#overlevende

[sabrinaboglund]

Afsløring af Hemmelighederne bag Selvkærlighed: Styrker overlevere af Narcissistisk Mishandling til at omskrive deres historier.

At overleve Narcissistisk Mishandling er en enorm præstation, og det er naturligt at føle usikkerhed om Selvkærlighed efter at have gennemgået en sådan traume. I denne omfattende guide vil vi afkræve almindelige misforståelser om Selvkærlighed, som overlevende ofte støder på, og tilbyde værdifulde indsigter for at guide dig på din rejse mod Healing og Selvsikkerhed. Ved at forstå, hvad…

[rebots]

Gremlins – Greta – Funko Pop. 🎅 KØB PÅ REBOTS.DK 🎅 Hun var den eneste overlevende Gremlin, efter at alle hendes andre Gremlins venner blev dræbt. #retrotoy #REBOTS #retrotoys #firserne #firserlegetøj #cute #retroshop #retrofigur #retrostyle #preloved #retrotvshows #mancave #legetøjshop #retroshop #gremlins #gremlin #gremlins2 (her: Denmark) https://www.instagram.com/p/Cloodz_LTBB/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[rotterdamvanalles]

De Van de Rotterdamse Diergaarde naar Diergaarde Blijdorp

Foto 1: Familiefoto uit de collectie van de bakkerijfamilie Jansse. Alida Jansse-Visser (1900-2000) en zoon Jozua Jansse (1924-2006) bij het verblijf van een kameel in de Rotterdamse Diergaarde, 1927-1928. Willem Jansse

Foto 2: In de Diergaarde Blijdorp, 11-06-1984. Alex de Herder

Rond 1855 richtten twee spoorwegbeambten een spoortuintje in de Rotterdamse binnenstad in om hun verzameling exotische vogels onder te brengen. Deze hobby-vogeltuin leidde tot de oprichting van de 'De Rotterdamsche Diergaarde' in 1857. De eerste directeur was Henri Martin, oorspronkelijk leeuwentemmer van beroep. Aanvankelijk mochten alleen leden van de vereniging de dierentuin bezoeken.

In 1857 kreeg J.D. Zocher van de gemeente de opdracht om de tuin voor de Diergaarde aan te leggen. Zocher voerde het plan uit samen met zijn zoon Louis Paul. De Diergaarde was een enorm succes. Tijdens de aanleg kon men de dieren al bezichtigen en binnen acht maanden tijd leverde dat ruim twaalfduizend bezoekers op. Daaronder bevonden zich bijna vierduizend stadgenoten die geen lid waren. Het lidmaatschap was namelijk erg duur, maar eenmaal per jaar, tijdens de kermis, kon de gewone man voor een gereduceerd tarief de dierentuin bezoeken.

De ingang van de Diergaarde was aan de Kruiskade. Rondom het terrein was een fraai hek geplaatst. De dierenverblijven en andere gebouwen werden ontworpen door de architecten A.W. van Dam en H.J. de Haas. In 1862 werd de Diergaarde uitgebreid, waarbij opnieuw de hulp van Zocher werd ingeroepen. Dit gedeelte, dat bekend werd onder de naam Nieuwe Tuin, sloot naadloos aan bij het oude gedeelte. De Diergaarde kon zich meten met die van Amsterdam en Antwerpen dankzij de smaakvolle aanleg van Zocher.

In 1937 besloot het gemeentebestuur van Rotterdam dat de Diergaarde uit het stadscentrum moest wijken voor stedelijke bebouwing. Vanwege het steeds drukker wordende verkeer werd de Diergaarde verplaatst naar de wijk Blijdorp. Het jaar erop begon men met de bouw van de nieuwe Diergaarde 'Blijdorp', genoemd naar de polder Blijdorp, waar de tuin nog steeds gehuisvest is. Architect S. Van Ravesteyn kreeg de opdracht voor het ontwerp.

Toen de verhuizing naar Blijdorp in volle gang was, bombardeerden de Duitsers op 14 mei 1940 de binnenstad en daarmee ook de Diergaarde. De chaos was enorm en vele dieren overleefden het bombardement en de vuurzee niet. Voor zover mogelijk werden de overlevende dieren overgebracht naar Blijdorp, waar men nog volop bezig was met de bouw van de nieuwe tuin. Op 7 december 1940 werd de nieuwe Diergaarde officieel geopend.

