donnaopreis

[donnaopreis]

#15 SIGIRYA EN TRINCOMALE | een heuze veiling tussen de tuk tuk mannetjes

Na vertrek uit Jaffna zijn we richting Sigirya gegaan met de bus. Deze bus zat proppie vol, echt chill zitten konden we niet. Naja altijd beter dan lang staan zoals de meeste locals.

Eenmaal aangekomen in sigirya gleed ik uit de bus en had ik gezellig een lap vel van mijn kleine teen opengehaald en deels mijn nagel. Zoals de meeste wel weten ben ik panisch voor wondjes. En al hellemaal in de tropen! Bang dat ze niet meer dichtgaan enzo, teen die eraf valt, je weet wel van die gedachtes. Snel pleister erop en met een tuktuk naar Sigirya centrum gegaan. Daar aangekomen in een heerlijk huisje.

De volgende dag gingen we de perangulla rock beklimmen. Met mijn teen in het tape verpakt zijn we aan de klim begonnen. In eerste instantie dachten we dat het een hele klim zou worden maar na 30 minuten waren we al op de top. En WAUW wat een geweldig uitzicht. Je kijkt uit op de bekende lions rock die heel druk schijnt te zijn. De Lionrock heeft op de top oude ruïne tempels staan. Dat maakt dat deze berg ook op de world heritage lijst staat en dat die dan ook heel duur is om te beklimmen. Wij waren allang blij dat we heb mochten bewonderen vanaf de andere berg.

Na 1 nacht Sigirya zijn door een tuk tuk man naar het treinstation gebracht en hebben we de trein naar trincomale genomen. Tijdens deze rit liep er een olifant naast de weg, een hele beleving! Vanuit de tuk tuk konden we hem goed bewonderen.

Een hele reis van 4 uur lang. Aangezien niet veel toeristen deze route nemen (aangezien de bus 20x sneller is maar wij klaar waren met bussen) hadden we veel bekijks van locals! Ouders die speciaal vanuit een andere coupe langs kwamen om ons te laten zien aan hun kinderen. En dan ook heel lang blijven staan en staren. Hetzelfde deden twee jongere mannen die naast ons kwamen zitten en ons letterlijk de hele tijd hebben aangekeken. Tijdens zo’n treinrit eten we meestal samosa. In allerlei soorten en maten.

Eenmaal aangekomen in trincomale waren we opzoek naar een tuk tuk. Dit werd uiteindelijk nog een heel ding. Iedereen vroeg dezelfde prijs. Voor dat kleine stukje vonden wij dat veel te veel. Op een gegeven moment kwam er een man en vertelde ons dat iedereen hetzelfde vraagt. Bobbi en ik dachten; het zal wel, we lopen het treinstation uit en daar zijn vast goedkopere. Op het moment dat we alle 4 de tuk tuk mannetjes om hun prijs hadden gevraagd, en ze hetzelfde vroegen, deden we de “weglooptactiek”. Op dat moment hoorde we achter ons de motors van de tuk tuks en werden we bijna aangereden door de twee tuk tuk mannetjes en wuifde een van hen dat we wel met hem mee mochten voor 300. Beetje aarzelend wilde we akkoord gaan totdat 1 van de tuk tuk mannetje 250 riep! Het werd een soort veiling situatie waarin er prijzen geschreeuwd werden en wij stonden in het midden. Haha. De ene man van 300 was bobbi haar backpack al aan het inladen op het moment dat we in gingen op het goedkopere aanbod. Daar was de beste man niet blij mee en werd geïrriteerd. Waarna hij 200 riep! Helaas hadden we al onze spullen al ik de tuk tuk geladen bij een lief oud mannetje.

Trincomale staat bekend om de mooie stranden. Dit was ook zeker waar. Je kan er snorkelen en zwemmen. Helaas had ik een kapotte teen, die ik liever wilde laten drogen, voordat het begint te infecteren. Dan ben ik nog verder van huis. In trincomale hebben we eigenlijk alleen maar bij Fernando’s gezeten. Een leuke hippe strandtent!

De andere dag zijn we naast het strand liggen de stad in geweest. Daar hebben we wederom een enorm mooie hindoeïstische tempel bekeken. Ik denk dat deze tempel wel een van de hoogtepunten was qua tempels. Zoveel details, zoveel kleur en zoveel te zien!

Daarna hebben we nog een fort bekeken en een boeddhistische tempel. In de middag hebben we locaal gegeten bij een leuk locaal tentje. Daar werd ons de welbekende hoppers voorgeschoten. Zonder te vragen kregen we alle smaken.

Verder was er niet zo heel erg veel te beleven en zijn de de volgende dag met de bus naar Arugam Bay gegaan om daar te surfen!

[donnaopreis]

#14 JAFFNA | kleurrijke tempels in het noordelijkste stukje van Sri Lanka

Bobbi en ik zaten erg te twijfelen om het noorden van Sri Lanka te bezoeken; Jaffna. De reis ernaartoe duurt, met het openbaar vervoer, zo’n 7 uur. Na veel research op het internet en verhalen te hebben gelezen van andere mensen hebben we besloten het toch te doen! En daar hebben we zeker geen spijt van gehad!

Jaffna kent een turbulente geschiedenis. Er heeft zich een lange oorlog afgespeeld tussen de Tamils en Singalese bevolking. Deze 30 jarige oorlog is pas sinds 2009 aan een einde gekomen. Dit is ook een van de redenen dat voor die tijd het noorden af was gesloten voor toeristen. Pas sinds 2009 kwam het toerisme in het noorden weer op gang. Nu, 9 jaar later na de oorlog, zie je de grote nasleep nog. Verwoeste kerken, afgebrande huizen en tijdens de rit naar Jaffna toe wordt je bedolven onder de militaire velden!

Toch had deze stad iets heel puurs. De mensen zijn intens aardig, ze willen je helpen en zijn oprecht geïnteresseerd in wie je bent en waar je vandaan komt.

Het eerst wat ons opviel toen we Jaffna inreden waren de hindoeïstische gekleurde tempels! Wauw wat een prachtig gezicht. Onwijs gedetailleerd en gekleurd.

Na aankomst zijn we gelijk naar de bekende Nallur tempel gelopen. Omdat het Singalees en tamil nieuwjaar is geweest heeft iedereen twee weken vakantie. Dit zorgde ervoor dat het bezoek aan de tempel erg druk was met locale mensen! Dit was een erg mooi gezicht. Op her moment dat we de tempel in liepen begon er een ceremonie. De mannen moesten hun shirt uit doen en er begon muziek te klinken. Daarna kwam er een heel ritueel die we konden aanschouwen.

Na dit ritueel zijn we wat gaan eten bij Mango’s. Dit is een vegetarisch Indisch restaurant. Ik heb vaak lekker Indisch gegeten maar dit spande de kroon! Voor weinig geld had je heerlijke curry’s, pappadums en juices.

De volgende dag zijn we met de bus naar een van de eilanden gegaan en vanaf daar de ferry genomen. We zijn naar het eiland Nainatheevu geweest. Dit eiland staat bekend om de mooie gekleurde tempels die je hier kunt bewonderen. Op het moment van aankomst was het erg druk. Tientallen locale mensen bezochten de tempel vanwege het nieuwjaar en lieten zich daar zegenen. Voor ons erg bijzonder om te zien.

Op de terugweg hadden we pech met de bus. In de brandende zon stonden we stil met zo’n 30 mensen. Gelukkig rijden er vaak bussen op en neer en kwam er al vrij snel een andere bus aan. Deze werd netjes aangehouden door de chauffeur en we konden kosteloos overstappen, best goed geregeld.

In de avond zijn we Jaffna nog door gelopen, naar de plaatselijke markt gegaan en een hilarisch diner gehad. We liepen binnen in een vegetarisch tentje waar men geen woord Engels kon. Bij binnenkomst werden we al nieuwsgierig aangekeken door de andere mensen. We moesten zitten. Daarna beval de beste man dat we onze handen moesten wassen en mee moesten komen. Braaf deden we dat en moesten we uit de vitrine aanwijzen wat we wilden eten. We wezen maar iets aan wat er lekker uit zag en we moesten weer gaan zitten. 2 seconde later lagen er twee gerechten op een bananenblad voor onze neus. We kwamen er al snel achter dat we met onze handen moesten gaan eten. Braaf at ik met mijn rechterhand de kottu (soort roti gerecht) en een of andere rijst gerecht weg. Het was zo intens pittig dat de druppels van onze neuzen vielen en we beiden een bezweet hoofd hadden. In de tussentijd werden er foto’s van ons gemaakt en werden we uit of toe gelachen door een man die naast ons zat. Hij deed voor hoe we met onze handen moesten eten. Blijkbaar is er een hele tactiek om dit te doen. Ik had gewoon het idee dat je het pakt en in je mond stopt. Na wat les te hebben gehad ging het redelijk en werden we door elke nieuwe klant die het restaurant in kwam nieiwschierig bekeken en toe gelachen. Nadat we klaar waren moesten we ons bananen blad in een soort van gat gooien en betalen. DAarna wilde een van de klanten een selfie met mijn telefoon maken!! Een heel avontuur dit weer.

