#luby ff

[skinnysillygirl]

japierdole mój brat jest pierdoloną kurwą, gnój jebany grzebie mi w telefonie, przegląda mi moje playlisty na Spotify i czyta ff na wattpadzie, do tego pierdolony idiota wchodzi i regularnie przegląda mi pokój dla fanu a potem kurwa siedzimy u babci przy młodszych kuzynkach i mnie wyśmiewa przy nich I przypomina to wszystko albo gada "co znów nie jesz? Twoje szuflady to jest jakiś kurwa nieśmieszny żart" "japierdole widziałem twoje playlisty na spotify–współczuję ci" "nikt cię kurwa nie lubi to się nie dziwię że się tniesz" "błagam zabij się wreszcie jak już j tak masz taki zamiar" JAPIERDOLE KIEDYŚ NIE WYTRZUMAM I GO ZABIJĘ a potem mnie prosi o jakieś kurwa pierdolone przysługi żebym go kurwa wypuszczał przez okno w nocy, żebym mu pomógł się uczyć, żebym ogarną za niego dom bo on woli się spotkać z kolegami,a ja jestem kurwa miękką cipą i wiem że on i tak zrobi to co chcę a jak np. Nie posprząta to wszyscy dostaniemy wpierdol,a jak zrobię mu dramę to dostanę wpierdol za to że robię dramy NO JAPIERDOLE GNÓJ JEBANY KURWA

[tearsincoffe]

[01.11.2023]

Dobry wieczór moje miłe Motylki! 🦋

Mój "okres przygotowawczy" uważam za zakończony. Idealnie w czas gdyż mama zaczyna się niepokoić. Moje limity na listopad delikatnie podskoczą co nie oznacza obżarstwa. Mam nadzieję na poprawienie mojej sytuacji szkolnej przy nowym planie diety. Niepokoi mnie jedynie osiemnastka kolegi za dwa dni. Jako, że jesteśmy w zaufanym gronie spuszczę ze smyczy moją wewnętrzną samolubną ṣụķẹ; wścieka mnie to. Zwyczajny ludzki odruch nie pozwala mi zniszczyć mu jego dnia przez własne atypowe nawyki żywieniowe ale wewnętrznie mam ochotę rwać sobie włosy z głowy. Znów robie dla kogoś więcej niż dana osoba mi daje. Niszcze swoje plany by uszczęśliwić osobę która... pod koniec dnia pozostaje mi obojętna. Jestem fałszywa. Przez wewnętrzny syndrom bohatera robię wszystko dla wszystkich lecz realnie zupełnie Ci ludzie mnie nie obchodzą. Ba! Nawet ich nie lubie. Siebie też nienawidzę, bardziej niż ich. Jednak nie to Was obchodzi, wróćmy do świata kalorii. Post mi się udał. Zakładałam, że spale wiele kalorii a tutaj niespodzianka, przespałam niemal cały dzień. Ciągle miewam sny dotyczące mojego wyglądu, ależ to próżne. Chyba znów po długim czasie dotyka mnie uczucie bezsensu. Chyba po prostu to prześpie.

Myślałam też dzisiaj o moim ff czym chętnie się z wami podzielę. Kalafior w panierce. Dla mnie personalnie rzecz gorsza niż wszelakie chipsy czy czekoladki. Gdy zacznę go jeść nie skończe. Jak sytuacja wygląda u Was, Motylki? Jakaś relacja love-hate skrywana głęboko?

Spożyte kalorie:

Okcal

Spalone kalorie:

-564kcal 💀

Bilans:

-564kcal 💀

Ciężko wskazać mi problem ale powyższy wpis budzi we mnie negatywne emocje.

Chudych snów Motylki! 🦋

[docjen]

This applies to Luka too. 🤷🏼‍♀️ Stop telling me what to do. Love your characters, I’ll love mine. 😘😘

[mearcatsreturns]

15 for Abby/Luka

For reasons ;)

Under a cut because it's long.

July 2003

To: Luka Kovac <“croatdoctor65@aol.com”>

From: Abby Lockhart <“nursefirecracker@yahoo.com”>

Subject: I’m drowning and praying ghosts are real

Dear Luka,

Something about knowing that I’ll never talk to you again is just unbearable. I’ll never laugh at your malapropisms, look into your beautiful eyes, feel your strong hands holding mine, or make love to you again. There won’t be any more jokes about jam and cheese on toast, or you teasing me for my weak but constant supply of coffee. I’ll never hear your amazing, deranged laughter after you prank someone again. No more of your hugs—which are somehow the best hugs in the world. Because you’re gone.

