#ommetje

[foggyflowerpeace]

Mistig ommetje in de herfst.

[vriendenboekjes]

ik had de ommetjes app aangezet tijdens boodschappen etc doen en jullie raden nooit wat voor afstand ik heb afgelegd

angel number....

[fietspat]

[jossarisfoto]

Ommetje Venlo | Een Winterse Fietstocht op 3de Kerstdag 2024

Vrijdag, 27 december 2024 | 3de Kerstdag, ondernam ik een verfrissende fietstocht door de prachtige omgeving van Venlo. Het “Ommetje Venlo” begon bij het Wilhelminapark, een ideaal startpunt voor deze winterse ontdekkingsreis. Route en Bezienswaardigheden De route voerde langs diverse pittoreske locaties: Wilhelminapark – Startpunt Fietspad langs de Maas – Richting Genooi De Krosselt in…

[parkinson-verkeersdeelnemer]

¡Nieuws Parkinson, verkeer en meer!

Foto gegenereerd met Adobe AI (Parkinson(isme) en Verkeersdeelnemer) We wish you Happy Holidays and an Wonder-full 2025 TOPIC: > 7th World Parkinson Congress 24-27 May 2026 Phoenix Arizona US < — Parkinson 2024: een jaar van groei en verbinding / Parkinsonisme Vereniging – Lancering van ‘Het gesprek: Ommetjes door het parkinsonbrein’ / Parkinsonisme Vereniging – Vacature: secretaris bestuur…

[wildetuinplanten]

Ommetje buitenplaatsen s-Graveland op de grens van Hilversum.

Nu al op twee plekken een kammetjesstekelzwam. Bijna vergaan maar fantastisch. Deze zit er al 10 jaar en nog is de beuk waar hij op groeit niet “op”. Maar ook de andere plekken waar we al meer dan 30 jaar wonen zijn de moeite waard om even “een rondje” te maken vanuit huis. Je zult zo’n achtertuin hebben … Langs de leeuwenlaan. Braamblad Esdoorn op Schoonoord Schoonoord Langs de…

[franciscovanjole]

Een rechtse wandelaar in een verloren wereld

Pierre is in de film een mannenman in een identiteitscrisis. Gebaseerd op het ware verhaal van een reactionaire avonturier.

Wie zichzelf beter wil leren kennen of tegenkomen, zoals dat zo mooi wordt genoemd alsof het een onverwachte ontmoeting is, moet gaan wandelen. Niet een ommetje door de wijk maar lange wandelingen door de natuur, liefst ver van de bewoonde wereld. Dat klinkt als een cliché maar het is echt zo. Althans, toen de pandemie toesloeg en ik net als iedereen ging wandelen, waaronder het halve Pieterpad,…

[inhetoogvandestorm]

(ongetiteld) 2022

Van je houden is gerust hart bij het tankstation, je woorden zijn benzine;

hoe mooier het klinkt hoe vlotter ik ‘s ochtends uit bed kom

maar de laatste tijd vraag je alleen maar hoe het gaat. Ik sputter niet. Ik zeg alles flitst voorbij in een waas.

Het is te kostelijk, we worden wagenziek.

Waarom als ik met mijn ogen dicht torenstil probeer te staan waarom wuif ik toch dag dag gooi jij het roer om? Ik sta onder het flikkeren van het neonbord. Nacht nacht groet het asfalt, groet de koplampen.

Van je houden is een hert zijn en jij die voor me stopt.

In de auto staat nog de radio aan. Hier in het bos heb je slechte ontvangst maar alles wat ik mis vul ik zelf in.

Als je onderweg bent kan een boom een vuurtoren zijn maar ik kan niet bloesemen; wat ik bedoel is blijf weg, houd koers, kijk door het venster naar me.

