#slippertje

[regiowestfriesland]

Hulpdiensten groot uitgerukt voor persoon te water in Bovenkarspel

Bovenkarspel – De melding kwam rond donderdag middag 17.25 uur binnen voor een persoon in het water, waarop brandweer en ambulancedienst uitrukten. Een traumateam landde met de helikopter op een speelveld nabij het incident. Ter plaatse werd een fietsje gevonden in de sloot en in het water werden roze slippertjes gevonden. Twee brandweerlieden in waadpakken zijn de sloot ingegaan om de mogelijke…

[twafordizzy]

De Duitse wortels van Louis Ferron

Schrijver en dichter Louis Ferron (1942-2005) was van geboorte Duitser. Karl Heinz Beckering was zijn echte naam, zoon van de Wehrmachtsoldaat Franz August Beckering en zijn moeder was een serveerster uit Haarlem. Karl Heinz was het resultaat van een slippertje. Toen zijn vader werd overgeplaatst naar Duitsland ging de jonge Karl Heinz mee naar Bremen. Daar verongelukte zijn vader en werd de…

[f-a-b-l-e]

They're my own tags but uh yeah. I was right lmao. Dude hid a dutch pun inside an english pun.

Y'all might think these creatures are a combination of the english words slipper and perch, but there's a secret third layer: it's also a pun on the dutch word slippertjes which means little slippers/flip-flops. It's so silly to spell it like that, I love it.

Slipperches by Gustave Verbeek, Evening Star, Washington DC, March 31, 1912

[retecool]

Verzin een Onderschrift - 16 februari 2021

Verzin een Onderschrift – 16 februari 2021

[eltjedoddema]

Hormonenkwestie

[snuijt]

Slippertje

slip·per·tje (het; o; meervoud: slippertjes) 1 iets dat eigenlijk niet mag; foutje: een slippertje maken ‘k Geloof niet meer in liefde ’t Is enkel lust waar jij voor gaat Heb geen vertrouwen meer in vrouwen Dus ik verschuil me voor je klauwen Als je weer eens flink gaat jagen En daarna voor m’n voordeur staat Telkens wilde ik er vol voor gaan Maar viel steeds languit op m’n snuit Veel te lang was ik jouw prooi En ook al ben je oh zo mooi Ik laat je gaan, zonder een traan Jouw spel is over... over & uit

[ridderes]

soms vergeet ik hoe ongeduldig de mens kan zijn, en hoeveel geduld jij hebt. ik heb denk ik het minste geduld van iedereen op de aardbol en ik denk dat jij het meeste hebt, bij mij althans.

er zijn natuurlijk dingen die voor jou ook veel te lang duren. zoals het downloaden van fifa of call of duty of het wachten op mij als ik kleren pas in de stad. of wachten op je beurt wanneer je aan het darten bent met mij of Robin, want dat moet voor jou snel en in een bepaald ritme of zo. dat heb ik eigenlijk nooit echt zo goed begrepen, en als ik heel eerlijk ben slaat dat hele werpspel voor mij ook helemaal nergens op. maar ik doe dan -net zoals jij volgens mij heel vaak doet bij mij- alsof ik het allemaal fantastisch vind zodat ik je zie glimlachen. ik vind het fijn als je trots op me bent, ik zou voor niemand anders op de wereld de dingen doen die ik voor jou zou doen, niet eens voor mezelf. en nu wellen de tranen weer op omdat het voelen van de liefde en de moeite die je voor me doet soms wat overweldigend is, net zoals vele andere dingen in mijn gekke leven. maar losstaand van liefde laat je me ook andere dingen voelen en dat zijn allemaal nieuwe emoties en reacties op reacties en dat word soms ook een beetje veel. maar ik heb liever heel veel dan heel weinig van jou. van jou zou ik de grootste hap nemen als je mijn lievelingspizza was, die ene uit de diepvries die je altijd voor mij gaat halen als ik chagrijnig ben en grijp naar het dichtstbijzijnde stiftenbakje om die zo hard mogelijk naar je hoofd te smijten. andere mensen zouden zeggen dat het gestoord en onwenselijk gedrag is, wij zouden zeggen dat het er eenmaal bij hoort, om van mij te houden moet je heel wat proeven doorstaan. en proef na proef blijf jij met heel wat zelfvertrouwen overeind staan, je laat je niet kisten door mijn gemene haarscherpe opmerkingen en vangt elk voorwerp die ik naar je hoofd gooien wil. soms een klein slippertje want dan gooi je even wat terug of hou je me heel hard tegen maar als dat alles is… dan heb ik het zo slecht nog niet. ik denk eigenlijk dat ik het heel goed heb, maar mij kennende ben ik waarschijnlijk bang om het te jinxen door het hardop te zeggen. ik moet nu lachen want jij weet natuurlijk niet wat jinxen is, en dat zijn precies de dingen die mijn hart, mijn ziel, mijn binnenste en mijn innerlijkste gevoel doen oplaaien van warmte en liefde. het is alsof van onze levens gemixt je de sterkste liefdestoverdrank kan maken en we zo extreem veel van elkaar houden dat de pan steeds overloopt. maar ik heb je laatst geleerd dat je een houten lepel dwars op de pan moet leggen dus als het goed is moet er niks van onze liefdesdrank verloren gaan. zo van die cliché liefdesbrieven ga je van mij tenminste niet krijgen, daarvoor heb ik al teveel pijnlijk mooie dingen op papier gekregen maar wat je wel elke dag kan krijgen zijn mijn kusjes en mijn sorry’s omdat ik soms zo intens en veel kan zijn. ik wil je in alle manieren van zoenen bedanken dat je er nog steeds ben na al die keren dat ik je een klootzak heb genoemd maar eigenlijk bedoelde “ik hou teveel van jou” alleen een beetje bang was om het op die manier te zeggen. ik weet dat mijn manier van denken en doen soms onbegrijpelijk en gek is voor jou maar ik weet dat je heel erg je best doet om mijn gekke liefdestaal te ontcijferen en nog steeds je armen om me heen slaat en me veilig laat voelen. lieve baby ik hou van je, voor altijd en altijd en altijd. X

[blondemonkey]

Slippertje

Vreselijke zin op de voorkant de van Margriet: 'Ik had een slippertje met de man van mijn vriendin' Blegh. 'Slippertje'. Ik vind dat je alleen 'slippertje' mag zeggen als het gaat om een kleine slipper. Verder niet. Mee eens? Hebben jullie ook zinnen of woorden die je vreselijk vindt?

