#schooljongens
Explore tagged Tumblr posts
Text
R.K. Narayan biedt een schuilplaats
bron beeld: theguardian.com R.K. Narayan (1906-2001) was een van de beste Indiase auteurs van zijn, in het Engels schrijvende generatie. Narayan, opgevoedt door zijn grootmoeder, voltooide zijn opleiding in 1930 en werkte kort als leraar voordat hij besloot zich aan schrijven te wijden. Zijn eerste roman, Swami and Friends (1935), is een verhaal over de avonturen van een groep schooljongens. Dat…
View On WordPress
#20-ste eeuws#akte van vriendschap#avonturen#banianboom#dagelijks leven#eigenaardigheden#Engels#fictief#generatie#grootmoeder#India#jasmijn#korte verhaal#leraar#Madras#man en vrouw#oude traditie#Radio All India#Radio Ceylon#regen#relaties#roman#roos#schooljongens#schrijver#stedelijk bestaan#stijl#tegenstrijdigheden
0 notes
Text
Vijf maal vertrouwen
Vijfmaal vertrouwen De Noorse film A Matter of Trust volgt in vijf afzonderlijke verhaallijnen mensen op een cruciale dag in hun leven, waarbij alles afhangt van vertrouwen in een ander. Een dokter worstelt met morele vragen; een ontrouwe echtgenoot en zijn minnares ontmoeten elkaar in het geheim; een hoogzwangere vrouw begint haar man te wantrouwen; een schooljongen worstelt met zijn seksuele…
View On WordPress
0 notes
Text
Overdenkingen Met Spurgeon | Een volkomen Zaligmaker Het zou in strijd zijn geweest met het karakter van Hem, ’’door Wie alle dingen zijn,” als Hij een onvolkomen Zaligmaker had gezonden, d.w.z. als Hij een deel had opgedragen aan ons en het overige aan Christus. Kijk naar de zon. God wil dat de zon de aarde zal verlichten. Eist Hij, dat de duisternis van de aarde tot de verlichting zal bijdragen? Vraagt Hij aan de nacht, of de nacht iets bezit in zijn sombere schaduwen, dat een bijdrage kan leveren tot de middagglans? Nee, voorwaar niet. De zon verrijst ’s morgens, zoals een reus, om haar loop te lopen en de aarde wordt met een lichtglans overgoten. En nu zal God Zich wenden tot de verduisterde zondaar om hem te vragen of er iets in hem is, dat zal kunnen bijdragen tot het eeuwige licht? Neen. Jezus verrijst als de Zon der gerechtigheid met genezing onder Zijn vleugels en waar Hij komt, wordt de duisternis in licht herschapen. Hij alleen is ”het Licht der wereld.” Zijn arm heeft Hem heil beschikt. Hij vraagt geen mens om hulp, maar geeft alles en doet alles naar Zijn eigen rijke genade. Hij is een volkomen en volmaakte Zaligmaker. Wanneer wij ons bewust worden dat de dagelijkse zegeningen ons toevloeien als gaven van onze Vader in de hemel, dan maakt dit ze voor ons dubbel kostbaar. Niets smaakt een schooljongen zo goed als wat hij van huis heeft ontvangen. Zo gaat het ook met een christen. Al zijn zegeningen zijn hem zoeter, omdat zij zegeningen van het kruis zijn, zij komen ”van boven”. Het land, dat Hij bewoont, is niet als Egypte, door een rivier gevoed, maar het wordt gedrenkt door het water van de hemelregen. Gelukkig het lot van die man, die alles ontvangt als hem van God toekomende en zijn Vader voor alles dankt! Het smaakt alles zoet, wanneer hij weet, dat het van de hemel komt. Dit houdt ons terug van een overmatige liefde voor de wereld. De verspieders gingen naar Eskol. Zij brachten van daar een grote tros druiven, die daar groeiden en u leest niet, dat het volk zei: ”De vruchten, die wij uit het land van de belofte ontvingen, verzoenen ons met de woestijn.” Nee, zij zagen de druiven, die van Kanaan waren gekomen en daarop zeiden zij: ’’Laat ons optrekken en het land bezitten.”Zo is het ook met ons, wanneer wij rijke zegeningen ontvangen. Als wij menen, dat zij ontspruiten aan de bodem van deze aarde, dan konden wij de wens koesteren om hier te blijven vertoeven, maar als wij weten, dat zij komen uit een uitheemse luchtstreek, dan voelen wij de begeerte in ons komen om daarheen te gaan, ”Waar ’s Heilands wijngaard is gesteld, En waar de druiftros weeld’rig zwelt.” Christen, verheug u dan in de gedachte, dat alles, wat u hebt, van boven komt. Uw dagelijks brood hebt u niet zo zeer aan eigen vlijt, als aan uws Vaders zorg te danken; op elke zegen ziet u het graveersel van de hemelse genade ingegrift en elke gave daalt tot u af, doortrokken met de geur van de zalf en van de balsem en de myrrhe van de paleizen van elpenbeen, waarin God Zijn goedertierenheden uitdeelt.
