#nicholas jaar

[exitmusique]

tagged by @avrilsboy thanks abby <3

put your music library on shuffle, then list the first five songs that come up in a poll. let people vote for which one they like the most!

tagging @deaineira, @savage-good-girl, and whoever sees this and is in the mood to do it :)

[devosopmaandag]

In dat ene mensenleven

In een dorp van amper duizend inwoners, diep in Frankrijk, staat een oude bioscoop. Bovenaan een oplopend plein staat een lelijk gebouw, waar trots CINEMA op de gevel prijkt. In gezelschap van vier Amerikanen en twee Engelsen gaan we een film zien. 'One life'* is een Britse film over een man die bij het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog erin slaagt 667 voornamelijk Joodse kinderen vanuit Praag naar Groot Brittannië te halen. De man heet Nicholas George Winton, geboren Wertheim (1909-2015). Het ingehouden spel van Anthony Hopkins als de 77-jarige Nikkie en de eeuwig pijnlijke beelden van angst, onrecht en geweld ontroert elk van ons. Ik huil gemakkelijk bij films, maar dit is anders. Soms droom ik dat ik zo moet huilen dat het een beetje pijn doet. Die pijn is dan nog steeds aanwezig als ik wakker word. Zo voelt het, daar in de bioscoop van Peyrat le Chateau. Op de terugweg kunnen G en ik alleen maar zwijgen.

Dit weekend schrijft Arnon Grunberg in de Volkskrant over Lore Segal en dat hij haar bezoekt in New York. Als ze elf jaar oud is gaat ze met een ander kindertransport naar Groot Brittannië, vanuit Wenen. Onlangs kwam de Nederlandse vertaling uit van haar semi-autobiografische roman 'Huizen van anderen'**, oorspronkelijk verschenen in 1964. De foto van Lore als elf-jarige, met daaronder in kinderhandschrift Liverpool 11 years old zou zo een beeld uit de film kunnen zijn. Foto's van de kinderen en hun gegevens waren cruciaal om visa te krijgen. Het is een krachtig weerkerend visueel element in de film.

"Vraag me niet wat echt gebeurd is. Ik weet niet meer wat echt gebeurd is. Vanaf het moment dat je hebt geschreven over iets wat echt is gebeurd, is het echt gebeurde beschadigd. Beschadigd materiaal. De feiten zijn niet langer beschikbaar.”, zegt Segal als Grunberg haar vraagt naar het verschil tussen feit en fictie. En in het nawoord bij het boek schrijft ze: “Ik geloof dat er geen manier van herinneren en vertellen bestaat die niet tot op zekere hoogte fataal is voor dat wat er herinnerd wordt”.

Er zijn de feiten die we allemaal kennen, en die bijvoorbeeld in de Neurenbergprocessen dwars door de bijna groteskheid ervan tot zuivere data zijn gemaakt, en er zijn de gebeurtenissen zelf die zich voltrokken aan mensen, aan die ene mens en die ene mens, in dat ene mensenleven. De 'zuiverheid' van die ervaringen zijn natuurlijk gedoemd beschadigd te worden, voorgoed onbereikbaar. Literatuur en films zijn geen plekken voor data maar voor verhalen, inzichten, ideeën, gevoelens, sferen. Als Grunberg haar vraagt of de mens idealen nodig heeft, antwoordt ze met 'verbeeldingskracht'.

* One Life | regie James Hawes | script Lucinda Coxon | BBC Films 2023

** Huizen van anderen | Lore Segal | vertaling Anna Helmers-Dieleman | uitgeverij Cossee 2024

[scoobeedoo]

Random music recommendations, hoping that sending them via a tumblr ask is not a bother

▪︎Synapson - Mona Ki Ngi Xica

▪︎Haley Reinhart - Honey, There's the Door

▪︎Dalva de Oliveira - Kalù

▪︎Lauren Ruth Ward - Valhalla

▪︎The Naked and Famous - Young Blood

▪︎Goldie Boutilier - Cowboy Gangster Politician

▪︎Superpoze - Silver Head

▪︎ Nicholas Jaar - Too Many Kids finding Rain in the Dust

▪︎ Blaudzun - Flame on my Hand

▪︎Big Bad Voodoo Daddy - Mr. Pinstripe Suit

Hehe sorry for taking an endless time to reply, but I wanted to take my time to listen to all songs and not rush the experience. I loved all the recommendations, it's a very diverse list. Every time I see your profile icon, I'll think of someone who likes sad, slow songs, but you have a lovely energizing taste hehe thank you very much for these recommendations. I'm glad you decided to stop by and let me discover them.