It’s been three days since we got the call telling us you died thousands of miles from home, whether that’s here in Chicago or in Croatia. I didn’t know your dad’s name, Luka. We needed to call him, and I didn’t know. How did I not know? And now I can’t. I mean, L’Alliance told us his name, but the fact that I’ll never learn pieces of your history, of the wonderful man you are, FROM you...how am I supposed to go on and live my life?

For years, I’ve thought medicine was my great thwarted love. I’ve wanted to be a doctor for so long, and I thought I was bitter about having to let go of that dream. Now I wonder. I let obstacles get in the way of pursuing medicine, and it’s made me...well, it’s part of why I was so unhappy. But that makes me think about how I also let obstacles get in the way of us. I was happy with you, you know, until I let fear and my mother and Carter get in the way. God, I wish I could do that over again. We could have had everything, and if I hadn’t gotten in my own way, I’d be happy. I think maybe I could have made you happy, too.

It’s funny. I knew things with Carter weren’t working, and he implied you were part of it. I said it wasn’t, but then five minutes later, I found out you were—are—dead. And I realized you were the reason, or one of the big ones. As soon as Chuny told me, I knew I loved you and had loved you for years. Yeah. Great timing, isn’t it? I keep thinking that maybe I could have kept you from going if I had known or if I had told you. I didn’t want you to go when I thought you were my very attractive friend and ex that I still was fond of. Knowing that I love you—how do I move past that? Knowing that I lost you, first to my stupidity and then to death?

I just...I miss you, and I don’t when I’ll stop, or how to. Susan caught me crying on my last shift, and I didn’t even know what to say. I feel like I’ve been crying or standing still, brittle and stuck in time, since I heard the news. I can’t, Luka. I know I have to keep on moving, and I thought maybe writing you would help. I know you’ll never see this, never have a chance to respond. But the idea that some fragments of your soul linger and can maybe sense...I don’t know. That I’m writing? What I’m feeling? Jesus, this is crazy.

All my love,

Abby

Abby angrily swipes the tears from her eyes. God, what’s the point of writing this? He’ll never see hsi email or her again. Just...without Luka, how can the world be anything but grim and sad and pointless?

She laughs mirthlessly. Maybe it doesn’t matter. No, she knows it doesn’t. Because Abby knows the futility of it, aches with the meaninglessness, she presses send without another thought.

&&&

Three days after that, a miracle occurs. Luka, the Lazarus of this new millennium, comes back from the dead. He’s never been dead, and maybe, Abby thinks, there’s a God above after all. So many people wish for this exact boon, and she—they, the world—gets it. Some higher power believes this planet is a better place with Luka Kovac in it, and Abby is ecstatic.

Until she remembers the email and that they can’t be unsent.

It’s fine. She’ll be fine. Luka is coming back, apparently with a French nurse. Maybe he’ll just delete it without reading it. Maybe it didn’t go through—how does email work for the dead, and how quickly is all that processed?

Abby shakes her head. It doesn’t matter; Luka is alive and returning to them. She can handle a little awkwardness in the face of the sheer joy of knowing the world is a brighter, kinder place. He’s coming back, and that’s what’s important.

&&&

August 2003

It takes Luka almost a week after returning to Chicago to convince Kerry and the other staff to let him go back to his apartment. Even so, they only agree when Gillian assures them she’ll see to his every need.

Abby winces when she hears that, and it makes something flutter in Luka’s chest. Which probably isn’t good for his malaria, but the hope...that is.

It’s another two days of lying in bed before he has the energy to ask Gillian to bring him his laptop. At this point, it’s been months since he’s checked his email, and Luka grimaces at the undoubtedly horrible state of his inbox. He briefly considers never checking again and just getting a new one, but he knows his father struggled to add him to his contacts once already. To expect it of him again would be absurd.

With a sigh, Luka opens his email. It’s just as bad as he feared. He snorts at the myriad messages about Viagra, Nigerian princes, and Russian brides, deleting them without thought. He saves a couple from his dad. He slowly whittles down his inbox, but he freezes when he gets to one email in particular, sent about a month ago.