Na twee dagen hebben we de bus weer terug genomen richting sigirya. Hier kwamen we eigenlijk al vandaan maar we wilden graag eerst het noorden bezoeken! We zijn zeker blij dat we Jaffna hebben bezocht, we hadden het niet willen missen!

[donnaopreis]

#13 KAUDULLA | omringd door honderden olifanten

Vanuit Pollonawura zijn we met een jeep naar het national park gegaan. Dit park staat bekend om de vele olifanten en de kans is vrij groot dat je ze zelf ook gaat zien. Vol verwachting werden we rond 13.30 opgehaald. Normaliter ga je in de ochtend op safari maar de olifanten zijn actiever in het middag uur omdat ze dan gaan eten. Bobbi en ik hadden samen een privé jeep met een gids. Lekker luxe. Na een klein uurtje rijden kwamen we aan in het park. Het eerst wat we zagen waren een hele hoop buffels.

Terwijl we schaap- achig aan werden gekeken vlogen er verschillende vogels boven ons. 

Het Kaudulla park is in vergelijking met het Yala park vrij vlak. Er is veel water waar de buffels graag in liggen. Na ongeveer een half uur rijden zagen we onze eerste olifanten al! Drie enorm grote beesten waarvan 1 met slagtanden. Echt onwijs gaaf om deze beesten in het wild te zien. We waren met nog 1 andere jeep. De olifant was hem lekker aan het chillen en gras aan het eten.

Nog geen tien minuten later kwamen we aan op de plek waar op dat moment 100+ olifanten aanwezig waren! Ze waren allemaal aan het eten. Gezellig met zijn allen bij elkaar. De jeep kon erg dichtbij komen. Zelfs zo dichtbij dat je alle details van deze mooie beesten kon zien.

Samen met nog veel andere jeeps stonden we daar tussen deze zware jongens. Eigenlijk waren ze allemaal heel rustig en deden ze hun ding. De gidsen konden goed inschatten wanneer de olifanten wat ruimte nodig hadden. Bijvoorbeeld als ze verwisselen van plek of als ze ergens naartoe willen lopen. Ze maken dan ruimte voor de olifanten. Op een moment kwam er een groep olifanten (stuk of 6) vlakbij de jeep oversteken. Echt een onwijs mooi gezicht. Met de motor uit hebben we genoten van deze intens mooie beesten.

Er waren niet alleen maar olifanten. Ook hebben we mooie vogels en apen gespot.

Na de tour zijn we nog richting een meer gereden om daar de zons ondergang te bekijken.

Dat was ons avontuur weer in het midden van Sri Lanka! Zo strepen we al aardig wat van onze bucketlist weg!

[donnaopreis]

#12 POLLONAWURA | het Tamil & Singalees nieuwjaar

Na een busreis van 5 uur zijn we aangekomen in Pollonawura. Dit stadje staat bekend om de eeuwen oude ruïne tempels. Ook zouden we het tamil & Singalees nieuwjaar hier gaan vieren. We hadden zelf geen idee hoe het gevierd zou worden dus we waren erg benieuwd. Na aankomst hebben we eerst even gechillt. Zo’n busreis is best vermoeiend. Je wordt de hele tijd heen en weer geslingerd, mensen zitten dicht op je en het is bloed heet!

Later die middag zijn we het dorpje ingegaan. Eigenlijk een vrij klein dorpje met hier en daar een winkeltje. Na wat lopen waren we beland op de plaatselijke markt. Een heel avontuur, ook voor de locale mensen. Ze wisten niet wat ze zagen toen ze twee blonde en blanke dames zagen lopen.

Het Tamil en Singalees nieuwjaar wordt de 14de van april gevierd. De dag ervoor, 13 april, is voor hun ook een feestdag. Tijdens deze dag doet men inkopen zoals: nieuwe kleding en eten. Dit zag je ook terug. Iedereen was aan het shoppen. Overal op straat werd ook vuurwerk gekocht. Op elke hoek van de straat stond wel een kraampje met vuurwerk. We waren erg benieuwd wanneer dit af werd gestoken dus vroegen we verschillende locals wat de bedoeling van het nieuwjaar was. Hier hadden ze niet echt een duidelijk antwoord op. Door hun gebrekkig Engels konden we verstaan dat ze thuis gaan eten met familie en daarna feest vieren. Wanneer het vuurwerk afgestoken zou worden was onduidelijk. Eigenlijk werd er de hele dag door al vuurwerk afgestoken! Een man legde uit dat op het moment dat het volle maan is dat dan het nieuwjaar ingaat.

Deze dag zijn we ook met een tuk tuk mannetje door Pollonawura gereden. Hij heeft ons de “gratis” tempels laten zien aangezien de echte grote tempels 25 dollar kosten om erin te mogen. Dat was voor ons echt veel te duur. Tuk tuk man zelf vond het ook een belachelijke prijs. Al dan nog hebben we mooie oude tempel ruïnes kunnen bezoeken.

Na dit bezoek zijn we richting de carving shop gegaan waar zijn vrienden natuurlijk werken in de hoop dat we wat kopen. Eenmaal aangekomen was daar een ritueel bezig wat te maken had met het nieuwe jaar. Onze chauffeur legde uit dat we kokos rijst in een pan doen en dit langzaam koken. Op het moment dat de kokos overkookt dan is het nieuwjaar ingeluid.

Na dit ritueel werden we gezegd door middel van wat kokosmelk op ons hoofd te smeren. Daarna werden we naar een tafel gebracht en mochten we van alles eten. Naja mochten, ze beveelde ons het bijna!!! Was erg lekker. Een soort carrot cackjes, kokos oliebollen, kokos en bruine suiker snoepjes en bananen.

Later die avond in ons hostel kregen we ook een traditioneel nieuw jaars diner. Met dezelfde zoetigheden.

[donnaopreis]

#11 ELLA & KANDY | een van de mooiste treinreizen ter wereld

Vanuit Ella kun je een van de mooiste treinreizen ter wereld maken. De bekende route ligt tussen Ella en Kandy. Zo’n 6 uur lang met de trein. We hoorden en lazen al verschillende verhalen van mensen die ruim van tevoren hun ticket alvast reserveren zodat ze gegarandeerd een stoel hebben. Hiervoor betaal je erg veel geld extra. Wij hadden gelezen dat je beter een station eerder op kon stappen om een plekje te bemachtigen. Bobbi en ik kwamen daarom op het idee om op te stappen in het dorpje: Badulla. De avond voor de treinreis zijn we met de trein naar Badulla gereisd. Tijdens het reizen kwamen we erachter dat een station eerder hellemaal niet Badulla is maar dat er tussen Badulla en Ella nog 6 andere stations zitten. Hahahaha. Met onze domme hoofden zijn we gewoon naar het allereerste perron gegaan. Dit is een uur reizen vanaf Ella. Naja 2 voordelen: we hebben de volgende dag gegarandeerd de beste plek en de treinreis duurt niet 6 maar 7 uur! Langer genieten dus (of niet).

Achtja. Wij ingecheckt in een hotel om vervolgens een paar uur later weer terug te gaan naar waar we waren. De trein vertrok al om 5.45 en we moesten om 5.15 op het station zijn om een kaartje te kopen. Dit deden we braaf. Een kaartje naar Kandy kostte wel 370 roepies. Dat is ongeveer 1,60! Haha. Eenmaal in de trein hebben we de beste plekken uitgekozen.

De tocht tussen badulla en Ella was prachtig. De zon kwam op, er hing mist tussen de wolken en de kleuren waren erg mooi! 

Daarnaast zijn we over de 9arch bridge gereden. Dat was trouwens ook een van de redenen waarom we een station eerder wilde vertrekken.

Tijdens deze 7 urige rit reden we langs honderden thee plantages wat een intens mooi uitzicht gaf. Verder kon je heerlijk met je hoofd uit het raam hangen of in de deuropening van de trein zitten.

We hadden wel geluk gehad met onze zitplekken. Want op het moment dat we in Ella aankwamen stonden er tientallen backpackers op het station. De stoel naast me werd de hele reis afgewisseld met locale mensen. Vaak een moeder met kind. Erg lief. Kinderen kijken je hier met grote bange ogen aan. Mamma en pappa gebaren dat ze dan moeten blijven kijken en glimlachen dan naar ons. Ondertussen lopen er mannetjes door de trein die drinken, eten en fruit verkopen. Bobbi en ik hadden onze eigen maaltijd al ingeslagen. Bestaande uit: Cream crackers, samosa’s, linzenballetjes en bananen.

