#oost europa

[whentostoptime]

[twafordizzy]

Clara Janés Dicht op Sint-Jans Morgenlicht

bron beeld: laregion.es Morgenlicht van Sint-Jan Blauwe bronnenlanden met verre schittering / het zachste gras strijkt langs ons heen / en de paarden grazen in huwbare weilanden / het ondergrondse water murmelt via mijn vlees / terwijl de zon in de verte zijn vleugels ontvouwt / heffen onze hoofden zich op in het verre heden Uit de nevel duiken ontschorste hellingen op / en dienstdoende pijnbomen…

[keesdp]

Het Zuiden

IJsland heeft maar een hoofdweg de weg nummer 1. Deze loopt helemaal rond. Sommige wegen in het oosten zijn secundaire wegen, maar omdat je die ook kunt nemen en daarmee rond IJsland kan rijden noemen ze deze ook 1. Ik zie het al gebeuren: waar staat u? op weg nummer 1, kunt u zeggen waar precies? Nee natuurlijk niet. Er staan nergens hectometerpaaltjes en de afstanden tussen de dorpen zijn soms 200 km. Daarbij zijn de plaatsnamen niet uit te spreken met die voor ons vreemde letters en accenten. Ook de benzinepompen zijn dun gezaaid, dus goed plannen en vaak tanken als het kan.

De bewegwijzering is ook iets waar je aan moet wennen. Ongeveer 100 meter voor een kruising of afslag wordt aangegeven welk wegnummer naar links of rechts gaat met het volgende plaatsje achter het wegnummer. Als hij verwijst naar een volgende weg, staat dit wegnummer met een stippellijn omrand. Bij de kruising of splitsing zelf, staat geen bord meer, dus je moet onthouden, wegnummer, bestemming en richting. Kan je het nog een beetje volgen? Nou ik ben in het begin vaak 100 meter achteruit gereden, wat hier geen probleem is want er is bijna geen verkeer.

Ijslanders zijn vreemde mensen. Ze hebben vaak een prachtig vrijstaand huis als je van een afstandje kijkt, maar als je dichterbij komt of naar binnen kijkt schrik je je rot. Wel trekt iedereen zijn schoenen uit als ze naar binnen gaan. Ze spreken zonder uitzondering uitstekend engels, wat maar goed is, want IJslands lijkt nergens op. Het schijnt afgeleid te zijn van het Noors, maar die verstaan ze ook niet. Ook alle info die je op borden en folders vind zijn in het Ijslands en Engels, soms in het Duits ook. Vreemd, want de meeste touristen die wij tegenkwamen waren Italianen en Fransen, oh ja en Amerikanen. Verder een enkele Tsjech, een Nederlander een Zuid-Koreaan, een Belg en een Pool. We zijn geen Scandinaviërs tegengekomen en gelukkig ook geen Russen.

De weg die wij nog moeten gaan (lijkt Mieke Telkamp wel), is de zuidelijke 1 van west naar oost. We denken alle speciale Ijsland dingen al gezien te hebben. Nou dus niet. Dat wil zeggen; het landschap veranderd elke kilometer van de 300. Dan rij je tussen met IJslandsmos bedekte lavavelden, dan weer tussen paarse heidevelden, dan weer door een maanlandschap met zwarte heuveltjes in een vlak groen veld, met links imposante bergen zoals je ze alleen in films ziet over de maan of mars of Game of Thrones, misschien zijn die hier wel opgenomen. Dan weer door gele duinen van steen, bizar gewoon, echt.

We passeren de Eyjafjallajökull, je weet toch 2014 legde hij met zijn aswolk al het vliegverkeer plat in Europa. Er is nu een museum langs de weg waar je de vulkaan ziet. Sporen van de uitbarsting zie je duidelijk op de berg, daar heb je geen museum voor nodig. De enige wc waar ze geld vragen staat hier.

