makifaydin - Tumblr blog

[makifaydin]

seni rahatsız eden ne varsa

anladımki hayatımda beni rahatsız eden geren durumları çıkardıkça yanlızlaştıgımı fark ettim 1 aydır bunu yapıyorum ve kimse yok artık çevremde aradıgım sordugum insanlar bile artık soguk davranmaya başladılar işimde gücümdeyim borçlarımı ödeyip birikim yapıp hayatıma bakıcağım işim güzel canımı sıksada ustam şu an dereyi geçmem gerek bir şekilde herkese hem eyvallahım var hemde yok tam ortasındayım ufak bir hata yapsam hemen askıya alınacagım hissediyorum

neyse uzun lafın kısası artık amerikalı gibi yasıyorum çıkarlarım hedeflerim her zaman gözümün önünde arkadaşım yok sadece ben ve hayatımı devam ettireceğim hayallerimin kadını başkası olmayacak

herşeyi silsemde onla yaşamak istediğim hayatı silemiyorum olmıcağını biliyorum kabul etmicek ama en azından ona açılana kadar onun için çabalıcagım güzel bir hayat sunucagım hep arkasında olup bir şekilde kollamam lazım mutlu olsun yeter

[makifaydin]

ne kadar yakın o kadar uzak

hayalini kurdugum her şeye en yakınlaştıgım dönemi yaşadıgımı düşünüyordum ki halen çok uzak

[makifaydin]

19? yada 20 her neyse

evet yeni bir yaş yeni bir hayatın ilk zamanları merhaba akif arkadaşlarına yazılar yazdın ailene yazılar yazdın sevdiğine bir şeyler yazdın okumayacaklarını bildiğin halde sıra kendine bir şeyler yazmakta iyisiyle kötüsüyle bir yaş daha bitti iki gün var dahada her neyse sonunda aslında hayalini kurduğun yerdesin belki tam hayalini kurduğun hayatı yaşamıyorsun ama çok büyük bir adım attın kendin için burada bir hayat kurmak için uzun zamandır çabalıyorsun daha önünde çok yol var umarım bunun farkındasındır artık bahane yok piskolojim bozuldu olamaz kabul edemezsin bu ay sonu yapacağın statü değişikliğinin geri dönüşü olamaz senin için resmiyeti ve işini kurana kadar ne olursa olsun buradasın her şeyimizi kaybettik zaten bu saatten sonra ne arkadaşlarımız ne ailemiz ne sevdiğimiz elimizde sıfır var burada artık yatırımlarını yaparak kendin ve nasip olursa kuracağın aile için alt yapıyı oluşturman lazım bir ton güzel meslekte bulundun bu yaşına kadar çoğunda ustalaştın bilgin deneyimin var en iyisinden en kötüsüne tüm tür insanlarla beraber çalıştın her türlü entirika ve değişik olaylar örgüsü içerisine girdik bunların hepsinin tecrübe olduğunun farkında ol her zaman herkesle aranda senin bildiğin bir mesafe olsun yine geçmişteki olayları yaşayacaksın bu sefer atlatman daha kolay olacak umarım amacını asla unutma senden tek ricam her zaman insan yararına çalıştık para bizim için önemli değildi bazı dönemlerde ihtiyacımız olduğunu için insanlar bizi paracı bir insan olarak algıladı bunlar önemli değil gün gelecek o kafamızdaki herkesin yararına olacak projeyi geliştirip herkesin hayatını değiştireceğiz elbet bir gün. amele olmadan olmuyor umudun inancın kırılmasın yeni yaşımız kutlu mutlu güzel geçsin

[makifaydin]

olma cağını bildiğim hayalleri bıraktım. mı?

