#prins willem van oranje

[schorelweb]

Fotogallerij :: Foto's in 'Activiteiten en Festiviteiten -> Concertband Prins Willem van Oranje' (pagina 1). :: SchorelWeb :: Dordrecht Stadspolders

[johnooms]

Wat gebeurde er op 3 oktober?

1574 – ONTZET VAN LEIDEN Het Beleg van Leiden vond plaats van 1573 tot 1574 na een Spaanse belegering en eindigde in een ontzet van de stad. Het Leids Ontzet of Leidens Ontzet wordt jaarlijks in Leiden gevierd ter herdenking van de belegering van deze stad tijdens de Tachtigjarige Oorlog en het ontzet op 3 oktober 1574. Aanvankelijk bleef het stadsbestuur trouw aan de landsheer, koning Filips II van Spanje. Deze benoemde in 1567 de hertog van Alva tot landvoogd over de Nederlanden. Alva nam diverse maatregelen tegen de godsdienstvrijheid en stelde onder andere de Raad van Beroerten in. Hierna koos de stad in juni 1572 de kant van prins Willem van Oranje. Klik op de link hieronder voor meer Nieuws van Vroeger: http://johnooms.nl/2024/10/03/3-okt/

[tvdmmedia]

Nassaudag Breda 2023 from Ton van de Merwe on Vimeo.

The following music was used for this media project: Music: Return Of The Hero by Sascha Ende Free download: filmmusic.io/song/450-return-of-the-hero License (CC BY 4.0): filmmusic.io/standard-license

For a number of years now, the Nassaudag has been held on the second day of Pentecost to commemorate the connection between Breda and the Nassau's.

The bond between the Nassau House and the Netherlands came into being in 1403. Count Engelbrecht I of Nassau married Johanna van Polanen, wife of Breda, in that year. Due to their growing family ownership, Bredase Nassaus quickly became one of the highest nobles in our country. They were also given increasingly important functions by the Dukes of Burgundy and Habsburg, which ruled large parts of the Netherlands as landlords. Count Henry III of Nassau (1483-1538), for example, held high civil and military offices. He was also involved in the education of Emperor Charles V. The Nassaus lived for one hundred and fifty years at the Castle of Breda. In this period they provided the impetus for Breda's prosperity and brought the city to development. The nobility who lived on the Castle of Breda worked as a magnet on the art sector, jewellery, design and architecture.

If you think of the Nassaus, you think of the royal house. The House of Orange-Nassau was first mentioned in 1544. William I, Count of Nassau-Dillenburg (1533-1584) - better known as William of Orange or William of Silence - then inherited the Southern French principality of Orange from his nephew René of Chalon (officially René Count of Nassau and Prince of Chalon-Orange). As Prince William he is the ancestor of the House of Orange-Nassau. -------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

De Nassaudag wordt sinds een aantal jaren op tweede pinksterdag gehouden om de band tussen Breda en de Nassau's te herdenken.

De band tussen het Huis Nassau en Nederland ontstond in 1403. Graaf Engelbrecht I van Nassau trouwde in dat jaar met Johanna van Polanen, vrouwe van Breda. Door hun groeiend familiebezit behoorden de Bredase Nassaus al snel tot de hoogste edelen van ons land. Zij kregen ook steeds belangrijkere functies toebedeeld van de Bourgondische en Habsburgse hertogen, die grote delen van de Nederlanden als landheren bestuurden. Zo bekleedde Graaf Hendrik III van Nassau (1483-1538) hoge burgerlijke en militaire ambten. Ook was hij betrokken bij de opvoeding van Keizer Karel V. De Nassaus woonden honderdvijftig jaar lang op het Kasteel van Breda. In deze periode gaven zij de aanzet voor de welvaart van Breda en brachten zij de stad tot ontwikkeling. De adel die op het Kasteel van Breda woonde, werkte als een magneet op de kunstsector, edelsmederij, design en architectuur.