It’s from Abby, during the time everyone thought he was dead.

Luka considers calling and asking her if someone hacked her email or is sending spam from her account, but the subject line...it looks real. And Abby’s been odd around him lately, seeming both deliriously happy to see him and awkwardly nervous.

His heart pounds, and he clicks to open it. If this is a spammer, they’re probably about to get whatever they want.

&&&

Abby pours herself another coffee, internally swearing as she prepares for the last two hours of her shift. Deciding to go back to school is great; having to coordinate all the details is less thrilling and leaves her tired and cranky.

Frank ducks his head into the lounge, beady eyes narrowing on her. “Hey, Abby. The Croat is on the phone for you. Line 2. Try to get back out there as fast as you can, Weaver’s yelling at the med students about IVs.”

“Okay, Frank,” Abby says, though she flushes and her palms start to sweat. It’s fine. She can always hide the panic and butterflies in her stomach with sarcasm. It has yet to fail her.

Frank gives her one last suspicious look, then nods and heads back to Admit.

Abby takes a deep breath, then picks up the phone. “Hey, Luka?”

“It’s me. Glad I could reach you. How are you?” He sounds...ugh. So good. And eager and happy, and her heart could leap right out of her chest.

“Doing all right. I just have a couple hours left on this shift, and it hasn’t been too awful today. Only one MVA. How about you? You feeling okay?”

“Yeah, I’m fine. Recovering. Listen, did you want to come over for dinner?”

“Please tell me you’re not trying to cook.”

“What? I’m a good cook, even if you don’t appreciate wonderful, traditional Croatian dishes,” he says with a chuckle.

“Luka, you just got out of the hospital five days ago. You still need to be resting.”

“Abby, don’t worry so much. I was just kidding. I have some sandwiches from Manny’s, and Anna sent me home with lots of matzo ball soup too.”

Abby bites her lip. Of course she wants to go. But the prospect of spending the evening with Gillian cooing over Luka, knowing that she shares a bed with him, is decidedly less appealing. And there’s the email she sent, which Luka hasn’t acknowledged. He might well have deleted it, or he’s giving her a gracious out.

Her conscience twinges as soon as she thinks about bailing, though. Didn’t she promise herself she wouldn’t take life for granted anymore? She’ll go back to med school, she’ll have dinner with Luka when he asks.

“Abby?”

She starts, realizing she needs to respond. “Yeah, sorry. Yeah, I can do that. I can be there an hour after my shift, if that’s okay.”

“Sounds great. Looking forward to seeing you.”

“Me too.” He has no idea how much, even if she wishes she knew for sure that he’d deleted the email.

&&&

Abby rings Luka’s doorbell three and a half hours later. She’d meant to come straight from work, but after a patient vomited on her, she decided to head home, shower, and splurge on a taxi to Luka’s. The poor man is recovering from being deathly ill and doesn’t need County’s fumes making things worse.

There’s the sound of the deadbolt sliding, and Luka answers the door, grinning happily at her. “Good, you made it! Come on in!”

“I did. Sorry it took me longer than expected.” Abby steps into his apartment, looking around. It’s been such a long time since she’s been here, and she notes the subtle changes in the art and decor.

“No worries. I know how it goes.” He places a hand at the small of her back, guiding her inside.

Abby stiffens for a second at how his touch burns even through the layers of her shirt and light jacket, but she relaxes, enjoying the feel while she waits for Gillian to appear and end the fleeting joy.

Luka is unfazed. “Now, of course we can just eat the sandwiches, but if you want to heat up the matzo ball soup, you can. Since you don’t want me standing,” he says with a wink.

Abby smiles back, shaking her head. “Oh, I see how it is. Make the woman who worked all day do more household work when she gets ho—wait, where’s Gillian? Isn’t she supposed to be taking care of you?”

“She’s not here,” he says simply.

Going to the fridge and taking out the containers of soup, Abby places them in the microwave. Is Gillian out for the evening, or is she gone gone? “Shouldn’t you be with her? Or her here with you, whatever.”

Luka is quiet for a long minute, and Abby wonders if he intends to answer. Finally, he breaks the silence. “I asked her to leave.”

Abby’s pulse speeds up. “What? Why?”

Luka takes a deep breath, clearly ready to respond, and—

The microwave dings, and they both jump. Exchanging a sheepish look, they laugh.

“Look, let’s get some food, and I’ll tell you all about it.”