[fionainfrankrijk]

Reflectie

De tijd dendert als een trein door m’n leven. Soms gaat ie als een sneltrein voorbij, soms als een boemeltje.

Jaren geleden toen de kinderen nog in de leeftijd van 2 en 4 waren, hadden mijn ouders een appartement in Marbella, Spanje. Maar toen mijn vader stierf besloot onze moeder dat het gedaan was met haar leven van de gouden slippertjes, de Ferrari’s en de jachten. Ze hunkerde naar een ander type leven en toen er een huis te koop kwam dichtbij haar broer in het natuurgebied de Morvan, Bourgogne, Frankrijk heeft ze dat huis gekocht.

Ze noemde het huis ‘Chez Ina’, en al snel was de grap we gaan naar ‘China’ geboren. We hebben er zo’n 10 zomers doorgebracht en het was er heerlijk. We liepen op onze kaplaarzen vanaf het huis zo het bos in en de zomers waren lang en zwoel. Wat liggen er een blije herinneringen! Toen ook zij stierf wilden m’n lief en ik de traditie voortzetten en het huis van mijn moeder kopen. Helaas zagen de andere zussen en broer dat niet zitten en is het huis van mijn moeder aan anderen verkocht. Vanuit Singapore waar we toen tijdelijk woonden vanwege het werk van m’n lief, heb ik er tranen met tuiten om gehuild.

M’n lief zei de troostende woorden; ‘Wij maken onze eigen traditie wel in Frankrijk, geen zorgen’. Hoewel ik deze woorden altijd in m’n achterhoofd heb gehouden en erover heb gedroomd, heb ik nooit gedacht dat het er werkelijk van zou komen. Ik was het vertrouwen een beetje kwijt denk ik.

En daarom, notabene in tijden van een pandemie, kon ik mijn geluk niet op toen we vorig jaar zomer tijdens een Frankrijk toer ons droomhuis tegen kwamen. Zonder dat we er naar op zoeken waren kwam het op ons pad. Toen we het zagen sloeg de bliksem in en dachten we; ‘het is nu of nooit!’. Alles klopte aan het huis en het voldeed aan al onze wensen. Het is een huis met geschiedenis en de zachte gele stenen straalden sfeer en warmte uit.

Het is nu alweer meer dan een jaar geleden dat we het voor het eerst zagen, en in februari van dit jaar zijn we de trotse eigenaren ervan geworden. Destijds wilde ik het van de daken schreeuwen omdat ik zo blij was, maar ik vond dat niet passend om te doen omdat veel mensen natuurlijk gebukt gingen onder de invloed van Covid.

Maar echtgenootlief en ik hebben zoals velen inmiddels weten, onze droomplek gevonden in het prachtige wijn gebied van de Perigord purpre oftewel de Dordogne, in de volksmond. Bij reflectie dringt het goed tot me door. Daar zul je ons vinden als ons werkende leven voorbij is. We hebben nog een paar jaartjes te gaan en het vooruitzicht van het leven daar motiveert. Met een klein appartement in het vertrouwde Voorburg werkt het.

Terugblikkend hebben we een lange weg afgelegd om te komen waar we nu zijn. Maar wat ooit een droom was is nu onze realiteit!

[hit-theroad]

Vietnam

Van Singapore vloog ik dus naar mijn laatste bestemming Vietnam! Een land dat al heel lang op mijn lijstje stond en waar ik onwijs veel zin in had. Niet alleen omdat ik er zoveel goede verhalen over had gehoord maar ook omdat ik het land met een van mijn beste vriendinnetjes mocht ontdekken! Annelot was in aantocht, jeej! Ik vloog op Hanoi, de grootste plaats in het noorden van Vietnam. Ik kwam weer aan in de complete chaos en tegenwoordig kan ik daar echt van genieten. Al die gekke drukke mensen om mij heen, het oversteken met duizend scooters zie ik als een soort spelletje, zwerfhonden, zelfs ratten en kakkerlakken doen mij niets meer (zolang ze niet over mij heen lopen natuurlijk;))

Eerste wat gelijk weer opvalt is de intense hitte in Hanoi. Lekker zweten, geloof het of niet ook daar wen je op de een of andere manier aan haha. De eerste dagen een beetje door Hanoi rondgelopen en vooral lopen zenuwen en niet kunnen wachten tot Lot er was haha. En toen mocht ik haar gaan ophalen van het vliegveld! Met een kartonnetje van een pizzadoos met haar naam er op stond ik gewapend aan de uitgang. Toen ik haar zag barste ik in tranen uit, wat een geweldig moment was dat. Zo blij om haar te zien en weer even van iemand van thuis te knuffelen! Het voelde ook gelijk alsof het gisteren was dat ik haar voor het laatste had gezien, heel gek haha.

 Na lekker bijkletsen over de veranderingen thuis gingen we de stad samen wat meer verkennen. Heel leuk om te zien hoe An nelot ook overal van genoot! Alles was natuurlijk nieuw voor haar en dat was voor mij ook leuk want dan zag ik ook waar ik mij in het begin inderdaad ook heel erg over verbaasde! Na twee avondjes in Hanoi gingen we verder het noorden in.

