#rodak

[chernobog13]

"C'mon, ya overgrown iguana, eat this building!"

Rodak regretted not paying for the full 4-week kaiju training course for Aron.

[beeftony]

I only recently got back into watching anime so Izetta: The Last Witch, a series that aired in 2016, completely passed me by. It’s an alt-history WWII fantasy story with strong yuri vibes, and the production values are fucking immaculate. Also the OP features the titular witch riding an anti-tank rifle like a broom so I’m already sold.

[mceproductions]

Best of 2024 Music #11: Yoasobi “The Brave 勇者”

While this will be explored further in a certain section next week, I look at the theme of the show here.

When you have a complex subject such as what happens after the end of a journey, what YOASOBI does here by getting into Frierens mindset as she lives out her days with both Himmel and party in the past, and her current days with Fern and Stark.

Finding out that there’s more than endlessly traveling she sees what many have sought, how to live life to the fullest.

Shame this is only for the first half of the season, cause this is even more iconic than Idol was for Oshi No Ko a year ago.

SUM 22: Fresh off of Idol, YOASOBI brings an even more iconic intro and theme to the elven mage wondering what else lies beyond the end of a great journey.

[bobwasneverokay]

Please help my teacher if possible.

We are using broken tools

I had a rough two years but this class always made me happy.

a https://www.donorschoose.org/project/ceramics-studio-support/9011612/?utm_source=dc&utm_medium=mobilesharetray&utm_campaign=ifproject&utm_term=unknown&rf=mobilesharetray-dc-2024-12-ifproject-unknown

I listed some of the things I’ve made to show that this is legit.

This class always manages to make me feel better whenever I walk in

If you can’t donate, please share the link around

Thank you :)

[venlazlo]

Mistria VA Fancasts

work was killer, too tired to drawr today.

VA Fancasts under the cut w/ voice samples hehe.

Made in conjunction with my brother and we don't consume that much media so take this with a grain of salt and maybe drop a suggestion.

Nora - Leda Headey [Amelia - Infinity Train]

Holt - Sungwon Cho [Senshi - Dungeon Meshi]

Celine - Erica Mendez [Mia Karnstein - Code:Vein]

Dell - Noël Wells [Kelsey - Craig of the Creek]

March - Zeno Robinson [Hunter - The Owl House]

Olric - Joe Hernandez [Boucheron - Fire Emblem Engage]

Ryis - Marcus Scribner [Bow - She-Ra and the Princesses of Power]

Landen - Luc Roderique [King Harrow - The Dragon Prince]

Juniper - Veronica Taylor [Manuela - Fire Emblem Three Houses]

Valen - Cissy Jones - [Lilith Clawthorne - The Owl House]

Terithia - Cassie Ewulu [Saphir - Fire Emblem Engage] [Bonus]

Balor - Kumail Ali Nanjiani [Howell - Bee and Puppycat]

Hayden - Matt Mercer is just the obvious choice

Errol - J.K. Simmons [Stanford Pines - Gravity Falls]

Josephine - Roz Ryan [Cake the Cat - Adventure Time]

Hemlock - Bruno Campos [Prince Naveen - The Princess and the Frog]

Reina - Brenda Song [Anne Boonchuy - Amphibia]

Maple - Grace Rolek [Connie Maheswaran - Steven Universe]

Luc - Terrell Ransom Jr. [Darwin - The Amazing World of Gumball]

Elsie - Susan Egan [Rose Quartz - Steven Universe]

Adeline - Genesis Rodriguez [Perfuma - She-Ra tPoP]

Eiland - Brian Timothy Anderson [Rosado - Fire Emblem Engage]

Caldarus (Statue) - Glen McCready [Omeluum - Baldur's Gate 3]

Seridia - Mallorie Rodak [Frieren - Frieren] (placeholder i almost put veronica taylor again)

Darcy - Danica McKellar [M'Gann M'Orzz - Young Justice]

Louis - John Michael Higgins [Varrick - The Legend of Korra]

Merri - Elizabeth Grullon [Camila Noceda - The Owl House]

Vera - Kirby Howell-Baptiste [Grace Monroe - Infinity Train]

[shotguncollarsurvivor]

That’s because the letters are similar. Don’t lose your head about it🙄

Oh okay.

