kids! I can’t do that shit!”

“Mr. Maybank please watch your language. And as for these ‘genius kids’ I suggest you talk to one of them about tutoring you.” At that JJ threw his head back and groaned as he exited the office and made his way outside to join his friends for lunch. They immediately noticed his dramatic expression as he approached. 

“Whats up J,” Kiara asked slowly. 

“This bullshit! They said they can’t take me outta that stupid class!”

“Wait you mean philosophy? You have to stay in it all semester,” Pope asked. JJ nodded.

“And what’s worse they said I should get a fucking tutor! Like I’m gonna go outta my way and do more school when I’m not even at school,” JJ shook his head, “I think I’ll just go ahead and fail.”

“Hate to break it to you man but if you fail it they’ll probably make you retake it over the summer.”

“Pope dude are you serious?” He nodded. “Fuuuck.” Kiara patted his shoulder, looking amused.

“Well uh, guess you’re getting a tutor.”

***

JJ walked into his second day of philosophy and slumped down in the seat next to yours. Blowing out a breath, he reluctantly looked over at you, preparing to ask you the dreaded question. You gave him a small smile.

“So uh… do you like… tutor people ever? For a friend! He’s… he’s looking for a… tutor.” Your smile grew, knowing where this was going. 

“Oh yeah I do what does your, uh friend need tutoring in?”

“This class!-- Well not this… class but you know this subject.”

“Mmm okay well I’d be willing to be your friend’s study buddy, help ‘em out.”

“Okay cool cool.... Cool. That's real uh cool of you.” You giggled. 

“Cool,” you answered sarcastically. This made JJ laugh softly, dropping his charade.

“Yeah so uh… should we get crackin’ like today I-- I think that would… be good. And do we… me at… the library or…?”

“Um we could or we could just go to my place if that's better?”

“Okay yeah… yeah sure that's good I’ll uh, meet you after school?”

“Sounds good.” He mirrored the smile you gave him before you both turned to face the front of the class where the teacher stood.

***

“JJ come on, the final’s in two weeks you need to get some more work done on your paper so you can start reviewing in time.”

“But dude. This paper is so stupid I do not care about any of these old guys’ theories.”

“Okay but you know them, I know ‘cause I helped you learn them, so pick one and write something about it.” JJ groaned in his usual dramatic fashion making both of you laugh. You shoved him lightly, telling him to write which he eventually began to do. When you had finished up your own essay you turned your attention to what JJ had started writing. You read over the beginnings of his essay a couple of times.

“JJ! This is good. These ideas are really good!”

“Well don’t sound so surprised,” he joked.

“I just mean I figured you had nothing since you didn’t want to write it so bad. But this is good, keep going and we can polish it up.”

“For real?”

“Yeah I’m really proud of you.” It was a simple statement and you quickly turned your attention to work for your other classes. But JJ let his gaze linger on you for a few seconds longer, a small smile on his lips. No one had ever said they were proud of him before. At least not that he could remember and definitely not when it came to smart stuff like this. He felt his heart expand hearing those words and he wondered how it would feel to hear them again. And again. He hoped he might do something else deserving of someone’s pride again. It made him feel taken care of in the way he tries to take care of his friends and it felt good to be on the other side of that kind of affection. He turned his attention back to his work and for the first time in his education, felt some motivation.

“No listen John B she’s like, so smart it's like cool! She might even be smarter than Pope and he’s probably the smartest person I know.” In his modesty, Pope let out a loud laugh, thinking JJ must have pretty low standards for intelligence if he was on the smartest end. “Pope what the hell is funny man?” This made Kiara snicker as well. JJ’s friends were all amused at how serious he seemed to be about this, all seeing what he couldn’t.

“Uh, JJ it sounds like you might have a little crush,” John B said. 

“Shit,” JJ said, brushing off the notion. “Fuck,” he said more quietly in realization in disbelief. His friends continued their quiet giggling at his apparent predicament. 

“You gonna… you gonna ask her out or what? I mean you’ll only be in class together for another what, two weeks? And I doubt you’ll ever be in one of her classes again so,” Pope laughed. 

“Shut up man I could be, I'm doing pretty good.”

“I’m sorry could any of you imagine JJ dating this apparent genius girl,” Kiara laughed at the images it brought to her mind.

“Yeah I don’t know if she’d be down to date like a surfer dude,” John B changed his voice to mock his friend. 

“Or she’d be like studying or something and you’re all,” Kiara also took on a ridiculous voice, “‘Hey babe wanna hit,’” she mimicked blowing out smoke and took on a stoner persona that they all knew was incredibly far off from JJ. But they still found it funny.

“You guys are the fucking worst and I’m gonna ask her out and you’re all gona feel like idiots okay,” JJ said holding both of his middle fingers up for all of his still amused friends to see. 

“Just invite us to the wedding okay,” Kiara mocked, earning a shove from her friend as she fell out laughing. 

***

“Hey I wanna… say, ya know thanks for helping, uh my friend out with this class,” JJ said trying to bring you back to the beginning of the semester with this class. You closed your book figuring it was time for a break. You gave JJ a tired smile that was nonetheless bright. He almost rolled his eyes when he smiled back just as big remembering how his friends noticed his feelings before he did and hating them being right. 

“Well he was a pretty… okay study buddy,” you joked back. JJ let out a breathy laugh.

“Just okay?”

“Well you’re pretty easily distracted but you do keep it fun. So better than okay I guess. And you really impressed me this semester. You’re a lot smarter than you think.” When JJ recalls this moment he can only assume he blushed a bright pink at your genuine statement and the look in your eyes. Thinking about it, he still wants to melt in both embarrassment and somehow happiness. He quickly changed the subject.

“Gonna be weird not seein’ each other all the time huh?” He had really gotten used to seeing you everyday, enjoying the time he spent with you even if it was filled doing activities he didn’t so much enjoy. 

“Yeah.” You paused. “...No one in my classes is ever as,” you searched for the right word but couldn’t find it, “...fun as you.” 

“Well no one in my classes is ever so damn smart like you,” he replied, “But uh, I was wondering did you maybe wanna hang out sometime? Like no studying or anything?”

“Yeah I would, yeah. Let’s do that,” You smiled at him and then opened your textbook again, eyes going down to the words you knew you would no longer be able to focus on. 

