#muziekdrama

[twafordizzy]

Bijna iedere dag muziek: Richard Wagner

De muziek nam in 1813 bezit van een lichaam dat Wagner heette. Toen het lichaam er niet meer was nam zijn muziek bezit van talloze andere lichamen, vernoemd naar dichters en idioten, naar bakkersjongens en kampbeulen, en het nam ook bezit van een tenger lijf dat in het laatste jaar van de Tweede Wereldoorlog ergens aan de grens met Duitsland begonnen was op te groeien, een lijf met een keel die…

[keynewssuriname]

Filmfestival voor Pridemaand moet samenleving inspireren met bijzondere films

Zoals Suriname gewend is, is er elk jaar tijdens de Pridemaand in Suriname een internationaal filmfestival. In samenwerking met TBL Cinemas, de Nederlandse, Amerikaanse, Canadese, Braziliaanse en Franse Ambassade vindt het Suriname International LGBTIQ+ filmfestival plaats van 5 oktober tot en met 1 november. Een maand vol unieke en inspirerende LGBTIQ+ films van over de hele wereld. Elke week zal een andere ambassade een bijzondere film uit hun land vertonen, dit als viering van diversiteit en inclusie in Suriname. Het filmfestival trapt op donderdag 5 oktober de Nederlandse ambassade af met de transgender documentaire "Corrie" over hoe je jezelf opnieuw kunt uitvinden als je liefdespartner in transitie gaat en de queerdocumentaire “Mama” uit 2021 over de Rotterdamse moeder Ma’MaQueen en haar zes drag-kinderen en hoe je toch wel je familie voor het uitkiezen hebt. Op donderdag 12 oktober presenteert de Canadese ambassade de film “Matthias en Maxime” uit 2020 over de vriendschap tussen mannen uit verschillende klassen die worden uitgedaagd door de mogelijkheid van scheidings- en aantrekkingskracht. De Amerikaanse ambassade neemt de regie op woensdag 18 oktober met de documentaire “Rent Revolution” over ervaringen van toneelregisseur Andy Señor jr. en zijn reis door Cuba om een lokale musical "Rent" te leiden. Op woensdag 25 oktober is er het biografische muziekdrama uit 2004 "Cazuza: o tempo nao para" (de Tijd stopt niet), geregisseerd door Sandra Werneck en Walter Carvalho, over het leven van zanger Cazuza, gepresenteerd door de Braziliaanse Ambassade. Het filmfestival sluit af op woensdag 1 november met de film "Portrait of a Lady on Fire" uit 2019 over Marianne, een kunstenaar en Héloïse, een jonge vrouw die net het klooster heeft verlaten, hun groeiende intimiteit en aantrekkingskracht, vertoond door de Franse Ambassade. Alle voorstellingen beginnen om 19.00 uur. Het bijzondere aan dit festival is niet alleen de diversiteit van de vertoonde films, maar ook het feit dat de toegang gratis is voor het publiek. Op de dag van de filmvoorstelling kunnen filmliefhebbers vanaf half 6 's middags per persoon twee gratis kaartjes verkrijgen bij TBL Cinemas te Lalla Rookhweg 79, Paramaribo. Dit initiatief is bedoeld om een breder publieke toegang te geven tot deze cultureel verrijkende ervaringen. "We zijn ontzettend trots dat we deze films kunnen vertonen en op deze manier een bijdrage kunnen leveren aan de viering van diversiteit en acceptatie in onze samenleving", aldus Omaira Toelsie, coördinator van Pride Month Suriname 2023. "Het is een kans om de rijke culturele diversiteit van LGBTIQ+ gemeenschappen over de hele wereld te vieren en tegelijkertijd belangrijke discussies aan te moedigen." Pride Month Suriname en TBL Cinemas nodigen iedereen uit om deel te nemen aan dit unieke evenement.Hun oproep is: Laat u inspireren, ontroeren en verrijken door de krachtige verhalen en prachtige cinematografie die deze films te bieden hebben. Kom samen met ons en geniet van een maand vol inclusie, acceptatie en liefde. De missie is om begrip en steun te vergroten voor de LGBTIQ+ gemeenschap in Suriname en een nieuw tijdperk in te gaan waarin we samen staan voor een inclusieve samenleving met gelijke rechten voor iedereen ‘Birth of a new age’. Read the full article

[decosterbo-blog]

Activiteit 3 klassiek ; La gioconda in de Munt, Brussel

Het verhaal speelt zich af in het zeventiende eeuwse Venetië, waar samenzweringen en regatta’s de achtergrond vormen voor het verhaal van de zangeres La Gioconda. Tegen alle intrigies van de spion Barnaba in, offert ze alles op om haar geliefde Enzo en diens minnares Laura te redden. 

