#staaldraad

[devosopmaandag]

Kunstenaar ....

Je stapt een vreemd huis binnen en je weet dat dat de komende twee maanden je huis zal zijn. Je wordt binnengelaten door de Engelse eigenaren en je valt onmiddellijk voor hun hartelijkheid. Je houdt van Engeland omdat het je eerste echt beleefde buitenland is. Op een dag werd je samen met R door een wildvreemde oude dame binnengevraagd 'for a cup' en bij het afscheid geeft ze je een beige nylon vest, en als je het aantrekt, zegt ze 'It looks you smashing'. Hannah Whitehand. Alles in Engeland resoneerde met iets, waarvan je niet wist dat je het had. Je wist toen ook nog niet dat je heel veel later een tijd met een Engelsman zou leven, en dat je een half jaar in Edinburgh zou wonen.

Goed, je kijkt rond en rond in het huis en wordt vrolijk van alles wat je ziet. Je ziet vooral al die Engelse dingen: de theemuts, de coasters, de dubbele broodrooster, de gedecoreerde aardewerken voorraadpotten met kippen en hanen erop, het toast-rekje. Boven staat een een hemelbed in de vlinderkamer. Op de nachtkastjes staan tiffany-lampjes in de vorm van vlinders, met echte barnsteendruppels op de vleugels. Dan verandert je vrolijkheid in een soort hilariteit. Je gevoel voor – vooruit – schoonheid, vecht met je warme gevoelens voor al die Engelse dingen. Je bent in 'Honeysuckle House', ergens diep Frankrijk in.

Maar na een paar dagen worden de voorraadpotten met hun crèmekleurige achterkanten naar voren gedraaid, leg je de theemuts op de koelkast, vervang je de vlinderlampjes door eenvoudige schemerlampjes uit de tweede slaapkamer, schuif je met meubels, leg je een eigen tafelkleed op de eettafel.

Af en toe bekruipt je een zekere gêne voor zo weinig speelruimte in je esthetisch paradigma. Maar, hé, je bent toch kunstenaar, iemand van de klare lijn, je bent toch apollinisch van aard? Als experiment maak je opstellingen van heel lelijke en best mooie dingen, maar het eierdopje van gedraaid staaldraad (dat wiebelt als je er een ei in doet) naast de aardewerken zwarte eend is te erg. Het doet zelfs een beetje pijn. Maar waar mag die pijn dan wel niet zitten?! Het spaarvarkentje is eigenlijk best grappig en dat je het echt kapot moet slaan, krijgt een 10 voor concept. Het konijntje (of is het een haas?) doet niemand kwaad, het is te generiek om ergernis op te wekken. Het is slechts een teken van ooit gegeven aandacht.

Maar waarom werd ik echt getroffen door de zwarte aardwerken eend, dat op afstand het mooiste ding in dit huis is? Ik laat het resoneren in dat esthetisch paradigma en doorzoek mijn kennis van de kunst. Opeens weet ik het: het zou zo door Felix Vallotton getekend kunnen zijn!

[rotterdamvanalles]

Discotheek Tomorrowland aan de Prins Alexanderlaan, mei 1990.

Uit het Vrije Volk van 26 juni 1990:

Afgelopen zaterdagavond omstreeks 10 uur: van heinde en verre stromen discogangers via metro's, bussen en treinen naar Tomorrowland. Allemaal jongeren in de leeftijdsgroep van zo'n 16 tot 20 jaar. Een uurtje later staan er voor het schitterende vijf verdiepingen hoge discogebouw al meters dikke rijen jongeren die een entreekaartje krijgen. Het nabij gelegen parkeerterrein, waarop 600 auto's kunnen staan, is inmiddels ook al aardig gevuld. De sfeer buiten, bij de wachtende discogangers, is bijzonder relaxed. Geen spoortje van agressiviteit te bekennen. Buitenportiers houden voor de zekerheid een oogje in het zeil.

Eenmaal de trappen op naar het kerncentrale-achtige Tomorrowland-gebouw wacht de bezoekers een intensieve controle-corridor die je eerder bij Schiphol dan daar zou verwachten. Zes portiers leiden de discogangers naar twee metaaldetector-poorten die zonder morren worden genomen. Jongens steken automatisch hun handen omhoog, geven sleutelbossen of portemonnees af en laten zich gewillig door de keurig in het zwart gestoken portiers fouilleren. Meisjes moeten hun tassen afgeven voor inspectie.

Eigenaar-ontwerper Kees Veerhoek: „Veiligheid staat bij ons hoog in het vaandel. Het maakt een belangrijk deel uit van' ons kostenpakket. Op enkele kleine incidenten na is er bij ons sinds de opening in november vorig jaar nog nooit iets voorgevallen. Dat willen we ook zo houden. Vandaar dat we op elke verdieping zoveel portiers en zelfs undercover-veiligheidsmannen hebben rondlopen dat de minste ruzie bij ons al in de kiem wordt gesmoord. Of het probleem wordt door hen ter plekke opgelost of, in het ergste geval, worden opstandige bezoekers met zachte hand uit de disco verwijderd.

