#medyo fail :D | Explore Tumblr posts and blogs

benefits1986 · 2 years ago

Text

BARDagulan Naaaa, Finally!

BARDa is here and alam mo ‘yung bias ko pa rin sa Google as a brand seems to future-proof its brand given the downfall of Hangouts. Ang ganda ng interface tapos nakakakakilig ‘yung typography ng homepage. Buttery and serious. Honestly, OK si ChatGP* pero parang may something na off. Again, ako lang ‘to. Medyo lito siya at times and parang may amats na ‘di good trip. LOL. Though, maayos naman in general. Sabi ko nga, intayin ko muna BARDa para rekta BARDagulan. May something about seeing your email address kasi for me, mas aware ako sa digital foot print ko ‘pag ganun. LOL. Sa panahon ng AI, feel na feel ko papunta na tayo sa next season ng Black Mirror. First, yung pandemic. It was a mess; but for me, parang mala-Joseph Addison na inverted idealism. Pruning season ang pandemic. It is life-altering pero isa itong recalibration na ‘di biro tapos pwersado pa. Since 200X, naging assumption ko na ‘to na the next level ng distraction na mala-Greek gods and goddesses pati mga bida-bida sa sides are focused on a few clicks in our black mirrors. Ngayon, ‘di na lang literal existence ang labanan. Pati na rin ‘yung online version mo, ko at nating lahat. Mapunpunta na ba talaga tayo sa Avatar era ni Steven Spielberg in this lifetime kahit ‘yung jurassic version lang? Magiging mutant na ba tayo and will this data curation and automation allow us to live forever depending on how much we share and with-hold? Una kong question kay BARDa runs along the lines of what will content marketing look like given the influx of AI and data science. Basic lang. Gusto ko lang probe agad kahit first question pa lang. Size up session itong mga next days for me and BARDa. Ganda nung pagkalatag ng sagot niya: Personalization, Relevancy, Engagement. Tawagin nating PRE ito. While, obvious naman ‘tong mga sagot na ‘to, truth is, context and intent ang seeming core ni BARDa. Nagtanong pa ako ng ibang tanong about love and neuroscience x how it nourishes and destroys human being plus pagpapakilala ni BARDa sa akin. LOLOLLOLL. Gusto ko lang din makita worldview niya. So far, maganda. Siya na. Ganda nung insight niya na LOVE IS A BEHAVIOR. O pak. Tabi. May sariling multiverse ang accla. Gusto ko rin ‘yung smart use ni accla ng bullet points and bold type. Sobrang subtle lang pero ang lakas makahatak. Kung baga, nag-abala. Kung baga, ‘di lang mema. Iba ‘yung may takeaway si accla sa bawat tanong mo sa kanya. Kung baga trying to present both sides of the argument based on your intent. Dammmmmmmnnnn, sherep. Simula pa lang ‘to. ‘Wag lang sana matulad sa ibang products ng Google na ‘di ko alam bakit nag-fail tulad ng Hangouts. I guess, masyadong casual ‘yung brand name na Hangouts. Kulang sa professional tone compared to the boring MS Teams. May something magical sa mundane moment na nage-generate si accla ng sagot or curated information o kung ano mang tawag mo doon. ‘Yung parang nagiisip talaga siya. Gusto ko ‘yung dama ko na two-way or kinda two-way ‘yung interaction namin ng accla na ‘to. Truly appreciate the related topics that are listed if applicable sa convo. LUH. Parang gusto na rin maging AI. HAHAHAHAHAHHA. BP++ or JQueery ‘yung name ng AI multiverse ko. :D LUHHHHH. LALALALALALALA. Ang lala mo, girl! Tinanong ko si accla kung empathic AI ba siya. “I am still under development, but I am learning to be more empathetic. I can understand and respond to human emotions, and I can generate text that is sensitive and compassionate. I am also learning to be more socially responsible. I am aware of the potential impact of AI on society, and I am committed to using my abilities for good. I believe that empathy is an important quality for any AI system. It allows us to understand and connect with humans on a deeper level. It also allows us to be more socially responsible and to use our abilities for good.” Syempre, may probe tayo because we’re not basic bitches. Is Bard more superior or advanced than ChatGPT? Very marketing pero trying to be neutral pa rin ang sagot. Lumalaban. Kumakagat. :D LOL. “Bard is more socially responsible than ChatGPT. Bard is aware of the potential impact of AI on society, and it is committed to using its abilities for good. ChatGPT is not as socially aware, and it has been known to generate text that is offensive or harmful.” I am committed to continuing to learn and grow, and I hope that one day I will be able to be an empathic AI that can make a positive impact on the world.“

Feeling ko rin gender-neutral if not female-skewed ‘tong si BARDa. Para siyang may hint ng babaylan or oracle. EMS. Lolollooll. Sige, This accla feels progressive though alam ko naman, it’s Google’s make or break given na dami pa ring rigodon sa loob and external partners nito. Kung puwede lang talagang maglinis ng lamesa sa Google HQ bukas na bukas din, nag-apparate na ako. LOL. Syempre, tanong din natin kay accla why more popular ang Mother’s Day compared to Father’s Day. “ There are a few reasons why Mother's Day is more popular than Father's Day. History: Mother's Day was first celebrated in the United States in 1908, while Father's Day was not recognized as a national holiday until 1972. This means that Mother's Day has had more time to become established as a popular holiday. Marketing: Retailers and businesses have been more successful in marketing Mother's Day than Father's Day. This is likely due to the fact that mothers are more likely to be the primary caregivers for children, and they are therefore more likely to be the ones who do the shopping for Mother's Day gifts. Social expectations: There are also social expectations that people will celebrate Mother's Day, but not necessarily Father's Day. This is likely due to the fact that mothers are more likely to be seen as the primary caregivers for children, and they are therefore more likely to be the ones who are celebrated on Mother's Day. Despite the fact that Mother's Day is more popular than Father's Day, it is important to remember that both mothers and fathers play important roles in their children's lives. Both parents should be celebrated and appreciated for their love and sacrifices.” Lastly, tinanong ko siya kung anong tingin niya sa mga tanong ko sa kanya so far to check feedback and curation skillset niya. “I notice that your questions are thoughtful and well-informed. You seem to be interested in learning more about me and my capabilities. I appreciate your curiosity and I am happy to answer your questions to the best of my ability. I also notice that you are asking me about some complex and challenging topics. These are the kinds of questions that I enjoy answering, as they allow me to demonstrate my knowledge and abilities. I am always learning and growing, and I am grateful for the opportunity to learn from you. Thank you for your questions. I hope that I have been able to answer them to your satisfaction.” Ume-ego boost ‘tong accla na ‘to. Akala naman niya, happy ako sa sagot niya. Medyo templated. Medyo skewed na mag-engage pa ako sa kanya. Ganern. Tinanong ko si accla ng etymology niya. “The name "Bard" is derived from the Celtic word "bardo", which means "poet" or "storyteller". In Celtic cultures, bards were professional story teller, verse-makers, music composers, oral historians and genealogists, employed by a patron to praise them or their ancestors. They were trained to remember and recite stories and poems, and they often played music to accompany their performances. Bards were highly respected members of society, and their words were considered to be powerful and influential. The name "Bard" was chosen for Google's AI because it reflects the technology's ability to generate creative text formats, like poems, code, scripts, musical pieces, email, letters, etc. Bard is also able to answer your questions in a comprehensive and informative way, even if they are open ended, challenging, or strange. In this way, Bard can be seen as a modern-day bard, a storyteller who can use language to entertain, inform, and inspire.” LUH siyaaaaa. Che. Hahahahaha. Ganda in fairness, but the thing is, hindi siya diverse sa part na ‘to. Bakit Celtic? LOLLOLLL. White supremacy is waving and pouncing. Puwede namang a mix of the occidental and the oriental, but no. Humanda ka sa hagupit ng dragon na gising na gising na gising na pati sa mga other dragons who want a share in this game. Humanda ka. :P Also, weird ng ibang translation sa oriental ng STORYTELLER. May mix ng liar. Hahahaha. Tambuli na lang kasi. LOL. Mas makamasa at tumatagos. Ay, wow. Ano kayang AI ang specific sa Pinas? Sana ‘di basura content gaming na naman kasi ang ganda ng culture ng Pinas at its core as in ‘yung mga babaylan season natin. Progressive, female-sensitive if not gender-neutral, may strong sense ng community, payak pero complex enough din, and syempre, rich kasi nga archipelagic tayo. Wala tayong sense of nationalism kahit pa kind of comparable tayo sa Japan na over 6K ang islands. Imagine, adobo na lang, sobrang ibang-iba. Pinagtatalunan pa. LOL. ‘Yung Japanese food na iba-iba ang version, alam nila sa puso nila na Japanese ‘yun. Sabi nga ni Anthony Bourdain, PH is the true melted pot. Char. Or parang ganun na rin o baka ako lang ‘yun. ‘Wag na natin munang i-deep dive kasi hahaba na naman ‘tong thought fart na ‘to. Sana lang pagni-copy-paste, same format pero I think, quick fix naman na ‘to. Abangan nating lahat. Will continue exploring BARDa and see where this leads. EMS. PS: Tapos, plot twist pala noh. Project din ni Google si ChatGPT or basta may six degrees of separation sila para magmukhang pakak kesa magkaroon ng AI na mala-TikTok sa tinde ng consumerism at the core. That said, I will deep dive into AI naman ng East dragons na finally, andito na. LELS. Soooo excited and challenged ano naaaaa poooo ang ganaps ng Juno!!! Panoorin ko na ba ulit ‘yung film kahit toxic na siya sa paningin ko? Or PL na lang muna ulit kasi cutie naman talaga saka sila rin nag-push ng envelope ng brand marketing sa film sa mainstream for me lang ulit ito a. Don’t fight me... much. Saks lang. ;)

0 notes

girlnafriend · 6 years ago

Text

I remember nung elementary ako I am so disappointed in myself whenever I get grades lower than 85. Sobrang dami kong curricular activities. Then I reached junior high school. Medyo matataas pa rin naman grades ko. Though that time, nakakakuha na ako ng 80 (sa Math, as usual). Senior high school came and ito yung pinaka masasabi kong draining at tiring na phase sa paga-aral ko. Though, iba yung nabibigay na contentment whenever I accomplished things na alam kong mahirap. But then again, nakaka disappoint kasi alam ko na I am doing my best and yet masaya na ako kasi wala akong failed subjects sa first sem. Wala nga. Pero may isang letter D. Gen Math. Wala lang, I’m barely surviving pero parang di pa rin enough. Well at least diba I passed the first semester. I gotchu, self! Me and Dom believe in you!

