#striptekenaar

[esthervandebund]

Had a good time at the @nieuwegardefestival in Zwolle! Signed lots of books, talked to old friends and met a lot of new people. Also made some buttons and one in particular was well received by the portrayed cat. Thanks for visiting and making this day a succes! 🥰💖 The cute cat and video belong to the wonderful @kleinetams ✨ #esthervandebund #nieuwegardefestival #nieuwegarde #zwolle #stripmarkt #strips #striptekenaar #comicartist #comicmarket #cat #petportraits #custombutton #catportrait https://www.instagram.com/p/Cps_hzzLLdn/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[petermot]

Een korte geschiedenis van de blog Andreas, striptekenaar; Of: Doorgaan of niet? Het is een moeilijke keuze

Peter Motte, 750 woorden Deze blog was oorspronkelijk om striptekenaar Andreas te promoten, nadat bleek dat ze een van zijn reeksen niet meer in het Nederlands uitgaven. Ik werd bang dat ook zijn tweede reeks zou verdwijnen en dat het een signaal was van het afnemen van de belangstelling voor zijn werk, zodat ook de originele Franse uitgaven konden worden stopgezet.Die vrees was terecht, want…

[haarlemupdates]

Op donderdag 30 mei 2024 wordt op Kruisstraat 32 een heel bijzondere etalage onthuld. Het gaat om een unieke illustratie op de etalageruit van het pand. Deze is speciaal voor de gelegenheid ontworpen door de Haarlemse illustrator Michiel Offerman. Wethouder Robbert Berkhout zal om 12.30 uur de winkelpui-illustratie onthullen.   Bonte verzameling van helden Hoe deze bijzondere illustratie er precies uit gaat zien, blijft nog even een verrassing. Maar wel kan nu al verklapt worden dat het gaat om een bonte verzameling van helden, striphelden en Haarlemse helden van de striptekenaar. Daarnaast zal er een QR-code op de winkelpui komen, die leidt naar meer informatie en het verhaal. Feestelijke onthulling en speciale wandeling Donderdag 30 mei wordt de illustratie op de etalage onthuld. Wethouder Robbert Berkhout en illustrator Michiel Offerman zullen hierbij aanwezig zijn. Tegelijkertijd wordt een bijzondere wandeling door de stad gelanceerd, een wandeling die je meeneemt langs de creaties van Haarlemse striptekenaars die onze stad rijk is. De route wordt gepubliceerd op https://visithaarlem.com en dankzij een automatische vertaling is deze ook toegankelijk voor internationale bezoekers. Verfraaiing binnenstad Ook de Haarlemse binnenstad heeft te maken met leegstand. En dat heeft gevolgen hebben voor de aantrekkelijkheid van de stad. Met dit initiatief van Centrum Management Groep Haarlem, uitgevoerd door Haarlem Marketing, wordt van deze uitdaging een kans gemaakt. Deze verfraaiing maakt de binnenstad aantrekkelijk. Om te beginnen is Haarlem een creatieve stad rijk aan vele striptekenaars. En zo benadrukken we dat Haarlem een echte creatieve stad is. Deze eerste winkelpui-illustratie is een pilot. Als deze succesvol blijkt, zal Haarlem Marketing de komende maanden meer winkelpuien verfraaien. Toekomstbestendig Anne-Marije Hogenboom, directeur Haarlem Marketing: “Dit project richt zich op het aantrekkelijker maken van de binnenstad. Door te werken met alleen lokale partijen en gebruik te maken van materiaal dat recyclebaar is, draagt het project bij aan de toekomstbestendigheid van de stad.”            

[jurjenkvanderhoek]

DICK MATENA FIGURANT IN ZIJN EIGEN STRIPSCENARIO

“Soms laat ‘het geheugen van de strip’ dat ik schijn te hebben mij danig in de steek”, zo begint één van de vele autobiografische columns van Dick Matena. Ondanks dat hij nog zoveel van zijn verleden weet, baart het hem wel zorgen dat er zwarte gaten vallen in de herinneringen aan en uit zijn rijke leven. Hij schrijft de columns vanaf 2014 door de jaren heen voor het stripblad Eppo. Nu zijn de beste daarvan gebundeld in een boek. Dat hij na 80 jaar weleens wat is vergeten van zijn wandeling door een turbulent leven als striptekenaar en scenarist is hem vergeven. Dat kan ook bijna niet anders wanneer je leest wat hij nog wel allemaal weet en kan na vertellen. Zijn korte verhalen geven een bij tijd en wijle door drank en feesten vertroebelde kijk achter de schermen van de stripbladen en het stripschap.