Informeren (praktisch: wie, wat, waar, hoe)

La Gioconda is een vergeten meesterwerk uit de Italiaanse negentiende eeuw: een groots opgezet muziekdrama met zes hoofdrollen die de verschillende stemtypes beslaan, een groot orkest, enorme koorpartijen én het beroemdste operaballet ooit gecomponeerd. Het is een werk dat Amilcare Ponchielli schreef op een libretto van Tobia Gorrio. Het verhaal is geïnspireerd op het toneelstuk ‘Angelo, tyran de Padoue’ van Victor Hugo, geregisseerd door Olivier Py en gedirigeerd door Paolo Carignani.

componist: Amilcare Ponchielli

regisseur: Olivier Py

productie: De Munt/ La Monnaie

speelduur: 3 uur en 15 minuten met pauze

originele taal: Italiaans

boventiteling: Nederlands en Frans

Surfen naar een recensie, standaard.be

Beleven/ reflecteren/ verwerken/ neerschrijven

La Gioconda is een operavoorstelling in vier bedrijven over liefde en macht - machtshonger, machtswellust en machtsmisbruik. Het vertelt het verhaal van de zuivere liefde van Gioconda voor haar geliefde Enzo die eigenlijk een ontrouwe minnaar blijkt te zijn en de zuivere liefde voor haar blinde moeder, La Cieca, waarover ze zich ontfermt. Maar haar liefde wordt niet beloont. Integendeel, in dit werk wordt alles wat zuiver en puur is vernedert, vernietigt en door het slijk gehaald. Heel specifiek door het personage Barnaba. Het is misschien wel het meest feministische toneelstuk van de vroege negentiende eeuw waarin vrouwelijke passie triomfeert over de mannelijke machtswellust. 

Regisseur Olivier Py toont geen feeëriek Venetië vol romantiek, maar wil juist afdalen in de diepste krochten van de menselijke ziel en de duistere zijde van het menselijke lijden en passie tonen. Hij vormt het podium om tot de onderbouw van het Dogenpaleis met ondergelopen kelders, een verontrustend beeld voor een maatschappij die de fundamentele menselijke waarden uit het oog verliest. Tegelijkertijd zorgt de voortdurende aanwezigheid van water voor schoonheid met de bewegende reflecties op de wanden van het decor. Ook het geluid van het opspattend water bij de choreografieën is een intrigerende toevoeging aan de akoestische beleving. De passie en de interpretatie voor en van de muziek is overduidelijk. De rollen van de solisten zijn evenwichtig verdeeld, voor ieder werd wel een duet of terzet gecomponeerd door Ponchielli. Hun uithoudingsvermogen is bewonderenswaardig. Het publiek verveelt zich geen moment. Kosten nog moeite werden gespaard om de aandacht te bewaren tijdens deze drie uur durende productie - enorme koorpartijen, een live symfonisch orkest, ballet, interessant ruimtegebruik van de coulissen tot de loges van het publiek, vuurwerk begeleidt het pauzenummer, prachtige kostuums bezet met pailletten, een uitvergroot angstaanjagend clownsmasker, maquettes van schepen die later in vlammen opgaan, enzovoort. 

La Gionconda is een extravagant werk dat ten onrechte zo zelden op de scène is gebracht. Tegelijkertijd is het een persoonlijke openbaring voor het genre opera. Het totaalpakket is indrukwekkend, ook met weinig kennis van of passie voor klassieke muziek. Meer zelfs, in dit geval schaadt overdaad zeker niet. Het is ideaal als eerste aanraking met een muziektheater. Het smaakt zelfs naar meer! Snel eens kijken of de volgende productie Frankenstein nog beschikbare tickets heeft… .

Beleefd op 05/02/2019 in De Munt, Brussel met mama, oudste zus, Delfien Debusscher, Anouchka Verbeiren en Amber Ronsmans.

[heloisederidder-blog]

4: Klassiek

Recensie:

“In werkelijkheid is deze Lohengrin een volstrekt nieuw verschijnsel voor het moderne bewustzijn!” Richard Wagner zag zelf de nieuwheid in van zijn zesde muziektheaterwerk, dat hij voltooide in het revolutiejaar 1848. Hoewel het nog tot zijn ‘romantische opera’s’ gerekend wordt, kondigt zijn nieuwe visie van het muziekdrama zich hierin reeds duidelijk aan. Bij hem wordt de middeleeuwse sage van de zwaanridder een bezinning over de ware liefde die geen vragen stelt. Muziekdirecteur Alain Altinoglu, die dit werk reeds in Bayreuth dirigeerde, staat garant voor de muzikale kwaliteit, terwijl regisseur Olivier Py, in de Munt reeds bekend van zijn schitterende producties Les Huguenots en Hamlet, Wagners politiek-revolutionaire kantjes zeker niet wegvijlt. “Lohengrin begrijpen kan slechts diegene die zich van elke modern-ogende, veralgemenende voorstellingsvorm kan bevrijden om de fenomenen van het echte leven te zien”, meende Wagner zelf. Een uitdaging voor ons allen?