0 notes
Photo
Schooljongen die een ton beschildert, Museum of the Netherlands
http://hdl.handle.net/10934/RM0001.COLLECT.293604
2 notes
·
View notes
Text
Wat? De Camarque ((1966), Zelfportret als fuikvisser (1989), Het bombardement (1960), Herdenking van de slag om Bruinsma’s bos (1965), Euzie vertrek (1964), Euzie terugkomst (1964) en De eerste en laatste schoenen (1974) door Jopie Huisman en een foto van de schoenen
Waar? Jopie Huisman Museum, Workum
Wanneer? 16 mei 2022
Jopie Huisman werd in 1922 in Workum als jongste van zeven kinderen geboren. Hij spreekt regelmatig over zijn jeugd als ‘een paradijs’. Als volwassene werd hij handelaar in lompen en metalen. Daarnaast schilderde hij. Toen tijdens een tentoonstelling in Nuenen drie werken werden gestolen, besloot hij geen werk meer uit te lenen. Dat besluit staat aan de basis van wat nu het Jopie Huisman Museum in Workum is. Veel mensen kennen Jopie van zijn schilderijen van lorren en dergelijke, maar het museum laat zien dat zijn oeuvre zeer veelzijdig is.
Huisman schilderde veel in het weidegebied aan de rand van Workum, dat in de volksmond staat als ‘de Holle Mar’. Als hij nu en dan zijn geboortestreek verliet, nam hij altijd zijn schildersspullen mee. Het leidde tot schilderijen van heel andere landschappen, maar soms ook in een totaal andere stijl. Een goed voorbeeld is de aquarel De Camarque dat hij in Frankrijk schilderde.
Vissen was vanaf zijn jeugd een hobby. Ook later in zijn leven trok hij er nog regelmatig met dat doel op uit. “Ik voel me gelukkig, elke dag weer. Het enige wat ik nodig heb, is mijn shagje, m’n bootje en m’n hengel.” Het schilderij Zelfportret als fuikvisser getuigt van zijn passie voor vissen. Soms ging hij ’s nachts paling peuren. Hij zei daar zelf over: “’s Nachts ga ik nog wel eens peuren. Die trillingen als er een paling aan bijt, dat simpele van een stok en een draadje, een kluit wormen en geen haak: wie zou dat ooit uitgevonden hebben? Volgens de menselijke wet is het niet geoorloofd, maar ik heb nergens in de bijbel gelezen: ‘Gij zult niet peuren.’”
In 1942 werd de kunstenaar te werk gesteld in een kamp in Kassel. Hij zegt daarover: “Voorheen kende ik alleen de hemel, nu wist ik ook wat de hel was.” Bij een fosforbombardement door de geallieerden wist Huisman te ontsnappen. Tijdens dit bombardement doorstond hij doodsangsten. Zijn ervaring leidde in 1960 tot het schilderijtje Het bombardement.
