#meslek lisesi

[yesilhaber]

Borusan EnBW’den kız öğrencilere istihdam desteği

Borusan EnBW Enerji, enerji sektöründe kadın istihdamını artırmak için çeşitlilik ve kapsayıcılık projelerine devam ediyor. Sektörün artan istihdam ihtiyacını karşılarken aynı zamanda toplumsal cinsiyet eşitliğini destekleyecek bir alternatif oluşturulması amacıyla geçtiğimiz yıl hayata geçirdiği Kız Öğrencilerin Enerjisi Yeşil Yakanın Yeni Gücü projesinin 2. fazını tamamlayan Borusan EnBW…

[bulancakajans-blog]

Hasan & Kezban Özbek Meslek Lisesi İnşaatı Hızla Yükseliyor

anne merhume Kezban ve baba merhum Hasan Özbek adına yaptırdıkları 16 derslikli, 480 öğrenci kapasiteli Mesleki ve Teknik Anadolu Lisesi inşaatı hızla yükseliyor.  ÖZEL MİMARI TASARIMLI ÇOK KAPSAMLI EĞİTİM ÖĞRETİM BİNASI  5.100 metrekare arsa üzerine 1.991 metrekare inşaat oturum alanı olan tek blok 4 kat olan özel mimari ile yapılan Meslek Okulu İnşaatının yüklenici firması Vildan Çetinoğlu…

[darkyayincilik]

Rauf Raif Denktaş Meslek Lisesi için İlk İmzalar Atıldı

Lefkoşa Metehan bölgesinde yer alacak olan Rauf Raif Denktaş Meslek Lisesi’nin yapımına başlanıyor. 7 bin metrekarelik alana inşa edilecek olan Rauf Raif Denktaş Meslek Lisesi için ilk imzalar bugün atıldı. Proje kapsamında çıkılan ihale sonucunda yapımı üstlenen yüklenici firma KAMTEK Ltd. ile imzalanan sözleşmeye, Milli Eğitim Bakanı Nazım Çavuşoğlu ile KAMTEK Ltd. Direktörü Ali Kamacıoğlu imza…

[lesaworlds]

Bu yıl öyle bir yıl ki, bu yıl benim karar yılım. Ama hem ailemin maddi durumu, hem ülkenin durumu, hem benim psikolojik durumum yüzünden her şey o kadar çelişiyor ki. Ne yapmam gerektiğini bilemiyorum. Kafam çok karışık. Zamanımda daralıyor maalesef. Lütfen bunu okuyan herkes bana yardım için fikrini paylaşabilir mi?

Ben çocukluktan beri ne okumak istediğimi hiçbir zaman bilen bir çocuk olmadım. Ailem, kızların özellikle bu devirde üniversite okuması gerektiğine inanan bir aile ve haklılar da. Kuzenlerim çocukluktan beri tıpın peşinden koşuyordu. Bense hiçbir zaman tıp istemedim. Ama ne istediğimi de bilmiyordum. Daha çok zamanım var, bulurum dedim. Ama mezun oldum, sınava girdim ama buna rağmen hala ne istediğimi bilmiyorum.

Meslek lisesi okuyup staj gördüğüm için ve doğru düzgün ders bile görmediğim için sınava hazırlanmamıştım. Ve puanım bazı 2 yıllık bölümlere yetse de öyle çok güzel bir puan değildi haliyle. O yüzden ailem bir yıl daha kal dedi. Normalde onları dinlemezdim ama ne istediğimi daha çözemediğim için kabul ettim.

Şimdi ise zamanım daralıyor. Önümde seçenekler var ama ben ne yapmak istediğimi hala bilemiyorum. Ailemin okumam konusunda ısrarcı olduğunu biliyorum. Çalışmasam bile okumamı istiyorlar. Ama ben o kadar okuduktan sonra evde oturmayı da kendime yediremem açıkçası. Her şey zaten burada karışıyor.