Tijdens de treinreis sta je vaak stil op perrons of wacht je midden op het spoor totdat de andere trein gepasseerd is. Ook dan kijken grote ogen je aan vanuit de andere trein en maken stiekem foto’s. Zo ook deed ik dat van deze beste jongen die het blijkbaar erg koud had.

Na deze mooie treinreis van 7 uur waarbij de eerste 2 uur toch echt wel het hoogtepunt was zijn we aangekomen in Kandy. Wat een verschil. We merkten gelijk aan de sfeer en de mensen dat deze stad, midden in Sri Lanka, wat harder en ruwer is. Het moment dat we het trein station uit kwamen lopen werden we belaagd met tuk tuk mannetjes die op een dwangmatige manier ons een ritje aanbiedde. Natuurlijk probeerde wij af te dingen maar dat werd totaal niet getolereerd. Deze beste man deed onaardig en liep al handgebarend weg. De sfeer die we de afgelopen 2 weken ervaren hebben en de Sri Lankeze mensen die we ontmoet hebben staat totaal niet gelijk met wat we nu ervaarde. Toch maar teveel betaald voor de tuk tuk die ons naar ons hostel bracht. Dit hostel was een echte backpackers hostel maar op dit moment was er geen kip te bekennen. Het was vies en uitgestorven. Diezelfde dag zijn we naar de bekende “tempel van de tand’’ geweest. Een mooie boeddhistische tempel. Daarna zijn we de stad van Kandy ingegaan. Het was er erg druk, veel mensen en een bijzondere sfeer. De tempels werden afgewisseld met moskee’s. Af en toe liep er een monnik over straat tussen de moslims. Na wat struinen door de stad hadden we een lekker Indisch eettentje gevonden. Daar hebben we heerlijk gegeten! Die avond zijn we gaan slapen om vervolgens de volgende dag naar Pollonawura te gaan. Deze ochtend bracht een lieve tuk tuk chauffeur, voor 1/3de van het geld wat we op de heenweg hadden betaald, ons naar het busstation. Daar werden we netjes afgezet en gelijk werden we geholpen naar de goede bus. Deze bus was nog erg leeg, dat werd wel anders na een paar uur....

[donnaopreis]

#10 ELLA 1 | hiken naar de top van een van de grootste watervallen van Sri Lanka.

Tot nu toe bevalt Ella ons wel! Het is er koel, gezellig en heel groen. Meestal lezen we artikelen van andere reizigers op het internet wat je allemaal kunt doen. Ik had een blog gevonden over het beklimmen van een van de hoogste watervallen van Ella. Enige uitleg dat erbij stond ging over een weggetje (met coördinaten) waar je in moest en dat je langs een rubber fabriek en een klein dorpje komt. Meer uitleg hadden we niet. Vol goede moed hebben we een scooter gehuurd en heb ik met Bobbi achterop gereden. Wat een avontuur!!! Langzaam de bergweggetjes en haarspeldbochten naar beneden. Af en toe komt er een bus op je af die met een razende tempo de bocht om komt.

Gelukkig was ik al heel wat gewend van Vietnam maar toch is het anders als je met iemand achterop rijdt. 

De tocht naar de waterval duurde eindeloos. Ik denk dat we op de heenweg 2,5 uur hebben gereden. Door kleine bergweggetjes, langs kleine dorpen en rijstenvelden. Natuurlijk werden we gek aangekeken, 2 blanken op een scooter is natuurlijk best eng!

Na een tijd scooteren vonden we het weggetje richting de rubber fabriek. Daar reden we naar boven en als snel kwamen we erachter dat de weg alleen maar bestond uit keien en losse stenen!!! Hahaha vol gehobbel en gebobbel zijn we langzaam naar boven gereden. Ik had gelijk een dejavu naar Bali. Daar reden kas en ik ook op dit soort weggetjes, uren lang. Toen we eenmaal de oude rubberfabriek naderde hebben we onze scooter geparkeerd en zijn we gaan lopen. Zoals beschreven; beekje over, door een klein dorp en berg omhoog. Al snel werd er gezwaaid naar ons en gevraagd wat we gingen doen. We vertelden dat we naar de waterval wilden lopen. Een aardige man wees naar zijn terrein en vertelde waar we heen moesten. We liepen door zijn achtertuin naar een beekje en begonnen daar onze klim.

Uitleg via internet was: pad naar boven volgen, ligt vol keien, op een gegeven moment naar links en dan zie je het wel. Nou bobbi en ik zijn gaan lopen en lopen en lopen maar konden geen waterval vinden. Uiteindelijk liepen we verkeerd, kon ik via mijn gps op mijn telefoon zien. Dus wij een ander pad ingegaan. Door het hoge gras. Het was best een aardige klim! Natuurlijk hadden we nog niet geluncht, super handig. Eenmaal op de top aangekomen hoorde we een waterval. We zijn op het geluid afgegaan en na 1.5 uur klauteren waren we bij de waterval. Daar werden we onthaald door een lieve hond! Bovenop de waterval hebben we een frisse duik genomen en onze crackers opgegeten. Daarna nog een paar foto’s gemaakt en genoten van het uitzicht.

Na een uur zijn we maar weer richting beneden gegaan aangezien de lucht inmiddels licht grijs was. De weg terug ging een stuk makkelijker. De lieve hond liep het hele stuk met ons mee. Daar was ik wel blij mee want door het hoge gras zag ik eerlijk gezegd het pad niet meer, haha. Gelukkig konden we nog wel geluiden horen van het dorpje beneden. De hond liet ons de weg zien, heel fijn en gezellig.

Eenmaal beneden aangekomen bij onze scooter zat er een man. Ik had al eerder gelezen dat je gewaarschuwd kan worden door een man beneden dat je niet zonder gids mag wandelen vanwege de “olifanten”. Ook nu zei deze beste man: hmm you’ve bin waterfall? There are elephants. Met wat geknik en gezwaai zijn we weggegaan, net op dat moment brak de regenbui los!! Heel langzaam berg afwaarts met onze poncho’s aan zijn we terug gereden. Een lange rit aangezien onze gehuurde scooter zeker niet is gemaakt voor bergweggetjes.

Eerst dacht ik dat de accu op was, maar na een tijdje hard op een rechte weg te hebben gereden zijn dat wel verholpen moeten zijn. Tijdens het gas geven gebeurde er niet veel, de scooter ging niet veel harder, alleen maar zachter. Helaas moesten we nog een hele berg op met dat ding. Bij elke bocht die we namen ging de snelheid van de scooter naar beneden waardoor we in iedere bocht bijna stil stonden. De scooter haperde continu. Uiteindelijk gebruikte we onze voeten erbij om onszelf omhoog te krijgen. Met nog geen 5km per uur reden we de bochten door. Hahaha. Ingehaald door vrachtwagens, auto’s en bussen. Volgens mij is die scooter zo gaar als het maar kan en totaal niet gemaakt voor 2 personen. Na 2,5 uur naderden we Ella. Pfffff snel de scooter afgeleverd, betaald en weggelopen!

[donnaopreis]

#9 ELLA | lopen over de 9arch bridge

Na een tuk tuk reis van ongeveer 2,5 uur waren we aangekomen in Ella. Het eerste wat ik dacht: koud! Ella ligt op 1000 meter hoog en bestaat uit een klein schattig relaxt dorpje met verschillende guesthouses en restaurantjes. Bij aankomst regende het. Eigenlijk wel lekker even wat afkoeling na al die hitte van de afgelopen dagen. Ons guesthouse lag net buiten het drukke dorp. Het uitzicht hier was super mooi. Hellemaal met de mist die tussen de bergen in hing.

Nadat we waren ingecheckt zijn we wat gaan lopen door de straten van Ella. Er heest een relaxte vibe en er zijn veel backpackers. Natuurlijk gingen we opzoek naar een goede cappuccino, deze vonden we al vrij snel!

De volgende dag zijn we vroeg opgestaan omdat we de little Adams peak wilden beklimmen. In Ella kun je veel verschillende bergen beklimmen om daarna te genieten van het fantastische uitzicht. Wij kozen voor de little adamspeak omdat de normale Adams peak onwijs druk schijnt te zijn. Zo druk dat je op de top naar boven ik de rij moet staan. De weg naar de berg was erg mooi. Wandelen tussen de thee plantages van Ella.

Daarna begonnen we onze klim naar boven. Het viel best mee en al snel waren we op de top! Een ongelofelijk uitzicht over de jungle van Sri Lanka.

Na dit spectaculaire uitzicht zijn we door gelopen naar de 9arch bridge. Deze brug is in 1913 gemaakt en bestaat geheel uit steen. Door de negen bogen is deze brug een enorm populaire spot voor toeristen en fotografen. Eens in de zoveel tijd (ongeveer om de 2 a 3 uur) paseert er een trein.