In de periode 1959 tot 1968 schilderde de kunstenaar menselijke zwakheden. Vaak deed hij dat in de vorm van karikaturen. Een voorbeeld uit deze periode is het grote doek Herdenking van de slag om Bruinsma’s bos. Het is een fel verzet tegen elke vorm van militarisme. Bruinsma’s Bos was in de volksmond de naam voor de bomen in de Holle Mar waar de schooljongens tijdens het spelen gingen poepen. De titel geeft aan hoe de kunstenaar over militarisme denkt. ”Zie ze staan: al die kapiteins en majoors en hoe ze zich hebben uitgedost met eretekenen en onderscheidingen. Voor mij is het onvoorstelbaar dat mensen de brutaliteit hebben om jongens van achttien jaar, onder het mom van vaderlandsliefde, een groen pakkie aan te trekken.” Zowel het schilderij als Jopie’s commentaar krijgt toch een andere lading na de start van meneer Poetins ‘speciale militaire operatie’ in de Oekraïne.
Heel anders dan de karikaturale schilderijen, is het werk waarin Jopie mededogen met mensen schilderde. Huisman had een voorliefde voor ‘Statuslozen’, mensen die in de ogen van anderen niets waard zijn. Hen gaf hij met liefde en mededogen weer. Neem bijvoorbeeld Euzie, een voddenman die elke dag minstens dertig kilometer liep met zijn handkar om zijn kostje bij elkaar te scharrelen.
Jopie Huisman is waarschijnlijk het bekendst van de werken die hij in de periode tussen ca. 1975 en 1985 maakte en waarop hij afgedankte spullen schilderde. “Ik schilderde het afgedankte, het oude, kapotte omdat ik zie hoe mooi die dingen zijn. Ze vertellen allemaal een levensverhaal.” Hij portretteerde als het ware de mensen door hun vodden weer te geven. Een interessant voorbeeld uit deze periode is De eerste en de laatste schoenen. De kunstenaar kocht een oude kast. Toen hij een la opentrok, lagen dar twee paar schoenen in. “Verrek, daar staan moeders eerste en laatste schoenen”, zei de dochter van wie hij de kast kocht. Het beeld raakte Jopie en hij maakte er een tekening van. “Die twee schoenen daar zit haar hele leven tussen”
0 notes
Photo
#newin #nieuwbinnen #bookmail Wim Hofman - In de sneeuw geboren #wimhofman Gratis tijdens Week van Zeeuwse Boek @week_vh_zeeuwse_boek Bedankt @drukkerijmiddelburg Wie heeft dit boek al gelezen? En een boek voor een kado. Dus die laat ik niet zien 😁 ............ Inhoud: "Ik hield een dagboekje bij, maar dat is verdwenen. Veel verdwijnt, zoals ook veel herinneringen. Ze zinken weg. Misschien omdat ze onbelangrijk zijn. Soms is het maar goed ook. Vooral als je terug probeert te denken aan je kinderangsten en aan pijn. Maar al vergeet je veel en denk je achteraf dat het meeste van wat je deed en dacht niet zo belangrijk was: alles wat je overkomt laat wel wat sporen na en heeft gevolgen. Ik denk dat ook allerlei onbenullige dingen die ik deed me uiteindelijk gevormd hebben tot wat ik nu ben.” WIM HOFMAN (1942) vertelt over zijn vroege jeugd in Vlissingen en Valkenswaard. De oorlogsverwoestingen en de Ramp komen uitvoerig aan bod, gezien door de ogen van een schooljongen. Zijn verhaal is wonderbaarlijk visueel en gedetailleerd, ondanks dat Hofman zijn dagboekje niet kon raadplegen. Deze herinneringen zijn veel meer dan een simpel terugdenken aan ‘vroeger’; ze gaan zwanger van de toekomst, want het jongetje Wim wilde weten en ontdekken: “Je werd dan nieuwsgierig en onrustig. En je dacht: wie weet?” ............ #currentlylistening #nuaanhetluisteren #bookstagrammer #bookstagram #bookstagramnl #bookstagrammers #boekstagram #instabook #dutchbookstagram #instaboek #dutchbookstagrammers #dutchbookstagrammer #dagboek #dagboekje https://www.instagram.com/p/CWghLrBLYj8/?utm_medium=tumblr
#newin#nieuwbinnen#bookmail#wimhofman#currentlylistening#nuaanhetluisteren#bookstagrammer#bookstagram#bookstagramnl#bookstagrammers#boekstagram#instabook#dutchbookstagram#instaboek#dutchbookstagrammers#dutchbookstagrammer#dagboek#dagboekje
1 note
·
View note
Photo
Er zijn mensen die zich als een schooljongen gedragen/There are people who behave like a schoolboy
0 notes
Text
Vrijen, seks, porno....?
