#kon waarschijnlijk ook in het nederlands antwoorden
Explore tagged Tumblr posts
Text
@robazizo : Now I'm curious. Which Boudewijn de Groot song? And are you Dutch or Flemish?
Haha flemish! Grandpa had all his cds but my favorite is de vondeling van ameland!
5 notes
·
View notes
Text
Zaterdag 1 augustus 2020
Waarom heb ik ballen?
Ken je dat? Van die mensen die altijd hun antwoord klaar hebben? Bij die categorie hoor ik dus niet. Ik sta eerder met mijn mond vol tanden en denk dan achteraf ‘had ik maar...’
Zoals die keer toen mijn zoontje me vroeg waarom zijn klasgenootje (uit Eritrea) zo bruin was? Verzin daar maar eens ter plekke een politiek correct antwoord op in deze anti-zwartepieten-tijd. Ik had natuurlijk kunnen uitleggen dat dit te maken heeft met het pigment in onze huid en de één dit meer heeft dan de ander. In plaats daarvan begin ik een lang verhaal over zijn opa en oma die waarschijnlijk uit een land komen dicht bij de evenaar, waar de zon dichter bij de aarde staat en de mensen dus sneller bruin worden. Een onnodig complex verhaal dat weer meer vragen opriep dan dat het antwoord gaf. Want zijn opa en oma bleken gewoon in Nederland te wonen.
En zo worden de héle dag door vragen op me afgevuurd waar ik dan maar mijn woordje voor klaar moet hebben staan. ‘Waarom heet een tafel een tafel?’ ‘Wat eten we vanavond?’ ‘Hoe kunnen we ons toeristisch het beste positioneren?’ Wat betreft die laatste; met de meer werk-gerelateerde vragen kom ik nog vrij goed uit de voeten. Al wens ik daar achteraf ook vaak dat ik mijn antwoorden sterker en scherper had verwoord en onderbouwd. Maar de vragen van die twee aapjes van mij zijn vaak een stuk lastiger te beantwoorden. ‘Mag ik een snoepje?’ (Ben ik nu die consequente moeder die ik me had voorgenomen te zijn? Of maak ik me er nog een laatste keer makkelijk uit de voeten?)
En eentje waar ik toch wel mee heb geworsteld; ‘Waarom heb ik ballen?’ Het verhaaltje van het zaadje en het eitje had ik al eens mogen uitleggen. Dus daar kon ik nu mooi op doorpakken door ze uit te leggen dat, als ze wat ouder zijn, die zaadjes in die zakjes worden bewaard. Maar van de ene vraag komt uiteraard weer de andere. Help!
Voordat ik kinderen kreeg, heb ik me altijd voorgenomen om heel open te communiceren over sex. Maar op het moment suprême realiseer ik me dat een verhaal over penetratie toch wel traumatische gevolgen kan hebben voor een net-kleuter-af-kind. Gelukkig nam hij genoegen met het knuffelverhaal. Terwijl ik me afvraag hoe hij hier ooit op gaat terugkijken.
1 note
·
View note
Text
47. I love Animal Crossing a lot
21/03/2020
Het is 0:10 en ik ben moe. Ik eet wat en dan ga ik mijn bedje in. Waarschijnlijk schrijf ik dit ook af als ik weer wakker ben. Hoe kan het dat ik zo moe ben? Nou... Animal Crossing. Als je 46. A N I M A L C R O S S I N G hebt gelezen, dan heb je een hint.
Maar eerst gaan we het hebben over mijn geweldige kookkunsten! We gaan even terug naar donderdagavond 19/03/2020. Ja, ik loop achter, maar dat komt ook door Animal Crossing.
Ik had niets meer in huis op donderdagavond, maar ik zag dat Barbara 400 gram passata achter had gelaten, dus ik had mam geappt om te vragen hoe ik daar pastasaus van kon maken.
Nou herinner: ik ben een idioot in de keuken die alles of kant-en-klaar koopt of alles basic-bitch houdt. Lang verhaal kort: ik gebruik nooit kruiden en specerijen. In Nijmegen ben ik er een beetje mee begonnen, maar ik kom niet echt ver. Ik had mam dus een foto gestuurd met alles dat in huis was en met haar hulp koos ik wat kruiden en andere spullen. Zo ging ik ten werk:
(De afwasmiddel ging er overduidelijk niet in zo dom ben ik nou ook weer niet).
Het was niet slecht, maar ook weer niet goed. Ik had overduidelijk één kruid teveel gebruikt, dus dat was pittig (?) en overheersend. Maar aangezien ik niet echt weet welk kruid het was, weet ik ook niet wat ik de volgende keer anders moet doen.
Ik heb ook niet echt een recept gebruikt. Ik heb gewoon alles op gevoel erin geknikkerd en soms geproefd. Blijkbaar is het niet goed voor je om een handje met paprikapoeder los op te eten. Toch weet ik niet wat het nu was. Ik denk misschien de peper? Geen idee, joh. De tomaten würzsalz, wat dat ook mag zijn, was wel heel lekker.
Op een moment was het niet meer te redden, dus ik ging maar eten.
Volgende keer beter?
Op vrijdag 20 maart 2020 zat ik om precies 0:00 op mijn Switch om... Animal Crossing niet te kunnen spelen. Oh. Oké. Misschien kan het een paar minuutjes duren. Huh, maar iemand anders kon wel al om 0:01 spelen? HuH?
En ja hoor, om 0:05 was dan echt de tijd om... een melding te krijgen dat ik te weinig geheugen had op mijn Switch. Motherfucking fuck. Mijn Switch had het automatisch naar mijn systeem gedownload, niet naar mijn micro SD kaart.
Dus... ik heb het opnieuw moeten downloaden en zo om 0:39 was het tijd om... weer een notificatie van te weinig opslag te krijgen. De data van het spel komt natuurlijk op mijn systeem te staan. Ik heb snel wat software gearchiveerd en eindelijk rond 0:41 was het zo ver!
Ik heb gespeeld tot 2:00. Het was misschien goed dat ik ‘s nachts begon, want toen was er niet veel te doen. De spellen van Animal Crossing werken namelijk op “real time”. Als het 2 uur ‘s nachts is in het echte leven, is het ook 2 uur ‘s nachts in Animal Crossing.
Toch kwam ik om 3 uur weer mijn bedje uit. Ik had gelezen dat je Blathers snel kon krijgen, dus als ik voor 6 uur Blathers kon toevoegen aan mijn eiland, dan zou hij er al weer zijn als ik wakker wordt, want dat is dan de volgende dag.
Dus ik had het geweldige idee om dat te doen. Uiteindelijk viel ik rond de 4 uur in slaap. I regret nothing!
Nou, de regret kwam om 6 uur ‘s ochtends toen ik voor geen enkele fucking reden wakker schrok. En daarom ben ik dus mega moe. Uiteindelijk ben ik rond 8 naar de keuken geslopen om wat te eten, want ik had zo’n honger. Ik dacht dat het 10 uur was.
Ik had koppijn en wow ik was zo moe. Eenmaal terug in bed zag ik dat het dus 8 uur was. Hallelujah. Ik zette de wekker, want om 11:00 had ik een Zoom afspraak en geluk boven geluk viel ik in slaap! Normaal heb ik moeite met slapen, zelfs als ik heel moe ben. En normaal slaap ik ook nooit nadat ik eenmaal wakker ben.
“Thank dead God!”
EN HET ERGSTE? IK WAS VERGETEN OM DE TENT VAN BLATHERS TE PLAATSEN DUS ALLES WAS VOOR NIETS!!
Om 11:00 had ik dus dat theekransje met Danila en mijn tutoren. Alleen Ana kon er uiteindelijk bij zijn. We waren met z’n 8en misschien.
***
Abrupt einde. Ja, het was 0:21 en ik gaf het op. Inmiddels is het 14:16. Ik werd rond 11:30 wakker, dus ik heb 11 uur geslapen. Ik had het nodig.
Gisteren had ik wel snel een overzicht gemaakt van wat ik allemaal wilde vertellen, zodat ik dat nog zou herinneren:
Dus laten we verder gaan met het theekransje. Ik luister nu naar de soundtrack van Animal Crossing: New Horizons. Ik zat tijdens het 2 uur lange theekransje de hele tijd te spelen. Multitasking!
Danila gaf aan dat ze heel verbaasd was over de reactie. Blijkbaar blijft meer dan de helft van de Erasmusstudenten aan onze faculteit gewoon in Ljubljana. Dat maakte haar blij. Ze was wel een beetje teleurgesteld voor ons. Ze zei ook: “This is supposed to be such an amazing time for you guys!”
Ach, we hebben tenminste een once in a lifetime Erasmus experience (hopelijk).
Sommigen blijven omdat hun landen gevaarlijker zijn dan Slovenië, anderen omdat het onmogelijk is om uit te reizen, anderen omdat ze simpel weg niet willen. De Slowaak kon maar niet stoppen met praten. Hij praatte ook constant door anderen heen. Het was zo irritant en ik had hem bijna uitgescholden. Iemand vraagt Ana iets, laat haar dan ook antwoorden.
De Slowaak blijft hier omdat hij hoopt dat het in mei beter zal zijn, maar Danila betwijfelt dat. Dan alsnog, niemand weet wat er gaat gebeuren.
Maar ja, we konden Danila vragen stellen over onze lessen en wat dan ook en zij probeerde die zo goed mogelijk te antwoorden. Tadeja and “Wiet” waren er niet, maar “Wiet” is ook een dorm student, dus misschien daarom. Alle domitories in Slovenië zijn ook gesloten, dus Sloveense studenten moesten verplicht terug naar ouderlijk huis. Dit ging niet makkelijk, want niet iedereen was hierop voorbereid en sommigen hebben ook nog andere obligaties in Ljubljana of Maribor.
