#sumrrá

[dstrachan]

'VIEWS FROM THE EDGE' - w/c 3rd October 2022

The Empty Page ‘When The Cloud Explodes’

Happy Mondays ‘Step On (2007 remaster)’

Montrose ‘Bad Motor Scooter’

The Coasters ‘Down In Mexico’

Cockersdale ‘Jarrow Song’ Dame Janet Baker and English Chamber Orchestra and Raymond Leppard ‘Che farò senza Euridice? [Orfeo ed Euridice / Act 3]’

Donovan ‘Atlantis’

Cats Musical Project ‘Memory (Theme from the Musical Cats)’

Balthazar ‘Sinking Ship’

Sumrrá ‘Malala Yousafzai’

Dolly Parton ‘Backwoods Barbie’

Lyxx ‘Wanna Be Me’

Lemonademakers ‘Moment With A Creature’

Tally Lanes ‘Lighter Fluid’

Ridi ‘Merry Go Round’

Master Of The House ‘Someone’

Pink Rabbits ‘Fallen’

The Pinx ‘Hands Out’

Friendship ‘Seize Your Life’

Jessie Kilguss ‘The Tiger’s Wife’

Nick Shane ‘Cloudy Monday’

Kyoshi Station ‘Imposter’

Choking Susan ‘I Wanna Be Your Fake Girlfriend’

Rod Stewart ‘Gasoline Alley’

Thermionic ‘Liquid Youth’

Thermionic ‘The Soft Particle’

Frenchy & the Punk ‘Mon Souvenir’

Smash Into Pieces ‘Reckoning’

Vienna CC ‘Shopping Queen’

[diyeipetea]

Presentación Plataforma Jazz España - PJE 2021. Por Enrique Farelo [Artículo de jazz]

Presentación Plataforma Jazz España – PJE 2021. Por Enrique Farelo [Artículo de jazz]

Nacida con la vocación de articular el sector del jazz en España y sin ánimo de lucro, Plataforma Jazz España cuenta con más de una veintena de asociados*. Al filo de la hora marcada para el inicio de la conferencia y en cuya mesa se encontraban los cargos representativos de PJE, es decir, Javier Estrella como presidente de la asociación y director de jazz en Eñe; Marina Fernández, coordinadora;…

[cliggomusic]

Listen to Sumrrá for free: https://music.cliggo.com/artist/4485456-Sumrr%C3%A1

[musicaemdx]

Évora Jazz Fest 2019

Évora Jazz Fest 2019

Enquanto festival português deste género musical, o Évora Jazz Fest demarca-se dos demais eventos similares do panorama nacional por fazer do jazz um elemento de ligação entre diversos estilos artísticos, ou, se se preferir, por fazer do jazz um eixo central para o desenvolvimento de várias artes.

Um pouco à semelhança do que afirmava, sobre o jazz, Duke Ellington: “Não é só música, mas é tudo…

[carloecr5]

Minoría absoluta. Pues sois de la existencia la dicha en lo fugaz, y vuestra dulce ciencia suele ser eficaz, quémese uno en tal fuego; luego puede dormirse en paz. #eurojaaz #sumrrá

[constantinmarburg-blog]

Nicht von den Balearen wie andere Gruppen in der nächsten Jazz-Zeit, sondern aus Galizien, aber ganz hervorragend: Sumrra! Zu hören am Sonntag auf Radio Unerhört Marburg ab 22 Uhr. Das spanische Festland wird ausserdem vertreten durch Xavi Torres, einmal mit seinem eigenen Trio und einmal in der Gruppe Trempera. - #sumrrá #galizien #galicia #galician #radiounerhört #radiounerhoert #marburg #rum_901 #rum901 #balearen #baléares #baleares #ilesbaleares #ilesbaléares #illesbalears #illesbaleares #jazzfromibiza #madeinibiza #palmacultura #palmacultural #xavitorres #xavitorrestrio #bertholdrecords #bertholdt #spanien #espania #espana #espanol #españa #trempera (hier: Radio Unerhört Marburg)

[praza-teatro]

CONVERSA CON… LAURA ITURRALDE. Por Iván Fernández

Atopámonos con Laura Iturralde (Vigo, 1984), técnica superior en imaxe, gráfica publicitaria, VJ, escenógrafa, fotógrafa e iluminadora, para ter unha conversa sobre a luz e a escena, e todo o que para Laura supón o seu traballo como creadora. Repasamos ademais a súa traxectoria, que pronto terá un novo fito como responsable da iluminación na vindeira gala dos XXIV Premios de Teatro María Casares, que dirixirá Cristina Moreira e na que a propia Laura está nomeada á mellor iluminación por Fariña e O empapelado amarelo.