***

JJ stood in front of the small bathroom mirror in the Chateau fluffing and fixing his hair over and over, indecisive. He wore his least dirty pair of boots and had borrowed one of John B’s less loud button down shirts. He topped it with a jacket. He felt a little weird but he hoped you’d think he looked nice in the clothes that were slightly nicer than what he typically wore to school. He smoothed back his hair one more time and ran his hand through it once. He settled on that. At least it was clean and dry, an improvement from the usual. He drove the Twinkie to your place, a very familiar route by now. When he arrived he paused in the driver's seat. Did he text you he was here or did he go up and knock? Was that what people did to pick up a friend or just dates? You hadn’t said this was a date. And what if one of your family members answered the door? He let out a breath and opened the car door before he could stop himself. He walked up to the door and knocked. He waited almost a moment too long, beginning to contemplate going back to the car and texting you when you opened the door grinning. You were actually really excited to hang out with JJ and get to know him more without homework and studying. You had enjoyed his company over the semester. JJ smiled and felt relief when you appeared and then suddenly felt self conscious. You looked exactly like yourself and he was wearing someone else's clothes. So fucking stupid. He tried to push it out of his mind as you greeted each other and he walked you to the Twinkie. As you both almost arrived at the driver's side of the car, he had the idea to open your door for you. He stopped awkwardly and abruptly, confusing you, as he changed direction to go around the front of the van. He opened the door for you and you got in thanking him. You showed little confusion, just a small smile, as you were used to his odd actions at this point. JJ got in the car, turned up the music and began driving. He felt nervous as shit. He spent the entire semester with you and now you were causing him to act like an idiot. And this wasn’t even a date! What was wrong with him? He clutched the top of the steering wheel and glanced over at you quickly before he started speaking.

“So uh I was thinking we could maybe get some food over at The Wreck? That… that cool?”

“Yeah that sounds good,” you responded. JJ didn’t really love the idea of going to the place Kie’s parents owned and she worked there. He’d be surprised if he didn’t see his dumbass best friends there trying to spy on his date. If they all weren’t, Kie would definitely be working there, and have prime position to embarrass him. But she did offer to cover half the bill and it was a hot spot. JJ figured it would look good and maybe earn him another date. Or a first real one actually. God he just hoped he wouldn't blow it. Another date with you, even if only one more sounded like a great deal to JJ, and he needed to do everything possible to make it happen.

***

You sat in the passenger seat of the van that JJ had informed you was called the Twinkie. The conversation lulled as he drove the car up to your house and in that moment of silence, realization dawned on you. Your brows scrunched as you tried to make sense of the thought that had appeared in your mind. JJput the car in park and you turned to him before he could say anything. You took a breath. 

“JJ? Was this a date?” You asked it with hesitation but more confidence than you expected to come through your words. JJ turned to you, caught off guard, but quickly painted on his signature playful smirk.

“Did you want it to be,” he asks. You almost rolled your eyes. 

“JJ,” you repeated more sternly this time. You really wanted to know his answer. “Was this a date?” His face softened and his expression changed from the confident boy most knew well to almost bashful. You decided you liked that look on him.

“I was kinda hoping it could be.” He looked up at you at the end of his statement and mustering all of his confidence leaned in. It happened quickly. He touched his lips briefly to yours in a soft kiss. It was so delicate that it stole your breath, making you dizzy. He pulled away before you could even process that moment. He looked at you, eyes closed and bottom lip between your teeth to suppress a smile. You took a deep breath in. 

“Definitely a date then.” You opened your eyes slowly.

“That cool with you,” JJ asked, growing nervous. You nodded flashing that smile that JJ already found intoxicating. 

“I’m hoping you can… take me on another one?”

“Yeah of course.”

“Okay,” you said. You leaned over quickly, mirroring his actions, and placed a kiss on his cheek. Just as quickly, you exited the car with one more look back at the boy. With your back to him as you unlocked your door, he let out a cheer before speeding off. You smiled to yourself as you entered your house and JJ grinned his whole way home.

[mellowstrangertaco]

Bilans

10.12.24

Hejo dzisiaj postanowilam ze zrobie wam bilans z calego dnia ogolnie mam takiego farta ze z rana nie jestem glodna ale pod wieczor sie zaczyna niestety szkola minela ki dosc szybko wiec nie poddalam sie i nic nie zjadlam poszlam tez na trening gdzie sie zmusilam i mega sie ciesze z tego powodu bo nie mialam strasznie juz dlugo sily na zadej trening ostatnio duzo sie dzieje w mojej glowie wiec podajze dlatego nie mam na nic energi mam teraz straszna ochote cos zjesc ale nic nie ma dobrego czyli nisko kalorycznego chyba ze bialka od jajek ale to sie zobaczy zjadlam dzisiaj o polowe mniej niz moj limit co jest zaskakujace bo przez ogromny okres czasu nie potrafilam wrocic do diety a tu takie cos hah💞 zjadlam 332 kalorie co nadal nie jest pewne czy kie zjem jeszcze tego bialka od jajka ale wiecie spalilam dzisiaj tez dosc sporo bo 496 kcal!🤭 ciesze sie bardzo oby tak dalej mi szla dieta ogoolny bilans

Zjedzone 332 spalone 496 bilans -164

Chudej nocy motylki

[alphinias]

I feel ppl don’t tak enough about how kiara tried to comm*t su*cide during her kook year. she said it to pope very nonchalantly back in season 1 but was never brought back again. i feel like so much of her not feeling welcomed in the kook community doesn’t get mentioned enough. at this point i don’t think they’ll bring it back, but a lot of focusing on john b and sarah’s dad problems kinda let characters with interesting plots to be sidelined.

Well in people’s defense, the writing of the show threw the comment in kinda out of nowhere and then never mentioned it again. Which is insane. I do think people never take her past (and sometimes current) struggles with mental health in when they are critiquing her character, though, which is annoying. But the fandom is genuinely obsessed with kie’s kook year so idk why they refuse to even show us Kie in a brief kook uniform flashback. Everyone would go feral.

Also I don’t think she necessarily tried it, I think she just was in a mental state where she was thinking about it a lot. It’s crazy because it all goes back to her not fitting in perfectly on either side and it’s such an interesting storyline that frankly I wish Kie was the main character so we could properly sink our teeth into it. But that’s never going to happen I guess.

[ingatlah]

Persija Jakarta Bidik Kemenangan di Ternate, Ryo Matsumura Siap Tampil Maksimal

INGATLAH.COM – Gelandang andalan Persija Jakarta asal Jepang, Ryo Matsumura, mengusung ambisi besar saat timnya menghadapi Malut United FC di Stadion Gelora Kie Raha, Ternate, Sabtu (28/12), pukul 15.30 WIB. Bermodal kemenangan 3-1 atas PSS Sleman pada pekan sebelumnya, Ryo semakin optimis Persija bisa melanjutkan tren positif di penghujung tahun ini. Namun, pemain 29 tahun itu tak menutup mata…

[asrobbani]

Mantel Perjuangan

Nyatalah sore ini perbedaan dua wilayah. Purwokerto dengan cerahnya, lalu berganti rintik hujan yang lambat laun membesar di Rempoah. Mantel hitam yang awal dulu saya beli, kini tak lagi menampakkan keperkasaannya. Terpaan air dengan kuantitas tinggi membuatnya kini tidak lagi bisa disebut jas hujan, lebih cocok disebut jas basah . Air menetes dari segala sudut, langsung mengalir dingin ke punggung dan lengan. Baju? Klebes hampir separoh lebih. Celana juga nggak mau kalah, khususnya bagian bawah.