Önümdeki ilk seçenek normal bir insan gibi 4 yıllık bir bölüm okuyup mezun olup çalışmak. İkinci seçeneğim 2 yıllık rastgele kısa bir bölüm okuyup sadece üniversite diploması alarak hayatıma okuduğum bölümden alakasız bir işte çalışarak devam etmek. Üçüncü seçeneğim ebem sikilene kadar ders çalışıp 6 yıllık üniversite okumak ki, bunu seçersem bölümüm kesinlikle hukuk olacak ve eğer bunu yaparsam da savcı yada hakim olma hayalim var.

Üniversite seçeneklerim bunlar. Ama şöyle bir şey de var ki ülkenin durumu ortada. Milyonlarca işsiz var. Bu durumda kim niye beni bu ülkede üniversite mezunu olarak işe alır? Bu çok kafamı kurcalıyor. Çünkü ben üniversite okuduktan sonra işsiz kalırsam bunu kaldıramam, intihar ederim hiç düşünmeden. Çünkü hepimiz biliyoruz ki bu ülkede zengin değilsen yada üstlerden tanıdığın yoksa hiç şansın yoktur.

Bir yandan da üniversite okuyarak gençliğimi mahvetmek istemiyorum. Ne alaka diyeceksiniz ama ben üniversiteye gidersem hayatımın ne kadar kötü bir şekilde değişeceğini biliyorum. Ailemin durumu ortada. Eğer burslu okumasam hiç şansımız yok. Sosyalleşmek benim için zor olur. Tek başıma zorlanırım. Derslere ise yetişebilir miyim, çalışabilir miyim bilemiyorum. Bunun gençliğimi mahvetme olasılığı çok yüksek.

Bir yandan da şöyle bir seçeneğimiz var. Üniversite okumayıp çalışmak. Direkt iş hayatına atılmak. Meslek lisesinde aldığım belgelerle bir işe girip çalışmak. İlla o olmak zorunda değil. Bir markette, fast food dükkanında, mağazada falan da çalışmak uyar bana. Ki bugünlerde bir iş başvurusunda bulundum. Çok iyi bir iş ve alacağım cevap benim hayatımın gidişatını belirleyecek. Umarım kabul olur. Daha önce bir çalışma tecrübem olmadığı için bilemiyorum ama kabul olursa hayatım tamamen değişecek.

Ama eğer kabul olmasa da ya çalışma yada üniversite seçenekleri kalıyor. Ama kafam o kadar karışık ki. Zamanım daralıyor. Eğer üniversite seçersem, kaç yıllık seçeceğime bağlı olarak çalışmaya başlamalıyım çünkü buna geç bile kaldım. Ama eğer üniversite okumayacaksam bir işe girip çalışacağım. Çünkü aile evinde hiçbir şey yapmadan durmak gerçek bir eziyet.

Ne istediğimi bilmiyorum. Ne yapacağımı bilemiyorum. Herkes farklı bir şey söylüyor. Şartlar apayrı. İstediğimi yapabilecek miyim, onu bile bilmiyorum. Herkesin her konuda bir bilgisi var. Akrabalar ve ailem beynimi sikiyor. Kulaklarımı kapatamıyorum. Yok olmak istiyorum. Ne yapmak istediğini bilen insanları görünce o kadar özeniyorum ki. Hayalleri var, çabalama sebepleri var. Çok şanslılar ve farkında değiller.

[hayaletveyasa]

Etrafımdaki insanların beni anlamaması o kadar çok yoruyor ki üniversite sınavına giricem ve bunun için çabalıyorum kalp hastası oldum çünkü fazlasıyla çalıştım neden diye soracak olursanız hedefim yüksek ee bu çok normal gibi gözükse de aslında değil benim bazı dezavantajlarım vardı en basitinden okulum meslek lisesi ve ben meslek lisesinden tıp kazanmak istiyorum imkan yok evet ama imkan yaratabiliriz ve bunun için de belli bir çaba gerek hep şu sözlere maruz kalıyorum mezuna kal dünyanın sonu değil bla bla tatmin edecekse benim için dünyanın sonu çünkü babama vermiş olduğum bir söz var ve hemen yerine getirmek istiyorum babamı daha yeni kaybettim anladığım tek bişey var ise yarının bize ne getireceği hiç belli olmaz.