Abby dishes up their soup and sandwiches, preparing trays so they can sit on the couch. Luka turns on the television, and Abby’s heart rate comes back under control. They sit together in companionable silence while they eat and watch Thom and Jai and the rest of the Fab 5 whip some hapless lawyer’s life into order. When they finish their meal, Abby cleans up, taking the trays back to the kitchen.

She heads back to the couch at the opposite end from Luka, not daring to get closer when she really has no idea what’s going on.

Luka clears his throat and mutes the TV. “So, yeah. I asked Gillian to leave.”

“Oh. So, um, did you break up?”

“She was never my girlfriend, really. She has a boyfriend back in Montreal, they just…” Luka shrugs and runs a hand through his hair.

Abby is more lost than ever. “Ah.”

Taking a deep breath, Luka continues, finally looking over at her. “Don’t get me wrong, I’m grateful she helped me get here and took care of me, but we were never serious.”

Something starts to tug at Abby’s heart, squeezing and twisting and kicking to get free. Is it...hope? “Well, I’m glad she got you here safe, but you should have someone staying with you while you recover, Luka. Malaria is dangerous.”

He gives her a look. “I know how dangerous malaria is. I’m getting better. And besides, it wouldn’t have been fair for me to ask her to stay when things are over because I’m in love with someone else.”

Her heart leaps into her throat. “Someone else?” she squeaks.

Luka nods, swallowing. “Yeah. And I have a reason to think she might be in love with me too.” He slides over to her side of the couch, reaching for her hand.

Abby meets his eyes—those beautiful green eyes that are the best color in the world—and squeezes his hand, incapable of words. Does he mean…?

With his other hand, Luka reaches up and cups her cheek, running his thumb along the subtle arch of her cheekbone. “Abby, if you’ve changed your mind since you sent that email, please tell me to shut up.”

That stupid, ridiculous email might be the best thing she’s ever done in her life. She leans into his hand, licking her lips as she shakes her head slightly. “I haven’t changed my mind. I didn’t mean for you to see it and hoped I could learn how to hack computers and delete it but—”

Luka cuts her off. “I would never forgive you if you managed to delete it. You wouldn’t believe how much faster I healed after that.”

Abby leans forward, sliding into Luka’s waiting arms. “Then maybe I’ll write you some more emails.”

“Emails aren’t what I want right now,” Luka says.

Funny, Abby doesn’t either. Then his lips brush hers, and all her worries and fears fade away. She knows she has to tell him about med school and he needs to finish recuperating, but when Luka deepens their kiss and pulls her closer, Abby ceases to think at all.

She has Luka back, and now they have each other again.

[burgundy-time-bandit]

Disaster Twins 'Verse, Chapter 17

Chapter 17 - The Gift

Chapter by DoctorLia, DraejonSoul, RedGold

Summary:

#FlynnFriday imagine: It's Lucy's birthday & they just had a successful mission against Rittenhouse! Denise arranges for dinner at a restaurant. But before they leave, Flynn pulls her aside to gift her her locket he had gotten at the mall.

Sweet and short-ish follow-up to the previous chapter. Apologies that it took so long to upload. ^^;

[docjen]

This.

When you're angry at the characters, the story is well-written. When you're angry at the writers, it is not.

[moonie-embracethemadmess]

problemy ff- update

Cześć. 

Jestem Tina, a ten post będzie bardzo podobny do tego, który opublikowany został jakiś rok temu przy okazji dość niemiłej sytuacji z jedną z autorek na tumblr.

Korzystając z okazji, że są moje urodziny, więc mogę być złośliwa i problemowa bez konsekwencji, chciałabym porozmawiać o ff, które znajdujemy dzisiaj głównie na wattpadzie, ale też na innych platformach stworzonych z myślą o dzieleniu się swoimi pracami z innymi. Jeśli ktoś był ze mną rok temu, być może pamięta, co przekazałam w swoim poprzednim poście. Dzisiaj chciałabym to pociągnąć, gdyż problem wciąż istnieje, jeśli nie urósł w siłę od tamtej pory i to mnie martwi.

Wattpad to składowisko śmieci, czy jest powód, dla którego mielibyśmy się w tej kwestii oszukiwać? Nie.