Eenmaal beneden bij de brug aangekomen staat het vol met fotograferende toeristen. Je kunt gewoon over het spoor heen lopen omdat de trein maar eens in de zoveel uur gaat. Ik vond het erg indrukwekkend. De kleur van de brug in combinatie met de felgroene jungle zag er super mooi uit.

Nadat we het wel gezien hadden op de brug zijn we via een stijl paadje naar boven geklauterd. Daar zat een klein schattig winkeltje waar ze ook juice verkopen. Onder het genot van een juice begon ons uurtje wachten op de eerst volgende trein. In de tussentijd waren we in gesprek geraakt met een Nederlands stel die ook al een tijd aan het reizen waren in Sri Lanka. Dit doodde de tijd gelukkig wel een beetje want na een uur kletsen hoorden we in de verte de trein aankomen. In de tussentijd werden door 2 politie mannen iedereen van het spoor gehaald. Met mijn camera in de aanslag wachtte ik totdat de trein de brug passeerde.

[donnaopreis]

#8 YALA | luipaard gespot!

Aangekomen in Thissamahara zijn we gelijk in onderhandeling gegaan met een tourmannetje die ons de volgende dag met een jeep door het yala nationaal park zou rijden. Natuurlijk vroeg hij veelte veel en zijn we gaan onderhandelen. In half gebrekkig Engels afgewisseld met wat Nederlands zijn we tot een deal gekomen. De volgende dag zouden we om 4.30 opgehaald worden bij ons hotel. Veel slaap hadden we dus niet.

De volgende ochtend werd er rond 4.00 al op onze deur geklopt dat de jeep klaar stond. Snel omgekleed en tassen alvast gepakt omdat we na het bezoek aan het park gelijk door zouden gaan naar het noorden. De jeep zat al aardig vol met mensen. Het was zo’n jeep waarvan de stoelen verschillende hoogtes hadden zodat iedereen iets kon zien.

Het was nog een half uurtje rijden naar het park. Al snel moesten we achteraan aansluiten bij alle jeeps. Daar hebben we tot 5.00 gewacht tot het park open ging. Eenmaal door de poort moesten we nog eens een half uur wachten. Onze chauffeur communiceert dan ook niet met ons wat en hoelang het gaat duren. Vol spanning en tot de de zon was opgekomen wachtte we totdat we weg konden gaan. Eindelijk rond 5.30 vertrokken we om vervolgens nog een keer in de rij te wachten!! Haha. Om 6.00 gingen we het park in.

We reden met een aantal jeeps achter elkaar. We hadden al wel gelezen dat dit zo was, dus had ik me er al bij neergelegd. De reden dat we naar dit park wilden is omdat de luipaard daar te zien is. Niet altijd maar soms heb je geluk! En wij hadden dat geluk! Na ongeveer 15 minuten rijden zagen we in de verte een haas keihard wegrennen. Dit betekende dat hij voor iets aan het vluchten was!!! Nog geen paar seconde later zagen we, van vrij dichtbij, een luipaard!!!!! Ik zag zijn kop en daarna een dikke staart! Onze jeep reed snel een stuk verder om de luipaard nog eens te spotten. En ja hoor daar liep die heel rustig en kalm de jungle in. Zo ontzettend gaaf om dit gezien te hebben. En dat in het eerste half uur van onze safari trip!!!

(Sorry voor de foto’s. Ze zijn gemaakt vanaf de camera, is niet anders)

De rest van de trip was super mooi. We hebben super veel vogels gezien en verschillende andere dieren zoals; wilde pauwen, buffels, olifanten, rare fretbeesten waarvan ik de naam niet weet. Het park zelf is echt heel groot. Zo begonnen we met veel jeeps en eindigen we met een paar!

Na een safari van ongeveer 7 uur werden we rond 12.00 weer netjes thuis gebracht. Moe maar zeker voldaan! Het feit dat we een luipaard hebben gezien is zo super gaaf!

Bobbi en ik hadden besloten dezelfde dag nog door te reizen naar Ella. Anders hadden we nog een hele dag in thissamahara en daar is naast safari niks te beleven! We hadden het wel gehad met de bus en hebben via het eettentje waar we op dat moment aten een aanbod gehad dat we gebracht konden worden met de tuk tuk voor een goede prijs. Nou daar zeiden we geen nee tegen. Met de backpacks op de achterbank en ons er tussen gepropt begonnen we aan een tuk tuk avontuur van 2.5 uur!!!

[donnaopreis]

#7 MIRISSA | Opzoek naar walvissen!

Na 4 dagen weligama waren we wel weer klaar met de surf. Het plan was om de volgende dag naar Mirissa te gaan om walvissen te spotten en daarna door te gaan naar thissamahara om daar het yala National park te bezoeken. We vonden het beide een lastig keuze of we wel of niet de excursie met de walvissen moesten doen. We wilden absoluut niet dat de walvissen zich bedreigd voelen. Daarom zijn we met de organisatie Raja and the Whales gegaan. Zij noemen zichzelf een ethisch verantwoorde organisatie. Ze gaan niet, zoals alle andere boten, als een malle achter de walvis aan. Ze blijven netjes op afstand en jagen de walvissen niet op. Dat klonk voor ons redelijk positief. Nog even dubbel gecheckt via tripadvisor en daar stonden dezelfde verhalen.

Om 5.30 werden we opgehaald door een tuk tuk mannetje die ons naar de haven van Mirissa zou brengen. Vanaf daar zouden we met een boot richting open zee varen om daar walvissen te spotten! Eenmaal aangekomen moesten we ons netjes inschrijven met onze gegevens. Daarna natuurlijk geld lappen en als een stel toeristen wachten op de boot. Dat wachten vond ik hellemaal niet erg omdat deze twee kleine doerakjes mij wel konden vermaken.

Eenmaal op de boot moesten we allemaal verplicht een zwemvest aan, heel charmant. 

Daarna kregen we kort een uitleg over wat ons te wachten staat en de kans om een walvis te zien niet altijd 100% is. Daarna werd ons verteld dat de golven vrij groot waren en dat zeeziekte voor kan komen. Daarom kregen we allemaal een pilletje promethazine. Top!

Onderweg was het afwachten en voornamelijk niet zeeziek worden. Gelukkig gebeurde dit niet. Na ongeveer 3 uur varen zagen we de eerste dolfijnen rondom onze boot zwemmen, heel tof!

Op een gegeven moment zagen we in de verte een groep boten continu links en dan weer rechts op varen. Waarschijnlijk zaten ze achter een walvis aan... wij gingen rustig op de boten af in een langzaam tempo. Terwijl de boten voor ons vol gas alle kanten op vaarden. De gids vertelde dat er 1 walvis is gespot dichtbij de kust. We zouden rustig afwachten totdat andere boten weg zouden gaan. Na ongeveer anderhalf uur waren de 11 boten die er lagen verlaagd naar 4 boten. Langzaam vaarde we richting de andere boten en was het afwachten totdat we wat uit het water zouden zien spuiten. Al snel zagen we in de verte wat uit het water spuiten. Langzaam vaarde we ernaartoe en een paar minuten later zagen we een grote glibberige ronde rug van een blauwe walvis!!!! Onwijs vet. Zo hebben we hem een stuk of 8 keer uit het Water zien gaan. Deze walvissen blijven ongeveer tussen de 7 en 10 minuten onder en komen dan boven om adem te halen.

Deze beesten zijn echt enorm groot. Ze kunnen gemiddeld tussen de 25 en 30 meter worden! Een jong is al vanaf de geboorte zo’n 7 meter lang. Echt onwijs gaaf om dit te mogen zien vanaf een afstand.

(Hier een foto van een foto. We hebben geen laptop mee dus kunnen de foto’s niet op een computer zetten)

Na deze boottrip zijn we gelijk door gegaan naar de bushalte om vanuit daar met de locale bus naar het National park Yala te gaan. We wilden graag met de locale bus reizen. Dit is makkelijk en ook nog eens heeeeeel goedkoop. Al snel stonden we in de brandende zon bij Een bushalte. Gelukkig zijn er lieve locale mensen die ons helpen en de weg wijzen. Nu was dit ook het geval. Twee aardige mannen wuifden naar ons dat we in de eerstvolgende bus moesten gaan zitten. Dit deden we braaf met onze backpack naast ons op de stoel. Dit ritje zou in totaal 4 uur duren. Pfff als ik maar niet hoef te plassen was mijn eerste gedachte. Als je maar hard genoeg zweet hoef je ook niet meer naar de wc.

Tijdens onze busreis kwamen we erachter dat we nog geen eens gegeten hadden. Gelukkig komt er bij ieder busstation, waar je iets langer stil staat, mannetjes de bus ik die water en eten verkopen. Gelukkig ook nu. Deze beste man had een heerlijke snack bij zich. De naam ben ik even vergeten maar het is gemaakt van linzen, kikkererwten, kruiden, masala en anijszaad.