Kalau mantel bisa berkata, mungkin dia sudah minta pensiun sejak beberapa musim lalu. Tapi saya selalu menyangkal. “Mesih kuat kie mah,” begitu alasan saya setiap kali melihat air merembes ke dalam mantel.

Dan dari semua proses itu, saya hanya bisa tertawa. Ya, tawa orang pasrah. Mantel ini tidak salah, dia hanya terlalu lama dipaksa menjadi pahlawan.

[ilovebutterfy--1]

Boze nie wiem co mam już robic, wyszłam z ed ok. 8miesiescy temu ale i tak codziennie myślę o tym jak wyglądam i jak bardzo moje ciało mi się nie podoba, szczególnie nogi. Teraz mnie jeszcze dobił fakt że wszystkie stany mi powracają i znowu przestaje jeść. Cały czas porównuje swoje ciało do innych dziewczyn z klasy i to jest już męczące. Naprawdę nie wiem już co mam robić. Rodzice wiedzą co się ze mną działo ale kiedy się spotalam czy mogłabym pójść do psychologa stwierdzili że nie mam żadnych problemów i mam kie wymyślać i się ogarnąć bo to był by wstyd gdybym poszła do psychologa. Sama sobie jakoś poradziłam ale nie wiem czy tak dalej mi pójdzie..

proszę dajcie mi jakieś rady nie chce tak żyć

[kenrico112]

Teruntuk mama & orang-orang yang menganggap diri mereka memahami orang lain dan perasaannya.

Aku cuma mau menyampaikan perasaanku yang terdalam setelah satu Minggu lebih ini pergi meninggalkan rumah tanpa berpamitan & tanpa kabar karena aku sudah putus asa mencari sudut paling aman di rumah untuk aku bisa merasa tenang.

Aku pergi ke sebuah tempat yang jaraknya 85 km jauhnya. Tempat dimana aku merasa lebih aman dan tenang meskipun tidak sedikit hal yang membuatku merasa terjerat rasa bersalah.

Perginya diriku tanpa kabar dan ijin tentunya bukan tanpa sebab. Rasa marah, muak, benci, kesal, lelah, rasa tak dianggap, tak dihargai, takut, rapuh, putus asa adalah hal-hal yang menguatkanku, mendorongku untuk tetap nekat pergi menjauh dari tempat yang disebut dengan rumah.

Berbulan-bulan aku terus berseteru dengan diriku. Berseteru dengan perasaan-perasaan sakit hati yang sudah lama bersemayam di dada. Perasaan yang muncul dari ucapan dan kata-kata menyakitkan orang-orang tentang diriku dan harga diriku. Iya, pekerjaan, tempatku menaruh harga diri seolah-olah dinodai dan tidak ada artinya di mata seseorang yang aku butuhkan dukungannya.

Iya, aku tidak pernah cukup.

"mbok luru gawean sing menghasilkan"

"mama ke wis ngasi utang Mbah uti nggo nguliahno d'e!!! d'e malah wani koyo ngono!!!"

"kae anake si A jurusane podo koyo d'e , mbok luru gawean sing podo koyo anake si A.. sing gajine gede"

"tembok e percuma didandani, mulakno d'e ke luru gawean sing gajine gede ben biso nggo dandani ngomah"

"kie batang tikus nang ngendi2, mulakno luru gawean sing gajine gede nggo dandani ngomah, ora isin po karo kanca-kancane ?"

"taon depan ke d'e kudu wis dandani kamar mandi !!!"

"d'e ke cah kuliahan malah dodolan koyo ngono, ora isin po???!!!"

....

Adalah kata-kata mama yang membunuh diriku. Membunuh harga diriku dan menodai perjalanan panjangku berjuang untuk menempatkan diri menjadi pribadi yang lebih baik. Hinaan yang sakitnya bukan main yang bahkan melebihi kesakitan fisik manapun yang pernah aku rasakan.

Mungkin kepergianku tanpa kabar ini adalah jawaban, sebagai penjelasan atas rasa sakit yang tak sanggup mulutku ucapkan. Ini adalah perasaanku yang tidak pernah dianggap, diakui, & didengarkan.

Tidak ada yang tau dan peduli betapa sakit dan sesaknya menahan luka sendirian. Hal-hal yang sesungguhnya terjadi padaku di masa-masa aku berproses untuk bertumbuh dengan bekerja.

Sebegitu melelahkannya sampai aku tidak bisa berkata-kata. Karena tidak ada yang mendengarkan, aku membuat jalanku sendiri.

Seburuk itu kah aku? Hanya karena aku tidak memenuhi ekspektasi orang-orang itu. Dari sejak duduk di bangku sekolah aku selalu menyadarkan diri untuk mendewasakan diri dengan belajar dan tidak Melakukan perbuatan-perbuatan yang memalukan orang tua.

Berusaha menjadi anak baik-baik, berprestasi, mendengarkan dan menuruti perintah orang tua, tidak melanggar hukum, selalu menyelesaikan masalah seorang diri. Tidak pernah menuntut materi apapun. Bekerja dengan gaji rendah pun aku masih menyisihkan sebagian uangku untuk kubagi.

Namun.. mengapa orang-orang masih menilaiku serendah itu ? Apakah aku tidak cukup baik melakukannya?

Walaupun begitu.. aku tidak dendam, aku tidak menuntut kesempurnaan. Aku tetap mendoakan orang-orang, aku tetap berbuat baik. Aku hanya menginginkan pengertian. Pengertian bahwa aku sudah cukup dewasa dan aku memiliki batas rasa sabar.

Semoga semuanya baik-baik saja.

[madaboutyoumatt]

Omegaverse - Max

Zapowiadała się pierwsza impreza… Od wyjazdu Josha, ślubu Maddy i znalezienia nowego mieszkania przez Maxa, co było tak świeżą sprawą, że ten się nawet nie rozpakował. Studenckie… I po studenckie życie. Właściwie ten pierwszy raz faktycznie mógł powiedzieć, że zaczynał żyć po swojemu. Na studiach w końcu mieszkali w specjalnym akademiku dla omeg, który w jakimś (nawet niewielkim) stopniu czuwał nad ich niewinnością i bezpieczeństwem. Nie aby to Maxa powstrzymało przed złamaniem pierwszej zasady.

