#mapuri

[444namesplus]

Afylrontbolg Agrowamo Agrowamojude Ajyonzuty Alonky Alronta Altaz Alykan Amowo Andolua Aogront Arodwy Awua Baldront Bamano Bambonapyojw Biduon Bieonk Binunk Biqu Biyl Biypra Blafutynjy Bodylzan Boncun Bonswuwio Bonzwu Bormpoe Bormtory Bozotyno Brona Buddzpilkw Bunkruonk Bunkti Bunktunkzwon Bunkwi Bunkxuonk Buswai Bwaynux Bwurotyrbwuo Byaluo Bymplagybunyz Bynkrou Bynkswai Bynnzerfonuo Byolront Caruyd Cilank Cojgzan Cojgzanfurry Cueion Cuicuonk Cuiqion Cuma Cuncuonk Cunjwonk Cunjwynk Cunkcuonk Cunkkonkzwon Cunkmyn Cunkswai Cunktyswyn Cunkwank Cunkxu Cunkzwo Cunon Cunswai Cunswank Cununk Cunwio Cunxu Cunzwu Cuoasia Cuoaswai Cuoawy Cuoeikion Cuomizu Cuon Cuonai Cuoneonk Cuonkeai Cuonkeun Cuonkmyn Cuonkzwon Cuonty Cuoxunk Curun Cuxu Cuyeonk Cuyxui Cuyzwai Cuzwai Cylzyejude Dabygo Dallonjy Dankcuonk Dankjwion Dankjwynk Danklyn Dankrunk Dankruoa Dankwio Dankxuonk Dankzwu Daryta Deryl Dijzan Dilbon Dimxig Dimyn Dirzo Doanon Dojwynk Dombo Donkzwon Dorrowozzyy Doueion Doujonk Douon Douswai Douxunk Douzwon Duoncun Duonjwonk Duonmyn Duonzwiu Duymynkion Duyru Duyrunk Duyvo Dwalndan Dymby Dymyjiro Dynkjwank Dynkswai Dynnyzzyy Dyxoz Eangylzoropomo Eankcu Eankgonk Eankjwynk Eankon Eankswai Eieoa Eijwynk Eimyn Einjwynk Einvi Eionbunk Eioncuonk Eirun Eiswai Eixu Eiyeonk Eiyqunk Eizwi Eogyzwu Eoncu Eondou Eonjwynk Eonkcuonk Eonkjwin Eonkqion Eonkswai Eonkswank Eonon Eonzwu Eoon Eueonk Euhi Eujwin Eujwonk Eujwynk Eumo Eunjwion Eunkdon Eunkgai Eunkjwynk Eunkty Eununk Eupun Euswai Euswynk Euti Euxunk

Fonjaifyl Forryca Fujdalfurry Fulkunuo Fulkunuopyojw Fuzdo Fylmand Gagtoro Galro Giedin Ginei Ginmunk Ginzwon Gnaxfurry Golomoe Gonktunk Gonzoz Gonzozjude Goubunk Goueion Gouru Gouvynk Gozwkol Gurryyn Gwalkoz Gynd Gyndijge Haatplutky Heamunkogzi Hicuoqi Hieuzwon Hihyu Hijwion Hijwonk Hikonk Hion Hiswai Hiswank Hiswuzwon Hitoruonjwu Hiwi Hiwon Hiwou Hixiy Hixu Hizi Hodylpile Hollyn Honeion Honnunk Hovonktuon Hozwunkdan Hujwudo Hujwudvorrz Hunzdanzorym Hurmunkdan Huzjanzun Hynjwonk Hynrunk Hynswai Hyunon Hyuvonk Hyuwiu Hyuwou Hyuwouhyu Hyzdbormpyojw Hyzdcalton Hyzdforryejude Hyzdfulkunuo Hyzdmunzdyl Idow Ironqop Ironwad Jalano Jalbizjwluzdu Janjalt Jannyjdujid Jaralota Jarimpiz Jarimpuo Jarrykyzdoduan Jazdomyzo Jobyjalor Jole Jollarrdan Jolrzpot Jomplutky Jonkswai Joruvalnuo Jrafuz Jrolgzfurry Jryfyront Jryolhodyl Junjunnodu Juxu Jwankqunk Jwanksia Jwankswai Jwirofuzdo Jwiswai Jwixuank Jwoaeonk Jwoaswai Jwoawi Jwoddonaako Jwolraddy Jwolryzdan Jwomta Jwonkcu Jwonkeu Jwonkjwin Jwonkky Jwonknunk Jwonkry Jwonkswai Jwonkswu Jwonkty Jwonkzwi Jwonkzwo Jwontryl Jwujoka Jwupu Jwuswai Jwuvynk Jwuzwiu Jwynkti Jwynkty Jwynswai Jwyzobyogy Jyndynnuor Jynxu

Kankeu Kankqunkjwynk Kankswirunk Karmit Kicuoa Kieion Kionkeion Kionkon Kionkswai Kionkwon Kionkzwiu Kiubunk Kiueonk Kiukonk Kiurun Kiuxu Kiuziu Klontblouluy Klontlobutz Klyynpoe Klyynzpala Klyzwom Koabunk Koaeai Koamu Koaon Koapyutuon Koaswai Kolront Konswai Kouswai Kryntory Kurpyld Kyalkuo Kycui Kynwy Laintlajg Lajgvalt Lankjwynk Likoa Liswai Liucun Liujwonk Liuon Liuru Lizwon Lonjwajijomanko Loryukw Lufylzuty Lujwmant Lujwoltzan Luorda Luswoa Lwaty Lyna Lynqui Lynwiou Mandkamyle Mandono Mapury Milluydo Milvlyyzpala Mirunk Mitoncuonk Mjgunnye Mjorryn Moamunk Mojan Mojoi Mojwynk Moleront Monjwyzdyl Monk Monswairu Moonzwon Motuzan Mouny Mozzojwizyddz Mujwukon Munkkionk Munnyobaruz Munnyzado Muomu Muomukoltynz Muoneonk Muonswi Murhoigyy Muria Mury Mutront Muzwon Muzzailu Muzzuzzubbu Mymbwuz Mynksu Mynkswai Myuswai Myuwygai Myuxuon Myuzwon Myzo Myzqiudy Naldwjolaruno Naldwjwolryzdan Naldwrozfykoz Naldwtogado Nalhorg Nalmon Nalvarg Neunkjwu Nobylfurry Nonbunk Noncunk Nondank Noneonk Nonjwank Nonjwonk Nonkank Nonnunk Nonon Nonswynk Nonxuank Nozwfurry Nunkkia Nunkon Nunkpa Nunkty Nyfoto Nyhalryonz Nyhbaldnyhz Nyhcylzye Nyhealg Nyhmyxuja Nyhwombzwuly Nyplozgo Nyucuonk Nywy