Na 4 uren rijden in de bus kwamen we aan in Thissamahara. Hier zijn we gelijk een hotel ingedoken met WiFi en eten. We hadden zoveel trek en moesten ook nog eens een hotel boeken. Meestal hebben ze op dit soort plekken alleen fried Rice of noodles.

[donnaopreis]

#6 WELIGAMA 2 | Een verjaardagsfeestje!

Na heel veel chillen in Weligama was het tijd voor een feestje want Bobbi is jarig!

Zoals gewoonlijk gingen we naar het strand. We hadden al een vaste plek op het strand bij een surfschool met hele lieve en chille sri lankezen. Ze hebben ons veel verteld over hun cultuur en manier van leven. Men werkt hier van 6.30 tot 19.00 op een dag. Ze wonen allemaal thuis totdat ze getrouwd zijn. En het is een grote familie waarin iedereen elkaar respecteert en familie voor elkaar is!

Zo wilden ze heel graag bobbi haar verjaardag vieren. 1 van de jongens kwam aan met een heuse chocolade taart. Ik wist niet eens dat ze die hadden. De taart stond inmiddels al een uur in de zon te branden.

Na dat uur werden we geroepen en kreeg Bobbi het mes overhandigd waarmee ze de taart aan moest snijden.

Terwijl Bobbie de taart aan sneet begon iedereen in volle teugen te zingen. Daarna moest bobbi de taartpunt met haar hand pakken en er een hapje vanaf nemen, daarna moest ik dat doen. En van dezelfde punt moest bobbi iedereen een hap van de taartpunt laten nemen! Pas daarna kon de rest van de taart verdeeld worden.

Op het moment dat we een hap van de punt namen werd er een stuk taart in ons gezicht gesmeerd! Daarna werd iedereen ondergesmeerd en werd het een groot taart gevecht! Op de een of andere manier is de hele taart ook nog eens op gekomen. Haha. Daarna zijn we de zee in gerend omdat alles onder de chocolade zat!

In de avond zijn we met een aantal locale mensen naar de wijnbar gegaan en hebben we daar arrack gehaald (sri lankeze wodka?). Deze hebben we gezellig met zn allen op lopen drinken. De volgende dag op het strand aten we swarama (een wrap met groente) en een soort gefrituurd goedje met pittige gekruide groenten erin.

Ik wil nog even zeggen dat Weligama een onwijs fijn en leuke plek is. Je hebt er van alles in de buurt. Zo aten wij de ene keer een curry en de andere dag een veggie burger met patat! Ohja en elke ochtend keken we uit naar dit heerlijke ontbijt:

[donnaopreis]

#5 WELIGAMA | het echte verhaal achter de stilt fishermen

Einde van de ochtend stonden we weer op het station van hikkaduwa opweg naar weligama! In weligama is het de bedoeling dat we voornamelijk gaan chillen, chillen en surfen. De treinreis naar weligama was super relaxt. We konden zitten en hadden mooi uitzicht onderweg. We reden met de trein een groot stuk langs de kust en door verschillende kleine dorpjes.

Eenmaal aangekomen in weligama liepen we als echt backpackers naar ons hostel. Ons hostel was mega hip!! 

4 jaar geleden hebben 3 reizigers dit hostel opgezet omdat er nog geen hostel in weligama was. Alles aan dit hostel was uitgedacht. De kamers, de indeling, het eten en voornamelijk de cappuccino. We voelden ons al snel thuis in dit hostel.

Elke dag wakker worden, cappuccino en naar het strand om te surfen. Bobbi heeft hier een paar surflessen genomen en ik ben een beetje gaan stoeien met mijn surfplank in de zee. De dagen op het strand waren heet dus afkoeling was heerlijk.

De tweede dag hadden we het briljante plan om opzoek te gaan naar de stilt fishermen. Dit zijn de welbekende vissers op de stokken in zee. Vol goede moed stonden we om 5.00 op om de mannetjes te kunnen zien. Op het internet hadden we al een heel verhaal gelezen van een of andere geheime spot waar ze zouden zitten. We hadden goede hoop. Al snel vonden we een tuk tuk man die ons voor 200 roepies (1 euro) wilde brengen. Na een stukje lopen langs de zee kwamen we aan bij de plek. Wat denk je; alles leeg!! Geen visser te bekennen.

Al snel werden we aangesproken door een locale jongen die vroeg of we opzoek waren naar de fishermen. Het eerst wat hij zei; you have to pay money to them. Dit hadden we al gelezen maar snapte niet zo goed wat hij bedoelde met betalen omdat er niemand was. Al snel vertelde de jongen dat hij 3 mannen gaat halen.. halen??? Bobbi en ik keken elkaar aan maar de beste man was al weg. Na 10 minuten kwam hij terug met 3 oude mannetjes die een hengel in hun hand hadden. Gaan we nu serieus betalen om een foto te maken van iets dat in scène is gezet? Even ging alles tegen mijn gevoel in! Ik was verbaasd en vroeg aan de locale jongeman of dit altijd zo gaat als er toeristen komen. De jongen vertelde dat het off season is. Alleen in november en december is het sardien seizoen. Pas dan komen alle vismannen naar zee om daar te vissen. De andere maanden is de vangst nihiel waardoor er weinig tot geen vismannetjes te zien zijn. Het seizoen in het zuid- westen duurt wat langer maar ook daar moet iedereen betalen om een foto te nemen

Inmiddels stonden er al 3 mannetjes voor mijn neus die wel even wilden poseren voor de foto. Met een iet wat dubbel gevoel begon ik de onderhandeling. Bobbi en ik hadden overleg gehad en besloten het gewoon te doen. Ook voor de ervaring en omdat we er nu toch waren + de zonsopgang met deze mannen maakte het 100x mooier!!! Na een Onderhandeling waarin ze erg hoog inzette en ik de helft vanaf heb kunnen praten begon de fotoshoot. Het was een prachtig gezicht! Het hele strand voor ons alleen zonder andere toeristen en met 3 vissende mannen. Wel in scène gezet maar daar kom ik doorheen kijken.

Aan het einde van de sessie spraken we nog even na met de locale jongen. Hij geeft aan dat ze dit altijd op de manier doen. Hij is er blij mee want door de toeristen te laten betalen kan hij zijn familie weer wat meer helpen. Aan het einde wilde hij ook het geld niet aannemen en moesten we het geven aan de vissers. Daarna ging de locale jongen weg.

Erg bijzonder om dit zo mee te maken. Zo leer je weer onwijs veel van de cultuur en hoe bepaalde dingen werken. Vanuit ons hostel kon je ook deze mannen zien voor veel geld. Waarschijnlijk is dit ook allemaal in scène gezet! Kortom het heeft prachtige plaatjes opgeleverd!

[donnaopreis]

#4 GALLE | even terug in Europa

Het is onze laatste dag in hikkaduwa. Het is hier goed vertoeven zo tussen de palmbomen met kokosnoten. Het plan is om de hele middag bij het zwembad te chillen en einde van de middag richting Galle te vertrekken en daar de avond door te brengen!

Bij het zwembad hebben we al snel aanspraak met twee meiden uit België. Zij hebben net 3 maanden door Azië gereisd waarvan 3 weken in Sri Lanka. We hebben ze om tips gevraagd. Altijd handig! Het zwembad is trouwens heerlijk! Lekker afkoelen in de hitte. Het is hier 35 graden!

Rond 15.30 vertrokken we met vol goede moed naar Galle. We hadden al gelezen dat de lokale bus een hele uitdaging en avontuur is. Dit wilden wij natuurlijk niet missen! Bobbi en ik waren al aan het bedenken wat de gebruikelijke wijze is om op de bus te stappen. Echtebusstations waren er niet. Gelukkig hielp een man ons en vertelde dat we naar de bus moeten zwaaien zodra wij er een zagen. Net op dat moment kwam er een bus aan rijden en de beste man zwaaide uitbundig naar de bus. Een stukje verderop stopte de bus en konden we opstappen.

De bus was mooi versierd met het thema: roze!!! Allerlei tierelantijntjes zoals knipperende boeddhabeelden en andere kleurtjes. Al snel kwam een mannetje in de bus ons geld innen. 80 roepie! Omgerekend 41 cent voor twee personen dus reken maar uit hoe goedkoop het ritje per persoon was! Natuurlijk zaten er een paar locals in de bus die ons 40 minuten lang starend aan hebben gekeken. Erg grappig. De rijstijl van de chauffeur was ook niet al te prettig. Echt op zijn Aziatisch. Last minute remmen, inhalen op de gekste plekken, spookrijden, met twee bussen naast elkaar rijden terwijl er tegenliggers aan komen en tijdens al deze capriolen die de chauffeur uithaalden werd er ook nog eens fulltime getoeterd. Nou als ik op mijn fietsje of scooter ernaast had gereden had ik al 5x een hartaanval gekregen en mijn stuur los gelaten van de schrik!