We rijden verder langs de enorme gletsjer Vatnajökull. De grootste van IJsland. We doen er dan ook 2 dagen over om er langs te rijden. Ondertussen veranderen de rivieren onder de bruggen, in met ijsblokken gevulde stromen. We gaan een zijweggetje in. Deze bestaat uit gravel en eindigd na vele bochten, putten en heuvels op een enorme parkeerplaats met bussen en auto's. Je kan hier een boottocht met rib's boeken naar de gletsjer. We gaan informeren of we mee kunnen. Er wordt door de CB om assistentie gevraagd, 2 mannen rennen naar buiten, doen zwemvesten om en springen op een quad en scheuren tussen de touristen door weg. Wij zien de paniek op de gezichten van de vrouwen achter de toonbank. I need assistance now, horen we door de CB. Yeah, we on our way; horen we. Dat is wat we weten, wat er gebeurd was werd ons niet duidelijk. De vrouw achter de balie probeerde achteloos door te gaan met haar werk, het verkopen van 12 zitplaatsen op de 7 rib's á 60 euro. Ik heb 1 plek zegt ze om half drie. anders wordt het half zeven voor ik twee plaatsen heb. Iedereen heeft on-line geboekt. Eén is geen. Als jullie hier rond willen lopen, en over een half uur terug willen komen, is er misschien een afzegging. We gaan rondlopen. Als we over de heuvel zijn weten we niet wat we zien. Een prachtig meer met drijvende ijsschotsen. In de verte zien we de Rib's naar de gletsjer varen. Het is hier zo geweldig, dat we besluiten het hierbij te laten en de Ribvaart een mis te geven.

Ook de Puffintour op een open hooiwagen doen we niet, veel te koud. Ik reken uit dat we 250 euro hebben uitgespaard, dat moeten we vieren in het volgende havenstadje met fish en chips, een veel gevraagde hap bij de pizzeria.

Onderweg zien we een brand in de verte. Het blijkt een huurcamper te zijn als we dichterbij komen, Er zijn al veel mensen bij en de hitte is enorm. Als wij passeren staat hij al volledig in lichterlaaie. Het zal je gebeuren op vakantie vreselijk. Een half uur later komt de brandweer ons tegemoet, nou ik denk dat dat een beetje te laat is.

Op een parkeerplaats zien we een ons bekende camper staan. We zagen hem op de boot, op Sandur Pharoer en bij de zeehonden in het noorden. Nu hier dus weer in het oosten. One life live it staat op zijn en haar camper. Zij trekken zich niets aan van campings en staan overal op parkeersplaatsen. Een enorme antenne staat achterop gebouwd met een benzine generator voor stroom. Toen wij de vorige keer elkaar weer zagen gaf hij mij een visitekaartje. Zij zijn Polen en maken radio verslag van hun reis. Op hun website die ik even open, staat een heel reisverslag van hun reis welke overeenkomt met de onze. Alleen houden wij ons wel aan de regels.

[annineamalfi]

Salerno

Salerno is waar die Amalfi-kus aan die ooste begin. Ek het gereken hy tel nie want dis n groot hawestad. Maar hy is terselfdertyd ook baie oud en interessant.

Op die berg agter die stad is die ruïnes van die Arechi Kasteel. Ek wou dit baie graag besoek maar dit sluit 'n stappie van 800m die berg op in. En daar is 'n hittegolf...

Ek wou ook graag die botaniese tuin, die 'Minerva Gardens', besoek. Dit is ongelukkig gesluit vir opknapping. Die tuin is in die 18de eeu geskep deur n prominente dokter van die Salerno mediese skool. Hiermee het hy die eerste voorbeeld van n botaniese tuin begin: 'n plek waar hy studente kon leer van die waarde van plante in geneeskunde.

Nog n eerste vir Salerno was die 'Schola Medica Salernitana' - die eerste mediese skool in die wêreld. Dit het in die 9de eeu in 'n klooster tot stand gekom. Dit was uiteindelik tot in die 13de eeu die belangrikste bron van inligting in die mediese veld in die weste van Europa.

Daar is ook eeu-oue ruïnes in die stad- die van 'n 'medieval aqueduct' wat in die 9de eeu gebou is om water aan die klooster in die dorp te voorsien. Die akwaduk is die onderwerp van bygeloof onder die plaaslike bevolking, egter nie n mooi legende nie - moet net nie 'from dusk till dawn' onder die boë deurloop nie!

Hierdie lemoncello-spritz het my 'tipsy' die kerk ingestuur.