Matta zresztą też nie, patrząc na Marka. Gdyby już wtedy zeszli się z Joshem, zapewne trochę więcej by tych zasad połamał. Alfa w końcu był mniej sztywny niż beta… Pod pewnymi względami, wiadomo o co chodzi. Teraz jednak Matt miał partnera, i wolne mieszkanie przez optymistycznie mówiąc połowę roku, lub realnie – około 70% czasu w roku, i nie wykorzystywał tego w pełni.

Max miał zupełnie inne plany na to mieszkanie. Był singlem w dużym mieście, dominującą omegą, znającą swoją wartość. W końcu mógł odetchnąć tym brudnym od spalin, śmieci i ludzi powietrzem, zaczynając żyć. To była wolność.

Maddy powoli odnajdywała się w życiu jako żona, co nie było najtrudniejsze. Już wcześniej jej związek z Thomasem był całkiem udany. Tam gdzie brakowało jej cierpliwości, Thomas miał jej aż w nadmiarze. To wszystko mieli przepracowane (przynajmniej w teorii), natomiast nowością była rodzina Cavillów. Teraz, będąc oficjalnie jedną z nich, z nazwiskiem swojego męża, kręcili się w ich życiu częściej. Albo jej się tak wydawało, przez coraz głębsze wciąganie Thomasa w rodzinny biznes.

Wciąż było go dużo więcej w jej życiu niż Josha w Matta. Pomimo rozmów, zdjęć i nagrań, odległości nie dało się oszukać. Brakowało ciepła drugiego ciała w łóżku, komentarzy podczas oglądania filmów, orientalnego zapachu i perfum o podobnych tonach, seksu.

- Mówię ci, któregoś razu powinieneś go zaskoczyć na kamerce – Max skomentował raz po tym jak wypili o kieliszek wina zbyt dużo. – Faceci lubię takie rzeczy. Ja nie miałbym nic przeciwko na trochę nagiej inicjatywy. Tylko ten Percy jakiś nieśmiały. Szybciej ja go zaproszę do mnie, niż on do siebie – opowiadał o ostatnio spotkanym facecie. Owy Percy był fajnym alfą, całkiem przystojnym i na tyle wysokim, że Max mógł wyjąć z szafy botki na obcasie, bez wprawiania go w kompleksy. Nie aby specjalnie interesowało go ego jakiegokolwiek alfy. Nie będzie przecież sprawiał ich mężczyznami, skoro nimi nie byli. Ten albo miał to coś, albo nie. Wraz z czasem jednak okazywało się, że ten być może nie miał. – Tylko ta ruja. A! Właśnie! Ty do Josha jedziesz na swoją, nie? – Max spojrzał na niego żywszymi oczami. Musiał wyciągać takie informacje z przyjaciela niemalże siłą, ale nie zniechęcał się. Matta trzeba było trochę rozkręcać i podkręcać. Z Joshem zresztą robił dokładnie to samo, rzucając nie takie znowu dyskretne komentarze, jak ostatnio wysłane na konwersacje zdjęcie z perfumami, które imitowały w jakimś stopniu zapach Branda. – Tylko pamiętaj o zabezpieczeniach. Może jakiś zastrzyk, co by za bardzo się nam Josh nie rozszalał. Jak małe mogłyby być urocze, jesteś na to zdecydowanie za młody. Tyle możesz z nim zwiedzić! Żeby i mi się trafił taki podróżnik – Max rozmarzył się odrobinę.

- Chryste, Max. – Matt załamał lekko ręce, czerwieniąc się jak burak. Od nagich rozmów, przez jego ruję po wpadkę z Joshem. Czy dało się poruszyć naraz więcej niezręcznych tematów w jednej rozmowie?

Jego ruja, trochę w innym czasie niż cykl samego Matta, zbliżała się dużymi krokami. Percy w tym czasie odszedł w zapomnienie, a na jego miejsce nie miał czasu wskoczyć nikt nowy. Zaproszenie obcego faceta do swojego łóżka w czasie rui, było głupim pomysłem pod więcej niż jednym kątem. Gumki to jedna rzecz, feromony omegi i w efekcie zachowanie alfy to coś… Zupełnie innego. A musiał przyznać, że z tą całą dominacją raz było fajnie, innym razem bardziej problematycznie.

Pomimo być otwartym i czerpiącym z życia garściami człowiekiem wiedział kiedy powinno było się zachować zdrowy rozsądek. Ruja i czas około niej był czasem kiedy miał się na baczności. Uczył Matta jak się zabezpieczać, sam został tego nauczony lata temu, jeszcze wcześniej niż jak przeciętny dzieciak. Dlatego wiedział, że teraz, na dwa dni przed rują lepiej było się mocno ograniczać. Właściwie czuł się źle, więc nie czuł, że cokolwiek tracił. Sęk w tym, że jednak potrzebował zrobić jakieś zakupy, bo za chwilę będzie zamknięty sam przez tydzień w mieszkaniu. Pomimo lata ubrał się w dresy i zbyt wielką bluzę, jedną z tych, które mu pozostały po były partnerach. Zaciągnął kaptur na głowę a na twarz założył maseczkę. Nie chciał niepotrzebnie zwracać na siebie uwagę, z tego też powodu zrobił sobie kolejny zastrzyk antykoncepcyjny, jeden z tych najmocniejszych, co było w opór nieprzyjemne i dodatkowo zapił to lekkimi supresantami. Nie mógł przesadzić z ich dawką i siłą, bo inaczej przesunie sobie ruje, ale chciał chociaż trochę zbić swój zapach, bo wiedział, że w tym momencie był wyczuwalny na niezły kawałek.

Niedaleko jego mieszkania był market, co czyniło je naprawdę przyjemnym i dobrze umiejscowionym. Tuż obok kamienica z dwoma usługami – fryzjerem oraz typowym bar. Może dlatego studenci tak chętnie oblegali okolicę. Metro, bar, sklep. Dalej nie trzeba było się zapuszczać. Max nie obraziłby się gdyby bliżej było centrum handlowe, nie mówiąc o centrum miasta, ale trzeba było jakoś przeżyć w tym mieście. To mieszkanie i tak do tanich nie należało, co przypomniało mu o ograniczonych zakupach spożywczych. Tylko to co najbardziej potrzebne – mrożonki, gotowe dania, chleb tostowy. Wszystko do mikrofali, na patelnie, ewentualnie do piekarnika. Kto z głową pełną seksu miał czas na tłuczenie kurczaka czy gotowanie makaronu.

Wychodząc z siatką zakupów szerszą niż cały on, mijając w drzwiach jakiegoś rudego faceta, obrócił się mimowolnie. Nie widział twarzy, za to szerokie plecy i zapach… Czekolady? Skóry? Facet miał skórzaną kurtkę. Przez chwilę Max poczuł się skonfundowany, jakby jego omedze nie do końca coś grało, a jednocześnie ten zapach uderzył w odpowiednie nuty. To nie mogło być to uczucie, o którym wszyscy mówili, czuł to wewnętrznie, w kościach. Zapach był przyjemny, cholera – robił się od niego mimowolnie wilgotny, a jednocześnie wydawał się oszukany. Jakby nie należał do tego rudego faceta.