[bill-millions-movies]

EMA

"When you know what I'm doing and why, you will be horrified."

FIRE ARC movie 2

EMA (2019)

JUNE 9, 2024

Chilean director Pablo Larraín has made a bit of a splash in US arthouses, with the unconventional biopics Spencer and Jackie. In his filmography, Ema bridges those two English-language pics (though released in 2019, it didn't reach most US theaters until 2021), and is even more decidedly unsettling.

I'm still not sure if I even like this movie, with its two unhinged lead characters, and uncomfortable plot, bordering on the horrific. But it is incredibly memorable, crackling with (literal) fire and energy, with gorgeous cinematography and a force of nature main character, fully inhabited by a force of nature lead performance from Mariana Di Girólamo.

This is an appropriate follow up to last month's All About My Mother (which is a better movie), another Spanish-language tale of a mother dealing with trauma. I considered showing a summer blockbuster this week to break in/show off my new tv, but with a pulse-pounding score by Nicholas Jaar, and exciting visuals and choreography (the main character is a dancer, and dance is used as visual element throughout the film), this will definitely look and sound good on the new system. Check out the trailer here to get a sense of what you are in for!

"A darkly sensual fable of motherhood and the modern family... Ema isn't so much a character study as it is an exercise in keeping up with an abstruse yet undeniably fascinating figure." -Los Angeles Times

"Di Girólamo has a rapt millennial-void presence, like Garbo on mood stabilizers, and she's the lone force holding a precarious, prismatic movie together. Ema is an estranging experience at first but slowly lures you in." -Variety

7:30 trailers 7:35 short film 7:45 - 9:22 Ema

[Want to watch at home instead of joining us? Stream for free on Amazon Prime]

[keynewssuriname]

Tjon En Fa loopt PanAm brons mis op 200m sprint

Jaïr Tjon En Fa zag zijn kans voor brons op de 200 m sprint, tijdens voortzetting van de Pan-Amerikaanse baanwielrenkampioenschappen in Los Angeles Californië zaterdag, in rook opgaan. De Surinamer verloor de strijd om de 3e/4e plek na een beslissende 3e ronde van de Colombiaan Santiago Ramirez. Tjon En Fa pakte ronde 1 en leek daarmee goed op weg naar prolongatie van zijn bronzen medaille, welke hij vorig jaar in San Juan Argentinië op bovengenoemd onderdeel wist te winnen. Ramirez counterde echter sterk terug in de resterende 2 ronden en dompelde de Surinamer daarmee in ‘rouw’. Het was niet Tjon En Fa’s beste optreden tijdens het regionaal toernooi. Te bedenken dat hij vorig jaar zilver (keirin) en brons (200m sprint) won. Eerder finishte hij op het onderdeel keirin bij deze editie overall als 7e. Trainingspartner Nicholas Paul (Trinidad en Tobago) daarentegen maakte geen fout en prolongeerde net als bij de keirin ook op het sprint onderdeel zijn gouden plak. De Trinidadiaan ontdeed zich in de finale na 2 ronden van de Colombiaan Cristian Ortega. Laatstgenoemde was in de halve finalestrijd in 2 ronden sterker dan Tjon En Fa, terwijl Paul zich eveneens na 2 ronden in de andere halve finale van Ramirez ontdeed. Tjon En Fa begon de dag door in de kwartfinale Kevin Quintero (Colombia) te verslaan. Het werd een clean sweep (2-0) voor de Surinaamse baanwielrenner. Dalger Landgenoot Tachana Dalger kwam zaterdag in actie op het onderdeel 500 m tijdrit. De beste 8 kwalificeerden zich voor de finale. Jammer genoeg gelukte het de Surinaamse niet zich voor het slotstuk te kwalificeren. Overall registreerde Dalger de 10e beste tijd van 14 deelnemers (36.142 seconden). Ze haalde een gemiddelde snelheid van 49.804 km/per uur. De Trinidadiaanse Makaira Wallace finishte als 9e voor Dalger in een tijd van 35.946 seconden. Titelverdedigster Martha Bayona uit Colombia noteerde de snelste tijd (33.832 seconden) met een gemiddelde snelheid van 53.204 km/per uur. Bayona werd opgevolgd door Jessica Salazar (Mexico/34.691 seconden). De Mexicaanse is nog altijd wereldrecordhoudster (gevestigd in 2016 toen zij een tijd van 32.268 registreerde). Salazar finishte vorig jaar als 3e op dit onderdeel tijdens de Pan-Amerikaanse baankampioenschappen in San Juan, Argentinië. Uiteindelijk wist Bayona haar eretitel met succes te verdedigen door in de finale 33.494 seconden te klokken. Ze versloeg Salazar (34.519 seconden) en Emily Hayes uit de Verenigde Staten van Amerika (34.923 seconden). Read the full article