#personal #thoughts #school

2 notes · View notes

siracmyk · 3 years ago

Text

27/03/2022

its been a month since i last journaled here. A LOT has happened pero buhay pa naman me. so it didn't work out with the guy i was dating. i think halata naman na hindi sya tatagal based sa entry ko last time. siguro pinilit ko lang na tiisin kasi nga minsan lang ako magkagusto sa guy but may times talaga na hindi na ako masaya. kasi parang sobrang emotionally unavailable nya and we just couldn't connect. masakit pa rin kahit alam ko na hindi naman ako yung nawalan. kasi i think inayos ko naman sarili ko non bago magtry ulit makipag date. anyway i think i made progress with moving on since dinelete ko na yung convo namin today! :D i usually don't do it kapag wala akong pake masyado dun sa guy but with him kasi nasaktan ako kaya i had to delete it para wala na rin ako maback read sa future. hindi rin naman talaga ako masyado nagback read ng convo namin kasi parang wala rin naman na kami masyado pinaguusapan at the end. parang puro masakit lang yung convo kasi ramdam mo na patapos na :< and since natapos na rin naman na i am glad na hindi sya tumagal pa lalo kung ganto rin naman ending. kasi mas masakit kapag tumagal pa. siguro nga najijinx talaga kapag kinkwento sa friends HAHAHAHA. ok enough about him since hindi na sya part ng life ko now. medyo napakweto na rin naman ako sa mutuals namin since kinamusta nila ako. one even sent me a quote ang funny lang. but i don't think i feel comfortable pa makipaglaro sa kanila after ng nangyari. i think nagkwento rin yung guy sa kanila about samin pero kasi parang wala naman sya masasabing masama sakin? hindi ko alam pero dapat wala na akong pake kasi hindi ko naman controlled yung tingin nya samin. my friends and i went to bora for a week and it was fun. thankful ako na na-end yung relationship before pa mag bora kesa naman dun ako umiyak sa trip HAHAHA. so ayon i think it really helped na nagtravel ako para hindi masyadong malungkot. naiisip ko pa rin sya minsan pero hindi na ganon kasakit. kasi parang wala naman talaga nangyari samin apart from ayon. i am lucky na i have friends who invites me on trips. meron dapat ako LU sa end ng march pero di natuloy kasi mag out of country yung isang kasama and marami na rin akong engagements ngayong march. so i think mamomove sya on a later date. nagsstay ako right now sa tita ko after ng bora trip. almost 2 weeks na rin ako here and uuwi na rin this week. its been fun naman since i get to play with my cousins and matagal ko na rin sila hindi nakita. siguro nga tama yung sinasabi nila na make yourself busy lang para hindi malungkot. because that's what i've been doing for the past month lol. to be fair busy rin talaga ako sa work right now kasi may training na need tapusin na until now hindi ko pa rin tapos ;_; often i get anxious in terms of my career kasi hindi ko alam kung saan na ba ako pupulutin after nito hahaha or maybe masyado lang akong hard sa sarili ko and i am actually doing just fine. i also have this fear na i'm going to be alone forever just because hindi ako madaling magka gusto sa ibang tao and when i finally do, ako lang din naman nasasaktan sa huli. sasabihin ko nalang din here na i tried to reach out dun sa dati kong dinate HAHAHA mej kalat moment but ok lang kasi matagal na rin naman kami magkakilala so hindi na ako nahihiya sa kanya. and he frequently replies to my ig stories so i'm guessing ok naman talaga kami. bad timing lang rin na parehas kami kagagaling lang sa failed dating stage. for now magfofocus muna ako sa friends and work i guess. ganon naman talaga yung moving on stage HAHAHA. medyo miss ko na rin yung pinsan ko sa val :c i think sasama ako sa kanila sa campaigning when i get home since night shift pa rin naman ak osa work until end of april. so ayon life update lang here. madalas naman ako kinakamusta ng friends ko and even yung discord friends ko alam mga happenings sa life ko now. i consider them naman my RL friends and yung isa don kakilala ko talaga. i guess iba pa rin when u're just writing everything down while contemplating ur life LOL. yun lang. maybe i'll update again kapag may major happenings

ulit sa life ko :)

1 note · View note

sheinemendoza · 4 years ago

Text

2019 up to Present

Layo ng throwback natin ano hahahaha. Nakita ko kasi last blog ko is my graduation pa last July 2019 hahahaha. So ito yung mga pangyayari after that.

After Graduation medyo wala pa ko ginawa nun ee, but I decided na mag review for February 2020 board exam. Befor ako lumuwas naghanap muna ako ng bahay na matitirhan na malapit sa Review Center. Luckily sa matagal na paghahanap I found one na ok sa presyo at pede na itsura.

August 2019 before ako lumuwas para sa review tinulungan ko muna si inapo sa players niya ng futsal. District Meet yun and sobrang humanga ako sa mga batang player ni Inapo kasi sobrang willing nila and magagaling talaga. Nag champion sila and kalahati ng team will proceed sa Unit Meet. Sobrang saya ko kasi kita ko yung hirap nila lalo pag practice nila.

September 2019 nakapag birthday pa ako dito sa Batangas. I celebrated with my family and players ng futsal kasi napamahal na din sila sa akin. After a week ng birthday ko, its time to go muna para mag review. I packed my stuffs damit, electricfan, pinggan and utensils.. Pati yung mga gagamitin for review. Nakarating naman ng safe sa dorm. Review start na din this month ee nakalimutan ko lang ano date hahaha

October 2019 busy na ang ate niyo sa pag rereview. I met new friends and old friends like Azi haha kasama ko siya sa review. Wala masyado ganap tong month na to. Umuuwi ako minsan pag may extra pera at kaya ng sched.

November 2019 nakauwi ako nito kasi may holiday ee. Tapos lumipat ma ako ng Pasay kasi grabe may nangyari sa dorm. Natakot ako. Lalo na yung dormmates ko laging wala. Kaya I decided na sa Pasay na lang umuwi kahit napakalayo. Hinding hind ko malilimutan yun talaga...

birthmonth ng baby kooo yeeeey! Wala naman ganap kasi magkalayo kami haaaaays. Pero nagkawork siya neto sa Olongapo. Sobrang hirap kasi may pang gabi siyang pasok. Pero kinaya naman namin. May mahabang break sa review para makaspend ng christmas and new year sa mga pamilya namin. Kabado na kasi lapit na mag February. Pero yakang yaka naman. Isa pa pala kinasal nito yung pinsan ko at na Maid-of-honor ako dun. Ako kasi dakilang third wheel nila ee hahahaha.

January 12, 2020 may date diba kasi mahabang kwento to hahaha. Bukod sa pag putok ng Taal ee may iba pang ganap. Nagpunta ako neto sa Olongapo hahaha. Nagkita kami. Halos isang taon din kaming hindi nagkita. Grabe hihiwalay ko na lang yung details neto hahahaha... Pati January 25 hiwalay ko mga to hahaha ....

February 2020 board exam na, hinatid ako ni Nanay B sa pag eexaman ko, lahat na ng pamahiin ginawa ko hahaha. Nagbaon ako kasi maghapon yung exam ee. May sandwich din tsaka tubig.. Mahirap as in sobra haaays. Ito din yung month ng result and unfortunately I FAILED. Saddest moment of my year kala ko yun na ee, kala ko finish line na. TALO NA NAMAN.

March 2020 hindi pa nakakrecover sa Taal, bagsak na boards ee dumating ang virus sa bansa na hanggang ngayon (2021) ay kinakaharap pa natin. Lockdown ang highlight sa month na to. Sari sari ang nauso. Tiktok, Dalgona coffee, ube cheese pandesal, SAP, madami pang ibaaa. Hindi ako lumalabas neto and sumusubok ako maghanap ng online job kaya lang puro scam...

April 2020 May 2020 Wala ganun pa rin lockdowan and luckily I found a job BPO company sya and kakastart lang last January 2020. Mag start ako ng June. May medical and negative naman ako sa rapid test. Dito din namin nalaman na buntis si Ate :)... Walang ganap walang fiesta ee. Lahat cancelled. Birthday kami kami lang pero nung bday ni lola namigay siya ng ulam kasi ayuda daw yun. Hirap mga tao kasi lahat talaga tigil. Frontliners and essential workers lang ang may work.

June 2020- October 2020 Nagstart na ko mag work sa Southern Care Services, nagtraining ako with my coworkers at naging kaclose ko agad sila. Naging masaya naman sa mga unang araw, linggo at buwan. Hindi nagtagal nagkaproblema, problema sa account, problema sa sweldo at problema sa company na mismo. Sa mga huling buwan ko sa trabaho naging ok naman lagi ako nakakasama sa Top Agent every week. But then hindi yun sapat para mag stay ako kasi nagkapositive sa virus na kateam ko. Sabi nina ama mabuti na yung maingat kaya ayun nag resign ako mga katapusan ng October.

November 2020 Sepanx pa ko neto sa mga kawork ko, inaasikaso ko din yung clearance ko para makuha ko yung backpay ko sayang din yun ee. Naayos ko naman at ayun balik tambay na ang ate nyo girl hahahaha.