Ook ik heb ze stuk gelezen. Die Pep’s en later de Eppo’s. Donald Duck vond ik eigenlijk maar niets, te kinderachtig. Ik wilde volwassen strips zien. En las later de Nederlandse MAD, Tante Leny Presenteert en had een abonnement op De Vrije Balloen. Ook kocht ik weleens een 1984 of Titanic. Kocht stapels stripalbums, verzamelde het werk met Asterix en Guust Flater. Ik verslond Aloha en was wild van het werk van Evert Gerardts, Theo van den Boogaard, Peter Pontiac en Joost Swarte. De laatste heeft eens bij een tentoonstelling van zijn werk in Museum Belvédère een exemplaar van Cocktail Comix uitgave 1973 gesigneerd met een heus zelfportret. Maar dit alles terzijde. Het illustreert mijn liefde voor de strip. En daarom was ik ge��nteresseerd in de verhalen van Dick Matena. Ik had ze kunnen lezen in stripblad Eppo, maar verloor dit blad jaren geleden uit het oog. Maar de strip raakte niet uit mijn hart. Met rode koontjes en een hijgerige glimlach las ik zijn memoires vrijwel in een enkele dag door en uit.

Dick Matena is niet alleen een begenadigd tekenaar, maar ook een rasechte verhalenverteller. Met gevoel voor humor schetst hij een karakter van zijn leven. Matena figureert als het ware in zijn eigen strip naar een persoonlijk scenario. Hij schrijft zoals hij tekent. Eerst cartoonesk, maar later in een meer realistische vormgeving. Van Polletje Pluim en De Argonautjes naar meer serieus werk als De Avonden van Gerard Reve, Kort Amerikaans van Jan Wolkers en onwaarschijnlijke verhalen van Edgar Alan Poe. Start hij bij de Toonder Studios, tekent hij voor diverse stripbladen in binnen- en buitenland. Verdient hij met zijn werk prijzen. In zijn columns kijkt hij terug en vertelt zijn levensverhaal, zolang het nog kan. “Nu ik er nog ben” heet dat verzameld literair werk. De tekst wordt verluchtigd met fotomateriaal uit zijn eigen archief. Zo krijg ik beeld van de beschreven personages en gaat zijn leven voor mij leven.

De mensen die zijn pad kruisen benaderd hij als striptekenaar. Beschrijft de karakters beeldend. Van het verhalende beeld dat hij oproept maak ik in gedachten een tekenfilm. Een dynamische animatieprent. Humoristisch beschreven en omschreven zonder blad voor de mond te nemen. In de verhalen zet hij zichzelf niet weg als de grote man, de beroemde kunstenaar, maar gaat evenzo door het stof wanneer de waarheid boven water komt. Hij is nog weleens opvliegend en maakt dramatisch ruzie. Ik zie de stekelige tekstballonnen zich vullen met PATS BOEM BENG en andere krachttermen. De feiten lijken soms wat overtrokken en zeker wel eens over de top, maar het leest als een krachtige roman – het script voor een tragikomedie. Maar Matena zuigt zijn leven niet uit zijn duim, naar ik mag aannemen. De opgevoerde personages zijn bestaande mensen en geen verzonnen stripfiguurtjes. Met namen die klinken in de stripwereld en veelal tot de verbeelding spreken. Dick is nog weleens de juiste datum en de exacte plaats van de gebeurtenissen vergeten of voorgoed kwijt, maar weet zich daar uit te redden door het feit beeldend te omschrijven. Die gaten in zijn geheugen wuift hij weg met een kwinkslag en een grap.