Alleen buitenlandse studenten mogen nog in de dorms blijven. Wat een toestand. Verder hebben we ook landen met elkaar vergeleken, niet alleen maar rondom Corona, maar ook rond prijzen. Danila en de Slowaak zijn het er niet mee eens dat Slovenië een derde ranks land is in de Erasmus beurs, want Ljubljana is een dure stad om in te wonen. De rest van Slovenië? Ja, oké, maar met de Erasmusbeurs in Ljubljana ben je niet rijk.
De meesten in de chat komen uit landen zoals Macedonië en Slowakije enz. en ze konden het niet geloven toen ik zei dat de huur in Amsterdam tot €700 per maand kon oplopen. Misschien wel meer. Ik had al eerder verteld dat de mega dure toeristische plekken in Slovenië ongeveer hetzelfde kosten als Nijmegen of Heerlen of zoiets. Dat wordt gezien als mega duur voor andere Slovenen.
Maar ja, het klopt wel qua huur dat Ljubljana dus wel als een tweede ranks land had kunnen tellen.
~~En nu onderbreken we dit verhaal om te praten over Jasper, die eindelijk een goed punt heeft voor Engels! Ik ben heel blij en trots en ik vond het ook heel leuk dat hij het me liet weten!!!~~
Het volgende in mijn lijstje: Spar!
Ik ben voor de eerste keer in een hele week naar buiten geweest.
Ja ik heb er meteen een foto van gemaakt. Het was ook zo’n goed weer. Ik had een t-shirtje aan, maar ook nog de jas van Delaney. Dat was dus totaal onnodig.
En er was een mooie duif:
Simple joys, man.
Dani zei al eerder dat deze quarantaine wel mensen rust geeft om dingen te waarderen die je eerst niet zag. Kijk, een duif!
Het was niet mega rustig. Er reden nog geregeld auto’s en er waren zeer veel fietsers. Uiteindelijk kwam ik aan bij de lege supermarkt. De schappen waren vol, maar de winkel was leeg. Er stond bewaking voor de deur en iedereen moest in een rij wachten met ieder 1,5 meter afstand.
Dan mocht je één voor één naar binnen en je moest je handen desinfecteren en plastic handschoenen aan. De schappen waren dus best vol. Alleen pastasauzen, bakmeel en pasta was iets leger. Er was zelfs nog mega veel wc papier!
Ik denk dat de wc papier craze uit Australië komt. Daar was in februari een ban op wc papier, waardoor er gevechten in winkels ontstonden. Een krant had zelfs 6 pagina’s gebruikt om wc papier te printen, aangezien de Australische overheid nu een limiet had gezet op wc papier.
Het meest ironische? Die ban was niet wegens de Corona-crisis, maar wegens de bosbranden crisis.
Al deze shit voor wc papier rondom Corona klopt dus niet. Wel raar om te bedenken dat er al zoveel is gebeurd in 3 maanden.
In januari: conflict VS en Iran, mogelijke nieuwe oorlog
In februari: Australië staat geheel in de fik
In maart: pandemie
Please, april, please laat ons niet in de steek. Mijn verwachtingen zijn zeer, zeer laag, maar ik heb toch nog wel hoop.
Maar ja, boodschapjes gedaan. Tijd voor weer een week binnen zitten.
Toen ik eenmaal thuis was, ging ik nog meer Animal Crossing spelen. Waarom niet? We hebben nu tijd. (Antwoord: studie, maar yada yada Animal Crossing). Plus ik heb donderdag dus de hele dag besteed aan Sociologie, omdat ik wist dat ik nu in een Animal Crossing mood ben.
Oh, het volgende punt op mijn lijstje: Corona update.
Hiermee bedoel ik het uitreizen. De Belgische ambassade gaf de Belgen een bericht dat er op zondag, dus morgen, een vliegtuig vanuit Parijs naar Amsterdam zou gaan. De stagiaire van de Nederlandse ambassade bevestigde dat. Nou, Anouk heeft het afgewezen. De Belgische ambassade zou vervoer naar Parijs regelen, maar zij wilt dus zeker hier blijven (yo, ik ben niet alleen!!!!). Anderen gingen meteen een vliegticket boeken.
€500 of meer.
Oh, ja. Sommigen haakten toen ook af. Plus, de rit naar Parijs zelf is ook al risky. Ook was de vlucht heel snel volgeboekt. Inmiddels zijn we een dag verder en twee Nederlanders, toevallig beiden van de RU, hebben een ticket. Ze vliegen vanuit Ljubljana naar Parijs naar Amsterdam.
Sanne had dit ook gezien, maar de vlucht was ineens weg van de site. Waarschijnlijk dus ook vol.
Dus dat is nu de stand van zaken. Helaas is er wel nog onduidelijkheid over Parijs, aangezien Frankrijk in total lockdown modus is. Maar ze nemen het risico.
Ik zit er nu naar te neigen om helemaal niet te gaan, zelfs als er een kans is. Het is gewoon mega veel gestress en zoals Anouk al zei: “Wat is de meerwaarde?”
Maar zoals anderen ook al zeiden in die groep: emoties gaan de hele tijd heen en weer. Iedereen zit met de onduidelijkheid. Corona neemt alles over.
Maar mijn blog niet meer! Ik heb eindelijk andere dingen in mijn reblog tag gegooid die niet gerelateerd zijn aan Corona. Het zit nu vol met dingen die me nu even bezig houden, zoals ook de bedoeling was (alhoewel, Corona houdt me natuurlijk ook bezig), dus er zit wat Animal Crossing in. Ook wat Red, White & Royal Blue, zoals “afgesproken” en ook The Most Popular Girls In School.
Ik was het vergeten te zeggen, maar op donderdag heb ik eindelijk na 8 jaar MPGIS gekeken. Please, iemand, zeg dat je MPGIS herkent! Lucas, Maura? Het is een webseries ging mega viral in 2012.
MPGIS was overal anno 2012. Ook werd de audio overal voor gebruikt. Iemand moet het toch wel kennen? Je weet wel, de serie met de goedkope Action namaak Barbie poppen en de grove humor?
Ik kan niet geloven dat ik na 8 hele jaren eindelijk seizoen 1 heb gezien. Ik kende maar een deel van één aflevering en ik moet bekennen dat ik het nog helemaal uit mijn hoofd kende. Seizoen 2 t/m 5 moeten maar wachten, want nu heb ik Animal Crossing. Als ik niet bezig ben met “verantwoordelijkheden”, doe ik dat.
Volgend punt op mijn lijstje: Sofia/Sophia. Geen idee hoe je het schrijft.
Dit wordt nog een lange blogpost, maar ik moet alles inhalen van donderdagavond t/m nu, want ik was te druk met Animal Crossing om te schrijven. Ik ben nu ook Animal Crossing tijd aan het gebruiken voor dit.
Maar ja, we hebben een nieuwe kamergenoot. Ik had het verhaal nog niet helemaal uitgelegd, want ik werd onderbroken door die nieuwe regel.
Sofia is een Duitse Erasmus student en een vriendin van Kath. Kath heeft Matjaz gevraagd of Sofia dus bij ons in kon trekken, aangezien Caroline’s kamer leeg is.
Dat kon. Kath ging Sofia halen met al haar spullen. Ze konden de auto van Sofia’s voormalige huisbaas lenen. Anouk en Aga hielpen met verhuizen. Ik had geen idee dat ze er al was, want ik lag in bed, want ik was moe. Alsnog: weinig slaap.
Matjaz was er blijkbaar ook even en hij vertelde de rest dat hij niet in Corona gelooft.
Huh?
Hij gelooft er gewoon niet in. Het is allemaal nep in zijn ogen. Hij denkt dat het allemaal propaganda is.
Toen de rest vroegen “propaganda waarvoor?”, had hij geen antwoord. Dude, als je een complottheorie gaat verspreiden, geef het dan tenminste inhoud. Propaganda waarvoor? Wie de fuck heeft hier baat bij?
Dus ja, Sofia trok in en ik stuurde een mail naar mijn Sociologie lerares. Toen was het tijd om te eten. Met mijn nieuwe boodschappen heb ik weer de pasta met spinazie en crème gemaakt. Kath was ook aan het koken voor haar en Sofia en we waren aan het praten, dus ik besloot om maar bij hun te zitten. Ik had eigenlijk het idee om te eten in mijn kamer terwijl ik Animal Crossing ging spelen, want Evelien en Merel waren ook online.
Maar nope. Toen kwam Anouk binnen voor de magnetron en ze bleef ook hangen. Het was mega gezellig en we hebben het over veel dingen gehad, waaronder Corona, maar ook adoptie. Dit gebeurt vaker: ze willen weten hoe alles zit. Ik vind het niet erg.
Toen hadden we het meer over human rights en die dingen, want Anouk heeft stage gelopen bij Amnesty International. Het was dus een gezellige en interessante avond.
Maar op een moment was het voorbij dus ik belde mama even terug en toen was het tijd voor Animal Crossing!!! Met Evelien en Merel!!!!! Give me peaches!!!!!
Elk eiland heeft exclusieve items, dus je wordt gemotiveerd om elkaar te bezoeken om dingen te ruilen. Dat ga ik zo weer doen. En ja, dat was de rest van mijn avond. Tot middernacht heb ik Animal Crossing met ze gespeeld, maar ik had al aangegeven dat ik mega moe was. Dus ik at wat en ik begon deze blogpost en nu...
Nu ga ik weer Animal Crossing spelen.