Odrondo Odwynz Oglan Oikizdo Oilalo Oizdun Oldix Olfoto Olgonzoz Olor Olusano Olxon Omolurra Onduajw Oneonk Ongonk Onjwaloky Onkia Onnolpal Onnunk Onowyum Onqui Onqunk Onri Ontank Onto Onzwin Onzwon Opuryny Ordoe Orozgo Orozwongai Orpiqiylqiy Orryndahn Oryxontluo Padai Pairtyl Pary Paswai Pauzy Pazdan Pilpong Pivvora Plagynollah Plahnzfurry Plutkybald Poacu Poadai Poatunk Poazwon Podanlaiky Poeonnil Pogylzvuyrt Polgom Pordumaly Poswai Poswank Poueun Poujwynk Pouzwon Pouzy Pucuy Punswai Purrunkz Pylgyrye Pynkpi Pynxu Pyoimand Pyrryfiy Pyubuoa Pyucunk Pyudin Pyununk Pyuon Pyurui Pyuswyn Pyuwou Qicunk Qionswai Qiswai Qivi Quankrou Quankwou Qudouwy Quneonk Qunkdankxuo Qunkeion Qunkeonk Qunkswai Qunkswyn Qunktoa Qunswai Qunwionktoa Quoncuonk Quonon Ququwol Qutank Quxuo Rahyrr Raitu Raiuzuono Rankcunk Rankeon Rankgai Ranknon Rankpyojw Rankqion Rankwou Razonkyryz Riaeonk Riatunk Riawy Rijwynk Rion Rippajg Riswai Rivynk Rixu Rizwiu Rizwon Roawygai Rogyhaat Rogyront Rolyta Ronjozdyl Ronkswank Ronkvonk Ronswai Ronxu Ronzunk Roueonk Rouhi Roupun Rouswai Rouxu Rovoeyddy Rozfykoz Rozjlijyz Rucuonk Ruddrylajg Rueonk Ruibonzwiu Ruieonk Ruiswai Rujwion Runcuonk Runeu Runjarn Runjonk Runkeion Runkhi Runkpoa Runkwou Runon Runqunk Runswai Runvyn Runwou Runxuo Runxuonk Ruoaeion Ruoaeonk Ruoajwynk Ruoncuonk Ruoneinkonk Ruoneion Ruonswai Rurunk Ruzwiu Rwozo Rybunk Ryhuzfurry Ryjwonk Rynkzwiucuonk Ryrunk Ryueonk Ryuswai Ryxunkdan Ryzwon Rüruonk Rüto

Saijwynk Sineu Sinwio Soaeonk Soaswionk Sueonk Sukank Supa Suxunk Swaigai Swaizwon Swankhyu Swankxuonk Swankzwon Swiaswai Swicu Swijwynk Swimotuon Swionkwy Swiswai Swiwou Swoadank Swoaeion Swoaqunk Swoatank Swoncuonk Swonkbunk Swonkcuocuy Swonkcuogai Swonkcuokonk Swonkey Swonkqui Swonkswai Swonkzwi Sworondin Swucuonk Swujwynk Swyncuonk Swynkswai Tahnye Tankdou Tankeonk Tankeunk Tankkion Tankkonk Tanknunk Tankvonk Tankxunk Ticuonkeon Tiein Tigai Tilwom Tinwio Tinwionk Todank Toeank Toedan Toey Tofynbald Toncuonkgai Toneonk Tonkeonk Tonswai Tontank Toon Toqunk Torroz Toru Toruon Toswai Toxuon Tozwuquoa Tunkswai Tunkxu Tuoapunkzwon Tuwio Tydlaud Tyeonk Tynfyl Tynkdo Tynkswai Tynkvynk Tyroholy Tyrunkwo Tyswai Tywiu Tyxunk Uaho Ulfunk Ulfuny Unkryhaat Untuono Untuonobaruz Untybyntynjy Urrunauz Utowa Valdhaldw Valdhoeny Valdjarrunz Valdroityltory Vazwon Vicun Viei Vieion Vieonk Vigonk Vion Viqion Viqunk Virryldan Viswai Vitunk Vixun Vizwin Vluzja Vlymand Vlyzna Volka Vonkjwynkkonk Voulvuyrt Vraluto Vyneonk Vynkjwynk Vynkswyn Vynkwio Vyujwynk Wadon Waimo Waizdan Wanariri Wankcuonk Wankgank Wankwi Warrehaat Warunkar Wawwad Wiaswai Wincuonk Windunkdanpyojw Windzfurry Winjwin Wioeun Wioeunk Wionkkonk Wionkwio Wionkzwon Wionkzwu Wioswai Wiotuon Wioueun Wiounon Wiouon Wioupyu Wiouwio Wirinpiul Wiritoa Wirun Wiswai Wiuswai Wiuxuon Wohouu Wolpun Wombdan Womu Wonjwion Wonjwynk Wonkswai Wonswank Wonton Woueonk Wougai Woujwynk Woumyn Woununk Wourin Wourun Woutank Wurrzpala Wycun Wycuon Wyeion Wyjwu Wykonk Wynkeonk Wynkzwiu Wyntylzan Wypu Wyrank Wysia Wyswai Wysy Wyuwy Wyvyu Wyzwon Xijwonk Xionhyu Xionjwynk Xiswai Xujwonk Xuncu Xundou Xunei Xuneonk Xuneu Xunkbunk Xunkdou Xunkeonk Xunkeu Xunkjwynk Xunknunk Xunkwio Xunkzwon Xunmu Xunmun Xunry Xunswai Xunswynk Xununk Xunwouruon Xunxuonk Xuoaeu Xuoakon Xuomyn Xuon Xuondoa Xuoneonk Xuonkdon Xuonkeonk Xuonkjwynk Xuonkvon Xuonkxuonk Xuonnunk Xurunwad Yfonzfurry Yfylydd Yikyny Ylkin Ylynwad Ymyuzwon Ynbunk Ynzwu Yrgklafy Yrkun Yrmandy Yswai Ytuzan Zaidwjolaruno Zaidwpynt Zaidwtogado Zankeion Zanksu Zblunkvuyrt Zdajgdan Zdomvalt Zelojizy Zijwynk Zilbluzy Zinnefory Ziquon Ziswai Ziununk Ziuswai Ziuvynwy Ziuwio Ziuxu Zjaddztory Zojlomynda Zondojrolo Zondojroludo Zondolazo Zondomoluo Zondoono Zoneo Zonmodya Zonmunk Zonmynxuo Zonondanua Zontezblunkz Zontuyka Zonvlonjuzja Zonwy Zonzwo Zordrogyjude Zorunoz Zorym Zoundboir Zuaixvorrz Zubunk Zumoa Zumuforrye Zuwiu Zwaikionk Zwiaswai Zwionkeozwon Zwionkruoa Zwionkwy Zwiron Zwoaeonk Zwoahi Zwoakion Zwoaxunk Zwoazwon Zwondai Zwonhyu Zwonkloa Zwonkluro Zwonkqui Zwonkria Zwonkswu Zwonkwou Zwonnon Zwowy Zwucuoswionk Zwueon Zwukodzy Zwusiuzwon Zwuvonk Zwuwysu Zwuzwai Zwuzwu Zwyneonk Zwynkswai Zwynswai Zwynswyn Zyoddry