Die kerk 'Duomo dei Salerno' se bouwerk het in 1076 begin, dit is heelwat keer verander en later in die tweede wêreldoorlog beskadig. Hy is uiteindelik herstel so na as moontlik aan die vroegste planne wat hulle kon kry. Die kerk is opgedra aan onder andere die apostel Matteus, wie se beendere glo hier bewaar word.

Die voordeure is van koper en uit die Bisantynse tyd (1330-1453). Daar is drie gange in die kerk wat by imposante altare eindig. Uitgrawings van ou kolomme is in die mure oopgelaat om te beskou en daar is oral mosaïk.

Die 'grafte' van Matteus en 'n ander heilige kan in die kelder verdieping besigtig word. Jy stap in 'n ander wêreld in, dis ongelooflik.

Salerno het menigte ou straatjies.

[devosopmaandag]

“Mijn verleden is een reis van een domme vlinder aan zee”

Alles is heel eenvoudig en ingewikkeld tegelijk, of misschien is het andersom. Het is zondagochtend vroeg, buiten koert een duif, wolken jagen voort, mussen zoeken naar hun dagelijkse voer, de rambler is zijn glorie kwijt, mestgeur komt van de boerderij. Ik ben in Friesland, mijn land van herkomst. We zitten twee weken in het huis van vriendin Froukje in het dorp L. Iedereen kan zich een voorstelling van bovenstaande maken, maar de vragen stapelen zich op. Hoezo krijgen de mussen voer in de zomer? Wat is een 'rambler'? Land van herkomst, maar je bent toch in Indonesië geboren? Of is het Indië? Waarom iets wat eenvoudig is meteen weer ingewikkeld maken?!

Het antwoord op de laatste vraag is: ik lees 'Geboortegrond'* van de Poolse schrijver Czeslaw Milosz (1911-2004), wiens gedichten heel veel voor mij betekenen en die ik vaak herlees. Zo'n beetje alles van hem is vertaald door Gerard Rasch; ik moet dus ook zeggen: de vertalingen van Rasch betekenen heel veel voor mij. Dat dikke boek ligt thuis, en ik mis het, omdat ik nu een heel andere Milosz lees.

Toen ik tweedehands zijn autobiografie vond, verwachtte ik, een beetje naïef, meer te weten te komen over de dichter, maar ik ontmoette de socioloog-historicus-denker. Hij schetst de 20e-eeuwse geschiedenis van het noordelijke Oost-Europa, het gebied dat Rusland, de Baltische staten, Polen en Wit-Rusland beslaat. Zelf is hij in Litouwen geboren, alsof dat zo simpel ligt. Er zijn weinig gebieden op aarde waar grenzen zich zo verschoven als kronkelende rivierbeddingen, waar bevolkingsgroepen en talen zich als olie en water scheidden en of mengden. In die duizelingwekkende tijd en wereld is hij wisselend speelbal, speler en buitenstaander. Het lezen vraagt grote concentratie en is even duizelingwekkend en soms bijna abstract. Milosz' leven valt samen met het Europa in de twintigste eeuw. Maar heel af en toe komt de dichter te voorschijn. Als hij tijdens een bombardement op de grond ligt, boort zijn blik in een steen en twee grassprieten en openbaart zich 'de diepte van de materie' aan hem.

In veel van zijn gedichten voel ik hoe het leven op hem inbeukt, en als hij veel ouder is wat dat leven hem heeft geschonken, geleerd en opgedrongen. In een brief aan vriend A schreef ik hoe lucide en mannelijk 'Geboortegrond' is, en dat zijn gedichten de destillaten van zijn leven zijn. Dat laatste is maar deels waar, bedacht ik, toen ik hier op internet het volgende gedicht van hem vond, weer vertaald door Gerard Rasch. Bedenk dat hij het schreef in 1944, midden in de Tweede Wereldoorlog. Naast die koelbloedige analyse van zijn leven juist dit gedicht ontdekken!

Luchtig gesprek

‘Mijn verleden is een reis van een domme vlinder aan zee.

Mijn toekomst is een tuin waar een kokkin een haan slacht.

Wat heb ik nog, met mijn pijn en mijn oproer?’

‘Neem een ogenblik, één, en wanneer die mooie schelp

Openbuigt, als twee gevouwen handen, wat

Zie je daar dan?’

‘Een parel, een seconde.’