2 notes
·
View notes
Text
VERKIEZINGEN 2021; MEER VAN HETZELFDE
De campagne is voorbij en de beloftes zijn vergeten, de stembussen zijn weer opgeruimd, en de televisie spektakels behoren weer tot het verleden. Kortom; Nederland heeft weer eens gekozen, deze keer in Corona tijd. Als we met een snelle blik naar de resultaten kijken, zou je kunnen concluderen dat we kunnen spreken van een overwinning voor de Corona dictatuur. Immers, de VVD van Rutte is weer de grootste partij met zelfs nog wat winst. Toch ligt het een stuk gecompliceerder, want het CDA van De Jonge, dat zeker zo diep in het Corona moeras zit als de VVD, krijgt een gevoelige klap. Daar staat tegen over dat D’66 haar beste resultaat ooit neerzet. Een duidelijke boodschap is er dus niet.
Je zou kunnen zeggen dat de kiezers eigenlijk niet hebben geweten wat ze met deze stembusgang aan moesten. Dat verklaart ook de winst van D’66, want deze partij wordt nog steeds door veel mensen gezien als een onschuldig alternatief. Dat is natuurlijk onzin, want D’66 volgt ook de globalisten agenda, net als de andere systeem partijen. Misschien met af en toe wat gemor en gejammer, maar dat is voor het grootste deel show. Gelijktijdig moeten we vaststellen dat een behoorlijk percentage van de bevolking zich tegen de Corona maatregelen keert. Het is niet voor niets dat het Forum voor Democratie er 6 zetels bij wint en op 8 komt. En de 3 zetels voor JA21 zijn onderdeel van dezelfde boodschap. De PVV ging achteruit, maar dat krijg je als je over coalities blijft praten, zelfs met Rutte, terwijl de PVV kiezers daar helemaal geen zin in hebben.
En dan is er natuurlijk nog links, wat opnieuw tot een sociaal democratisch tranendal werd. We spreken dan over zowel de PvdA, GroenLinks als de SP. De PvdA kon op geen enkele manier het dramatische verlies van de vorige keer goed maken, en de twee andere partijen leden stevige verliezen. De reden voor dit alles is geen geheim; de drie partijen zijn alleen bezig met het parlementarisme en geven geen stuiver voor de mensen in het land. Op deze wijze zijn ze in een dode hoek beland waar men niet zo makkelijk uitkomt. De linkse partijen in de Tweede Kamer hebben allemaal de Corona maatregelen van Rutte gesteund, waaronder de avondklok. Ook de pleidooien van Asscher (voormalig PvdA leider) en Halsema (GroenLinks burgemeester in Amsterdam) voor de muilkorfplicht zijn niet vergeten. Steeds opnieuw hebben zij voor het systeem gekozen. Geen verzet, geen echte contacten met de bevolking, helemaal niks. Dan is het natuurlijk ook niet verwonderlijk dat de stemmers heel hard weglopen.
En dan is er de SP, de voormalige protestpartij. De partij die ooit met tomaten gooide, maar nu braaf aan de leiband loopt. Het doel: ergens een plekje in de formatie verwerven. Tegen iedere prijs. Iedereen heeft nu kunnen zien dat Marijnissen 2 zeker Marijnissen 1 niet is, en dat ook nooit zal worden. Wat er allemaal is misgelopen moet de SP zelf maar uitvinden, maar van echte oppositie is al jaren geen sprake meer. De conclusie is simpel; parlementair links kan geen enkele vuist meer maken. Het gevolg is natuurlijk dat er wanhopig naar een oplossing wordt gezocht. Zo kwam Job Cohen opnieuw met het idee om de 3 partijen maar tot een grote linkse partij te maken. Verschillen zijn er inderdaad nauwelijks meer, dus dat kan geen beletsel zijn. Maar als deze zogenaamde verzamelpartij hetzelfde beleid gaat voeren, en alleen maar gericht blijft op het parlementarisme zal het geen enkel verschil maken. De mensen zijn zat van de carrièremakers, of ze nu in 3 partijen of in 1 verzamelpartij huizen.
De cijfers en de feiten laten er geen twijfel aan bestaan; de dynamiek ligt in het midden en op rechts. Links kan alleen maar toekijken, en zich wanhopige afvragen hoe het zo ver heeft kunnen komen. Aan het vinden van antwoorden is men nog lang niet toe. Deze situatie zal waarschijnlijk alleen veranderen als er een nieuwe linkse partij opstaat die zich richt op de belangen van het volk, en niet op de eigen belangen, of de belangen van het systeem. Zo’n project is echter nog nergens te bekennen. Dus moddert men door met de zogenaamde “verantwoorde” politiek. De kiezers zoeken intussen een stem om hun problemen aan te kaarten, aan “verantwoorde” politiek hebben ze maling. Dat begrijpen de parlementaristen dan natuurlijk weer niet, dus een lang oponthoud in het tranendal is voorgeprogrammeerd.
Wat zal er veranderen na deze verkiezingen? Het antwoord is simpel; niets! Er zal helemaal niets veranderen. Het Rutte regime gaat gewoon verder, wat de uitkomst van de formatie ook mag zijn. Of men nu met het CDA of D’66 in zee gaat, het zal aan het beleid niets uitmaken. Rutte zit, net als Merkel in Duitsland, op een koers die hij zelf als alternatiefloos ziet. Daarom ook dulden dit soort figuren geen enkele afwijking van de mening die ze zelf hebben. En natuurlijk mag ook niets in de weg staan van de globalisten agenda, die alles domineert. Rutte kan ook gewoon verder met het uitbouwen van zijn Corona dictatuur. De route is al van kilometers afstand te zien. In de zomer zullen er wat kleine versoepelingen zijn, omdat het buiten het griepseizoen moeilijk is om grote getale Corona patiënten te produceren. Zelfs met testen kom je dan aan een grens. Maar men zal niet stil zitten, want het vaccinatiepaspoort wordt nu al met grote haast door de EU ontwikkeld. Een nieuwe stap dus richting de controle maatschappij.
Komt de herfst dan in zicht volgt er weer een lockdown die eindeloos verlengd zal worden. Als de spertijd in de zomer verdwijnt, zal hij in de herfst weer in volle omvang terugkeren. Verder natuurlijk massatests, met uitsluiting als gevolg voor diegenen die niet mee willen doen. Het intussen beruchte vaccin zal steeds meer mensen worden opgedrongen, tot men de stap durft te wagen naar een vaccinatieplicht. De muilkorf blijft natuurlijk ook, maar dan waarschijnlijk ook buiten en met gebruikmaking van de FFP2 maskers die voor veel mensen dodelijk gevaarlijk zijn. Zo neemt de dictatuur zijn volle vorm aan. Er wordt gelijktijdig enorm aan verdiend, kijk maar naar de corruptie schandalen in Duitsland. De enigen die beter worden van de maskers, de testen en de vaccinaties zijn de producenten, de tussenpersonen (vaak politici) en de verkopers. We zeiden het al eerder; Corona gaat niet over gezondheid, maar over macht en heel veel geld. Verkiezingen staan dit alles niet in de weg.
De enige macht die dit alles kan blokkeren is de straat. De volkeren kunnen nog steeds de globalisten en hun handlangers de voet dwars zetten. Het is nog niet te laat. Op zaterdag 20 maart demonstreerden wereldwijd honderdduizenden mensen tegen de Corona dictatuur. Van Amerika tot Australië, van Londen tot Kassel, van Brussel tot Amsterdam en alles wat daar tussen ligt. Overal lieten de mensen merken dat ze de maatregelen en hun uitvoerders spuugzat zijn. Dit verzet zal in de komende maanden groeien en ook professioneler worden. Ook deze route is duidelijk; massaprotesten en daarna campagnes van burgerlijke ongehoorzaamheid. Als niemand meer mee doet zijn de maatregelen waardeloos en onbruikbaar. De elites zullen hier met veel hardheid op reageren, en dan kan er hier en daar een echte opstand uitbreken. Als dit gebeurd gaat de sneeuwbal pas echt rollen. Het is immers niet genoeg om alleen de maatregelen weg te krijgen. We hebben te maken met een programma van het systeem, dus als we hier vanaf willen moet het hele systeem weg. Dat kan alleen door een algemene staking. Als we de zuurstof van het systeem afsnijden gaat het monster vanzelf dood. Waarschijnlijk niet zonder slag of stoot, maar de strijd voor de vrijheid vraagt altijd een prijs.
Laat dus niemand in wanhoop verzinken. We kunnen een nieuwe koers kiezen als we het allemaal samen doen. Laten we niet vergeten dat we met veel meer zijn dan het handjevol rijken dat de wereld naar zijn hand probeert te zetten. Zij hebben macht, maar wij hebben de massa. Als die massa zich in beweging zet worden de globalisten verpletterd. Dan zal binnen heel kort niemand meer weten wie Rutte of Merkel ook al weer waren. We moeten in de komende tijd opnieuw kiezen. Deze keer tussen de dictatuur en de vrijheid. De straat is de route, de massa is het middel, en het doel is de vrijheid. Als we die vrijheid echt willen, en tot een eenheid worden, zijn we onverslaanbaar. Tot het moment van de overwinning gekomen is, moeten we twee dingen niet vergeten: blijf altijd zelf denken, en alternatiefloos bestaat niet.
Links:
Internet: www.volkskracht.blogspot.com
Twitter: Volkskracht Vooruit! @VolkskrachtV
Telegram: t.me/volkskrachtvooruit (abonneren na installeren Telegram App)
VK: https://vk.com/id484133031
Artikel uitgebracht door: VOLKSKRACHT VOORUIT! @ 2021
0 notes
Text
Een tijdje niks aan deze blog gedaan. Even opnieuw leven in blazen.