Perfumy. Połączone z feromonami alfy musiały tak na niego działać. To było jedyne wyjaśnienie. I przecież nie będzie leciał za jakimś losowym facetem. Nie był tego typem omegą. To oni latali za nim, nie on za nimi.

Więc kiedy coraz bliżej bloku bielizna robiła się coraz bardziej wilgotna, dreszcze wzdłuż kręgosłupa wyraźniejsze, a torba zdawała się go ciągnąć do ziemi i spowalniać, zamiast zwalniać, przyśpieszył kroku. Coś było nie tak. Zatrzymał się, omega mu to nakazała, i opuścił na moment maskę z nosa aby dosłownie niczym pies obwąchać powietrze. Wziął supresanty, więc nie powinien, nie mógł aż tak reagować na jakąś alfę, która była gdzieś niedaleko, ale jednak reagował. Musiał się opanować. Szybko. Uczucie osadzało się nisko w jego żołądku, każąc się rozejrzeć i odnaleźć go. Odwrócić. Chyba tylko z nerwów, nie zerknął do tyłu, gdy otwierał drzwi do klatki schodowej drżącymi dłońmi. Za pierwszym razem nie trafił w dziurkę, za drugim razem prawie się udało, a za trzecim klucz wszedł tak gładko jak ogarniająca go fala spokoju. Udało się, był u siebie, tutaj już był bezpieczny. A przynajmniej tak myślał.

Nad jego głową duża dłoń z sygnetem na małym palcu złapała za drzwi, przetrzymując je. Ten spokój nie należał do niego, a jednak wchodził prosto do kości, rozluźniając mięśnie w całym ciele, nawet tam.

- Mieszkasz sam? – padło pytanie niskim, głębokim głosem. Słuchając tego tembru i widząc dłoń na drzwiach, facet musiał być ogromny.

I ten zapach.

Czekolada, skóra, żywica.

Nie należał on do rudego faceta, a jego towarzysza, będąc tak mocny i intensywny, że wtapiał się nawet w alfy.

Znał siebie, znał swoje ciało, potrafił nad nim panować. A jednak kiedy usłyszał nad sobą ten niski głos aż wyrwało mu się ciche jęknięcie. Ścisnął mocniej klucz, który był już w drzwiach, aby trochę się opamiętać. Rozumiał, że ruja, że alfa, ale brał też supresant więc to nie powinno się dziać!

- Nie twoja sprawa. – odpowiedział starając się aby jego głos był mocny, chociaż ciężko mu to szło, bo ten ciężki zapach feromonów zaczynał go przygniatać, czuł, że tamten robił to specjalnie. – Słuchaj, odwal się, bo zacznę krzyczeć. – nie miał zbyt wiele opcji obrony, nie kiedy był między drzwiami i alfą. Ich otworzenie było niczym zaproszeniem dla nieznajomego a przechodniów tutaj nie było, którzy mogliby mu pomóc. Jego siedemdziesięciopięcioletnia sąsiadka też za dużo nie pomoże, ale ten nie wiedział kto mieszkał tuż obok. – Nie żartuję… - i tutaj jego słowa się urwały, bo postanowił się odwrócić.

Miał zagrać pewnego siebie, kopnąć typowi wprost w jaja, przekręcić klucz w drzwiach i wpaść do środka. Musiał jedynie pamiętać aby z powrotem zabrać klucz, potem zatrzaskowe drzwi załatwią całą sprawę. Miał to wszystko zrobić, naprawdę taki był jego plan, ale… kurwa! Typ był wielki jak góra z przenikliwym spojrzeniem – tym bardziej z powód dwóch różnych kolorów tęczówek – i zajebiście mocnym zapachem, który jak się tylko Max odwrócił w jego stronę wpadł mu głęboko w nozdrza. I to był moment kiedy jego mózg zdążył już tylko zanotować jedno – miał przejebane.

Siatka wyleciała mu z ręki a on od razu zawisł na starszym, który od razu jakby wiedział dokładnie co miał zrobić, podrzucił omegę biorąc ją natychmiast na ręce. Jego własne feromony jeszcze ledwo chociaż odrobine trzymane w ryzach wybuchły i teraz słodka brzoskwinia konkurowała z ciężkim skórzanym zapachem. Max odkleił się od niego chyba tylko po to aby pokazać alfie jak bardzo przepadł. Jego oczy były miękkie i rozmyte, usta rozwarte i całe wilgotne, ciężko dyszał. To mu jednak nie przeszkadzało aby na nowo wbić się w usta wyższego aby po tym językiem przejechać po jego ostrej szczęce i zacząć go kąsać w szyję, zagłębiając swoją twarz w jego szyi, starając się wbić nosem w miejsce gdzie feromony były najsilniejsze.

W tym momencie przed blondynem wszystko stało otworem i nie była tutaj mowa tylko o mieszkaniu, którego próg przekroczyli. Mieszkanie było małe a otwarte drzwi od sypialni nie pozostawiały żadnych pytań gdzie powinni kierować swoje kolejne ruchy. Max był tak rozpalony i nieobecny swoją własną jaźnią, że nie wiedział kiedy znalazł się na łóżku, wiedział jednak, że był niezadowolony z tego powodu, został odczepiony od partnera. Przed drzwiami był jeszcze pyskującym chłopakiem, tutaj rozpaloną omegą, która sama pozbawiła siebie wszystkich ubrań, bo kiedy szli do łóżka przyjemnie było czuć tą wielką dłoń bezpośrednio na swoich plecach. Chciał tego więcej, chciał aby ten drugi dotykał go całego i wszędzie. Dlatego leżał nagi, chętny i gotowy. Co lepsze omaga pozwalał alfie patrzeć się na to ciało, które było najwyższej klasy. Wygrał na loterii dominujące geny, które pomagały, ale Max też bardzo o siebie dbał. Dlatego teraz przed blondynem leżało drobne, delikatne, ale jędrne i miękkie ciało. Bez niepotrzebnego owłosienia, z niewielkim członkiem, ale za to zaokrąglonymi biodrami i zagłębieniami w tali. I chociaż omega pozwalał siebie podziwiać, bo też jemu to się podobało - ten dominujący i chętny wzrok - to jednak potrzebowała działań. Dlatego odwrócił się, podniósł swoje biodra w górę, klękając na kolanach i nadal z głową na łóżku odwrócił się spoglądając prowokująco na wyższego. Czy potrzebował jakichkolwiek słów? Jego wypięty tyłek na wysokości bioder nieznajomego, otwarty i wilgotny mówił więcej niż tysiące słów.