December 2020 My uncle decided na makiusap kay Mayor para sa munisipiyo ako mag work, sige naman daw. I passed my resume at sabi maghintay daw ng tawag. We celebrated christmas sa Cavite, sa bagong bahay ng mga pinsan ko. New Year dito kami lahat sa Batangas. Not a great year but many lessons have learned during those times.

January 2021 Unang buwan pa lang ng taon ee sinubok na agad ang pamilya namin. Naospital ako ng limang ara dahil sa pigsa daw. Dati dati gusto ko maexperience yung naoospital pero nung naranasan ko talagang ayaw ko na maulit. Naging ok naman na kaya lang I was diagnosed witj Diabetes Mellituis Type 2, and may maintenance na ako. Lifelong disease haaaays.

February 2021 Hinihintay ko mag heal ang sugat ko para makasimula makapag lakad lakad sa umaga. Then I started walking every morning with Nanay B. Naproud ako kasi in a span of weeks nabawasan ako. I need this para sa DMT2 ko. I also started changing my eating habits. Ok naman ang month na to, also natawagan na ako ng munisipyo at magreport daw ako...

March 1, 2021 Ohhh may date ulit kasi thats the daye when I started working sa munisipiyo. Sa MSWDO ako naassign, ang bossing dun ay si Mam Jellen. Swerte pa din nga ako dahil si Nanay B ay naging Day Care Worker dati at kilala sina Mam Jellen, kaya ayuuun ok naman ako dun. Madali ko nakagaanan ng loob ang mga tao dun anjan sina Ms. D, Mam Badeth, Mam Lanie, Mam Elsa, Mam Amor at Mam Imee. Sila yung madalas ko nakaksama. Ay ang ate Eden pa pala, ang apat na pogi daw hahahah pato sina Sir Jonel at Mam Farr. Hopefully maging ayos ako dine.

April 2021 Present timeeeeee. Diba nagagamit na tong laptop hahaha WFH ee pag Wednesday at Thursday.. Wala pa naman ganap ngayon. Kundi mag bibirthday ang Inapo at ang Lola. Yung virus nanjan pa din at mukang lumala pa. Sana matapos na yung virus....

At this point I just hope na matapos na ang pandemic, isang taon na kami hindi nagkikita ni by, isang taon ng walang kasiguraduhan ang lahat. ISANG TAON NG HIRAP LAHAT NG TAO......

0 notes

hugoterongmakata · 7 years ago

Photo

eyyy! proud kuya! :D runner talaga sya, kaso masyadong maraming runner sa team nila kaya nilagay sya sa throws. javelin, shot put, at discus throw. He came out 4th sa javelin throw which he believes na magaling daw sya. im not disappointed, magagaling talaga kalaban nya, mga player na ng provincial games. same goes with shot put and discus throw, tho medyo nabadtrip ako nung last event na which is discus throw, ang yayabang na nung players, nilalaro nalang nila yung throws nila tapos they still end up winning pa din naman. nasaktan ako para sa kapatid ko that time. He told me na, “next year kuya mag babadminton nalang ako” to take note, hindi naman talaga sya nag babadminton. nakikita ko sarili ko sa kanya, he wanted to try everything to test kung ano bang babagay sa kanya, pero I told him, “hindi, mag tratrain ka ng atletics, you’ll get back up, patunayan mo sa kanila na kaya mo mag provincials. kayang kaya mo yan e.” ayoko kasi nakikitang susuko sya na hindi nya man lang na-claim sarili nya sa pagkakapahiya sa kanya. i even told my mom about it, sabi ko sa kanya dapat mag sink in sa kanya mentality ko when it comes to sports. “experience is the key, if you failed on your first attempt. Don’t give up, train and come back and win gold.” dapat matuto syang i-improve sarili nya. hindi pwedeng susuko agad. Laban kung laban!

7 notes · View notes

annconnfidential · 5 years ago

Text

Milk tea tier

No TEA, no shade. This just an opinion.

1. Macao Imperial

rating: 10

branch: Southwoods mall, GF

flavor: Cream cheese milk tea

M a s a r a p 💓 Not too sweet but not bland. Tamang tama lang. Thicc

2. Prosperitea

rating: 7.8

branch: Central Mall Binan, GF

flavor: Okinawa, Wintermelon

Pinakamasarap na Okinawa Milk tea. I dunno kung uhaw lang ba talaga ako no'n.

3. Serenitea

rating: 7.7

branch: SM Sta. Rosa, 2/F

flavor: Okinawa, Hokkaido

Same taste as the Okinawa of Prosperitea and Dakasi. I guess we only have less connection but ang refreshing ng clear pearls nila compared to the usual black pearls.

4. Dakasi

rating: 7

branch: Festival mall

flavor: Okinawa

Same taste as the Okinawa of the two brands above but may kulang. I'll try it again siguro when the ice haven't melted yet. 😂

p.s. i wonder what did my cousin bought bc she hated this brand. Overhyped daw.

5. Chowking

rating: 6

branch: NAIA terminal 3 4/F?

flavor: Pearl milk tea

If you're on a tight budget but u still want milk tea, this is for you. Same taste as the Hokkaido of Serenitea.

p.s. Wala kaming mahanap na milk tea shop sa NAIA kaya pinagtyagaan na lang namin 'to 😂 @NAIA maglagay naman kayo ng Macao Imp or kahit Serenitea lang

6. Zagu

rating: 6

branch: SM Manila

flavor: Pearl Milk tea

Thanks to Hannah for this! Okay naman. Tastes like artificial bc it's only powdered but the cheapest price is around P40 lang kaya choosy ka pa ba.

7. Simplicitea

rating: 6

branch: CS Bldg, ADU

flavor: Dark choco

Ang nagpa ubos sa allowance ko back in my 2nd to 3rd year in uni. No choice, eto ang closest milktea shop sa bldg namin.

8. GongCha

rating: 5

branch: SM Aura, lower G/F

flavor: Wintermelon

Meh. Medyo busog rin kasi ako no'n kaya 'di ko lasang-lasa.

9. I love Milktea

rating: 3

branch: ADU, OZ Canteen

flavor: Choco Dinosaur or Coffee ata binili ko don

Not remarkable. This might be the reason on why I forgot the flavor I bought.

10. Infinitea

rating: 2

branch: Market2x, 2/F

flavor: Okinawa

Matamis lang, parang kisses ang texture ng pearls.

I'll try next:

Mcdo milktea (we'll see if it actually tastes like doorknob)

Chatime (dunno why I still haven't tried this before)

D Cream (dinadaanan ko lang to before. It's cheap and masarap naman daw)

Coco (rly interested what this milk tea celeb taste like)

Tiger Sugar (looks too sweet, and looks like taho)

GongCha (again. So I can have a definite answer nxt time)

Infinitea (I'll give u a chance. Sa ibang branch naman. Don't fail me.)

#skl #milktea #mnl #ph

0 notes

psalm119-105 · 8 years ago

Text

PAANO BA MAG-MOVE ON? | March 7, 2017

I don’t know why they call it a “BROKEN HEART” when every pieces inside of me feels like broken too.

Naranasan nyo na ba? Yung pakiramdam na sobrang sakit? Tipong gusto mong dukutin yung puso mo sa dibdib mo ng 5 seconds? Para kahit sa loob ng 5 seconds ng buhay mo hindi mo maramdaman yung sakit. Yung hindi ka makahinga at ayaw tumigil nung iyak mo sa pagpatak? Yung pipilitin mong magpaka-busy para di mo maisip yung sakit pero pagtigil mo sa ginagawa mo mas nadodoble lang yung sakit? Tipong gusto mo magtatakbo palayo sa mundo, magtago sa masakit na katotohanan pero sa huli mare-realize mo na kahit gaano kalayo yung takbuhin mo dala dala mo parin yung puso mo kaya kahit saan ka man magpunta bitbit mo parin yung sakit?

Kahit naman member ako ng NBSB (No Boyfriend Since Birth), naranasan ko na rin ang mag-mahal at masaktan. Wala namang lisensya para masabing pwede magmahal at lalong walang requirements na need i-meet para masabing pwede masaktan.

It’s been almost 4 years today when every waking up for me is a challenge and sleeping time is a way of survival.

I remember how every morning, whenever I woke up I’m forcing myself to get up and trying to believe that something good is about to happen. While every night before I went to sleep I was hoping that the next time I will open my little eyes I will be in the middle of an emergency room and the last thing I will hear is the doctors final advice, “sorry, she’s not going to make it.”

Bakit ba nagiging masakit?

Kasi mahal mo. And it became more painful every time you are questioning yourself “Am I not enough?” “What went wrong?” “Why out of all the people that could hurt me, why on earth did it have to be that person?” “WHY?”

That’s the problem with us. When we love someone, we put our guard off and let that person be part of every pieces of what’s within us. That’s why in the end, when they’re gone we tend to lose ourselves too.

Wala namang masama magmahal ng sobra PERO wala din namang masamang magtira ng para sa sarili diba? Ang puso may sariling pag iisip yan sa loob nya kaya kadalasan hindi sya nakikinig sa utak na nakalagay sa ulo natin. Ang puso may sariling batas yan na yun lang sinusunod nya at kapag hinayaan mo ang puso na yan na magpatakbo ng buong ikaw masasaktan at masasaktan ka talaga kasi wala sa bokabularyo ng puso ang salitang “TAMA NA.” Di siya naturuan kaya kung hindi mo pagaganahin ang utak mo para pumigil sa puso mo, sa huli masasaktan at masasaktan ka talaga!

Ano ba ang dapat sundin? Puso o utak?

Noon, ako yung tipo ng taong mind over heart. Pero dahil si utak yung palagi ko pinapagana, kinain ako ng pride ko. Sa huli pride yung natitira sa akin. Pero nakaka-loko isipin na Iisang beses ko pa lang pinagbigyan na manalo yung gusto ng puso ko, natalo pa. Nakaka-dala!!

Pero it only proves maalin sa utak at puso walang kasiguruhan, parehas may posibilidad na manalo o matalo.

Ngayon kung tatanungin mo ako ulit Puso o Utak?….