[krdc]

the english dub of cherry magic begins streaming on crunchyroll from 17th july! all the episodes will be available to watch at once! 🍒

list of cast and crew below (taken from the official website)

cast

adachi: daman mills

kurosawa: dio garner

tsuge: oscar seung

fujisaki: emi lo

rokkaku: conner allison

matsuura: mallorie rodak

mari: kelsey poppen

minato: landon mcdonald

udon: ariel graham

asahina: daryl mayfield

company director: anthony bowling

kusumoto: charles nguyen

additional voices: bev mageto, rissa mazzuca, kalyn mccabe, monet lerner, john gerhardt, jack reeder

crew

voice director: jason lord

producer: susie nixon

adaptation: macy anne johnson

mixers: gino palencia, rickey watkins, neal malley

engineer: victor acosta

[polkadotmotmot]

Karolina Rodak - Goddess Unchained: Fauvist Echoes In Alpine Liberation, 2024

[whencyclopedia]

Ardashir I

Ardashir I (l. c. 180-241 CE, r. 224-240 CE) was the founder of the Persian Sassanian Empire (224-651 CE) and father of the great Sassanian king Shapur I (r. 240-270 CE). He is also known as Ardashir I Babakan, Ardeshir I, Ardashir the Unifier, and Ardashir Papakan.

He was the son of the prince of Istakhr, Papak (also given as Babak and Papag, r. c. 205-210 CE) and the Princess Rodak of the Shabankareh tribe (suggested by some scholars as Kurdish) and born in Tirdeh, Persis c. 180 CE. He is also believed to have been grandson of the High Priest of Zoroastrianism, Sasan (c. 3rd century CE), after whom the Sassanian Empire is named, though some evidence suggests he was Sasan's son and later adopted by Papak.

Ardashir I was a general in the Parthian army under the reign of the king Artabanus IV (r. 213-224 CE). His family controlled the symbolically significant region of Istakhr where the ruins of the Achaemenid capital of Persepolis lay. Even though the Achaemenid Empire (c. 550-330 BCE) was a distant memory, it still resonated powerfully throughout the region at the time of Ardashir I, and his family refused to relinquish control of it to Artabanus IV. Further complicating relations between the two, Ardashir I had made significant gains for himself in the region at the expense of Artabanus IV whose power was waning.

In 224 CE, Ardashir I defeated Artabanus IV in battle, toppling the Parthian Empire (247 BCE - 224 CE) and founding his own which he modeled on the success of the earlier Persian Achaemenid Empire. He soon after concentrated his efforts on urban development and military campaigns against Rome which were universally successful. He co-ruled with his son Shapur I toward the end of his reign and died peacefully after assuring that the empire he had founded would continue in good hands. He is considered one of the greatest kings of the Near East generally and of the Sassanian Empire specifically.

Failing Parthian Empire

After the fall of the Achaemenid Empire to Alexander the Great in 330 BCE, the Seleucid Empire (312-63 BCE) held the region until they were replaced by the Parthians. The Parthian king Arsaces I (r. 247-217 BCE) established an independent kingdom of Parthia while the Seleucids were still firmly in control but, as their power waned, Parthia took advantage and enlarged their territories, finally controlling the majority of what had once been the Achaemenid Empire.

Recognizing the weakness of a centralized government – and especially of a centralized military deployed from a set point (as in the case of both the Achaemenids and Seleucids) – the Parthians decentralized both to enable more efficient administration and defense. Parthians satraps had a greater degree of autonomy and could field armies for defense without having to consult with the king first.