Hard- of softdrugs zijn bij ons absoluut taboe. Overtreders worden zonder pardon buitengezet en komen er bij ons niet meer in. In dit soort gevallen hebben we een waterdicht-codesysteem. Na een signaal zijn onze mensen er als de kippen bij. Zodoende hebben we hier binnen gelukkig nooit echte problemen gehad. En zelfs buiten, rondom het terrein van Tomorrowland, waken onze veiligheidsmensen.

We gaan er zelfs vanuit dat een meisje dat na een bezoek aan onze disco alleen huiswaarts keert niet voor onze deur mag worden lastiggevallen. Dat is ook in ons belang, anders durft ze nooit meer naar Tomorrowland. We houden dus zowel binnen als buiten ons eigen straatje schoon. Wat dat betreft hebben we ook een prima samenwerking met de politie en de deelgemeente Prins Alexanderpolder," aldus Veerhoek die ook nog VVD-wethouder is van de gemeente Westerschouwen. De disco-dansvloer beneden is tegen twaalf uur geheel gevuld met honderden jongeren die swingen op popmuziek tussen lichtgevende rotsformaties. Dit is het tijdstip dat ook wat 'oudere' jongeren, van 25 tot 30 jaar, de disco binnen komen. Op zo'n tien meter hoogte balanceert een jongen op een staaldraad-met-fiets-en-gewicht. Daar tussen in zweeft een discjockey in een soort van ruimtesonde. Uit de peperdure apparatuur lichten honderden lampjes op. Tomorrowland lijkt deel uit te maken van een andere planeet. Helemaal boven in de nok, waar je naar de hemel kan kijken door een doorzichtige koepel, is het aan het begin van de avond nog heerlijk rustig. Enkele paartjes blazen er onder het genot van een drankje uit van de drukte beneden.

De fotograaf is Max van Essen en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt via delpher.nl uit het Vrije Volk van 26 juni 1990.

[suuskonings]

Doeken

Voor de maquette ga ik de bomen uitprinten op kalkpapier. Stof is namelijk heel moeilijk te gebruiken in een maquette door de schaal ervan. Kalkpapier is ook een beetje transparant en blijft goed recht hangen in de maquette. 

De doeken hangen aan een houtenstaaf die weer aan staaldraad met haakjes aan het plafond zijn gemaakt. De staaf zit in de bovenste zoom. In de onderste zoom zit een loodveter om het doek strak en recht te houden. De houten staaf is weer een link naar de houten blokken in het midden. 

[mooringropes]

Altijd al willen werken voor een sterk groeiend en ambitieus bedrijf in de maritieme sector? Wij zijn op zoek naar een productie/magazijn medewerker voor onze staaldraad en touw afdeling. Je job bestaat uit het zelfstandig vervaardigen van allerlei staaldraad- en touw orders, orders klaar te zetten en laad- en los werkzaamheden uit te voeren. Ook de controle van binnenkomende en uitgaande goederen en de aanwezige voorraad behoort tot je takenpakket. 

Previous post:

https://mooringropes.tumblr.com/post/669182352113696768/as-a-worldwide-supplier-of-mooring-equipment-teho

[myburghtoerusting-blog]

Staaldraad-afroller - Steel wire unroller - R 20 000+btw - Rol 8 rolle staaldraad gelyk af - 0824170175

[alkmaarcentraal]

Honderden meters staaldraad door Frederik Hendriklaan getrokken

Honderden meters staaldraad door Frederik Hendriklaan getrokken Zaterdagochtend is stuk staaldraad gevonden over vrijwe...

https://www.alkmaarcentraal.nl/nieuws/60083184-honderden-meters-staaldraad-door-frederik-hendriklaan-getrokken

[yaraboom]

Schetsen voor de displays in schil 1 en ontwerpen voor het stiksel aan de wand van de gang in schil 1. De lijntekening die op een stof gestikt wordt, moet eenvoudig de 3 manieren laten zien waarop gesteenten zich vormen. Dat is aan de hand van metamorf, stolling en sediment. Verder is het display opgebouwd uit twee een beetje U-vormige platen. Deze worden op 3 plekken opgehangen aan het plafond. De buizen zijn van perspex, met daar in een staaldraad. De perspex buizen worden als een ketting om de staaldraad heen regeren, met stukjes rubber onder en boven de plaat en dus tussen de buisje om de plaat te beschermen. 