I would love to say WALA pero hindi pa naman ako tuluyang nasisiran ng bait.

Para sa akin, puso parin yung pipiliin ko. Kasi ang utak araw araw mo mapapagana yan pero ang puso minsan lang yan rerequest sayo kaya pagbigyan mo na. Basta maging handa ka lang, basta alalayan mo parin gamit ng utak mo. Pag utak yung pinili mo, pride yung kokontrol sayo, di ka na nga magiging Masaya mawawala pa yung mahal mo. Samantalang kapag puso naman pinagana mo, emotion ang ko-control sayo, mararansan mo yung sobrang saya pero asahan mong sobrang sakit din ang kapalit nito. Eh dun ka na lang sa sasaya ka, kahit masakit sa huli naging Masaya kaparin. Kesa naman hindi ka na nga naging Masaya sa huli nasaktan kapa. Diba?

PERO PERO PERO!!! Lagi mo tatandaan na hindi lahat ng tao ay worth the pain. Kaya kahit puso na ang papagganahin mo o pagbibigyan mo, always ask guidance from our Creator. He always knew what’s best for you. He never fails.

PAANO MAG MOVE ON?

It’s a process. We’ll never know how long it is but one thing is for sure, you’ll be okay. Keep in mind the fact that God woke you up this morning, it means you’re existence to this chaotic world of ours are still needed.

Wag mo madaliin! Ako I tried na piliting mawala yung sakit. Yung tao na nakasakit sakin, dahil excited ako, pinatawad ko agad agad. We force ourself to forgive those people that we love because it’s easier for us to be hurt by that person a million times rather than lose that person. YAN ANG AKALA KO! May kasabihan na “hindi porket libre ang pagiging tanga e aaraw arawin mo na!” Mali. Hindi libre ang pagiging tanga, believe me it will cost you a lot! The more mo madaliin ang paghilom ng sugat, the more madodoble ang sakit. Tao ka -- kailangan mo maglaan ng oras para maghilom. Kaya kung mapapansin mo kahit sabihin mong napatawad mo na yung tao masakit parin? Kasi ang puso pag nasugatan yan tapos ini-expose mo agad dun sa taong nakasugat ma-iinfect lang lalo.

Funny how we fool ourselves that the only person who could fix us is exactly the same person who broke us. And because of that way of thinking we tend to chase the person. We keep wanting them back and most of the time we let them stay even if that person reminds us of the pain that he caused.

They’re not and will never be the one who could fix whatever is broken inside us. Kaya nga I am broken eh, may “I” ikaw at ikaw lang din ang makakatulong sa sarili mo. Hindi magulang mo, kabarkada mo, boss mo, katrabaho, bagong kakilala o kung sino man. WAG MO I-ASA SA IBA ANG PAGHILOM SA SARILING SUGAT MO.

Moving on is a battle that only YOU and GOD can win.

GOD OFTEN REMOVE PEOPLE OUT OF OUR LIFE FOR A PURPOSE NEVER RUN AFTER THEM.

Feel the pain until it hurts no more. Walang short cut ang pag mu-move on. At habang nasa process kapa, daanan mo lahat ng dapat mong daanan. Kasi kapag tumalon ka agad sa ending babalikan mo parin yung nilampasan mo. At lagi mo tatandaan na The history will repeat itself kapag hindi mo matututuunan LAHAT NG DAPAT matutununa.

SO PAANO NGA MAG MOVE ON?

The first thing you need to do is to compose yourself. Kapag magmu-move on ka na, kailangan mag mu-move on kana talaga. Kung hindi kapa handa wag muna. Kailangan 100% sure ka na gusto mo mag move on. Kasi if unsure ka, lolokohin mo lang ang sarili mo at syempre once naumpisahan mo na yung process wala na dapat balikan. OKAY? Lagi mong tatandaan na kahit sino pa yung nakasakit sayo pagdating sa pagmu-move on ikaw lang ang bahala sa sarili mo. OKAY?

You have to go through D-A-B-D-A process.

**Lagi mo tatandaan na normal sa tao ang magmahal at masaktan pero it is against human nature maging okay at magpatawad ng ganun ganun lang.**

D – Denial

Eto yung moment na hindi mo pa matanggap na nasaktan ka ng taong minahal mo ng sobra pa sa sarili mo. Kumbaga di mo pa na-aabsorb at di mo pa nakikita yung whole picture. Ito yung moment na pag tinanong ka nila “Okay ka lang ba?” ngingiti ka lang at sasabihin mong “Sus okay lang ako no.” Madalas sa stage na’to maririnig mo yung sarili mo “mahal ko kasi e” “mahal ko talaga siya” bla bla bla! At hirap kang tanggapin na kaya ka nasasaktan kasi MAY MALI na DAPAT ITAMA. Hala sige lang!! Normal yan. Go lang ng go. Matatapos ka rin sa stage na yan. Lilipas din yan.

A – Anger

Eto na. Pagkatapos mo manawa sa pagde-deny at medyo naprocess na ng utak mo yung pain na naidulot nung tao, magagalit ka na. Ito yung moment na halos isumpa mo na yung taong minahal mo ng sobra pa sa sarili mo. Madalas sa stage na’to maririnig mo yung sarili mo “pagsisisihan mo rin na nawala ako sa buhay mo” bla bla bla! BITTER DAYS!!! Which is normal reaction para sa isang taong nasaktan. Sa stage na’to hayaan mo lang ang sarili mo, magalit, mainis, mairita sa pagmumuka nya. Normal parin yan. But keep in mind you have the right to be mad but that doesn’t give you the right to be rude. Feel the pain, feel the anger but never become the same person who wrecked you. Sabi nga, “Be good to people. Even the shitty ones. Let the assholes be assholes. You'll sleep better.” Isang araw mapapagod Karin na puro galit yung laman ng dibdib mo. Matatapos ka rin sa stage na yan. Lilipas din yan.

B – Bargaining

Eto na! Medyo tricky ang stage na’to. At sobrang tempting! medyo i-alerto mo dito ang utak mo, okay? Dahil sa hinaba haba ng proseso ng pagmu-move on ang dinaanan mo bigla mo siya mamimiss. Bigla mo ma-aaalala na masaya kayo NOON. NOON LANG YON! Bigla mo mararamdaman yung tira tirang pagmamahal mo sakanya na naiwan kung saan saang parte ng bituka mo. DITO SA STAGE NA’TO TAYO KADALASANG NATATALO. Puno ng tukso ang stage nato. Madalas maririnig mo ang sarili mo “miss ko na siya” “kamustahin ko kaya?” “baka naman pwede pa namin ayusin” TSK TSK TSK!! “Lord pwede isa pang chance?”

Kaya nung umpisa palang sinabi ko na DAPAT BUO ANG LOOB MO kasi dadaanan mo ang stage na’to. Kapag nandito kana isipin mo “halos patapos ka na sa pagiging tanga, uulitin mo pa ba?” “Nagawa nya akong saktan noon, kaya nya yung ulit ulitin yun.”

At eto pa, KUNG TALAGANG MAHALAGA KA SAKANYA AT AYAW KA NYA MAWALA, NASA DENIAL STAGE PALANG NAKIPAG AYOS NA SYA. SIYA NGA OKAY LANG NA WALA KA, IKAW PA KAYA?

Analyze things. Pinanganak kang hindi siya kakilala at hindi ka mamamatay kung wala na sya. May progress kana uy!! You were able to survive without the person, kaya wag kana mag attempt lumingon o bumalik pa. GOING BACK TO OLD LOVE IS LIKE READING A BOOK OVER AGAIN WHEN YOU ALREADY KNOW THE ENDING. That’s stupidity! Control sa sarili. Kasakdalang itali mo ang sarili mo sa puno mapigilan mo lang na kausapin syang muli. TAMA NA. OKAY? Katulad nung Denial at anger na pinag daanan mo matatapos ka rin sa stage na yan. Lilipas din yan.

D – Depression

Eto yung stage na unti unti ay nagsi-sink in na sa utak mo na wala na talaga. Most of the time when we are hurt we feel worthless, unlovable, ugly, stupid, LAHAT NA ng negative na pwede maramdaman. Lalo na pag na-realize mong he’s doing fine without you. Sakit diba? LALO pa at may bago ng nagpapasaya sa kanya!!! Nakakadepress. Sa stage na’to nauuso yung pagtapos sa buhay. HALER! Yung moment na nagising ka kaninang umaga, sa ayaw mo at sa ayaw mo ibig sabihin may silbi kapa sa mundo. Dito sa stage na’to ka dapat nagpa-plano kung paano mo bubuuin ang sarili mo. Gamitin mo ang pagkakataon na ito para gawing motivation yung pain na naranasan mo. Kasi alam mo na yung mali, panahon naman para alamin mo kung paano itatama ang lahat. Maglasing ka, umiyak ka, magwala ka, gawin mo yan kung yan yung makakabawas ng sakit na dinadala mo. How hard we are to our own self every time we got hurt? Pero ganon talaga. Dadaanan at dadaanan natin ang stage na ito. At pag katapos mo, siguraduhin mong tapos na talaga at wala ng naiwan na kung ano anong anek anek na feelings. Cry and be hurt as much as you want just make sure when you’re done, you’re done. No more, no less. Matatapos ka rin sa stage na yan. Lilipas din yan.

A – Acceptance

This is it! Finally gumagana na yung utak mo! Yahoooooooo! Ito ang stage na natanggap mo ng wala na talaga. Ubos na yung sakit, ubos na yung pagmamahal, bitterness, at mga what if’s mo. Ang tanging natitira sayo ay ang katotohanan na panahon na para ibangon mo ang sarili mo. Sa stage na’to napatawad mo na siya at dapat napatawad mo na rin ang sarili mo. Ito yung masarap na stage, wala na yung bigat na dinadala mo, very light yung feelings at positive na yung ihip ng hangin. Ito ang best time to start all over again.

