#kiezers winnen | Explore Tumblr posts and blogs

hetrodevaandel · 4 years ago

Text

AMERIKAANSE VERKIEZINGEN: BIDEN’S WEG NAAR HET PRESIDENTSCHAP GEPLAVEID MET FRAUDE

Eigenlijk zou het ons in deze wonderbaarlijke tijden niet meer moeten verwonderen. Immers de globalisten schuwen geen enkele methode meer om te krijgen wat ze willen. Met deze gedachte in het achterhoofd kijken we naar de uitkomst van de Amerikaanse Presidentsverkiezingen van vorige week. Men zegt dat Joe Biden heeft gewonnen, en men zegt ook dat Donald Trump heeft verloren. Dat is precies de uitslag waar de elite, inclusief de oorlogslobby, op zat te wachten. Vier jaar heeft het wachten geduurd, maar deze keer was men vast besloten om de kandidaat van de globalisten het Witte Huis binnen te krijgen. Op welke manier maakte niet uit; fraude, corruptie en intimidatie, niets is deze lieden vreemd. Als de uitkomst maar juist is.

Ondanks beweringen voor de verkiezingen dat Biden een grote voorsprong op Trump had, bleek dit de zoveelste leugen. Toen de uitslagen eenmaal binnen begonnen te druppelen werd al snel duidelijk dat Trump goed in de race lag, en dat hij zeker een goed kans maakte om te winnen. Dit beeld bleef de hele verkiezingsnacht domineren. Trump won Florida en Ohio tegen alle verwachtingen in. In de zogenaamde swing states had hij op de meeste plaatsen een voorsprong. Als dit beeld in stand was gebleven zou Trump zeker de verkiezingen hebben gewonnen. Maar in de vroege uren gebeurde er iets vreemds. Plotseling stopten de swing states met tellen. Dit duurde uren lang zonder dar er een reden werd gegeven voor het oponthoud. Wat niet vergeten moet worden is dat in deze staten de Democraten de macht hebben.

Toen het tellen weer begon, bleek dat men op allerlei plaatsen grote bundels stembiljetten had gevonden die er eerder niet waren. En, hoe kan het ook anders, al deze gevonden stemmen waren voor Biden. De zogenaamde poststemming gaf een gelijksoortig beeld. Met al de gevonden biljetten kreeg Biden plotseling de leiding in verschillende staten. Dit was al genoeg om wantrouwen op te wekken, maar er kwam nog veel meer. In een aantal plaatsen werden mensen die oog hielden op het telproces uit de tellokalen gezet. De ramen werden afgeplakt. Men wilde geen pottenkijkers meer. Waarom zou dat wel geweest zijn? Ook bleek er van alles mis met de stemlijsten. Sommige kiezers waren geboren in 1900, wat betekende dat ze 120 jaar oud waren op de dag van de verkiezingen. Ook kwamen namen voor van mensen die al lang uit een bepaalde regio waren vertrokken. Zelfs doden bleken te hebben gestemd. Kortom; er is sprake van een groots opgezette verkiezingsfraude om Trump te blokkeren en de globalisten kandidaat Biden te installeren.

Natuurlijk liet de Trump campagne het er niet bij zitten, en advocaten kregen de opdracht om overal aanklachten in te dienen. Op donderdagmiddag bracht dit het eerste succes. Een rechter besliste dat de mensen die het telproces wilde controleren weer toegang tot de tellokalen moesten krijgen. Trump advocaten probeerden ook om de tellingen waar fraude aan de gang kon zijn te laten stoppen. Door dit alles kan de echte uitslag nog heel lang op zich laten wachten. Er zullen hertellingen nodig zijn in verschillende staten, en ook de stembiljetten zullen gecheckt moeten worden. Een lang en moeilijk proces, dat gelijk op zal lopen met een mogelijk onderzoek. Binnen maar enkele uren hebben de globalisten chaos veroorzaakt om hun kandidaat gekozen te krijgen. We schreven het boven al, ze deinzen nergens meer voor terug.

In de laatste jaren is het globalistenkamp getroffen door verschillende verkiezingsnederlagen. Het begon al met het Britse Brexit referendum, dat voor de elite verkeert afliep. Toen werd Trump in Amerika onverwacht tot President gekozen. Ook pogingen om een nieuw Brexit referendum te houden liepen op niets uit. Sterker nog; er werd een Britse regering gekozen die de Brexit gewoon uitvoerde, en die nu zelfs op weg is naar een “harde” Brexit. Voor de globalisten waren dit te veel “bedrijfsongevallen”. Daarom heeft men nu in Amerika direct ingegrepen. Hiermee is het laatste stukje democratie verdwenen. Hoewel het nog valt te bezien of men er op termijn succes mee heeft. Dat zal in de komende tijd duidelijk worden. Biden mag zich nu toekomstig president noemen, maar dat is maar een lege titel tot dat alle onregelmatigheden zijn onderzocht en recht gezet. Pas dan zal er weer een legitiem gekozen president zijn. En dat zou nog best eens Trump kunnen zijn. Het is nu een kwestie van bewijzen aanleveren, om daarna de rechtbanken te laten beslissen.

Veel mensen denken dat dit alleen een Amerikaanse zaak is. Maar dat is niet correct, want ook hier in Europa is men hard bezig om de verkiezingssystemen te veranderen. In Nederland wordt gezegd dat vanwege Corona de volgende Tweede Kamerverkiezingen over 3 dagen verspreid moeten worden. Dat betekend dat de stembussen tijdens de nachten ergens opgesloten zullen worden. Wat er dan zoal kan gebeuren zien we nu in Amerika. Gelegenheid maakt de dief, zullen we maar zeggen. In Duitsland wordt ook Corona gebruikt om aan de verkiezingen te morrelen. Sommige zeggen dat de algemene verkiezingen van 2021 maar moeten worden uitgesteld. Het zou “te gevaarlijk” zijn om tijdens een zogenaamde “pandemie” naar de stembus te gaan. Anderen stellen voor om maar helemaal op een poststemming over te stappen. Als dit laatste gebeurd zullen alle verkiezingsfraudeurs hun paradijs bereikt hebben. Immers niets is makkelijker dan het manipuleren van een poststemming. Ook wordt er weer gekeken naar digitaal stemmen. Dit alles heeft met Corona in feite niets te maken, het is weer een nieuwe stap van de globalisten elite om de volledige controle te bereiken. De dagen van de huidige parlementaire democratie lijken geteld.

Worden al deze kwalijke zaken zo maar geaccepteerd? Natuurlijk niet. In Amerika protesteren de Trump supporters, maar wel zonder halve steden in brand te steken, zoals de terroristen van Black Lives Matter en de autonome Antifa eerder wel deden. In Europa neemt het verzet tegen de zogenaamde lockdown maatregelen van de regeringen met de dag toe. In Spanje en Italië zijn al dagen lang protesten aan de gang, en in Napels negeert men de lockdown gewoon. Alle zaken zijn open en de mensen gaan gewoon de straat op. In Duitsland was er afgelopen zaterdag een massa demonstratie in Leipzig tegen de Corona maatregelen en voor de vrijheid. Vele duizenden mensen namen deel, en toen de politie weigerde om een loopdemo toe te laten kwam het volk in opstand. Uiteindelijk moest de politie aan de kant gaan, en gingen de demonstranten gewoon de straat op zoals gepland. Ze trokken door de hele binnenstad zonder verdere politietegenstand. Het woord “Vrijheid” was op ieders lippen, en voor het eerst in maanden waren er weer gelukkige mensen te zien. Een glansrijke overwinning op Merkel en haar Corona dictatuur. Natuurlijk is de oorlog hier mee nog niet gewonnen, maar deze slag was zonder meer voor de helden die in Leipzig de straat op gingen, en geen enkele blokkade accepteerden. Niet van de politie, en ook niet van de autonome Antifa.

Er bestaat geen twijfel aan dat de volkeren de globalisten kunnen stoppen. Als genoeg mensen mee doen, kunnen we onze vrijheid behouden en verder uitbreiden. Het zal een taaie lange strijd zijn, maar dat is geen probleem. In iedere strijd en in iedere oorlog moeten offers gebracht worden. Daar valt niet aan te ontkomen. Het enige dat telt is het bereiken van de overwinning, en daaraan kunnen we allemaal bijdragen. Wordt wakker, en neem de uitdaging aan. Dan zal de toekomst aan ons, en de komende generaties behoren.

Links:

Internet: www.volkskracht.blogspot.com

Twitter: Volkskracht Vooruit! @VolkskrachtV

Telegram: t.me/volkskrachtvooruit (abonneren na installeren Telegram App)

VK: https://vk.com/id484133031

Artikel uitgebracht door: VOLKSKRACHT VOORUIT! @ 2020

0 notes

startsheepend · 5 years ago

Text

De invloed van populistische politieke partijen op het stemgedrag onder laagopgeleiden.

Inleiding

Maken populistische politieke partijen in Nederland gebruik van het politieke wantrouwen onder laagopgeleiden om stemgedrag te beïnvloeden, of spelen er andere factoren mee die ervoor zorgen dat vooral laagopgeleiden stemmen op populistische partijen? “Lageropgeleiden die politici wantrouwen: verzet tegen culturele superioriteit?” is de titel van het artikel van Noordzij, de Koster, & van der Waal (2019) wat de aanleiding is voor dit paper. In het artikel van Noordzij et al. (2019) worden extreem-rechtse politieke partijen zoals Partij voor de Vrijheid en Forum voor Democratie bestempelt als partijen met een populistische aanpak. De PVV is een politieke partij waar vooral laagopgeleiden op stemmen en de FVD heeft naast laagopgeleiden ook in verhouding een redelijke hoeveelheid hoogopgeleiden stemmers (Noordzij, K et al., 2019). De populistische uitspraken van PVV, FvD en De Socialistische Partij worden gezien als middel om stemgedrag te beïnvloeden. Laagopgeleiden wantrouwen de elite en de keuzes die zij voor hen maken. Sommige politieke partijen kiezen bewust voor populistische strategieën om kiezers te winnen (Noordzij, K et al., 2019).

Populisme is een steeds vaker besproken thema in Europa in de afgelopen jaren. Het wint terrein en tegelijkertijd ontstaat ook steeds verdere polarisatie. Kenmerk van de polarisatie is onder andere de terreinwinst van extreem-rechtse partijen in Polen, Hongarije, Nederland, de opkomst van extreem-linkse partijen in Scandinavië en de samenwerking tussen extreem-recht en extreem-links in Oostenrijk. In Nederland heeft FvD afgelopen jaren stemmen gewonnen en zijn zij vorig jaar in de eerste kamer verkiezingen de grootste gebleken. Vanaf 2006 tot aan nu is de PVV goed vertegenwoordigd geweest in de tweede kamer en in 2002 behaalde Lijst Pim Fortuyn 26 zetels. Dit toont aan dat de extreem rechtse partijen in Nederland de afgelopen 20 jaar populair zijn geweest.