‘Op de bodem van die seconde, parel, een roze straal,

Op de bodem van die seconde, parel, wat zie je daar, goudsmid?

Houdt de weerschijn van een brand je ogen gekluisterd? Of is het de herinnering?’

‘Nee, een ster, een flits.’

‘In één flits, in die ster die de tijd is ontnomen,

Wat zie je wanneer de storm van verandering luwt?’

‘Aarde, hemel en zee, en rijk beladen schepen,

Lentes nat van dauw, en overzeese landen,

Daarnaar, naar deze wonderen in rustige schijn,

Kijk ik en verlang niet meer, want ik ben gelukkig.’

'Geboortegrond' | Czeslaw Milosz | vertaling Gerard Rasch | Uitgeverij De Arbeiderspers 1982 | oorspronkelijke uitgave1959

[atelieryona]

Ruth Wolf-Redfeldt

Ruth Wolf-Rehfeldt's werk, vooral haar mail art of kunstpostbrieven, was een unieke vorm van kunst die wereldwijd circuleerde vanuit haar thuisbasis in Oost-Berlijn, tijdens het tijdperk van de Duitse Democratische Republiek (DDR). Haar werken reisden als ansichtkaarten naar plekken zoals West-Europa, het Oostblok, Noord- en Latijns-Amerika, Azië en zelfs Nieuw-Caledonië. Door kunst vrij te verspreiden via postroutes die zich als een rhizoom vertakten, wist ze zowel de censuur als de commerciële kunstmarkt te omzeilen. Deze kunstwerken fungeerden als tentoonstellingen, persoonlijke uitwisselingen en correspondentie buiten de beperkingen van officiële kanalen.

Onderwerpen van haar werk:

Typografie en Concrete Poëzie: Wolf-Rehfeldt werkte letterlijk met letters en creëerde in de jaren '70 en '80 kunstwerken die ze "typewritings" noemde. Met een Erika typemachine maakte ze patronen, abstracte composities, en visuele poëzie. Haar werken droegen titels zoals *be but be aware not to be a ware* en *Try and Error*. Deze woorden en figuren waren geladen met subtiele humor en maatschappijkritiek.

Camouflage en Vrouwelijkheid: Als kantoormanager in de DDR, een regime met strenge controle, wist ze door haar rol als typiste—een typisch vrouwelijk beroep—subversieve boodschappen in haar kunst te smokkelen. Haar werken hadden een schijnbare neutraliteit, maar symboliseerden weerstand tegen vervreemding en onderdrukking, zoals te zien in *Concrete Shoe*, waarin typemachineletters een vrouwelijke schoen vormen, een symbool van beperkte beweging en de poging om deze te overwinnen.

Vrijheid van Communicatie: Haar kunst had als doel open communicatie te faciliteren in een tijd van onderdrukking. De postkunst bood een veilige ruimte voor artistieke expressie buiten de officiële structuren van de DDR, en haar studio in Oost-Berlijn werd een ontmoetingsplaats voor zowel lokale als internationale kunstenaars.

Werkwijze:

Wolf-Rehfeldt maakte gebruik van een typemachine om visuele en tekstuele composities te creëren, waarbij ze gedetailleerde patronen en woorden tot kunst verhief. Het werken met beperkte middelen en binnen de opgelegde regels van het DDR-regime was een vorm van creatieve camouflage. Haar kunstwerken werden gedrukt in oplages van vijftig exemplaren, zoals toegestaan door de Staatsvereniging van Kunstenaars van de DDR, en verspreid via mail-art netwerken over de hele wereld. Het proces van verzenden, wachten en ontvangen was een essentieel onderdeel van haar kunst, waarin verlangens en geduld gedeeld werden tussen afzender en ontvanger. Na de val van de Berlijnse Muur in 1989 stopte ze met haar kunstpraktijk, omdat ze het gevoel had dat het oorspronkelijke doel van haar werk was vervuld. 

Wolf-Rehfeldt's kunst staat bekend om haar subversieve benadering van taal, haar kritiek op de beperkingen van het regime en haar gebruik van post als medium om vrijheid van expressie te waarborgen.

[rotterdamvanalles]

In de omgeving van het Weena en het Hofplein grazen ossen om bij te komen, 1947. Op de achtergrond links het ronde Incassobankgebouw aan de Goudsesingel en rechts de gebouwen van de Ammanstichting en de Coolsingel met het stadhuis.