Mededeling: Deze Blog bevat expliciet en voor sommige aanstootgevend taalgebruik!
Ik hou van seks. Porno vind ik geil…..Vrijen is mooi.
Zo dacht ik altijd dat ik wel alles wist van seks en zo…. Technisch ben ik aardig op de hoogte wat de mogelijkheden zijn en ik dacht dat ik alles wel wist…
Maar helaas, gelukkig kan ik melden dat, op dit moment, ik weer wat ervaringen rijker ben. Mijn huwelijk bestond voornamelijk uit seks en het initiatief en al het “werk” kwam bij mij vandaan. Het was alsof ik seks had met een drie sterren koelkast.
De relatie die ik de afgelopen drie jaar had, was als dansen op de vulkaan. Pure porno met alles er op en er aan. In het moment was ik super gelukkig en ik kijk er ook met veel plezier op terug. Onder het mom van hoe ouder hoe gekker heb ik toch weer heel wat bij geleerd. Er is een hele wereld voor mij open gegaan, waarvan ik dacht dat deze alleen in films en boekjes bestond. Clubs, feestjes, websites en thuis afspraakjes allemaal met het zelfde doel….. het vullen van, de inmiddels beroemde, leegte. Toch had ik het niet willen missen.
Na de koelkast en de vulkanische uitbarsting, kwam ik mijn nieuwe en misschien meest stabiele, innerlijk rustig, lieve, mooie, getalenteerde en nog veel meer, M tegen. Ik had haar al eerder gezien, toen was de tijd nog niet rijp. maar nu wel. Alleen ik moest vrijen. Ik kan neuken, ik kan porno, maar vrijen….. dat lukte niet 1-2-3. Spoedcursus. Met geduld en veel vertrouwen is het gelukt om te leren vrijen. Ik snapte er geen jota van. Bijna 50 en ik was weer zo onzeker als een schooljongen met jeugdpuisten en de baard in de keel. Door mijn liefdearme opvoeding en huwelijk heb ik me ook niet erg op dat vlak ontwikkeld. We hebben heel veel geoefend om het vrijen onder de knie te krijgen en we verbeteren het nog iedere dag. Ik hou van seks. Porno vind ik nog steeds geil….
Oh mijn lieve God, wat is vrijen mooi!
1 note
·
View note
Link
The Kid Who Would Be King 2019 kijken volledige film Gratis Online nl Alex is een jonge Britse scholier. Op een dag worden zijn dagelijkse problemen overschaduwd door de ontdekking van het mythische zwaard Excalibur. Met het krachtigste zwaard in de geschiedenis in handen van de minst machteloze schooljongen in Groot-Brittannië neemt hij het samen met zijn vrienden op tegen een middeleeuwse slechterik genaamd Morgana, die de wereld verwoest heeft. Ze krijgen hierbij hulp van niemand minder dan Merlin zelf.