Het leest gemakkelijk, zoals een strip eenvoud geeft aan een verhaal. Dick Matena schrijft beeldend, zoals een tekenaar de werkelijkheid met een lach en een traan kan weergeven. In zijn woorden zie ik de plaatjes zo opdoemen. Vormen de karakters zich als in een cartoon. De striptekenaar cq verhalenverteller voert mij door het stripwezen. Aan zijn hand leer ik de mens achter de getekende verhalen kennen. Grote namen als Marten Toonder, Hans Kresse en Martin Lodewijk zijn bij hem kind aan huis. Het zijn de idolen, voorbeelden en partners in crime. Zoals eerder geschreven neemt Dick geen blad voor de mond en schrijft zoals het gedrukt staat. Het is meer dan een kijk achter de schermen, een blik door de geopende deur die meestal gesloten blijft, het is ook een beschouwing van een leven, het zijn van een striptekenaar met best wel enige naam en faam.

Hoewel zijn naam bij stripliefhebbers tot de verbeelding spreekt, neemt hij zijn eigen roem met een korrel zout. “Ach ja, als ik een Marten Toonder-imitator geworden zou zijn, wat makkelijk gekund had, dan was ik populairder geweest dan dat ik nu ben. In ieder geval minder omstreden, want herkenning maakt het publiek rustig.” Zijn werk is weleens triviaal besproken en minder positief over de tong gegaan. Maar in zijn optiek is het leven een grap, een beeldverhaal. Iedere dag een strip met een open plot, zodat de volgende dag daarop voort gegaan kan worden. Zijn turbulente leven, hij is zijn eigen karikatuur van de losgeslagen kunstenaar, staat in rimpels op zijn gezicht geschreven. Een prachtkop die het leven beschrijft, een mimiek die het zijn tekent.

“Nu ik er nog ben” is dit jaar verschenen bij Uitgeverij L. En Dick Matena schrijft dit jaar 80 achter zijn leeftijd. Zijn leven kan nu nog verhaal krijgen uit de eerste hand. Hij is zijn eigen getuige en ik kan met rode oortjes op het puntje van de stoel daarvan deelgenoot worden. Lezen over zijn goden en half-goden, zijn voorbeelden en navolgers. En hij is er vele tegen gekomen in dat lange leven. Van Herman Brood tot Martin Lodewijk en André Franquin, van Fred Julsing tot Don Lawrence en alles wat daartussen zit in stripland en omstreken. Het is een machtig mooi geschrift, aanbevolen aan ieder stripliefhebber. Het boek verdient het om vele herdrukken te krijgen. Misschien dat de uitgever op een gegeven moment moet besluiten de titel te veranderen in “Toen hij er nog was”. Maar zover is het nog lang niet. Dick Matena heeft daarenboven het recht langer bij ons te zijn en meer van zijn herinneringen beeldend na te laten.

Nu ik er nog ben. Autobiografische columns. Dick Matena. Uitgeverij L, 2023.

[johnooms]

Wat gebeurde er op 28 augustus? 1990 – WILLY VANDERSTEEN (77) OVERLEDEN Hij was een Belgische striptekenaar. Hij is vooral bekend als bedenker en tekenaar van de stripreeks Suske en Wiske... Klik op de link hieronder voor meer Nieuws van Vroeger: http://johnooms.nl/2024/08/28/28-aug/

[ronnydeschepper]

François Craenhals (1926-2004)

Het is al twintig jaar geleden dat striptekenaar François Craenhals is overleden. Continue reading François Craenhals (1926-2004)

[rotterdamvanalles]

Het Lijnbaancentrum gezien vanaf de kant van het Binnenwegplein, 1987.

Uit het NRC van 2 december 1970:

Met ingang van maandag zal Rotterdam beschikken over een unieke ruimte voor kunst en recreatie: het Lijnbaancentrum. Het zit, om het met de woorden van architect prof. J. B. Bakema te zeggen, als een spin in een stedebouwkundig netwerk van winkels, horeca- en bank-, kantoor- en woonruimte en een garage, en heeft behalve expositiemogelijkheden een kleine, door Kho Liang Ie schitterend ingerichte bioscoop.

Het Lijnbaancentrum, als een brug ingeklemd tussen, de panden van Ter Meulen en De Klerk — en van daaruit ook rechtstreeks toegankelijk — bezit in totaal vier ingangen, waaruit blijkt hoe de ontwerpers zich alle mogelijke moeite hebben gegeven om een eventuele drempelvrees bij het publiek bij voorbaat weg te nemen. Maar ook de programmering die voor het kunstcentrum onder leiding: van de heer Felix Valk werd ontworpen is erop gericht een zo breed mogelijke belangstelling te trekken.