Hoewel ik nog steeds niet weet of ik echt heks ben, vind ik het nog wel leuk om me zo nu en dan in te verdiepen en stil te staan bij de jaarfeesten. Naast het ‘heks’ zijn - mocht ik dat al zijn - vind ik nog veel andere dingen interessant, leuk of zijn andere dingen onderdeel van mijn leven. Ik wil dan ook zo af en toe ook bij die dingen stil staan bij deze blog. Je zult dus niet alleen heksen dingen tegen komen.
Vandaag wil ik even stil staan bij een boek die ik onlangs las. Ik hoorde toevallig over het nieuwe boek van Splinter Chabot ‘Confettiregen’. Het boek gaat over de interne worsteling die hij gehad heeft met zijn geaardheid. Splinter neemt je mee in zijn jeugd door de hoofdpersoon Wobie. Op school komt hij erachter dat zijn enthousiasme volgens sommigen gekooid moet worden, dat sommige kleren alleen voor meisjes bestemd zijn en dat verliefdheid ingewikkelder is dan een hartje tekenen. Aan de hand van drie ontmoetingen in zijn jeugd, komt hij steeds meer over zichzelf te weten. Langzaam sluipt er een grijze mist in zijn leven. Een mist wat o.a onzekerheid, verwarring en angst met zich mee brengt.
Ik heb nog nooit zo snel een boek uitgelezen als deze, ik wilde het niet wegleggen misschien ook omdat ik mezelf er in herkende. En ik denk dat heel veel mensen, die hetzelfde hebben, zichzelf in herkennen. Vaak zeggen mensen waarom het toch zo lastig is om te vertellen dat je homoseksueel bent, maar dat is het niet alleen. Om mezelf even als voorbeeld te geven, het begint bij het moment dat je merkt dat er iets aan de hand is, maar je weet niet wat.
Ik heb als 13 jarig een keer S’avonds laat de televisie aan gehad. Nu heb je voornamelijk 06-lijnen als je even zapt en dat zal je vroeger ook wel gehad hebben, maar je had ook wel eens een film op televisie. In die tijd zag ik dus een keer zo’n film en ik merkte dat ik het wel heel erg interessant vond, hoe ik die vrouwen zag. Een jaar later, ik was 14, kwam de videoclip van T.A.T.U - All The Thing’s She Said op de muziekzenders. Weer merkte ik dat er iets was en net zoals bij de film, kon ik bij de videoclip niet plaatsen, wat dat zou moeten betekenen. Ik heb er verder geen aandacht aan kunnen geven, omdat ik een periode in ging waarin ik gepest werd. Ik ging van school af en heb de rest van mijn schooltijd op een andere school doorgebracht. Na school ben ik gaan werken, ik had in deze tijd nog erg veel last van mijn pestverleden. Ik was een stil en teruggetrokken meisje, vertrouwde niemand en hield me voornamelijk bezig met muziek, fantasy festivals en mijn kleding waren vooral van metalbands. Ik had één vriendin die ik overgehouden had aan mijn tweede school en waar ik mee ging winkelen of mee naar een concert ging, met verliefdheid was ik niet mee bezig. En toen werd ik 20. Mijn seksualiteit begon op te spelen, ik had destijds contact via internet met een meisje, waarvan ik wist dat ze biseksueel was. Ik merkte dat ik wat vaker naar vrouwen keek, als ik films keek. ik heb met dat meisje erover gepraat, dat ik begon te twijfelen. Aan de hand van onze gesprekken dacht ze dat ik waarschijnlijk toch hetero zou zijn, waar ik ook altijd van uit ben gegaan. Ik was er nog niet zeker van en heb ook regelmatig met twijfels in mijn hoofd gezeten. Het contact met het meisje verwaterde. Begin 2011, ik was toen een paar maanden 22, had ik weer contact met een meisje - ander meisje dit keer - via internet. Ze vertelde dat ze me leuk vond en meer wilde. Op dat moment sloeg de twijfels die ik eerder had weer in me hoofd en dit keer was het vele malen heftiger dan eerst. Ik heb me suf gesurft op internet op zoek naar antwoorden, maar kreeg ze niet. Ik heb toen een paar mensen - o.a een collega - in vertrouwen genomen en me verhaal verteld. Het hielp wel dat ik erover sprak en dat ik niet in me eentje heb rondgelopen ermee, maar hoe hard ik hoopte, ik kreeg wederom geen antwoorden. De twijfels vond ik verschrikkelijk, ik wilde dolgraag weten hoe het nu zat. Ik ging op vakantie en merkte dat ik weer interesse kreeg in de vrouwen die ik zag. Wij gingen - op aanraden van kennissen op de camping - eten bij een beachbar en het geluk wilde dat deze Nederlandstalig was. Mijn ouders hadden over en weer zitten praten met de mensen daar en als afsluiting van de vakantie, zijn we daar voor de tweede keer wezen eten en waren de mensen van de camping er ook bij. Toen we klaar waren met eten en we afscheid namen van de mensen van de beachbar, gaf de eigenaresse ons allemaal een hand om ons een fijne reis terug te wensen. Op het moment dat ze bij mij kwam en mij een hand gaf voelde ik een gevoel door me lichaam gaan wat fijn en warm aanvoelde. Op dat moment besefte ik dat ik misschien niet meer moest twijfelen en dat het wel zeker was dat ik vrouwen leuker vond dan mannen en dat ik ook niet mezelf met een man oud zag worden. Ik wist het zeker ik viel op vrouwen. Er viel een hele opluchting bij mezelf, ik had eindelijk antwoorden.
In Nederland vertelde ik aan de gene die al wisten over mijn twijfels hoe het nu zat. Ze waren blij voor me, maar ik wist dat ik het nu ook mijn ouders en mijn zus moest vertellen. Daar heeft nog wat maanden overheen gezeten, want hoewel ik het ze wel wilde vertellen, vond ik het ook erg moeilijk om ze het te vertellen. Wat mijn vader betreft, daar was ik wat bangeriger over, omdat hij een aantal jaren daarvoor zich eigen negatief had uitgelaten over een item op televisie. Wij zaten toen met het hele gezin aan tafel te eten, terwijl het item bezig was. Woorden zoals; ziek, zijn niet goed bij hun hoofd, hebben hulp nodig vlogen over de tafel heen. Ik weet nog dat mijn zus toen vroeg wat hij zou doen als één van zijn dochters met een vrouw thuis zou komen. Helaas ben ik de rest kwijt, maar dat stuk is me altijd bij gebleven. Dus toen ik moest vertellen dat ik vrouwen leuker vond, kwam de scène weer in me hoofd, wat aan de keukentafel gebeurde. De drempel die ik over moest was gigantisch voor mijn gevoel. Van mijn zus en moeder had ik wel een goed gevoel over, dat ze me zouden accepteren. Maar als ik het me zus en moeder vertelde, moest ik het ook me vader vertellen en daar zat dus nou net het probleem, omdat ik niet wist hoe hij zou reageren. Was hij bijgedraaid? Of vond hij het nog steeds niet oké? Mijn zus heb ik uiteindelijk - ik was 23 - naar het werk toe laten komen. In het gesprek, waar mijn collega bij zat, heb ik - met enorm veel lood in mijn schoenen - er uit gegooid dat ik misschien op vrouwen viel. Ze was enorm blij dat ik het haar vertelde. We hebben gepraat over mijn vader en ze begreep dat dat een moeilijk punt was. Via de berichtenbox op Hyves, hebben we de dagen daarna contact gehad hoe en wanneer ik het me moeder ging vertellen. Ik heb op het werk een brief voor haar geschreven, waarin ik uitlegde, dat ik hoopte dat ze me zou begrijpe, dat ik het op deze manier deed. Ik vond het doodeng en moeilijk om het zo tegen haar te zeggen. Ik vroeg ook in de brief om nog even te wachten met het vertellen aan mijn vader, omdat ik natuurlijk bang was hoe hij zou reageren. Twee dagen later liet ik de brief achter in haar slaapkamer en ben ik zonder iets te zeggen naar me werk gegaan. Ik had die ochtend zoveel zenuwen die door me lijf gierden, dat ik niet eens op me telefoon durfde te kijken. In de loop van de ochtend toch me telefoon aangezet. Mijn moeder had me een sms’je gestuurd, dat het allemaal oké was. Ik haalde opgelucht adem en op me werk heb ík nagepraat met me collega dat mijn moeder het nu ook wist. Bij thuiskomst stond mijn moeder al buiten me op te wachten. Ze vertelde dat mijn zus en zwager die avond zouden komen, zodat ik het ook me vader kon vertellen. BAM, daar had ik even niet op gerekend. De zenuwen gierden weer door me lijf en ik was de rest van de avond niet mezelf. Toen mijn zus en zwager er waren en mijn vader even de kamer uit liep, heb ik de brief die ik voor me moeder schreef op tafel neergelegd - misschien meer neer gekwakt door de zenuwen - en vertelde me moeder, dat toen me vader weer binnen kwam, dat er een brief op tafel lag en hij dat moest lezen. Ik wist niet wat ik moest denken, maar ik was totaal niet mezelf en ik wou dat dit allemaal niet gebeurde. ‘Nou, dan ben ik niet de enige die op vrouwen valt’ zei me vader toen hij uitgelezen was. Ik wist niet of ik moest lachen of dat ik boos moest worden, maar ik had niet verwacht dat het toch positief uitpakte. Mijn vader vond het ook oké en daarmee wisten de belangrijkste mensen uit me leven het. De last die ik al die tijd meegedragen had viel eindelijk van mijn schouders. Ik kon gaan leven en mocht ik in de loop der tijd iemand tegen komen, dan kon ik haar gewoon mee naar huis nemen zonder tekst en uitleg te geven. Ik was blij, dat iedereen ook ikzelf nu duidelijkheid had hoe het nu zat.