Öyle içimi dökmek istedim de...

[onderkaracay]

🗣️ Çocuklar ve Gençler Yarış Atı Değildir

Toplu gelişmek ve refah hedefi olmayan toplumlarda çocuklar ve gençler sınavlar ile toplu imha olur.

Refaha erişmek her insanın insanlık değerlerini yaşatmak adına hakkıdır.

Devlet bunun için var.

Planlama olmayan devletler sömürge veya proje devletlere dönüşür.

Sınavı neden yapar? Akıllı çocukları seçer onları en iyi şekilde donatır sonra da onları sömürge şirketlerine hizmet etsin diye sınavla elenmiş insanları sömürmesi için edindiği bilgileri yaşadığı toplum aleyhine kullanır.

Bireysel zenginlik ve bireysel gelişmeye karşı olmamış ve toplumsal gelişmeden yana olmamız gerekiyor.

En az on yaşına kadar ahlaken eğitim öğretim görmeden hiçbir çocuk sınav ile tanışmaması gerekir.

O yaştan sonra yeteneğine göre eğitim ve öğretim görmesi devlet tarafından planlanması gerekir.

Sömürgeye müşteri çoğalmak için sınavla eleyerek gençlerin istikballeri karartılmaktadır.

Her insan kabiliyeti ve hayallerini gerçekleştirmek adına farklı eğitim ve öğretim ile donatılması gerekir ki o toplum üreten bir toplum olabilsin.

Bugün ne yapılıyor paralı eğitim ve öğretim ile birer yarış atı gibi çocuklar kaderlerini belirleyen üç saatlik sınavlara tabi tutularak sömürgeci bir şirkete kapak atma adına sınav kazanma hayali içine hapsediyor.

Bunu toplum refleksi olarak değiştirebilirsek başarabiliriz.

Türk ulusu köy enstitüleri ile bunu başarabilmiş bir toplumdur. Yine başarabiliriz.

Duvarları arapça yazılar ile süslenmiş imam hatip okullarından bu ülkeye fayda çıkmaz. Çıkmadığını anlamak için daha ödememiz gereken vatanı tamamen kaybetmek dışında bir bedel kalmadı.

Çocuklar yarış atı ve başka kültür ve niyetler ile zehirlenmesi gereken kul ve köle değil.

Bir kaç başarılı çocukla nereye varabiliriz?

Rekabet ve meslek kaygısı ile öne geçmek yerine her insanın yeteneğine uygun bir meslekte eğitim almasının yolunu bulmak gerekmiyor mu?

Neden doktor olacak genç şoför olacak çocuk veya başka bir mesleği seçecek bir genç ile mesleği için yarışıyor?

Bunun tek bir sebebi var.

Başarılı olanları alır kullanırız, geriye kalanları harcarız demektir.

Hiçbir çocuk proje değildir.

Ehlileştirilmiş eğitim anlayışı ile kölelik üreten bu zihniyet ile bu toplum bir yere varamaz.

Satılanlar geride kalanları da satar.

Nitekim bugüne kadar böyle olmuştur.

Yarış değerli olma hissini kaybettirir.

Lise çağındaki çocukların yarıştırılması affedilmez bir yanlıştır.

Mesleğin en iyisi olması için yarış her meslek dalında ayrı olmalıdır.

Bir başka yanlış ailelerin çocuklarını bu yarışı kazanması için onlara bir yarış atı muamelesi yapmalarıdır.

Çocuklarınıza iyilik değil kötülük yapılmasına hem izin veriyor hemde aileler olarak biz kötülük yapıyoruz.

Paralı eğitime karşı çıkmak gerekiyor. Eğitim ve öğretim ticaretin konusu olamaz.

Çünkü ticaretin konusu olan eğitim ve öğretimin milli olması mümkün değildir. Milli olmayan eğitim ve öğretim toplumu sömürgeye hizmet ettirir.

Toplu halde gelişmemiz gerekiyor.

Sınavlarda başarılı olanların iyi okullarda okuması yerine herkesin başarılı olabileceği okul sayısını artırmak gerekiyor.