Uit Het Vrije Volk van 13 september 1947:

Doorgaans een aardig schouwspel als troepen lerse ossen over de puinvelden van Rotterdam worden voortgedreven. Fiere dieren zijn het, met hun wijd uitstaande hoorns zien ze er lang niet zo tam uit als ons vee. Maar vrijdag was hun tocht van de Merwehaven, waar ze met de North Down uit Dublin waren gearriveerd, een lijdenstocht. De misère begon al met de eerste van de vier ploegen van ongeveer 75 dieren. In het Westen van de stad bij het Marconiplein viel de eerste os al neer. Volkomen uitgeput. Door de zeereis, door de warmte, en ook, en dat was het treurige, door dorst. De dieren liepen met de tongen uit de bek. Als ze even de kans zagen gingen ze de steen van winkelpuien likken. Op het Burg. Meineszplein liep een os een kruidenierswinkel binnen, vermoedelijk omdat het daar koel was. Het viel niet mee om de os hier om te draaien en weer naar buiten te loodsen. Heel voorzichtig werd er gemanoeuvreerd, maar de drijvers konden toch niet voorkomen dat hij een paar jampotten brak.

Bij de Heemraadssingel en de Diergaardesingel liepen er een paar op het water af en begonnen direct te drinken. Op het Hofplein kon er weer een van uitputting niet verder en viel op de tramrails neer. Het kostte heel wat moeite om hem te verwijderen. Met een wagen van het abattoir, de dieren waren voor slachting bestemd, zijn de uitvallers later opgehaald.

Al met al was het een zielig transport. Zeker, het was „maar" slachtvee, maar dat neemt niet weg, dat deze dieren naar ons gevoel tot de laatste dag recht hebben op een behoorlijke verzorging.

In het bijschrift in het Stadsarchief Rotterdam staat dat deze foto over ossen op doorreis naar Oost-Europa gaat.

De fotograaf is Lex de Herder en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt via delpher.nl uit het Vrije Volk van 13 september 1947.

[sharonmeester24]

Artikel over turkije

Turkije: Een brug tussen Oost en West Turkije, officieel de Republiek Turkije, is een transcontinentaal land dat zich uitstrekt over zowel Anatolië (Klein-Azië) in Zuidwest-Azië als Oost-Thracië op het Balkanschiereiland in Zuidoost-Europa. Deze unieke geografische ligging heeft Turkije door de geschiedenis heen een belangrijke rol gegeven als brug tussen Oost en West, een smeltkroes van…

[rtvideaal]

Ook in de Achterhoek moeten mensen voorbereid zijn op oorlog

Op meerdere plekken in de wereld is het oorlog en sinds een hele lange tijd is de dreiging richting Nederland erg groot. Door de ontwikkelingen in Oost-Europa en het Midden-Oosten ontstaan er grote zorgen bij wereldleiders en ook bij oud-commandant en Achterhoeker Mart de Kruif. Hij vindt dat de Nederlanders de dreigingen zeer serieus moeten nemen. “Het is ook serieus, als je vier uur naar…

[kikotapasando]

Weekoverzicht Defensieoperaties

Weekoverzicht Defensieoperaties Nieuwsbericht | 11-12-2024 | 12:00 Nederlandse F-35’s hebben 3 Russische vliegtuigen boven de Oostzee onderschept. Het ging om de eerste acties van de gevechtstoestellen sinds ze het NAVO-luchtruim boven Oost-Europa bewaken. Een overzicht van Defensieoperaties in de week van 4 tot en met 10 december 2024. Vergroot afbeeldingToon opties Voor de beveiligingstaak…

[whentostoptime]

[twafordizzy]

Jo Govaerts Dicht naar Verlangen

bron beeld: letterenhuis.be Waar ik naar verlang Waar ik naar verlang vandaag / een frisse zomerjurk te dragen / met blote schouders, een uitgesneden / hals en rug en vooral goed / los om de heupen waarmee ik dan de tuin in loop / de zon schijnt warm, maar de wind / houdt het draaglijk en brengt / de jurk in beweging en dan ben jij er natuurlijk ook die / de jurk al even mooi vindt en samen /…