[teatralna-kicia]

“Chłopi”

Teatr: Teatr Ludowy

Reżyseria: Remigiusz Brzyk

Zawsze jak idę na kolejny spektakl Brzyka to bardzo mocno drżę ze strachu czy tym razem się uda, czy znowu reżyser się poślizgnie i chybi. Na pytanie dlaczego nadal chodzę na jego spektakle, mimo świadomości tego jak nierównym bywa reżyserem, odpowiedź jest dość prosta – nadal się gdzieś głęboko we mnie tli zachwyt „Ziemią Obiecaną”, którą widziałem w 2015 roku i nadal mam nadzieję, że będę świadkiem tego, jak spod ręki Brzyka wychodzi znowu tak monumentalny spektakl. „Chłopi” mieli zadatki na takie właśnie przedstawienie, dlatego pokładałem w nich wielkie nadzieje.

Twórcy spektaklu dosyć wiernie trzymają się powieściowego pierwowzoru, jednak starają się odrobinkę inaczej akcentować wydarzenia i wątki, inne postaci wysuwają na pierwszy plan. Dzięki temu do głosu w tej adaptacji dochodzą kobiety, które na przekór temu, co mogłoby się wydawać przy lekturze książki, tak naprawdę dzierżą największą władze w Lipcach. To one są motorem napędowym wydarzeń i to właśnie one dostają na scenie moc sprawczą i mogą w końcu pełnym głosem powiedzieć o swoim losie. Naszą przewodniczką po tej historii jest Komornica (bardzo dobra Anna Pijanowska), która poniekąd rekonstruuje wszystko to, co doprowadziło do linczu na Jagnie Paczesiównie i stara się nam pokazać gdzie realnie tkwiło źródło problemu.

Dodatkowym kontekstem powieści uwypuklonym w spektaklu dzięki wybornym dekoracjom Igi Słupskiej jest połączenie życia Polaków z kościołem i wpływu kościoła na decyzyjność narodu. Cała akcja blisko 4-godzinnnego spektaklu dzieje się w kościele w Lipcach, który to zamienia się w wieś,  to w pola uprawne. Ciekawy zabieg, mocno wbijający się w pamięć. Stojący na środku sceny krzyż bardzo mocno przypominał mi krzyż z warszawskiej „Klątwy” Olivera Frljića, jednak tutaj zabrakło w Ludowym odwagi, aby ten krzyż ściąć. Może było to dobitne podkreślenie i dialog z warszawskim spektaklem, że zmiana tak naprawdę nie nadeszła i Polska nadal żyje w wiecznym kościele.

Niestety mam wrażenie, że oba te tematy – mimo bycia wysuniętymi na pierwszy plan – zostały zrealizowane na pół gwizdka; żaden z nich nie wybrzmiewa do końca i nie daje się określić głównym. Ani sprawczość kobiet, ani też kościół nie grają pierwszych skrzypiec – bo zagłuszają je sami „Chłopi” Reymonta. Tekst został zaadaptowany dosyć ciężko i  mnóstwo sensów gubi się w natłoku słów padających ze sceny. Wiele wątków pojawia się i znika w ciągu chwili i nie wnosi nic konkretnego ani do akcji, ani do samej treści. Pojawia się jedynie, aby się pojawić i nie wybrzmieć.

Wiele sekwencji jest zainscenizowanych niesamowicie pomysłowo, wizualnie bronią się naprawdę dobrze i to na poły dzięki fantastycznej, wcześniej wspomnianej, scenografii, ale także dzięki pomysłowemu oświetleniu. Doskonała scena zbierania ziemniaków, w której podłoga jest nimi wręcz zasypywana, czy też naprawdę fenomenalna scena w kościele, gdzie Jagna i Antek kochają się, a wokoło nich trwa nabożeństwo. W tym spektaklu jest wiele naprawdę niesamowitych momentów, które rozbijają się niestety o typowe elementy reżyserii Brzyka, które mógłbym nawet nazwać wadami – jarmarczne efekty świetlne czy dziwne uwspółcześnianie spektaklu, które nie ma najmniejszego zakotwiczenia w obranej drodze inscenizacyjnej – na przykład Jagna, która nagle wyciąga matę do jogi i zaczyna ćwiczyć. Motyw, który pojawia się raz i nigdy więcej nie wraca, ale też żadna z postaci na scenie nie kwestionuje tego co się dzieje; dziwne i wybijające z imersji.

Dodatkowym zarzutem z mojej strony jest to, jak bardzo rozmyły się pory roku w tym spektaklu. Rzecz, która była kluczowa w książce i nadawała rytm życiu bohaterów, zupełnie się tutaj zgubiła, a szkoda. Przez to, gdyby się nie znało pierwowzoru, można by uznać, że całość wydarzyła się w ciągu tygodnia – cóż za dynamiczne życie mają mieszkańcy Lipiec.

Ale co najgorsze, tempo „Chłopów” jest bardzo nierówne i spektakl momentami wlecze się niemiłosiernie, a w momentach kiedy zaczyna się robić interesujący, nie wiadomo dlaczego temat szybko jest zmieniany. Więc po tych ponad trzech godzinach w teatrze doszedłem do wniosku, że ten spektakl niestety nie jest zły i nie jest też dobry. Jest bardzo nijaki i nie wywołuje żadnych emocji, a dla mnie chyba właśnie ta nijakość jest gorsza od sromotnej porażki, bo właśnie takie przezroczyste spektakle zapomina się najszybciej.

Jasnym punktem tej inscenizacji są aktorzy. Weronika Kowalska jak zawsze udowadnia, że nie tylko umie przepięknie śpiewać, ale też doskonale gra i jest jednocześnie groźna, swojska i tworzy wokoło postaci Hanki prywatne pole grawitacyjne, które cały czas bezwiednie ściąga wzrok widza. Podobnie jak wspomniana wcześniej Anna Pijanowska w roli Komornicy – kolejna solidna rola do jej portfolio. No i najważniejsze: W SPEKTAKLU GRA PIESEK I BOŻE KOCHAM CIĘ PIESKU, JESTEŚ ANIOŁKIEM, KOCHAM CIĘ. A tak serio szanuję, jak bardzo dobrze Pies Sójka odnajduje się na scenie, proszę przekazać pieskowi ode mnie głaski (zamiast oklasków, co by się za bardzo nie stresował).

Więc, co by nie mówić o „Chłopach” w Teatrze Ludowym – szkoły pójdą, bo to jest idealna inscenizacja, żeby zapoznać z treścią książki. Niestety nic więcej.