This model worked well for the Parthians for most of the empire's history but, by the time Ardashir I was born, their vitality was being steadily drained through engagements with the Roman Empire and internal dissent. The decentralization which had worked so well earlier was now a liability because Rome could field more men which small armies from individual satrapies could not contend with. Further, the autonomy of the satraps by this time resulted in mini kingdoms within the empire which were more concerned with their own self-interest than the preservation of the empire.

Continue reading...

[colossal-niamh]

Oh I forgot to mention it yesterday but I finally finished watching Frieren: Beyond Journey’s End. Exceptional from end to end, genuinely a new benchmark for the traditional fantasy genre. Frieren repeatedly blew me away with its thoughtful character writing, strong core narrative and mesmerizing animation. This probably has one of my favorite dub casts ever, one that I’m convinced will be as iconic as Cowboy Bebop and Full Metal Alchemist’s are now. Everyone knocks it out of the park but especially Mallorie Rodak’s Frieren, Jordan Dash Cruz’s Stark, Christopher Guerrero’s Eisen and Morgan Berry’s Übel.

If you somehow missed this show while it was airing, do yourself a favor and fix that. You will not regret it

[chernobog13]

Stopgon and Goa (aka Rodak) about to smash a castle in Ambassador Magma, aka The Space Giants.

[marcmarcmomarc]

RWBY Volume 10 predictions

Voice cast: Arc Family

Saphron Cotta-Arc: Lindsay Sheppard

Terra Cotta-Arc: Jamie Smith

Adrian Cotta-Arc: Lucella Wren Clary

Cinnabar Arc (Red Arc Sister): Mallorie Rodak (newcomer)

Jade Arc (Green Arc Sister): Erica Lindbeck (newcomer)

Sapphire Arc (Blue Arc Sister): Mikaela Krantz (newcomer)

Azure Arc (Twin Indigo Arc Sister 1): Jamie Marchi (newcomer)

Aqua Arc (Twin Indigo Arc Sister 2): Jamie Marchi (newcomer)

Amethyst Arc (Violet Arc Sister): Laura Bailey

Back to index

[beeftony]

I’m watching Goblin Slayer bc Mallorie Rodak, the English VA of Frieren in Frieren: Beyond Journey’s End, also voices High Elf Archer in that anime and I’m actually surprised by how many similar topics they cover.

Both of them function as commentary on common fantasy anime tropes, with Frieren taking place 80 years after the end of the “kill the demon king” story while in Goblin Slayer that story is happening offscreen with a different set of heroes, and the anime follows a dude who is just like. Really good at killing goblins, with the conceit being that low level monsters in fantasy adventures shouldn’t be ignored just bc you’ve outleveled them.

One scene of Goblin Slayer literally even has the “human lives are short” conversation that Frieren bases its entire concept around, and while High Elf Archer is certainly a more upbeat and chipper character than Frieren, they reach largely the same conclusion.

That said, Goblin Slayer is waaay more exploitative when it comes to showing the consequences of adventuring gone wrong, particularly in regards to female characters, so I still prefer Frieren overall, but it’s fun examining parallels.

[tatortart]

I keep thinking about voice claims for my OCs and like…ugh, there’s so many good ones out there.

For Gordy, he’s so hard! I love the idea that he’s got this gravelly voice that seems to come out of nowhere (think Harvey Fierstein or Alex Brightman), but then I hear Jim Rash and go, that’s it! That’s him.

Andddd I still can’t decide, ugh.

Moriko is easier though. She’s got a low, soft-spoken voice that doesn’t raise very often, so I’d go with Mallorie Rodak—the way she voices Frieren is perfect for her.

Geraldine would be Jennifer Cody, full on southern drawl, loud and making sure everyone hears her. Easy peasy. Slash on the other hand…? Probably a soft-spoken Khary Payton.