Stadsarchief Rotterdam

[peterpijls1965]

17 April 2016.

Overlevende van De Grote Amsterdamse Beeldenstorm.

[levisgeekstuff]

Ninja Turtles: The Last Ronin

Hoera, de Ninja Turtles zijn terug in een Nederlandstalige comic! ‘The Last Ronin’ bij Dark Dragon Books grijpt terug naar de donkere indie roots van de Teenage Mutant Ninja Turtles. Reden genoeg voor een review! 👉 

Eén van de redenen waarom Teenage Mutant Ninja Turtles één van de meest succesvolle franchises in de popcultuur blijft, is de constante vernieuwing. Elke generatie krijgt zijn eigen versie van de Ninja Turtles, via strips, televisie, film of videogames. Hoewel niet elke versie even positief wordt ontvangen, vormt elke nieuwe versie wel een toegangspoort tot de franchise. Zo ook deze 'Last Ronin'.

Terug naar de roots

Vooral voor fans van de eerste generatie, die opgroeiden met de strips van Kevin Eastman en Peter Laird bij Mirage Studios, is deze ‘The Last Ronin’ een bijzondere ervaring. Dit verhaal, gebaseerd op een ongebruikt idee van Eastman en Laird, speelt zich af in een door oorlog verscheurd New York, beheerst door de Foot Clan. Een eenzame overlevende Turtle gaat op zoek naar voor gerechtigheid voor zijn verloren familie.

Peter Laird was minder betrokken het creatieve proces, al gaf hij het team zijn zegen om zijn originele ideeën en schetsen te gebruiken. Het meeste schrijfwerk gebeurde door Eastman en Tom Waltz, die samen al heel wat jaren aan de reguliere IDW reeks werken. (Daarvan zijn trouwens ook enkele delen in het Nederlands verschenen, check mijn ‘Held in de kijker: Ninja Turtles’ post). Toch staat ‘The Last Ronin’ los van die serie, en voelt het eerder als een soort slot aan de Mirage-strips. Ze brengen hulde aan en parodiëren het werk van Jack Kirby en Frank Miller, wiens invloed op TMNT onmiskenbaar is.

Donker verhaal

‘The Last Ronin’ is een donker verhaal in een dystopische toekomst. De actie is intens en misschien niet echt geschikt voor jongere lezers. De identiteit van de laatst overgebleven Turtle kan voor sommige fans teleurstellend zijn, maar de manier waarop zijn reis vol tragedie en eenzaamheid wordt overgebracht, is boeiend. Zijn hallucinaties van zijn overleden broers voegen een diepe emotionele laag toe. De interactie met een oudere April O'Neil en haar dochter Casey Marie Jones, versterken dan weer het thema van familie, iets wat altijd al belangrijk was in de comics van de Turtles.  

Tekenwerk

Ook het tekenwerk is redelijk duister voor een Turtles comic. Een beetje jammer dat voor een korte miniserie als deze toch weer verschillende tekenaars moesten worden ingeschakeld, maar Esau en Isaac Escorza doen wat ze moeten doen. En dan zijn er nog de knappe scènes door grootmeester Eastman zelf, in de oorspronkelijke zwart-wit stijl van de eerste Ninja Turtles comics. Eén van de hoogtepunten in deze strip! 

Verdict

"Teenage Mutant Ninja Turtles: The Last Ronin" is een aanwinst voor zowel de doorgewinterde fans die terugverlangen naar de Mirage-periode als voor nieuwkomers die geïntrigeerd zijn door een TDKR-achtig verhaal.

[lillehjerne-lillepige]

Et digt der inkluderer 10 ord fra Michael Strunges “Natmaskinen”

Vi spejler vores drømme på måneskærmen.

Fantaserer om hvordan det er at være de overlevende.

Dem, der brød alles forventninger og nåede deres mål.

Dem, der nåede at forme deres identitet.

Deres bekendte står ved siden af med stolthed i deres hjerter.

De synger deres betryggende fremtidssang, der melodisk afbilder de lovende ord om stabilitet og muligheden for at finde formålet med ens eksistens.