Dört bin imam hatip okuluna karşı ikiyüz fen lisesi ile bir arpa boyu yol gidemediğimiz gibi her çağın dışına yok edilmek için atılırız.

Türk ulusunu bekleyen tehlike ve tehdit budur.

Toplumun yarısı direniyor gibi gözükse bile bu gidişle yarın o direniş kırılabilir.

Siyaset bu amaçla dizayn edildiği için bu tehdidi önemsemek gerekiyor.

Hiçbir çocuk ve genç sömürgeci şirketlere hizmet etme projesi değildir.

] Önder Karaçay [

[metinakgun]

Elazığ Özel Bahar MTAL Sosyal Etkinlikleri İle Dikkat Çekiyor - Harput Sancak Haber Eğitim

[yusufcagri-24]

Pes etmemek?

Ben bir köy çocuğuyum klasik 12 yaşıma kadar köy çocuğuydum aslında 12 yaşımdan sonra annemin tayini çıkmasıyla beraber İstanbul'a geldik ilk başlarda bu koca şehiri sevmedim sebebi ise çok insan var unutmayalımki çok insanın olduğu yerlerde kaos çıkabilir İstanbul'a geldigimde 6. Sınıftaydım hiç ders çalışmazdım ama dersi dinlerdim orta başarılı öğrenciydim 2 sene sonra LGS sınavına katıldım çalışmamıstım ve 290 puan almıştım tercih listesini annem yapmıştı ve atalar mesleki ve teknik Anadolu lisesi çıkmıştı. bana ilk başlarda meslek lisesi diye çok yadırgamıştım 9. Sınıfın ortalarında pandemi dolayısıyla okullar kapandı

Uzaktan eğitime geçtik 10. Sınıfta meslek lisesi öğrencileri için meslek derslerine uzaktan eğitim kalktı okula haftada 2-3 gün okula gitmeye başladık pandemi olduğu için canım çok sıkılıyordu ve atölye şefimizden beni robot takımına dahil etmesini istedim ve denenmem için Pendik yarışmasına katıldım yanlız ailesel sebeplerden dolayı piskolojim baya bozulmuştu ve yarışmaya ilgisiz gibi gözüktüm ve İzmir yarışmasına gidemedim. Ama şunu öğrenmiştim bir insanın senin üzerine kurduğu piskolojik baskı farklı olaylara yansır. 2022 robotun konusu açıklandı ve robot yapımında çok geç kalmıştık 3 hafta sonra Amerika new York da yarışmamız vardı ben takımda elektrik-elektronik ve yazılım hakkında bilgi sahibiydim önce mekanik aksam yapılacaktı ve okulda kalınacaktı ama ben kalamadım zorladım ama sadece mekanikçiler kalacak denildi yarındası gün zorladım bende kalmak istiyorum diye bu sefer izni kaptım. Nerdeyse 2.5 hafta okulda kaldık sıraların üzerinde uyuduk ama yinede pes etmedik son 2 gün elektronik aksamını yetiştirmem lazım gece elektronik aksamını dizmeye başladım ama bedenim gece 4 de kadar dayanabildim uyuyacak yer bulamayınca kışın ortasında okulun bahçeye açılan kapısında uyudum sabah kalktığımda saat 7' ydi heryerim tutulmuş 3 saatlik uykuyla ayaktaydım ama ona rağmen kalktım işime devam ettim kaldı bir gün neyseki elektronik aksamı yetiştirdim ama denemeleri vardı denerken robotun asansör mekanizmasının rediktör gücü yetmedi yeni rediktör takıldı ve sorunsuz robot işlemini sürdürdü ve robotu parçalamamız lazımdı Amerika'ya götürmek için robotumuzun ismide azizdi neden aziz derseniz aziz sancar gibi olmuştuk aslında az uyku çok iş robotumuzda bu ismi haketti Amerika'da 4. Olduk takım ruhu ödülüyle ülkemize geri döndük.

