#kendineküsmek

[ritomiyato-blog]

ahhhhh.... hissediyorum bi’ dönüm noktası ya da onun gibi bi’ şey  daha

Sabah sınava hem kendi yüzümden hem de kendi yüzümden geç kaldım. Bi de servis şoförü yüzünden olabilir belki. Ama belki!! Ben hala kendi yüzümden olduğunu düşünüyorum. Taksiye bindim, taksici sıkı tutun dedi bana. 10 dk geç girdim ve bummm sınav çok basitti. Ve daha büyük bi bummmm: bok gibi geçti. Daha büyük bi’ bummmm u söyliyim mi, bayağı çalışmıştım ve hepsini biliyordum?

-kendimle küsüm şu an. Kendimi sevmem için odamı toplamalı, duşa girmeli az önce 17 tl 90 kuruş ödediğim marketten aldığım avakado süt ve bişi bişi lavaşını yapıp pazar günkü olan diğer sınavıma çalışmalıyım. Nmmmm evet. 

(aslında yolda yürürken zararlı bi şeyler yesem mi dedim, bayağı düşündüm. Bi pastanenin önünde camekandaki -ona ne deniyordu, hatırlamıyorum- unlu mamulleri görüp vazbilegeçtim. -kolay vazgeçmem normalde- ama sonra bunu çok da fazla istemediğimi, daha iyi hissetmek için daha iyi hissettirecek şeyler yemem gerektiği sonucuna vardım: :::::: görücez!)

-Ama  Andrew ve Sırmanın evde olması beni rahatsız ediyor. Rahatsız bi his var üzerimde. Şeyden dolayı mı? Evde rahat olmamam ya da daha doğrusu eskisi kadar rahat hissetmemem? Ya da sabah “kendi yüzümden” sınava geç kalıp sınavımın bok gibi geçmesi ? Nmm...şu an düşündüm de  bence kendimi gerizekalı gibi hissetmem ya da belki de öyle olmam içimdeki rahatsız hissin sebebidir. 

Buraya böyle hani edebiyat parçalayan bohemik bohemik takılan tipler gibi yazmıcam ama niye böyle hissettim o yağmur yağınca melankoliye giren insan sürüsü gibi bi şey oldu. 

- Yoruldum. 

...gidip kendimle barısmalıyım. 

belki yine yazarım. 

es.