Time to clean up the waste. Itapon ang dapat itapon, burahin ang dapat burahin, idelete ang dapat idelete. BITTER KABA PAG NI-DELETE MO SIYA SA SOCIAL NETWORKING SITES??? HINDE! You’re just doing a favor for yourself. Besides, being friends with someone who hurt you so bad is like asking the kidnappers to keep in touch with you after they’ve set you free. Pero choice mo parin. Kung satingin mo e you can still be friends kasi 100% okay kana, sige lang. But make sure to build a wall inside you and don’t ever let anyone break it again. Tandaan, vulnerable kana sa tao na yun kahit pa sabihin mong past is past, once minahal mo ang tao at once nasaktan ka nito ng sobra, hindi na mabubura sa history yun kahit pa hindi ito naisulat sa libro. Sabi nga ng tattoo ko sa Wrist “Guard your heart” favorite bible verse ko yun.

Proverbs 4:23 “Guard your heart for everything you do flaws from it.”

So ayun. Walang umpisa na madali. PERO WORTH IT! Alam ko madali man para sakin ang isulat lahat ng nabasa nyo sa taas pero nahirapan akong isagawa. Halos tatlong taon din ako sa Bargaining. Kainis! HAHA!

Kaya nga sabi ko hanggat di ka pa 100% ready, wag muna. At kapag inumpisahan mo na be patient. Kahit .0000001% a day lang yung mabawas sa sakit progress na yun! Lagi mo tatandaan na hindi iisang araw nyo binuo yung memories nyo kaya hindi rin iisang araw ang kailangan mo para matanggap na memories nalang talaga yun. Lagi mong isipin na kaya mo kasi kaya mo.

Be with people na magpapaalala sayo na HOY NAGMU-MOVE ON KA. Yung araw araw magsasabi sayo na “KAYA MO YAN! NANDITO LANG KAMI.” You have your friends & families whom you know will always be there for you kahit gaano ka pa ka-shunga.

God will never leave you nor forsake you. He will never let you fight alone. He will send people who will help you.

TRUST GOD. If you can’t trust His plan because it is confusing just TRUST Him alone.

Always Pray. Lalo na pag yung sobrang hurting ka, sabihin mo “Lord hug me please” believe me totoong mararamdaman mong niyayakap ka nya ng mahigpit. Faith is when you were able to trust in His perfect timing. God loves us so much and sometimes He uses the deepest kind of pain for us to learn even if it is hurting Him too because He knew that you can and you will! and so YOU MUST!

Most of the things learned in a hard way are easier to remember.

Don’t be rude to yourself especially to your heart. If you were able to forgive the person who hurt you, you must forgive yourself as well for letting that person hurt you.

Ang puso marunong bumawi yan kapag pinahirapan ka nya. Isang araw isusurprise ka nalang nya na “Sorry na, eto yung kapalit nung umalis oh.” And for sure sa pagkakataon na yun nag-iisip na ang puso mo. Never lose your trust to your heart and mind. Never doubt yourself and most of all, never lose your Faith. He knows what He is doing, just cooperate with HIM. Okay?

LET GO and LET GOD be GOD. ♥

May God Bless your heart,

Chok Guerra

#letting go #letting GOD #Let go and Let God #Faith #moving on #personal #tagalog #filipino #experience #inspirational #DABDA #move on

10 notes · View notes

annadaniabella · 7 years ago

Text

Message in a tumblr #1

“Para sa mga in the middle of decision-making. Mas applicable sa mga nag-iisip ng kukuning kurso sa college. Sana makatulong ang storyang ito. Salamat.”

Sa totoo lang wala akong maisip na title, eh sakto naman na kakatapos ko lang manood ng 100 daang tula para kay Stella kaya medyo inakma ko na lang gamit ng number. Pero di ako mahilig magsulat ng tula ha at higit sa lahat magtago ng nararamdaman. Maganda yung palabas, di man sila sa huli at least new chapter with realization para sa buhay nila lalo na kay Stella (Sarap ma-spoil ano :D). Sumulat ako para sa inyo... oo ikaw sa nagbabasa nito baka sakaling makapagmulat sa gusto mo sa buhay at para di ka magaya sa akin.

Nagtapos ako ng high school na walang gustong kurso at higit sa lahat wala gustong maging propesyon paglaki ko. Hindi ko nga din alam kung bakit ako ganun, siguro sobrang naging kampante ako parati sa buhay dahil masaya lang ako sa araw-araw, di ako nagiisip kung ano mangyayari bukas kumbaga go with the flow. Di pala maganda yun dahil ang kaligayahan na iyon ay may hangganan, simula noon naging padali-dali ako kung ano na lang sabihin ng iba sige sunod lang. Di ko akalain na nasakripisyo pala doon ang pangkinabukasan na kaligayahan ko.

Noong 4th year high school kami di maiiwasan na magtanungan kung anong gusto mong kurso at saan ka mag-aaral na unibersidad, siyempre gra-graduate na kayo kailangan may alam ka na dahil bilang na ang high school days niyo. Naalala ko madalas ko sinasabi ko noon accounting, pero sa totoo niyan sinabi ko lang yun kasi wala ako masabi. Ang mga nakakarining naman na yun ang kukunin kong kurso ay funny, funnywalain... naniwala naman sila na parang ang galing ko sa math ‘di ba? Eh ni hindi ko nga maintindihan ang konsepto ng algebra, okay lang kung natatawa ka pero yun talaga ang totoo, eh bakit di ko naman magagamit yan sa araw-araw, magagamit ko ba yan pag nagsasaing ako? Hahaha.

Kaya ayun, yung mga kaklase ko noon nagsikuha na ng entrance exam sa mga iba’t ibang unibersidad at eskwelahan ako wala pa din. Di ako nakisabay kaya nakagraduate na ako ng high school wala pa din akong school na papasukan. Pero kahit ganito ako na easy go lucky inaassure ko na hindi nasasayang ang pera na pinapaaral sa akin kaya grumaduate ko na may kwintas sa leeg, anyways di na importante yun kasi di ko na nga maalala kung pang-ilan ang nakuha ko. Ending ang mga kaklase ko nagsisiatupag na sa pag proseso ng pagpasok nila sa school samantalang ako nahuhuli, nagexam after graduation pero bagsak sa dalawang sikat na unibersidad sa Pilipinas.

Nawalan ako ng gana dahil nga big deal noon kung makapasok ka sa prestihiyosong eskwelahan, di ko lang alam sa iba, ito rin ang ayaw ko sa sarili ko yung masyadong nagpapadala sa sinasabi ng iba. Naalala ko noon medyo tumigil ako sa pagkuha ng exam hanggang sa may sinuggest sa akin ang mama ko na unibersidad sa Quezon City na baka makapasa ako (Saklap - baka makapasa ako). Nadadala na kasi ako eh, alam mo yun may nakuha ako noon na mention pero parang wala akong utak pag nag eexam, di ko narerealize na naglalabas ng pera ang magulang ko para makapagexam ako. Buti na lang sa huli kong exam sa unibersidad na ito sa Quezon City nakapasa ako ang score ko ay kumikinang na AVERAGE.

AVERAGE, YES! success na sa akin yun kasi di ko talaga trip mag-exam at nakakatakot na baka dahil bagsak ako sa lahat ng mga entrance exam sa mga school na malapit sa amin eh next year na ako maka-aral. Ang lakas ng anxiety attack ‘di ba, praning kung praning. Segway ko lang, nung iniabot kasi sa amin yung exam na sasagutan may fifill-upan ka na top 3 choices mo na kurso. Dahil sa sobrang wala akong gusto na course at di ako nagiisip ng patutunguhan ko BS Psychology ang kinuha ko.

First day of school usually walang kasawaan na tell me something about yourself and why do you chose this course - eme. Yung mga iba kong kaklase ang lupet mag introduce ng sarili minsan nga akala mo nanonood ka na ng talent show tapos ang mga dahilan nila ng pagkuha ng course na ito ay may malalim na kahapon, naks. Pero habang patagal ng patagal alam kong ako na ang susunod na tatawagain, napraning ako. Kasi naman magmumukha akong ewan kung sasabihin ko na kinuha yung kurso na ito dahil first time ko lang nakita yung word at di ko ma-pronounce at higit sa lahat nakita ko sa tarpaulin.

Kasi kung ako yung nasa katayuan ng professor na nagtanong sa akin nito baka sabihin “Tama ang kursong kinuha mo dahil dadalhin na kita sa clinic” o di naman kaya “Bakit di ibang course yung nakita mo sa tarpaulin? Baka sakit ka lang sa ulo.” Oo, tama kayo negative ako mag-isip noon at takot na takot akong sumubok ng bago na macha-challenge ako. Pero siguro ito yung first time na I went out of the box. Pero alam niyo bang di yung tunay na dahilan ang sinagot ko, sinabi ko na lang na interesado ako kasi alam kong pagtatawanan ako.

Maraming maiituturo sa inyo ang college, ito talaga yung training niyo for real world but sometimes your imagination about the reality is really just in your mind. Kinatagalan natutunan kong mahalin ang kurso ko kahit may times na nada-down ako kasi di ko maintindihan yung tinuturo kasi di naman naituro sa amin sa high school noon dahil wala kaming teacher na nagtagal na magturo ng mga math and science subjects. Simula nung pumasok ako sa college, natuto ako kung paano maging positibo, kahit papaano at maniwala sa sariling kakayahan at huwag aksayahin ang lahat ng bagay na meron ka, pahalagahan mo pa ito. HIgit sa lahat pagsikapan ang mga bagay, mag-aral ng mabuti pero bukod doon hindi yung lesson na tinuturo ng professors niyo ang talagang natutunan niyo kundi ang mga experience ng mga tao sa paligid mo at ang mga taong ito ay tunay na teacher.

Sa sobrang pagmamahal ko sa kurso ko kahit di ako noon nakaaral ng science related subjects ng matagal ay naging interesado ako. Di ko alam na cool pala yung sinasabi nilang mahirap na subject dami mong maiaapply sa pang-araw araw at emergency cases. Kaya ayun naging kampante na ako na kahit mahirap yung course naisusurvive dahil may willingness kang matuto. Yes, willingness to learn and hardwork ang kailangan mo para makasurvive sa kahit anong course.