Omdat er een verband lijkt te bestaan tussen de partijen die als populistisch worden beschouwt en het wantrouwen en onvrede van laagopgeleiden luidt de hoofdvraag van dit paper: “Hoe beïnvloeden populistische politieke partijen het stemgedrag onder laagopgeleiden?”. Deelvragen die hierbij onderzocht moeten worden zijn: “Welke politieke partijen zijn populistisch?” en “Stemmen laagopgeleiden vaker op populistische politieke partijen?”.

In dit paper wordt gekeken of populisme binnen de politiek invloed heeft op laagopgeleiden. Daarnaast wordt er gekeken naar welke politieke partijen zich het meest populistisch uitlaten en waaraan populistische uitspraken te herkennen zijn. De partijen die als populistisch worden geclassificeerd worden in hoofdstuk 4 gebruikt om een vergelijking te maken in de kenmerken van de stemmers en dan met name het opleidingsniveau. Daarnaast zal er gekeken worden of de gevonden theorieën zich verhouden tot de redenen waarom deze laagopgeleiden op een populistische partij stemmen. Deze vergelijking zal gedaan worden door gebruik te maken van onderzoek naar het electoraat van diverse jaren tot maximaal 25 jaar geleden. Door onderzoeken naar populisme in de politiek met elkaar te vergelijken zal getracht worden een consistent beeld te krijgen van het antwoord op de hoofd- en deelvragen. 3!

Theoretisch kader

In dit paper wordt gekeken naar de invloeden van populistische politieke partijen op stemgedrag onder laagopgeleiden. In dit paper worden laagopgeleiden gezien als mensen met maximaal een MBO opleiding. De politieke participatie kan in meerdere vormen omschreven worden, dit paper richt zich op de vorm stemgedrag onder laagopgeleiden.

Binnen populisme worden twee groepen beschreven: het volk en de elite. Deze twee groepen staan tegenover elkaar en met name het volk heeft onvrede richting de elite. Deze onvrede is niet altijd feitelijk, dit kan perceptie zijn van het volk. De elite wordt in populisme vaak gezien als een corrupte en denigrerende groep die macht uitoefent op het volk. Kenmerken van het volk zijn dat ze het recht aan haar zijde heeft vanwege de sobere factor, hardwerkend en de dragende factor van een land (Spruyt, Keppens, & Van Droogenbroeck, 2016, pp 336).

Een populist probeert zich te verbinden met het volk door te spreken in de “wij” vorm zodat de indruk gewekt wordt dat de populist voor het volk opkomt. Een voorbeeld hiervan is een uitspraak op de website van de FvD: “Hun belangen zijn vaak tegengesteld aan de belangen van de Nederlandse bevolking. Ze werken voor zichzelf - niet voor het land.” (Baudet, 2018). Waarbij ‘hun’ hierin synoniem is voor de regerende politieke partijen, ook wel de elite genoemd binnen de populistische retoriek, waar populisten zich tegen afzetten. Door te werken voor het volk en dit aan het volk te laten merken dragen politieke partijen bij aan de populistische retoriek (Muller, 2016, pp. 7–10).

Binnen de politiek wordt populisme vaak samen met de term anti-elitair gebruikt. Daarnaast worden populisten ook vaak omschreven als anti-pluralistisch vanwege de vereniging met het volk als één groep binnen de samenleving. De beschrijving die vooral door Muller (2016) wordt aangehaald is dat populistische retoriek omschrijft dat populisten als enige het volk vertegenwoordigen, waar de regerende politieke partijen dit laten afweten. Omdat niet alle keuzes door regerende politieke partijen altijd voor iedereen positief zijn ontstaat er ruimte voor populisten om op te komen voor de groepen met onvrede. Deze onvrede binnen een democratie of samenleving kan, zoals ook genoemd door Gagnon (2018) worden gebruikt als fundering voor populistische retoriek. Binnen populistische retoriek wordt de elitaire regerende politiek als parasitair gezien waartegen populisten zich verzetten door namens het volk te spreken. Deze factoren hebben geen direct verband tot de politieke overtuigingen (links of rechts) die iemand heeft, het zegt iets over de onvrede waarin iemand verkeerd. Een populist is iemand die onvrede heeft richting de elitaire regerende politiek, zich ongehoord voelt en steun zoekt om op te komen voor zichzelf (Muller, 2016, pp. 7–10).

Theorie 1:

Economische positie van de laagopgeleiden Laagopgeleiden hebben over het algemeen lagere inkomens (Moonen & Pleijers, 2011). Dit zorgt voor een kwetsbare economische positie en dit maakt laagopgeleiden vaker afhankelijk van sociale voorzieningen (Akkerman, Zaslove, & Spruyt, 2017, pp. 380-381). Door deze kwetsbare economische positie zullen zij zich eerder laten horen wanneer hun economische positie verslechterd dankzij wetgeving. Wanneer een land veel sociaal economische veranderingen doorvoert, welke negatieve gevolgen hebben voor de financiële positie van de laagopgeleiden zorgt zullen deze mensen zich minder gehoord voelen door de regerende politieke partijen. De eventuele anti-elite gevoelens die 4!

deze mensen hebben kunnen hierdoor alleen maar versterkt worden wat hun onvrede zal doen groeien. Het zal voor hun lijken alsof de politiek zich niet om hen bekommert, wat door populistische politieke partijen gebruikt kan worden om op in te spelen met anti-elitaire uitspraken (Moonen & Pleijers, 2011). De niet regerende politieke partijen spelen in op de slechte posities van de mensen met een laag inkomen door in hun discours zichzelf tussen het volk te plaatsen in plaats van tegenover. Hierdoor zal het volk zich gehoord voelen en zullen zij hoop ontwikkelen op een betere toekomst. Door deze positie uit te buiten middels populistische uitspraken zullen deze politieke partijen stemmen winnen. (Spruyt et al., 2016, pp 336).

Het anti-elite gevoel wordt versterkt doordat populistische politieke partijen migranten en asielzoekers in de samenleving als schuldig proberen aan te wijzen voor sociaal economische verschijnselen. Een voorbeeld hiervan is dat de regerende politieke partijen het toelaten om asielzoekers en mensen met een migratieachtergrond in Nederland te laten wonen. Deze groepen worden door populistische partijen gebruikt om als oorzaak van sociaal economische problemen aan te wijzen zonder causale bewijzen. Door deze groepen tegenover elkaar te zetten in hun discours versterkt dit de meningen van mensen die daar negatief tegenaan kijken en hierdoor versterkt dit het wantrouwen tegenover de regerende politieke macht (Hameleers, Bos, & De Vreese, 2016, pp. 147148).

Theorie 2:

Identiteit van laagopgeleiden en anti-migranten houding Populistische politieke partijen lijken het stemgedrag te beïnvloeden door in te spelen op de identiteit van hun stemmers. Bij onvrede kunnen populistische politieke partijen gebruik maken van de identiteit van mensen om stemmen te winnen. Een politieke partij als de PVV maakt geregeld verwijzingen naar Nederland om op deze wijze de identiteit te benadrukken en dat mensen met een migratieachtergrond een gevaar vorm voor het behoud van de Nederlandse identiteit. Daarnaast wijst de PVV ook geregeld de migranten en andere culturen aan als reden voor economische of sociale problemen. Wanneer deze uitspraken in de “wij” vorm worden gedaan dan ontstaat de populistische binding tussen het volk en deze populistische politieke partijen. Door deze binding proberen de populistische partijen gebruiken te maken van de Nederlandse identiteit om stemmen te winnen (Spruyt et al., 2016, pp 338).

Er rust een stigma op de identiteit van laagopgeleiden wat vooral beschreven wordt als een irrationeel niet ruimdenkend karakter. Dit staat in contrast met de ontwikkeling van de ruimdenkende hoogopgeleiden, wat als de nieuwe norm wordt gezien zoals beschreven in onderzoek van Spruyt et al. (2016). Dankzij het contrast en het idee van deze negatieve identiteit rond de laagopgeleiden ontstaan twee groepen die haaks tegenover elkaar staan. De negativiteit rond dit stigma veroorzaakt frustratie onder de laagopgeleiden en dit wordt gevoed als de regerende politiek keuzes maakt die vooral voor de hoogopgeleiden een verbetering zijn. De populistische politieke partijen kunnen hier op inspelen door deze elite als oorzaak voor hun problemen te schetsen en hiermee deze groep kiezers op hun hand te krijgen. Zodra het bewustzijn van dit stigma binnen deze groep ontwikkelt dan zullen zij zich willen afzetten tegen de hoogopgeleide groep. Populistische politici gebruiken in hun discours woorden als “wij” in plaats van “jullie” en “ik” om de sociale afstand te verkleinen (Spruyt et al., 2016, pp 337-338). 5!

Draagt populisme bij aan stemgedrag onder laagopgeleiden (beschrijvend)

Om aan te kunnen tonen of populistische politieke partijen het stemgedrag onder laagopgeleiden beïnvloeden moet worden gekeken naar een aantal factoren. Er moet worden gekeken naar statistieken omtrent het gebruik van populistische uitlatingen van politieke partijen. Hiermee kan worden vastgesteld dat politieke partijen overwegend hoog scoren in het gebruik van populistische uitspraken en daarmee als populistisch worden gezien. Daarnaast moet er gekeken worden naar de factoren die bijdragen aan de steun aan een populistische partij en met name het opleidingsniveau. Statistieken over welke politieke partijen populistisch zijn?

In diverse onderzoeken is geconstateerd welke politieke partijen in Nederland hoger scoren in het gebruik van populistische uitlatingen. In onderzoek van Rooduijn & de Lange (2011) is gekeken naar populistische verwijzingen in de verkiezingsprogramma’s. In dit onderzoek scoren de PVV en de SP het hoogste op anti-elitaire verwijzingen. De PVV scoort in 2006 14% en de SP 18% tegenover 0 of 1% score van de CDA, VVD en de PvdA (Rooduijn & de Lange, 2011, pp. 326). Dit onderzoek is gedaan over de periode van 1994 t/m 2006.

Aangezien deze tijdlijn van 14 jaar geleden is en is gekeken naar bevestiging van deze cijfers korter geleden. Bevestiging is gevonden in onderzoek van Van der Meer, Van der Kolk, & Rekker (2017) naar het electoraat van 2017. In dit onderzoek wordt geconstateerd dat de partijen PVV en SP beide hoger scoren in het gebruik van populistische uitlatingen dan andere partijen. Daarnaast is de FvD in deze periode een relatief nieuwe partij die ook hoog scoort in het gebruik van populistische uitspraken. Zoals in het onderzoek van Van der Meer et al. (2017) is geconstateerd: “Populisme komt meer voor bij PVV- en SP-kiezers, minder bij VVD-, D66- en PvdA-kiezers” (Van der Meer et al., 2017, pp. 73).