Vi overskrider vores grænser i håb om at finde meningen med et liv fyldt med dage, der er rammet ind i urets klokkeværk.

Mens søvnens dybe drømmedamp fantaserer vi om harmoni og enhjørninger, der tager os steder hen hvor det er tilladt bare at være som man er og kunne hvad man kan.

Drømmen brydes af skemaer, kasser, konstrukter og forventninger til at vide lige præcis hvad man vil med den ynkelige eksistens, det er at være menneske.

De åbner kæften på dig selvom du ved at de aldrig vil kunne lide resultatet af de ord der kommer ud.

[vtwik]

Brief #7 - Pervasive Game

Vi lagde spillet "Outrun the Undead". Et asymmetrisk spill ment for 4 spillere, hvor én starter som Zombie (undead) og de tre andre som overlevende.

De overlevende har i oppgave å løse noen gitte oppgaver for å tilslutt få informasjon om hvor de må flykte til (safezone) for å vinne. I appen blir de veiledet gjennom dette. Samtidig må de gjemme seg og bevege seg smart rundt på spillområdet for å unngå å bli sett og tatt av zombien(e).

Zombiens rolle er å gjøre om alle de overlevende til zombier ved å være nær dem, og vinner ved å klare dette før noen har rukket å komme seg til safezone.

Videoen under inneholder både en onboarding-del som vi viste til alle spillerne ved spillets start, samt en runde spilt med playtestere.

[designdestroyer]

Brief 7: Pervasive Game

Jeg presenterer....... Outrun the undead! Dette er gjemsel med utfordringer blandet med "sisten" i et zombie-apocalypse-univers!

Spillet er designet for fire spillere der en person er zombie og tre er overlevende. Zombien skal prøve å ta overleverne (som blir til zombier hvis de blir tatt) før de overlevende rekker å gjøre alle de stedsspesifikke oppgavene de har fått for å komme seg til en "safe zone" med kuren mot zombieviruset.

Her er en video med en intro/onboarding video først og en playthrough etterpå.

[opplevkambodsja]

Et glødende oksetempel

Av og til så klaffer det med lavt ettermiddagslys dansende gjennom jungelvegetasjon og rød murstein. Preah Ko, det hellige oksetempelet, framstår praktfullt i dette fotoet.

Preah Koh er det eldste overlevende tempelet i den første hovedstaden i khmer-riket. Hariharalaya i Rolous-landsbyområdet ligger 15 kilometer sørøst for hovedanlegget i Angkor. Den ble etablert som hovedstad etter at den kong Jayavarman II stiftet Khmer-riket med seg sjøl som gudekonge i 802 i de hellige Koulen-fjellene nord for Angkor.

Shiva og Nandi

Tempelet er viet hinduguden Shiva, og består av seks tårn i murstein på en plattform av sandstein. Hvert tårn er til minne om foregående gudekonger og deres dronninger.

Navnet kommer av tre oksestatuer foran tempelet. Oksene representerer Nandi, den hvite oksen som er Shivas hellige ridedyr.

Tempelet ble bygd i 870-årene og innviet i 879. Med andre ord, på samme tid som rikssamlingen i Norge skjøt fart for alvor med slaget i Hafrsfjord.

Dette er ikke stedet for å nyte solnedgangen. Men et par kilometer lenger sør ligger Bakong, det første tempelet bygd som en imitasjon av de hellige Mehru-fjellene i hinduismen.

Rolous-området er også der tempelet omtalt i saken om Cheng Meng ligger.

[aromantisk-fagforening]

one thing you might want to know about Norwegian is that the word for "handing over" (noun) and "survival" (noun) are quite similar.

"to hand over" = å overlevere

"to survive" = å overleve

nb: over-, leve/lever, -else/-ing

en: over[prefix?], live/deliver, [suffix]

but yeah

overlever den overlevende fangen

hand over the surviving prisoner / the prisoner who survived

it's kinda funny now that I think about it cause it's "over-deliver", but it means "deliver [them/it] over (here)"

[nils-elmark]

Doktor Kästners vidunderlige lyriske husapotek fra Warszawas Ghetto

Den tyske forfatter Erich Kästner fik i 1936 udgivet en digtsamling "Doktor Kästners Lyriske Husappotek", der var ment til at afhjælpe 37 forskellige smerter i livet, som almindelig medicin ikke kan kurere, lige fra hjemvé, mangel på penge, held, kærlighed, selvtillid, kampen mod dovenskab til harmen over at være gjort uret.