Om even terug te gaan naar het boek van Splinter. Ik schreef dat ik mezelf erin herkende en dat is ook zo. Toen ik twijfelde, viel die dikke mist, die Splinter ook had, in me hoofd en die verdween toen ik het me ouders vertelde. De worsteling van het niet weten en wat betekenen de gevoelens, hebben we allebei gehad. Je wordt in de tijd van de onzekerheid, constant met je gevoel heen en weer geslingerd. En ik denk dat die tijd misschien wel het moeilijkste is van de hele periode.
Het boek eindigd waarin Wobie aan zijn ouders verteld, dat hij een jongen ontmoet heeft en dat hij hem leuk vind, dit met een stortbui aan tranen. Toen ik dat las moest ik zelf ook huilen. Ik heb door het boek te lezen in het hoofd van Wobie gezeten, zijn hele reis meegemaakt en ook met sommige momenten aan mijn moeilijke tijd gedacht. Het is echt niet alleen het moment dat je het aan je omgeving verteld. Er is ook een flinke reis daarvoor. En door het boek hoop ik, dat heel veel mensen dat nu eindelijk snappen.
#dutch#gay#homoseksueel#lesbian#lesbisch#book#boek#lesbian witch#witch#dutch witch#heks#splinter chabot#confettiregen#dutch coming-out story#coming out#uit de kast#lesbische heks
0 notes
Text
Hints aflevering 7
Elke week sporen wij het internet af naar de beste hints en tips van de afgelopen aflevering en proberen wij ook alle hints te verifiëren. Wij willen jullie ook deze week weer bedanken voor de hints en tips die ingestuurd zijn, dit wordt enorm gewaardeerd!
Titel De titel van deze aflevering was ‘verblinden’. Net als de voorgaande week is ook deze titel enorm generaliserend toe te passen op vrijwel alle kandidaten. Hieronder een lijstje van mogelijkheden. - De titel kan slaan op Jochem die tijdens de cabrio opdracht letterlijk zegt “ik zie niks door de zon”. Hij wordt hier letterlijk verblind en spreekt dit ook uit. Daarnaast wordt Jochem ook tijdens de uitleg van Art over diezelfde cabrio-opdracht verblind.
- Met dezelfde beredenering kan de titel ook op Thomas staan, die had evenveel last van de zon bij het aflezen van de luchtballonen. Hij had er zelfs zoveel last van dat hij letterlijk niks zag (of is hij, net als een mol, blind?). - Maar de titel kan ook slaan op een uitspraak van Diederik, die gaf in de luchtballon aan dat hij het uitzicht oogVERBLINDEND vond. - Iets verder gezocht kwamen wij ook langs een hint naar Sanne. Ene Mel Wallis de Vries (de achternicht van Sanne) heeft een boek geschreven dat Verblind heet. Op de kaft staat ook nog de tekst: Acht vrienden, één groot geheim. Wellicht is dit een hint naar Sanne, die dus niet alleen dezelfde achternaam deelt, maar ook één groot geheim heeft.
- Daarnaast is het mij opgevallen dat de titel een werkwoord is, wellicht heeft de mol wel iemand verblind? Natuurlijk is de zon de mol niet. Maar ik denk dat het wel eens betrekking kan hebben op de verdenkingen van de kandidaten. Zo kunnen we het hier hebben over het feit dat niemand Thomas echt verdenkt (behalve Sanne half vanaf de vorige aflevering, heeft Thomas haar tot dan toe verblind?). Maar het kan zo ook een hint naar Jochem zijn, die misschien Imanuelle heeft verblind door op Diederik te stemmen…
Wie is de mol niet? In de laatste paar hints posts hebben wij ook proberen te voorspellen wie de mol niet is. Hierdoor wordt de kans groter om de echte mol te ontmaskeren. Volgens ons waren al afgeschreven als de mol; Sigrid, Imanuelle, Diederik en sinds vorige week Sanne. Dit betekend dat er nog twee kandidaten over zijn, namelijk Thomas en Jochem.
Met oog op deze aflevering valt voor mij Jochem ook af, dit komt niet alleen door mijn Thomas-tunnel die al van Nederland tot China loopt, maar ook door zijn gedrag deze aflevering. Hoewel Jochem in de eerste opdracht nog aardig de verdenking op zich wist te trekken door van antwoord te wisselen of een antwoord fout door te geven, deed hij in de volgende twee opdrachten echt zijn best. Hij was zichtbaar geïrriteerd door de manier waarop Thomas aan de telefoon communiceerde en ook tijdens de (op)schiet opdracht had hij veel kritiek op de manier waarop bijvoorbeeld Diederik misschoot en heeft hij zelf ook nog €300 binnen gehaald. Dit gedrag doet mij veel te veel denken aan die van een kandidaat, waardoor Jochem ook uit mijn potentiele mollen-lijst gestreept is.
Overige hints - Aan het begin van de aflevering geeft Thomas in een biecht aan dat hij even heeft gewacht met het worden van de penningmeester. Hij wou dit niet meteen in het begin doen. Als kandidaat weet je natuurlijk niet hoe lang je in het spel blijft. Heeft Thomas hier de voorkennis wel? - Tijdens de eerste opdracht houdt Diederik een verhaal van ongeveer twee minuten waarin hij een voorstel doet over de strategie bij de opdracht. Echter kon niemand dat horen behalve Sanne. Als mol weet je dat van tevoren al, is dit een molactie van Diederik om Sanne af te leiden en tijd te rekken? - Ook Jochem was verdacht bezig tijdens de eerste opdracht. Hij veranderde zijn antwoord op de vraag van Imanuelle (het eerste antwoord is echter niet bij Imanuelle doorgekomen door Thomas dus het had geen gevolgen). Ook gaf Jochem een fout antwoord door van Imanuelle op de vraag wie zij bij de vorige test heeft ingevuld als de mol. Hij heeft een bandje met Imanuelle en weet dus heel goed op wie zij gestemd heeft (Ima gaf trouwens wel het juiste antwoord). Is dit ter bescherming van zijn bondje, of een molactie van Jochem? - Na ongeveer drie minuten in de opdracht horen we Thomas zeggen dat hij alleen Jochem hoort, doet hij echter niks mee. Even later geeft Jochem aan dat hij alleen Sanne hoort waarop Thomas opnieuw reageert met “Ja, en ik hoor alleen jou” ook nu gaat er nog geen lichtje branden en doet hij niks met deze informatie. Snapt hij het hier echt niet, of is dit een manier van tijdrekken door Thomas de mol. - Wanneer er wordt gevraagd van welk nummer Thomas emotioneel wordt reageert hij met: Klassieke muziek in het algemeen. Aangezien dit geen nummer is, mogen we er vanuit gaan dat de vraag als fout wordt beschouwd. Geeft Thomas hier expres en fout antwoord door? - Diederik zei aan het eind van de eerste opdracht dat hij geen enkel antwoord heeft doorgekregen. Het is mogelijk dat de mol vlak voor hem stond en daardoor niks doorgaf. In de cirkel staat Imanuelle vlak voor Diederik. Nu kunnen we met zekerheid zeggen dat Ima niet de mol is, maar voor Ima staat dan weer Thomas. Zijn de antwoorden bij deze opdracht dan gestaakt bij Thomas? Deze hint is anoniem aan ons doorgegeven maar wij vinden het wel logisch aangezien in ons turf-schema in eerste instantie Sanne, maar met één verschil Thomas degene is die het minste heeft doorgegeven. - Bij de rondvraag van Art, als inleiding op de tweede opdracht, is het opvallend hoe graag Thomas in de carbio wilt zitten. Als mol weet je wat de makkelijkste positie is om te mollen (en soms MOET je je voor het spel zelfs in die positie werken). Het is dan ook Thomas die achterin de cabrio de meeste mogelijkheden heeft om de groep te vertragen en zo te mollen. - Voordat de tweede opdracht begint, na de rondvraag van Art, zegt Diederik grapperig tegen Ima “Wij gaan waarschijnlijk met een Zeppelin”. Nu komen we er een minuut later achter dat hij er niet veel naast zat, ze gaan namelijk met een luchtballon. Is dit een van de momenten waarin Diederik aangeeft dat hij voorkennis heeft? - Tijdens de tweede opdracht heeft Thomas een zogenoemde Spyglass om doorheen te kijken. Deze moet je scherpstellen door aan de onderste schijf te draaien. We zien Thomas echter alleen aan de bovenste schijf draaien. - Zowel tijdens het bellen met Imanuelle als tijdens het bellen met Thomas lijkt het alsof Diederik een beetje tijd wilt rekken. Tijdens het gesprek met Imanuelle begint hij over hoe mooi het uitzicht wel niet is. Het duurt hem ook 15 minuten om Thomas de locatie van Art door te geven. Is het hier Diederik die de luchtballonvaarder vraagt lucht te blazen tijdens het gesprek of is het Thomas die tijd probeert te rekken door het niet te verstaan? - Aan het einde van de tweede opdracht zegt Sanne dat zij de opdracht vandaag ook goed wou uitvoeren en dat het eventueel mislukken dus vandaag niet aan haar kon liggen. Is dit een hele brutale biecht waarin de mol aangeeft dat ze bij die opdracht niet geprobeerd heeft te mollen? - Tijdens de derde opdracht hoorden wij het nummer Paint It, Black van The Rolling Stones. Niet alleen zitten hier de kleuren Rood en Zwart in terwijl wij een gele schoolbus zien (kleuren van de vlag van België). Maar ook dit nummer, net als Für Elise (klassieke muziek, Thomas?), heeft een relatie met oorlog. Het nummer was namelijk vanaf de tweede aflevering de titelsong van de oorlogsserie Tour Of Duty. Wellicht een muzikale hint naar de Soldaat van Oranje, Thomas. - Tijdens de derde opdracht gaven zowel Thomas als Diederik aan dat ze nog nooit op een paard gezeten hebben. Van Thomas weten we ondertussen dat hij gelogen heeft, hij zat namelijk op een foto van twee afleveringen geleden nog op een paard. Maar het is dan toch opvallen dat deze twee heren het parcours als snelste afleggen, of is dit voorbereiding om te molen tijdens de echte opdracht? - Na de eerste opdracht zien we dat Thomas een joker van Jochem gestolen heeft. Na de tweede opdracht komt ook Jochem erachter dat de joker weg is. En na de derde opdracht geeft Thomas de joker terug in ruil voor 2 (tweelingtheorie) minuten kijken in het molboekje van Jochem. Als kandidaat heb je toch veel meer aan een joker dan aan twee minuten in het molboekje kijken van een andere kandidaat, daarnaast had je dan meteen het molboekje kunnen stelen als je toch al in die rugzak zat… ik vind het een hele vreemde actie en voornamelijk omdat Thomas dan ook nog aan het begin van het molboekje begint te lezen. Daar staan informatie in die je al lang niet meer nodig hebt omdat de helft van de kandidaten al afgeschreven zijn…
Rode draad Elk jaar zijn er weer hints die het hele seizoen meelopen. Vorige week hebben hij de twitter hint en de DNAA of DNA theorie van de titels al af kunnen strepen. De tweelingtheorie houdt nog wel stand want ook deze aflevering waren er veel tweetallen te zien. Zo waren er twee luchtballonnen, twee cowboys te paard, twee porto’s per persoon etc.. Er is natuurlijk al veel bediscussieerd wat deze hint kan betekenen. De tweelingtheorie op het sterrenbeeld van Jochem vind ik persoonlijk erg zwak en ik zou het logischer vinden dat de theorie slaat op ofwel Diederik, de wetenschapper, maar nog meer op Thomas, wiens naam tweeling betekend.