Ik wil een gedicht schrijven, maar de spoken sussen me in slaap met jouw naam. Toch houd ik mezelf wakker met ommetjes, ik wandel de pechstrook van bekentenissen af.

dat ik niet bij de knieën plooi maar naar buiten vouw als een boomgaard.

dat ik een naaktslak ben, een zomerlijder, het is cronisch.

Wat ik genoemd wil worden is niet een eiland, maar een stuk wrakhout. Elke jongen van wie ik ooit hield een vlot, de vlag spreekt van spijt, de vlag spreekt van: genade,

ik wist het niet.

Ik hoef geen gezicht, geen naam

als die naam me niet aan jou doet denken, hoe ik je wil deinen, in mijn armen rondwervelen, en je dan weer veilig, altijd veilig

in de zetel verankeren. Hier

in deze akker vind ik een wiel uit, hobbel door regenplassen, kijk hoe het een spoor achterlaat dat glinstert, zeg dat het me dichter bij je brengen kan, zeg dat het oké is als ik te groot ben om nog rond het klokkenhuis heen te eten, omdat ik bang voor de pitjes ben,

omdat ik kanteldrang heb maar alleen kan wapperen.

En zeg: liefste. Zeg: het is wel om te rusten. En zeg: ja, het mag ook heel luid. Het mag ook plompverloren. Het mag ook middenin. Zeg: I’ve missed you. I’ll call you. I love you too. I love your name.

[euroadventure]

Garmisch-Partenkirchen - Partenklamm - Bichl

Donderdag 8 augustus

Vandaag zou het slecht weer worden. Iets later vanmorgen dus ik sta redelijk op tijd op. Ik heb gisteravond uitgevonden dat de Partenklamm, een kloof of gorges, hier op loopafstand vandaan ligt. Dat is mooi! Ik heb nu een prima parkeerplaats gevonden en dan hoef ik niet alles weer in te pakken.

Ik loop rond half negen al richting de kloof. De wandeling er naartoe duurt zoiezo al drie kwartier, maar veel dichterbij kon ik toch niet parkeren.

Het is nog rustig en de wandeling is relaxed. Bij de ingang van de kloof koop ik een kaartje en loop deels door gangen langs het kolkende water.

Het is echt mooi! Met soms een kleine waterval 🤩.

Het lijkt ook een beetje op de kloven in Zwitserland en Slovenië vind ik.

Aan het einde van de kloof kan je via twee verschillende wandelroutes terug naar de ingang. Ik loop de route waarbij ik een pauze hou bij de 'Kaiserschmarren hütte'. Voor wie weleens op wintersport is geweest, is de naam van deze hut bekend 'comfortfood' 😉.

Na mijn latte momentje trekt de lucht steeds meer dicht, donkerblauwe luchten kleuren de omgeving.

Ik wandel op mijn gemakje terug en stop nog even bij eiserbrug, de naam zegt het al een ijzeren brug over de kloof heen. Vanaf de brug ook een mooi en ver uitzicht de kloof in.

Uiteindelijk arriveer ik weer bij mijn campertje, wel nadat ik nog een ommetje had gemaakt langs de supermarkt. Ik ben net terug en het begint te spetteren, tien minuten later regent het even keihard om vervolgens in miezer over te gaan. Gelukkig blijven de buien niet zo lang hangen als in Nederland. Rond twee uur, half drie is het al weer droog. Ik besluit om via een bergpad richting het centrum te lopen. Ondanks dat het af en toe begint te druppelen, maar dit niet echt doorzet, loop ik rustig naar het oude gedeelte van de stad. Het is verrassend mooi met alle gekleurde gevels.

Het valt me wel op dat het er heel erg rustig is, nagenoeg niemand op een terrasje te vinden. Toch heel anders dan bij ons.

Het is rond half vijf wanneer ik terug ben en een uurtje later kook ik lekker buiten. Moet wel kunnen vind ik 😊.