Pisze tam każda młoda osoba, ponieważ ta platforma jest prosta- pokazuje wyświetlenia danego tekstu, jest spójna i łatwa w obsłudze. Niestety to sprawiło, że nazbierało się tam dziewczyn, które właściwie nie myślą, zanim coś opublikują? Ładują wszelkie motywy, jakie tylko ludzki umysł jest w stanie ogarnąć i nie przejmują się tym, co niesie za sobą ich wybór. A niesie poważne szkody.

W ciągu tego roku rozmawiałam z wieloma osobami. Sporo z nich zmaga się z poważnymi problemami, ukojenia zaś szukają w tekstach, które niejako poruszają tematykę trudnych doświadczeń, z którymi one walczą każdego dnia. Sama się na tym kilka razy nacięłam; wybierałam ff poruszające problem przestępstw na tle seksualnym, gdyż myślałam, że czytanie o tym choć trochę pomoże mi w tym, co przechodzę na cod dzień? Nie wiem, co wtedy myślałam, po prostu chyba każdy tak ma, że lubi utożsamiać się z bohaterem? Ja na to liczyłam, podobnie jak robi to wiele osób. Czego się spodziewałam? Zrozumienia. Spojrzenia na mój problem z innej strony. Przekazania ciężkiego tematu tak, by trafiło do innych, że to tragedia, która dotyka wiele kobiet i mężczyzn, że to istnieje i nie jest łatwo z tym żyć. Co dostałam? Kpinę, bo inaczej nazwać tego nie mogę. Gwałt opisany jak złamanie nogi (poboli, poboli, a po jakimś czasie pozostanie tylko wspomnieniem do rozmów przy herbacie). Depresja polegająca na tym, że dana osoba po prostu całymi dniami jest smutna. Molestowanie nabierające romantyzmu i stające się rzeczą zwyczajną, a wręcz sposobem na podryw czy kreatywną grą wstępną do stosunku. Anoreksja ukazana jako choroba w typie przeziębienia, na które lekiem jest postawienie danej osoby przed lustrem i powiedzenie jej, że jest piękna i nie powinna się krzywdzić. Naprawdę?

Powiecie mi teraz, że przesadzam. Że nie trzeba tego nagłaśniać, bo to tylko “fanfikszyn”, zwyczajna fikcja. Zabawne, tego argumentu używają autorki, które sieją kłamstwo w swoich historiach i zbierają za to poklask. 

Fikcja? Fikcja daje nam prawo do zakłamania rzeczywistości, jaką są problemy, po które sięgają te młode dziewczyny, bo :to akurat modne, zbiorę więcej wyświetleń:? Co potem? Nie widzicie skutków? Bo ja widzę, że czytelniczki tego chłamu idą dalej i wypisują głupoty o tym, jak to by chciały być “bzyknięte” przez własnego ojca, zgwałcone przez osobę bliską lub obcą, bo dzięki temu poznają miłość swojego życia. Przestają jeść, bo chcą popaść w anoreksję i trafić na partnera, który pokocha je mimo wszystko. Uczą się, że trzeba być uległą i poniewieraną, bo jest w tym romantyzm. Przesadzam? Wejdźcie na twittera i zobaczcie, co się tam dzieje. 

Gwałt jest romantyzowany. Anoreksja trwa tyle, ile zwykły zimowy wirus. Pedofilia w szkole staje się ciekawą historią miłosną. Wydaje nam się, że przecież zwykłe ff nie może mieć aż takiego wpływu na życie dzisiejszych nastolatek, przecież każdy wie, że to tylko wymyślona historia. Dla nas tak. Ale jest wiele dziewczyn, które przyjmują za prawdę rzeczy zawarte w tekstach, to raz. Dwa, może i opisujemy fikcję, jednak poruszamy prawdziwe, istniejące problemy. Naprawdę tak ciężko jest postawić się na miejscu osoby, po której ciężkie doświadczenia sięgamy? Tak ciężko jest zrozumieć, że te osoby czytają takie rzeczy, bo chcą poczuć się lepiej, a dostają... jakby to ująć... robienie sobie z nich jaj? Nie wiecie nawet, jak wiele razy przeczytałam frazę “czuję się źle, gdy czytam, jak przedstawiona/e została/o ...”/ “to naprawdę boli, gdy...”. 