[creature-from-unknown-orgins]

Here's the poem I created for surprises for my mum ft. questionable grammer (translation under the break!)

Beste [my mum's name],

Sint kon niet bedenken,

Wat hij jou zou schenken,

Een roostermachine was al gedaan,

En de optie scheikunde was al helemaal vergaan,

Iets met hardlopen? Dacht sint toen,

De duinen of een schoen,

Maar nee, dat was ook al geweest,

Sint zat maar te denken en te malen,

Hij zou toch dit jaar niet de surprise falen?

Maar toen kwam het grote idee,

Er was nog iets wat [my mum's name] dee’

Ze zat iedere avond voor de teevee! 

Soms was het the crown, dan weer suit

Toen wist Sint wat hij doen moest 

En televisie, helemaal voor jou,

Is wat hij jouw schenken zou,

Veel plezier hiermee,

En tabee,

- Sint

Dear Nienke,

Sinterklaas couldn't think of, What he would give you, A roasting machine was already done, And the chemistry option was already gone, Something to do with running? Thought sint then, The dunes or a shoe, But no, that too had been done, Saint was thinking and milling about, He wouldn't fail the surprise this year, would he? But then came the big idea, There was something else Nienke dee' She sat in front of the teevee every night! Sometimes it was the crown, then suit Then Saint knew what to do And television, all for you, Is what he would give you, Enjoy it, And taboo,

Saint Nicholas

Some of these translations are so bad but I'm not bothered to fix it

for context I wrote a poem which is tradition for a dutch holiday!

[rausule]

Nikolaas I in die Liber Pontificalis ,

inligting wat aan Nikolaas I in die Liber Pontificalis opgedra is, is baie minder uitgebreid as dié oor Leo IV wat die inisiatiewe van die pous in sy hoedanigheid as biskop van Rome betref. Die lyste wat uit die vestiarium van die Lateran kom oor die onderwerp van bouaktiwiteite, skenkings aan kerke of die verspreiding van liefdadigheidsskenkings, wat jaar na jaar die ruggraat van die meeste van die nuus vorm, is in werklikheid verminder toe die teks herwerk is, waarskynlik deur Giovanni Diacono (Giovanni Immonide) onder Hadrianus II of Johannes VIII, om meer ruimte te laat vir die bespreking van kwessies wat met politiek verband hou. Bowenal word die aandag gegee aan die diakenie van Santa Maria in Cosmedin genoem, waarna verwys word by verskeie geleenthede (in 858, 860-61, 861-62, 863-64), en na die konstruksie in 865-66 in die Lateran kompleks van 'n gebou wat later as Basilica Nicolaitana aangewys is en in die biografie van Hadrianus II, die opvolger van Nicholas I, as die mooiste basiliek in die pouslike paleis gevier word. Boonop is in 863-64 'n stelsel van ondersteuning vir die armes geïmplementeer wat dit moontlik gemaak het om sowel die aantal begunstigdes as die bedrieërs te beheer: volgens hierdie stelsel, welbekend in Bisantium, is 'n weeklikse rantsoen verskaf op grond van 'n genommerde register; die dag van die verspreiding kon uitgeken word aan die seël of aan die klein metaalmedalje wat die postulante om hul nekke gedra het.