SYNOPSIS

In het 10de-eeuwse Antwerpen wordt Elsa, dochter van de hertog van Brabant, door ridder Telramund ervan beschuldigd haar broer Gottfried, de troonopvolger die spoorloos verdween, vermoord te hebben. Ze roept de hulp in van de zwaanridder Lohengrin, die haar in een droom verschenen was. Het wonder geschiedt: Lohengrin verschijnt nu echt en verslaat bij wijze van godsoordeel Telramund in een tweestrijd. Na zijn overwinning zal hij met Elsa trouwen, op voorwaarde dat zij nooit naar zijn naam of afkomst vraagt. Op aanstoken van Telramunds jaloerse vrouw Ortrud stelt Elsa toch de verboden vraag. Lohengrin moet zich kenbaar maken maar is daardoor verplicht Elsa te verlaten. Voor hij afscheid neemt, ontmaskert hij Ortrud als de boosdoenster die Gottfried betoverd had. Terwijl Gottfried terugkeert, zakt Elsa levenloos in elkaar.

Voor Lohengrin ging Wagner inspiratie zoeken in Middeleeuwse legendes. Maar welke precies? En wat is de etymologie van de titelheld?

Bij het bedenken van zijn opera Lohengrin inspireert Richard Wagner zich op diverse bronnen, waaronder Der Schwanritter van Konrad von Würzburg, de Deutsche Sagen van de gebroeders Grimm en Über den Krieg von Wartburg van Theodor Lucas, een van de bronnen van zijn voorgaande opera, Tannhäuser. Wagner inspireerde zich echter vooral op het werk van de Duitse dichter Wolfram von Eschenbach (1170-1220), een boegbeeld van de hoofse literatuur. Wolfram von Eschenbach leent de naam Lohengrin van Garin le Lorrain (Le Loherain Garin), een personage uit een Frans chanson de geste: Garin le Lorrain, ook Garin le Loherin, Saga de Garin, Saga des Lorrains of Roman de Garin genoemd, is een heroïsche familiesaga uit de 12de eeuw, neergeschreven in een episch gedicht van ongeveer 15.000 verzen. De naam van de held in dit chanson de geste is betekenisvol. Hij lijkt te verwijzen naar gar, wat lans betekent, of naar warin, wat bescherming en beschutting betekent – naar het voorbeeld van de wagneriaanse held die Elsa beschermt en Telramund bestrijdt.   De woorden gar en warin hebben wellicht Germaanse wortels, want in het oud-Duits of Nederfrankisch vinden we de woorden win/ving (vriend) en werra(troebelen, wanorde). Wat ons eraan herinnert dat de Germaanse volkeren in de eerste plaats krijgsvolkeren waren, zoals een andere wagneriaanse held getuigt, namelijk Siegfried, deze heldhaftige jongeman die in de Ring geen angst kent.

Eigen tekst:

Op 2 mei 2018 ging ik met enkele vriendinnen naar De Munt in Brussel. We hadden woensdag na school afgesproken aan het station van Halle om samen naar huis te gaan. We hebben samen gegeten en een beetje gestudeerd voor school, niet te veel want we waren onder vriendinnen dan heb je wel wat beter te doen dan voor school werken natuurlijk. 

Ik koos voor het opera Lohengrin, we zijn er die avond naartoe geweest. Opera is niet meteen iets waar ik heen zou willen gaan. Maar zoals de leerkracht esthetica steeds zegt: Je moet nieuwe dingen uitproberen in het leven! Dus dat deed ik. Ik wilde niet alleen gaan en mijn vriendinnen wilden wel iets nieuws testen, dus hebben we dat gedaan.

Voor we effectief naar de operavoorstelling gingen zijn we iets gaan eten in Brussel en hebben we wat bijgekletst.

Eindelijk aangekomen in de zaal waar we moesten zijn, hebben we plaatsgenomen op de aangegeven plaatsen op onze tickets. Ik moet eerlijk zeggen, we zaten niet heel dicht bij het podium. Ik had gedacht dat we dan niet veel zouden zien maar het tegendeel bleek waar. Alles was duidelijk te zien en te horen.

Het decor dat voor dit stuk gebruikt werd was nogal sober, hiermee bedoel ik, nogal droeve kleuren (zwart, wit, grijs). Ik denk dat er vaak toch naar “de dood” verwezen werd tijdens de minstens drie-uur-durende voorstelling. Het werd in het Duits gesproken/gezongen. Hierdoor werd het voor mij ook meteen al killer en serieuzer. Het was eigenlijk niet te begrijpen omdat mijn Duits niet echt optimaal is, maar door de emotie die ze legden in hun stem vond ik het wel een “mooi” stuk. Hierdoor besefte je onbewust dat wat er te zien was of wat getoond werd serieus, liefdevol of erg was.

