#sesinde aşk var

[gecedenkalanuykum]

Sarılsak geçerdi sarsıldık yıkıldık

[yakamozesintisib]

Sesinde aşk var bi ben duyuyorum..

[nefretim-kazand]

CUMHURİYET

O çelik süngülerde yılmaz erler var olsun

Canla ödendi diyet... Var olsun Cumhuriyet

"Hedef Akdeniz " diyen parmak bize kâr olsun

Damarlarda Hürriyet ...Var olsun Cumhuriyet

Biziz bu memleketin kanı, iliği,eti

Haçlı zihniyetinin bellidir her niyeti

Bellidir tunç siperli Türk'lerin zihniyeti

Var olsun medeniyet... Var olsun Cumhuriyet

Sakarya,Dumlupınar,Kocatepe sesinde

Atatürk'ten var olan uygarlık nefesinde

Birlik terazisinde Milliyet kefesinde

Bitmez asil zihniyet...Var olsun Cumhuriyet

Türk Milleti içinde kim kimdir demedik biz

Milli mutfaktan ayrı lokmalar yemedik biz

Milletin hamurunda ayrılık bilmedik biz

Sevgi,saygıdır niyet ...Var olsun Cumhuriyet

Can kurban olsun bize bu vatanı bırakan

Şühedâyı,gaziyi...rahmetle an

Ata'ya, bitmeyen aşk ile sunarken şükran ;

O ! Bayrakta fazilet ,o uygar medeniyet

O ! Kimlikte haysiyet ,var olsun Cumhuriyet

Büyük Türk Milletinin Cumhuriyet Bayramı kutlu olsun.

[bugunbirazleylayim]

Sizin içiniz de aşık olunca yalının sesinde aşk var şarkısına girişi mırıldanıyor mu?

[sayebulut]

Aşık olduğumuzu nasıl anlarız

İnsan nasıl aşık olur? Neye olur? Saye olan yanım ancak birkaç kelam edebilir. Öncelikle saye dilinde “aşk nedir?” onu açıklamak isterim.

Aşk içinde her duyguyu barındıran üst biri duygudur. Ama bana kalırsa “vazgeçmektir” . Eğer vazgeçebiliyorsak aşk oluyor. Örneklendirmem gerekecek sanırım. Bir film var “Melekler şehri” bu filmden sonra değişti aşka bakışım. Orada melek olan bir beyefendi dünyalı birine aşık olur. Sadece bir kere saçına dokunabilmek için melek olmaktan vazgeçer . Saçına dokunur , dokunur da kadın birkaç gün sonra ölür. Kendisine sorulduğunda ise “ birkaç gün süren bu mutluluk için melek olmaktan vazgeçmene değdi mi diye , evet der . Bir kere saçını dokunmak geri kalan hayatım için tercihime değdi. Kendinden vazgeçebilmek. Biri için bunu yapmayı ancak aşık olduğunuz zaman yapabiliyorsunuz. Hatta aşkın , tehlikeli olan tarafı bence bu. Çünkü vazgeçtiğiniz şeyler sınırlarınız da olabilir. Bunların neler olduğu önemli. Zira dünyevi aşktan daha büyük olan bir aşk daha var. Kalbimden gelen sese engel olamıyorum şu an ama şöyle söylemek isterim yakın zaman da bir aşk tesadüf etti kalbime. Lakin Allah için vazgeçmem gerekti. Aşk için vazgeçmek inandığım aşk tanımına uygun olarak. Yakıyor kalbimi lakin aşk böyledir. Bunların yanında aşk tanımından sonra hissine gelirsek. Etiketlerden arınık olduğunda biri sanırım aşık olduğumuzu hissederiz. Örneğin o kişiden daha güzeli/yakışıklısı , daha zengini , daha kültürlüsü vs vs hep daha olanı vardır. Ama sizin için o’dur mevzu. Örneğin yakışıklı dediğinizde aklınıza o gelir ve biter çünkü başka kimse kalmamıştır listede. Etiketsiz oluverir. Huzur durumu eklenir içinize. Onu görmek kalbinize varlığını hatırlatır. “Bak ben atıyorum yaşamak için değil seni yaşatmak istiyorum “ dercesine. Dışarıda binlerce insan varken gözleriniz yalnız ona aşina kalmak ister. Her şeyi onunla konuşmak isteği yüklenir. Perdede var olan gülü ,ayağınıza batan dikeni dahi …