Onder de titel Welkom, komt om te beginnen een verscheidenheid aan creatieve ideeën aan bod, zoals mode-ontwerpen, een verzameling oude foto’s in sterk vergroot formaat, een enorme, gedeeltelijk eetbare, taart van Carla Kaper,’ borduurwerk van de zondagsschilder Siebe Glastra, muzikale robots van Roger Spear, en een collectie tanks van R. Evers, lid van de eerste Nederlandse organisatie van tank-hobbyisten. Op de eerste thematische tentoonstelling zullen alle Nederlandse striptekenaars worden getoond en voor de tweede thematische expositie wordt onderhandeld met groeperingen van Zuid-Molukkers en gastarbeiders. Het ligt in de bedoeling dat het publiek op allerlei manieren betrokken wordt bij wat er in het Lijnbaancentrum te zien en te doen is. Zo beschikt men over video-apparatuur, geluidsbanden en camera ‘s waarmee in een afdeling vrijuit geëxperimenteerd zal kunnen worden.

De foto is gemaakt door de Fototechnische Dienst Rotterdam en komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt via delpher.nl uit het NRC van 2 december 1970.

2023

[christiaanvantol]

De stoppende striptekenaar

[deknutseljuf]

Deze week verloten wij 2 leuke complete Striptekenpakketten van @blijstift ! . Meeloten? ✏️ VOLG: @blijstift @creametkids @deknutseljuf . ✏️ Laat in de reacties (bij Crea met Kids of De Knutseljuf) weten dat je meedoet! . Dat is alles!! Natuurlijk is het leuk als je een vriend of vriendin tagt, of deze winactie deelt in je Story, maar dat is niet verplicht, hoor!! . Leer in 3 lessen de basis van het striptekenen met dit lespakket (t.w.v. 26,95). Het pakket bestaat uit een lesboekje (in stripvorm), een schetsboek, potloden (1x HB en kleurpotloden), een gum en mijn favoriete pen. Daarnaast krijg je ook gratis toegang tot de begeleidende cursusvideo's. Dit lespakket is in de eerste plaats gemaakt voor kinderen en jongeren vanaf een jaar of negen. Maar het lespakket is geschikt voor jong en oud(er); in het bijzonder iedereen die: ✏️ gewoon wil leren striptekenen (omdat het leuk is), ✏️ graag dagboekstrips zou willen maken, ✏️ wil leren hoe je met tekenen kunt inzetten als communicatiemiddel. . Meer info: https://www.blijstift.nl/ (klikbare IGlink link in mijn profiel hierboven) #deknutseljuf #creametkids #blijstift #letsgetvisual #erikvantuijn #striptekenen #tekenen #tekeningen #tekenenisleuk #striptekening #striptekenaar #lerenstriptekenen #winactie #winacties #volgenwin #tekenenvoorkinderen https://www.instagram.com/p/CDbxkWkjNg2/?igshid=zhi26nfxp7d3

[dewelmedia]

Vandaag is het de Internationale Dag van de ANIMATIE😄😄���� Mickey & Minie Mouse wereldberoemd😃 willen óók gaan bowlen bij Bowling IJsselmonde❗ Jij/jullie óók❓❓ #bowling #bowlingijsselmonde #ijsselmonde #animatie #animeren #striptekenaar #strip #waltdisney #tekenen #tekenfilm #WaPoDeathNotices #TeamTrees #ziggogplive #MondayMotivation #uitgaan #dewelmedia #instasuccesclub #instadewelclub #uitgaanmetvrienden #rotterdam #uitgaaninrotterdam #timeoutuitgaanscentrum #uitgaansleven #veiliguitgaan #uithuisuitgaan #uitgaantasje #uitgaanstips #vooruitgaan #uitgaansagendatip #andersuitgaan (bij Bowling IJsselmonde) https://www.instagram.com/p/B4K0eMCgEkA/?igshid=1wmiz6p0s2ysj

[twafordizzy]