Kısacası pes etmessen ve piskolojini bozan insanı umursamazsan kazanırsın daha çok pes etmemeyle alakalı anı var onlarda bir diğer yazıya;)

[makifaydin]

nasıl şansım döndü?

evet bilmiyorum aslında şansım nasıl döndü tam umudumu kaybetmişken bilmiyorum

ben akif türkiyede istanbulda yaşamış büyümüş bir insanım ve şu an amerikadayım kısaca ben 8-9 yaşından beri elektirikle elektronikle uğraşan bir insandım bunun yanında ilk okula başladığımdan itibaren bilgisayar olması evimizde benim için çok büyük bir şanstır yazı yazmayı bilmezken klavye kullanıyordum kısaca 4 seneye yakın bilgisayar oyunlarını çok fazla bir şekilde oynadım orta okulda kendimi tamamen web tasarım kodlama backround üzerinde geliştirmeye başladım 5 sınıfın başında klasik "hello wrold" yazarak başlarken artık sonlarına doğru gayat o zamana göre güzel siteler çıkarıcak yetkinliğe eriştim ama beni onlar kesmedi ve proje geliştirmenin bana daha uygun olduğunu gördüm o yüzden basit söktüğüm elektronik parçalardan kendime atölye kurarken buldum elimde baya bir board vardı onların üzerindeki dirençlerden çiplere kadar çoğu şeyi sökerek ses devreleri güç devleri kurmaya başladım internetten araştıraraken 8 sınıfta ufak bir ergenlik döneminde dursamda liseye geçtiğimde yaşıcaklarımdan habersizdim.

ben 8 yıl boyunca aynı arkadaşlarımla aynı sınıfta okudum ve o kadar şeyi yaparken yapma sebebim tamamen a-sosyel bir insan olmamdı arkadaş edinemem konuşmayı bilmem sıkıntıydı bunlar benim için o zamanlar lisenin ilk haftası ağlamışımdır dedim sanayiye gideyim daha iyi farkı yok en azından para kazanırım filan bu kafadaydım ailemede ne kadar ağlarken pek anlaşılmasamda söyledim bunları iyikide anlamamışlar benim gitmek istediğim lisede değildi yine meslek lisesi istiyordum ama yazılım olan bölgemizin iyi bir okuluydu hedefim mallesef ne kadar a sosyel olsamda dersleride hiç sevmezdim hala sevmiyorum benim tamamen odağım proje geliştirmek babam ne kadar o zaman tartışsakta benim için araştırmıştı ve gittiğim atalar meslek lisesinde FRC yarışmasına katılan bir takım vardı ilk ayın sonunda keşfettim ve o takıma girmek için herşeyi yaptım benim için bu takım nimetti her sene farklı bir robot yapıyorlar ve bunun tüm herşeyini 10 kişilik bir ekip yapıyor elektirik mekanik yazılım evet ilk seferinde pek beceremedim takıma girmeyi ilk ayım dolmuş okulda ağzımda bir kelime laf çıkmamış ne derse katılıyorum ne birisiyle konuşuyorum ilk ayın sonunda bulunca bu takımı ilk kez birileriyle o zaman konuşmaya başladım nedir bu takım neler yapar filan diye eve gidincede ufak tefek bilgilerle araştırmaya başladım herşeyi çözmüştüm hemen her derse giren hocaya artık nasıl katılabilirim kimle görüşmem gerekiyor sürekli bunları soruncada bir dahaki gün takıma üye birisi sınıfları gezmeye başladı sınıfa serüven böyle başladı bi şekilde ismimi yazdırdım çok kovdular kapıdan giremedim pencereden girdim ama yaptım sosyalleştim 2 sene normal üye olarak devam ettiğim takımda 2 senede kaptanlık yapacak kadar yükseldim hiç bir zaman vize için başvuramadım belli skebeplerden dolayı 4 senin sonunda bi şekilde durumlarımı baya düzelttim annem sağolsun başvurdum takımla beraber ve sonunda 4 senedir çalıştığım emek verdiğim takımda tamamen benim yönetiğim bir sezonda amerikadada ben yöneticektim ki tüm takım vizesini alırken benden ekstra belge istediler son güne kadar ümitliydim gelicek ve ben son dakika o uçağa bineceğim diye ama olmadı bi süre daha umudumu yitirmedim yaklaşık 10 ay ama artık mezundum yapıcak bir şey yoktu gidemiyordum yurt dışına bu yüzden dershaneye iyice asılmaya başladım 12 sene ders çalışmamanın verdiği yükelndim ama olucak gibi değildi tam yok bitti ben bırakıcam herşeyi işe giriceğim çalışıcağım diyecek konumda aralığın 13 vizeden haber geldi pasaportumu istiyorlardı hemen pasaportumu yolladım 15 aralıktada a101 işe başladım artık amerika yolu açıktı benim için ailemle baya bir tartışma sonrası artık bir birey oldıuğumu hem ben hem ailem kabul ettirdim çalışmaya başaldım her gün iki vardıyaydık ama en az 10 saat çalışıyordum tek öğün yemek bazen bazen onunda yemiyordum kendimi tamamen amerikaya odakladım nisanda genç mentörlük yaptığım takım amerikaya gidicekti dilim yok tek gitsem kontrolden geçemem onlarla beraber gitmek için aynı uçaktan bilet aldım ve 1000 dolar bilete para verdim ve hiç param kalmadı 4 aydır çalışıyorum ama hiç birikim yapamadım nerdeyse yaptığımda uçak biletine gitti son 2 hafta artık kredi çekerek 500 dolar koydum cebime gitmeden bir kaç gün önce dedem vefat etti hep aksilik tüm ailem gitmemi söylüyordu ama kafam çok karışıktı bir şekilde geldim ve 4 senedir hayalini sürdüğüm amerikadaydım sonunda amerikadaki yarışmada yarıştım ve bundan sonra burda kalıcaktım ve şu an ikinci ayımdayım herkese yaradan hayalleri peşinden koşmak için güç kuvvet ve irade versin ne kadar çabalarsanız o kadar başarmaya yakınlaşırsınız ama unutmayın ne kadar başarmaya yaklaşırsanız o kadar piskolojik baskı altına alırsınız kendinizi modunuzu hep yüksek tutun :) bu da benim hikayem