Digtsamlingen blev udgivet i Schweiz, da nazisterne havde cancelled Kästner med publiceringsforbud i Tyskland. Faktisk stod forfatteren selv og så på, at SA mændene den 10. maj 1933 brændte hans bøger på Opern Platz i Berlin. Den eneste bog, som undgik flammerne, var børnebogen Emil og Detektiverne - den var trods alt for populær!

Erich Kästner og hans lyriske husappotek er vidunderlig livgivende læsning; det samme mente en unge jødiske pige, Teofila Langnas. Hun var spærret inde i Warszawas Ghetto, da hun i 1941 kopierede hele "Dr. Erich Kästners Lyrische Hausapotheke" i hånden og tegnede små illustrationer til hvert eneste digt. En pragtudgivelse i blot et enkelt eksemplar til hendes forlovede Marcel Reich-Ranicki.

Fotoet i toppen er forsiden af hendes udgivelse.

Marcel havde læst Kästner som barn og glemt alt om ham, indtil han i 1941 besøgte en ven i ghettoen, som havde et eksemplar af netop "Dr. Erich Kästners Lyrische Hausapotheke". Han blev atter grebet af Kästner. Mange år senere skrev han:

"Jeg læste straks åbningsdigtet Eisenbahngleichnis:

Wir reisen alle im gleichen Zug zur Gegenwart in spe. Wir sehen hinaus. Wir sahen genug. Wir sitzen alle im gleichen Zug und viele im falschen Coupé.

Jeg ville brændende have bogen, som den var umulig at skaffe i ghettoen. Men jeg fik da lov til at låne den i kort tid. En pige, som hed Teofila - vi kaldte hende Tosia - kopierede derefter hele bogen i hånden for mig. Hun illustrerede digtene, og til slut hæftede hun siderne sammen. Denne bog fik jeg af hende til min 21-års fødselsdag den 2. juni 1941. Aldrig havde nogen tiltænkt mig en så vidunderlig gave. Brugt så megen tid og vist så meget kærlighed.

Der sad vi så sammen, Tosia og mig, og langsomt og eftertænksomt læste vi i den mørke nat og den dårlige belysning de tyske vers, som hun havde nedskrevet for min skyld. Ved indgangnen til ghettoen ikke langt fra os hørte vi tyske skud og jødiske skrig.

Alligevel smilede over karakteristikken af En Stræber:

Vom frühen bis ins späte Alter, mit Mordsgeduld und Schenkelschluß, rankt er sich hoch am Federhalter und klettert, weil er sonst nichts muß. Die Ahnen kletterten um Urwald. Er ist der Affe im Kulturwald.

Der Streber i Teofilas streg og bogstav

De to unge blev kort efter gift, og det lyder som starten på en tragedige, vi har hørt så ofte, men i 1943 lykkedes det parret at flygte fra ghettoen, lige inden den blev likvideret, og de overlevende sendt i kz-lejr. Det unge par gik under jorden og ind i modstandsbevægelsen, indtil de blev befriet af russerne i 1945. Ægteparret Teofila og Marcel Reich-Ranicki arbejdede herefter henholdsvis som illustrator, journalist og oversættere samt diplomat og litteratur-formidler.

I 1957 lykkedes det Marcel at få et møde i stand med Erich Kästner, som i modsætning til de fleste andre forfulgte forfattere i 30erne ikke havde begået selvmord eller var gået i eksil i udlandet. Kästner var blevet i Tyskland, var flere gange blevet arresteret men havde klaret sig igennem krigens fortrædeligheder. Nu var han igen blevet en stor stjerne på den tyske intellektuelle himmel.

De mødtes i den berømte Café Luitpold i München, og Marcel havde taget det efterhånden ramponerede håndskrevne eksemplar af digtsamlingen med. Da Kästner hørte historien og så Teofilas bog, blev han helt stille og Marcel så den gamle forfatter f�� blanke øjnene.

Marcel passede godt på Teofilas gave livet igennem, og næsten ingen kendte til historien, før en redaktør i 1998 fik ægteparrets tilladelse til at udgive "Dr. Erich Kästners Lyrische Hausapotheke" som Teofila havde skrevet og illustreret den 57 år tidligere.