To jest prawdziwy problem. Te dziewczyny nie zdają sobie sprawy, że nie piszą o jednorożcach. Nie widzą problemu w tym, że używają doświadczeń, z którymi codziennie walczą inni i każda przetrwana godzina jest dla nich sukcesem. Może nie robią tego specjalnie, ale naśmiewają się, ubliżają i zwyczajnie poniżają ludzi, którzy cierpią, w imię czego? Popularności fikcji na wattpadzie? To odbiera im ludzkie odruchy? To sprawia, że wymyślają brednie, w które inni wierzą, a potem, gdy spotykają na swojej drodze osobę doświadczoną, są jak "uśmiechnij się, jesteś piękna/y" i będą liczyć na to, że wszelkie troski odejdą w niepamięć?

"Nic mi się nie chcę. Czuję się, jakby mnie zgwałcili."

Wow. A więc to jest sekret mojego lenistwa? Cóż, dobrze wiedzieć.

Nie zawarłam tutaj wszystkiego, co chciałabym zawrzeć, bo tak naprawdę to temat rzeka. To, co chciałabym uzyskać tym postem, to zrozumienie? Pomoc? W zwalczaniu gówna, które rozprzestrzenia się na platformach typu wattapad. Te nastolatki sądzą, że są bezkarne. Wszelkie próby racjonalnej argumentacji ucinają blokadą i dalej krzywdzą, bo osoby, które walczą o wyedukowanie ich, są mieszane z błotem przez inne, naiwne, łase na tani romans, dziewczynki. I teraz pomyślcie- jeśli ktoś ma problemy ze sobą, po czym zostaje zbesztany za walkę o swoją godność, co się z taką osobą dzieje? Zyskuje na pewności siebie? Nie, moi drodzy. Zamyka się w sobie. Milczy, kiedy inni przyklaskują. Te dziewczyny nie mają żadnej pokory, przez brak krytyki obrastają w pióra i krzywdzą pozostałych, chowając się za tekstem “to tylko fikcja”.

Proszę, bardzo Was proszę, zróbmy coś z tym. Nie pozwalajmy szerzyć kłamstwa, nie doprowadzajmy do tego, że gwałt stanie się czymś romantycznym, a pedofilia i jadłowstręt czymś pożądanym przez młode pokolenie. 

Nie przeżyłaś/eś gwałtu, anoreksji, bulimii? W porządku, oby nigdy Cię to nie spotkało. Ale spróbuj spojrzeć na świat oczami ofiar tych strasznych rzeczy. A teraz idź i przeczytaj coś na wattpadzie. Miło? Nie sądzę.

Jeden komentarz niczego nie zmieni. Jedna osoba zostanie wyśmiana, a potem zablokowana. Ale, jeśli więcej osób zacznie wytykać tym młodym dziewczynom ich błędy, może w końcu coś do nich dotrze? Broń Boże, nie nakłaniam was do pójścia na wattpad i rzucania obelgami w tę autorki. Nie o to chodzi. Chodzi o pokazanie im, że to, co robią, nie jest fair. Że ich teksty czytają prawdziwe, a nie fikcyjne osobny. Że ranią prawdziwe, a nie zmyślone uczucia. Że doprowadzenie jednej osoby do płaczu z poczucia upokorzenia poprzez swój tekst nie jest warte nawet milionów wyświetleń i setek komentarzy. Że piszemy, by sprawiać innym radość, skłaniać do refleksji, ewentualnie zmienić pogląd na daną sprawę. Ale nikt nie powinien poczuć się skrzywdzonym, czytając daną historię. Po prostu nie.

Jeśli uważacie, że przesadzam, zapraszam do filmiku mojej Asi, znanej tutaj jako @tinkerbelllouie , gdzie czyta jedno z tych :arcydzieł: wattpada. Posłuchajcie, co tam się dzieje. Tylko tyle.

Jestem otwarta na rozmowę w tym temacie. Proszę, zróbmy coś z tym. Nie zmienimy świata dzisiaj, nie zrobimy tego jutro. Ale, jeśli pozostawiona przez kilka osób krytyka może wpłynąć na autorkę, która popędziła odrobinę za daleko w twierdzeniu, że ff to tylko fikcja... To już będzie ogromny sukces. Jeśli czytacie i coś wam nie pasuje, proszę, nie myślcie, że wystarczy wyjść z danego opowiadania i o nim zapomnieć. Napiszcie coś, dajcie autorkom znać, co naprawdę myślicie. Bo jest wiele osób, które też zauważają błąd, ale nie chcą się przyznać, bo boją się zbesztania. Wypadałoby to zmienić.