[i-should-change-my-name]

meron akong kinakainisan. babae sya. at ang swerte nya. baka kaya ako naiinis kasi naiinggit ako sa kanya. ayoko ng nararamdaman ko. tuwing nakikita ko ang mga post nya sa mga social media, una kong mararamdaman ay pagka-irita. hanggang sa mainis na rin ako sa sarili ko kasi ayoko nga ng nararamdaman ko.

kapag nakikita ko naman sya sa personal, di ako makatingin ng diretso sa mata nya kasi nahihiya ako sa nga naiisip ko kapag wala sya sa harap ko.

sana dumating yung araw na mapuri ko sya nang totoo sa mga nakamit nya. sana din makasama ko sya sa kasiyahan na walang pagdadalawang isip. sana din makawala na ko sa ganitong kaisipan. sana maging masaya ako para sa sarili ko.

[chemicalocean2]

Buong buhay ko, biktima ako ng “Maganda ka nga, ang taba mo naman”.

You can’t even imagine kung ilang beses na akong nasabihan ng ganyan. Magulang ko nga sinasabihan ako ng ganong salita, yung iba pa kaya. Suki ako sa mga tiyahin ko, alam nyo, yung mga titas na puro pula lang sa mga pamangkin, pero baho ng sariling anak di nila nakikita. Dumating nga ako sa puntong di na umaattend ng family gathering kase oras ng kainan sinasabihan ako lagi ng “Wag kanang kumain nyan, lalo ka lang tataba”.

 Mataba naman sadya ako, simula bata palang, malaki katawan ko. I love to eat, I eat everything, wala akong arte sa pagkain, lahat ng gulay at prutas kinakain ko, isda, karne, wala akong pinipili. I really love food.

Nung teenager ako, doon ako nadepress kase nga ba’t yung iba ang ganda ng katawan, bakit ako malaki hita ko, may tyan, malaki braso ko. Ba’t ako lang ang sinasabihan na masama ang katawan, dahil ba mataba ako? I started starving myself, pag may kinakain ako na feel ko ang bigat, sinusuka ko din kaagad. Hindi na ako lumalabas ng bahay kase feel ko ang pangit ng mga suot ko, kita taba, kita bilbil. I hated my body, I hated myself, gusto ko mapuri din ako ng iba. I was so insecure ang uncomfortable with my body. Ilang taon tumagal ang ganyang mindset ko. Very toxic. 

But you know what. At the age of 24, hindi nabawasan ang timbang ko since nung teenager pa ako and I feel so sexy rn with my curves na kayang kaya kong mag two piece sa dagat. Kaya kong mag dress nang maigsi, kaya kong mag shorts, kaya kong mag spaghetti. And who cares kung may pupula man sakin. I’m not doing anything wrong to you. Hindi katawan ko ang nag bago, hindi rin ang sinasabi ng iba ang nag bago. Mindset ko ang nag bago. I eat everything I want, always with moderation syempre. I feel comfortable with myself, I love myself, I love my body. I thank myself kase nakaya kong ibahin ang isip ko. Biggest flex ko talaga ang katawan ko ngayon, hahaha! I’m happy with myself na tinatawanan ko nalang yung mga pulaera kong tita pag naiinggit sila at nakikita nila akong masaya pag naka two piece :)))))

[hazelanntambis]

HULING ARTIKULO | Proseso ng Pagkatuto

Sa semester na ito, talaga nga namang pinagana muli ng asignaturang Panitikang Filipino ang pagkamalikhain ng bawat isa sa amin. Tuwing mayroon kaming online class ay nagbibigay ang aming propesor ng mga babasahin na akda, nakatakda kaming gumawa ng artikulo o blog patungkol dito. Nahikayat kaming magbasa muli ng iba’t-ibang klase ng panitikang mayroon ang ating bansa. Natuto kaming pahalagahan at humangang muli sa mga obrang Filipino. Ngunit hindi ko din maitatanggi na nahirapan ako sa pagpapahayag ng aking sarili, hindi ko alam ang mga tamang salita o ideya na dapat ‘kong ipahayag. Marahil dahil wala akong karanasan at kaalaman sa pagsulat ng isang artikulo kaya’t ito’y naging mahirap.

Ang pinaka naging hamon para sa akin sa asignaturang ito ay ang pagsusulat ng maikling kwento. Bawat grupo ay mayroong sampung miyembro. Ito ang pinaka naging hamon para sa akin dahil nahirapan kami sa pag-iisip pa lamang ng paksa dahil sa dami ng taong nag-iisip. Dagdag pa sa hirap ang katotohanang hindi kami nagkikita sa pagpaplano. Kalaunan tuloy ay hindi na din namin alam kung ano nang gagawin o paano kikilos lalo na’t wala kaming lider. Mabuti na lamang ay naagapan din namin ang ganitong problema at nagkaisa kami sa paggawa ng maikling kwento. Tanda ko pa ang kasiyahan ng aming grupo nang mapansin at mapuri ng aming propesor ang una naming draft na ipinasa. Isa sa mga editor ang naging papel ko sa aming grupo. Ang pinakakinaharap naming problema ay masyadong nahabaan ang paunang draft ng aming maikling kwento kaya’t lubha kaming nahirapan sa pagpapaikli nito nang hindi naaapektuhan ang kwento.

Tunay ngang napakahaba ng semestre na ito. Sa kabila ng pandemya at ng iba’t-ibang kaganapan sa mundo, laking pasasalamat ko pa din sa asignatura na ito na isa ito sa mga hindi gaano nagpahirap sa akin ngayong taon.

[dbti-shs-journalism-organization]

“Maging Isang Bosconian” Daevon Lee L. Reomales (Tekstong Deskriptibo)

Sa loob ng DBTI, makikita natin ang mga estudyante nakikilahok sa kanilang mga kapwa. Tinutulungan ang isa’t-isa upang mataasan nila ang kanilang mga limitasyon. Ang mga estudyante ay nagboboluntaryo upang makatulong sa mga na aapektuhan ng mga sakuna o sa mga nangangailangan ng tulong. Gaya ng pag do-donate nga mga damit at pagbibigay ng mga relief goods. Tinuturuan ang bawat isa na maging mapuri na mamamayan at pahalagahan ang kanilang spiritualidad at matuto makipag makipagtulungan sa kanilang mga kapwa Bosconians at ang lahat ng ito ay madadala nila upang magkaroon sila ng matagumpay na kinabukasan.