Cóntame de ti, de onde vén Laura Iturralde?

Nacín en Vigo, toda a vida vivín en Vigo, os meus pais son profes. O primeiro que estudei foi técnica superior en imaxe e gráfica publicitaria. Ao rematar, entrei na ESAD de Galicia.

Sempre tiveches claro que che interesaba a imaxe?

Si, pero o teatro nada, cero, en absoluto. Saín, tiven algún curro de fotografía, tamén curraba en hostalería… como que non me daba aclarado moito. E entón unha colega faloume de escenografía, e eu vin o folleto que parecía algo como decorados de cine e pensei, “Buah, vou facer uns decorados de pelis de ciencia ficción de la hostia”… e por iso entrei na ESAD: porque quería facer decorados de pelis de ciencia ficción. E, ao final, nunca currei no audiovisual, máis ca puntualmente: xa empecei a traballar no teatro.

Que topaches no teatro, que che gustou?

Sobre todo a emoción do momento. O directo. Eu son moi nerviosa e… pero hai aí algo que é moi molón.

E por que a luz?

Pois non sei, eu creo que igual foi porque, xa cando tiña a formación en fotografía, a luz era o que máis me tiraba. E despois no teatro pasoume o mesmo. Tamén, cando saín da ESAD, eu non tiña un espazo para construír escenografía. Entón, é como que me fun acomodando máis a traballar coa luz, coa técnica, a facer bolos…

Cal foi o momento no que dixeches “Isto. Isto mola”?

Pois eu creo que o ano pasado. Despois de ter moitas crises e mirar que fago, que non fago, de repente o vin claro. Tamén me interesa moito a docencia, gustaríame moito dar clase, pero creo que agora mesmo estou facendo o que me gusta.

Eu coñecín o teu traballo logo de ver dous espectáculos diferentes (Pentecostés, de Pálido Domingo, e Espida da Cía. IO), nos que a luz era túa. E si que puiden percibir un certo selo: sendo espectáculos diferentes, como a luz estaba dunha maneira particular…

A min iso paréceme incríbel. Cando vou deseñando, paréceme moitas veces que vou como un polo sen cabeza, pero despois si que hai xente que me di que podería recoñecer unha iluminación miña.

Si que é certo que vendo espectáculos e vídeos teus, si que se pode recoñecer que hai unha liña, un estilo particular.

Creo que por ter feito tamén gráfica publicitaria, é que me gustan as liñas… pero aínda así non o sei moi ben, non sei se teño un estilo.

Como é o teu proceso creativo?

Depende. Falando de teatro e iluminación, para min o guai é cando podo ter uns días coa persoa ou compañía, nos que compartimos ideas, e logo cada un vai traballar ao seu lugar, e despois atopámonos outra vez. Por exemplo, veño de facer unha residencia con Marta Alonso, unha bailarina, e tivemos dous días, no Salón Teatro, que foron súper frutíferos. Se temos a sorte de ter esa pequeniña residencia ao principio, xa define mogollón a idea. Con Pálido Domingo tivemos unha residencia de tres días: vin a cousa das latas, falamos de que ía… e foi cando xurdiu a idea de facer liñas.

Nese espectáculo, de feito, pódese ver como hai unha conversa coas liñas de luz.

Si, pero iso é porque eles o colleron e o tiveron presente. Despois, na segunda residencia antes da estrea, aí foi cando encaixamos todas as pezas. Para min eses son os mellores procesos. Eu parto un pouco do que me contan, de conceptos, de moitas ideas e, a partir de aí, madúroo. É tamén moi importante para min o plano de luces, especialmente cando non temos moito tempo de residencia. Pasoume, por exemplo, o ano pasado, con Nuria Sotelo, que tiña un deseño con ela, pero moi pouco tempo de residencia e moito curro entre medias. Entón, como non podía probar moito antes, paseime como un mes pensando “Que fago? Que fago?”… e ocorréuseme unha lámpada araña, pero non tiñamos, e entón, pois un montón de focos de forma que fagan abano e un pouco lámpada… Claro, hai traballos cos que estou máis contenta que con outros, pero á fin os que mellor saen son nos que teño tempo para pensar antes moito no plano.