Die talle gebeurtenisse wat die Romeinse siening betrek het in die tyd toe Niccolò die pouslike troon bestyg het, was vir hom net soveel geleenthede om sy gesag as hoof van die Christendom met die grootste fermheid te laat geld, beide in die aangesig van die kerklike hiërargie, waarop hy Romeine wou afdwing. sentraliteit, en teenoor die groot leke, wat hy bedoel het om Christelike moraliteit af te dwing, veral wat die huwelik betref, 'n gebied waarin die Kerk toe meer rigiede standpunte ingeneem het.

Dr De Beer

[moremusic]

Todays guest is funky 5 piece “Thoma and The Humbugs”. Their music will definitely get your feet tapping.

Q) Tell us a little bit about Thoma and the Humbugs? Members etc

A) Thoma and The Humbugs originally started when I (Thoma) returned to Adelaide to study at the Elder Conservatorium (Bachelor of Classical Composition) in 2019. The original members were all fellow students who helped bring to life the music that I had written since my previous album Thoma Henbest - An Invincible Summer. https://open.spotify.com/album/1bD0tQ9iVeLI1x8c7r038V?si=0gq4azE8T0CdKPk-iKp5Dw

The Humbugs are now most commonly;

Thoma Henbest - Lead Vocals and keys

Reggie Parker - Saxophone

Kyron Weetra - Backing Vocals and Bass

Barnabas Bossisto - Guitar

Zed Crawford - Drums

Esmond Choi (originally the moog synth bass player) has become an occasional bonus add on

Q) What are your short and long term goals?

A) Short term - Spread the good word, "The Humbugs exist, they sound groovy and they are a super fun live act to go see!"

Long term - Successfully achieve said short term goal?

Q) How was it dealing with the Covid Pandemic? Everything back to normal?

A) Well, I'm not going to lie, Covid kind of stole my dreams away... But, we turned it into a song at least! https://open.spotify.com/track/5LCyGM9YhKobiP9RMVAL7L?si=qh0HjO7ESvGHiX1DOxU7tQ

Is everything back to normal? I'd say probably not? People have learnt that staying at home is something to be encouraged and I think although the mainstreamers might be doing fine, the underground and niche scenes are struggling with crowd rehabilitation...

Q) What is your career highlight so far?

A) 2021 grand finalists in The District's battle of the bands was pretty good, so I guess the semi final verdict was probably the most thrilling moment of our career.

But we're also a far better band now, so shows like Hindley Street music hall for skullduggery or our Nexus Arts Fringe show would be up there too.

Q) Your music reminds me of bands like Jamiroquai and a little bit Earth Wind and Fire. Who are your main influences?

A) Bless you kind sir, as well as those guys, I'd include The Davids - Byrne and Bowie. Also, I don't do much without thinking, WWTMD (what would Tom Waits do).

Q) What is your writing process? Do you come in with songs already written, or is it normally a jam session?

A) Generally speaking, although nothing is ever normalised, I'll bring some scrunched up piece of fabric to the table, and the fellas, each with their own flavour, will help me sew and iron things out into the beautiful sonic garments that are The Humbugs tunes.

Q) With new venues like The Hindley Street Music Hall opening up, what do you think of the Adelaide music scene?

A) Haha, Well... Although I fear further ostracism, I will say; I think there are a PLETHORA of incredible bands in the Adelaide scene!

... And then there's a handful of gatekeepers whose interests don't necessarily lie within innovation, creativity and cultural development.

Q) Any gigs or new music coming that you would like to promote?

A) I'm currently in Europe for the next month, but I'm constantly writing and keen to play upon my return!

The only thing booked at this stage is going to be the proverbial tits though! Wednesday 19th of July at the cranker with my favourite Adelaide band Big Sloe!

Q) What Adelaide bands should we look out for?

A) BIG SLOE, I think they are sometimes up to 12 on stage? Which proves they really play for the love of music and not for financial gain.

I wouldn't think twice if I passed Harry Styles in the street, but I blush just thinking of the last time I saw those guys play!

Q) Apart from you guys of course, what would be your dream festival line up?

A) If we're dreaming... The Humbugs are playing just after sunset on a warm summer evening.