Wie aan de Nassaus denkt, denkt aan het koningshuis. Het Huis Oranje-Nassau werd voor het eerst genoemd in 1544. Willem I, graaf van Nassau-Dillenburg (1533-1584) – beter bekend als Willem van Oranje of Willem de Zwijger – erfde toen het Zuid-Franse prinsdom Orange van zijn neef René van Chalon (officieel René graaf van Nassau en prins van Chalon-Oranje). Als prins Willem is hij de stamvader van het Huis Oranje-Nassau.

[rotterdamvanalles]

De Prins Hendriklaan, 1942.

Willem Frederik Hendrik (Paleis Soestdijk, 13 juni 1820 – Kasteel Walferdange, Luxemburg, 13 januari 1879), prins der Nederlanden, prins van Oranje-Nassau, was de derde zoon van koning Willem II der Nederlanden en Anna Paulowna.

Hij is de enige Oranje die Nederlands-Indië (het latere Indonesië) bezocht, toen het nog een kolonie van Nederland was. Hendrik vergaarde een vermogen met onder andere een aandeel tinerts in een bedrijf op het eiland Billiton tussen Borneo en Sumatra, alsook met deelname in andere Indische fondsen.

Prins Hendrik had een lange carrière in de marine en werd daarom ook wel (Hendrik) de Zeevaarder genoemd. Op zijn sterfbed werd hij nog tot admiraal benoemd. In 1837 bezocht hij Nederlands-Indië. Hij verbleef er zeven maanden. Tevens werd hij door zijn broer, koning Willem III der Nederlanden op 5 februari 1850 aangesteld als stadhouder van het groothertogdom Luxemburg. Zijn residentie als stadhouder was het kasteel Walferdange (Luxemburgs: Walfer, Duits: Walferdingen).

Bij zijn overlijden had zijn aandeel in de Billiton Maatschappij een waarde van iets meer dan vier miljoen gulden. In totaal liet hij ruim twaalf miljoen gulden na. Meer dan de helft bestond uit effecten. De erfenis ging naar zijn broer en zuster. Weduwe Maria leek na Hendriks dood zonder een cent achter te moeten blijven omdat zij en haar echtgenoot niet in gemeenschap van goederen getrouwd waren. Haar vader, Frederik Karel, ging naar Den Haag om bij Willem III te pleiten voor een gedeelte van Hendriks erfenis voor zijn dochter, maar hij kreeg nul op het rekest. Willem III kon het geld van zijn broer uitstekend zelf gebruiken, zeker omdat hij net zelf getrouwd was met Emma van Waldeck-Pyrmont. Marie kreeg van de koning en diens zuster echter wel een royaal jaargeld toebedeeld. Natuurlijk voelde de Hohenzollerns zich toch gekrenkt en met hen voelde geheel Pruisen zich in zijn eer aangetast. Frederik Karel was immers een man met een groot prestige: neef van keizer Wilhelm I, neef en wapenbroeder van kroonprins Frederik Willem, opperbevelhebber van het Tweede Duitse Leger in de oorlog van 1870, veroveraar van Metz, drager van de Pour le Mérite, een geestrijke persoonlijkheid en een opvallende verschijning in de Berlijnse society in zijn karakteristieke uniform van het 3. Husarenregiment Von Zieten, dat hem de bijnaam "der rote Prinz" verleende.

De fotograaf is Hendrik Ferdinand Grimeyer en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt van Wikipedia.