nasıl desem nasıl başlasam bilemiyorum artık o kararı vermem lazım ve son 1 ayım var önümde ya ülkeme geri döneceğim yada bur da kalıp herkesin hayal ettiği hayatı yaşayacağım tüm gerçekleriyle... hayatımda sevgili eş konusunda çok hata yaptım o hatalardan güzel tecrübeler çıkardım şu an kafama yatan şey sevdiğim insanla hali hazırda arkadaşça konuşabiliyorken 10 bin kilometre öteden bozmanın manası yok kendime ve ona eziyet çektirmek istemiyorum sonuç olarak ben buraya güzel bir hayat kurmak için alt yapı yapmaya geldim bu süreç çok uzun gencim daha oda genç ama 3-4 yıl boyunca böyle devam etmek çok zor bu sefer sevdiğim insanın karşısına ayakları dik bir şekilde elimde birikimim güzel bir hayat yaşatabileceğim şekilde karşısında olmak istiyorum aldığım benim için çok büyük bir risk büyük ihtimmalle ben geri hazır bir şekilde döndüğümde başkası olacak yada istemeyecek bu mesafeden ona bunları yaşamam için yönlendirmem etik olmayacak ne diyim bilemiyorum ama bu zor kararı bir şekilde vermem lazım en azından ben onla yaşamayı hayal ettiğim güzel günleri ekonomik anlamda iyi bir konumdayken daha kolay başarırım bu kafa karışıklığımı ileride inşallah bak işte bu güzel günler için ben bu zamanlardan çalışmaya başladım demek yada herşeyin senin kadar mükemmel olması için çalıştım demek filan motive ediyor beni seninle geçirdiğim tüm zamanlar aklımda ilk gördüğümden o bakışların gülüşün o içindeki çocuğu seviyorum hiç değişmemen ve beraber bir ömür yaşayacağımız bir hayat diliyorum eğer olurda hayat bu nasip meselesi başkasıyla bir hayat geçirmeye başlarsan mutluluklar. tüm arkadaşlarımın şaşıracağı bir haykırış aslında insan büyüyor evden sevdiklerinden uzaklaştığında gurbette aç kaldığında anlıyor ve büyüyor iyi geceler

[makifaydin]

sevmesem de yavaş yavaş

hayatta sabredemem uzun süreler bir şey olacaksa en hızlı en erken şeklinde olmasını isterim bazen olmuyor hızlı olduğunda bozulacak çok ilişki iş vs durumlar var şu anda dükkanı sabahları benim açmamı istiyorlar ilk haftam doldu sıfırdan bir işi öğrendim tamam yaparım en azından bir hafta daha başkalarının kontrolü altında yapmam daha iyi olur diye düşünüyorum işi kaybedemem şu anda devam etmem lazım ve yanlış bir şeyler yaparsam canımız sıkılabilir buna da gerek yok bugün ilk tabaklarımı hazırladım sayılır pide ve lahmacunda yaptım normal iyi di bir kaç defa yapınca kaptım işi neyse iyiyiz güzeliz kendimize iyi bakıyoruz ne olursa olsun sevmesem de yavaş yavaş mükemmel olacak

[makifaydin]

unutmak için uzaklaşmak mı? düzeltmek için kalmak mı?

hangisi doğrudur bilmiyorum ikisini de yaptım düzeltemiyorsan seni bunaltan canını sıkan mutlu olamadığın bir yerde kalmanın pek bir anlamı yokmuş bunu demem sebebiyle uzaklaşmayı desteklediğimi düşünmeyin ufak bir ihtimal görsem kalırdım düzeltirdim o ihtimalli görmeme rağmen düzeltmek için elimden geleni yaptım kendime asla kızmıyorum bu konuda ben yapmam gereken söylemem gereken her şeyi yaptım.

arkamda yanlışlarımı doğrularımı kendimi yaptığım her şeyi bıraktım kalabilirdim aklımda sürekli olaylar geleceği için mutsuz olacaktım o yüzden insanlarla da uğraşmak istemedim çünkü "bulursun ararsan hata" noktayı koyarım artık "unutulur gidersin kaldırırlar rafa" iyi geceler

[makifaydin]