Eenmaal aangekomen in Galle werden we, terwijl de bus leeg was, persoonlijk naar de ingang van het bekende Galle fort gereden. Ondertussen werd en stiekem een selfie gemaakt door de chauffeur met ons op de achtergrond.

Galle heeft een hoop geschiedenis waarin Nederland een grote rol heeft gespeeld. In de 17de eeuw bouwde de VOC hun fort in Galle. Het fort staat op de Unesco Heritage lijst en hierdoor is de bouwstijl van die tijd bewaard gebleven. Dit zie je gelijk terug zodra je het fort binnen komt. Het leek even alsof we in Europa door de straten liepen. Kleine schone straatjes met Nederlands straatnamen. De winkels en restaurants zijn allemaal hetzelfde aangekleed.

In Galle bevinden zich verschillende culturen. Zo is er een moskee, een tempel en een oude (Nederlandse) kerk! Het fort zelf heeft in 2004 de tsunami overleefd.

Later ik de avond begon het keihard met regenen. Onze eerste echte regenbui met keiharde onweer. Er zat niets anders op dan schuilen in een eettentje. Toen het eenmaal weer droog was zijn we lekker wat gaan eten. We vonden al vrij snel een lekkere curry voor een mooi prijsje. Zo zijn we eigenlijk van tentje naar tentje gegaan en hebben we de avond afgesloten met een lekker ijsje!!

Op de terugweg naar hikkaduwa hadden we weer de bus genomen. Onderweg zagen we af en toe een busstation maar er zat totaal geen logica in het in en uitstappen van de bus. In de bus zit een bel aan een touw waar je aan kunt trekken. De bus stopt dan, althans dat dachten we. Mensen trokken aan deze bel maar de bus rijd dan nog vrij ver door en dan pas stopt die. Soms stopt de bus gelijk na de bel. Kortom: wij snapten er niets van!!! Waardoor wij ook veel te ver zijn gereden, het stadje waar wij verbleven zelfs uit zijn gereden omdat de beste man niet stopte na het bellen. Uiteindelijk zijn we gedropt ik de middel of nowhere. Teruglopen was geen optie vanwege het verkeer en geen licht! Al snel spotten we een tuk tuk die ons naar ons hotel heeft gebracht.

[donnaopreis]

#3 HIKKADUWA | onze allereerste treinreis

Vol goede moed ging onze wekker om 5.30. We wilden graag optijd bij het station zijn zodat we de trein naar hikkaduwa niet zouden missen. Rond 5.55 liepen we de straat in opzoek naar een tuktuk die ons naar het station zou brengen. Die vonden we al vrij snel. Voor 100 roepies (omgerekend 50 cent) werden we naar het station gebracht. Eenmaal aangekomen op het station (6.05) reed de trein naar Colombo voor onze neus weg! De eerstvolgende ging een uur later. Van het hele trein schema klopte dus geen reet!

Rond 7.15 kwam de trein langzaam aan op het station. Het eerste wat ons opviel was dat de trein supervol zat. Dat werd staan! 

We hadden het idee dat de reis naar Colombo zo’n 45 minuten duurde. Nou verdubbel dat maar want we zaten in een locale stoptrein! Hij reed langzaam en zat vol met alleen maar locals. Het was proppen. 3 mensen eruit en 10 erin.

Na bijna 2 uur kwamen we aan in Colombo. Hier hadden we een overstaptijd van 1,5 uur. Omdat we nog niet hadden ontbeten en bobbi en ik ons al vrij flauw en trillerig voelde (niet gek na een reis van 2 uur tussen de bezweten locals) zijn we snel een tentje ingedoken, op het station, waar ze gevulde rotti broodjes verkochten. Erg lekker en pittig!

Na een toffe treinreis van 2 uur, in de 2de klas, kwamen we aan in hikkaduwa. Als echte schrale backpackers liepen we naar ons hotel en wezen we alle tuk tuk mannetjes af die ons een rit aanboden. Het resort waar we zaten was mooi, met een zwembad en een mooie fijne kamer. Tot nu toe hebben we alleen nog maar in kamers met fan geslapen en slaan we tactisch de airco over! Anders wennen we nooit aan de hitte.

Hikkaduwa heeft een lang strand waar je kunt surfen en gezellig op het strand kan eten. Het surfen heeft plaats gemaakt voor een verfrissende duik in de zee! De eerste dag in hikkaduwa bestond uit een middagje strand met aansluitend een lekkere dinner in een beachbar. Daar aten we vers fruit, 2 curry’s en een enorm lekkere chocolade Banana smoothie met als toetje een echt LION biertje!

[donnaopreis]

#2 NEGOMBO | acclimatiseren in negombo

Negombo. Een leuk stadje in het westen van Sri Lanka. We hebben hier 2 nachten geboekt. Naja een daarvan was een halve ochtend!

Eenmaal wakker geworden van onze lange vliegreis zijn we, natuuuuuurlijk, op het allerheetst van de dag negombo gaan verkennen. We kwamen er al snel achter dat op de eerste dag, lopen door een drukke straat, met 35 graden en met een jetlag niet echt de beste optie was. Daarom zijn we maar snel gevlucht naar een ijssalon om wat af te koelen. Daarna zijn we naar een theebar geweest waar je lekkere zelfgemaakte thee kan drinken.

Later op de dag zijn we opzoek gegaan naar een treinstation omdat we de volgende dag naar hikkaduwa wilden gaan. 

Dit treinstation hadden we gevonden. Daar wat informatie gevraagd over welke trein waarheen gaat en wanneer. We zouden de volgende dag om 6.30 de trein naar hikkaduwa nemen.

Negombo is een klein stadje met een aantal winkeltjes en restaurantjes. Niet heel veel bijzonders. Na een klein middagdutje zijn we opzoek gegaan naar avondeten. We belandden in een leuk tentje waar je voor omgerekend 3,75 vijf hele lekkere sri lankeese curry’s kon eten. Na een gevuld buikje zijn we weer richting ons guesthouse gegaan. Zo typisch Aziatisch dat ze tijdens het inchecken ook niets van een paspoort willen zien en je gewoon naar je kamer sturen.

Echt een cultuurshock hadden we niet. We konden al gauw wennen aan alle hectiek en starende ogen.

[donnaopreis]

# 1 SRI LANKA | Eerste hulp in het vliegtuig

31 maart 2018 stapte ik in het vliegtuig naar Azië. Alsof ik nog niet genoeg van Azië heb gezien. Dat klopt! Dit land staan namelijk nog steeds op mijn Bucket lijstje van landen waar ik graag heen wil; SRI LANKA. en dit keer niet met mijn lieve vriend maar met Bobbi. Wij leerden elkaar kennen tijdens de opleiding pedagogiek waarin we een half jaar stage hebben gelopen op curacao.

Spannend, spannend, spannend. Ik mag weer naar Azië, olee. Na een emotioneel afscheid op het vliegveld :’) vertrokken Bobbi en ik naar de vertrekhallen van Schiphol. Daar ging ons vliegtuig om 11.25. Ietwat zenuwachtig stapten we het vliegtuig in. Stoel nummer E rij 41. De vlucht was een makkie. Eerst 8 uur en daarna een overstap in Mumbai. Naja een makkie.. Tijdens de helft van de vlucht hoorden we gegil en zagen we een paar mensen van hun stoel weg springen, daarna hoorde ik “we need a doctor!!” Ik ben dan wel geen dokter maar wel een lieve zuster die eerste hulp kan en wil verlenen. Zonder na te denken sprong ik over Bobbi heen en zag een man op de stoel zitten; wit, bezweet, koud, kaakklem, urine laten lopen en hij was aan het gaspen. Ondertussen was zijn vrouw een poging aan het doen voor een wilde hartmassage met 1 hand. Mevrouw maar even weggestuurd want dat helpt natuurlijk niet. Samen met een inmiddels gearriveerde dokter de beste man plat gelegd en hartslag gevoeld. Deze was er gelukkig nog. Al snel daarna kwam de man bij. Even schoot door mijn hoofd dat ik mijn allereerste reanimatie in het vliegtuig zou hebben! Gelukkig hoefde dit niet. Controles bij de man uitgevoerd en ben nog een hele tijd bij hem gebleven. Later zag ik pas dat zijn broek nat was en die van mij ook een beetje doordat ik tegen de man aan moest leunen anders viel hij van de rij stoelen. Al met al is dit goed gekomen en is hij in de gaten gehouden. Vrouwlief was goed geschrokken. De vrouw in het vliegtuig naast me vond me een held, hihi.

De reis verder verliep enorm snel. Het vliegtuig eten was mega lekker (Indiase curry met rijst) en de films die ik keek waren goed. Haha. Er was wel wat stress in de tent omdat de vrouw naast ons aangaf dat we voor Mumbai een transfer visum nodig hadden. Dat was gelukkig niet het geval.