[ronnydeschepper]

Negentig jaar geleden: de eerste Nederlandse geluidsfilm

Op 4 januari 1934 ging in het City Theater van Den Haag de eerste ‘officiële’ Nederlandse geluidsspeelfilm in première in aanwezigheid van Prins Hendrik en minister-president Colijn. De film was een eerbetoon aan Willem van Oranje, een nationaal-historisch document waarin zijn betekenis voor de Nederlanden ten tijde van de Tachtigjarige Oorlog centraal stond. Continue reading Untitled

[the-new-royalty-world-me]

Recensie - Willem- Alexander

Recensie – Willem- Alexander

Willem-Alexanderin gesprek met de koning in wordingAuteur: Rob KnijffUitgever : De Kring9789462970342 Telegraaf-journalist Rob Knijff en fotograaf Hans Peters volgden het Koninklijk Huis ruim een kwart eeuw lang van dichtbij, met speciale belangstelling voor Willem-Alexander. Tot en met zijn Leidse studententijd speelde zijn leven zich grotendeels af buiten het zicht van de camera’s. Knijff en…

[rijksmuseum-art]

Portrait of William III, Prince of Orange and King of England after 1689, Schotland en Ierland) Willem III (prins van Oranje en koning van Engeland, 1695, Museum of the Netherlands

Portretje van Willem III (1650-1702), prins van Oranje, sedert 1689 koning van Engeland. Buste in ovaal, de blik naar boven gericht. Pendant van SK-A-4480.

http://hdl.handle.net/10934/RM0001.COLLECT.10372

[goth-metal-and-burtonfreak]

Aanslag op Willem van Oranje in Antwerpen, 1567

Dit verhaal over Willem van Oranje is iets minder bekend onder de bevolking. Natuurlijk beschouwen wij allemaal Willem als dé volksheld en vader van Nederland maar helemaal aan het begin van de opstand, was dit sentiment nog niet aanwezig. Dit kwam voornamelijk door het feit dat Willems ideeën net iets te modern waren voor zijn tijd, hij wilde namelijk een maatschappij waar Katholieken en Protestanten vredig naast elkaar konden leven, een idee dat door de meeste mensen niet werd geaccepteerd.

Door zijn standpunt kwam hij soms bij beide partijen verkeerd over. Tijdens een voorval in Antwerpen in het jaar 1567 liepen de opgelopen gemoederen zo erg uit de hand, dat de prins van Oranje bijna werd gelyncht door de bevolking van Antwerpen. Deze gebeurtenis werd beschreven door Godevaert van Haecht in zijn kroniek. Maar om de situatie beter te begrijpen, moet ik ook uitleggen wat ervoor was gebeurd.

Het was kort na de beeldenstorm dat de militante tak van de calvinisten hoop kregen om de Spanjaarden te bevechten en weg te jagen. Zo ontstond er een eerste kleine leger van geuzen onder de leiding van Jan van Toulouse. Dit leger deed een poging om Walcheren te bezetten wat mislukte. Na deze mislukking trok het leger door naar Antwerpen maar ze werden niet binnen de stad gelaten. Daardoor besloot Jan van Toulouse om de Oosterweel te bezetten.

Deze bezetting lukte maar Margaretha van Parma, landvoogdes van de Nederlanden en halfzus van koning Fillips II van Spanje, stuurde vanuit Brussel een leger om de geuzen te verslaan. Inwoners van omringende dorpen en gebieden vluchtten weg voor dit oprukkende leger en werden toegelaten in Antwerpen. Het was erg onrustig in de stad aangezien er ook een grote aanhang van calvinisten aanwezig waren. Zij en de bevolking waren al druk bezig om de stad voor te bereiden voor de verdediging.

Ondertussen werd het kleine geuzenleger bij het dorp Oosterweel compleet afgeslacht door het leger die werd gezonden door Margaretha. Ongeveer 100 man werd gevangen genomen, 500 doodgeslagen en een gedeelte verdronk in de Schelde. Het dorp werd ook geplunderd en de rook van het vuur was zichtbaar in Antwerpen. De calvinisten in de stad zagen het gebeuren en werden woedend omdat zij er niks aan konden doen.

Willem van Oranje was op dat moment ook in Antwerpen en zat nu met een zeer explosieve situatie. Nog steeds wilde hij de vrede bewaren in de stad maar beide partijen, de calvinisten en de degenen die bang waren voor de calvinistische militanten, eisten van hem acties. Uiteindelijk besloot Willem van Oranje om op 13 Maart, rond het middaguur, om naar de calvinisten te gaan. Eenmaal middenin de menigte van calvinisten, keerden de mensen zich opeens tegen de prins en noemden hem een verrader. Ook gaven de calvinisten Willem de schuld van de slachtpartij bij Oosterweel omdat het geuzenleger niet werd toegelaten in de stad.