Wanneer ik even naar de wc wil bij het zwembad krijg ik mijn auto niet op slot. Ik was de sleutel vergeten uit het slot te halen en nu heeft de auto een paar uur 'aan gestaan' en is mijn accu leeg. Verdorie, wat nu?

Ik spreek een paar mensen aan en een Deense man wilt helpen, maar heeft geen startkabels (ik ook niet...). Gelukkig een Spanjaard is behulpzaam en rijdt zijn camper voor mijn auto. Samen met de Deense meneer laden ze mijn accu weer op. Alleen moet ik nu volgens hen er wel even mee gaan rijden. Ik Google en lees dat ik tenminste een half uur tot drie kwartier moet rijden en lees dat de snelweg mee pakken het beste is.

Ik wilde op deze plaats blijven staan, maar morgen wil ik toch richting de Achensee op anderhalf uur rijden vanaf hier, dat ik net zo goed nu maar alvast een stuk kan rijden. Uiteindelijk vind ik in Bichl een mooi plekje. Mijn campertje heeft het goed volgehouden. Nu hopen dat het morgen ook nog werkt!

Ik had eind van de middag een bed geboekt in een hut in het Rofan gebergte bij de Achensee. Ik dacht dat ik alles had geregeld, maar blijkbaar had ik binnen twee uur na mijn boeking een bevestiging moeten geven. De mail was bij mijn ongewenste mail gekomen en ik was natuurlijk druk met mijn accu. Ik heb dat over het hoofd gezien en nu zou mijn reservering gecanceld zijn 🙈... ik stuur een mail en na een paar keer bellen krijg ik eindelijk iemand te pakken. Het blijkt morgenavond vol te zitten, maar hij regelt toch nog wat voor mij in een 'lager'. Met vijf man op een rij. Nou ja, doe maar, ik wil gewoon lekker wandelen!

Nog op muggenjacht in mijn campertje, maar om half elf ben ik zo moe en gaat het licht eindelijk uit.. 

[magheteenonsjeminderzijn]

Om 6.45 gaat de wekker want om 7.30 willen we vertrekken naar Lisse waar we op de markt staan.

Toch nog even haasten want ik denk natuurlijk altijd iets meer tijd te hebben maar redelijk op tijd rijden we gezellig met z’n drieën richting Lisse.

Zoals je ziet houden we ons ook allemaal keurig aan de kleurcode 😅

Ik twijfel wat ik zal eten want ik ben bang dat ik last van mijn darmen krijg omdat ik donderdag voor de laatste keer een grote boodschap gedaan. Ik besluit voor een in between te gaan. Veel zaden, weinig calorieën.

De kraam staat snel en het is weer een plaatje. We horen het ook regelmatig van de klanten: wat gezellig!

Het is leuk zo met z’n drietjes. Omdat Natas op vakantie is helpt buurvrouw Nynke mee, en dat is natuurlijk altijd gezellig!

We krijgen schattige kindersnoetjes aan de kraam, maar ook zien we wonderlijke figuren voorbij komen. Het blijkt dat er een LARP (live action role play) in de buurt van de Keukenhof plaatsvindt en een aantal lopen ook over de markt.

Ik drink mijn bijna 2 liter, als lunch een dieet drank en wat kleine olijf crackers (niet zo lekker!) en mijn ongebrande amandelen. Ik hoef niet naar het toilet. Eenmaal thuis kan ik weer plassen 😅 Blijft bijzonder want er zit genoeg water in en ook nog wat Pepsi zero.

Rond een uurtje of 3 komt Chris ook nog even aanwaaien. Chris en Nynke maken even een ommetje. Dat kan makkelijk want super druk is het niet meer.

Ivy en Ryan zijn weer thuisgekomen vandaag met papa en mama en konden morgen even langs. Er was een ballonnen mevrouw die mooie ballon figuren maakte maar als Marcel een dino en eenhoorn wilt bestellen is ze al weg. We staan voor een snoepwinkel dus toen daar maar een paar mooie lolly’s gekocht.