Before us, in a nice shaded spot, were some groove gods like Nicholas Jaar, Bonobo, the whole Kuti family - who have created a supergroup to make the people dance! Then, we play (and for some reason it's not totally underwhelming in comparison and everyone loves it and has a great time). After that there's a brief intermission where we all get to hang out together, followed by a long night of dancing to Groove Armada, Manu Chao, some spicy techno swing of some description and then, they bring out sleeping bags, there's no mosquitos, lots of space, the ground is surprisingly not muddy and we all fall asleep listening to Ludovico Einaudi and Yann Tiersen taking it in turns playing the Piano with a backing string section. In the morning, a mariachi band wake us up and there's breakfast for everyone!

Q) If you could invite 4 musicians to dinner (dead or alive) who would you invite?

A) Tom Wait, David Bowie, David Byrne and Nina Simone

Q) If you were given the chance to support one artist in the world, who would you pick?

A) Less of a dream, more of a - I think we'd be a great support act for them - Amyle and the Sniffers!

Q) If you were stuck on a deserted island with only one record, what would it be?

A) Blue Valentine by Tom Waits was my immediate thought, but maybe something less abrasive and instrumental like Solo Piano II by Chilly Gonzales?

Q) Where can people find out more about you?

[transhawks]

Thank you for the tag Cami! I have a very wide listening range due to being the child of a composer/conductor/Jazz percussionist, being of South-East European and Balkan-origin, and the diverse amount of music and cultures I've been exposed to growing up in NYC so some of these are really esoteric, quite a lot of alt hip-hop and music in a foreign language.

Rained The Whole Time (Nicholas Jaar Remix) by Shlohmo

Grown Up by Danny Brown

Donde Estabas Tu? by Omara Portuondo

почему, почему by niteboi

Get 2 Werk by Cakes Da Killa

Disko (Friends of Boban remix) by Shantel, Boban Markovic Orkestar

Old Friend by Earl Sweatshirt

1977 by Ana Tijoux

Brujas by Princess Nokia

Ballade no.1 in G Minor, Op.23 by Frederic Chopin performed by Tamas Vasary

Gonna tag @thyandrawrites @ladyghouls @moodyvoid @redphlox @princeof-flowers @kairin16 @razeswagdragon @acidmatze @linkspooky @siflshonen Please don't feel pressured to do this, it's just for fun

10 songs, 10 people tag

Thanks to @dogmomwrites and @cljordan-imperium for the tags, and sorry the first one has been so long!

Rules: put your library on shuffle and post the first ten songs. Then tag 10 people

Dead man's party - Oingo Boingo

Ballroom Blitz - Sweet

Defeating a devil a day - YOHIO

Nightmare - Palaye Royale

6 count swing - This Way to the Egress

The edge - Panicland

Fields of gold - Sting

The haunted phonograph - thoushaltnot

Tiny dancer - Elton John

Dear fellow traveller - Sea Wolf

Tagging: @perasperaadastrawriting , @pluttskutt , @on-noon , @chuuyas-beloved , @lakeside-paradise , @lexiklecksi , @sergeantnarwhalwrites , @writingpotato07 , @careful-pyromancer and @traveler-of-realms

[jgthirlwell]

Beth B's documentary about Lydia Lunch, The War Is Never Over , has been picked up for distribution by Kino Lorber. It opens June 30 at the IFC Center in NYC before expanding to select cinemas nationwide. JG Thirlwell is interviewed in the film, as well as Thurston Moore, Jim Sclavunos, Richard Kern, Donita Sparks, Carla Bozulich, Kembra Pfahler, Nicholas Jaar, Weasel Walter and many more. Get on it.

[devosopmaandag]

Het ontmoeten van een vreemde

Aan de westgrens van het oude China houdt een poortwachter een oude man tegen. Hij begrijpt dat de man een wijze is die uit teleurstelling niet gehoord te worden zijn land wil verlaten. De poortwachter haalt hem over om zijn ideeën op papier te zetten, voor ze verloren zullen raken. Aldus, zegt de legende, zette Lao Zi zich neer en schreef wat later de Tao Te King zou heten, een boek dat tweeduizend jaar later nog gelezen wordt. Een toevallige ontmoeting die zijn schaduw eindeloos ver vooruit wierp.