Hier is de precieze beschrijving van Godevaert:

"En daer comende, werden sij doergelaten: maer als hij in 't midden was, gaf den gemeynen hoop den prinsche en de anderevuel scandelijcke namen en hieten haer ‘verraders’, en seyden ‘Nou wildij wel met ons sijn, maer hadt eerst met ons geweest, en gemaeckt dat die van Outsterweel niet gesleghen en waeren en haer in stat laten comen!’ Ende den prinsche wouden sij de scult geven; en der calvinisten overste, ontrent 20, waeren al te peerde, ende sij riepen noch al om uyt te trecken en de pape knechten te slaen, die noch al ontrent Antwerpen waeren."

De aanvoerders van de calvinisten dwongen Willem van Oranje om 'Vive le geus!' te roepen en stonden klaar om erop uit te trekken en slag te leveren. Willem van Oranje raadde dit echter af omdat dat een zekere dood zou betekenen voor de calvinisten. Als antwoord daarop, liep er een man naar voren met een wapen gericht op de prins klaar om te doden.

"En sij deden den prinsche roepen: ‘Vive le gues’, welcken naem eerst uyt den edeldom gecomen is; ende omdat den prinsche haer het uyttrecken ontraeijde, segghende: ‘Gij sult in u doot loopen, de ruyteren souden u bederven’, so quamper eenen, die woude den prinsche doerscieten, hem dicwils noemende ‘verrader’. Waerop den prinsche antwoerde: ‘Hebdij sulcx aen mij bevonden, so doeghet!’ Maer den scuet werdt belet; maer smeten noch de poorte open, en daer was er een deel uyt, maer quamen weder in."

Uit de beschrijving van Godevaert blijkt dat het schot van de man werd verhinderd, dat was de eerste maar zeker niet de laatste keer dat er een poging tot moord werd gepleegd op de prins van Oranje. We weten natuurlijk allemaal hoe het voor hem afliep helaas in 1584 maar zelfs daarvoor werd Willem nog eens beschoten en geraakt in zijn oor tijdens een andere moordaanslag. Uiteindelijk wees Willem naar de wapens van de stad die prompt met geweld werd ingenomen door de calvinisten die zich begonnen op te stellen op de brug over de meir.

Hier volgt nog de laatste stuk van Godevaerts beschrijving:

"En doen wilden sij groot gescut hebben van den prinsche om in de Meere te stellen, waerop den prinsche seyde: ‘Gij weet wel waer 't is, wilde 't hebben gij mueget halen, want de goevernuers der stat en sullen 't u niet geven.’ Welck sij doen met gewelt uytter stat artelrije huys haelden, geheeten den Eeckhof: en clooten en buspoeder daertoe, tot 16 stucken. En ordineerden meesters daertoe, en nochtans en souden sij dat niet wel hebben cunnen gebruycken sonder peryckel van huijsen te vellen.

Ende daerna wilden sij haer versien hebben van alderleye wapenen, want vele van haeren volck waeren slappelijck gewapent; en de prinsche seyde weder: ‘Gij weet waer 't is, halet!’ en trocken in de Coeperstraet, alwaer de vercopers vele wonen en deden haer daer leveren ontrent 2000 spicen en vuel harnas en scilden en al wat sij van doene hadden, en lieten 't opscrijven; en hier volcht een cleyn beworp, hoe sij in oerden stonden in der Meere.