[szukam-przyjaciela]

#5091

To może teraz ja. Szukam osóbki/osóbek która lubi Harry'ego Pottera. O, i która ma do polecenia jakieś dobre fanfiction, bo brak mi tekstów do czytania. Do której będę mogła pisać z narzekaniem na jakiś żałosny ff, czy z 'podjarką' gdy znajdę coś dobrego. Serduszka/komentarze, wsio rybka.

[docjen]

Don’t mind me. Just over here reblogging mah girl’s stuff. BECAUSE IT’S SO DAMNED GOOD.

Chapters: 1/1 Fandom: ER (TV 1994) Rating: Teen And Up Audiences Warnings: No Archive Warnings Apply Relationships: Ray Barnett/Neela Rasgotra Characters: Neela Rasgotra, Luka Kovač Additional Tags: Neela/Ray (mentioned), Luka/Abby (mentioned), Friendship Summary:

Neela is making big life decisions and is in need of some wisdom from Abby. When she calls, Luka answers instead, and they have a conversation.

[znajdzsobieff]

Czeeeeść, pare razu widziałam tutaj ze ludzie polecają ff od paulinadeanz. Nie lubie wtt a chciałabym przeczytać jej os, wiecie czy mozna ja gdzieś indziej znaleźć, moze pod innym nickiem?

Wydaje mi się, że znajdziesz ją tutaj.

[docjen]

17 for Abby x Luka, please!

Also requested by @crookedsmileys

“I can’t sleep, can I stay here?”

Luka shakes his head, shifting the bag he carried to his other arm. “Of course you can, why would you even ask me that?” Luka reaches down and pulls Abby to her feet from her position slouched against his door.

She shrugs. “I don’t know.”

Unlocking the door and setting the bag down, Luka wraps his arm around her shoulder and kisses the top of her head. “This reminds me to give you back your key.”

Abby glances up at him and quickly glances away. “You don’t think it’s too soon for that?”

Luka rolls his eyes, reminding himself not to spook her. “We’ve been spending a lot of nights here. It just makes sense. Besides, it’s not like I’m giving a key to just anyone. Regardless of the time we’ve spent together this time, I’ve known you for six years. There’s nobody I trust more.”

Abby smiles and nods a little. “Okay. Thanks.”

Luka pulls her down on the couch, snuggling her in. “Why can’t you sleep?”

She yawns. “I don’t know.” Except she did know, and it was because Luka hadn’t been sleeping beside her. “Just couldn’t.”

Luka stands and scoops her up, “Well, next time, let yourself in with your key and climb into my bed. I promise, I won’t be mad.”

Abby leans her head on his shoulder while he carries her up the stairs. “Oh really.” she says dryly.

“Nope.” He drops her on the bed and grins. “And I have the perfect way to help you sleep.”

**

[mearcatsreturns]

#50 for Luka and Abby

#50 from this list of prompts:  “Okay, I only got you mad because you’re cute when you’re mad but now you’re not talking to me and I’m scared.”

I can’t take anything seriously today, and I’m not sorry. 

&&&

“Abby, I’m sorry.”

She continues to stare at the wall, turned away from him. 

Luka sighs. “I only said that because I knew it would annoy you and you’re very cute when you’re mad, but I’m getting worried that you’re not talking to me.”

“So you don’t think Irina Slutskaya deserved the silver instead of Sascha Cohen?” she asks pointedly, glancing over at him.

“Honestly, I don’t have an opinion.”

Abby smiles at him, the tension draining from her shoulders. “Good.”

Luka privately thinks he probably shouldn’t bring up that her overreaction might have something to do with pregnancy hormones.

[nevada-b-1780]

Rules: answer the questions and tag 9 people you want to get to know better / catch up with.

Thanks for tagging me @mathgirl24 🥰

Three ships: Flynn/Lucy from Timeless, Luka/Abby from ER, Aeryn/John from Farscape.

Last song:

Last movie: Close Your Eyes/Doctor Sleep for the GGG watch last weekend

Currently watching: still on my ER rewatch, just started S10 🤔

Currently reading: book - Shadows of the Workhouse by Jennifer Worth (one of the books Call the Midwife is based on), fanfic - One for the Ages by Pandorama (an ER luby ff on ff.net)

Currently craving: food - pizza 🍕 making a vegan pizza tomorrow to help with this 😁, in life - seeing my friends again!