[citytripsexpert]

Ontdek de Verborgen Juweeltjes Van Europa: Stedentrips Naar Berlijn en Boekarest

Europa is een continent vol levendige steden die een mix van geschiedenis, cultuur en moderne attracties bieden. Van deze bestemmingen vallen Berlijn en Boekarest op door hun unieke mix van verleden en heden, waardoor ze perfecte keuzes zijn voor reizigers die op zoek zijn naar onvergetelijke ervaringen. Of je nu geïnteresseerd bent in de bruisende straten van de Duitse hoofdstad of de charmante boulevards van het culturele centrum van Roemenië, een Citytrip Venetië of een Citytrip Boekarest biedt voor elk type reiziger wat wils. Dit artikel onderzoekt waarom deze twee steden bestemmingen in Europa zijn die je absoluut moet bezoeken.

Ontdek de Historische en Moderne Mix van Berlijn

Berlijn is een stad die haar rijke historische betekenis naadloos combineert met een moderne en dynamische sfeer. Een City Trip Berlijn biedt reizigers de mogelijkheid om de vele iconische bezienswaardigheden te verkennen, zoals de Brandenburger Tor, de Berlijnse Muur en de Reichstag. Elk van deze locaties biedt een kijkje in het turbulente verleden van de stad, van de verdeling van Oost- en West-Berlijn tot haar rol als hoofdstad van het herenigde Duitsland. Naast de historische monumenten staat Berlijn ook bekend om zijn levendige kunst- en culturele scene. Bezoekers kunnen musea van wereldklasse verkennen op Museumeiland, hedendaagse straatkunst bewonderen in wijken als Kreuzberg en genieten van het eclectische nachtleven van de stad. Of je nu door de straten dwaalt of ontspant in een van de vele parken, Berlijn is een stad die voortdurend evolueert en tegelijkertijd trouw blijft aan haar roots.

Waarom Boekarest Jouw Volgende Stadsavontuur Zou Moeten Zijn

Voor degenen die op zoek zijn naar een ervaring buiten de gebaande paden, biedt een City Trip Boekarest een unieke mix van ouderwetse charme en moderne levendigheid. Boekarest stond begin 20e eeuw bekend als 'Klein Parijs' en de brede boulevards en de Frans geïnspireerde architectuur geven het een uniek karakter. Het Paleis van het Parlement, een van de grootste gebouwen ter wereld, is een must-see voor bezoekers die geïnteresseerd zijn in geschiedenis en architectuur. Boekarest is ook een stad die haar lokale cultuur viert, van de traditionele Roemeense keuken tot levendige festivals die het hele jaar door plaatsvinden. De vele parken van de stad, zoals het Herăstrău-park, bieden een rustige ontsnapping aan de stedelijke drukte. Of u nu de bruisende oude binnenstad verkent of geniet van de ontspannen sfeer van de open ruimtes, een stedentrip Boekarest zal zeker een blijvende indruk achterlaten.

Wat Maakt Deze Stedentrips Ideaal Voor Reizigers?

Zowel Berlijn als Boekarest bieden voor elke reiziger iets bijzonders. Voor liefhebbers van geschiedenis zijn deze steden gevuld met monumenten en verhalen die het politieke en culturele landschap van Europa hebben gevormd. Degenen die graag kunst en cultuur verkennen, zullen genoeg te ontdekken hebben, van de hypermoderne galerieën van Berlijn tot de bloeiende muziek- en theaterscene van Boekarest. Naast hun rijke culturele aanbod staan ​​beide steden ook bekend als betaalbare reisbestemmingen. Het brede aanbod aan accommodaties in Berlijn, van budgetvriendelijke hostels tot luxe hotels, maakt het toegankelijk voor reizigers van elk budget. Op dezelfde manier wordt Boekarest vaak beschouwd als een van de meer betaalbare Europese hoofdsteden, die een uitstekende prijs-kwaliteitverhouding biedt op het gebied van eten, accommodatie en attracties.