Burada anlatılanlar sadece bir bahanedir çünkü sizi dinlerken ya da siz onu dinlerken sesinde var olan kuşların kalbine konuşuna hayran olursunuz. Aşk bir keredir buna inanıyorum. Gerekli midir ? Evet gereklidir. Çünkü insan fıtratına uygundur. Bir insanın hayatında önem öncelik sırasında ilk sırada olmak insana iyi hissettiriyor. Örneğin bir şeye üzüldünüz arkadaşlarınız aileniz elbette var ama biri var ve ne olursa olsun vakti var size. Bu his çok iyi geliyor. Ne uzun uzun anlattım. Saye böyledir . Sözün sonuna da saye ruhuna bağlamak isterim. İnsan gerçekten Leyla’dan geçince Mevlayı daha iyi anlıyor. Aşk ve onun getirileri …

Allah aşkımızı kendine döndürsün. Eğer kalbimize beşeri aşk nasip ediyorsa harama bulaştırmasan saadete ulaştırsın. Zira bir kalpte iki aşk varsa yönleri aynı değilse yakıyor …

[ozgurkaranlik]

Sesinde aşk var bir ben duyuyorum💘

[hasan26b]

Sesinde aşk var bir ben biliyorum.

[kalemineiyibak]

"Gel" de Sen de

“Aşk güzel şey” der; sevdanın biri. İlhamın vuslat seferinden susuşlara gark ettiğim bekleyiş sayısınca çoğaltırım onu kalbimde. “Biri yok mu, aşk yok mu?” der; gönül saadetimden uçan martılar onun şehrinde yaşamak heyecanına sarılır birden; ben onunla her gün içimden konuştum yokluğunda. Derinden söyledim ona, onu sevmeyi sevdiğimi. Bir başkasıyla olunmayacağını bilmiyor muydu? Onun varlığında aşk her gün temize çekilirken hiç konuşmazken bile bende var olduğunu bilmiyor muydu?

Çelişki veryansınlarında volta atıyorum. Sesi, cennetin öz evladı; gülüşü, kaldırımlara döşenen sevda umudunun bitmez samimiyeti... Özlediğim sesinde temize çektim bugün kendimi, o konuştu; ben dinledim. Konuşamadım...

İnsan, neden sevmeyi garip bir yoklukta tüketir? Tek bir kişinin mutluluğunda demlenmez mi sabahların geceye eren kalpte kalışı?

Kalbimdeki kelebeklerin bugün uyanış vaktiydi; sadece sesini duymakla böyle olduysa bu kalp, bu aşk kaç ömürde kaç mutluluk yaşar?

Aklımın köyünün muhtarı olmuş, artık nasıl vazgeçilir ki? Kaç seneyi devirsem aklımda, kaç seneyi çıkarsam susuşumdan gönül bir tek ona paramparça. Başkasıyla olunur mu ki?

“Seni seviyorum” çiçeklerinin kurumaz yapraklarından çarşambayı aşka paketledim bugün.  Sesinin alacasından, kalbimin rıhtımına park ettim onu...

Başkası sevilir mi ki? O varken bir başkası mümkün mü ki? Çiçekten böcekten doğadan pay alır da aşk; onun kalbi harflere değdikçe mutluluk kalbimde yuva kurmaz mı ki?

Sadece kalbinin rüzgarında salınmak isterim. Sadece kalbinin rüzgarında yaprak olmak isterim. Bir belalı başa aşk, bir varlığa ömür olmak isterim. Bilse bir...

Onun kalbinde demlenip varışa ulaşan sevda naçarlığı olup dizilirim belki akşama. Gecenin güftesi onu çalıyorken bana.

Sen şimdi, merhabanın hoşluklarla salınıp kalpte can bulduğu sevgili, geniş bir varlığın yıllara meydan okuyan kalp müptelası; hatırının hep kalışında sakla beni.

Müebbet kalbimin ceza yediği suallere bir selam ver. Hep kalıp çok kal, hiç gitmeyip hep kal bende.

Seviyor şarkılarında salınıp güneşle merhaba diyen kuşlar uçuyor aşka, sevdanın dinlencesinde leylekler de söz ediyor kalbimden. Buradasın sevdiğim; kalbimin yamacındaki en taze gökyüzünde. Sana doğmak nasipse bana senden yana sevda rütbesi yükseliyor sevdiğim.

Bir günde on gün sever gibi, bir ömürde yirmi yıllık bekler gibi. Asrı saadetin kirpiklerinde canlandı gözlerimin yeşili; keşke sende de yalnızca ‘ben’ olabilseydi...

Dilara AKSOY

[bendeliyimhanimefendi]

Aldım başıma belayı...

[afitap1]

Sesinde aşk var bir ben duyuyorum

[jupiterliyazar]

Sesinde aşk var bir ben duyuyorum.