[baliportalnews]

Tertarik Hari Simulasi Bencana, Delegasi Pertahanan Jepang Simak Paparan Kesiapsiagaan Bencana dari Kalaksa BPBD Bali

BALIPORTALNEWS.COM, DENPASAR - Dibalik pesona keindahannya yang digandrungi wisatawan domestik maupun mancanegara, ternyata pulau Bali memiliki beberapa potensi kebencanaan. Dan untuk mengantisipasi segala potensi ancaman tersebut, Provinsi Bali telah mencanangkan tanggal 26 setiap bulannya sebagai Hari Simulasi Bencana di Provinsi Bali. Seperti halnya hari ini, Kamis (26/10/2023), Badan Penanggulangan Bencana Daerah (BPBD) Provinsi Bali kembali menggelar simulasi yang dirangkaikan dengan beberapa acara kesiapsiagaan dalam mencegah maupun penanggulangan bencana.  Tak hanya melibatkan instansi vertikal - horizontal serta swasta dilingkup Provinsi Bali, kegiatan ini juga turut menggandeng Kementerian Pertahanan (Kemenhan) RI serta Delegasi Pertahanan Jepang. Salah satu acara yang digelar yakni penyampaian paparan oleh Kepala Pelaksana (Kalaksa) BPBD Provinsi Bali, Made Rentin dihadapan jajaran Kemenhan RI dan Delegasi Pertahanan Jepang. "Inti dari pemaparan yang kami sampaikan berupa kesiapsiagaan Bali dalam menghadapi bencana, seperti: peringatan dini, Komunikasi Informasi dan Edukasi (KIE) penanggulangan bencana, pemasangan rambu bencana dan peningkatan kapasitas masyarakat terhadap bencana," cetus Made Rentin. Delegasi Pertahanan Jepang sangat tertarik akan program Hari Simulasi Bencana dan Program Sertifikasi Kesiapsiagaan Bencana kepada Dunia Usaha yang diselenggarakan di Bali. "Bahkan di Jepang pun belum ada program seperti ini, sehingga Lembaga Pertahanan Jepang sangat tertarik dengan berbagai kegiatan pada Hari Simulasi Bencana yang kita gelar," pungkasnya yang sebelum pemaparan juga berkesempatan mendampingi Delegasi Jepang untuk melihat langsung simulasi yang dilakukan oleh salah satu hotel di Kawasan Nusa Dua. Sehari sebelumnya, Rabu (25/10/2023), Kalaksa BPBD Provinsi Bali didampingi oleh Plt. Kabid Kedaruratan dan Logistik juga mengikuti Seminar KL Latihan Humanitarian Assistance/Disaster Relief (HA/DR) yang diselanggarakan oleh Kementerian Pertahanan RI bekerjasama dengan Japan Ministry Of Defense (JMOD) di Hotel Bali Dinasty Resort, Kuta, Bali.(bpn) Read the full article

[ddianika]

Jajannya jauh. Sekalian 17an. Hehe

Claypot popo jalan sabang + es tak kie sarinah.

[asifbyheart]

kucehasaason ko lafzon me mpirokar unhen 2 . lain kee bahar mein kah dene ka hunar .. hee shaayaree kahalaata hai. urdoo aur hindee bhaasha mein.. khoob sher kahe gae hain. pesh hain kuchh behatareen chuninda sher ..

1

ajab charaag hoon din .. raat jalata rahata hoon .

main thak gaya hoon hava . .se kaho bujhae mujhe .

2

dil mein kisee ke raah . kie ja raha hoon . main

kitana haseen gunaah . kie ja raha hoon . main

aasiph baay haart 

4

aasamaan itanee bulandee pe. jo itaraata hai

bhool jaata hai zameen se hee.. nazar aata hai

5

bak raha hoon junoon mein . kya kya kuchh.  

kuchh na samajhe. khuda kare koee. 

6

ham bhee kya. zindagee guzaar gae . 

dil kee baazee .. laga ke haar gae

7

-

is raaste ke naam . likho ek shaam aur

ya is mein raushanee ka karo intizaam aur..

.

8

mere rone kee haqeeqat jisamen thee..

ek muddat tak vo kaagaz nam raha.

9

.

vo dil hee kya tere milane kee jo dua na kare

main tujhe bhool ke zinda ..rahoon khuda na kare

10

.

haath chhooten bhee to rishte . nahin chhoda karate

vaqt kee shaakh se . lamhe nahin toda karate

11

.

kuchh phaisala to ho. ki kidhar jaana chaahie

paanee ko ab to sar. se guzar jaana chaahie

12 

.

aaj dekha hai. tujh ko der ke baad

aaj ka din. guzar na jae kaheen

13

.

aankhen jo uthae to . mohabbat ka gumaan ho

nazaron ko jhukae. to shikaayat see lage hai .

14

aap kee yaad . aatee rahee raat bhar

chashm-e-nam muskuraatee rahee raat bhar .

15

aur bhee dukh hain. zamaane mein mohabbat ke siva .

raahaten aur bhee hain vasl kee raahat ke siva .

16

dard aisa hai ki jee chaahe hai. zinda rahie

zindagee aisee ki mar jaane ko jee chaahe hai .

17

dekha hai zindagee ko. kuchh itane qareeb se .

chehare tamaam lagane lage hain ajeeb se .

.

18

chaahie khud pe. 

 yaqeen-e-kaamil..

hausala kis ka badhaata hai koee .

19

. 

dhoop mein nikalo ghataon mein naha kar dekho .

zindagee kya hai kitaabon ko hata kar dekho .

20

ab judaee ke safar ko mire aasaan karo .

tum mujhe khvaab mein aa kar na pareshaan karo .hh phaisala to ho. ki kidhar jaana chaahiepaanee ko ab to sar. se ...

[paketmesinlaundryonlinem]

0812-8888-6070 Mesin Laundry Bangka

0812-8888-6070 Mesin Laundry Lauser, Mesin Laundry Banguntapan, Mesin Laundry Gegesik, Mesin Laundry Tonjong, Mesin Laundry Curah Dami, Mesin Laundry Bunut Hulu, Mesin Laundry Kuaro, Mesin Laundry Teor, Mesin Laundry Kie, Mesin Laundry Duram, Mesin Laundry Gantarang, Mesin Laundry Lambai, Mesin Laundry Pasemah Air Keruh, Mesin Laundry Ujung Padang

Laundry Yang Bisa Mesin Anda Pilih Di Mulya Jaya Abadi Laundry menjadi bisnis kecil yang berpeluang untuk menjadi solusi dalam kredit usaha anda. Keberadaan usaha ini memang pada mulanya menghasilkan keuntunga yang belum begitu besar karena masih membutuhkan pemasaran ataupun pengenalan tempat laundry pada konsumen. Namun, jika hal ini telah dikembangkan dengan usaha yang prima pada akhirnya akan memberikan peluang atau solusi kredit usaha yang besar untuk anda. Peminjaman modal ataupun dana awal yang digunakan untuk membuka jasa laundry akan segera terbayarkan jika anda pandai dalam menarik minat para konsumennya. Seperti halnya pepatah berkata “sedikit demi sedikit, lama – lama menjadi bukit”. Anda harus pandai dalam mengilhami pepatah diatas karena dibalik pepatah tersebut memberikan makna yang positif untuk semangat anda dalam usaha laundry.