En daarop voortbouwend heb ik vorige week een theorie bedacht waarbij de titels met de tweets en de tweelingtheorie gecombineerd wordt. En ook deze week wordt deze theorie bevestigd. Kijk maar naar de onderstaande afbeelding.
Ook deze week lijkt er een verband te zijn tussen de titel en de tweet. Want als iemand verblind wordt, dan is het moeilijk te zien. Het lijken dus een soort synoniemen van elkaar te zijn. Als we dit koppelen aan de tweelingentheorie is de naam Thomas, in feite een synoniem van tweeling.
Morgen is alweer de nieuwe aflevering waar opnieuw een kandidaat naar huis moet en dan blijven er nog drie over, één verliezer, één winnaar en één mol. Na de aflevering van morgen gaan wij nog alle opdrachten nakijken om vervolgens proberen te voorspellen wie welke rol krijgt toegedeeld. Heb jij nog hints en tips voor deze aflevering, maar ook vooral voor de vorige afleveringen of het hele seizoen in het algemeen, laat het ons dan weten! Samen kunnen wij de mol ontmaskeren!
#177#widm#widm17#widm2017#wie is de mol#de mol#mol#1#2#3#4#5#6#7#8#17#2017#samenvatting#hints#hint#tip#tips#analyse#blog#ontmaskerd#thomas#jochem#diederik#sanne#imanuelle
4 notes
·
View notes
Text
Golden Goose Sneakers Nederland Hoe die inkomsten verdienen Marketingmunten voor samenzijn
Het is misschien gemakkelijk om te zien op welke manier dit zal oplopen naar het ontstaan van woningkredieten en de specifieke groei die verband houdt met de vorm en de industrie. Naarmate echter een deel van de economie volwassen werd en Wall membrane Street de functie zag die zeker kon worden gehandhaafd uit de contante kant-en-klare langetermijnhypotheken, bevond enige evolutie zich feitelijk in sommige van de werken. Zoals voor het maandelijkse verkoopprijskaartje van $ 25, is het wel maandelijks, maar wat dan ook? Zonder dat te gebruiken, zou er ook geen resterend inkomen ontstaan. Aha, ik dacht het! Ja, RESIDUAL Inkomsten. Dit betekent dat, voor elk lid, elke periode $ 25 op de weg naar uw prijsverwerker zal opnemen, al dan niet in combinatie met on. Immers Hoewel ik tot nu toe heb bestudeerd, is een normale maandelijkse $ 25 voor elke maand, zoals ze zullen zeggen, in essentie pijnvrij. Verander alles van het feit, het zou mogelijk helemaal aangenaam worden om al het geld in de rekening in je ruige, commerciële tijden te krijgen. Dit is precies de specifieke manier waarop de precieze industrie welvarend is! Zelfs de meeste wetenschappelijke onderzoeksgebieden of wetenschappelijke studies die zeer zeker zullen worden gepubliceerd in de operatieve tijdschriften en sommige die verwijzen naar de managementvergaderingen worden verzorgd door Giant Golden Goose Superstar Sneakers Kopen harmas, alleen op de weg en / of een andere. Hier is hoe over hoe de relatie medische instellingen en bedrijven beperkt? Ik heb dat antwoord achtergelaten, zodat het je verbeelding is. Dit betekent dat hun klanten veel mensen zijn die de producten verkopen en bijgevolg oplossingen gebruiken op het internet. Zo'n publiek wordt een verkoper genoemd. De lancering van deze Golden Goose Sneakers Nederland aardigheidsmarktplaats heeft deze fascinerende bedrijvenmogelijkheid, genaamd affiliate marketing en adverteren, al geëvolueerd. Gigi (?) Informeert zich om u te helpen bij het aanbieden van Rex in de rol van haar. Divider is lady herinnert zich niet per se goed wie ze was. Ze vraagt hem om een vraag en deze man zegt dat David een bepaalde vriend is die met haar goede band verbonden is en die uiteindelijk ver weg werd genoemd. 'Who's Rex?' ze vraagt het eigenlijk. Hij zal niet antwoorden als ze roept: 'Ik wil gewoon mensen kennen die ik altijd ben geweest'. Ze is meestal verdoofd door een dierenarts en de gebruikte vinylsnijder wordt gebeld tegen Clint om hem te informeren dat document te duwen. Deze mensen worden boos en realiseren zich later dat Gigi (?) Meestal zijn 'Golden Goose Superstar' is. Ondertussen ligt Ers op het bureau van Clint in BE wanneer Roxy zich verplaatst. De auteur vertelt haar hoe Match de naam van een persoon smeedde met het document dat alles teruggaf naar Clint. Niet meer dan dat Clint Rex opbelt en zegt tegen hem dat hij compleet is met Golden Goose Superstar Sneakers Nederland lanfair. Wees gepersonaliseerd! Geef niet zomaar iemand die loopt als het gaat om en op dit moment de vaardigheid heeft om zaken met je te doen. Probeer hier eens na te denken over je individuele eigen evenement. wanneer ik iets heb wat je uiteindelijk wilt en bovendien houden ze je weer opnieuw vast van het ervaren ervan, je bent er absoluut niet meer mee bezig? Laat kopers meestal weten dat u deze individuen aan uw favoriete Golden Goose Deluxe Brand operscollectie toevoegt, maar uw ongelooflijke VIP-betalende klanten zoeken altijd naar het eerste verlangen totdat ze persoonlijke waarde bewijzen. Dit IS onroerend goed. Ons team verkoopt ongetwijfeld widgets. Je moet in 1000% overtuigd raken in je product en bovendien weten wat het is als een grote verhuurder zeker je bedrijf verslaat met $ 2500 aan de prijs, want dat moet je doen zodat de hond weet dat hij $ 400 aan het bouwen is. puur per dertig dagen cashflow beschikbaar voor de in de toekomst 25 tal. Vertel deze man dat je het kind dit een persoon in het bijzonder gaat verkopen met deze korting, maar het is waarschijnlijk een nieuwe laatste die je daadwerkelijk op hem verkoopt, want je resterende kopers doen niet de moeite om de publiciteit te geven. Veel mogelijkheden voor inactieve inkomensmogelijkheden diversifiëren ook tot verschillende financiële valutamarkten. Typisch waarom dit marktenspectrum overal alles is, van forex trading, grondstoffen, futures, onroerend goed, edele metalen, handel op de NYSE, aandelen toegankelijk en ingevoerd kapitaal. De feitelijke waarheid is normaal gesproken een in feite gediversifieerd geld dat meerdere jaren kan lopen en zelfs iedereen betalen is een lid dat een aanzienlijk fonds is.
0 notes
Text
Openingslezing Wintertuinfestival
door writer in residence Nina Polak
Nina Polak was writer in residence tijdens het Wintertuinfestival. Nina is schrijver van fictie en non-fictie. Ze studeerde Nederlands en Cultural Analysis in Amsterdam en in New York en schrijft graag over de cultuur in al haar aspecten. Ze is redacteur bij De Correspondent en schreef daarnaast voor o.a. De Groene Amsterdammer. In 2014 verscheen haar debuutroman We zullen niet te pletter slaan. Vanaf september 2017 is ze writer in residence aan de letterenfaculteit van de Radboud Universiteit Nijmegen. En begin volgend jaar verschijnt haar tweede roman Gebrek is een groot woord. Voor de Festivalavond in Doornroosje schreef Nina Polak onderstaande openingslezing, een ode aan de vrije lezer en schrijver. Foto door Schulte Schultz Fotografie.