Het is een mooie dag, Arcen toe zon, ook wel bewolkt maar heerlijk qua temperatuur. Rond een uurtje of 4 gaat het wat harder waaien. Inmiddels heeft Nynke een heel mooi fuchsia truitje aangetrokken waar ik helemaal verliefd op ben. Nynke blijkt eigenlijk een maatje te groot uit het rek te hebben gehaald, dus als ze bij Claudia Sträter nog haar maat hebben dan neem ik deze over 😀

Om half 5 gaan we inpakken want de wind begint af en toe wat omver te blazen en het wordt ook steeds rustiger. Chris helpt ook nog even mee dus om 17 uur zijn we klaar en kunnen we wegrijden. Bij thuiskomst helpen Chris en Nynke nog even met alles binnen neer te zetten. Zo lief!

Gelukkig heb ik voor Marcel nog 2 burritos in de koelkast en ik eet zelf een salade. Ik doe niet veel meer. Marcel zet na het eten alles nog boven neer en gaat de jacuzzi nog schoonmaken 😅

Rond 23.30 zoeken we ons bed op.

[beelceem]

Een gezondheidscentrum maakt deel uit van het hotel. De tragiek van zo’n centrum is, dat je er meestal ongezonde mensen treft. Obesitas, afhankelijkheid van rolstoel, anderszins slecht ter been, het raakt in deze ontbijtzaal veel mensen. In de doorgang van buffet naar eetzaal zoekt een man met een hand houvast aan de muur. In zijn andere hand een gevuld bordje, een stok bungelt aan zijn arm. Hij moet naar de andere kant van de zaal. Hem is aan te zien, dat hij niet weet hoe hij dat klaar moet krijgen en hij is blij dat ik hem even van zijn bordje verlos. Echt lekker voel ik me niet. Ik werd met hoofdpijn wakker. Door alle water om me heen, gisteren, vergat ik zelf genoeg water te drinken. Dat is het niet alleen. Ik voel me gespannen. Het eerste deel van de tocht op Rügen, toch officieel de Ostseeradroute, was zo zwaar dat ik weer van die paden vrees. Ook al is het nu dan droog. Ik moest toch al een beslissing nemen. Op Rügen blijven en nog naar het prachtige noorden gaan, of terug naar het vasteland en doorfietsen naar Polen. Door de ervaring van gisteren is het niet lastig kiezen. Het wordt Polen. Met nog een klein ommetje via Putbus rij ik richting haven. De lucht trekt dicht, mijn humeur daalt mee met de temperatuur. Het begint te regenen. Van Putbus zie ik een straat met voornamelijk witte huizen, keienstraatjes, een plein. Het oogt bijzonder, maar ik verdraag de bui, die uiteindelijk van korte duur is, niet en zet koers naar de haven. De rest van de dag blijft het gelukkig droog. Al fietsend blijken de paden best te doen, soms over smalle betonnen stroken, soms over goed asfalt, soms over onverharde paden die de regen van gisteren redelijk hebben verwerkt. Dat ik dan ineens toch mijn fiets omhoog sta te duwen door een grasveld, komt door mijn eigen fout. Het fietspad lag iets links van het wandelpad, dat ik was ingeslagen. Maar de fout maakt me opnieuw gespannen en de paden vragen zoveel aandacht dat ik maar weinig van het golvende bloeiende landschap in me op kan nemen. Om wat te drinken stap ik af, normaal doe ik dat al fietsend. De veerboot van Glewitz naar Stahlbrode vaart meteen af. Aan de overkant staat een kar, die lokale aardappelen aanprijst. Dat klinkt zo aantrekkelijk, dat ik ze meteen zou willen eten. En ik weet al waar ik straks eten wil. Bij De Fischer un sin Fru. Een restaurantje aan een kleine haven in Gristow. Ik zag het op de kaart staan en ik kon het vanwege de naam niet negeren. Schrecklich, die Hölle. Bij een picknicktafel arriveren drie fietsers gelijk met mij. Zij komen uit Greifswald. Hun afkeer betreft de weg, die ik nog moet rijden. Zes kilometer keien, geen strook erlangs waar je overheen kunt. Maar als ik even later op pad ga, valt die hel me alleszins mee. Zes kilometer keitjes, inderdaad. Ik vind het goed te doen. Mijn banden kunnen meer trillingen opvangen, dan de harde smalle bandjes van de racefietsen. Ik verwonder me er meer over, dat die weg zo is aangelegd. Wat een werk zit daarin en wat een onnoemelijk aantal keien. Greifswald is uitverkocht, wat hotels betreft. Ik vind een onderkomen in Mesekenhagen, een kamer in de verbouwde werkplaats van een voormalig autowasbedrijf. Vroeger werden hier Trabantjes onder handen genomen. Herman, de eigenaar, groeide er op, ik krijg de hele historie mee. Intussen werkt hij zelf als fotograaf. In het pand hangen vitrines met tientallen camera’s van DDR-makelij, er staat een enorm afdrukapparaat. Van een ruimte, die hij nog aan het verbouwen is tot gastenkamer, wil hij een soort camera obscura maken. Fascinerend. En oude tijden herleven. Ik moet denken aan de eerste camera die ik kocht, een Kodakboxje waar je filmcassettes in kon stoppen. Veel te duur voor een tiener, al die cassettes en afdrukkosten. En aan de dierbare Pentax, die later bij een inbraak in mijn huis in Amsterdam werd gestolen. Tsja. De Fischer un sin Fru trekt. Ik moet er een stukje voor terug, het ligt op vijf kilometer afstand. Het is er vol, ik krijg een tafeltje, met uitzicht op de haven en ik eet er vis. Ze hebben alleen op de kaart, wat ze die dag gevangen...