Iedereen heeft toevallige ontmoetingen, en niet zelden vinden ze een vaste plek in het geheugen als zo'n ontmoeting met een vreemde leidt tot een gesprek, soms zelfs zonder dat. Ik herinner me de Letse kunstenaar Leonards Laganovskis met wie ik een slaapcoupé deelde in de trein van Berlijn naar Riga, de naamloze Braziliaanse vrouw in de trein van Parijs naar Amsterdam, de tweedehandsboek-handelaar Bill Smith in Edinburgh, die me later boeken als cadeaus stuurde, de volkomen onverwachte ontmoeting met de opgebaarde vrouw in een lege St. Nicholas Church op het eiland Tresco.

Vriendin en galeriehouder M vroeg me of ik een mij onbekende jonge Chinese kunstenaar wilde ontvangen, gewoon voor een gesprek. Ik zei onmiddellijk ja en vroeg hem, via haar: een tekstfragment mee te nemen, een beeld (beide niet van hemzelf) en een object. Ik besloot niet zijn website te bezoeken maar de ontmoeting open tegemoet te treden. H.Z. verscheen, een elegante jongeman met lang zwart haar en een bril. Hij keek nieuwsgierig en afwachtend toen hij binnenkwam en overhandigde mij een emmertje met blauwe bessen, een geschenk dat ik zeer waardeerde. Drie uren zouden we praten, hij vooral. Het viel mij onmiddellijk op hoe rijk zijn Engels was. Zijn zware accent maakte dat ik nog aandachtiger luisterde. Zijn grootouders waren boeren, zijn ouders hadden weinig scholing gehad. De transormatie die hij doormaakte, binnen luttele jaren, is enorm. Hij stuurde zijn ouders een video van zijn allereerste performance ooit. Voor even konden zij een blik werpen in de onbereikbare wereld van hun zoon. Hun reacties waren zowel aandoenlijk als ontroerend. Zelfverwezenlijking vraagt nu eenmaal een hoge prijs, kunstenaar worden een nog hogere.

H. koos het beroemde schilderij met het bruidspaar van Chagall, zwevend hoog boven een dorpje. Het object was een gekregen klein hart van ongebakken klei met een gat erin. Ik kon aan het einde van ons gesprek die twee dingen niet anders zien dan de uitdrukking van een verlangen naar verbinding, misschien ook liefde. Voeg daarbij nog een strofe uit een gedicht van Wisława Szymborska dat hij in een Engelstalig boek over Nan Goldin vond:

…. The little soul roams among those landscapes, / dissappears, returns, draws near, moves away, / evasive and a stranger to itself, / now sure, now uncertain of its own existence, / whereas the body is and is and is / and has nowhere to go.

Na afloop bedankte hij mij voor onze ontmoeting, en ik bedankte hem.

[tri-ciclo]

I'm turning around No, I can't see the ground Don't sow what you reap Don't feel what you see Submit to the bridge The waters arise Nothing left to see I'm you and you're me Don't single it out Don't simplify it Don't kill what you know Don't speak when you reach The limit The limit Current with no direction Current with no direction The limit © David Harrington / Nicholas Jaar

[burlveneer-music]

Darkside - I’m the Echo - really digging this track from the new album, Spiral. Reminds of “The Opening” by Vindahl:

Vindahl · Vindahl - The Opening

[keynewssuriname]