Ende dewijle de calvinisten die wapenen haelden in de Coeperstraete en stonden 7 dicke aldaer ontrent, 3 uren lanck tot op de Engelsche borse; ende mits dat de Coeperstrate niet wijt van der Merckt en is, so meynden vele menschen, dat sij voorts souden trecken en de Merckt innemen. En een cappiteyn der statsknechten genaempt heer Adam van Berchem, die had se geern van daer gedreven, maer d'ander heeren hielden hem teghen, siende dat de knechten meest onwillich waeren en oock de 6 gulden der scutterijen, want sij waeren onsterck en de ander seer geweldich.

Ende doen sij dese wapenen hadden, so trocken sij weder na de Meere, en riepen nou tot den volcke: ‘Wie met ons wil de cristelijcke religie voerstaen, die come, men sal hem wapenen geven.’ Te voren hadden sij geseyt: ‘Die met ons wil, die hale thuys wapenen’."

Hier zijn afbeeldingen van: De calvinistische oproer in Antwerpen door Frans Hogenberg (1567-1570). Portret van Willem van Oranje geschilderd door Anthonie Mor rond 1554.

Hier is ook nog een link naar de kroniek van Godevaert van Haecht voor de mensen die geïnteresseerd zijn. https://www.dbnl.org/tekst/haec002kron01_01/index.php

[roehenstart]

Johan Willem Friso, prins van Oranje. Bernardus Accama.

[tusseninbovenop]

[avetruth]

De correspondentie tussen Willem van Oranje en Jan van Nassau, 1578-1584 : Willem I, prins van Oranje, 1533-1584

De correspondentie tussen Willem van Oranje en Jan van Nassau, 1578-1584 : Willem I, prins van Oranje, 1533-1584 https://www.avetruthbooks.com/2022/04/de-correspondentie-tussen-willem-van-oranje-en-jan-van-nassau-1578-1584-willem-i-prins-van-oranje-1533-1584.html?feed_id=7001

[johnooms]

Wat gebeurde er op 6 november? 1650 – WILLEM II VAN ORANJE (24) OVERLEDEN Hij was prins van Oranje en graaf van Nassau-Oranje, was tussen 1647 en 1650 stadhouder van Holland, Zeeland, Utrecht, Overijssel, Gelre en Zutphen, Groningen en Drenthe. Hij was de zoon van stadhouder en prins Frederik Hendrik van Oranje en Amalia van Solms. Hij trouwde op 14-jarige leeftijd met de negenjarige Maria Henriëtte Stuart, de oudste dochter van koning Karel I van Engeland. Acht dagen na zijn overlijden werd zijn erfgenaam geboren, de latere stadhouder Willem III… Klik op de link hieronder voor meer Nieuws van Vroeger:

http://johnooms.nl/2024/11/06/6-nov/

[patriciaidsinga]

Kelder

Noordhollands Dagblad 22 oktober 2022

Herfstvakantie, en dus trekt het gezin er een dagje op uit. 

Delft is het doel dit keer, en meer specifiek de geschiedenis van Delft, en nog specifieker die van Willem van Oranje. 

Onze dochter B. had het thema “Nederland” op school, en dus gaat het thuis al weken over windmolens, tulpen, kaas, Aletta Jacobs en de grote rivieren.

 Ikzelf heb het liever over onze vochtige kelder, aangezien mijn hal en trappenhuis sinds de herfst is ingetreden muf en nat ruiken. Ventilatie is de oplossing, maar met dit rotweer blijven de ramen en deuren gesloten. Mijn eega doet er nog even niets aan. Die is helemaal terug in zijn rol als historicus en spendeert al zijn tijd aan het enthousiast vertellen over de Nederlandse geschiedenis aan zijn geïnteresseerde kind. Willem van Oranje dus. 

Tijdens de eindpresentatie op school werd de moord op de vaderlandse held nog prachtig nagespeeld door twee kinderen, met gevouwen papieren kragen. Nu staan we voor het grafmonument in de Delftse Nieuwe Kerk, en het is werkelijk imposant. Zelfs Willems hond is in marmer gebeiteld. Het schijnt dat hij van verdriet overleed, vlak na de dood van zijn baasje. Ook de enorme steen die de grafkelder van de Oranjes afsluit, spreekt tot mijn verbeelding. 