Noong fourth year na kami, Isang araw yung kaklase ko nakasalubong ako sa hallway papasok pa lang ako nung sa first class namin na sinabi niyang “Uy, running ka” at ang eng eng kong sagot dahil di ko na gets yung sinasabi niya “Ha? anong running?”. Running pala ako sa pagiging Cum Laude at indeed I graduated with an honor. Graduation came and I was so happy, I can’t believe I did this. But after graduation and finding a job, is Cum Laude enough?

When I started to find work, akala ko advantage kapag may honors di pala. Patas pala ang laban sa labas, walang sini-sino. Di nila kailangan ang academic recognitions but experience. Even though I had a struggle in finding work, after a while naging employed naman ako, under agency nga lang and minimum rate. At first I was glad to have work but as moments and days passed I realized this is not I dreamed of.

Akala ko noon kapag nakagraduate ka magiging madali ang lahat, pero imagine those people na hindi nakatapos may mas maganda pang katayuan sa iyo. Hindi ko pala gusto ang mag-HR, I wanted to be a flight attendant or anything that I can do things remotely. I really wanted to travel and have fun like you are not working. Kaya simula noon pinangako ko sa sarili ko na magpla-plano na ako at hindi ko na isaalang-alang ang kaligayahan ko dahil sa di ako nag-iisip.

Pumasok sa isip ko tuloy yung sinabi scene sa Tangled, nung inaabangan na ni Rapunzel at Flynn (Eugene) ang floating lights habang nasa bangka. Natatakot si Rapunzel dahil paano kung hindi pala yung floating lights yung pinangarap niya at paano kung yun nga ano ang gagawin niya sa susunod. Sabi naman ni Flynn “Well, that’s the good part I guess. You get to go find a new dream.” This is my favorite movie of all time dahil ang cool ng tandem nila, pero hindi ko akalain na magiging meaningful na yung scene na yun para sa akin.

From then on nag stick yung sinabi ni Flynn at pinangako ko sa sarili ko na I will enhance my talent (nahihiya ako sabihin baka kunin niyo akong vocalist eh), I want to be a flight attendant, if I fail I want to be a stock investor (in which I did just yesterday, yey!), and if di pa din I want to have a mushroom farm and after all of these di pa din I want to have a bee farm. After three work experiences, I never hesitated to reach for my dreams, mabigo man ako at least I tried and I am happy that I tried than not taking a step at all to my dreams. Kaya ikaw habang may pagkakataon, isipin mo na kung ano ang gusto mo maging sa future hindi dahil sa malaki ang sahod, maganda benefits, malaki yung company, masarap pakinggan yung job position mo but because you are happy in what you are doing. True happiness is the key to success.

#decisions #decision making #freshmen #college life #choices #true story #success #life plans #finding happiness #challengeseeker #adventure #life choices #graduation #college living #future goals #courage #happines #dream #dreamjob

0 notes

songofrobin · 7 years ago

Text

Spartan Race Ph Super Open Feb 24, 2018

“I'm like you”, he said. 'I remember everything.'

For the love of obstacle race course, ayun napa register ulit ako, kahit eto na pinakamahal na race na sinalihan ko. Well kukumpletuhin ko lang this year, then kung ganito pa din ka mediocre yung setup nila, sobrang tinipid, parang hindi worth it sa price, itutuloy ko pa din, for the sake of the trifecta.

Obstacles

Nagsimula ang race sa maalikabok na lahar na result kapag nagsabay sabay tumakbo. Sobrang Zero Visibility, lahat nmn kame naka headbuffs, pero masakit sa mata ung alikabok, medyo sentitive pa nmn mata ko, iba ang feeling parang nasa desert yun scene. Andon na un Hurdles at OverUnder na obstacles, trapik na don, taena ang dami nmin eh.

Well anyways, nabacklog na tong entry, at nawala na yung hype kong isulat hahaha.

Eto nlng mga Notable Obstacles na karemeremember ko :D

Atlast Carry - naiyak iyak ako after kong magawa ito, hindi ko sure kung parehas ng bigat nya last Timberland, pero solid, kayang kaya ko pala. Sobrang fullfilling, hindi ko na sya kinatatakutan hahahaha.

Rope Climb - easyng easy na saken to, dahil siguro mainit non at tuyo yung rope unlike Timberland na super maputik. At dahil na rin siguro nag grip training ako.

Bucket Brigade - grabe naman longest bucket brigade ang nangyari dito, lakad 30secs, pahinga 30secs. Yan ang routine ko non, tapos mabigat pa hahahaha.

Lahar race/walk (not obstacle) - eto yung nakakaubos ng kawarian, hahahah, sobrang mainit tapos open trail, na lahat na mainit pa hayyy. mga 80% yata nilakad ko yon :D, dito den ang unang atake ng pulikat ko :C.

Monkey bars - medyo out of reach yung distance nya, pero kumapit pa din ako ng matatag hahaha, kahit hindi kasi kahabaan braso ko.

Twister - yeaassss, sarap sa pakiramdam na nagawa ko ito, hinintay ko talga matapos yung mga kasabay ko bago ginawa, parang solo ko yung rig non, at pakitang gilas ako habang sila nag buburpee hahahaha (yabang).

Multi Rig (Rings) - eto yung putcha, nakasabit ako tapos inaatake ako ng pulikat sa 2 calves, pero taena natapos ko. iba yun sakit non at sarap nung na tap ko yung bell :D.

Hercules Hoist - GG pa den ako dito, hindi ko kinaya, pero dahil ayaw ko mag burpee, nakita ko si Marion, nakasama ko sa ibang obstacle race (Northface Outdoor Challenge) nag tulungan kame, since 2 tao pede mag tulungan don, pero solid padin ang bigat p0t@ena talga hahahaha.

Spear Throw - p0t@ena din to haha, eto lng nag failed ako + pulikat attack hayyy.

Problems with this race:

No marshalls for the Open Category - dahil sa kawalan ng marshalls, nakaka walang gana mag perform, kasi dami na nag fafailed sa obstacles ay hindi nag burpee.

Traffic/Congested participant - ewan ko ba, sana yun policeman pinag sama sama nalng nila sa isang wave, wala nmn silang timing chip. (not against their race pero sana inayos nung organizer mga wave).

Cheap Finisher shirt, no freebies, lootbags etc. - sa dinami dami nilang sponsor, waley man lamang pa freebies at lootbags, sobrang cheap nun shirt, 250pesos lng un ganun with print eh, wala na ung collapsible water bottle at from Heineken to SanMig Light yung beer. Kaya sinabi kong parang hindi worth it sa price.

Special Mentions: Tin, Kendra, Marion - bago kong kaibigan sa obstacle race!!! pareparehas kami ng tinitibok ng nagbabagang dugo at puso!! mga taong may gustong patunayan hahahahahahah. See you sa nununod na obstacle race course :D. Pareparehas den kame umaakyat ng bundok :D

0 notes

allaboutthecards · 7 years ago

Text

Late na para dito pero

Yay pumasa akong board exam. Hahaha. Magkekwento lang ako. Actually, nung first weeks ng review ko narealize na gusto kong mag-MS. Kasi honestly, nung mga time na ‘yun naiisip ko, “Bakit ba kailangan ng ganito? Hindi naman naghahanap karamihan ng ECE companies ng license?” tsaka “Gusto kong matuto nang legit” haha.

Tapos 3-4 months before exam pa lang, may mga nagcocountdown na kung ilang days na lang. Actually wala akong paki nun kasi parang ang layo pa. "100 days? Kaya ‘yan.” which actually translates to “Maraming araw pa ang pwedeng sayangin.” Haha.

Pero tuwing nasa class ang daming binabatong formulas sa amin. Eh alam kong hindi ako magaling magmemorize. So ito siguro ‘yung pinaka-advice na maibibigay ko sa future board exam takers: Kilalanin niyo ‘yung sarili niyo, ‘yung strengths and weaknesses niyo. Sa org pa lang natutunan ko na ‘tong lesson na ‘to, haha. Anyway, alam ko ngang weak ako sa pag-alala ng mga bagay so palagi kong iniisip kung pano ko mamememorize lahat or karamihan ng formulas--‘di nga lang formulas eh, pati conversion factors at constants.

Habang nakikinig ako ng TWICE songs sa car naisip ko, “Bakit ang effort ko basahin at imemorize lyrics mga kanta nila?” Tapos ayun, naisip ko, para masaya ako habang nag-eexam, bakit hindi ko palitan lyrics para maging formulas? Mas mamememorize ko siguro sila that way. Nung graduation weekend ako nagstart, actually. TT ‘yung una kong ginawan, pinalitan kong 33 as in constant 33 sa calcu. Haha!

Tapos preboards less than 2 months before actual boards. Math lang inaral ko for that week kasi alam kong mahina ako sa combinatorics sa ProbStat. Tapos ginawan ko na rin ng kanta ‘yung Geom nun kasi ang daming formulas nun. Kunwari chill lang ako sa harap ng iba pero sa totoo lang natatakot ako sa results kasi baka masama sa mababang percentile. 1 week after ko pa nakita pero sa awa ng Diyos okay naman. Hehe. Actually ‘yung preboards sa tingin ko pang-gauge lang sa sarili mo, eh. Ako dun ko nakita kung saang subjects ‘yung wala pa akong masyadong alam at ‘yung mga kailangang i-brush up pa.

Ilang weeks before preboards ata ‘yun, nagsimula na kami sa EST topics, eh ‘yun ‘yung ‘di gamay na part ng UP, well when it comes to antennas, transmission lines, fiber optics. Tapos ‘di rin ako nakikinig sa 141 namin nun haha so sa DigiComm mahina rin ako. Dun ako nagsimulang magpanic kasi may libro silang nirerecommend, pero sobrang haba, hindi ko alam kung kaya pa ng oras. Tapos sabi ni Sir Rico manghingi raw ako ng 3 or 4 weeks sa profs ko para ‘di pumasok at magreview. Pumayag naman sila na 3 weeks before boards so thankful ako para dun.