Teofila og Marcel Reich-Ranicki levede et langt lykkeligt liv sammen, de blev henholdsvis 91 og 93 år gamle. Et mirakel for mennesker, der befandt sig i Warzawas Ghetto i 1943. Marcels forældre og en bror klarede den ikke og blev dræbt i Treblinka.

Jeg har netop købt "Doktor Erich Kästners Lyrische Hausapotheke" fra et antikvariat i Friedberg i Bayern. Ikke den bog, som blev udgivet i 1999, men originaludgaven fra 1936 magen til den, som Teofila lånte og afskrev i ghettoen.

Det giver en særegen følelse af autensitet og vigtighed at sidde med det lille gule lyriske husapotek i hånden. Bogen er fyldt med brugsdigtning og hverdagsord, som et regime ville brænde, for at de ikke skulle blive gentaget, men som en ung kvinde nøjsommeligt kopierede, for at de kunne gentages for ét enkelt menneske i et enkelt liv.

[rotterdamvanalles]

Het olifantenhuis in Diergaarde Blijdorp. Vier olifanten in het binnenverblijf tijdens de telling van alle dieren in Blijdorp, januari 1975.

Rond 1855 richtten twee spoorwegbeambten een spoortuintje in de Rotterdamse binnenstad in om hun verzameling exotische vogels onder te brengen. Deze hobby-vogeltuin werd een groot succes en leidde tot de oprichting van de 'De Rotterdamsche Diergaarde' in 1857. De eerste directeur was Henri Martin, oorspronkelijk leeuwentemmer van beroep. Aanvankelijk mochten alleen leden van de vereniging de dierentuin bezoeken.

In 1857 kreeg J.D. Zocher van de gemeente de opdracht om de tuin voor de Diergaarde aan te leggen. De bedoeling was om op een aangename wijze kennis van dieren en planten te bevorderen. Zocher voerde het plan uit samen met zijn zoon Louis Paul. De Diergaarde was een enorm succes. Tijdens de aanleg kon men de dieren al bezichtigen en binnen acht maanden tijd leverde dat ruim twaalfduizend bezoekers op. Daaronder bevonden zich bijna vierduizend stadgenoten die geen lid waren. Het lidmaatschap was namelijk erg duur, maar eenmaal per jaar, tijdens de kermis, kon de gewone man voor een gereduceerd tarief de dierentuin bezoeken.

De ingang van de Diergaarde was aan de Kruiskade. Rondom het terrein was een fraai hek geplaatst. De dierenverblijven en andere gebouwen werden ontworpen door de architecten A.W. van Dam en H.J. de Haas. In 1862 werd de Diergaarde uitgebreid, waarbij opnieuw de hulp van Zocher werd ingeroepen. Dit gedeelte, dat bekend werd onder de naam Nieuwe Tuin, sloot naadloos aan bij het oude gedeelte. De Diergaarde kon zich meten met die van Amsterdam en Antwerpen dankzij de smaakvolle aanleg van Zocher.

In 1937 besloot het gemeentebestuur van Rotterdam dat de Diergaarde uit het stadscentrum moest wijken voor stedelijke bebouwing. Vanwege het steeds drukker wordende verkeer werd de Diergaarde verplaatst naar de wijk Blijdorp. Het jaar erop begon men met de bouw van de nieuwe Diergaarde 'Blijdorp', genoemd naar de polder Blijdorp, waar de tuin nog steeds gehuisvest is. Architect S. Van Ravesteyn kreeg de opdracht voor het ontwerp.

Toen de verhuizing naar Blijdorp in volle gang was, bombardeerden de Duitsers op 14 mei 1940 de binnenstad en daarmee ook de Diergaarde. De chaos was enorm en vele dieren overleefden het bombardement en de vuurzee niet. Voor zover mogelijk werden de overlevende dieren overgebracht naar Blijdorp, waar men nog volop bezig was met de bouw van de nieuwe tuin. Op 7 december 1940 werd de nieuwe Diergaarde officieel geopend.

De fotograaf is Ary Groeneveld en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt eveneens uit het Stadsarchief Rotterdam.