Geen Pan-Am succes voor Tjon En fa en Dalger op dag 1

Jaïr Tjon En Fa en Tachana Dalger hebben donderdag bij hun deelname aan de Pan-Amerikaanse baanwielrenkampioenschappen in Los Angeles, Californië geen succes behaald. Tjon En Fa won het vorig jaar in San Juan, Argentinië zilver op het onderdeel keirin achter trainingsmaat Nicholas Paul (Trinidad en Tobago). De Canadees James Hedgcock veroverde toen brons. Tjon En Fa finishte donderdag jammer genoeg overall als zevende, terwijl hij zijn makker Paul zijn titel zag prolongeren. De Trinidadiaan versloeg in het slotstuk van de Colombiaan Kevin Quintero (zilver) en landgenoot Kwesi Brown (brons). Cristian Ortega (Colombia), James Hedgcock (Canada) en Ryan Dodyk (Canada) completeerden respectieve volgorde de top zes. In de voorronde eindigde de Surinamer in heat 3 als 3e achter winnaar Cristian Ortega (Colombia) en Paul. De eerste 2 kwalificeerden zich meteen voor de halve finale. Tjon En Fa herstelde zich in de repechage (herkansingsronde) door heat 3 te winnen en zich alsnog voor de halve finale te plaatsen. De Chileen Joaquin Fuenzalida veroverde de tweede en laatste kwalificatieplek. Het ging verkeerd in de halve finale voor de Surinaamse baanwielrenner, die als 4e in heat 1 finishte. Paul won deze heat respectievelijk gevolgd door Quintero (2) en de Canadees Dodyk (3). De eerste 3 plaatsten zich voor het slotstuk dat werd gecompleteerd door heat 2 winnaar Ortega (Colombia), Hedgcock (Canada) en Brown (Trinidad en Tobago). Tjon En Fa wist de strijd voor de plekken 7-12 op zijn naam te schrijven. Hij versloeg na zes ronden respectievelijk Edgar Verdugo (Mexico), Joaquin Fuenzalida (Chili), Francisco Bone Nazareno (Ecuador), Oscar Vilar (Argentinië) en Diego Fuenzalida (Chili). De Surinaamse baanwielrenner komt vrijdag weer in actie op de 200 m sprint. Het is te hopen dat hij zich op zijn favoriete onderdeel herstelt en eremetaal weet te bemachtigen. Vorig jaar veroverde hij brons achter Paul (1) en Quintero. Tachana Dalger kwam donderdag ook in actie op de 200 m sprint. De Surinaamse finishte in de kwalificatie overall als 16e van de 24 baanwielrensters met een tijd van 11.655 seconden. Ze wist haar personal best (11.557), gevestigd tijdens deelname aan de UCI Nations Cup wedstrijden in Hong Kong vorige maand, niet te verbeteren. Dalger kwalificeerde zich wel als laatste voor de achtste finales, waar zij haar meerdere moest erkennen in titelverdediger Lauriane Genest (Canada). De Canadese baanwielrenster registreerde eerder op de dag de snelste kwalificatietijd (10.589 seconden). Read the full article

[authoroftheaccident]

Some of my fav music releases of 2020 that have gotten me through the year.

Listen to the playlist on Spotify | Soundcloud | YouTube

[dustedmagazine]

John Bence — Kill (Thrill Jockey)

There’s a moment about halfway through the first of three tracks on composer John Bence’s Kill, where an ominous swell of monkish chanting clears suddenly in a gun-shot shock of sudden percussion and the piece moves from uneasy threat to actual violence. You can see in the video how Bence recoils from the sound, mouthing nonsense chants in frantic, antic response. The sequence seems to be: we are afraid, something awful happens, we seek to ward it off with ritual incantations. It’s a primitive set of events and — though Bence’s work is by no means primitive itself — it taps a nonverbal current of dread and incomprehension.

John Bence is a composer from Bristol, England, whose work finds a common resonance in medieval music, electronics, noise and perhaps even metal extremities. This three-part piece, written and recorded while in residence at the FUGA space in Zaragoza, Spain, tracks a narrative arc in which a man kills his lover then himself and is consequently judged by God. It’s not exactly light listening material.

The piece is minimally arranged for Bence’s eerie, mostly wordless vocals, a smattering of plucked and bowed and altered cello and some stark and shocking percussion. Like the video, above, it seems shrouded in darkness, building unease steadily and releasing it occasionally. It is dour and beautiful, with a wrecking, wracking intensity.

The Thrill Jockey edition is a reissue of sorts, though less a “look at this awesome stuff we dug out of the vault” and more a “no one noticed the first time so let’s try again” second take. Kill came out first in 2018 on Yves Tumor’s Grooming label, and Bence has previously recorded for Nicholas Jaar’s Other People label. Those are decent reference points, in that Bence and both labels take a very forward looking view of electronic music, but there’s very little of Yves Tumor’s hedonism or Nicholas Jaar’s lucid playfulness in this work. Kill feels like electronically altered music from the last plague (the one in the 1300s), heightened and darkened and electrified, but still shuddering from an impact that shattered faith.

Jennifer Kelly