düzeliyoruz inşallah abi

çok kötü günler geçirdiğim bir zamanı daha atlattım sayılır allah bir daha yaşatmasın bende elimden geleni yapacağım biraz güncelleme yapıyormuş gibi yazmaya devam edeceğim gibi durumlar düzeldiğinde içimde yazma duygusunu kaybettiğimi gördüm o yüzden uzunca süredir yazamadım şu an 15 temmuz ve 6günüm doluyor çalışmaya başladığımdan itibaren yeni bir iş öğreniyorum amerikada hiç düşünmezdim aslında restorant işinin önemli oldugunu önemli olma noktası şu şekilde türkiyeden geliyorsanız ve ingilizceniz varsa iş bulmanız daha kolay oluyor bu alanda o kadar meslek eddindim 7 yaşından itibaren çalışıyorum dallar dahil 10 üzeri meslekte çalıştım bu işlerin çoğunda kendime iyi olduğumu söyleyebiliyorum bazen babamın sürekli bana söylediği şey aklıma geliyor bir konuda uzman ol bunu şu anda beceremedim ama çoğu yaptığım işte iyi olduğumu düşünüyorum keşke birinde uzman olsam ve onu yapsam ama yapamıyorum işte yaptığım hareketlerin kullandığım alet edevatların yada kullandığım bir malzemenin nerden geldiğini nasıl yapıldığını ve nasıl bir hareket yaparsam nasıl tepki alıcağımı ölçmek ne biliyim işte biraz anlatmak istiyorum bu yapımı beni yoruyormu bilmiyorum ama kendimi bildiğimden belli böyle bir kafa yapasındayım her şeye hakim olmak beni mutlu ediyor bi anda elektirik tesisatıyla uğraşırken diğer yandan tekstil sohbeti yapabiliyorum karışık ya kimseye kendimi anlatamadım bu kafada kurtulduğum tek bi yer oluyordu hayatımda ondanda 10bin kilometre uzaktayım çocuklaştığım eğlendiğim sevildiğimi hissetiğim tek yer sanırım en yakın arkadaşımın yanı ve ailesi neyse devam etmek gerekirse iş buldum restoranta çalışıyorum mutfakta sabah hazırlığı için yetiştiriyorlar şu anda öğrendim işi ufak tefek zamanla olucak işler kaldı sadece aynı zamanda çalışıtğım yerde ufak tefek tamir tadilat işleriylede uğraşıyorum çok özlemişim birşeyler kesip biçmeyi onu fark ettim bunları yaparken sağolsunlar ufak tefek bir iş için iyi bir para aldım aslında genel olarak 8 saat çalışıyorum sabah 9 akşam 5 geri kalan 16 saatin 8 uykuyla geçiyor 8 saatlede kuryelik yapmaya çalışıyorum daha düzen oturtamadım hesap işleri sıkıntı şu anda düzeltirsem bu ayın sonuna doğru sıfır şekilde çıkıcağım inşallah ama unutmıcağım bu günleri cebimde kalan 4 dolarla sadece benzin alıp motorla etrafta koşuşturduğum günleri büyük bir ders oldu iyi geceler umudunuzu yitirmeyin

[makifaydin]

ianılmaz kötü bir new york gününden daha hepinize merhaba

evet o instegram storysini attıktan sonra başıma gelmeyen kalmadı maalesef sırasıyla şu anda çalışamıyorum hesabım kapandı hazır boşluk bulmuşken arkadaşlarımın yanına gideyim dedim ve 15 mile yolda 3 defa kaza yapıyordum nerdeyse hepsinde zor yırttım 4 gün orda kaldım ve hesap buldum telefonu sıfırlamam gerektiği için yeni telefon verdi arkadaşım hattım 180 günü doldurmadığı için başka telefona taktığımda çalışmıyor bu nasıl amerika dedirten türde neyse geri eve geldim 15 mil yolda 3 defa kazadan döndüm tekrardan 1 tanede kaza yaptım evet evet her şey mükemmel anne 3 gün çalışıp iphone alıyorum ne güzel hikaeylerle yedirdiler bizi yollar berbat ulaşım sistemi çok kötü sadece paraları var bu insanların ve yaşadıklarını sanıyorlar new york için konuşuyorum

olsun hep zorlukla karşılaştım hayatta gümüş kaşıklı bir hayatın içine doğmadım bunlarla baş edeceğim iyi geceler