[cevre-gazetesi]

TERMAL’E YENİ TURİZM MESLEK LİSESİ TALEBİ

Yalova Ticaret ve Sanayi Odası Başkanı Cemil Demiryürek, TOBB’tan Termal’de bir Turizm Meslek Lisesi yapılması konusunda talepte bulunacaklarını söyledi.

https://yalovacevre.com/termale-yeni-turizm-meslek-lisesi-talebi/

[eminsoydandogru]

Depremde okulları yıkılan meslek lisesi öğrencileri prefabrik binada üretime devam ediyor

[pazaryerigundem]

Kocaeli Gölcük'te duygulu mektup!

https://pazaryerigundem.com/haber/197828/kocaeli-golcukte-duygulu-mektup/

Kocaeli Gölcük'te duygulu mektup!

Kocaeli Gölcük Belediyesi tarafından İstiklal Marşı Şairi Mehmet Akif Ersoy’un 88. ölüm yıldönümü kapsamında düzenlenen yarışmada Akif’e yazılan birbirinden güzel mektuplar ödüllendirildi.

KOCAELİ (İGFA) – Gölcük Belediyesi; şahsiyeti, duruşu, düşünceleri ve eylemleriyle Türk gençlerine model olacak en önemli şahsiyetlerden birisi olan İstiklal Marşı’nın Şairi Mehmet Akif Ersoy’un vefatının 88.yıl dönümünde yarışma düzenledi. İlçedeki ortaokul ve liseler arasında düzenlenen Mehmet Akif’e Mektup Var adlı yarışmada, öğrenciler tarafından Akif’e yazılan birbirinden güzel mektuplar arasında dereceye girenler ödüllendirildi.