0 notes
Text
Beelddenker en de ervaring van een schooljongen
Beelddenker en de ervaring van een schooljongen
In het kasteel in mijn hoofd zijn wat kamers achterin. Goed opgeruimd en geordend. Ze gaan vanzelf open elke keer als ik een cliëntje en zijn gezin bezoek. In deze kamers liggen al mijn ervaringen als schooljongen opgeslagen. Ze brengen mij dichter bij jou. Daarom ken ik jou als geen ander. Concentratie Als echte Hollandse jongen had ik minstens 3 gevulde broekzakken waarin altijd waardevolle…
View On WordPress
0 notes
Text
Zombie kostuum voor heren
High school zombie kostuum voor heren Grijs en wit schooljongens pak in zombie stijl Inclusief jas shirt stropdas en broek http://dlvr.it/R7g2y1
0 notes
Text
De 95% truc van klimaatvoorspeller IPCC: Verhoog de onzekerheid om de zekerheid te vergroten
De 95% truc van klimaatvoorspeller IPCC: Verhoog de onzekerheid om de zekerheid te vergroten
Het verhogen van de onzekerheid in een uitspraak om de uitspraak zekerder toepasbaar te maken is een oude truc van retoriek. Elke corrupte politicus weet hoe hij dat in een toespraak moet gebruiken. Het is de natuurlijke verdediging van een schooljongen wanneer hij voor een misstand wordt opgehaald.
Het is vooral nuttig als je in een leugen wordt betrapt. Het is de geliefde techniek van de…
View On WordPress
0 notes
Text
Kleine jongen viert laatste keer kerst na diagnose dat hij nog maar 6 maanden te leven heeft.
Kleine jongen viert laatste keer kerst na diagnose dat hij nog maar 6 maanden te leven heeft.
Een jonge schooljongen bereidt zich voor om de laatste keer Kerstmis te vieren nadat hij nog maar zes maanden te leven kreeg.
Reece Probert leek vorige maand nog perfect gezond, maar zijn moeder Jenna (31) nam hem mee naar de dokter nadat hij eerst begon te manken en begon te stotteren.
De scans toonden aan dat hij een zeldzame, agressieve hersentumor had, waaraan de patiënten doorgaans binnen de…
View On WordPress
0 notes
Text
Anna Wintour Over Mode Kleding Label.
Vertrouwd en gevreesd werd ze als hoofdredactrice van dit toonaangevende Usa modeblad Vogue. Doch alsnog beroemder werden ze door dit boek, en de film The Devil Wears Prada , dat een oud-medewerkster schreef. ANNA WINTOUR, zeventig is ze volgend jaar, verliest echter nimmer haar duivelse streken en absoluut ook niet een beroemde haren…
Vertrouwd en gevreesd werd ze indien hoofdredactrice over het toonaangevende Usa modeblad Vogue. Doch alsnog beroemder werd ze door het boek, en een film The Devil Wears Prada , dat een oud-medewerkster schreef. ANNA WINTOUR, zeventig is ze volgend jaar, verliest desalniettemin nimmer hoofdhaar duivelse streken en absoluut niet de beroemde hoofdharen.
Vertrouwd om hoofdhaar statige uitstraling, kenmerkende kapsel en pilotenbril: Anna Wintour. De Brits-Usa journaliste werden geboren in 1949. In 1970 begon ze haar carrière indien modejournaliste voor het blad Harpers Bazaar. Sinds 1988 kan zijn Anna hoofdredactrice betreffende een Usa Vogue.
In haar jonge jaren droeg Anna veelal designer jeans gecombineerd met een fashionable t-shirts. Later ging ze over op Chanel jasjes met minirokjes. Momenteel zul jouw hoofdhaar zelden gadeslaan in een broek. Haar stijl wordt op dit ogenblik gekenmerkt door rokken en jurken met ons geweldige snede.
Je heeft een honderden rode loperfoto’s over het mode-event betreffende het jaar, maar hetgeen daar zich afspeelt achter een schermen kan zijn heel wat interessanter, bewijst een anderhalf uur durende Usa documentaire The First Monday in May, vanavond te bemerken op NPO twee. Regisseur Andrew Rossi volgde in 2015 de maandenlange voorbereiding op een tentoonstelling China Through the Looking Glass, in dit Costume Institute met dit Metropolitan Museum in New York.
youtube
Het museum herbergt een grootste collectie kleren ter aardbol en de jaarlijkse expositie die wordt afgetrapt via dit prestigieuze Met Gala tracht te bewijzen het mode absoluut kunst wel niet kan zijn. Een Usa Vogue en betreffende name Anna Wintour beschikken over van dit gala ‘the superbowl ofwel social events’ gemaakt, bijvoorbeeld Vogue-editor André Leon Talley dit noemt.