Tabel 1 Percentage populistisch taalgebruik per politieke partij.

Noot. Herdrukt van “Aanhoudend wisselvallig: Nationaal Kiezersonderzoek 2017”, door Van der Meer, T., Van der Kolk, H., & Rekker, R., (2017). 6!

Statistieken over het opleidingsniveau van stemmers onder populistische politieke partijen Er zijn meerdere onderzoeken gedaan naar het opleidingsniveau van stemmers op populistische politieke partijen. In een analyse van Spruyt et al. (2016) over de steun aan populisme is aangetoond dat het significant is dat laagopgeleiden eerder populisme steunen dan hoogopgeleiden (Spruyt et al., 2016, pp 343).

Om het onderzoek van Spruyt et al. (2016) te bevestigen moet gekeken worden naar een vergelijkbaar onderzoek met vergelijkbare constateringen. Deze constatering wordt bevestigd in het onderzoek van Centraal Bureau voor de Statistiek (2017) naar het electoraat van 2012. In dit onderzoek is gekeken naar het opleidingsniveau van de stemmers op politieke partijen en in Tabel 2 (CBS, 2017) is terug te zien dat de populistische politieke partijen PVV en SP de meeste laagopgeleide stemmers hebben.

Tabel 2 Percentages per opleidingsniveau van stemmers per politieke partij.

Noot. Herdrukt van “Het profiel van het electoraat in 2012”, door CBS., (2017).

Daarnaast is door Van der Meer et al. (2017) onderzoek gedaan naar verkiezingen in 2017. In dit onderzoek is geconstateerd dat het stemmen op populistische partijen kan worden voorspelt door te kijken naar opleidingsniveau: “Veel sterker dan het verband met leeftijd en geslacht is het verband met opleiding: lageropgeleiden zijn beduidend populistischer dan hoogopgeleide” (Van der Meer et al., 2017, pp. 68-69). Dit is terug te zien in de volgende statistieken: 7!

Tabel 3 Percentage populistische stemmers per opleidingsniveau.

Noot. Herdrukt van “Aanhoudend wisselvallig: Nationaal Kiezersonderzoek 2017”, door Van der Meer et al., (2017).

Tussenconclusie: beantwoording van beschrijvende vraag De PVV en de SP hebben de meeste laagopgeleiden stemmers en dit zijn tevens de partijen die het hoogst scoren op het gebruik van populistische communicatie.

Hiermee kan worden geconcludeerd dat voornamelijk laagopgeleiden vatbaar zijn voor populisme en dat de politieke overtuiging (links of rechts) niet meespeelt in de keuze om te stemmen op een populistische politieke partij. Daarnaast is geconstateerd dat ook de regerende politieke partijen zoals bijvoorbeeld de VVD en PvdA zich populistisch uitlaten. Hier zit echter wel verschil in de onderzoeken gebruikt voor dit paper, namelijk gemiddeld 0.5% voor de VVD en PvdA in het onderzoek van Rooduijn & de Lange (2011) tegenover gemiddeld 11.5% in Van der Meer et al. (2017). De onderzoeksmethoden gebruikt binnen deze onderzoeken zijn verschillend wat het verschil in uitkomst kan verklaren. Bij het onderzoek van Rooduijn & de Lange (2011) zijn de verkiezingsprogramma’s onderzocht en bij Van der Meer et al. (2017) is beschreven dat er is gekeken naar populistisch taalgebruik. Ondanks de verschillende onderzoeksmethoden kan worden geconcludeerd dat de populistische uitlatingen ook door de regerende politieke partijen wordt gebruikt. De grotere mate van populistisch taalgebruik kan enkel gekoppeld worden aan de partijen PVV en SP. Aangezien de FvD in 2012 nog niet mee draaide in de Nederlandse politiek is de FvD alleen in Tabel 1 Van der Meer (2017) terug te vinden. Daar is te zien dat de FvD net als de PVV en SP hoger scoort dan de regerende politieke partijen waarmee kan worden gesteld dat de FvD zich als nieuwe partij onder de al langer bestaande populistische politieke partijen PVV en SP kan scharen. Echter dit geldt alleen voor het taalgebruik, wat betreft het opleidingsniveau is in het vergelijkende onderzoek van CBS (2017) geen data beschikbaar. 8!

Zijn laagopgeleiden gevoeliger voor populisme (verklarend)

In theorie 1 wordt beweerd dat de kwetsbare economische positie een factor is waarom laagopgeleiden eerder op populistische politieke partijen stemmen. Ten eerste, door Spruyt et al. (2016) is onderzoek gedaan naar de factoren die bijdragen aan steun voor populisme. Dit onderzoek is gedaan onder de inwoners die behoren tot de provincie Vlaanderen in België. In dit onderzoek is aangetoond dat het significant is dat een kwetsbare economische positie eerder leidt tot steun aan populisme (Spruyt et al., 2016, pp 336).

Een tweede argument is te vinden in onderzoek van Pauwels (2014), waarin is gekeken gedaan naar de kenmerken van de SP stemmers. Uit dit onderzoek komt dat de SP stemmers, met uitzondering van de periode tussen 1998 en 2002, vooral midden- en laagopgeleiden zijn. Zij stemmen vooral op de SP omdat de SP voor meer inkomens gelijkheid staat. In dit onderzoek is niet geconstateerd dat het stemmen op de SP wordt gevoed door een kwetsbare economische positie (Pauwels, 2014, pp. 140).

En een derde argument is te vinden in onderzoek van Vossen (2016), waarin is gekeken naar de kenmerken van de PVV-stemmers en wat de redenen zijn dat zij PVV stemmen. Hieruit is naar voren gekomen dat de PVV-stemmers over het algemeen mensen zijn die in fabrieken werken, op het platteland werken of andere banen hebben waar het salaris onder het landelijk gemiddelde ligt. Deze mensen bevinden zich in de kwetsbare economische positie (Vossen, 2016, pp 132).

In theorie 2 wordt gesteld dat de identiteit van de Nederlander in combinatie met de migratieproblematiek een rol speelt in waarom laagopgeleiden eerder stemmen op populistische partijen. Populistische politieke partijen maken gebruik van de migratie problematiek om stemmen te winnen. Dit doen zij door de migranten als reden aan te wijzen voor sociale of economische problemen en waarschuwen dat door migranten de Nederlandse cultuur en daarmee identiteit verdwijnt. Een eerste argument hiervoor is te vinden in onderzoek van Van der Meer et al. (2017) waarin wordt beschreven dat populisme samen gaat met de negatieve houding tegenover mensen met een migratieachtergrond. Politieke partijen kunnen met gebruik van populistische discours en door de kant van de Nederlanders zonder migratie achtergrond te kiezen deze negatieve houding uitbuiten om stemmen te winnen (Van der Meer et al., 2017, pp. 70).

Een tweede argument voor de tweede theorie is te vinden in onderzoek van Akkerman et al. (2017) waarin tolerantie voor migranten is vergeleken tussen de PVV en de SP. Hierin is geconstateerd dat PVV stemmers significant minder tolerant zijn dan SP stemmers tegenover mensen met een migratieachtergrond (Akkerman et al., 2017, pp. 382). Hiermee wordt het onderzoek van Van der Meer et al. (2017) bevestigd.

Tussenconclusie: beantwoording van verklarende vraag

Om de eerste theorie/verklarende vraag te kunnen beantwoorden is gekeken naar onderzoeken waarin de sociaal economische positie als factor is onderzocht in waarom mensen op populistische politieke partijen stemmen. In twee van de drie genoemde onderzoeken komt bewijs naar voren dat de kwetsbare economische positie een reden is voor laagopgeleiden om op een populistische partij te stemmen.

Om de tweede theorie te kunnen beantwoorden is gekeken naar verschillende onderzoeken waarin identiteit, cultuur, nationalisme en tolerantie van migranten zijn onderzocht als redenen waarom mensen op populistische politieke partijen stemmen. In twee van de drie genoemde onderzoeken komt bewijs naar voren dat de identiteit van de Nederlander gebruikt wordt in politieke uitlatingen van de PVV. Dit is echter alleen bij de PVV significant, niet voor de SP.

Conclusie

Populisme is binnen de politiek aanwezig bij rechtse en linkse partijen. De onderzochte populistische partijen in Nederland zijn de CD, LPF, PVV, SP en de FvD, echter zijn de CD en LPF niet meer actief en de FvD is pas sinds een paar jaar actief en komen zij dus niet in alle onderzochte bronnen terug. In dit paper zijn statistieken gebruikt van maximaal 25 jaar terug tot ongeveer 6 jaar geleden.

De SP en de PVV zijn beide partijen waarbij significant meer populistische discours is geconstateerd dan bij de andere Nederlandse politieke partijen. Daarnaast zijn beide partijen ook de partijen waarvan de meeste stemmers laagopgeleid zijn.

De redenen waarom iemand op de PVV of SP stemt zijn echter niet altijd verschillend als er gekeken wordt naar de redenen besproken in het theoretisch kader. De PVV is een rechtse partij en de migranten tolerantie is hier in tegenstelling tot de SP minder aanwezig. De identiteit van de Nederlander wordt door de PVV in hun populistische uitlatingen aangehaald als iets wat onder druk staat vanwege het immigratiebeleid van de regerende politieke partijen. De economisch kwetsbare positie waar laagopgeleiden vaak in zitten kan volgens de PVV opgelost worden als we van Nederland een land maken waar voornamelijk mensen met een Nederlandse identiteit en achtergrond wonen. Deze overtuiging van de PVV kan niet teruggevonden worden in de bronnen waarin onderzoek naar specifiek de SP in zit. Hiermee kan geconcludeerd worden dat de reden om te stemmen op een populistische politieke partij niet altijd gaat om de identiteit en de anti-migranten houding.

Er is niet vastgesteld dat SP stemmers gevoelig zijn voor het populisme vanwege van de kwetsbare economische positie. In de onderzochte bronnen is naar voren gekomen dat twee van de drie argumenten voor de PVV stemmers bevestiging zijn dat ze op de populistische partij PVV stemmen vanwege de kwetsbare economische positie. Deze reden is echter niet bij de SP geconstateerd waardoor de twee theorieën zich niet verhouden tot de meest populistische partijen PVV en SP maar eerder tot de PVV. 1! 0

Literatuurlijst

Akkerman, A., Zaslove, A., & Spruyt, B. (2017). ‘We the People’ or ‘We the Peoples’? A Comparison of Support for the Populist Radical Right and Populist Radical Left in the Netherlands. Swiss Political Science Association, 377–403.