Na 8 uur hadden we een overstap op Mumbai. Oftewel; WELKOM IN INDIA. Een grote chaos bij de transferbalie. Mensen werden alle kanten op gewezen. Sommige van hen werden verwezen naar de balie en moesten daar achter gaan staan wachten (op de plek waar de mensen zitten). Anderen werden weggestuurd. Er was totaal geen structuur, alles duurde lang en het was chaotisch. Klinkt wel zoals India. Eenmaal bij de tassencontrole werden we afgekafferd dat we onze vesten uit moesten doen en alles in onze tas. Daarna werd ik meegenomen naar een hokje met gordijntjes en werd ik daar door een zeer norse dame gefouilleerd. Er kon geen lachje vanaf en ze stuurde me met een handgebaar weer weg..

De vlucht van Mumbai naar Colombo ging vrij snel en soepel. Na 2 uur vliegen waren we in Sri Lanka. Moe van de hele reis en het tijdsverschil (Nederland 0.00 en Sri Lanka 4.30) gingen we opzoek naar een tuk tuk die ons naar ons hostel wilde brengen. Na heel wat onderhandeling over de prijs hadden we hem eindelijk zover om ons voor 600 roepies (ongeveer 3 euro) naar ons hotel te brengen. Topdeal! Bij ons guesthouse aangekomen moest ik moeder Teresa eerst wakker maken. Zij verwees ons naar onze kamer. Daar ploften we op bed om 6.00 in de ochtend. Lekker zweten onder een draaiende fan.

[donnaopreis]

#2 MALEDIVEN | Wegdromen in een watervilla op een resort eiland 

Yes, eindelijk is het zover en ga ik nog een bucketlist item van mijn lijstje schrappen. Je kent het wel de mooie -bijna onwerkelijke- plaatjes die te vinden zijn in reisboeken en op het internet. Eilanden met parelwitte stranden en azuurblauw water wat er zo gephotoshopt uitziet dat het moeilijk te geloven is dat het echt bestaat. Maar jongens; het bestaat echt en wij zijn het levende bewijs!

Ten eerste wil ik jullie vertellen dat dit een van de mooiste plekken op aarde is als het gaat om stranden, palmbomen en het ultieme Malediven gevoel. Maar voordat ik jullie nog meer jaloers ga maken begin ik even van voor af aan. Het resort dat we hadden geboekt biedt alleen maar transport aan via hun watervliegtuig die je ophaalt vanaf de hoofdstad en hier ook weer naartoe brengt. Aangezien Kas en ik als vrij dicht in de buurt van dit mooie pareltje zaten moesten wij een ander vervoer zien te fixen. Gelukkig hadden we al vrij snel een goede deal gevonden met de eigenaar van het guesthouse waar we verbleven. Voor ongeveer 75 euro per persoon bracht hij ons naar het eiland en haalde ons drie dagen later ook weer op. Voordat we op de boot stapten hebben we onze mooiste kleding aangetrokken en heeft Kaspar nog snel even zijn baard bijgeknipt. Want we gaan toch wel naar een eiland waar mensen heel veel geld hebben en waar het op en top luxe is. We kunnen moeilijk aankomen in onze afgesleten backpackers kleding. Vol goede moed en met heel veel zin stapten we op de boot richt het resort eiland: Drift Thelu Veliga Retreat. 

Het bootritje duurde nog geen twintig minuten toen we aankwamen bij het resort. Het eerste wat in mij opkwam was: wat is het klein, schattig en mooi. Precies wat ik in mijn hoofd had. We werden vriendelijk ontvangen door een Russische dame en haar knecht en begeleid naar de receptie. We kregen een vers fruitdrankje en een frisse koude handdoek om onszelf op te frissen. Mijn god, ik was beland in paradijs! Na het inchecken werden we begeleid naar onze kamer. In eerste instantie hadden we voor de eerste twee dagen een beachvilla gehuurd en we wilden onze reis afsluiten in een echte watervilla. De  beste man bracht ons gelijk al mee naar de watervilla met de mededeling dat de beachvilla’s allemaal al vol zaten. We mochten natuurlijk niet klagen maar ons plan om onze reis af te sluiten in een watervilla viel wel in duigen. Maar natuurlijk hadden we niets te klagen want zodra de deur werd opengedaan belandde ik in een sprookje. Een sprookje waarbij alles wat je maar droomt werkelijkheid wordt. De inrichting van onze kamer, de stijl, onze badkamer het was allemaal perfect en ik had er geen woorden voor! We hadden zelfs een echt nespresso apparaat en de cupjes werden twee keer per dag bijgevuld 

Het moment dat ik onze ‘’terrasdeur’’ opendeed viel mijn mond open van verbazing. We hadden gewoon onze eigen privé achtertuin met eigen steiger, ligbedden en noem maar op. Met een verse kop koffie hebben we genoten van het mooie uitzicht. 

Het eiland zelf is enorm klein. Het is zelfs zo klein dat je een rondje kan lopen in 5 minuten. In totaal heeft het eiland plek voor 30 huisjes en is er 1 gemeenschappelijk restaurant waar wij elke ochtend ontbijten en avondeten. Het ontbijt was in een woord: Heerlijk! We aten verse yoghurt met muesli en allerlei verschillende soorten noten. Ik was de gehele ochtend alleen maar aan het zeggen, wauw caswenoten, hmmm pistaschnootjes, ooooh echte yoghurt, hmmm gedroogde abrikozen. Het was natuurlijk wel een bijzonder moment omdat we al een jaar lang niet zo’n lekker ontbijt hadden gegeten met alles erop en eraan. Er ontstond een heuze smaakexplosie in mijn mond van de verschillende soorten kruiden en smaken. Elke ochtend was een feestje.

Maar ook de avonden waren een feestje. We aten elke avond buffet maar omdat we geen vlees eten konden we een aanvraag indienen bij de kok die dan een custom-made gerecht voor ons klaarmaakte. We konden dus kiezen uit alles! Bij het buffet hadden ze verse broodjes, verse (echte!) Franse kaasjes en het lekkerste van alles; de toetjes! Ze hadden zo onwijs veel keus uit toetjes. Zo aten we in een avond: witte chocoladetruffels, cheesecake, creme brûlée, chocolademousse, appeltaartje, witte chocolade brownie en gekarameliseerde taartjes. 

Helaas brak de dag aan dat we moesten verhuizen naar een villa op het strand. Natuurlijk is dit geen straf maar om weer onze koffers in te pakken en naar een andere kamer te gaan hadden we eerlijk gezegd niet zo’n zin in. We gingen naar de receptie om te checken wanneer we over moesten. Tot onze grote verbazing zei de man achter de receptie: ‘’hello, we have a problem. We will have to keep you in the watervilla. Is that satisfactory for you?’’. Waarop Kaspar antwoordde: uuuh.. that’s not a big problem! We konden dus gewoon in de watervilla blijven. Het mooiste van dit verhaal is nog dat het verblijf in een watervilla aanzienlijk duurder is dan de beachvilla. We kregen dus zeker waar voor ons geld! Om dit te vieren heb ik gelijk het bad gevuld en ben ik keihard gaan chillen en genieten van het mooie uitzicht vanuit het bad.

Elke keer als ik de deur achter me dichttrek kwam ik in een klein paradijs. Lopen over de steigers van de watervilla’s en kijken naar het mooie strand gaf zoveel rust en ontspanning. Het was letterlijk een plaatje en ik kon dan ook niet ophouden met foto’s maken.

Het water is rondom het eiland super blauw en je kan je ogen er niet vanaf houden. Daarnaast wilden we echt zoveel mogelijk uit dit verblijf halen dus hebben we op elke plek in de zee gezwommen, overal gelopen waar je kon lopen en hebben we goed gebruik gemaakt van ons achterterras. In de avond liepen we altijd even een rondje op de pier om vissen te spotten. Zo ook op dag twee toen we ontzettend geluk hadden en een school van zes eagle ray’s onder en rondom de pier zwommen. Ik had nog nooit in mijn leven een eagle ray gezien tot dit moment. Het was zo bijzonder om dat te mogen zien omdat deze beesten vaak moeilijk te spotten zijn en al helemaal niet in een groep. We hadden dus ontzettend geluk. Dit geluk hielden we vast tot de volgende dag want toen Kas en ik op ons terras stonden zag ik in de verte precies achter het rif een school dolfijnen (ongeveer 6) zwemmen. Ze gingen erg langzaam en af en toe zag je er een paar bovenkomen, echt geweldig! 

Ik bleef op het eiland alleen maar rondjes lopen omdat ik het zo onwerkelijk vond dat we nu echt een bucketlist item aan het doen waren. Voor ons was dit de perfecte afsluiting van een jaar reizen. Op dit eiland konden we veel dingen verwerken van de afgelopen tijd en ook langzaam laten beseffen dat we een week later weer in Nederland zouden staan. Zo dronken we elke ochtend onze kop koffie, in onze fancy badjassen, op ons privé terras met een schitterend uitzicht.