Ever Meulen tekent oldtimers als lieve lust

Ever Meulen tekent oldtimers als lieve lust

Achter de naam Ever Meulen gaat de Belgische tekenaar en graficus Eddy Vermeulen (1946, Kuurne) schuil. Ever Meulen is striptekenaar in de Klare Lijn, de stijl waartoe ook grootheden als Joost Swarte en Hergé behoren. Strakke lijnen, geen rafelrandjes en aandacht voor compositie en detail. Wie zijn werk kent (en dat kan goed want zijn werk verschijnt in tal van bladen: Humo en Oor bijv.) weet dat…

[esthervandebund]

Comic! Swipe to read ---> The phantom toothache part 10.3 🦷👻🦷 How would you react? 👀 Part of the dentist series that I started back in 2021. They were published in my small press book 'Gebundeld Werk'. #esthervandebund #comicartist #comic #strip #striptekenaar #dentist #tandarts #fantoomkiespijn #gebundeldwerk #digitalart https://www.instagram.com/p/Cnz9c_NrhZi/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[petermot]

Retrospectieve van Andreas

Er wordt een retrospectieve georganiseerd van het werk van de striptekenaar Andreas in Elsene (Brussel). Sinds eind de jaren 1970 heeft Andreas album per album een eigen oeuvre opgebouwd. Hij putte inspiratie uit het werk van Lovecraft en Poe, maar ook uit dat van Bernie Wrightson en Neil Adams. Een van zijn personages in Rork werd trouwens naar Neil Adams genoemd. Hij maakte zich echter van…

[devosopmaandag]

Drie meisjes, de kunst, het leven

Dit is Robin. Robin wil naar de kunstacademie, op een dag. Misschien wel. Robin tekent veel en houdt van dingen maken. Robin is 13 geworden en ik gaf haar gisteren haar eerste kunstwerk. Ik zou niemand beter weten om het aan te geven. Het is een zeefdruk van Maia Machen, die ik ooit lesgaf. Die prent is uit 2006, toen Robin nog niet geboren was. Het is een zogenaamde jaarprent van het Grafisch Atelier in Den Bosch. Al die jaren heeft hij in een map gezeten, wachtend op een moment om tevoorschijn gehaald te worden. Zoals boeken in mijn kast dat soms ook doen. Ooit stond een boek, van Virginia Woolf nota bene, dertig jaar in mijn kast, en toen bleek het overweldigend goed. Het was het wachten waard.

Ik was 17, meen ik, dus een stuk ouder dan Robin. Met onze krakendfrisse tekenlerares die in de VS had gestudeerd, bezochten we het Stedelijk Museum in Amsterdam. Daar had de wereldberoemde Willem de Kooning een tentoonstelling. Met een bus vol scholieren, die geen idee hadden wat hun te wachten stond, vertrokken we naar Amsterdam. Ik begreep niets van de schilderijen, waar onze lerares zo verrukt van was.Ik wist me geen raad; het was een ander universum dan het mijne. In de museumwinkel kocht ik een affiche van een tekening van Degas van een balletmeisje.

Maia Machen, geboren in Toronto, was 17, toen haar vader haar een Nederlands paspoort gaf en ze naar Nederland vertrok om kunst te studeren. Ze kwam terecht op de academie in Den Bosch, waar ik docent was. Een tikje timide, een beetje traag, met veel tekentalent, bleek ze gaandeweg voor de duvel niet bang. Ze besloot, zonder enige ervaring, na de academie striptekenaar te worden. Dat portret van dat zwetende meisje in het water met de vlammen op de achtergrond, dat is Maia vast zelf: houd je hoofd koel! Ze is een naam in de Nederlandse stripwereld, werd zelfs stadstekenaar van Amsterdam. God, wat durft ze veel in haar strips.

Die prent van Maia, behoorlijk 'cool', dat begrijpt Robin vast meer op haar dertiende dan ik toen op mijn zeventiende. Toen ik, veel ouder, zelf op de kunstacademie belandde, ontdekte ik als student vooral de grote, diepe kunst. Niet cool, maar wel opwindend op een andere manier. Mijn soort cool, dat ingehouden, verwachtingsvolle, licht beangstigende en begerenswaardige daar in de verte, dat zich al laat voelen in je borstkas, in je vingers. Dáár wilde ik heen. Nu wil ik andere dingen. En dus zeg ik: Go, Robin, go!