Máis alá da técnica, como é a túa implicación persoal? A persoa Laura, como aparece no escenario?

A min gústame que a luz forme parte da dramaturxia, como no “Empapelado amarelo”, do que quedei moi contenta porque a obsesión da protagonista polo papel da parede aparece na luz. Probando uns días antes, estabamos facendo unhas liñas onde estaría a escena, e probando con fume, de súpeto, cando o fume se meteu nunha raiola de luz, aconteceu un efecto que foi como “Pero se isto é o empapelado da parede!” que se movía e… E foi como “¡Téñoo!”. Foi un regalazo, algo ao que me gustaría aspirar en tódolos espectáculos.

Entón, canto hai de improvisado ou “máxico”, para ti, no proceso de creación?

Moito. Si. Eu penso moito no deseño e hai cousas que teño clarísimas, pero logo hai cousas que non, que hai que decidilas no sitio. Co proxecto de Marta Alonso, estabamos no Salón Teatro e baixamos as varas e pensaba en traballar só cunha, pero, como facer? Entón ocorréuseme traballar cunha tira led, e aconteceu que tiñan unhas moi boas, e foi perfect. Saíron cousas que eu creo que van ser moi guais.

Cuestión de presuposto: como te limita?

Moitísimo, se por min fora… Non teñen nada que ver producións como “Fariña”, nas que vas máis folgada, que outras nas que hai que mirar máis. É certo que agora, co tema do led, temos moito abano para traballar, pero fai falta pasta, tanto para mercar como para alugar. Despois, eu tamén invisto no meu propio material. A mesa de luces, o ordenador para facer vídeo, por exemplo, lévoos eu…

E como é a túa relación co Espazo?

Pois un pouco de amor/odio. A miña formación é como escenógrafa e é algo que non quero deixar de facer, pero, cando teño que iluminar algo que está aí, hai algo aí que… “Quita de aí!” No espazo, como tal, aínda que traballe só con luces, teño unha mentalidade moi espacial: gústame que todo estea equilibrado, un espazo baleiro, grafismos, planos centrados, simétricos… pero que sempre haxa un equilibrio.

Tes unha especial predilección polo tema das proxeccións e o vídeo en vivo.

A verdade é que reneguei un pouco do tema proxeccións. Pero houbo un curro o ano pasado, co Colectivo Marciano Balboa, que nos xuntamos para facer unha ida de ola, baseado en remakes de Rambo, que foi moi interesante. Tamén porque eles son todos creadores, e aportámonos cousas mutuamente, eu achego ideas á dramaturxia, por exemplo. Proxectos como este son xeniais.

Ademais traballaches moito no eido musical: Trilitrate, Metamovida, Sumrrá, Els Jóvens… Dende esta perspectiva, cal pode ser a achega para a parte teatral?

Apetéceme moito meter momentos rockandrolleros, como con Marta Alonso, e, falando disto, apetéceme moito traballar coa danza, cada vez máis. O loop, por exemplo, que está moi visto en música, é algo que me gusta usar no teatro: facer loopeado con imaxes.

Volvendo ao proceso creativo, como tes en conta ao público?

É a típica historia: que fas, algo que che guste a ti ou algo para que lle guste á xente? Eu creo que fago máis as cousas para min. A verdade é que penso máis, ou sinto máis, dende o meu punto. Non o fago porque o público poida querer ver algo, senón porque eu quero velo.

E cal é o próximo paso? A onde che gustaría chegar?

A min gustaríame chegar a facer concertos, facer postas en escena de música, totais: escenografía, luz… Ademais de que me mola moito a música, paréceme máis doado que no teatro, como na danza.

Galicia queda pequena? Hai traballo máis alá?