[kaxtrem]

If anyone is at an anime convention that Mallorie Rodak, Jill Harris or Jordan Dash Cruz, the English voice actors for Friren, Fern & Stark, you need to ask them to say how those characters would say "Let it rip".

[teatralna-kicia]

“Dzieje grzechu”

Teatr: Narodowy Stary Teatr w Krakowie

Reżyseria: Wojciech Rodak

„Dzieje grzechu” Stefana Żeromskiego  były dla mnie zawsze fascynującą książką z dwóch powodów: po pierwsze zastanawiało mnie w jaki sposób historią jednej osoby można było zapełnić 3 wielkie, opasłe tomy (bo takie wydanie tej książki mieszkało ze mną pod jednym dachem), ale także jak bardzo cała opowieść o Ewie Pobratyńskiej w swojej kontrowersyjności gubi rys realistyczny i zupełnie odpływa w stronę chorej i zboczonej fantazji autora. Chociaż teraz się zastanawiam – mając z tyłu głowy życiorys Tajemniczej Moniki i Eli Gawin – czy aby na pewno jest taka nierealna. W Narodowym Starym Teatrze do świata „Dziejów grzechu” zapraszają nas Iga Gańczarczyk i Wojtek Rodak (odpowiedzialni kolejno za scenariusz i reżyserię). Warto podkreślić już na samym starcie, że Gańczarczyk  wykonała tytaniczną pracę przepisując powieść Żeromskiego i na jej ramie tworząc zupełnie nową i autonomiczną historię. Dramaturżka czerpie z oryginału pełnymi garściami, ale też przewrotnie wchodzi z nim w dialog, przykrywając grubą warstwą ironii dziaderstwo Żeromskiego i to, jak konstruował swoją kobiecą postać w taki sposób, by poniekąd spełniać swoje męskie żądze. Jest to świetny segway do tematu współcześnie aktualnego – a mianowicie nadużyć reżyserów względem aktorów i aktorek. Podkreśla to w swoim monologu Magdalena Grąziowska wspominając jak grała w „Dziejach Grzechu” w reżyserii Michała Kotańskiego w Teatrze im. Żeromskiego w Kielcach. Podkreśla, że mając za sobą różne doświadczenia na drodze aktorskiej, nie zgodziłaby się na wiele rzeczy, które puściła płazem kiedyś (swoją drogą ciekawym doświadczeniem było móc obejrzeć ją po tych latach w tej nowej wersji „Dziejów grzechu” i móc zestawić to, jak portretowała Ewę Pobratyńską kiedyś, bo miałem szczęście lub nieszczęście oglądać też kielecką interpretację powieści).

Wojtek Rodak w swoim spektaklu mocno podąża ścieżką, na której kiedyś już byłem w trakcie „Płatonowa” w reżyserii Konstantina Bogomołowa – poprzez trawestację podbija śmieszność zachowań damskich i męskich przenosząc je między płciami; uwydatnia na przykład komizm zachowań Ewy w momencie natychmiastowego zakochania się w Łukaszu.

Podobny zabieg wykorzystywała także Anna Smolar w swojej „Halce” z tą różnicą, że jej spektakl w moim odczuciu rozłaził się w drugim akcie, natomiast Rodak wie, na ile sobie może pozwolić, a na ile nie. Nawet jeśli pozwala sobie przekroczyć granicę kiczu i przesady to nadal to kupuję, bo w całym tym rozbestwionym projekcie karuzela śmiechu trwa w najlepsze nakręcając się właśnie świadomym kiczem. Co bardzo mnie rozbawiło, finał spektaklu jest iście przewrotny i daje ogromnego pstryczka w nos Żeromskiemu jak i całemu opartemu na patriarchacie społeczeństwu. Robi to w sposób mocno przemyślany i jasno wynikający ze scenariusza - reżyser nie sili się na nagłą woltę i podąża za jedynym rozsądnym głosem idącym z tekstu Gańczarczyk.