Zie voor meer van Maia Machen (of Maia Matches): https://www.maiamatches.com

[jurjenkvanderhoek]

FRITS KLEIN - DE KUNST VAN HET BEELD

Museum Heerenveen heeft een kleine tentoonstelling ingericht over het omvangrijke oeuvre van Frits Klein. De in 1924 geboren creatieve geest wilde kunstenaar zijn, maar werd de eerste Heerenveense reclameman. Vanwege het feit dat Klein in 2024 de eeuw zou aantikken, ware het niet dat hij in 2016 overleed, heeft het museum de tijd rijp geacht een kleine greep in zijn vele werken te doen. Men heeft een oproep gedaan particulier bezit in bruikleen te geven, zodat een kamer op de eerste verdieping van het oude gedeelte van het museum kon worden gevuld. Naar mijn idee een enigszins weggestopte uitstalling, want de tentoonstelling over het werk van Louis le Roy krijgt beneden ruimschoots aandacht: 100 jaar is niets. Le Roy is van hetzelfde bouwjaar als Klein, stierf vier jaar eerder, dus dat schept een band. Ze kenden elkaar, hadden weinig contact: de één prominent aanwezig, de ander meer bescheiden op de achtergrond. Hun werk wordt nu parallel in het museum gepresenteerd, maar het was een uitdaging geweest om deze markante Heerenveense kunstenaars te combineren in een enkele tentoonstelling.

Met Frits Klein onderhield ik een vriendschappelijke band. Vooral in de jaren nadat zijn geliefde vrouw Immie was overleden. Ik bezocht met hem diverse musea in de regio, en dan kwam altijd zijn blauwe bolide met de uitstekende muziekinstallatie daarin voorrijden. Hij was trots op zijn sportwagen en reed daarmee met mij op de passagiersstoel graag een extra rondje voordat we op de plaats van bestemming waren. Eerder al kende ik Klein en kwam wel bij hem thuis aan de Pastorielaan en de Woudsingel. Hij was mijn mentor toen ik, warm van de kunstacademie, een muurschildering in het toen nieuwe bijgebouw van de Gereformeerde Kruiskerk moest maken. In januari 2007 had ik een kort interview met hem voor mijn rubriek Kunststukjes in de offline Heerenveense Courant.

“Och-och-och, wat is het een hoop werk geweest!” Frits Klein komt van Oranjewoud en heeft een lang en productief leven achter zich. Niet echt in de kunst, zoals hij dacht het te kunnen maken. Een kind van voor de oorlog heeft erna geen rode cent. Dus een vakopleiding zat er niet in, maar wel een glanzende carrière in de reclame. Hij werd vormgever en tekenaar, maar nauwelijks schilder.

“Ik heb mooie tekeningen kunnen maken zo door de tijd. Veel boeken geïllustreerd en verschillende strips gemaakt. Kort werkte ik met striptekenaar Hans Kresse, ik maakte zijn achtergronden – natuur en architectuur. Wij pasten qua stijl goed bij elkaar. Hij bood mij een vaste baan aan, maar ik wilde mijn zelfstandigheid niet kwijt.”

Reclame is zijn vak en het vrije werk doet Frits ertussen door. En dat kan van alles zijn, van glas-in-lood tot muurschildering en van standbouw tot het ontwerpen van schepen.

“Ik heb eigenlijk teveel verschillende dingen gedaan. Misschien had ik me moeten specialiseren, maar in een kleine provincie als Friesland verdien je dan niets. Ik vind het fijn om te tekenen. In het voorbijgaan pak ik het wezen van de mens op. Aan de stijl zien de mensen direct dat het een tekening van mij is. (…) Ik weet hoe je een penseel moet vast houden. De technieken, ik ken ze allemaal. Maar voor de rest moet je het toch zelf doen.”

Voor de reclame nam hij een schriftelijke cursus, maar veel moest hij zelf nog in de praktijk uitvinden. Technisch heeft Klein het hele vak doorlopen.