Ik ben oprecht blij dat ik dit in mijn leven eens heb geprobeerd. Of ik het nog eens zou doen is een optie die ik misschien zal overwegen maar ik weet het niet zeker want zo een voorstelling is lang en zwaar vind ik.

[keynewssuriname]

Filmfestival voor Pridemaand moet samenleving inspireren met bijzondere films

Zoals Suriname gewend is, is er elk jaar tijdens de Pridemaand in Suriname een internationaal filmfestival. In samenwerking met TBL Cinemas, de Nederlandse, Amerikaanse, Canadese, Braziliaanse en Franse Ambassade vindt het Suriname International LGBTIQ+ filmfestival plaats van 5 oktober tot en met 1 november. Een maand vol unieke en inspirerende LGBTIQ+ films van over de hele wereld. Elke week zal een andere ambassade een bijzondere film uit hun land vertonen, dit als viering van diversiteit en inclusie in Suriname. Het filmfestival trapt op donderdag 5 oktober de Nederlandse ambassade af met de transgender documentaire "Corrie" over hoe je jezelf opnieuw kunt uitvinden als je liefdespartner in transitie gaat en de queerdocumentaire “Mama” uit 2021 over de Rotterdamse moeder Ma’MaQueen en haar zes drag-kinderen en hoe je toch wel je familie voor het uitkiezen hebt. Op donderdag 12 oktober presenteert de Canadese ambassade de film “Matthias en Maxime” uit 2020 over de vriendschap tussen mannen uit verschillende klassen die worden uitgedaagd door de mogelijkheid van scheidings- en aantrekkingskracht. De Amerikaanse ambassade neemt de regie op woensdag 18 oktober met de documentaire “Rent Revolution” over ervaringen van toneelregisseur Andy Señor jr. en zijn reis door Cuba om een lokale musical "Rent" te leiden. Op woensdag 25 oktober is er het biografische muziekdrama uit 2004 "Cazuza: o tempo nao para" (de Tijd stopt niet), geregisseerd door Sandra Werneck en Walter Carvalho, over het leven van zanger Cazuza, gepresenteerd door de Braziliaanse Ambassade. Het filmfestival sluit af op woensdag 1 november met de film "Portrait of a Lady on Fire" uit 2019 over Marianne, een kunstenaar en Héloïse, een jonge vrouw die net het klooster heeft verlaten, hun groeiende intimiteit en aantrekkingskracht, vertoond door de Franse Ambassade. Alle voorstellingen beginnen om 19.00 uur. Het bijzondere aan dit festival is niet alleen de diversiteit van de vertoonde films, maar ook het feit dat de toegang gratis is voor het publiek. Op de dag van de filmvoorstelling kunnen filmliefhebbers vanaf half 6 's middags per persoon twee gratis kaartjes verkrijgen bij TBL Cinemas te Lalla Rookhweg 79, Paramaribo. Dit initiatief is bedoeld om een breder publieke toegang te geven tot deze cultureel verrijkende ervaringen. "We zijn ontzettend trots dat we deze films kunnen vertonen en op deze manier een bijdrage kunnen leveren aan de viering van diversiteit en acceptatie in onze samenleving", aldus Omaira Toelsie, coördinator van Pride Month Suriname 2023. "Het is een kans om de rijke culturele diversiteit van LGBTIQ+ gemeenschappen over de hele wereld te vieren en tegelijkertijd belangrijke discussies aan te moedigen." Pride Month Suriname en TBL Cinemas nodigen iedereen uit om deel te nemen aan dit unieke evenement.Hun oproep is: Laat u inspireren, ontroeren en verrijken door de krachtige verhalen en prachtige cinematografie die deze films te bieden hebben. Kom samen met ons en geniet van een maand vol inclusie, acceptatie en liefde. De missie is om begrip en steun te vergroten voor de LGBTIQ+ gemeenschap in Suriname en een nieuw tijdperk in te gaan waarin we samen staan voor een inclusieve samenleving met gelijke rechten voor iedereen ‘Birth of a new age’. Read the full article

[twafordizzy]

Bijna iedere dag muziek: Richard Wagner

Bijna iedere dag muziek: Richard Wagner

Er zijn maar weinig momenten beter geschikt om na te denken over de mythische oorsprong van Duitsland dan tijdens het beluisteren van het voorspel tot de tweede acte van Siegfried. Dit bijna onuitvoerbare muziekstuk roept in een vijftal minuten een ondoordringbaar, verstikkend, duister woud en een dreigende sfeer op (dat laatste met name door een slapende draak) en een gevoel van verwachting – de…