[biografdk]

Inside

Et kunstkup er ikke en ny forudsætning for en Hollywood-thriller, men når du blander intensiteten af Panic Room med det overlevende “cast of one”-element af Cast Away, dukker du tættere på den følelsesmæssige rutsjebane, der er Inside, en psykologisk drama fra instruktør Vasilis Katsoupis med Willem Dafoe i hovedrollen. Filmen følger Dafoes karakter, Nemo, mens han forsøger at frarøve en…

[levisgeekstuff]

Walking Dead: einde van een tijdperk

Begin dit jaar verschenen bij uitgeverij Silvester delen 30 tot en met 33 van Walking Dead. Deze vier albums vormen het slot van de reeks. Wat een geweldige rit is dit geweest. Het einde van een tijdperk.

Het basisidee van de strip was misschien niet bijster origineel. We hadden het reilen en zeilen van overlevenden van een zombie-apocalyps natuurlijk al vaker gezien in films als ‘Night of the Living Dead’. Toch zorgde de intense schrijfstijl van Robert Kirkman én de grote scope van het verhaal er voor dat The Walking Dead in de VS meteen een succes werd toen de eerste nummers er verschenen in 2003 bij Image Comics. 

Dolers

Meer dan terecht, want Walking Dead sleept je echt mee. Niet in het minst door de geweldig goed geschreven interacties tussen de verschillende (groepen) overlevende mensen. Al snel wordt dan ook duidelijk dat het échte gevaar eerder van de levenden komt, dan van de wandelende doden. (Pluim trouwens voor vertaler Olav Beemer voor het bedenken van de term ‘dolers’ als vertaling voor de ‘walkers’ uit het origineel. 🙌)

2010

In 2007 én 2010 werd de comic beloond voor haar hoge kwaliteit met een Eisner Award. Nog in 2010 zou ook de televisie-serie van de Walking Dead van start gaan en de franchise wereldwijd nog bekender maken. 

Dat was ook het punt waarop de Nederlandse vertalingen van Walking Dead van start gingen bij Silvester. Deze uitgever had zich het jaar daarvoor met Bone al gewaagd aan een succesvol comicbook experiment. Walking Dead bleek ook in het Nederlands een schot in de roos. De mooie manier van uitgeven, in hardcovers op comic-formaat én met uniforme rug, heeft daar zeker toe bijgedragen. Meerdere albums uit de reeks hebben één of meer herdrukken gekregen.

Europees formaat

In 2015 was de reeks ook bij ons op televisie een grote hit geworden. Daar probeerde Silvester nog een graantje van mee te pikken door de reeks nog een keer van het begin uit te geven. Dit keer op Europees album-formaat. Die versie hield het vol tot 2018 en maakte 20 nummers vol.

Onderbreking

De focus bleef echter wel de hoofdreeks. Al bleven nieuwe uitgaven na 2020 plots uit. Ik ga niet ontkennen dat er toen een lichte paniek door mij ging. We waren intussen aan album 29 (met daarin de Amerikaanse deeltjes 169 tot 174 en dus al redelijk dicht bij het einde) en het zou toch niet waar zijn dat de serie niet zou worden afgemaakt in het Nederlands? Of waren er door corona misschien problemen bij de uitgever? 

Eind 2021 kwam Silvester gelukkig met het verlossende nieuws dat de laatste delen wel degelijk op komst waren. Toch zou het uiteindelijk nog twee jaar duren eer die albums in de winkel lagen. De oorzaak lag blijkbaar bij een reorganisatie bij de Amerikaanse uitgever waardoor drukbestanden niet konden worden aangeleverd. Zowat alle vertaalde edities wereldwijd van Walking Dead liepen daardoor vertraging op. 

Einde

Maar gelukkig waren ze begin 2023 dus eindelijk te koop. Ik denk dat ik ze vanaf dag 1 besteld heb. En het was het wachten waard. Wat een strip én wat een waardig einde. Het is een hele mooie (spannende en huiveringwekkende) rit geweest. 

Benieuwd wat er nu volgt bij uitgeverij Silvester. Na het succes van Bone en Walking Dead (ok, Criminal was misschien minder succesvol) lijkt het me sterk dat ze niets meer met Amerikaanse comics zouden doen. Misschien is Saga wel iets voor hen? (hoop hoop 😅)