“Het is een vak dat je uitoefent. Het is versierend vakwerk. De impressionisten vind ik geweldig. Die nieuwe realisten kunnen mooi schilderen. Het is de verbeelding van de werkelijkheid en dat vind ik een loffelijk streven. Het is wat het is. Ik vind abstract wel mooi, maar ik zie het niet als geweldig groots en geweldig mooi en schitterend en prachtig, het is gewoon sierkunst. Een versiering aan de wand, zo zie ik het. Kunst gaat dieper, het moet je grijpen. Je moet, of je wilt of niet, er steeds naar kijken. Je hoofd omdraaien en ernaar kijken. Het moet indruk maken, dan is het kunst. Dat gebeurt bij mij bijna nooit. Ik heb bewondering voor veel grote schilders, maar er zijn zoveel grote schilders. Het ambachtelijke zit er altijd achter. Ik heb ook wel veel versieringen gemaakt. Ik kom uit die stijl van de Jugendstil en Art Nouveau. In die stijl heb ik geleerd om versieringen te maken. Als je daar van uitgaat kom je niet gauw tot de abstractie. Pas na de oorlog begonnen ze te smijten met verf, dat kon ik niet. Dat lag me niet. Maar wat is er nu? Het is doodgelopen op dat abstracte en op dat vreselijke versieren. Sommigen vallen terug op het superrealisme. Wat is dat een monnikenwerk om zoiets te maken. Zo precies, zo zuiver! Surrealistisch zuiver, maar waar is het leven van die impressionisten? De Haagse school, dat is het! Dat is mooi. Het leeft, dat doet je iets.”

Frits Klein is van alle markten thuis maar maakt nergens een kunstje van. “Vroeger ben ik eens psychologisch onderzocht: wat is het karakter van deze mens. Dat werd aan de hand van mijn handschrift gedaan en dat had onder meer als uitslag: sterk gevoelig voor originaliteit. Hij wil toch graag altijd iets uit niets maken, wat anders maken. Dat heb je in de reclame ook, dat moet. Je moet steeds nieuwe dingen uitdenken. Vernieuwend bezig zijn. Veel geld verdienen ten koste van de kunst, dus met een eens uit gevonden en aangeslagen maniertje – dat is geen kunst.”

Kunst is een verbeelding voor de mensheid, zo dat ze het leven beter begrijpen. “Ik ben over de tachtig, maar ik heb nog nooit één keer mijn werk geëxposeerd. Ze vroegen me te gidsen in het oude Heerenveen. Want ik ben hier opgegroeid, ik ben een kind van voor de oorlog. Ik heb het hier helemaal zien groeien. Maar ze kennen me niet als kunstenaar, als iemand die iets leuks maakt. Ze weten wel dat ik van alles gedaan heb, ze kennen me wel. Maar ik denk toch dat het allemaal ligt aan het feit dat ik reclame deed en die strips gemaakt heb.”

In 2014 heeft Tresoar belangstelling voor het werk van Frits Klein. Welhaast zijn hele oeuvre, althans wat hij nog thuis heeft liggen, wordt door de schatbewaarders van het Friese verleden overgenomen. Hij krijgt een tentoonstelling in het Fries Landbouw Museum waarvan hijzelf nog de opening heeft mogen meemaken. En nu is er dan een uitstalling in Museum Heerenveen. Hoewel klein van omvang doet het enigszins recht aan waarmee Klein tijdens zijn leven zoal heeft gewerkt. Het geeft aan hoe veelzijdig hij was, maar toch worden zijn muurschilderingen daarbij node gemist. Er zijn al vele verdwenen doordat gebouwen zijn afgebroken of in handen van een andere eigenaar zijn gekomen. Ook mis ik het figuurtje waarmee Frits bekend is bij het grote publiek en dat nog iedere dag commentaar geeft in de Leeuwarder Courant. Hoewel verbannen van de voorpagina, is het nog voortdurend een vaste rubriek in de krant. Het mannetje liet zich wel zien bij Tresoar maar is afwezig in Heerenveen. Wel zijn er de onlangs aan het museum geschonken oorlogstekeningen te zien. Daaruit blijken het scherpe oog en het treffende handschrift van Frits Klein. Een opmerkelijke Heerenvener.

Frits Klein - Eeuwig creatief. Tentoonstelling bij Museum Heerenveen, Minckelersstraat 11 in Heerenveen. 28 september 2024 tot en met 19 januari 2025.

[aperturestrips-blog]

My therapist told me to have a goal!  Like this? Follow me! Or follow me @https://www.instagram.com/aperture_strips