Een Combinatie van Geschiedenis, Cultuur en Moderne Attracties

Wat een reis naar deze steden bijzonder aantrekkelijk maakt, is de manier waarop ze het oude met het nieuwe samenvoegen. In Berlijn bestaan ​​de overblijfselen van de Berlijnse Muur naast strakke moderne architectuur, terwijl in Boekarest oude kerken zij aan zij staan ​​met trendy cafés en boetieks. Deze mix van geschiedenis en het hedendaagse leven zorgt ervoor dat reizigers kunnen genieten van zowel traditionele ervaringen als moderne gemakken. Vanuit praktisch oogpunt zijn beide steden gemakkelijk bereikbaar, met directe vluchten vanuit veel Europese steden en uitstekende openbaarvervoersystemen. Dit gemak maakt een Citytrip Berlijn of een Citytrip Boekarest ideaal voor een weekendje weg of een langer verblijf, waardoor reizigers zich kunnen onderdompelen in de cultuur zonder de rompslomp van complexe logistiek.

Conclusie

Kortom, een Citytrip Athene en een Citytrip Boekarest bieden reizigers de kans om twee van de meest fascinerende steden van Europa te ervaren, elk met hun unieke karakter en charme. Of je nu aangetrokken wordt door de historische betekenis van Berlijn of de levendige energie van Boekarest, deze bestemmingen bieden eindeloze mogelijkheden voor verkenning, ontdekking en ontspanning. Voor degenen die klaar zijn om hun volgende Europese avontuur te plannen, biedt een bezoek aan citytripsexpert.nl een schat aan informatie en hulpmiddelen om het meeste uit deze spannende stedentrips te halen. Zowel Berlijn als Boekarest wachten op je en bieden onvergetelijke ervaringen die het verleden en het heden laten samensmelten op een manier die maar weinig andere steden kunnen.

[defietssite]