Nog voordat ik een student Nederlands was, was ik een kind dat hield van boeken, strips, films, games en ongeveer alles wat er op tv was – en ik bedoel écht alles: van Nils Holgerson tot As the World Turns. Ik heb het altijd volkomen normaal gevonden om je te bekommeren om levens van mensen (én dieren natuurlijk, pratende dieren vaak zelfs) die niet echt bestaan. Ik vond het doodgewoon je druk te maken om de teksten die hun levens beschreven, om die teksten van grote betekenis te vinden. En nog steeds. Ik geef met liefde toe dat ik me harder opwind over de seizoensfinale van Game of Thrones dan de gemiddelde voetbalfan zich opwindt over de Champions League. Van alle reacties op mijn eerste roman staat er me dan ook een het meeste bij. Het was mijn eigen vader, nota bene, die me meedeelde dat hij het een mooi boek vond, maar dat hij niet helemaal begreep waarom ik het geschreven had. Nu kun je daar een bijzonder botte opmerking in horen, maar ik heb er – voor de lieve vrede – voor gekozen om de opmerking op te vatten als een oprechte vraag van iemand die het minder vanzelfsprekend vindt om je met fictie bezig te houden. Wat wilde je zeggen, zo vroeg mijn vader zich waarschijnlijk af, met dit verhaal over dit verzonnen gezin? Waarom moest je het verzinnen? Kon je het niet gewoon direct opschrijven? Er bestaan vele theorieën over het waarom van verhalen, had ik hem kunnen antwoorden. ‘We tell ourselves stories in order to live,’ schrijft Joan Didion. Onze levens hangen aan elkaar van verhalen, we gebruiken ze om de wereld te begrijpen, onszelf te begrijpen, om onszelf belangrijker te maken dan we zijn, om te biechten, te bidden, om te overtuigen, te vermaken en om liefde te bedelen. Ik noem maar wat. Dit blijven algemeenheden, natuurlijk. Een beginnende schrijver zal op een goed moment ook moeten beginnen zich af te vragen waarom zij doet wat ze doet, wat ze ermee wil, wat ze nu eigenlijk zoekt in dat uitdijende bouwwerk van zinnen. Ik heb het over zoeken – nogal een vastgeroest woord in deze context – omdat het me daar toch echt om gaat. Voordat ik aan een verhaal begin, weet ik niet wat ik wil zeggen. Als ik dat wel zou weten, dan zou ik het niet nodig vinden om er nog een verhaal omheen te schrijven. Ik hoop schrijvend te komen tot iets wat de moeite waard is. En ik geloof dat dat ook geldt voor de schrijvers die ik bewonder. Hoewel ik nooit precies zou kunnen zeggen wat ik dan zoek, kan ik wel iets zeggen over wat ik op gelukkige momenten vind, in werk van anderen en heel soms in mijn eigen werk. Ik vermoed dat het iets te maken heeft met hoe de taal van de literatuur zich tot de werkelijkheid verhoudt. ‘There is no doubt fiction makes a better job of the truth’ zo schreef Doris Lessing in haar autobiografie. En iets vergelijkbaars sprak Saul Bellow uit toen hij zijn Nobelprijs in ontvangst nam: ‘Only art penetrates the seeming realities of this world. There is another reality, the genuine one, which we lose sight of. This other reality is always sending us hints, which without art, we cannot receive.’ In de beste fictie openbaart zich de werkelijkheid. Werkelijker dan je haar kent. ‘Art is the real world,’ schrijft ook Jeanette Winterson, een van mijn favoriete schrijvers. ‘It is the reality that we understand on a deeper level.’ Zo’n visie heeft ook duistere implicaties. Als alleen kunst je de werkelijkheid toont, dan zou je kunnen concluderen dat we ons dagelijks leven leiden in bedrog. En wie de actualiteit volgt zal dat niet eens een al te gekke bewering vinden. Hoe vaak horen we niet dat we leven in een tijd van nepnieuws, fact-free politics en presidenten die hun faam danken aan reality tv, die naam ten spijt het meest leugenachtige der genres. We brengen grote delen van onze sociale levens onder op online platforms, die ons toejuichen om een eenzijdig beeld van onszelf te cultiveren – gezond, geslaagd, gelukkig. Er wordt ons aangeleerd om er meningen op na te houden. Stramme, afgemeten meningen, die zich laten vangen in 280 tekens, of in slogans die het goed doen in talkshows. En in die talkshows worden we eigenlijk alleen uitgenodigd als die afgemeten mening zich ook nog eens aan een van de uiterste polen van het meningenspectrum bevindt, want anders heb je geen lekker debat, geen goeie tv, geen hoge kijkcijfers. Het is een tijd, kortom, waarin ‘realistisch zijn’, een voortdurende paniek vereist. Je moeten kiezen waar je staat, kiezen wat je laat zien, kiezen hoe je je laat zien. Nu kiezen. En nu we het toch over actualiteit hebben – ik ben eraan voorbijgegaan dat je die vraag van mijn vader ‘waarom heb je dit boek eigenlijk geschreven’ ook nog anders zou kunnen interpreteren. Bijvoorbeeld als: ‘waarom heb jij, Nina – kleinkind van kampoverlevers – in zulke afzichtelijke politieke tijden als de onze, zo’n volkomen apolitiek boek geschreven? Waar is je vuur? Waar is je solidariteit? Je woede? Het is een beetje voor de retoriek dit, want mijn vader is geen politiek mens, maar ook dit vind ik een terechte vraag, die meer mensen zullen hebben en die ik wil beantwoorden. Het is in feite een vraag naar de bruikbaarheid van mijn boek. Niet ‘waarom heb je het geschreven?’ maar ‘wat kunnen we ermee in deze kuttijd?’ Dit zou mijn antwoord zijn. Ik vermoed dat het politieke potentieel van literatuur – als het dat al heeft – zich zelden in een politieke boodschap bevindt. De enige echte mogelijkheid tot verzet die de literatuur biedt, de enige echte bruikbaarheid, zit ‘m in het lezen en schrijven zelf. En hier citeer ik weer Jeanette Winterson: ‘Life can’t be about utility – it has also te be about emotion, it has to be about imagination, it has to be about things for their own sake, so that this journey of ours makes sense to us and is not simply something that we’re rather fretfully trying to get through another day, another week, another month – that pressure that we so often feel… Reading books really does take your hand of the panic button. It allows your breathing to return to normal, it allows you to occupy the space that isn’t entirely ruled by other people’s demands and by utility.’ Ik moest hieraan denken toen ik afgelopen week in museum het Valkhoff, hier in Nijmegen, een tentoonstelling bezocht van de tekenaar Ben Luderer. En je hoeft daarover maar één ding te weten om er onmiddellijk ook naartoe te willen (als je dat al niet gedaan hebt): deze man heeft veertig jaar aan één tekening gewerkt. En hoewel je dat Matthijs van Nieuwkerk zo hoort zeggen – Ben Luderer werkte veertig jaar aan één tekening – gaat dit werk in alles tegen de tijdgeest in. De ingelijste potloodtekening van anderhalf bij vijf meter toont de negentiende eeuwse binnenstad van Nijmegen in vogelvluchtperspectief. Het is een stad van voor bombardementen, voor grootschalige slooppartijen. Een stad die de tekenaar nog kent uit zijn vroege jeugd, en waar hij altijd naar heeft terugverlangd. Ga je dichtbij het gigantische ding staan, dan zie je een mate van detail waar de tranen je van in de ogen springen. Elke straat, elk gebouw is het resultaat van grondige studie naar geschiedenis en bouwstijl. Boeken vol plannen, schetsen en aantekeningen. Dagen, uren, maanden, jarenlang met dat potlood op dat papier. Een plattegrond van een stad die niet meer bestaat. Een stad die nooit heeft bestaan eigenlijk, omdat de reconstructie uit talloze geïnterpreteerde fragmenten bestaat en dus nooit echt kan kloppen. Het is een vrije lezing van de stad. Maar hoewel dat Nijmegen van Luderers tekening dus een fictie is, spreekt er een waarheid uit die je op Google Maps nooit vindt: een half mensenleven aan liefde, voelbaar in de lijnen van iedere gevel, ieder kozijntje, ieder persoontje dat door die straten dwaalt. Een afgeleide schrijver als ik ziet hier boven alles één ding in: een ode aan de aandacht. Die diepe, monomane aandacht, waarvan het moderne leven ons aan alle kanten berooft. En – om terug te komen op Winterson – die schitterende onbruikbaarheid. De nutteloosheid van een niet meer kloppende kaart. Een droomlandschap, ontstaan uit de veertig jaar aanhoudende innerlijke noodzaak van één bewustzijn. Voor niemand en niets anders dan die noodzaak zelf. Vrij van paniek, vrij van verlammend zelfbewustzijn, vrij van voortdurende statusupdates. Wanneer lezen we nog zo? Wanneer schrijven we nog op die manier? Kunnen we zo nog lezen en schrijven? Wie daarop ja kan antwoorden is een vrije lezer, denk ik. Wie, zoals ik, sceptisch is over de aanwezigheid van die kwaliteit bij zichzelf, moet naar Ben Luderer. Hij heeft me doen inzien wat ik mijn vader zou moeten antwoorden als hij weer eens vraagt naar de bruikbaarheid van mijn boek: Het is nutteloos, pap, compleet nutteloos, dat is nu juist het hele, prachtige ding.