Ik lees voor dat de steen 1000 kilo weegt en met een hijskraan verwijderd dient te worden, maar dat maakt geen enkele indruk op de rest. 

De film die afgespeeld wordt naast de ingang van de kelder laat zien hoe de koninklijke familie waardig van de trappen afdaalt tijdens het afscheid van prins Claus. 

“Dus al die mensen liggen hieronder?” vraagt B. 

 “Ja” zeg ik, en ineens vraag ik mij af of de Oranjes ook last hebben van een vochtprobleem. Snel check ik de plattegrond van het massagraf op raampjes die open kunnen of een afzuigsysteem, maar die lijken niet aanwezig. Qua kelderventilatie hebben de Oranjes en wij veel gemeen, vermoed ik, want er kan in de crypte niet even een raampje open om Juliana of Bernard te luchten. 

Vreemd, want in dit soort grafkelders kan het behoorlijk stinken. 

 Terwijl ik het pleisterwerk van de Nieuwe Kerk controleer op vochtplekken, smeken de kinderen om de crime-scene van Willem van Oranje. Op naar het Prinsenhof dus, waar de moord uit 1584 een paar keer levensecht nagespeeld wordt door broer en zus. Ze genieten volop. Ik niet, ik heb een vochtprobleem dat het gezin maar niet wil bespreken. 

Als we weer in Alkmaar zijn, beslis ik, dalen we gezamenlijk af in de kruipruimte, net zo waardig als de koninklijke familie. Met een grote zucht trekt onze historicus thuis zijn werkbroek aan. Ik hou de klep open en mijn neus dicht. Met in de hand een zaklamp daalt hij langzaam naar beneden. “Gefeliciteerd hoor hoogheid,” roept hij van beneden. Hij schijnt met zijn lamp op de grond die bezaaid is met Oranje schimmel. “We hebben onze eigen koninklijke kelder!”

[rotterdamvanalles]

De Straatweg met links het tolgaardershuisje op de hoek van de Juliana van Stolberglaan, 1929.

De Straatweg loopt van de Ceintuurbaan tot aan de splitsing Bergse Dorpsstraat en Weissenbruchlaan en tussen de Bergse Voorplas en de Bergse Achterplas door. De vroegere naam was Bergweg.

De Juliana van Stolberglaan draagt de naam van Juliana van Stolberg (1506-1580), echtgenote van Willem de Rijke, graaf van Nassau, en moeder van prins Willem van Oranje. De laan met de drie zijstraten, genoemd naar de graven Adolf, Jan en Lodewijk van Nassau, werd in 1922 aangelegd door de NV tot Exploitatie van Onroerende Goederen 'Aan- en Verkoop'. De directeur van de NV kende de namen toe, die in 1925 door de gemeente Hillegersberg werden overgenomen.

De prent komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt eveneens uit het Stadsarchief Rotterdam.

[the-new-royalty-world-me]

Recensie : Willem van Oranje in brieven

Recensie : Willem van Oranje in brieven

Willem van Oranje in brievenDe opstand van 1572Auteur: Marianne EekhoutUitgever : Waanders9789462624047 In dit boek kijken we mee over Willem van Oranjes schouder. Aan de hand van veertig brieven volgen we hem in 1572, een keerpunt in de Nederlandse geschiedenis. Op 1 april in dat jaar nemen de Watergeuzen bij toeval Den Briel in. Terwijl in het westen en noorden steeds meer steden en gewesten…

[rijksmuseum-art]

Portrait of William II, Prince of Orange, 1653, Museum of the Netherlands

Portret van Willem II (1626-50), prins van Oranje. Buste naar links, in wapenrusting. Kopie naar het portret door Gerard van Honthorst uit 1647 (SK-A-871). Onderdeel van de reeks portretten afkomstig uit het Stadhouderlijk Hof te Leeuwarden.

http://hdl.handle.net/10934/RM0001.COLLECT.6842