[brunoonurb]

Oh, staaldraad ip uwe schoone bobine die ier voor mijnenen grooten neuze staat - G.G. https://www.instagram.com/p/B_FjhqCpmxa/?igshid=1pdold577h2si

[rosamoerman]

Voor mijn eerste fysieke toile experiment ging ik uit van het silhouet dat ik in de collage hieronder had gecreëerd. 

Vanuit mijn eigen handschrift als designer werk ik vaak met het creëern van organische structuren en vormen door middel van koperdraad en staaldraad. Ook werk ik graag met ongebruikelijke materialen. Omdat ik graag met doorzichtige materialen wil werken na aanleiding van mijn concept, besloot ik met raamfolie te werken van de bouwmarkt en hier met koperdraad een structuur in te stikken. Zo creëerde ik het rok gedeelte.

[rotterdamvanalles]

Discotheek Tomorrowland aan de Prins Alexanderlaan, mei 1990.

Uit het Vrije Volk van 26 juni 1990:

Afgelopen zaterdagavond omstreeks 10 uur: van heinde en verre stromen discogangers via metro's, bussen en treinen naar Tomorrowland. Allemaal jongeren in de leeftijdsgroep van zo'n 16 tot 20 jaar. Een uurtje later staan er voor het schitterende vijf verdiepingen hoge discogebouw al meters dikke rijen jongeren die een entreekaartje krijgen. Het nabij gelegen parkeerterrein, waarop 600 auto's kunnen staan, is inmiddels ook al aardig gevuld. De sfeer buiten, bij de wachtende discogangers, is bijzonder relaxed. Geen spoortje van agressiviteit te bekennen. Buitenportiers houden voor de zekerheid een oogje in het zeil.

Eenmaal de trappen op naar het kerncentrale-achtige Tomorrowland-gebouw wacht de bezoekers een intensieve controle-corridor die je eerder bij Schiphol dan daar zou verwachten. Zes portiers leiden de discogangers naar twee metaaldetector-poorten die zonder morren worden genomen. Jongens steken automatisch hun handen omhoog, geven sleutelbossen of portemonnees af en laten zich gewillig door de keurig in het zwart gestoken portiers fouilleren. Meisjes moeten hun tassen afgeven voor inspectie.

Eigenaar-ontwerper Kees Veerhoek: „Veiligheid staat bij ons hoog in het vaandel. Het maakt een belangrijk deel uit van' ons kostenpakket. Op enkele kleine incidenten na is er bij ons sinds de opening in november vorig jaar nog nooit iets voorgevallen. Dat willen we ook zo houden. Vandaar dat we op elke verdieping zoveel portiers en zelfs undercover-veiligheidsmannen hebben rondlopen dat de minste ruzie bij ons al in de kiem wordt gesmoord. Of het probleem wordt door hen ter plekke opgelost of, in het ergste geval, worden opstandige bezoekers met zachte hand uit de disco verwijderd.

Hard- of softdrugs zijn bij ons absoluut taboe. Overtreders worden zonder pardon buitengezet en komen er bij ons niet meer in. In dit soort gevallen hebben we een waterdicht-codesysteem. Na een signaal zijn onze mensen er als de kippen bij. Zodoende hebben we hier binnen gelukkig nooit echte problemen gehad. En zelfs buiten, rondom het terrein van Tomorrowland, waken onze veiligheidsmensen.

We gaan er zelfs vanuit dat een meisje dat na een bezoek aan onze disco alleen huiswaarts keert niet voor onze deur mag worden lastiggevallen. Dat is ook in ons belang, anders durft ze nooit meer naar Tomorrowland. We houden dus zowel binnen als buiten ons eigen straatje schoon. Wat dat betreft hebben we ook een prima samenwerking met de politie en de deelgemeente Prins Alexanderpolder," aldus Veerhoek die ook nog VVD-wethouder is van de gemeente Westerschouwen. De disco-dansvloer beneden is tegen twaalf uur geheel gevuld met honderden jongeren die swingen op popmuziek tussen lichtgevende rotsformaties. Dit is het tijdstip dat ook wat 'oudere' jongeren, van 25 tot 30 jaar, de disco binnen komen. Op zo'n tien meter hoogte balanceert een jongen op een staaldraad-met-fiets-en-gewicht. Daar tussen in zweeft een discjockey in een soort van ruimtesonde. Uit de peperdure apparatuur lichten honderden lampjes op. Tomorrowland lijkt deel uit te maken van een andere planeet. Helemaal boven in de nok, waar je naar de hemel kan kijken door een doorzichtige koepel, is het aan het begin van de avond nog heerlijk rustig. Enkele paartjes blazen er onder het genot van een drankje uit van de drukte beneden.

De fotograaf is Max van Essen en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt via delpher.nl uit het Vrije Volk van 26 juni 1990.