[aoabmur65]

No dadduma, dimo mailawlawag

ti kaunegan a debosion nga ar-aramidem;

dagiti sakripisio ken panagibtur

a kas man awan pagnguddoan, awan panagbukbukod

Aramidem amin a pagsayaatan ti familia

ken no mabalin awan sikreto,

dimo ipalubos a marpuog

wenno mayadayo ti ik-ikutam a kinaanusmo

Naasika ken sindadaan a mamakawan

kadagiti biddut a maaramid. Saanmo ketdi

padpadasen ti mapaay uray no mapuris

ti pusom ken mariknam apges ti sugat

a kasla saggaysa a mapirpirsay ti pasetna;

Mamatika ket mamatikanto latta

iti labes ti nagkaadu a pannakasuotmo

nga adda balligi a magun-odmo

iti daytoy nakiro a lubong a paggargarawan

nga isut' karaniagan nga andap

Kenka kadagiti amin a napipintas

a banag a makita bayat ti panagbiagmo

ken manmano a maaprosan dagiti napateg

a klasena a bato a kas ti diamante,

balitok wenno pirak; ngem ti ayatmo Ina,

Saan a gangandiong, saan a peke

no di ket pudno a naibaklay kadagiti abaga

ti akmen a responsibilidad ta amin dagitoy

nalablabes pay ngem ti itudo a pagrebbengan

nga ayat ken dungngo bilang Ina ta karitenna

amin a pannakailawlawag iti tunggal makita,

Maaprosan ken marikna ngem agtalinaed

a sikreto a kas iti misterio ti nakaparsuaan

ken kas ti kinadayag ken kinangayed

a milagro a saanto pulos maawatan ti tao

ti kaipapananna-- ta maysa daytoy

nga ebidensia a pagsidsiddaawan

a kaasi ti Dios iti panangibagnosna ti lubong.

.

.

.

.

.

AYAT [TI MAYSA NGA INA]

www.samiwengkenayatnirudy.blogspot.com

[jhegoalll]

“Namimili ako ‘di lang sa kaibigan, namimili ako ng mga taong I surround myself with. Ayoko yung mga taong toxic.

Ayoko ng masyadong mapuri sa akin, parang too good to be true.

Ayoko rin ng may sinasabing masama tungkol sa ibang tao. Kasi pag nakatalikod ako, ako na yung gaganunin.”

— when Miss Bea Alonzo said,

I felt that, I don’t trust those kind of people na ang daming sinasabi negative sa ibang tao kasi I know one day pwede din gawin sakin yung ganon. Kaya be selected in your circle, di baleng kunti basta may quality, basta totoo.

[0000waowaowaowaowaowa]

du rid

Simple lang naman yan. Maraming taong ayaw i-recognize privileges nila kasi mas gusto nilang mapuri sila or yung outputs nila bc of their “hard work” and/or “pure talent.” Kumbaga sa contest, kung 2 lang kayong naglaban, di mo ito ipapaalam kasi mas gusto mong mapuri ka bc talented or magaling ka sadya despite the fact na you had an advantageous start.

Personally, im more of a less privileged person as of the moment. Tho wealth yung parang pinaka-basehan nito, this is actually a misconception since marami pa ring factors ang pedeng i-consider: Kulay ng balat. Sex. Gender. Language you speak. Parents. Etc. 

Sa usaping academics naman, siguro yung natatangi ko lang talagang privilege is magulang ko. Supportive sila ganyan. When my mom resigned from her work to take better care of us, sht hits the fan. My dad had to double his efforts, climb his way up, borrow loans, and so forth and so on. My mom had to sell things during summer para dagdag kita na rin. All of these things happened because we were less less privileged financially kaya naman sa isip ko, proud akong sabihin lagi na kung ano mang meron ako ngayon ay resulta talaga ng hard work ko at ng mga magulang ko. 

BUT upon reflection, i learned na THIS DOES NOT MEAN na wala kaming pribilehiyong natamasa. My dad has had connections in his company. My mom knows A LOT of people din. Burgis relatives ng dad ko. RK grandparents also helped and so forth and so on. SO IN THE END, it really is a mixture of hard work AND privileges. Kaya ko bang sabihing kaya ako first honor ay dahil privileged enough ako para sa studies lang mag-focus at hindi sa ibang bagay?? YES. Others have to work. Others have to take care of their family pa. Others have psycho-social problems din. Others din dont have a supportive environment like me. 

Kaya tama nga sila, (nv) recognizing my privileges is a loss. We’re in a much better state right now naman as a family pero personally, I am still less privileged relative to most of the people I know. “Privilege is being able to explain your side without  being perceived as too ‘angry’ or ‘emotional.’” Privilege means that you get to act freely bc yan ang dikta ng society. Me graduating as a first honor student wouldn’t always equate naman din to certain advantages e. Walang silbi ito kung may ibang dikta ang society when it comes to the ways I should act, the person I should love, etc. 

Tapos ang hirap pang isipin na kaya rin din naman talaga ng iba. Kaya nating lahat umangat. Kaya nating itaas yung bandera sa tuktok ng bundok pero iba’t iba tayo ng lambak, ilog, gubat, at katarikan ng bundok na tinatahak.

Sa huli, ok lang yan. Privileged ka? TANGGAPIN MO YAN. Tanggapin mong kaya ka magaling mag-piano is bc nag-take ka ng lessons o may kamag-anak kang nagturo sayo. Tanggapin mong kaya ka self-proclaimed na photographer ay dahil rk ka para makabili ng sosyal at mas ayos na camera. Tanggapin mong kaya ka magaling sa arts or certain branch of ganto ganyan ay dahil nabigyan ka ng chance i-improve yung works/talents mo. Tanggapin mong kaya ka nasa U/P ay dahil may pera kang pambayad to take the exam, let alone money to review for it. Tanggapin mong kaya ka nasa TOP 10 ay maaaring dahil yung mga ibang mong kaklase ay maraming pinagdadaanan ngunit kung pantay-pantay kayo ng nararanasan ay malamang mas maayos pa grades nya sa’yo. Tanggapin mong kaya ka naririyan ay dahil na rin sa magulang mong mayaman at wag mo nang sabihin sameng poor kid ka kahit hindi naman :) Wag kang defensive. 

After all this, take a step back and realize how privileged u are PARA MAS lalo mong maintindihan kung gaano kapanget ang society nating ginagalawan. THIS IS THE DILEMMA OF RECOGNIZING PRIVILEGES ihh. It will start as a thinking exercise pero as we all grow up, mas gagaling tayo thru execution na by looking at ourselves in the mirror, di lang sarili natin yung makikita natin because in seeing our world, we get to see the world of others. 

Salamat sa pagbasa kung may nagbasa naman charot! 