[makifaydin]

hayat dediğimiz nedir nasıl bir hayat seni tatmin eder bir insanın artık okulu bitirip aileden ayrılıp kendi ayakları üzerinde durmaya başladığında bu soruların cevaplarını verebileceğini anladım benim için hayat mutlu olmak yaşamak kavramları ailemin evindeyken paradan geçiyordu bunuda çok güzel herkese savunabiliyordum evet para her şeydir ama o alışık olduğun düzenden çıkıp yanlızlığa girdiğinde hayatın mutlu olmanın onlarla beraber olmak olduğunu anlıyorsun kötü zamanlar hayatın her zamanında olur önemli olan o zamanları kimlerle nasıl bir ortamda atlattığındır. kendime yeni bir hayat kurmak için geldiğim amerika newyorkta bunun çok iyi farkına vardım yanlızlıktan kaynaklı olan isteksizlikler duygusal çöküntüler bir insanın en büyük düşmanıdır hele ki başarılı bir insanın en büyük düşmanıdır hayatında hiç bir şey başaramamış bir şeyler yapmamış bir insan olduğum durum içersinde bulunsa atlatması daha kolay olduğunu burda evdeki dışardaki tanıdığım türklerden çok iyi analiz ettim konumuza gelirsek ben şu anlık amerika hayalimi başarmış olarak görmüyorum evet iyisiyle kötüsüyle burda yaşayabiliyorum istedğim her şeye ulaşabiliyorum bu bana mutluluk getirmiyor eylülde inşalllah türkiyeye dönüceğim planım o şekilde bir daha bu riski alarak gelicek olsam daha sağlam geliceğimi biliyorum hiç korkmadan ne kadar başarısız olduğumu düşünsemde daha gencim birdahaki gelişimde yapıcağım şeyleri biliyorum nasıl bir şeyle karşılaşıcağımı ve yanlız gelmemem gerektiğini öğrendim beni tatmin edicek hayatı burda doruklarıyla yaşayabileceğimin farkındayım bu yüzden hayatımı şekillendirirken burada edindiğim tecrübe çok işime yaracak dilimi geliştirdim yanlız bir şekilde hayatta kalmayı öğrendim türkiyede yan yana gelmem dediğim insanlarla aynı evi paylaştım ve dinlemeyi öğrendim zaten iyi bir dinleyici ve konuşmacı olduğumu düşünüyordum ama burdaki insanların asla değişmeyecek düşüncelerini dinlemek beni çok geliştirdi asla anlatamazsın o yüzden kendimi yormama gerektiğinin farkına vardım manipilasyonun ne kadar önemli olduğunu ve hayatını baştan aşağı değiştirebileceğinin farkına vardım ve bunu nasıl yapıcağımı iyi öğrendim yalanı ne kadar sevmesem ve kullanmasamda burda profosyonel yalancı olmamız gerektiği ap açık ortada iyilik için yalan söylemem gerektiğini öğrendim evet her insanın bir değişim noktası vardır belli olaylar zincirini yaşamak zorundadırki değişsin bu olaylar zincirinin sonundaki değişim tamamen kişiye bağlı üç yol var tam gelişimini tamamlamış olanlar ya iyidir ya kötüdür orta gelişimini tamamlamış çıkarımlarını yapmaktan kaçmış insanlarsa ya kendisine faydası olan şeyleri yaparlar yada kötüleşirler ve gelişimlerini hiç etmiş umursamaz davranmış monotonluğu seçmiş insanlar ise kötüdür ama sadece kendilerine kötüdür başkalarına kolay kolay zararları dokunmaz

demek istediğim şu ki hayat kimine uzun kimine kısa önemli olan bir kaç planla yürümek anı yaşarken mutlu olmak orta vadede mutlu olmak uzun vadede kendin ve çevrende sana bağlı olan insanları mutlu etmek bu düşünceleri kavradığımızda her hangi bir problem yoktur

[makifaydin]

doğrumu

bilmiyorum kafam çok karışık eski fotoğraflara bakıyorum işe çıkmıyorum ortaokulda yaptığım aklıma geliyor son bir video bir mektup vaktimi acaba sormadan edemiyorum kendime yarım bırakmış olur muyum en azından kötüsüyle sonunu görsem mi belli olur yakında bu sefer geri dönüş yok

[makifaydin]