Het verblijf op een resort eiland op de Malediven is niet bepaald goedkoop. Sommige resort eilanden betaal je voor een watervilla al ruim 1200 euro per nacht. Gelukkig was dat bij ons niet zo extreem duur en hadden we via de website een redelijke deal gevonden. Conclusie was dat we onze laatste maandbudget er in drie dagen nog even doorheen gingen knallen. We zijn niet all the way gegaan want we hadden namelijk geen lunch inbegrepen. We lunchten daarom elke dag met instant noodles die we hebben meegesmokkeld vanuit het andere eiland. Op deze manier bespaarden we onszelf toch nog wat geld. 

Conclusie van dit verhaal: ik vond het geweldig! Ik heb extreem kunnen chillen in luxe na een jaar lang onderweg te zijn geweest. Ik heb intens kunnen genieten van het heerlijke eten dat elke dag werd geserveerd. Ik heb weer een bucketlist item af kunnen strepen en ik heb ongelooflijk genoten van al het moois om me heen. Het besef is gekomen dat we over een paar dagen toch echt naar huis gaan. Rond 13.00 werden we weer netjes opgehaald en teruggebracht naar het eiland Omadhoo. Bye bye Malediven je was GEWELDIG!!

[donnaopreis]

#1 MALEDIVEN | De malediven op een budget!

YES, we gaan naar de Malediven. Maar hoe? Nou heel makkelijk: met een vliegtuig en boot en een hele tas vol instant noodles. De Malediven staan bekend om zijn mooie plaatjes op het internet en in reisboeken. Daarnaast wordt het gepromoot alsof het niet te betalen is en alsof men alleen maar vakantie kan vieren op een van de dure resort- eilanden.

Gelukkig hebben Kaspar en ik wat onderzoek gedaan en kwamen erachter dat de Malediven ook heel gemakkelijk op een budget manier te doen is. Natuurlijk zijn de Malediven niet zo goedkoop als andere Aziatische landen maar als je wilt kun je het redelijk betaalbaar houden. Wij hebben onze eerste nacht via airbnb doorgebracht bij een heel lief gezin in de hoofdstad van de Malediven namelijk Male. Oke, oke we sliepen wel met z’n tweeën in 1 bed maar voor 30 euro per nacht was het het goedkoopste dat we konden vinden. De hoofdstad Male is te bereiken met de publieke veerpont vanaf het vliegveld en kost omgerekend 60 eurocent per rit. Male zelf vonden we erg groot en volgebouwd.

We hebben een middag door de stad geslenterd en zijn tot onze verbazing verschillende hippe koffietentjes tegengekomen. Zo vonden we Meraki Coffee Roasters. Een hip tentje met alles wat erbij komt kijken. Voor een koffie betaalden we hier omgerekend 5 euro per persoon. Niet goedkoop maar als je eenmaal zin hebt in koffie dan kun je niet meer terug. 

Ook vonden we een hip bakkertje waar ze belegde bruine broodjes, croissantjes en andere soorten zoetigheden verkopen voor een normale prijs. Nadat we in de hitte hadden rondgeslenterd werd het tijd om de publieke speed ferry te pakken richting het eiland: Omadhoo. Het eiland is onderdeel van Ari Atoll en ligt in het zuiden van de Malediven. Voor deze speedferry betaalden we rond de 20 euro per persoon voor een rit. De tocht duurde ongeveer anderhalf uur en was erg comfortabel met lekkere zachte stoelen.

Eenmaal aangekomen op het eiland werden we vriendelijk ontvangen door Ismael, de eigenaar van de 3 guesthouses die er op het eiland staan. Onze bagage werd netjes meegenomen naar onze kamer. We hadden alleen een kamer met ontbijt geboekt omdat full board (met lunch en diner) voor ons erg duur werd en er waarschijnlijk alleen maar vis geserveerd werd wat wij dus niet eten. We hadden daarom het briljante plan om een hele voorraad aan instant noodles, crackers en potten pindakaas en chocopasta mee te nemen.

Ik had hier en daar al gelezen dat op het eiland wel een aantal restaurantjes (lees plastic stoelen) aanwezig zijn, bedoeld voor de locale mensen. Ons idee was dat als deze mensen voor lokalen kunnen koken dan kunnen ze waarschijnlijk ook iets lekkers voor ons in elkaar flansen. En dat is gelukt! We hebben een jongen gevonden die elke avond voor ons een lekkere gekruide nasi klaarmaakte geserveerd met verse papadum. Daarnaast hebben we gevraagd of hij ook niets van vegetarische samosa kon maken en ook dit heeft hij elke avond speciaal voor ons voorbereid. Natuurlijk komt de rijst na 7 dagen wel je neus uit maar daar betaalden we dan wel 2,50 per persoon voor i.p.v 15 euro voor het diner in het guesthouse waarvan we de helft niet zouden kunnen eten. Het eiland zelf staat vol met huisjes alleen van wat wij hebben gezien is de helft nog niet af. Er staan veel panden in de stijgers en overal op straat ligt wel bouwmateriaal. 

Het strand wordt door de locals goed schoongehouden. Elke dag worden de paden geharkt en worden de bladeren verbrand. Wat je veel ziet op het eiland zijn de zelfgemaakte stoeltjes waar de locals van het eiland overdag in chillen.

Het geloof op de Malediven is over het algemeen moslim. Ook op dit eiland is moslim het standaard geloof. Zo heeft het eiland al twee moskee’s en zijn ze moskee nummer drie nog aan het bouwen. Vanwege dit geloof is het ook verboden om met bikini op het strand te liggen. Schouders en knieën moeten bedekt zijn. Aan de ene kant begrijp ik dat goed maar aan de andere kant is het ontzettend zonde omdat het eiland een heel mooi strand heeft waar veel mensen naartoe gaan om vakantie te houden. Daarom hield niet altijd iedereen zich aan deze regel en werd er gewoon gezond. Het strand is echt ontzettend mooi met een uitloop naar de zee. Verder is het eiland erg groen!

Het guesthouse bood gelukkig goedkope duiken aan en in totaal hebben we er zes gedaan met andere duikers. Helaas moet ik bekennen dat het koraal op veel plekken ontzettend dood is. Verder zijn er wel onwijs veel visjes en groot spul. Daarnaast is het duiken op de Malediven wel voor ervaren duikers aangezien de stroming intens heftig is. Mijn eerste duik vond ik daarom erg eng. Ik werd onder water alle kanten op geslingerd, mijn mondstuk werd uit mijn mond getrokken en ik kon mezelf nauwelijks ergens aan vasthouden. Heel leuk was de eerste duik dus niet. De duiken daarna waren gelukkig wat meer relaxt. 

Op een dag zijn we naar mantapoint gevaren, dit was z’n twee uur varen. Onderweg zagen we echt de mooiste kleine eilanden en zwommen er dolfijnen naast de boot die een klein showtje weg gaven door uit het water te springen en een beetje te spelen, heel gaaf. Bij mantapoint zagen we super grote manta’s. De duik bestond eigenlijk alleen op de bodem liggen en kijken. 

De tweede duik van deze dag gingen we naar een random plek. We hadden allemaal geen idee wat we konden verwachten. Eenmaal in het water was er ontzettende stroming en moesten we gelijk zo diep mogelijk. Daar hebben we ons vastgegrepen aan het koraal en voor dat we het wisten waren we omringt door 8 haaien (white tips, black tips en grey shark). De haaien die ik tijdens deze duik had gezien zijn wel een van de grootste die ik tot nu toe heb gezien. Er waren er zoveel en ze waren intens nieuwsgierig waardoor ze vrij dichtbij kwamen. Het allermooist aan deze duik is dat ik tijdens de gehele duik (64 minuten) dolfijngeluiden (echolocatie) heb gehoord. Ik hoorde continu hoge piepen en geklepper van de dolfijnen. Dat betekende dat ze dus dicht in de buurt zaten. Helaas hebben we deze niet gezien. 

De andere dagen op het eiland hebben we chillend doorgebracht. We wilden eigenlijk nog wel naar andere eilanden in de omgeving maar hoorden van anderen dat waar we nu waren het mooist en goedkoopst was, dit was een goede reden om toch nog even te blijven. Helaas werd het weer ook wat slechter waardoor we vrij veel op onze kamers bleven omdat duiken en zwemmen er niet in zat. De golven waren te hoog en het waaide te hard. We hadden niet het plan om alleen maar op dit eiland te blijven omdat we namelijk ook het ultieme Malediven gevoel wilden ervaren door op een resort eiland te slapen. Na heel veel zoeken heb ik uiteindelijke een ‘’redelijk’’ betaalbaar resort gevonden met een goede rating en het lag ook nog eens in de buurt van waar we al waren. We hebben dit na wat wikken en wegen toch maar geboekt om toch het ultieme Malediven gevoel te kunnen ervaren en ik kan jullie een ding zeggen: dat is behoorlijk gelukt!