Currently writing: have just started writing a Garcy fic again (YAY!) As yet, untitled.

Last animal petted: Jo the cat, she was covered in spiderwebs and transferred them all to me 😱

Last ticket (speeding, concert, what have you): probably the train ticket I bought on holiday to go a couple of steps to watch this amazing and completely off-the-wall version of Macbeth? Actually I got a ticket for that too!

Three foods: current favourites include - coffee, strawberries and tempeh.

One recipe: the sticky tempeh traybake which I ate earlier was amazing 😋

Favourite gif:

(I bet no one saw that coming!) 😁

Tagging: whoever fancies doing this 🥰

rules: answer the questions and tag 9 people some people you want to get to know better/catch up with.

thanks for tagging me @districtunrest!!

three ships: Elizabeth/John from Stargate Atlantis, Flynn/Lucy from Timeless, Katniss/Peeta from The Hunger Games

last song: Sweet Caroline (buh buh buh) by Neil Diamond

last movie: I’m watching The Rise of Skywalker (again) as I type

currently watching: Just finished Loki

currently reading: nothing

currently craving: chocolate

and before I leave for the week (yay vacation), I’m going to add some for others to answer for the heck of it…

currently writing (if applicable):  I’m not a writer.  I’m math girl.

last animal petted:  One of my brother’s cats

last ticket (speeding, concert, what have you):  It’s been awhile.  Last concert I went to was Sting and Peter Gabriel

three foods:  Chocolate, bread, pasta

one recipe:  GrubHub

favorite gif:

I’ll tag @kissedbydragonfire @ununpredictableme @magnificentcowboypeanutpaper @even-in-winter @nevada-b-1780​

[burgundy-time-bandit]

Chapter 19: Set Phasers To Stun

Chapter by DoctorLia, RedGold, UnUnpredictableMe (DraejonSoul)

Summary:

#FlynnFriday imagine: Unbeknownst to the Time Team, Rittenhouse finally develops a 'kill mode' on the phasers. What happens when one of the team is hit with it? What will the team do with the Rittengoon that fired the shot?

[somekindofflowergirl]

So... I was going to be normal and choose 5, but that was too hard (both choosing and being normal) so instead I just took out the ones I could live without.

I'm keeping the excuse I had for choosing 5 tho, 'I'm giving you options' 👀:

“No, no, it’s my treat.”

“I’ll walk you home.”

“I dreamt about you last night."

“I saved a piece for you.”+“You can have half.”or “I made your favourite.”

“It’s okay. I couldn’t sleep anyway.”

“Don’t worry about me.”

“It looks good on you.”

“I like your laugh.”

“Did you get my letter?”

“Call me when you get home.”

“I think you’re beautiful.”

“There is enough room for both of us.” not that I'm hinting at any particular trope or anything

“You don’t have to say anything.” this one I just wanted to point out that it's canon

“Wow.” in a dirty environment of course

“Happy birthday.” vindication for S8

“I’ll help you study.”

“You’re warm.”

“Take mine.”

“We can share.” again, no troping here

“Stay there. I’m coming to get you.”

“The key is under the mat.” to reconnect you with your roots

“You’re important too.”

“We’ll figure it out.”, “I bought you a ticket.” and “I’ll pick you up at the airport.” cause I'm a masochist

I tried to find a way to put all 26 of these in one and finally gave up. But I saved the ask to come back to later to pick up a couple more. 😆 I can’t find the actual post now to link the list (curses, tumblr!), but I will keep looking and add it later.

“Wow,” Abby pants as she shakes, coming down from her high. Try as she might not to, she clenches and a whine escapes her as he pulls his fingers from her.

Luka smirks at her before lazily kissing up her body. Thigh, stomach, chest, neck, then her mouth as he flops down beside her and pulls her against his chest. Squeezing her eyes shut, Abby kisses in the direction of his chest but her lips don’t quite reach and she doesn’t feel like moving yet.

She didn’t expect a double orgasm before breakfast, but she’s not complaining. They lie there for a few quiet moments, him stroking one hand through her hair as the other cradles her back, her gently tracing the curves of his arm.

“Mmm. That was a hell of a wakeup call.”

He moves his hand to stroke down her jaw. “Happy birthday.”