şu durumlar bir geçsin

öyle bir zamanki ne yapsam olmuyor en sevdiğim insanların sıkıntılarını bilmek ve elimden bir şey gelmiyor olması keşke yanlarında olabilsem buraya gelirken bana söylenen tek şey sıkıntın olursa kötü olursan elbet birilerine anlat ama ailene ve bazı arkadaşlarına durumu yansıtma olabildiğince çünkü senin için bir şey yapamazlar tek çaren sensin kendi başını burada sadece sen kurtarırsın onları üzmekle kalırsın peki onların sıkıntılarını bilmek kendi sıkıntılarım yetmiyormuş gibi ben nasıl toparlayacağım düşünmeden edemiyorum o kadar acımasız bir yerdeyim ki bir gün bir ay durduğunda toparlanamaz duruma geliyorsun çok fazla çalışman gerekiyor artık üçüncü ayımda doluyor 1,5 aydır doğru düzgün çalışmıyorum kafamdan geçen tek şey şu annemin dizinde uyuya kalmış olup seslenmesini bekliyorum oğlum kalk yatağın hazır oraya yat keşke böyle olsa çok zorlanıyorum hayattaki tek destekçim herkes pembe hayaller kurma gerçekçi ol derken annemin arkamda durması ve şu an onla dertleşememek beni çok yoruyor türkiyede kafa yapım sürekli şu yöndeydi para her şeydir maalesef öyle olmadığını önemli olanın mutlu olduğun yerde mutlu olduğun insanlar olduğunu öğrendim ilk defa tükürdüğümü yaladım para çoğu kapıyı açar evet öyle olabilir ama sevdiğin insanlar varsa yanında sevdiğin yerdeysen evet böyle olmasa büyük ihtimalle şu an dünyanın en mutlu kişisi olabilirdim 1 hafta çalışıp yada günde 1-2 saat çalışıp ciddi anlamda haftamı geçindirebiliyorum istediğim herşeyi yapabiliyorum lakin olmuyor arkadaş olmuyor maneviyat çok önemli yaladığım büyüdüğüm ülkedeki düzene hep karşıydım hep sistem dışında kalmak için elimden geleni yaptım ve kaldım ve mutluydum benim türkiyede durumum iyidi çabuk kavarıyan bi insandım böyle insanların avantajıda kendi işini dahi yapmıyor olsa bile her hangi bir kurumsal şirkette çok kısa vadede yüksek konumlara gelebilmektedir her zaman yaptığım işte en iyisi olmak için çabaladım en iyileri arasına girdim ama bana yetmedi ben bir şeyleri artık değiştirmek istiyordum bu kadar zor olduğunu bilsem amerikaya gelmezdim gelirdim ama maneviyat duygusunu kenarı bırakır gelirdim burada bırakmak zor yapmak istediklerim var son kez anneme sarılmak isterdim dolu dolu en yakın arkadaşımla daha fazla vakit geçirmek isterdim manevi ailemle beraber güzel bir şekilde eğlenmek sevdiğim kıza açılmak her şeyi göze alarak reddedilsem bile isterdim son kez onu görmek onla bir şeyler yapmak darlanıyorum yanalız olmak tek kalmak kimsenin başına gelmesin orda arkadaş edin değeceksiniz keşke kolay olsa olsa bile onlar gibi olamayacak biliyorum zor gurbet acayip zor

[makifaydin]

tam bittim dediğim yerden tekrardan

evet son 1 aydır psikolojik olarak rahatlığımın sonunda son haftalara doğru ağır bir depresyon geçirdim vazgeçmek üzereydim iyisiyle kötüsüyle bugün atlattığımı düşünüyorum

nasıl gelişti süreç onu yazmak istiyorum hem kendime bir not olarak öncelikle ilk ay geldiğimde işe baya asıldım kazalar yaptım kötü günler geçirdim hastalandım ama bir şekilde ayı getirdim ve kendimi iyi hissediyordum biraz dinlenmek istedim ve çalışmamı esnekleştirdim ikinci ayın başında daha çok gezdim kendime plan yapmaya çalıştım ama bu zamanın bana kötü ekileceğini hiç düşünmezdim ilk hafta bu şekilde geçti ikinci haftada artık çalışmaya başlamayı düşünüyordum rahatlığa alışmıştım bir kaç saat çalışsam günde beni idare ediyordu istediğimi yiyip içebiliyordum gezebiliyordum bu şekilde iki hafta geçti sonra Washington'da Baltimore gittik orda arkadaşlarımız vardı yanlarında kaldık 3-4 gün cennet gibi bi yerde rahat sesiz sakin new york kasvetli havası ve yoğun şehir temposu insanı çok yoruyormuş onu anladım ve döndük ve new yorktan içeri girdik üstümde çok feci bir ağırlık vardı şehir e girer girmez beni boğmaya başladı eve attım bi şekilde kendimi ve 1 hafta ne dışarı çıktım ne çalıştım şu gün itibari ile 5 hafta 2 gün bitti bu olayların başladığı günden itibaren ve dün cidden yeter dediğimi hatırlıyorum canım sıkılıyor ailemi arkadaşlarımı sevdiğim insanları acayip özledim zaman zaman böyle duygular içerisinde bulunacağımı biliyordum kendimi buna hazırlıklıda hissediyordum öyle olmuyormuş maalesef kendimi ben toplamadım Türkiye'deki takımda eğittiğim Yusuf diye yakın arkadaşım toparladı aslında 1 saate yakın konuştuk bana tekrardan hayallerimi hatırlattı başardıklarımızı ve daha başarılı projeler geliştireceğimizi hatırlattı bu tarz bi durumdan çıkmanız özellikle herkesten uzak olduğunuz zaman arkadaşlarınızla oluyor çünkü 10bin km öteden ailene dertlerinden bahsedersen ve takıntılı bir ailen varsa onların modunda düşürürsünüz o yüzden ailem ile her gün konuşmamda iyi gözükmek zorundayım o yüzden arkadaşlarınızı iyi seçin çok işinize yarayacak bu karşılıklı olacak...