[22hrdm]

ROCKSTAR VS. SUPERSTAR.

A father of a friend of mine invited me to a dinner in their house. After dinner, he asked me for some advice.

"May isa akong empleyado na prinomote ng kanyang head pero hindi nagpeperform ng maganda. Pero bago siya prinomote eh maganda naman ang performance niya. Tapos may isa pa kaming empleyado na nagresign kasi daw hindi siya nabibigyan ng opportunity na deserve niya. Nalalabuan ako sa mga pangyayari. Eh di sana 'yung nagresign na lang na employado ang prinomote nila hindi ito'ng isa. Ano'ng masasabi mo?"

Sinabi ko na, "May nabasa po akong libro na sinasabi nung author na may dalawang klase daw ng empleyado, ang rockstar at ang superstar.

Ang rockstar po ang mga employees na masaya na sa trabaho nila. Doon sila nag-eenjoy at nag-eexcel. Ayaw nilang mawala doon sa position na 'yun kasi kung aalisin sila doon hindi na sila magiging productive.

Ang superstar naman sila 'yung mga employees na gusto ng mas malaking opportunity. 'Yung magagamit 'yung leadership skills nila. Na kapag hindi nila nakuha sa company nila ay aalis sila dito at hahanap ng ibang opportunity sa ibang company.

Sa madaling salita, ang mga rockstar employees mas gusto nila ng appreciation kaysa sa promotion na kabaliktaran naman ng superstar.

Ang mga rockstar employees, motivation nila ang appreciation. Gaya ng mapuri sa harap ng ibang tao, pag-upgrade ng mga gamit nila, at tinataasan ang sahod nila dahil sa maganda nilang performance at hindi dahil napromote sila sa mataas na posisyon. Pero hindi ito karaniwan nangyayari sa bansa natin. 

Ang mga superstar naman gagandahan nila ang performance nila to have the promotion that they want. Mahalaga din sa kanila ang appreciation, 'yung mapuri sa harap ng maraming tao, pero mas maaappreciate nila kung mapopromote sila. Baliwala ang praise sa kanila kung hindi naman sila mapopromote.

So ano po ang dapat ninyo gawin para maiwasan maulit ito? May mga suggestions po ako:

1) Kilalanin ninyo ang mga taong nagtatrabaho sa inyo para malaman ninyo kung rockstar ba siya o superstar ba na type ng employee.

2) Watch your employees performance. Huwag lang kayong magrely sa mga reports na nakakarating sa inyo. Magobserve kayo para makita ninyo mismo kung tama ba 'yung nasa report o bias lang 'yung gumawa.

3) Kung may vacant position hayaan ninyong magpasa ng letter of intent lahat ng employees na interisado sa position para equal opportunity to all at hindi matatapos lang dahil may napili na agad 'yung mga head.

4) Huwag ninyong hayaan na ang mga department head ninyo ang magdecide kung sino ang mapopromote o hindi. Dapat kayo ang magpasya dahil pag-aari ninyo ang kumpanya para maiwasan ang pagiging bias ng ibang head sa kanilang mga tao. Isa pa, kayo ang nagpapasahod so marapat lang na alam ninyo kung worth it ba 'yung binabayad ninyo doon sa tao.

5) Whether your employees are a rockstar or a superstar, give them proper respect and keep them motivated. It's your obligation to protect them from any kind of abuse in their work.

-HR DM

[wisepapersoul]

ARBOR Una: Hindi ko kailangang idipensa si Du30.Sa mga ipininakita niyang desisyon, wala siyang hangaring mapuri at hangaan lalo na nang mga hindi nakakaunawa sa kanya, lalo na sa katarungang pinaiiral niya. Ikalawa: Gusto kong sabihing hindi ako abugado. Subalit natuto akong magbasa, mag-isip, at magmasid sa mga pangyayaring nakita, at narinig nang aking mga mata at sariling taynga. Ikatlo: Kaya ko ito isinulat ay upang ibahagi ang aking nalalaman. Baka kailangan nang ibang interesado, para hindi sila naguguluhan. At baka pakinabangan nila KUNG ibig nilang magingg makatarungan. Ikaapat: Iba't iba ang uri ng paglabag sa batas. Kaya may kasong sibil, administratibo, krimen at pangbaranggayan lang. At dahil may magaang at may mabigat na kaso, may magaang at mabigat na kaparusahan. Ikalima: Mahalaga ang kuwento o Sinumpaang Salaysay ng magkabilang panig sa kasuhan. Sapagkat dito tinatantiya kung gaano ang bigat o gaang nang kaso, na pagbabatayan ng bigat o gaang ng parusang igagawad sa nagkasala, kung sakaling mapatunayang may nalabag nga siya. Ikaanim: Alam ba ninyong kapag anim na buwan pababa ang parusang pagkabilanggo ay maaaring palitan ang parusa ng tipong community service lang? Lalo na kung tinanggap o inamin ng may kasalanan ang pagkakamali. Gumagaang ang kaso, kaya gumagaang din ang parusa. Ikapito: Kapag paglabag ng ECQ Protocol ang pag-uusapan, iba ang parusa nang mga NAGPUNTA SA BAHAY kaysa sa PINUNTAHAN SA BAHAY. Sapagkat walang intensyong sumuway ang PINUNTAHAN LAMANG SA BAHAY; kung MALL nangyari ang paglabag, ibang klase din iyon. At iba kapag lumabag ka sa CHECKPOINT at/o NANDAYA ng Quarantine Pass o nagpalsipika ng ID at iba pang public documents; Ikawalo: Kapag may security of tenure ang isang carreer officer, HINDI BASTA-BASTA pupuwedeng alisan ng trabaho o SIBAKIN. Kalupitan iyon, lalo na kung hindi PAGSIBAK ang kaparusahan sa paglabag niyang ginawa. Tandaan: May DUE PROCESS. Ikasiyam: Sa kabila ng "pagpapatawad" ni DU30 kay Sinas, NAKADEMANDA pa rin ito at pinadadaan sa due process sa hukuman. Ikasampu: Iba ang "pinatatawad" kaysa "inaalisan ng pananagutan sa batas". Kaya nga ano ang sabi ng pangulo. "Hindi muna niya aalisin si Sinas (at Santa Maria, Bulacan) https://www.instagram.com/p/CAcVEYOpvnC/?igshid=1ae1mwwmtnrog

[floramused]

2017 is coming to a close and I cannot be more excited on what 2018 has for me. This year hasn’t been that great but it hasn’t been the worst either so I want to take this time to reflect and be grateful for everything that’s happened.