Keuntungan yang anda dapatkan dalam bisnis laundry ini akan melimpah sepanjang anda pandai memanfaatkan peluang bisnis ini disekitar anda. Besarnya nominal yang anda peroleh nantinya menjadi solusi untuk kredit usaha awal anda. Inilah bisnis yang menjanjikan dan menguntungkan anda dikemudian harinya.

Semakin berkembang usaha anda tentunya tidak hanya bermanfaat untuk menjadi solusi kredit usaha anda namun juga bermanfaat untuk Menyerap tenaga kerja yang ada disekitar anda. Dengan hal ini tentunya sebuah wirausaha bisnis laundry dapat menurunkan jumlah pengangguranj yang semakin tahun semakin naik atau bertambah ini.

Ada berbagai jenis paket untuk usaha laundry yang biasa disediakan oleh pihak penyedia jasa paket usaha laundry. Salah satunya yakni paket mesin laundry, yang mana paket mesin untuk laundry ini merupakan unsur utama dalam memulai usaha. Ada berbagai jenis paket dengan fasilitas yang diberikan bermacam-macam. Mesin Laundry Coin Dewasa ini banyak perubahan dari segi gaya hidup semakin tak terbendung. Semakin banyak dan beragamnya kebutuhan masyarakat pedesaan hingga perkotaan. Tak terkecuali juga kebututan hospitality seperti laundry. Kini laundry bukan lagi gaya hidup, melainkan sudah menjadi kebutuhan. Banyak orang lebih memilih menghabiskan waktu untuk melakukan kegiatan produktif dibandingkan harus mencuci di rumah. Karena banyaknya orang yang menggunakan jasa laundry, hal ini membuat usaha laundry semakin berkembang. Banyak kini muncul sistem laundry yang lebih modern, dimana Anda bisa mencuci sendiri pakaiannya dengan perlengkapan modern. Seperti contohnya mesin laundry coin yang semakin hari semakin banyak yang menggunakannya. Mesin Laundry Card Pada jaman saat ini usaha laundry menjadi sangat popular. Hal ini dikarenakan banyaknya perubahan gaya hidup banyak orang. Banyak orang yang lebih suka dirinya sibuk hingga tidak ada waktu untuk mencuci pakaiannya. Dewasa ini bisnis laundry mengalami banyak kemajuan. Jika dulu jika Anda ingin melakukan laundry pasti harus menunggu berhari–hari karena pemilik laundry memiliki pekerjaan yang banyak. Namun saat ini Anda bisa melakukan laundry itu sendiri, tanpa harus menunggu terlalu lama. Anda juga tidak perlu khawatir pakaian Anda akan tertukar atau bahkan hilang karena Anda dapat melakukannya sendiri. Kelebihan inilah yang membuat bisnin mesin laundry card atau kartu banyak digemari. Mesin Laundry Konvensional Mesin laundry adalah salah satu barang elektronik yang selalu dibutuhkan oleh ibu rumah tangga saat ini. Meningkatnya kesibukan masyarakat modern menjadi sebab mengapa alat tersebut harus ada untuk membantu meringankan beban kerja sehari-hari. Terlebih jika anggota keluarga yang dimilikinya cukup banyak. Sehingga pekerjaan tidak terbengkalai dan dapat dikendalikan dengan baik. Namun, sebelum membeli mesin laundry konvensional yang baik sebaiknya Anda harus menyesuaikannya terlebih dahulu dengan beberapa pertimbangan. Hal ini penting untuk diperhatikan karena beberapa kejadian kesalahan justru menambah pusing para penggunanya. Penyebabnya tidak lain adalah salah pilih model mesin laundry yang tidak pas dengan kebutuhan. Selain itu juga disebabkan oleh kesalahan memilih agen penjualan yang belum memiliki sistem garansi yang baik. Oleh karena itu Anda harus jeli agar tidak mengakibatkan kerugian di kemudian hari.

Perlengkapan Laundry Dengan Anda mengetahui berbagai peralatan/barang laundry atau perlengkapan laundry, maka Anda bisa memperkirakan modal awal. Sehingga bisa menyesuaikan dengan budget yang Anda miliki. Di zaman serba teknologi seperti ini tidak perlu khawatir memikirkan perlengkapan laundry. Sebab sekarang sudah ada layanan yang menyediakan paket lengkap untuk mulai usaha laundry tanpa ribet. Salah satunya di situs http://MulyaJayaAbadi.com yang menyediakan jasa layanan penyediaan paket usaha laundry dengan bermacam-macam harga. Nah sebelum itu, yuk cari tahu apa saja sih peralatan/barang laundry atau perlengkapan laundry yang perlu disiapkan.

Mesin Cuci

Setrika Laundry Dan Meja Setrikaan

Timbangan

Sabun Cuci Dan Pewangi Pakaian

Hanger Jemuran

Pengering Pakaian

Alat Tagging

Plastik Kemasan

Bagi Anda yang berminat untuk membuka usaha laundry tanpa khawatir mikir set perlengkapan, bisa menghubungi website http://MulyaJayaAbadi.com. Kami sudah Memasang dan meyediakan Paket Usaha Laundry ini hampir ke seluruh Indonesia dan membantu konsumen kami dengan profesional.. Tunggu Apa lagi Pesan Sekarang dan Mulai Usaha Laundry anda.. Kami menyediakan kebutuhan baik Mesin, dan Perlengkapan yang lainnya HUBUNGI Ibu Mulya 0812-8888-6070 https://bit.ly/3wyAPt5 http://MulyaJayaAbadi.com

[ingatlah]

Malut United Raih Hasil Tak Sesuai Harapan

INGATLAH.COM – Malut United FC harus puas berbagi angka dengan Dewa United FC pada laga pekan ke-13 BRI Liga 1 2024/25 yang berlangsung di Stadion Gelora Kie Raha, Ternate, Sabtu (7/12) sore. Meski mendominasi pertandingan dan sempat unggul, tim ditahan imbang 1-1 dari gol dramatis di penghujung laga. Gol Malut United dicetak oleh Diego “Chino” Martinez pada menit ke-69, memanfaatkan peluang…

[nierealne-marzenia]

Po co mam się starać jak i tak po jakimś czasie się mną znudzisz?

[delicateenemytheorist]

Chinatown!! ⛩🎏

Tak Kie, Jakarta