 Noord-Vietnam

Onze eerste stop in het noorden was Halong Bay. Met een bootcruise gingen we deze baai met honderden kleine eilandjes verkennen. Lekker een beetje varen en veel gelachen om onze reisleidster die Engels sprak met een zwaar Vietnamees accent haha. Nog gekajakt ook en toen heeft Annelot haar eerste wilde aapje gezien haha, super blij! ’s Avonds sliepen we op een onbewoond eiland en hadden we met de groep een klein feestje met beerpong en een kampvuurtje. ’S Nachts was het echt zwaar aan het onweren, lekker tropisch stormpje. Gelukkig was het de volgende dag weer opgeklaard en gingen we terug naar Hanoi. Daar stapte we gelijk op de nachtbus naar Ha Giang. Man die nachtbussen, die ga ik echt missen als kiespijn. Ik had gehoord dat de nachtbussen in Vietnam heel erg fijn waren in vergelijking met andere landen, dus had er wel een goed gevoel bij. Dat hield op toen we door de buschauffeur op de achterbank werden gepropt. Tussen de chinezen in die in je nek lagen te hijgen. Ik denk dat ik oprecht nog nooit zo chagrijnig ben geweest haha. Want de rest van de bus had dus wel een eigen bedje maar omdat de buschauffeur zijn vrienden voorrang wilde geven lagen wij te creperen in de kofferbak hahaha. Ergens rond vier uur ’s nachts kwamen we aan en was de hel voorbij haha. De volgende dag zijn we, lekker Hollands, een stukje gaan fietsen richting een waterval. Verder hebben we een plan gemaakt om de Ha Giang loop te gaan doen. Dit is een rit door het noorden van Vietnam op de motor. Ik besloot zelf te gaan rijden en Annelot ging achterop bij een easyrider (een local die voor jou rijdt). Die avond kreeg ik nog even motorrijles want motorrijden had ik nog geen ervaring mee. Het was een semiautomatische motor dus dat was alleen maar schakelen met je voeten, super makkelijk!

De volgende dag vertrokken we met nog twee meiden uit Quebec (Frans Canada) want zij hadden precies hetzelfde plan als ons. Een van hun reed ook zelf en die andere had ook een easyrider. Dus daar gingen we met zijn zessen richting het noorden. Het motorrijden vond ik echt heel erg leuk, lekker scheuren en je ligt veel stabieler op de weg dan met een scooter! Onderweg zie je zoveel mooie dingen, het is echt een onwijs mooie route. Ook zijn de mensen in het noorden nog helemaal niet gewend aan toerisme, dus iedereen zwaait langs de weg als je voorbij komt rijden. Ook stopten we met de easyriders echt op de lokale plekken. Zo aten we elke maaltijd rijst bij een familie thuis en brachten ze ons naar een dorpje waar ze door middel van weef technieken kleding maakten. Erg leuk! Heel hilarisch wel want de easyriders spraken echt geen woord Engels dus wij zaten elke keer met Google Translate met elkaar te communiceren, ideale uitvinding! ’s Avonds echt heel erg moe zijn van een intensieve dag op de motor en mij een beetje ziek voelen. Maar wel echt heel blij zijn dat we dit zijn gaan doen want wat is het mooi!

 De volgende dag reden we richting de grens met China. Dit stuk was zacht uitgedrukt een uitdagend stuk op de motor. Er werd flink aan deze weg gewerkt dus vaak moest je over kapotte wegen, net aangelegde wegen die nog bedekt waren met smeulend asfalt en heel veel grind stukken rijden. Nu is het zo dat je voornamelijk door de bergen rijdt en langs de smalle weggetjes staat geen vangrails. Een slippertje en het kan heel gevaarlijk worden, voorzichtig rijden dus. Eenmaal aangekomen bij de grens zijn we natuurlijk even in China gaan staan. Kunnen we die ook weer van de lijst afstrepen;) Verder weer heel veel mooie natuur gezien met intens blauwe meren en prachtige bergpassen. Ook de mensen zien er hier zo mooi uit, met hun traditionele kleding en vaak ook mega hard aan het werk op de plantages. Ongekend wat voor bergen die mensen beklimmen, zouden ze een Olympische medaille voor moeten krijgen. Ook kindjes lopen al op hele jonge leeftijd alleen langs de weg hun ouders te helpen. Bizar om te zien hoe anders hun opvoeding is vergeleken met de onze, kinderen hier kunnen echt tegen een stootje en zijn al heel jong zelfstandig. Mijn keelpjin is inmiddels heel erg geworden en lig met hoge koorts op bedje. Denk d at het voornamelijk komt door de smoq en de stof die elke keer in mijn keel komt als ik aan het rijden ben. Achja je moet er iets voor over hebben.

 Weer een mooie dag in de Ha Giang loop en na een goede nachtrust gaat het gelukkig iets beter. Helaas voelt Lot zich vandaag wel een beetje ziekjes, maar dat komt vooral omdat haar maag moet wennen aan de vele rijst haha. Zoals je op de foto’s wel kan zien was ook dit stuk weer prachtig. Het Canadese meisje dat zelf reed is vandaag gevallen met de motor. Dat was echt wel even schrikken want ik reed achter haar en zag het dus gebeuren. Ze slipte weg in de bocht, maar gelukkig viel de schade mee en had ze een goed plekje uitgekozen zonder ravijn. Wel weer een reminder over hoe voorzichtig je moet zijn op de motor. Sowieso is het bizar hoeveel mensen er ongelukken krijgen, in elk hostel loopt er wel iemand die helemaal onder de wonden zit van een ongeluk. Dat wilde ik toch echt even voorkomen in de laatste weken van mijn reis;) ’s Avonds sliepen we tussen de rijstvelden bij een homestay met een prachtig uitzicht. Family dinner met het hele hostel was erg gezellig. Ook het ‘happy water’ kwam op tafel, een zelf gebrouwen maïs wijn. Nouja wijn, je moet het shotten en het smaakt nog erger dan tequila. Maar het is erg onbeleefd als iemand je uitnodigt om een shot te doen om deze dan te weigeren, dusja we moesten wel he;)

De laatste dag van de Ha Giang loop probeerden we vooral zo snel mogelijk in Ha Giang te komen. Moe maar voldaan kwamen we terug bij ons hostel aan en zijn we ’s avonds nog even gaan uiteten met de gastvrouw, super lief mens! Daarna stond er weer een heerlijke nachtbus op ons te wachten. Deze chauffeur probeerde ons ook weer op de achterbank te leggen maar dat pikte ik deze keer echt niet haha, toen hij mijn gezicht zag wist hij niet hoe snel hij ons in een gewoon bedje moest leggen haha. Om 6 uur ’s ochtends kwamen we aan in Hanoi en hebben we een beetje rondgedwaald tot we ’s avonds met het vliegtuig naar Hoi An vlogen.