[fietskriebelskos]

MS04 Styrstångsäventyr (Alvesta - Ädelfors 106 km 952 hm)

Alvesta is gezien het aantal spoorlijnen een belangrijke plaats. Het station is ook mooi. Ben vergeten een foto te maken, terwijl ik toch tijd genoeg had. Het was lekker weer, dus in korte broek naar de supermarkt,  waar het super druk was. Hemelvaartsdag is alles hier dicht. Ik maakte nog een ommetje op zoek naar een gezellig plekje. Wel, die zijn hier niet. Geen pleintjes waar kerk en kroeg,…

[fashionbusinessfun]

Colliers gaat op pad met Ommetje met Tom. In deze videoreeks komt Colliers' specifieke kennis van de stad, architectuur en gebouwen samen met de interessante wetenswaardigheden van bankier Tom Jongbloed. 

[fietspat]

Fietsforens 47

De 6e dag op rij dat ik fiets. Omdat ik op tijd was vertrokken ben ik met een klein ommetje naar mijn werk gereden, net even een andere route.

[jossarisfoto]

Ontdek Leuven | Een ommetje waard

Zaterdag 19 mei 2012, dag twee van mijn bezoek aan het prachtige Leuven. Gisteren verkende ik de stad via de route ‘Een schat van een stad’, die me door het historische hart van Leuven leidde. Vandaag staat er een nieuwe ontdekkingstocht op de planning: een deel van de wandeling ‘Een ommetje waard’. Deze route volgt grotendeels dezelfde lijnen als die van gisteren, maar met enkele waardevolle…

[jurgenameen]

206, 19, keer

Keer om en kijk niet om

De ommekeer in geen ommetjes meer

Terug naar huis van de liefde

Ik ga mee in de fluisterboot

De stroom van het hart

Haven en huis zo thuis

De huisbaas zorgt ervoor dat de vloer stevig is vol liefde

Juist hierom keer weer

En kom thuis

-copyrights Amir Ali 2024-