Baudet, T. (2018). Kartelbestrijding.

Gagnon, J., Beausoleil, E., Son, K., Arguelles, C., Chalaye, P., & Johnston, C. N. (2018).

What is populism? Who is the populist? Berghahn, 6–26.

Hameleers, M., Bos, L., & De Vreese, C. (2016). The Netherlands: A Heartland Full of Insights Into Populist Communication. In T. Aalberg, F. Esser, C. Reinemann, J. Stromback, & C. De Vreese (Red.), Populist Political Communication in Europe (pp. 138–150). New York: Rout ledge.

Centraal Bureau voor de Statistiek. (2017). Het profiel van het electoraat in 2012. Geraadpleegd op 28 januari 2020 Moonen, L., & Pleijers, A. (2011). Inkomen hoogopgeleiden bijna het dubbele van dat van laagopgeleiden. Geraadpleegd op 21 januari 2020 Muller, J. W. (2016). What is populism? Geraadpleegd op 21 januari 2020 Noordzij, K., de Koster, W., & van der Waal, J. (2019). Lageropgeleiden die politici wantrouwen:

verzet tegen culturele superioriteit?. Geraadpleegd op 14 januari 2020 Pauwels, T. (Red.). (2014). Vote against, vote SP! The Socialistische Partij in the Netherlands. In Populism in Western Europe Comparing Belgium, Germany and The Netherlands (pp. 128–141). London: Routledge.

Rooduijn, M., & de Lange, S. (2011). Een populistische tijdgeest in Nederland? Een inhoudsanalyse van de verkiezingsprogramma’s van politieke partijen. In R. Andeweg & J. Thomassen (Red.), Democratie doorgelicht: Het functioneren van de Nederlandse democratie (pp. 319331). Leiden: Leiden University Press.

Rooduijn, M., van der Brug, W., de Lange, S., & Parlevliet, J. (2017). Persuasive Populism? Esti mating the Effect of Populist Messages on Political Cynicism. COGITATIO, 136–143. Spruyt, B., Keppens, G., & Van Droogenbroeck, F. (2016). Who Supports Populism and What At tracts People to It? SAGE, 336–345.

Van der Meer, T., Van der Kolk, H., & Rekker, R. (2017). Aanhoudend wisselvallig: Nationaal Kiezersonderzoek 2017. Geraadpleegd op 28 januari 2020 Vossen, K. (2016). The many guises of Henk and Ingrid: on PVV voters. In The Power of Populism, Geert Wilders and the Party for Freedom in the Netherlands (pp. 110–135). London: Rout ledge.

0 notes

stefselfslagh · 5 years ago

Text

Björn Soenens: “Ik moest en zou iemand van betekenis worden.”

Dit stuk verscheen op 1 februari in Zeno.

Maandag start in de Amerikaanse staat Iowa de strijd om de Democratische presidents-nominatie. Amerika-watcher Björn Soenens (51) weet wat gedaan, de komende tien maanden. "Wist je dat ik in Amerika een Wit-Rus ben?"

"Uiteindelijk willen we allemaal maar één ding", zegt Björn Soenens op het einde van ons lange gesprek. "Begrepen worden. Alleen heb ik daar zelf nogal veel woorden voor nodig."

Accurater kan hij onze tête-à-tête niet besluiten. Al is het XXL-gehalte van onze ontmoeting vooral te wijten aan de hoeveelheid vragen die ik op hem afvuur. De Amerika-correspondent van de VRT is niet vaak in het land. Nu hij in een Gents café tegenover me zit, vraag ik hem de kleren van het goed geconserveerde lijf. Hij ondergaat mijn journalistieke kruisverhoor met de lijdzaamheid van een senior boedhist. Alleen op mijn vragen over de trending trammelant bij de VRT antwoordt hij liever niet. "De VRT is mij dierbaar. Ik wil geen olie op het vuur gooien."

Björn Soenens wordt doorgaans aangekondigd als Amerika-watcher. Een functie-omschrijving waar hij vrede mee heeft, en niet alleen omdat Amerika-rapporteur een beroerd alternatief zou zijn. "Ik ben een toeschouwer. In alles wat ik doe. Ik ben zelfs een waarnemer van mijn eigen leven. Ik heb vaak het gevoel dat ik er niet actief aan deelneem, maar het vanop afstand gadesla."

In 2020 richt hij zijn geoefende blik op de Amerikaanse presidentsverkiezingen: een spektakel waar de nieuwsprogramma's van de VRT traditioneel nogal gulzig verslag over uitbrengen. Ik vraag hoe hij zich op het Amerikaanse verkiezingscircus voorbereidt. Als een coureur die naar de Tour de France toewerkt? Conditie en goesting kweken om op het juiste moment te kunnen pieken?

"Welnee. Ik ben al elf jaar intensief met Amerika bezig: dát is mijn voorbereiding op 2020. Dit jaar zal voor mij niet drukker zijn dan andere jaren. Het wordt zelfs een vrij overzichtelijk jaar: de piekmomenten - de voorverkiezingen, de conventies, de debatten - kan ik op voorhand netjes inplannen. Het zijn de onverwachte gebeurtenissen - een aanslag, een natuurramp - die mijn agenda potentieel kunnen overbelasten."

Vier jaar geleden was hij één van de weinigen die de overwinning van Donald Trump zagen aankomen. 'Trump gaat de popular vote verliezen, maar het kiescollege winnen', zei hij een paar dagen voor de verkiezingen op Radio 2. Een geval van helderziendheid dat hij toeschrijft aan zijn gewoonte om op te trekken met Joe en Olivia Average, het Amerikaanse equivalent van Jan en Mie Modaal. "Om de stemming in Amerika te polsen, reis ik het hele land door. Ik kom onder de mensen, ik praat met hen, ik luister. Hoe kan je de kiezers begrijpen als je ze niet hoort?"

"Onlangs sprak ik een man uit Cleveland. 'Trump heeft het begrotingstekort weggewerkt', zei hij. 'Toch niet', reageerde ik. 'De overheidsschuld is nog met drieduizend miljard dollar gestegen.' 'Waar haal jij je statistieken?", vroeg hij. Ik antwoordde dat ik de officiële statistieken van de Trump-administratie gebruikte. Hij schudde het hoofd en zei: 'Nah. Je cijfers kloppen niet. De mijne zijn beter.'"

"Na zo'n gesprek weet je: het gaat niet over wat wij journalisten denken, het gaat zelfs niet over de feiten, het gaat over wat mensen gelóven. Voor een journalist volstaat het niet om te zeggen dat Trump liegt over het klimaat. Je moet ook kunnen verklaren waarom veel mensen ervan overtuigd zijn dat hij niét liegt."

Laten we je voorspellende gaven nog eens gebruiken: wordt Donald Trump in november opnieuw president of niet?

"Het impeachmentproces zal hem in ieder geval niet nekken. Wanneer de senaat over zijn afzetting zal stemmen, zullen alle Republikeinen hem steunen en zal blijken dat die hele impeachment een maat voor niks is geweest. Al kan het al of niet getuigen van John Bolton, de voormalige veiligheidsadviseur van Trump, het impeachmentproces nog altijd beïnvloeden." (Dit interview werd afgenomen voor bekend was of Bolton al dan niet zou getuigen, red.)

"Wat zeker niet in het voordeel van de Democraten pleit, is dat ze maar blijven herhalen dat Trump 'a bad guy' is. Dat riedeltje kennen we ondertussen wel. Ze zouden beter hun éigen beleid ontwikkelen. 'Wie zijn wij? Waarom moeten jullie op ons stemmen?' Dát moeten ze de kiezers vertellen. Obama is in 2008 ook geen president geworden door te verklaren dat McCain een zwakkeling en Bush een asshole was. Mijn advies aan de Democraten luidt: 'Wees méér dan Trump-tegenstanders. Versla hem met beleid.'"

De Amerikaanse kiezers hebben vier jaar geleden een gigantische middelvinger opgestoken. Hebben ze die ondertussen weer opgeborgen?

"Ik vrees van niet. Veel mensen zijn nog altijd boos op de elite. De ceo van Boeing, Dennis Muilenburg, heeft bij volle bewustzijn een onveilig vliegtuig in de lucht gehouden. En toch krijgt hij een opstapvergoeding van zestig miljoen dollar. Uiteráárd denken de mensen dan: de big shots hebben weer goed voor zichzelf gezorgd. Men beseft te weinig dat zoiets een enorme woede creëert. En dat die woede zich vertaalt in Trump-stemmen."

Mag ik dat laatste vreemd vinden? Als er iémand goed voor zichzelf zorgt, dan is het wel Donald Trump. Hij is de elite in hoogsteigen persoon.

"Klopt, maar hij is zo slim geweest om het protest tegen de economische elite om te buigen in een afkeer van vluchtelingen en migranten. 'Ze pakken uw welvaart af. We moeten ze tegenhouden.' Bovendien capteert hij de anti-establishment-sentimenten ook nog eens door van leer te trekken tegen de culturele elite. 'Die journalisten zijn allemaal leugenaars, ze minachten u.' 'Die rechters zijn niet meer van deze wereld, ze begrijpen niks van uw leven.' Hij gebruikt de woede van het volk om zijn persoonlijke doelstellingen te bereiken. Ontzettend opportunistisch, maar wel slim."

Je interviewde de Amerikaanse auteur Robert Kaplan. Volgens Kaplan hebben de Democraten nood aan een populist in de goeie zin van het woord: iemand die luístert naar het volk in plaats van het bang te maken. Hebben ze die barmhartige populist ondertussen gevonden?

"Ik zie voorlopig geen enkele Democraat die de harten van de Amerikanen sneller doet slaan. Pijnlijk, want in Amerika hangt alles van af van de opkomst van de kiezers: hoe gemotiveerd zijn ze om te gaan stemmen? Obama bracht in 2008 een stuwgolf van enthousiasme teweeg. De mensen dachten: 'We moéten naar de stembus, die man moét onze president worden.' Zo iemand is er voorlopig niet bij de Democraten. Vier jaar geleden kon Bernie Sanders veel Amerikanen begeesteren. Hoe langer de voorverkiezingen duurden, hoe populairder hij werd. Had de kiesstrijd nog wat langer geduurd, had hij Clinton wellicht geklopt. Misschien was Sanders voor Trump zelfs een grotere bedreiging geweest dan Clinton."

Kan hij Trump dit jaar verslaan?