Hoi An

Voor de eerste nacht in Hoi An hadden we even een hotel geboekt om bij te komen van onze drukke planning in het noorden. Dat was nodig ook. We hebben als doornroosjes liggen pitten in die kamer haha. Zo heerlijk. Die middag verplaatst naar een hostel en toen zijn we lekker naar het strand gefietst en hebben we daar cocktails lopen drinken. Even echt een vakantiegevoel! Heerlijk om dit samen met Lot te doen, echt zo fijn om even een échte vriendin om mij heen te hebben ipv de vrienden die je maakt voor (meestal) een paar dagen.

De volgende dag zijn we even naar het stadje gegaan. Hoi An is echt een gezellig plaatsje met een heel oud centrum. Overal hangen van die lichtgevende lampionnetjes op, ziet er heel gezellig uit. Lekker hapje gegeten daar en wat rond gestruind over de marktjes.

Wat ik nu ook merk is dat familie en vrienden thuis echt aan het aftellen zijn naar het moment dat ik naar huis kom. Geeft een heel gek gevoel, weet niet of ik er al helemaal klaar voor ben;)

Dag erna gaan we naar een kledingmaker. Dit is waar Hoi An vooral bekend om staat. Je kan hier allerlei kleding laten maken voor een veel  goedkopere prijs dan in Nederland natuurlijk. Maar er is zoveeeeeeel keus, woow. In elke straat zitten wel 15 kledingmakers. Annelot besluit een jurk te laten maken en ik denk er nog even over na ;) ’s Avonds gaan we lekker op stap en liggen we in een deuk om de Aziatische DJ’s die doen alsof ze Justin Bieber zijn. Wakker worden met een lichte kater en Annelot haar jurk opgaan halen, hij is prachtig! Vroeg naar bed vandaag want morgen vliegen we vroeg naar Phu Cuoq, een eilandje in het zuiden waar we het vakantiegevoel nog even gaan verlengen.

 Phu Cuoq

In Phu Cuoq zaten we in een redelijk nieuw hostel met een aantal Aziaten op de kamer. Nou die staan dus heel erg vroeg op elke dag. Hahaha Lot en ik hebben ons doodgeërgerd. Toen wij eindelijk eens lekker uit konden slapen gingen zij om 6 uur ’s ochtends het licht leuk aan doen in onze kamer. Nu ben ik geen ochtendmens en dat hebben ze dan ook geweten. De volgende dag had Annelot het er mee gehad en hoorde je vanachter haar gordijntje heel hard SSSSSSSST hahaha ik kwam niet meer mij. We hebben op Phu Cuoq een dag een snorkeltour gedaan, Lot had nog nooit gesnorkeld dus dat was hartstikke leuk! Lekker visjes kijken. Toen we de keus kregen om op het strand te gaan liggen of om nog een keer te gaan snorkelen op een andere plek kozen we voor het laatste. De rest van de groep koos voor het strand. Na een tijdje zwommen we terug naar de boot en toen we eenmaal aan boord waren begon het ineens vollebak te stormen. Alle Vietnamezen in totale paniek! Alle mensen die voor het strand hadden gekozen zaten daar vast. Want het mini bootje dat ze transporteerde van het strand naar de boot was de klein om in deze storm te varen. Daarnaast was er ook nog een andere boot met toeristen die zijn anker was kwijt geraakt en blijkbaar een hele slechte motor had, haha ‘only in Asia’! Dus wij moesten met onze boot in de buurt van die andere boot blijven voor het geval hun motor uit zou vallen. Veel geschreeuw heen en weer en Lot en ik zaten het schouwspel te bewonderen haha. Zulke dingen zijn zoveel leuker om met zijn tweeën mee te maken. Het reizen zelf is vaak saai alleen vooral als het een heftige reis is, nu vind ik alleen reizen af en toe echt lekker, dat zijn meestal de momenten dat je even tot jezelf komt maar als er drama is tijdens de reis is het zoveel leuker om dat met zijn tweeën mee te maken, kan je er nog om lachen haha. Anyway, we hebben de storm overleefd en uiteindelijk teruggevaren naar het vaste land. Eenmaal daar hebben we hond aan het spit zien hangen, zijn helemaal gek hier!

Verder zijn we nog een nachtmarkt gaan bezoeken en hebben we een dagje een scooter gehuurd en zijn we het eiland gaan verkennen. Uitgekomen op een super mooi strand met spierwit zand en turquoise zee. Daarnaast deden we elke avond wat cocktailtjes bij ons hostels en speelden we wat spelletjes. De obers mochten ons wel dus we kregen de ene gratis cocktail na de andere, oh ooooh haha. Een avond wilden we graag beerpongen, dat kon in eerste instantie niet want daar hadden ze de spullen niet voor zeiden ze. Een Aziatische jongen die goed Engels sprak en voor het hostel werkte, pikte dit op en ging er voor zorgen dat we toch konden beerpongen. Hij daagde ons uit voor een potje tegen hem en zijn maat. Dat was me wat, ineens kwam er een heel leger met Aziaten om ons heen staan en kwamen alle telefoons tevoorschijn. Heb nog nooit onder zo’n grote druk beerpong gespeelt denk ik haha, ik denk dat we op elke Instagram livestream in Vietnam te zien waren want dit was niet normaal ahah. Na ons potje ging het hele hostel beerpongen, super gezellig!  