Dit gala levert ook niet louter veel bedrag op wegens dit kostuuminstituut middels ons banket waarvoor tafels te gebruik zijn, een ieder die wat te betekenen heeft in een mode ofwel in Hollywood voorkomt daar in vol ornaat. Zo essentieel kan zijn het gala dat het de Oscars ruimschoots gepasseerd bezit qua rode loper prestige en media-zorg. Teneinde alsnog doch te zwijgen aan een ruim 120 miljoen dollar welke Anna Wintour alang inzamelde vanwege het museum.
Behalve betoverende beelden over sterren op een rooie loper bij de microfoon met André komen ontwerpers mits John Galliano, Jean Paul Gaultier en Riccardo Tisci aan het woord aan mode en het Met volgen we ons zenuwachtig Andrew Bolton die tot China reist en bestaan uiterste best doet teneinde nauwelijks clichébeeld van nederland neer te zetten, een archieven over Saint Laurent induikt en teneinde de tafel zit betreffende Wong Kar Wai, Baz Luhrmann en Anna Wintour. Die laatste bemoeit zich betreffende alle details met een expositie, betreffende een kleur aangaande de bloemen en de gastenlijst, tot een schikking betreffende de tafels.
De hoofdredacteur van de Usa Vogue kan zijn de onbedoelde ster over die heerlijke documentaire. Conservator Andrew Bolton, het bevlogen genie voor een exposities aangaande dit museum is betreffende bestaan onhandige loopje en gek zittende Thom Browne pakken een beetje zodra ons schooljongen die is verdwaald in ons groot museum. Deze is gelijk vergeten zodra Anna in beeld verschijnt met hoofdhaar tijdbesparende vergadertechnieken.
De scenes betreffende Anna slechts alang produceren de film dit gluren waard, omdat de machtigste dame uit een mode volg je zelden over zo dichtbij. Zo krijgt ze ’s ochtends gelijk een omvangrijke beker Starbucks aangereikt door persoon die bovendien geen enige taak lijkt te beschikken over en walgt ze voor een 1e ga naar juiste nieuwe pand van uitgever Condé Nast met het interieur. Bij dit zien over een heel videoscherm: ‘This makes me feel violently ill. Get rid of it.’ Kledingrekken voor de entree mogen hoofdhaar goedkeuring evenmin wegdragen: ‘This should look a professional environment, not like a second hand vintage store. Hello? Kan zijn anyone listening?’
Wintour lijkt zich allerminst te storen met de camera, en snoert een tafel vol museummannen moeiteloos een mond wanneer ze een decors bekijkt. ‘This is just going to look like a Chinese eethuisje.’ Je krijgt haast medelijden betreffende welke arme decorontwerpers die bij de tafel willen kruipen.
In feite kan zijn een documentaire net ingeval het Betreffende Gala zelf. Behalve het je heel wat opsteekt over mode, en een totstandkoming van zo’n ambitieuze expositie kun je jouw hart ophalen aan celebrity-nieuws terwijl event manager Sylvana Ward Durrett een leger Vogue-meisjes teneinde zich https://www.liveinternet.ru/users/marialhlz090/post445096146// heen verzamelt om de A-list te begroeten en onderhandelt aan een prijs aangaande Rihanna en haar giga entourage.
0 notes
Photo
Schooljongen die een ton beschildert, Museum of the Netherlands
http://hdl.handle.net/10934/RM0001.COLLECT.293604
1 note
·
View note
Text
1239 Dansen in de Stadsschouwburg
1239 Dansen in de Stadsschouwburg
Ik ben met de bus gegaan. Ik ga altijd met de auto, vind dat altijd prettiger en nu ineens lijkt mijn voorkeur te zijn veranderd. Ik stap op de fiets, zet hem dubbel op slot bij de Grote Kerk, waar we straks onze bruiloft gaan vieren, en loop door het tunneltje, waar vandaag nog een schooljongen van zijn fiets beroofd is, wie doet zoiets? Ik vind het ook geen prettig tunneltje om ’s avonds door…
View On WordPress
0 notes