"Ik betwijfel het. Als Bernie Sanders of Elizabeth Warren de Democratische nominatie in de wacht slepen, gaan de zogenaamde centristen - kapitaalkrachtige suburb-bewoners die progressief zijn in hun opvattingen, maar conservatief in hun portemonnee - ofwel niét stemmen, ofwel voor Trump kiezen. Sanders wil hen 5% meer belastingen doen betalen. Hij zal hun stem nooit krijgen."

Wat mogen we verwachten van Joe Biden?

"Als ex-vice-president van Obama is hij nog altijd populair bij zwarte kiezers. Maar tegelijkertijd symboliseert hij het verleden. En veel kiezers snakken nog altijd naar verandering. Biden heeft recent ook een aantal beslissingen genomen die niet echt stroken met het Democratische DNA. Zo heeft hij wetten goedgekeurd die kredietmaatschappijen toestaan om onbemiddelde mensen rentes van 25 tot 30% aan te rekenen. Daar heeft hij in eigen rangen kritiek op gekregen."

Wordt Pete Buttigieg, de voormalige burgemeester van Southbend in Indiana, de verrassing van deze verkiezingen? Hij is homoseksueel, maar ook katholiek. Hij is een millennial, maar ook een ex-marinier. Hij kan in principe zowel progressieven als conservatieven achter zich scharen.

"De vraag is: kunnen de Amerikanen leven met een homoseksuele president? Veel Trump-stemmers alvast niet, vermoed ik. Maar Buttigieg is zeker een interessante man. Hij is verstandig én empathisch. Als burgemeester overwoog hij ooit een kantoor van de overheid te sluiten. Voor de diensten die dat kantoor leverde, kon je immers ook online terecht. En toch besloot hij uit menselijke overwegingen om het kantoor open te houden. Hij zei: 'De weinige mensen die hier nog over de vloer komen, zijn digibeet: ze kúnnen helemaal niet online gaan. Ik wil die mensen niet in de steek laten.' Als hij dát discours op grote schaal kan overbrengen, kan hij nog ver geraken. Nogmaals: wie genoeg enthousiasme kan opwekken en de kiezers naar de stembus kan krijgen, kan Trump mogelijk verslaan."

Alexandria Ocasio-Cortez, de rijzende ster bij de Democraten, is nog te jong om zich kandidaat te stellen voor het presidentschap. Ze is 29 en om president te kunnen worden, moet je minstens 35 zijn. Haar voorlopige onverkiesbaarheid buiten beschouwing gelaten: is ze even straf als de Netflix-documentaire Knock Down The House ons wil doen geloven?

"Ze is erg getalenteerd, ja. Maar ze wordt door haar entourage op een bijna potsierlijke manier afgeschermd.Toen ze nog niet voor het Congres verkozen was, mocht ik haar eens volgen tijdens een meeting. Ik was de enige journalist die ze hadden toegelaten. En toch ben ik op een gegeven moment uit de zaal gezet omdat ik het had aangedurfd om haar tijdens de meeting een vraag te stellen. Dat vond ik op zijn zachtst gezegd vreemd. De Democraten werpen zich toch op als de grote verdedigers van de persvrijheid?"

Je omschrijft de Democratische presidentskandidaten als 'linkser dan ooit'. Heeft het centrumdenken bij de Democraten afgedaan?

"De ziekteverzekeringswet van Obama werd destijds links genoemd. Vandaag zeggen de Democratische presidentskandidaten unisono dat die wet bijlange niet ver genoeg ging. Naar Amerikaanse maatstaven zijn ze dus een stuk linkser dan Obama. Maar dat betekent niet dat het centrumdenken weg is. Zeker niet bij de kiezers. Trump is bij momenten zo onbeschoft dat nogal wat Amerikanen opnieuw verlangen naar een beschaafde centrum-president. Al ben ik ervan overtuigd dat fatsoen voor de Democraten niet zal volstaan om Trump-kiezers terug te winnen. Trump-aanhangers vinden het weliswaar niet zo leuk dat hun president mensen uitscheldt - de meesten vinden dat hij het twitteren beter zou laten - maar ze waarderen wél dat hij de dingen zegt 'zoals ze zijn'. De meeste andere politici vinden ze maar leugenaars."

Trump verzint toch ook een alternatieve werkelijkheid?

"Zeker. Alleen zien zijn kiezers dat niet als liegen, maar als 'het establishment tegen de schenen schoppen'. Tijdens zijn campagne beweerde Trump dat hij de steenkoolindustrie opnieuw zou doen floreren. Zijn de steenkoolmijnen ondertussen weer open? Helemaal niet. Ze brengen geen cent meer op, dus ze blijven dicht. Dat had Trump vier jaar geleden ook wel kunnen voorspellen. Maar hij wilde met zijn uitspraken over de steenkoolindustrie vooral zijn respect aan de mijnwerkers betonen. Eigenlijk zei hij: 'Ik respecteer jullie identiteit. Jullie zijn bijna dood, maar ik hou jullie symbolisch nog even in leven.' Dat hebben de Amerikaanse mijnwerkers prima begrepen. Ze hebben nooit gedacht dat Trump de mijnen daadwerkelijk zou heropenen. Ze zijn hem vooral dankbaar om zijn blijk van waardering."

Vier jaar geleden zagen sommigen in de overwinning van Trump de voorbode van een nakende apocalyps. Anderen zeiden: 'De checks en balances van het Amerikaanse overheidssysteem zullen hem wel in bedwang houden.' Aangezien de wereld niet vergaan is: hebben de optimisten gelijk gekregen?

"In zekere zin wel: de checks en balances wérken. De vraag is alleen: hoelang nog? Wat Trump nog altijd gevaarlijk maakt, is dat hij de instellingen ondermijnt. Van de pers tot de rechterlijke macht: geen enkele instelling is volgens hem nog te vertrouwen. En als de mensen de instellingen niet langer geloven, zijn ze klaar voor de dictatuur. Dan zeggen ze op een gegeven moment: 'Okee, grote leider, los het maar op.' Het gevaar dat dat op een dag alsnog gaat gebeuren, mogen we niet uit het oog verliezen."

Nog zeker tot en met de eedaflegging van de volgende Amerikaanse president in januari 2021, spreekt Björn Soenens ons toe vanuit zijn correspondentenkraaiennest in Brooklyn, New York. Maar als het aan hem ligt, blijft hij er nog veel langer. "Ik voel mij hier als een vis in het water. Ik ben als Amerika-correspondent de beste journalist die ik ooit zal kunnen zijn."

In Blijven proberen, Obama!, zijn Amerikaboek uit 2010, schreef hij: 'Amerika, ik hou van u. Amerika, ik haat u.' Ik vraag wat na drie jaar New York de bovenhand heeft gekregen: de haat of de liefde.

"Geen van beide", antwoordt hij. "Mijn bewondering voor Amerika is nog groter geworden. Maar mijn onbehagen ten opzichte van het land ook. Drie jaar geleden dacht ik nog: 'Misschien blijf ik wel in Amerika wonen. Misschien naturaliseer ik mij wel tot Amerikaan.' Die drang voel ik op dit moment niet meer. Ik zie Amerika nog altijd doodgraag. Maar tegelijk doet het me pijn om te zien hoeveel Amerikanen er verwaarloosd worden. Elke antropoloog of beleidsmaker zal moeten toegeven dat de welvaart in Amerika niet goed verdeeld is. De hoogopgeleide stedelingen hebben steeds meer, de mensen op het platteland steeds minder. En de Amerikaanse meritocratie - 'Als je het niet maakt, heb je dat aan jezelf te danken' - versterkt de ongelijkheid nog. Er is in Amerika nog altijd geen sociale zekerheid die naam waardig. Ik weet nu al dat ik ooit zal terugkeren naar België. In een stad als New York kan ik niet oud worden. Met wat in Amerika voor een pensioen moet doorgaan, zou ik nooit rondkomen."

T.S. Eliot schreef: 'We shall not cease from exploration, and the end of all our exploring will be to arrive where we started and know the place for the first time.' Kijk jij met andere ogen naar België sinds je in Amerika woont?

"Ik besef beter dan ooit hoe goed we het hier hebben. Maar ik voel me niet méér Belg of Vlaming sinds ik in Amerika woon. In april verschijnt mijn nieuwe Amerika-boek: De Lengte Van Een Oceaan. Ergens langs die oceaan hoor ik thuis. Maar waar precies, dat weet ik niet."

Je woont samen met je vrouw Emma in Clinton Hill, een wijk in het noorden van Brooklyn. Waarom niet in het flitsende Williamsburg?

"Omdat ik wou wonen in een wijk die nog niét zo hip is. In Williamsburg dragen alle mannen dezelfde baard, hetzelfde houthakkershemd en dezelfde sneakers. Clinton Hill scoort lager op de hipheidsschaal: het is er ruwer en somberder dan in Williamsburg. De wijk ligt tussen Bedford Stuyvesant, ooit de armste zwarte wijk van Amerika, en Fort Greene, de wijk waar Spike Lee (Amerikaanse filmregisseur, red.) kantoor houdt. Begin jaren negentig waren er in Clinton Hill nog geregeld drive-by-shootings. Nu is het een wijk voor kapitaalkrachtige, jonge gezinnen aan het worden. Dat heeft één groot nadeel: de stijgende huur- en koopprijzen jagen de zwarten stilaan helemaal weg. Gentrificatie (de opwaardering van een buurt via het aantrekken van kapitaalkrachtige nieuwe bewoners, red.) is racisme, vermomd als kapitalisme. Maar dat neemt niet weg dat Clinton Hill alive and real is: iedereen kent elkaar, er heerst een fijn gemeenschapsgevoel."

Nadat je vader in 2018 overleed, strooide je een deel van zijn as uit in een Brooklyns park. Waarom was dat belangrijk voor je?

"Omdat hij hier nog nooit geweest was. Ik heb zijn as uitgestrooid op de Fourth of July, vlakbij een grote boom waar altijd veel kinderen spelen. 'Now you're here', dacht ik toen ik klaar was. Dat het stoffelijk overschot van mijn vader zich niet alleen in België maar ook in Amerika bevindt, betekent veel voor me. Ik ga nog elke week naar de plek waar ik zijn as heb uitgestrooid."

Ook je huwelijk met Emma deed je in Amerika nog eens over. Wat heeft een Amerikaans boterbriefje dat een Belgisch niét heeft?

"Niks. Maar we leven hier, dus wilden we ook in Amerika trouwen. Dat is trouwens poepsimpel. Je gaat naar het gemeentehuis, je zegt dat je wil trouwen en iemand snauwt: 'Can you fill out this form, please?' (lacht) Al is er in onze trouwakte wel een foutje geslopen. Om onze nationaliteit aan te duiden, hadden we allebei 'BEL' geselecteerd. Maar terwijl er naast de naam Emma Bruggeman wel degelijk BELGIUM staat, staat er naast de mijne BELARUS. In Amerika ben ik een Wit-Rus." (lacht)

Is verliefd zijn in Brooklyn spannender dan in Gent? Kan de romanticus die ik in jou vermoed zich beter uitleven onder de bright lights van de big city?