 ANMA PROGRAMINA GENİŞ KATILIM

Kazıklı Kervansarayı Kültür Yapısı’nda düzenlenen anma törenine Gölcük Kaymakamı Müfit Gültekin, Gölcük Belediye Başkanı Ali Yıldırım Sezer, öğretmenler ve öğrenciler katıldı. Saygı duruşu ve İstiklal Marşı’nın okunması ile başlayan törende; günün anlam ve önemini belirten konuşmaların ardından Mehmet Akif Ersoy tarafından İstiklal Marşı’nın yazılma sürecini anlatan video gösterimi ile devam etti.

DERECEYE GİREN ÖĞRENCİLER ÖDÜLLENDİRİLDİ

Törende daha sonra yarışmada dereceye giren öğrenciler ödüllendirildi. Dereceye giren öğrencilere ödülleri, Gölcük Kaymakamı Müfit Gültekin, Gölcük Belediye Başkanı Ali Yıldırım Sezer tarafından takdim edildi.

YARIŞMADA DERECEYE GİREN ÖĞRENCİLER

Liseler kategorisinde; 1.Anadolu Kalkınma Vakfı Teknik ve Meslek Lisesi öğrencisi Ravza Betül Dülgeroğlu, 2.Anadolu Kalkınma Vakfı Teknik ve Meslek Lisesi öğrencisi Eylül Karagöz, 3.Gölcük Kız Anadolu İmam Hatip Lisesi öğrencisi Zeliha Barak, Ortaokullar kategorisinde ise 1.Çahit Külebi Ortaokulu öğrencisi Hayrunisa Solmaz, 2.Şehit Kamuran Ablak Ortaokulu öğrencisi Müjde Geven, 3.Kocatepe Ortaokulu öğrencisi Eymen Gültepe oldu.

AKİF RAHMETLE YÂD EDİLDİ

Programda söz alan Gölcük Belediye Başkanı Ali Yıldırım Sezer, “Yarışmaya katılan tüm öğrencilerimize, programımıza iştirak eden değerli davetlilere ve emeği geçen herkese çok teşekkür ediyorum. İstiklâl Marşı Şairimiz Mehmet Akif Ersoy’u, vefatının 88. yılında rahmetle yâd ediyorum” dedi.

[darkyayincilik]

Türkiye'nin ilk "sektöre entegre" meslek lisesi, Kütahya'da açılıcak

Millî Eğitim Bakanlığınca öğrencilerin, mesleğin gerektirdiği iklim içinde yetiştirilmeleri ve mezuniyetleri sonrası istihdama daha hızlı geçmeleri amacıyla hazırlanan yeni düzenleme doğrultusunda, Türkiye’nin ilk “sektöre entegre” meslek lisesi, Kütahya Simav’da otomotiv alanında hayata geçirilecek. Mesleki ve Teknik Eğitim Genel Müdürlüğünce hazırlanan ve Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan’ın…

[gundembuca]

İzmir İl Milli Eğitim Müdürü Dr. Ömer Yahşi Öğrenciler ile bir araya geldi.