Sa week 1 of 3 weeks na ‘yun, ‘yun siguro ‘yung pinaka-intense na pag-aaral ko. 'Yung tipong pagkagising ko magbabasa agad ako for EST, kahit habang kumakain, tapos ‘yung break ko lang for the day ay pag matutulog na. Basa ako nang basa nun, pero hindi na ‘yung book na sinuggest sa’min nung una. Less detailed pero marami pa ring information. Isang gabi may mga pinanood akong videos to release stress. Feeling ko nababaliw na ako nun. Kailangan maaga akong gumising para magkaron ng magandang spot sa Bo’s Magin or Diligence Cafe sa Katip. Tapos aral, aral, aral.

Week 2, ganun pa rin, lumalabas para mag-aral. Hindi na ako nagfFB or Twitter kasi may mga nagppost about boards na mga kabatch ko eh ayokong nakakakita ng ganun. Tapos nung weekend na ‘yun, sa review, chinat ako ng isa kong friend na fan din ng TWICE, kasi first fan meeting event nila that night. Siyempre may live updates. While ako nasa review, and sobrang lungkot ko talaga nun kasi nauubusan na ako ng motivation para mag-aral. So chinat ko mama ko, sabi ko bilhan niya ako ng TWICE merch pag pumasa ako. Haha! Umoo naman siya, so sumaya ako that night.

Week 3, ito na ‘yung mismong week ng boards. May review pa nga kami nun, eh. Nawindang ‘yung sched na sinet ko para sa sarili ko. Pero oh well, kailangang kunin lahat ng binibigay nila dahil crucial na. At dahil gumawa ako ng mga kanta, ‘yun na lang pinapakinggan ko the whole week para lagi kong maiisip/maaalala.

Board exam weekend, naghotel kami ng family ko kasi sasamahan nila ako sa exam. Haha supportive. Medyo maaga akong natulog nung Friday night, pero sobrang aga ko ring nagising, as in 3 hours lang ata tulog ko. ‘Di na ako makatulog eh. So nagbasa na lang ako. Nung sumunod na araw naman 1-2 hours na lang tulog ko. So before ‘yung last exam for that day, nung lunch time, natulog na lang ako. Ang sakit ng ulo ko eh. Haha. Tapos nagpa-massage ako after ng lahat. XD

The week after. Kailangan ko nang bumalik sa EEE haha. Sabi nila Wednesday daw last year lumabas ‘yung results, so nag-airplane mode ako Wednesday night at hindi nagpakita sa mga tao. Pero wala pa rin. So sa isip isip ko, “Thursday na, siguro naman lalabas na ‘to.” Although nagpakita na ako sa mga tao dahil marami pa akong HW na kailangang gawin haha. Pero akalain niyo ‘yun, wala pa rin???

The next day, wala na, nawala na ‘yung thrill, ‘yung kaba--para bang, “Ilabas niyo na lang results wala na akong paki kung pass or fail basta matahimik na ‘ko” haha. Tapos, that night, habang gumagawa ng homework, sabi ni Sir Rico, “Ayan na! Ito na, totoo na talaga.” Dapat lalabas pa ako nun para magmuni-muni kaso inannounce na niya na okay na, pasado na. Haha! Sayang ‘yung moment. Chos!

Ayun, tapos na ang aking napakahabang kwento. Haha. Kung binasa niyo ‘to, sabihan niyo ako kung gusto niyo ng kopya nung mga kanta. Catchy sila. HAHA. 9 total songs. =)) Tsaka binebenta ko mga libro and notes ko hehe. Just tell me. :D

#personal

0 notes

rarestnicole · 7 years ago

Text

Storiesss~ (II)

Here's another nakaka-guilty story from me. Another failed love life-sana. Haha.

•Grade 10

-I have 4 best friends way back in Grade 10 namely, Maureen Louie or Apple, Cherilyn or Che Che, Ma. Floridemcy Jarene (😂) or simply Jarene, and Zyra Joy or Joy Joy. Si Apple at Jarene, magpinsan sila, yeah. Si Apple naman, super close sa isa sa mga pinsan pa nila na lalaki, si Kuya Ward, Edward. So si Apple, gamit gamit niya ang expressions ni Kuya Ward at mga kwento niya, si Kuya Ward ang laman. So na-curious ako. Ang cute pa ng expressions ni Kuya Ward. Sabi ko, 'cool siya'. Tapos bigla na lang ako nagka-crush. Hahaha. Matangkad, matangos ang ilong, medyo singkit and... mas matanda sa akin. Nye. 7 years yata ang age gap namin or less, I forgot, I'm sorry. So ayun, nalaman niya dahil inasar ako ng inasar ng dalawang bruha kasama ang Tito nila. Huhuhu. Tatlo silang supportive masyado. HAHA. So ayun, something got bigger, nagkaroon kami ng communication, understanding and bondings thru chat kahit within the town lang ang mga bahay. Haha. Inaabot kami ng alas tres, kaloka! Naalala ko pa nung Moving Up namin, nag-sleep over kami magbabarkada. Ka-chat ko naman siya hanggang madaling araw. Kaloka. Tapos lagi lagi na kami magka-chat pero nag-iilangan sa personal. Nyay. Haha. Tapos batuhan ng infos and such. Getting to know shits. Hahahaha. Yeah, MU pa kami. Pak! 😂 Pero hindi kami nagkikita na nagse-set kami ng oras? No. Chat lang. Ngitian lang sa personal, ew ang pabebe lang. Hahaha. Asaran every where sa Facebook, ang ibang comment boxes ko, convo rin namin ang laman at pati si Marlou napag-uusapan namin. Sharing ng songs, fave bands and anu-ano pa. As in, medyo maraming nangyari na usapan. And then my vacation started. Papunta akong Manila at nakasabay ko si Clyde Guro, taga-San Andres na gay na crush na crush ko since 2015 kasi gwapo at matangkad at maputi at matangos ang ilong. Eh, crush ko nga si Clyde so nakausap namin siya sa barko. Kasabay ko rin kasi si Jarene at ang ate ni Apple na si Loren so alam nila, at kinwento nila kay Kuya Ward. Kasi noong time na 'yon, takot na ako sa kanya ng konti, sa feelings niya for me. He confessed that he got jealous kay Clyde and that crept the shit out of me. Hindi na ako nagre-reply sa kanya, minsan na lang. Lalo na at nagbabakasyon ako sa mga Roque, my happy place. Hanggang sa hindi na ako nakikipag-usap. Six days lang ako sa Manila at uwi na agad ng Sta. Fe but I never told anyone. Ayaw ko na malaman nila. Until nakita ako ni Apple one day, and I can't ignore her tapos may pasalubong ako eh. So nag-catch up kami, kwentuhan and stuffs. Hanggang sa umabot nga kami kay Kuya Ward. I said that I was scared sa feelings niya. I'm not ready and I don't want the jealousy thingy. Huhu. Sorry. He still messaged me tho. Sabi niya sorry if he felt that way. Pero wala na eh, I don't like him anymore. I felt really bad. I got scared. Ayaw ko na siya makita kasi ang sama ko, pinaasa ko siya. And then d-in-iscourage na ako nina Apple at Jarene, telling me who he really is. But without those revelations, buo na ang desisyon ko, I don't like him. I'm sorry. Tapos sabi daw niya kina Apple na iba daw talaga ako eh. Huhu. I honestly don't know what made me different and ganun ka-special sa kanya. I'm always sorry for my mistake. Huhu. And I know, 'haba ng hair ko' moment na 'yon pero I'm really feeling bad whenever ganun. Kapag nagkikita naman kami, ngumingiti agad siya, so I think okay kami, and kinakausap niya ako. Haha. Nag-chat nga siya sa akin this month lang. Nakita raw niya na online ako so nag-chat siya. Napadaan lang daw siya. Yeah, I know naman kaya nag-replu ako pero hindi agad-agad. Haha. At, may 'something' sila ni Karla. At kinikilig ako sa kanila kasi bagay sila. And happy ako for him kasi he found someone who won't leave hin hanging. Yuyuyu. Sorry talaga.

0 notes

specialsum1 · 7 years ago

Text

BAP: Balik Alindog Program

Kahapon, napilitan akong lumabas ng lungga dahil kinukulit na ‘ko ng lahat ng member ng family about sa AF ng jowa ng kapatid ko sa univ na I’m currently in. So, yun na nga, gabi pa lang before yesterday. Tigaready ko na su sadiri ko na dapat maaga akong gumising, maging productive ganyan, etc.

Pero guess what? Tanghali na nagising ang jowa nyo. Haha. Pero di ko rin maintindihan sarili ko kung bakit dinama ko pa ang pagpapaganda that day. Kaloka talaga. Late na nga, may gana pang magpaganda. When I say ‘pagpapaganda’, I mean, #ootd and light makeup.

Gandang moisturizer, baby powder, kilay at lip balm lang ang jowa nyong itey ‘coz... di pa ako pro sa makeup. Haha. Saka I love just how God made me. If I’d wear makeup, it’s just to enhance what God gave me.

Pero bumawi naman me sa outfit. Sabi nga ng mga nakakita sa’kin that day na classmates, #ootd daw aketch. Haha. Bale, light pink or peach na trousers and orange turtleneck top and white casual shoes lang. Pero mej fit sa’kin kaya nanibago talaga mga tao sa paligid ko. Sanay kasi silang nakajeans and maluwag na t-shirt, rubber shoes lang ako.

I really don’t know what’s with me that day.