W tym wybornym serniku teatralnym pyszniutkimi rodzynkami są aktorzy, którzy dali się porwać reżyserowi i tworzą bardzo sprawną maszynę teatralną. Na pierwszy plan wysuwają się jednak głównie trzy aktorki grające Ewę na różnych etapach jej życia: Karolina Staniec, Magda Grąziowska i Małgorzata Gałkowska. Tworzą jeden organizm w trzech ciałach; każda z nich ma inne właściwości, ale doskonale portretuje Ewę na różnych jej etapach „zepsucia”.

Karolina Staniec jako najmłodsza wersja bohaterki wyciska ogromny komizm z jej zachowań podlotka – emfazę i uniesienie każdym możliwym zalotnym spojrzeniem Łukasza. Staniec jest bezbłędna i kolejny raz udowadnia, że jest wyborną aktorką i że stoi przed nią moc ciekawych ról, bo ma ogromne zaplecze, aby dźwigać wiele z nich (co udowodniła na przykład w „Dead Girls Wanted” w reżyserii Wiktora Rubina w Teatrze Zagłębia w Sosnowcu).

Wcześniej wspomniana przeze mnie Magda Grąziowska jest jednocześnie delikatna, ale też ma w sobie taką zimną stal, która daje siłę jej Ewie i daje poczucie, że jej bohaterka jest zdolna do wszystkiego.  

Jednak koronę zgarnia Małgorzata Gałkowska, która jest sumą wszystkich tych cech wypracowanych przez pozostałe Ewy – zbiera je naraz w sobie i doprawia to ogromem zmęczenia życiem, a także oczekiwaniami społecznymi względem kobiet – zgarnia totalnie złoty medal za podanie widzowi monologu dotyczącego tego, czy Ewa w naszej wyobraźni i wyobraźni Żeromskiego starzeje się przez czas trwania powieści, czy wiecznie jest uwięziona w swojej formie młodej lolitki, bez względu na to, że powinna mieć już według biegu fabuły wiele, wiele więcej lat. Nie będę też zgrywał zaskoczonego, że tak dobrze zagrała, bo od dawna wiem jak wyborną aktorką jest i do dziś prześladuje mnie jej mini kreacja z „David’s Formidable Speech On Europe” –  premium klasa i nie mogę sobie wyobrazić , że kiedyś jej zabraknie na scenie. Pani Małgorzato, kocham panią.

Całość spektaklu opakowana jest w ciekawą buduarową dekorację Katarzyny Pawelec i kostiumy Marty Szypulskiej – oba elementy dobrze się uzupełniają i tworzą dla aktorów przestrzeń dopełniającą sensy wyprowadzone z samego scenariusza. Wielokrotnie podkreślałem w moich tekstach jak ważne jest dla mnie, aby scenografia i kostiumy nie były dla aktorów potykaczem, ale by wchodziły z nimi w dialog, co właśnie tutaj wybornie się udało.

Podsumowując, po przeczytaniu opisu spektaklu na stronie teatru byłem raczej nastawiony dosyć chłodno, ale zostałem w pełni porwany przez twórców. Niektórym może się wydawać, że przekracza się pewną granicę, ale spokojnie – zapewniam, że twórcy balansują bardzo mądrze i sprytnie i nie popadają w błazenadę. „Dzieje grzechu” Wojtka Rodaka to bardzo udane zamknięcie sezonu dla mnie. Teatr mądry, zabawny, bez zadęcia i spuszczający powietrze z balonika narodowej literatury. Daje do myślenia ale też jeśli nie chcemy myśleć to pozwoli nam się po prostu bawić, co jest super. Jeśli miałbym nazwać jakiś spektakl pozytywnym zaskoczeniem i olśnieniem tego roku to byłyby to właśnie „Dzieje grzechu”. Czapki z głów, dobra robota, więcej na boga, więcej!