Surprisingly, there were a lot of things that I did for the first time like joining an organization kahit sobrang impulsive (but somehow it turned out to be one of the best decisions I’ve made in my entire college life), attend my very first open house and makapasok sa dorm, despite everyone saying na mahirap daw ang ENG2, for some reason sobra ko syang na-enjoy and na-appreciate (this isn’t me bragging but just being genuinely happy over something na alam kong pinag-effortan ko talaga). I guess part of it was because madalas akong mapuri ng prof. ko and even got a very high grade but if there’s one thing na pinaka-nagustuhan ko, it’s because sobrang dami kong natutunan beyond that subject and that’s… very rare (at least for me hahaha)!

This year felt like a lifetime; I cried a lot, went through a phase where nothing interests me anymore, listened to a lot of sad songs, and lost people that I am not really close with, probably not even related to but somehow gets through me. But with every cry comes a more genuine smile. God sent me the right people to help me gain my motivation back. Listening to sad songs for hours taught me to appreciate music but more importantly, the lyrics. Getting so emotional over losing someone I barely know made me realize how overly sensitive I am but it also taught me how short life really is and to never take it for granted.

I still have a lot to learn and I’m not even halfway through it but I’m glad that even though my progress is slow, I’m still making a progress and that’s what counts. In relation to that, I get really impatient sometimes about the things I want to accomplish that it frustrates me so much.

This 2018, I want to be able to handle my emotions well, little by little, understand the importance of timing, to know more about my strengths and weaknesses, to learn to not be afraid to say NO to people if it’s against my will just because I don’t want to offend them, to not care too much about what others might say about me (now this one’s tough but I’ll give it a shot), to welcome changes with a more positive approach, to love but forgive more, focus and be extra grateful for all my blessings instead of being sad over the things that I don’t have. I guess what I’m trying to say is I want to be a better person. This time I want it to be for myself alone and not for anyone else. I want 2018 to be all about changing my mindset without losing myself along the process.

Forgive me for this post being long and all over the place. I know writing this sounds really cliche but I hope and pray that everyone’s having a great time. Let’s get it 2018!

With love,

Shai :)

[exgorevfortheater]

Tungkol sa “Happy Days” ng Dulaang Laboratoryo

Praise for UP Dulaang Laboratoryo's Happy Days by Samuel Beckett, with Kathleen Mack, Gabo Tolentino, Jen Darlene Torres, and Moira Chesca Ostrea!!

Mabuhay! Sa pagtapos ng Pirik Theater Festival (2019). Binuhay nila ang isang napaka-absurd na play ni Samuel Beckett na ang "Happy Days." Hatid sa inyo ng direktor na nagsagawa din ng isa pang Samuel Beckett play noong 2016 na itinanghal sa Dulaang Lab, ang “End Game.”

To have this play as an ending for a festival is absurd, funny, and greatly saddening. The great methapor of nearing the end of life, having lesser and lesser things to reach and do, while your friends and loved ones are dying and going away, until one day lalamunin na din tayong lahat ng lupa....

By Act 2 I was depressed, terrified, and I understood the boredom of Wendy that is their representation of a life and nearing its finish...and then we see the people we love again. Huhu. Ang sad. Pero ang beautiful. Haayyyyyyyyy(x1000)

I don't think maraming nakapag-review nitong dulang ito so ibubuhos ko na lahat ng pagmamahal. :)

Congratulations sa cast and artistic team of Happy Days! It must be thrilling to give life to the famous Winnie with her umbrella. Kathleen Mack's (thesis) performance as the lead-woman-half-buried-into-the-earth is ecstatic and brilliant! Sobrang bilib ako sa pagdala niya sa play without getting the audience bored. As well as Moira Chesca Ostrea's beautiful set design (thesis) of yummy cotton candy-like earth and Van Gogh-like mural painting on the walls! Nakakaaliw tignan. Congrats!

Syempre wala din ang ladies na nagsagawa ng dulang ito kung wala ang direktor nilang si Gabo Tolentino! Na isang Samuel Beckett enthusiast din according sa kanilang program Hahaha. They’re lucky to have gotten him as the director. Isang dream ang magtanghal ng dula ni Samuel Beckett, at yon ay masasabi kong kinaiinggitan ng madami! At sinubang hindi?

Kaya hindi ko maiiwanang hindi mapuri ang napakahusay na direksyon at pagtanghal ng Happy Days (2019), nina Gabo Tolentino at lahat ng nagte-thesis at tumulong. :)

How absurd.

Gising na! Gising! #HappyDaysSamuelBeckett #HappyDays #UPDulaangLaboratoryo #Pirik

[itsaboutpersonal]

nakakamiss may magtanong sakin ng mga bagay bagay. yung may tiwala sa isasagot ko. naalala ko nung nasa highschool ako hindi ako katalinuhan pero tingin sakin ng iba parang ang dami kong alam maging mga teacher ko nun. kapag tinawag ako sa unahan may biglang magsasabing basic lang daw yun para sa’kin. yung nakakasagot ako sa recitation at minsan ako pa nga yung nagpapa kopya ng sagot ko kapag quiz at exam.

minsan may magtatanong sakin about pananaw ko sa buhay, nasabihan din ako napaka misteryosong tao dahil minsan napaka tahimik ko at hindi masyadong nagsasalita. pero may time naman sobrang ingay ko talaga siguro dahil may pagka introvert ako, kapag naubos na yung meter ko sa pakikipag socialize bigla nalang akong tumatahimik at hindi kumikibo.

naalala ko din nun na ako lang yung tanging naka sagot sa tanong ng teacher ko noong 3rd year highschool ako kahit na sinasabihan akong masteral sa highschool noon. nung nag summer class naman dalawa lang kami nhg kaibigan ko yung inaasahan nun kapag may groupings. dun nagulat yung science teacher ko dahil ang galing ko sa spelling at walang kahit isang mali, hindi ko na natatandaan kung nanalo ba kami nun pero nakaka proud yun na mapuri ng isang guro.

pero ngayong college na ako, parang anlayo na sa dating ako. bagal ng pumick-up ng lesson. kapag tinatanong ako naglo-loading yung isip ko at malimit pang ma mental block :( nami-miss ko na yung pakiramdam na kahit na alam ko sa sarili kong hindi ako pumapasok alam kong may alam ang utak ko kase ngayon araw araw na akong pumapasok pero unti lang yung nadadagdag sa kaalaman ko. minsan pa nga kapag may nadagdag nakakalimutan naman yung iba :(

gusto ko ulit maramdama yung maging proud ako sa sarili ko, maipakita yung best ko at miss ko ng maramdaman yung sarili ko. di ko na tanda kung ilang taon na ba ang lumipas nung huling beses kong maramdaman yung sarili ko. miss ko ng may magtanong sakin about sa lesson or magtiwala sa mhga sagot ko. miss ko na na may muling humingi ng advice sa’kin.

minsan sumasagi sa isip ko na makipag relasyon nalang ulit kaya ako? para naman may sabihan ako ng mga kwento ko, lahat nang hinaaing at mga sakit na itinatago ko. pero hindi ko magawa eh, ayokong malayo sa Diyos. alam ko nahihirapan ako pero hindi naman kasagutan sa problema yung pag[asok sa isang relasyon.

baka mamaya gamitin ko lang yung tao at iwanan ko nalang kapag okay na ulit ako. alam ko yung pakiramdam ng gamitin at mas alam ko yung pakiramdam ng masaktan. sa ngayon, maghihintay ako hanggang sa pagdating ng tamang tao sa tamang panahon. sapat na sakin na kami muna ni Lord na sa kanya ko muna lahat sinasabi lahat lahat ng sakit na itinatago ko. ngumingiti ako at masayahin sa harapan ng marami, di rin halata sa mga post ko sa social media accounts, pero believe me tagal ko ng gustong sumuko sa buhay ko at sa sarili ko. grace nalang ni Lord kung bakit pa ako nandito at buhay ngayon.