[infolibrary]

Traces Wallpaper in Darkish Blue by Ferm Dwelling

New Post has been published on http://www.infolibrary.net/traces-wallpaper-in-darkish-blue-by-ferm-dwelling/

Traces Wallpaper in Darkish Blue by Ferm Dwelling

Plaats je favoriete planten in kubussen van staaldraad om ze uit te lichten en een industriële city jungle look te geven.

Source by Taylor14moore

[cravefancy]

Plaats je favoriete planten in kubussen van staaldraad om ze uit te lichten en een industriële urban jungle look te geven.

[ecstaticsec]

[jurjenkvanderhoek]

BOEIEND EENVOUDIGE KUNST IN JUBBEGA

En weer sluit het werk van de kunstenaars in een duo-tentoonstelling bij Kunstlokaal No.8 nauw op elkaar aan. Loopt in elkaar over. Sluit elkaar in. Wanneer ik de ruimte bezoek hangen er nog geen titels bij de werken en vraag ik me af: wat hoort bij wie. “Kun je dat niet zien?” fluistert een stemmetje in mijn oor. En ja, natuurlijk kan ik dat zien. Maar de werken passen zo naadloos in deze puzzel van verfstreek en canvas, dat ik de stukjes niet hoef aan te tikken om de verbeelding uit te leggen.

De verfstreek van Bill Kunst staat letterlijk op zijn doeken. Mijn blik volgt de richting van de kwastharen. Op de doeken zijn overwegend eerst kleuren in brede banen opgezet, waarna er transparant wit overheen gaat. Zo ontstaan velden, blokken – ongemengde kleur in een primaire toonzetting. De aanzetten van de verf zijn zichtbaar in de compositie. Steeds klinkt het aftikken van de dirigent, voordat de eerste maten van het werk worden ingezet. De toeschouwer is als het ware toehoorder van het schilderij. Ziet in gedachten het ontstaan ervan. Het brede gebaar zich uit te drukken, maar met weinig omhaal om te spreken. De verf loopt weg van het doek, druipt langs de rand. Het zijn de toontjes die niet vals klinken, maar juist het werk doen boeien. In de slotscène is de afslag, de dirigent buigt zich naar het publiek. De schilder signeert, het werk is gedaan. Zijn speels elementaire schilderijen zijn nauwkeurig zonder stilistische zakelijkheid. De stijl weerklinkt erin, maar Mondriaan is ver van huis. Dit vakwerk komt terug in houten objecten. Lijkend blokjes restmateriaal van de zagerij die op een speelse manier tot elkaar komen. En een likje verf krijgen toegemeten. Zo eenvoudig kan kunst zijn.

Bij Miranda Rikken is veelal de drager van het werk tot kunst geworden. Het weefsel van kunststof draden, gerafelde plastic zakken, is het kunstwerk op zich. Materiaal van een dagelijks doordeweekse huishouding. In de wendingen van vezels, strengen en snoeren is een kleurige lijn toegevoegd, alsof het stramien op zichzelf niet interessant is. Het is een strenge vorm van huisvlijt, die ruimte biedt aan een onbetamelijke afwerking. Aan een waslijn hangt het canvas te drogen. Als installatie een aardige vondst. Meer spreken de objecten mij aan. Geplastificeerd ijzerdraad is warrig gebogen en daarna geweven tot plat vierkant of juist een kubus met inhoud. De gekromde en grijpende lijnen vormen een kijkplaat in de ruimte. Mijn blik volgt deze lijnen die de restruimte tot vlakken maakt. Dit werk kent een thema en heeft een groot scala aan variatie. Alles is een experiment en het ene denkbeeld volgt de andere inval op. Zo zijn er composities gemaakt van repen crêpepapier beplakt met een eindeloze serie priemgetallen, of slingeren transparante bladen zich langs een koord, laat garen zich aan elkaar spannen, grijpt staaldraad in of plakt gerafeld tape en scheurend zilverpapier. Een landschap van plakband, plastic patchwork. Een web van ingevingen waarvan het rag speels de kijker laat verstrikken. Zo boeiend kan kunst zijn.

Tentoonstelling “verfstreek en canvas”, schilderijen en objecten van Bill Kunst en objecten en weefsels van Miranda Rikken bij Kunstlokaal No.8, Schoterlandseweg 55 in Jubbega. Tot en met 9 september 2018.

[chrisettemichele]

Gordijn Ophangsysteem 2018

Gordijn OphangsysteemKopen meubels voor uw huis kan veel plezier of eventueel een horror. Alles is afhankelijk van precies hoeveel je je realiseert met betrekking tot de proces, waaronder dingen te zoeken en ook de haalbaar valkuilen|problemen|kwesties|struikelblokken%] om te voorkomen dat. Dit bericht zal aanwijzing u in op wat je moest weten maken intelligente meubilair…