amerikada 2.ay 7.gün

[makifaydin]

uzaklarda olmanın duygusallığı

bazen mutlu olacağınızı düşündüğünüz yerde olduğunuzda uzaklaştığınız mazinin verdiği bir duygusallık vardır insan ne kadar amaçlarına ulaşırsa ulaşsın alıştığı ortamdan ayrıldığı zaman bürünür

evet Amerika'da 2 ayımda girdiğim en büyük sıkıntılardan birisi o psikolojik duygusallık insan öleceği onu yaşlandıran acı çektiren yeri özler mi? özlüyormuş iyisiyle kötüsüyle maalesef. her şeyi yoluna koymuşken acaba bunu Türkiye'de neden yapamadım düşüncesi çok ağır neden olmadı çabalamadım mı sürekli kendime bu soruları soruyorum beni çok zedeliyor.

uzaklarda olmanın verdiği duygusal ve psikolojik baskı aslında her insanın hayatının dönüm noktasına gelmeden büyük işlere başlamadan yaşaması gerektiğine inanmaya başladım şu anda yanımda bulunanlar geçmişte yanımda bulunan insanlar hakkında olan düşüncelerim değişti tamamen aslında insani ilişkilerim değişti bu benim için iyi oldu daha geniş açıdan olaylara bakmak asla yan yana gelmem dediğin insanlarla aynı masada oturmak ve ne kadar düşünce yapılarım farklıda olsa onları dinlemek onlarla konuşmak insanı çok geliştiriyor

uzaktan eskiden tanıdığın insanlara bakmak apayrı bir konu anlaştığın anlaşamadığın tüm insanlar hakkında daha güzel düşünceler içerisine girebiliyorsun iyisiyle kötüsüyle sanırım artık kötü kavramını kaldırdım hayatımdan evet insanların düşünceleri bana ters olabilir ama ben o insanla ters olan konuyu konuşmadığım sürece çalışabileceğim yaşayabileceğim bir insandan farkı kalmıyor

[makifaydin]