12-13-19 11:11pm Friday

[princesssyyyy-blog]

Gumising ka Bayan ko!

Lintek na buhay ito. Kabi-kabilang traffic, polusyon, away, corruption, patayan, pagsinghot ng droga. Kailangan nga ba matatapos ang lahat ng ito? Kapag patay na lahat ng tao? Noong ako’y nasa elementary hanggang high school ay wala akong pakialam sa nangyayari sa paligid ko. Para akong isang batang nag-aaral para sa pansariling tagumpay lamang ngunit noong ako’y nagkolehiyo sa isang State U sa Maynila ay namulat ako sa reyalidad. Kung gaano nakakasulasok ang mundo. Kung gaano katoxic mamuhay sa mundong hindi na binibigyang importansya. Ako namulat na at handa ng magtagumpay hindi lang para sa aking sarili ngunit para sa aking inang bayan, ikaw kailan ka magpapakasarap at magsasawalang bahala sa problema na dinadanas ng mundo? Kapag ika’y tatakbo na para sa posisyon sa gobyerno para maipakita na may malasakit ka? Kapag ang mga kamera ng media ay nakatutok na sayo at tila kailangan mong magpasikat upang ika’y mapuri? Tanga ka kung ganon. Isa kang napakawalanghiya sa mundong ito. “Hoy! Gumising ka na dyan 10:30 na!” sigaw ng tatay ko malapit sa aking tenga. Napabalikwas ako ng bangon at napatingin sa kanya at napasabing, “Weh?” hindi ako makapaniwala na 10:30 na dahil ang karaniwang gising ko ay alas otso ng umaga ngunit dahil sa kapanunuod ng mga bidyo sa Youtube ay napuyat ako. Tinamaan ka nga naman ng lintek 10:30 na ako nagising. Alas dose ang klase ko at ako’y maiiwan na ng PNR. Para akong binuhusan ng malamig ng tubig pagkatingin ko sa aking cellphone upang makumpirma ang oras. Dali dali na akong naligo at nag-ayos. “Kailangan niyong mawala sa mundong ito dahil kayo mismo ang pumapatay dito.” sabi ng isang karakter sa isang Filipino dubbed English movie na pinapalabas sa telebisyon. Napukaw nito ang aking atensyon at tila nawala sa isip ko na nagmamadali ako at nawili kakapanood. Gusto na lamang patayin ng mga alien ang mga tao sa paninirang ginagawa nito sa mundo. Ang tanging solusyon lamang daw upang mabuhay ang mundo ay mamatay ang lahat ng tao na sumisira dito. “Hoy! Manonood ka nalang ba dyan? Late ka na!” sigaw na naman ng tatay ko. Kahit kelan talaga panira ito si papa hay nako. Napakamot na lamang ako ng ulo at tinignan ang oras sa aking cellphone at humarurot ng takbo papunta sa sakayan ng jeep at umabot naman sa oras ng klase ngunit nakakalungkot hindi pumasok ang aking pinakamamahal na guro. Sana nanood na lamang ako ng palabas sa telebisyon. Habang ako’y nasa byahe pauwi ng bahay. Nagfb muna ako at nakakadismaya na puro na lamang patayan, problema sa kapaligiran, sunog, polusyon, traffic, aksidente, droga, korapsyon, at kung ano-ano pang problema sa ating bansa. Imbes na mamotivate at macheer up ako sa mga quotes na pinopost ng mga pinaglalike kong page ay mas lalo lamang ako nalungkot sa aking mga nakita. Kailan nga ba matatauhan ang mga tao at maging maayos at mapayapa na ang ating mundo? Kapag ako na ang presidente? Charot. Hindi ko lubusang maisip na mangyayari yon. Pinatay at isinilid ko na lamang sa aking bag ang aking cellphone at nagmasid masid na lamang sa daraanan ng sinasakyan kong tren at nagsimula nang maglibot sa kung saan-saan ang malikot kong isip. Pagkauwi ay sinalubong ako ng napakalakas na videoke ng kapitbahay. Birthday pala ng kapitbahay naming lasenggo na walang maisip gawin ay kung hindi mag-inom. Inom sa umaga. Inom sa tanghali. Inom sa hapon. Inom sa gabi. Hindi ko alam kung paano pa kumakapit yung atay niya sa katawan. “Punyeta! Paano ko makakapag-aral kung ganito kaingay ang paligid?” bulong ko habang nagbabasa ng babasahin ko sa isang aralin. Ilang minuto ko nang pinipilit magpokus at intindihin ang aking binabasa ngunit wala akong maintindihan dahil napapasabay ako sa kanta nila na sa videoke. Sinarado ko muna ang librong binabasa ko at tumungo sa aking lamesa para magpahinga sandal at antayin matapos ang walang sawang pagkanta nila ng my way. Habang siya’y nagpapahinga naisip niya yung mga nabasa niya sa facebook na balita tungkol sa kung ano na ang nangyayari sa ating bansa. “Paano kaya kung totoo yung sa palabas kanina na ang mga tao ay patayin ng mga alien dahil masyado nang naabuso nito ang mundo?” bulong ko sa sarili habang nag-iimagine ng mga bagay na maaaring mangyari. Habang nag-iimagine ako ng mga bagay bagay mas lalong umingay ang paligid at tunog ng sunod sunod na pagsabog. Napatingin ako sa bintana at nakita na nagkakagulo na sa labas. Dali-dali akong lumabas ng aming bahay at tumambad sa akin ang matataas na gusali na nakikipaglaban sa mga nagsasalitang puno. Nagulat ako dahil kanina lamang ay nasa bahay ako ngunit paglabas ko’y nasa ibang lugar na ako daig ko pa ang isang superhero kung magteleport. “Hindi ka nararapat dyan! Ako ang unang nakapwesto dyan sa kinalalagyan mo! Umalis ka dyan nanggigigil ako sayo!” sigaw ng puno sa gusali. “Wala ka nang pakinabang sa mga tao. Ako malaki pakinabang sakin. Dito sila nagooffice. Dito sila nagpapayaman. Ikaw! Wala kang ganap dito! Isa ka lamang puno na walang kwenta.” sigaw pabalik ng gusali. Ako’y napaupo at tila nawili kakapanood ng away ng dalawa. Napapalakpak pa ako sa tuwa dahil naguuntugan at nagsasakitan na