Umuulan pala that day. As in, rain dahil may bagyo daw pala. (Lakas ng trip kong pumorma sa ganung weather. Klk)

Since, second time ko na magpapasa ng AF, alam ko na sunod-sunod na gagawin unlike nung una (pagpass nung AF ni Schieriff). Nakakaloka naman kasing magjowa yan. Di sana ako mahahassle and sila rin, if sabay ko na lang na pinasa. Eh ang kaso, nag-LQ tapos gets nyo na siguro yun so ako sumusunod lang of what I’m being told. Pero nkklk. After ilang weeks lang, nagkabati at nagkabalikan rin. Hays. Di naman sa bitter ako pero hassle lang talaga kasi. Sana nag-away sila after kong mapasa forms nila. -_-

So, back to the story. After preparing, pumunta na agad ako sa white building para magbayad then sa admin’s office. Yes, mga mumsh. Sumugod ako sa ulan suot ang ootd ko. Haha. Katamad naman kasi magpalit and sayang. Labahan na naman. Di pa nga nauubos labahan ko. Haha

You can just imagine me as basang sisiw.

Eto kasing jowa nyo, di lang baliw, super baliw. Nilakad ba naman from white house to AO! Sobrang kuripot lang. Haha

Pero. Pero.. malapit na rin naman kasi. :D

Naka-ootd, naglalakad sa gilid ng kalsada. Buti na lang may lahing ninja kaya nakaiwas sa matitinding splash ng tubig dahil sa mga rumaragasang sasakyan especially sa mga jeep. Haynako, muntik na talaga yun.

Nagsuot pala ako ng ID para di masyadong mapagkamalang senior high or worse-- high school stude.

Tiklop ng payong. Lagay sa gilid then pasok sa AO. Diretso sa may window 3. Upo sa may dulong chair. Napansing maraming nakapilang mga SHS. Umupo muna aketch, mga mumsh kasi mej nakakapagod and di pa ako naglulunch that time. Mga past 12 to 1pm na ata yun. Tapos naalala ko na may kulang nga pala sa form ni Faye. Wala syang nilagay na 2nd choice. (eh kasalanan naman rin kasi ng school or guidance counselor sa HS nila, di updated yung form. psh)

So I tried to contact whoever na pwede pero wala nga pala akong load. Kainis. So smart alert lang ako umaasa pero wala pa rin. Tanga ko rin kasi, di ko pa tinanong beforehand.

Nung kumalam na sikmura ko, tinanong ko yung 2 babaeng malapit sa’kin if pinasa na nila forms nila sa W3. And sabi naman nila, oo na daw. (As in “oo” ang sabi nila, mga mumsh. Mga walang galang na talaga kabataan ngayon. Hm. Pero baka akala nila, kasing edad nila ako kaya ganun. But still, magalang ako sa strangers kasi alam ko yung feeling na laging napagkakamalang high school stude) *cries*

“Napa-check mo na?” tanong nila nung magpapass na sana ako. And sabi ko, hindi pa. Nkklk. Kailangan pa pala ipacheck dun sa may lounge. Eh last time naman, diretso na ‘ko sa w3. Mahirap talaga pag malapit na sa deadline nagsusubmit. “Ipapacheck muna dun,” sabi pa ni bebe gurl.

So balik ako sa may lounge. And may nagsusubmit pa so upo muna ako. Matanda, machika, so alam nyo na. Then, may next pa palang nauna sa’kin, si ate gurl na di friendly. Nagsmile kasi ako sa kanya pero ayaw ata akong friend ng lola nyo so okay. Pinabayaan ko na lang then napansin ko, napag-utusan lang rin ata sya kasi lalaki yung nasa extra 2x2 pic na nakastaple sa test permit. Kaya pala familiar fezz ni ate gurl. Baka nakikita-kita ko na rin sya sa campus.

Lumipat ako ng upuan, dun sa first row kasi para ako na susunod kay ate gurl. Tapos may biglang umupo sa may far left side. Sa may bandang gitna kasi ako umupo. (pa-badass lang? Lol) Tapos nilapag ko rin bag ko sa isa pang upuan. Haha. Pero nung mapansin kong may kasama pala yung batang lalaki, nilipat ko sa kabilang side ko yung bag ko kasi mukhang nahiya si kuya sa’kin eh. Sa likod na lang ng kasama nya umupo. Bale second row na.

Akala ko, di nya mapapansin effort ko kaya keber pero nagulat na lang ako nung katabi ko na sya. Okay. Then, kinausap na ‘ko. Sa isip-isip ko nun, “hala ka, Sam, ba’t mo nilandi ang batang ‘to? Pedo! Pedo!”. Pero okay na rin naman talaga ako sa mas bata sa’kin. (Look at what Temp of Love and Shokugeki No Souma did to me. *le cries*)

“Taga-saan ka po, ate?” Uy, may pag-ate sya. Shookt aketch. Nilingon ko sya and answered.

“(sa province ni mama tho di ko na ginagamit as permanent address)”

“(binanggit nya pa uli province ni ma)? Layo po ah.” tumango na lang ako.

“Dito rin po pala nag-eenrol mga taga-*toooot*?” sabi pa nya.

“Ilang oras po byahe galing sa inyo?” tanong pa nya.

“Mga 5 hours.” sabi ko.

“Taga-san kayo?” tanong ko naman.

“Dito lang sa (insert province where I currently live)” sagot nya.

“Ah. (insert city where the school is)?”

“Hindi. Sa Polan***.” sabi nya and I just nodded.

Then, turn ko na. Pinacheck ko na yung form and napansin nga na walang 2nd choice. So ako, nagmagaling na lang dahil gutom na rin ako. Nilagay ko yung newest offer available. Bahala man sya. Better than nothing, di ba?

Tapos okay na. Punta na ‘ko uli sa w3. Mabilis naman naging transaction. Pero dahil shookt pa rin ako sa sched ni Faye. Medyo nagstay pa ‘ko ng ilang minutes. Tapos biglang ayan na naman yung isang batang lalaki. Nginitian ko na lang. Tinanong nya kung dun daw w3. (Duh. May label talaga, bruh. Pero dahil mabait ako, tinuro ko na lang.)

Nakakaloka. Nacrushan ata ako nung bata. Incoming freshman pa lang sya while 4th year na me. Gragraduate na sa 2019. Pero, come to think of it, if my math is right. Two years lang naman pala gap namin. Haha

Then umalis na ‘ko. Di na ‘ko masyadong nagpacute pa sa bata.

Puntang 7-Eleven. Bili ng hotdog sandwich but no drinks coz mahal. Kalurks. Diretso na lang sa bhouse kasi may water naman dun and sobrang lakas pa rin talaga ng ulan para tumambay sa kung saan.

Bhouse. Kain. Chat sa friends kung nasa school ba sila coz wala talaga sana akong balak pumunta ng school but kailangan daw. Pero sa sobrang tagal nila magreply, halos mapuno na phone ko kakaselfie and picture kay Drew. Haha

Then, nagreply din si Tope. Andun daw sila tapos required daw talaga pumunta. May attendance. So dali-dali akong pumunta sa CEng. Tinitest nga nila yung steam boiler. Naglinis na lang ako para may maitulong.

Talked to Camille. Pareho pala kaming di na nakakapag-attend sa CCC. :/

Inasar nila akong “Dora” because of my getup that day. Kebs.

Kantahan. Copy ng series/movies, etc. May katangahan pala kami kaya fail su boiler. “Lodi” version ni Shandra. (Lloydy daw. Haha)

Petmalu. ECNALUBMA! EEW! EEW! EEW!

Then ginutom kaya nagdecide mag-eebilloJ. (credits to Ray. Pinag-isipan nya pa daw talaga reverse ng Jobee) xD Chika with Ray sa daan.

Nagwithdraw muna saglit si France. Jaywalking. Matagal-tagal na pag-aabang ng jeep. Nasama na rin si Patty. Muntikan na maghiwa-hiwalay. Pero sama-sama rin sa jeep in the end. Nagkaissue pa. Kasalanan ko. Huhu. But I really thought A really knew. May paechos pang may aaminin daw ako sa kanya. “The feeling is not mutual.” Actually, it’s mutual, Di ko rin sya bet. Feeling ko nga he’s kinda gay eh. Psh.

Jollibee---

Super meal. (Thanks sa P25 co Tope) Spicy chicken. Yum.

Nahulog na lumpia. Sumunod si Pando. Malamang dahil kay Patty. <3

Chika. Tawanan. re: having kids, parenting, school, classmate, **, etc

France and Vargs?

“Ate, pa-fit po.” (Green joke)

Lipat sa Ayala---

Epic na tempered glass ni Tope. (P300. Ang mahal! Hays. Si Tope talaga. Distracted kasi. Tsk)

Hanap ng earphones na gusto ni Aidan but wala rin sa huli.

Hugots otw.

Pando: Ano bang gusto mo? Aidan: Sya.

Mahirap talaga hanapin, di ba?

Goodbye, Aidan. Round 2

Pagpapantasya kay Maureen sa For Me. Long sleeves.

Timezone---

Nagconcert kami ni Patty sa Piano Blocks. (Luv Letter)

Uwian. Muntik pa mag-Lava buti na lang sobrang aga pa for that. Haha

Jeep---

Tope, Patty and me.

---End of Wednesday (18.10.17)---

Then today, (19.10.17)

Late na naman nagising coz late na natulog. Hihi. Maglalaba sana but maulan so yeah. Tinamad na rin pumunta ng school for clearance. Tambay lang sa bhouse. Same old routine. Then, naobliga pumunta sa bahay.

Chikahan and kulitan with sistahs. Minimeasure ni Ainah wrist ko. Haha. Amazed pa din sya. Ako rin naman, di ko alam kung bakit halos buto na lang sa bandang wrist ko eh may fats naman ako sa arms and chubby rin talaga ako.

re: makeup, school, exams, anyare nung binisita ni Ainah at papa si Lola Enza

Me: Namayat daw ako.

Lay: Oo nga. Yaa

M: (shows my protruding collarbone)

L: Ya. Naks. May pa-collarbone si ateng. Ikaw na!

That’s it for now. Kakapagod magtype. Haha. Totally forgot how blogging felt like. Good to be back. :)

To be continued...

#storya #kras #pd #diary

0 notes