 Ho Chi Minh

Van Phu Cuoq vlogen we naar onze laatste bestemming samen! Ho Chi Minh City, de hoofdstad van Vietnam. Deze heette voorheen Saigon. De eerste dag in Ho Chi Minh hebben we onze gebroken telefoonschermen laten repareren voor 20 euro (hilarisch goedkoop natuurlijk) en zijn we alvast op souvenir jacht gegaan voor Annelot. Zo leuk, ik kan nu ook eindelijk eens kijken naar souvenirs want ik hoef ze nu niet lang meer mee te zeulen. De dag erna zijn we naar het War Museum geweest, echt enorm indrukwekkend. Ik wist eerlijk gezegd niet veel van de Vietnamoorlog af maar na dit museum kan ik nog steeds amper geloven dat deze oorlog heeft plaats gevonden, en zeker omdat het eigenlijk nergens overging. Ook de foto’s die er op hingen van de mensen die aan de gevolgen van Agent Orange verwondingen of handicaps hadden opgelopen. Verschrikkelijk! Maar heel goed om eens te realiseren hoe bizar deze oorlog is geweest. In dit museum wordt ook niets achter de hand gehouden, dus foto’s van dode mensen, uit elkaar getrokken lichamen en marteltechnieken zijn hier gewoon te zien, niet voor mensen met een zwakke maag dus.

Na het museum even bijkomen van de nieuwe indrukken en hebben we nog meer geshopt.  

Toen was onze laatste dag samen alweer aangebroken. Beetje een droevige dag natuurlijk, Annelot haar vakantie zat er op en ik moest weeeeeer afscheid nemen! Gelukkig wist ik dit keer dat het maar voor een korte periode zou zijnJ Alsnog eventjes een traantje wegpinken op het vliegveld natuurlijk:P Wat een mooie herinneringen hebben we samen geamaakt en wat een geweldige tijd hebben we gehad. Onwijs blij dat Lot mij is komen opzoeken, zeker een hoogtepunt van mijn reis!

 12 dagen over om er nog even alles uit te halen voordat de dag kwam dat ik ook het vliegtuig richting huis zou pakken. Ik besloot nog een dagje in Ho Chi Minh te blijven om de tunnels die in de oorlog werden gebruikt te bekijken. Daarna zou ik voor een paar nachtjes naar een plaatsje genaamd Dalat gaan en mijn laatste dagen in Hoi An doorbrengen. Ik was hier wel al geweest maar dat vond ik juist wel even fijn.

 De tunnels die 2 uurtjes rijden van Ho Chi Minh vandaan te bewonderen waren, vond ik erg indrukwekkend. We kregen met een groep een rondleiding en als je daar rondloopt krijg je ook echt een gevoel bij hoe die oorlog geweest moest zijn. Midden in de jungle met BOOOBYTRAPS? Achter elk bosje. Ironisch genoeg bevindt zich ook een schietbaan op dit terrein, heel raar want je hoort dus ook heel de tijd kogels door de lucht vliegen. De Vietnamezen zijn zo onwijs slim geweest tijdens deze oorlog. Ze hadden bijvoorbeeld schoenen gemaakt met omgekeerde voetafdrukken, zodat de Amerikanen altijd dachten dat ze de andere kant op waren gelopen als ze de voetstappen zagen. Verder bouwden ze de tunnels in zigzagvorm zodat wanneer ze gebombardeerd werden ze niet helemaal instorten en zo hadden ze nog allerlei trucjes. Toen was het moment daar dat we zelf door de tunnels mochten lopen. Nouja lopen, ik met mijn 1.82 mocht daar natuurlijk kruipend door en man dat was zelfs bijna onmogelijk. Ongelofelijk dat mensen jarenlang in deze tunnels geleefd hebben, ik heb nog nooit last van claustrofobie gehad maar nu wilde ik toch heel graag zo snel mogelijk uit die tunnels kruipen haha. Na het tunnelavontuur had ik de volgende dag een 7 uur durende bus richting Dalat.

 Dalat

Ik kwam ’s avonds aan in Dalat en mocht gelijk aanschuiven voor een family dinner. Zelden in zo’n gastvrij hostel verbleven (Cozy Nook), wat een lieve mensen daar niet normaal. Gelijk een leuk groepje mensen leren kennen tijdens het eten en die zelfde avond doken we nog de kroeg in met zijn allen. Ze hebben hier een bar genaamd Mazebar. Ze hebben ook een echt doolhof gemaakt in deze kroeg. Heel grappig om doorheen te lopen. De volgende dag hadden we allemaal zware katers haha. Besloten naar het ‘Crazy House’ te gaan, een hotel met mega gekke kamers en architectuur. Een beetje dezelfde stijl als die van Gaudi, die heel veel gebouwen in Barcelona heeft ontworpen, maar dan nog een beetje gekker. Leuk om te zien, daarna waren we uitgeput en kwam ik met het idee om een filmpje te gaan kijken in de bios. En een half uurtje later zaten we Deadpool 2 te kijken. Prima katerdagje zo. ’s Avonds in mijn eentje nog even de nachtmarkt bezocht waar vooral veel lokale mensen waren dus het was weer een ‘kom we gaan met zijn allen naar de enige Westerse kijken’ wedstrijd haha. Op tijd mijn bed in en de volgende dag een beetje lopen bloggen en wachten op mijn allerlaatste nachtbus (YES) die mij naar Hoi An zou brengen.

 Hoi An 2.0

In Hoi An heb ik echt nog even een laatste weekje vakantie gehouden. Lekker naar het strand geweest en kleding laten maken, eerste souvenirtjes gekocht en lekker gegeten. Ook nog even met Freek en Thom gechillt die ook in Hoi An zaten en die ik ken uit Thailand. Heel fijn om de laatste dagen even geen moeite meer te steken in nieuwe vrienden maken. Ook Boy was er, hem kende ik ook uit Thailand en hij reisde nu toevallig samen met Thom en Freek haha. Nog even het onderste uit de kan gehaald tijdens mijn laatste stapavond in dit leuke land en toen vloog ik alweer terug naar Ho Chi Minh voor mijn laatste twee nachtjes.

 In Ho Chi Minh heel de markt leeg gekocht, ik ben net Oprah als ik straks thuis kom haha. En vooral mezelf een beetje mentaal voorbereiden op het terugkomen in Nederland.