sila. Para akong nananaginip. Lahat lamang ito ay nasa aking imahinasyon ngunit bakit nagkakatotoo na. Habang masaya kong nanonood sa away ng puno at gusali. May dumaan sa aking harapan na isang batang may kaibigang nagsasalitang pusa. “Alam mo nakatikim ako ng siopao na gawa sa kauri mo.” sabi ng bata sa pusa at sinundan ng hagalpak ng tawa. “Gusto mo ikaw gawin kong siopao? Napakawalahiya niyong mga tao! Wala kayong puso sa aming mga hayop! Kami ang may pangalan na hayop pero bakit mas bagay sa inyo ang pangalang hayop dahil sa mga kahayupang ginagawa niyo sa amin!” sigaw pabalik ng pusa. Nagulat ang bata dahil akala niya ay nagbibiruan lamang sila. Biglang lumaki ang pusa at pinagkakalmot ang bata at chinop-chop siya. “Ngayon, kayo naman itatry kong siopao. Masarap kaya kayo?” sabi ng pusa habang bitbit bitbit ang katawan ng bata. Nagulat ako sa aking nasaksihan. Hindi ko na kinakaya lahat ng aking nakikita. Pusa kumatay ng tao. Naguuntugang puno at gusali. Ano na ang sunod kong makikita? Sa sobrang takot ay nagtatakbo ako at napadpad sa isang sementeryo kung saan ang lahat ng bangkay ay tumayo sa kanilang libingan at humihingi ng hustisya sa kanilang pagkamatay. Ako’y nagtago sa isang sulok at sinusundan sila ng tingin sa kung saan sila pupunta. Naintriga ako kung saan sila pupunta kaya dahan dahan ko silang sinundan at tinignan kung saan sila papunta. Nakita ko na sila ay patungo sa Malacañang. Kinakalampag ang gate nito at noong ito’y nabuksan na ay sinugod nila ang opisina ng presidente at ibang kawani ng gobyerno. “Bakit niyo kami pinapatay? Anong ginawa naming kasalanan? Inosente kaming pinatay!” “Naglalaro lang ako ng mobile legends sa labas ng aming bahay at bigla niyo kong pinagbabaril at sasabihin niyo sa media ay durogista ako! Napakawalanghiya ninyo!” “Putangina niyo! Inosente ako!” Sari-saring sigaw ng mga bangkay habang papalapit sa sa presidente at ibang kawani ng gobyerno. Sunod sunod na pinagbabaril ng mga gwardiya ang mga bangkay ngunit hindi ito natinag at namatay hanggang sa maubos na lamang ang kanilang bala. Unti-unting nakalapit ang mga bangkay at pinagpyestahan ang mga katawan ng presidente at ibang kawani ng gobyerno. Tuwang-tuwa na nilalasap ng mga bangkay ang tagumpay na pagkain nila ng lamang loob ng mga taong ito na tila nakamit na rin nila ang hustisya. Nang matapos na ay tuwang tuwa silang naglalakad ulit paalis ng Malacañang. Dahan dahan ko na naman silang sinundan kung saan sila papunta. Sila ay papunta sa hagdan patungo sa lumulutang na isla sa hangin. Ako ay nagulantang sa nakita. Napakaganda. Napakatahimik. Napakaayos. Napakapayapa. Ito ang pinapangarap ng lahat na kapayapaan at kaginhawaan. Kitang kita mula sa aking posisyon kung gaano kaganda at kasaya ang mga taong naroon. Masaya ko silang pinagmamasdan at nakaramdam ng pagkainggit. Gusto ko din pumunta doon. Sinundan ko ang mga bangkay paakyat sa lumulutang na isla sa hangin at biglang nagsara ang pintuan nito. “Hindi ka nararapat dito!” sigaw ng isang babae sa mula sa lumulutang na isla. “Ngunit bakit ho? Gusto ko lamang maranasan ang maginhawa, maayos at mapayapang buhay na malayo sa isang maingay at nakakasulasok na mundo.” Pagsusumamo ko na makapasok at makapamuhay ng maayos doon. “Naririnig mo ba ang iyong sarili, tao? Winawalanghiya niyo ako! Dinudungisan, dinudumihan, dinuduraan, pinapabayaan at higit sa lahat sinisisra niyo ako! Hindi kayo karapatdapat makapamuhay ng maayos kung ganyan kayo umasta!” sigaw niya. Biglang sumampal sa akin ang mga nabasa ko sa facebook na mga balita. Biglang naalala ko lahat ng kagagawan ng tao sa mundo, sa kapaligiran. Kung gaano binaboy ng tao ang mundo at pinabayaan masira. Tama nga yung nasa palabas na napanood ko sa telebisyon dapat tao ang patayin dahil sila ang sumisira sa mundo hindi ang kung sino. Pilit nating sinisigaw at nagwewelga ng kaayusan at kapayapaan ngunit bakit sa mismong sarili natin hindi natin magawang simulan. “Hoy! Kung matutulog ka lang at hindi mag-aaral, umayos ka na ng higa sa kama mo!” sigaw na naman ng tatay ko na nakapagpagising at nakapagpabalik sa reyalidad. “Ay shet! Nakatulog ako bababagsak ako sa exam ko! Anong oras naaaa?!” sigaw pabalik ko sa aking ama. Tinampal niya ang aking noo at napahinto sa paghihisterikal. “Ala una na ng madaling araw! Hala sige matulog ka na sa higaan mo at huwag dyan mananakit lang leeg mo dyan.” sabi ng aking ama at pumunta na sa kanilang kwarto ni inay. Anong oras na hindi pa rin tapos videoke ng kapitbahay. Nanaginip na ako’t lahat lahat hindi pa rin tapos paulit ulitin ang pambansang awit sa videoke na my way. May naisip akong kalokohan na maaaring makapagpahinto sa kanyang pagkanta. Sinilip ko sa bintana kung saan nakapwesto ang videoke at kung saan ito nakasaksak. Dahan dahan akong lumabas at unti unting hinila sa pagkakasaksak ang wire ng videoke. “HALA BROWNOUT!” sigaw ko at sabay takbo papasok ng bahay. Nawala na ang ingay at makakapag-aral na ako ng matiwasay ngunit pumasok sa aking isip ang aking napaginipan. Pinaglinayan ko ang sinabi ng babae na naninirahan sa lumulutang na isla sa hangin. Habang nagninilay nilay hindi ko namalayan na nakabalik ako sa mundo ng aking imahinasyon.