[akca]

Sesinde aşk var bi ben duyuyorum kalbimde taşla yapamam biliyorum..❤️‍🩹

[nefretim-kazand]

CUMHURİYET

O çelik süngülerde yılmaz erler var olsun

Canla ödendi diyet... Var olsun Cumhuriyet

Hedef Akdeniz diyen parmak bize kar olsun

Damarlarda Hürriyet ...Var olsun Cumhuriyet

Biziz bu memleketin kanı, iliği eti

Haçlı zihniyetinin bellidir her niyeti

Bellidir tunç siperli Türk lerin zihniyeti

Var olsun medeniyet... Var olsun Cumhuriyet

Sakarya Dumlupınar Kocatepe sesinde

Atatürk ten var olan uygarlık nefesinde

Birlik terazisinde Milliyet kefesinde

Bitmez asil zihniyet...Var olsun Cumhuriyet

Yüzüncü yıla girdik kim kimdir demedik biz

Milli mutfaktan ayrı lokmalar yemedik biz

Milletin hamurunda ayrılık bilmedik biz

Sevgi saygıdır niyet ...Var olsun Cumhuriyet

Can kurban olsun bize bu vatanı bırakan

Şühedayı gaziyi rahmetlean

Ata ya bitmeyen aşk ile sunarken şükran

O Bayrakta fazilet o uygar medeniyet

O Kimlikte haysiyet var olsun Cumhuriyet

[kitapperileri]

Ben birine aşığım...

Sesinde kuşlar var gözlerinde bahar

[fatmanurs-things]

Sesinde aşk var bı ben duyuyorum ...💚🍁

[kadirtclk16]

Nurullah Genç - Söylenmemesi Gerekenin Şiiri

Söylenmemesi Gerekenin Şiiri

Nurullah Genç

reddini doldurursa avucuma kan gibi

kırmızı bir çığlıkla yırtılır dudaklarım:

‘ söylememeliydim biliyorum! ...’

kırılsa da baharı bekleyen pencereler

akrebin gözlerinden geçse de dehlizlerim

eski bir mezarlığa gömülmeden izlerim

‘söylememeliydim biliyorum! ...’

simsiyah bulutların arasından ansızın

çatlayan yüreğime koydu susuzluğunu

ver Allah’ım bana ver O’nun sonsuzluğunu

hüzünlü bakışları şafağımda tebessüm

gündüzümde ışığı, gecemde hilali var

evimin tenhasında büyüyen melali var

kum fırtınasında mı, selde mi yürüyorum

‘ söylememeliydim biliyorum! ...’

gemilerde aradım yüzünün görkemini

martılarla yoruldum, tayfalarla vuruldum

kalbimi morga koydum bir liman köşesindenefesini aradım dalgaların sesinde

tutundum hayatımın çürüyen yıllarına

bakıp bakıp ağladım boş kalan yollarına

beni anlamaz diye kabuslar görüyorum

‘ söylememeliydim biliyorum! ...’

ciğerimde bir köz gibi taşıdım yokluğunu

ver Allah’ım, bana ver suya küskün kuğunu

mor lekeler bıraktı solgun yanaklarıma

kartal kanı bulaştı rüyalarıma bile

fırtınalar diner mi ulaşmadan sahile

hayalin bozkırında kurtkapanıydı ömrüm

nasıl da bir başıma kopardım dikenleri

nasıl da acımasız köprülerde yürüdüm

uzaktan gülümseyip deniz fenerlerine

sonunda mahkum gibi kapandım ellerine

kirpiklerimden sızan hicranı siliyorum

‘ söylememeliydim biliyorum! ...’

ısrarlı denizlerin dibinde volkandır aşk

kesif bir muammayı öğretir balıklara

balıklar derde düşen aşığı avuturlar

aşık ölünce kuşlar uçmayı unuturlar

güneşle buluşmayı göze alan, derinde

yağmur yüklü bir ömür paylaşır göklerinde

eleğimsağma renkler düşürünce şehrayin

başlamalı yeniden içimizde bir ayin

belki de döndü talih, çözüldü bilmeceler

tükenecek siyaha baş koyduğum geceler

umarım, kaybettiğim devranı buluyorum

‘ söylememeliydim biliyorum! ...’

ah, Allah’ım gösterme bana soğukluğunu

nicedir bekliyorum dağlar ardında O’nu

nefesimde rüzgarın gölgesidir dağılan

kanımda gözlerinin hasretidir boğulan

bir zamanlar benzerdik muhabbet kuşlarına

dalardım o gizemli, mahmur bakışlarına

gittiği gün sokaklar içinde kaldım, sefil

öldü kafeste bülbül; soldu nergis karanfil

bedevi kahramanlar yurdundan geliyorum

‘ söylememeliydim biliyorum! ...’

melekler en çaresiz anımda buldu beni

gaflet şarabı içtim, aşikar kıldı beni

baykuşlar dahi mutlu bu habersiz dönüşten

hangi yokuş daha yar olabilir inişten doruktaki saraydan koyar mı beni mahrum

‘ söylememeliydim biliyorum! ...’