Non sei, teño moitas veces ese rucu rucu de “Que fago aquí? Se me fora a Madrid, a Barcelona…” Pero á fin eu creo que estou ben. É certo que cando entras no circuíto do teatro, dentro do inestable que é esta profesión, tamén te acomodas. Pero eu, máis que pensar en marchar, o que fago é ir moito fóra ver cousas. Por exemplo o festival LEV en Xixón, o Llum de Barcelona, Eindhoven… Creo que é máis guai isto, intentar facer cousas novas aquí. Creo que aquí hai unha calidade da hostia, con xente que está facendo cousas incríbeis, e que o que falta é o apoio institucional.

Pregúntome, na semana do 8M, sendo muller no teu eido, cal é a túa experiencia?

Aí atrás un compañeiro preguntaba se o noso sector é un sector machista. Claro, eu non acado separar masculinizado de machista: se o 90% son tíos, será por algo, a resposta está aí. A verdade é que nunca tiven un capítulo desagradable por isto, máis alá dalgún comentario. O que si atopo é moito paternalismo, un machismo nesta forma.

Dinos algo para o alumnado da ESAD, para rematar.

Ah, si. Iso interésame, porque eu sempre fun unha alumna mediocre, cunhas notas de merda, a excepción dun par de profesoras que, de feito, foron as que me animaron. E non sei, non está ben que che fagan pensar que es unha mediocre, é unha merda, e ademais a mediocridade tamén mola. Cando saín da escola, dixéronme, “Non podes dubidar tanto” e eu, a día de hoxe, sigo dubidando moito, cambiando cousas ata o derradeiro minuto. Isto de “tes que ser dun certo xeito” non está ben. Non, eu son así, e xa está, e está moi ben.

Moitas grazas, Laura!

*Iván Fernández é alumno da especialidade de Dirección escénica e dramaturxia, na Escola Superior de Arte Dramática de Galiza.

(Coordinación e supervisión de Afonso Becerra de Becerreá.)

[jazzsotd]

14. Sumrrá - “Rosalia de Castro” from “6 Mulleres” (2018) on Clermont Music

[dstrachan]

‘VIEWS FROM THE EDGE’ - w/c 7th October 2019

The Clash 'I Fought The Law'

Heather Small 'Proud'

Jefferson Airplane 'Law Man'

Joan Mills 'Hymn To Che Guevara'

Sumrrá 'Malala Yousafzai'

Soporus 'Windscale Pile No. 1 Part 1'

Neneh Cherry 'I've Got U Under My Skin'

Fresh 'Withdraw'

Universal Thee 'Speaker'

Rick Frost 'I Threw My Cell Phone In The Ocean'

Ellyn Oliver 'Diamonds Or Gold'

Fat Suit 'Lunar Milk'

Felicity Buirski 'Nothing To Declare'

Pons Aelius 'Fire Under The Bridge'

Katie Spencer 'Weather Beaten'

Jake Aaron 'Morning Town'

Steve Garrett & Peter Lowit with James Edge 'In Arden'

Finn Paul 'The Watcher'

Gavin Sutherland 'In The Eye Of The Storm'

Roberto Cassani 'Ale' Marino'

Andrea Monni 'Notte di Follia'

Torrey Mercer 'Like That'

Kathy Stewart 'Zu Zu's Petals'

The Beatles 'I Should Have Known Better'

Not Now Norman 'Little Frankenstein'

Tin Gun 'We Are Not Your Enemy (Psykelektric Radio Edit)'

Honeyblood 'Bubble Gun'

[diyeipetea]

Jazz Para Ti #60. JPT.T4.1 [Podcast de jazz] Por Pachi Tapi

Jazz Para Ti #60. JPT.T4.1 [Podcast de jazz] Por Pachi Tapi

En Jazz Para Ti número 60 (el primero programa de la cuarta temporada), suenan temas de los siguientes discos: Pablo Martín Caminero: Al toque (Karonte) Atlantic Bridge Jazz Project: Portus Apostoli (Karonte) Guillermo Bazzola: Lost & Found. Some Thoughts On Kenny Wheeler Joshua Edelman: Jazz For The Oceans (Jazz Basque Country) Sumrrá: 7 Visions (Clermont Music) Itxaso: Gaztelugatxe (Moskito…

[diyeipetea]

INSTANTZZ: Sumrrá [Especial Jazzeñe 2021 VI] [Galería fotográfica AKA Fotoblog de jazz, impro… y algo más] Por José Luis Luna Rocafort