Vietnam was in ieder geval onvergetelijk, had ik voor geen goud willen missen! Special thanks to Lot voor het achterlaten van haar vriendje (Thijs ook bedankt jongen;)) en het opzoeken van mij (L)

[diysonline]

Voor #miniaturethursday trekken we vandaag de slippertjes uit de kast wij gaan ...

[deensnl]

6 favorieten Nicole

Met een webshop vol mooie woonaccessoires valt het niet mee om maar 6 favorieten uit te kiezen, maar toch is het gelukt! Er zijn namelijk toch altijd een aantal woondecoraties waar je verliefd op bent of  basic items die je gewoon in huis moet hebben.      

De 6 Favorieten van Nicole

Ik ga dit seizoen voor een mix van natuurlijk materialen en zomerse musthaves. Uiteraard met lekker wat kleur, want daar word ik namelijk vrolijk van. Woonaccessoires  in natuurlijke materialen zoals zeegras en palmbladeren passen voor mijn gevoel namelijk perfect bij het buitenseizoen. Maar ook een fijne mix van kleuren mag wat mij betreft niet ontbreken in je interieur omdat het je vrolijk maakt, net zoals de zon.

1.Parasol bedekker van Madam Stoltz

Ik vind dit echt zo goed bedacht! Met deze parasol bedekker tover je je basic parasol in een handomdraai om tot een tropisch plaatje. De omslag is gemaakt van echte palmbladeren. Zo haal je direct een heerlijk vakantiegevoel naar boven.

2.Vloerkleed Veerle

Met vloerkleed Veerle breng je gelijk vrolijkheid in huis, de mix van fijne kleuren gecombineerd met het materiaal zeegras maakt dit een perfect tapijt om dit seizoen toe te voegen aan je interieur.

3.Tafelklem TOON

Tafelklem TOON blijft het paradepaardje van DEENS.NL, deze musthave die door ons is bedacht en ontworpen heeft voor altijd een plaatjes in mijn interieur veroverd. Ik gebruik hem het hele jaar door. Natuurlijk staat tafelklem TOON een heel jaar door op mijn tuintafel. In de winter met kersttakken en kerstlampjes. Vanaf het vroege voorjaar hang ik er kleurrijke confetti KEET aan in combinatie met de outdoor lichtsnoer van Madam Stoltz ( mijn 4de favoriet).

4.Lichtsnoer in- en outdoor van Madam Stoltz

Zoals ik al vertelde hangt de snoer bij mij aan de tafelklem TOON, de perfecte manier voor sfeervolle verlichting boven je tuintafel. Zelf heb ik nog een extra snoer in mijn veranda hangen , gewoon omdat het zo gezellig is al die lampjes tijdens zwoele zomeravonden.

5.Kussen KATO met stippen

Ik vind dit echt de allerleukste print uit de collectie kussens van E|L by deens. De combinatie van kleuren en het patroon van ongelijke stippen maakt dat ik er naar kan blijven kijken. Het kussen is van stevig katoen en heeft een uni warm oranje achterkant. Mocht je de stippen beu zijn  dan draai je hem gewoon om ;)

6.Tuniek Slowshirt van Tine K

De naam zegt het al , heerlijk slow & relaxed,  dat gevoel roept deze fijne tuniek bij mij op. Hij is van prachtige fijne kwaliteit katoen en draagt dus heerlijk tijdens mooie zomerse dagen. Leuk met een hippe sneaker of een slippertje tijdens de ECHT warme dagen.

[clemble]

Meteen aan het begin van de Genesis staat dat God de mens heeft geschapen om hem te laten heersen over vogels, vissen en levende wezens. Uiteraard werd Genesis geschreven door een mens en niet door een paard. Er is geen enkele zekerheid dat God werkelijk aan de mens de heerschappij heeft toevertrouwd over andere schepsels. Het ziet er eerder naar uit dat de mens God heeft verzonnen om de heerschappij over koe en paard, die hij zich had toegeëigend, tot een heilige zaak te verheffen. Ja, het recht een koe of een hert te doden, is het enige waarover de hele mensheid het unaniem eens is, zelfs tijdens de bloedige oorlogen.

Dat recht vinden we vanzelfsprekend, want wij staan aan de top van de hiërarchie. Maar stel dat er een derde in het spel zou komen, bijvoorbeeld een bezoeker van een andere planeet, wiens God had gezegd: ‘Jij zult heersen over schepsels van alle andere sterren!’ en de totale vanzelfsprekendheid van Genesis wordt op slag problematisch. De mens, voor een kar gespannen door een marsmannetje of eventueel aan het spit gedraaid door een bewoner van de melkweg, zal dan misschien denken aan de kalfskarbonade die hij gewoonlijk op zijn bord sneed, en zal (te laat!) de koe zijn verontschuldigingen aanbieden.

Tereza loopt met haar kudde vaarzen; ze drijft ze voor zich uit en moet er telkens een terechtwijzen, want de jonge koeien zijn uitgelaten en rennen van de weg het veld in. Karenin gaat met haar mee. Al twee jaar rent hij zo dagelijks met haar naar het weiland. Altijd heeft hij ervan genoten streng te zijn voor de vaarzen, tegen ze te blaffen en ze uit te schelden. (Zijn god heeft hem de heerschappij over koeien gegeven en hij was daar trots op.) Nu loopt hij echter heel moeilijk en springt rond op drie poten; aan de vierde zit een bloedende wond. Tereza bukt zich telkens naar hem toe om hem over de rug te aaien. Twee weken na de operatie bleek dat de kanker niet gestopt was en dat Karenin er steeds slechter aan toe zou raken.