0 notes
Text
DOOR CORONA VIRUS; HET EINDE VAN SCHENGEN EN DE EUROPESE UNIE
Het is bijna onmogelijk om een actueel artikel te schrijven over de huidige situatie in Europa en de rest van de wereld. De ontwikkelingen en veranderingen gaan zo snel, dat ieder stuk al snel weer verouderd is. Daarom is het ook beter om naar de achtergronden te kijken van de huidige toestand die de geschiedenis in zal gaan als de Coronacrisis van 2020. Wat we nu zien is sinds 1945 niet meer voor gekomen. De wereld lijkt op z’n kop te staan, en niemand weet hoe het verder moet. De enige zekerheid is de onzekerheid. Weten al die zogenaamde deskundigen wel waar ze mee bezig zijn? Het lijkt er eigenlijk niet op. En een andere vraag; waar komt dit alles in zo korte tijd vandaan? Is het gewoon een ongelukkige, maar natuurlijke toestand, gaat het om een biologisch wapen waarover men de controle heeft verloren, of zien we de afwerking van een uitgewerkt plan dat stap voor stap realiteit wordt? Veel vragen, maar de antwoorden zijn moeilijk te vinden. Laten we het dus maar houden bij de dingen die we wel weten, en wat daarvan de consequentie kan zijn.
De eerste en meest in het oog springende uitkomst van de Coronacrisis is het totale falen van de Europese Unie. Op geen enkele wijze heeft de EU ook maar enige invloed gehad op de bestrijding van het virus en de situatie in Europa in de laatste weken. Het begon er al mee dat de Schengen overeenkomst door bijna alle EU landen compleet genegeerd werd. Stap voor stap gingen alle grenzen dicht, en daar kon de EU niets tegen doen. Sterker nog, men onthield zich van enig commentaar. Dat geeft aan hoe failliet Schengen is, en hoe de EU door de mand is gevallen. Alle beslissingen van de laatste weken zijn genomen door de nationale staten. Plotseling was grensbescherming weer belangrijk. Brussel kwam in het stuk helemaal niet meer voor. Alleen Merkel bleef af en toe wat wanhopig brabbelen over overleg met Europese partners. Een achterhaalde handelwijze, die ook in de toekomst weinig kans zal maken. Dus Schengen is dood, en het hele Europese Unie idee is in de ijskast verdwenen.
Of de EU deze crisis nog zal overleven is maar zeer de vraag. De EU beweerde nog wel krampachtig dat het zelf de buitengrenzen zou sluiten. Maar in de praktijk hadden de nationale staten dat allang gedaan. Verder beweerd men bezig te zijn met een hulppakket voor ondernemingen die door de crisis zijn getroffen. Maar hierover kan men nog geen beslissing melden, omdat er onderlinge verschillen van mening zijn. Tja, hoe kan het ook anders. Organisaties als de EU zijn opgebouwd om geld te verspillen en de Europese elite te beschermen. Niet om met werkbare oplossingen te komen. Dat zal ook nooit veranderen, en daarom is de EU totaal onnodig, en een overbodige ballast die de toekomst van de volkeren van Europa bedreigt.
Over de bron van het virus zijn intussen zoveel theorieën, dat verdere speculatie zinloos is. Maar wel duidelijk is, dat Corona de ziekte van het globalisme is. De ziekte kon zich zo snel verspreiden door het eindeloze gezeul met mensen en goederen over de hele wereld. Zelfs toen het in China al flink mis was werden de vlieg en andere verbindingen met het land niet gekapt. Warhoofden beweerden dat het afzonderen van China racisme zou zijn. En later werd hetzelfde over Italië, Korea en Iran gezegd. Toen het daar al totaal uit de hand was gelopen, konden vluchten vanuit de ergste crisishaarden nog gewoon in Europa landen. Een nieuwe misdaad van de open grenzen ideologen. Deze keer een misdaad die vele levens heeft gekost, en nog zal kosten. Alle gevaren negerend moesten de verbindingen intact blijven, tot het echt niet meer verder kon. Maar toen was het kwaad al geschied. Door deze misdadige handelwijze zijn de Europese volkeren in gevaar gebracht, en dat zullen we niet snel vergeten. De rekening komt nog, dat is zeker.
Hoe het verder zal gaan in de komende maanden, en wat de uitkomst ook mag zijn, we kunnen nu al vaststellen dat de wereld na Corona nooit meer hetzelfde zal zijn. De economische consequenties zullen nog jaren lang als een gigantische hypotheek fungeren. Veel mensen zullen hun broodwinning of zaak hebben verloren. Het geld dat nu wordt gebruikt om de crisis het hoofd te bieden komt nooit meer terug. Er zullen miljarden nodig zijn om de gezondheidszorg weer op peil te brengen, en dan is er nog de economische crisis waar niemand meer aan hoeft te twijfelen. Het is niet voor niets dat de olieprijs valt, en de goudprijs de lucht in schiet. Het laatste is een wanhopige poging om de ineenstorting van het economische systeem voor te blijven. Er komen zware tijden, waarvoor we al een poosje hebben gewaarschuwd. Dat het de huidige vorm zou aannemen kon niemand voorspellen. Maar dat het systeem op de rand van de afgrond stond was al veel langer duidelijk. Nu is de echte crisis gekomen, en we zullen ons op allerlei manieren moeten wapenen om toch nog een toekomst te hebben.
Daar hoort ook bij dat we goed moeten kijken wat er met onze burgerrechten gebeurd. Op dit moment zijn veel rechten tijdelijk verdwenen, deels om de verspreiding van het virus te voorkomen, en deels om er voor te zorgen dat protesten tegen het beleid van de regering niet mogelijk zijn. Er kan niet meer verzameld en niet meer gedemonstreerd worden. In veel landen heerst een soort huisarrest. In Nederland is dat nog minder vergaand, maar dat zal waarschijnlijk maar tijdelijk zijn. We hebben nu al geen recht meer om ons vrij te bewegen. Natuurlijk is dit alles vooral gedaan om een einde aan de epidemie te maken. Hoe je ook over Corona en de oorzaken mag denken, het is natuurlijk niet raadzaam om de gezondheid van jezelf en anderen in gevaar te brengen. Maar er zijn dingen die gewoon te ver gaan. Op grote schaal wordt er op dit moment in Europa gebruik gemaakt van de mobiele telefoonverbindingen om de bevolking te volgen, te waarschuwen, en in de toekomst te bestraffen. Natuurlijk wisten we al jaren dat een mobiele telefoon op deze wijze gebruikt kan worden. Nu is dan het moment van grootschalige telefoonbewaking aangebroken. Deze handelswijze is onacceptabel en gelijktijdig ook onnodig. De telefoonbedrijven werken vrijwillig mee, wat ook te verwachten was. Het is dus raadzaam om in de nabije toekomst de telefoon gewoon thuis te laten. Een andere mogelijkheid is om de sim-kaart en de batterij te verwijderen, en alleen terug te plaatsen als het nodig is. Volgen gaat dan niet meer.
We moeten er zorgvuldig op toezien dat tijdelijke maatregelen geen permanent karakter gaan krijgen. De overheid en de sturende elite hebben er vaak een handje van om van dit soort situaties te profiteren, en dingen door te drukken waar ze allang op uit waren. Waakzaamheid is dus geboden, en als de crisis voorbij is moeten we onze rechten meteen weer terugeisen. Op deze strijd moeten we ons nu al voorbereiden. Een andere zaak is het afschaffen van contant geld. Steeds meer zaken eisen nu pinbetalingen of contactloos betalen. Ook hier kan de crisis worden gebruikt om het contante geld definitief af te schaffen. De elite heeft al jaren plannen in die richting. Zonder contant geld wordt de controle over de bevolking nog groter, en komt de dictatuur weer een stap dichterbij. Ook hier moeten we dus oppassen. We moeten niet toestaan dat het virus wordt misbruikt om de permanente afbraak van onze rechten via de achterdeur compleet te maken.
Tot slot een blik richting de toekomst. Want er zal een toekomst zijn, ook na deze pandemie, als het tenminste een echte pandemie is. Er zijn globalisten die nu om een wereldregering roepen. Een oud plan dat de volledige controle kan betekenen. Maar gelijktijdig ook een gevaarlijke waanzin, want als we nu kijken naar de reacties en activiteiten van instellingen als de EU en de VN, zien we dat ze niets oplossen, en alleen maar bijdragen aan de chaos. Chaos waarvan dezelfde globalisten steeds opnieuw profiteren. Dat kunnen en mogen we niet toelaten. Na de crisis zal de toekomst behoren aan sterke nationale staten. Staten die onze identiteit, geschiedenis, tradities en gezondheid beschermen. Dus geen massamigratie, Multi-Culti en andere gevaarlijke waanzin meer. Nooit meer. In plaats hier van beschermde grenzen, met functionerende controles. En we moeten weer grip krijgen op de productiemiddelen. In een crisis moeten de landen en volkeren zichzelf grotendeels kunnen bedruipen. Geen productie in lage lonen landen meer. De volkeren moeten eindelijk de kans krijgen om zelf te regeren. Echte democratie, iets wat de wereld nog niet heeft gezien. Na deze crisis zullen we een kans krijgen. Een kans die we niet mogen laten lopen. Het zou wel eens de laatste kunnen zijn.
Links:
Internet: www.volkskracht.blogspot.com
Twitter: Volkskracht Vooruit! @VolkskrachtV
Telegram: t.me/volkskrachtvooruit (abonneren na installeren Telegram App)
VK: https://vk.com/id484133031
Artikel uitgebracht door: VOLKSKRACHT VOORUIT! @ 2020
0 notes