INSTANTZZ: Sumrrá [Especial Jazzeñe 2021 VI] [Galería fotográfica AKA Fotoblog de jazz, impro… y algo más] Por José Luis Luna Rocafort

JazzEñe 2021. Organizado por la Fundación SGAE. Fecha: Sábado, 24 de julio de 2021. 13:30h. Lugar: Teatro Victoria Eugenia 7º JazzEñe Grupo: Sumrrá Manuel Gutiérrez: piano Xacobe Martínez Antelo: contrabajo L.A.R. Legido: batería y cachivaches Tomajazz: © José Luis Luna Rocafort, 2021  

[diyeipetea]

JazzX5#218. Sumrrá: "Ra" [7 Visións (2021)] [Minipodcast] Por Pachi Tapiz

JazzX5#218. Sumrrá: “Ra” [7 Visións (2021)] [Minipodcast] Por Pachi Tapiz

“Ra” Sumrrá: 7 Visións (Blue Note; 2021) Manuel Gutiérrez, Xacobe Martínez Antelo, LAR Legido © Pachi Tapiz, 2021 JazzX5 es un minipodcast de HDO de la Factoría Tomajazz presentado, editado y producido por Pachi Tapiz. JazzX5 comenzó su andadura el 24 de junio de 2019. Todas las entregas de JazzX5 están disponibles en https://www.tomajazz.com/web/?cat=23120 /…

[diyeipetea]

INSTANTZZ: Sumrrá “6 mulleres” (Jazz Olot, Sala El Torín, Olot -Girona-. 2020-02-02) [Galería fotográfica] #YoMeQuedoEnCasa #IStayAtHome

Por Joan Cortès.

Fecha: Viernes, 07 de febrero de 2020

Lugar: Sala El Torín (Olot -Girona-)

Grupo: Sumrrá Manuel Gutiérrez Iglesias, piano Xacobe Martínez Antelo, contrabajo L.A.R. Legido, batería

Tomajazz: © Joan Cortès, 2020

[diyeipetea]

Sumrrá (JazzMadrid18. 2018-11-09) [Concierto]

Sumrrá (JazzMadrid18. 2018-11-09) [Concierto]

Por Carlos Lara y Enrique Farelo.

JazzMadrid18

Fecha: 9 de noviembre de 2018.

Lugar: Centro Cultural Carril del Conde. Madrid.

Grupo: Sumrrá Manuel Gutiérrez: piano Xacobe Martínez Antelo: contrabajo LAR Legido: batería y percusiones

En los 18 años que llevan juntos Manuel Gutiérrez, Xacobe Martínez Antelo y LAR Legido, el trío gallego Sumrráha sabido ganarse el respeto de los aficionados a base…

[diyeipetea]

31 Canarias Jazz & Más 2022 (1 al 24 de julio de 2022) [Noticias de jazz]

31 Canarias Jazz & Más 2022 (1 al 24 de julio de 2022) [Noticias de jazz]

Entre el 1 y el 24 de julio de 2022 tendrá lugar el 31 Canarias Jazz & Más. Entre otros, actuarán SFJazz Collective, Gregory Porter, Avishai Cohen Big Vicious, Nate Smith + Kinfolk, Lucía Fumero Trío, Marcus Miller, Ben Wendel Quartet, Pepe Rivero & Ángeles Cervantes, Sumrrá, Alexis Alonso Ensemble o Berta Moreno “Tumaini”, entre muchos otros. Como es habitual, Canarias Jazz & Más 2022 reparte…

[diyeipetea]

Universos Paralelos: Emisión 30 de septiembre de 2021 (T.27 P.5) [Noticias de jazz]

Universos Paralelos: Emisión 30 de septiembre de 2021 (T.27 P.5) [Noticias de jazz]

25+1 +1 temporadas en el aire (y unos pocos en la red)… ¡y seguimos descubriendo buena música! Ya está disponible una nueva emisión de Universos Paralelos, el programa de radio dirigido por Sergio Cabanillas. En la emisión del 30 de septiembre de 2021: Architechs Of Hysteria, Asaf Sirkis, Sumrrá, Ben Tiberio, Ernesto Jodos / Mark Helias / Barry Altschul, Tomás Cabado, Basil Rajoub & Matthias…