Onderweg komen ze de buurvrouw tegen, die zich in de kaplaarzen naar de koeiestal haast. De buurvrouw blijft even staan: ‘Wat heeft uw hondje? Hij hinkt!’ Tereza antwoordt: ‘Hij heeft kanker. Hij is ten dode opgeschreven,’ en ze voelt dat haar keel samentrekt en dat ze niet kan spreken. De buurvrouw ziet Thereza’s tranen en zegt bijna boos: ‘Lieve hemel, u gaat toch niet huilen om een hond!’ Ze bedoelt het niet kwaad, ze is een goed mens, ze wil met haar woorden Tereza eerder troosten. Tereza weet dat, ze is trouwens al lang genoeg in dit dorp om te begrijpen dat wanneer de dorpelingen van elk konijn evenveel zouden houden als zij van Karenin, ze er niet een zouden kunnen afmaken en al gauw samen met hun beesten zouden omkomen van de honger. Desondanks klinken de woorden van de buurvrouw haar vijandig in de oren. ‘Ik weet het,’ antwoordt ze zonder protest, maar ze draait zich snel van haar af en vervolgt haar weg. Ze voelt zich eenzaam in haar liefde voor de hond. Met een trieste glimlach peinst ze dat ze dit nog meer moet verbergen dan wanneer ze ontrouw zou zijn. Liefde voor een hond ergert mensen. Als de buurvrouw wist dat ze een slippertje had gemaakt, zou ze haar vrolijk op de schouder kloppen als teken van een stilzwijgende verstandhouding.

Ze drijft haar vaarzen verder, die met hun flanken tegen elkaar wrijven, en ze vindt ze heel lieve dieren. Vreedzaam, niet gemeen, soms kinderlijk uitgelaten: ze lijken op een dikke vrouw van een jaar of vijftig die zich voor veertien uitgeeft. Er is niets roerender dan spelende koeien. Tereza kijkt vol sympathie naar ze en denkt (die gedachte keert al twee jaar lang onherroepelijk terug) dat de mens parasiteert op koeien zoals de lintworm op de mens: hij heeft zich als een bloedzuiger aan hun uier vastgezogen. De mens is een parasiet van de koe, zo ongeveer zou de niet-mens in zijn zoölogie de mens beschrijven.

Deze definitie kunnen we zien als een pure grap en er lankmoedig om lachen. Door die serieus te nemen begeeft Tereza zich op een hellend vlak: haar gedachten zijn gevaarlijk en zonderen haar af van de mens. In Genesis al vertrouwde God de heerschappij over dieren aan de mens toe, maar we kunnen dit ook zo uitleggen dat hij hem die slechts in bruikleen gaf. De mens was niet eigenaar, maar slechts beheerder van de planeet, en zou eens verantwoording moeten afleggen voor zijn beheer. Descartes is een beslissende stap verder gegaan: hij maakte van de mens ‘de heer en meester van de natuur’. En daar hangt zeker nauw mee samen dat juist hij de dieren definitief een ziel onthield: de mens is de heer en meester, maar het dier is, volgens Descartes, slechts een automaat, een levende machine, een ‘machina animata’. Het gejank van een dier is geen janken, maar slechts het piepen van een slecht functionerend mechanisme. Het kraken van een wiel betekent niet dat de ossekar lijdt, maar dat die gesmeerd moet worden. In deze zin moeten we ook het huilen van een dier zien en niet treuren over een hond die in een laboratorium levend aan stukken wordt gesneden.

De vaarzen grazen in de wei, Tereza zit op een boomstronk en Karenin zit bij haar met haar kop op haar knieën. En Tereza denkt aan een tweeregelig krantenbericht van misschien wel tien jaar geleden: er stond in dat in één Russische stad alle honden werden doodgeschoten. Dit onopvallend en ogenschijnlijk onbeduidend bericht had haar voor het eerst schrik aangejaagd voor dat te grote buurland.

(…)

Tereza aait nog steeds Karenin, die vredig op haar schoot ligt, over zijn kop. In haar hart denkt ze ongeveer dit: het is geen verdienste je naaste goed te behandelen. Tereza moet de dorpelingen fatsoenlijk tegemoettreden, want anders zou ze in het dorp geen leven hebben. En zelfs Thomas moet ze vol liefde behandelen, want ze heeft Thomas nodig. Nooit zullen we met zekerheid kunnen vaststellen in hoeverre onze verhouding tot andere mensen het resultaat is van onze gevoelens, onze liefde, niet-liefde, goedheid of woede, en in hoeverre zij bepaald wordt door de krachtsverhouding tussen de afzonderlijke personen.

De ware goedheid van de mens kan zich alleen in volstrekte zuiverheid en vrijheid manifesteren jegens hem die geen kracht vertegenwoordigt. De werkelijke morele beproeving van de mens, de meeste essentiële (zo diep opgeborgen dat die zich aan onze blik onttrekt), berust op zijn verhouding tot wie aan hem zijn overgeleverd: de dieren. En dit werd het fundamentele debâcle van de mens, zo fundamenteel dat juist daaruit alle andere debâcles voortkomen.

Een van de vaarzen liep op Tereza toe, bleef staan en keek haar met grote, bruine ogen lang aan. Tereza kende haar. Ze noemde haar Margriet. Ze zou graag al haar vaarzen een naam geven, maar dat kon niet. Er waren er te veel. Ooit, lange tijd terug, zeker veertig jaar geleden nog, hadden alle koeien in dit dorp een naam. (En aangezien een naam het symbool van de ziel is, kan ik zeggen dat ze die naam in weerwil van Descartes hadden.) Maar toen werd het dorp één grote coöperatieve fabriek en de koeien brachten hun hele leven door op twee vierkante meter van de stal. Sinds die tijd hebben ze geen namen meer en zijn ze ‘machina animatae’ geworden. De wereld heeft Descartes gelijk gegeven.

Ik heb nog altijd Tereza voor ogen, zittend op de stronk, Karenins kop aaiend en denkend aan het debâcle van de mensheid. Tegelijkertijd komt een ander beeld naar voren: Nietzsche komt uit zijn hotel in Turijn. Hij ziet een koetsier, die zijn paard met een zweep slaat. Nietzsche loopt naar het paard, slaat onder de ogen van de koetsier zijn armen om de hals van het dier en huilt.

Dat was in 1889 en Nietzsche had zich ook al van de mensen afgezonderd. Met andere woorden: op dat tijdstip was zijn geestesziekte uitgebroken. Maar ik heb het gevoel dat juist daarom zijn gebaar een verstrekkende betekenis had. Nietzsche vroeg het paard om vergiffenis voor Descartes. Zijn waanzin (zijn breuk met de mensen) begint op het moment dat hij om het paard huilt.