Hoe VAUDE voorop loopt met netto nul doelstelling in 2040

VAUDE verlaagt de uitstoot consequent - Op weg naar VAUDE netto nul 2040 Tettnang, 24 september 2024 – VAUDE, een vooraanstaand outdoormerk, zet zich sterk in voor klimaatbescherming en heeft ambitieuze stappen aangekondigd om tegen 2040 Netto Nul te bereiken. Dit betekent dat het bedrijf evenveel broeikasgassen zal compenseren als het uitstoot, in lijn met de wereldwijde 1,5 graaddoelstelling van het Klimaatakkoord van Parijs. VAUDE's doel is om de uitstoot tegen 2030 met 50% te verminderen en tegen 2040 met 90% (ten opzichte van 2019), met de resterende 10% die niet kan worden vermeden, gecompenseerd door natuurgebaseerde maatregelen. Klimaatverandering als grootste uitdaging Klimaatverandering is een van de grootste uitdagingen van onze tijd, en de effecten ervan, zoals de recente overstromingen in Midden- en Oost-Europa, laten zien hoe belangrijk het is om de opwarming van de aarde te beperken. VAUDE heeft van klimaatbescherming een topprioriteit gemaakt. Antje von Dewitz, CEO van VAUDE, benadrukt: "Een 'business as usual'-aanpak zou fataal zijn. We willen onze uitstoot van broeikasgassen jaar na jaar verminderen om als bedrijf in 2040 netto nul te zijn." VAUDE's toewijding aan klimaatbescherming heeft geleid tot een duidelijke routekaart, gevalideerd door het Science Based Targets Initiative (SBTi), dat het bedrijf helpt om wetenschappelijk onderbouwde doelen na te streven. Netto Nul: De weg naar duurzame bedrijfsvoering VAUDE's Net Zero-strategie is gebaseerd op de berekening van de totale koolstofvoetafdruk van het bedrijf wereldwijd. Dit omvat alle emissies, van productie tot transport en materiaalkeuze. Het doel is om de uitstoot geleidelijk te verminderen door over te schakelen naar hernieuwbare energie en gerecyclede materialen. Hilke Patzwall, hoofd Duurzaamheidsmanagement bij VAUDE, legt uit: "We hebben een routekaart opgesteld en berekend hoeveel uitstoot we moeten verminderen over een bepaalde periode om onze doelen te bereiken." De belangrijkste doelstellingen: - 2030: 50% minder uitstoot (vergeleken met 2019). - 2040: 90% minder uitstoot (vergeleken met 2019). De resterende 10% van de uitstoot die niet kan worden vermeden, zal worden gecompenseerd door natuurgebaseerde oplossingen zoals het renaturaliseren van heidevelden, waardoor CO2 wordt vastgelegd in de natuur. Deze maatregelen dragen ook bij aan andere milieuvoordelen, zoals het behoud van biodiversiteit en waterbeheer. Bereikte mijlpalen in de CO2-reductie Uit het meest recente duurzaamheidsverslag blijkt dat VAUDE al aanzienlijke vooruitgang heeft geboekt. In 2023 heeft het bedrijf zijn totale uitstoot met 30% verminderd ten opzichte van 2019, terwijl de omzet in dezelfde periode met 32% is gestegen. Belangrijke bijdragen aan deze vermindering zijn: - 36% minder uitstoot in het wagenpark en verwarming. - 100% groene stroom in het Duitse hoofdkantoor. De grootste uitdaging voor VAUDE ligt echter in de toeleveringsketen, waar de meeste uitstoot wordt gegenereerd. Toch heeft het bedrijf ook hier aanzienlijke besparingen gerealiseerd en werkt het samen met andere merken om energie-efficiëntie te verbeteren en de overstap naar hernieuwbare energie te versnellen. Duurzame producten en gerecyclede materialen Een van de belangrijkste manieren waarop VAUDE de uitstoot vermindert, is door over te stappen van fossiele grondstoffen naar gerecyclede en hernieuwbare materialen. In de zomercollectie van 2023 bestond 75% van de producten uit materialen die voor minstens 50% gerecycled of hernieuwbaar zijn. VAUDE heeft zichzelf het ambitieuze doel gesteld om tegen 2030 90% van alle producten voor minstens 85% uit gerecyclede of hernieuwbare materialen te laten bestaan. De keuze voor duurzame materialen helpt niet alleen om de ecologische voetafdruk van het bedrijf te verkleinen, maar draagt ook bij aan een toekomst waarin outdoorliefhebbers kunnen genieten van hun omgeving zonder deze onnodig te belasten. Samenwerken voor de energietransitie in de toeleveringsketen Het grootste deel van de uitstoot van VAUDE wordt gegenereerd door de productie van materialen in de toeleveringsketen. Daarom werkt VAUDE sinds 2021 samen met andere outdoormerken in het Carbon Reduction Project om leveranciers te helpen overstappen van steenkool naar energiebronnen met een lagere uitstoot. Door samen te werken aan deze energietransitie kunnen bedrijven gezamenlijk hun klimaatimpact verminderen. Daarnaast implementeert VAUDE energie-efficiëntiemaatregelen, zoals het gebruik van verfmachines met een lagere uitstoot, wat verdere besparingen mogelijk maakt. De tijd dringt - VAUDE netto nul 2040 Hoewel VAUDE indrukwekkende resultaten heeft behaald, benadrukt Antje von Dewitz dat er geen tijd te verliezen is: "De wetenschap laat zien dat er geen alternatief is voor Net Zero. We hebben nog speelruimte, maar de tijd dringt. Daarom is het zo belangrijk dat veel mensen aan deze reis beginnen en de noodzakelijke transformatie stimuleren. Samen kunnen we het." Met deze vastberadenheid blijft VAUDE een pionier in de outdoorindustrie op het gebied van duurzaamheid. Het bedrijf blijft werken aan de vermindering van de ecologische voetafdruk en toont aan dat economische groei en milieubescherming hand in hand kunnen gaan. VAUDE netto nul 2040 VAUDE heeft zich als doel gesteld om in 2040 netto nul te bereiken en is al goed op weg om dit te realiseren. Door een sterke focus op de vermindering van CO2-uitstoot, de overstap naar gerecyclede materialen en samenwerking met andere merken om de energietransitie te versnellen, laat VAUDE zien dat bedrijven een cruciale rol kunnen spelen in de strijd tegen klimaatverandering. Met een duidelijke visie op de toekomst en wetenschappelijk onderbouwde doelen blijft VAUDE een voorbeeld voor andere bedrijven die streven naar duurzaamheid en klimaatbescherming.   Read the full article

[indegazettevanindegazettepuntbe]

Europese cohesie in actie: verslag van veldbezoek door Oost-Europa https://www.indegazette.be/europese-cohesie-in-actie-verslag-van-veldbezoek-door-oost-europa/?utm_source=dlvr.it&utm_medium=tumblr