12 saat uçakta

amerikaya gelirken geçirdiğim uçak yolculuğu sanırım en son doğmadan önce bu kadar kendimi rahat hissederdim :) evet çoğu kişiye görye yorucu oluyor ama ben baya rahatladım o uçağa binince sinir stres bi anda üstümden gitti türkiye insanı çok yoruyor siyaseti ekonomisi insanı piskolojik olarak epey yıprattığını fark ettim herkes umarım böyle bi rahatlığa kavuşur bende bu rahatlık başka bir ülkeye artık kalıcı gittiğim için yaşadım siz bunu türkiyede umarım yaşarsınız yada kendinizi artık nerde rahat hissediyorsanız THY ile geldim ben amerikaya 18 bin tl uçak biletine para verdim o zaten yordu elim bi gitti bi geldi rahatlık için ufak fedakarlıklardan biriydi hayatımda ikinci defa uçağa binicektim az çok aşinaydım zaten işlemlerin nasıl olucağından tabi baya bir araştırma yaptığım için verdiği bir rahatlıkta vardı istanbul havalimanından içeri girdim ve kontrollerden geçtim valizimi teslim ettim öncesinde bankadan yurt dışı çıkış harcını ödemiştim artık son uçak kalkışındaki kontrol kalmıştı ben ramazan ayının ortasında geldiğim için sahur hazırlanmıştı bir şeyler yiyip yola çıktım sizede aynı şeyi tavsiye ederim 1-2 saat önceden yemek yiyin olabildiğince havalimanındada atıştırmalık bir şeyler alırsınız iyi olur ne tok ne aç karna binmenizi tavsiye ederim tam ortasında binmeniz iyidir uçakta 2 öğün yiyecek veriyorlar zaten yanınıza aldığınız el bagajında kesici delici her hangi bi alet bulunmasın törpüde dahilmiş onuda orda öğrendim :) problem olucağını düşünmemiştim neyse cam kenarında koltuk almıştım dışarıyı seyrederek giderim diye sizde ilk defa uzak bir yola gidiyorsanız gece uçuşuysa cam kenarı tavsiye ederim sabah uçuşlarında camı kapalı tutmak gerekiyor güneş baya bir göz alıyor yolculuk boyu film izledim uyudum bi ara kalktım arkadaşlarımın yanlarına gittim öyle sonra geri oturdum rahatınızı bulduysanız uyumanızı kesinlikle tavsiye ederim.

düşünmek için çok zamanınız oluyor uçakta eğer dönmemek üzerine gidiyorsanız bu zaman sizi baya zedeliyor 18 yaşında bu kararı alarak geldiğim için baya kötü hissetim kendimi telefonumda tüm fotoğrafları silmiştim aldığım en iyi kararlardan biri buydu onlara bakarak yol gelmek baya yorardı beni bir kaç tane fotoğraf kalmış 3-4 saat onlara bakarak geçirmedim değil uçaktada olabildiğince gittiğiniz ülkeye odaklanırsanız iyi olur

en sonunda inişe geçtik benim cidden zamanın geçmediğini anladığım son 1 saati indik iniceğiz derken zaman büküldü bi türlü varamadık indik uzunca bir vize kontrol kuyrugu ordada 3 saate yakın zaman geçti en son kendimizi nasıl dışarı attık hatırlamıyorum

ilk başta herşey çok normal geldi valizi aldım dışarı çıktım gayet memleketim gibiydi

yolculuğum bu şekilde geçmişti iki ay sonrasından yazıyorum hatırladıklarım bunlar

[makifaydin]

nasıl şansım döndü?

evet bilmiyorum aslında şansım nasıl döndü tam umudumu kaybetmişken bilmiyorum

ben akif türkiyede istanbulda yaşamış büyümüş bir insanım ve şu an amerikadayım kısaca ben 8-9 yaşından beri elektirikle elektronikle uğraşan bir insandım bunun yanında ilk okula başladığımdan itibaren bilgisayar olması evimizde benim için çok büyük bir şanstır yazı yazmayı bilmezken klavye kullanıyordum kısaca 4 seneye yakın bilgisayar oyunlarını çok fazla bir şekilde oynadım orta okulda kendimi tamamen web tasarım kodlama backround üzerinde geliştirmeye başladım 5 sınıfın başında klasik "hello wrold" yazarak başlarken artık sonlarına doğru gayat o zamana göre güzel siteler çıkarıcak yetkinliğe eriştim ama beni onlar kesmedi ve proje geliştirmenin bana daha uygun olduğunu gördüm o yüzden basit söktüğüm elektronik parçalardan kendime atölye kurarken buldum elimde baya bir board vardı onların üzerindeki dirençlerden çiplere kadar çoğu şeyi sökerek ses devreleri güç devleri kurmaya başladım internetten araştıraraken 8 sınıfta ufak bir ergenlik döneminde dursamda liseye geçtiğimde yaşıcaklarımdan habersizdim.