"New York biedt magistrale mogelijkheden tot romantiek. De eerste keer dat ik hier met Emma was, zijn we samen naar het dak van de Empire State Building gegaan. Daar, op de 86ste verdieping, hebben we elkaar diep in de ogen gekeken. Zoals Tom Hanks en Meg Ryan in Sleepless in Seatle. Een prachtig moment was dat."

In Allemaal Amerikaan, je videorubriek op vrtnws.be, laat je gewone Amerikanen aan het woord. In hún verhalen is de romantiek vaak ver te zoeken. Veel van je gesprekspartners hebben een behoorlijk heftig leven.

"Amerikaanse levens zijn over het algemeen niet zo middle of the road: als ze ontsporen, ontsporen ze grondig. Tegelijkertijd is de gemiddelde Amerikaan bijzonder veerkrachtig. Ik hoor vaak verhalen over mensen die in de shit zitten, maar zich daar eigenhandig weer uithijsen."

Het verbaast me altijd hoe snel de mensen die je in Allemaal Amerikaan portretteert hun al dan niet gehavende ziel blootleggen.

"Ik vraag hen wie ze zijn, waar ze vandaan komen en wat ze verwachten van het leven. En dat vertellen ze me graag. Ik denk dat de Allemaal Amerikaan-filmpjes de toestand van het land vaak beter vatten dan de Amerikaanse journaals. Journalistiek zou nog veel meer over het echte leven moeten gaan. Ook Amerikanen die nooit de geschiedenisboeken zullen halen, schrijven mee aan de geschiedenis van Amerika."

Je bent zelf van bescheiden komaf: verklaart dat je journalistieke voorliefde voor de gewone mens?

"Het verklaart in ieder geval waarom ik kan begrijpen dat mensen zich boos maken op de elite. Ik ben grootgebracht door ouders die zichzelf onbetekenend vonden. Mijn vader was nochtans een zelfstandige, hij had een verwarmingszaak. En hij was ook belezen, want hij verslond kranten en encyclopedieën. En toch zei hij vaak: 'Wij stellen niet veel voor.' Elke keer dacht ik: 'Dat zullen we nog wel eens zien. Ik zal de Soenens zijn die uit de West-Vlaamse klei kruipt en journalist word.' Ik moest en ik zou een stem hebben. Een betekenis krijgen. En dat is me ook gelukt. De mensen zien en horen wat ik maak. Ik val niet tussen de plooien."

Je bent zelfs drie jaar hoofdredacteur van Het Journaal geweest. En toch zegt iets in mij dat je liever filmpjes voor Allemaal Amerikaan draait.

"Oh, maar ik heb ook in mijn hoofdredacteur-periode reportages over Amerika gemaakt. Kwestie van de job nog wat hectischer te maken dan hij al was. (lacht) Maar ik snap je punt: ik ben inderdaad meer een maker dan een manager. Als hoofdredacteur heb ik te weinig genetwerkt: ik was liever op de redactie dan op een receptie. En ik was on-Vlaams bevlogen. Ik verstopte me niet in het struikgewas, ik ging op een podium staan om mijn visie uit te dragen. Ik werd daarom een ijdeltuit genoemd. Maar ik wilde aandacht voor mijn opvattingen, niet voor mezelf."

Je pleitte als hoofdredacteur voor constructieve journalistiek, een begrip dat op de VRT-nieuwsdienst enkel nog op fluistertoon mag uitgesproken worden. Vertel nog eens wat je precies onder constructieve journalistiek verstaat.

"Toegepast op Afrika betekent constructieve journalistiek: niet alleen naar Afrika gaan om reportages te maken over de hongersnood, maar ook verslag uitbrengen over de Afrikaanse mode-industrie. Niet om van het journaal een goednieuwsshow te maken, maar om verder te kijken dan de cliché's. Om de ogen van de mensen te openen. Om hen iets bij te leren."

Je pleidooi voor constructieve journalistiek riep veel weerstand op. Hoe verklaar je dat?

"Mensen staan zelden open voor verandering: wie al zijn hele leven naar links gaat, vindt het lastig als hij plots naar rechts moet. Mijn oproep om aan constructieve journalistiek te doen, werd door sommigen geridiculiseerd. Als Kathleen Cools in Terzake eens wat meegaander was dan we van haar gewend waren, kreeg ík daarvan de schuld. Want ik was zogezegd degene die iedereen opdroeg om de positivo uit te hangen. Nonsens, natuurlijk: ik heb de wereld als hoofdredacteur echt niet door een roze bril bekeken. Maar ik vond wel dat we niet alléén maar deprimerende verhalen mochten brengen. Als de vader van Michael Brown (zwarte tiener die in 2014 in Ferguson werd neergeschoten door een blanke politie-agent, red.) een oproep deed tot vreedzaamheid, moest ook dat verteld worden. Omdat je daardoor een vollediger beeld kreeg van de situatie in Ferguson. En omdat het bewees dat er zelfs op puinhopen van ellende altijd weer mensen opstaan die het verschil maken."

Misschien bracht je je constructieve journalistiek-betoog niet goed genoeg. Was je te fanatiek.

"Ik ben soms te drammerig, ja. En dat lokt tegenstand uit. Leo Hellemans (de huidige interim-ceo van de VRT, red.) heeft ooit gezegd: 'Het drama van Björn is dat hij vaak gelijk heeft, maar zelden gelijk krijgt.' (lacht) Maar ik kan mezelf niet veranderen: als ik ergens van overtuigd ben, steek ik dat niet weg. Dan zeg ik: 'Mensen, dit is het plan, hier gaan we voor.' Ik ben een voluntarist in hart en nieren. En ik vind oprecht dat de journalistiek steken laat vallen. Als de Democratische presidentskandidaten met elkaar gedebatteerd hebben, is de eerste vraag steevast: 'Wie heeft er gewonnen, Björn?' Dat vind ik zo teleurstellend. Een debat is geen wedstrijd. 'Ging het ergens over?', dát zou de eerste vraag moeten zijn. Tegenwoordig moet alles goed of kwaad, wit of zwart, zoet of zout zijn. Dat is nefast voor de journalistiek."

En dan moet hij weg. Vrouw Emma wacht, net zoals de vrienden en familieleden die hem nog eens live willen zien, maar dan niet op hun tv. Daarna vertrekt hij weer sito presto naar de States, waar hij rond deze tijd de nakende Iowa-caucus van commentaar zal voorzien.

'Wie gaat er in Iowa winnen?', wilde ik hem nog vragen. Maar eigenlijk ken ik het antwoord al: Iowa of geen Iowa, it's a long, long way to Washington.

0 notes

denktanks · 5 years ago

Text

@ Repelsteeltje21: Dat is nog eens interessant nieuws!👍 @RutgervdNoort begint een #denktank👇 over een mogelijke #Nexit Hoe gaat de #Brexit verlopen en wat kunnen wij daarvan leren?🤔 Kunnen we onze #soevereiniteit terug winnen? Geef de #kiezer een echte keus in 2021! https://t.co/4Ws0dLLiao https://t.co/XrE0R7EH6T

Dat is nog eens interessant nieuws!👍@RutgervdNoort begint een #denktank👇 over een mogelijke #Nexit Hoe gaat de #Brexit verlopen en wat kunnen wij daarvan leren?🤔 Kunnen we onze #soevereiniteit terug winnen? Geef de #kiezer een echte keus in 2021!https://t.co/4Ws0dLLiao pic.twitter.com/XrE0R7EH6T