En dat is de Nietzsche van wie ik hou, zoals ik ook hou van Tereza, op wier knieën de kop rust van de ten dode opgeschreven hond. Ik zie hen naast elkaar: beiden verlaten de weg waarop de mens, ‘de heer en meester van de natuur’, voorwaarts marcheert.  

De ondraaglijke lichtheid van het bestaan — Milan Kundera

[donnaopreis]

HONGKONG | Beland in een koude stad zonder warme kleding en veel gekke shit

We zijn in China! Redelijk laat kwamen we aan in de grote chaotische stad Hongkong en het eerste wat we dachten: wat is het koud!!!! Het was zo koud!!!! We hadden werkelijk geen idee dat het ook nog koud kon zijn in een Aziatisch land. We zijn natuurlijk al 11 maanden lang gewend dat het gewoon standaard rond de 30 graden is maar nee, nu was het gewoon guur à la Nederlands herfstweer. 

Liepen we daar met onze zomerkleding en slippertjes. Het eerste wat ik de volgende dag heb gedaan is schoenen, lange kleding en een jas gekocht. Goede reden om te shoppen. Ons hotel bevond zich midden in het centrum wat erg handig was aangezien we vanaf daar overal heen konden. Ik vond de stad super tof. Overal neonlichten, trams, loopbruggen, parkjes en dierwinkels waar ze katten en hondjes verkopen. 

Deze twee katten waren echt supercute, zo cute dat ik ze graag in mijn backpack wilde stoppen maar toen ik de prijs zag dacht ik: nah laat maar. 6000 euro!!! WHUT. Daarnaast was er ook nog een mega lieve jonge huskypuppy die ik ook in mijn backpack wilde stoppen maar de volgende dag was deze weg. 

In Hongkong hebben we voornamelijk gelopen, gelopen en nog eens gelopen. We zijn natuurlijk al redelijk gewend aan de Aziatische cultuur waar ze vlees (lees varkenskoppen en poten) op straat verkopen en ter plekke je vis slachten.

Helaas was de stad wel erg duur (lees: 5 euro voor cappuccino). Daarom belanden we bijna elke dag wel meerdere keren in de MacDonalds voor een lekker kop koffie en groene thee latte. We hadden inmiddels (zoals schrale backpackers doen) een stempelkaart bemachtigd en konden na ieder twee drankjes alweer een gratis drankje bemachtigen, haha. 

Ook het vinden van goedkoop en lekker ontbijt was lastig. We hadden daarom bakjes gekocht, wat melk en oatmeal en aten dit echte ochtend als ontbijt. Ook slepen we al weken een pot pindakaas en chocopasta met ons mee om er vervolgens een klef wit broodje (wat nooit over de datum gaat) mee te smeren. Op deze manier besparen we ons zelf tientallen euro’s en uren aan zoeken uit. Inmiddels komen pindakaas en ranzig eeuwig houdbar witbrood mijn neus uit!

Gelukkig konden we omdat we zo schraal waren met het ontbijt en lunch onszelf wel een lekker diner permitteren. Zo waren we beland bij een super lekker vegetarisch restaurant waar ze de meest gekke gerechten serveren. Zo aten we nepbiefstuk en kip met een intens lekker smaakje.

Naast al dit gekke eten was er nog meer gek eten. Namelijk superlekkere sesamballetjes gevuld met pompoen of redbean, gekke kaasaardappeltjes, vegetarische dimsum en zoete aardappelijs!

Wat ik toch wel het tofst van Hongkong vond was de hectiek en de grote gebouwen. We zijn met de bus naar de hoogste berg in de omgeving gegaan om vanuit daar te genieten van het uitzicht van Hongkong. We hebben daar zowat de gehele avond gewandeld en genoten van het uitzicht en de vele parken op de berg. Het schijnt dat boven op deze berg de duurste woningen van Hongkong staan.

Na drie dagen zijn we verhuisd naar een ander gedeelte van de stad aan de andere kant van het water. Dit gedeelte is wat minder modern en staat bekend om alle Indische eettentjes en winkeltjes. Ook hier hebben we uren lang rondgestruind tot onze voeten het niet meer aan konden. Het hotel waar we sliepen was ook goed verstopt. Voordat we er konden komen moesten we eerst door een soort grote hal waar allerlei eetentjes en verkooptentjes zitten met Indiers die wat aan je willen verkopen. Via deze kleine smalle gangetjes beland je dan bij de lift of bij het trappenhuis waar menig man stiekem staat te blowen en waar het ruikt naar plas. Ook barst het van de ratten het moment dat je naar het trappenhuis loopt. Beetje vies maar we zijn het inmiddels wel gewend. Ons hotel bestond uit een smal gangetje van 1 meter waar je met z’n tween niet eens kunt lopen. Onze kamer was zo klein dat alleen het bed erin paste en in de hoek nog een wc was gepropt. Haha. Hier zijn we een nacht of drie gebleven. Dat was dan ook wel genoeg want de omgeving en ons knusse hotelkamertje kenden we inmiddels uit ons hoofd. Het werd dat voor weer een nieuwe uitdaging en misschien wel één van mijn bucketlist items! 

[glunster-blog]

Rechter: vrouw deed valse aangifte om slippertje te verdoezelen

Een Astense vrouw die twee jaar gelden aangifte deed van verdoving en verkrachting heeft dat verhaal verzonnen, zo oordeelt de politierechter. Het Openbaar Ministerie vermoedt dat ze overspel pleegde en dit met de aangifte probeerde te maskeren. http://dlvr.it/RHczPf

[superstore3291-blog]

Instap pantoffelssloffen zeemeerminnen blauwzilver voor kinderen

Pantoffelssloffen zeemeermin blauw slippers voor kinderen Blauwzilveren pantoffeltjesslofjes met zeemeerminnen schubben print De instap slippertjes hebben een anti-slip zool Materiaal polyester http://dlvr.it/R0Q7lV