bu son yürüyüşümdür yarına kalmaz umut

Allah’ım, bir gül gibi O’nu baharımda tut

esrarlı bir evimiz olsaydı fildişinden

beyaz bir gölge gibi yürüseydim peşinden

desturun var mı diye dururken eşiğinde

bizim olan bir kalbi bulsaydım beşiğinde

bu nehir yine sarhoş akar mıydı ülkemden

bir deprem ortasında sarsılır mıydı beden

korkarım ki, dergahtan yine kovuluyorum

‘ söylememeliydim biliyorum! ...’

biliyorum, yalnızlık ekecekler bahçeme

biliyorum,yağmurda yürüyecek kötürüm

biliyorum, mülteci türküler duyacağım

biliyorum, gülerse, O’nunla ben de hürüm

acı hatırasından bile kam alıyorum

‘ söylememeliydim biliyorum! ...’

unutulan kalplerin tahtında rüyadır aşk

gözlerime bakarsa, görür ki, deryadır aşk

ah, ölüm habercisi beyaz parıltılarım

ah, Azrail çağıran çizgileri yüzümün

ah, paslanan kılıcın dudağında sönen mum

ah, yolcuyu hüsranla buluşturan uçurum

kim bilir kelebeğin kanadından bakanı

kim bilir baldıranda misk ü amber kokanı

sanki aynı hüzzamla yüz yüze kalıyorum

‘ söylememeliydim biliyorum! ...’

haddim değil güneşi götürmek kainata

gökle buluşmamızı çok görür haramiler

anlamazlar ki, bin kez gelsem bile hayata

bu can gökte yaşayıp, gökte ölmeyi diler

ah, gönül toprağıma yaprak döken serviler

efkarıyla bir garip derbeder oluyorum

‘ söylememeliydim biliyorum! ...’

ben Raymalı Ağa’yım, sözümle kırılır yay

o, bir anda ruhumu altüst eden Begimay

lacivert bir macera değildir aradığım

şahmaranın kolları sarınca çiçekleri

kiralık duygulardan kefen biçer cüceler

baharda yağmur olur yüreğim, güzün sarı

yakamozlar içinde, kışın kar tanesidir

derinden baktığında eritir aynaları

sanmayın perdelerin ardından gülüyorum

‘ söylememeliydim biliyorum! ...’

bana misket oynamak yakışır hüzünlerle

bana binlerce yılın ıstırabıdır gelen

bana dönmez yüzünü efsaneler güzeli

hayal kırıklığıdır avucuma dökülen

sabahın sitemiyle büyürken kaygılarım

akşamın dayanılmaz yükünü çekiyorum

‘ söylememeliydim biliyorum! ...’

reddiyle, çaresizlik yıkılırsa başıma

nasıl mihman olurum o gün mezar taşıma

sırlıdır her kapının arkasında inkisar

boynu bükük kükremez, mahkum olsa da arslan

her iklimde farklıdır yılanın tutkuları

uçan bir ecza gibi olmamalı intizar

kızıla boyanırsa yaprakları kaktüsün

yanılgıya dönüşür parlaklığı her süsün

duy sesimi ey yitik hazinem, ağlıyorum

‘ söylememeliydim biliyorum! ...’

ah, bir tutunabilsem burçlarına güneşin

sessiz yürüyebilsem zifiri gecelerde

ah, küçük bir vatanım olsa kalbinde senin

kundağında vuslatı yudumlasak evrenin

bitmeyen bir şarkıya kenetlense gönlümüz

birbirine karışsa ölümümüz, ömrümüz

ipek avuçlarında uyanmak diliyorum

‘ söylememeliydim biliyorum! ...’

kırabilsek sevdayı çalan oyuncakları

sırtımda hamal gibi taşırım çocukları

neden mahrum edelim karanlığı ışıktan

neden solsun bir çölün kumlarında şakayık

al bu zalim kuşkuyu efsanevi aşıktan

sana tahtım da layık, bil ki, bahtım da layık

titrek bir suskunluğun nidasıydı tarihim

senin olsun otağım, varım yoğum, talihim

giderken götürdüğün kalbimi arıyorum

‘ söylememeliydim biliyorum! ...’

susmalı ayrılığın uğursuz puhuları yıkılmalı hayatı küçümseyen köprüler

dönmeli, sahralara sürdüğümüz tebessüm

ah, idam fermanıyla yargılanan tanyeri

ah, bir gülün içimde kımıldayan elleri

yarama merhem diye hüznünü sarıyorum

‘ söylememeliydim biliyorum! ...’

kader umudumuzu taşımadan ırağa

yürümeliyiz artık bizim olan durağa

Günlük Bir Şiir tarafından paylaşıldı.

Hemen edinmek için: https://play.google.com/store/apps/details?id=com.bitlink.poetry