— Repelsteeltje (@Repelsteeltje21) December 19, 2019

#denktank twitter

0 notes

keynewssuriname · 1 year ago

Text

Tap a grillplaat PRO, Pakkitow en Sewcharan

Tap a grillplaat is een nieuwe serie over Surinaamse politici die op de grillplaat gaan om ze te triggeren om voortaan met inhoud te komen. Het is niet bedoeld om ze onaangenaam te zijn en de toon en tekst is niet bedoeld om te beledigen maar om te prikkelen. Aflevering 5: PRO, Pakkitow en Sewcharan Context De politieke partij PRO heeft in 2020 meegedaan aan de verkiezingen en behaalde maar 1993 stemmen, dat zelfs samen met de Amazone Partij Suriname. Na die verkiezingen is de partij muisstil geworden. Het is verwachtbaar dat zij straks uit hun narcose en coma zullen ontwaken om weer stemmen te zoeken voor 2025. De partij kent een aantal bekende Surinamers zoals Pakkitow, Sewcharan, Hofwijk, Antoon Karg en Nibte, een interessante groep scherpzinnige juristen en advocaten. Er is iets vreemds met deze partij. Pakkitow bekritiseert openlijk deze regering en is totaal niet eens met de verderfelijke acties van de regering, maar tegelijk zien wij dat de partijvoorzitter advocaat Sewcharan dezelfde regering vertegenwoordigt en verdedigt in rechtszaken bij dezelfde verderfelijkheden waar Pakkitow tegen ageert. Sewcharan doet dat weliswaar als professional, maar hij is wel de partijvoorzitter van de partij die ageert tegen de verderfelijkheden. Of is de partij wel tevreden met de regering en is alleen Pakkitow ontevreden? Hoe doen ze dat in de partij dan? Wordt er hier een spel gespeeld vanuit de PRO, het “good cop and the bad cop” spel door de heren Pakkitow en Sewcharan? Is PRO serieus met het volk als zij nu al 3,5 jaren stil? Opvallend stil. Tijd om PRO op de grillplaat te leggen. Zout en peper bij de grill van PRO, Pakkitow en Sewcharan Eigenlijk is er verwarring wie op de grill moet, PRO, Pakkitow of Sewcharan? In dit geval is het een kluwen als spaghetti. Wij ontrafelen dit graag en grillen het ook meteen. Pakkitow is het volksheld die als een Robinhood opneemt tegen de verderfelijke politiekvoering van en de onderdrukking van vrijheden door Santokhi. Hofwijk van PRO doet dat in een iets minder opzichtige manier in vergelijking met de periode voor 2020. Op zich is dat al vreemd, maar de ernst zit ergens anders. Beide heren zijn van PRO en straks gaan zij een beroep doen op het volk voor hun te stemmen, omdat zij zo activistisch begaan waren met het volk, maar wat zien wij elders in dezelfde partij PRO? De partijvoorzitter daarentegen is – weliswaar vanuit zijn zakelijk bedrijf – een verdediger van dezelfde verwerpelijke en verderfelijke acties van Santokhi waartegen zijn andere partijgenoten ageren. Wie houdt dan wie voor de gek zou je denken? Pakkitow speelt “good cop” voor het volk en dan Sewcharan “bad cop”? En andersom, is Sewcharan “good cop” voor Santokhi en Pakkitow “bad cop”? Het lijkt alsof de partij een two mofo gong is. Eet de partij van 2 wallen? Wedden ze nu op 2 paarden? Aan de ene kant VHP en Santokhi te vriend houden om straks na 2025 mee te mogen regeren en andere kant via Pakkitow en Hofwijk stemmen winnen bij de “boze” kiezers? Het wordt tijd dat Pakkitow laat zien dat hij in het klein, binnen zijn eigen partij, de boel kan managen en dit helder kan krijgen in plaats van ons voor te houden dat hij het land kan dienen, wat vele malen complexer is. Het is uiteraard Sewcharans goed recht als ondernemer advocaat opdrachten van Santokhi aan te nemen, maar dan zou hij als PRO-voorman moeten bedenken dat dit lijkt op schizofrenie van hem. De belangen in en standpunten van de partij raken beïnvloed door de betrokkenheid van Sewcharan richting de regering en het activisme van Pakkitow tegen dezelfde regering. Of is hier sprake van dubbele bodem strategie van de partij? Het komt ook niet betrouwbaar over. En er is reden om aan de betrouwbaarheid van ze te twijfelen, want het is niet voor niets dat de PRO zich als partij niet laat horen. Er zijn zoveel misstanden in het land, de partij zit vol met spitsvondige juristen als Karg, Nibte, Sewcharan en Pick en nog hebben zij nimmer de regering aangesproken en de misstanden juridisch aan de kaak gesteld. Ze laten het volk links liggen. Wie dienen zij? Hoeveel vertrouwen moeten wij nog in deze mensen en de partij hebben? Politiek betrokken zijn, betekent niet eens in de 5 jaren meedoen aan de verkiezingen en dan hopen om of in DNA of in de regering te komen. Afgelopen jaren is de partij, niet te verwarren met de acties van activist Pakkitow, volledig afwezig geweest en heeft de partij met al zijn deskundigen waarop zij prat gaan niets kunnen betekenen voor het volk. Dus waarom moeten wij vertrouwen dat zij straks eenmaal in DNA of regering wel iets gaan betekenen voor het volk. De partij had moeten realiseren dat hun verhaal in 2020 niet aansloeg. Zij kregen maar 1993 stemmen. Dit had toch een teken aan de wand moeten zijn, dit moest toch een extra reden zijn om gelijk op 26 mei 2020 aan de slag te gaan met het volk. De partij is opvallend mild naar deze regering. En dan bevreemdt ons de activistische houding van Pakkitow als prominent lid en bestuurder van de partij. Met wie hebben wij te maken? De activist tegen de regering in de middag of de bestuurder van de partij in de avond die mild is naar dezelfde regering? Dat beeld wordt deze week nog eens versterkt. PRO geeft een verklaring uit over de Palestijnse kwestie, maar verzwijgt daarin volledig de foute rol van BIBIS-man Ramdin en de verderfelijke houding van hoofdverantwoordelijke in het buitenlandbeleid Santokhi. Wel een verklaring uitsturen, maar Santokhi helemaal uit de wind houden. Waar hebben wij mee te maken? Denk a torie. Suggestie Het wordt tijd dat het volk niet snel blij wordt met een dode mus. Niet snel blij zijn met PRO en alle hoop op hun richten, omdat Pakkitow zo’n knuffel activist is. Het wordt tijd dat Pakkitow kleur bekent en een standpunt inneemt en laat zien dat hij in staat is binnen zijn eigen kleine partij helderheid te creëren voordat hij ons vertrouwen vraagt om straks helderheid te brengen in landsbestuur. Het wordt tijd dat Sewcharan ook keuzes maakt, advocaat voor deze regering blijven en partijfunctie neerleggen dan wel uit de partij stappen of partijvoorzitter blijven en de regering bedanken. Het wordt tijd dat PRO laat zien dat zij betrokken is met het volk en dat ze niet alleen een verkiezingspartij is. Een partij die dan in de verkiezingsperiode met T-shirts en petten rondrijdt voor stemmen. Het wordt tijd dat PRO laat zien dat ze tegen de verderfelijke en verwerpelijke acties van de regering richting het volk is. Het wordt tijd dat PRO ons laat zien waarvoor ze staan, in woord en in daad. Praatjes gaan niet meer helpen. Hikmat Mahawat Khan Noot: Een grillplaat is een goed hulpmiddel. Goede kwaliteit zalm en of vlees op de grillplaat wordt juist beter. Laten wij hopen dat de politici na een goede grill beter worden. Read the full article

0 notes

surinam-unity · 4 years ago

Text

Ego of Nationalisme?

De gebeurtenissen tijdens en na de verkiezing geven voldoende materiaal om te reflecteren op het politiek gebeuren in Suriname. Tijdens de campagnes waren we er getuige van hoe politici een persoonlijkheid aan de samenleving presenteerden die acceptabel genoeg was om kiezers te winnen. We zagen ... from Starnieuws https://ift.tt/34p8xW1

#Starnieuws

0 notes

arifnews · 5 years ago

Text

Marokkaanse politicus beschuldigt Nederlandse politici in bijzijn Nederlandse delegatie

Habib al-Maliki, voorzitter van het Marokkaanse Huis van Afgevaardigden, heeft gezegd dat een aantal Nederlandse parlementariërs onwetend is over de politieke, juridische, economische en sociale omstandigheden in Marokko. De Marokkaanse politicus veroordeelde ook de ”afwezigheid van objectiviteit” bij die Nederlandse politici die hij ervan beschuldigde dat ze handelen om kiezers te winnen.

De…

View On WordPress

#Al Hoceima #Arif #Desirée Bonis #Habib Al-Maliki #Hayke Veldman #Marokko #Nederland #politici #SP #verslag

0 notes

gonenativeworld · 5 years ago

Text

Waarom zijn school bullies zo machtig?

Het is een gegeven dat een leerling een hele klas, en zelfs een hele school kan besturen, macht kan uitoefenen door middel van geweld. Dat geweld is niet alleen fysiek, vaker zelfs psychologisch van aard. De kinderen voelen zich machteloos juist omdat leraren de machtspositie van een bully versterken. De persoon die met een eenvoudige duw op het schoolplein of met een bedreiging zijn zin krijgt. Ontwikkeld ook later geen gevoel voor sociale saamhorigheid. Hij kent geen balans binnen een klas, groep of school, alleen macht en het vermogen de machtspositie te misbruiken. Ouders zullen natuurlijk hun bully-kind ondersteunen in alles wat hij, of zij, wil. Ook thuis heeft de bully vaak een positie, maar niet die van macht en kracht. De bully op school is meestal het achtergebleven kindje, een beetje te verwend en zich niet bewust van de problemen om hem heen. De schoolcarrière is er in de meeste gevallen een van een middelbaar of lager niveau. Wanneer er sprake is van een academische opleiding wordt die meestal onderbroken, niet afgemaakt of afgemaakt op een lager niveau dan oorspronkelijk de bedoeling was. Toch zullen deze school bullies opklimmen op de maatschappelijke ladder. Er wordt ons namelijk van het begin af aan geleerd dat macht belangrijker is dan kennis of kunde. Al op de lagere school wordt ons verteld dat de leraar een absolute machtspositie heeft. Hij is niet je vriend, die meer weet dan jij en dat graag met je wil delen. De leraar is een Meester, met hoofdletter! De bully past zich perfect aan bij de hiërarchie van de macht, is de assistent in het klaslokaal. Hij krijgt al snel de verantwoordelijkheid om de positie van de ‘meester’ in te nemen bij diens afwezigheid. Dit creëert een machtshonger die bij bepaalde individuen buitensporig kan worden, de narcistische persoonlijkheid. Toch zullen we bij verkiezingen gaan stemmen voor juist die personen! Zij hebben namelijk heel goed in de gaten hoe het systeem werkt. Ze zullen het manipuleren en misbruiken voor hun eigen doelen! Maar ze zijn de enigen die de verantwoordelijkheid lijken te nemen om een land te regeren. Mensen als George Busch de oudere, Donald Trump en de huidige president van Brazilië, Jair Messias Bolsonaro maar ook Mark Rutte en anderen zijn voorbeelden van personen met een vertekend beeld van macht en hoe die macht naar zich toe te trekken. We zullen nooit weten of ze allemaal bullies waren op de lagere en middelbare school, maar ik verdenk ze er wel van! Natuurlijk zullen de politieke leiders proberen hun bully-verleden niet openbaar te maken. De Wikipedia pagina geeft dan ook geen informatie over het schoolgedrag van Mark Rutte. Wel van Donald Trump; “Op de Militaire Academie (New York Military Academy)waar hij (Donald Trump)de middelbare school doorliep, werd Donny langer, meer gespierd en taaier. Toen hij bij een gevecht met een bezemsteel geraakt werd, probeerde hij een cadet uit een raam op de derde verdieping te duwen. Hij werd alleen tegengehouden omdat twee andere studenten ingrepen.” (https://www.washingtonpost.com/lifestyle/style/young-donald-trump-military-school/2016/06/22/f0b3b164-317c-11e6-8758-d58e76e11b12_story.html) Er zijn meer voorbeelden te vinden van het gewelddadige bully gedrag van Donald Trump in het artikel. In tegenstelling tot Donald Trump werd Bosonaro niet naar een militaire academie gestuurd omdat hij tegen de wil van zijn vader tochten ondernam. Het was een bewuste keuze, en de enige manier voor een jonge, Braziliaanse man om op te klimmen. Ook over Bolsonaro zijn verhalen uit zijn vroege jeugd eigenlijk niet bekend. Hij had een sterke militaire carrière en klom op tot de rang van Kapitein. We zien wee mannen die de verkiezingen naar hun hand zetten door hun sterke persoonlijkheid, door het opzij zetten van de concurrentie, en een van hen een regelrechte bully. Waarom kiezen we mensen die de macht willen? Gedeeltelijk wordt ons door juist die mensen het gevoel aangepraat dat wij te kort komen, dat wij ‘het’ niet hebben. Er wordt ons verteld dat de macht hoort bij een bepaalde groep mensen, de kerk of een politieke partij. Mensen, kerken en partijen die de macht hebben willen die behouden. Ze zullen er alles aan doen om hun machtspositie uit de gevarenzone te halen en de volgende verkiezingen weer te winnen. Daarom vertellen politici voor de verkiezingen dat ze alle problemen op zullen lossen. Na de verkiezingen beginnen ze over het sluiten van compromissen, zoeken gedeeltelijke oplossingen en doen ook vaak gewoon niets! De typische vrijgezel Rutte weet heel goed dat hij het vrouwelijke kiezerspubliek zal verliezen als hij in het huwelijk treedt. Dus hij blijft het plaatje van vrijgezel vertonen! (Overigens had Adolf Hitler diezelfde reden om niet met Eva Braun te trouwen.)

