#sessiz kalp

[ruh-u-efza]

Sensizliğeydi, Kalemin, Kelâmın

Ve dahî...

Gecenin ağıdı, Sensizliğe...

Son yaprakta düştü dalından

bu gece

Ay ...hüznüme düştü

Bitti desende..

İsmin dilimde gündüz gece

Hani aşkların en güzeli bizde görülmüştü...

Çekip gittin sessizce ...

Bu gece...

O...

En uzun gece...

şimdi ben

eski bir hatıra mıyım

yüzü maziye dönük...

Seni aradım..

Gecenin karanlığında....

Kokunu aradım

bütün çiçeklerin kokusunun karıştığı

baharın kokusunda

Ellerini aradım

boş olan ellerimde

Kalbini aradım

kalbimin derinlerinde

Kainata sığmayan aşkım...

Ben seni....

Bir ömür boyu aradım...✓

[herkesiolaninsanlarinhickimsesi]

[sadeceb3n]

Çünkü bir tek kitaplar beni dinliyor

[belkibirumit]

Maybe in another life…

Belki başka bir hayatta…

[pogosipos-so]

Susarak içindeki çığlıkları susturabilir misin?

[parlamayanays]

Başka insanları ısıtmak için kendini ateşe verme.

[black-dark1]

En çok ihtiyaç duyduğun esnada kimsen olmayınca,

sonrasında her zaman yalnızlığı tercih edersin.

[moonliht1903]

"Kayan yıldızların altında bize bir şans dile...🪐"

'Z'💐.🌚

[ayisigindakisevilmeyenkadin]

Müzikler düşüncelerimin sesini bastırmaya yetmiyor.

[efillavin]

"Kırılan kalbin, ruhu yıkılır ."

[sozlerinressami]

Ruh Paleti: Fırçanın Son Kıvranışları

Yalnız doğan insandı, yalnız ölmek istemeyen de insandı. Ben de o fanilerdendim. Aşkın ne kadar acı verici olduğunu bildiğim halde, düzenimi bozan kişinin portresini çizmeye devam ediyordum. Her fırça darbesiyle onun kusursuzluğunu yakalamaya çalışıyordum. Hangi ressam yansıtabilirdi ki onun mükemmelliğini tuvaline? Ben yansıtacaktım! Ressam olmasam da, kalbimdeki izleri tuvale dökecek kadar seviyordum onu. Ancak zamanla anladım ki, asıl eser o değil, kalbimde oluşturduğu derin yaralardı. O kesik atmayı bırakmıyordu, ben de fırçayı tuvale dokundurmaktan vazgeçmiyordum.

Günlerim, onun varlığını tuvalde ölümsüzleştirmeye çalışmakla geçiyordu. Paletime her gün kendimden bir şeyler koyuyordum; dün yaşam enerjimi, bugünse tüm benliğimi koydum. Onun suretini yeniden ve yeniden çizerken aslında kendi ruhumu kaybediyordum. Her fırça darbesi onun anısını biraz daha belirgin kılıyor ama aynı zamanda beni ondan biraz daha uzaklaştırıyordu. Tuvaldeki sureti belirginleştikçe, kalbimde ona ait yaralar daha da derinleşiyordu.

Bir gün, resme son fırça darbesini attım. Tamamlanan tuvaldeki yüze baktım. Resmetmeye çalıştığım suretle uzaktan yakından ilgisi yoktu. Onu çizerken tüm kusurlarını yok etmiştim, tıpkı ruhumu yok ettiği gibi.

31.05.2023 —Sözlerin Ressamı

[hiclikteyim]

Ben hiç dansa kaldırılmadım,

Hiç bir buket çiçek almadım,

Hiç minik sürprizlerle karşılaşmadım,

Hayatım hep hiçlerle geçti..

[herkesiolaninsanlarinhickimsesi]

"Sizi farklı seven birini bekleyin. Ruhunuzdaki ateşi, gülüşünüzdeki çocuğu ve kalbinizdeki okyanusu görebilen biri."

[sadeceb3n]

Darbenin en ağırı en güvendiğin kişiden geldiğindedir

[senlivesensizim]

kalbime döneceğim,ama hangi yolla?

[pogosipos-so]

"Yalnız yalnız yapayalnız bir balina, böyle kendi kendime şarkı söylüyorum."