İzmir İl Milli Eğitim Müdürü Dr. Ömer Yahşi, "Gençlik Söyleşileri" Programında Meslek Lisesi Öğrencileriyle Bir Araya Geldi İzmir İl Milli Eğitim Müdürü Dr. Ömer Yahşi, Konak Mithatpaşa Mesleki ve Teknik Anadolu Lisesinde düzenlenen "Gençlik Söyleşileri" programında Konak Mithatpaşa Mesleki ve Teknik Anadolu Lisesi, Şehit İdari Ateşe Çağlar Yücel Mesleki ve Teknik Anadolu Lisesi ve Buca Necla-Tevfik Karadavut Mesleki ve Teknik Anadolu Lisesi öğrencileriyle buluştu. Mesleki Eğitimin Önemi Vurgulandı Söyleşi etkinliğinde konuşan İzmir İl Milli Eğitim Müdürü Dr. Ömer Yahşi, mesleki eğitimin Türkiye için hayati bir öneme sahip olduğunu belirtti. Konuşmasında öğrencilere hitaben, “Size emek veren, destekleyen ailenize ve öğretmenlerinize teşekkür ediyorum. Bu okul, 1868 yılından bu yana ülkemizin gurur kaynağı olan birçok isme ev sahipliği yaptı. Bugün burada toplanmamızın amacı, meslek liselerinin önemini sizlere bir kez daha hatırlatmak ve nitelikli iş gücüne olan ihtiyacımızı aktarmaktır. Sizler, ülkemizin geleceğini şekillendirecek bireylersiniz. Bu anlamda doğru yerde olduğunuzu ve hayatınızın en doğru tercihini yaptığınıza inanıyorum.” ifadelerini kullandı. Vakit En Kıymetli Emanettir Yahşi, meslek liselerinin öğrencilere sunduğu fırsatları anlatarak, “Meslek liselerinde edindiğiniz bilgi ve beceriler, iş dünyasının kapılarını aralayan anahtardır. Kendinizi yalnızca mesleki anlamda değil, kültürel ve kişisel anlamda da geliştirin. Bir yabancı dil öğrenin, yapay zekâ ve teknolojiyi mesleğinize entegre etmeyi düşünün. Hayatımızın her saniyesinde bizlere bahşedilen “fırsat” tohumları var, yeter ki görmeyi bilelim. Vakit en kıymetli emanettir. Zamanı iyi değerlendirmek, başarıya ulaşmanın temelidir.” dedi. "Gençlerle Olmaktan Mutluluk Duyuyorum" Gençlerin sorularını da yanıtlayan İl Milli Eğitim Müdürü Dr. Ömer Yahşi, eğitimden sanata, teknolojiden kültürel değerlere kadar birçok konuda görüşlerini paylaştı. Söyleşi sırasında Yahşi, öğrencilere “Mezun olduğunuzda kendinizi nerede görüyorsunuz?” sorusunu yöneltti. 10/ATP Makina bölümü öğrencisi Utku Tümbelekçiler, “Bu mesleğe kalifiye eleman olarak devam etmek istiyorum. Ayrıca üniversite okuyarak kendimi geliştirmek istiyorum. Meslek lisesinde okumanın benim için yerinde bir tercih olduğunu düşünüyorum.” dedi.

İzmir İl Milli Eğitim Müdürü Yahşi’nin, “Ortaokuldan mezun olacak 8. sınıf öğrencilerine meslek liseleri hakkında ne dersiniz?” sorusuna Tümbelekçiler, “Meslek lisesinden mezun olunca becerilerin ne kadar önemli olduğunu anlayacaksınız. Ayrıca kültürlü ve alanında donanımlı olmanın her şeyden önemli olduğunu fark edeceksiniz, derim.” diye cevap verdi. “Ortaokul öğrencileri niye meslek lisesine geleyim diye sorsalar ne dersiniz?” sorusunu ise 10/A Elektrik Elektronik bölümü öğrencisi Berfin Sayan şöyle yanıtladı: “Meslek lisesine isteyerek geldim. Bölümümde zorlanmıyorum. Elektrik-elektronik mühendisi olmak istiyorum. Bu bölümü meslek lisesinde okuyarak gelecekte diğer çalışma arkadaşlarıma göre daha başarılı olacağıma inanıyorum. Siz de meslek lisesine gelerek kendinizi mesleki anlamda geliştirin.” Öğrencilere yalnız olmadıklarını ve hayallerine ulaşma yolunda her zaman onları desteklemeye devam edeceklerini belirten Dr. Ömer Yahşi, "Yarının dünyasını şekillendirecek olan siz gençleri dinlemek ve anlamak bizim en büyük sorumluluğumuz." diyerek gençlerle bir arada olmaktan mutluluk duyduğunu ifade etti. Read the full article

[dezavantajlari]

Meslek Lisesi Avantaj ve Dezavantajları

Meslek lisesi, öğrencilere kariyer yolculuklarında önemli bir kapı açan bir eğitim kurumudur. Bu eğitim kurumları,...

Meslek Lisesi Avantaj ve Dezavantajları yazısı ilk önce DezAvantajları üzerinde ortaya çıktı.

... devamı için sitemize gidin

[yuksekovahaber]

Van'daki meslek lisesi fabrika gibi: Yılda 5 milyon ciro

http://dlvr.it/TGRhZ1