Bolsenaro en Trump waken er voor hun echtgenote te veel op de voorgrond te laten treden, ook om kiezers te behouden? Beiden zijn overigens voor de derde keer getrouwd. Het zou beter zijn een land te laten runnen door specialisten. Een medisch doctor als minister voor gezondheid, een accountant als minister van financiën en een advocaat als minister van justitie bijvoorbeeld. Dit garandeert een bestuur dat gebaseerd is op feitelijke omstandigheden, op de kennis en kunde van personen, zonder te kijken naar hun politieke ideeën of de trukendoos die ze gebruiken om aan de macht te komen en te blijven. Bovendien zijn grenzen eigenlijk alleen maar kunstmatige barrières, opgeworpen door, juist, die politici die macht willen. Hoe is het mogelijk dat de verschillen in religie, wereldbeschouwing of beperkingen van rivieren, bergen of dalen mensen anders maakt? We hebben allemaal rood bloed! Maar wij bedenken een systeem gebaseerd op die kunstmatige verschillen, bouwen daar een ideeën systeem omheen dat we democratie noemen en stemmen dan op persoonlijkheden en politieke ideeën, vooral op persoonlijkheden. De verschillen zijn vaak zo klein dat niemand precies weet wat de ene politicus wel heeft en de ander niet. Dat is duidelijk door bijvoorbeeld de situatie rond Brexit. Die breuk tussen Brittannië en Europa werd vooral tegengehouden door de persoonlijkheidsveldslagen tussen de ex-premier en de huidige premier. Nu is het Verenigd Koninkrijk opgebroken in drie of zelfs vier delen, geen goed idee! Dat de fouten die gemaakt worden binnen een systeem gebaseerd op verschillen groot kunnen zijn bewijst het verschil in de zogenaamde financiële crisis van Griekenland en die van Portugal. De Griekse situatie werd gekenmerkt door de persoonlijke veldslagen tussen Jeroen Dijsselbloem en de Griekse regering, vooral met Yanis Varoufakis zijn directe tegenspeler. De Portugezen gingen op zoek naar uitwegen uit een moeilijke situatie en vonden die, zonder inmenging van het IMF of van Europa. De politiek is niet te vertrouwen Er wordt teveel uitgegaan van grenzen en machtsblokken, op een wereld die in feite steeds kleiner wordt. In plaats van mensen bij elkaar te brengen en zo de ruimte te creëren voor echte ontwikkeling, maken we de kunstmatige ruimte steeds kleiner door op verschillen te wijzen. Huidskleur, positie of grootte van het land waar men in woont, het maakt niet uit, als er maar verschil is. ‘Verdeel En Heers’ is nog steeds de enige reden om macht te geven aan mensen die er niet mee om kunnen gaan. Als wij het niet hebben mogen de anderen het ook niet hebben. Als de anderen het wel hebben gaan we oorlog voeren. De verenigde Staten zijn sinds hun oprichting eigenlijk nooit in vrede geweest! Willen we dat, voortdurende oorlogen en conflicten? Stem dan maar lekker weer op dezelfde politici. Doe maar lekker niets, dan komt de oorlog vanzelf!

#politiek #macht #machtshonger.

0 notes

adriaanmeij · 4 years ago

Text

De Grote Herstart?

The Great Reset is een voorstel van hert World Economic Forum om na de coronapandemie een duurzame wereldeconomie op te bouwen. De namen van de Britse kroonprins Charles en directeur Klaus Schwab van het forum zijn ermee verbonden. Doel van de plannen zijn om het kapitalistische systeem te verbeteren door investeringen te doen die zijn gericht op gedeelde vooruitgang en meer aandacht voor het milieu. De vijf belangrijkste pijlers van het voorstel zijn: economisch, maatschappelijk, geopolitiek, ecologisch en technologisch.

Complottheorieën stellen dat de Grote Herstart via Industrie 4.0 de wereldmacht concentreert in de handen van superrijken die gewone mensen in een nieuwe slavernij en horigheid brengen. Industrie 2.0 had met WOI en WOII dergelijke gevolgen en zonder Brits en Amerikaans ingrijpen was aan de Nazi’s onderworpen Europa een fascistische vazalstaat geworden.

Een uitzender van de kritiek is bijvoorbeeld de door Rusland gefinancierde propagandazender RT. Deze hetzes tegen de gevestigde technologie orde houden ook verband met andere complottheorieën en een structureel verzet tegen de politiek en machtige concerns in de wereld.

Er is alle reden om bij grote veranderingen goed te controleren of het democratische proces sterk en intact is. Dat er voldoende “checks and balances” zijn die de stem van het volk voldoende invloed geven. En voorkomen dat die volksstem fascisme en dictatuur eist. Daar moet veel meer aandacht voor komen. In mijn vorige blog illustreerde ik de sterk toegenomen macht van Big Tech, niet alleen financieel en politiek, maar ook gezien hun bezoek dat meer dan 2 miljard mensen over de hele wereld omvat.

Op 3 juni 2020 zei Prins Charles tijdens een virtuele vergadering van het WEF dat het einde van de pandemie een kans is om de wereldeconomie te resetten in de richting van duurzame ontwikkeling zonder verdere schade toe te brengen aan de planeet. Hij zij dat de ongekende schokken “mensen meer ontvankelijk maken voor grote visies over veranderingen” en richtte zijn blik op vijf punten:

1. Verandering kan alleen als mensen het echt willen; betrek ze erbij.

2. Het herstel moet tot duurzaam werk, wonen en groei leiden

3. Systemen en processen moeten opnieuw ontworpen worden. CO2 tarieven zijn cruciaal

4. De mensheid staat op de grens van “katalytische” (=schokkende) doorbraken

5. Investeringen moeten opnieuw in evenwicht worden gebracht in de richting van groene energie, circulaire – en bio-economie, ecotoerisme en groene infrastructuren.

Daar is niks mis maar het is ook een speech met grote woorden en standaard algemeenheden die evengoed in de jaren zeventig van de vorige eeuw als nu uitgesproken hadden kunnen worden. Vroeger heette een “Great Reset” een “paradigmaverschuiving”. IMF-topvrouw Kristalimna Georgieva (eerder CEO van de Wereldbank en Eurocommissaris) vergeleek de situatie nu met die van Groot-Brittannië tijdens WOII en het succesvolle Beveridge report uit 1942 dat onder meer leidde tot de naoorlogse Britse National Health Service. Daarmee suggereerde zij globalisering van de gezondheidszorg. “We moeten een groener, slimmer en eerlijker wereld creëren”, zei zij. Deze toonzetting kunnen mensen als bedreigend voor hun vaak toch al marginale bestaan aanvoelen.

Columnist Peter de Waard vatte in De Volkskrant van 10 november 2020 nog een reeks idealen van de 82-jarige Duitser Schwab samen: “Er moeten fatsoenlijk betaalde banen worden gecreëerd die anticiperen op de Vierde Industriële Revolutie zoals data-analisten en business-developers. Omdat na corona volgende pandemieën dreigen, blijft het adagium Remote Everything - alles op afstand.

Banen in de fysieke winkels, de horeca, de luchtvaart en evenementenbranche zullen plaatsmaken voor die in de digitale economie. Tegelijkertijd moeten de monopolies mondiaal worden aangepakt (Brussel is er al lekker mee bezig) en belastingvlucht worden ingedamd. En coöperatieve concurrentie tussen ‘s werelds twee grootste economieën de VS en China moet in de plaats komen van handelsoorlogen. Geen America First meer, maar multilateralisme.” De Waard vindt de idealen mooi maar denkt niet dat de sociaaldemocraten de economie zo aan de praat krijgen.

Naar groen en duurzaam

Het WEF heeft een netwerk van meer dan 1000 hoogwaardige denkers van universiteiten, overheden, non-gouvernementele organisaties, ondernemingen en maatschappelijke groepen die samengesteld zijn in themagroepen. Deze mensen worden uitgenodigd om strategisch en wetenschappelijk 1 jaar mee te denken bij het creëren van een veerkrachtige, inclusieve en duurzame toekomst. Hoe moet je die wereld in 2030 realiseren? Hier zijn hun resultaten:

1. Alle producten worden diensten. (De Deense sociaalliberale politica Ida Auken (1978))

2. Eigendoem zoals van auto’s of huizen verdwijnt. (Dat huur je, Auken)

1. Wereldmarktprijs voor recht CO2 uitstoot. (Jane Burston, directeurClean Air Fund)

2. Prijzen voor zonnepanelen dalen sterk. (Idem, Jane Burston)

3. Amerikaanse dominantie is voorbij ten gunste van de kracht van een mandje landen: de VS, Rusland, China, Duitsland, India en Japan met een zeker imperialisme.

4. Comeback natiestaat, steden en online identiteiten winnen macht. (Robert Muggah (1974))

5. Goodbye ziekenhuis! Welkom thuis-spitaal. Het ziekenhuis is op zijn retour met minder ongelukken dankzij zelfrijdende auto’s en betere preventie, robotica en 3D-geprinte bio-organen, meent Melanie Walker, arts en adviseur van de Wereldbank en voorheen van de Gates Foundation.

Een nieuw complot

De WEF voorstellen tot verandering en forse investeringen daarin sluiten goed aan op de groeiende behoefte om klimaat en milieu aan te pakken. Maar er zit ook de suggestie van verdwijnen van particulier eigendom die onbegrepen is en verkeerd kan vallen. De verbinding van Covid-19 met steeds verdere digitalisering en globalisering via een Vierde Industriële Revolutie, verbonden met de toenemende macht van de allergrootste wereldconcerns werkt als een rode lap op de stier van complotdenkers, mensen die zich buiten de maatschappij voelen staan en zich geheel van de politiek afkeren, ontevredenen en vaak straatarme mensen die hun heil zoeken in meer of minder extreemrechtse en extreemlinkse sferen.

In Nederland wijzen de peilingen uit dat ongeveer een kwart van de kiezer zich niet meer thuis voelt bij de mainstream partijen en heil zoekt bij Geert Wilders of Thierry Baudet. In de VS stemden meer dan 70 miljoen mensen op Donald Trump en toont de raid op het Capitool aan hoe diep het wantrouwen is tegen de machtige elite, democratisch of republikeins. Ook “The Great Reset” van het WEF wordt nu door velen gezien als een greep naar de macht van de zakelijke elite. Het is noodzakelijk over deze thematiek voortdurend van gedachten te wisselen en te debatteren.

#complot covid Reset

0 notes