ben 8 yıl boyunca aynı arkadaşlarımla aynı sınıfta okudum ve o kadar şeyi yaparken yapma sebebim tamamen a-sosyel bir insan olmamdı arkadaş edinemem konuşmayı bilmem sıkıntıydı bunlar benim için o zamanlar lisenin ilk haftası ağlamışımdır dedim sanayiye gideyim daha iyi farkı yok en azından para kazanırım filan bu kafadaydım ailemede ne kadar ağlarken pek anlaşılmasamda söyledim bunları iyikide anlamamışlar benim gitmek istediğim lisede değildi yine meslek lisesi istiyordum ama yazılım olan bölgemizin iyi bir okuluydu hedefim mallesef ne kadar a sosyel olsamda dersleride hiç sevmezdim hala sevmiyorum benim tamamen odağım proje geliştirmek babam ne kadar o zaman tartışsakta benim için araştırmıştı ve gittiğim atalar meslek lisesinde FRC yarışmasına katılan bir takım vardı ilk ayın sonunda keşfettim ve o takıma girmek için herşeyi yaptım benim için bu takım nimetti her sene farklı bir robot yapıyorlar ve bunun tüm herşeyini 10 kişilik bir ekip yapıyor elektirik mekanik yazılım evet ilk seferinde pek beceremedim takıma girmeyi ilk ayım dolmuş okulda ağzımda bir kelime laf çıkmamış ne derse katılıyorum ne birisiyle konuşuyorum ilk ayın sonunda bulunca bu takımı ilk kez birileriyle o zaman konuşmaya başladım nedir bu takım neler yapar filan diye eve gidincede ufak tefek bilgilerle araştırmaya başladım herşeyi çözmüştüm hemen her derse giren hocaya artık nasıl katılabilirim kimle görüşmem gerekiyor sürekli bunları soruncada bir dahaki gün takıma üye birisi sınıfları gezmeye başladı sınıfa serüven böyle başladı bi şekilde ismimi yazdırdım çok kovdular kapıdan giremedim pencereden girdim ama yaptım sosyalleştim 2 sene normal üye olarak devam ettiğim takımda 2 senede kaptanlık yapacak kadar yükseldim hiç bir zaman vize için başvuramadım belli skebeplerden dolayı 4 senin sonunda bi şekilde durumlarımı baya düzelttim annem sağolsun başvurdum takımla beraber ve sonunda 4 senedir çalıştığım emek verdiğim takımda tamamen benim yönetiğim bir sezonda amerikadada ben yöneticektim ki tüm takım vizesini alırken benden ekstra belge istediler son güne kadar ümitliydim gelicek ve ben son dakika o uçağa bineceğim diye ama olmadı bi süre daha umudumu yitirmedim yaklaşık 10 ay ama artık mezundum yapıcak bir şey yoktu gidemiyordum yurt dışına bu yüzden dershaneye iyice asılmaya başladım 12 sene ders çalışmamanın verdiği yükelndim ama olucak gibi değildi tam yok bitti ben bırakıcam herşeyi işe giriceğim çalışıcağım diyecek konumda aralığın 13 vizeden haber geldi pasaportumu istiyorlardı hemen pasaportumu yolladım 15 aralıktada a101 işe başladım artık amerika yolu açıktı benim için ailemle baya bir tartışma sonrası artık bir birey oldıuğumu hem ben hem ailem kabul ettirdim çalışmaya başaldım her gün iki vardıyaydık ama en az 10 saat çalışıyordum tek öğün yemek bazen bazen onunda yemiyordum kendimi tamamen amerikaya odakladım nisanda genç mentörlük yaptığım takım amerikaya gidicekti dilim yok tek gitsem kontrolden geçemem onlarla beraber gitmek için aynı uçaktan bilet aldım ve 1000 dolar bilete para verdim ve hiç param kalmadı 4 aydır çalışıyorum ama hiç birikim yapamadım nerdeyse yaptığımda uçak biletine gitti son 2 hafta artık kredi çekerek 500 dolar koydum cebime gitmeden bir kaç gün önce dedem vefat etti hep aksilik tüm ailem gitmemi söylüyordu ama kafam çok karışıktı bir şekilde geldim ve 4 senedir hayalini sürdüğüm amerikadaydım sonunda amerikadaki yarışmada yarıştım ve bundan sonra burda kalıcaktım ve şu an ikinci ayımdayım herkese yaradan hayalleri peşinden koşmak için güç kuvvet ve irade versin ne kadar çabalarsanız o kadar başarmaya yakınlaşırsınız ama unutmayın ne kadar başarmaya yaklaşırsanız o kadar piskolojik baskı altına alırsınız kendinizi modunuzu hep yüksek tutun :) bu da benim hikayem